SUIskewiet December 2010 by maximarra

SUIskewiet! De leerlingenraad laat van zich horen! De kerstvakantie staat voor de deur. Wij verwarmen jullie met heerlijke kerstverhalen, bezorgen jullie spelletjes om na de examens even te ontspannen en natuurlijk is er ook heel wat nieuws over de leerlingenraad zelf te lezen!

NIEWSBRIEF DECEMBER 2010 De voorzitters van onze leerlingenraad… ......................... 2 Terug naar school: een stagiaire in SUI ............................. 5 475 jaar Ursulinen..............................................................7 Vervolgverhaal door Jolien .............................................. 11 Even ontspannen… .........................................................12 De schooldagen van Melina.............................................14 Leerlingenraaddag eerste graad...................................... 15 De SUI –ideeënbus in de eerste graad ............................. 17 Kerstverhaal over een nukkige keizer ..............................19 Kruiswoordraadsel ..........................................................23 Zoek het woord.............................................................. 24 Kerstverhaal .................................................................. 25

De voorzitters van onze leerlingenraad… Geen leerlingenraad zonder voorzitters. En dit jaar zijn dat Anke Uytterhoeven en Maxim Arrazola de Oñate, twee superenthousiaste leerlingenraders!! Maar wat is dat eigenlijk, voorzitter zijn? We vroegen het Anke en Maxim zelf:

Anke, jij bent voorzitter, samen met Maxim. Wat houdt het in voorzitter te zijn? Anke: “Als voorzitter moet je weten waar iedereen in de leerlingenraad mee bezig is. Je moet alles een beetje in goede banen leiden, maar natuurlijk niet elk evenement organiseren of elk puntje van participatie uitwerken, daar zijn de andere enthousiaste leden van de leerlingenraad voor. Zelf vind ik het belangrijk dat ik iedereen in de leerlingenraad kan blijven motiveren om even goed werk te leveren als ze tot nu toe gedaan hebben!” Hoe is het om als leerling tussen de volwassenen te vergaderen? Anke: “Het is wel even aanpassen, maar ik vind dat heel leuk! Het is zeker ook leerrijk om je mening tegenover deze mensen te moeten verantwoorden en je leert ook je mannetje te staan. Onze directie en leerkrachten staan heel positief tegenover onze leerlingenraad en luisteren altijd naar wat we te zeggen hebben. We moeten dus zeker geen schrik hebben om die vergaderingen binnen te stappen ;). En natuurlijk wordt er in die vergaderingen ook wel een keer gelachen.” Wat zou je dit schooljaar willen bereiken met de leerlingenraad? Anke: “Vooral een leuke sfeer creëren binnen de leerlingenraad, maar ook binnen de school vind ik belangrijk. Ik hoop vooral dat we ook dit jaar weer toffe activiteiten zullen organiseren, zoals de themaweken bijvoorbeeld. Als leerlingenraad vertegenwoordigen wij alle leerlingen van onze school. Het is dus belangrijk dat we naar hen luisteren en proberen zoveel mogelijk te bereiken om het in onze school nog net dat tikkeltje ‘leuker’ te maken.” 2

Hoe lang ben je al bij de leerlingenraad? Anke: “Ik ben in de leerlingenraad gekomen toen ik in het derde middelbaar zat, dus dit is nu mijn derde jaar.” Waarom ben je bij de leerlingenraad? Wie heeft je overtuigd? Anke: “Ik had al wel eens gehoord van de leerlingenraad, maar wist niet echt wat zij nu eigenlijk deden. Toen ben ik een keer uit nieuwsgierigheid met een vriendin meegegaan en ‘blijven plakken’ ” Waarom wilde je voorzitter worden? Anke: “Dat is een beetje vanzelf gekomen. Ik heb altijd wel gezegd dat ik dat graag zou doen. Ik ben graag bezig met de leerlingenraad, activiteiten organiseren, mensen helpen en motiveren, met de directie overleggen, …” Waarom vind jij dat de leerlingenraad er moet zijn? Anke: “Met de leerlingenraad kunnen wij echt veel in/voor onze school bereiken. We zorgen voor praktische dingen, maar ook voor toffe activiteiten die ervoor zorgen dat de leerlingen zich goed voelen in onze school. Ons uniform zou totaal anders zijn dan nu, en ook van picknickbanken zou er geen sprake zijn zonder de leerlingenraad. En onze middagen? Die zouden er ook wel een stuk saaier uitzien zonder de themaweken of sportactiviteiten die door ons georganiseerd worden! “

Wat wil jij bereiken dit jaar, Maxim?

Maxim: “Goh, we willen zó veel doen met de Leerlingenraad. Op de eerste plaats willen we natuurlijk alle succesvolle evenementen van de vorige jaren herhalen en hopelijk verbeteren. Dan denk ik meteen aan de Themaweken (Friends, Wii, ..), het 3

Vrij Podium, de sportcompetities enzovoort. Maar we hebben voor dit schooljaar ook enkele nieuwe evenementen in stelling gebracht. Ik kan alvast een tipje van de sluier oplichten door te zeggen dat eten in het park misschien toch niet zo onmogelijk lijkt.. Daarnaast willen Anke en ik er dit jaar ook zeker voor zorgen dat leerlingen meer inbreng krijgen in het hele schoolgebeuren. We willen te weten komen wat er leeft bij onze collega’s en hier zo veel mogelijk rekening mee proberen te houden. Ook klachten zijn altijd welkom, maar dat proberen we toch enigszins te beperken…” Is er veel veranderd sinds je de eerste keer in de leerlingenraad zat? Maxim: “Ik moet met het schaamrood op mijn wangen toegeven dat mijn eerste echte actieve jaar in de leerlingenraad eigenlijk pas vorig jaar was... Ik kan daarentegen wel opmerken dat er toch wel veel veranderd is. Waar er vroeger zich een 3-4tal leerkrachten zich om ons bekommerden zijn dat er nu toch al gauw een stuk of 15. Veel nieuwe leerkrachten zijn eens komen kijken naar onze werking en er zijn er toch enkele blijven plakken… Ook zijn er ook veel jonge leerlingen die nu in de leerlingenraad gaan. Terwijl het vroeger vooral mensen van het 6e jaar waren zijn het nu bijna allemaal leerlingen van het 3e en het 4e jaar! Dit jaar zitten we slechts met 3 mensen van het 6e jaar in de leerlingenraad! Maar ’t zijn goei…” Waarom ben je in de leerlingenraad gegaan? Maxim: “Omdat toen ik hier het eerste jaar binnenkwam al zag wat een enorm potentieel deze school bood voor mensen die wat willen organiseren en willen samenwerken. Vooral het samenwerken trok me aan. Vandaag de dag beschik ik dan ook over een toch wel zéér uitgebreid netwerk van kennissen en goede vrienden hier op school. Als laatste reden biedt de Leerlingenraad ook een mooi opstapje naar later. Leerlingenraders leren op zichzelf hoe ze met andere mensen overeen moeten komen (wat niet altijd even gemakkelijk is, neem het van mij aan...) maar ook hoe ze bijvoorbeeld een directie naar hun hand kunnen zetten… “

Terug naar school: een stagiaire in SUI Lorraine Cuyves maakte 6 jaar lang deel uit van de mediakern op SUI (tot nu toe een unicum). In haar laatste jaar werd zij met verve voorzitter van de leerlingenraad. Daarna ging ze taal- en letterkunde studeren in Leuven. Ondertussen volgt zij een aggregatieopleiding om les te mogen geven. Zo is ze dit jaar als stagiaire weer in SUI terecht gekomen. Wij vroegen haar ons te vertellen wat haar opviel na enkele jaren afwezigheid. Ze ging er met plezier op in…

Lorraine in vergadering met de leerlingenraad – april 2006

In oktober stapte ik, nadat ik er een viertal jaren geleden afstudeerde, de grote school die men ook wel SUI pleegt te noemen, weer binnen. Met mijn nieuwe, volwassen (het zit ’m allemaal in de details, niet waar) boekentas liep ik door de gangen, de trappen op, de trappen af. Terwijl ik dat deed, gaf ik mezelf meteen een eerste belangrijke opdracht (in dit geval mogelijk zelfs van levensbelang): altijd 5

goed kijken waar je loopt en met beide voeten op de grond blijven staan (voornamelijk letterlijk dan). De vloeren in het SUI zijn gemaakt uit prachtige marmer en parket (wat je als leerling overigens compleet lijkt te ontgaan, ga dat maar eens bij jezelf na), maar ze zijn ook spekglad. Dat is dan alvast één uitschuiver voorkomen. Je moet als stagiaire toch een zeker sérieux kunnen uitstralen, denk ik dan (vandaar ook die volwassen boekentas). Eerste stop: de studio. Als ex- leerlingenrader had ik tijdens mijn schoolcarrière al wel eens eerder het privilege gehad om voet aan wal te zetten in het paradijs dat de leraarskamer is. Nu zag ik de leraarskamer echter ook eens op het spitsuur, zoals ze werkelijk is en functioneert. Spontaan, vol vertrouwen en vol verwachting liep ik (maar hoe loop je spontaan en vol verwachting?) de studio binnen. Ik zag onbekende gezichten, ik zag bekende gezichten. Ik zag twijfelende blikken (ken ik u?). Ik zag blikken vol van zekerheid (ik ken u!). Daag! Hoe gaat het met je? Het was in ieder geval een fijn weerzien en een zeer warm welkom. Dat nam het onwennige gevoel (want laten we daar niet al te heroïsch over doen, zenuwachtig was ik wel) toch al enigszins weg. Want voor sommige dingen kan zelfs een volwassen boekentas niet zorgen… . Tweede stop: de leerlingenraad. Als oud- leerlingenrader wou ik graag nog eens een kijkje nemen bij de huidige leerlingenraad. Dat was absoluut geen probleem: ook hier werd ik dus, mét mijn volwassen boekentas, met open armen ontvangen. De leerlingenraders en engelbewaarders die ik ontmoette, blijken (nog steeds) zeer professioneel en gepassioneerd te werk te gaan. Ik stelde vast dat er veel nieuwe, leuke en originele ideeën leven in de leerlingenraad en ik zag ook, tot mijn grote vreugde, dat enkele oude, vertrouwde en succesvolle formules, zoals de schoolquiz en het vrij podium, nog steeds terugkeren. De leerlingenraad functioneert als een goed geoliede machine en het doet me heel veel plezier vast te kunnen stellen dat er nog steeds heel wat leerlingen zijn die zich willen engageren in en voor hun school. 6

Derde stop: het klaslokaal. Wat me daar meteen opviel, waren de computers en de beamers. In elke klas staat er zeker een van elk. Goed, dacht ik zo bij mezelf. Dat opent alweer heel wat mogelijkheden voor mijn stage en het gebruik van de computer scheelt bovendien heel wat gewicht in mijn, volwassen, boekentas. Conclusie van mijn eerste weken als stagiaire in het SUI: de school leeft, de school gaat mee met haar tijd, de school biedt kansen. Een van die kansen wordt aan mij geboden. Met volle overtuiging loop ik dit schooljaar dan ook op het SUI rond, en dat met het verlangen om mijn steentje bij te dragen tot het klas- en schoolgebeuren. Als je de komende maanden dus iemand met een degelijk schoenprofiel en een volwassen boekentas ziet rondlopen in je school, dan ben ik dat. U weze gewaarschuwd. Lorraine Cuyves

475 jaar Ursulinen Vroeg jij je ook af waarom er onlangs een stoet leerlingen en zusters van de villa door het park naar de cafetaria ging, waarvoor jullie dan ook nog eens moesten klappen?

Vroeger was de school een meisjesschool

Dit jaar bestaan de Ursulinen 475 jaar! En dat moest gevierd worden!! Daarom stak de leerlingenraad de handen uit de mouwen. Ze organiseerden een gezellige babbel tussen zusters en leerlingen, met een tasje koffie en enkele lekkere gebakjes. De zusters waren heel enthousiast! Ze wachtten ons al op toen wij ze kwamen halen. Rolstoelen werden voortgeduwd en zusters wandelden nieuwsgierig mee. Ze waren erg verrast door al die klappende leerlingen. De stoet trok verder door het park en over de speelplaats van de 2de en de 3de graad, en belandde uiteindelijk in de cafetaria.

Leerlingenraders begeleiden de zusters naar de cafetaria

De leerlingen uit de eerste graad vormen een erehaag voor de zusters, die aangenaam verrast zijn door dit klappend eerbetoon.

Aangekomen in de cafetaria, nestelden de zusters zich met een paar leerlingen aan een tafeltje en begonnen honderduit te vertellen: “Vroeger was de school een internaat. Om de 3 weken mochten we in het weekend naar huis.” Aldus 1 van deze enthousiaste zusters. “Wij hadden 1 uurtje sport. Maar dat stelde niet veel voor. Gewoon een beetje op en neer springen en aan het sportraam gaan hangen.” Volgens een andere zuster: “Het uniform was ook helemaal anders. Wij moesten bruin dragen. En iedereen droeg een rok. Jongens waren er nog niet. Het was een echte meisjesschool.” Ook de zusters deden dingen die niet mochten: “Op sommige plaatsen mochten wij niet komen. Maar dat deden we toch. Op onze kousenvoetjes, om zeker geen lawaai te maken…” Maar ze waren ook heel nieuwsgierig. Zij wouden ook weten hoe het er nu aan toe gaat. En dus vertelden wij ook ons verhaal.

De SUI -band was ook van de partij en zorgde nog voor enkele mooie liedjes en met dat tasje koffie, de wafeltjes, de chocomousse en de cakejes (waarvoor dank trouwens Patrick, ze waren heel lekker!!)

Voor dat we het wisten was de namiddag al om, en dus was het tijd om afscheid te nemen. Onze zusters werden weer teruggebracht. Maar niet zomaar. Elke leerlingenrader kreeg nog een leuke bladwijzer, zodat we nog lang aan hen konden denken… En dat zullen we doen!! Dikke proficiat aan iedereen die aan deze zeer geslaagde namiddag heeft meegeholpen, in het bijzonder de leerlingenraders en EB’s van de werkgroep 475 jaar Ursulinen!! Jana Osstyn Voor meer foto’s zie onze website:

leerlingenraad.sui.be 10

Vervolgverhaal door Jolien

Wat vooraf ging kan je nalezen in de vorige SUIskewiet of op

Met een zucht van opluchting tuimelde hij van het dak… leerlingenraad.sui.be De politiecommissaris was niet bepaald blij met deze nieuwe situatie. Twee moorden, een zelfmoord…als hij niet bijna aan zijn pensioen was geweest, had hij ontslag genomen. En dan nog zo bizar! De jongen had twee schijnbaar willekeurige meisjes uit zijn school vermoord met een overdosis slaappillen. Zijn zelfmoord was gepland geweest, want hij had niet eens moeite gedaan om zijn vingerafdrukken op de lijken te verbergen, en de andere optie was dat hij wel heel graag in de gevangenis zou belanden. Nou ja, misschien wou hij dat ook wel…je moest tenslotte al wel heel gek zijn om twee meisjes te vermoorden zonder aanwijsbare reden. Wat het nog erger maakte was dat zijn ouders allebei leerkracht waren op zijn school, wat dus betekende dat ze niet alleen een zoon verloren, maar ook nog eens twee leerlingen die, volgens hen, ‘heel lieve, hardwerkende meisjes’ waren. Daarover had de commissaris zo zijn twijfels (hun rapporten beweerden andere dingen), maar hij was er wel aan gewend dat mensen alleen maar goeds praatten over anderen na hun dood, meestal uit beleefdheid of angst beschuldigd te worden. Er was nog één ding, of eigenlijk twee dingen, die niet duidelijk waren: twee andere meisjes, die niets dan hun school gemeen hadden, waren twee weken daarvoor apart naar de politie gegaan om hun aanranding aan te geven, respectievelijk op een fuif en op weg naar huis van de bibliotheek, ’s avonds. Nu was het de vraag of de moordenaar van de twee dode meisjes ook de aanrander was van de anderen, of dat er ergens nog een dader rondliep. Op het eerste gezicht leek de link duidelijk, maar… de vermoorde meisjes waren niet verkracht of aangerand, in feite waren ze zelfs nauwelijks aangeraakt buiten hun gezicht. Je zou toch verwachten van een aanrander dat hij iedere gelegenheid aangreep, niet dan? De commissaris zuchtte en streek door zijn grijs wordende haar. Wat een puinhoop… Achter een gordijn reflecteerde het dappere winterzonnetje op de glazen van de leesbril van een kalende man. Zijn ogen, onzichtbaar achter de schijnbaar witte glazen, waren gevuld met haat en woede. Het was het gezicht van een man die op het punt staat iets heel stom te doen. 11

EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE

Even ontspannen… Igor Roeyen (1HAN) vindt het zeer belangrijk om af en toe eens te ontspannen met een goede mop. Een moeder en een zoontje zitten aan de ontbijttafel. “Mam … dat ei dat jij voor mij gekookt hebt, is niet in orde.”, zegt het zoontje. “Ach jij hebt altijd te klagen over het eten. Hou je mond en eet het gewoon op.” Het blijft even stil aan tafel en dan vraagt het jongetje benauwd: “Moet ik het snaveltje ook opeten?” Mona Janssens (1LATa) wil even testen of jullie het verband tussen volgende woorden zien. Wat hoort niet thuis in het rijtje? Parkiet

Meeuw

Vliegtuig

Laptop

Appel

Peer

Aardappel

PowerPoint

Document

Dia’s

Onze hardwerkende redactie!!!

EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE Morgane Van Belle (1LATb) maakte ook nog een leuke rebus. Kan jij hem oplossen?

+ -SP -LANG -L

-BAL T=L + EN

-N

-Z +S

T+

EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE

De schooldagen van Melina Weer opstaan en weer vroeg naar school met de bus. Elke dag hetzelfde (met enige uitzondering van het weekend). Ik zat op de bus en 30 meter voor onze school dacht ik: “Elke dag stromen er mensen binnen en buiten, je zou haast denken dat er iets te doen was.” Op 1 september was het allemaal nog spannend en nieuw, maar nu is dat niet meer. Alles is niet meer zo nieuw, zelfs mijn boeken niet die door de regen doorweekt zijn. Ik heb vorige week al nieuwe gekocht aangezien de oude niet meer leesbaar waren. Ik hoorde het mijn vader nog zeggen: “Melina, wat zijn jouw studies toch redelijk duur!”. Voor de grap antwoordde ik: “En dan te bedenken dat ik nog niet eens zo hard studeer.” Nu ken ik ook wel een beetje beter de weg in deze grote school. Ik weet nu ook waar het kopieerapparaat staat. Op 3 september heb ik dit ontdekt toen ik tijdens de pauze oefeningen moest gaan kopiëren. De leerkracht legde mij de weg naar het kopieerapparaat uit. Ik denk wel dat ik een beetje verkeerd gelopen was want in de plaats van een kopieerapparaat stond ik voor een papierversnipperaar. Natuurlijk wist ik dit niet. Ik stond wat bedenkelijk naar het apparaat te kijken. Een leerkracht die passeerde vroeg wat er aan de hand was. Ik vroeg de leerkracht hoe dit apparaat werkte. Ze nam de papieren uit mijn hand en stak deze in het apparaat. “Zie zo”, zei de leerkracht. Ik keek vragend naar de leerkracht en vroeg: “Waar komen de kopieën nu uit?”. Door dit spijtig voorval heb ik toch nog het kopieerapparaat gevonden. Gisteren was het de laatste dag van de herfstvakantie. Vandaag kwam ik na een weekje vakantie terug de schoolpoort binnen. Mijn vriendinnen waren op me aan het wachten. Ik ging bij hen staan en op dat moment kwam het vriendje van één van mijn vriendinnen langs. Ik riep voor de grap: “Hey, hier staat ze!”. Hij lachte wel, maar liep gewoon verder. Ik richtte mij tot mijn vriendin en vroeg: “Was dit nou voor de grap of menens?”. Mijn vriendin keek me zuur aan en antwoordde: “Dat was menens!”. Blijkbaar was er tijdens de vakantie iets tussen hen gebeurd, maar mijn vriendin wou er niet over praten. Tijdens de les Nederlands waren we bezig over de verleden tijd en de tegenwoordige tijd. Ik was niet echt aan het opletten. Ik zat meer uit het raam te kijken dan naar 14

EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE

de leerkracht te luisteren. De leerkracht had door dat ik niet aan het luisteren was en kwam naar me toe: “Melina, ik ben mooi.” “Welke tijd is dat?”, vroeg ze me. “De verleden tijd, mevrouw”, wist ik te antwoorden. De leerkracht werd woedend en nam mijn agenda. Zonder dat ze iets zei schreef ze een ellenlange nota. Leuk om de dag zo te beginnen! De rest van de dag wist ik me te gedragen. Pfff … ik wist meteen weer dat er een einde gekomen was aan die leuke vakantie!!! Rani Struyf (1HAN)

Leerlingenraaddag eerste graad De leerlingenraaddag was zeer plezant! De dag verliep wel niet ‘vlekkeloos’. Bij het eerste kennismakingsspel konden we ons wel aan wat stippels op ons gezicht verwachten. We speelden namelijk het spel: “rippel stippel”. Nadat we elkaar wat beter kenden (na een aantal kennismakingsspelletjes) gingen we naar buiten met een zwart gestippeld gezicht (bij sommige leerlingen toch). Buiten hebben we zeer veel spelletjes gedaan zoals touwtrekken, trefbal, ik verklaar de oorlog aan, …. Om terug lekker op te warmen gingen we naar binnen om te beginnen aan de quiz. Iedereen mocht eerst een leuke quiznaam kiezen. We kregen vragen over de school, de leerlingenraad, sport, stripfiguren, …. De wc-eendjes zijn als eerste geëindigd. Een dikke proficiat aan deze groep!!! 15

EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE

Klaar? Start!

We moeten van de leerkrachten winnen!

Komaan, mevr. Janssens, laat je niet kennen!!!

Na een geslaagde quiz was het tijd voor de verrassing. Namelijk … PANNENKOEKEN. Wat hebben we hiervan heerlijk gesmuld! Meneer Huygh is ook op bezoek gekomen en heeft van veel leerlingen te horen gekregen dat het een zeer geslaagde dag was! Thomas Op de Beeck (1LATe)

EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE

De SUI –ideeënbus in de eerste graad AANDACHT, AANDACHT!!! BERICHT AAN DE LEERLINGEN VAN SUI!!! Heb jij nog een leuk idee en wil je dit aan ons laten weten? Vanaf het tweede trimester kan je dit in onze ideeënbus van de leerlingenraad posten. Deze bus zal op het tafeltje aan de trap over de leraarskamer staan. Je kan in deze bus dan een leuk artikel, een leuk verhaal, een mooie tekening, een verslag over iets dat op SUI gebeurd is, een idee voor de leerlingenraad, … posten. Natuurlijk moet je het wel zelf

EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE GRAAD – EERSTE

gemaakt hebben (niet van internet)! Zet ook je naam op hetgeen je post. Zo kunnen we je eventueel in ons krantje vermelden!? Heb jij ook een …

leuk idee?

eigen gedicht of tekening gemaakt?

spannend of romantisch verhaal zelf geschreven?

Vermeld zeker je naam als je iets post!

Daisy Willems (1STVb)

Morgane Van Belle 1 LATb

Kerstverhaal over een nukkige keizer De keizer was een lastige keizer. Nukkig, driftig en schreeuwerig. Het vorig jaar wilde hij Kerstmis al in oktober vieren, met een kerstboom die iets heel bijzonders moest zijn. Daartoe hadden de lakeien een danseres als boom opgetuigd en het arme meisje heeft zo de hele avond doodstil op één been moeten staan. Wat zou het dit jaar worden? Gelukkig niets in oktober. Niets in november, nog niets op tweeëntwintig december... maar toen, op de avond van de vierentwintigste, beukte de keizer met zijn zware gouden kroon op de eikenhouten tafel en riep: "Ik wil het kerstverhaal horen!" "Maar Sire," antwoordde de eerste lakei bevend, "dat kent u toch al?" "Kennen?" riep de keizer, "kennen? Ik wil het horen!" "Pardon Sire, welk kerstverhaal bedoelt u eigenlijk?" vroeg de tweede lakei onderdanig. "Versta je me niet?" schreeuwde de keizer. "Het kerstverhaal zei ik." "Maar-maar-maar welk is hèt-hèt-hèt?" stotterde de derde lakei lijkbleek. De keizer smeet zijn gouden kroon op de spiegelgladde vloer, zodat het ding kletterend door de zaal vloog en in een hoek tegen het gordijn plofte. "Ga het zoeken!" bulderde de keizer. De lakeien vlogen naar de hoek, raapten gedrieën de kroon op en kwamen er op een deftig draf je mee aanzetten. "Ik bedoel het verhaal," schreeuwde de keizer, purper van woede. "Zoek het kerstverhaal en vertel het me. Onmiddellijk. Mars." De lakeien zetten de kroon neer en verlieten achteruitlopend de zaal, diepe buigingen makend, zodat ze buiten in de gang over elkaar heen vielen. "Phoe," sprak de eerste. "Boe," sprak de tweede. "Foei, foei, foei," stotterde de derde. Daarop begaven ze zich naar de keizerlijke bibliotheek en begonnen in alle kerstboeken te bladeren om hèt kerstverhaal te vinden. Een uur later klopte de eerste lakei bescheiden aan de deur van de troonzaal en trad binnen. Hij plaatste een gouden krukje met geborduurde zitting op enige afstand 19

van de troon, ging erop zitten, sloeg een groot boek open en legde het op zijn satijnen knieĂŤn. "Houd op met al die poespas en begin!" beval de keizer. De lakei zette een lorgnet op de neus en begon statig te lezen: "Het was een bitter koude nacht. De sneeuw viel in dikke vlokken omlaag en het vroor dat het kraakte. Over het eenzame bospad liep een rendier en trok hijgend een zware slee, waarop de kerstman..." "Kwatsch!" riep de keizer. "Ik wil kerst en geen kerstman. Ga in de hoek staan." De eerste lakei verloor zijn deftigheid niet. Hij legde het boek neer, nam zijn lorgnet af, stond op en schreed met waardige passen naar een hoek van de zaal waar hij in de houding ging staan, met zijn neus in het gordijn. Enkele minuten later klopte de tweede lakei aan, trad binnen, ging op het krukje zitten, sloeg zijn boek open en begon te lezen: "Er was eens een boompje dat had groene blaadjes die in de herfst rood werden en daarna geel en tenslotte afvielen. Toen werd het boompje toch zo treurig. Het dacht: had ik toch naalden, dan zou ik in de winter niet kaal zijn en een kerstboom kunnen..." "Kwatsch!" riep de keizer. "Ik wil kerst en geen kerstboom. Ga in de hoek staan." Ook de tweede lakei stond gehoorzaam op en liep naar de tweede hoek. Daarop verscheen de derde lakei. Hij had een klein stoffig boekje gevonden: hij bleef staan en begon meteen voor te lezen: "Lang ge-geleden leefde er eens een boe-boerenzoon en die had in zijn hoe-, hoe-, hoenderstal een heleboel dieren. Maar toen het december was, dacht hij ineens: ik heb geen kerst-, geen kerst-, geen kerst-" "Ah," sprak de keizer. "Net als ik. Dat begint er op te lijken. Ga door." "Geen kerst-, geen kerst-, geen kerstgans." De keizer werd paars. "In de hoek," brulde hij. En ook de derde lakei ging stram in de hoek staan, met zijn neus tegen het schilderij van de vorige keizer. Toen werd de lijfwacht opgetrommeld. De kapitein verscheen aan het hoofd van zijn manschappen; stelde zich op voor de troon, salueerde en sprak: "Present Majesteit." 20

"Ik wens het kerstverhaal," beval de keizer. "Ga het onmiddellijk zoeken." "Het kerstverhaal zoeken," antwoordde de kapitein, "jawel Majesteit." Hij salueerde opnieuw en marcheerde met zijn mannen de troonzaal uit. Nu doorzocht de lijfwacht het gehele paleis. Niet alleen de bibliotheek maar ook alle verdere vertrekken en ook alle kamers. Van de hofdames, van de poetsknechten, van de vatenwasmeiden, van de kamerdienaren, van de koks en van de stalmeesters, werden de kamers doorzocht. Alle boeken waar een kerstverhaal in stond, werden verzameld en in optocht naar de keizer gebracht. "Lees voor," snauwde de keizer. De kapitein salueerde en begon in het eerste boek. Maar dat verhaal ging over een kerstpudding en de keizer rukte de kapitein het boek uit de handen en smeet het tegen de muur. De kapitein salueerde en nam het volgende verhaal. 'De kerstkrans' heette dat en de keizer schopte het boek tegen het plafond. Zo ging het maar door. De kerstroos, de kerstkaars, de kerstman, alle boeken werden door de keizer weggesmeten. "Namaak! Ik wil het echte, ga het zoeken, onmiddellijk. Ik wens het vanavond te horen!" - "Vanavond te horen," antwoordde de kapitein en marcheerde saluerend weg. Maar in de deur botste hij tegen de oude keukenmeid en die riep: "Waar blijven de lakeien om de soep op te dienen?" - "Soep," bulderde de keizer. "Wie durft daar over soep te spreken? Ik wil geen soep. Ik wil het kerstverhaal!" De oude keukenmeid kon niet lezen of schrijven. Ze droeg een vette voorschoot, ze had glimmende wangen en dikke ronde armen. "Nou, nou," zei ze, "het kerstverhaal." Ze waggelde naar voren. "Bedoelt u Maria en Jozef in de stal met het kind in de kribbe en de herders er omheen?" vroeg ze. "Aha," zei de keizer, "vertel het me!" - "Nou," zei de keukenmeid, "dat... kent u toch zeker?" - "Vertel het me," brulde de keizer en de lijfwacht drukte keukenmeid op het gouden krukje met de geborduurde zitting. "Nou, Maria en Jozef moesten naar Bethlehem," begon de dikke meid bevend. "Maar het was overal vol en zo kwamen ze in de stal en daar kreeg zij haar kindje en ze legde het in een kribbe op een beetje stro want ze had niets anders en toen kwamen de herders en toen..." "En toen?" vroeg de keizer. "Nou toen... toen niks," stamelde de keukenmeid. "Dat is 't." 21

"Het hele verhaal?" riep de keizer. De keukenmeid knikte. "Lijkt nergens naar!" schreeuwde de keizer. "Ga in de hoek staan!" De keukenmeid ging in de vierde hoek van de zaal staan met haar neus tegen de scheurkalender. "Zoek een andere verteller!" beval de keizer schreeuwend. "Onmiddellijk Mars." De lijfwacht marcheerde weg en kwam even later terug met een hofdame, die dadelijk ging zitten en begon te vertellen. Ze had een mooie stem en weidde lang uit over de mooie blauwe sjerp van Maria en het prachtige gezang van de engelen. "En het kindje lachte zo lief," sprak ze. "En toen?" vroeg de keizer. De hofdame schokte overeind. "Vond u het niet mooi?" vroeg ze. "Nee," antwoordde de keizer. "Tegen de muur. De volgende." Nu verscheen een kamerdienaar die uitvoerig beschreef hoeveel moeite Jozef deed om toch een plaats in een der herbergen te krijgen, hoe koud het was in de stal en hoe dikke tranen over de verweerde rimpels van de herdersgezichten biggelden. "En toen?" vroeg de keizer knorrig. "De geschiedenis is uit, Majesteit," sprak de kamerdienaar plechtig. "Tegen de muur," brulde de keizer, "zoek een volgende verteller." De volgende was een poetsknecht die het alleen maar over de herders had en hen ruwe dingen liet zeggen en daarna kwam er een hofdame die het in dichtvorm deed maar telkens vroeg de keizer: "En toen?" Dan kwam er geen antwoord en ze werden tegen de muur gezet. Tenslotte verscheen er een groepje hovelingen, dat gauw een kerstspel had ingestudeerd. Ze voerden het op met een echte os en een echte ezel, maar de keizer riep: "Kwatsch! Namaak. 't Lijkt er niet naar. Tegen de muur met jullie. De volgende." Maar er was niemand meer in het paleis. De hele hofhouding stond in de troonzaal met de neus tegen de muur, de lijfwacht stond stram in de houding, met de kapitein saluerend aan het hoofd en het bleef doodstil. "Het kerstverhaal!" brulde de keizer, "het echte." Maar het bleef doodstil. Jawel, totdat er voetstappen klonken in de gang, de deur geopend werd en een oude soldaat binnenkwam. Ben je nieuwsgierig hoe dit verhaal van Paul Biegel afloopt? Lees dan snel het vervolg op leerlingenraad.sui.be 22

Kruiswoordraadsel

Zoek op welke plaats de volgende woorden/afkortingen in het rooster passen: 2 –letterwoorden: de – el – eo - es – in – ju – li - mc – me – ne – nr – nu – oh – re - rk – si – sr – ut 3 –letterwoorden: Ali – alt – are - eis – ene – heb – nat – non – rog – sla – ton – uil 4 –letterwoorden: adem – Asse – Nils 5 –letterwoorden: aller – ander – circa – dieet – dikte – idool – koude – slede – sokje – terts – turen 6 –letterwoorden: alleen – kannen 7 –letterwoorden: drempel – kalkoen – Roemeen – slinger – tieners 9 –letterwoorden: Nieuwjaar – winterjas 10 –letterwoorden: rustgevend – skimonitor 23

11 –letterwoord: hulsttakken 12–letterwoord: sterrennacht 15 –letterwoorden: energieverbruik – sneeuwmannetjes – vakantieplannen

Zoek het woord 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 24

Op kerstmis vieren we de geboorte van… Als het sneeuwt maken vele kinderen een… In een kerstboom hangen veel… (enk.) Het is een feest na kerstmis… Met nieuwjaar wensen we iedereen een… nieuwjaar. Jezus is geboren in een… Ander woord voor kerstboom. De slee van de kerstman wordt voortgetrokken door… (enk.) Een kristal van ijs. Boven de kerststal van Jezus hing een… De vader van Jezus. Iemand die uit de hemel komt neergedaaltin naam van God met een boodschap. Gooien met… in de sneeuw kan heel leuk zijn. In een kerstboom hangen niet alleen kerstballen maar ook… (enk.) Het staat in zowat elk huis met Kerstmis.

Voor de juiste oplossingen: leerlingenraad.sui.be

Kerstverhaal Kerstavond. IJskoud. Een gure wind. Ineengedoken zat Marie op de borduur van een oud gebouw. Ze had het koud. Haar handjes en voetjes waren blauw. Ze was al 8. 8 jaar leefde ze al op straat. 8 jaar al zocht ze broodkorstjes en andere etensrestjes uit de vuilbak. 8 jaar al sliep ze op koude banken, voor bevroren bordelen, in kartonnen dozen… Boven de straat hingen lichtjes. Uit alle huizen scheen warm licht. Licht van plezier, van samenhorigheid. Licht van kerstavond. Marie kromp ineen. Dat had ze nooit gekend. Ze sloot haar ogen. Waarom leefde zij op straat? Waarom had haar vader haar verlaten? Waarom was haar moeder zo arm geweest dat ze haar huis had moeten verlaten 3 maanden voor zij geboren was? Toen Marie 6 was, was ze gestorven. Van verdriet of van de honger. Van ellende. Het maakte niet uit. De wereld was hard. Marie dommelde in. Zacht. Warm en zacht. Zo voelde een bed dus aan. Marie dacht dat ze droomde. De deur ging open. Een vrouw kwam binnen. Ze glimlachte. “Een tasje soep?” Marie knikte. Hoewel ze de honger niet meer voelde, was hij er wel. Hij was er altijd. De soep smaakte. De vrouw kwam naast haar op het bed zitten. “Ik heet Caro”, zei ze. Marie keek voor zich uit. “Ik ben Marie. Ik ben geboren op straat. Al 8 jaar woon ik daar. Het is mijn huis. Mij moeder is dood. Gestorven van de honger, denk ik. Twee jaar geleden.” De vrouw keek haar aan. “Je zal nog wel honger hebben. Kom maar mee naar beneden.” Haar magere beentjes volgden de vrouw naar beneden. Al van op de trap hoorde ze kinderen. Ze schrok een beetje. Kinderen waren hard. Ze zouden haar niet willen. Ze kende het verhaal als er een kind passeerde en verwijtende dingen zei. Zij was een kind van de straat. Als de deur open ging, zag ze 4 kinderen en een man. Nieuwsgierig keken ze haar aan. Het was de kleinste die het eerst iets zei. Hij was een jaar of 4. “Je bent wakker. Ik leefde ook op straat. Maar nu niet meer. Caro zorgt voor ons nu. En Freddy ook.” Het was niet zoals ze dacht. Het waren lieve kinderen. Caro glimlachte. “Dit is nu jouw familie. Het zijn allemaal jouw dankbare broertjes en zusjes. Ze komen allemaal uit jouw huis. Van de straat.” Reageerde Marie verwonderd. Ze waren niet mager. En ze waren goed gekleed. “Mo25

gen zij hier ook eten vandaag?” vroeg ze niet-begrijpend. “Zij wonen hier. Jij nu ook. Ga nu maar aan tafel zitten. Honger gaat niet over door gewoon naar eten te kijken.” Marie zetten zich neer. De vier kinderen kwamen naast haar zitten. Ze begonnen meteen honderduit te vertellen. Over school. Over elkaar. Over Kerstmis. Marie vertelde ook. Over honger. Over vuilbakken. Over koude sneeuw en gure wind. Na het eten gingen ze allemaal in de zetel zitten. Rond het kleine tafeltje. Het was pakjestijd. Marie telde. Er lagen 5 pakjes onder de boom. Caro en Freddy deelden de pakjes uit. Elk kind kreeg er een. Ook Marie. Ze begreep het niet. Hoe konden zij nu weten dat ze erbij zou komen? Hoe konden zij nu weten dat ze die avond een kind meer zouden hebben. Caro glimlachte. “Elk kind hier, jouw broertjes en zusjes, zijn allemaal op een kerstavond erbij gekomen. Dit is het vijfde jaar dat wij een kind van straat halen.” Marie was hen erg dankbaar. Ze hoefde dat pakje niet meer. Het mooiste geschenk dat zij ooit kreeg was een thuis. Met ouders die om haar gaven. Met eten. Met broertjes en zusjes. Toch was het een nuttig geschenk. Het was een boekentas. Voortaan zou ze ook naar school kunnen gaan. De ellende was voorbij. Marie was gelukkig. Jana Osstyn 14 februari 2011

Valentijn actie + Dikke Truien en Gekleurde Mutsendag

18 – 19 maart 2011

Vrij Podium

7 mei 2011

Schoolquiz

23 mei 2011

Uniformloze dag

24-31 mei 2011

Picknicken in het park

29 juni 2011

Eindejaarsbal

OPGEPAST!! De leerlingenraad had weer een geweldig idee: Ze maakten voor de leerlingen uit de tweede en derde graad geweldige bladwijzers, die jullie bij deze SUIskewiet terugvinden!! Steek ze in jullie agenda zodat je op de hoogte blijft van onze evenementen.