Wezensvreemd leven

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

Wezensvreemd Leven ?

de invLoed van denken, Processen & Patronen

1

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

Wezensvreemd Leven denken, Processen & Patronen Inhoud DEEL 1 - het ontstaan van Wezensvreemd Denken DEEL 2 - Wezensvreemd Denken EN veroordelen DEEL 3 - Het denken voorbij 3A Vruchtbaar denken / Bevrijdend denken 3B Het Eeuwige Nu

Zie ook: Basis inzichten betreffende: 1] POLARITEIT 2] SPLITSEN en GRENZEN TREKKEN 3] "ONZE SCHADUW"

INSPIRATIE EN BRONNEN: “Op de vlucht voor je eigen denken” (J Vis) "Inzicht Nu" (auteur onbekend)

Bewerking en Samenstelling: Marc Jacobs

2

3

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

Wezensvreemd Leven

-

denken, Processen

&

Patronen

Deel 1 - het ontstaan van Wezensvreemd Denken

ILLUSTRATIE: Wanneer ouders van mening zijn dat een kind zo vroeg mogelijk moet leren dat

het niet altijd ‘zijn zin’ kan krijgen, dan zullen zij niet reageren als het kindje ‘s nachts huilt omdat het honger heeft. Voor het kind echter is honger hebben, en dat door huilen kenbaar maken, iets heel natuurlijks. Het niet reageren van de ouderen wordt dan ondergaan als in de steek laten en nu wordt gaandeweg het honger hebben en het huilen geassocieerd met een soort van straf. Het onbehagen door de honger wordt onvermijdelijk gevolgd door het nog grotere onbehagen van de verlatenheid.

Deze illustratie toont de manier waarop er vele “associatieve cycli” in de geest van het kind ontstaan. Van de meeste van die cycli is te zeggen dat zij wezenlijk nergens op slaan.

Eigenlijk leiden die cycli maar tot één ding: gehoorzaamheid, en dat wil zeggen aanpassing aan de wensen van (in dit voorbeeld) de ouders. (algemeen, de volwassenen) Deze gehoorzaamheid is begin van vervreemding van JeZelf. Hoe kan men het bedenken dat zo'n klein kindje 'zijn zin wil hebben' als het van de honger huilt! Het is aan ‘zijn zin willen hebben' nog helemaal niet toe. Zoiets kan pas een rol gaan spelen als het zelfbewustzijn zich enigszins ontwikkeld heeft, zodat het kind bepaalde dingen kan gaan willen. Maar in de eerste fase is daarvan helemaal geen sprake, in het kindje manifesteert zich gewoon het biologische programma en dat gaat volledig buiten het willen om. Het is een programma waar normen van goed en kwaad, redelijk en onredelijk, niet van toepassing zijn. Pas je die normen echter wel toe dan breng je associaties teweeg die vooral in het latere leven van het kind een funeste rol kunnen gaan spelen. (niveaus door elkaar halen) Zo valt het dikwijls op dat mensen zulke rare (bizare) gevoelens en ideeën hebben over de liefde. Je schijnt de liefde van een ander 'waard' te moeten zijn, je schijnt haar te moeten 'beantwoorden' en ook te moeten 'verdienen' omdat je haar anders wel eens zou kunnen 'verliezen'. En ook kan je in de liefde 'teleurgesteld' worden, en zou ze op de een of andere manier dicht bij de 'haat' liggen. Dan is er ook nog de algemeen veel voorkomende associatie met 'bezit', in die zin dat een geliefde tot je bezit zou behoren!

Welbeschouwd zijn al deze vreemde gevoelens ten aanzien van de liefde grotendeels terug te voeren tot associatieve cycli die in de vroege kindertijd ongemerkt ontstaan zijn door het onvolwassen (en in een aantal gevallen, het grillige) gedrag van volwassenen, die gehoorzaamheid (men noemt dit dan 'lief zijn') belonen met liefde. De volwassenen benaderen kinderen met allerlei gedragingen die de meest vreemdsoortige associatieve cycli teweeg brengen, zonder dat kinderen zich daartegen kunnen verzetten of er rekening mee kunnen houden. En die cycli zetten zich vast. Zij groeien in de hersenen uit tot een soort banen waarlangs zich de meeste gedachtegangen zullen gaan voortbewegen en dat onvermijdelijk blijven doen, meestal zonder dat de kinderen er later weet van hebben. (tenzij er een herstel plaats vindt door een aantal volwassenen) Zo vormen er zich dus patronen, in eerste instantie onbewust.

Als na enkele jaren de fase aan breekt dat kinderen allerlei dingen gaan leren, zullen die leerprocessen ongemerkt veelal de banen van de vastgelegde associatieve cycli volgen.

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

4

Dat betekent dat die processen, als alles in het begin 'goed' gegaan is, zullen verlopen zoals de volwassenen zich dat voorgesteld hebben als iets dat volkomen vanzelfsprekend is en zoals het behoort te zijn. Tijdens het 'leren' worden het kind, (op basis van de ingeprente associatieve cycli, de 'bouwrijp gemaakte grond') bepaalde denkpatronen bijgebracht die in feite uitwerkingen en uitbreidingen zijn van een grondpatroon. Dus zijn de volwassenen (ouders, onderwijzers, leerkrachten) in toenemende mate, gedwongen het kind te overtuigen van de juistheid van de zaken die het leren moet. Maar helaas, de norm voor die juistheid is niet een 'objectieve waarheid' (dé werkelijkheid) maar het overeen stemmen met de aanvankelijk ingeprente cycli. Als de leerstof daarmee niet in strijd is wordt hij geaccepteerd, in de zin van 'voor waar gehouden'. Het doet er in dit verband niet toe of de leerstof betrouwbare kennis of onzin bevat; waar over het gaat is dat het gebruikelijke leerproces niet berust op het vormen van een eigen beoordeling, maar op inprentingen. In feite kan je de leerling dus alles wijsmaken, zelfs waarheden... Omdat het er allemaal op neer komt dat gedachtegangen een soort interactie kennen met de ingeprente patronen en dus als het ware als een trein automatisch "de rails" volgen, kan je dit ’wezensvreemd denken’ noemen. Je hoeft er eigenlijk niet bij te denken (het is letterlijk 'na-denken' zoals ‘na-apen’); hoe beter je getraind, zeg maar geconditioneerd bent, hoe soepeler de trein van je gedachten de rails zal volgen. Op zichzelf zou hiertegen geen bezwaar zijn als - en voor zover deze gang van zaken, zich beperkte tot het terrein van de 'vakkundigheid’. Stel je voor dat een timmerman bij het maken van een deurstijl over iedere handeling uitvoerig moest denken, of dat een wiskundige bij het maken van een al lang bekende berekening elke keer opnieuw de benodigde formules moest uitzoeken… elke nieuwe generatie hoeft "het Vuur" en "het Wiel" niet telkens weer te herontdekken en opnieuw uit te vinden! (Ook dat is EVOLUTIE) Want er zou dan zo ongeveer niets tot stand gebracht kunnen worden. Het gaat hier ook niet over vakkundigheid, het gaat over: het denken  nadenken; over: én het leren inzichtelijk begrijpen / aanvoelen van de waarachtige werkelijkheid, én over de realiteit zoals zij zich in haar algemeenheid voordoet. (en zoals wij haar dagelijks als maatschappelijke, politieke, sociale en huiselijke realiteit tegen komen.) Juist dan is het wezensvreemd denken funest, omdat het helemaal niet over de werkelijkheid en de realiteit gaat, maar over ingeprente voorstellingen daarvan. De gevolgen van deze ’wezensvreemd denken’ mentaliteit, zijn belangrijke factoren in het op gang brengen van het veroordelend hanteren van normen en het doen ontluiken van een met schuldgevoel gepaard gaande normbesef. (je kan het een wezensvreemd geweten noemen) •

zie ook bundel “Mysteries van het Leven” - bij het gezegde: ieder zijn waarheid! neen ieder heeft zijn interpretatie van dé waarheid, van dé werkelijkheid; het al dan niet bewust zijn hiervan is van fundamenteel belang. En zie ook de paragraaf ivm "Beeldvorming".

•

Het is belangrijk om de volwassenen niet te veroordelen (één van de hoofdintenties van deze tekst is juist om het veroordelen te doorbreken) want naast ieders individuele totale constitutie, is dit een collectief iets. Iets dat eigen is aan de tijdsgeest en de mentaliteit van een bepaalde cultuur in een bepaalde periode van een volk en een samenlevingsmodel. (zie DEEL 2 : "het van bovenaf denken")

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

5

Deel 2 - Wezensvreemd Denken en Veroordelen.

Een wereldwijd collectief gegeven van de mensheid is dat mensen ‘een behoefte’ of een drang hebben ontwikkeld om andere mensen te beoordelen. Meestal is dit een beoordelen vanuit hogere waarden, welke die ook mogen zijn. Een dergelijke beoordelen zit steeds ‘verkeerd’ omdat dit vaak resulteert in VEROORDELINGEN. Een ander gevolg is dat men niet ontkomt aan een denkmodel waarin het begrip 'moeten' centraal staat (jij moet!). Het gevolg van het beoordelen en het "moeten–patroon" is dat de beoordelaar zich al te vaak arrogant (of iets in die zin) gaat gedragen naar vele mensen toe en ze voortdurend overlaadt met verwijten omdat zij het zogenaamde 'goede' niet zouden willen nastreven. We lopen vast in het onophoudelijk bedenken van regels en voorschriften en riskeren psychisch te verworden tot verbitterde, kille of zelfs hatende persoonlijkheden. In de tegenwoordige maatschappijen en samenlevingen vormen dergelijke figuren een aanzienlijke groep.

Het is buitengewoon leerzaam er goed op te letten hoe bijvoorbeeld officiële personen dingen onder woorden brengen. (is ook leerzaam als we dit naar onszelf toe kunnen) Sommigen slaan de mensen met ethische beginselen om de oren, anderen met bijbels en andere religieuze of moraliserende boeken. Daarbij dwepen zij bijna allemaal met ‘redelijk overleg’, ‘democratische spelregels’ of ‘zakelijke discussies’. Maar in hun spraakgebruik verraden zij zich als zij bijvoorbeeld zeggen: “je moet de burgers vrij laten waar dat mogelijk is”, of: “wij moeten de mensen zoveel mogelijk zekerheid bieden”. Kennelijk beslissen zij alleen over dit soort dingen, en hebben zij de macht en de autoriteit om vrijheid en zekerheid te kunnen verstrekken als waren het geschenken of iets dergelijks. Wanneer je op een dergelijke manier over je medemensen denkt en praat, geef je er blijk van jezelf hoger te achten, vaak zonder er zelf mee stil te staan (onbewust). Zij kiezen zorgvuldig bepaalde termen, liefst zo verhullend mogelijk, maar ze zijn ‘slordig’ als het om de reële inhoudelijke betekenis gaat. De woorden ‘je moet...vrijlaten’ en ‘wij moeten...bieden’ bevatten een tegenstrijdigheid. Zij houden in dat men zich gedwongen voelt zijn medemensen iets te geven dat zij op dat moment nog niet bezitten, maar dat daarentegen wel in het bezit is van die (officiële) personen. Je bent dan ook geneigd om "dank je wel" tegen hen te zeggen en te denken dat je met goed bedoelende - en vrijgevige mensen te doen hebt! Maar intussen maken zij uit wat jou wel of niet toekomt. En dat gebeurt dus vanuit ‘een van bovenaf denken’, dat voor bijna iedereen zo vanzelfsprekend is geworden dat het nog nauwelijks opvalt. Wat dat betreft hebben we hier, psychologisch gezien, met het voortbestaan van een situatie uit de kindertijd te maken.

Inderdaad waren het toen je ouders en een aantal volwassenen die bepaalden wat je toekwam en zelf had je daarin, zeker de eerste levensfase, geen enkele keuze. Enerzijds omdat je nog lang niet aan een aantal keuzen toe was, maar anderzijds toch ook wel omdat je ouders / volwassenen vanuit bepaalde opvoedkundige en morele opvattingen, dergelijke keuzen niet toestonden, terecht of ten onrechte. Toen was je nog een kind, nog onvolwassen. Het was (is?) een situatie die voorbestemd was (is?) om voorbij te gaan, maar helaas is het bij vele mensen niet voorbij gegaan.

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

6

Zij hebben de ouderlijke macht ingeruild voor denkmodellen en patronen, voor overtuigingen en beeldvorming en maatschappelijk gezien voor die van overheden, tegenover wie zij zich veelal als ‘onmondig’ gedragen. Dikwijls gaat dit samen met een 'zich zo machteloos voelen', en tegelijk is er dikwijls het niet kunnen toegeven (en / of dit niet willen of dit gewoon niet zien) dat zij zelf hierin ook een verantwoordelijkheid hebben... want, elke machtige élite verdwijnt immers als sneeuw voor de zon als haar macht door niemand meer aanvaard wordt!

(Zo ook in ieders innerlijke wereld: Elk patroon in onszelf verliest zijn werking als we het in ons bewust-zijn krijgen en kiezen voor BEREIDHEID om dit patroon stil te leggen). Daarvoor behoef je helemaal geen revolutie te ontketenen! Het gaat op een gegeven moment allemaal vanzelf, wanneer er een bepaald Bewustzijnsniveau bereikt wordt. Om echter zover te komen is het nodig dat de mensen eerst mentaal - psychisch volwassen worden, ontwaken. Dus voluit op de maat van de Mens leven; meer gaan leven vanuit de 4 e straal, Hart, in plaats van uit de 3e straal, Persoonlijkheid / Ego / Verstand. Zover is het nog niet en daarom heeft het geen enkele zin en is het eigenlijk onjuist (en ook onvolwassen) om mensen hun “onvolwassenheid” kwalijk te nemen en dingen van hen te verwachten die zij (nog) niet kunnen realiseren. (een lager school kind stuur je ook niet naar een UNIV) Het ‘van bovenaf denken’ zal nog wel een tijd stand houden. Als je bij jezelf dat soort denken niet opmerkt, en gaande weg ‘opruimt’ (zuiver krijgen) zal jij je medemensen steeds verkeerd beoordelen (wat aardse aangelegenheden betreft, andere niveaus behoeven geen beoordelingen !!) en dus veelal onmogelijke eisen aan hen stellen.

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

7

Deel 3 - Het denken voorbij

3A Vruchtbaar denken / Bevrijdend denken

We zijn doorgaans enorm gefascineerd, gehypnotiseerd eigenlijk, door de activiteit van ons denken. Daar spelen de verhalen en de drama’s zich af; de problemen, de zorgen, de vragen, de verlangens en conflicten. Onze aandacht heeft de onbewuste neiging er voortdurend naartoe getrokken te worden. Het denken is eigenlijk een soort magneet, het probeert voortdurend je aandacht te veroveren en je mee te lokken in een verhaal dat veelvuldig gericht is op ofwel de toekomst, ofwel iets in het verleden. En zodra het denken je aandacht te pakken heeft kan het je gemakkelijk blijven domineren. De “mind” leeft op de aandacht die jij het geeft, dat is zijn voeding. Zolang je de “mind” blijft voeden met je aandacht blijft het één van de heersende kracht in je leven. Dat het denken steeds maar door blijft razen komt niet omdat er iets mis is met het denkapparaat, het is niet zo dat onze bio-computer van zichzelf in de war of op hol geslagen is. Het is geen foutje in de “schepping”. Het zijn niet onze gedachten die het probleem zijn; een gedachte heeft op zich geen enkele macht. Het is niet meer dan geheugen en heimwee (nostalgie) : VERLEDEN; of, fantasie en verlangens : TOEKOMST, meer niet.

Een toelichting betreffende "het denken over het verleden" : Misschien noemen we het wel ge-dachte, omdat het dikwijls al eens gedacht is. Het is eigenlijk al voorbij op het moment dat jij het als een probleem ervaart. Een gedachte heeft van zichzelf geen enkel bewustzijn. Het is een object, geen levend aspect. (het is als een lege huls van een kogel die in het verleden afgevuurd is, die lege huls kan niemand nog verwonden) De gedachte komt pas tot leven als we erdoor gefascineerd raken en er een relatie mee aangaan. Het is alsof we gedachten reanimeren, ze een beïnvloedingskracht laten nemen, door onze aandacht erop te richten.

Hoe meer we gebiologeerd zijn door gedachten, hoe meer beweging er dus ontstaat in ons hoofd. En die beweging bestaat altijd uit: ofwel weerstand tegen iets - of verlangen naar iets.

En er is niemand die hiervoor verantwoordelijk is, hoe overtuigend dit ook mag lijken. Er is niemand die dit doet. Er is simpelweg fascinatie voor een gedachte. Het ego zal het zich toeeigenen en zeggen “Ik ben gefascineerd door dit en dat”, maar je kiest er niet voor om gebiologeerd te raken voor een bepaald iets, het gebeurt gewoon. Die fascinatie, die betovering, is iets wat zomaar opkomt in het bewustzijn. Pas daarna wordt het concept “ik” er aan toegevoegd. De één heeft een fascinatie voor kunst, een ander voor voetbal en weer een ander is geheel in de ban van spiritualiteit. Nu kun je proberen om rust te brengen in het denken door er bepaalde technieken op los te laten of te gaan mediteren. Maar wat je ook doet om het denken stil te krijgen, het leidt uiteindelijk nooit naar permanente innerlijke vrijheid.

Toegegeven, als je twee uur lang al je razernij eruit schreeuwt of je laat een “rebirth” sessie doen, een bunjee-jump of een goeie work–out, dan zal dat wellicht een kalmerend effect hebben. Je zult er ongetwijfeld een tijdje rustig van worden. En dat is OK, er is niets mis mee.

Ook dit is uiteindelijk gewoon wat er zou gebeuren zonder dat je iets doet. Het is gewoon hoe het leven zich ontvouwt bij een individu.

En wie weet kan alles er uiteindelijk toe bijdragen dat er helderheid ontstaat, dat er dingen uit de knoop schieten, dat je even aan iets dieper herinnerd wordt, maar om het even welke

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

8

therapie er aan te pas komt, uiteindelijk zou iedere (juiste, zuivere) methode of techniek zichzelf overbodig moeten maken.

Hoewel er dus niets mis is met oefeningen en technieken zal op een gegeven moment duidelijk worden dat DIT niet leidt tot permanente innerlijke vrijheid, want de onrust zal terugkeren, en dan moet je weer aan de bak met meditatie, therapie en dergelijke. Zo blijf je afhankelijk van methoden en technieken.

Hier stoppen alle methodes en technieken. Hier stopt ook je identiteit als zoeker en het hele spirituele verhaal van ergens naar op weg te zijn. Dat mooie spirituele doel ergens in de toekomst waar het beter zal zijn dan nu. Methoden en technieken brengen altijd de factor tijd in. De boodschap is immers:” je bent er nu nog niet, je bent nog niet compleet, nog niet heel, nog niet verlicht. Als je maar genoeg oefent en je best doet dan zal je dat later kunnen zijn.

Ergens aan de horizon zal het licht voor je schijnen.” En zo wordt het aloude adagium “ik ben niet goed genoeg zoals ik ben” je dus weer eens subtiel ingepeperd. Hoe vrij is innerlijke vrijheid (*1), als je er eerst een lange weg van spirituele oefening en discipline voor af moet leggen? Vrijheid kan slechts wérkelijk vrijheid zijn als het onmiddellijk en onvoorwaardelijk realiseerbaar is. (En voor velen: het moet ook gratis zijn…)

Hier kan de verbinding tussen Hersenen en Hart, onze Heilige centra, een uitweg bieden. Het inzicht, dat het Ego een noodzakelijk element van de mens is om je aardse leven te kunnen leven, en de functies of het werkveld van het ego helder -, juist krijgen. Dan kan het gevecht tegen je eigen Ego stoppen en / of zal dit Ego je leven niet meer domineren maar dienen! Is dat niet de rol, de taak, de bedoeling van al onze elementen en aspecten? Dan kan je ook van je Ego – kracht gaan houden, dan zet je een stap in de richting "zoals ik ben, ben ik wel goed genoeg " -- " zoals ik ben, ben ik volmaakt beminnenswaardig !" (*1) Noot: de kerninvulling van het woord vrijheid zoals hier bedoeld: VRIJHEID = 1) frustratieloos bestaan 2) willen /durven /kunnen – zijn wie je (in wezen) bent FRUSTRATIE

= een onlustgevoelen vanuit een niet aanvaarde onmacht

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

9

3B Het eeuwige Nu

Tijd is geen wezens-factor. We beleven dan wel begrippen als toekomst en verleden, maar er is alleen maar dit moment. Wat is de toekomst anders dan een denkbeeldig verhaal in het hoofd? Wat is het meer dan een verlangen, een droom? Een droom die op dit moment in het bewustzijn verschijnt. Niet meer dan een reeks vluchtige en ongrijpbare mentale beelden, meer realiteit heeft het niet. Evenzo met het verleden; wat is dat anders dan een terugblikken op een beleving van een ervaring, ook hier weer, een verhaal in het hoofd? Echter, het verhaal verschijnt altijd op dit moment, het enige dat er altijd is. Is er ooit een ander moment dan dit moment? Wanneer het werkelijk tot ons doordringt dat er alleen maar Nu is, dan zien we de absurditeit van elk streven naar toekomstig geluk, vrede of verlichting. Dan dringt het tot ons door dat, als er zoiets als vrijheid bestaat (op aarde is niets Absoluut, niets voor altijd, niets volmaakt in de vorm, enz. het gaat dus over de innerlijke vrijheid van een mens binnen de aardse beperkingen) het alleen maar in dit moment gerealiseerd kan worden. Bevrijding is geen verworvenheid van het ego, het is niet iets wat je ergens in de toekomst kunt bereiken.

Het is niet een prestatie, bereikt door een individu. Het is iets wat op dit moment kan worden gezien, gevoeld. Het is juist het geforceerde zoeken ernaar dat je er vanaf houdt. Het zoeken maakt dat je er veelal overheen kijkt. Voor de “mind” is dit niet te begrijpen, want het is geconditioneerd om te denken in lineaire processen. Groeien, verder komen, presteren, een beter mens worden, een spiritueler mens worden… het denken is altijd op weg van A naar B. Geef het denken een doel, een ideaal, en het is blij, het kan zijn tanden ergens in zetten.

En zo wordt ook spiritualiteit en / of het komen tot innerlijke vrijheid, een project van het denken, van het ego. Een dwaling, want met alles wat iemand vanuit het ego doet om "ergens te komen" of om "er te komen", wordt de identificatie met dat ego alleen maar versterkt. Het enige wat er dus gebeurt wanneer iemand vanuit het ego zich stort op spirituele ontwikkeling, is dat er een spiritueel ego ontstaat. Het "ik" tooit zich op met allerlei mooie spirituele inzichten en ervaringen, en natuurlijk hoort daarbij dat het zijn ‘vorderingen’ gaat vergelijken met de vorderingen van andere zoekers. Maar het zijn nog steeds allemaal vorderingen en ervaringen van ‘mij’. Er is nog steeds een "ik" dat het bezit van deze dingen opeist. Op die manier maakt het feitelijk niet uit of je nu op zoek bent naar bv. spirituele verlichting of naar dingen als status, geld of macht. Het is slechts de identificatie met het ego dat dit soort dingen inzet om je eigen identiteit te bevestigen en je beleving ervan op te krikken. Leven vanuit het ego leidt dikwijls tot een diep geworteld gevoel van onzekerheid, een gevoel van incompleet zijn, van tekort schieten en tekort komen. Geen wonder dus dat je vandaar uit op zoek gaat naar ‘meer’. Het ego wil het gevoel van tekort compenseren. Het gaat dus op zoek naar plekken waar iets te ‘halen’ valt om het vermeende tekort op te vullen.

En als het ego heeft ontdekt dat er in de uiterlijke wereld van status, bezit, relaties en roem geen werkelijke vervulling te vinden is dan richt het de ultieme hoop uiteindelijk op de niet materiële, innerlijke wereld; op spiritualiteit. Maar er is in wezen niet zoveel veranderd; nu is spiritualiteit dát geworden waar iets te halen valt. Maar als het gaat om (spirituele) bevrijding valt er niets te halen. Er valt wel iets te verliezen, iets in te leveren; dit gaat dus over loslaten,

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

10

het gaat om het doorzien van ego-bouwwerken, die met vele spelletjes en strategieën illusies angstvallig in stand trachten te houden. Werkelijke spiritualiteit (en dus vrijheid) is een soort sterfproces. Het is uitzuivering van het ego; het doorzien van de ik - illusies. Ontwaken is de realisatie dat het "ik" niet meer is dan een personage, een aardse persoonlijkheid waar het denken (eventueel) een beeld-identiteit kan mee creëren. Iedere notie van een toekomstige bevrijding houdt alleen maar een zoektocht in stand die slechts tot teleurstelling kan leiden, met af en toe even een mooie piekervaring waarin het hart zich opent en we de onderliggende eenheid zien van het leven. Maar ook dat zijn uiteindelijk slechts ervaringen; ervaringen die weliswaar een beginpunt van fundamentele verandering in zich dragen, maar het blijven ervaringen. En het fundamentele kenmerk van ervaringen is dat ze komen en gaan; ze zijn altijd tijdelijk, hoe mooi ook, ze zijn nooit blijvend. (dus ook: hoe zwaar of pijnlijk ook, ze zijn nooit blijvend) Je kunt dus bezig blijven met een klopjacht op mooie spirituele ervaringen, maar daarmee breng je die fundamentele verandering niet op gang. Op die manier houden we de onrust in stand.

We blijven jagen op de leuke, zogenaamd positieve ervaringen; liefde, compassie, gevoelens van vreugde, ontroering, openheid, zonsondergangen, schattige puppies, dolfijnen, dromen die uitkomen enz.

Op zich niets mis mee, maar de andere kant van het spectrum proberen we te vermijden; verdriet, woede, eenzaamheid, angst, ouderdom, een lichaam dat aftakelt, conflicten… Op deze manier blijf je gefixeerd op het hebben van leuke ervaringen en het vermijden van vervelende ervaringen. Onrust en stress zijn 100% gegarandeerd.

Zie ook: Basis inzichten: Polariteit / Splitsen, Grenzen trekken / "Onze Schaduw".

Het gaat niet om het hebben van enkel en alleen maar mooie ervaringen. Spiritualiteit en Vrijheid hebben niets te maken met het hebben van - of uitsluiten van - bepaalde ervaringen.

Het gaat er onder andere om dat je oog krijgt voor datgene waarin ervaringen plaatsvinden, om bewustzijn te HERKENNEN, en om dit bewustzijn te ERKENNEN als één van ons diepste fundamenten. Zo kan je tot een inzicht en beleving (= realisatie) komen dat een ervaring niet meer is dan iets dat als tijdelijke inhoud van dat bewustzijn verschijnt. Ook kan je dan ontdekken dat het hele 'ik'-verhaal met alle bijbehorende problemen, drama’s, succesverhalen en teleurstellingen, pieken en dalen, verschijnen en uiteindelijk verdwijnen en via (er) bewustzijn dit alles bijdraagt in onze vorming.

Op een gegeven moment kan het gebeuren dat we onze fascinatie voor de flipperkast in ons hoofd verliezen doordat duidelijk wordt dat er in de wereld van de “mind” niets wezenlijks te halen valt. Dat de antwoorden op existentiële vragen niet in het denken gevonden kunnen worden en dat het denkapparaat ons geen geluk kan geven. In de jacht op antwoorden en geluk heeft het denken zichzelf uiteindelijk (anno 2009) opgebrand, het is failliet. Er ontstaat een besef dat onze werkelijke identiteit niet kan liggen in de wereld van denken en aardse voelen; beide zijn niet meer dan sensaties (gewaarwordingen) die komen en gaan, het zijn waarnemingen. Op dat moment kan er een verschuiving van interesse optreden; de focus gaat niet meer zo uit naar dat wat waargenomen wordt, maar richt zich op het waarnemen zelf, op

Wezensvreemd denken - Leven | Processen & Patronen

11

de ruimte waarin het denken verschijnt. Het zwaartepunt kan dan verlegd worden naar dรกt wat vrij is van het denken. En dat wat vrij is, is een mysterie! Je kan daar woorden aan geven als stilte, aanwezigheid of bewustzijn, maar het blijft een mysterie dat niet in woorden kan worden uitgedrukt. Het bewustzijn waar het hier over gaat, is niet te bevatten. Het is geen object. Het is dat wat ervaart. Het is als het licht dat op de wolken schijnt. Het is dat wat op dit moment moeiteloos registreert wat er gebeurt: de woorden die je nu leest, de geluiden die je nu hoort, de gedachten die nu bij je opkomen. Voor dit bewustzijn hoef je niets te doen, het is er gewoon. Het vraagt geen onderhoud of oefening. Je hoeft niet te mediteren om het te versterken of te laten groeien. Wat je ook denkt of voelt; bewustzijn gaat er aan vooraf.

Voordat de gedachte opkwam was er bewustzijn en nadat de gedachte je heeft verlaten is er nog steeds bewustzijn. Het is de stille achtergrond waarop alles zich afspeelt. Het kabaal dat het denken maakt is behoorlijk zwaar geschut in vergelijking met deze subtiele aanwezigheid.

Dat maakt dat je er heel gemakkelijk en snel overheen kijkt en dus dat je hoofdzakelijk aandacht hebt voor de verhalen in het hoofd.

Als er een besef in je groeit dat je verhaal niet is wie en wat jij bent, kan er een interesse ontstaan naar dat wat dieper ligt dan het denken, naar dat open bewustzijn. Als jij je aandacht daarop richt, is het net alsof je de energie afhaalt van je verhalen. Ze lijken hun venijn te verliezen. Het leven wordt eenvoudiger en het lijkt meer te gaan stromen.

Simpelweg omdat je de identificatie doorbreekt met dat voortdurende denkmechanisme.

Zelfrealisatie is het beseffen van het meest voor de hand liggende: het herkennen van bewustzijn als de enige stabiele factor in ons bestaan. Het is terugkeren naar je natuurlijke staat van zijn. In deze staat wordt je aandacht niet in beslag genomen door verhalen, twijfels, problemen of irritaties. Je bent thuis.