Metropolis Free Press 16.11.12 by Metropolis

Ä±« §£ Í Í Í

Για ένα μή να στο Κα κογιάνν

xx Í

ης

3o Low Bu dget Festiv al

ȂǹȎȅȊ

£ Ä£ «¨¬²¦ Ä¬¢Ä|¨²¦£ ¡i §¢°Ä

Ä Ä

£Ä¡²§ ¥ °Ä¨²Ä i© i

¨Ä$GOÄ×M<?=LÄÛ=KLAN9DÄ ©£¬« £

,OADA?@LÄ Ä¬© £

"'Ͱ 1

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 ::: 0(75232/,635(66 *5

για ολα οσα συμβαινουν μερα και νυχτα στην αθηνα...

Ä±« §£ Ä"MEHAF?ÄÛAK@

Ä ² ¦£ iÄ §«£³Ä § § £Ä¬¢Äy ¡¢ ¡¢

ÄÄ Ä ¦ °Ä| i ¥¨ ¬¢°Ä¥ £Ä¨Ä¥£® « §£Ä¨²

£Ä ©¦¨ Ä §®«¯©¨£Ä¨²Ä[%AKL=JGÄ×MɉGaÄ

}§ Ä § ÄJG;CÄ F ÄJGDD

s« ¨²§Ä i Ä ©¨ ¢Ä ¨£ Ä « ¬¨°Ä w §® ¥¢° Ä {®¢§ Ä t

¦¢¡£ §§¢ Ä {®¢§ ¨° Ä {®¯°Ä t¢i¨²¦ ° Ä {«¡²«ªÄ ©¨³ª§¢ Ä s£ §§¢°Ä ²«¨¡£ª«¡¨° Ä| ¬ ¦¢°Ä ¨° Äv Äx£i©¦

v v Í v ~ ÍÍÍ

KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Νικήτας Καραγιάννης • Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης • Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Κατερίνα Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Μαρίνα Κατσάνου, Κίκα Κυριακάκου, Κώστας Κωνσταντίνου, Βασίλης Νέδος, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη • Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. +CRPMNMJGQÍ.PCQQ UUU KCRPMNMJGQNPCQQ EP

...κατεβασε το

ȃȅǼȂǺȇ,2<

| s x Áx v | ::: 0(75232/,635(66 *5

¶tu´¹iµnjsl°À

Àv ® À¯¸ r Είδα την αφίσα και μου ’ρθε ταμπλάς. «Ο Πάνος Κιάμος στο Club 22, Βουλιαγμένης 22, Ρεζερβέ τηλέφωνο κλπ». Για μια στιγμή ένιωσα ότι βεβηλώθηκαν τα ιερά και τα όσια εντός μου. Πώς αισθάνονταν, ας πούμε, οι Βυζαντινοί όταν έμπαιναν οι Τούρκοι στις εκκλησίες; Οι Κολωνακιώτες όταν τα σπάγανε τα μπαχαλάκια στη Σκουφά; Οι Ολυμπιακοί όταν ο Τάσος Μητρόπουλος φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος; Κάπως έτσι. Γιατί το Club 22 δεν είναι απλώς ένα κακάσχημο (και αυθαίρετο;) κτίσμα, περικυκλωμένο από δεκάδες συνεργεία αυτοκινήτων. Είναι ο πρώτος γκαγκάν συναυλιακός χώρος στην Αθήνα, ο χώρος από όπου ξεκίνησε η συναυλιακή άνοιξη στην Ελλάδα ολόκληρη. Ως εκείνη την καταιγίδα ζωντανών εμφανίσεων στη σκηνή του στα μέσα του ’87, τι είχαμε να μετράμε δηλαδή; Τον Gallagher στη Φιλαδέλφεια, τους Νew Order στο Σπόρτιγκ, τον Nick Cave στο Hima, άντε μερικές ακόμη εμφανίσεις, μίνι ο κατάλογος, ψιλοπράγματα σε σχέση με την καταιγίδα που ακολούθησε. Και όλα ξεκίνησαν από το Club 22. Μεταξύ άλλων και η καριέρα μου στη δημοσιογραφία! Το θυμάμαι σαν τώρα. Το Φεβρουάριο του ’87 είχαμε ξεκινήσει ένα τσούρμο πιτσιρικάδες την αναγέννηση του πειρατικού σταθμού Star Radio. Εγώ έπαιζα τα «ανεξάρτητα» μεταμεσονυκτίως και έβγαζα πέρα την εκπομπή με τα γράμματα των ακροατών, πλάι στους Γιάννη Γαλάνη και Στέλιο Μανουσάκη. Σουξέ το ραδιοφωνάκι, χαρές μεγάλες, φιλοδοξίες ακόμη μεγαλύτερες. Μου άνοιξε η όρεξη. Είδα ότι βαριόταν ο Δασκαλόπουλος να γράφει τακτικά στο «Σχολιαστή», βρήκα ένα κονέ, έκανα την επαφή, εμφανίστηκα μια ωραία πρωία στα γραφεία τους, «ήρθα, εγώ θα το κάνω». Με κάποιον τρόπο τούς έπεισα. Πρώτη μου αποστολή οι Green on Red. Το ’φερα από δω, το ’φερα από κει, έκλεισα συνέντευξη με τον κιθαρίστα τους, τον Chuck Prophet. Εσπευσα στο Holiday Inn (βλέπε σημερινό Crown Plaza) παρέα με τον συμφοιτητή και συνοδοιπόρο Μιχάλη Παναγιωτάκη για συμπαράσταση (ναι, τα είχα κάνει επάνω μου), τα ’παμε, τα μιλήσαμε, όλα καλά. Πού να ήξερα εκείνη την ώρα, μια

μέρα ακριβώς πριν αρχίσουν οι τρεις διαδοχικές εμφανίσεις των Green on Red στο Club 22, ότι το συγκρότημα θα διαλυόταν στην Αθήνα, στο συναυλιακό χώρο μέσα και ότι θα έγραφαν στις εγκυκλοπαίδειες και στο ίντερνετ για το θλιβερό συμβάν; Η παράγκα στην αρχή της Βουλιαγμένης έγινε κομμάτι της rock ’n’ roll μυθολογίας. Αλλά είχε και άλλα το μενού. Είχε τους Three Johns, το γκρουπ ενός από τα μεγαλύτερα αστέρια της indie και alt σκηνής, του Jon Langford. Μέρα μεσημέρι πήγα να του πάρω συνέντευξη στο Club 22, με τον ήλιο ντάλα. Ο Langford μέσα στη φιλοφρόνηση και στο γέλιο, τυπικός Ουαλός του παλιού, καλού καιρού, ενθουσιάστηκε όταν έμαθε ότι ήμουν και εγώ παλιοκομμούνι σαν τα μούτρα του. Οταν ήρθε η ώρα να τον φωτογραφίσω, μου είπε: «Εδώ μέσα θα βγει νεκροταφείο, να βγούμε στον προθάλαμο». Βγήκαμε, βρήκα έναν περαστικό, του έδωσα την κάμερα (άλλες εποχές...) και μας απαθανάτισε με υψωμένες τις γροθιές στον αέρα. Damn fuckin’ right.

Η συνέχεια; Η συνέχεια περιλάμβανε μια άθλια συναυλία των Wipers, όπου το κατάλαβε ο frontman τους ο Greg Sage πόσο άθλια ήταν και τους ξανάβγαλε στη σκηνή και έπαιξαν μία ώρα και ένα τέταρτο επιπλέον, στο συγκλονιστικότερο encore που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Είχε και Robyn Hitchcock στα ντουζένια του, είχε Peter Hammill με ένα πιάνο μόνο και κεριά αναμμένα, νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες. Οπως ονειρεμένη ήταν και η νύχτα στο πάρτι του Star Radio το Νοέμβριο (16 Νοεμβρίου για την ακρίβεια) του ’87. Κόσμος πολύς, σουξέ, χαρές και πάει λέγοντας. Ηταν όμως στα τελειώματα τόσο το ραδιοφωνάκι όσο και ο συναυλιακός χώρος. Εμάς θα μας κατάπινε ο Top FM του Χρήστου Λαμπράκη, εκείνο θα το ισοπέδωνε το ΡΟΔΟΝ του Φώτη Μπόμπολα. Και ύστερα από 25 χρόνια, θα έβλεπα μαρκίζα μπουζουκλερί στο Club 22. Μαρκίζα με Πάνο Κιάμο παρακαλώ. Αλλη μία απόδειξη ότι δεν υπάρχει Θεός;

('Á-! Á+( Ͱ

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

i¹°¹t¼t¯¹iÀlÀ¶iª¶iªt»l»i Í

Στα δύσκολα είναι φυσικό να βουλιάζουμε στην κατήφεια. Και τα δύσκολα σε αυτό τον τόπο, σε αυτή την πόλη έχουν εγκατασταθεί καιρό τώρα. Πριν ακόμη ξεσπάσει η κρίση. Από εκείνες τις ημέρες που μετατρεπόταν το κέντρο της Αθήνας σε πολεμική ζώνη από υποτιθέμενους «σουπερ-επαναστάτες» νεολαίους. Τότε άρχισε να πληγώνεται η πόλη. Ηρθε και η κρίση. Αδειασαν οι βιτρίνες. Λουκέτα. Απλώθηκε βαριά κατήφεια. Μερικοί πολύ το χάρηκαν. Να φανεί έτσι το σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού, είπαν. Καταδίκασαν ακόμη και την πρωτοβουλία της ομάδας από την Σχολή Καλών Τεχνών να παρέμβει εικαστικά στις άδειες βιτρίνες πέρυσι τα Χριστούγεννα. Περισσότερη

κατήφεια. Να συρθεί στον πάτο ο τόπος, η πόλη ολόκληρη. Το έπαθε και αυτό. Κι όμως, βλέπω να ζωντανεύουν οι γειτονιές. Μικρά καφέ ανοίγουν στη δική μου. Και γεμίζουν. Αδειασαν άλλες, μου λένε. Εκείνες ίσως που είχαν «φουσκώσει» βιαστικά να χωρέσουν τη μανία για ξεσάλωμα που είχε καταλάβει την πόλη. Αλλαξε ο τρόπος ίσως που συναντιέται ο κόσμος. Γιατί η συνάντηση είναι που παραμένει ανάγκη. Αυτή δεν θα σβήσει. Την είχαμε αντικαταστήσει με την επίδειξη. Με συνωστισμό στις μοδάτες αρένες. Μόνο και μόνο για να αφηγηθούν την επομένη στο γραφείο τους οι χούλιγκαν του γλεντοκοπήματος, ράκη από το ξενύχτι, τη «ζημιά» που έκανε η

παρέα τους στο μαγαζί. Είναι αυτοί που έμειναν μουδιασμένοι να περιμένουν την «καλή είδηση». Να βρέξει λεφτά στον τόπο, στην πόλη, στις τσέπες τους - όπως νόμιζαν ότι συνέβαινε την εποχή που σπαταλούσαν τα καταναλωτικά στις λουλουδούδες. Θυμάμαι μια φράση του Λευτέρη Βογιατζή, αυτού του επίμονου υπηρέτη του θεάτρου σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ: «Αισιοδοξία είναι τρόπος ζωής, δεν είναι μια καλή είδηση». Με άλλα λόγια, δεν είναι μια στιγμή, είναι προσπάθεια ολόκληρης ζωής. Δεν είναι γλεντοκόπι, είναι η ψυχική ευφορία που δίνει η συνάντηση με ανθρώπους. Και αυτό έχει αρχίσει να συμβαίνει και πάλι. i rÀ¼ r

4(%À3-!24À!4(%.)!. Οταν είναι καλεσμένος σε σπίτια φίλων: • Πηγαίνει μισο-χορτάτος. Τα λουκούλλεια γεύματα ανήκουν στο παρελθόν. • Δεν πηγαίνει ποτέ με άδεια χέρια. Ακόμα και αν η συνεισφορά του είναι ένα κέικ από τα χεράκια του. • Δεν εκφράζει πολιτικές απόψεις όταν δεν γνωρίζει τους υπόλοιπους παριστάμενους. Το πάρτι ενδέχεται να σχολάσει πριν καν βγουν τα πρώτα στο τραπέζι. • Δεν φοράει ξώπλατο ούτε T-shirt. Εκτός αν έχει ενημερωθεί ότι η θέρμανση λειτουργεί στο φουλ. • Δεν αναφέρεται στις επαγγελματικές επιτυχίες του. Είναι πιθανόν οι υπόλοιποι να μη συμμερίζονται τη χαρά του. • Είναι πρόθυμος να παίξει παντομίμα ακόμα και αν έχει κλείσει προ πολλού τα πέντε.

• Δεν συγκρίνει τα τάκος της οικοδέσποινας με εκείνα που δοκίμασε στο Μέξικο Σίτι. Από τον κανόνα εξαιρούνται οι Μεξικανοί. • Δεν ανοίγει διερευνητικά την τηλεόραση. • Δεν ανοίγει διερευνητικά το κομπιούτερ. • Δεν πίνει την κάβα του σπιτιού. Πολλώ δεν μάλλον αν ήρθε με άδεια χέρια. • Δεν στέλνει την οικοδέσποινα για προμήθειες τόνικ, σόδας κά. στο ψιλικατζίδικο. Ζητάει κάτι που υπάρχει στο σπίτι. • Δεν δανείζεται την ομπρέλα των οικοδεσποτών για να επιστρέψει σπίτι του. Καλεί ταξί. • Δεν πάει πουθενά χωρίς τα τσιγάρα του. Η τράκα είναι το υπ’ αριθμόν ένα γνώρισμα του ανεπιθύμητου. ´®¸À· ½ ®

4/Àtsj¹ªtÀ»tuÀmuªÀm¿°»i Ο κυρ Κώστας έχει το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Είναι 60 χρόνων με δυο παιδιά. Ησυχος άνθρωπος, αν και αρκετά γκρινιάρης. Αγοράζεις τσιγάρα και ακούς συνήθως τα παράπονά του για τη ζωή γενικώς και την κατάσταση της χώρας ειδικώς! Στο κλίμα της εποχής, τον αντιμνημονιακό του λόγο τον βγάζει πού και πού. Ως εκεί όμως. Τίποτα ακραίο. Μια δυσαρέσκεια, που δεν διαφέρει από αυτή που όλοι νιώθουμε. Τι με έπιασε και τα γράφω σήμερα όλα αυτά; Χθες το βράδυ είδα τον κυρ Κώστα στην τηλεόραση, στις ειδήσεις. Το ρεπορτάζ ήταν από μια διαδήλωση που εξελίχθηκε σε άγρια επίθεση σε έναν πολιτικό. Και μου ήταν πολύ δύσκολο να αναγνωρίσω τον κυρ Κώστα στη σκηνή που έβλεπα. Δεν ήταν απλώς ένας άνθρωπος που μετείχε σε διαδήλωση. Ηταν ένας έξαλλος άνθρωπος που φώναζε και έλεγες πως, αν καταφέρει να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών, θα μπορούσε και να δείρει τον πολιτικό! Δυνάμωσα τον ήχο στην τηλεόραση για να καταλάβω το λόγο της διαμαρτυρίας. Ηταν, λέει, ομολογιούχοι του δημοσίου. Ανθρωποι που είχαν επενδύσει λεφτά σε ελληνικά ομόλογα και, με το κούρεμα, έχασαν! Ανθρωποι πολύ αγριεμένοι. Πήγα στο περίπτερο σήμερα το πρωί. «Κυρ Κώστα, σε είδα στην τηλεόραση χτες», του είπα. Με κοίταξε με τρομαγμένο ύφος. Αρνήθηκε πως ήταν εκείνος: «Κι άλλοι μου το είπανε. Δεν ήμουν εγώ. Πού να βρω εγώ λεφτά για ομόλογα», μου είπε χωρίς να αφήνει περιθώριο. Εκανα πως τον πίστεψα. Τι περίεργα που έχουν γίνει όλα γύρω μας... Ο κυρ Κώστας πάει σε διαδήλωση, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του. Αγριεύει και χάνει τον έλεγχο. Θηρίο ανήμερο ήταν αυτός που έδειξε η τηλεόραση! Λίγο μετά όμως, φοβάται να υποστηρίξει αυτό που τον έκανε έξαλλο. Ελπισε πως θα πλουτίσει κι αυτός κάποια στιγμή και έχασε. Στη διαδήλωση, δίπλα στους άλλους, βγάζει την οργή του. Μετά, μόνος, γίνεται πάλι ο κανονικός, μικρός άνθρωπος. Αλήθεια, άξιζε τον κόπο να μπλέξει με ομόλογα και κέρδη; Μπορεί και να λέει αλήθεια ότι δεν ήταν αυτός. Μήπως έχει σχέση ο σημερινός εαυτός του με τον κυρ Κώστα που μετείχε στο όνειρο της πλούσιας Ελλάδας λίγα χρόνια πριν; i

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5 µ r À Às ± Àª Àv ® À» ¸ ¸ ± Àµ r Àn¸

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ ¹¨º¹|¹ ¨¶ ¨²¸ ¨ ´¸ |²¨ µ ´¨¶´ ¨ ~¹ Ð¨

04.©5 #(2 ©ÏÎÓÉ

Η αυγή χαράζει, μια άλλη μέρα για ζέστη και σιωπή ετοιμάζεται. Πέρα στη θάλασσα ο αγέρας της αυγής ζαρώνει και γλιστρά. Είμαι εδώ ή εκεί, ή πιο κάτω. Στην αρχή μου.* Είναι αλήθεια εξαιρετικά δύσκολο να βρούμε ένα σημείο να τοποθετηθούμε. Πού βρισκόμαστε σε σχέση με όσα συμβαίνουν, ποια είναι η θέση μας απέναντι στο σύνολο, σε ποιο σημείο έχουμε φτάσει στη ζωή μας. Είναι δύσκολο να βρούμε ένα ρόλο και μια σωστή στιγμή μέσα στον κόσμο. «Είμαι εδώ / ή εκεί, ή πιο κάτω», γράφει ο Ελιοτ. Εκεί μάλλον είμαι και εγώ και όλοι. Καλό είναι να θυμόμαστε καμιά φορά τους στίχους του σημαντικότερου ποιητή του 20ού αιώνα. Εν προκειμένω βέβαια υπάρχει μια μικρή αφορμή. Μέσα στην εβδομάδα πέθανε στα 86 της χρόνια η Βάλερι Ελιοτ, η δεύτερη σύζυγος του νομπελίστα ποιητή. Ηταν 38 χρόνια νεότερή του, φανατική αναγνώστριά του πριν τον γνωρίσει, αφοσιωμένη σύζυγος τα χρόνια που έζησαν μαζί, συνεπής και αξιοπρεπής διαχειρίστρια του έργου του Ελιοτ μετά το θάνατό του. Από το λογοτεχνικό κόσμο είχαμε άλλη μία «αποχώρηση» μέσα στην εβδομάδα, όχι βέβαια επειδή πέθανε, αλλά επειδή απλώς αποσύρθηκε από τη συγγραφή· ο Φίλιπ Ροθ ανακοίνωσε ότι η «Νέμεσις» ήταν το τελευταίο του βιβλίο. «Αφιέρωσα τη ζωή μου στα μυθιστορήματα. Τα μελέτησα, τα δίδαξα, τα έγραψα και τα διάβασα. Αποκλείοντας έτσι σχεδόν οτιδήποτε άλλο. Αρκετά», δήλωσε ο ίδιος ο 78χρονος συγγραφέας. Οι Αμερικανοί φωνάζουν ότι ο Ροθ έπρεπε να έχει βραβευτεί ήδη με το Νόμπελ και ότι η απογοήτευσή του ίσως οφείλεται στον άλλον ένα χρόνο «απόρριψης» της Σουηδικής Ακαδημίας. Ωστόσο, ως αναγνώστες, χωρίς να μετράμε το λογοτεχνικό μας ενδιαφέρον σε βραβεία, πρέπει να παραδεχτούμε ότι κανείς άλλος εν ζωή συγγραφέας δεν πέτυχε τόσο όσο ο Ροθ να συνδυάσει την ποιότητα με τη συχνότητα και την εμπορικότητα. Αλλά οι μέρες της αφθονίας τελειώνουν πάντα. «Η αυγή χαράζει, μια άλλη μέρα / για ζέστη και σιωπή ετοιμάζεται». Εκτός αν κάποιος θέλει να το δει αισιόδοξα. Μπορεί. Αρχίζοντας ίσως από την εξάσκηση της αδιαφορίας ή της δυναμικής παρέμβασης. Υλικό εκεί έξω υπάρχει άφθονο και για τα δύο. *Στίχοι από τα «Τέσσερα Κουαρτέτα» του Τ.Σ. Ελιοτ (εκδ. της Εστίας) σε μετάφραση Γ. Νίκα i À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

Αφού ο Ομπάμα και ο Ρόμνεϊ «έκαναν το κομμάτι τους», η προσοχή στρέφεται πλέον στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως και συγκεκριμένα στην ανακήρυξη της νέας ηγεσίας του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Κίνα. Η αχανής χώρα των 1,3 δισ. ανθρώπων έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά από προβλήματα και προκλήσεις, τις οποίες προσπαθεί να σταχυολογήσει το BBC με εκτενές άρθρο του. «Μπορεί τα τελευταία χρόνια να έχει βγάλει από το καθεστώς της φτώχειας περίπου 500 εκατ. άτομα, το οικονομικό μοντέλο της Κίνας όμως πρέπει να αλλάξει», συνηγορεί το κείμενο. Αυτό θα γίνει αφενός δίνοντας περισσότερη έμφαση στην πρωτοβουλία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αφετέρου αποδομώντας τον ηγετικό ρόλο των επιχειρήσεων-γιγάντων που ελέγχονται από το κράτος. Ενα ακόμη στοίχημα για τη νέα ηγεσία αφορά την αντιμετώπιση των έντονων εισοδηματικών ανισοτήτων που παρατηρούνται ανάμεσα στις αστικές και τις αγροτικές περιοχές της χώρας, ενώ ιδιαίτερη βαρύτητα πρέπει να δοθεί και στο ότι η Κίνα αποτελεί το μεγαλύτερο ρυπαντή. Αναφορά γίνεται, τέλος, και στα ποσοστά απόφοιτων πανεπιστημίου, τα οποία έχουν υπερεξαπλασιαστεί συγκριτικά με το 1998, όπως επίσης και στο γεγονός ότι η κοινωνική δικτύωση έχει καταστήσει πιο έντονη την «κριτική από τα κάτω». Τα δύο αυτά στοιχεία έχουν ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών των πολιτών πολύ πιο ψηλά από το να ζητούν απλά και μόνο εργασία και περισσότερο πλούτο. Σε απλή μετάφραση, οι Κινέζοι «δεν κάνουν πλέον τους Κινέζους». s ª À

ÔÎ© ×ÓÉÎÏË ©Ö Ó©Í É© ËÎØÓÔ×Ó©ÖÉ© ÔÓÖÎÉ©ÖÔ× Ο ένας έκανε λόγο για «νομιμοποιημένο βιασμό». Ο άλλος δήλωσε ότι, αν μια γυναίκα έμενε έγκυος έπειτα από βιασμό, αυτό θα ήταν θέλημα Θεού. Ε, τι άλλο θα έπρεπε να κάνουν οι ρεπουμπλικάνοι για να αποξενώσουν τις γυναίκες ψηφοφόρους, ειδικά όταν είχαν απέναντί τους τον Ομπάμα που υποστήριζε πολιτικές όπως την κάλυψη των εξόδων άμβλωσης από τα ασφαλιστικά ταμεία και το πρόγραμμα Planned Parenthood (που παρέχει συμβουλευτικές υπηρεσίες σχετικά με την αναπαραγωγή και χρηματοδοτεί αμβλώσεις); Οι πρόσφατες εκλογές αποκάλυψαν ένα νέο χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών, το οποίο σχετίζεται με την πολιτική τοποθέτηση: Ο Ομπάμα μπορεί να έχασε από τον Ρόμνεϊ στους άνδρες κατά 7 μονάδες, υπερκάλυψε όμως τη διαφορά χάρη στις γυναίκες, οι οποίες τον προτίμησαν με διαφορά 11 μονάδων, μας υπενθυμίζει η Ελινορ Κλιφτ του Daily Beast. Οσο για την τύχη των ρεπουμπλικάνων υποψήφιων γερουσιαστών που ξεστόμισαν τις κοτσάνες περί βιασμού, ο Τοντ Ακιν έχασε στο Μισούρι από την Κλερ ΜακΚάσκιλ και ο Ρίτσαρντ Μέρντοκ από τον Τζο Ντόνελι στην Ιντιάνα. “Hell hath no fury like a woman scorned”, που λένε και οι Αγγλοσάξονες. v »

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇ,2<

ÆÎÑÏ ôô~ÄÊÑÒ ÉÏÒ

ÉÕØÎÖËÏÖÔÓÎÏË ©ÔÐÔÕ ÎË © ÏÉÎ© ÉÕÉ ÓÎË

*Αθήνα είναι μόνο ο δακτύλιος

Τη στιγμή που το αθηναϊκό αστικό τοπίο έχει να επιδείξει λίγα πράγματα από άποψη αρχιτεκτονικής των κτιρίων, σε άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει κτιριακά συγκροτήματα που κόβουν την ανάσα. Είτε λόγω της πρωτοτυπίας και του θαυμαστού design τους, είτε λόγω της κιτς κατασκευής τους. Η ιστοσελίδα του “Time” μας συστήνει μερικά από αυτά. Μιλώντας για κιτς, υπέρτατο παράδειγμα του είδους αποτελούν τα γραφεία της εταιρείας Longaberger στο Οχάιο (φωτό 1). Ξέρω ότι δεν θα σας περνούσε ούτε μία στο εκατομμύριο από το μυαλό, για αυτό οφείλω να σας ενημερώσω ότι η εν λόγω εταιρεία κατασκευάζει χειροποίητα καλάθια. Ο Ταϊβανέζος αρχιτέκτονας που σχεδίασε ένα από τα ψηλότερα κτίρια του κόσμου, το Taipei 101, έμελλε να φτιάξει και ένα από τα πιο άσχημα (φωτό 2), ενώ το αφιέρωμα συμπεριλαμβάνει και μεγαλουργήματα, όπως το μουσείο Guggenheim στο Μπιλμπάο, το υδάτινο πάρκο του Λονδίνου και οι «Πύργοι της Φλόγας» στο Μπακού (φωτό 3). Αλλο παράδειγμα αρχιτεκτονικής τρέλας, οι Cross # Towers (φωτό 4) που κατασκευάζονται στη Σεούλ από μια σουηδική αρχιτεκτονική εταιρεία. Πρόκειται για δύο πύργους οι οποίοι τέμνονται κάθετα από δύο παράλληλες γέφυρες, δημιουργώντας έτσι το γνωστό hashtag (#). Ευκολάκι. Αν τους βαστάει, ας προχωρήσουν στη δημιουργία του πύργου @... s ª À

¹¼¨¶~¹º ¨¸ ¨²½ ¨ |¹y¹¨ y´ »´¨¸ ¨~ º ¨¶¹¼| º´ Αντίθετα με μερικούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει τον τελευταίο καιρό και πλήττω -και με δυο ταφ και πλήτω και με ένα και μόνο- που τους σκέφτομαι και πλήττω και στη σκέψη ότι μπορεί να ξαναμιλήσω μαζί τους, στην πόλη, στο Κέντρο, όσο και να πλήττω, δεν πλήττω ποτέ. Ας μου φωνάζει ο γείτονας Ξανθάκης από τις διπλανές σελίδες ότι τα παραλέω πικρά. Γιατί όμως αγαπάω την πόλη; Απλώς λατρεύω την ασυναρτησία της. Και όλα όσα ξεπηδάνε μέσα από αυτήν. Σκέψεις, ιδέες και πράξεις. Η Αθήνα έχει flats στο Βύθουλα και παράγκες δίπλα στο Κολωνάκι. Σε κάθε περίπτωση, είναι καλύτερα από τις μεζονέτες της περιφέρειας. Βεβαίως, προτιμώ τους ανθρώπους που έφτασαν εδώ από μια επαρχία και ενσωματώθηκαν από αυτούς που μεγάλωσαν στο προάστιο και διατηρούν επίμονα το προνόμιο να είναι από άλλο κυβερνοδιάστημα, οι ολίγον αποτυχημένοι φλώροι - underground με όνειρο τη μετανάστευση σε πιο συγκροτημένα μέρη. Αυτοί απαξιώνουν την πόλη περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Η ασυναρτησία της πόλης ωστόσο είναι τόσο μεγάλη, σχεδόν ακαταμάχητα προκλητική, που αγγίζει τα όρια της τέχνης. Υπάρχει παντού γύρω μου, γύρω μας, σαν τον αλεατορισμό, τη μουσική του τυχαίου, σαν έργο του John Cage. Στο musicircus Αθήνα όλοι συμμετέχουμε σαν καλλιτέχνες σε event χωρίς πολλούς κανόνες και συνυπάρχουμε με μια σχετική ελευθερία. Αν αυτό στην τέχνη λέγεται performance, στην άναρχη πόλη μάλλον δημιουργεί μερικά προβλήματα. Και σε εμάς που είμαστε το ίδιο ασυνάρτητοι. Πεζοί, ποδηλάτες, οδηγοί δίτροχων και τετράτροχων, όλοι πέφτουμε με τεράστιο ενθουσιασμό στο σχέδιό μας χωρίς να σκεφτούμε να συμπεριλάβουμε κανέναν άλλο. Εχω κολλήσει πίσω από τους ποδηλάτες του Freeday και ας μπαίνω στο διαδίκτυο μήπως και βρω τις διαδρομές τους (δεν τις βρίσκω). Παρασκευή βράδυ στο ταξί, έχω χάσει την παράσταση που πλήρωσα, δεν υπάρχει καμία λωρίδα ανοιχτή στο δρόμο να περάσουν αυτοκίνητα και βέβαια βράζω, γιατί κάνουν μια κατάληψη που με επηρεάζει. Επειδή δεν είμαι μαζί τους στην ποδηλατάδα, δεν σημαίνει ότι είμαι και εχθρός τους για να τιμωρηθώ. Μια συνεννόηση χρειάζεται για την performance της ζωής. Για το πότε αρχίζει, πότε τελειώνει και πού θα γίνει. Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στη φαντασία. i Àn A BOZONI METROPOLISNEWS GR

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

LOW BUDGET FESTIVAL Ο ΣΤΟ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ!

Το Low Budget Festival επιστρέφει για τρίτη χρονιά στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και δέκα... low budget παραστάσεις για όλα τα γούστα περιμένουν τους θεατρόφιλους από τις 19 Νοεμβρίου μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου. Ανακαλύψτε τες! À¼ ½® Àv¸

«Αθανασία» του Χρήστου Δήμα

«Θα σε πάρει ο δρόμος» του Σάκη Σερέφα 19, 20 & 21 Νοεμβρίου Εννέα ήρωες που έπεσαν και σηκώθηκαν. Εννέα ιστορίες με ανθρώπους που... τους πήρε ο δρόμος. Μια σύγχρονη μεγαλούπολη, η οποία πνίγει ψυχές και όνειρα, αλλά ποτέ την ελπίδα. Ο Ενκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί το νέο έργο του Σάκη Σερέφα για όσους δεν το βάζουν εύκολα κάτω. Ενα κορίτσι που έβλεπε τα τρένα ρένα να περνούν, ένας ρεσεψιονίστ που φτιάχνει αποσκευές για την Ανδρομέδα, μια πόρνη που δεν βγάζει τα μάτια των αντρών έξω, μια γυναίκα που απεχθάνεται τους φωνακλάδες κολιούς... Σκηνοθεσία: Ενκε Φεζολάρι Παίζουν: Αντώνης Φραγκάκης, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Τζένη Θεωνά, Εύα Κοτανίδη, Μαρία Σκαφτούρα, Βασίλης Μαργέτης

«Ψυχολογία Συριανού συζύγου» του Εμμανουήλ Ροΐδη 25, 26 & 27 Νοεμβρίου Από Α αμετανόητος εργένης... ερωτευμένος τ σύζυγος. Οταν ο έρωτας τον τ χτυπήσει κατακούτελα, εκείνος θα θ παντρευτεί για να τον... ξεπεράσει! Ο έρως όμως συνεχίζει να ρ φουντώνει. Πώς το αντιμετωπίζεις φ αυτό; «Απαραίτητος όρος αρμονια κής κ συμβιώσεως με γυναίκα φιλάρεσκον λ είναι ν’ αποκρύπτη τις επιμελώς εις αυτήν δύο τινά: τα ε εννέα ε δέκατα της αγάπης του και το τ ήμισυ τουλάχιστον της περιουσίας σ του...» Ο Θανάσης Σαράντος σκηνοθετεί σ και ερμηνεύει το μονόλογο ν του Εμμανουήλ Ροΐδη που γ γράφτηκε το 1894, αλλά παραμένει ν εντυπωσιακά διαχρονικός. Σκηνοθεσία-Ερμηνεία: Σ Θανάσης Σαράντος Θ

22, 23 & 24 Νοεμβρίου Ενα έργο για την «αθανασία»; Μια παράσταση για την «ευθανασία»; Τίποτα από τα δύο. Ο ταλαντούχος κινηματογραφιστής Χρήστος Δήμας γράφει και σκηνοθετεί την «Αθανασία» με κεντρική ηρωίδα μια γυναίκα καθηλωμένη σε καροτσάκι που διεκδικεί το δικαίωμά της στο θάνατο. Στρέφει έτσι το βλέμμα του σε σένα και σε μένα, που κάποιες φορές λυγίζουμε μπροστά στην αρρώστια και αποφασίζουμε να παίξουμε το παιχνίδι με τους δικούς μας όρους... Σκηνοθεσία: Χρήστος Δήμας Παίζουν: Αννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, Δήμητρα Λημνιού, Νίκος Βαρδάκας

« «Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν γ ττσοπανόσκυλα» από ττην Bijoux de Kant 2 29 & 30 Νοεμβρίου 28, Η Βijoux de Κant ιδρύθηκε ττο Δεκέμβριο του 2010 και αποτελείται από τον εικαστικό α κκαι σκηνοθέτη Γιάννη Σκουρλλέτη, τον μουσικό Κώστα Δαλλακούρα, τον ιστορικό τέχνης Αλέξιο Παπαζαχαρία και τον Α κκοινωνιολόγο Αρη Ασπρούλη. Στη νέα της παράσταση -βασισμένη στο έργο του συγγραφέα, ποιητή και μεταφραστή Γιώργου Ιωάννου- γίνονται πρωταγωνιστές οι ήρωες της... άλλης όχθης. Οι μαχαιρωμένοι, οι ληστεμένοι, οι διασυρμένοι, που επιμένουν να περιμένουν τη δικαιοσύνη και ζητάνε από εμάς τουλάχιστον να μην τους ξεχνάμε. Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης Παίζουν: Στράτος Τζώρτζογλου, Ιούλιος Τζιάτας, Λένα Δροσάκη

Δείτε το 3ο Low Budget Festival στο Mstories 48.

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

“Speech (Less)” του Δημήτρη Γκενεράλη

«Πάττυ Χύμα» του Αλέξανδρου Ρήγα και του Αντώνη Καλογρίδη

4, 5 & 6 Δεκεμβρίου Π τέμνεται η «πλατωΠού νική ν δημοκρατία» με τη ρ ρήση του Σαντάμ Χουσ σεΐν «Το ερώτημα της Δ Δημοκρατίας είναι ένα σ σύνθετο ερώτημα» και τον τ Στάλιν; Τα κομμάτια τ παζλ της παγκόσμιτου α ιστορίας ενώνονται ας α αιφνιδιαστικά και παρ ράδοξα για λίγο και ύ ύστερα χωρίζονται ξανά σ στην παράσταση του Σ Συνεργείου, που έχει ω αφετηρία το έργο ως τ Δημήτρη Γκενεράλη του “ “Speech (Less)”.

1, 2 & 3 Δεκεμβρίου «Με λένε Πάττυ Χύμα και... I am such a bad girl!» Ο Αλέξανδρος Ρήγας και ο Αντώνης Καλογρίδης εμπνέονται από το αφήγημα του Πέδρο Αλμοδόβαρ «Πάττυ Χύμα» και γράφουν ένα έργο για ένα κορίτσι διαφορετικό από τα άλλα. Μια σταρ, ένα παγκόσμιο sex symbol, μια φίρμα του πορνό, που ταιριάζει σε κάθε εποχή! Η Νατάσα Καλογρίδη είναι ιδανική για να υποδυθεί μια εξόχως αλμοδοβαρική ηρωίδα. Σκηνοθεσία: Αντώνης Καλογρίδης Παίζει η Νατάσα Καλογρίδη

Σκηνοθεσία: Γιολάντα Μαρκοπούλου Παίζουν: Χρήστος Καρνάκης, Λεονάρδος Μπατής, Τάνια Παλαιολόγου

“Goλfω! Directors cut” του Σίμου Κακάλα

«Χρονογραμμή» από τους 8-kick

7, 8 & 9 Δεκεμβρίου

Η ιστορία ί της ΓΓκόλφως... όλ εντελώς λώ δδιαφορετική. ή Μ Μακριά ά απόό τα ηλιόλουστα λ όλ ββοσκοτόό πια της ελληνικής επαρχίας, σε ένα σκοτεινό, φουτουριστικό σύμπαν, όπου το νερό είναι θολό και τα πρόβατα έχουν εξαφανιστεί. Ο Σίμος Κακάλας επιστρέφει στην «Γκόλφω» -στο παρελθόν τη μελέτησε υπό το πρίσμα της ελληνικότητας και του πατριωτικού φολκλόρ-, για να την προσεγγίσει με ανατρεπτική, εφιαλτική ματιά, εμπνευσμένη από την έκδοση της ηρωίδας του βουνού και της στάνης σε... Gothic Magna! Σκηνοθεσία: Σίμος Κακάλας Παίζουν: Σίμος Κακάλας, Δήμητρα Κούζα, Ελενα Μαυρίδου

10, 11 & 12 Δεκεμβρίου Ωρα για devised theatre με απόλυτα interactive διάθεση! Η ομάδα 8-kick παρουσιάζει τη «Χρονογραμμή», μια παράσταση χωρίς υπόθεση ή μάλλον με υπόθεση της... τελευταίας στιγμής, αφού τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχουν οι θεατές. Οι ηθοποιοί της ομάδας αυτοσχεδιάζουν κωμικά με τις σκηνοθετικές οδηγίες των... θεατών! Μια παράσταση μοναδική και ανεπανάληπτη, «όχι επειδή είναι η καλύτερη», όπως εξηγούν τα μέλη της ομάδας, αλλά «επειδή δεν έχει παιχτεί ποτέ στο παρελθόν και δεν πρόκειται να παιχτεί ποτέ ξανά στο μέλλον!» Σκηνοθεσία: Λάμπρος Φισφής Παίζουν: Γιώργος Αγγελόπουλος, Εύη Δόβελου, Γιώργος Κρήτος, Μαρία Μπαλούτσου, Γιάννης Σαρακατσάνης, Λάμπρος Φισφής

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα για δύο» του Κώστα Γάκη

«αλεξάντερπλατς» από τους Κανιγκούντα 13, 14 & 15 Δεκεμβρίου Με άξονα το μυθιστόρημα του Αλφρεντ Ντέμπλιν «Βερολίνο Αλεξάντερπλατς», το οποίο γράφτηκε το 1929 και διασκευάστηκε 50 χρόνια αργότερα για τη γερμανική τηλεόραση από τον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ σε μια ταινία περίπου 15 ωρών (!), η ομάδα Κανιγκούντα παρουσιάζει το «αλεξάντερπλατς». Μια παράσταση που δεν «διαβάζει» συμβατικά την ιστορία του βιβλίου, αλλά επιχειρεί να πείσει ότι η Αλεξάντερπλατς δεν βρίσκεται στο Βερολίνο και ότι τ κεντρικό πρόσωπο της ιστορίτο ας α δεν είναι ο Φραντς Μπίμπερκοπφ, που παλεύει να ζήσει τίκ μ στο Βερολίνο της εποχής του, μια αλλά α οι αναλώσιμες γυναίκες που τον τ περιβάλλουν. Σ Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη Μ Παίζουν: Π Ανθή Ευστρατιάδου, δ Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Μαρία Μαγκανάρη Μ

16, 17 & 18 Δεκεμβρίου Ο πιο εμβληματικός έρωτας ττης παγκόσμιας δραματουργγίας διά χειρός Ουίλιαμ Σαίξπηρ μέσα από τα μάτια Σ δδύο νέων ηθοποιών, που εεπιχειρούν να υποδυθούν μμε επιτυχία όλους τους ρόλλους του «Ρωμαίου και της ΙΙουλιέτας» μένοντας πιστοί σ στο πνεύμα του Σαίξπηρ. Ο Κ Κώστας Γάκης με τη γνωστή αυτοσχεδιαστική και χιουα μμοριστική του διάθεση καταστρώνει μια πραγματική σπασ ζζοκεφαλιά για τους νεαρούς ηθοποιούς του. η Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης Παίζουν: Αθηνά Μουστάκα, Κώστας Μπιμπής

)NFO ©+NV©!TCFDS©%DRSHU@K © {â© ©Ó p á ¡©ß © © p á ¡© ©( ¡p ©Ð Ò ©Ï Ò © © Ò¢© © © Ô © ©{ Ò © ä © © ©pp ©p © à© á © © ¡

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

¼ ½® Àv¸ ÌC G@KHNSHR LDSQNONKHRMDVR FQ

Õ ¨ à oo ¨ ß¨ ¨ oÑ ¨ à ¨ ¨ ¨zÑ ¨ß¨á ¨ oÑ ¨ Ïà ¨o Ñ ¨z o Þ ¨ zÑ ¨ oá ¨ ¨ z á¨ Ñ ¨ ¨ b3VHKHFGSh¨ ¨Ïz ¨Îà ¨ Ñ¨ ¨ Ñ ¨ ¨ ¨ à ¨E@M ¨ Ô © ©Ð{ß © Ï á © ä

©â ©pâ ©ß{ ©¡ á å© ©c ¡ â ©Ø ¡ à©Ðß

viªiuµlÀÀ ή

i·tvl

É ©{Ò © ¡ â© © © Ò © © ©ÏÒ © © © Ê ä © Ò © á ©Ò

© ß © ©{ ä © â © á ©{ { â © pâ © ©Ð{ß © © © © Ò ©p © © â © © © © ¡ à ©{ ß© ©Ë ¡ ©à©ß © © Ö¢ß p{ © â © à © © ä å© © © © â Êz oÞ ¨ z Þ o ¨ ¨ á¨o ¨ à oo ¨ Êà ¨E@M¨ ¨b3VHKHFGSh ¨Õ ¨ ¨ ¡ Ño ¨Êà ¨ á ¨ ¨ Ñ ¨ ¨ Ñ ¨ ¨ à ¨ ÖzÑ ¨ ¨ ¨#5#

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇ,2<

Ο Ιβ Σεν Λοράν δεν υπήρξε απλά κορυφαίος σχεδιαστής μόδας. Ηταν ο άνθρωπος που έφερε τα πάνω κάτω στην αισθητική μιας ολόκληρης εποχής. Ανοιχτά ομοφυλόφιλος, τόλμησε να χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά στα χρονικά έγχρωμα μοντέλα στις κολεξιόν του, επέβαλε το πρετ-α-πορτέ ως στιλ και έχτισε μια ολόκληρη αυτοκρατορία μόδας, που επηρέασε γενιές και γενιές. Την εξόχως μυθιστορηματική ζωή του -από την Αλγερία, όπου γεννήθηκε, μέχρι τα πρώτα δειλά βήματα στα παρισινά ντεφιλέ και το μετέπειτα θρίαμβο- θα έχουμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε στη μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά σε μια ταινία μυθοπλασίας! “Saint Laurant” ο τίτλος της, το σενάριο θα υπογράφει ο Τομά Μπιντεγκέν («Προφήτης» του Οντιάρ), τη σκηνοθεσία ο Μπερτράν Μπονελό και τον κορυφαίο μόδιστρο θα υποδυθεί ο ανερχόμενος Γάλλος ηθοποιός Γκασπάρ Ουλιέλ. Τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν την άνοιξη του 2013 και μην παραξενευτείτε αν δείτε την ταινία στα Οσκαρ του 2014!

´¸² ´|´µ ¨µ ´ ¨²¼º ~ µ Ισως είναι το απόλυτο κινηματογραφικό δώρο της χρονιάς! Η Pixar κυκλοφορεί στις 13 Νοεμβρίου μία μοναδική συλλογή σε DVD με 12 υπέροχες μικρού μήκους ταινίες με την υπογραφή της δημιουργικής της ομάδας. Το “Pixar Short Film Collection, Vol. II” αποτελεί συνέχεια της πρώτης συλλογής του 2008 και περιλαμβάνει επιλογές από τα κινηματογραφικά «διαμαντάκια» της Pixar στα χρόνια που μεσολάβησαν. Πρόκειται για μικρού μήκους animation, που πολλοί έχουμε απολαύσει στη μεγάλη οθόνη πριν από την προβολή των γνωστών ταινιών της Pixar. Κάποια ταινιάκια, μάλιστα, έφτασαν μέχρι και τα Oσκαρ, όπως το “La Luna”, που ήταν υποψήφιο για Oσκαρ μικρού μήκους animation το 2011 και προβαλλόταν στις αίθουσες πριν από το “Brave”. Το DVD όμως της συλλογής κρύβει και μια έκπληξη, αφού περιλαμβάνει ως bonus track τα σπουδαστικά φιλμάκια επτά διάσημων πια σκηνοθετών της Pixar, όπως ο Τζον Λάσιτερ (“Toy Story”) και ο Aντριου Στάντον (“Finding Nemo”).

Ηταν, είναι και θα είναι ο κινηματογραφικός «μετρ του σασπένς». Οι περισσότερες ταινίες του έχουν μπει στις χρυσές σελίδες της ιστορίας της έβδομης τέχνης. Υπάρχει όμως μία που ακόμα αγνοείται. «Ο Αετός του Βουνού», μια βωβή ταινία που γύρισε ο -νεαρός τότε- Αλφρεντ Χίτσκοκ το 1920, φαίνεται ότι χάθηκε στο πέρασμα του χρόνου. Κανένα από τα αρνητικά της δεν έχει βρεθεί ποτέ. Υπάρχουν μόνο κάποιες φωτογραφίες από πλάνα της. Τον επόμενο μήνα, 24 από αυτές πρόκειται να δημοπρατηθούν για πρώτη φορά στο Λος Αντζελες. Είναι τέτοια η συλλεκτική τους αξία, που αναμένεται να φτάσουν τα 25.000 δολάρια. Το ενδιαφέρον, όσον αφορά τον «Αετό του Βουνού», είναι ότι, ενώ το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει ανακηρύξει ως «μία από τις σημαντικότερες χαμένες ταινίες», ο ίδιος ο Χίτσκοκ έχει χαρακτηρίσει την ταινία «απαίσια»! Κι αυτό μάλλον την κάνει ακόμα πιο πολύτιμη. Και «χαμένη» και «απαίσια», δεν το λες και λίγο όταν μιλάμε για ταινία του Χίτσκοκ!

Αντίστροφη μέτρηση για τα φετινά βραβεία της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, που θα απονεμηθούν σε ειδική τελετή την 1η Δεκεμβρίου στη Μάλτα. Ανάμεσα στις υποψηφιότητες, ο δικός μας Γιώργος Ζώης και οι «Τίτλοι Τέλους», που φιγουράρουν στην πεντάδα των υποψηφιοτήτων για το Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους της Ακαδημίας. Απόλυτο φαβορί της φετινής απονομής μοιάζει να είναι η «Αγάπη» του Μίκαελ Χάνεκε και όχι άδικα. Το συγκλονιστικό δράμα του κορυφαίου Αυστριακού σκηνοθέτη, μία αριστουργηματική σπουδή στη ζωή, στο θάνατο και στην αγάπη, διεκδικεί τα Βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Φωτογραφίας, Α΄ Ανδρικού και Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Συνυποψήφια της «Αγάπης» για την Καλύτερη Ταινία είναι το «Κυνήγι» του Τόμας Βίντερμπεργκ, το “Barbara” του Κρίστιαν Πέτσολντ, το «Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει» των Ταβιάνι, το “Shame” του ΜακΚουίν με τον Φασμπέντερ και η πιο εμπορική ταινία της χρονιάς στη Γαλλία, «Οι Αθικτοι». Ο Τούρκος Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν είναι ανάμεσα στους υποψήφιους για το Βραβείο Σκηνοθεσίας για το «Κάποτε στην Ανατολία», ενώ ο Ρομάν Πολάνσκι και ο Κριστιάν Μουντζίου διεκδικούν, μεταξύ άλλων, το Βραβείο Σεναρίου για το “Carnage” και το “Beyond the Hills” αντίστοιχα. Στα βραβεία ερμηνείας τον πρώτο λόγο φαίνεται να έχει στις γυναίκες η Εμανουέλ Ριβά (απλά συγκλονιστική στην «Αγάπη»), με τη Νίνα Χος του “Barbara” να ακολουθεί, ενώ στους άνδρες φαβορί θεωρείται ο Μαντς Μίκελσεν («Το Κυνήγι»), με τον Τρεντινιάν («Αγάπη») και τον Φασμπέντερ (“Shame”) να έχουν και αυτοί μεγάλες πιθανότητες. ¼ v À

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

j ® À° ¸r ÀD RNTQFH@C@JH LDSQNONKHRMDVR FQ

.© á ©Ð Ò ©p © ©p{Ò © ¡©!@MC@©,D©1DMC@© © á © àp

© © â©p © ©cÉ Ò i© ¡© © © © ß ©pß © {â©{ ä p © {á © © á ©{ p¡ © Ô ©p á © ¡© ¡ p ß ©p ©ß © Ò © © â ©{ á ¡ ©{ á ©p ¡ Ò© á © { ¡© ©p{ ä © © © Ò ¡ © {â© © à© ©ß © à©p ©¡{ á © RVHMF©pß © © © à©p ©à ¡ © © Ð á ¡ ©Ö ©{ © p â©âp © á ©â © {ß © {â© © { à ©{ ¡ á © ß © á © ©p © ©¢ à

u | | t v | | ::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇ,2<

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Ö ©RNBH@K©LDCH@© © © {á à© ¡ © ©¢ à © © ß © © { á © © ©{ â à©p © { ß © ©ß ¡ p © © ©ß ©{ ¡©{ ¡ Ò¢ © ©Ø © É© Ïä{ ¡© É ©Ð Ò © ©ä © ©É ÏÖ ©{ ä© Ò© © â© ©Ï ß © Í© p á ©b,DSQNONKHRh© © ¡ á ©p © ©É Ò © à©Ï ©Ö © © © á © ä © © à © Ò © â{ © p ä © © ¡ pß ©ß © © ¡ © ß © © à ©¢ © © p ä ¡ ©{ © © ß ©{ â p © à © ä ©ß ¡ © { Ò © © { { ß © © ß ©p © ß ©Ð © á ©cÔ©Ë © ©Ë{ à© ©2NBH@K© ,DCH@i © ©ß © Ò¢ ©{ © Ò ¡p © {Òp © ¡âp © © á¢ ¡p © àp ©Ô © © ß © ß © p { ä © Ò © Ò©pß ©â{ ©¢ à © ¡{ à © Ò¢ © á © á © ©HMRS@KK@SHNMR © © © { ¡ © © ¡ p à© © ß ©pß © { á © © © { à© ¡ © âp © © © à©p ©¢ à © ©{ pß ¡p å

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

m ¸ Àm ¸ ± ÀJ JNMRS@MSHMNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Ö Ö ©cÐ â© i© ©Ï © á © © ä ©ß © ¡©Ó pá © ¡ â

pß © © { pß ©p © ß ©â{ ¡© © {â ©ß © â ©

Ò© á ©Ô ©¡{â © p á© ¡©p â© { ä © © ¡ á © ä © © { © © © á © ß © â ©{ Ò p ©{ ¡© ¡ ä © © { Ò © © © © ¡ â© ©¢ â© â© p á¢ © ©{ {ß © p © pÒ © { ©p ©ß © ©p â© {â © © { á © ©ß ©

© © á ¡ © © © © ß © © â © ¡© { p à ©c ©ß © { á © Ò © ¡©p â © ©¡{ ß © © âi © ß © ©á © © ¡ ß © ccÐ ä© © ©p ¡©:âp <©¡{à ©p á © á© © ¡ á© â © © Ò ©p ¡© ©ß ©{ i Í © ©Õ á © © á © á © ©ß © ¡ â©OQNIDBS ©p © © ¡pß © p ¡ â©#NKOGHM© © p Ò © ©RNTMCSQ@BJ© ¡©p¡ àp © © ©¢ Ò

9Ê·ÆÂº

¬É·ÆÂº ÇÅÅ¦ *UMPING &ISH Το Jumping Fish της COSMOTE είναι ένα όχημα ανάδειξης και υποστήριξης ανερχόμενων Ελλήνων μουσικών και συγκροτημάτων και παράλληλα μια πλατφόρμα έκφρασης και ενημέρωσης στην οποία αλληλεπιδρούν καλλιτέχνες και αναγνώστες του www.jumpingfish.gr. Κάθε τρίμηνο η πενταμελής επιτροπή του Jumping Fish αναδεικνύει ένα τραγούδι με απώτερο στόχο την προβολή και στήριξή του από τα ελληνικά media. Με αυτό τον τρόπο, δίνονται ευκαιρίες σε διαφορετικά, καινούργια ταλέντα που δοκιμάζουν να παίξουν τη μουσική τους. Επιπλέον, μέσα από τη shortlist των πέντε τραγουδιών που προκρίνονται μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα και από την οποία αναδεικνύεται το ένα, βγαίνουν στην επιφάνεια καινούργια τραγούδια που ίσως το feedback των χρηστών αναδείξει ως πρωταγωνιστικά. Αντίθετα με άλλες προσπάθειες ανάλογου χαρακτήρα, το Jumping Fish δεν αναδεικνύει έναν μόνο καλλιτέχνη, με την έννοια του πρωταθλητή, αλλά παρέχει πολλή μουσική και πολλούς νέους καλλιτέχνες ταυτόχρονα. Σε διάρκεια τριών ετών, το Jumping Fish έχει αναδείξει 28 καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν συμμετάσχει σε διάφορες διοργανώσεις (Athens Video Art Festival, ARK Festival, Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής κά.), ενώ το 2011 φιλοξένησε τον πρωτοφανή διαγωνισμό για την ανάδειξη του συγκροτήματος που θα άνοιγε ως support act τη μεγάλη συναυλία των Bon Jovi στο ΟΑΚΑ. Το 2012 το πείραμα επαναλήφθηκε με τον ακόμα πιο πετυχημένο διαγωνισμό για το support group των Red Hot Chili Peppers επίσης στο ΟΑΚΑ. Οι νικητές ήταν αντίστοιχα οι Brothers In Plugs και οι Sunny Side Of The Razor. Αλλά και το ίδιο το portal έχει στο ενεργητικό του τα πολύ επιτυχημένα Jumping Fish Festivals, στα δύο τελευταία εκ των οποίων έχουν εμφανιστεί ως headliners διάσημα ονόματα από τη διεθνή μουσική σκηνή, όπως οι Fun Lovin’ Criminals, οι Ojos de Brujo και οι Radio Dept., πάντα συνοδευόμενοι από τα συγκροτήματα που έχουν αναδειχθεί από το Jumping Fish. Στο επερχόμενο Jumping Fish Festival (στις 23 και 24 Νοεμβρίου στο Fuzz Club) θα φιλοξενηθούν οι Macy Gray και The Heavy, μαζί με τους 4 καλλιτέχνες του Jumping Fish για το 2012. Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες το Jumping Fish θέσπισε τις Jumping Fish Nights, με όλους τους καλλιτέχνες που έχουν υποστηριχθεί από το www.jumpingfish.gr να εμφανίζονται κάθε εβδομάδα ζωντανά στο κοινό της Αθήνας. Σαν σημείο αναφοράς των μουσικών και λοιπών πολιτιστικών δρώμενων και εξελίξεων, μέσα από χορηγίες επικοινωνίας, αλλά και το ίδιο το site, το www.jumpingfish.gr αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό με άποψη, διακεκριμένους αρθρογράφους, προσφέροντας μια ζωντανή, διαφανή, συνεπή και διαρκή ψυχαγωγία και επικοινωνία. Φιλοξενεί αποκλειστικότητες και διαγωνισμούς, παρακολουθεί τις καινούργιες τάσεις της νεανικής κουλτούρας, και τις εξελίξεις στις άλλες μορφές τέχνης, όπως ο κινηματογράφος, το θέατρο και η τεχνολογία. Μέσα από τις παραπάνω ενέργειες, το Jumping Fish συμβάλλει στην τόνωση και ενίσχυση της εγχώριας δημιουργικότητας από τη νέα ταλαντούχα γενιά, σε μια εποχή που τα κίνητρα λιγοστεύουν και ο κίνδυνος αποθάρρυνσης είναι πιο ορατός από ποτέ. Μέσω του Προγράμματος Jumping Fish, η COSMOTE συνεχίζει να στηρίζει συστηματικά τη νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών και να συμμετέχει ενεργά στα μουσικά δρώμενα.

Editorial ÏÉ·ÆÂº ÄºÅÅÂË´ÏÆ¾Î ÅºË¿·É º Το Jumping Fish της COSMOTE έχει κατοχυρωθεί ως «μια ξεχωριστή πλατφόρμα ανάδειξης των νέων μουσικών δυνάμεων της εγχώριας αγοράς» Tον Οκτώβριο του 2009 όλοι τραγουδάγαμε «Το ξέρεις μ’ αρέσεις...» και αναρωτιόμασταν από πού ξεφύτρωσε αυτό το παλικάρι που έχει τη δυνατότητα να πετυχαίνει εκατοντάδες χιλιάδες χτυπήματα στο YouTube. Το όνομά του ήταν Rous και το τραγούδι του, οι «Eξαιρέσεις», ήταν το πρώτο Jumping Fish Song. Από τότε μεσολάβησαν άλλα 27 τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία έγιναν επιτυχίες και αγαπήθηκαν από ένα ευρύ κοινό. Με αυτό τον τρόπο το Jumping Fish της COSMOTE μπήκε στη ζωή μας και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της indie ελληνικής μουσικής σκηνής. Οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που αναδείχθηκαν από αυτό βρήκαν μια πλατφόρμα για να φτάσουν στο δικό τους ξεχωριστό κοινό και όλοι οι υπόλοιποι έβαζαν τα δυνατά τους για να τα καταφέρουν την επόμενη ή τη μεθεπόμενη φορά. Μέσα από το Jumping Fish -μια ξεχωριστή πλατφόρμα ανάδειξης των νέων μουσικών δυνάμεων της εγχώριας αγοράς- γνωρίσαμε εκτός από τον Rous, τον Lolek, τους No Profile, τους Travel Mind Syndrome, τον Lumiere Brother, τους Playground, τον Vals-D, τις Berlin Brides, τον His Majesty the King of Spain, τους A des Potes, τους Expert Medicine, τους Trap, τον George Gaudy, τη Μητέρα Φάλαινα Τυφλή, τον SillyBoy, τον Papercut, τους Bady Guru, τη Nefeli Walking Undercover, την Blondie G.D, τους Los Mujeros, τους Brothers in Plugs, τους My Wet Calvin, τον Grim Anise, τους Space Blanket, τη Σοφία Κουρτίδου, την Idra Kayne, τους Bangies και την Ειρήνη Σκυλακάκη. Στις σελίδες που ακολουθούν φιλοξενούνται 13 εκπρόσωποι αυτής της διαδρομής, οι σκέψεις και οι ευχές τους για το Jumping Fish. Το be continued...

Æ ÛôÚ ô ô n Ü ôËCRPMNMJGQô ô ô Ü ô Ý ô ô(SKNGLEô$GQF

Î á © ©Ë ô Ð$31./.+(2© $Ï ÔÖÎÏÍ©É Ë © Ïä{ ¡© É© Ö Ï © © Ð Ò

~ ß ô# Û ô ôÆy n Û ôÄ Íy ô Ê ôÑ ß ô .PMHCARô+?L?ECP ô ÅÜ ô~Ûn 7y ß ô~ Ûn ô Ó Û ôÑ ß

ßn ô# ô Î Í ôË Í ô

~ Ý Ë Ü ôÊ Í

Ï Í ô nÝ ô y nÚ ô ÅÍ ôÄ y ß

~ n Ý ô ËÛ ô Ü

Ü ô ÅÍ ôÄ y ß

Æ ßy ô bÊ n Ú ôÆ Ý hôÄ Æ

ÂÉµÆÁ ÄÐÅºÄ¦ÄÁ Εύχομαι στο Jumping Fish καλή συνέχεια στην προσπάθειά του και να συνεχίσει να δίνει ευκαιρίες σε καλλιτέχνες που δεν έχουν ακουστεί! 5

#BOHJFT Ευχόμαστε στο Jumping Fish περισσότερη μουσική έξω από τη γυάλα.

*ESB ,BZOF H μουσική είναι ελευθερία, είναι έρωτας, είναι ζωή! 9

Ç¿¶º

¡ÇÐÉË¶½ÇÐ

Η μουσική είναι η καλύτερη δωρεάν ψυχανάλυση... γιατί όλοι χρειαζόμαστε μια «χήρα βοηθείας»! 11

4QBDF

#MBOLFU

Music makes you lose control. 13

¢Z 8FU $BMWJO Το Jumping Fish είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις στη μουσική πραγματικότητα της Ελλάδας που έχει να επιδείξει τόσο αξιοζήλευτη επιμονή και συνέπεια ως προς τους αρχικούς του στόχους. Για αυτό και μόνο, η όλη προσπάθεια είναι άξια σεβασμού. 15

#SPUIFST JO 1MVHT Φάτε τα... γιατί σύντομα έρχονται φρέσκα.

-PT .VKFSPT Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο. Γιάννης Ρίτσος 19

/FGFMJ 8BMLJOH 6OEFSDPWFS Με κιθάρες και τρομπέτες, samplers και βιολιά, 28 χοροπηδηχτά ψάρια κάνουν τις βόλτες τους πάνω από την πόλη. Ολα είναι εδώ...

#BCZ (VSV My problems may surround me, but I have the glaring stars, shining bright above my head. 23

(FPSHF

(BVEZ

Μ’ αρέσει να περιμένω το καινούργιο Jumping Fish Song και μ’ αρέσει που έχουν ακουστεί πολλά μουσικά «ιδιώματα» μέσα στην πορεία του. Να μας εκατοστίσει! 25

" EFT 1PUFT ...δεν πας για κάνα ψάρεμα; Σ’ έψαχνα απ’ το πρωί και με βρήκε χάραμα... στο Μικρολίμανο να βγαίνω φωτογραφίες για το Jumping Fish και τη Μetropolis. 27

3PVT Εκεί έξω υπάρχουν μικρά και μεγάλα ψάρια. Προσωπικά πήδηξα έξω από τη γυάλα επειδή ένιωσα διαφορετικά. 29

¨Åº Ëº É·ÊÍ º ËÇÐ Οκτώβριος 2009

Mάιος 2010

Rous

Berlin Brides

Εξαιρέσεις Ε Εξαιρέ ξαιρ ιρέ

Off the rack

Noέμβριος 2009

Ιούνιος 2010

Lolek

His Majesty the King of Spain

Have you noticed

Come on (Pretty Baby) Δεκέμβριος 2009

Ιούλιος 2010

No Profile

A des Potes

The bitter feat. Ιfigeneia Atkinson

Στη Μαλαισίνα

Ιανούαριος 2010

Σεπτέμβριος 2010

Travel Mind Syndrome Breeze of Light

Expert Medicine

Φεβρουάριος 2010

Οκτώβριος 2010

Lumiere Brother

Trap

Fast Backwards

Falling

Μάρτιος 2010

Noέμβριος 2010

Playground

George Gaudy

Delmi

Come again

Απρίλιος 2010

Δεκέμβριος 2010

Vals-D

Mητέρα Φάλαινα Τυφλή

Ντίβα

Mr. Crisis

Aνθρώπινος πυρσός

Ιανουάριος 2011

Σεπτέμβριος 2011

Silly Boy

My Wet Calvin

Time is all mine

Humble

Φεβρουάριος 2011

Οκτώβριος 2011

Papercut

Grim Anise

Black dog

This is how

Μάρτιος 2011

Nοέμβριος 2011

Baby Guru

Space Blanket

Marilu

Distorted

Απρίλιος 2011

Δεκέμβριος 2011

Nefeli Walking Undercover

Σοφία Κουρτίδου Δανεικά Ιδανικά

To ρε και το μι από την ηρεμία Μάιος 2011

Μάρτιος 2012

Blondie G.D.

Idra Kayne

Slave

Don't walk away from me

Ιούνιος 2011

Ιούνιος 2012

Los Mujeros

Bangies

Hey woman

Αυτά τα χρόνια

Ιούλιος 2011

Σεπτέμβριος 2012

Brothers in Plugs

Ειρήνη Σκυλακάκη

Can't find a shelter

In the light

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

2%&53%À4(%À(/52

Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η Ευρώπη ανακαλύπτει ένα σπουδαίο καλλιτέχνη από τη Νότια Αφρική, τον Ουίλιαμ Κέντριτζ, ο οποίος παρουσιάζει στη χώρα μας την όπερα δωματίου “Refuse the hour”. Ài Àn

Στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ο σπουδαίος εικαστικός και σκηνοθέτης Ουίλιαμ Κέντριτζ, στην πρώτη του εμφάνιση στη χώρα μας, αναζητάει μαζί μας επί σκηνής το χαμένο χρόνο. Καταφθάνει για να παρουσιάσει από τις 20 μέχρι τις 25 Νοεμβρίου το τελευταίο του έργο, την όπερα δωματίου “Refuse the hour”. Είναι η θεατρική εκδοχή του μεγάλου installation project “The Refusal of Time”, με το οποίο συμμετείχε στην Documenta 13 του Κάσελ. Γεννημένος το ’55 στο Γιοχάνεσμπουργκ, ο Κέντριτζ σπούδασε πολιτικές επιστήμες, αφρικανικές σπουδές, καλές τέχνες και θέατρο και ξεκίνησε την καριέρα του στα εικαστικά, χωρίς να έχει έρθει σε επαφή με τα ευρωπαϊκά ρεύματα. Εφτιαξε αφίσες και θεατρικά, που τα έβλεπε σαν πράξεις πολιτικής αντίστασης, αλλά από τα σύνορα της χώρας του τον έβγαλαν τα σκίτσα και οι μικρές ταινίες animation φτιαγμένες στο χέρι από κάρβουνο. Το έργο του είναι βαθιά εσωτερικό, τον απασχολεί το τοπίο και το ανθρώπινο σώμα, η μνήμη και η λήθη, η ταυτότητα και η διάσπαση, η εικόνα του Αλλου. Ταυτόχρονα, είναι βαθιά πολιτικό, με διαφορετικό, πιο αποστασιοποιημένο τρόπο. «Με ενδιέφερε», λέει ο ίδιος, «να κάνω μια σκέψη στην πολιτική, παρά να βγάλω ένα συμπέρασμα. Και κυρίως με απασχολούσε πώς μας επηρεάζει η πολιτική σε προσωπικό επίπεδο». Φοίτησε στη δραματική σχολή του Lecoq στο Παρίσι για να γίνει ηθοποιός. «Ευτυχώς

συνειδητοποίησα εγκαίρως ότι ήμουν τόσο κακός ηθοποιός, που θα έκανα μόνο για έναν ερασιτεχνικό θίασο ή για ένα πολύ ανεκτικό κοινό. Ετσι περιορίστηκα στο ρόλο του καλλιτέχνη», σχολιάζει για τις σπουδές του. Σήμερα, τα σχέδιά του είναι περιζήτητα σε όλο τον κόσμο και οι τιμές τους φτάνουν μέχρι 100.000 ευρώ, ενώ κατά τη διάρκεια της αναδρομικής έκθεσής του το 2010, περισσότερα από 10.000 άτομα επισκέπτονταν καθημερινά το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜοΜΑ). Στο “Refuse the hour” ο Κέντριτζ οργανώνει ένα θέαμα που ξεκινάει από τον αρχαιοελληνικό μύθο του Περσέα και της Μέδουσας και φτάνει μέχρι την έννοια του χωροχρόνου και τις μαύρες τρύπες, με τον ίδιο πρωταγωνιστή στο ρόλο του σύγχρονου παραμυθά. Στη σκηνή τον συνοδεύει ο σταθερός του συνεργάτης, ο Νοτιοαφρικανός συνθέτης Φίλιπ Μίλερ, με τρομπέτες, τρομπόνια, βιολιά και άλλα παράδοξα -τόσο στην όψη όσο και στον ήχο- αυτοσχέδια όργανα. Το καθηλωτικό έργο του Κέντριτζ συνδυάζει την παιγνιώδη διάθεση και τη φιλοσοφική αναζήτηση με έναν τρόπο μοναδικό. Μέσα σε ένα ντανταϊστικό πανδαιμόνιο ήχων και εικόνων, 13 χορευτές, μουσικοί performers και τραγουδιστές τον συνοδεύουν στο ταξίδι του στα όρια της επιστήμης, της οντολογίας, της κοσμολογίας, συνδυάζοντας την performance, το θεατρικό αναλόγιο, την όπερα, το σύγχρονο χορό, την εικαστική εγκατάσταση και τις βιντεοπροβολές.

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

tÀl´¹i°ÀtÀl´¹i»tªi° Δείτε τον Ηλία Βαμβακούση στο Mstories 48.

Ο 30χρονος τραγουδοποιός Ηλίας Βαμβακούσης διαθέτει ένα οπλοστάσιο από τραγούδια και μουσικά όργανα. Ισχυρότερο από όλα: το κιθαρόνι του. µ r À Às ¸ Àm¸½¸ Φαίνεται παράξενο που ο Ηλίας Βαμβακούσης αγαπάει τόσο το τραγούδι “Fairy Tales” του Cayetano. Διότι, όσο του ταιριάζει η γλυκύτατη μελωδία του, άλλο τόσο παράταιροι είναι οι γεμάτοι αμφιθυμία στίχοι του για αυτόν που μοιάζει τόσο ξεκάθαρος. Ο 30χρονος τραγουδοποιός και ερμηνευτής γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Τη μουσική την αγάπησε από πολύ μικρός. Από παιδί έμαθε να παίζει διάφορα μουσικά όργανα, όπως ακορντεόν, κρούστα, κιθάρα και μπουζούκι. Το 2004 έκανε την πρώτη του δισκογραφική εμφάνιση στο δίσκο «Δεύτερη Ακρόαση» της Μικρής Αρκτου με το τραγούδι «Μάτια μου», σε στίχους και μουσική δικά του. Εκεί γνωρίστηκε με τη Νατάσσα Μποφίλιου, με την οποία ηχογράφησαν πρόσφατα το τρυφερό “Du Tonic”. Την επόμενη Παρασκευή, 23 Νοεμβρίου, ο Ηλίας Βαμβακούσης θα εμφανιστεί με τον Παναγιώτη Τσεβά στο Stage 25 Club (Αισχύλου 25, Περιστέρι). Ο πρώτος προσωπικός του δίσκος θα έχει τίτλο «Κάποια Μέρα» και θα κυκλοφορήσει μέσα στο χειμώνα. Τι χρειάζεται για να ξεχωρίσει κανείς σε ένα δημιουργικό χώρο; Δύσκολο να ξεχωρίσεις και δεν είναι ξεκάθαρος ο τρόπος. Παρόλα αυτά, όταν κάποιος είναι αυθεντικός σε αυτό που παρουσιάζει, πιστεύω θα ξεχωρίσει. Η αυθεντικότητα όμως ζητάει θυσίες. Το να καταλάβω ποιος είμαι σε προσωπικό, κοινω-

νικοπολιτικό και καλλιτεχνικό επίπεδο είναι μια μεγάλη και επίπονη προσπάθεια, μα έτσι θεωρώ ότι προχωράει κάποιος δημιουργικά. Η παραμονή σου στην Ελλάδα γίνεται από επιλογή ή από ανάγκη; Δεν πιστεύω πως θα ήταν πολύ πιο εύκολη η ζωή στο εξωτερικό. Σιγά σιγά η ελευθερία περιορίζεται παντού έτσι κι αλλιώς. Προς το παρόν παλεύω και εμπνέομαι από τις εδώ επιπτώσεις της κρίσης - μία κρίση πολιτισμική, ανθρωπιστική, οικονομική, πολιτική. Τη φυγή την εξετάζω πιο πολύ σε ιδεολογική βάση και λιγότερο σε κυριολεκτική. Τι σε ενοχλεί περισσότερο στο μίζερο τοπίο της κρίσης; Εχουμε έναν εμφύλιο ψυχρό πόλεμο. Ελληνες και μετανάστες δεχόμαστε καθημερινή τρομοκρατία από ΜΜΕ, πολιτικούς, σώματα Aσφαλείας και πολιτοφύλακες ρατσιστές. Ζούμε σε μια πολιτική «χούντα», όπου καταστέλλονται ειρηνικοί διαδηλωτές, κατεβαίνουν θεατρικές παραστάσεις και κόβονται σκηνές από τηλεοπτικά σίριαλ που κρίνονται ακατάλληλα. Μέσα σε αυτό το τοπίο επιλέγω ένα πολιτικό υπόβαθρο έκφρασης με γνώμονα την αλληλεγγύη και την αποδοχή της διαφορετικότητας. Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα; Αυτή η ερώτηση κάπως με τρομάζει. Μακάρι να έχω τη δυνατότητα σε δέκα χρόνια από τώρα να κάνω αυτό που αγαπάω. Να υπάρχει ο κόσμος που να στηρίζει τη μουσική μου. Να μπορώ να ζω από αυτό στις δύσκολες μέρες που έρχονται. Αν δεν πάει καλά... «κανείς δεν χάνεται», που λένε και οι παλιοί. Το βέβαιο είναι πως δεν θα σταματήσω να παίζω και να γράφω τραγούδια. Δεν θα σταματήσω να στηρίζω την ελεύθερη έκφραση. Θα συνεχίσω να ονειρεύομαι.

20 ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

»¹Àj¹si¹Àiu»tÀ»t À-)34%2/À"5&&/

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από καταβολής κόσμου ο λαός εχθρεύεται την εξουσία. Βασιλιάδες, κληρικοί, άρχοντες και ευγενείς είναι πάντα στο στόχαστρο. Και από καταβολής των κοινωνιών ο λαός έβρισκε τον τρόπο να βγάλει τη γλώσσα σε όποιον «του έπινε το αίμα». “Mistero Buffo” στα ιταλικά σημαίνει κωμικό μυστήριο και, λέγοντας μυστήριο, εννοείται το ιερό δρώμενο, το θρησκευτικό δράμα. Τα «μυστήρια» στο Μεσαίωνα παρουσίαζαν θρησκευτικές σκηνές από τα Θεία Πάθη, από μαρτύρια αγίων, σε πρόχειρες σκηνές μπροστά σε ναούς, παραπήγματα, στη διάρκεια μεγάλων εορτών, πανηγυριών - ένα θέατρο δρόμου της εποχής, ας πούμε, που στόχευε στο να ενδυναμώσει την πίστη του λαού. Στη σειρά αυτών των σκηνών, για να αποφορτιστούν από τη δραματικότητά τους και την ένταση που προκαλούσαν, υπήρχαν κωμικές παρεμβολές, τις οποίες αναλάμβαναν οι γελωτοποιοί της εποχής, κατά κάποιον τρόπο οι μόνοι «επαγγελματίες» του όλου εγχειρήματος, μια και τους υπόλοιπους ρόλους τους ενσάρκωναν είτε ερασιτέχνες από το ποίμνιο της Εκκλησίας ή ακόμα και ιερείς ή μοναχοί. Μέσα στη σεπτή αναπαράσταση ξεπηδούσαν κωμικές σκηνές με τους γελωτοποιούς να έχουν για όπλο την υποτιθέμενη τρέλα τους και να επιβεβαιώνουν το «από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια», στηλιτεύοντας τα κακώς κείμενα της σκληρής ζωής της εποχής τους.

Κωμικό μυστήριο, ιερό δρώμενο, θρησκευτικό δράμα. Ολα μαζί στο “Mistero Buffo” του Ντάριο Φο, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου. Ài Àn Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ο Ντάριο Φο, με την ιδιοφυή γραφή του, παρουσιάζει το “Mistero Buffo” και έτσι οι ιστορίες αυτές ξαναβλέπουν το φως στις θεατρικές σκηνές του κόσμου. Οι ήρωες των σκηνών του Φο είναι απλοί άνθρωποι. Ζουν πλάι στο θαύμα, είναι θεατές του Θείου Δράματος και παραμένουν ταλαίπωρα πλάσματα που αγωνίζονται να κατανοήσουν τα όρια της ανθρώπινης τραγικοκωμικής υπόστασής τους, η οποία συγκρινόμενη με την ιδανική εκείνη φύση του Θεανθρώπου καταδεικνύεται σπαρακτικά ευάλωτη. Τελικά, δεν ξέρεις αν τα δάκρυα που σου προκαλούν αυτά τα «ανθρωπάκια» είναι δάκρυα γέλιου ή συγκίνησης που προκαλείται καθώς αναγνωρίζεις οικείες αδυναμίες. Βλέπουμε έτσι τα πλήθη να συρρέουν για να παρακολουθήσουν την ανάσταση του Λαζάρου, ενώ μικροπωλητές εκμεταλλεύονται την κοσμοσυρροή για να πουλήσουν το εμπόρευμά τους· ζη-

Δείτε την παράσταση “Mistero Buffo” στο Mstories 47.

τιάνους να τρέμουν μην περάσει από δίπλα τους η πομπή της Σταύρωσης γιατί έτσι και ο Ιησούς τούς λυτρώσει θαυματουργά από τις αναπηρίες τους θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την καθ’ όλα βολική ζητιανιά και να εργαστούν· το πώς ένας τρελός που παίζει χαρτιά σε δωμάτιο που γειτνιάζει με εκείνο όπου λαμβάνει χώρα ο Μυστικός Δείπνος προσπαθεί να γλιτώσει από το Θάνατο, για να καταλάβει αργότερα ότι ο Θάνατος δεν έχει έρθει να πάρει αυτόν αλλά τον Ιησού. Η αλληγορία και η ποίηση μπλέκονται με τρόπο ανάλαφρο και στοχαστικό, κωμικό και ευσεβή ταυτοχρόνως. Στην παράσταση “Mistero Buffo” του Θωμά Μοσχόπουλου και της ομάδας Επτάρχεια, που παρουσιάζεται από τις 19 Νοεμβρίου στο Θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή), οι ηθοποιοί Αννα Καλαϊτζίδου, Αννα Μάσχα, Κώστας Μπερικόπουλος, Αργύρης Ξάφης, Θάνος Τοκάκης, Γιώργος Χρυσοστόμου, χωρίς σκηνικά κοστούμια και φωτισμούς, μας βάζουν στο πνεύμα αυτών των αριστουργηματικών κειμένων. Επιστρατεύοντας όλα τα όπλα ενός ηθοποιού, παίζουν όλους τους ρόλους στις ιστορίες που μας αφηγούνται και έχουν μόνο την τέχνη τους για σύμμαχο.

21 ::: 0(75232/,635(66 *5

SOL

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

L L O R ’ N ’

Μια συναυλία στήνεται και ολοκληρώνεται μέσα σε μισή ώρα σε μυστικά σημεία της πόλης με όχημα ένα κλασικό βαν της Volkswagen. Àµ r Àn¸ Είναι Σάββατο βράδυ, έχεις βγει με την παρέα σου στο κέντρο της Αθήνας, πίνετε μπίρες σε ένα πεζοδρόμιο έξω από μπαρ στο Μοναστηράκι, όταν ξαφνικά εμφανίζεται ένα βανάκι Volkswagen βαμμένο σε vintage μοτίβα και πέντε τύποι ξεπηδούν από μέσα κουβαλώντας κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, μπαγκέτες για drums και ένα μικρόφωνο. Είναι οι The Bet και μέσα στα επόμενα δέκα λεπτά έχουν στήσει όργανα στο πεζοδρόμιο, έχουν πάρει θέσεις και το live ξεκινά, με διασκευές στα αγαπημένα σου ροκ τραγούδια. Η συναυλία κρατά μισή ώρα περίπου και με το που τελειώνει, η μπάντα μαζεύει τα όργανά της, μπαίνει ξανά στο Volkswagen και φεύγει στο σκοτάδι... Δεν είναι σενάριο ταινίας μικρού μήκους, είναι το νέο μυστικό happening “Sol Roll” που οργανώνει το ελculture με την υποστήριξη της μπίρας Sol, με στόχο να αναδείξει την οργανική σχέση τέ-

Δείτε το “Sol Roll” στο Mstories 47.

χνης και δημόσιου χώρου, αλλά και να δώσει ένα όχημα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, σε νέα μουσικά σχήματα να δείξουν το ταλέντο τους. «Αναζητούμε νέα συγκροτήματα που να έχουν κάτι να πουν και αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους με επαγγελματισμό και μεράκι. Επίσης, ψάχνουμε χώρους με ιδιαιτερότητα, ώστε να μπορούν να ενσωματώσουν το project. Μέρη με κόσμο, όπως μια πλατεία ή ένας πεζόδρομος όπου βλέπεις άμεσα τις αντιδράσεις του κοινού», επισημαίνουν τα μέλη της ομάδας που έστησε το “Sol Roll”. Με όχημα ένα κλασικό βαν της Volkswagen, σαν αυτά που χρησιμοποιούσαν για τις περιο-

δείες τους τα γκρουπ της δεκαετίας του ’60, το “Sol Roll” εμφανίζεται ξαφνικά σε διάφορα σημεία της πόλης και στήνει απροσδόκητα live σε πλατείες, πεζόδρομους, παραλίες, εμπορικά κέντρα ή όπου αλλού προκύψει. Live έχουν γίνει κυρίως στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις. Το πρόγραμμα για τους επόμενους μήνες περιλαμβάνει πολλές στάσεις και πολλά γκρουπ, παραμένει όμως μυστικό, για να διατηρείται έτσι ο χαρακτήρας της έκπληξης, η ατμόσφαιρα του αναπάντεχου, που βρίσκεται στην ψυχή του project. Ετσι, αν και ξέρουμε ότι η επόμενη συναυλία του “Sol Roll” θα πραγματοποιηθεί στις 26 Νοεμβρίου με τους The Bet πίσω από το μικρόφωνο, δεν μπορούμε να σας πούμε πού. Θα πρέπει να φανείτε τυχεροί ή να παρακολουθήσετε πολύ προσεκτικά τις ανακοινώσεις των social media του ελculture τις επόμενες ημέρες...

ÑÐåªÐåÍªÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου επιστημονικής είδησης. Το Illacme plenipes είναι ένα ζωάκι που, μπορεί να είχε ανακαλυφθεί από το 1926, μέχρι το 2005 όμως το είχαμε ξεχάσει. Τότε ανακαλύφθηκε εκ νέου από τον βιολόγο Πολ Μάρεκ του Πανεπιστημίου της Αριζόνας του Τούσον. Μέχρι εδώ όλα καλά. Πληροφορίες που δεν ήξερα και στοιχεία που είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το σημαντικό, ωστόσο, στο άγνωστο ζωάκι είναι ότι μπορεί να έχει έως και 750 πόδια. Και μην αρχίσετε να υπολογίζετε ζευγάρια παπούτσια και κάλτσες. Είναι πάρα πολλά! Λίγο πριν συνεχίσω να διαβάζω για την καταγωγή του ζώου και για τους μακρινούς του συγγενείς, συνειδητοποίησα ότι στην αρχή της είδησης δεν υπήρχε απλώς φωτογραφία, αλλά βίντεο του ζώου. Εκεί σταμάτησα. Είδα το βίντεο, αηδίασα λίγο, εντυπωσιάστηκα και μετά έκλεισα τη σελίδα. Αν το δεις να κινείται, τα καταλαβαίνεις όλα. Και δεν πα να κατάγεται και από τους μπαμπουίνους.

Την προετοιμασία του σπιτιού για το χειμώνα. Και επειδή είμαι ειλικρινής άνθρωπος, το γράφω πιο πολύ για να τονίσω αυτά που κατάφερα να φτιάξω και όχι αυτά που άφησα για την επόμενη εβδομάδα. Γιατί, αν έχεις στην ντουλάπα τακτοποιημένα τα αγαπημένα σου πουλοβεράκια, μπλουζάκια και ζακετάκια -ειδικά αν ο καιρός σού κάνει τη χάρη να σε αφήσει να τα φορέσεις έστω και για λίγο-, δεν σε πειράζει καθόλου που το πάτωμα δεν έχει ακόμα διακοσμηθεί με χαλιά. Ούτε που ο καναπές δεν έχει τη χειμωνιάτικη φορεσιά του. Αρκείσαι στα All Star και τα φουλάρια σου και αγνοείς τα υπόλοιπα.

ȢTην παρακολούθηση κανενός τηλεοπτικού προγράμματος. Δεν ξέρω τι έχω πάθει. Ολα τα βαριέμαι και αναρωτιέμαι αν το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους. Τα χιουμοριστικά τα βρίσκω βαρετά, τα δραματικά το ίδιο και τις ειδήσεις τις αποφεύγω, γιατί μου ανεβάζουν το αίμα στο κεφάλι. Στα παιδικά θα καταλήξω και με το ζόρι, μου φαίνεται. Στο «Ράδιο Αρβύλα» κοιμάμαι, τα σκετς του Λαζόπουλου μου φαίνονται τα ίδια και τα ίδια -εκτός αν συμμετέχει ο Χαραλαμπόπουλος- και οι πρωινές ενημερωτικές εκπομπές έχουν όλο πολιτικούς που φωνάζουν και κανένας δεν έχει το θάρρος να τους πει: «Σκασμός!» Και μιλάω μόνο για αυτά, γιατί αυτά παρακολουθώ. Πού να είχα γνώμη και για τα υπόλοιπα...

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR