SHE’S A LEGEND
Waardering: Mary Jackson ontving de Gold Medal of Honor van het Amerikaanse Congres.
42
Mary, gespeeld door Janelle Monáe, antwoordde: “Ik zou het niet hoeven te wensen, ik zou er allang één zijn.” Avondlessen aan de highschool Om deel te nemen aan het engineersprogramma van de NACA, moest Mary avondlessen gaan volgen aan de Hampton Highschool, een school voor blanken. Twee jaar eerder oordeelde het Amerikaanse Hooggerechtshof in een historische uitspraak dat rassenscheiding op scholen ongrondwettelijk was. Er werd echter niet aangegeven wanneer het moest worden afgeschaft. En zo werd, vooral in de zuidelijke staten, het sociale klimaat nog steeds gekenmerkt door opvattingen uit het tijdperk van de slavernij. Ook Mary moest zich tegenover het school bestuur verantwoorden waarom zij toestemming zou moeten krijgen om samen met blanke mannen te studeren. In Hidden Figures verdedigde ze haar belangen op indrukwekkende wijze tegenover een rechter. Ze overtuigde hem ervan hoe belangrijk het zou zijn voor heel
Mercedes
Andere vrouwen naar de top helpen Toch waren er ook grenzen aan de carrière van Mary Jackson, als zwarte vrouw. Tot 1967 was de golfclub van de NASA alleen toegankelijk voor vrouwen tijdens hun werkuren – en dus geen optie voor haar. Haar mannelijke collega’s konden er daarentegen na het werk en in het weekend hun volgende carrièrestappen bespreken. Toen een nieuwe promotie in de jaren zeventig steeds onwaarschijnlijker werd, nam Mary een drastisch besluit: ze accepteerde een lager salaris om op de personeels afdeling van de NASA te gaan werken als vrouwen vertegenwoordiger, een minder prestigieuze functie. Ze steunde andere vrouwen bij het maken van stappen in hun carrière, ongeacht hun huidskleur, en bestreed actief elke vorm van discriminatie. Mary overleed in 2005 op 83-jarige leeftijd. Vorig jaar heeft de NASA zijn hoofdkantoor in Washington naar haar vernoemd. Dit soort symbolen zijn nodig om een pionier als Mary zichtbaar te maken, om toekomstige generaties te inspireren om naar de sterren te reiken.
FOTO UNITED STATES MINT
Amerika dat een zwarte vrouw naar deze school mocht: “Welke van alle zaken die u vandaag behandelt, zal er over honderd jaar nog toe doen?”, vroeg ze. In feite heeft de Amerikaanse race met de SovjetUnie om de eerste mens in de ruimte een rol gespeeld in het feit dat Mary in het voorjaar van 1956 aan haar studie mocht beginnen – naast haar fulltime baan en haar verplichtingen als moeder van twee kinderen. Zoals haar biografe Margot Lee Shetterly verwoordde in het boek en de oorspronkelijke film In the core shadow of the moon, was voor het schoolbestuur verschijnen “een vernederende ervaring waarbij je op je tanden moest bijten en diep moest ademhalen. Maar uiteindelijk twijfelde Mary geen moment aan haar besluit. Niets (...) kon haar en haar professionele doelen in de weg staan.” Mary’s man, die als spuiter voor de NACA werkte, hielp haar waar hij maar kon. Haar grote familie, die onderwijs hoog in het vaandel had staan, hielp haar ook. De mensen om haar heen leverden dus een belangrijke bijdrage aan haar buitengewone carrière. In 1958 werd ze de eerste zwarte vrouwelijke engineer bij de NASA en waarschijnlijk de eerste zwarte vrouwelijke lucht- en ruimtevaartengineer ter wereld. Haar tests met de Apollo-capsule leidden ertoe dat deze supersonische snelheden ongeschonden kon doorstaan. Zo droeg Mary’s werk eraan bij dat in 1969 voor het eerst mensen naar de maan konden reizen en ongedeerd naar de aarde konden terugkeren.
