INTERVIEW
H
Harry van Loon (71), directeur/eigenaar van Strijbosch Thunnissen Makelaars, draagt het bedrijf binnen-
kort over aan zijn dochter Sophie en medewerker Bauke Coppes. Al vindt hij ouder worden best lastig om te accepteren, hij gaat het rustiger aan doen.
Harry van Loon zit nog niet aan de tafel
prins. Eerst zaten ze met rode oortjes te
het huis uit waren, heb ik toen als 21-jari-
waar hij al ruim 30 jaar zijn werk doet, of
luisteren. Op een gegeven moment zeiden
ge de zorg voor het gezin op mij genomen.
zijn mobiele telefoon gaat. Alweer. “Ik zet
ze: ja, we weten het wel, dat zijn wij.”
Toen mijn vader ziek werd heeft hij niet
hem even stil. Dit gaat de hele dag zo door.
Ook vond Van Loon het belangrijk om in het
meer zoveel gedaan aan de administratie.
Ik moet hem twee keer per dag opladen.
weekend de kinderen naar de hockeyclub
Ik moest reorganiseren, ook om te zorgen
Met dat ding verdien ik mijn brood. Jonge-
te brengen en daar te blijven tot ze klaar
dat mijn moeder daar kon blijven wonen.
lui zitten allemaal te mailen, ik doe het
waren. “Ik was erg van het presteren met
We hadden een vakantiehuis in Egmond,
met dat ding. Bellen. Ik zeg vaak: mail wat
sport. Waarom? Op school hadden de kin-
dat hebben we opgeknapt en klaargemaakt
minder, praat.”
deren het heel moeilijk, omdat ze dyslexie
voor verhuur. Echt zwaar werk gedaan,
hadden.”
zand gekruid, tegels gelegd. Die periode
Dat laatste gaat de geboren en getogen Nijmegenaar goed af. De 71-jarige directeur en eigenaar van Strijbosch Thunnissen
heeft me gevormd, absoluut.”
Dyslexie
Dat Van Loon daar zo fel op was, heeft
Ouder worden
Heeft Harry van Loon moeite met ouder
Makelaars praat enthousiast over de jaren
waarschijnlijk te maken met zijn eigen dys-
dat hij als jonge vent in 1990 het Nijmeegse
lexie. “We zijn thuis allemaal dyslectisch;
worden? “Ja, dat vind ik lastig. Ik hoop
makelaarskantoor overnam. ‘Het ging in
school was voor mij een hel. Op het Canisi-
dat ik niet helemaal terugval. Ik moet ook
die tijd als een dolle, het was een fantasti-
us College kon ik het niet voor elkaar krij-
actief blijven. Maar die zware vergaderin-
sche periode, we waren dag en nacht bezig.
gen. Het was een grote worstelpartij. Ik heb
gen ’s avonds, dat ga ik niet meer doen. Een
Mijn vrouw stond altijd pal achter mij. Ik
het ook altijd zeer, zeer jammer
kwam dan ’s avonds om half zeven thuis en
gevonden dat ik niet heb ge-
kon nog net mee-eten of ze hadden net ge-
studeerd, zoals mijn twee
geten.” De jonge Van Loon had samen met
dochters en mijn zoon.
zijn vrouw Liesbeth drie jonge kinderen:
Ik had graag rechten
naast Sophie, de oudste, de tweeling Louise
willen studeren, dat is
en Willem-Jan.
vrij breed en je leert
Handelsman
analytisch denken. Ik was ook wel een
projectje af en toe is wel leuk.” Hij volgt met belangstelling de
‘Het overlijden van mijn vader heeft veel impact op mij gehad’
ontwikkeling van Woonlandschap Living-Inn dat bij het NS-station in Lent wordt ontwikkeld met huurappartementen voor 55-plussers, voor jonge starters en
Harry van Loon werd geboren in Nijmegen,
type voor het studen-
woonde tot zijn vierde in de Hermelijn-
tenleven. Die dyslexie
straat en verhuisde toen met het gezin naar
heeft me in mijn latere
de Sterreschansweg. Als goed katholiek
leven ook parten gespeeld.
jongetje (vijf doopnamen) ging hij naar de
Gelukkig heb ik vanaf het
broederschool en vervolgens het Canisius
begin altijd een goede secretaresse
College waar hij, zoals hij zelf zegt, strui-
gehad. Ik nam alles op op een bandje en zij
dagelijks van ons huis en onze tuin.”
kelde om vervolgens naar de mulo en de
werkte dat uit. Die dyslexie heeft mij wel
Dat wordt waarschijnlijk alleen maar meer,
meao te gaan. Aanvankelijk leek hij de
doorzettingsvermogen gegeven; ik ben een
want Van Loon gaat het wat rustiger aan
bankenkant op te gaan, maar het werd de
doordouwer.”
doen. Zijn dochter Sophie (35) en mede-
makelaardij. “Ik was een handelsman.”
Overlijden
een zorgvleugel voor ouderen die zorg nodig hebben. “Het moet een community worden. Ik sluit
niet uit dat ik daar ooit gaan wonen. Maar voorlopig genieten we nog
werker Bauke Coppes (32) zijn inmiddels vennoot. Over drie jaar wordt het laatste
Wat hem ook gevormd heeft, was het vroe-
aandeel overgedragen. “Dat Sophie een
weinig tijd voor het gezin. “Maar als de kin-
ge overlijden van zijn vader, op 53-jarige
aantal jaren geleden hier is komen werken,
deren naar bed moesten, ging ik altijd een
leeftijd. “Acute leukemie. Hij is een jaar
vind ik heel leuk. Misschien niet de beste
verhaaltje vertellen, de kinderen in pyjama
ziek geweest. Dat heeft zwaar impact ge-
keuze dat ze het straks overneemt: als ik
aan de tafel, in de keuken. Altijd uit mijn
had. Ja, voor het hele gezin van zes meiden
het had verkocht, had ik goeiendag gezegd
hoofd. Het ging altijd over drie hondjes,
en een jongen. Ik was het derde kind; omdat
tegen alle zorgen. Met een kind in de zaak
drie kaboutertjes of twee prinsesjes en een
mijn twee oudste zusjes op dat moment al
houd je toch altijd zorgen…”
In die beginjaren was er doordeweeks
16 Springlevend024
¶
