Metropolis Free Press 07.06.13 by Metropolis

07-13.06. 2013

Από την Πάτρα με αίσθημα Τα Ματωμένα Ρόδα χαρίζουν τις νότες τους στη Νάντια Σουφλή

ΦΥΛΛΟ 1031

Gathering of the tribes Η Βάσια Ρούσσου συνάντησε το πνεύμα του hip hop στο Κατράκειο

Ηδονή και οδύνη Ο «Κύκλος» του έρωτα σε μια συνομιλία του Δημήτρη Χαλιώτη με τον Γιώργο Καραμίχο

Metropolis www.metropolispress.gr

Σκανάρετε το QR Code στην αρχή των κειμένων και ανακαλύψτε έξτρα περιεχόμενο

Index Δημητρίου...10

AVAF...31

Ο τελευταίος άνθρωπος στην Ευρώπη που φιλοτεχνεί χειροποίητες γιγαντοαφίσες για κινηματογράφους

To Athens Video Art Festival επιστρέφει για 9η χρονιά με πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων

Meeting of styles...11

Skrow...32

Το μεγαλύτερο διεθνές φεστιβάλ graffiti φιλοξενήθηκε για δύο μέρες στο Κατράκειο Θέατρο

Ενα νέο θέατρο γεννιέται στο Παγκράτι από τον Βασίλη Μαυρογεωργίου και την ομάδα του

Athens Pride...26

Συναυλίες...34

Μια πολύχρωμη γιορτή θα κατακλύσει την πόλη με σύνθημα «Η ΑΘΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ»

Η Μαρία Μαρκουλή καταγράφει μία μία τις συναυλίες του Ιουνίου

Καραμίχος...28

Ματωμένα Ρόδα...35

Παρουσιάζει τις δέκα σεξουαλικές ιστορίες του «Κύκλου» του Αρθουρ Σνίτσλερ στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης

Οι φίλοι από την Πάτρα μάς συστήνονται με τον πρώτο τους δίσκο «Οι καρδιές μας ηχούν διψασμένα»

Kyklos Ensemble...30

ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ...36

Μια διπλή συναυλία για το νεοσύστατο σύνολο στο Bauhaus κτίριο του Ωδείου Αθηνών

Η Θεραπευτική Κοινότητα του ΚΕΘΕΑ παρουσιάζει την έκθεση «Κοινότητες στη φυλακή, παράθυρο στην κοινωνία»

Mstories 71 Athens Fringe Festival 2013. Τα βράδια του Ιουνίου έχουν άρωμα Fringe. Ομήρου Ιλιάδα. Ενα έπος, μια πεντάωρη παράσταση με σύγχρονη ματιά διά χειρός Στάθη Λιβαθινού. 2ο Cuba Festival. Η Κούβα ξανά στην Αθήνα! Ζήστε την εμπειρία! Μανώλης Χάρος - ΚΕΘΕΑ. Μία έκθεση, ένα μήνυμα ελπίδας. International Graffiti Festival. 40 graffiti artists έπιασαν δουλειά στη Νίκαια.

Στην Πλατεία Κοτζιά...

METROPOLIS

metropolis@metropolisnews.gr / Facebook: MetropolisPress / Twitter: @MetropolisPress / YouTube: MetropolisPress

Ιδιοκτησία - Εκδοση: Μ media Α.Ε. / Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977, φαξ 210 4832887 / Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης [k.tsaousis@metropolisnews.gr] Project Manager: Βίκτωρας Δήμας [v.dimas@metropolisnews.gr] Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου [th.triantafillou@metropolisnews.gr] Συντονισμός Εκδοσης [sintonistes@metropolisnews.gr] : Ανδρέας Γιαννόπουλος, Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Ντίνος Ρητινιώτης / Συντακτική Ομάδα [sintaktes@metropolisnews.gr] : Κατερίνα Ι. Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Πόπη Διαμαντάκου, Γιάννης Διαμαντής, Νικήτας Καραγιάννης, Δημήτρης Καραΐσκος, Μαρίνα Κατσάνου, Σταύρος Κουτσοσπύρος, Κίκα Κυριακάκου, Μαρία Μαρκουλή, Γιάννης Μαυρογιώργος, Γιώργος Μουχταρίδης, Βασίλης Νέδος, Γιώργος Παπαστογιαννούδης, Λήδα Πιμπλή, Χάρη Ποντίδα, Γιώργος Ρομπόλας, Βάσια Ρούσσου, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Νάντια Σουφλή, Χρήστος Τσαπακίδης, Περικλής Τσόπτσης, Δημήτρης Χαλιώτης / Φωτογραφίες - Βίντεο [fotografoi@metropolisnews.gr] : Βάσια Αναγνωστοπούλου, Δάφνη Ανέστη, Βαγγέλης Λαΐνας, Σίσσυ Μόρφη, Νίκος Παπαγγελής, Σταύρος Πετρόπουλος, Shutterstock, AFP / Δημιουργικό [grafistes@metropolisnews.gr] : Θάνος Κατσαΐτης, Μήτσος Στεργίου / Διαφήμιση [mkt@metropolisnews.gr] : Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη / Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. Creative Direction: BOB STUDIO [www.bobstudio.gr]

Οι μέρες της αφθονίας μου

Η ζωή μας στο ίντερνετ Αθως Δημουλάς / a.dimoulas@metropolisnews.gr

Αποικούμε ως άνθρωποι μια καινούργια, άγνωστη γη. Ο γιατρός καλείται να φτιάξει το ιατρείο του, ο δάσκαλος το σχολείο του, οι γονείς να φτιάξουν ένα σπίτι για τα παιδιά τους, τα παιδιά να βρούνε τους φίλους τους να παίξουν. Οι άνθρωποι καλούνται να συνυπάρξουν (δείτε και τη γιορτή του Athens Pride στην Αθήνα αύριο), να βρουν τους ρόλους τους, να φτιαχτούν οι κανόνες για να μπορέσει αυτή η καινούργια γη να λειτουργήσει. Σε μια τέτοια φάση βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ζωή μας μέσα στο ίντερνετ. Μια ακυβέρνητη πολιτεία. Από δω και από κει, στα διάφορα βασίλειά του, παρατηρώ σπασμωδικές κινήσεις. Για παράδειγμα, δεν καταλαβαίνω τι πρόβλημα έχει το Facebook με τους ψεύτικους λογαριασμούς. Γιατί τέτοια λαχτάρα με την αλήθεια; Το Facebook είναι. Οταν η συμπεριφορά κάποιου είναι για οποιονδήποτε λόγο απρεπής, ας αντιμετωπίζεται μεμονωμένα. Αυτό το κυνήγι μαγισσών (ανεξάρτητα με το τι ακριβώς έγινε με τα αντιεξουσιαστικά σχόλια) μου φαίνεται κάπως παράλογο. Εν τω μεταξύ, αυτή η νέα γη αποδεικνύεται ένας πολύ ρομαντικός τόπος. Μια μεγάλη έρευνα που έγινε στις ΗΠΑ αναφέρει ότι για το διάστημα 2005-2012 οι γάμοι που προέκυψαν μέσω online γνωριμιών αποδείχτηκαν πιο σταθεροί. Για την ακρίβεια, το 35% των ανθρώπων που συμμετείχαν στην έρευνα γνώρισαν τον σύντροφό τους μέσω

ίντερνετ και από τα ζευγάρια αυτά μόλις το 6% έχει πλέον χωρίσει, σε αντίθεση με το 7,5% των ζευγαριών που γνωρίστηκαν με τον παραδοσιακό τρόπο. Η έρευνα εξηγεί ότι πλέον, τόσο από τις σελίδες γνωριμιών, όσο και από τα κοινωνικά δίκτυα, η γνωριμία μπορεί να είναι πολύ ουσιαστική και να φέρει κοντά δύο ανθρώπους που πραγματικά ταιριάζουν. Μου φαίνεται ότι εμπεριέχει μια μικρή αφέλεια αυτή η διαπίστωση, αλλά στο κάτω κάτω μιλάμε για τον έρωτα. Πώς να μην εμπεριέχει μια μικρή αφέλεια; Μέσα σ’ όλα, ανάμεσα στα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας στο ίντερνετ, μέσα στην εβδομάδα συνέβη ένας πρωτόγνωρος καταιγισμός από σπόιλερ σχετικά με το ένατο -περίφημο πια- επεισόδιο του “Game of Thrones”. Για κάποιον λόγο, έχει δημιουργηθεί μια φυλή στο ίντερνετ «επαγγελματιών μαρτυριάρηδων», οι οποίοι ζούνε για να απολαμβάνουν την καταστροφή της διασκέδασης του άλλου. Οι ψυχολόγοι του μέλλοντος θα χρειαστεί να εξετάσουν την τάση αυτή ως μια νόσο του καιρού μας. Το επεισόδιο αυτό, στο οποίο συμβαίνουν πράγματα ώστε να το θεωρήσουμε πλέον σταθμό στην ιστορία της τηλεόρασης, οδήγησε πολλούς ανθρώπους να μείνουν μακριά από το ίντερνετ μέχρι να μπορέσουν να το παρακολουθήσουν. Το γεγονός καταγράφεται, επίσης, ως σταθμός στην ιστορία της ζωής μας στο ίντερνετ.

Ματιές

Μοντέρνα φιλοσοφία Ο Μπουτάρης, που είναι της πιάτσας και τα βλέπει όλα υπό το πρίσμα το επιχειρηματικό, το σκέφτηκε με τον καλύτερο τρόπο. Ανοίγουμε τη Θεσσαλονίκη σε τμήμα των παλαιών της κατοίκων, σε Τούρκους και Εβραίους, ανοίγουμε τη Θεσσαλονίκη στη βαλκανική γειτονιά της, ανοίγουμε τη Θεσσαλονίκη στα Ρωσάκια, ανοίγουμε τη Θεσσαλονίκη σε όποιον μπορεί να της φέρει λεφτά και να ανακουφίσει τα χρέη της. Ανοίγουμε τη Θεσσαλονίκη και στους gay!

Ελλην και καυχώμαι! Εχω μια δικιά μου εξήγηση για τη δυσκολία μας να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κρίση. Φυσικά, δεν μιλάω σε ατομικό επίπεδο - για όσους έχουν χάσει τις δουλειές τους ή δεν βλέπουν προοπτική. Μιλάω για ανθρώπους που εξακολουθούν οικονομικά να στέκονται σχετικά καλά, αλλά αν μιλήσεις μαζί τους είναι πιο έξαλλοι και από τον πιο απελπισμένο άνεργο.

Οχι μόνο γιατί έτσι επιτάσσει η ηθική μας, αλλά και γιατί αυτή η πολύχρωμη γιορτή του Pride δεν θα φέρει μόνο συναδέλφωση. Θα φέρει και προβολή της πόλης, θα φέρει διαφήμιση, θα της φτιάξει το όνομα στο διεθνές PR κύκλωμα, θα της φέρει και λεφτά. Από σημερινούς και μελλοντικούς επισκέπτες. Ετσι αστράφτει η εικόνα σου ανά την υφήλιο, όχι όταν συλλαμβάνεις μέλη ροκ γκρουπ και δέρνεις μελαψούς τουρίστες.

Το αυτό ισχύει και για την Αθήνα φυσικά. Είναι και απόφαση επιχειρηματική το Athens Pride, σε αναδεικνύει ως ανοιχτό τόπο προορισμού, ως μοντέρνα πόλη, ως έξω καρδιά Ελλάδα του 2013, όπου ο Ζορμπάς μπορεί επιτέλους να έχει πολλά πρόσωπα και όχι ένα και μοναδικό και αποκλειστικό. Τώρα μάλιστα που συντηρητικοποιείται η Τουρκία όλο και περισσότερο, που τους κόβουν τις αγορές αλκοόλ τις νυχτερινές ώρες και τους ζορίζουν με το κάπνισμα και τις «παράδοξες» συμπεριφορές, ήρθε η ώρα η ελληνική πρωτεύουσα να βάλει τα καλά της και να προσελκύσει τον εναλλακτικό τουρισμό που ενθυλάκωνε ως τώρα η Κωνσταντινούπολη. Οπως λένε και στην Αμερική, either you get the bear or the bear gets you! Χρήστος Ξανθάκης

Για αυτούς ό,τι μας συμβαίνει είναι μια συνωμοσία των «ξένων» για να μας κλέψουν τον πλούτο μας! Λοιπόν, καμιά εντύπωση δεν μου κάνουν αυτές οι απόψεις. Οταν έχεις τελειώσει το ελληνικό σχολείο, όπου έμαθες ότι είσαι ένα είδος ανώτερης φυλής (απόγονος των αρχαίων Ελλήνων) και όταν η επίσημη Ιστορία μιλάει μόνο για θριάμβους, δεν είναι παράλογο να μη δέχεσαι τη μίζερη σημερινή πραγματικότητα. Πώς γίνεται το έθνος που όλοι θαυμάζουν και όλοι υποκλίνονται μπροστά του (για τη γενναιότητα και τον πολιτισμό του) να είναι σήμερα ο παρίας του διεθνούς συστήματος; Κι όμως. Εκτός από τους θριάμβους, θα μπορούσαμε να μάθουμε και κάποια άλλα πράγματα. Η νεοελληνική ιστορία μπορεί να μας διδάξει πώς εγωισμοί και διαφθορά έπνιξαν από μέσα την Επανάσταση του ’21. Εχει πολλά να μας πει για τον πελατειακό χαρακτήρα του νεοελληνικού κράτους και για τα εμπόδια που έβαζε στην υγιή ανάπτυξη. Και μας θυμίζει πώς ο λαϊκισμός πολέμησε έναν Τρικούπη και έναν Βενιζέλο. Αν διδασκόμαστε και για τις ήττες μας και αν δίναμε μεγαλύτερη σημασία στις περιόδους της Ιστορίας μας που προκάλεσαν τραγωδίες, θα ήμαστε σήμερα περισσότερο σοφοί. Τα παιδιά θα μάθαιναν ότι η «εθνικιστική» χούντα του Ιωαννίδη άνοιξε την πόρτα στους Τούρκους για να μπουν στην Κύπρο και προκάλεσε μια ταπεινωτική ήττα για τον ελληνισμό. Ετσι θα ήταν καλύτερα εξοπλισμένα σήμερα να αντιμετωπίσουν τη νέα «εθνικιστική προπαγάνδα» που κάποιοι τους πασάρουν ως προοπτική. Η αυτογνωσία και η αλήθεια είναι πολύ πιο χρήσιμες από τους «εθνικούς μύθους» μεγαλείου. Ας μην πυροβολούμε όποιον μας το λέει! A.

Οταν το σπίτι «χορεύει» Ο έξυπνος Αθηναίος: y Πετάγεται από το κρεβάτι του με την απορία: «Συνέβη ή το φαντάστηκα;» y Αναζητά το τηλεκοντρόλ για να ανοίξει την τηλεόραση, όμως καθ’ οδόν θυμάται ότι έχουμε 2013 και τα κανάλια μάλλον δεν έχουν νυχτερινή βάρδια. y Βγαίνει στο μπαλκόνι και κοιτάζει αν τα παράθυρα των διπλανών είναι φωτισμένα - αν είναι, τότε όντως «συνέβη».

y Περιπολεί στον διάδρομο και αναρωτιέται πότε οι Ελληνες έγιναν τόσοι ψύχραιμοι· πώς είναι δυνατόν ούτε ένας να μην κατέβηκε στον δρόμο! y Εξετάζει τοίχους και βιβλιοθήκες - αν δεν υπάρχουν ρωγμές, επιστρέφει στο κρεβάτι. y Πιάνει την εφημερίδα που δεν πρόφτασε να διαβάσει το απόγευμα και μελετάει τις οδηγίες για τη συμπλήρωση των φορολογικών δηλώσεων. Λήδα Πιμπλή

Aρνηση της νέας εποχής Βρίθει η νεότερη ιστορία του τόπου από «χαμένες ευκαιρίες». Σε κάθε ιστορικό σταυροδρόμι όλο κάπου μπερδεύονταν τα ιδιωτικά συμφέροντα με το μεγάλο, κοινό συμφέρον και η επόμενη ημέρα έβρισκε περισσότερες καταστροφές από βελτιώσεις. Κάπως έτσι έγινε με τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση των Αθηνών, και τα συμφέροντα εργολάβων, αρχιτεκτόνων, κρατικών υπαλλήλων κλπ. κατέληξαν σε τερατογενέσεις. Κάπως έτσι έγινε με τα «πακέτα Ντελόρ», που μόνο για ανάπτυξη του τόπου δεν πήγαν, κάπως έτσι έγινε και με την τηλεόραση. Μοιάζουν όλα αυτά πεδία ξεχωριστά, πλην όμως τα συνδέει η ίδια ακριβώς νοοτροπία, που αρνείται το μέλλον και απλώς καταναλώνει το παρόν. Διαβάζω μια παράγραφο από το έξοχο πόνημα του Κ. Μπίρη «Αι Αθήναι» και, ενώ μιλάει για τις μεταπολεμικές εργολαβίες που με τις διαπλοκές τους έχτισαν μια πόλη ερήμην του λαού και των πραγματικών του αναγκών, μου φαίνεται να ταιριάζει σχεδόν σε όλους του τομείς που προσφέρονταν για ανάπτυξη και επί της ουσίας ουδέποτε αναπτύχθηκαν παραμένοντας απόδειξη της κυριαρχίας βαρβαρισμού αντί πολιτισμού. Η παράγραφος αναφέρεται στους αρχιτέκτονες και εργολάβους της υπηρεσίας Οικισμού, που όχι μόνο δεν είχαν τα κατάλληλα προσόντα για να σχεδιάσουν μια σύγχρονη πόλη, αλλά, αν και είχαν δημόσια θέση, αναλάμβαναν να χτίσουν και ιδιωτικές οικίες και κτίρια: «... η σύγχυσις της αμφιπλεύρου ιδιότητός των ως ελεγχόντων και ελεγχομένων, η συνάφειά των με πελάτας επιχειρηματίας και ιδιώτας, με αρχιτέκτονας, μετά των οποίων σε ορισμένες περιπτώσεις συνεργάζοντο ή αντηγωνίζοντο στο ελεύθερο επάγγελμα, εστοίχισαν βαρύτατα εις την πολεοδομία της πρωτευούσης, κατά την πλέον κρίσιμον και κατακυρωτικήν του μέλλοντός της περίοδον». Κοινώς, η διαπλοκή συμφερόντων έφερε την οικιστική ασφυξία στην Αθήνα. Κάπως έτσι έχει φτάσει σε ασφυξία και η εγχώρια τηλεόραση. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε καν τηλεόραση. Μετά τη σύντομη, θυελλώδη και φανταχτερή ιστορία πολλών μεγάλων και μικρότερων καναλιών, αυτή τη στιγμή δεν γυρίζεται ούτε μία ελληνική σειρά, δεν υφίσταται καν η έννοια της παραγωγής, πλην μιας ακατάσχετης δημοσιογραφικοψυχαγωγικής φλυαρίας, όπου η επικαιρότητα παρουσιάζεται πότε σαν σαπουνόπερα, πότε σαν παραμύθι με δράκους και μάγισσες και πότε σαν σκοτεινό πολιτικοεπιχειρηματικό θρίλερ. Ωστόσο, στον υπόλοιπο κόσμο γίνεται κοσμογονία επί της ουσίας, δηλαδή στην παραγωγή προγράμματος. Οι νέες τεχνολογίες αξιοποιούνται από τη δημοσιογραφία, που πλέον επεκτείνεται σε ιντερνετικά βίντεο με λόγο και εικόνα μέχρι την ψυχαγωγία με ιντερνετικές ταινίες και σειρές υψηλής ψηφιακής ποιότητας. Από την άλλη, έχουμε νέους Ελληνες δημιουργούς με εξαιρετικές ιδέες, που τις θέτουν σε εφαρμογή με χαμηλό κόστος, αποδεικνύοντας ότι ο πολιτισμός δεν είναι υπόθεση «κασέ». Η ευκαιρία είναι εδώ. Αθηνά Δεληγιάννη

Ματιές

Η ανάγκη για κοινωνική στέγαση Η ενδοκυβερνητική σύρραξη με αφορμή τη δυνατότητα ή μη πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας δημιουργεί για ακόμη μία φορά τα λάθος διλήμματα: Στην Ελλάδα της κρίσης η συζήτηση παραμένει βαθιά ιδεολογική. Από τη μία πλευρά η συντηρητική πτέρυγα της ΝΔ πιέζει για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών. Από την άλλη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται σχεδόν δωρεάν κατοικία για όλους. Η υπόθεση της κοινωνικής στέγασης μετατράπηκε -και αυτή- στα χρόνια της ευημερίας σε μια κρατική εταιρεία, με παχυλά αμειβόμενα διοικητικά συμβούλια και αμφιλεγόμενη σημασία. Η ανάγκη των Νεοελλήνων να κατοικήσουν σε πιο ευρύχωρα και τοποθετημένα γεωγραφικά σε «καλύτερες» περιοχές σπίτια υποβάθμισε τον ρόλο του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, που μετά το Μνημόνιο καταργήθηκε.

Dream and share

Με μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό εξάρτησης από το κράτος, η αντίληψη της κατοικίας ως κοι-

νωνικού αγαθού που πρέπει να παρέχεται σε ευρύτερο (κατά το δυνατόν) μέρος του πληθυσμού επικρατεί στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Από τη Γερμανία και την Ολλανδία έως τη Γαλλία και τη Σουηδία, το κράτος συμμετέχει στην ανέγερση κατοικιών, είτε απευθείας είτε μέσω οργανισμών που επιδοτούνται με δημόσιο χρήμα. Η ιστορική διαδρομή των κρατών αυτών δεν συμβαδίζει, προφανώς, με την ελληνική. Ωστόσο, γίνεται ολοένα και περισσότερο προφανές ότι οι νεότερες γενιές Ελλήνων δεν θα έχουν μισθούς και πρόσβαση σε αγαθά που απολάμβαναν οι παλαιότεροι. Τούτη η πραγματικότητα πρέπει να οδηγήσει, αν όχι να υποχρεώσει, το κράτος ως οντότητα στον επανασχεδιασμό των οργανισμών κοινωνικής στέγασης. Κάτι τέτοιο θα συνέβαλλε και στην αποσυμφόρηση του κέντρου της Αθήνας από τους εξαθλιωμένους μετανάστες. Βασίλης Νέδος

Κλείσε τα μάτια. Ασε το μυαλό σου να σε ταξιδέψει πέρα από το γκρίζο τοπίο της πόλης. Ονειρέψου. Δες τον εαυτό σου αποκομμένο από την πραγματικότητα. Εστω λίγα λεπτά την ημέρα. Ετσι, για άσκηση του νου... Για να βρεις τη δύναμη να ξεπεράσεις το παρόν που ζεις πρέπει να έχεις τα μάτια σου κλειστά σε ό,τι σε τραβάει πίσω. Τα όνειρα δεν σου κοστίζουν τίποτα. Και όσο και να προσπαθούν δεν μπορούν να σου τα πάρουν. Μοιράσου σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα. Οσο τα αφήνεις βαλτώνουν. Σαν τα στάσιμα νερά στους βούρκους της κατήφειας. Let yourself free and dream. Μην αφήνεις τίποτα για όταν θα έρθει η κατάλληλη στιγμή. Γιατί αυτή η κατάλληλη στιγμή δεν έρχεται ποτέ. Στη χημεία οι κανονικές συνθήκες είναι μόνο στα εργαστήρια. Στα οικονομικά τα υποδείγματα λειτουργούν μόνο ceteris paribus. Δηλαδή ποτέ. Κάνε κάθε μέρα μικρά βήματα στον στόχο σου. Ασε πίσω σου ό,τι σε βαραίνει. Κλείσε τα αυτιά σου και τα μάτια σου σε ανθρώπους που σε αποθαρρύνουν, που σε στεναχωρούν, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εκτιμήσουν αυτό που έχεις να τους δώσεις. Χωρίς να το θέλουν πολλές φορές. Είναι οδυνηρό, αλλά πρέπει να τους αφήσεις στην άκρη για να προχωρήσεις μπροστά. Βρες ανθρώπους που χαίρονται με τη χαρά σου και στεναχωριούνται με τη λύπη σου ανυπόκριτα. Που σε γεμίζουν με θετική ενέργεια και διάθεση για δημιουργία. Χαμογέλασε εσύ για να χαμογελάσει σιγά σιγά όλος ο κόσμος. Συζήτησε, σκέψου. Και δράσε. Με τις μικρές σου δυνάμεις στην αρχή. Και παρακίνησε κι άλλους να κάνουν τις δικές τους μικρές δράσεις. Οχι για να σώσεις τη χώρα. Για να αισθανθείς πρώτα εσύ καλά και μετά όλοι οι υπόλοιποι. Dream and share! Μόνο από σένα εξαρτάται το πώς θα πράξεις για να καταφέρεις κάποια από τα όνειρά σου. Μάνος Πεπονάκης

Μνήμες στους τοίχους Κάθε φορά που γκρεμίζεται ένα παλιό κτίριο, αφήνει πίσω του αποτυπωμένο σε έναν διπλανό τοίχο ένα κομμάτι της τελειωμένης του ζωής. Τα ράφια μιας βιβλιοθήκης που κάποτε φιλοξενούσαν τα βιβλία των ενοίκων, ενός ντουλαπιού της κουζίνας που ήταν φορτωμένο με ποτήρια και πιάτα, τα όρια ενός σαλονιού που έσφυζε από ζωή, γιορτές, γλέντια, χαρές ή λύπες, εκεί που ακούγονταν κουβέντες για έρωτες και τα κουτσομπολιά της γειτονιάς, εκεί που έπεφταν δάκρυα χωρισμού ή ελπίδας. Οι σκιές των γκρεμισμένων παλιών σπιτιών της Αθήνας, σαν τα ίχνη της Ιεράς Σινδόνης που σε

βάζουν σε σκέψεις, μένουν κρεμασμένες εκεί, για να μας θυμίζουν περασμένες ζωές κάποιων που κυκλοφορούσαν και ονειρεύονταν στα σοκάκια όπου τώρα περπατάμε βιαστικοί. Καθώς περνάω μπροστά από τέτοια απομεινάρια ζωής, κοντοστέκομαι και τα κοιτάζω, προσπαθώντας να φανταστώ τις μνήμες που κουβαλούν. Το παρελθόν αφήνει ίχνη, όπου και όσο του επιτρέπει αυτή η πόλη, που έχει βαλθεί να το εξαφανίσει. Νικήτας Καραγιάννης

Κείμενο / Φωτογραφία: Γιώργος Παπαστογιαννούδης

Ο τελευταίος των αφισών Εδώ και 35 χρόνια ο ζωγράφος Βασίλης Δημητρίου δημιουργεί αδιάκοπα και αποκλειστικά τις γιγαντοαφίσες που αναρτά κάθε εβδομάδα ο κινηματογράφος Αθήναιον στη συμβολή των οδών Αλεξάνδρας και Κηφισίας για την προβολή των ταινιών του. Τον συνάντησα στο εργαστήριό του για να μου διηγηθεί την ιστορία του. Μια ιστορία γεμάτη χρώματα, ταλέντο και ...ξύλο. Πολύ ξύλο, και μάλιστα επιβεβαιωμένο από τα πολλά κύπελλα και τα ακόμη περισσότερα μετάλλια που κοσμούν ένα ολόκληρο ράφι του σπιτιού του. Διότι ο ζωγράφος ήταν και εξαιρετικός πυγμάχος. «Ενα ατύχημα που είχα εκεί στα 19 μου, όταν με χτύπησε αυτοκίνητο, δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω να αθλούμαι ως πυγμάχος και να παίρνω μέρος σε αγώνες, όμως από τη σκοπιά του προπονητή εξακολούθησα και είχα άμεση σχέση με το άθλημα για πολλά χρόνια». Και η ζωγραφική; Πώς χωρά η ζωγραφική στη ζωή ενός πυγμάχου; «Από μικρός είχα αντιληφθεί το ταλέντο μου στη ζωγραφική και αυτό ήρθαν να το επιβεβαιώσουν και οι δάσκαλοί μου στο σχολείο. Στα 14 μου βρέθηκα να κάνω μικροδουλειές στον κινηματογράφο Αττικόν στην Κυψέλη, προκειμέ-

νου να παρακολουθώ τις ταινίες ως κανονικός θεατής και όχι κρεμασμένος από τα δέντρα έξω από τη μάντρα του. Τότε ήταν που προσπάθησα για πρώτη φορά να ζωγραφίσω τους πρωταγωνιστές που έβλεπα στο ταμπλό. Με είδε ο ιδιοκτήτης και αποφάσισε να με βοηθήσει. Με έστειλε σε γνωστούς καλλιτέχνες της εποχής που είχαν εξειδίκευση στη γιγαντοαφίσα και έτσι ξεκίνησα». Την πρώτη του αφίσα την έφτιαξε για το σινεμά Αστόρ στην οδό Σταδίου. «Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Η δική μου αφίσα να φιγουράρει σε κεντρικό σινεμά της πόλης δίπλα σε γιγαντοαφίσες μεγάλων ζωγράφων της εποχής». Αυτό συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Εκτοτε ο κ. Δημητρίου δεν έχει σταματήσει να φτιάχνει αφίσες για τον κινηματογράφο που τόσο πολύ αγαπάει. «Υπήρχαν περίοδοι που δούλευα για οκτώ κινηματογράφους την εβδομάδα. Σιγά σιγά, όμως, αυτή η τέχνη άρχισε να χάνεται, καθώς οι επιχειρηματίες προτίμησαν να εκτυπώνουν τις αφίσες και όχι να αναθέτουν σε ζωγράφους τη δημιουργία τους». Το Αθήναιον σήμερα είναι ο μοναδικός κινηματογράφος, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, που εξακολουθεί και τιμά την τέχνη της χειροποίητης γιγαντοαφίσας. Και ο

κ. Δημητρίου είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης του είδους στο ίδιο γεωγραφικό πλαίσιο. «Κάποια στιγμή με πήραν τηλέφωνο από ένα κανάλι της Γερμανίας και ήθελαν να με τραβήξουν βίντεο την ώρα που δουλεύω. Οταν ήρθαν, τους ρώτησα, «Πώς με βρήκατε εμένα και ήρθατε από τη Γερμανία να μου πάρετε συνέντευξη;» Μου απάντησαν πως «σήμερα στην Ευρώπη είστε μόνο εσείς, δεν υπάρχει άλλος που να κάνει αυτή τη δουλειά». Με πονάει, όμως, που δεν υπάρχουν συνεχιστές. Είμαι ο τελευταίος και, όταν σταματήσω εγώ, ξέρω ότι θα χαθεί αυτή η τέχνη που τόσα χρόνια υπηρετώ». Στέκεται μπροστά από το γιγαντιαίο δημιούργημά του που μόλις έχει ολοκληρώσει για να τον βγάλω φωτογραφία. Πάνω σε 6 επί 2,5 μέτρα χαρτί ζωγράφισε την αφίσα για το “Hangover 3” που παίζεται αυτή την περίοδο στους κινηματογράφους. «Κάποτε ολοκλήρωνα την αφίσα μέσα σε λίγες ώρες. Τώρα αυτή μου πήρε τρεις μέρες. Δεν έχω τις ίδιες αντοχές. Βγήκε καλή όμως», μου λέει και χαμογελά. Τον άφησα στην ησυχία του, γιατί πρέπει να φύγει για το Αθήναιον. Παρών σε κάθε ανέβασμα αφίσας, Τετάρτη βράδυ, μετά το τέλος της προβολής. Εκεί, να ελέγχει αν το δημιούργημά του μπήκε σωστά στη θέση που προβλέπεται.

Κείμενο: Βάσια Ρούσσου / Φωτογραφία: Νίκος Παπαγγελής

07-13.06. 2013

Hip hop τρίπτυχο B-boys, MCs και graffiti artists, τα τρία στοιχεία της hip hop κουλτούρας, έδωσαν ρυθμό και χρώμα στο διήμερο Meeting οf Styles, το μεγαλύτερο διεθνές φεστιβάλ graffiti στον κόσμο, το οποίο πραγματοποιήθηκε πριν από μερικές ημέρες στο Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας. Eλληνες καλλιτέχνες και 40 graffiti artists από το εξωτερικό δήλωσαν παρόντες στον θεσμό που διοργανώθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην Αθήνα από το Stigma Lab και τον Δήμο Νίκαιας. «Οσον αφορά την Ελλάδα, το διεθνές φεστιβάλ Meeting οf Styles ξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη πριν από περίπου δέκα χρόνια», μας ενημερώνει ο Arstwo, dj και graffiti artist, ο οποίος συμμετείχε στο φεστιβάλ για πολλοστή φορά. Παρά το γεγονός ότι ο καιρός δεν βοήθησε, το αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό. «Η βροχή το Σάββατο και ο αέρας την Κυριακή δυσκόλεψαν τους graffiti artists, αλλά τα προβλήματα ξεπεράστηκαν». Η καλή διάθεση φάνηκε και στο χορευτικό μέρος. Είναι ενδεικτικό πως αν και το Σάββατο η βροχόπτωση ανάγκασε το Rap Stage να μη λειτουργήσει τις απογευματινές ώρες, τα b-boys συνέχισαν να χορεύουν απτόητοι κάτω από τη βροχή.

Την Κυριακή, τόσο τα μεγάλα και βραβευμένα crews της χώρας μας, όπως οι Breakers without Fear, Cretativity Crew, Lucky Dice Crew και Dead Prez, όσο και τα νεότερα φιλόδοξα crews, όπως οι Celestial Bomb, οι Another Day, οι Dope in Action, οι PThreats και οι Beat Stylers, ήταν έτοιμα για χορό. Ωστόσο, ο βετεράνος πλέον παρουσιαστής Loyal-T έκρινε ότι λόγω του αέρα δεν θα έπρεπε να υποβάλει τους χορευτές και τους djs σε αυτή τη δοκιμασία για την ασφάλειά τους. Δεδομένου, όμως, ότι κάθε hip hop εκδήλωση πρέπει να είναι αυθόρμητη και ευχάριστη για όλους, ο χορός συνεχίστηκε σε “cypher”, όπως λένε οι b-boys στη γλώσσα τους. Πέρα από το breakdance, τις όμορφες και άκρως ενδιαφέρουσες graffiti δημιουργίες, τη μουσική και το τραγούδι, πραγματοποιήθηκαν άλματα με BMX σε χωμάτινες ράμπες, που ανέβασαν την αδρεναλίνη στα ύψη. Από κάθε άποψη, ήταν μια πολύ προσεγμένη διοργάνωση. Στην επιτυχία του φεστιβάλ συνέβαλαν εκτός από τους διοργανωτές και οι συμμετέχοντες. Εξάλλου, είναι πολύ σημαντικό για τους καλλιτέχνες της ελληνικής hip hop κουλτούρας να δείχνουν στους ξένους καλλιτέχνες ότι δεν υπολειπόμαστε ούτε σε αυτή τη μορφή τέχνης. «Eρχονται πολλοί καλλιτέχνες από το εξωτερικό. Το φεστιβάλ πρέπει να είναι αξιόλογο και

οργανωμένο, ώστε να δουν ότι γίνεται σοβαρή δουλειά εδώ». Αυτού τους είδους οι οργανώσεις δίνουν τη δυνατότητα για επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ καλλιτεχνών που ζουν και δημιουργούν σε διαφορετικές χώρες. «Γνωρίζονται καλλιτέχνες της hip hop κουλτούρας μέσα από τέτοια φεστιβάλ. Επικοινωνούν και ανταλλάσσουν απόψεις. Oταν δεν υπήρχε το ίντερνετ ήταν δύσκολο να συμβεί αυτό. Τα τελευταία χρόνια, όμως, με το Facebook και κάποιες άλλες ιστοσελίδες, γίνονται γνωριμίες και διευκολύνεται η επικοινωνία. Το πιο ωραίο συναίσθημα για έναν graffiti artist είναι να ταξιδέψει στο εξωτερικό, να έχει την παρέα του, να βάψει και να γίνει μια πολύ όμορφη φάση». Η σημασία των φεστιβάλ, λοιπόν, δεν περιορίζεται στην επικοινωνία των καλλιτεχνών και τη διασκέδαση, αλλά επεκτείνεται στην ευκαιρία που δίνεται στον κόσμο να γνωρίσει ένα άλλο είδος τέχνης, όπως υποστηρίζει ο Arstwo. «Καλό είναι να διοργανώνονται τέτοια φεστιβάλ, ώστε να μαθαίνει ο κόσμος τι είναι αυτό το graffiti. Κάποιοι το κατακρίνουν. Το λένε μουτζούρα και βανδαλισμό. Το graffiti είναι τέχνη. Είναι καθαρά τέχνη».

Reality Bites

Είσαι προνομιούχος;

Νέο σύμβολο Oταν η Ceyda Sungur, ακαδημαϊκός στο Πολυτεχνείο της Κωνσταντινούπολης, αποφάσιζε να κατέβει στο Πάρκο Γκεζί για να διαδηλώσει ενάντια στην τσιμεντοποίησή του, δεν περίμενε να την ψεκάσουν οι αστυνομικοί με ένα κάρο χημικά. Ούτε, βέβαια, θα φανταζόταν ότι θα ήταν κάποιος εκεί για να απαθανατίσει αυτό το ρεσιτάλ αστυνομικής... γαλαντομίας, καθιστώντας τη μέσα σε ελάχιστο χρόνο το παγκόσμιο σύμβολο των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων στην Τουρκία. Παράλληλα, δε, οι φωτογραφίες αυτές έγιναν σήμα κατατεθέν της βιαιότητας με την οποία αντιμετώπισε η αστυνομία τους διαδηλωτές.

Στην Ελλάδα μπορεί να έρθει με κανένα τρίμηνο καθυστέρηση (όπως γίνεται με τη συντριπτική πλειονότητα των trends στο διαδίκτυο), όμως στη Βρετανία μια φράση έχει αρχίσει να δημιουργεί μια νέα τάση στα social media. Αναφερόμαστε στην έκκληση “check your privilege“ («κοίτα τη θέση από την οποία μιλάς», σε ελεύθερη μετάφραση). Οποιος τη χρησιμοποιεί, ουσιαστικά υπενθυμίζει στον συνομιλητή του ότι γεννήθηκε με ορισμένα πλεονεκτήματα που κάποιοι άλλοι στερούνται, για αυτό και θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός όταν προβάλλει κάποια θέση ή κάποιο επιχείρημα που ενδεχομένως να προσβάλλει ή να υποτιμά τους μειονεκτούντες. Σύμφωνα με τη Hadley Freeman του “Guardian”, η φράση αυτή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το

2006 στο shrub.com, ένα site υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης, όμως «απογειώθηκε» κατά τους τελευταίους μήνες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Με λίγα λόγια, κάποιος που είναι, για παράδειγμα, λευκός, ετεροφυλόφιλος, αρτιμελής και εύπορος θα πρέπει να προσέχει τι λέει απέναντι σε όσους δεν διαθέτουν αυτά τα προνόμια. Εδώ, όμως, ισχύει ό,τι γίνεται και με άλλες επιταγές του πολιτικά ορθού, οι οποίες είχαν αρχικά ως στόχο να προστατεύσουν τις ομάδες που μειονεκτούν και κατάντησαν να καταπιέζουν κατάφωρα την ελευθερία της έκφρασης, μια και έγιναν οι ίδιες αυτοσκοπός. Χ.Τ.

Και όμως. Οι φωτογραφίες του Osman Orsal, φωτογράφου του Reuters, που δείχνουν τον αστυνομικό να ψεκάζει απρόκλητα την ανυποψίαστη Ceyda με το χαρακτηριστικό -πια- κόκκινο φόρεμα (με το ψέκασμα να την καλύπτει 360 μοίρες: ανφάς, προφίλ, αλλά και πλάτη) έγιναν viral στα social media, όπως στο Facebook και το Twitter. Η «γυναίκα με το κόκκινο φόρεμα», όπως έγινε γνωστή η Ceyda, διστάζει να μιλήσει για το περιστατικό, αλλά και για την αναπάντεχη φήμη που απέκτησε, επισημαίνοντας ότι δεν αποτελεί παρά «ένα ελάχιστο μέρος ενός τεράστιου λαϊκού κινήματος». Και προσθέτει: «Πολλά ακόμη άτομα σαν εμένα ήταν εκεί έξω για να προστατεύσουν το πάρκο, τα δικαιώματά τους, τη δημοκρατία. Και αυτά ψεκάστηκαν με χημικά». Δεν φαίνεται για κάποια «άγρια εξτρεμίστρια», όπως έσπευσε να χαρακτηρίσει ο πρωθυπουργός Ερντογάν τους διαδηλωτές. Χ.Τ.

Διακοπές και περιβάλλον Πόσο μπορεί να επιβαρύνει το περιβάλλον ένα ταξίδι αναψυχής; Αρκετά έως πολύ, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες της πλατφόρμας World Resources Institute (WRI), τα αποτελέσματα των οποίων αποσκοπούν στην επαγρύπνηση των ταξιδιωτών με το μότο «Πάρτε μόνο φωτογραφίες, αφήστε μόνο ίχνη». Ανάμεσα στις προτάσεις που δημοσίευσε το WRI περιλαμβάνεται και η οικονομική συνεισφορά των ταξιδιωτών σε περιβαλλοντικούς οργανισμούς που έχουν στόχο τη μείωση του ενεργειακού αποτυπώματος των ανθρώπων στον πλανήτη. Το κόστος μιας χρηματικής δωρεάς προς περιβαλλοντικές οργανώσεις -που ως έναν βαθμό αντισταθμίζει τη ζημιά- για μια πτήση 500 έως 1.000 μιλίων είναι 19 δολάρια. Συνιστώνται ταξίδια με αεροπορικές εταιρείες «φιλικές προς το περιβάλλον», ακόμη και η αποφυγή πολλαπλών πτήσεων αντί μίας προς τον τελικό προ-

ορισμό των επιβατών. Ο οργανισμός Conservation International’s Carbon Calculator εκτιμά την επιβάρυνση του περιβάλλοντος αναλόγως του αριθμού των μιλίων που καλύπτονται, τον αριθμό των συνταξιδιωτών, καθώς και τον αριθμό των διανυκτερεύσεων σε ξενοδοχείο. Σημειώνεται ότι το περιβάλλον επιβαρύνεται κυρίως κατά την προσγείωση και απογείωση των αεροσκαφών. Στην έρευνα υπολογίζονται ακόμα το είδος των καυσίμων που χρησιμοποιούν τα αεροσκάφη και τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά. Για τους κατόχους smartphones υπάρχουν εφαρμογές όπως η Green Meetings Calculator και το Carbon Travel Tracker, που αναλύουν τα στοιχεία του ταξιδιού (χώρα και πόλη προορισμού, διάρκεια παραμονής, ψώνια κλπ.) και ενημερώνουν τους χρήστες για τις... παρενέργειες του ταξιδιού τους. Ν.Κ.

Accent power Ας ξεκινήσουμε με λίγα νούμερα. Ο πληθυσμός της Μεγάλης Βρετανίας ανέρχεται στα 62 εκατ., ενώ ο αντίστοιχος των ΗΠΑ είναι περίπου πέντε φορές μεγαλύτερος, περισσότεροι από 310 εκατ. άνθρωποι. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς να ζουν και να εργάζονται στη Μεγάλη Βρετανία πολύ περισσότεροι Αμερικανοί από ό,τι Βρετανοί στις ΗΠΑ. Και όμως, υπάρχει ένας τουλάχιστον τομέας όπου η αναλογία αυτή όχι μόνο αντιστρέφεται, αλλά ξεφεύγει εντελώς: τα media. «Ποια είναι, όμως, η αιτία για την τάση αυτή;» αναρωτιέται σε πρόσφατο δημοσίευμά της η “Washington Post”; Δύο είναι οι λόγοι, σύμφωνα με το ρεπορτάζ. Πρώτον, οι μισθοί των Βρετανών broadcasters είναι αρκετά χαμηλότεροι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ποιότητα της δουλειάς τους είναι αντίστοιχα χαμηλότερης στάθμης. Ωστόσο, βασικός λόγος που οι Βρετανοί και οι Βρετανίδες κάνουν θραύση στα αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα είναι άλλος. Οπως τονίζει ο Αντριου Σάλιβαν, βετεράνος δημοσιογράφος και μπλόγκερ με καταγωγή από το Σάρεϊ, η λονδρέζικη προφορά (ή όποια άλλη ντοπιολαλιά του Ηνωμένου Βασιλείου, μη φαντάζεστε ότι οι κάτοικοι του Τέξας ξέρουν τη διαφορά μεταξύ cockney και scouser, φέρ’ ειπείν) κάνει αυτόν που την κατέχει να ακούγεται πιο έξυπνος. Smarter. More intelligent. A real lemon tart, όπως θα λέγαμε, αν η “Metropolis” κυκλοφορούσε στα λονδρέζικα, αντί για τα αθηναϊκά στέκια... Γ.Μ.

Μουσική

Μια νύχτα στο μουσείο Σε έναν ιδιαίτερο χώρο στο κέντρο της Αθήνας, που οι περισσότεροι ίσως να μη γνωρίζουμε, θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 12 Ιουνίου βραδιά «Ποίησης και μουσικής». Η Ηρώ Σαΐα θα ερμηνεύσει μελοποιημένα ποιήματα και ο Γιώργος Νανούρης θα αναλάβει την απαγγελία. «Ολα ξεκίνησαν από μια βόλτα που έκανα πέρυσι στο Βυζαντινό Μουσείο για να δω τη μόνιμη συλλογή του. Μου άρεσε πολύ η αυλή και, παρόλο που υπάρχει ένα θεατράκι δίπλα, προτίμησα να οργανώσω εκεί μια ιδιαίτερη βραδιά», μου λέει με ενθουσιασμό η Ηρώ. «Ζήτησα από τους κατάλληλους ανθρώπους να το οργανώσουν όλο αυτό και έπειτα από αρκετές διαδικασίες πήραμε τελικά την έγκριση για τη συναυλία». «Είχα φανταστεί μια βραδιά που θα είναι δεμένη με ποίηση, ώστε να καλωσορίσουμε έτσι το καλοκαίρι», συνεχίζει, τονίζοντας την ιδιαιτερότητα του χώρου. «Ηθελα πολύ να κάνω κάτι τέτοιο σε έναν μη κοινότυπο χώρο. Αυτή η αυλή με τα δέντρα που είναι δίπλα μας αλλά δεν το γνωρίζουμε είναι κάτι ξεχωριστό από τα τετριμμένα. Ψάχνω τέτοιους χώρους και, όπου μου δίνεται η άδεια, διοργανώνω σε αυτούς περίεργα πράγμα-

τα. Αυτός είναι και ο σκοπός μου για το μέλλον. Να κάνω live εκεί που δεν το περιμένει κανείς». Οσον αφορά το πρόγραμμα της μουσικής παράστασης, θα ακουστούν αγαπημένα ποιήματα που έχουμε όλοι ταυτίσει με πρόσωπα, γεγονότα και ιδιαίτερες στιγμές της ζωής μας, συνοδευόμενα από τις μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι, του Μίκη Θεοδωράκη, του Σταύρου Ξαρχάκου, του Δημήτρη Παπαδημητρίου και άλλων Ελλήνων δημιουργών. Από το «Ποιος είναι τρελός από έρωτα» του Γιώργου Σαραντάρη σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, τη «Φάτα Μοργκάνα» του Νίκου Καββαδία σε μουσική Μαρίζας Κωχ, το «Γράμμα σε έναν ποιητή» του Νίκου Καββαδία σε μουσική Δημήτρη Ζερβουδάκη, μέχρι το «Κενό αδερφέ μου» του Γιάννη Ρίτσου σε μουσική Χρήστου Λεοντή, αλλά και το «Μέρες αργίας» των Διάφανων Κρίνων σε στίχους Διονύση Καψάλη. Ολα αυτά υπό τους ήχους της Μυρτώς Δημητροπούλου στο τσέλο, του Χάρη Κελλάρη στο μπάσο και του Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο. Εκτός από το τραγούδι, η Ηρώ φύλαξε για τον εαυτό της την απαγγελία του ποιήματος «Σε βρίσκει η ποίηση» του Τίτου Πατρίκιου.

Επιμέλεια: Περικλής Τσόπτσης

07-13.06.2013

Αρωμα καλοκαιριού

Στον κήπο Προεόρτια Με τις προετοιμασίες να βρίσκονται σε εξέλιξη για το Up Festival του 2013, αύριο, Σάββατο 8 Ιουνίου, στο Six D.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) θα πάρουμε μια μικρή γεύση αυτού που πρόκειται να συμβεί στα Κουφονήσια από τις 25 έως τις 27 Ιουλίου. Στις οθόνες θα προβάλλονται σκηνές από τα προηγούμενα Up Festivals και θα έχουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε live τους Mary’s Flower Superhead, τον Melorman και τους Κόρε.Yδρο., γεγονός πολύ εντυπωσιακό, μια και οι τελευταίοι δεν μας έχουν συνηθίσει σε τόσο κοντινές εμφανίσεις. Το τελικό line up του φετινού Up Festival θα ανακοινωθεί την ίδια βραδιά.

Ο Γιώργης Χριστοδούλου έρχεται για ένα βράδυ, την Κυριακή 9 Ιουνίου, στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου της Αθήνας (Πανεπιστημίου 12, Αθήνα). Μόνιμος κάτοικος Βαρκελώνης τα τελευταία δύο χρόνια σχεδόν, φέρνει στις αποσκευές του τις κοσμοπολίτικες μουσικές του από τον τελευταίο του ισπανο-γαλλόφωνο δίσκο “Flaneur”. Μαζί μια επιλογή από τη δισκογραφία του, όπως οι «Γιαπωνέζικοι κήποι», «Η αγάπη είναι ένα πορτοκάλι» και το «Δες το κι αλλιώς», αλλά και δείγματα της νέας του δουλειάς, την οποία ηχογραφεί αυτή την εποχή. Ακόμη, θα ακουστούν διασκευές σε τραγούδια των Cole Porter, Randy Newman και Μάνου Χατζιδάκι και άλλα γνωστά θέματα στα αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά και ελληνικά.

Το φεστιβάλ Βύρωνα «Στη σκιά των Βράχων» διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 1987, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις έκανε την έναρξη των γιορτών με την αυγουστιάτικη πανσέληνο. Με την πάροδο των ετών καταξιώθηκε και έγινε ένας αναγνωρίσιμος θεσμός, αλλά και σημείο αναφοράς για τα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού. Σταθμός θεωρείται και το 2004, όταν το πρόγραμμα του φεστιβάλ εμπλουτίζεται με διεθνείς παραγωγές, δίνοντας στο κοινό την ευκαιρία να παρακολουθήσει νέες καλλιτεχνικές τάσεις και σημαντικούς καλλιτέχνες από το εξωτερικό. Πιστό στο ετήσιο ραντεβού του, λοιπόν, το Φεστιβάλ «Στη σκιά των Βράχων» σηκώνει αυλαία φέτος στις 10 Ιουνίου και μας υπόσχεται ένα καλοκαίρι γεμάτο πολιτισμό! Μέχρι και τις 21 Σεπτεμβρίου, τα Θέατρα Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» και «Αννα Συνοδινού» στον Βύρωνα θα φιλοξενούν συναυλίες και μουσικοθεατρικές παραστάσεις. Γνωστοί, αλλά και ανερχόμενοι καλλιτέχνες μάς δίνουν ραντεβού για να μας «ταξιδέψουν» μέσα από αγαπημένα παλιά και νέα τραγούδια του εγχώριου και διεθνούς ρεπερτορίου. Στο φετινό φεστιβάλ θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε από κοντά πολύ αγαπημένα μας ονόματα από τον χώρο της ελληνικής μουσικής σκηνής. Τα ονόματα των καλλιτεχνών που θα ανέβουν στη σκηνή των θεάτρων πολλά και για όλα τα γούστα: Σωκράτης Μάλαμας, Ελένη Βιτάλη, Γιάννης Χαρούλης, Μιχάλης Χατζηγιάννης, Jane Birkin, Δήμητρα Γαλάνη, Φοίβος Δεληβοριάς, Ελεονώρα Ζουγανέλη, Κωστής Μαραβέγιας, Αλκηστη Πρωτοψάλτη, Encardia, Κώστας Μακεδόνας, Κώστας Θωμαΐδης, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Χαΐνηδες, Χαρούλα Αλεξίου, Παύλος Παυλίδης, Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία, Θανάσης Παπακωνσταντίνου και Διονύσης Σαββόπουλος! Τι να πούμε; Θα είμαστε όλοι κάπου εκεί!

Επίσημη πρώτη Εκείνος ξεκινάει την καλοκαιρινή του περιοδεία πάντα από το Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη και εμείς δεν μπορούμε να φτιάξουμε πλάνο των καλοκαιρινών διακοπών αν δεν ακούσουμε τουλάχιστον μια φορά live τη «Νεράιδα». Πιστός στο ραντεβού του και φέτος ο Σωκράτης Μάλαμας, θα ανέβει στους βράχους τη Δευτέρα 10 Ιουνίου για να δώσει το σήμα εκκίνησης του καλοκαιριού, των καλοκαιρινών του συναυλιών, αλλά και του φεστιβάλ. Εκτός από τα αγαπημένα του τραγούδια, θα έχουμε την ευκαιρία να ακούσουμε για πρώτη φορά ζωντανά κομμάτια από τον τελευταίο του δίσκο «Κύρβα».

Μαγεία Ενα live στο οποίο θα παρουσιάσει τον νέο της δίσκο “Büyü”, παρουσία των συντελεστών και των μουσικών που συμμετέχουν σε αυτόν, αναμένεται να μας χαρίσει η Fide την Τετάρτη 12 Ιουνίου στο Gazarte (Βουτάδων 33-34, Γκάζι). Κατά τη διάρκεια της βραδιάς θα ακουστούν τραγούδια του Γιώτη Κιουρτσόγλου, του Νίκου Κυπουργού, του Μίμη Πλέσσα και άλλων συνθετών. Στη σκηνή θα συνοδεύουν τη Fide μουσικοί από την ομάδα που συμμετείχε στην ηχογράφηση του δίσκου, καθώς και ο Παντελής Θαλασσινός, ο οποίος θα βρεθεί επί σκηνής με την ερμηνεύτρια προκειμένου να τραγουδήσουν το μοναδικό ντουέτο αυτού του δίσκου «Θέλει αγάπη η ζωή».

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Σινεμά

Από τη Μάνη με αγάπη Τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Ιθαν Χοκ και η Ζιλί Ντελπί πέρασαν μερικές εβδομάδες στη Μεσσηνία για τα γυρίσματα του «Πριν τα μεσάνυχτα», υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Δεκαοκτώ χρόνια μετά το «Πριν το ξημέρωμα» και εννέα μετά το «Πριν το ηλιοβασίλεμα», η τρίτη και τελευταία (;) ταινία αυτής της ιστορίας έχει άρωμα ελληνικό. Λίγο πριν ξεκινήσει να προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 13 Ιουνίου, το «Πριν τα μεσάνυχτα» κάνει την επίσημη πρεμιέρα του στις 11 Ιουνίου στον ιστορικό θερινό κινηματογράφο Θησείον παρουσία των διεθνούς φήμης συντελεστών του, αλλά και των Ελλήνων ηθοποιών (Ξένια Καλογεροπούλου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Αθηνά Τσαγγάρη) που συμμετείχαν στην ταινία. Ο Ιθαν Χοκ και η Ζιλί Ντελπί επιστρέφουν στην Ελλάδα για να δώσουν το «παρών» στην πιο λαμπερή κινηματογραφική πρεμιέρα του φετινού καλοκαιριού.

To τρίτο μέρος μιας ξεχωριστής ιστορίας αγάπης με φόντο το ονειρεμένο τοπίο μίας από τις ομορφότερες περιοχές της Ελλάδας. Παραθερίζοντας στην Καρδαμύλη και την Πύλο, ο Τζέσι (Ιθαν Χοκ) και η Σελίν (Ζιλί Ντελπί) θα σεργιανίσουν στα γραφικά σοκάκια της Μάνης για να μιλήσουν για τον έρωτα, τον γάμο τους, για εκείνα που τους έδεσαν και εκείνα που τους κρατάνε ακόμα μαζί. Ολα αυτά με μουσική υπόκρουση τη μοναδική φωνή της Χαρούλας Αλεξίου να τραγουδάει: «τα λεφτά μου όλα δίνω για ένα τανγκό!» Η επίσημη πρεμιέρα του «Πριν τα μεσάνυχτα» σηματοδοτεί και την πρεμιέρα του φετινού -τρίτου κατά σειρά- Φεστιβάλ Θερινού Κινηματογράφου Open Air Film Festival, που μας ετοιμάζει πολλές ακόμα σινεφιλικές εκπλήξεις.

Επιμέλεια: Δημήτρης Χαλιώτης

Μαγικές... ληστείες

Next Bond girl;

Οι αυτοαποκαλούμενοι «Τέσσερις Καβαλάρηδες» μοιάζουν με σύγχρονους Ρομπέν των Δασών. Ληστεύουν τράπεζες και μοιράζουν τα κλεμμένα στον κόσμο. Μόνο που το κάνουν με έναν εντελώς ανορθόδοξο τρόπο. Για την ακρίβεια, εντελώς... μαγικά! Δύο ειδικά εκπαιδευμένοι πράκτορες του FBI προσπαθούν να τους συλλάβουν, αλλά μάταια. Μέχρι που βρίσκουν έναν ανέλπιστο σύμμαχο στο πρόσωπο ενός ειδικού σε θέματα μαγείας. Oλα αυτά συμβαίνουν στην περιπέτεια «Η Συμμορία των Μάγων», που προβάλλεται από αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες, με ένα all star cast (Τζέσε Aϊζενμπεργκ, Μόργκαν Φρίμαν, Μάικλ Κέιν, Μαρκ Ράφαλο, Γούντι Χάρελσον, Ισλα Φίσερ κά.) να κάνει τα... μαγικά του!

Τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί ακόμα σίγουρο, αλλά το γεγονός ότι η Πενέλοπε Κρουζ συζητάει με τους παραγωγούς του Τζέιμς Μποντ για να υποδυθεί το βασικό Bond girl στην 24η περιπέτεια της σειράς είναι από μόνο του είδηση. Εάν τελικά η Κρουζ συμφωνήσει, θα πρόκειται για το μεγαλύτερο σε ηλικία Bond girl στην ιστορία του Πράκτορα 007, αλλά, όταν μιλάμε για την Πενέλοπε, τα χρόνια δεν έχουν και τόση σημασία. Εν τω μεταξύ, θολό παραμένει ακόμα το τοπίο στο ποιος τελικά θα καθίσει στη σκηνοθετική καρέκλα. Υστερα από πολλά ονόματα διάσημων σκηνοθετών που έπεσαν στο τραπέζι, τώρα οι φήμες θέλουν τον Σαμ Μέντες να επιστρέφει! Για να δούμε...

07-13.06.2013

Επιστροφή στη Γη Ο Γουίλ Σμιθ ενώνει τις δυνάμεις του με τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν, σκηνοθέτη της «Eκτης Αίσθησης» και άλλων πολύ κατώτερων των προσδοκιών ταινιών, σε μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, που μας ταξιδεύει στον πλανήτη Γη μερικές χιλιάδες χρόνια μετά. Μόνο που στο “After Earth“ η Γη δεν θυμίζει σε τίποτα τον πλανήτη όπου ζούμε σήμερα. Οι άνθρωποι την έχουν εγκαταλείψει πριν από χίλια χρόνια, ύστερα από μια σειρά κατακλυσμών. Τώρα πια ζουν στον φιλόξενο πλανήτη Nova Prime, που έχει γίνει το νέο σπίτι της ανθρωπότητας. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που θα φέρει τον στρατιώτη Σάιφερ Ρέιτζ στον πλανήτη όπου έζησαν οι πρόγονοί του; Ενα ατύχημα. Το διαστημόπλοιο που μεταφέρει τον ίδιο και τον 13χρονο γιο του δέχεται βροχή μετεωριτών και συντρίβεται στη Γη.

Πάμε ταράτσα! Μέχρι τις 9 Ιουνίου συνεχίζεται στην πανέμορφη ταράτσα της Ταινιοθήκης στο Γκάζι το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Αθήνας “Psarokokkalo”. Εκτός από το διαγωνιστικό τμήμα, το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει αφιερώματα στο σύγχρονο μεξικάνικο σινεμά, τα πολωνικά και νορβηγικά ντοκιμαντέρ, αλλά και τα γερμανικά animation. Συγκεκριμένα, το Σάββατο 8 Ιουνίου θα προβληθούν εννέα γερμανικά βραβευμένα ταινιάκια κινουμένων σχεδίων παραγωγής από το 2001 έως το 2007, με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Σε νορβηγικά χέρια Το ότι η πέμπτη ταινία των «Πειρατών της Καραϊβικής» βρίσκεται στα σκαριά δεν είναι έκπληξη. Το ποιος θα τη σκηνοθετήσει, όμως, το λες και... ανατροπή. Ο παραγωγός Τζέρι Μπρουκχάιμερ έκανε μια μάλλον αντισυμβατική επιλογή και έτσι στη σκηνοθετική καρέκλα θα καθίσουν δύο Νορβηγοί δημιουργοί, που έκαναν αίσθηση με την τελευταία τους ταινία “Kon-Tiki”. Ο Χόακιμ Ρόνινγκ και ο Εσπεν Σάντμπεργκ ετοιμάζουν για πρώτη φορά τις βαλίτσες τους για το Χόλιγουντ, για να πάρουν τα ηνία ενός από τα πιο εμπορικά franchise όλων των εποχών. Φυσικά, ο Τζόνι Ντεπ θα επιστρέψει ως Τζακ Σπάροου. Τα γυρίσματα αναμένεται να ξεκινήσουν τον ερχόμενο Δεκέμβριο.

Οι δυο τους είναι οι μόνοι επιζώντες από όλο το πλήρωμα. Μόνο που στην πραγματικότητα μόνο ο ένας, ο μικρός Κιτάι, μπορεί να βγει έξω στον αφιλόξενο πλανήτη και να βρει τρόπο να γλιτώσουν. Ο Σάιφερ παραμένει τραυματισμένος μέσα στο διαστημόπλοιο και προσπαθεί να τον βοηθήσει. Είναι η ώρα του Κιτάι να αποδείξει ότι πλέον δεν είναι παιδί. Ομως εκεί έξω τον περιμένει ο εφιάλτης... Παντρεύοντας στοιχεία επιστημονικής φαντασίας με εκείνα ενός καθαρόαιμου χολιγουντιανού μπλοκμπάστερ, το “After Earth” φιλοδοξεί να διατηρήσει στα ύψη την αδρεναλίνη του θεατή για δύο ώρες. Ωστόσο, δεν καταφέρνει να αποτινάξει από πάνω του τα γνωστά ηθικοπλαστικά μηνύματα περί οικογένειας, ανδρείας και τιμής, που έχουν κουράσει πια.

Βιβλίο

Κόντρα στη Μαφία Θυμηθείτε τον Μάρλον Μπράντο, με γυαλιστερό μαύρο κουστούμι, να μιλάει λες και έχει μπαμπάκια στο στόμα του, κι όμως να αποπνέει έναν θανατηφόρο σεβασμό. Ο αριστουργηματικός «Νονός» (1972) του Φράνσις Φορντ Κόπολα αναπαρίστανε καλλιτεχνικά τον δυσώδη κόσμο της ιταλικής Μαφίας - δίχως πρόθεση ηρωοποίησης. Πόσοι, όμως, από εμάς βλέποντας το έπος αυτό αναλογιστήκαμε πώς είναι να ζεις στη νότια Ιταλία; Πώς είναι να φοβάσαι να βάλεις τις φωνές στον γείτονα για τη δυνατή μουσική - μια και μπορεί να έχει σχέσεις με τα εγκληματικά συνδικάτα; Το απρόσμενο διεθνές best seller «Γόμορρα» (2008) του Ναπολιτάνου Ρομπέρτο Σαβιάνο δεν αποτελεί μια καλλιτεχνική αναπαράσταση, αλλά μια πολύ μελετημένη, γεμάτη αδιάσειστα στοιχεία, με προσωπικό πόνο εντοπιότητας, μαρτυρία των πολύπλοκων εγκληματικών σχέσεων που εξουσιάζουν πέρα ως πέρα τη νότια -και όχι μόνο- Ιταλία. Το «κακό» δεν φωλιάζει μόνο στο εμπόριο πρέζας και στη μαστροπεία, αλλά βρίσκεται διάσπαρτο, σαν πανώλη, σε κάθε εκδοχή της ζωής. Μια θλιβερή αλήθεια που δυστυχώς δεν αποτελεί πραγματικότητα μονάχα για τη γείτονα χώρα. Μια αλήθεια που έκανε ακόμα και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να πει πως ο εν λόγω συγγρα-

φέας δίνει «άσχημη εικόνα» για την πατρίδα του στο εξωτερικό. Μια μαρτυρία που τρόμαξε μέχρι και την ίδια τη Μαφία, την ανάγκασε να επικηρύξει ανεπίσημα τον Σαβιάνο. Εκείνος ωστόσο δεν σταμάτησε, συνέχισε να γράφει, συνέχισε να τραβάει το ήδη τεντωμένο σκοινί της προσωπικής του σταυροφορίας. Στο βιβλίο «Ο αγώνας συνεχίζεται», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη, επιλέγει τη φόρμα του αφηγήματος για να εξιστορήσει σε 11 διαφορετικές ιστορίες τις περίπλοκες διαδρομές ενός διεφθαρμένου συστήματος που συχνά βρίσκει απέναντί του μονάχα κάποιους «αλαφροΐσκιωτους» τίμιους πολίτες. Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο ζει υπό καθεστώς ιδιότυπης αστυνομικής προστασίας, έχοντας χάσει μια απλή -αλλά τόσο σημαντική- ελευθερία: δεν μπορεί να πάει μια βόλτα μόνος του δίχως να φοβάται πως σε κάθε γωνιά παραφυλάει ο θάνατος με τη μορφή κάποιου χαμηλόβαθμου μαφιόζου εκτελεστή. Ομως δεν το βάζει κάτω, συνεχίζει να παλεύει κόντρα στη Μαφία, αποδεικνύοντας πως η πένα είναι ισχυρότερη από το σπαθί - ή το περίστροφο στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Επιμέλεια: Γιώργος Ρομπόλας

Φως στις σκιές

Παιχνίδι, ποίηση, μεράκι

«Γκάτερ» στη διάλεκτο των κόμικς ονομάζεται το περιθώριο ανάμεσα σε δύο καρέ. Το ομώνυμο μυθιστόρημα του 2007, με πρωταγωνιστή νεαρό σκιτσογράφο και σφιχτοδεμένη πλοκή, άρεσε. Εξι χρόνια μετά, η Ντορίνα Παπαλιού επιστρέφει με «Το απαραίτητο φως» (εκδ. Ικαρος). Μια αγωνιώδης αφήγηση με κομβικό σημείο την εκτέλεση μιας γυναίκας από τους Ναζί, λίγο πριν από τα Δεκεμβριανά. Η αιματοβαμμένη δεκαετία του ’40 επανέρχεται για ακόμη μία φορά στον σύγχρονο μυθιστορηματικό λόγο, όχι όμως ιδωμένη στο στενό ελληνικό γεωγραφικό πλαίσιο. Ταξιδεύει τον αναγνώστη από τη Γλασκόβη μέχρι τη Σμύρνη και πάλι στην Αθήνα, ενώ η φωτογραφία ενός πίνακα κινεί όλα τα νήματα.

Εάν αναζητάτε κάτι πρωτότυπο που συνδυάζει μερικά από τα καλύτερα στοιχεία του γενναίου καινούργιου κόσμου μας, ιδού. Το «Ακου!» (Βορειοδυτικές Εκδόσεις) δεν είναι μονάχα σταχυολόγηση στίχων του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι, μήτε σκίτσα μόνο, ούτε απλά ένα παιχνίδι αφηγήσεων. Ο Λευτέρης Παπαθανάσης, εμπνεόμενος από το έργο του μεγάλου ποιητή, σκίτσαρε -κοιτώντας προς το κόμικς περισσότερο και όχι προς τη δυσνόητη συχνά μεταμοντέρνα ζωγραφική-, αφού πρώτα μέσω κοινωνικών δικτύων συνδιαλέχθηκε με φίλους για την εξέλιξη αυτού του work in progress που υπάρχει πια τυπωμένο. Οσο για τους κανόνες του παιχνιδιού αφηγήσεων που προέκυψε από όλο αυτό, αρκεί να πάτε στο Facebook του «Ακου!», αυτό θα σας κατατοπίσει.

07-13.06.2013

Γιορτάζοντας το διαφορετικό Οταν στη χώρα μας ένα περιοδικό σαν το “Αntivirus” κλείνει δέκα χρόνια κυκλοφορίας, αυτή η επέτειος δεν θα πρέπει να γιορτάζεται μόνο από την LGBT κοινότητα, αλλά και από κάθε σκεπτόμενο και δημοκράτη Ελληνα. Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα δύσκολα δέχεται τη διαφορετικότητα και δυστυχώς οι πολιτικές εξελίξεις το αποδεικνύουν καθημερινά με τον χειρότερο ίσως τρόπο. Μέσα σε αυτό το διευρυμένο κλίμα αβεβαιότητας και ανασφάλειας, το ακτιβιστικού χαρακτήρα περιοδικό τιμά με το επετειακό εξώφυλλό του τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, έναν άνθρωπο που στηρίζει έμπρακτα τους ομοφυλόφιλους και τις επιλογές τους. Η απόπειρα οπισθοδρόμησης της κοινωνίας, στην οποία το “Αntivirus” αντιστέκεται σθεναρά μέσα από τις σελίδες του τα τελευταία δέκα χρόνια, μπορεί να σταματήσει μόνο με την παιδεία και τη χρήση της λογικής. Σε μια κοινωνία που αυτά τα δύο βασικά συστατικά της δημοκρατίας απειλούνται ανοιχτά και απροκάλυπτα από τις δυνάμεις του φασισμού, ο αγώνας του περιοδικού αποκτά μεγαλύτερο ειδικό βάρος και αυτή η επέτειος μας βρίσκει κοντά του.

Τίμια γραφή

Υπόγειο μέλλον

Ο Κάρολος Τσίζεκ, τσεχικής καταγωγής, μεταναστεύει σε μικρή ηλικία στη Θεσσαλονίκη. Σημαντικός εικαστικός, συνοδοιπόρος μεγάλων δημιουργών, δεν βιάστηκε να γράψει. Επέτρεψε σε μια ζωή -όπου βίωσε την πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη και τη σταδιακή μεταλλαγή της, τιμήθηκε από το τσεχικό κράτος για τις μεταφράσεις του και έζησε τον πόνο του μη επαναπατρισμού, μεταξύ πολλών άλλων- να αφήσει τα αποτυπώματά της πάνω του. Η συλλογή διηγημάτων «Η λιμνοθάλασσα της Γεωργικής Σχολής και άλλες αφηγήσεις» (εκδ. Κίχλη) αποτελεί -με γραφή τίμια, ξεκάθαρη και γεμάτη χιούμορ ακόμα και στα πιο πικρά συμβάντα- μια κατάθεση μνήμης για τις πατρίδες του, την οικογένειά του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Ο Χιου Χάουι ξεκίνησε την επιστημονικής φαντασίας saga του με όπλο του την αυτοέκδοση. Σήμερα, μέχρι και ο άνθρωπος που απεικόνισε τέλεια το μέλλον στο σινεμά, λέγε με Ρίντλεϊ Σκοτ, έχει ενδιαφερθεί για αυτό. Οι πρώτες πέντε νουβέλες της σειράς “Wool” κυκλοφορούν στα ελληνικά -σε έναν τόμο- υπό το όνομα «Σιλό» (εκδ. Anubis), με το σκηνικό να είναι post-apocalyptic. Οι άνθρωποι ζουν κάτω από τη γη, σαν τερμίτες, σε τεράστια πολυώροφα κτίρια. Ο θάνατος της γυναίκας του σερίφη θα τον οδηγήσει να κάνει αυτό που κανείς δεν τολμάει. Θα κοιτάξει πέρα από τον χθόνιο κόσμο τους, στην επιφάνεια της γης...

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, οι φωνές που ενώνονται για να μεταφέρουν ένα μήνυμα ελπίδας πρέπει να ακούγονται στη διαπασών. Δυναμώνουμε, λοιπόν, την ένταση των σελίδων του, που από το 2003 φωνάζουν ότι η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα, πως η αγάπη δεν έχει φύλο, πως αυτός ο κόσμος μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερος. Να τα εκατοστίσει! Νικήτας Καραγιάννης

Θέατρο

Μοναχικό ραντεβού Η πρώτη φορά που συναντήσαμε τη Λενιώ Κακλέα ήταν το 2009. Στο Φεστιβάλ Αθηνών και στο project “Matter-of-act”. Τότε επτά θεατές επέλεξαν μέσα από το πρόγραμμα του Φεστιβάλ τις παραστάσεις που επιθυμούσαν να δουν και επιχείρησαν να τις ανασκευάσουν σε μια μικρού μήκους σύνθεση, δημιουργώντας ένα δικό τους μικρό φεστιβάλ. Ενα project που ολοκληρώθηκε με επιτυχία αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Τέσσερα χρόνια μετά, η κόρη του σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών στις 12 και 13 Ιουνίου, αυτή τη φορά μόνη. Από το συλλογικό “Matter-of-act” στο μοναχικό “Arranged by date”. Στην καινούργια της προσπάθεια η Λενιώ, με αφορμή την απώλεια μνήμης του κωδικού μιας τραπεζικής κάρτας, σχολιάζει τα κενά της καθημερινότητάς μας. Σε ένα μοναδικό σόλο αφηγείται τη δική της ιστορία για τον σύγχρονο αστό. Με ελάχιστα μέσα στη σκηνή της Πειραιώς 260 (Κτίριο Ε) και μόνο της συνεπιβάτη το σώμα της, η Λενιώ εκτίθεται όσο ποτέ και μέσω της αποδόμησης επιχειρεί μια νέα γλώσσα χορού.

Η 28χρονη σήμερα Λενιώ ζει και εργάζεται στο Παρίσι. Ξεκίνησε να σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες, τις οποίες εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στον χορό, φοιτώντας στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. «Είμαι χορεύτρια. Αυτό έχω σπουδάσει, αυτό κάνω. Σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες, αλλά δεν τις τελείωσα ποτέ. Ο χορός στην Κρατική Σχολή με κέρδισε γρήγορα και, όταν ήρθε και η υποτροφία για το Centre Nationale de la Danse της Γαλλίας, η επιλογή ήταν ξεκάθαρη», ανέφερε η ίδια σε παλιότερη δήλωσή της με αφορμή το “Matter-of-act”, την πρώτη της χορογραφική απόπειρα. Μετά την υποτροφία ακολούθησαν συνεργασίες με σημαντικούς εκπροσώπους του γαλλικού «εννοιολογικού χορού», όπως ο Μπορίς Σαρμάτς και η Εμανουέλ Ουίν, και αντίστοιχες υποτροφίες του Ιδρύματος Υποτροφιών Αδελφών Πράτσικα και την danceWEB του Φεστιβάλ Impulstanz στη Βιέννη.

Επιμέλεια: Νατάσα Μαστοράκου

07-13.06.2013

Χορεύοντας στο κάστρο Η ομάδα χορού Peeping Tom από το Βέλγιο παρουσιάζει την παράσταση “A louer” («Ενοικιάζεται») από τις 12 έως τις 14 Ιουνίου στην Πειραιώς 260 (Κτίριο Δ). Ακραίοι τις περισσότερες φορές, οι ετερόκλητοι καλλιτέχνες της κολεκτίβας αφηγούνται την ιστορία ιδιόρρυθμων χαρακτήρων με παράξενες εμμονές. Ενα παλιό κάστρο, η ελαφρώς τρελή ιδιοκτήτρια του οποίου ζει με τον Κορεάτη υπηρέτη της και ζώα που σέρνονται παντού και μια σοπράνο που ακολουθείται από τους θαυμαστές της, τον σύζυγο και τον γιο της. Ολα αυτά ειπωμένα σαν όνειρο με κινηματογραφική σκηνοθεσία και τους χορευτές, ηθοποιούς και μουσικούς να ερμηνεύουν ισορροπώντας αριστοτεχνικά ανάμεσα στο χιούμορ και στη συγκίνηση.

Μια άλλη Οδύσσεια Από την Ομάδα Εδάφους του Δημήτρη Παπαϊωάννου και την Οκτάνα του Κωνσταντίνου Ρήγου, στο στούντιο της Τρίσα Μπράουν και στις σκηνές όλης της Ευρώπης. Η Κατερίνα Παπαγεωργίου έρχεται για τρίτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών για να παρουσιάσει το “Oh! Deep sea - Corpus III” στην Πειραιώς 260 στις 10 και 11 Ιουνίου. Η παράσταση αφορά το τρίτο μέρος μιας τετραλογίας που απασχολεί την Kat Válastur (όπως υπογράφει τελευταία η Κατερίνα Παπαγεωργίου) από το 2010 και βασίζεται στην «Οδύσσεια» του Ομήρου, μεταφέροντας διαστάσεις του έπους στη χορογραφία και θέτοντας στον πυρήνα του έργου την έννοια του χρόνου.

Εν εξελίξει

Τέσσερις εποχές

Η παράσταση “P.ARTS (a work still in progress)” της Σίας Σουρέλου, που διακρίθηκε στο φεστιβάλ In Progress 2012 του Κινητήρα (Ερεχθείου 22, Ακρόπολη), παρουσιάζεται στον ίδιο χώρο στις 8, 9, 10 και 11 Ιουνίου. Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί και φέτος τον Σεπτέμβριο και για έναν περίπου μήνα ο Κινητήρας θα φιλοξενήσει έργα διάρκειας 30 με 40 λεπτών. Σκοπός του Ιn Progress 2013 είναι να παρουσιάσουν οι καλλιτέχνες τη δουλειά τους, η οποία δεν αποτελεί ακόμη ολοκληρωμένο έργο, αλλά βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλλουν τις προτάσεις τους μέχρι τις 7 Ιουλίου.

Τo Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Βeton7 (Πύδνας 7, Βοτανικός) διοργανώνει το δεύτερο φεστιβάλ με τίτλο «Θεατρικές Συνθέσεις», με βάση τα έργα του Σαίξπηρ, φιλοξενώντας 14 έργα θεατρικών ομάδων και μεμονωμένων καλλιτεχνών. Η παράσταση «Οι αλλαγές των εποχών» από την ομάδα Νοσταλγία ανεβαίνει έως τις 27 Ιουνίου και «συνοψίζει» τέσσερα έργα του Σαίξπηρ («Οπως σας αρέσει», «Ρωμαίος & Ιουλιέτα», «Οθέλος» και «Το Χειμωνιάτικο Παραμύθι») παρουσιάζοντάς τα σαν τέσσερις εποχές στην ιστορία μιας σχέσης: την αρχή, την εξέλιξη, τη φθορά και το τέλος.

Με την αύρα της Μελίνας «Η Ελλάδα πρέπει να πρωταγωνιστεί για τον πολιτισμό. Η Ελλάδα αυτό είναι. Η κληρονομιά της, η περιουσία της. Και αν το χάσουμε αυτό δεν είμαστε κανείς». Αυτά τα λόγια της Μελίνας Μερκούρη ενέπνευσαν την ομάδα Κατά Λάθος να δημιουργήσει την παράσταση “2013/ Μelina M.”, που παρουσιάζεται σήμερα και αύριο στο 5ο Οff-off Athens Festival στο Θέατρο Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94). Είκοσι δύο ομάδες μέχρι τις 27 Ιουλίου θα έχουν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε ένα φεστιβάλ που εξακολουθεί να μη θέτει καλλιτεχνικά κριτήρια επιλογής για τις ομάδες που θα παρουσιαστούν. Πλουραλιστικό από τη φύση του το φεστιβάλ, θα δώσει 35 λεπτά σε κάθε ομάδα να παρουσιάσει τη δουλειά της και κυρίως τη δική της οπτική για το θέατρο. Η ομάδα Κατά Λάθος φτιάχνει ζωντανά μια παράσταση. Σε μια χώρα όπου ο πολιτισμός δεν πρωταγωνιστεί πια και οι ηθοποιοί θεωρούνται «πολίτες δεύτερης διαλογής», αυτή η παράσταση «στήνεται» μπροστά στους θεατές και με αφορμή τη Μελίνα Μερκούρη μιλάει για τη σημερινή κατάσταση του πολιτισμού και του θεάτρου. Η παράσταση “2013/Melina M.” παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη και στη σκηνή εμφανίζονται ο Λάζαρος Βαρτάνης, η Ελένη Κάκκαλου, η Ζωή Καραβασίλη και ο Μάριος Μακρόπουλος.

Εκθέσεις / Εκδηλώσεις

Θάλασσα και φωτογραφία Mια έκθεση αφιερωμένη στο θαλασσινό τοπίο και στο πώς αποτυπώνεται μέσα από τη φωτογραφία και τα σύγχρονα ψηφιακά μέσα φιλοξενείται στην γκαλερί Ζουμπουλάκη (Πλ. Κολωνακίου 20) μέχρι τις 22 Ιουνίου. H ατομική έκθεση της Μαρίνας Βερνίκου με τίτλο “Sea Through”, σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Aννας Χατζηνάσιου έχει ως πρωταγωνιστή το φυσικό στοιχείο της θάλασσας και ως βασικό μέσο τη φωτογραφία και το βίντεο. Παράλληλα με τη φωτογραφική έκθεση, η Βερνίκου έχει δημιουργήσει ένα video art, το οποίο θα προβάλλεται στο πλαίσιο της έκθεσης. Το βίντεο με τη βοήθεια υψηλής τεχνολογίας στοιχειοθετεί μια διαφορετική, πρωτότυπη ματιά υψηλής ευκρίνειας και ανάλυσης γύρω από τη θάλασσα και τις ιδιαιτερότητές της. Η φύση και το περιβάλλον, άλλωστε, αποτελούν βασικά θέματα της φωτογράφου, η οποία έχει συμμετάσχει σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ το δεύτερο φωτογραφικό βιβλίο της

με τίτλο “Antarctica” κέρδισε πριν από λίγα χρόνια το πρώτο βραβείο του περιοδικού “National Geographic” στην κατηγορία Φύση. Αναφορικά με τη δουλειά αυτή της Βερνίκου, η επιμελήτρια σημειώνει: «Οι εξπρεσιονιστικές φωτογραφίες της δεν αφήνουν τον θεατή να μαντέψει τον τόπο όπου η φωτογράφος τράβηξε τις φωτογραφίες, ούτε το σημείο πάνω στο οποίο έχει στηρίξει τη φωτογραφική της μηχανή για να επιλέξει ή να αποκλείσει μια συγκεκριμένη γωνία θέασης. Αποτυπώνει τις διακυμάνσεις των ατμοσφαιρικών συνθηκών -ώρα της ημέρας, κατάσταση του καιρού- προβάλλοντάς τες ανεξάρτητα από τη γεωγραφική τους θέση. Με το κλικ του φωτογραφικού φακού η Βερνίκου απομονώνει τη στιγμή αυτή του χρόνου, η οποία ‘παγώνει’ αναλλοίωτη στην αιωνιότητα. Μια εικόνα της θάλασσας είναι η ίδια η καταγραφή της συνειδητής μνήμης, η στιγμή μιας στιγμής. Η θάλασσα προκαλεί τις ανθρώπινες δυνάμεις της παρατήρησης, ενώ παράλληλα δημιουργεί το γνώριμο παιχνίδι της φαντασίας».

Επιμέλεια: Κίκα Κυριακάκου

Χρώμα από Αμερική

Οροσειρά του Καυκάσου

Πέρα από την έκθεση ασπρόμαυρης φωτογραφίας με τίτλο “A Greek Portfolio” που φιλοξενείται αυτές τις ημέρες στο Μουσείο Μπενάκη (Κουμπάρη 1 & Βασ. Σοφίας), άλλη μία έκθεση στην καρδιά της Αθήνας είναι αφιερωμένη στο έργο του διακεκριμένου φωτογράφου ελληνικής καταγωγής Κωνσταντίνου Μάνου. Το Athens House of Photography (Ελευσινίων & Κεραμέων, Μεταξουργείο) παρουσιάζει μέχρι τις 31 Αυγούστου την έκθεσή του με τίτλο “American Color”. Ενα φωτογραφικό αφιέρωμα με θέμα τις ΗΠΑ και την αμερικανική κουλτούρα, με πλούσιο υλικό από διαφορετικές τοποθεσίες, πολύχρωμες εκδηλώσεις και εορτασμούς, όπως είναι η μοτοσυκλετική εβδομάδα στην Ντεϊτόνα και η Mardi Gras στη Νέα Ορλεάνη.

Η ομάδα Assemblage Aliéné επιμελείται την έκθεση «Καύκασος», η οποία φιλοξενείται στην γκαλερί Beton7 (Πύδνας 7, Βοτανικός) μέχρι τις 21 Ιουνίου. Η έκθεση περιλαμβάνει σχέδια, κατασκευές, γλυπτά και βιντεοπροβολές με θέμα τον Καύκασο και τη γεωγραφική, πολιτική και ιστορική σημασία του μέσα στον χρόνο. «Ενας τόπος όριο και μυθική γενέτειρα του ευρωπαϊκού πολιτισμού που χρησιμοποιείται ως καλλιτεχνική façade, αλλά και ως πέπλο για τις ανέλπιστες συναρμογές του παρόντος. Ενα ρήγμα στον χωροχρόνο της Αυτοκρατορίας και μια πτύχωση του επιπέδου της γεωπολιτικής», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι επιμελητές.

Η γεωγραφία του ήχου Ταξίδι στον χρόνο Η Κωνστάντια Κράτσα παρουσιάζει μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου τη φωτογραφική έκθεση «Πόλεις του κόσμου με παρελθόν, παρόν και μέλλον» στο Μουσείο Μπενάκη Ισλαμικής Τέχνης (Αγίων Ασωμάτων 22 & Διπύλου 12, Αθήνα). Πρόκειται για μια φωτογραφική καταγραφή των πόλεων όπου βρέθηκε για επαγγελματικούς, εκπαιδευτικούς ή ψυχαγωγικούς λόγους. Η έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες από έξι πόλεις του κόσμου, ξεκινώντας από την Αθήνα και καταλήγοντας στο Ντουμπάι, και χωρίζεται σε τρεις ενότητες: στις πόλεις με παρελθόν, με παρόν και με μέλλον. Τα κτίρια, οι άνθρωποι, η κουλτούρα, ο χρόνος και τα ίχνη που έχει αφήσει στις περιοχές αυτές ξεδιπλώνονται μέσα από τη ματιά της νεαρής δημιουργού.

Στο πλαίσιο των εικαστικών δράσεων του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών, η συνθέτρια Γεωργία Σπυροπούλου παρουσιάζει την εγκατάσταση βίντεο και ήχου με τίτλο «Ηχογεωγραφία» και θέμα τη Μεσόγειο Θάλασσα και τους ήχους της, μέχρι τις 17 Ιουλίου στη Μικρή Αποθήκη (Πειραιώς 260, Αθήνα). «Η ‘Ηχογεωγραφία’ αποτελεί μια πτήση, ένα ταξίδι, ένα φανταστικό ζουμ στη Μεσόγειο, στις χώρες της και στους ήχους τους», επισημαίνει η ίδια η καλλιτέχνις. Ενα ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα συνδυάζει εικόνα και ήχο σε πραγματικό χρόνο, ενώ η εγκατάσταση μετατρέπεται για τον επισκέπτη σε μια διαφορετικής μορφής περιπλάνηση στην εικόνα, στο φως και στη μουσική.

07-13.06.2013

Γραφή και ζωγραφική Η ατομική έκθεση της Ελένης Ζούνη «Γραμματομορφές» παρουσιάζεται στο Επιγραφικό Μουσείο (Τοσίτσα 1, Αθήνα) μέχρι τις 14 Ιουλίου. Εξετάζει τη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ ζωγραφικής και γραφής και περιλαμβάνει κολάζ, καθώς και ζωγραφικά έργα της καλλιτέχνιδος διαφόρων διαστάσεων. Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ο οποίος και μας εφιστά την προσοχή στο προειδοποιητικό ύφος της νέας δουλειάς της Ζούνη: «Στα κολάζ της η Ελένη Ζούνη ζωγραφίζει με αποσπάσματα εικόνες με προειδοποιητικό χαρακτήρα. Με τίτλους όπως ‘Perspectiva’, ‘Cyberpunks’, ‘Τηλε-επιτήρηση’, ‘Βαβέλ’, οι οποίοι παραπέμπουν στην ‘Πληροφορική βόμβα’ του Γάλλου στοχαστή Paul Virilio, τα κολάζ αυτά αναφέρονται στην απορρύθμιση του βλέμματος, μεταφέροντας ταυτόχρονα την αίσθηση του επείγοντος. Ο τρόπος με τον οποίο η καλλιτέχνις χειρίζεται τη γραφή σε σχέση με την εικονιστική της απόδοση μεταφράζεται στο πώς η ίδια αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και τη θέση της μέσα σε αυτήν». Για τη ζωγραφική της Ζούνη ο επιμελητής προσθέτει: «Στα ζωγραφικά της έργα, που φτιάχνει ειδικά για τους χώρους του Επιγραφικού Μουσείου, κυριαρχεί αφενός η ρυθμική ενότητα της αυτόματης γραφής και αφετέρου ένας λυρισμός στην απόδοση των καλλιγραφικών μορφών. Χρησιμοποιώντας πικτογραφικές γραμμές, καλλιγραφικές κηλίδες και κείμενα σε λευκό χρώμα, η Ζούνη αναδεικνύει με τα έργα αυτά το αλληλένδετο της ζωγραφικής και της γραφής. Στις αίθουσες του μουσείου, οι αρχαίες επιγραφές σε λίθο και οι σύγχρονες επιγραφές σε διάφανο χαρτί που παρουσιάζει η καλλιτέχνις δημιουργούν μια δίδυμη συνύπαρξη, η δυναμική της οποίας στηρίζεται στη λεπτή ισορροπία διαφορετικών υλικών και διαφορετικών συνειδήσεων μέσα στον χρόνο».

Κείμενο: Γιάννης Παπαγιαννόπουλος / Φωτογραφία: Γρηγόρης Μορίκης

07-13.06. 2013

Athens Pride 2013 Back to basics Οταν άρχισα να γράφω αυτό το κείμενο, το site www.athenspride.eu έγραφε: 2 Days, 11 hours, 28 minutes, 12 seconds. Tόσο ακριβώς απήχε η διοργάνωση του φετινού Athens Pride που θα πραγματοποιηθεί αύριο, Σάββατο 8 Ιουνίου, στην Πλατεία Κλαυθμώνος από τις 12 το μεσημέρι (το πλήρες πρόγραμμα στο: athenspride.eu/index.php/2013/programa2013). Το σύνθημα της φετινής ένατης διοργάνωσης είναι «Η ΑΘΗΝΑ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ». Με διφορούμενη τη λέξη «Αθήνα/Αθηνά», η ελληνική LGBT κοινότητα ενστερνίζεται το σύμβολο αυτό, το εμπλουτίζει και το διεκδικεί. Οι λεσβίες, οι γκέι άνδρες, οι τρανς γυναίκες και άντρες, οι αμφισεξουαλικές γυναίκες και άνδρες αυτής της πόλης (LGBT) διεκδικούμε από την αρχή την πόλη μας. «Η Αθήνα, μαζί με τα σύμβολά της, ανήκει σε εμάς όσο ανήκει σε καθέναν και καθεμία που τιμά τη θεά της μαχόμενης δημοκρατίας. Αντίστοιχα, η Αθηνά είναι δικιά μας. Με τη σοφία της νομοδότριας θεάς της πόλης στο πλάι μας, μαχόμαστε για την ισότητα και διεκδικούμε τον δημόσιο χώρο, συμβολικά με την Παρέλαση του Athens Pride, αλλά και ουσιαστικά όλο τον χρόνο. Πολεμούμε μαζί της για την ομαλή συνύπαρξη όλων όσοι αγαπούν την ειρήνη και τον άνθρωπο στην πόλη μας». Αυτός είναι και ο λόγος που μας οδηγεί φέτος στον δρόμο. Ολες και όλους. Στρέιτ, λεσβίες, γκέι, τρανς, queer, bisexual... Να διεκδικήσουμε την ορατότητα, την αξιοπρέπεια και την καθολική ισότητα. Θα γεμίσουμε όλη την πόλη και θα αγωνιστούμε για τον σεβασμό στη σεξουαλική ταυτότητα και την ταυτότητα των φύλου, αλλά και ενάντια σε κάθε μορφή ρατσισμού, σεξισμού και εθνικισμού. Τα LGBT δικαιώματα είναι ανθρώπινα δικαιώματα.

Σε μια εποχή όπου η ελευθερία άποψης, προτιμήσεων και δράσεων αμφισβητείται συνεχώς και ο πρώτος γκέι γάμος στη Γαλλία αντιμετωπίζεται σαν ιδιαίτερο φαινόμενο, αυτές οι διεκδικήσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Αλλωστε, ο δρόμος για την ισότητα και τον σεβασμό είναι ακόμη μακρύς. Σε αυτό το πλαίσιο, οι LGBT κοινότητα απαιτεί την επέκταση του Προεδρικού Διατάγματος για τη Σύσταση Τμημάτων και Γραφείων Αντιμετώπισης Ρατσιστικής Βίας, ώστε να περιλαμβάνει σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου με μέριμνα για αποτελεσματική και επαρκή προστασία στα θύματα ομοφοβικής και τρανσφοβικής βίας και να προστατεύεται αποτελεσματικά ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα φύλου από κάθε μορφής ρητορική και πράξεις μίσους. Ακόμα, την εισαγωγή μαθημάτων σεξουαλικής αγωγής σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες με ισότιμη αναφορά σε σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου και να παρέχεται ουσιαστική ισότητα και πρόσβαση στον πολιτικό γάμο και το σύμφωνο συμβίωσης στα ζευγάρια του ίδιου φύλου. Την επέκταση του Οικογενειακού Δικαίου, έτσι ώστε να παρέχεται ουσιαστική ισότητα και πρόσβαση στον πολιτικό γάμο στα ζευγάρια του ίδιου φύλου και την ισότιμη πρόσβαση σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, παρένθετη μητρότητα, υιοθεσία και γονεϊκότητα σε LGBT ζευγάρια. Για την ιστορία, το Pride Festival είναι η επετειακού χαρακτήρα συνέχιση της «Πορείας για το Stonewall», που θεσπίστηκε το 1970 σε ανάμνηση των επεισοδίων που έγιναν έξω από το gay club Stonewall Inn στη Νέα Υόρκη. Στις 28 Ιουνίου 1969 το δημοφιλές κλαμπ δέχτηκε εισβολή από βαριά οπλισμένους άνδρες των ΜΑΤ της πόλης, σε μια εποχή όπου οι παρενοχλήσεις των γκέι και των τρανσέξουαλ είχαν καταντήσει ρου-

τίνα. Χωρίς να είναι απόλυτα σαφές το τι ακριβώς ακολούθησε μετά την επιδρομή, είναι σίγουρο ότι η αστυνομία παρέταξε τους 200 θαμώνες για έλεγχο στοιχείων και έθεσε υπό κράτηση το προσωπικό, καθώς και τρεις drag queen και δύο τρανσέξουαλ. Στην αρχή, η κατάσταση έξω από το μπαρ ήταν γιορτινή. Oμως, όταν έφτασε η κλούβα και η αστυνομία φόρτωσε το προσωπικό του μπαρ και τις τρεις drag queen μέσα, το πλήθος στον δρόμο εξαγριώθηκε. Κάποιος πέταξε μια πέτρα στο παράθυρο και έπειτα δοχεία απορριμμάτων, μπουκάλια κτλ. Τις επόμενες νύχτες συνεχίστηκαν τα επεισόδια και οι συγκρούσεις με την αστυνομία. Αυτή ήταν η αφορμή. Αφορμή που οδήγησε τους γκέι ακτιβιστές να κυκλοφορήσουν φυλλάδια, απαιτώντας μια μαζική «συγκέντρωση για την ομοφυλοφιλική απελευθέρωση». Η συμμαχία που σχηματίστηκε από τη συνεδρίαση, που έγινε στις 24 Ιουλίου, υιοθέτησε την ονομασία «Γκέι Απελευθερωτικό Μέτωπο» (GLF: Gay Liberation Front). Ανάμεσα στις διεκδικήσεις της ήταν να σταματήσει η παρενόχληση από την αστυνομία, η προστασία στον εργασιακό χώρο, η ανάκληση των νόμων περί σοδομισμού και η θέσπιση νομοθεσίας κατά των διακρίσεων. Ακολούθησαν και άλλα συλλαλητήρια διαμαρτυρίας και δημιουργήθηκαν οργανώσεις για τα δικαιώματα των γκέι και λεσβίων σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εναν χρόνο μετά θεσπίστηκε για πρώτη φορά η «Πορεία για το Stonewall», που αργότερα έγινε γνωστή ως Pride. Oσο για τις διεκδικήσεις; Κάποιες τις θεωρούμε σήμερα δεδομένες, κάποιες όμως έχουν πολύ δρόμο ακόμα για να ικανοποιηθούν. Οσο για το φεστιβάλ, απομένουν: 2 Days, 06 hours, 10 minutes, 27 seconds!

Κείμενο: Δημήτρης Χαλιώτης / Φωτογραφία: Βάσια Αναγνωστοπούλου

07-13.06. 2013

Από την Αμερική στο... «Υπόγειο» Τον είχα συναντήσει τελευταία φορά τον περασμένο Οκτώβριο στην πρεμιέρα της τέταρτης σεζόν του «Συμβολαιογράφου» στο Θέατρο Εν Αθήναις στο Γκάζι. Ετοίμαζε τις βαλίτσες του για Αμερική έχοντας πάρει μια εξάμηνη υποτροφία Fulbright για τη σχολή της Stela Adler στο Λος Αντζελες. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Γιώργος Καραμίχος έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά μπαίνοντας σε νέες θεατρικές περιπέτειες. Δεν τον θυμάμαι και ποτέ να κάθεται. Οσες φορές μιλάω μαζί του είναι πάντα στο τρέξιμο. Μόνο όταν παίρνει τον αγαπημένο του σκύλο και τους δύο γάτους του και πάνε στο νησί κατεβάζει ρολά. Εκεί αποφορτίζεται. Αυτές τις ημέρες βρίσκεται σε πυρετώδεις πρόβες για τον «Κύκλο» του Αρθουρ Σνίτσλερ, που θα παρουσιάσει για πέντε μόνο παραστάσεις από τις 12 μέχρι τις 16 Ιουνίου στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης. Αυτή ήταν και η αφορμή για τη συνάντησή μας. Δέκα σεξουαλικές ιστορίες. «Δέκα άνθρωποι, πέντε άνδρες και πέντε γυναίκες, που συναντιούνται εναλλάξ. Από την κάθε ιστορία μένει ο ένας από τους δύο και συνεχίζει στην επόμενη», μου εξηγεί. «Το έργο μπορείς να το ανεβάσεις με όσους ηθοποιούς θέλεις. Εγώ διάλεξα να είμαστε δύο οι βασικοί (ο ίδιος και η Μαρλέν Σαΐτη) και έχω προσθέσει άλλες τρεις φιγούρες που λειτουργούν εν είδει χορού αρχαίας τραγωδίας ή κωμωδίας, που σχολιάζουν, σατιρίζουν και συμμετέχουν ενεργά στη δράση». Εργο ιδιαίτερα προκλητικό για την εποχή του, γραμμένο το 1897, ο «Κύκλος» (ή αλλιώς «Το Γαϊτανάκι» στη μέχρι πρότινος ελληνική του μετάφραση) ήταν απαγορευμένος για χρόνια λόγω του ωμού, αισθησιακού του περιεχομένου. «Αν και 120 χρόνων έργο, μιλάει στο σήμερα. Η αισθητική της παράστασης είναι άχρονη. Η μουσική όμως είναι κυρίως ’80s, γιατί θεωρώ ότι τα ’80s είναι πολύ υπεύθυνα για αυτό που βιώνουμε σήμερα», μου λέει. Αποφασίζω να τον αιφνιδιάσω. «Στο δελτίο Τύπου», του λέω, «θέτεις τέσσερα ερωτήματα, πάνω στα οποία προφανώς στοχάζεται και το

έργο. Θέλω να μου τα απαντήσεις ως Γιώργος». Χαμογελά. «Σύμφωνοι», απαντάει. Πρώτο ερώτημα. Πόσο μεγάλη είναι η απόσταση ανάμεσα στην ηδονή και στην οδύνη; «Είναι όση απόσταση έχει ο κύκλος. Κάποια στιγμή θα συναντηθούν. Το πιο μακριά είναι το ακριβώς απέναντι. Νομίζω, δεν υπάρχει ηδονή χωρίς οδύνη, όπως και δεν υπάρχει οδύνη χωρίς ηδονή. Εμπεριέχονται». Δεύτερο ερώτημα. Πόσο μικρή είναι η απόσταση ανάμεσα στη μοιχεία και την πίστη; «Πάρα πολύ μικρή. Είναι πολύ εύκολο, πιστεύω, να κυλήσεις από την πίστη στη μοιχεία, όπως είναι πολύ εύκολο να είναι η μία πάνω στην άλλη. Να δηλώνεις πιστός και ουσιαστικά να είσαι μοιχός. Με το μυαλό, με το είναι σου. Η προδοσία και η απάτη σε μια σχέση είναι πολύ βαθιά όταν συμβαίνει και δεν έχει να κάνει με το τι φαίνεται, έχει να κάνει με το τι είναι. Ως Γιώργος θεωρώ ότι είμαι μονογαμικός. Εχω κάνει τις ατασθαλίες μου, αλλά ήταν λόγω κοινωνικής ανάγκης. Επρεπε και εγώ όταν ήμουν μικρός να κερατώσω για να είμαι μάγκας». Τρίτο ερώτημα. Πόσο κοντά είναι ο έρωτας στην αγάπη; «Ο έρωτας έχει ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Η αγάπη έχει συμπαντικά. Οταν ένας άνθρωπος καταφέρει να αισθανθεί ότι δεν υπάρχει δυαδικότητα, τότε γίνεται ο ιδανικός άνθρωπος. Αντίστοιχα, και ο έρωτας για να φτάσει να γίνει αγάπη θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του, το οποίο είναι πολύ δύσκολο». Τέταρτο ερώτημα. Πόσο μοναχικοί είμαστε στο σεξ; «Δυστυχώς, πάρα πολύ. Ειδικά οι πρώτες εμπειρίες είναι τόσο προσωπική αναμέτρηση... Αλλά, γενικά, νομίζω ότι είναι μοναχικό ταξίδι. Για να βρεις σύντροφο να ταξιδέψεις μαζί θέλει χρόνο και κότσια, πολλά κότσια. Να διακινδυνεύσεις να εκφράσεις την αλήθεια σου και να απαιτήσεις να διακινδυνεύσει να το κάνει και το έτερον ήμισυ». «Τέλος δοκιμασίας», του λέω. Βάζει τα γέλια. Τον ρωτάω για την Αμερική. Πώς βίωσε τους

έξι μήνες εκεί; «Εντυπωσιάστηκα και από τον τρόπο που διδάσκουν και από την τεχνική αυτή καθαυτή. Με ενδιέφερε πάρα πολύ ένα κομμάτι σε σχέση με το διαυγές σώμα, το θέμα της κίνησης που ταιριάζει πάρα πολύ με την τεχνική που διδάσκω εγώ εδώ και ξεκινήσαμε και ένα είδος συνεργασίας, δηλαδή θα ξαναπάω εκεί και θα έρθουν και κάποιοι από τη σχολή εδώ», μου απαντά. «Εχουν μαζευτεί εκεί άνθρωποι από όλο τον κόσμο που προσπαθούν για το καλύτερο. Το κατάλαβα πιο έντονα όταν επέστρεψα στην Ελλάδα. Οταν γύρισα εδώ, συνειδητοποίησα πόσο έχουμε χάσει την κοινή λογική οι Ελληνες. Περίμενα ότι θα γυρίσω και θα δω αίμα να βράζει και βρέθηκα αντιμέτωπος με μια αδιάφορη απάθεια. Οχι μια απαθή αδιαφορία, που θα είχε κάποιο ενδιαφέρον. Είμαστε σε κατάθλιψη. Αρνούμαστε να αναλάβουμε την ευθύνη μας. Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό της κατάθλιψης», μου επισημαίνει, αλλά δεν δείχνει θυμωμένος. «Εχω περάσει πια το στάδιο του θυμού. Απλά κουράζομαι με όλα αυτά. Γυρνώντας πίσω στην Ελλάδα μού ήταν πια πολύ σαφές... Τα κατάφεραν. Μας εξάντλησαν. Βλέπω όλο το καλό δυναμικό της χώρας εξαντλημένο. Οι περισσότεροι κάνουμε 45 δουλειές για να επιβιώσουμε, από τις οποίες πληρωνόμαστε τις πέντε! Αυτή τη στιγμή εγώ είμαι απλήρωτος από πέντε παραγωγούς που μου χρωστάνε λεφτά. Και για να κάνεις αγωγή πρέπει να πληρώσεις από την τσέπη σου, για να εκδικαστεί η υπόθεση το λιγότερο σε δύο χρόνια από τώρα». Σε λίγες εβδομάδες τον περιμένει η Νίσυρος. Παύση. Και τον χειμώνα; «Δεν ξέρω ακόμα...» μου απαντά. Σκέφτομαι ότι η Αμερική λογικά παραμένει πάντα μια ανοιχτή πρόκληση τώρα που έχει ανοίξει και αυτός ο δίαυλος επικοινωνίας. Γιατί δυστυχώς το καλό δυναμικό αυτής της χώρας είτε εξαντλείται είτε ανοίγει τα φτερά του για νέους τόπους.

Κείμενο: Νατάσα Μαστοράκου

Κρουστικές αποκλίσεις Μια αναμέτρηση όχι μόνο μουσική, αλλά σχεδόν σωματική, δίχως όρια. Δύο πιάνα και κρουστά εξαντλούν τις δυνατότητές τους ερμηνεύοντας σε συνεχή διάλογο εμβληματικά έργα των Bela Bartok και George Crumb στις συναυλίες των Κyklos Εnsemble στις 13 και 14 Ιουνίου. Οπου η ενέργεια αναβλύζει από τους Ελληνες διεθνούς φήμης σολίστ: τον Γιώργο Εμμανουήλ Λαζαρίδη (καλλιτεχνικό διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης) και τον Στέφανο Θωμόπουλο στο πιάνο, τον Δημήτρη Δεσύλλα (γενικό διευθυντή του Κyklos Εnsemble) και τον Αντρέα Φαρμάκη στα κρουστά. Στη συναυλία που θα γίνει στο Bauhaus κτίριο του Ωδείου Αθηνών, όπου και εδρεύει το νεοσύστατο Κyklos Εnsemble, θα παρουσιαστούν έργα που φέρουν πολλαπλές φορτίσεις. Πρόκειται για τη «Σονάτα για δυο πιάνα και κρουστά» του Bartok, ένα από τα λίγα έργα που εγγράφονται στην ιστορία της μουσικής και μας ωθούν να δούμε από νέες οπτικές γωνίες αντιλήψεις που θεωρούσαμε δεδομένες. Ενα έργο σταθμός μέσω του οποίου ο Ούγγρος συνθέτης Bela Bartok, επαναπροσδιορίζει τους ρόλους και τις χρήσεις των μουσικών οργάνων, ιδίως με τη μελωδική χρήση των κρουστών, πειραματιζόμενος ταυτόχρονα με την κλασική φόρμα του πρώτου μέρους της «Σονάτας», ιδίως όσον αφορά τις τονικότητες.

Η «Σονάτα» θα συνδιαλλαγεί με το έργο του περίφημου Αμερικανού συνθέτη, βραβευμένου με Grammy και Pullitzer, George Crumb, o oποίος δεν έπαψε ποτέ να αναφέρει τον Bartok ως ουσιαστική επιρροή. Oι τέσσερις Eλληνες σολίστ θα ερμηνεύσουν το έργο του “Musik for a Summer Evening - Makrokosmos III”. O τίτλος παραπέμπει, βεβαίως, στη συλλογή μικρών κομματιών για πιάνο «Μικρόκοσμος» του Bartok: στη γοητεία που ασκεί σε αυτόν ο κόσμος των μικρών, κρυμμένων πραγμάτων, ο Crumb αντιπαραθέτει τον κόσμο του Σύμπαντος. Η διπλή αυτή συναυλία του Κyklos Εnsemble έρχεται μόλις δύο μήνες μετά τη σύστασή του και την πρώτη συναυλία, που προκάλεσε ένα κύμα διθυραμβικών κριτικών και έκανε πολλούς να ξαφνιαστούν με το προφίλ αυτού του μουσικού συνόλου. Αποτελείται από μια ομάδα ορμητικών Ελλήνων σολίστ που διαπρέπουν στο εξωτερικό, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα της κλασικής και της σύγχρονης μουσικής και είναι έτοιμο να συνεργαστεί με το σύνολο των τεχνών, από το θέατρο και τα εικαστικά μέχρι την αρχιτεκτονική, για να δημιουργήσει ένα νέο πολιτιστικό μείγμα με έδρα την Αθήνα και διεθνή πορεία. Καλλιτεχνικός διευθυντής του Κyklos Εnsemble είναι ο συνθέτης Γιώργος Κουμεντάκης, ο οποίος ξεκαθάρισε στην παρουσίαση του σχήματος: «Αν τολμήσουμε να εκτεθούμε, θα έχουμε ελ-

πίδες επιβίωσης σε έναν κόσμο όπου οι όροι εσωστρέφειας και κρατικής προστασίας έχασαν ανεπιστρεπτί το νόημά τους. Πιστεύουμε, εξάλλου, ότι η αξία των Ελλήνων καλλιτεχνών είναι εξευτελιστικό να αξιολογείται και να κοστολογείται σε χέρια υπουργών, που δεν αγαπούν τη δουλειά μας και που τις περισσότερες φορές την περιφρονούν. Για αυτό είναι αφελές να περιμένεις βοήθεια για να δράσεις. Η αγάπη μας για τη μουσική δεν μας αφήνει ήσυχους, δεν μας επιτρέπει να επαναπαυθούμε περιμένοντας να περάσει η κρίση, που, εδώ που τα λέμε, μπορεί να γίνει ένας καλός σύμμαχος τουλάχιστον στο να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα». Από την πλευρά του ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Κyklos Δημήτρης Δεσύλλας (ο οποίος συμμετέχει στις συναυλίες) δηλώνει: «Το Κyklos είναι ένα παζλ αποτελούμενο από κομμάτια που καιρό τώρα ήθελαν να βρεθούν όλα μαζί. Τα μέλη του είναι μουσικές προσωπικότητες που διαπρέπουν σε Ελλάδα και εξωτερικό. Κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη χαράξει σπουδαίες σολιστικές πορείες, κάποιοι είναι πολύ νέοι και ίσως όχι τόσο γνωστοί ακόμη σε εσάς, κάποιοι αποτελούν εξέχοντα μέλη στο ορχηστρικό πεδίο της χώρας. Στη δύσκολη συγκυρία που περνά η χώρα μας, η ένωση αυτού του παζλ δεν ήταν δύσκολη υπόθεση. Ή, μάλλον, παρά την αρνητική παράδοση της χώρας μας, αποδείχτηκε πως δεν ήταν τόσο δύσκολη».

Κείμενο: Κίκα Κυριακάκου / Φωτογραφία: Σίσσυ Μόρφη

07-13.06. 2013

Διαρκές φεστιβάλ Το Αthens Video Art Festival επιστρέφει δυναμικά και φέτος στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Iστορικό Kέντρο, από σήμερα 7 Ιουνίου μέχρι τις 9 του μήνα. Με ένα πλούσιο πρόγραμμα προβολών, performances, ομιλιών, εργαστηρίων, εκθέσεων, live acts και αφιερωμάτων, η ένατη κατά σειρά διοργάνωση θα λάβει χώρα σε διαφορετικά σημεία της Αθήνας, όπως είναι η Εστία Εμπόρων Ιδρύματος Σαμουρκά, το Bios Ρομάντσο, το Booze Cooperativa, το CAMP, ο χώρος Σκουζέ 3 και οι οδοί Μιλτιάδου και Σκουζέ. Ο διευθυντής προγράμματος Σωτήρης Ηλιάδης μάς εξήγησε τα βασικά σημεία της φετινής διοργάνωσης του AVAF: «Αποσκοπεί στη χαρτογράφηση της λεπτής γραμμής ανάμεσα στην τεχνολογία και την τέχνη, καθώς και στη μελέτη του τρόπου επίδρασης της σχέσης αυτών στις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτή η σπουδή εκφέρεται μέσα από τις πέντε ενότητες του προγράμματος -screenings, exhibitions, academic presentations, workshops και live acts-, το οποίο ευελπιστούμε να απαντά ολιστικά στο ερώτημα του ρόλου των νέων μέσων στο κοινωνικό και πολιτιστικό μεταίχμιο όπου βρισκόμαστε σήμερα».

«Το φεστιβάλ αποτελεί έναν ζωντανό οργανισμό που διαρκώς εξελίσσεται αλληλεπιδρώντας με άλλα μέρη του οικοσυστήματος στο οποίο ανήκει», επισημαίνει αναφορικά με την εξέλιξη του φεστιβάλ μέσα στον χρόνο. Αναπόφευκτα, τόσο οι κοινωνικές όσο και οι καλλιτεχνικές εξελίξεις επιδρούν στην εκφορά των σκοπών του. Στο πλαίσιο αυτών των εξελίξεων και έχοντας ορίσει τη θέση του σε ένα διεθνές δίκτυο, δίνει έμφαση στην εκπαίδευση μέσω της σειράς των εργαστηρίων και των διαλέξεων που φιλοξενεί τα τελευταία χρόνια, διατηρώντας όμως και αναπτύσσοντας παράλληλα τον εκθεσιακό του ρόλο. Αυτή η στροφή αποτέλεσε σημαντικό στοίχημα, το οποίο για να κερδηθεί χρειάστηκε πολύς κόπος και χρόνος». Τα highlights του φεστιβάλ είναι πολλά, ανάμεσά τους και το αφιέρωμα στους Στέρεο Νόβα με την προβολή της ταινίας «Κύκλοτρον», με το οποίο θα κλείσουν και οι εκδηλώσεις. Ο Σωτήρης Ηλιάδης, υπογραμμίζοντας την αποδόμηση του προγράμματος της διοργάνωσης και τον τρόπο με τον οποίο αυτό απλώνεται σε διάφορα σημεία του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας, σημειώνει πως δεν αποτελεί μια δήλωση αλλά και μια πρόταση. «Δηλώνεται ξεκάθαρα πλέον

η αλληλεπίδραση του φεστιβάλ με τον πυρήνα της πόλης, ενώ ταυτόχρονα προτείνει όχι εναλλακτικούς, αλλά ρεαλιστικούς τρόπους θέασης αυτής και της ζωής μας εν τέλει. Μονάχα διασχίζοντας τη ραχοκοκαλιά της πόλης θα αντιληφθούμε όλοι τη δυναμική της, την ομορφιά της και τις δυσκολίες που πρέπει να υπερβούμε για να την αφουγκραστούμε και να τη ζήσουμε». «Η περαιτέρω ενεργή συμμετοχή του AVAF στην προσπάθεια ενίσχυσης της εξωστρέφειας της εγχώριας σύγχρονης τέχνης είναι και ένας από τους άμεσους στόχους της διοργάνωσης», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ηλιάδης. «Οχι στο πλαίσιο της πρωτοπορίας όμως», προσθέτει, «αλλά εντός ενός ζωντανού δικτύου μέσα από το οποίο οι ανάγκες θα μετουσιωθούν σε πράξη και θα προκύψει το μέλλον της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Απαραίτητη προϋπόθεση και στόχος είναι η συχνότερη επαφή μας με το κοινό και τους καλλιτέχνες με δράσεις που θα απλώνονται στη διάρκεια του έτους και μέσω των οποίων θα διαμορφώνονται οι επόμενες βάσει των αρχών του crowd sourcing.

Κείμενο: Δημήτρης Χαλιώτης / Φωτογραφία: Σίσσυ Μόρφη

07-13.06. 2013

Ο βράχος και η σκηνή «Πώς το βρήκες αυτό;» του λέω μένοντας να κοιτάζω σαν χαμένος τον φυσικό βράχο που ορθώνεται στο βάθος της σκηνής. Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου χαμογελάει. «Ψάχναμε για χώρο περίπου έναν χρόνο. Πετράλωνα, Θησείο, Γκάζι, Αμπελόκηπους... Και γενικά βρίσκαμε κάτι υπόγεια με πάρα πολλές κολόνες. Δεν υπήρχε αυτό. Εμαθα να πηγαίνω σε έναν χώρο και το πρώτο πράγμα που να κοιτάζω είναι πού μας επιτρέπουν οι κολόνες να κάνουμε παράσταση», μου λέει. Είχαν σχεδόν απογοητευτεί. Κάθονταν σε ένα μικρό καφέ στο Παγκράτι και προσπαθούσαν να βρουν λύση. Ενας δύο χώροι που είχαν βρει και τους άρεσαν ήταν απλησίαστοι οικονομικά. «Γιατί δεν κοιτάς και αυτό εδώ απέναντι;» λέει στον Βασίλη η Δανάη Ευθυμιάδη, μέλος της ομάδας. «Τι να κοιτάξω; Το γκαράζ;» της απαντά. «Κλείνω ραντεβού και σηκώνομαι την επόμενη μέρα το πρωί να πάω να το δω. Βαριόμουν απίστευτα, σαν να κάνω αγγαρεία», μου εξομολογείται ο Βασίλης. «Και ανοίγει η γκαραζόπορτα και μένω άναυδος. Ηταν σαν να βρέθηκα στην Κινέττα ξαφνικά. Είχε μέσα τρία προκάτ σπίτια. Ολόκληρα. Με κεραμοσκεπές, παράθυρα, τζάκια, χλοοτάπητα. Και στο βάθος ένας βράχος. Είχα μείνει και κοίταζα. Τι είναι αυτό; Ε, το κλείσαμε αμέσως. Χωρίς πολλή σκέψη». Κάπως έτσι γεννήθηκε το Skrow. Σε μια γειτονιά του Παγκρατίου. Δέκα λεπτά με τα πόδια από το μετρό του Ευαγγελισμού. «Τι σημαίνει Skrow;» τον ρωτάω. «Κάποιος που έχει χάσει τον προσανατολισμό του και ψάχνει να βρει μια κατεύθυνση, μια ταυτότητα. Είναι λέξη της αμερικανικής αργκό. Οταν ψάχναμε όνομα, ήθελα να δω τις διάφορες έννοιες της λέξης screw, που σημαίνει βίδα, και για κάποιον λόγο μου είχε κολλήσει. Το έγραψα λάθος και μου βγαίνει η λέξη skrow. Και λέω αμέσως ‘βρήκα όνομα!’» Οση ώρα μιλάμε, μπαινοβγαίνει κόσμος στο θέατρο. Οχι γνωστοί, όχι φίλοι, όχι συντελεστές

της παράστασης που εγκαινιάζει τον χώρο. Είναι απλοί... γείτονες. Μπαίνουν μέσα, κοιτάζουν, ρωτάνε πληροφορίες, χαμογελούν όταν μαθαίνουν ότι στη γειτονιά τους ανοίγει ένα θέατρο. «Αμέσως νιώσαμε μια ζεστασιά. Είναι μια παλιά αθηναϊκή γειτονιά. Εχει ανθρώπους που ζουν εδώ 35 και 40 χρόνια. Με το που είδαν ότι κάτι γίνεται, αμέσως άρχισαν τις επισκέψεις. Μπαίνανε μέσα για να δούνε τον χώρο. Κάποιες κυρίες μας έφεραν φαγητό στην πρόβα. Αλλοι μπαίνανε μέσα και μας έλεγαν: ‘Παιδιά, συγγνώμη που σας σταματάμε, απλά να σας πούμε ότι είμαστε πολύ χαρούμενοι που κάνατε αυτόν τον χώρο’», μου λέει ο Βασίλης. Παρατηρώ ότι μιλάει πάντα στο εμείς, ποτέ στο εγώ. Πάνω από όλα η ομάδα. Πίσω από το Skrow, άλλωστε, δεν είναι μόνο ο Βασίλης. Είναι η Κατερίνα Μαυρογιώργη, η Μαρία Φιλίνη, ο Σεραφείμ Ράδης και ο Νίκος Μαραμαθάς. Ο στενός πυρήνας της Skrow Theatre Group. «Εγώ ήθελα να την πούμε Skrow Crew, αλλά δεν ακούγεται πολύ ωραίο», μου λέει και μας πιάνουν τα γέλια. «Φυσικά και είναι μία επένδυση. Αλλά τι άλλο να κάνεις;» μου απαντά όταν τον ρωτάω για το κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος. «Οταν έχεις μια ομάδα, δεν γίνεται να μην έχεις βάση. Και πραγματικά, αν δεν έχεις αυτή τη βάση, μπορεί να καταλήξεις να δώσεις ακόμα περισσότερα χρήματα μέσα σε κάποια χρόνια. Πρέπει να νοικιάζεις χώρους για πρόβα, να νοικιάζεις θέατρα για παράσταση, να πληρώνεις εσύ τεχνικό, τον άνθρωπο που είναι στο ταμείο... Το έξοδο βασικά είναι να έχεις μια ομάδα. Το να έχεις έναν χώρο νομίζω ότι μάλλον μειώνει τα έξοδα», προσθέτει ομολογώντας ότι σε όλο αυτό βοήθησαν οικονομικά και οι γονείς τους. Στα 36 του χρόνια έχει μια καθαρή ματιά στο πώς θέλει να δουλεύει. «Αν συνεννοείσαι με τους ανθρώπους που δουλεύεις, αυτό έχει αντίκτυπο και στη δουλειά, έτσι δεν είναι; Με ενδιαφέρει πολύ η ομάδα, αλλά όχι με την έννοια να είμαι ο αρχηγός. Θέλω να υπάρχουν αυτόνομοι πυρήνες που να δουλεύουν. Θέλω να μου φέρνουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί υλικό στην πρόβα και με αυτό

να μπορώ να καθοδηγήσω τη δουλειά», μου εξηγεί και συνεχίζει: «Δεν με πιάνει καμιά τρέλα να συνεργαστώ με κάποιους γνωστούς ηθοποιούς που θαύμαζα, επειδή φτιάξαμε έναν χώρο. Αυτό που με ενδιαφέρει δεν είναι η αναγνωρισιμότητα, αλλά το ότι κάποιοι άνθρωποι είναι αναγνωρίσιμοι γιατί είναι καλοί». Η φετινή του συνεργασία με τον Νίκο Ορφανό στην εναρκτήρια παράσταση του Skrow Theatre με το έργο «Ενας άνθρωπος υπό χρεοκοπία» ανήκει ακριβώς σε αυτή την κατηγορία. Ο Νίκος είναι ένας αναγνωρίσιμος και πράγματι πολύ ταλαντούχος ηθοποιός. Και το αποδεικνύει υποδυόμενος απολαυστικά τον κεντρικό ήρωα του ιδιαίτερου αυτού έργου του Νταβίντ Λεσκότ. «Είναι ένας άνθρωπος που τα χάνει όλα και εγκαταλείπει τον εαυτό του. Υστερα από λίγο, τον εγκαταλείπει και η γυναίκα του. Και το μόνο που του έχει απομείνει είναι ένα βιβλίο που πήρε τελευταία στιγμή από τη βαλίτσα της γυναίκας του με τον τίτλο “The Shrinking Man”. Ενα παλιό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Και αρχίζει να ταυτίζεται με τον ήρωα, ο οποίος εξαιτίας ενός τοξικού σύννεφου αρχίζει να συρρικνώνεται σιγά σιγά. Παράλληλα, αναπτύσσει και μια ιδιόμορφη, σχεδόν ερωτική σχέση με τον εκκαθαριστή του», παρατηρεί ο Βασίλης. Μαύρη κωμωδία; Επιστημονική φαντασία; Ρεαλιστικό δράμα; Κάτι από όλα. Σίγουρα, πάντως, εντυπωσιακά επίκαιρο. Και από Οκτώβρη; «Θα ανοίξουμε τη σεζόν με τo έργο της Γουέντι Κέσελμαν ‘H Αδερφή μου’. Είναι ουσιαστικά η αληθινή ιστορία πίσω από τις ‘Δούλες’ του Ζενέ. Η συγγραφέας έχει προσπαθήσει να αφαιρέσει κάθε πολιτικό σχόλιο και έχει δώσει έμφαση μόνο στο ψυχολογικό υπόβαθρο της ιστορίας. Εκτός όμως από δουλειές της δικής μας ομάδας, στο Skrow θα φιλοξενήσουμε και δουλειές άλλων δημιουργών και ομάδων. Δεν θα νοικιάζουμε τον χώρο. Θα κάνουμε συμπαραγωγές. Και θα έχουμε και παιδικό, την ‘Τελεία’ του Δημήτρη Μπογδάνου».

Κείμενο: Μαρία Μαρκουλή

Και Λόλεκ και Patti Να αρχίζεις με Κούβα, να κλείνεις με Gainsbourg, να πιάνεις νήμα με Αναιρέσεις, να συνεχίζεις δυνατά με Αντιστάσεις. Τα φεστιβάλ να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, τα τύμπανα να χτυπούν, να γνωριζόμαστε όλοι -indie και οι άλλοι- καλύτερα, να σηκώνει «Εν λευκώ» σημαία η «Τεχνόπολις», η μουσική να γιορτάζει και να σκάει μύτη από τη γωνιά ο φτωχός και μόνος καουμπόη - πάμε, Ντόλη! Για σκέψου, σχεδόν σαν να μην υπάρχει κρίση, ή (αυτό πιστεύω εγώ) σαν να φουντώνει μετά μουσικής η Αντίσταση. Από τα λάτιν στο πανκ, από τον Τσε στην Patti και στο βάθος κήπος, αναζωογονητικός Ιούνιος. Εχουμε και λέμε: 7-9: Από σήμερα έως και την Κυριακή, το Φεστιβάλ Αναιρέσεις. Δεν είναι μόνο ότι έρχονται οι Gang of Four (απόψε), αλλά μαζί τους θα παίξουν οι Victory Collapse και τα Μωρά στη Φωτιά. Στην άλλη σκηνή, οι Burger Project και οι Imam Baildi. Το Σάββατο ο Κ. Βήτα, ο Λόλεκ, η Μαριέττα Φαφούτη, οι Pad Trio, η Μαριάνθη Φριντζήλα με τους The Koubara Project, αλλά και η Μαριώ. Την Κυριακή ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και ο Φοίβος Δεληβοριάς, δίπλα οι Elektrobalkana, Jazzmataz και Sugahspank! με Swing Shoes. Εκεί, εκεί στη Γεωπονική! 8: Το 2ο Cuba Festival στον Βοτανικό Live Stage, με Cuban Beats All Stars και άλλους που τιμούν τους Orishas τους ακαταμάχητους, μια και φέτος είναι οι τιμώμενοι. Και μας λείπουν. 14: En Lefko Festival, το πρώτο του Εν Λευκώ 87.7 στην «Τεχνόπολις». Με Archive, Jessie Ware, Bebe,

Jon Talabot (live), Nτέιβιντ, Φανταστικούς Ηχους, Fever Kids, Eιρήνη Σκυλακάκη και άλλους από το ροκ, την ποπ και την ηλεκτρονική - και πάντα από την καλή πλευρά του ήχου. Την ίδια μέρα, Patricia Kaas στο Badminton, όπου η κυρία από τη Γαλλία θα τραγουδήσει Εντίθ Πιάφ και άλλα γαλλικά που το κοινό γνωρίζει και εμπιστεύεται. Ή έστω συμπαθεί. Παράλληλα, έχουμε και Ηawklords, The Bevis Front στο Κύτταρο. Εισιτήριο για space rock απογειώσεις. Ζώνες ασφαλείας για καλό και για κακό. 15: Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης κάνει πάρτι στον Κήπο του Μέγαρου Μουσικής. Και η Βουλιαγμένη πάει Μέγαρο. Επίσης, οι Ultimate Sin, οι ΒIG BALLZ οι No Remorse στο Κύτταρο και τα “tributes” στον Οζι Οζμπορν, τους AC/DC και τους Μotorhead αντίστοιχα. Ρισπέκτ και όχι μόνο στα λόγια. 18-19: Yamato, The Drummers of Japan στο Badminton. Τύμπανα ηχούν, η ψυχή του Σαμουράι ξυπνά και χορεύει. Κι ακόμη πιο πολλά τύμπανα... 19-20: Let Me Know! The Alternative Festival 2013, στο Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος. Με Baby Guru, Nalyssa Green, Keep Shelly in Athens, και τη δεύτερη ημέρα Imam Baildi και Sunny Side οf the Razor. Και με συνεντεύξεις, και με προβολές. Και αλτέρνατιβ για όλους. 20: Beach House Festival στο Bolivar Beach Bar με το dancefloor εκειδά, δίπλα στη θάλασσα. Στα decks οκτώ νοματαίοι της dance, house, deep και freestyle, οι (σημειώστε για να ξέρετε) Kolombo, Phonique, Blond:ish, Crazy P feat. Danielle Moore, Cj Jeff, Nino Santos & Lightem

,George R , Skinny για grooves και vibes της βερμούδας. 21: Παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής. Γύρω στην πόλη, σκηνές, stages, γωνιές, δρόμοι, αδιέξοδα, ταράτσες, κήποι με ήχους, διάφορα είδη της μουσικής συναντούν το κοινό τους. Το οποίο βολτάρει άνετα και χωρίς εισιτήριο για όσο αντέχει. Μη χαθούμε. 21-23: Resistance Festival, η 6η Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων, περισσότερο από φεστιβάλ, πολιτιστική συνάντηση. Στη σκηνή οι Nightstalker, The Last Drive, DJ set Polly B (Παρασκευή), Baba Zula, Lemonostifel (Σάββατο), Χρήστος Θηβαίος & Mr. Highway Band, Encardia, Ital Light (Κυριακή). Eτσι! 22: Patti Smith στο Ηρώδειο. Το πανκ, το νεοϋρκέζικο το καλό, από την ίδια την αγέρωχη ποιήτριά του. Επιπλέον, Mobb Deep στο Gagarin. Τουτέστιν, hip hop με ιστορία για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι καινούργιοι πώς κολλάνε τις ρίμες εκεί στο Queens (της Νέας Υόρκης πάντα). 27: Clutch στο Vox. Ροκ από το Μέριλαντ, που αντέχει και στις ζέστες που θα έχουν αρχίσει να πιάνουν τότε κανονικά. 28: Jane Birkin με Δήμητρα Γαλάνη και Φοίβο Δεληβοριά στο Θέατρο Βράχων και στο πνεύμα του Serge Gainsbourg που κυκλοφορεί από νότα σε αναστεναγμό. Και η Jane θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να σε ταξιδέψει σε εκείνη την ανεμελιά που είχε όμως και μια μελαγχολία. Αλλά έτσι είναι αυτά τα vintage πράγματα, και αρέσουν.

Κείμενο: Νάντια Σουφλή / Φωτογραφία: Νίκος Παπαγγελής

07-13.06. 2013

Οι συμφοιτητές! «Η ζωή συνήθως έχει δύο πλευρές. Εχει καλές και άσχημες στιγμές. Η λέξη ‘Ματωμένα’ δηλώνει τον πόνο. Τα ‘Ρόδα’, από την άλλη, είναι τα πιο όμορφα λουλούδια και συμβολίζουν την αγάπη, το να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Θέλαμε να συμπεριλάβουμε στην μπάντα όλα τα στοιχεία της ζωής. Αλλωστε, και τα προσωπικά μας βιώματα είναι ανάμεικτα», υποστηρίζει ο 23χρονος Ανδρέας. Κάπως έτσι, στην Πλάκα, την αγαπημένη τους γειτονιά στην Αθήνα, τα Ματωμένα Ρόδα ξεκινούν να μου αφηγούνται την ιστορία τους... Τα Ματωμένα Ρόδα δημιουργήθηκαν το 2009 στην Πάτρα από τους Ανδρέα Σταθούλια (φωνή), Νίκο Τζανότη (μπάσο), Γιάννη Κόττα (πλήκτρα), Κώστα Αλεξίου (κιθάρα) και Βασίλη Κανέλλη (τύμπανα) και κινούνται στη σκηνή του ελληνόφωνου ατμοσφαιρικού ροκ. Ολα τα μέλη της μπάντας είναι παιδικοί φίλοι και Πατρινοί, εκτός από τον 23χρονο Κώστα, που έγινε μέλος της μουσικής παρέας όταν από το Μεσολόγγι μετακόμισε στην Πάτρα για σπουδές - μάλιστα, απουσίαζε από τη συνέντευξη λόγω του πανεπιστημιακού προγράμματος Erasmus που παρακολουθεί στη Βουδαπέστη. «Ολα άρχισαν από ένα σχολικό απωθημένο», αποκαλύπτει ο 22χρονος Γιάννης και παραχωρεί τη σκυτάλη στον μεγαλύτερο κατά έναν χρόνο

Νίκο, για να συνεχίσει την εξιστόρηση... «Ο Ανδρέας και εγώ είχαμε κοινά ακούσματα, οπότε ξεκινήσαμε να παίζουμε ελληνικό ροκ. Στην πορεία προστέθηκε ο Γιάννης, που έφερε μαζί του τον Κώστα, συμφοιτητή του στην Πάτρα, στο τμήμα Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής, και τέλος ήρθε ο Βασίλης, που ουσιαστικά με τις επιρροές του πήγε την μπάντα ένα βήμα μπροστά». Ο 21χρονος Βασίλης, που σπουδάζει Φιλολογία, θα μου περιγράψει τη συμβολή του στην εξέλιξη του συγκροτήματος. «Εγώ άκουγα πολλή παραδοσιακή μουσική και progressive. Αυτά τα στοιχεία ήθελα να δέσουν με τον ήχο της μπάντας και να συνθέσουμε μεταξύ jazz, oriental, balkan και classic rock επιρροών». Τον Απρίλιο του 2013, τέσσερα χρόνια μετά τη δημιουργία τους, τα Ματωμένα Ρόδα κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο «Οι καρδιές μας ηχούν διψασμένα», που διατίθεται δωρεάν ή σε συμβολική τιμή από το matomenaroda. bandcamp.com και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται το κομμάτι «Δύο χέρια παγωμένα», για το οποίο γυρίστηκε και βιντεοκλίπ σε σκηνοθεσία του Νίκου Τζανότη. Οι βασικοί δημιουργοί και συμφοιτητές στο τμήμα Βιολογίας στην Πάτρα, ο Ανδρέας και ο Νίκος, υπογράφουν δέκα τραγούδια με την καθοριστική συμμετοχή όλης της μπάντας. «Εμείς γράφουμε τα κομμάτια και οι υπόλοιποι τα κάνουν τραγούδια», δηλώνει ο Νίκος και ο Ανδρέας προσθέτει: «Λόγω του νεαρού της ηλικίας μας, δεν έχουμε μεγάλη τριβή στην κοινωνία και

για πρώτη φορά στην μπάντα καταλάβαμε πώς είναι να δημιουργείς συλλογικά. Για αυτό μας ικανοποιεί διπλά το αποτέλεσμα». Μέσα από τις μελαγχολικές μελωδίες τους, τα Ματωμένα Ρόδα μιλούν για τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και για τον τρόπο που οι ίδιοι τις βιώνουν. «Τα τραγούδια μας αφορούν τη γνωριμία με την αγάπη, τον έρωτα, τη φιλία και τις αναμνήσεις από όλα αυτά, ειδικά στην ηλικία που είμαστε, μεταξύ παιδιού και ενηλικίωσης», παραδέχεται με ειλικρίνεια ο Νίκος. «Σκοπός είναι να μας γνωρίσει και να μας αγαπήσει ο κόσμος, ώστε να συνεχίσουμε να δημιουργούμε ανάμεσα σε ευτυχισμένους συνεργάτες και χαρούμενους συνανθρώπους», συμπληρώνει ο Ανδρέας. Σημαντικό ρόλο σε αυτή τη συνεργασία παίζει και η παιδική ή εφηβική φιλία των μελών, που συγκρατεί τη σχέση τους σε γερά θεμέλια. Αλλωστε, όλα βασίστηκαν σε ένα σχολικό όνειρο... «Οι σχέσεις μας δεν είναι τέλειες και αδιατάρακτες, απλά δεν παρεξηγούμαστε λόγω της οικειότητας και της άνεσης που έχουμε μεταξύ μας», αναφέρει ο Γιάννης. «Είναι ένα όνειρό μας που έγινε πραγματικότητα», σημειώνει ο Ανδρέας και περιγράφει τον ενθουσιασμό όλων, με τα likes και τα σχόλια των καθηγητών τους από το σχολείο στα social media: «Είναι το πιο ωραίο σημείο αυτό. Νιώθεις περήφανος που σε θαυμάζουν οι δάσκαλοί σου και γίνεσαι ακόμα πιο δημιουργικός».

Κείμενο: Ανδρέας Γιαννόπουλος / Φωτογραφίες: Νίκος Παπαγγελής

07-13.06. 2013

Από τη στάχτη στην τέχνη Ενα δικό τους παράθυρο, με θέα που δεν εμποδίζεται από κάγκελα, έχουν ανοίξει εδώ και μερικές ημέρες οι κρατούμενοι των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού - μέλη της Θεραπευτικής Κοινότητας KEΘΕΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ. Οπως μπαίνουμε στην έκθεσή τους με τίτλο «Κοινότητες στη φυλακή, παράθυρο στην κοινωνία», μας υποδέχεται εγκάρδια και μας μιλάει ο Ευάγγελος Κυργέτσος, υπεύθυνος της Θεραπευτικής Κοινότητας. «Η δράση αυτή», μας λέει λίγες ώρες πριν η έκθεση ανοίξει τις πύλες της για το κοινό (στην Αποθήκη της Πειραιώς 260, όπου φιλοξενείται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών έως τις 17 Ιουλίου), «αποτελεί μια αφορμή για να δώσουμε λόγο σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που καθημερινά, κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα στις φυλακές, προσπαθούν για μια καλύτερη ζωή και για την απεξάρτησή τους. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα και χρειάζεται φροντίδα και κοινός αγώνας όλων μας». Καθώς βλέπουμε την αποθήκη να μεταμορφώνεται σε χώρο τέχνης, ο κ. Κυργέτσος μάς εξηγεί ότι αφορμή για την πραγματο-

ποίηση της έκθεσης στάθηκε η καταστροφή των εγκαταστάσεων της κοινότητας μέσα στις φυλακές από πυρκαγιά. Στην προσπάθειά τους, λοιπόν, να κρατήσουν ζωντανό τον χώρο τους και την προοπτική της απεξάρτησης, τα μέλη της ομάδας μεταμόρφωσαν το σημείο της καταστροφής σε εργαστήρι. Δημιούργησαν τοιχογραφίες οι οποίες βασίστηκαν πάνω στα σημάδια του καπνού και της φωτιάς, τα οποία ενσωμάτωσαν σε νέες μορφές και σχήματα. Στη συνέχεια, ο εικαστικός Μανώλης Χάρος (βλέπε φωτό στις επόμενες δύο σελίδες) ανέλαβε την επιμέλεια του εγχειρήματος, φωτογραφίζοντας και φροντίζοντας την ψηφιακή επεξεργασία και αναπαραγωγή των τοιχογραφιών σε 70 έργα. «Η θεραπευτική κοινότητα αποτελεί το σπίτι κάθε ανθρώπου που θέλει να έχει την ελπίδα για μια καινούργια ζωή», συνεχίζει ο κ. Κυργέτσος προτού καταλήξει: «Θα ήταν πολύ σημαντικό για μας να δοθεί το μήνυμα της ελπίδας και της δημιουργίας σε όλους τους ανθρώπους που έχουν προβλήματα εξάρτησης και βρίσκονται στις φυλακές. Μπορούν να ονειρευτούν και να δικαιούνται να έχουν ένα καλύτερο αύριο».

Πλανήτης Αθήνα Κωνσταντίνος Σινάτρα

Κέφια, κέφια και μετά κέφια, Κριέ. Τόσα κέφια, που θα κάνεις τον κόσμο να περιστρέφεται γύρω από σένα. Θα είσαι φορέας τόσο έντονης θετικής ενέργειας, που θα ελκύεις τους ανθρώπους και αυτό θα σε κάνει δημοφιλή βραχυπρόθεσμα, αλλά ίσως και μισητό μακροπρόθεσμα. Γιατί, όταν οι άλλοι έρχονται σε σένα, φεύγουν από κάπου αλλού. Ασε που ο Νεύτωνας θα θέλει να σου τα ψάλει ένα χεράκι.

Το κλειδί αυτή την εβδομάδα, Ζυγέ, είναι απλά να γίνεις ένα θωρηκτό που θα φορτώνει δουλειά στην πλάτη του και θα πηγαίνει αγέρωχο. Πρέπει να γίνεις ο Σαμ που κουβαλάει τον τεμπελο-Φρόντο. Κάνε αυτό και θα καταλάβεις τι σημαίνει να μπορείς να έχεις την επιλογή να πετάξεις αυτόν τον ενοχλητικό Φρόντο στη λάβα. Είτε το κάνεις είτε όχι, πάλι πλάκα έχει.

Τώρα μπαίνει στο προσκήνιο η πρακτική σου πλευρά, Ταύρε. Σε όλες τις συγκυρίες που έρχονται, θα ακούς το μυαλό αντί για την καρδιά. Οι φίλοι σου θα σε φωνάζουν ρομπότ, αλλά θα είναι με την καλή έννοια. Και όταν τα οικονομικά καράβια σου πέσουν έξω προς το τέλος της εβδομάδας, θα κάνεις ένα κλικ και θα μπεις σε mode απόλυτης οικονομίας και εξορθολογισμού.

Τη Δευτέρα θα είναι το απόγειο της εβδομάδας σου, Σκορπιέ. Θα κάνεις μόνο ένα πράγμα όλη την ημέρα. Και αν προσπαθήσεις να κάνεις περισσότερα, δεν θα φτάσεις και πολύ μακριά. Αλλά αυτό το ένα θα είναι, με λίγα λόγια, πάρα πολύ επικό. Θα μιλάς εσύ και όλοι γύρω σου για αυτό για χρόνια. Περίμενε και θα δεις. Δεν θα το πιστεύεις.

Δεν είναι ωραία, Δίδυμε, όταν έρχεται ο προϊστάμενός σου να σου ζητήσει επαγγελματικές συμβουλές; Δεν είναι μαγικά; Ετοιμάσου, λοιπόν, να ζήσεις λίγη από αυτή τη μαγεία. Πρόσεξε όμως τι θα πεις, γιατί αλόγιστες προτροπές μπορεί να στείλουν και τους δύο στον αγύριστο. Εκτός αν έχεις αποφασίσει να είσαι άνεργος για πολύ καιρό μετά.

Για σένα, Τοξότη, αν υπάρχει ένα πράγμα που θα σε κάνει χαρούμενο, είναι το να οραματίζεσαι τι θα γίνει στο όχι τόσο άμεσο μέλλον σου και να κάνεις σχέδια που θα σε οδηγήσουν επιτέλους στο magnum opus σου. Κοίτα να κρατήσεις ανοιχτά τα εσωτερικά αφτιά σου προς τις εσωτερικές σου φωνές. Και φυσικά, μην ξεχνάς να ασχολείσαι και με την πραγματικότητα όσο πρέπει.

Η έμπνευση θα είναι το μεσαίο σου όνομα, Καρκίνε, τώρα που αποφάσισες να πας στο ληξιαρχείο και να το αλλάξεις από το μονοτονία. Και μην αφήσεις τους εξωτερικούς παράγοντες να σε κόβουν, γιατί όχι μόνο θα χάσεις τον ειρμό σου, αλλά θα τους δώσεις και έδαφος να κάνουν κακά πράγματα, όπως μίνι συναισθηματικούς εκβιασμούς και άλλα τέτοια ωραία.

Τώρα που οι υποχρεώσεις σου σε δουλειά ή σχολή αλλάζουν, Αιγόκερε, θα δεις ότι αυτό δεν είναι το μόνο που δεν θα μείνει σταθερό. Τα πράγματα στο σπίτι αλλάζουν, ίσως αλλάζει και το ίδιο το σπίτι και γίνεται άλλο σπίτι. Η περιοχή του Ζωγράφου γίνεται Αμπελόκηποι ή ο Λόφος του Στρέφη γίνεται Λυκαβηττός, αλλά να ξέρεις, Αιγόκερε, όλα για καλό είναι.

Τα ερεθίσματα είναι πολλά, Λέοντα, και οι κατευθύνσεις που μπορείς να πάρεις ποικίλες. Ολα αυτά είναι ευχάριστα υπό κανονικές συνθήκες, μόνο που τώρα βαραίνουν οι επιλογές σου από το γεγονός ότι μακροπρόθεσμα θα σε επηρεάσουν αρκετά και το ξέρεις. Πάρε, λοιπόν, τον χρόνο σου και κάνε αυτές τις ασκήσεις ψυχραιμίας που σου μάθανε στο Νεπάλ.

Ο στόχος σου θα είναι μόνο το κέφι, Υδροχόε. Και είσαι τέτοιος που ξέρει να τιμάει τους στόχους του. Να ’ναι καλά οι σερβιτόροι να σε ποτίζουν αυτή την εβδομάδα, μικρή κρασοκανάτα. Και να ’ναι καλά τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα και οι γοργόνες που έχουν βγει έξω στη στεριά για να σου θυμίζουν πόσο σου αρέσει το φλερτ και πόσο καλός είσαι σε αυτό.

Το φίκι-φίκι είναι καλό πράγμα, Παρθένε, προσπάθησε να το θυμάσαι καμιά φορά. Ελα όμως που έχεις γίνει σούπερ ευαισθητούλης στο θέμα και αυτό σε σταματάει αρκετά... Εδώ νομίζεις ότι ο κόσμος σε αποφεύγει, ενώ απλά λύνει τα δικά του προβλήματα. Η λύση που προτείνω είναι σταθερή, κλασική και δοκιμασμένη. Πήγαινε στην Αβραμιώτου και δείξε λίγο δέρμα.

Κάνε μικρά βήματα, Ιχθύ. Πάρε τον χρόνο σου σε όσα κάνεις για να σιγουρευτείς ότι πατάς καλά εκεί που είσαι και για να ξέρεις ότι εκεί που πας είναι ευθεία. Και όταν φτάσεις στον Κεραμεικό, μείνε εκεί για να είσαι σίγουρος ότι σερβίρουν καλό καφέ και φρέσκα brownies. Είναι σοβαρές αποφάσεις αυτές, Ιχθύ, μη δέχεσαι ό,τι σου σερβίρουν αψήφιστα.

Skrow Theater

Ιλεάνα Τούντα

Ενα νέο θέατρο ανοίγει τις πόρτες του στην ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα πιάτσα του Παγκρατίου. Μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από το μετρό του Ευαγγελισμού, ο Βασίλης Μαυρογεωργίου και η ομάδα του μας συστήνουν τον δικό τους θεατρικό χώρο με το αλλόκοτο όνομα Skrow. Τι σημαίνει αυτό; Κάποιος που έχει χάσει τον προσανατολισμό του και ψάχνει να βρει μια κατεύθυνση, μια ταυτότητα.

Το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Δημήτρη Ιωάννου με τίτλο «CMYK Series: Η Συλλογή, 1999-2013» μέχρι τις 15 Ιουνίου. Πρόκειται για μια συλλογή από ταινίες ελέγχου ποιότητας που χρονολογούνται από το 1999. Είναι εικόνες που προέρχονται από το υπάρχον σύστημα παραγωγής-διανομής-κατανάλωσης, αφού τις συναντάμε σε συσκευασίες διαφόρων προϊόντων.

Αρχελάου 5, Παγκράτι

Αρματολών & Κλεφτών 48, Αθήνα

Lazy D

Fabrica de Vino in the Sand

Ψάχνετε μοναδικά χειροποίητα vintage ρούχα; Οι Lazy D φροντίζουν για αυτό. Οι κατά κόσμον Ντόρα και Χρύσα, αν και δημιουργούν ρούχα εμπνευσμένα από άλλες εποχές, διατηρούν φρεσκότατη τη ματιά και το στιλ τους. Για τα ρούχα που ράβουν εμπνέονται από τις αγαπημένες τους δεκαετίες ’20, ’30, ’40 και ’50. Εχουν ιδιαίτερη αδυναμία στον Elvis, στους φοίνικες, τους ιβίσκους και στα χρωματιστά υφάσματα.

Το Fabrica de Vino κατέβηκε από το Κέντρο στην παραλία, στην Ακτή του Ηλιου, και περιμένει τους θαμώνες του πάνω στην άμμο. Με εντελώς αλλαγμένη διάθεση, στους ρυθμούς του καλοκαιριού, γέμισε την κάβα του με 250 ετικέτες κρασιών από όλη την Ελλάδα, από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη, για να μπορούν οι λάτρεις του να τα απολαύσουν δροσερά δίπλα στο κύμα.

Ερεχθείου 28, Ακρόπολη

Ακτή του Ηλιου, Αλιμος

metamatic:taf

1900 the Barber Shop

Mέχρι τις 23 Ιουνίου θα παρουσιάζεται η ομαδική έκθεση “Love Letters to ΧΑΟΣ” στο metamatic:taf. Η έκθεση διευρύνει την προβληματική της σε θέματα που συνθέτουν την έννοια του έρωτα σήμερα. Η Βασιλεία Κάγκα και η Κατερίνα Στάμου ανασυνθέτουν μέσα από τα έργα 14 νέων Ελλήνων δημιουργών την ερωτική εμπειρία όπως διαδραματίζεται στο σύγχρονο ανθρωπιστικά κατακερματισμένο περιβάλλον.

Ενα παραδοσιακό κουρείο, από αυτά που έχουν χαθεί από την πόλη. Γένια, μουστάκια και μαλλιά καλλωπίζονται εδώ και τα φροντίζουν με κολόνιες και κρέμες με αρώματα της Μεσογείου. Τα σύνεργα, πινέλα και ξυράφια, έρχονται από τα παλιά, για να μας θυμίσουν πως η περιποίηση ήταν και αντρική υπόθεση. Ο χώρος, γεμάτος από αντίκες και ιστορικές φωτογραφίες, αποτελεί μοναδική συλλογή του μερακλή ιδιοκτήτη του.

Νορμανού 5, Μοναστηράκι

Υψηλάντου 35 & Πλουτάρχου, Κολωνάκι

Τα points της εβδομάδας Η Αθήνα, οι άνθρωποί της, οι αξίες και η ποιότητά της χαρτογραφούνται και παρουσιάζονται δυναμικά, με έναν καινούργιο οπτικοποιημένο τρόπο στην εφαρμογή M.app. Πρόκειται για έναν «ζωντανό» χάρτη με 200 πινέζες-σημεία, που διαρκώς ανανεώνονται και αυξάνονται, σκιαγραφώντας όλες τις πτυχές της ζωής στην πόλη. Φαγητό, ποτό, καφές, θέατρο, μουσική, βιβλίο, κινηματογράφος, εκθέσεις, επιλεγμένα καταστήματα, όπως επίσης και οι πιο φρέσκες ιδέες στον χώρο της τεχνολογίας και της ζωής στην πόλη έρχονται στην οθόνη του κινητού σου και παρουσιάζονται μέσα από βίντεο υψηλής αισθητικής, μικρής διάρκειας και πλούσιας περιεκτικότητας. Η εφαρμογή είναι διαθέσιμη για iOS, Android και Windows Phone.

Αγορά

High-tech ράλι Ο Θέμης Χαλκιάς και ο Λεωνίδας Μαχαίρας αποτελούν το ελληνικό πλήρωμα που πέρασε πρώτο τη γραμμή τερματισμού στο θεαματικό Ράλι Ακρόπολις 2013, στο οποίο επικράτησε ο Φινλανδός Jari-Matti Latvala. Ως επιβράβευση για την επιτυχία τους, η Samsung Electronics Hellas δίνει σε καθέναν από τους δύο ένα smartphone Galaxy S4 -τη «ναυαρχίδα» της εταιρείας στα «έξυπνα» κινητά τηλέφωνα.

Απόλυτη προστασία Επίσης, καθ’ όλη τη διάρκεια του Ράλι Ακρόπολις οι θεατές είχαν τη δυνατότητα να επισκεφτούν το περίπτερο της Samsung που είχε στηθεί στο Service Park στο Λουτράκι, προκειμένου να δουν από κοντά και να ενημερωθούν για τα εξελιγμένα τεχνολογικά χαρακτηριστικά που προσφέρουν τα πρόσφατα μοντέλα της εταιρείας σε smartphones, tablets, φωτογραφικές μηχανές, οθόνες υπολογιστή, καθώς και NotePC.

Η επιδερμίδα εκτελεί μια σειρά από ζωτικές λειτουργίες και αποτελεί ασπίδα του σώματος κατά των εξωτερικών απειλών. Για να παραμένει υγιής είναι απαραίτητη η διατήρηση της φυσικής βακτηριακής χλωρίδας της. Η νέα σειρά αποσμητικών Sanex με ενεργή σύνθεση Bioresponse καταπολεμά μόνο τα βακτήρια που προκαλούν δυσοσμία και όχι τη φυσική βακτηριακή χλωρίδα της επιδερμίδας.

Διαγωνισμός για όλους Οι επίδοξοι φωτογράφοι (επαγγελματίες, αλλά και ερασιτέχνες) έχουν την ευκαιρία να δουν την καλύτερη φωτογραφία τους να βραβεύεται με πλούσια δώρα. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν αιτήσεις για τα βραβεία Sony World Photography Awards 2014, που διοργανώνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Φωτογραφίας (World Photography Organisation). Οι φωτογράφοι θα διαγωνιστούν για χρηματικά έπαθλα και φωτογραφικό εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας από τη Sony. Οι συμμετοχές για τον Ανοικτό Διαγωνισμό και την κατηγορία Νέων θα γίνονται δεκτές μέχρι τη Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014, ενώ για την κατηγορία Επαγγελματιών, οι συμμετοχές θα γίνονται δεκτές μέχρι την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014. Οι νικητές όλων των κατηγοριών θα ανακοινωθούν στο Λονδίνο, στις 30 Απριλίου 2014.

Η αξία του εθελοντισμού Ζούμε σε μια εποχή έντονων και ενίοτε βίαιων αλλαγών. Για την αντιμετώπισή τους, τo Ιδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ) υλοποιεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Εθελοντικής Δράσης για τη Διαχείριση Κινδύνων και Κρίσεων, με τίτλο «Προστατεύω τον εαυτό μου και τους άλλους». Στο πλαίσιο του προγράμματος και με στόχο την αντιμετώπιση των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών σε συνεργασία με την αυτοδιοίκηση, ομάδες εθελοντών εκπαιδεύονται σε δεξιότητες δι-

αχείρισης κινδύνου και κρίσεων. Η εκπαίδευση -θεωρητική και πρακτική- έχει διάρκεια 100 ώρες. Το πρόγραμμα υλοποιείται από τον Οκτώβριο του 2001 και έως σήμερα έχουν εκπαιδευτεί και πιστοποιηθεί σε 200 δήμους περίπου 10.000 εθελοντές. Για τη λεπτομερέστερη παρουσίαση των επιτευγμάτων και των στόχων του προγράμματος, το ΙΝΕΔΙΒΙΜ οργανώνει τη Δευτέρα 10 Ιουνίου στις 9 το πρωί την ημερίδα με τίτλο «Ο Εθελοντισμός ως Διαχρονική Ανθρωπιστική και Αναπτυξιακή Αξία» στην αίθουσα ΝΕΟΙ ΦΟΥΡΝΟΙ, στην «Τεχνόπολις» στο Γκάζι.

Επιμέλεια: Χρήστος Τσαπακίδης

Υπεύθυνος με αποδείξεις Η εταιρεία που ξεχώρισε φέτος στον Εθνικό Δείκτη Εταιρικής Ευθύνης (CR Index), ο οποίος καταγράφει τις δράσεις εταιρικής υπευθυνότητας, δεν είναι άλλη από τον ΟΤΕ. Η επιχείρηση βραβεύτηκε στην κατηγορία “PLATINUM” για τις δράσεις εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που υλοποιεί διαχρονικά, καθώς και για τη σημαντική προσπάθεια που καταβάλλει στους τέσσερις βασικούς πυλώνες: κοινωνία, περιβάλλον, εργαζόμενοι και αγορά. Σύμφωνα με τον Δείκτη, ο ΟΤΕ ξεχώρισε το 2012 ανάμεσα σε 14 εταιρείες στη συγκριτική αξιολόγηση των επιδόσεών τους. Η επιχείρηση έλαβε, επιπλέον, και τον έπαινο “Best Progress PLATINUM award” για την εξαιρετική πρόοδο που σημείωσε τον τελευταίο χρόνο σε σχέση με την προηγούμενή του αξιολόγηση. Η κυρία Ντέπη Τζιμέα, διευθύντρια Εταιρικής Επικοινωνίας της εταιρείας, δήλωσε σχετικά: «Στον Ομιλο ΟΤΕ η εταιρική υπευθυνότητα είναι άρρηκτα δεμένη με την επιχειρηματική και καθημερινή πρακτική μας και εξελίσσεται δυναμικά σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας. Η φετινή μας ανώτατη διάκριση στο CR Index μάς δίνει ώθηση να συνεχίσουμε να αναπτυσσόμαστε υπεύθυνα». Ολοκληρωμένα προγράμματα για τη στήριξη της ελληνικής κοινωνίας με μεγάλη χρονική διάρκεια και συνέπεια αποτελούν οι υποτροφίες που δίνονται από τον ΟΤΕ και την COSMOTE, έχοντας έως σήμερα υποστηρίξει περισσότερους από 380 νέους στο ξεκίνημα των σπουδών τους, με περισσότερα από 2 εκατ. ευρώ. Επίσης, για 14 χρόνια ο ΟΤΕ και η COSMOTE έχουν υποστηρίξει περισσότερες από 35 μη κυβερνητικές οργανώσεις για το παιδί, με πάνω από 5 εκατ. ευρώ και έχουν συμβάλει στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης παιδιών που έχουν ανάγκη σε όλη την Ελλάδα. Η επιχειρηματική ανάπτυξη και λειτουργία γίνεται με πρόληψη για τη μείωση της επίδρασης στο περιβάλλον. Πρόσφατα, η εταιρεία τέθηκε επικεφαλής στο ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα LiveCity, που έχει ως στόχο την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών μέσω της χρήσης βίντεο.

21ος Αιώνας

Επιμέλεια: Χρήστος Τσαπακίδης

Δωμάτιο με «ατμόσφαιρα» Κάποιοι θέλουν το φωτιστικό τους να φωτίζει απλά το δωμάτιο. Για όλους τους άλλους, υπάρχουν τα φωτιστικά Forms in Nature της εταιρείας design Hilden & Diaz, τα οποία συνιστούν «γλυπτά φωτός». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Οτι, όταν ανάβεις το φως, το φωτιστικό ρίχνει στο δωμάτιο απόκοσμες σκιές ροζιασμένων κορμών, κλαδιών και περικοκλάδων στους τοίχους, δίνοντας την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε ένα

σκοτεινό σκηνικό βγαλμένο από τη φαντασία των αδελφών Γριμ ή ακόμη και στο δυσοίωνο και αρχαίο δάσος Φάγκορν της Μέσης Γης του Τόλκιν. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι ιδιαίτερα λειτουργικό άμα θέλεις να διαβάσεις ή να δεις τηλεόραση, αλλά μπροστά στη φόρμα τι χρειάζεσαι τη λειτουργικότητα;

Ποδήλατο-παζλ Υπάρχουν συναρμολογούμενα κρεβάτια, γιατί να μην υπάρχουν και συναρμολογούμενα ποδήλατα; Αυτή την απορία είχε η εταιρεία Sandwichbikes, όταν αποφάσισε να δημιουργήσει τα ομώνυμα ποδήλατα. Το sandwichbike είναι ένα ξύλινο δίκυκλο, το οποίο αποστέλλεται στον χώρο σου στα επιμέρους εξαρτήματά του. Εσύ καλείσαι να το συναρμολογήσεις. Και φρόντισε στο τέλος να μη σου περισσέψει καμία βίδα.

piodiaz.wordpress.com www.sandwichbikes.com

Ψηφιακή αρμαθιά

Για επικίνδυνες αποστολές

Κατατάξου!

Με το smartphone σου μπορείς να αλλάξεις κανάλια στην TV, να ορίσεις την επιθυμητή θερμοκρασία του σπιτιού και να κάνεις πολλά άλλα, όμως δεν μπορείς να κλειδώνεις και να ξεκλειδώνεις την εξώπορτά σου. Τουλάχιστον, όχι μέχρι τώρα. Σύντομα θα προσφέρεται και αυτή η επιλογή, χάρη στο August Smart Lock, ένα νέο σύστημα που εφαρμόζει πάνω στην κλειδαριά της πόρτας και επικοινωνεί με το smartphone σου (με λειτουργικό iOS ή Android) μέσω bluetooth. Οταν βρίσκεσαι με το κινητό σου κοντά στην πόρτα, το August την ξεκλειδώνει (όταν βρίσκεσαι απέξω) ή την κλειδώνει (αφού περάσεις μέσα). Επίσης, μπορείς να προσφέρεις έως δέκα ψηφιακά κλειδιά σε φίλους και συγγενείς σου, προκειμένου να μπαίνουν στο σπίτι χωρίς να χρειάζονται κανονικό κλειδί.

Αν είσαι από αυτούς που παίρνουν πολύ σοβαρά το μπάρμπεκιου και θέλεις να ανανεώσεις τον εξοπλισμό που χρησιμοποιείς, μπορείς να ξεκινήσεις αγοράζοντας την ποδιά Tactical BBQ Apron. Πρώτον, γιατί μοιάζει με αλεξίσφαιρο των ΕΚΑΜ και μπορείς να πουλάς «μούρη» στη γειτόνισσα φοιτήτρια που σε κρυφοκοιτάζει όταν δίνεις τη μάχη σου με τα κάρβουνα (by the way, κέρασε την κοπέλα και κανένα κεμπάπ, για να δει την τέχνη σου και να σπάσεις και τον πάγο). Δεύτερον, γιατί είναι πολύ βολική. Εχει κρικάκια και άλλα μεταλλικά κλιπ για να κρεμάς την πιρούνα, τη σπάτουλα και τη μασιά. Διαθέτει τσέπες για να τοποθετείς το αλάτι και τα μυρωδικά. Στο στήθος υπάρχει βέλκρο, όπου μπορείς να κολλάς τα σήματα που νομίζεις ότι μπορούν να κάνουν πιο κουλ την ποδιά σου (αν γίνεται κάτι τέτοιο). Η Tactical BBQ Apron είναι από 100% βαμβάκι και μπορεί να γίνει δική σου έναντι 35 δολαρίων συν τα έξοδα αποστολής.

Πολύ παλιά, σε έναν γαλαξία μακρινό, η σατανική Γαλαξιακή Αυτοκρατορία είχε στη διάθεσή της έναν ολόκληρο στρατό από κλώνους (τους “stormtroopers”), με τον οποίο εξουσίαζε χιλιάδες αστρικά συστήματα. Αρκετό καιρό μετά και αρκετά πιο κοντά, μία άλλη αυτοκρατορία, η Disney, σκοπεύει να δημιουργήσει έναν δικό της στρατό stormtroopers, ο οποίος δεν θα αποτελείται από κλώνους, αλλά από ξεχωριστά άτομα. Μην τρομάζεις, ο στρατός αυτός δεν θα έχει σκοπό την κατάκτηση του γαλαξία μας, αλλά την αποστολή των μελών του στα ράφια των πελατών της Disney. Και εξηγούμαι: έχοντας αγοράσει το πιο επιτυχημένο franchise επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών (το “Star Wars”), ο αμερικανικός κολοσσός media έχει βαλθεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο το νέο του απόκτημα. Μεταξύ άλλων, προσφέρει τη δυνατότητα να αγοράσεις μία κούκλα stormtrooper που θα φέρει το δικό σου πρόσωπο - ας είναι καλά η τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης. Κάθε κούκλα κοστίζει 99,95 δολάρια συν τα έξοδα αποστολής. Προλαβαίνεις να πεταχτείς έως τα Hollywood Studios της Disney για να σου την ετοιμάσουν;

www.august.com

www.thinkgeek.com

disneyparks.disney.go.com/blog

Training Ground

07-13.06.2013

Repeat, repeat, repeat! Οπως λέει και το γνωμικό, «επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως»... Μετά και τον θρίαμβο του Λονδίνου, ο Ολυμπιακός καλείται μέσα από τη σειρά των τελικών να αποδείξει πως έχει γίνει καλό «παπαγαλάκι». Η αποστήθιση του μαθήματος, απλή: το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι μαθητές του Μπαρτζώκα είναι να επαναλάβουν την περυσινή κατάληψη του μπασκετικού θρόνου της χώρας. Θα έχουν, έτσι, την ευκαιρία να περάσουν ένα σαφέστατο μήνυμα υπεροχής έναντι των Πρασίνων, αφήνοντας τους τελευταίους να αναπολούν τα περασμένα τους τα μεγαλεία.

Let the battle begin Κάθομαι στο γραφείο και ακούω ότι ο Ολυμπιακός πάει για «σκούπα» στους τελικούς των φετινών μπασκετικών playoffs. Το ακούω και χαμογελώ. Για να το λήξουμε το θέμα μια και καλή, ένα έχω να πω: Οπως δεν θα υπάρξει «σκούπα» στους τελικούς του ΝΒΑ, έτσι δεν θα υπάρξει και στους ελληνικούς τελικούς. Δεν μπορεί, βέβαια, κανείς να μην παραδεχτεί ότι φέτος οι έδρες είναι πιο ισχυρές από ποτέ. Για να σπάσουν θέλει καλέμι και σφυρί. Οι αγώνες θα κριθούν στην ψυχραιμία και στη συγκέντρωση των δύο ομάδων. Και σε αυτό το αίσθημα το κοιλιακό. Στο gut feeling, που λένε οι Αμερικανοί, στα άντερα που λέμε εμείς. Θα κρίνονταν, επίσης, στη φυσική κατάσταση των γκαρντς, όπως κρίθηκε η σειρά με την Μπαρτσελόνα, αλλά ο Παναθηναϊκός φρόντισε να κάνει διορθωτική κίνηση. Δεν ξέρω τι σόι άμυνα παίζει αυτός ο Κάρι (γιατί χέρι έχει), αλλά σίγουρα είναι καλύτερος παίκτης από αυτό το αστείο πλάσμα τον Μάρκους Μπανκς.

Με τον Ούκιτς κουρασμένο, ο Παναθηναϊκός είναι αντιμετωπίσιμος. Το είδαμε σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, όταν το κάρο το τράβαγαν μόνο αυτός και ο Διαμαντίδης. Με τον Ούκιτς ξεκούραστο, μπορεί και να αλλάξει το πράγμα. Μπορεί να ανοίξει, για παράδειγμα, το χέρι του το κροάτικο και να τραβήξει πεντέξι τρίποντα σερί, όπως ο Σπανούλης στον τελικό με τη Ρεάλ. Από εκεί και πέρα τα όπλα είναι γνωστά. Τρεις ο Μπράμος, τρεις ο Λάσμε, έξι ο Σχορτσιανίτης. Δεν μάθαμε τώρα ότι ο Μπράμος μπουρδουκλώνεται, ότι ο Λάσμε δεν έχει σουτ και ότι ο Σοφοκλής δεν έχει βολές. Ανοιχτό βιβλίο είναι ο Παναθηναϊκός, όπως και ο Ολυμπιακός. Εξού και καλό είναι να μην υποτιμάμε τον παράγοντα τύχη και τους κινδύνους των τραυματισμών. Είναι τόσο κοντά στο φίφτι φίφτι η σειρά, που ένα απλό διάστρεμμα μπορεί να γείρει αποφασιστικά την πλάστιγγα...

Με το πολυεργαλείο της ομάδας Εϊσι Λο στις επάλξεις και τον αρχηγό άρτι αφιχθέντα από το μαιευτήριο όπου γέννησε η γυναίκα του τον τρίτο τους γιο (σημάδι ευοίωνο, καθώς κάθε της γέννα συνοδεύεται από τίτλο για τον Kill Bill), τα πάντα φαντάζουν ιδανικά. Εκτός, βέβαια, από τις συνηθισμένες πια παραφωνίες. Τις στοχευμένες -και άστοχες ταυτόχρονα- ενέργειες παραγόντων και μερίδας του Τύπου να κρατήσουν αναμμένο το φιτίλι της καφρίλας. Στο ίδιο έργο θεατές ξανά, θα παρακαλάμε να φύγουν σώοι και αβλαβείς οι παίκτες δύο εκ των μεγαλύτερων στην Ευρώπη συλλόγων που έχουν την ατυχία να εδρεύουν στο Ελλαδιστάν... Ας ελπίσουμε, λοιπόν, η επανάληψη φέτος να μην έχει επεισόδια στο «κάδρο» της, αλλά μονάχα το περυσινό μαγικό déjà vu. Oχι τίποτε άλλο, αλλά μετά το ποδόσφαιρο, το πόλο και το βόλεϊ, ο μπασκετικός Ολυμπιακός είναι ο τελευταίος που καλείται να κάνει το καθήκον του προτού βγούμε ξέγνοιαστοι στις παραλίες... Ρωμαίος Γκίγκλης

Χρήστος Ξανθάκης

Στιγμιότυπα Πόλης

Ο πόλεμος της σίσα Για τη σίσα και τα παρελκόμενα σας τα γράφω μήνες τώρα. Και δεν τα γράφω μόνο εγώ, τα λένε κι άλλοι. Ιδίως όσοι έρχονται αντιμέτωποι με την κατάσταση σε καθημερινή βάση. Πάσης φύσεως θεραπευτές δηλαδή, κάτοικοι της διακεκαυμένης ζώνης, ακόμη και απλοί αστυνομικοί από τα περίπολα. Εδώ είναι το δηλητήριο και την κάνει τη δουλειά του. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα. “Τhe future ain’t tomorrow, the future is today”, που θα έλεγαν και οι Amon Duul ΙΙ. Σε απλά ελληνικά, «το μέλλον δεν είναι αύριο, το μέλλον είναι σήμερα». Να λύσουμε αρχικώς μια δυο παρεξηγήσεις. Κανένας από τους χρήστες δεν ρίχνει μέσα του υγρά μπαταρίας. Ακόμη και οι πιο τρελαμένοι γνωρίζουν ότι μερικά πράγματα καλόν είναι να τα αποφεύγουν. Τα υγρά μπαταρίας, καθώς και μια σειρά από όχι και τόσο αθώα χημικά χρησιμοποιούνται στην παρασκευή της σίσα, η οποία με τη σειρά της είναι μια απλή παραλλαγή του crystal meth. Της μεθαμφεταμίνης εν ολίγοις, ενός ναρκωτικού βάρβαρου και συντριπτικού, που σε μεταμορφώνει από άνθρωπο σε βρικόλακα εντός σύντομου χρονικού διαστήματος. Περισσότερα επ’ αυτού σε λίγο. Να επιση-

μάνω πρώτα ότι η σίσα, ως χημικό προϊόν, φτιάχνεται σε εργαστήρια, τα γνωστά ανά την υφήλιο meth labs. Τα εργαστήρια αυτά δεν χρειάζονται πολύ χώρο και ειδική διαμόρφωση, ακόμη και στην κουζίνα ενός σπιτιού στήνονται με ευκολία. Με μοναδική ευκολία επίσης λαμπαδιάζουν και εκρήγνυνται, οπότε μην απορήσετε αν αυτές τις μέρες ακουστεί κάνα μεγάλο μπαμ στο κέντρο της Αθήνας ή στα πέριξ αυτού. Είναι η σίσα πιο καταστρεπτική από την ηρωίνη; Από άποψη ιατρική δεν το γνωρίζω (overdose από crystal meth δεν έχει παρατηρηθεί), ρωτήστε όμως καλύτερα έναν γιατρό. Εκείνο που μπορώ να πω είναι ότι οι έμποροι της σίσα έχουν κλέψει αρκετούς πελάτες από τους εμπόρους της πρέζας. Το προϊόν τους γαρ είναι πολύ πιο φτηνό (και με δυο τρία ευρώ το βρίσκεις), οπότε με ελάχιστη ζητιανιά εξασφαλίζει κανείς ολίγα λεπτά αποχαύνωσης. Διαφορετικό είναι, επίσης, το στάτους των χρηστών. Οπως όλοι ξέρουμε, τα πρεζόνια σε λίγες μόνο περιπτώσεις εμφανίζουν βίαιη συμπεριφορά και πάλι αντιμετωπίσιμα είναι. Αντιθέτως, οι χρήστες crystal meth είναι πολύ πιο επιθετικοί και ζόρικοι και θυμωμένοι. Αν σου ζητή-

σουν, για παράδειγμα, λεφτά και δεν τους δώσεις, σε πλακώνουν στα βρισίδια, ενώ οι πρέζονες απλώς κλαίγονται. Εν γένει εμφανίζουν αρκετά συμπτώματα τρέλας (τους βλέπεις συχνά να μιλάνε στον αέρα), τρέχουν άσκοπα δεξιά και αριστερά και λυσσάνε αν δεν καταφέρουν να εξασφαλίσουν τα χρειαζούμενα. Τα καταθέτω όλα αυτά, εν όψει μελλοντικών περιστατικών. Για την ώρα, η πιάτσα της σίσα έχει κατέβει προς Μάρνη μεριά, με διαρκείς προσπάθειες για άνοδο προς τη Σολωμού. Μερικές μέρες εγκαθίσταται Εξάρχεια, ύστερα απωθείται και πάλι. Από τις μελλοντικές της μετακινήσεις θα φανεί αν θα κερδίσει ή αν θα χάσει τον πόλεμο των ναρκωτικών στην Αθήνα. ΥΓ: Μια ελάχιστη γεύση από την κουλτούρα του crystal meth μπορούν να σας δώσουν η ταινία “The Salton Sea” με πρωταγωνιστή τον ακαταμάχητο Val Kilmer και το μυθιστόρημα “Hollywood Station” του αξιοδιάβαστου Joseph Wambaugh. Χρήστος Ξανθάκης