8 minute read
Nordkapp-Namsos
VAN NORDKAPP NAAR NAMSOS
Advertisement
In januari 2019 heb ik Raymond ontmoet. Als initiator van de Norway European Bike Challenge (EBC) zou hij een fietstocht Namsos-Noordkaap heen-en-terug organiseren.
Voor de heenreis had hij al vier enthousiaste deelnemers en voor de terugtocht twee; ik was dus een welgekomen derde. Raymond zelf zou voor de logistieke begeleiding en de organisatie zorgen. Ik heb niet lang hoeven na te denken om ja te zeggen tegen dit ferme fietsavontuur.
Het plan was om half juli vanuit Namsos te vertrekken en op 2 augustus aan de Noordkaap te arriveren. De retourtocht zou dan op 4 augustus aanvangen. Raymond had geïnvesteerd in een speciaal gebouwde camper met aanhangwagen, vijf Santos-fietsen, tenten, slaapmatjes en cateringmateriaal. Zijn ambitie: een bijzonder fietsavontuur met prima materiaal, een goede organisatie en avontuurlijk ingestelde deelnemers.
HET VOORUITZICHT
Toen ik me begon klaar te maken voor de tocht, voelde ik enige spanning. Al vele jaren maak ik solo in augustus een fietstrektocht van twee weken ergens in Europa – ik ben dus wel wat gewend – maar toen ik de kaart van Noorwegen bekeek en de afstand zag die we zouden gaan fietsen, besefte ik dat het een heuse fysieke uitdaging zou worden.
Onderweg naar het hoge noorden ontmoette ik op de vlieghaven Pauline en Harry. Zij hadden de veertiendaagse heenreis naar de Noordkaap in de benen en keken met plezier terug op hun avontuur. Ik reisde door naar Honnisvag, het grootste havenstadje op het noordelijke eiland Mageroya én de gateway naar de Nordkapp, waar jaarlijks duizenden bezoekers passeren.
HET VERTREKPUNT
Nordkapp heeft iets mythisch: “the tip of the continent”, het noordelijkste punt in Noorwegen, een beetje het einde van wereld, met enkel nog zee en Noordpoolijs erna. Raymond begroet me hartelijk. Ad en Steven volgen later die avond. De camper, het basisstation op onze tocht, staat wat verderop. Raymond heeft mijn fiets klaargezet: dit wordt mijn maatje. We stappen naar het Scandic Hotel en klinken op het welslagen van het grote avontuur..
Terwijl ik een rendiersteak nuttig, vertelt Raymond enthousiast over de heenreis. Voor hem was die belangrijk om ervaring op te doen voor de logistieke organisatie: veerboten, de route plannen, kampementen... Na de lekkere maaltijd was de straffe rekening wat ontnuchterend: welja, Noorwegen is dus weldegelijk een duur land, zeker voor alcoholische drank...
DE EERSTE FJORDEN
De volgende ochtend vroeg om 5.30 uur begint de tocht echt. Mede-fietsers Ad en Steven hebben een kort nachtje gehad. We begeven ons naar de haven, want een Hurtigrutenboot zal ons naar het vertrekpunt Havesund brengen. De fietsen controleren, bevoorrading in de kleine fietstas stoppen en uiteraard de passende fietskleding aantrekken behoren van dan af tot de vaste dagelijkse rituelen.
We laten onze reistas bij Raymond, die alles in zijn camper meeneemt naar het afgesproken eindpunt van dag één. Aan boord van de Hurtigrutenboot snuiven we de koele ochtendlucht op, terwijl we met een kop koffie in de hand langzaam langs prachtige noordelijke fjorden glijden. Dit wordt volop genieten van de ruige natuur! Havesund ligt er nog verlaten bij, als we er aanmeren. En dan... de fiets op en meteen tegen een eerste heuvel aan!
Interessante groepsdynamiek
Als je met 3 + 1 naar een bestemming fietst, wordt de weg onvermijdelijk een beetje het doel op zich. De fysieke tocht is immers een ontmoeting van temperamenten. Elk heeft een eigen ritme en een bepaald niveau van fysieke conditie. Steven hield van de grote(re) inspanningen; als het aan hem lag, zouden we veel meer off-road fietsen, wat hij bij momenten ook deed. Vaak vatte hij na de eerste ochtendkilometers al meteen een solotrip aan. Elk zijn vrijheid, met respect. Tijdens het avondeten hadden we samen leute en dat gaf een broederlijke sfeer. Ad was wat introverter, meer een stille kracht. Met hem heb ik regelmatig samen gefietst. Hij is een sterke klimmer met ervaring op grote Alpencols. Hellingen reed hij met een gestaag ritme op en soms keerde hij met een knipoog terug om de helling nog eens op te rijden. Als gastheer en organisator had Raymond geen fysieke uitdaging, wel een organisatorische. Met zorg regelde hij de logistiek en de goede ontvangst bij elke aankomst. Als geen ander besefte hij hoe belangrijk de sfeer in een groep is. Zo maak je van een losse bende een hecht team.
KUDDES RENDIEREN
Het is nog koel en ik moet in mijn ritme komen om de fysieke realiteit van klimmen en dalen te trotseren. Typerend voor het noorden van Noorwegen zijn de uitgestrekte natuur, de wilde kusten en de dichte wouden. Het is er godverlaten. Af en toe fietsen we door een gehuchtje met wat huizen, daarna urenlang niets. Langs de kilometerslange kronkelende wegen staan met enige regelmaat kuddes rendieren te grazen.
De ochtendschemering gaat over in een prille zon. De rugwind is onze bondgenoot. Al snel merk ik dat we elk een eigen fietsritme ontwikkelen. Toch zijn we samen onderweg naar het afgesproken einddoel: op 22 augustus Namsos bereiken. We hebben
1450 km voor de boeg en willen de klus in twaalf dagen klaren, met onze Santos-fiets als betrouwbare metgezel.
MOOI OP KOERS
Rond 16 uur bereiken we ons eerste kampement in Skaldi. Raymond heeft op een camping een hut gereserveerd. Na 125 km met behoorlijk wat klimmeters is dat welgekomen. Na een warme douche genieten we van een fris biertje en een door Raymond bereide maaltijd – voor de gelegenheid een heerlijke spaghetti – terwijl we terugblikken op de tocht en bedenkingen uitwisselen over onze fysieke conditie, over het leven en over onze passies.
De volgende ochtend zijn we vroeg uit de veren. Voor de tweede dag staat immers een lange tocht van 145 km gepland. Met de Komoot Cycling Maps en een Garmin-gps blijven we mooi op koers. De benen voelen goed en we hebben er zin in. De weg leidt naar Alta, waar we deze keer in tenten overnachten. Als we aan komen fietsen, staan de tentjes al klaar. Opnieuw de verhalen en de rust: na de inspanning de ontspanning.
MIS DE FERRY NIET!
De eerste dagen moet ik op mijn tanden bijten om in een goede cadans te komen en te blijven, maar mijn conditie wordt almaar beter. Geregeld stoppen we om de landschappen in ons op te nemen. De stilte en de vergezichten op een woeste natuur geven een heerlijk gevoel. Het zou nog anders zijn, als de tijd onbegrensd was, maar onze dagen zijn letterlijk geteld. Belangrijk is ook dat we onder elkaar een solidariteit ontwikkelen.
We passeren enkele grotere steden: Tromso, Sortland, Stokmarkness, Svolvaer. Geregeld nemen we ferry’s die eilanden met elkaar verbinden. Zo’n ferry op tijd halen is soms een heel avontuur, een heuse race tegen de tijd. Een ferry missen kan lang wachten betekenen... Eén keer was het nipt: ik was wat achtergebleven en we moesten de ferry van Gryllefjord naar Andenes halen. Ik kwam aan net toen de boot zou gaan afmeren...
LOFOTR VIKING MUSEUM
Na zeven dagen komen we aan op de prachtige eilandengroep Lofoten. Noorwegen heeft veel moois te bieden voor avontuurlijke reizigers, die er – zeker in de zomermaanden – dan ook in grote getale zijn. Op ons route passeren we veel campers en motorfietsen. Wij, zwoegende fietsers, worden vaak toeterend en met de glimlach aangemoedigd. We volgen de E10 op de Lofoten en passeren langs pittoreske vissersdorpjes, uitgestrekte landschappen en grillige bergtoppen, en we bezoeken het Lofotr Viking Museum in Vestvagoy.
De Vikingperiode genereert tal van mythische verhalen over het Noorse tijdperk in de 7de en de 8ste eeuw. Het museum vertelt over cultuur, veroveringen en strijd. We voelen ons ook als dappere Vikingen, de vaart zit er goed in, de benen zijn goed en de moraal in de groep is top. Sommige dagen worstelden we urenlang met regen en hevige wind. Op een nacht, toen we langs de zee kampeerden en mijn tent platgewaaid werd, bood de camper een veilige haven.
NAMSOS WENKT
Wanneer we de ferry van Sorvagen naar Bodo nemen, hebben we nog vier of vijf dagen om onze bestemming te halen. We hebben dan al duizend kilometer in de benen. We kennen de ochtendrituelen op ons duimpje en ons groepje wordt een hecht team. We wisselen nachten in tentjes een paar keer af met cabins op campings, waar we steevast heel nette en degelijke kookfaciliteiten aantreffen. Raymond heeft een voorliefde voor gedroogvriesd adventure food, maar we eten ook lekkere pangerechten met verse groenten en zalm.
Een goede voeding is op zo’n tocht van groot belang. We hebben in onze fietstassen steeds de nodige energierepen mee en die wisselen we dan af met een broodje dat we onderweg in een winkel kopen. Na nog een stukje zeetocht met de Hurtigrutenboot (tot Sandnessjoen) komt eindpunt Namsos nu wel heel dichtbij. De horizon leert ons één ding: wat we niet zien, kan wel degelijk bestaan, en wat we zien, hoeft er niet te zijn...
DE BELOOFDE TERUGKEER
Na twaalf dagen komen we aan in Namsos. Als afsluiter logeren we in een mooie cabin op Namsos Camping, vlak bij de plaatselijke luchthaven. We zijn blij met hoe de tocht is gegaan. De ingrediënten van een geslaagde tocht zijn: een mooie route, een goede balans tussen in- en ontspanning, degelijk materiaal, een open sfeer, en respect voor eenieders temperament en grenzen.
Daarnaast heb je nog je eigen lichaam en je eigen geest: je persoonlijke kracht, omgaan met de ontelbare gedachten en emoties tijdens de vele kilometers. Het mag gezegd: 1443 km en 14 692 hoogtemeters. Het is goed geweest. Om het afscheid te verlichten beloven we elkaar een terugkeer, in welke vorm ook. Raymond werkt nu volop aan een European Norway Bike Challenge 2020. Het belooft opnieuw erg goed te worden. Waarom zou jij niet meedoen?
