Dierenbeschermers 1 2014

DIERENBESCHERMERS INTERN MAGAZINE VAN DE DIERENBESCHERMING

ZO DOEN WIJ DAT

Frans van de Visse van OverGelder over DierenLoopFestival

HIER DOEN WE HET VOOR

Ed Webers redde samen met de Dieren足 politie de magere Luna

NUMMER 1 | JAARGANG 1 | VOORJAAR 2014

24/7

Monika Schouten is verslaafd aan de paddentrek

1DB

William van de 足Wetering over samen足 werken in 1DB

ANDERHALVE EEUW OP DE BRES VOOR DIEREN

Van het wettelijk verbod op mishandeling hond of kat uit 1875 tot de herziene wet op de dierproeven van dit jaar.

Een terugblik op onze geschiedenis.

IK BEN DIERENBESCHERMER

2

‘HET ASIELWERK LOOPT ALS EEN RODE DRAAD DOOR MIJN LEVEN’ Sanne op den Kelder (28): “Twaalf jaar geleden werd een Mechelse herder van acht weken oud binnengebracht bij het asiel in Den Haag waar ik werkte.

Ik heb hem meegenomen naar huis, verzorgd en gesocialiseerd.

Sinds die tijd vang ik regelmatig honden op die niet in een asiel kunnen verblijven, omdat ze er teveel stress ervaren, medische zorg nodig hebben of omdat ze nog heel klein zijn.”

PUPS

FIJN LEVEN

zijn broertje Max is goed terechtgekomen. Dat deze dieren weer een fijn leven hebben, geeft me veel voldoening. Dat is waar ik het allemaal voor doe. Dieren hebben altijd een grote rol in mijn leven gespeeld, het asielwerk loopt daar als een rode draad doorheen. Deze zomer vertrek ik naar Nieuw-Zeeland, waar ik stage ga lopen in een asiel.”

“Een van de twee, Bob (zie foto), woont nu bij een vriendin, en ook

TEKST ANNELIE VERHAGEN FOTO ROBIN UTRECHT

“Vorig jaar heb ik bijvoorbeeld twee pasgeboren puppy’s in huis genomen, die ik met de fles moest voeden. De kans was groot dat ze het niet zouden redden.

Daarom durfde ik ze ook pas een naam te geven toen ze de kritieke fase hadden doorstaan.”

COLUMN FRANK

3

INHOUD 24/7 4-5 Werkgroep paddentrek UIT HET LAND 6-7 ZO DOEN WIJ DAT 8-9 DierenLoopFestival zet OverGelder op de kaart HOOFDVERHAAL 10-17 150 jaar Dierenbescherming LAAT DE DIERENBESCHERMER IN JE LOS 18-19 Diervriendelijke tips van collega’s 1DB 20-21 Samenwerken en hetzelfde doel nastreven MEELOOPREPORTAGE 22-25 Eindredacteur Annelie Verhagen op pad met de dierenambulance VIER VRAGEN AAN 26-27 Femmie Kraaijeveld-Smit over ‘In het wild levende dieren’ WETENSWAARDIGHEDEN 28 CIJFERS 29 HIER DOEN WE HET VOOR 30 CAMPAGNE 32 Kanjercampagne zet langzitters in het zonnetje COLOFON Dierenbeschermers is een interne publicatie voor alle medewerkers van de Dierenbescherming, verschijnt twee keer per jaar en wordt gedrukt op milieuvriendelijk, chloorvrij gebleekt papier.

EINDREDACTIE Annelie Verhagen, Agnes Hemstede VORMGEVING Martin Raven DRUKWERK Senefelder Misset, Doetinchem REACTIES redactie@dierenbescherming.nl De Dierenbescherming, noch de redactie, draagt op enigerlei wijze verantwoordelijkheid voor de strekking en inhoud van geplaatste advertenties.

Artikelen mogen met bronvermelding worden ­overgenomen na toestemming vooraf van de ­Dierenbescherming. Door lezers ingezonden ­fotomateriaalwordt automatisch eigendom van de Dierenbescherming.

De Dieren­bescherming wordt gesteund door:

Frank Dales, algemeen ­directeur Dierenbescherming

FEEST? JAZEKER! Op 25 augustus is het zover. Precies 150 jaar geleden werd in Den Haag de Dierenbescherming opgericht. Of eigenlijk moet ik zeggen: de ’s-Gravenhaagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren. Anderhalve eeuw en flink wat mijlpalen verder (lees meer op pagina 8), moet ik helaas concluderen dat we nog steeds nodig zijn. ­Dierenleed is de wereld nog niet uit, onze ambulances en opvangcentra hebben nog volop werk. Weinig reden om de vlag uit te hangen dus, zo op het eerste oog.

Wanneer je langdurig bezig bent met een onderwerp, ligt het gevaar op de loer dat je afstompt. Dat het voelt als vechten tegen de bierkaai en dat het niet meer uitmaakt of je nog een extra stap zet of niet. Maar weet je wat zo bijzonder is aan werken met dieren­ beschermers? Die zetten zich, vaak belangeloos, met hart en ziel in!

Ze doen er juist een schepje bovenop als ze het gevoel hebben dat daarmee een dier geholpen wordt, zoeken creatieve oplossingen en samenwerking. En ze gaan vooruit: bewerkstelligen grote en kleine successen op het gebied van dierenwelzijn!

Die mentaliteit, die an sich een feestje waard is, zorgt ervoor dat we het zeker nog eens 150 jaar volhouden! Al zou er natuurlijk niets mooiers bestaan dan op een dag concluderen dat we onszelf kunnen opheffen omdat er geen dierenleed meer te bestrijden is. Maar tot die tijd geniet ik met volle teugen van de daadkracht en energie binnen onze organisatie!

Met vriendelijke groet,

24/7

Op elk moment van de dag is er wel iemand namens de Dierenbescherming voor de dieren in de weer.

24 Uur per dag, 7 dagen per week.

PADDEN UIT DE PUT WIE Monika Schouten (rechts op de foto) WAT Vrijwilligster paddentrek WAAR Den Haag WANNEER Donderdagavond 22:15 uur

“In 2009 hielp ik voor het eerst mee met de paddentrek. Het is echt een verslaving, padden zijn enorm leuke diertjes. Als je ze kunt helpen om veilig de weg over te steken, geeft dat een kick. Sinds twee jaar coördineer ik de paddentrek op de Kwekerijweg. Met mijn vrijwilligers heb ik een app-groep. Dagelijks laten we elkaar weten hoeveel padden (en kikkers en salamanders) we redden. Het is niet zo dat we elke pad die op de weg zit oppakken. Alleen als er gevaar dreigt van naderend verkeer, brengen we ze naar de overkant. Ons werk bestaat ook uit het waarschuwen en voorlichten van voorbijgangers. De buurtbewoners herkennen ons al: wanneer ze onze lichtgevende hesjes zien, verminderen ze meteen hun snelheid.

Voor dieren in nood ga ik ver: onlangs meldde iemand van een nabijgelegen manege dat er padden in een put op het terrein zaten. Vanwege alle kriebelbeestjes in de donkere put durfde geen van de vrijwilligers het aan om erin te stappen, maar op zo’n moment denk ik niet na. Onder de spinnenwebben, maar met vier padden en twee superkleine kikkertjes, kwam ik de put weer uit.

Naast mijn baan als secretaresse van de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming ben ik graag in mijn vrije tijd bezig met dieren.

Ik doe ook vrijwilligerswerk bij een dieren­ ambulance en voor de uitlaatservice van ­Dierenbescherming Haaglanden laat ik regelmatig een hond uit. Vrijwilligerswerk geeft mij veel voldoening: ik kom direct in contact met dieren en ik ben tegelijkertijd lekker buiten in de natuur!”

TEKST LINDA JANSSEN-PLOEMACHER FOTO ROB DOOLAARD

4

5

24/7

IN HET LAND

6

CAMPAGNE ‘AFVAL IS SLECHT VOOR DIEREN’ Amsterdam – Dierenbescherming Amsterdam en de afdeling Dierplaagbeheersing van de GGD Amsterdam voeren een gezamenlijke campagne om overlast door dieren als ratten, duiven en meeuwen te voorkomen. De campagne wijst bewo­ ners erop dat zij zelf bijdragen aan een gezonde leefomgeving door afval zorgvuldig aan te bieden en geen etensresten op straat te gooien. Ook worden tips gegeven over hoe minder voedsel verspild kan worden om het voedselaanbod voor ­dieren terug te brengen.

DBCA START VOORLEESUURTJE VOOR KATTEN Utrecht – In het Dierenbeschermingscentrum Amers­ foort is een pilot gestart: een voorleesuurtje voor katten door kinderen tussen de zeven en twaalf jaar. Het initia­ tief, dat is overgewaaid uit Amerika, blijkt zowel katten als kinderen goed te doen. Kinderen leren er beter door lezen en de katten in de opvang zijn gebaat bij gezel­ schap: ze raken of blijven goed gesocialiseerd, waar­ door ze zich makkelijker aanpassen aan een nieuwe thuissituatie.

CATO KAN WEER LEKKER WROETEN Rijnland Wie: Cato Waar: leefde bij haar vorige eigenaar in de keuken Nu: is door de Dierenbescherming meegenomen en is gelukkig bij zijn nieuwe eigenaar. Hij heeft daar een heerlijk stukje land om in te wroeten, in gezelschap van geitjes.

TWITTERDEBAT OVER GEMEENTELIJK DIERENWELZIJN Haaglanden & BZO – Om politici uit te dagen stelling te ­nemen op het gebied van dierenwelzijn in aanloop naar de gemeente­ raadsverkiezingen in maart, organiseerden Dieren­bescherming Haaglanden en Brabant Zuid-Oost elk een twitterdebat. Om de dag werd er een stelling getweet, waarop de partijen konden ­reageren. De uitkomsten werden per gemeente in het werkgebied gepubliceerd op de afdelingswebsite, om de kiezer te helpen bij een diervriendelijke keuze.

IN HET LAND

7

VASTGEBONDEN AAN PAAL Friesland – Deze jonge Staffordshire Terrier werd in de buurt van opvang­ centrum De Wissel gevonden, vastgebonden aan een paaltje. Er lag veel urine en ontlasting, dus ze zat daar klaarblijkelijk al een tijdje. Ze was erg bang en liet zich niet b ­ enaderen. Dat veranderde na wat rust en eten. Fem­ mie bleek een lieve hond die wat afwachtend is, maar wel vriendelijk. De laatste ­eigenaar van Femmie (ze was niet gechipt) werd niet meer gevon­ den, maar een oude eigenaar wel. Daardoor is duidelijk bij welk type baas Femmie het best gedijt. Ze zit nu nog in De Wissel en hoopt dat er snel een nieuwe eigenaar voor haar langskomt.

EGELTJE VERSTRIKT IN NET Drenthe – Dit arme egeltje werd half maart gevonden, verstrikt in een volleybalnet dat op de grond hing. De medewerkers van de ambulance hebben het diertje losgeknipt en naar de voorop­ vang gebracht. Daar is het net zorgvuldig verwij­ derd. Gelukkig vielen de verwondingen mee en kon het diertje snel weer worden uitgezet. Helaas worden egeltjes steeds vaker in laaghangende netten aangetroffen. Diervriendelijke tip: hang netten (ook over bijvoorbeeld fruitstruiken) altijd minstens dertig centimeter boven de grond.

NL DOET: HANDEN UIT DE MOUWEN! Noord-Overijssel – Op verschillende Dierenbe­ scherminglocaties in het land staken vrijwilligers de handen uit de mouwen tijden NL Doet. Vijf studenten van het Deltion college bijvoorbeeld, hebben in Noord-Overijssel alle materialen voor het zwerfkattenproject grondig schoongemaakt.

Ook hebben drie vrijwilligers de houten vloer van het kantoor weer netjes in de lak gezet en zijn de hokken in DOC Kampen opgeknapt.

GANZENEXCURSIE VOOR STATENLEDEN Landelijk – Op 12 april organiseerde de landelijke projectgroep In het wild levende dieren een excursie voor Statenleden en mede­ werkers van provincies. Ze wilden laten zien dat doding van ganzen niet per se de oplossing is voor het voorkomen van overlast en ­schade. De reis ging van de Oostvaardersplassen naar mini-Rondeel in Amsterdam en het kantoor van de afdeling Amsterdam. Op de ­locaties werden lezingen gegeven die verschillende aspecten rond (en oplossingen voor) de ganzenproblematiek belichtten.

ZO DOEN WIJ DAT

8

DIERENLOOPFESTIVAL ZET ­DIERENWELZIJN OP DE KAART Op 25 mei 2014 staat Eerbeek bol van de activiteiten rondom dierenwelzijn.

Regio OverGelder organiseert dan het DierenLoopFestival: een evenement om mensen te binden, het werk van de Dierenbescherming te laten zien en om nieuwe leden, vrijwilligers en sponsors te werven. Aan de vooravond vertelt regio­ manager Frans van de Visse over het evenement. TEKST AGNES HEMSTEDE FOTO AFDELING OVERGELDER

Hoe zijn jullie op het DierenLoopFestival gekomen?

“In 2011 en 2012 organiseerde onder andere OverGelder een sponsorevenement dat de Dierenbeschermingstocht heette. Hardlopers en wandelaars lieten zich sponsoren om geld op te halen voor de Dierenbescherming. Het eerste jaar was redelijk succesvol, maar in 2012 viel de dag letterlijk in het water: het regende dat het goot! Toch bleef de drang om onszelf op de kaart te zetten als leidende organisatie op het gebied van dierenwelzijn in de regio. En een evenement leent zich goed om mensen te informeren en enthousiasmeren over het werk van de Dierenbescherming.”

kunnen zich inschrijven voor de vijf of vijftien kilometer (www.inschrijven.nl). Daarnaast zijn er allerlei workshops en demonstraties over bijvoorbeeld kattengedrag, er wordt hondentraining gegeven en dierenartsen geven tips over huisdierverzorging. Ook kunnen mensen kennis­maken met het werk van de dierenambulance, de kitten-, egel- en konijnenopvang en het werk van organisaties als de Dierenpolitie en Amivedi. We mikken dus op een breder publiek dan voorheen en vieren bovendien het 150-jarig bestaan van de Dierenbescherming. Het kan dus niet anders dan dat het DierenLoopFestival een succes wordt!”

Dierenbescherming. In het algemeen willen we mensen enthousiasmeren en informeren over ons werk, wat hopelijk resulteert in minder dierenleed. Met het evenement willen we bestaande leden aan ons binden, maar het zou natuurlijk helemaal geweldig zijn als het resulteert in nieuwe leden, donateurs, vrijwilligers en sponsors! Daarnaast moet het DierenLoopFestival een feest worden voor onze vrijwilligers. We willen ze bij wijze van bedankje een fantastische dag bezorgen.”

Het is wel heel wat anders dan alleen een wandeltocht…

“Dat is waar, maar wij zijn ervan overtuigd dat dit de Dierenbescherming beter past. Wij zijn Wat is er allemaal te doen?

Wat willen jullie met het festival geen wandelvereniging en alleen “Het wandelen, met of zonder die activiteit trekt te weinig menbereiken?

“We hopen de regio meer en meer sen. Bovendien is het lastig om dat hond, is gebleven. Er is een kindersponsorloop en volwassenen te betrekken bij het werk van de waar wij ons voor inzetten, dierenwelzijn, via een wandel­evenement onder de aandacht te brengen.

Deze uitgebreidere opzet zorgt dat DIERENLOOPFESTIVAL 2014! het publiek in aanraking komt Wanneer: 25 mei met de organisatie, maar ook met Wat: een gratis, gezellige, informatieve de mensen achter de organisatie.

Juist door die interactie zien we en actieve dag voor dierenliefhebbers Zondag 25 mei kansen om nieuwe leden, donaWaar: Hotel Huis te Eerbeek in Eerbeek Wandel mee 10.30 tot 17.00 uur, Eerbeek voor het goede doel teurs en vrijwilligers te werven.

Meer weten? DierenLoopFestival.dierenbescherming.nl en www.facebook.com/dierenloopfestival Bovendien zorgt het contact met Leuke het publiek dat we onze kennis en Ook voor workshops en Een sprankelend en informatief festival waarbij mens en dieren(welzijn) centraal staan. Geef je om dieren, dan mag je dit niet missen!

de kids genoeg te doen

demonstraties

Proef de gezelligheid;

ZO DOEN WIJ DAT

9

PROFIEL

Naam: Frans van de Visse Wat: regiomanager OverGelder Sinds: drie jaar Huisdieren: één kat (Pip), de ander (Vlinder) is met onze uit huis vertrek­ kende dochter meegegaan

Frans van de Visse: “Het doet me echt wat als ik zie hoe vrijwilligers en het afdelingsteam eraan trekken om dit evenement tot een succes te maken.”

standpunten over dieren veel beter over kunnen brengen, op een praktische manier.”

Waarom springt dit evenement eruit in haar soort?

“Het DierenLoopFestival is een bonte en rijke verzameling van activiteiten, allemaal op het gebied van dieren. Workshops, demonstraties, het wandelevenement en stands met o.a. partners in dierenzorg. We organiseren kinderactiviteiten, je kunt er lekker een hapje eten en drinken en er is omlijsting door live muziek

op diverse locaties. Ook thema’s als diergerelateerd onderwijs en de zorgketen (van dierenverzekering tot alternatieve zorg) komen aan bod. Dit alles op een heel mooi groen stukje Nederland.

Een unieke mix van activiteiten, dus voor ieder wat wils.”

Waar ben je trots op?

“Het doet me echt wat als ik zie hoe vrijwilligers en het afdelingsteam eraan trekken om dit evenement tot een succes te maken. Ik heb er echt veel respect en bewondering voor hoe ze zich voor de

volle 100% inzetten, hier en daar ondersteund door het verenigingsbureau. Maar, door alleen deze mensen te benoemen, doe ik anderen tekort: als ik zie wat we afgelopen jaren met onze vrijwilligers hebben gedaan op het gebied van opvang en vervoer van dieren, met de afdelingsinspecteurs/preventiemedewerkers en tal van werkgroepen… Ik ben er echt trots op dat we in OverGelder zo’n sterke organisatie hebben opgebouwd, die we op 25 mei in vol ornaat aan de buitenwereld laten zien!” ◆

HOOFDVERHAAL

10

ANDERHALVE EEUW OP DE BRES VOOR DIEREN Honden zijn geen werkpaarden meer en vlees is niet langer exclusief voor de 足elite. Puppyfabrieken en kiloknallers zijn ervoor in de plaats gekomen. Aan de vooravond van een nieuwe missie kijkt de Dierenbescherming terug op haar rijke en indrukwekkende geschiedenis. TEKST NIELS DORLAND

11

HOOFDVERHAAL

HOOFDVERHAAL

12

1993 Piet Blauw (VVD) rijdt onder toeziend oog van Erica Terp­ stra protestbrieven de Kamer bin­ nen; actie tegen de brute wijze waarop met zieke landbouwdieren werd omgegaan. Schokkend beeld­ materiaal van de LID schudde publiek en politiek wakker. Regels werden aangescherpt.

De Dierenbescherming heeft zich vanaf 1864 altijd ingezet voor ade­ quate wetgeving. In de tachtiger jaren bijvoorbeeld met steun van de band ‘Drukwerk’. Enkele jaren later was de Gezondheids- en welzijns­ wet voor dieren een feit.

De Dierenbescherming liet mensen erva­ ren hoe het is om in een kist te staan. In 1996 sloten we een akkoord met de kalversector om de kist uit te bannen.

Hoog bezoek tijdens de jaarlijkse vis­ wedstrijd tussen de parlementaire pers en Kamerleden…

D

e kar van de melkboer trekken ze niet meer, dankzij de Dierenbescherming. Honden zijn dan wel bevrijd van dit zware werk, maar de malafide hondenhandel floreert volop. Vele jaren later kopen we de melk sowieso niet langer bij dat hardwerkende eenmansbedrijfje, maar in de supermarkt. Daar ligt ook het vlees van de kiloknaller. De Dierenbescherming boekt in ieder decennium sinds haar oprichting

in 1864 eclatante successen. Vechten we tegen beter weten in of komen we steeds dichter bij ons doel? Geven we de moed op of vinden we inspiratie in onze fraaie geschiedenis?

INSTITUUT

De Dierenbescherming is een instituut. Net zoals de ANWB dat is voor weggebruikers, de Consumentenbond voor consumenten, zijn wij dat voor de dieren en de mensen die begaan zijn met hun

lot. “Pas jij maar op, anders schakel ik de Dierenbescherming in”, is net zo ingeburgerd als het ­bellen van de brandweer of een ambulance bij calamiteiten.

Dat was niet altijd het geval.

Voordat de Dierenbescherming de grote ‘volksorganisatie’ werd die het nu is, bestond onze achterban en ook de besturen van die tijd uit de ‘gegoede burgerij’.

Uit mensen die het zich konden permitteren om zich bezig te

HOOFDVERHAAL

13

‘NOS DE QUE REREM DOLEST VOLORIBUS ANTIBUS CIMAXIMA QUI DOLUPTAT’

houden met ‘zedelijk verval’. Van groot belang was het om mensen moreel besef bij te brengen; dat dieren géén gevoelloze wezens zijn en dat dierenmishandeling strafbaar gesteld moest worden.

Het is onze ‘voorvaderen’ allemaal gelukt, maar de belangrijke vraag blijft: zijn dieren tegenwoordig beter af dan zeg, anderhalve eeuw geleden?

STRIJDBARE ORGANISATIE

Plofkippen bestonden nog niet,

vlees eten was een luxe, maar dieren kwellen voor de lol was onderdeel van de cultuur en met het mishandelen van dieren kwam je makkelijk weg. Als je de foto’s op deze pagina’s bekijkt, zie je een strijdbare organisatie, die regelmatig de straat op ging om in de bres te springen voor dieren in nood. In de beginjaren moest vooral het publiek worden voorgelicht, maar was het zonder de moderne media een hele klus om de mensen te bereiken.

Bestuurders trokken daarom vooral het land in en hielden krakerige radiopraatjes op Dierendag, maar de echte strijd vond plaats op het politieke toneel. Wetgeving moest er komen!

En ook dat is gelukt, met als ­absoluut hoogtepunt de door de Dierenbescherming bepleite Gezondheids- en welzijnswet voor dieren, door ons geschreven en bevochten in de tachtiger jaren en stap voor stap ingevoerd in de

HOOFDVERHAAL

jaren negentig. Eindelijk waren er uitgebreide voorschriften voor de omgang met gehouden dieren, waarbij het uitgangspunt de zogenaamde intrinsieke, of eigenwaarde van het dier was. Niet z’n nutswaarde. ‘Nee, tenzij’ kwam in de plaats van ‘ja, mits’.

DIERENWELZIJN VERANKERD

Nog steeds zijn veel van de inspanningen van de Dieren­ bescherming gericht op het goed verankerd krijgen van dierenwel-

14

zijn in wet- en regelgeving. Bij de gemeente, in de provincie en op rijksniveau, maar steeds vaker kloppen we ook in Brussel aan.

En dat dat hard nodig blijft, laat de praktijk van alledag zien. Er worden megastallen gebouwd en dieren in het wild worden op grote schaal bejaagd door mensen die ‘last’ van ze hebben of ze voor hun plezier willen doden....

Nee, de Dierenbescherming is helaas nog niet klaar mét haar werk. Maar is er wel klaar vóór!

De Dierenbescherming kenmerkt zich anno 2014 als een redelijke, pragmatische organisatie die vooral in overleg met allerlei betrokken partijen tot oplossingen wil komen. De introductie van het Beter Leven kenmerk voor diervriendelijker productie is daarvan een goed voorbeeld. Toen het nodig was, ging de Dieren­ bescherming in het verleden de straat op. Om aandacht te vragen voor het lot van kippen in de legbatterij, voor dieren tijdens lange

HOOFDVERHAAL

15

Begin jaren negentig werden tienduizen­ den mensen lid van de Dierenbescherming tijdens avondvullende televisieshows.

Bekende Nederlanders (op de foto in het midden: Piet Veerman van The Cats en Annie Schilder van BZN) noteerden de aanwas.

In 1994 ontdekten inspecteurs van de Dierenbescherming de barbaarse behande­ ling van slachtpaarden bij een EU-overlaad­ station in Italië. Een golf van verontwaardi­ ging was het gevolg. De Dierenbescherming protesteerde zelfs te paard, in samenwer­ king met de bereden politie.

Hoewel de ‘seventies’ stonden voor steeds meer vrijheid, gold dat niet voor het dier. Een steeds verdergaande intensivering van de veeteelt leidde tot toenemend maatschappe­ lijk verzet, aangejaagd door de ­Dierenbescherming.

Twintig jaar geleden knokte de Dieren­ bescherming voor een fatsoenlijke Flora- en faunawet. Confronterende posters maakten het onwetende publiek duidelijk dat ook baby­ vosjes bescherming verdienen.

transporten, voor kalveren in kisten of voor slachtpaarden uit OostEuropa. Als er aanleiding is, doen we dat natuurlijk weer. Maar we weten ook dat we tegenwoordig met virtuele demonstraties sneller ons doel bereiken. De recente, zeer succesvolle actie tegen het afschieten van zwerfkatten laat dat zien.

En nogmaals, altijd in de overtuiging dat door samenwerking, als dat kan, échte stappen worden gezet. Dan kun je bijvoorbeeld zeven jaar na introductie van het

Beter Leven kenmerk tevreden concluderen dat de Dierenbescherming het verschil heeft gemaakt. In dit geval door maar liefst 25 miljoen dieren een beter leven te geven.

HERVORMING

De organisatie staat aan de vooravond van een grote hervorming.

Dat is in haar succesvolle geschiedenis vaker gebeurd en leidde altijd tot een kwaliteitsslag in de bescherming van dieren.

Dat zal ook nu weer het geval zijn. De Dierenbescherming professiona­liseert en innoveert in rap tempo. Er worden state-ofthe-art dierenopvangcentra gebouwd, ambu­lances en hun bemensing zijn toegerust voor dit belangrijke werk en de mensen die bij de ­Dierenbescherming werken, zijn zoals altijd tot op het bot gemotiveerd om de kerntaken van de club handen en voeten te geven. Nog anderhalve eeuw?

Kom maar op!

HOOFDVERHAAL

16

Een recent succesverhaal: eind 2013 bood directeur Frank Dales staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische Zaken een petitie aan tegen het afschieten van verwilderde kat­ ten. De Tweede Kamer nam een motie aan die de bewindsvrouwe opdraagt een verbod af te kondigen.

Decennialang liep de Dierenbescherming te hoop tegen de legbatterij. Een gruwelijker symbool van de degradatie van het dier tot ding bestond niet. De aanhouder wint, in 2012 werd een Europees verbod van kracht.

Samen met Europese zusterorganisaties voerden we actie in Brussel tegen veetrans­ porten. Het onderzoek dat misstanden bloot­ legde, werd vooral gedaan door de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming.

Ook vroeger was het al zo dat inspecteurs belangrijk waren bij de voorlichting over een goede omgang met dieren. Hier toont een inspecteur hoe je een konijn op de juiste wijze vasthoudt.

ONZE MIJLPALEN 1875 Mishandelen hond of kat wettelijk verboden 1880 Wettelijke bescherming enkele zoogdieren en ­vogelsoorten 1886 Dierenmishandeling is misdrijf volgens wet 1910 Trekhondenwet 1912 Vogelwet 1961 Wet op de dierenbescherming (o.a. verbod op trekhonden)

1976 Europese Cosmetica Richtlijn (beperking dierproeven) 1977 Wet op de dierproeven 1981 Nota Rijksoverheid en dierenbescherming (erkenning eigenwaarde van dieren) 1992 Gezondheids- en welzijnswet voor dieren 2001 Verbod couperen van oren, staarten en andere lichaamsdelen van honden en paarden 2002 Flora- en faunawet: aantal vrij bejaagbare diersoorten

terug van 29 naar vijf; drijfjacht verboden 2003 Verbod om dierproeven te doen op mensapen zoals chimpansees en gorilla’s 2004 Verbod op kalverkist in Nederland (2007 gehele EU) 2006 Markervaccin tegen ­varkenspest 2007 Beter Leven kenmerk: per 2014 hebben zo’n dertig ­miljoen dieren beter leven 2008 Verbod op de vossen- en ­chinchillafokkerij (bont)

HOOFDVERHAAL

17

2008 Verbod op het couperen van schapenstaarten 2008 EU-verbod op de handel in honden- en kattenbont 2008 Gehoorzame Huishond 75.000e cursist 2009 Dierenbescherming maatschappelijke organisaties met de meeste invloed op de voedselketen 2009 Goed Doel van het Jaar (VFI) 2009 Afschaffing Regeling ­Agressieve Dieren (Pitbullregeling)

2010 Verbod op seks met dieren 2011 EU-verbod dierproeven voor cosmetica 2011 Verplicht chippen honden 2011 Albert Heijn: alleen nog maar diervriendelijker geproduceerd varkensvlees met minimaal 1 ster Beter Leven kenmerk 2011 Invoering Dierenpolitie en meldnummer 144 2012 Europees verbod op de legbatterij 2012 Nertsenfokverbod per 2024

2013 Wet dieren 2013 Verbod om zeugen permanent in een zeugenbox op te sluiten, groepshuisvesting wordt de norm 2013 Verbod op de verkoop van cosmetica met ingrediĂŤnten die op dieren zijn getest 2013 Verbod afschot zwerfkatten 2014 Alle nieuwe stallen brandveilig 2014 Herziene wet op de dierproeven

DIERENBESCHERMERS

18

LAAT DE DIEREN­ BESCHERMER IN JE LOS! ‘DOOR TE VERTELLEN HOE BELANGRIJK HET IS OM JE KAT TE LATEN CASTREREN!’

‘DOOR GOED NA TE DENKEN OVER MIJN GEDRAG EN ­STANDPUNTEN!’

Andrea Lokhoff, ­locatiemanager Dierenbeschermingscentrum Amersfoort: “Dagelijks zie ik hoeveel ellende loslopen­ de, onge­castreerde katten veroor­zaken. En nee, castre­ ren is niet zielig! En één nestje lijkt leuk, maar als ik mensen vertel dat we vorige zomer keihard gewerkt hebben om voor 152 thuisloze kittens een nieuw baasje te vinden, lijkt het ineens niet meer zo’n goed idee. Boven­ dien hebben o ­ ngecastreerde katers een veel gro­ tere kans om vroeg te overlijden aan ziektes die ze ­oplopen door vechtpartijen, onder invloed van hormonen.”

Jessie Megens, ­stagiaire: “Geregeld zie ik op social media verontwaardigde be­ richten voorbij komen over fraude in de vleesindustrie, gezonde dieren die worden afgeschoten in dierentuinen en ander dierenleed. Top! Hartstikke fijn dat problematiek met betrekking tot dierenwelzijn een grote groep mensen bereikt.

Maar als ik de reacties lees, word ik al snel een beetje sip. Het lijkt wel alsof social media een beerput is voor onbeargumenteerde m ­ eningen.

Dit vind ik heel erg jammer. Mijn tip: denk na voor­ dat je iets roept. Of nog beter, kom zelf in actie!”

‘DOOR TE LETTEN OP WAT IK EET EN VRIJWILLIGERSWERK!’

‘DOOR ALTIJD TE DENKEN: BEZINT EER GE BEGINT’

Marjan Perfors, ­projectcoördinator en vrijwillig afdelingsinspecteur: “Vijf jaar geleden ben ik via de dierenambulance in aan­ raking gekomen met de Die­ renbescherming. Toen ben ik ook direct als vrijwilliger gestart, want alle beetjes waarmee we de dieren kunnen h ­ elpen, zijn mooi meegenomen.

Ik werd me er ook steeds bewuster van hoe ik zelf een b ­ ijdrage kan leveren. Bijvoorbeeld door beter te letten op wat ik eet. Maar ook binnen mijn werk als afdelingsinspecteur: kleine veranderingen met de eigenaar van een dier bespreken, kan al grote veranderingen in het welzijn van dat dier opleveren.”

Stephanie de Nooij, baliemedewerkster: “Ik ben begonnen als katten­ kroeler. Tegenwoordig werk ik achter de balie. Mensen zeggen vaak tegen me: ‘Ik zou jouw werk nooit kunnen doen. Ik zou alle dieren mee­ nemen.’ Zelf heb ik eens een kat geadopteerd uit het asiel, maar dit bleek achteraf geen goede keu­ ze. De kat was vrij dominant en bovendien erg ziek en moest uiteindelijk weer terug naar het asiel. Dit vond ik moeilijk. Ik geef mensen dan ook altijd het advies om het verstand te gebruiken en niet alleen het gevoel. Men moet de ruimte hebben, de finan­ ciële middelen en de mogelijkheden. Zowel dier als baas moeten er gelukkig van worden.”

DIERENBESCHERMERS

19

De Dierenbescherming wil van iedere Nederlander een dierenbeschermer maken. En wie weten beter dan onze eigen vrijwilligers en medewerkers hoe dat moet? Collega’s uit de regio Utrecht geven antwoord op de vraag: “Hoe laat jij de Dierenbeschermer in je los?” TEKST & FOTOGRAFIE NIKKI STOOP ‘DOOR TE ONTDEKKEN WAARMEE JE EEN DIER PLEZIER DOET!’

‘DOOR DOOR WEER EN WIND ­ASIELHONDEN UIT TE LATEN!’

Elyne Hofma, hondenuitlaatster en verzorgster bij Knaag & Ko: “Ik ben vorig jaar in de zomer begonnen als vrijwilligster bij de Dieren­ bescherming. Hier laat ik de honden uit en verzorg ik de knaagdieren. Sinds ik vrijwilli­ gerswerk doe ben ik wel anders gaan kijken naar dieren. Zo had ik bijvoorbeeld zelf een konijn vroe­ ger, maar heb ik hier geleerd dat het voor een konijn helemaal niet zo ideaal is om alleen te leven. Soms komen er konijnen binnen die heel schuw zijn of juist agressief, maar deze knappen vaak heel erg op met slechts een grotere ren en een vriendje. Ik raad het anderen dan ook altijd af om één konijn te nemen.”

John Hardeman, hondenuitlater: “Na mijn hartopera­ tie kon ik niet meteen weer aan het werk en was het met name belangrijk dat ik mijn conditie weer ging opbou­ wen. Er werd mij geadvi­ seerd om vrijwilligerswerk te gaan doen en ik dacht direct aan het uitlaten van honden. Nu werk ik hier vier maanden. Ik wandel altijd met de hond die het het hardst nodig heeft.

Wanneer je een hond neemt, is het belangrijk dat je graag wandelt. Weer of geen weer; je moet het leuk vinden om buiten te zijn. Wanneer je van een hond houdt is dat ook geen moeten, maar heel plezierig. Ik kan het iedereen adviseren.”

‘DOOR EEN GOEDE VERKLARING (EN EEN OPLOSSING) VOOR ­DIERENGEDRAG TE ZOEKEN!’

‘DOOR JONG EN OUD TE LEREN OVER DIEREN!’

Ann-Christin Westerheim, kattenverzorgster: “Op de kattenafde­ ling zien we regelmatig katten die worden afge­ staan vanwege hun sproei­ gedrag. Dit is zonde, want niet al het sproeigedrag heeft te maken met territoriumafbakening. Soms komt het door stress of het is een gewoonte en ­regelmatig is er een medische verklaring voor. We onderzoeken daarom altijd de blaas en soms doen we een bloedonderzoek. Medicatie of een speciaal dieet kan dan helpen. Wanneer het een gewoonte is, komt er een gedragsdeskundige bij. Zo kan ver­ velend gedrag vaak vrij simpel worden opgelost.”

Annemarie Appel, projectcoördinator Dieren Utrecht en Ouderen (DUO): “Als klein meisje wil­ de ik altijd al dieren redden.

Ik deed nog net geen mondop-mondbeademing bij een vogel die tegen het raam was gevlogen. De band tussen mens en dier kan zo intens zijn, zoveel blijdschap geven. Bij DUO proberen wij het oudere baasje en (vaak oudere) dier zo lang mogelijk bij elkaar te houden, door ondersteuning te bieden bij de dagelijkse verzor­ ging. Zelf heb ik twee katten uit het asiel en pro­ beer ik mijn liefde voor dieren mee te geven aan mijn kinderen. Respecteer ze, wees lief voor ze en bescherm ze.”

1DB

20

WILLIAM VAN DE WETERING:

‘ALS 1DB KUNNEN WE EEN VEEL KRACHTIGER GELUID LATEN HOREN’ Sinds september vorig jaar is William van de Wetering werkzaam als ­regiomanager voor Dierenbescherming Utrecht. In zijn functie is hij nauw betrokken bij ‘Programma 1DB’, dat toewerkt naar één ­Dierenbescherming vanaf 1 januari 2015. TEKST ANNELIE VERHAGEN FOTO NIKKI STOOP

Wat verandert er als we straks 1DB zijn?

“Het allerbelangrijkste is dat we transparanter worden. In die zin dat we met z’n allen de verantwoordelijkheid dragen en ons nergens meer achter kunnen verschuilen. Een andere verandering is dat beslissingen sneller zullen worden genomen, omdat er vanaf 1 januari 2015 geen besturen meer zijn. Ik hoop verder dat we wat commerciëler en daadkrachtiger zullen worden. Dat als we zeggen dat we iets gaan doen, we onze belofte ook nakomen.

Vanuit financieel oogpunt is het eveneens belangrijk dat deze stap wordt gezet. Straks gaan we allemaal op frequente basis verslag uitbrengen van onze situatie.

En als het niet goed gaat, wat we met elkaar kunnen doen om het tij te keren.”

Leeft de eenwording in jouw regio?

“Jazeker, 1DB is een geluid dat met de week sterker wordt. We zitten in een sneltrein en kunnen niet meer uitstappen, want op

1 januari is het zover. Ik geef presentaties aan medewerkers, waarbij ik uitleg hoe we ervoor staan.

Deze presentaties worden altijd druk bezocht, waaruit blijkt dat de eenwording echt leeft. De reacties zijn ook louter positief en ik hoor mensen zeggen dat we dit veel eerder hadden moeten doen.

De noodzaak van 1DB is dus voor iedereen wel duidelijk.”

‘WE MOETEN ONS ALLEMAAL GAAN REALI­ SEREN DAT ER ­VANAF 1 JANUARI IETS WEZENLIJKS VERANDERT’ Hoe werken jullie naar 1DB toe?

“Met onze regio zijn we nu al aan het kijken hoe we de onderlinge samenwerking kunnen realiseren.

Waarbij de centrale vraag is: hoe kan ik mijn kennis en medewerkers inzetten om anderen te

­helpen? Wij organiseren bijvoorbeeld de collecte in oktober al samen met afdeling MiddenNederland. Dat doen we omdat daar een concrete hulpvraag ligt.”

Wat zullen de knelpunten zijn?

“Dat er straks, als we 1DB zijn, nog steeds niet daadkrachtig wordt opgetreden en we vervallen in oude gewoonten. Ik denk dat het essentieel is dat we ons allemaal realiseren dat er vanaf 1 januari iets wezenlijks verandert. Waarbij het belangrijk is dat we een gevoel van eenheid krijgen en dezelfde maatstaven aanhangen. En bovendien beseffen dat niemand wegkomt met een gemiddelde prestatie.”

Zal het geluid van 1DB ook in het land hoorbaar zijn?

“Het doel is dat we allemaal dezelfde visie uitdragen en duidelijk aangeven waar de Dierenbescherming voor staat. Waarbij ik wil aantekenen dat we ook onze grenzen moeten durven ­aangeven. We worden nog steeds

1DB

21

1DB: WAT HOUDT HET IN?

Op dit moment bestaat de Dierenbescherming uit een flink aantal afdelingen en het ­verenigingsbureau in Den Haag.

Het voornemen is om op 1 januari 2015 te fuseren tot één vereniging, zodat we samen nog slagvaardiger en professioneler aan dierenwelzijn kunnen wer­ ken. In het ‘Programma 1DB’ wordt gewerkt aan alles rondom deze fusie én de inrichting van de organisatie in de situatie erna.

William van de Wetering: “Samenwerken en het besef dat we met z’n allen hetzelfde doel nastreven, dat is waar 1DB in mijn beleving om draait.”

beschouwd als een semioverheids­ instelling. Men denkt dat we geld genoeg hebben en ‘het wel even regelen’. Maar dat is natuurlijk niet zo. We willen alles doen en overal helpen. Dat maakt ons als Dierenbescherming zeer divers, maar ook behoorlijk ad hoc. 1DB kan daar verandering in brengen, omdat we vanaf dan met z’n allen een veel krachtiger geluid kunnen laten horen.”

Kun je nog meer positieve ­veranderingen noemen?

“In een aantal regio’s wordt met

ongelooflijk veel passie gewerkt, maar is financieel bijna niets mogelijk. Terwijl er ook afdelingen zijn die zich veel meer kunnen permitteren. Straks, als we één zijn, is er een beter overzicht, zodat er een eerlijker verdeling komt en alle regio’s gelijke kansen krijgen.”

Hoe bedoel je dat?

“Je mag van een regio heel veel willen, maar als de fondsenwerver een paar uur per week op vrijwillige basis werkt, kun je dat niet vergelijken met een regio

waar een betaalde kracht vier dagen per week dezelfde functie uitoefent. Als we straks 1DB zijn, kunnen de regio’s die het moeilijk hebben, worden bijgestaan door afdelingen die beschikken over voldoende financiën en mensen. Het is dan zelfs mogelijk dat twee regio’s samenkomen op één locatie en een veel groter gebied gaan bestrijken. Alles om dat ene gemeenschappelijke doel te realiseren: dierenwelzijn naar een hoog niveau brengen.” ◆

MEELOOPREPORTAGE

22

Cindy (rechts) ontvangt Annelie in de meldkamer

De meldkamer van Dierenbescherming OverGelder krijgt maandelijks 1400 tele­ foontjes over dieren in nood. In 500 van de gevallen rijdt de dierenambulance uit. De vrijwilligers krijgen regelmatig ­bijscholing en volgen onder meer trai­ ningsprogramma’s, gericht op zowel huisdieren als inheemse wilde dieren.

Rebecca, Chris en Cindy nemen de meldingen door Rebecca in het crematorium

Chris haalt de over­leden kat uit de vriezer

MEELOOPREPORTAGE

23

EEN DAGJE MEELOPEN MET DE DIERENAMBULANCE

‘DEZE MENSEN ZETTEN ZICH BELANGELOOS IN VOOR DIEREN, DAT RAAKT ME DIEP’ De medewerkers van de dierenambulance zetten zich dag en nacht in om dieren in nood op te vangen en te vervoeren. Annelie Verhagen, ­eindredacteur op het verenigingsbureau, mocht een dagje meerijden met de dierenambulance van afdeling OverGelder. “Bijzonder om te zien met hoeveel liefde deze mensen hun werk doen.” TEKST ANNELIE VERHAGEN FOTO’S ROBIN UTRECHT

Annelie: “Om 8.30 uur hebben fotograaf Robin Utrecht en ik afgesproken in het Gelderse ­Klarenbeek, waar Dierenbescherming OverGelder is gevestigd.

Met een asiel, meldkamer en drie dierenambulances heeft deze afdeling al haar faciliteiten onder één dak. We worden ­hartelijk ontvangen door Cindy Pijnaker, die werkzaam is als coördinator van de meldkamer. Haar dienst is zojuist begonnen en ze neemt plaats achter drie grote beeldschermen en de telefoon.”

Cindy: “Op deze plek registreren wij alle meldingen over dieren in nood en zetten ze uit naar de dierenambulances. De meldkamer bestaat nog niet zo lang, twee jaar nu, en sinds januari zijn we 24 uur per dag bereikbaar. Voorheen werden de meldingen direct aangenomen door dierenambulancemedewerkers, maar dat was bijna niet te doen. Hier hebben we een veel beter overzicht, en kunnen we ook de telefoontjes

opvangen waarvoor uitrijden van de ambulance niet noodzakelijk is. Bijvoorbeeld omdat mensen zelf iets kunnen doen om een dier in nood te helpen. Wij adviseren ze daarbij.”

BEHOORLIJK HEFTIG

Annelie: “Chris en Rebecca, die als vrijwilligers op de dierenambulance werken, wandelen de meldkamer binnen. Samen met Cindy bekijken ze welke telefoontjes er zijn binnengekomen.

Omdat er geen dringende gevallen zijn, adviseert Cindy ze om allereerst een overleden kat naar het crematorium te vervoeren.”

Cindy: “Als de eigenaren er behoefte aan hebben, mogen ze op die plek afscheid nemen van hun hond of kat. Er wordt ­respectvol omgegaan met de ­overleden dieren, wat het verdriet in veel gevallen een stukje draaglijker maakt.”

Annelie: “We lopen naar een schuur achter het gebouw, waar

‘CHRIS HAALT HET DODE KATJE UIT DE VRIEZER. IK MERK DAT IK HET BEHOORLIJK HEFTIG VIND OM HIER GETUIGE VAN TE ZIJN’ overleden dieren worden bewaard. Chris haalt het dode katje uit de vriezer. Ik merk dat ik het behoorlijk heftig vind om hier getuige van te zijn, maar Chris en Rebecca lijken er geen moeite mee te hebben. Ze doen de kat in een speciale tas en stappen de ambulance in.”

Rebecca: “Ik heb in het mortua­ rium gewerkt, dus ik ben wel wat gewend. Natuurlijk is het verdrietig als mensen hun dier verliezen, maar gelukkig kan ik de knop meestal snel omzetten. Zodra ik

MEELOOPREPORTAGE

CHRIS: ‘HET WERK IS SOMS ZWAAR, MAAR GELUKKIG MAKEN WE OOK MOOIE ­DINGEN MEE’

thuiskom en mijn eigen katten weer zie, laat ik het werk achter me.”

Chris: “Mijn drijfveer is dat ik iets goeds voor dieren wil doen. Dat gevoel is heel sterk. Dieren stellen je nooit teleur, zijn altijd vrolijk en blij als je ’s avonds thuiskomt.

Het werk is soms zwaar, maar we maken ook mooie dingen mee. Als we een weggelopen hond weer met zijn baasje kunnen herenigen, dan geeft dat veel voldoening.”

Annelie: “Heel toevallig wordt de meldkamer nog geen tien minuten later gebeld door een man die een zwervende hond in een park heeft gezien. We drinken snel onze koffie op, klimmen in de ambulance en gaan eropaf. De hond loopt inderdaad los rond, maar laat zich makkelijk vangen.

We nemen ’m mee terug naar het asiel, waar blijkt dat hij gechipt is. Cindy kan meteen de eigenaar bellen, die dol­gelukkig is

24

dat zijn hond weer terecht is. Hij belooft ’m snel te komen halen.

Tot die tijd krijgt hij een plekje in de vooropvang van het asiel.”

OVERLEDEN KAT

Annelie: “Ook de derde melding van vandaag betreft een overleden kat, die volgens buurtbewoners al meer dan een week in een sloot ligt. Als we arriveren, twijfelt Rebecca geen moment en klautert naar beneden om het dier te pakken. Aan buurtbewoners vragen we ondertussen of ze weten of iemand een kat mist.

Dat blijkt niet het geval. We laten het telefoonnummer van de meldkamer achter en nemen de kat mee terug naar de afdeling, waar Chris en Rebecca ’m een plekje in de schuur geven.”

Rebecca: “Het lijkt nu voor jou misschien alsof we vooral verdrietige dingen meemaken, twee overleden katten in één ochtend, maar zoals Chris al zei: dat is gelukkig niet zo. Hopelijk komt er dadelijk nog een melding binnen die een positieve afloop krijgt.”

Cindy: “Ik hoor zojuist dat er een kat in een van onze vangkooien is gelopen. We zetten deze kooien neer op plekken waar veel verwilderde katten zitten. Een kat die in een kooi terechtkomt, wordt gesteriliseerd of gecastreerd en vervolgens teruggeplaatst in de natuur. We doen dit omdat de kat

daarna veel rustiger is en om te voorkomen dat een kattenpopulatie blijft groeien.”

Chris: “We gaan de kooi ophalen en nemen deze mee naar het asiel, waar de kat een plekje krijgt in de vooropvang. Over een paar dagen, als hij is gecastreerd, brengen we ’m weer terug naar zijn vertrouwde plekje.”

IEDER ZIJN EIGEN VERHAAL

Annelie: “Het is 15.00 uur. De dienst van Chris en Rebecca zit erop. We nemen afscheid en ik schuif nog even aan tafel bij Cindy. Ik vraag haar met hoeveel mensen ze hier werkt.”

Cindy: “We hebben zeventig ambulancemedewerkers en twaalf mensen in de meldkamer.

Iedereen doet zijn werk, op een collega en mij na, op vrijwillige basis. Ik vind het ontzettend fijn om met vrijwilligers te werken.

Iedereen heeft zijn eigen verhaal en samen streven we één doel na: het welzijn van dieren verbeteren.”

Annelie: “De liefde voor dieren is hier inderdaad overal voelbaar.

Dat al deze mensen zich dag en nacht belangeloos inzetten om dieren in nood op te vangen en te helpen, raakt me diep. Ik kijk terug op een bijzondere dag, die me opnieuw duidelijk heeft gemaakt hoe belangrijk het werk van de Dierenbescherming is voor alle dieren in nood.” ◆

MEELOOPREPORTAGE

25

Chris belt met de meldkamer De vangkooi met de verwilderde kat gaat mee in de ambulance

De dierenambulances van afdeling OverGelder kregen onlangs het kwali­ teitslabel ‘Keurmerk Diervervoer’ toege­ kend. Dit keurmerk wordt uitgereikt aan organisaties die voldoen aan de eisen die Stichting Dierkeur heeft opgesteld om de kwaliteit van kleinschalige dier­ vervoerders te toetsen.

Rebecca haalt de overleden kat uit de sloot

Rebecca legt Annelie uit hoe ze de hond uit de ambulance kan helpen

VIER VRAGEN AAN

26

‘MIJN TAAK IS OM BEDRIJVEN ERVAN TE OVERTUIGEN DAT ER DIER­ VRIENDELIJKER METHODEN ZIJN OM OVERLAST OP TE LOSSEN’

PROFIEL

Naam: Femmie Kraaijeveld-Smit Wat: Senior Beleidsmedewerker, Beleid, Dier & Maatschappij Sinds: vijf jaar Huisdieren: twee katten, hond, twee cavia’s (in het bezit van een mooie caviaflat)

VIER VRAGEN AAN

27

‘ALLES WAT IK HIER DOE, KLOPT MET MIJN IDEEËN OVER HOE JE MET DIEREN OMGAAT’ “Dieren in het wild laat je zoveel mogelijk met rust, dat is waar mijn werk om draait.” Aan het woord is senior beleidsmedewerker Femmie Kraaijeveld-Smit. Met haar beleidsterrein ‘In het wild levende dieren’ voelt ze zich als een vis in het water. TEKST LINDA JANSSEN-PLOEMACHER FOTO AGNES HEMSTEDE

1

Waarom de Dierenbescherming?

“Ik ben bioloog, ik heb altijd al ‘iets’ willen doen met ­dieren. ­Tijdens mijn studie was ik daar steeds mee bezig: dieren onderzoeken, vangen, merken en uitzetten. Maar het voelde voor mij niet goed om op deze manier met dieren te werken. Sinds 2009 werk ik bij de Dierenbescherming en ik heb hier echt mijn draai gevonden. Alles wat ik nu doe, klopt met mijn ideeën over hoe je met dieren omgaat. Zo stop je dieren niet in een klein kooitje als je van ze houdt. Mijn cavia’s hebben de beschikking over een heuse caviaflat!”

2

Wat doe je zoal bij de ­Dierenbescherming?

“Mijn beleidsterrein is ‘In het wild levende dieren’. Dat is heel breed: ik houd me bezig met hengelsport en beroepsvisserij, met dierenslachtoffers in het verkeer en de opvang van in het wild levende dieren. Maar de nadruk ligt vooral op jacht, beheer en schadebestrijding. Er zijn veel organisaties die zich bezighouden met dieren in het wild, maar de Dieren­bescherming onderscheidt zich door zich te

concentreren op de problemen rond jacht, beheer en schade­ bestrijding.”

3

Werk je veel samen met de regio’s?

“De regio’s houden zich bezig met het provinciale beleid.

Waar mogelijk lever ik de regio’s input, zodat zij op pad kunnen om de politiek te bewerken.

Mocht het om gecompliceerde onderwerpen gaan, dan spreek ik op verzoek in op provinciale vergaderingen. Het is goed om te zien dat afdelingen prima in staat zijn om invloed uit te oefenen op gemeentelijk en provinciaal niveau. Met een aantal regio’s werk ik nauw samen, bijvoorbeeld om samen te lobbyen bij de provincies voor een diervriendelijke aanpak van ganzenoverlast.

Helaas lopen we bij provincies vaak vast met onderhandelingen, omdat zij een tunnelvisie hebben op het doden van dieren, zoals ganzen. Wij doen ons best om provincies meer open te laten staan voor alternatieven.”

4

Welke dieren hebben momenteel je aandacht?

“Onder andere vissen. Het liefst zou je willen dat er geen vis

gevangen en gegeten wordt.

Helaas is de praktijk anders.

Regelmatig hebben wij overleg met de vissersgroep Ekofish over methoden waarmee gevangen vissen sneller bedwelmd kunnen worden, in plaats van dat ze levend liggen te spartelen op het dek en vervolgens worden opengesneden. Sinds kort hebben enkele vissersschepen als proef een bedwelmingsinstallatie aan boord, zodat het leed van de gevangen vis enigszins beperkt wordt. Als deze proef goed gaat, worden volgend jaar meer schepen met zo’n installatie uitgerust.

Verder bezocht ik onlangs op Cyprus namens Eurogroup for Animals een congres over Euro­ pese normering voor dierplaag­ bestrijders. Deze sector is steeds meer bereid om ‘ongedierte’ – van wespen tot stadsduiven – op een nette manier te bestrijden. Gif dat gebruikt wordt om plaagdieren te bestrijden is niet alleen slecht voor dieren, maar ook voor de omgeving. Mijn taak is om die bedrijven ervan te overtuigen dat er diervriendelijker methoden zijn om overlast op te lossen. Het gaat met kleine stapjes, maar dat we op zo’n bijeenkomst gehoord worden, vind ik een hele stap vooruit!” ◆

WETENSWAARDIGHEDEN

28

WIST JE DAT?

WAT VINDT DE DIERENBESCHERMING VAN KINDERBOERDERIJEN?

De botjes van vogels zijn hol, zodat ze niet zoveel wegen en de vogels ­dus makkelijker ­kunnen vliegen.

WAT IS BOTULISME? EN WAAROM IS HET GEVAARLIJK?

Kinderboerderijen vinden we acceptabel als er sprake is van deskundige begeleiding en verzorging. Ook moeten de dieren geschikte huisvesting hebben. Kinderboerderijen zijn van belang voor de opbouw van een ­goede relatie tussen kind en dier. Fokken met dieren mag uitsluitend om de populatie op peil te houden, dus absoluut niet voor de verkoop.

Als er te veel dieren komen, moet men streven naar plaatsing elders.

Dat betekent dus niet doorverkopen aan de handel of dieren afmaken.

Botulisme is een vorm van voedselvergiftiging die wordt veroorzaakt door een bacterie (Clostridium botulinum). Deze bacterie maakt een ­gifstof die de spieren verlamt. Daardoor stikken of verdrinken (water)vogels. Als de kadavers niet worden opgeruimd, verspreidt ­botulisme zich snel: dieren krijgen kadaverresten binnen met een hoge concen­tratie gif en gaan daardoor ook dood. Een epidemie kan ook gevaarlijk zijn voor huisdieren en mensen. Alleen wanneer de bacterie van type C is, is hij ongevaarlijk. Andere typen zijn wel een gevaar voor de volksgezondheid.

BEN IK ALS VRIJWILLIGER VERZEKERD TIJDENS WERKTIJD? Alleen konijnen en papegaaien ­kunnen achter zich kijken zonder zich om te draaien.

Voor vrijwilligers van alle aangesloten afdelingen, opvangcentra en ambulances zijn via het verenigingsbureau een aantal collectieve verze­ keringen afgesloten (bijvoorbeeld een collectieve ongevallen- en aan­ sprakelijkheidsverzekering). De verzekeringspolissen en extra informatie vind je in het informatiecentrum van extranet. Het is wel van groot belang dat de afdeling waarvoor je werkt een goede vrijwilligersadministratie bij­ houdt. Bij een schademelding zal de verzekeraar daar zeker naar vragen!

HOE VOORKOM JE DUIVENOVERLAST?

Een muis heeft net zo veel halswervels als een giraf.

Dieren trekken naar gebieden die ze aantrekkelijk vinden. Duiven stellen er prijs op als voedsel makkelijk te vinden is en als ze kunnen nestelen.

Wil je duiven ergens weren, zorg er dan voor dat er geen voedsel (etensresten) beschikbaar is en dat een nest bouwen onaantrekkelijk is.

Natuurlijk moet er dan wel een alternatief zijn: je kunt gebieden waar ­duiven geen overlast veroorzaken juist extra aantrekkelijk maken met ­bijvoorbeeld duiventillen en voerplaatsen.

CIJFERS

29

25.000.000 dieren kregen inmiddels een Beter Leven.

350

katten werden tussen 14 februari en 14 maart gecas­ treerd/gesteriliseerd tijdens de Valentijnsactie van regio OverGelder. Hun baasjes kregen van de deelnemende dierenartsen 10% korting op deze ingreep en ook nog eens een gratis chip en registratie, ter waarde van zo’n dertig euro. Geen ongewenste nakomelingen meer voor deze heren en dames dus. En mochten ze de weg kwijt raken, dan is hereniging met hun baas een stuk waar­ schijnlijker!

11.096

was het aantal volgers op ons landelijk Twitter-account eind 2013. Dat betekende een groei van ruim 162%! Gemiddeld zien deze ­volgers zo’n vier à zes berichten per dag langs­ komen. Op vacatures, LID-zaken en dieren van Ikzoekbaas.nl wordt het vaakst doorgeklikt.

15%

Van iedere euro omzet in Wiekes ­Winkel gaat naar de Dierenbescherming. Op zoek naar een cadeau voor, of met een beestje? Ga naar wiekeswinkel.nl.

45

weidedieren vonden een nieuwe baas! In 2013 werd Ikzoekbaas.nl uitgebreid met de categorie weidedie­ ren. De dieren waar het om gaat, zijn in beslag geno­ men in opdracht van RVO.nl van het ministerie van EZ. Dit betekent dat ze een verleden hebben: ze zijn bij hun vorige eigenaar niet goed verzorgd of mishan­ deld. De u ­ itbreiding van de site met deze cate­gorie mogen we met recht een succes noemen: inmiddels hebben 29 paarden/pony’s, elf varkens, vier schapen en één geit een fijn nieuw thuis gevonden.

HIER DOEN WE HET VOOR

30

LUNA: LETTERLIJK VEL OVER BEEN In maart stuitte districtsinspecteur Ed Webers samen met de Dieren­ politie op Luna. Ed: “Al een jaar gele­ den kreeg de eigenaar opdracht om naar een dierenarts te gaan en om een voedingsprogramma te volgen.

In plaats daarvan bracht de eigenaar Luna onder op een ander adres. Pas na een melding bij 144 vonden we haar terug, nu letterlijk vel over been.

De eigenaar ontvangt een proces-ver­ baal en Luna wordt op zijn kosten op

een opvangadres (medisch) verzorgd, in opdracht van RVO.nl. Luna gaat vooruit en is inmiddels twaalf kilo aan­ gekomen. Het herstel gaat langzaam, dus het zal nog wel even duren voor Luna een nieuwe baas krijgt.”

XXXXXXX

31

U een kans... Zij een kans!

Foto: Robin Utrecht

De Nationale Postcode Loterij is de grootste goededoelenloterij van Nederland. Sinds 1989 werd er ruim 4,1 miljard euro geschonken aan meer dan 90 organisaties die zich inzetten voor de bescherming van mens en natuur.

Ook de Dierenbescherming deelt in de opbrengst van de loterij. Mede dankzij de bijdrage van de loterij kan de Dierenbescherming zich inzetten voor de belangen van alle dieren. Bijvoorbeeld door gastgezinnen te vinden om verwilderde zwerfkittens (zoals Lizzy

en Kobus op de foto) op te vangen. De opvang in een gastgezin is belangrijk omdat de schuwe kittens daar leren omgaan met mensen, andere huisdieren en het gewone huiselijke leven. Dan kan de Dierenbescherming vervolgens gemakkelijker een goed thuis voor deze katjes vinden.

Naast het steunen van goede doelen maken deelnemers van de Postcode Loterij kans op grote prijzen. Zoals elke maand fantastische prijzen, die kunnen oplopen tot 49,8 miljoen euro.

De Postcode Loterij helpt!

Meedoen is eenvoudig, bel 0900-300 1500 (10 cpm) of meld u aan via internet: www.postcodeloterij.nl Voor â‚Ź 11,75 per lot speelt u al mee. Alvast hartelijk dank voor uw deelname.

CAMPAGNE

32

‘EERST WAS ZE ANGSTIG, MAAR ZE BLOEIT STEEDS MEER OP’

Regelmatig voert de Dieren­bescherming ­campagne. Niet alleen om het publiek voor te lichten, maar ook om direct resultaat voor dieren te boeken. Op deze plek nemen we een campagne onder de loep.

WAT Kanjercampagne WANNEER 20 mei t/m eind juni WAAROM Omdat ook moeilijk

plaats­bare dieren een liefdevol thuis verdienen WIE Het gaat in de campagne om dieren als Lona (anderhalf jaar in de opvang). Valerie Tiemessen van die­ renasiel De Kuipershoek vertelt: “Toen Lona hier kwam had ze een ernstige vorm van niesziekte. Dat

sloeg op haar linkeroog, waardoor ze aan dat oog min of meer blind is.

Niet dat ze daar last van heeft hoor.

Eerst was ze angstig, maar ze bloeit steeds meer op. Ze is speels en vro­ lijk, leuk om te zien! Nu komt ze zelfs op je been tikken als ze vindt dat je te lang met een ander dier bezig bent. Als je haar aait, vindt ze dat zo lekker dat ze je liefdesbeetjes geeft.”

TEKST AGNES HEMSTEDE FOTO ROBIN UTRECHT