Metropolis Free Press 23.11.12

tÀ° À¶¸± n¸ ¸ ±

±

lÀs¸ À ± ¸ 4RICKY Í Í Í

bÀ t À\·r ­ ¸ r Àn ¸ Àj ³ Í

ΚΟΡΑ ΚΑΡΒΟΥΝΗ dΕίμαι ζωντανή και αυτό μου φτάνειj

lÀ¸ ¸ ®Ài ® ¸ À À·r À¼ ¸ ¸À xx Í

ȂǹȎȅȊ

Ä

Ä

§­«¨Ä Äu § ­¨°Ä i «¨°Ä ­ «¨§ Ä

Ä Ä

¨Ä¥ ¬­¨°Ä­¯§Ä+G;A9DÄ%=<A9

Ä

Ä­¨Ä ¥ Ä­¢°Ä}¦ §¢°Ä © ¥ ¡£ §§¢

Ä

Ä « Ä « ¨ §¢Ä § £Ä ²¡§ªi¯§

Ä

{® § ı¯« °Ä¬­ « ­²©

Ä

Ä « Ä ²©¦£ª­¨²Ä § £ Ä,JA;CQ

"'Ͱ 1

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 ::: 0(75232/,635(66 *5

για ολα οσα συμβαινουν μερα και νυχτα στην αθηνα...

ÄÄ Äy ¤©¢«Ä¬­ Ä K

Ä

ØALQÄG>ÄÚJJGJKÄ

Ä

Äi© §­ Äi Ä« §­

s« ¨²§Ä i Ä ©¨ ¢Ä ¨£ Ä « ¬­¨°Ä w §® ¥¢° Ä {®¢§ Ä t

¦¢¡£ §§¢ Ä {®¢§ ¨° Ä {®¯°Ä t¢i¨²¦ ° Ä {«¡²«ªÄ ©¨³ª§¢ Ä s£ §§¢°Ä ²«¨¡£ª«¡¨° Ä| ¬ ¦¢°Ä ¨° Äv Äx£i©¦

o ¸ ±¸ À¼r Ài ³

v v Í v ~ ÍÍÍ

KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP

Ιδιοκτησία - Εκδοση: Μ media Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Νικήτας Καραγιάννης • Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης • Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Κατερίνα Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Μαρίνα Κατσάνου, Κίκα Κυριακάκου, Κώστας Κωνσταντίνου, Βασίλης Νέδος, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη • Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. +CRPMNMJGQÍ.PCQQ UUU KCRPMNMJGQNPCQQ EP

...κατεβασε το

ȃȅǼȂǺȇ,2<

| s x Áx v | ::: 0(75232/,635(66 *5

mjs»ªtÀÀÀÀ²isi»t° ®

½³ À­ ¬

Àv ® À¯¸ r Υπάρχει μια σκηνή που με στοιχειώνει στην ταινία “Kingdom of Heaven” του Riddley Scott. Είναι εκεί που ο νεαρός σταυροφόρος Balian (στο ρόλο ο Orlando Bloom) υποδέχεται τον αρχηγό των Αράβων Saladin (τον υποδύεται ο Chassan Massoud) προ των πυλών της Ιερουσαλήμ. Συζητούν την παράδοση της ιερής πόλης. Μιλάνε, παζαρεύουν, διαπραγματεύονται, καταλήγουν. Πάει να φύγει ο Saladin, τον ρωτάει ο Balian: «Μα τι είναι πια για σένα η Ιερουσαλήμ;» Κοντοστέκεται ο άλλος, τον κοιτάει, του απαντάει: «Τίποτα». Και φεύγει. Οπως απομακρύνεται ωστόσο, όπως έχει κάνει τα πρώτα βήματα, γυρίζει με σφιγμένες τις γροθιές και λέει: «Τα πάντα»! Κάπως έτσι νομίζω ότι αντιμετωπίζει πολύς κόσμος το κέντρο της Αθήνας. Αμα τους ρωτήσεις γιατί στο διάολο επιμένουν να ασχολούνται μαζί του όλη την ώρα, θα σου πουν ότι διόλου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ότι κάνουν πουλάκια τα μάτια σου και ότι πρέπει να σε κοιτάξει γιατρός. Υστερα θα συνεχίσουν. Θα συνεχίσουν να ασχολούνται όλη την ώρα με το κέντρο της Αθήνας. Με τα προβλήματά του, τη βρομιά του, την έκπτωσή του, τη σαπίλα του, τις ομορφιές του, τη ζωντάνια του, την ενέργειά του, τις δυνατότητές του. Τα πάντα και τίποτα και πάλι από την αρχή. Την ξαναθυμήθηκα την ταινία τις προάλλες, όπως διάβαζα ένα άρθρο καλού συναδέλφου που αγωνίζεται εδώ και χρόνια να καλλωπίσει το κέντρο της Αθήνας. Και προσπαθούσε εκεί ο συνάδελφος να πείσει το αναγνωστικό του κοινό ότι στη δεκαετία του ’80 μόνο η Κηφισιά άξιζε στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Μόνο αυτή είχε τις χάρες όλες και ανταποκρινόταν στις αξίες του τετραγώνου «πολιτισμένο περιβάλλον, πράσινο, ωραία σπίτια, σχετική ησυχία». Ενας μικρός Παράδεισος επί της Γης, που δεν μπορούσαν να τον εκτιμήσουν τα φτωχά μας τα μυαλά εκείνη την εποχή. Θα ήθελα λοιπόν να επισημάνω ότι, όπως λένε και οι σύντροφοι εξ Αμερικής, μπορεί να γεννήθηκα πρωί, αλλά δεν γεννήθηκα χθες το πρωί. Εδώ ήμουνα τη δεκαετία του ’80 και τη δεκαετία του ’80 όποιος τύπος είκοσι-και-κάτι ή είκοσι-παρά-κάτι είχε αίμα στις φλέβες του και όχι χλιαρό τσάι την έβλεπε την Κηφισιά και έστριβε. Και έκοβε δρόμο. Και την απέφευγε. Πώς αλλιώς να σας το γράψω δηλαδή; Στην Κηφισιά δεν πήγαινες. Ή, μάλλον, πήγαινες μόνο στον Βάρσο για κάνα γλυκό (γνωστές οι εξαρτήσεις μου), ακόμα και αυτό όμως στη χάση και στη φέξη, όταν σε έπιανε τρελή λιγούρα για πάστα κάστανο. Αλλιώς τι να έκανες εκεί πέρα;

Να έψαχνες για πολιτισμένο περιβάλλον; Πιο πολιτισμένο περιβάλλον από το κέντρο της Αθήνας στη δεκαετία του ’80 (και από τη Θεσσαλονίκη την ίδια εποχή) δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα. Γιατί είχε βαβούρα χωρίς αίματα, γιατί είχε σαματά χωρίς πιστολίδια, γιατί είχε νταλαβέρι χωρίς ξεφτίλα, γιατί γυμνή γυναίκα να εμφανιζόταν στις 3 το πρωί στην πλατεία Ομονοίας, το πολύ πολύ να της προσέφερε κάνας περαστικός την καμπαρτίνα του. Να ζήταγες ωραία σπίτια; Εχει και στην Ηρώδου του Αττικού, να τα χαίρονται οι κάτοικοί τους και μακριά από εμάς. Να ζαχάρωνες το πράσινο; Οποιος δεν έχει ζήσει βραδιά με Van Morrison στο Λυκαβηττό δικαιούται να ζαχαρώνει τα παρτέρια (τα περίκλειστα παρτέρια, εντάξει;) της Κηφισιάς. Οσο

για τη σχετική ησυχία, σας παρακαλώ πολύ, προτιμώ λεωφορεία που μαρσάρουν παρά γριές που πέρδονται. Θυμάμαι επίσης πολύ καλά ότι -στη δεκαετία του ’80 πάντα- είχαν ρωτήσει τον Joe Strummer τη γνώμη του για την υπέροχη και εξαίρετη και πολυτραγουδισμένη αγγλική εξοχή και είχε απαντήσει το εξής: «Αμα δω μπροστά μου γελάδα, θα την πυροβολήσω». Εν ολίγοις; Εν ολίγοις, η Αθήνα είναι το Κέντρο της, χίλιες φορές θα το γράψω και πάλι δεν θα βαρεθώ. Και θα το υπερασπίζομαι το Κέντρο, όσο και αν συχνά με πληγώνει. Ως άνθρωπος που ενδιαφέρεται για αυτό και όχι ως φυσιοδίφης αστικών θορύβων. Καταφεύγοντας και πάλι στους Αμερικανούς, θα το πω χωρίς ενοχές και περικοκλάδες: My city, right or wrong!

('Á-! Á+( Ͱ

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

°mtu·¹¼¹iÀmi¹À²ªuqi´iÀ Το άθλιο θέαμα δεν είναι διόλου πρωτότυπο για την πόλη των Αθηνών. Αυτή τη φορά, όμως, προβάλλεται ως εξόχως αγωνιστικό θέαμα από τους απεργούντες. Εννοώ τα βουνά των σκουπιδιών που ξεχείλισαν εδώ και μέρες από τους κάδους, άρχισαν να πνίγουν σιγά σιγά τις εισόδους των πολυκατοικιών, καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια και με τη βροχή γλίστρησαν παντού, έγιναν χαλί αηδιαστικής, γλιτσερής βρόμας που συνοδεύει την κατήφεια του κόσμου. Λες και αν πνιγούμε μόνοι μας στη βρόμα θα κάνουμε τα μούτρα κιμά στους «κακούς Ευρωπαίους» ή λες και είναι σπουδαία πράξη αντίστασης να πάθουμε τέτανο. Βροντοφώναξε, μάλιστα, στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου εις εκ των ψηφισμένων εκπροσώπων των Αθηναίων πολιτών ως πράξη αντίστασης στην προσπάθεια να εξορθολογιστεί το προσωπικό δήμων και λοιπών υπηρεσιών του δημοσίου: «Πρέπει να πνίξουμε την Αθήνα στα σκουπίδια». Ε, ναι, είναι σπουδαία αγωνιστική πράξη να πνίξεις στο σκουπίδι τους συμπολίτες σου. Πολύ ηρωικό. Και πολύ αποτελεσματικό. Γιατί οι ξεκοιλιασμένες σακούλες και η βρόμα που απλώνεται γύρω τους κάνοντας αφόρητη την καθημερινότητα στους Αθηναίους, με ένα μαγικό και περίεργο τρόπο -τον οποίο αντιλαμβάνονται μόνον οι έχοντες τη φαεινή ιδέα «να πνίξουν

την Αθήνα στα σκουπίδια»-, πολύ θα προβληματίσουν εκείνους που επιβάλλουν τα μέτρα και δη αυτό της εφεδρείας στο δημόσιο και θα τα αποσύρουν πάραυτα. Η ιστορική αλήθεια είναι ότι τέτοιου είδους ηρωικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις είχαν τις παλιές εποχές τα αποτελέσματά τους. Βούλιαζε στο σκουπιδαριό η πόλη, έκαναν προσλήψεις προσωπικού καθαριότητος οι δήμοι -για να μεταταχθούν μετά οι μισοί σιγά σιγά σε θέσεις γραφείου- ή έδιναν αυξήσεις και επιδόματα. Μήπως δικά τους ήτανε; Δανει-

κά τα έπαιρναν. Εβγαιναν μετά οι νικηφόρες σκουπιδιάρες και αναθαρρούσε η Αθηναία μάνα, που ήταν με τα μαντιλάκια Ντετόλ στην τσέπη μην τυχόν και της πέσει κάνα παιδί στη βρόμα, να έχει να το καθαρίσει. Αλλά κάπως έτσι μερικοί νόμισαν ότι είναι ιδιοκτήτες του συστήματος καθαριότητας και ότι μπορούν να χρησιμοποιούν τα σκουπίδια ως σύμβολο μιας εκδικητικής βρόμας, με την οποία όμως απειλούν τους ίδιους τους συμπολίτες τους. Ài rÀ¼ r

4(%À3-!24À!4(%.)!. Οταν αγοράζει εφημερίδα: • Αρχίζει την ανάγνωση από τα ζώδια. Οι προβλέψεις των αστρολόγων δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές των οικονομικών αναλυτών.

• Αναζητά το δελτίο απεργιών/κυκλοφοριακών ρυθμίσεων/καταλήψεων. Αναστενάζει προκαταβολικά.

• Ψάχνει τις ανακοινώσεις για την υπαγωγή εταιρειών στις ρυθμίσεις του άρθρου 99 του πτωχευτικού κώδικα. Στο κάτω κάτω μπορεί να μη χρειάζεται να μετακινηθεί από το σπίτι του.

• Σκαλίζει για να βρει τι έγραψαν τα ξένα μέσα για μας τα θέλει ο κώλος του.

• Αναρωτιέται πού ξεφύτρωσαν όλοι αυτοί οι πολυχώροι στις σελίδες των θεαμάτων.

• Κόβει και φυλάει τη σελίδα με το sudoku και τα υπόλοιπα πνευματικά αθλήματα. Θα του φανούν χρήσιμα όσο περιμένει τον πελάτη που δεν φαίνεται.

• Ξεφυλλίζει τις σελίδες με τις μικρές αγγελίες. Λίγο ακόμα αν πέσουν οι τιμές των ακινήτων, θα πάρει δύο τρία να του βρίσκονται.

• Ξεφυλλίζει τις σελίδες με τις μικρές αγγελίες. Λίγο ακόμα αν πέσουν οι τιμές των ακινήτων, θα ψάχνει άνθρωπο για να χαρίσει το δυαράκι της πεθεράς.

• Αναρωτιέται αν η Αθήνα είναι μία πολίχνη που αναπτύσσεται μεταξύ Μεγάρου Μαξίμου και κοινοβουλίου.

• Ξαναδιαβάζει τα ζώδια. Τουλάχιστον αφήνουν ένα περιθώριο αισιοδοξίας. ´®­¸À· ½ ®

t¹Àj´ioªt´i¾mj° jm·tn·j°À»l°Àmª¹°l° Αυτή τη στιγμή που γράφω, στην τηλεόραση βλέπω τoν Νότη Σφακιανάκη να συζητά με τη Σταματίνα Τσιμτσιλή. Από τα σούπερ που πέφτουν, καταλαβαίνω ότι η κουβέντα είναι για σοβαρά θέματα. «Οι πολιτικοί μας απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι!» Προφανώς αυτό το λέει ο Νότης! Αλλά τι φταίει και αυτός; Αφού κάποιοι δίνουν βήμα στα αηδόνια της νύχτας για να κάνουν πολιτική ανάλυση. Τι περιμένουμε να πει ο Νότης Σφακιανάκης δηλαδή; Θα εξηγήσει τι δεν πήγε καλά με τα ελλείμματα του κράτους; Ή θα προτείνει τρόπους για την αποπληρωμή του χρέους; Μήπως να μας εξηγήσει τι συμφέρει περισσότερο, το ευρώ ή η δραχμή; Επειδή κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα απαντήσει ότι έχει τέτοιες απαιτήσεις από τον Νότη και τον όποιο Νότη, ρωτάω και εγώ: Τι στο διάολο τους βάζουν να κουβεντιάσουν τέτοια θέματα; Ρωτήστε τον άνθρωπο για τους έρωτές του, για τα παιδικά του χρόνια, για τα τραγούδια του. Αφήστε ήσυχη την πολιτική και την οικονομία. Αν καίγεται η Σταματίνα να συζητήσει οικονομικά, ας βρει κάποιον άνθρωπο με σχετικές γνώσεις να καλέσει. Υποπτεύομαι ότι ζούμε πάλι μια μεγάλη παρεξήγηση. Επειδή το ελαφρολαϊκό περιεχόμενο πολλών εκπομπών της τηλεόρασης δεν κεντρίζει πια το ενδιαφέρον του κόσμου (που έχει άλλα προβλήματα!), οι δημιουργοί τους έκριναν ότι πρέπει να προσαρμοστούν στην εποχή. Και το κάνουν με τον τρόπο που μπορούν. Δεν φαντάζομαι να έχετε απαίτηση να κάνουν έρευνα δημοσιογραφική ή να συζητήσουν στα σοβαρά οτιδήποτε! Καλούν αυτούς που καλούσαν πάντοτε, ασχολούνται με αυτά που ασχολούνταν πάντα και στο τέλος ρίχνουν και μια καφενειακή κουβέντα για τον πόνο του Ελληνα, την ξένη κατοχή κλπ. Ετσι, όλοι είναι ικανοποιημένοι. Οι παρουσιαστές αισθάνονται σοβαροί, οι καλεσμένοι κολακεύουν το ταλαιπωρημένο κοινό τους και οι τηλεθεατές κουνάνε το κεφάλι με την κοινή μοίρα όλων! Ή κλείνουν την τηλεόραση σιχτιρίζοντας... i

|

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5 µ r À Às ± Àª Àv ® À» ¸ ¸ ±­ Àµ r Àn¸

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ ·ºÐµ ¶²¨»¹¨µ|²´z´ ¨ ²¼½ º´ »¹¼¶²¨y´ ¨¹| «Πώς να ξεδώσεις και πώς να πεθάνεις χωρίς μεράκι και χωρίς πάθος;»* Τα βιογραφικά του, πού γεννήθηκε, πώς έζησε, τι έγραψε, μπορείτε να τα βρείτε οπουδήποτε. Εδώ απλώς θα ήθελα να σας θυμίσω ότι μια εποχή το να διαβάζουμε τα βιβλία του Χρόνη Μίσσιου ήταν ίσως ο πιο σωστός τρόπος να μεγαλώσουμε. Και η γενιά μου και η προηγούμενη και η επόμενη. Επειδή οι περιπέτειες του Σαλονικιού ήταν γραμμένες για μας, για να τις καταλάβουμε, να τις πιστέψουμε, να επενδύσουμε σε αυτές, να γίνουμε καλύτεροι. Επειδή την ιστορία μπορείς να τη μάθεις και από τους ιστορικούς, αλλά μπορείς να τη βάλεις και κατευθείαν στην καρδιά σου μέσα από τη λογοτεχνία. Υποκειμενικά και αυθαίρετα και ωραία. Ο,τι έμαθα στα 18 μου από τα βιβλία του Μίσσιου για τις εξορίες στον 20ό αιώνα δεν τα έμαθα από πουθενά αλλού. Είμαι ίσως και λίγο υπερβολικός, κάπως ευσυγκίνητος, γιατί αν το «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» και το «Χαμογέλα, ρε...

Tι σου ζητάνε;» μας έμαθαν να θέλουμε να ζήσουμε, το «Κλειδί είναι κάτω απ’ το γεράνι» μας έμαθε και πώς να ζήσουμε. Επειδή μας έπεισε ότι, δεν μπορεί, υπάρχει κάπου η ευτυχία και ότι να, μερικοί άνθρωποι τη βρήκανε. Τη θυμάμαι τη μέρα που το ξεκίνησα, ένα μεσημέρι με φθινοπωρινό ήλιο, τις πρώτες μου μέρες ως φοιτητής. Είναι που μερικά βιβλία τα διαβάζουμε και μετά τα ξεχνάμε, είναι που άλλα απλώς μας διασκεδάζουν για λίγες μέρες, άλλα που τα παρατάμε στη μέση. Και είναι και αυτά που τα κρατάμε πάντα κάπου κοντά μας. Οχι επειδή δεν έχουμε διαβάσει καλύτερα, αλλά επειδή είχαν έναν τρόπο αυθεντικό και καλοπροαίρετο, επειδή ένα χαμόγελο δεν είναι σπουδαίο πράγμα, αλλά ταυτόχρονα είναι η σπουδαιότερη υπόθεση σε αυτή τη ζωή. *Φράση από το «Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου (εκδ. Γράμματα)

i À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

9$//$+(-©.© ÉÖËÕÉ © !($!$1©Ô© ÎÔÏÉ Αν το παιδί σας ακούει μετά μανίας τον Παντελή τον Παντελίδη, είναι φυσιολογικό να ανησυχείτε. Κανένας υπεύθυνος γονέας δεν θα ήθελε το παιδί του να πάρει το λάθος δρόμο. Αντιθέτως, θα ήθελε το βλαστάρι του να ακολουθεί τα δικά του «ψαγμένα» και εκλεπτυσμένα ακούσματα. Είναι όμως τελικά έτσι τα πράγματα; Πρέπει οι γονείς να διαμορφώνουν τις μουσικές επιλογές των παιδιών τους; Σε αυτό το καυτό, προαιώνιο ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει ο Robin Banerji με άρθρο του στο “BBC News Magazine”. «Είναι πολύ πιθανό μια τέτοια τακτική να κάνει τα παιδιά να μισήσουν τη μουσική που αγαπούν οι γονείς τους και να αγαπήσουν τη μουσική που οι γονείς τους μισούν», αναφέρει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος. Οπως πολύ σωστά παρατηρεί, η ταύτιση των μουσικών επιλογών γονέα-παιδιού εξαντλείται συνήθως στο δίωρο ταξίδι που είναι αναγκασμένη να κάνει με το αμάξι της η οικογένεια. Ωστόσο, ακόμα και εκεί οι συγκρούσεις και τα μουρμουρητά είναι αναπόφευκτα τις περισσότερες φορές. Για αυτόν το λόγο, η λύση ίσως να επαφίεται στις επιταγές της παιδικής ψυχολογίας: «Γνωρίζοντας πως τα παιδιά έχουν την τάση να επαναστατούν, εάν θέλεις να ακούνε τη μουσική που ακούς, ίσως θα πρέπει να σκεφτείς να την απαγορεύσεις στο σπίτι», αναφέρει. Οπότε η επιλογή που σας μένει είναι η εξής: «Γιωργάαααακη, βάλε, παιδί μου, να παίξει το τελευταίο του Οικονομόπουλου, σε παρακαλώ!» s ª À

ÖÉ©2."( +©,$#( ©ÏÔ ÖÎÌÔ×Ó© ÖÔ× ©ÉÐËÕÎÏÉÓÔ× Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά 650 δισ. δολάρια κοστίζει στην αμερικανική οικονομία η ενασχόληση των χρηστών με τα social media σε όρους χαμένης παραγωγικότητας. Η απώλεια αυτή είναι επτά φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με την αντίστοιχη που προκαλείται από τα διαλείμματα των εργαζομένων για τσιγάρο. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα εμφανές στους σπουδαστές κολεγίου, οι οποίοι υπολογίζεται ότι ξοδεύουν καθημερινά περισσότερη ώρα στο Facebook και στα ξαδερφάκια του -τρεις ώρες-, από ό,τι στο διάβασμα -δύο ώρες- (κάπως έτσι ανακαλύφθηκε η κακοδαιμονία της αμερικανικής εκπαίδευσης, γιατί, βλέπετε, δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι). Απώλεια παραγωγικότητας παρουσιάζεται, όμως, και στο χώρο εργασίας, καθώς, κάθε φορά που ένας εργαζόμενος συνδέεται σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να τσεκάρει ειδοποιήσεις ή μηνύματα, χρειάζεται 23 λεπτά για να συγκροτήσει πάλι 100% τη σκέψη του και να επιστρέψει στη δουλειά. Και η... μάστιγα των social media δεν σταματά εκεί: οι χρήστες αφιερώνουν δύο φορές περισσότερο χρόνο στο Facebook από ό,τι για να αθληθούν. Εάν αναρωτιέστε πού τα βρήκα όλα αυτά, είναι σε άρθρο που «τσίμπησα» από τη fan page του Economy Watch στο Facebook... v »

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇ,2<

ÆÎÑÏ ôô~ÄÊÑÒ ÉÏÒ -),%3¨4/¨'/¨"%&/2%¨)¨3,%%0

Βρίσκεται στο Αμστερνταμ και ονομάζεται Hans Brinker Budget Hotel. Τα δωμάτιά του είναι απελπιστικά μικρά και βρόμικα, ενώ με υπερηφάνεια αναφέρει προς τους πελάτες του ότι στα κρεβάτια του υπάρχει πληθώρα μικροοργανισμών (στο site, επίσης, δημοσιεύει και φωτογραφίες από μικροσκόπιο, για του λόγου το αληθές. Μην τους πουν και αφερέγγυους...) Οταν, λοιπόν, όλοι οι άλλοι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων ικετεύουν τους πελάτες τους για μια καλή κριτική στο TripAdvisor, το Hans Brinker ακολουθεί το δικό του, εκκεντρικό δρόμο. Η διαφημιστική καμπάνια του, μάλιστα, θα πρέπει στο εξής να διδάσκεται στις καλύτερες σχολές marketing ανά τον κόσμο. Είναι χαρακτηριστικό πως στην αρχική του σελίδα αναφέρεται ότι οι υπηρεσίες που προσφέρει είναι «λίγο καλύτερες από τις αντίστοιχες σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας». Εχει κυκλοφορήσει, επίσης, και μια σειρά από αφισάκια, στα οποία ζητάνε συγγνώμη για το γεγονός ότι «είναι οι καλύτεροι στο να χάνουν βαλίτσες» ή «στο να μην καλωσορίζουν τους πελάτες τους». Θεούληδες... s ª À

*Αθήνα είναι μόνο ο δακτύλιος

ÖÔ©ØËÎÕÔÖËÕÔÖËÕÔ© ËÓÔ ÔØËÎÔ©ÖÔשÏÔ ÐÔ×å©

Το καλοκαίρι ήπια μια δυο μπίρες παραπάνω και φίλησα μισοζαλισμένη τον πιο άσχημο βάτραχο της λίμνης. Οχι μόνο δεν έγινε πρίγκιπας, αλλά παραλίγο να γίνω και εγώ βάτραχος και ίδρωσα μέχρι να καθαρίσω από τα βρομόνερα. Ετσι όμως συμβαίνει σε όλες τις «λιμνουπόλεις». Εχουν βαθιά και ρηχά νερά, δυστυχώς εδώ έχουμε μόνο μπαζωμένα ποτάμια, οπότε λείπει το ειδυλλιακό τοπίο της όχθης. Τα νερά μας είναι λιγοστά και βρόμικα. Λάσπη. Ξεβράζονται όλα στην άσφαλτο. Και τα νερά της βροχής και τα νερά της μπουγάδας μας. Και αν το μάτι μας κοντεύει να συνηθίσει την ασχήμια, το μυαλό μας ευτυχώς αντιστέκεται ακόμα στην ασχήμια της ανθρώπινης συνήθειας, της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στην πόλη το ωραίο και το οδυνηρό που μας συμβαίνει καθημερινά είναι οι άνθρωποι και οι άνθρωποι. Και οι συμπεριφορές τους. Καλοσύνες που αγαπάς και καγκουριές που δεν συγχωρούνται. Στην πόλη, έχω αρχίσει να πιστεύω πως όλοι περιμένουν μια βροχή όχι για να τους ξεπλύνει, αλλά για να δείξει πόσο κακή συμπεριφορά μπορεί να έχουμε. Και μόλις πέσει η πρώτη σταγόνα και βουλώσουν τα φρεάτια, ιδού, ό,τι κρύβει ο καθένας μέσα του κάνει την εμφάνισή του. Πόσο θα ήθελα να είναι πλειονότητα οι οδηγοί που επιβραδύνουν μπροστά στις λακκούβες και όχι οι άλλοι που επιταχύνουν το κρις κραφτ-όχημά τους, κάνοντας μούσκεμα πεζούς, μηχανάκια, ακόμα και τους οδηγούς των διπλανών αυτοκινήτων που τολμούν να αφήσουν ανοιχτά παράθυρα. Και επειδή οι λακκούβες, τα κοιλώματα και οι κλίσεις των δρόμων περισσεύουν στην Αθήνα, οι αγώνες δρόμου γίνονται πιο επεισοδιακοί. Μούσκεμα έφτασε η παρέα μου προχθές, με την απορία «επίτηδες το έκανε ή κατά λάθος;». Σε ένα τόσο στενό δρομάκι πας με χίλια; Με λίμνη τα νερά; Με τους ανθρώπους να περπατάνε ένας ένας στο στενό πεζοδρόμιο; Μα είναι άνθρωποι αυτοί; Οχι, καλό μου, είναι βάτραχοι. Πηδούν, κοάζουν, κάνουν ζημιές, δεν θα γίνουν ποτέ πρίγκιπες, δεν θα προσαρμοστούν ποτέ, είναι άκαρδοι και στο τέλος θα φαγωθούν μεταξύ τους. Και όταν δεν βρέχει, περνούν έξω από την πόρτα μου επιδεικτικά, κατουρώντας μεθυσμένοι τις γωνίες. i Àn A BOZONI METROPOLISNEWS GR

|

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

'©p ¡ à©{ â p ©ß © Ò © © © ß © à© à© á ©{ ©ß p © ©¡{ á© ¡ ©3GD©'D@UX© © ©,@BX©&Q@X © ß ©{Ò © p © ¡ © ß ©{ ¡© á ©â © © © {â© ©)TLOHMF©%HRG © àp © ¡à© © Ó p á ¡ © © à© ¡©&UZZ© Ò ¡© Î áp© ©Ö ä © © pá ©p ©p á © {â© ¡ ©3GD©'D@UX © © à© {Ò © ¡ © !K@BJ©*DXR©p © © â©à © © ©RNTSGDQM© ¡ â Ò© ¡ © © á ©{ © © p

ä © ©(CQ@©*@XMD© p ä © ¡©b#NM S©6@KJ© V@Xh © © ©!@MFHDR© p ¡ á© ¡©)TLOHMF© %HRG©2NMF©cÉ¡ Ò© © â i ©Éä ©{ © {â© © à©,@BX©&Q@X ©{ ¡© ¡ ᢠ© © { Ò © { ¡ á © p ¡ © {â© © R© © © R © © ß © © á ©Ï ¡ á ¡© { ¡© á © © pâ© ¡©)TLOHMF©%HRG©2NMF©p © © c Ò©Î Òi © © ©Ë à © ¡ Ò © { ¡© á © © ß ¡ © Ò ¡ © ¡©)TLOHMF©%HRG©p © ©b(M©3GD©+HFGSh

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇ,2<

Την επανάληψη της μουσικής παράστασης του

Διονύση Σαββόπουλου «Μάνος Χατζιδάκις τώρα» επέβαλλε τόσο η επιτυχία της στο Ηρώδειο το καλοκαίρι, όσο και η αντίστοιχη σε όποια πόλη και αν παρουσιάστηκε. Οι Αθηναίοι που δεν πρόλαβαν ούτε την πρώτη προγραμματισμένη συναυλία του Ηρωδείου ούτε την εμβόλιμη, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τον Νιόνιο να ερμηνεύει τραγούδια του Μάνου σήμερα, Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Τα 27 τραγούδια θα παρουσιαστούν με την υποστήριξη της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων και την Παιδική Χορωδία του Σπύρου Λάμπρου και με τη συμμετοχή σπουδαίων σολίστ (Τάκης Φαραζής, Γιώτης Κιουρκτσόγλου, Γιάννης Αναστασάκης, Καλλίστρατος Δρακόπουλος, Βάσω Δημητρίου), υπό τη διεύθυνση της Φαίδρας Γιαννέλου.

Η μοναδική fadista Joana Amendoeira έχει χαρα-

κτηριστεί «μικρή βασίλισσα του λαϊκού τραγουδιού της Πορτογαλίας» και φαίνεται πως έχει γεννηθεί αποκλειστικά για αυτό. Από τα έξι της χρόνια τραγουδάει, σε ηλικία 12 ετών πήρε το πρώτο της βραβείο στο τραγούδι και στα 16 κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο. Την Joana Amendoeira θα έχουμε την ευκαιρία να (ξανα)δούμε στη χώρα μας στη σκηνή του Half Note Jazz Club (Τριβωνιανού 17, Μετς) παρέα με τον αδερφό της Pedro Amendoeira. Μαζί τους οι Minor Keys in F, το fado συγκρότημα του μουσικοσυνθέτη Αλέξανδρου Ναθαναήλ με τη γνήσια fadista φωνή της Κωνσταντίνας Πουτκάρη.

Μία από τις πιο ιδιαίτερες συνεργασίες της

φετινής χρονιάς, αυτή του Νίκου Πορτοκάλογλου με τον Φίλιππο Πλιάτσικα, συνεχίζεται κάθε Σάββατο στο Gazoo (Πειραιώς 102-104). Τα δυτικά προάστια ενώνονται στη σκηνή με τις αστικές μελωδίες και τα ψέματα με τα ταξίδια. Η Νέα Σμύρνη με τους Αγίους Αναργύρους και η γενιά του ’80 με αυτή του ’90. Οι παλαιότεροι θα θυμηθούν τραγούδια των Φατμέ και θα θαυμάσουν τον Πλιάτσικα, ενώ οι νεότεροι θα θυμηθούν τις επιτυχίες των Πυξ Λαξ και θα αναγνωρίσουν αγαπημένα τους τραγούδια με τη φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου. Μια μουσική παράσταση για όλα τα γούστα με τον τίτλο «Συν», της οποίας οι πρωταγωνιστές ελπίζουν να υπάρξει «σύν-θεση, συν-δυασμός, συν-κόλληση, συν-άντηση, συν-αίνεση, συν-τονισμός, συν-κίνηση».

H Lappuggla (ένα είδος κουκουβάγιας που ζει στο Βόρειο ο Ημισφαίριο) είναι σοφή, παρατηρεί τα πάντα από ψηλά καιι διηγείται ιστορίες του δάσους. Το όνομα αυτού του περίεργου υ ζώου διάλεξε για τίτλο της καινούργιας της δουλειάς η Etten. Ο δίσκος, που κυκλοφορεί από την Ιnner Ear, είναι εξ ολοκλήρου δημιουργία δική της (μουσική, στίχοι, παραγωγή, εκτέλεση, φωνές, programming). Οι ιστορίες της κουκουβάγιας της Etten θα ζωντανέψουν στη σκηνή του Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) με τη βοήθεια μουσικών του «χώρου», όπως οι Μαριλένα Ορφανού, Χρήστος Λαϊνάς, Θοδωρής Βρανάς και Νίκος Μαρδάκης, σήμερα στις 10 μμ. Η ζωγράφος Ελένη Γλύνη έχει επιμεληθεί τις ειδικές κατασκευές και τα σκηνικά, που δημιουργήθηκαν ειδικά για τις ανάγκες αυτής της παρουσίασης, ί και οι F Fantastikoi t tik i Hxoi αναλαμβάνουν τα decks αμέσως μετά το live.

3/,/¨&2/-¨/3,/¨¨ «Τον έχω βαρεθεί λίγο μωρέ», είπε ο φίλος μου ο Αποστόλης όταν τον ρώτησα αν θα πάει στη συναυλία του Sivert Hoyem στη Λάρισα, όπου και ζει. Η αλήθεια είναι πως ο πρώην τραγουδιστής των Madrugada έχει επισκεφθεί την Ελλάδα -και όχι μόνο την Αθήνα- ουκ ολίγες φορές. Τόσο πριν από την άδοξη διάλυση του αγαπημένου νορβηγικού συγκροτήματος (που επήλθε ένα χρόνο μετά τον ξαφνικό θάνατο του 31χρονου κιθαρίστα τους, του Robert Buras), όσο και κατά τη διάρκεια της solo καριέρας του ως τώρα, δηλώνει πως απολαμβάνει να επισκέπτεται τις πόλεις, τα χωριά και τα νησιά της Ελλάδας, για αυτό και το κάνει συχνά. Ο Hoyem θα βρίσκεται στην Αίθουσα Τελετών του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός (Πλ. Καρύτση 8) την Πέμπτη 29 Νοεμβρίου σε μια μάλλον μυσταγωγική εμφάνιση, με περιορισμένο αριθμό θεατών. Ενα χρόνο και κάτι μετά την κυκλοφορία του τέταρτου προσωπικού του studio άλμπουμ “Long Slow Distance” -το οποίο ο ίδιος θεωρεί το πιο πειραματικό έργο του ως τώρα- θα βρεθεί σε έναν ιστορικό χώρο, στοιχειωμένο με έναν τρόπο από πνεύματα μεγάλων Ελλήνων ποιητών. Και ποιος μπορεί άραγε να πει πως μια τέτοια ατμόσφαιρα δεν του ταιριάζει; Θέλω να καταλήξω στην άποψη ότι η συχνότητα με την οποία μπορεί να έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε έναν καλλιτέχνη δεν έχει καμία σχέση με την ποιότητα του έργου του ή με τη διέγερση των αισθήσεών μας τη στιγμή που θα βρεθούμε απέναντί σε αυτό. Το να είναι κανείς ακριβοθώρητος δεν σημαίνει απαραίτητα πως όταν τελικά εμφανιστεί θα προκαλέσει πραγματική συγκίνηση. Για όσους δεν έχουν βαριεστημένη διάθεση, τα εισιτήρια ξεκινούν από 27,50 ευρώ και οι λεπτομέρειες για την ώρα έναρξης θα ανακοινωθούν σύντομα. Εχετε τα μάτια σας ανοιχτά - και κυρίως τα αυτιά σας. % °

|

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

¼ ½® Àv¸ ÌC G@KHNSHR LDSQNONKHRMDVR FQ

Õ ¨ ਠ¨ ¨ zÑ ¨ ¨ o ᨠà oo ¨ ¨ oÑ ¨ à ¨ ¨ à ¨ ¨ Ó ¨Ñ ¨ ¨ ¨ ¨ à ¨ o ਠ¨c ͸¨ ¨ ß ¨ Ñi ¨Õ ¨c o ᨠái¨ ¨z oß ¨ z o ߨ à ¨ ¨b"KNTC¨ SK@Rh Ëá © © pp â{ ¡ ©Ë © Ò ©{â ©{ ¡ à © Ëá © ß ©â © © ¡ á © p © ©Ðß © { ©{ ¡©{ {

á© © á© ©{Ò © © ß © ©p © ©Öâp © ©Ö¢â

¡ ©ß{ © {â© © á © ß p ¡© á ¡ ©Ðá © pÒ © à © { á © Òå© Í©Ðß © {© á © {â©pâ © ©ß © â © © © á © © c ß© © á © Òi

mtnjs»¹ÀÀ ή

3#)˹&) Ô © ©Ö p©Öá © ¡©cÖ ß

© â ©Ö ß i© ¡ Ò © © ß © ¡ â © ¡©b,@SQHWh © à © © b"KNTC© SK@Rh ©Ë ©{

p â©ß{ © { p à © á ©{ ¡© ß © á © © â ©pß © {â© © ¡ á ©

©{ ¡© ¡ ß ©p ä© ¡ ©p ©p © à© ppà © Í ©{ ¡© ä © © ä ©Ð © ¡ © Ö p©Ø ©ØÒ ©Ð{ß © ä

¢ © Ò ©Ø ¡© ã ¨ ¨ Þ ¨ à ¨z ¨ z ã ¨ ¨ ¨ oÞ ¨ à ¨ á ¨ ¨z ã ¨ ¨ ¨ 㠨Πo ਠߨ z o ߨ à ¨ Ê à ¨ ¨ z à ¨Êo à ¨ Ñ ¨ ¨ ão ¨ ¨ ¨ ã

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇ,2<

Το πάλαι ποτέ «τρομερό παιδί» του γαλλικού σινεμά, ο Λεός Καράξ, επιστρέφει στα 51 του χρόνια, ύστερα από 13 χρόνια απουσίας, με μια ταινία που πολλοί κριτικοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν «ταινία της χρονιάς» και «από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών»! Μεγάλα λόγια, μεγάλες προσδοκίες για το “Holy Motors”, που ξεκινάει αυτή την εβδομάδα το ταξίδι του στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες. Η 24ωρη σουρεαλιστική οδύσσεια του αινιγματικού κυρίου Οσκαρ στους δρόμους του ονειρικού Παρισιού. Ο κύριος Οσκαρ είναι ένας αλλόκοτος κεντρικός ήρωας που ζει περισσότερες από μία ζωές: είναι εγκληματίας, ζητιάνος, πατέρας, διευθυντής πολυεθνικής, ένα τερατόμορφο πλάσμα. Ολα αυτά μαζί και χωριστά. Ο Ντενίς Λαβάντ υποδύεται τον Οσκαρ και δέκα ακόμα πρωταγωνιστικούς ρόλους, ενώ η Εύα Μέντες, η Κάιλι Μινόγκ και ο Μισέλ Πικολί εμφανίζονται στην ταινία έτσι όπως δεν τους έχετε ξαναδεί. Μία ταινία φόρος τιμής στην ανθρώπινη ψυχή και την ελευθερία του σινεμά.

Η ιστορία του Φράνκενσταϊν στην πιο... σκυλίσια εκδοχή της, από αυτή την εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες! Ο Τιμ Μπάρτον βγάζει από το συρτάρι του ένα μικρό live action φιλμάκι του 1984 και το μετατρέπει στο τρίτο κατά σειρά stop motion animation της καριέρας του, στα χνάρια του «Χριστουγεννιάτικου Εφιάλτη» και της «Νεκρής Νύφης»: το “Frankenweenie”! Ο μικρός Βίκτωρ, συγκλονισμένος από το θάνατο του αγαπημένου του σκύλου, του Σπίθα, επιστρατεύει την επιστήμη για να τον επαναφέρει στη ζωή αλά... Φράνκενσταϊν! Τι θα γίνει όμως όταν ο Σπίθας με μερικές «σταυροβελονιές» παραπάνω το σκάσει και αρχίσει να γυρνάει στην πόλη; Το γκόθικ φιλμικό σύμπαν του Τιμ Μπάρτον με τις απαραίτητες πινελιές νοσταλγίας και αθωότητας ζωντανεύει ξανά σε ένα ασπρόμαυρο τρισδιάστατο animation με έντονες επιρροές από τις ταινίες τρόμου της παιδικής ηλικίας του Μπάρτον. Πάνω από όλα, όμως, το “Frankenweenie” είναι το ρέκβιεμ του Μπάρτον στο δικό του αγαπημένο σκύλο μέσα από μία τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης.

Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι το επόμενο κινηματογραφικό project του απόλυτου γόη του Χόλιγουντ Τζορτζ Κλούνεϊ είναι το “The Monuments Men”, όπου θα σκηνοθετήσει και θα πρωταγωνιστήσει στο πλευρό των Ντάνιελ Κρεγκ, Ζαν Ντιζαρντέν, Κέιτ Μπλάνσετ και Μπιλ Μάρεϊ. Και ενώ τα γυρίσματα αναμένεται να ξεκινήσουν την ερχόμενη άνοιξη, μία νέα κινηματογραφική είδηση έρχεται να ταράξει τα νερά! Η Disney φλερτάρει έντονα τον Κλούνεϊ για να τον πείσει να πρωταγωνιστήσει στη νέα υπερπαραγωγή επιστημονικής φαντασίας με τον προσωρινό τίτλο “1952”, που κάποιοι θέλουν να κινείται στη λογική της ταινίας «Στενές επαφές τρίτου τύπου» του Σπίλμπεργκ! Κατά πάσα πιθανότητα στη σκηνοθετική καρέκλα θα κάτσει ο Μπραντ Μπερντ της τελευταίας «Επικίνδυνης Αποστολής», ενώ το σενάριο κρατείται ως επτασφράγιστο μυστικό.

¹¨~ | ´¹»²º¹ ¨½´» µ¹µ¨ z º² ¸¨µ ´¨/.,).% Πρόκειται για ένα πραγματικό δώρο στους απανταχού σινεφίλ! Η πιο παλιά ταινία του μετρ του σασπένς Αλφρεντ Χίτσκοκ με τίτλο “The White Shadow” («Η Λευκή Σκιά»), γυρισμένη το 1924, βρίσκεται στη διάθεση όλων των κινηματογραφόφιλων, οι οποίοι μπορούν να τη δουν online σχεδόν για τους επόμενους δύο μήνες στο site του US National Film Preservation Foundation. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τον Αύγουστο του 2011 οι υπάλληλοι του Κινηματογραφικού Αρχείου της Νέας Ζηλανδίας ανακάλυψαν ότι είχαν τόσα χρόνια στα χέρια τους έναν πραγματικό θησαυρό. Μέσα σε μια στοίβα από μη αναγνωρισμένες κόπιες αμερικανικών ταινιών βρήκαν τρεις από τις έξι συνολικά πράξεις του “The White Shadow”, της πρώτης γνωστής ταινίας στην οποία συμμετέχει ο 24χρονος τότε Αλφρεντ Χίτσκοκ ως σεναριογράφος, μοντέρ, σκηνογράφος και βοηθός σκηνοθέτη! Η ταινία, ένα μελόδραμα με πρωταγωνίστρια την Μπέτι Κόμπσον, διηγείται την ιστορία δύο δίδυμων αδελφών, ενός «αγγέλου» και μιας «μέγαιρας», και φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Γκρέιαμ Κατς. Το Κινηματογραφικό Αρχείο της Νέας Ζηλανδίας μεταβίβασε τις κόπιες στην Αρχειακή Κοινότητα Αμερικής και στο Εθνικό Ιδρυμα Συντήρησης Ταινιών, όπου ακολούθησε η αποκατάστασή τους και η επίσημη προβολή τους σε ειδική τελετή. Τώρα, ένα χρόνο μετά, για πρώτη φορά το “The White Shadow” κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και μπορούμε να το δούμε όλοι! Απλά επισκεφθείτε το www. filmpreservation.org. ¼ v

|

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

Η τεράστια επιτυχία του “Skyfall” -που συνεχίζει να σαρώνει τα ταμεία έχοντας μέχρι στιγμής ξεπεράσει τα 670 εκατ. δολάρια, κατακτώντας έτσι τη θέση του πιο εμπορικού James Bond όλων των εποχών- έκανε τους ανθρώπους της Sony να χαμογελάσουν πλατιά. Ο λόγος όμως δεν ήταν απλά αυτός. Οι εισπράξεις του “Skyfall” σε συνδυασμό με το “The Amazing SpiderMan”, που έφερε στα ταμεία της Sony άλλα 754 εκατ. δολάρια, το “Men in Black 3”, με εισπράξεις 624 εκατ., και το “Hotel Transylvania”, με 283 εκατ. δολάρια, έκαναν το 2012 την πιο εμπορική χρονιά της Sony από την ίδρυσή της. Το ανακοίνωσε επίσημα την περασμένη εβδομάδα ο Jeff Blake, ο γενικός διευθυντής marketing του κολοσσού entertainment. Φέτος, για πρώτη φορά στα χρονικά, τα έσοδα της Sony μόνο από τις ταινίες της ξεπέρασαν τα 4 δισ. δολάρια, σπάζοντας το ρεκόρ του 2009 (3,6 δισ.). Και μάλλον θα σκαρφαλώσουν ακόμα πιο ψηλά, αφού το “Skyfall” έχει δρόμο μπροστά του.

Η Αγγελική Παπαθεμελή, η Λυδία Φωτοπούλου και ο Ερρίκος Λίτσης θα είναι ανάμεσα στους Ελληνες πρωταγωνιστές της νέας ταινίας του Κώστα Ζάππα «Φράνκενσταϊν: Η Οδύσσεια του Θανάτου». Πρόκειται για μια διασκευή του περιβόητου μυθιστορήματος της Μαίρης Σέλεϊ, η πρώτη που γίνεται από Ελληνα σκηνοθέτη. Αν και τα γυρίσματα θα γίνουν στην Ελλάδα, η ταινία θα είναι αγγλόφωνη, δεδομένου ότι έχουμε να κάνουμε με διεθνή συμπαραγωγή. Ο βασικός πρωταγωνιστής του φιλμ θα είναι ο Βρετανός Στίβεν Μπέρκοφ, ενώ τη μουσική υπογράφει ο πολυβραβευμένος συνθέτης Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι του «2046» και της «Ερωτικής Επιθυμίας» του Γουόνκ Καρ Βάι. Σύμφωνα με την υπόθεση της ταινίας, μία νεαρή δημοσιογράφος που ερευνά το μύθο πίσω από τον Φράνκενσταϊν θεωρεί ότι δεν πρόκειται για παραμύθι, αλλά για αληθινή ιστορία μιας παρέας αλχημιστών. Την παραγωγή υπογράφει η Minus Pictures.

Σοκ προκαλεί η πρώτη teaser αφίσα της ταινίας “Only God Forgives”, που κυκλοφόρησε online. Ποιος είναι ο γρονθοκοπημένος νεαρός της φωτογραφίας; Μα ποιος άλλος; Ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ο πρωταγωνιστής της ταινίας! Ο νέος γόης του παγκόσμιου σινεμά μοιάζει κυριολεκτικά αγνώριστος, με παραμορφωμένο πρόσωπο από το ξύλο. Στη νέα κινηματογραφική του συνεργασία με τον Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν -μετά το εξαιρετικό “Drive”- ο Γκόσλινγκ υποδύεται έναν άντρα αυτοεξόριστο στην Μπανγκόκ μετά τη δολοφονία ενός αστυνομικού. Εκεί διατηρεί γυμναστήριο, βιτρίνα για τη φάμπρικα διακίνησης ναρκωτικών που έχει στήσει με τη μητέρα του και τον αδελφό του. Οταν ο τελευταίος βρίσκεται δολοφονημένος, ο Γκόσλινγκ παίρνει το νόμο στα χέρια του. Και όπως φαίνεται από το πρώτο poster της ταινίας, μάλλον τρώει πολύ ξύλο! Το “Only God Forgives” θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στις 23 Μαΐου, περνώντας πρώτα πιθανότατα από το Φεστιβάλ των Καννών.

¹ µ º´µ ¨ ·¹º´ Μπορεί ακόμα να μας χωρίζουν δύο μήνες από την ανακοίνωση των οσκαρικών υποψηφιοτήτων, αλλά υπάρχουν από τώρα κάποιες ταινίες που αποτελούν τα μεγάλα φαβορί για το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Είναι οκτώ φιλμ και τα μεγάλα στούντιο θα βάλουν τα... δυνατά τους για να φτάσουν στην τελική δεκάδα! Σύμφωνα με το The Hollywood Reporter, η Warner θέλει πάση θυσία υποψήφιες για Oσκαρ τις παραγωγές της, “Argo” του Μπεν Aφλεκ, “The Hobbit: An Unexpected Journey” του Πίτερ Τζάκσον και το φινάλε της τριλογίας του Batman “The Dark Knight Rises” του Νόλαν. Η Paramount έχει να πάρει το Oσκαρ Καλύτερης Ταινίας από τον «Τιτανικό». Φέτος ποντάρει όλες της τις πιθανότητες στο “Flight” του Ρόμπερτ Ζεμέκις με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον. Από την ίδια εποχή έχει να δει Oσκαρ Καλύτερης Ταινίας και η Fox (ο «Τιτανικός» ήταν συμπαραγωγή με την Paramount). Θα τα καταφέρει φέτος άραγε με το πολυσυζητημένο “Life of Pi” του Ανγκ Λι; Η Universal από την πλευρά της ελπίζει ότι φέτος ο μεγάλος νικητής θα είναι μιούζικαλ, 11 χρόνια μετά το θρίαμβο του “Chicago”. Eχει κάθε λόγο να το επιθυμεί διακαώς, αφού το δικό της «δυνατό χαρτί» είναι το “Les Miserables” με τον Χιου Τζάκμαν και την Αν Χάθαγουεϊ. Η Dreamworks και η Disney ενώνουν τις δυνάμεις τους ψηφίζοντας το “Lincoln” του Σπίλμπεργκ, μία καθ’ όλα πατριωτική ταινία για τις ΗΠΑ, ενώ η Sony φιλοδοξεί να βρεθεί στη δεκάδα με το “Zero Dark Thirty”, την ταινία της Κάθριν Μπίγκελοου για την επιχείρηση εξόντωσης του Μπιν Λάντεν. Αυτές τις ταινίες σημειώστε τες! Θα βρεθούν στα Οσκαρ. Είναι θέλημα... στούντιο! ¼ v

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇ,2<

o»¹ivsts»i°À »lÀ,!.! Às ® ¸Àm¸ ¸ r Δημιούργησε η Lana Wachowski τον εαυτό της; Οποια και να είναι η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, το σίγουρο είναι ότι η συγκλονιστική σκηνοθέτις δημιούργησε -μαζί με τον αδελφό της Andy και τον Tom Tykwer- την ταινία “Cloud Atlas” , με σκοπό να την «πει» στους ρατσιστές που, σύμφωνα με την ίδια, θέλουν να τη λιντσάρουν και να τη σταυρώσουν. Αλλάζοντας φύλο -από Lawrence σε Lana- σε μια στιγμή που βρισκόταν στην κορυφή της καριέρας της, σκηνοθετώντας με τον αδελφό της τεράστιες επιτυχίες (“Matrix”, “V for Vendetta”) και στη συνέχεια βγαίνοντας δημόσια -ως γυναίκα πλέον- να μιλήσει για όλα, έδωσε ένα ηχηρό χαστούκι στον αμερικανικό συντηρητισμό, του οποίου ο ήχος έκανε το γύρο του κόσμου. Την είδα στο βίντεο από την απονομή του βραβείου HRC Visibility Award (www.youtube.com/watch?v=crHHycz7T_c) με το οποίο τιμώνται μόνο πρόσωπα που έχουν εκτεθεί στην ακόρεστη όρεξη των media, δηλαδή της προβολής, καταφέρνοντας να επιβιώσουν και να περάσουν ένα θετικό μήνυμα. Ηταν καταπληκτική, συναρπαστική, ζωντανή απόδειξη ότι όταν έχεις περιεχόμενο και μυαλό, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Ευφυΐα και χιούμορ, καυστική γλώσσα και οξυδέρκεια ξεχείλιζαν σε όλη τη διάρκεια της πολυαναμενόμενης ομιλίας της μπροστά σε ένα εκστασιασμένο κοινό που την αποθέωσε. «Με ενδιαφέρει να βρίσκομαι με τον κόσμο, ευτυχώς με έναν τρόπο που κάνει μερικούς ανθρώπους να μη φοβούνται τόσο άτομα σαν και εμένα ή να βλέπουν τα άτομα σαν και εμένα ως λιγότερο ανθρώπινα από εκείνους ή πολύ διαφορετικούς από εκείνους», δήλωσε χαρακτηριστικά σε πρόσφατη συνέντευξή της. Η Lana Wachowski δεν κατάφερε μόνο να αλλάξει το φύλο της -διαδικασία που κράτησε δέκα χρόνια-, αλλά και τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος τα άτομα που το τολμούν. Κατάκτησε τη βιομηχανία του θεάματος πρώτα με το ταλέντο της και μετά πάλι με την τεράστια προσωπικότητά της. Θεά!

ȃȅǼȂǺȇ,2<

v

::: 0(75232/,635(66 *5

m ¸ Àm ¸ ± ÀJ JNMRS@MSHMNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Ï © © á ©pß © © ©{ p ß © © á ©cÖ ©Øâp{ i©ß © à © © â ©Ïß © Ò © © ¡ á © © { á ¡ © © pß ©p Ò © © pâ ©ß © ¡©Ö¢ ©Õ ©Õ © Öâ ©Í© á ©ß © © à © © ß © © á © ¡© © ©Öâ ©à © à © © © { àp © ©Ô â ©Ë © p ä © pß © á p © à ©p{ Ò© ¡©ß © ¡ â© ppÒ © á© © p{ ¡ pß © Ò ©ß ©p © Ò ©{ ¡©ßp © © á © à ©cÐß © © © ©p © ä{ ©¢ ä ©ß © âp{ i© ©ß © á{ ©{ â © á © © pà © â ©ß © â © äp{ © ©Ðß © © á ©pâ © á ©Ðß © ©p © á © © Ò © á © © á ©

cÖ ©Øâp{ i © © © © © â© â© © ¢ © © á © ¡© ©Ð{á p{ ©Ð{Ò © ©pÒ © Ò © © ©{ ¡ â ©p ¢á© ¡ © ©ß ©{ { © © ¡ â© â p © pÒ © Ò ¡ © © © Ò © Ð © á ©{ p Ò© p à © ©Öâ © ¡ ß ©ß © { Ò { ©ß © à © á

© © { á ©â{ ©{ ß © © ä ©ÏÒ ©p Ò © á ¡© ©{ Ò© © à © © á © cß © {â© © ¡ á ©{ pä © ¡© ä© i© {â© ©{ à© ¡á ©Ô © Ò © { ß © ©{ áp © ©p p ¡ © á ©cÔ©É © © ¡ i© ©{ ß © á ©pß © © ä ©{ ¡p à © p Ò © ¡© ¡ ä© â p ¡

::: 0(75232/,635(66 *5

Ο αυτοαποκαλούμενος «πορνόγερος» ονόματι Τσαρλς Μπουκόφσκι δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις: χαρακτηρίστηκε από τον Σαρτρ και τον Ζενέ ως «ο μεγαλύτερος ποιητής της Αμερικής», είναι γνωστός ως λογοτέχνης του περιθωρίου και της νύχτας και αποτελεί αναμφισβήτητα μία από τις πιο αντισυμβατικές μορφές στην ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Στη συλλογή κειμένων «Ενα τετράδιο με λεκέδες από κρασί» (εκδ. Ηριδανός) παρουσιάζονται για πρώτη φόρα πολλά και σημαντικότατα κείμενα του ιδιοφυούς συγγραφέα, τα οποία δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε άσημα ή αμφιλεγόμενα έντυπα των ΗΠΑ. Η διάνοια, το χιούμορ και ο βρόμικος ρεαλισμός του Μπουκόφσκι σε όλο τους το νοσηρό μεγαλείο.

Το σκανδιναβικό νουάρ στις μέρες μας μεσουρανεί και ο Τζο

Νέσμπο αποτελεί την πλέον εμβληματική του μορφή - μόνο στην Ν Αγγλία Α υπολογίζεται ότι πουλιέται ένα βιβλίο του ανά 27 δευτερόλεπτα! λ «Ο χιονάνθρωπος» (εκδ. Μεταίχμιο) αποτελεί το τέταρτο μυθιστόρημα μ του πασίγνωστου συγγραφέα και σύντομα θα μεταφερθεί φ στη μεγάλη οθόνη από τον Μάρτιν Σκορτσέζε. Πρωταγωνιστής του, και πάλι, ο αλκοολικός και ιδιόρρυθμος ντετέκτιβ Χάρι ν Χόλερ, ο οποίος καλείται αυτή τη φορά να διαλευκάνει τι κρύβεται Χ πίσω π από κάποιες εξαφανίσεις γυναικών. Ατμόσφαιρα, ακατάπαυστη σ δράση και δαιδαλώδης πλοκή σε ένα αστυνομικό θρίλερ διαποτισμένο π με τα αγαπημένα θέματα της σκανδιναβικής λογοτεχνίας: ψυχικό σκότος, σεξ και ανατροπή. ψ

Ανάμεσα στην πληθώρα των περιοδικών για το βιβλίο, το «Εντευκτήριο» ξεχωρίζει αναμφισβήτητα ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και αξιόλογα. Φέτος, το έντυπο κλείνει 25 χρόνια ζωής και ανταμείβει τους αναγνώστες του με ένα χορταστικότατο τεύχος, στο οποίο, εκτός από πεζογραφήματα, ποιήματα, δοκίμια και κριτικές, δημοσιεύονται για πρώτη φορά τέσσερις επιστολές της μητέρας του Ζαν Ζενέ για το γιο της, καθώς και ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στον σημαντικό ποιητή Αργύρη Χιόνη. Η λέξη «εντευκτήριο» σημαίνει «αίθουσα συνάντησης και συναναστροφής». Πράγματι, αυτό ακριβώς αποτελεί το ομώνυμο περιοδικό: έναν «τόπο» όπου πρωτοεμφανιζόμενοι και καταξιωμένοι συγγραφείς δημοσιεύουν τα έργα τους και επικοινωνούν νοερά με τους αναγνώστες. Πολύχρονο!

Βασίλης Λεβαντίδης είναι από τα πρώτα στελέχη της Ο Τ Τοπικής Ραδιοφωνίας στη Θεσσαλονίκη (1989), γράφει στον η ημερήσιο Τύπο και είναι ευρύτερα γνωστός από τις εκπομπές ττου για το βιβλίο στην ελληνική τηλεόραση. Εχοντας ασχοληθεί γγια χρόνια με το χώρο της επικοινωνίας, ο πολυβραβευμένος συγγραφέας και δημοσιογράφος επιστρέφει εκ νέου στην ποίσ η ηση ως ύστατο καταφύγιο, αλλά και ως προπύργιο αντίστασης στην κρίση με τη συλλογή «Μέρισμα Ευθύνης» (εκδ. Αρμός). σ Εβδομήντα πέντε υπαρξιακά όσο και πολιτικά ποιήματα που Ε αναζητούν τα αντίθετα (γνώση-απόγνωση, ακμή-παρακμή, μνήα μη-λήθη) για να τα συνθέσουν και εντέλει να τα άρουν, υπό το μ πρόσταγμα μιας νέας ιστορικής δημιουργίας. π

ȃȅǼȂǺȇ,2<

~¹z¹ ´º¹¨µ ´¨|¹y¹»²½¸´ Οι διάφοροι κουλτουριάρηδες θα βλέπουν τον τίτλο και θα αλληθωρίζουν: «Τι σχέση μπορεί να έχουν 22 μαντράχαλοι που κυνηγούν ένα τόπι, υπό τις ζωώδεις ιαχές κάθε άξεστου και πικραμένου, με την απόλαυση του γραπτού και έντεχνου λόγου;» Κι όμως, οι κουλτουριάρηδες δεν ξέρουν τι λένε. Δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις μεγάλων συγγραφέων που λάτρεψαν το ποδόσφαιρο: Γκίντερ Γκρας, Μανουέλ Μονταλμπάν, Νάνι Μπαλεστρίνι, για να αναφέρουμε ορισμένα παραδείγματα. Το ίδιο ισχύει και με αρκετούς διανοητές: ο Αντόνιο Γκράμσι, φέρ’ ειπείν, εργαζόταν ως ανταποκριτής αγώνων ποδοσφαίρου σε σοσιαλιστική εφημερίδα, ενώ ο Αλμπέρ Καμί δήλωσε: «Εχοντας δοκιμάσει αμέτρητες εμπειρίες, μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσα ξέρω για την ανθρώπινη ηθική τα οφείλω στο ποδόσφαιρο». Στην ελληνική ιστορία το ποδόσφαιρο συγκίνησε ιδιαίτερα τους ποιητές μας, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς στο βιβλίο «Εντός και εκτός έδρας: Το ποδόσφαιρο στην ελληνική ποίηση» του Γιώργου Μαρκόπουλου (εκδ. Καστανιώτη). Ιδιαίτερα ενδεικτικό σε αυτό το πλαίσιο είναι το περίφημο ποίημα «Αγιαξ, για πάντα Αγιαξ» του Μανόλη Αναγνωστάκη, στο οποίο εκθειάζεται το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο της θρυλικής ολλανδικής ομάδας που μας δίδαξε «την έμπνευση, τη γοητεία του απρόοπτου, τον αυθορμητισμό που γίνεται σοφία και τη σοφία που φαντάζει σαν αυθορμητισμός, το ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι το πιο μοντέρνο χορογραφικό έργο Τέχνης». Οπότε δεν τσιμπάμε όταν κατά τα άλλα αξιόλογοι διανοούμενοι, όπως ο Τσόμσκι ή ο Ιγκλετον, διατείνονται πως το ποδόσφαιρο είναι το σύγχρονο όπιο του λάου. Οσοι το αγαπάμε πραγματικά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι είναι «από τα ασήμαντα, το πιο σημαντικό»! m m

ȃȅǼȂǺȇ,2<

u

::: 0(75232/,635(66 *5

¼®½ ¸Àn r ¸ ÀC A@QK@ LDSQNONKHRMDVR FQ

Ô© ß © Ò ©Ï â © © © pÒ ©2ENQ@QHR© É ©Ë Ò ©Ð á ©Ï Ò ©É á ©Ð{ ¢á ©Ï á ©Ó ß © © { { ä ¡ © ¡ p ä ©p © © â © Ò© © Ò ¡ © © á © {â© ©Ð {â p © © ¡ ©Ô ¡p{ ä © É © ©É à © ©{ Ò ©c © ©Ïâ i © © { á ©{ ¡ Ò¢ © ©!HNR© © ©É à © {â© © ©Ó p á ¡ © {ß © { á© ¡ © © p à ©{ p © p © ©{ á ©p ©{ { à© { © { à© © â p ä © © ¡ á © ©Ð © â©pâ ©cÐ{ á © © ¡p á © © á ©{ ¡© pÒ © ©¢ à© i © © ¡ pß ©{ Ò ©ß ©à ©{ ¡ á© ©{ p © ß © © Ò © á{{ © © © © Ò ©É

::: 0(75232/,635(66 *5

Η βάση της πρωτότυπης ιδέας του θεατρικού έργου “Atomic Alert” του Γάλλου συγγραφέα Φρεντερίκ Σοντάνγκ είναι πέντε νέοι ηθοποιοί -η Μαρία Ζερβού, ο Μάνος Καρατζογιάννης, ο Πάρις Λύκος, η Σταυρούλα Μάκρα και ο Σταύρος Σιούλης- και η προβολή ασπρόμαυρων ταινιών του αμερικανικού σινεμά της δεκαετίας του ’50. Το έργο αναφέρεται στη διαχείριση μιας πυρηνικής έκρηξης -με ιδιαίτερα κωμικό τρόποκαι ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα από σήμερα, Παρασκευή 23 Νοεμβρίου, στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206) σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη. H ιστορία του “Atomic Alert” ξεκινά ένα πρωινό σε μία μικρή πόλη όπου βασιλεύει η τάξη και η ηρεμία, τουλάχιστον μέχρι να προκληθεί κατά λάθος μια... πυρηνική έκρηξη!

Επτά νέοι ηθοποιοί υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Τάκη Τζαμαργιά εγκαινιάζουν τη νεανική σκηνή του Θεάτρου Ακροπόλ (Ιπποκράτους 9, Πανεπιστήμιο) με τη «Μικρή μας Πόλη» του Θόρντον Ουάιλντερ. Ενα κλασικό έργο που φιλοσοφεί την ανθρώπινη καθημερινότητα και κουβαλά την ιστορία ερμηνειών όπως εκείνων της Ελλης Λαμπέτη και του Γιάννη Φέρτη. Ο θίασος, αποτελούμενος από τους Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Ανδρη Θεοδότου, Σοφία Καψούρου, Αλέξανδρο Μαυρόπουλο, Κωνσταντίνο Μπούντα, Ιωάννα Πιατά και Αινεία Τσαμάτη, θα επισκεφθεί επίσης γυμνάσια και λύκεια.

Στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη) συνεχίζεται φέτος για δεύτερη χρονιά το δραματοποιημένο διήγημα του Ντοστογιέφσκι «Λευκές Νύχτες», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καταλειφού και ερμηνείες Λουκίας Μιχαλοπούλου και Στάθη Μαντζώρου. Με το βάρος να πέφτει στην καταγραφή του ψυχολογικού παλμού των δύο ηρώων, σκηνοθέτης και ηθοποιοί καταφέρνουν να ζωντανέψουν τους δύο λογοτεχνικούς ήρωες, που φαίνεται να κινούνται ανάμεσα στο ρεαλισμό και το ποίημα. Η Λουκία Μιχαλοπούλου, με έντονη σκηνική ενέργεια και ιδιαίτερους φωνητικούς χρωματισμούς, σκιαγραφεί την αθωότητα αλλά και την «ιδιοτέλεια» της νεαρής Νάσενκα, ενώ ο Στάθης Μαντζώρος αφηγείται γλυκά στους θεατές την ιστορία του ρομαντικού ερωτευμένου διανοούμενου, που αφέθηκε να ζήσει τον έρωτα τέσσερις υπέροχες νύχτες.

Η σκηνοθέτις, δασκάλα και «μύστης» στα περί ανθρώπινης φωνής, Μίρκα Γεμεντζάκη, καθώς και ένας θίασος ηθοποιών υψηλής τεχνικής, παρουσιάζουν τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη στο Θέατρο Φούρνος (Μαυρομιχάλη 168, Εξάρχεια), κάθε Δευτέρα και Τρίτη από αυτή την εβδομάδα. Η μοίρα του άμαχου πληθυσμού της Τροίας μεταφέρεται μέσα από το γυναικείο χορό, άλλοτε ως αφήγηση και άλλοτε ως δράμα, με τη συνοδεία ζωντανής μουσικής και την επιλογή παραδοσιακών και ρεμπέτικων τραγουδιών. Επί σκηνής θα βρεθούν οι ηθοποιοί Σοφία Τσινάρη, Νάνα Παπαδάκη, Φωτεινή Καπελλάκη, Βαγγέλης Παπαδάκης, Κατερίνα Παπαγεωργίου, Μαρία Χελιδώνη, καθώς και η μουσικός και τραγουδίστρια Αδαμαντία Βλάμη.

ȃȅǼȂǺȇ,2<

¹¨zº¹¶¹ ¨»¹¼¨ ²³¹|| º´ Το υπόγειο parking του «Κακογιάννης» έχει γίνει πια μια συνήθεια -μια ακριβή συνήθεια- για θεατρικά σχήματα και παραστάσεις που αντιμάχονται ή και υπερβαίνουν τη σύμβαση. Συνήθεια που από την πλευρά της τροφοδοτεί μια νέου τύπου παράδοση για αυτή την πόλη και τους θεατρόφιλούς της. Πάντως, το αντισυμβατικό του πράγματος -που κάθε άλλο παρά ντεμέκ είναι- ταιριάζει γάντι με την εποχή της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας και των πάσης φύσεως περιοριστικών πολιτικών! Στο υπόγειο του «Κακογιάννης» ήρθε και εγκαταστάθηκε τα τρία τελευταία χρόνια το Low Budget Festival, θεωρώντας δικαίως ότι είναι η «Κιβωτός» του. Η διοργάνωση πέτυχε -δουλεμένη με τα μίνιμουμ των προϋποθέσεων-, γιατί κατάφερε να αποδείξει ότι η θεατρική πράξη δεν χρειάζεται περιττές πολυτέλειες, αρκεί να υπάρχει η δύναμη του κειμένου, η μαγκιά του σκηνοθέτη και η αλήθεια των ηθοποιών. Τα τρία αυτά συστατικά τα συνάντησα και με το παραπάνω στην εναρκτήρια παράσταση του 3ου Low Budget Festival, την παράσταση του καλού φίλου και μαχητή της ζωής Ενκε Φεζολλάρι. Το κείμενο του εκ Θεσσαλονίκης συγγραφέα Σάκη Σερέφα («Θα σε πάρει ο δρόμος») έδωσε τη δυνατότητα στον Φεζολλάρι να φτιάξει μία ακόμη παράσταση από εκείνες που ο ίδιος αγαπά με πάθος· μια παράσταση με κυρίαρχο στοιχείο τη λαϊκότητα του θεάματος και την αριστοκρατία του ήθους. Ο Φεζολλάρι είναι ένας τεχνίτης από τους λίγους στον τρόπο με τον οποίο συνθέτει τις παραστάσεις του γεμάτες από σπαράγματα της μνήμης, αλλά και από εικόνες της ζώσας κοινωνικής πραγματικότητας. ΥΓ: Tο κομμάτι του Βασίλη Μαργέτη στο ρόλο του εραστή ταπεινών... γιαγιάδων ήταν ένα μικρό διαμαντάκι που κλέβει την παράσταση. µ m Àm¸ ¸ r

ȃȅǼȂǺȇ,2<

u | | t v | | ::: 0(75232/,635(66 *5

Ð{ á© © © ß © Ò ©Ïâp © © É à © © á ©ß © á © © ¡{ © Ò © ©{ ä ©{ â ppÒ© ¡© © © p © © ¡ á ¡ © ß © ¡© á ¡ © ©ß © ß ©âp © { á© p á © Ò © © © © p à©ß ©bÖGD© 2SNQXAN@QCh © © { á © á © ©2SHFL@© +@A© É ß ¡©Ð Ò© ©Ë Ò ©Ë á © É á ©RSQDDS©@QSHRSR ©p ä© © { á © © %NSHYNMS@R ©%NQR ©2B@Q ©2DMNQ ©6# ©(©+NUD©2TF@Q © RNC ©(MU@ ©8DKKNVHRG© ©.LHN © p ¡ ä © p © Ò© {â©ß © ä © {â© ©{ á © © á © ¡ ©à © © © â ¡{ © à

© © âp © ©p ©ß © © { á © ©

á © © ©pß © © ©Ó p á ¡ ©

::: 0(75232/,635(66 *5

Μετά το αφιέρωμα στον Αμερικανό Robert Mapplethorpe, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών (Λεωφ. Συγγρού 107109, Αθήνα) φιλοξενεί το έργο ενός επίσης σημαντικού και επιδραστικού φωτογράφου, του Helmut Newton. Η αναδρομική έκθεση περιλαμβάνει σχεδόν 200 φωτογραφίες του διεθνούς φήμης δημιουργού, αρκετές από το χώρο της μόδας, το είδος που τον καθιέρωσε. Ανάμεσά τους διακρίνουμε μερικά από τα πιο εμβληματικά έργα του Newton, όπως τα γνωστά γυναικεία μεγάλων διαστάσεων γυμνά του, τα οποία δούλευε από τη δεκαετία του ’80 και έπειτα. Η έκθεση θα ολοκληρωθεί στις 3 Μαρτίου και πλαισιώνεται από διαδραστικές ξεναγήσεις και εργαστήρια για παιδιά.

Ο τίτλος της έκθεσης “Oneironautics” της Κατερίνας Ανδρέου αποτελεί αναφορά στην ονειρική διάσταση και στα ταξίδια που πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν τα όρια μεταξύ ασυνείδητου και πραγματικότητας μοιάζουν δυσδιάκριτα. Στην πρώτη της ατομική ζωγραφική έκθεση, που παρουσιάζεται στο χώρο τέχνης Μελάνυθρο (Ζάππα 4, Καλλιμάρμαρο) μέχρι την 1η Δεκεμβρίου, η καλλιτέχνιδα, με μέσο τα μολύβια, τους μαρκαδόρους και τα πινέλα της, δημιουργεί ένα ονειρικό σύμπαν από έντονα χρώματα και σχέδια, στο πλαίσιο του οποίου φανταστικοί και πραγματικοί ήρωες, φύση και καθημερινότητα, παιδική και ενήλικη ζωή συνυπάρχουν αρμονικά.

Τα νέα σχέδια από κάρβουνο του Ανδρέα Κοντέλλη αποτελούν μια σύνθετη αφήγηση γύρω από την ανθρώπινη κίνηση και την ακινησία, τις μνήμες, τις επιλογές και τα έντονα συναισθήματα. Η δουλειά του ζωγράφου υπό τον τίτλο “Viae Corporum II” θα φιλοξενείται στην γκαλερί Εκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου (Βαλαωρίτου 9Α, Κολωνάκι) μέχρι τις 8 Δεκεμβρίου 2012. Αναφορικά με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της βίας στο έργο του Κοντέλλη, ο χορογράφος Daniel Lommel υπογραμμίζει: «Η συγκεκριμένη διάθεση συχνά καθοδηγεί με ισχύ τις εικαστικές του αποφάσεις. Αυτή η βία όμως -την οποία ανασύρει με τρυφερότητα από τα μοντέλα του και αφήνει να αναδυθεί από τα θέματά του, επιλέγοντας στρατηγικά τα παιχνίδια συσχετισμών του μαύρου και του κενού- είναι χωρίς αμφιβολία η δύναμη που κατευθύνει το χέρι του».

Η καλλιτέχνιδα Τούλα Πλουμή παρουσιάζει τη νέα της ατομική δουλειά στην γκαλερί της Χριστίνας Ανδρουλιδάκη CAN (Αναγνωστοπούλου 42, Κολωνάκι). Η έκθεση φέρει τον τίτλο “Interspace” και εντάσσεται στο παράλληλο πρόγραμμα του Athens Photo Festival 2012. Ο επισκέπτης θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει στο χώρο τη συνύπαρξη των ασπρόμαυρων φωτογραφικών έργων και των πολύχρωμων αφαιρετικών γλυπτών της Πλουμή. Ο ενδιάμεσος χώρος και η λειτουργία του, η φόρμα και το φυσικό τοπίο είναι μερικά από τα θέματα που απασχολούν την καλλιτέχνιδα στην έκθεση αυτή, η οποία ολοκληρώνεται στις 15 Δεκεμβρίου.

ȃȅǼȂǺȇ,2<

»¹¨ ¼¶~ ¸¨»¹¼¨¸´µ¹¼¨¶¹ ½¹¼¨ Το εντυπωσιακό, ζοφερό και πολυσύνθετο ζωγραφικό σύμπαν του καλλιτέχνη Νίκου Μόσχου παρουσιάζεται στη νέα έκθεσή του στην γκαλερί Xippas (Π. Ιωακείμ 53, Κολωνάκι) μέχρι τις 26 Ιανουαρίου 2013. Αποτελείται από μηχανές, ανθρώπινες μορφές, αντικείμενα, οχήματα, κτίρια και σύμβολα, τα οποία μοιάζουν να παραμορφώνονται και να αποδομούνται. Πώς ερμηνεύει όμως ο ίδιος τη νέα του δουλειά; «Τα νέα έργα θα τα χαρακτήριζα ως την εξέλιξη όσων έχουν προηγηθεί τα τελευταία επτά με οκτώ χρόνια, δεδομένων των προσωπικών αλλά και των ευρύτερων ανησυχιών. Στην προσπάθεια να επιτύχω μια πιο άμεση έκφραση συναισθημάτων και συνειρμών, παραδόξως οδηγήθηκα σε παραστάσεις πιο πολυσύνθετες. Τη θέση των παραμορφωμένων μορφών παίρνουν τώρα αφηρημένα σχήματα, μηχανήματα και φιγούρες που στοιχειοθετούν μεγαλύτερους οργανισμούς μέσα σε ασαφείς χώρους». Σχετικά με τις επιρροές και τις αναφορές στο έργο του επισημαίνει: «Θα χρειαζόταν αρκετός χρόνος, καθώς είναι πολλές και δεν περιορίζονται αποκλειστικά στο χώρο της τέχνης. Κατά τα φοιτητικά χρόνια χάζευα ατελείωτες ώρες τον Τιντορέτο, τον Γκρέκο, τον Γκόγια, καθώς επίσης και δείγματα των ανώνυμων (σε εμάς) μινιατουριστών της βυζαντινής τέχνης. Στις αρχές της τελευταίας επταετίας με απασχόλησαν περιπτώσεις όπως ο Ντιξ και ο Μπέκμαν και εκεί, νομίζω, σταματάει η έντονη μελέτη στην εργογραφία μεγάλων καλλιτεχνών. Θεωρώ επίσης σημαντικά για την εξέλιξή μου τα έργα του Κάφκα και κάποιων μουσικών που κατατάσσονται στο μινιμαλισμό. Για τα έργα του 2012 άντλησα, συνειδητά, στοιχεία από τις Τιτανομαχίες της ζωοφόρου της Περγάμου». Η έκθεση του Νίκου Μόσχου σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζει το χάος και την κρίση της σύγχρονης κοινωνίας: «Η σκέψη ενός καλλιτέχνη είναι δύσκολο να μείνει ανέπαφη και έτσι τα έργα σε βάθος χρόνου συντάσσουν ένα είδος ψυχογράμματος όχι μόνο του δημιουργού, αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος. Ενα από τα παράδοξα τόσο στην τέχνη όσο και στις επιστήμες είναι πως μια τόσο αφιλόξενη πραγματικότητα αποτελεί στο βάθος terra incognita, γόνιμη για έρευνα και στοχασμό». m m

&Q@ȱSH©%Q@FLDMSR È Ý «Ìy Û elenibakagianni.com

u

24 ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

°m¹j° Àvª¿ni»iÀmi¹À'2!&&)4)

Στο «στόχαστρό» της τα σοκάκια της πόλης, τα πέριξ του Ηλεκτρικού, τα αθηναϊκά γκράφιτι και οσονούπω η Λεωφόρος Συγγρού.

Δείτε την Ελένη Μπακαγιάννη στο Mstories 48

% ½³ ¸ Ài Àn Το επόμενό μου project θα έχει θέμα τη Λεωφόρο Συγγρού, αυτή τη δυναμική ευθεία που οδηγεί με ταχύτητα προς τη θάλασσα, μια διαδρομή που μας είναι περισσότερο οικεία σαν εικόνα μέσα από αυτοκίνητο. Αν «σήκωνα» μια φανταστική μεγάλη φωτογραφία μέσα στην πόλη, θα διάλεγα μια εικόνα που να δείχνει καθρεφτισμένα σύννεφα. Μου αρέσει η διπλή σκέψη ότι τα σύννεφα χαμηλώνουν και κυκλοφορούν ανάμεσά μας και ταυτόχρονα η πόλη γίνεται έτσι κατά κάποιον τρόπο αιθέρια.

Η Ελένη Μπακαγιάννη φωτογραφίζει την πόλη. Κλειστά παράθυρα, είσοδοι κτιρίων, σκιές στους τοίχους και στο οδόστρωμα, ίχνη αντικειμένων. Οι φωτογραφικές της διαδρομές αποτυπώνουν εικόνες από συνοικίες της πόλης -Εξάρχεια, Κυψέλη, Γκύζη, Πετράλωνα, Νέος Κόσμος, Παγκράτι-, αλλά και από γειτονικές της Αθήνας αστικές περιοχές - Καλλιθέα, Νέα Σμύρνη, Μοσχάτο. Την άνοιξη του 2011 βρέθηκα ξαφνικά χωρίς δουλειά. Αρχισα τότε να περπατάω και να παρατηρώ τους δρόμους της Αθήνας. Εβγαλα τη φωτογραφική μου μηχανή από το κουτί της και την πήρα μαζί μου στις καθημερινές περιπλανήσεις. Σιγά σιγά, χωρίς ιδιαίτερο σκοπό, ξεκίνησα να φωτογραφίζω εικόνες που με συγκινούσαν ή που μου θύμιζαν κάτι. Μου αρέσει να ανακαλύπτω και να αποτυπώνω καθημερινές πλευρές της πόλης που συνήθως περνάνε απαρατήρητες. Στην έκθεσή μου οι φωτογραφίες χωρίζονται σε τρεις μικρές ενότητες. Οι «Πάροδοι» είναι μια σειρά φωτογραφιών που δείχνουν μικρούς δρόμους της Αθήνας, άδειους από την κίνηση, σε διάφορες ώρες της ημέρας. Τις έχω συλλέξει σε αρκετές και διαφορετικές μεταξύ τους περιοχές - Κυψέλη, Πετράλωνα, Εξάρχεια, Γκύζη, Νέο Κόσμο, Πατήσια και αλλού. Οι «24 Αντανακλάσεις

της Γραμμής 1» είναι και αυτές εικόνες που μάζεψα σε μια περιπλάνηση, κάπως πιο οργανωμένη αυτή τη φορά. Το Νοέμβριο του 2011 περπάτησα παράλληλα με τη Γραμμή 1 του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου στα υπέργεια τμήματα από Μοσχάτο έως Μοναστηράκι και από Αττική έως Ηράκλειο. Στην πορεία φωτογράφισα τις υπαίθριες αντανακλάσεις της διαδρομής πάνω σε διάφορες επιφάνειες, όπως για παράδειγμα σε τζάμια σταθμευμένων αυτοκινήτων ή σε λαμαρίνες. Κάποιες άλλες πάλι από τις φωτογραφίες μου («Αποσπάσματα από Γκράφιτι», “Still Athens”) απομονώνουν περισσότερο διάφορες λεπτομέρειες, όπως συνδυασμούς σκιών, σχημάτων, χρωμάτων και επιφανειών και αποσπάσματα από γκράφιτι.

Η Ελένη Μπακαγιάννη γεννήθηκε στην Κυψέλη και ύστερα από αρκετές μετακομίσεις επέστρεψε στην Αθήνα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στη Θεσσαλονίκη και Εικαστική Κουλτούρα στο Μάντσεστερ. Παρακολούθησε σειρά μαθημάτων Φωτογραφίας στη Βαρκελώνη. Από το 2011 φωτογραφίζει κυρίως στους δρόμους της Αθήνας και των περιοχών γύρω από την πόλη και θέλει οι εικόνες της να δείχνουν όσα ο φακός όχι μόνο βλέπει, αλλά και αισθάνεται. Οι φωτογραφίες της θα φιλοξενούνται στο χώρο 21 (Λεμπέση 21, Αθήνα - 3ος όροφος) μέχρι τις 26 Νοεμβρίου, ενώ πληροφορίες για την ίδια και το έργο της μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της elenibakagianni.com.

u

26 ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

ɜj¹-i¹Àjuµs¿n¿sɝ Η Κόρα Καρβούνη αυτόν το χειμώνα παίζει στο έργο «Ευρυδίκη» της Αμερικανοεβραίας Σάρας Ρουλ στο Θέατρο Πορεία. Γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα, είναι φανατική του κέντρου της πόλης, βαριέται την επανάληψη και είναι ευγνώμων για τη ζωή της. m ±½ Ài Àn o ¸ ±¸ Às± À·¸ ¸ ®

Δείτε την Κόρα Καρβούνη στο Mstories 48

27 ::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

Η Κόρα και η Ευρυδίκη Με αφορμή το μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, η Σάρα Ρουλ έγραψε αυτό το έργο για να κατεβάσει την Ευρυδίκη στον Αδη και να ασχοληθεί όχι μόνο με τη συνάντησή της με τον Ορφέα, αλλά και με τον πατέρα της. Παρουσιάζεται μπροστά μας μια κοινωνία νεκρών που ασχολούνται με τα θέματα των ζωντανών. Ζωή, θάνατος, έρωτας, τέχνη. Είναι ένα έργο κωμικό, ποιητικό, με πολλή μουσική και συγκίνηση. Το πρώτο που σκέφτεται κάποιος βλέποντας νεκρούς στη σκηνή είναι πόσο ζωντανός είναι. Η Κόρα και η καριέρα της Είμαι πολύ ευτυχισμένη με την καριέρα μου. Νιώθω τυχερή και ευγνώμων, γιατί ξεκίνησα πολύ μικρή και αναγνωρίστηκα πολύ μικρή. Με αγκάλιασε και το κοινό και ο θεατρικός κόσμος πολύ γρήγορα. Στην πρώτη μου δουλειά, τις «Σεξουαλικές νευρώσεις των γονιών μας», ήμουν 25 χρόνων. Ευγνωμονώ τους ανθρώπους που με βοήθησαν. Για ό,τι έχω κάνει μέχρι σήμερα είμαι υπερήφανη και έτσι θα ήθελα να συνεχίσω. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου η επανάληψη. Με ενδιαφέρει να κάνω καινούργια πράγματα με ανθρώπους με τους οποίους δεν έχω ξαναδουλέψει. Μου αρέσει η σκηνοθεσία, θα πήγαινα στην Αγγλία, αλλά δεν τα κατάφερα λόγω χρημάτων... Ηταν δυσάρεστο αυτό που έγινε, αλλά σκέφτομαι από μόνη μου να κάνω κάτι. Η Κόρα και οι αδερφές της Πάντα με ρωτάνε για τη δίδυμη αδερφή μου, τη Βικτωρία. Μας μπερδεύουν συνέχεια. Εχω άλλες δύο αδερφές, μεγαλώσαμε στη Νέα Σμύρνη, στο πατρικό της μητέρας μου. Η μεγάλη μου αδερφή μένει ακόμα εκεί κοντά. Η Βικτωρία μένει στα Εξάρχεια, εγώ στο Πολυτεχνείο. Είμαστε αγαπημένη οικογένεια και κάνουμε πολλή παρέα με τις αδερφές μου. Οταν ήμασταν μικρές, παίζαμε με την Μπιμπιμπό. Είχα και Μπάρμπι και Κεν, τους έγδυνα και τους έβαζα να κάνουν σεξ. Μονίμως. Ολο το ραντεβού τους γινόταν για το σεξ! Η Κόρα και η πόλη Είμαι παιδί του Κέντρου. Αν και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη, έβγαινα στο Κέντρο. Ηρθα να μείνω εδώ και για πρακτικούς λόγους. Δεν οδηγώ, τελειώνω αργά από τη δουλειά και μου αρέσει να περπατάω. Αγαπώ πολύ το Κέντρο, παρόλο που έχει εκπέσει και έχει πολλή ασχήμια. Δεν μπορώ να μείνω αλλού, θέλω να κινού-

μαι παντού με τα πόδια και είναι υπέροχο να πίνεις ένα ποτό και σε λίγη ώρα να είσαι στο σπίτι σου. Είναι πολυτέλεια. Γενικά δεν έχω νιώσει φόβο - μόνο όταν δούλευα στο Εθνικό, στην Ομόνοια, και ίσως κάποιες φορές που γίνονται επεισόδια, γιατί μένω στα Εξάρχεια. Τη φορά που εξερράγη μια κλούβα μπροστά μου 8 το απόγευμα, εκεί τα χρειάστηκα πραγματικά. Φοβήθηκα πάρα πολύ. Μετά το συνηθίζεις. Είναι φοβερό το πόσο εύκολα συνηθίζεις. Βγαίνω, βλέπω να καίγονται κάδοι και δεν μου κάνει εντύπωση. Εχουμε συνηθίσει την ασχήμια της πόλης και δεν τη βλέπουμε πια. Είναι ένα ουδέτερο πράγμα. Οι παιδικές μου αναμνήσεις από το Κέντρο είναι ο Απότσος και η Πλάκα. Πήγαινα με τη μητέρα μου. Θυμάμαι μια φορά στον Απότσο ένας πλανόδιος βιβλιοπώλης μού έδωσε το αγαπημένο μου βιβλίο, το «Ενα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν». Πρέπει να το έχω διαβάσει δέκα φορές. Εκλαιγα. Είχα ταυτιστεί με την ηρωίδα. Η Κόρα και οι άλλοι Το καλύτερο και το χειρότερο που συναντάει κανείς στη ζωή είναι οι άνθρωποι και οι άνθρωποι. Η πόλη είναι οι άνθρωποί της. Και υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν και άλλοι που έχουν παραμείνει στην οργή και τη μιζέρια. Εχουμε χωριστεί στα δύο, έτσι αισθάνομαι, για αυτό απεχθάνομαι τους ανθρώπους που είναι μέσα στην κρίση και τη μιζέρια, ενώ αγαπώ πολύ και θαυμάζω όσους θέλουν να κάνουν την προσπάθειά τους. Μου αρέσουν οι αγωνιστές. Το να μεμψιμοιρούμε είναι εντελώς άχρηστο. Η Κόρα και η κρίση Νομίζω ήμασταν σε κρίση, τώρα θα συνέλθουμε. Η Κόρα και η γενιά της Στενοχωριέμαι για τη γενιά μου λίγο, γιατί έχει ρουφηχτεί από όλη αυτή την κατάσταση. Είμαστε νέοι, έχουμε όλη τη ζωή μπροστά μας και ρουφηχτήκαμε. Δεν μπορώ να ακούω «δεν θα κάνω άλλο παιδί», όλοι στη γενιά μου έχουν παγώσει τη ζωή τους. Είναι λίγοι αυτοί που λένε «δεν με νοιάζει, είμαι καλά, έχω τη ζωή μου». Και τώρα στην παράσταση το έχω σκεφτεί πολλές φορές, επειδή παίζω την Ευρυδίκη, μια νεκρή. «Είμαι ζωντανή», λέω συνέχεια. Είμαστε ζωντανοί. Αυτό μου φτάνει. Εγώ δεν έχω τίποτα, δεν μου ανήκει τίποτα και κρατάω πολύ λίγα πράγματα. Αισθάνομαι ανελεύθερη με πολλά πράγματα. Η Κόρα και ο ελεύθερος χρόνος Μου αρέσει να βλέπω ταινίες, να μαγειρεύω, με ξεκουράζει ακόμα και ύστερα από μια εξάωρη πρόβα να βλέπω τους φίλους μου. Να πηγαίνω για ποτά, να κάνουμε βόλτες. Να βολτάρω στο αγαπημένο μου μέρος στην πόλη, στην αρχή της Κολοκοτρώνη, να πηγαίνω στο Αριστον για τυρόπιτα, να κάθομαι στο παγκάκι δίπλα στο άγαλμα.

u

28 ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

¶ik/s»i°À°»lsÀimªlÀ t´iÀ»iÀ°»jªjt»u·i Από τις μικρές χειρονομίες, που μπορούν να στρέψουν προς το ζωογόνο το χάρτη της πόλης, μέχρι τα ουτοπικά ορμητικά σχέδια που θα αλλάξουν ριζικά την εικόνα της Αθήνας, ο Πάνος Δραγώνας με τους πολλαπλούς ρόλους του έχει πολλά να πει για την ιστορία του Κέντρου και της νέας ελληνικής αρχιτεκτονικής. À+¸ ± ¸À¹ Ài ³

Δείτε τον Πάνο Δραγώνα στο Mstories 49

Ο Πάνος Δραγώνας είναι αναπληρωτής καθηγητής αρχιτεκτονικού και αστικού σχεδιασμού, συνεπιμελητής της ελληνικής συμμετοχής στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία (που κέρδισε τους πιο απαιτητικούς κριτικούς και το κοινό που αποφασιστικά διέσχισε μεγάλη απόσταση για να φτάσει στο ελληνικό περίπτερο) και μέλος της επιτροπής που επέλεξε τα έργα για την 7η Μπιενάλε Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων που μόλις ξεκίνησε στο Μουσείο Μπενάκη. Κάπου ανάμεσα στο αρχιτεκτονικό του γραφείου, στη διδασκαλία στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και στο μάζεμα της έκθεσης στη Βενετία (ολοκληρώνεται την Κυριακή), μας μιλάει για το μεταίχμιο στο οποίο βρίσκεται η νέα αρχιτεκτονική, για τις ιστορίες που αφηγείται και για το συμβολισμό της πόλης. Στην Μπιενάλε επιλέξατε ως στοιχείο ταυτότητας της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής την πολυκατοικία. Ποια στοιχεία περιγράφουν ευρύτερα τη νέα αρχιτεκτονική; Τα τελευταία χρόνια υπήρξε πολλή παραγωγή και αρκετά καλή αρχιτεκτονική, η οποία όμως αφορούσε κυρίως ιδιωτικά έργα. Ελάχιστα αφορούσαν το δημόσιο χώρο. Και σίγουρα αυτή η ιδιωτική αρχιτεκτονική δεν αφορούσε το Κέντρο, αλλά τα προάστια και τα νησιά. Η συντριπτική πλειονότητα του έργου των νέων αρχιτεκτόνων σχετίζεται με ιδιώτες, με την επίπλαστη οικονομική κατάσταση που έσκασε πια ως φούσκα. Εχει να κάνει με μια ώριμη μοντέρνα γλώσσα, μια συνέχεια του ελληνικού μοντερνισμού που αναπτύχθηκε τη δεκαετία του ’60. Είναι, λοιπόν, ένας ώριμος μοντερνισμός, που έχει σχέση με κλιματικά στοιχεία, το δυνατό φως, την ανάγκη για προστασία από τον ήλιο, μια ηδονιστική διάθεση, την αγάπη για το νερό και τις πισίνες και, φυσικά, την αρνητική επίδραση του ευδαιμονισμού και του καταναλωτισμού. Είναι μια mainstream αρχιτεκτονική.

Ταυτόχρονα η δημόσια αρχιτεκτονική έχει σιγήσει. Εχει όντως σιγήσει, αλλά αυτό έχει κυρίως σχέση με τους θεσμούς. Εδώ κάναμε Ολυμπιακούς Αγώνες με πολλά δημόσια έργα, αλλά χωρίς κανένα σχεδιασμένο δημόσιο έργο. Βέβαια, μπορεί να μιλάμε μίζερα για όλα αυτά στην Αθήνα, υπάρχουν όμως εξαιρέσεις αλλού, όπως στη Θεσσαλονίκη, όπου έχουν γίνει μεγάλα έργα στο δημόσιο χώρο. Ποια είναι η κυρίαρχη τάση αυτή τη στιγμή στην ελληνική αρχιτεκτονική; Ξανασκέφτεται ο κόσμος - το “Rethink” είναι πολύ έξυπνο σλόγκαν. Σε περιόδους κρίσης πάντα συμβαίνει αυτό, γίνεται πιο πειραματική, ουτοπική η αρχιτεκτονική. Συνέβη και με την πετρελαϊκή κρίση του ’70 και στη Μεγάλη Βρετανία το ’80. Τώρα είναι πάλι έντονη αυτή η τάση, σκεφτόμαστε και βάζουμε στην άκρη στερεότυπα. Κλονίζεσαι από την κρίση, βλέπεις ότι οι βεβαιότητες που είχες έχουν καταρρεύσει και αναζητάς άλλους τρόπους για να είσαι δημιουργικός. Είναι η πε-

ρίοδος που θα αρχίσουν να βγαίνουν νέα πράγματα και ιδέες που κάποια στιγμή θα υλοποιηθούν. Οι αρχιτέκτονες σταρ, όπως η Zaha Hadid και ο Rem Koolhaas προέκυψαν από ένα αντίστοιχο πειραματικό περιβάλλον στη δεκαετία του ’80. Δεν έγιναν αυτούσια τα έργα τους , άλλα έδωσαν βάσεις για μια νέα γλώσσα, που εξελίχθηκε σταδιακά. Πώς θα επιστρέψει η ζωή στο Κέντρο, πώς θα κατακτήσουμε το περίφημο 24/7; Θυμηθείτε ποια λέξη ακούμε τα τελευταία 20 χρόνια μέχρι και πολύ πρόσφατα: «αποκέντρωση». Ηταν η «Μεγάλη Ιδέα» το να φύγουν οι δημόσιες υπηρεσίες από το Κέντρο. Αδειασε το ΙΚΑ στην Πειραιώς, το πρώην Υπουργείο Παιδείας στη Μητροπόλεως. Και καθώς έμεναν κενά τα κτίρια, κάποιοι κατατρεγμένοι μετανάστες -που βρέθηκαν μέσα σε μια νύχτα στην Αθήνα- άρχισαν να καταλαμβάνουν αυτούς τους χώρους. Τώρα πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά από την αρχή τον τροχό... Δεν θα γίνει το Κέντρο μια προνομιακή περιοχή για κατοικίες από τη μία μέρα στην

29 ::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

Τι παρεμβάσεις θα κάνατε εσείς στο Κέντρο; Η εμπειρία μου λέει ότι πρέπει να ξεκινάς από μικρά πράγματα. Σαν ενέσεις στο δημόσιο χώρο ή σε ένα μικρό εμβληματικό κτίριο. Αρχίζεις και ενεργοποιείς, μολύνεις την περιοχή. Οι μεγάλες χειρονομίες καλό είναι να γίνονται φαντασιακά, αλλά πρέπει να ξεκινάς από τα μικρά.

άλλη, χρειάζεται να κάνεις τη σωστή ανάμειξη, να φέρεις υπηρεσίες, διασκέδαση και κατοικία. Εδώ είναι η δυσκολία του αστικού σχεδιασμού: να κάνεις το ανακάτεμα με τέτοιον τρόπο ώστε να μην κλείνουν τα μαγαζιά από τις 8, ούτε να μην μπορεί να κινηθεί ο κάτοικος από τη μουσική. Σε άλλες εποχές με διαφορετική οικονομία, ο κίνδυνος θα ήταν να επαναλάβουμε ό,τι κάναμε στο Γκάζι, στου Ψυρρή, στα Πετράλωνα. Τι πιστεύετε για την άποψη να γκρεμίσουμε τα άσχημα κτίρια της Αθήνας; Είναι λαϊκισμός. Είμαι εντελώς αντίθετος. Εντελώς. Αυτά τα κτίρια είναι η ταυτότητά μας. Αν καταστραφούν και αυτά, τι θα μας μείνει; Ο μοντερνισμός του ’60 είναι το πιο βασικό στοιχείο αυτής της πόλης. Προσωπικά, τα βρίσκω ωραία, αλλά ούτως ή άλλως αυτή είναι η ταυτότητα της πόλης. Αν τα διώξουμε, δεν θα έχουμε τι να βάλουμε στη θέση τους.

Για παράδειγμα; Το οικόπεδο του Κατράντζου στη συμβολή Σταδίου και Αιόλου, που θεωρούμε ότι πρέπει να μείνει δημόσιος χώρος. Θα μπορούσε εκεί να γίνει ένα εμβληματικό κτίριο που θα δώσει ζωή στο κοινό. Ενα μικρό μουσείο, μια μεγάλη γκαλερί, ένας χώρος που θα φέρει πραγματικά ζωή και νέους και θα τροφοδοτήσει το δημόσιο χώρο μπροστά του. Πρέπει να χτίσουμε, δεν θέλουμε κενό εκεί, θέλουμε ζωή. Κάποιοι θέλουν πράσινο... Αυτά είναι χαζά στερεότυπα. Εκεί θες ζωή, πρόγραμμα, δραστηριότητα. Θες κτίριο. Αλλη παρέμβαση, μικρή; Η πλατεία Κοτζιά αποτελεί μια κακιά πληγή. Είναι ένα βατό θέμα σχεδιασμού, μπορεί να αντιμετωπιστεί. Μπορείς να φέρεις βασικές δραστηριότητες, να πηγαίνεις βόλτα, να βάλεις καντίνες, να έχεις διαφορετική φύτευση. Μπορείς να παρέμβεις, να διορθώσεις την κατάσταση με τα στοιχειώδη εργαλεία που διαθέτουμε. Η Ομόνοια; Είναι πιο δύσκολη περίπτωση. Είχαμε πάρει μέρος στο διαγωνισμό για τη διαμόρφωσή της και κερδίσαμε το τρίτο βραβείο. Ασχολήθηκα ξανά πρόσφατα,

όταν μου ζήτησαν μια θεωρητική πρόταση. Η Ομόνοια είναι το μετρό και είναι λάθος να τη φανταζόμαστε σαν μια πλατεία όπου περπατάμε, καθόμαστε στα παγκάκια... Αυτό που καταστράφηκε ήταν το κέντρο της πλατείας, ένα παιχνίδι φωτός και νερού. Η άποψή μου είναι ότι εκεί θα έπρεπε να βγει το μετρό, να ανοίξει, να φωτιστεί και να ξεχειλίσει προς τα έξω. Να αναδειχθεί το στοιχείο υποδομής από κάτω, όχι το μηδέν, αλλά το μείον ένα. Είχα σκεφτεί να γίνει διαφανές πάτωμα και ένας αιωρούμενος ελαιώνας. Αν είχατε απόλυτη ελευθερία, τι θα κάνατε για την Αθήνα; Πρόκειται για μια ουτοπική συζήτηση, που θα μπορούσε να υλοποιηθεί δεκαετίες μετά. Θα ασχολιόμουν με τα ρέματα, τον Ιλισό και τον Κηφισό. Αν θέλουμε να μιλάμε για τοπική ταυτότητα, βιοκλιματικά χαρακτηριστικά και τοπίο, δεν μπορούμε να μην ασχοληθούμε με τα ρέματα. Ναι, αυτή θα ήταν μια τρελή ουτοπία για μένα. Για τον Ιλισό έχω κάνει ήδη ένα σχέδιο και εργασία στο Πανεπιστήμιο. Πάντως στο εξωτερικό έχει συμβεί: στη Σεούλ, ο υποψήφιος δήμαρχος είχε υποσχεθεί πως θα ασχοληθεί με μια περίπτωση αντίστοιχη του δικού μας Κηφισού. Και το έκανε. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιτυχία αστικής ανάπλασης, την πιο παραμυθένια ιστορία. Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι οι διαδηλωτές τον τελευταίο χρόνο ξεσπάνε πάνω στο σώμα της πόλης; Ξεπερνώντας το προβοκατόρικο κομμάτι που σίγουρα υπάρχει, πιστεύω αυτή είναι μια αντίδραση απέναντι στο συμβολικό της πόλης. Με αυτή την κίνηση εντέλει αναγνωρίζεται η συμβολική διάσταση της Αθήνας...

u

30 ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

n¹iÀmi¹Àntsi¼¹ml À

Δείτε τη Μαρία Ναυπλιώτου στο Mstories 48

Η Μαρία Ναυπλιώτου δεν φοβάται πια το ανοιχτό μικρόφωνο. Με την ίδια ευκολία με την οποία πλάθει ρόλους στη σκηνή του θεάτρου, τραγουδά και ως frontwoman των Tricky Pony.

µ r À Às ¸ Àm¸½¸

Από Κάρεν Ελσον, Massive Attack και Portishead, μέχρι πολύ «πειραγμένη» Μπρίτνεϊ Σπίαρς ερμηνεύει η Μαρία Ναυπλιώτου κάθε Τρίτη στο Faust (Καλαμιώτου 11 & Αθηναΐδος 12). Δεν αποφάσισε να μας επανασυστηθεί ως αοιδός. Για τη μικρή αλλαγή πλεύσης στην πορεία της ευθύνεται μια φιλία. Εν προκειμένω εκείνη της όμορφης ηθοποιού (η οποία πρωταγωνιστεί αυτό τον καιρό στην «Οδύσσεια» του Ρόμπερτ Γουίλσον στο Εθνικό Θέατρο) με τον Αθηναίο μουσικό Δημοσθένη Γρίβα, βασικό συνεργάτη του Κωνσταντίνου Ρήγου και της ομάδας ΟΚΤΑΝΑ. Ιθύνων νους, λοιπόν, πίσω από αυτή τη μουσική παράσταση ο κύριος Γρίβας, η ιδέα φώλιαζε ήδη προφανώς με κάποιον τρόπο στο μυαλό της Ναυπλιώτου, και έτσι, «ύστερα από κάποιες κουβέντες που κάναμε το καλοκαίρι και με τη συνδρομή μερικών ακόμη συνεργατών του Δημοσθένη (σσ. του Στίβεν Φλέμινγκ, της Δανάης Νίλσεν και του Μανώλη Γιαννίκιου), φτιάχτηκαν οι Tricky Pony». Στη συνέχεια έπρεπε να συνθέσουν ένα tracklist για τις εμφανίσεις τους. «Θέλαμε να παίζουμε κομμάτια που εμείς αγαπάμε πολύ, να είναι σαν ένα πάρτι στο οποίο οι άνθρωποι μαζεύονται και ακούνε τραγούδια που έχουν μέσα στην καρδιά τους. Υπάρχει μια λίστα, που θα ανανεώνεται σε κάθε live. Μερικά τραγούδια τα έχουμε κάνει αγνώριστα και έχουν γίνει αυτά πλέον τα καινούργια μας αγαπημένα», διευκρινίζει η καλλιτέχνιδα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ναυπλιώτου «ξεστρατίζει» -λίγο- από την υποκριτική. Τραγουδούσε

(υπέροχα) στην παράσταση “Βossa Nova” και έχει δώσει τη συναυλία «Birds on a Wire, Αναμνήσεις από τον Λέοναρντ Κοέν», βασισμένη αποκλειστικά στο ρεπερτόριο του Καναδού τραγουδοποιού, που παρουσιάστηκε συνοδεία διακεκριμένων τζαζ μουσικών στη Σύρο τον Αύγουστο του 2011. Πρώτη φορά, ωστόσο, καλείται να υποδυθεί τη frontwoman μιας μπάντας που κάνει κανονικές εμφανίσεις. «Το τραγούδι είναι μια συνθήκη πολύ άμεση που προσφέρει εκτόνωση, δεν έχεις ένα ρόλο να σε προστατεύσει, να οχυρωθείς πίσω του, όπως στο θέατρο. Θυμάμαι ότι την πρώτη φορά που τραγούδησα μπροστά σε κόσμο είχα τρομερή αγωνία, αλλά το απόλαυσα τελικά πάρα πολύ», σχολιάζει σχετικά. Ποιες είναι όμως οι μουσικές αδυναμίες της; «Λόγω της ενασχόλησής μου με το μπαλέτο και το χορό, αγαπώ πολύ την κλασική μουσική και την τζαζ, αυτές είναι οι αναφορές μου. Με ό,τι άλλο έχω έρθει σε επαφή, αυτό έχει συμβεί μέσω ανθρώπων που έχουν περάσει και υπάρχουν στη ζωή μου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν θα ξεχώριζα συγκροτήματα όπως οι Radiohead, φωνές σαν της Adele και της Εϊμι Γουάινχαουζ. Ξεχωρίζω και τη Σαρλότ Γκενσμπούργκ, αλλά και όσες ηθοποιούς κατά καιρούς ασχολούνται με το τραγούδι και ερμηνεύουν με το δικό τους τρόπο τραγούδια· ακόμη και αν δεν έχουν τις φωνητικές δυνατότητες που έχουν κάποιες τραγουδίστριες, το τολμάνε και δίνουν το δικό τους στίγμα». Οι εμφανίσεις των Tricky Pony θα διαρκέσουν έως τις 18 Δεκεμβρίου.

31 ::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

SOCIAL MEDIA °»iÀnj»ªiÀ°tu Προσάρμοσε τη ροή του Facebook στα μέτρα σου και ανακάλυψε νέα ενδιαφέροντα χρησιμοποιώντας την εφαρμογή της ελληνικής startup ομάδας Suibee. m ±½ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ o ¸ ±¸ À¶¸ ³ À´¸ ¸

Η Ελένη Κριετσέπη ανήκει σίγουρα στους δυναμικούς ανθρώπους που δεν φοβούνται να πάρουν ρίσκα. Κάτι που επιβεβαιώνουν οι πράξεις της, αφού δεν παρατάς εύκολα δουλειά σε μία από τις μεγαλύτερες ελεγκτικές εταιρείες στον κόσμο, την PricewaterhouseCoopers, για να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου στο χώρο των startup. Το Suibee, λοιπόν, δημιουργία δική της, την οποία πλέον «τρέχει» μαζί με τρεις συνεργάτες, δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Πρόκειται για μία εφαρμογή που σχεδιάστηκε για το Facebook και σύντομα θα διατεθεί σε αυτόνομο site αλλά και σε mobile έκδοση. «Η ιδέα είναι απλή. Γράφεσαι στην πλατφόρμα, κάνεις ορισμένα τεστ προσωπικότητας και βάσει των αποτελεσμάτων σου το σύστημα σε ταιριάζει με άλλους ανθρώπους από το Facebook, οι οποίοι δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι φίλοι σου», εξηγεί. Στη συνέχεια σου παρέχει μία ροή πληροφοριών από τα posts που αυτοί κάνουν ώστε να εμπνευστείς από πράγματα που δεν ξέρεις ότι σε ενδιαφέρουν. «Για παράδειγμα», συνεχίζει, «ένας χρήστης που τα τεστ τον έχουν κατατάξει ως ‘εξωστρεφή’ και ζει στη Νέα Υόρκη, μπορεί να κάνει ένα post για το σκι. Αν έχεις παρόμοια προσωπικότητα, το Suibee θα σου το εμφανίσει, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σε ενδιαφέρει και εσένα». Η καινοτομία της ιδέας εντοπίζεται στο γεγονός πως όλες οι εφαρμογές και όλα τα sites που υπάρχουν στο ίντερνετ αυτή τη στιγμή σού προτείνουν περιεχόμενο βασισμένο στο ιστορικό σου ή σε ενδιαφέροντα που έχεις ήδη δηλώσει. «Αυτό όμως δημιουργεί το λεγόμενο ‘bubble phenomenon’, μια φούσκα δηλαδή γύρω σου που σου βάζει ‘τοίχους’ και σε εμποδίζει να γνωρίσεις νέα πράγματα. Με το Suibee, ωστόσο, πιθανότατα θα ανακαλύψεις ενδιαφέροντα που δεν ξέρεις καν ότι υπάρχουν και θα εμπνευστείς», λέει με σιγουριά η Ελένη. Η ιδέα ξεκίνησε να διαμορφώνεται τον περασμένο Φεβρουάριο κατά τη διάρκεια του Athens Startup Weekend της Microsoft. Εκεί τη δούλεψε αρκετά, άλλαξε ορισμένα στοιχεία της και σήμερα κατέληξε να συνεργάζεται για την ανάπτυξή της με τους Νάσο Παπαδημητρίου, Γιώργο Εξαδάκτυλο και Αλέξανδρο Κοντοβασιλάκο, δημιουργώντας μία νέα ομάδα παιδιών κοντά στα 30. Διέθεσαν την πλατφόρμα σε beta μορφή και όσοι θέλουν έχουν τη δυνατότητα να γραφτούν στην υπηρεσία και να τη δοκιμάσουν μέσα από τη διεύθυνση www.suibee.com, ενώ η τελική έκδοση υπολογίζεται να είναι έτοιμη τον προσεχή Φεβρουάριο. «Μέχρι τότε, βέβαια, θα κάνουμε σίγουρα και άλλες αλλαγές, αφού διαρκώς εξελισσόμαστε», υποστηρίζει. Οταν κυκλοφορήσει επίσημα, η ομάδα θα μπορέσει να προχωρήσει και στην εμπορική της εκμετάλλευση. Τα έσοδα θα προέλθουν τόσο από διαφημίσεις όσο και από paid features με premium χαρακτηριστικά. Οι εταιρείες θα έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν promo content που θα είναι ταιριαστό με το προφίλ του χρήστη και θα τον ενδιαφέρει πραγματικά», τονίζει η Ελένη και καταλήγει: «Αυτή τη στιγμή, πάντως, μας ενδιαφέρει να εξηγήσουμε σε όλους τι κάνει το Suibee. Να γίνει κατανοητό πως προσφέρουμε ένα νέο παράθυρο για να ανακαλύψεις τον κόσμο».

32 ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

u

::: 0(75232/,635(66 *5

Ο ΣΑΙΞΠΗΡ στα... ’80S!

can’t I “ ο τ ν ί να έχου το “It must ε ρ ο π μ Τι σχέση riah Carey και te με τον Ma oxet live” της een love” των R λό του Βαhave b ξπηρ; Στο μυα νται! ο έ δ ί ν α υ Σ σ μ Ουίλια ογεωργίου όλα

υρ α Àv¸ Μ

® η ½ λ

ί

σ ±½ À¼ Àn m °± ¸ ±¸ À o

Δείτε τον Βασίλη Μαυρογεωργίου στο Mstories 48

33 ::: 0(75232/,635(66 *5

Με τo βλέμμα στα ’80s παρουσιάζει ο Βασίλης Μαυρογεωργίου την κωμωδία του Σαίξπηρ «Δύο ευγενείς από τη Βερόνα» κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη στο μπαρ Soirée de Votanique. Μαζί του βρίσκονται οι: Δανάη Επιθυμιάδη, Σταύρος Δάλκος, Τζούλια Διαμαντοπούλου, Φώτης Καραμπάς, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Σωτήρης Μεντζέλος, Θοδωρής Πετρόπουλος, Σεραφείμ Ράδης. Γιατί μετέφερες το έργο συγκεκριμένα στα ’80s; Ολοι σε αυτή την κωμωδία πουλάνε μούρη! Είσαι αυτό που φαίνεσαι. Αυτό μου έφερε στο μυαλό τη δεκαετία του ’80, όπου υπήρχε πολύ αυτή η φανφάρα, η «μούρη», το στιλ, η «εξυπνάδα», το ότι φορώντας μια βάτα το έπαιζες κάτι σπουδαίο. Επίσης, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις το τόσο λυρικό έργο του Σαίξπηρ που μιλάει για τον έρωτα, χρειάζεται να μεταφέρεις αυτή την ατμόσφαιρα στον κόσμο χωρίς να μοιάζει γελοία. Πρέπει να «μιλάει» και στην εποχή μας. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι τα ’80s, το ύφος, το στιλ και η μουσική της εποχής σε κάνουν πραγματικά να νιώσεις αυτά τα πρώτα πολύ αγνά, εφηβικά συναισθήματα για τα οποία μιλάει ο Σαίξπηρ, γιατί και εσύ ο ίδιος τα έχεις ζήσει δεδομένου ότι είσαι 30 και πάνω. Ποιες είναι οι δικές σου αναφορές στα ’80s; Τα ξαδέλφια μου, που είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερα από μένα, είχαν συγκρότημα τη δεκαετία του ’80 και χρειάζονταν κάποιον να κάνει το χαμαλίκι των πλήκτρων. Ολοι έπαιζαν ηλεκτρικές κιθάρες σε ένα υπόγειο στο Χαλάνδρι και συνόδευα εγώ στα πλήκτρα σε όλα τα τραγούδια, τα οποία τα έμαθα με το ζόρι. Γιατί τα έμαθες με το ζόρι; Γιατι ήμουν στην τρυφερή ηλικία που μου άρεσαν τα Στρουμφάκια! (γέλια) Και αντί για αυτά έπαιζα Scorpions, Metallica... O ξάδερφός μου ο Βασίλης ήταν τρελαμένος με τους Iron Maiden. Εγώ όμως ήμουν δέκα χρόνων! Καλά, μη φανταστείς. Μου έδειχναν τις συγχορδίες, εγώ συνόδευα και αυτοί σολάρανε με τις κιθάρες τους. Γενικά πώς θυμάσαι εκείνη την εποχή; Τα θυμάμαι όλα θαμπά. Πώς κοιτάζεις φωτογραφίες από εκείνη την περίοδο και τα χρώματα είναι θαμπά. Ε, κάπως έτσι. Θυμάμαι πολύ έντονα το θάνατο των ’80s. Μια μέρα έρχεται ο ξάδερφός μου ο Παναγιώτης και μου λέει: «Εχεις μάθει για την techno;» Μου έβαλε να ακούσω και δεν έχω ξεχάσει την έκπληξή μου. Αυτό τι είναι; Μουσική; Μετά περάσαμε σε άλλη φάση τελείως. Γενικά, όμως, υπάρχει μια νοσταλγία για αυτή την εποχή και υπάρχουν φανατικοί λάτρεις αυτής της περιόδου και σήμερα. Στην παράσταση οι ηθοποιοί σου τραγουδάνε; Ναι. Μάλιστα, στο θίασο έχουμε δύο μέλη, που είναι πρώτα τραγουδιστές και μετά ηθοποιοί. Τους είχα μαθητές και τους τσίμπησα. Ο ένας γράφει μουσική και τραγουδάει και ο άλλος έχει συγκρότημα. Αλλά και οι ηθοποιοί τραγουδάνε μια χαρά. Τον Σαίξπηρ τον αγαπάς. Εχεις ανεβάσει πέντε έργα του. Εχω κάνει «Αμλετ», «Εμπορο της Βενετίας» μαζί με τον Γάκη, «Οπως σας αρέσει» στο Athens Fringe Festival, «Ρωμαίο και Ιουλιέτα» και τώρα το «Δύο ευγενείς από τη Βερόνα». Του έχω αδυναμία όντως. Μάλλον φταίει η δασκάλα μου, η Νέλλη Καρρά, που μας έμαθε να τον αγαπάμε. Οταν ασχολείσαι με το θέατρο συνήθως στην αρχή τον αντιπαθείς. «Δεν τα μπορώ αυτά τα ερωτικά», λες. Μετά συνειδητοποιείς ότι μιλάει τόσο πολύ για αυτό που ζεις τώρα με έναν τρελαμένο τρόπο και πάντα κινηματογραφικό. Εχει φοβερή ταχύτητα ο Σαίξπηρ, τρελό ρυθμό. Συνήθως τα έργα του τα παίρνει η φόρα.

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

Ο ποιητικός του λόγος του Σαίξπηρ δεν «κλωτσάει» όταν πας να κάνεις ένα σχόλιο για το σήμερα; Θα σου δώσω την απάντηση της δασκάλας μου, της Νέλλης Καρρά. Δεν είναι ποιητικός λόγος. Μιλάνε όπως εμείς σήμερα. Ετσι πρέπει να τον αντιμετωπίσεις. Μόλις μπεις σε αυτή τη λογική, συνειδητοποιείς ότι ο ρυθμός και η ομοιοκαταληξία είναι από την ανάγκη τους να πουν πολλά πράγματα και τελικά δεν προλαβαίνουν να πουν ούτε τα μισά από αυτά που θέλουν. Είναι ένα θέατρο το οποίο δεν κρύβει σχεδόν τίποτα. Το σύγχρονο θέατρο λέει λίγα, βλέπεις θραύσματα του λόγου, από κάτω υπάρχει κρυφό κείμενο και οι ήρωες αποκαλύπτονται σιγά σιγά. Στον Σαίξπηρ μπορείς να τους καταλάβεις όλους από την πρώτη σκηνή. Οι ήρωες «καίγονται» να μιλήσουν και αυτό το «κάψιμο» είναι ποίηση. Προτιμάς τις πιο low budget παραγωγές με τους συνεργάτες σου. Γιατί; Φέτος έγινε πραγματικότητα το όνειρό μας. Η ομάδα μας INKAL -το όνομά της βγήκε από το αγαπημένο μου κόμικς- βρήκε επιτέλους δικό της χώρο. Τώρα τον φτιάχνουμε. Υπάρχει μια τάση προς την αυτονομία και την ένωση δικών μας δυνάμεων. Προσπαθούμε να μη σκορπιζόμαστε σε άλλα πράγματα, να στραφούμε προς μια δική μας κατεύθυνση. Νομίζω ότι είναι ωραίο να δουλεύεις με ανθρώπους με τους οποίους έχεις κοινές απόψεις. Πολύ ωραίο, αλλά είναι εφικτό να γίνει σε επίπεδο παραγωγής; Για παράδειγμα, αυτή η παράσταση πώς βγαίνει με 7 ευρώ εισιτήριο, οκτώ άτομα θίασο σε ένα χώρο 40 ατόμων; Αποκλείεται να βγάλουμε λεφτά. Κοιτάμε να κάνουμε το κέφι μας. Γενικά ως ομάδα θα κινηθούμε πιο μαζεμένα, δηλαδή παραγωγές δύο ή τριών ατόμων, για να είναι εφικτό. Απλώς ξεκινώντας θέλαμε να κάνουμε την τρέλα μας και πραγματικά ίσως να βάλουμε λεφτά, όχι να βγάλουμε. Στο κομμάτι της παραγωγής όμως αυτό που μας έχει στηρίξει είναι πώς να το πω... Κανονικά θα έπρεπε να βγάλουμε την ομάδα μας «Μπαμπάδες»! (γέλια) Εχουν μαζευτεί όλοι οι μπαμπάδες και βοηθάνε! Οσον αφορά το νέο χώρο ειδικά. Ευτυχώς, για τη νέα μας παραγωγή μετά τους «Δύο ευγενείς» έχουμε βρει χορηγό. Είσαι ο απόλυτος ορισμός του «εργασιομανή». Τρέχεις όλη μέρα σαν τον τρελό. Αυτό γιατί σου συμβαίνει; Το έχεις ψυχαναλύσει; Δεν ξέρω. (γέλια) Κάποιες φορές σκέφτομαι: «Μα πώς το κάνω;» Νομίζω ότι δεν μπορώ να πω όχι. Αυτό είναι το πρόβλημά μου. Προσπαθώ να πω όχι. Εχω πει κάποια, αλλά πολύ δύσκολα. Και καταλήγω με ένα τρελό πρόγραμμα. Τελευταία έχω μαζευτεί λίγο. Προσπαθώ να κάνω λιγότερα, αλλά και πάλι... Μετά τους «Δύο ευγενείς» λοιπόν...; Θα κάνουμε ένα έργο που λέγεται “My sister in this house”. «Η Αδελφή μου» θα το πούμε εμείς, είναι η ρεαλιστική εκδοχή από τις «Δούλες» του Ζενέ. Ενα αμερικανικό, πολύ ωραίο έργο. Οι «Δούλες» στηρίχτηκαν σε ένα αληθινό περιστατικό. Αυτή την ιστορία πραγματεύεται το έργο μας, τη ζωή και την ερωτική σχέση αυτών των δύο υπηρετριών. Και θα το κάνουμε στο δικό μας χώρο από το Μάρτιο. Τελευταία, κλισέ ερώτηση. Γιατί κάνεις θέατρο; Πες μου κάτι έξυπνο, θέλω να κλείσω ωραία! (γέλια) Μου έκανες κλικ. Μετά τις τελευταίες μέρες που κάνουμε αυτό εδώ που είναι πάρα πολύ δύσκολο, χθες βράδυ, σου το ορκίζομαι, ρώτησα τον εαυτό μου γιατί κάνω θέατρο. Την έκανα ουσιαστικά την ερώτηση. Γιατί το κάνω όλο αυτό; Και απάντηση πήρες; Οχι!

x v

34 ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

lÀi²lsiÀ»¿sÀ´i²¿s*À

) . . . Ι Α Τ Ε Ν Ω Θ Ρ Ο Ι Δ ( *

«Είμαστε πολύ περισσότεροι εμείς που έχουμε καταλάβει ότι η πόλη ορίζεται εν τέλει από τη συμπεριφορά των πολιτών της. Δεν το είπα εγώ...» αναφέρει η Μυρτώ Παπαδογεώργου, η εμπνεύστρια μιας πρωτοβουλίας που θέλει να κάνει την Αθήνα καλύτερη: «Ο Πλάτωνας το είπε». Às ± Àª

nritiniotis@metropolisnews.gr

Σε αυτό, θα μπορεί ο καθένας να στέλνει το βίντεο που ο ίδιος έχει τραβήξει με την κάμερα ή με το smartphone του όπου θα αναδεικνύει απλά ή σύνθετα προβλήματα που συναντά καθημερινώς στην πόλη. Και κυρίως, τις λύσεις που σκαρφίζεται για την αντιμετώπισή τους. Με τη βοήθεια δύο συνεργατών, λοιπόν, του Νίκου Κωσταντίνου και του Γιώργου Χλωρού, αυτό που θέλει να αναδείξει η Μυρτώ μέσα από τη διαδραστική αυτή πλατφόρμα είναι το γεγονός πως «όσο δύσκολο και αν είναι να ζεις στη σηΕάν πληκτρολογήσετε στον υπολογιστή σας τη διεύθυνση cityoferrors.com, θα πέσετε πάνω σε μια σειρά από βίντεο-μίνι ντοκιμαντέρ. Το όνομά τους, “Life in a City Full of Errors”. Πρωταγωνιστές τους είναι οι Αθηναίοι που πασχίζουν μέσα από τη συμμετοχή τους σε αυτά να αναδείξουν -χωρίς ωραιοποιήσεις- τις πτυχές μιας πρωτεύουσας που βρίθει από λάθη: η απουσία υποδομής για πεζούς, τα αδέσποτα ζώα, τα καμένα δάση, η ανεπαρκής κοινωνική πρόνοια, είναι αυτά που έχουν επισημανθεί στα τέσσερα πρώτα επεισόδια. Η ντοκιμαντερίστρια Μυρτώ Παπαδογεώργου, η οποία εμπνεύστηκε πριν από μερικά χρόνια την πρωτοβουλία, πιστεύει ότι δεν είναι αυτά τα πραγματικά προβλήματα. Ο πυρήνας του κακού, σημειώνει, βρίσκεται αλλού, «στην έλλειψη αλληλεγγύης, την αναισθησία, την αδιαφορία, την αγένειά μας...». Μας ενημερώνει πως στα υπάρχοντα βίντεο θα προστεθούν σύντομα άλλα έξι ντοκιμαντέρ μικρού μήκους και ότι το όλο εγχείρημα θα συμπληρωθεί («όταν βρεθεί χρηματοδότηση») με ένα διαδραστικό παιχνίδι, το “Life in a City Full of (T)errors”.

μερινή Αθήνα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ως πολίτες έχουμε ακόμα δύναμη να την αλλάξουμε αρκεί να το θελήσουμε». Οταν τη ρωτάω γιατί επέλεξαν το «αρνητικό πρόσημο» στο όνομα αυτού του cross-media εγχειρήματος, είναι ξεκάθαρη. «Να μην κοροϊδευόμαστε. Η Αθήνα έχει πολύ σοβαρά προβλήματα και την πραγματικότητα αυτή δεν θέλουμε να την κρύψουμε. Βάζοντας θετικά επίθετα δημιουργείς απλώς μια απατηλή εικόνα πως όλα είναι ρόδινα. Αυτή τη στιγμή, το τελευ-

ταίο που χρειαζόμαστε είναι η αυταπάτη πως όλα θα πάνε καλά. Δεν θα πάνε, αν δεν ασχοληθούμε λίγο ή πολύ ή, τέλος πάντων, όσο μπορούμε σε όλα τα επίπεδα». Το ίδιο ξεκάθαρη είναι και όταν της ζητάω να μου απαριθμήσει τα προβλήματα που η ίδια θεωρεί σημαντικότερα. «Δεν υπάρχουν πολλά και διασκορπισμένα προβλήματα, το πρόβλημα είναι ένα. Δεν μας ενδιαφέρει τι γίνεται εκεί έξω. Δεν έχουμε συλλογική συνείδηση». Στη συνέχεια γίνεται πιο περιγραφική. «Παρκάρουμε όπου γουστάρουμε, οδηγούμε σαν παράφρονες, δεν λέμε καλημέρα σε κανέναν, πετάμε τα κουτάβια στα σκουπίδια, σπρώχνουμε στο μετρό, ρίχνουμε μπάζα στα δάση μας, φερόμαστε στους ξένους σαν να είναι κατώτεροι από μας. Νομίζουμε πως ό,τι δεν έχει να κάνει με εμάς, με το σπίτι μας, με τη δουλειά μας, με τους κοντινούς μας ανθρώπους δεν μας επηρεάζει», καταλήγει. Δεν χρειάζεται να το πολυσκεφτεί κανείς: το cityoferrors.com δεν μας καλεί να βγάλουμε το σκηνοθέτη από μέσα μας, αλλά τον ενεργό πολίτη που οι περισσότεροι κρύβουμε επιμελώς...

u

35

::: 0(75232/,635(66 *5

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

n¹iÀ"!.$!ÀnjÀ2%.$!

Δείτε την Banda Me Renda στο Mstories 48

Ακόμα και όταν οι άνθρωποι ακολουθούν συνειδητά ένα δρόμο ή μια επιλογή, υπάρχουν φορές που απογοητεύονται ή μετανιώνουν. Εκτος και αν η επιλογή αυτή είναι μια πολύ δυνατή αγάπη. Àj ® À° ¸­r

Οταν ο Λεωνίδας Μαριδάκης εγκατέλειπε τα Χανιά για την Αθήνα, ήξερε μόνο ένα πράγμα: αυτό που τον έσπρωξε να μπει μέσα στο πλοίο. Δεν ήταν τίποτε άλλο από την αγάπη του για τη μουσική και την επιθυμία του να σκαρώνει τραγουδάκια. Αφού αποβιβάστηκε, διέσχισε δρόμους και δρομάκια, αποπειράθηκε να χαρτογραφήσει την πρωτεύουσα, γεωγραφικά και μουσικά, τελικά γνώρισε ανθρώπους που θαύμαζε, που τον αγάπησαν και συνεργάστηκε μαζί τους. Ο Νίκος Ξυδάκης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Μάρθα Φριντζήλα και ο Κωστής Μαραβέγιας είναι κάποιοι από αυτούς. Το πρώτο άλμπουμ, το «Αβάδιστα», κάτι ανάμεσα σε ποίηση και ερωτικές αγγελίες, κυκλοφόρησε στη Universal. Το δεύτερο βγήκε στο Μετρονόμο και έχει τίτλο «Σε βάθος δρόμου». Εδώ ο Λόρκα συναντά τον Λαπαθιώτη, τον Καψάλη και τον Θοδωρή Γκόνη, και όλοι μαζί αναπτύσσονται σε μελωδίες ταξιδιάρικες, συχνά χαρούμενες και οπωσδήποτε βαθιά συναισθηματικές.

Σήμερα ο Λεωνίδας -έπειτα από αρκετές αλλαγές στη σύνθεση του σχήματος, πειραματισμούς, ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις- εξακολουθεί να επιμένει σε αυτό που ξεκίνησε: να φτιάχνει μουσικές απλές, ευχάριστες, μουσικές που μιλάνε για όλους μας και σε όλους μας. Το σχήμα με το οποίο θα τον πετύχετε -όχι σπάνια- να εμφανίζεται στις μικρές μουσικές σκηνές και στα αγαπημένα στέκια της πόλης ονομάζεται Banda Me Renda και αποτελείται, εκτός από τον ίδιο, από τους Ρόλη Γιαμοπούλου (καχόν, ντραμς, φωνητικά), Δανάη Μπότιτς (φωνή, οργανάκια) και Χρήστο Σπηλιόπουλο (τρομπόνι, φλάουτο). Οι τέσσερίς τους απολαμβάνουν να επιδίδονται σε κάθε λογής διασκευές, από Renato Carosone μέχρι Λουκιανό Κηλαηδόνη, να παίζουν τραγούδια από τις δύο προηγούμενες δουλειές του Λεωνίδα, αλλά και νέο ακυκλοφόρητο υλικό πάνω στο οποίο δουλεύουν από κοινού. Σε μια εποχή και σε έναν τόπο όπου η δισκογραφία αποτελεί πρόβλημα για τους περισσότερους μουσικούς, άνθρωποι με όρεξη και

αγάπη για αυτό που κάνουν βρίσκουν άλλες λύσεις-αντίδοτα στην απογοήτευση. Επιλέγουν να έχουν στο πλευρό τους φίλους και συνεργάτες, και μαζί βάζουν όλη τους τη δεξιοτεχνία για να αποφύγουν τη μιζέρια. Με ρέντα ή χωρίς ρέντα, την τύχη μας τη φτιάχνουμε και λίγο μόνοι μας. Με τις αισθήσεις να νοσταλγούν γεύσεις, αρώματα και μουσικές μιας εποχής -όχι απαραίτητα πολύ διαφορετικής και σίγουρα καθόλου μακρινήςόταν τα όνειρα ήταν πιο εύκολα, πιο μεγάλα και γεμάτα χρώματα, ο Λεωνίδας Μαριδάκης με την κιθάρα του θα επιμένει να ξεσηκώνει τους καθήμενους και να ανησυχεί εκείνους που βολεύτηκαν στο άβολο σκαμπό τους. Η αλήθεια είναι πως θα ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και πιστεύει πως ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Για όλες αυτές τις αλλόκοτες ιδέες του, τα καλλιτεχνικά του καμώματα και τις επερχόμενες ζωντανές του εμφανίσεις, μπορείτε να ενημερώνεστε στο Facebook (αναζητήστε τον με το πλήρες όνομα), αλλά και στην επίσημη σελίδα του leonidasmaridakis.gr.

mku { {qªuj{ u Θυμάσαι που ήσουν πιτσιρίκι και έκανες τον Σέρλοκ Χολμς, Κριέ; Τώρα που θα χρειαστεί να τον ξανακάνεις θα το ευχαριστηθείς καλύτερα, καθώς η υπόθεση που θα πρέπει να διαλευκάνεις θα είναι πραγματική. Ποια ήταν η μυστηριώδης ξανθιά που σε χαιρέτισε στο δρόμο; Με ποιον μιλάει στα chat το ταίρι σου; Από πότε είναι αυτό το τυρί στο ψυγείο; Ζόρια στα οικονομικά σου, Ταύρε, περισσότερο από ό,τι συνήθως. Τουλάχιστον όμως μπορείς να ασχολείσαι με αυτά επιλεκτικά, για να μην τρελαθούμε κιόλας, και να στρέψεις το βλέμμα σου στα ερωτικά. Εκεί είναι που θα γίνουν τα θαύματα. Οι ουρανοί θα ανοίξουν, ρε Ταύρε. Οταν μιλάς μεταφορικά, όλα γίνονται. Και στην περίπτωσή μας, να που θα έρθει μια μέρα που θα χρειαστεί να διαλέξεις μεταξύ πονόδοντου και κράμπας. Μέση οδός δεν θα υπάρχει, ούτε επιλογή να τα αποφύγεις όλα, οπότε διάλεξε ποιο είναι το μη χείρον και βούτα μέσα με αποφασιστικότητα, Δίδυμε. Να περιμένεις μεσοβδόμαδα η ερωτική σου ζωή να μοιάζει με τον «Τροχό της Τύχης», αν θυμάσαι. Κι εσύ όμως καμία αυτοσυγκράτηση, έτσι; Λίγο να ορίζεις τη μοίρα σου δεν το έχεις σκεφτεί, Καρκίνε; Είναι που το ευχαριστιέσαι, αλλά κοίτα μη σου κρεμάσουν κουδούνια στο τέλος. Είναι ώρα να πάρεις πρωτοβουλίες, Λέοντα, και μάλιστα γρήγορα, γιατί η φάλαινα που σου χτύπησε το κουδούνι πριν από δύο εβδομάδες έχει αρχίσει να πιάνει χώρο μέσα στο σπίτι και να σε στενεύει κάπως. Σίγουρα δεν θα φύγει μόνη της, καλά περνάει αυτή εκεί που είναι. Αν οι δουλειές σου αυτή την εβδομάδα μοιάζουν με παζλ με 5.000 κομμάτια, Παρθένε, να ξέρεις ότι με τον ίδιο τρόπο πρέπει να τις αντιμετωπίσεις. Να δείξεις υπομονή, δηλαδή, και να ξεκινήσεις από τις άκρες. Να μην ξεχνάς, επίσης, ότι ένα καλό παζλ συνδυάζεται με ένα καλό ουίσκι ή εναλλακτικά με ένα καλό μπράντι. Βάλε τα παπούτσια του χορού και ξέχασέ τα όλα, Ζυγέ, μόνο αυτό έχω να σου πω. Α, και ότι, αν ο χορός καταλήξει να σε πηγαίνει έξω από το μπαρ και μακριά από τα δικά σου

εγκόσμια, ακόμα και με εφέ μαγικού αυλού, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σταματήσεις να χορεύεις. Θα σε προβληματίσει ένα προσωπικό σου ζήτημα περισσότερο από ό,τι συνήθως, Σκορπιέ, και θα μπεις στον πειρασμό να αρχίσεις τα γκάλοπ για να βρεις τη λύση. Ακου μόνο αυτή τη συμβουλή, μην το κάνεις. Είναι τόσο προσωπικό, που μόνο εσύ ξέρεις όλες τις παραμέτρους. Μην εμπιστεύεσαι κανέναν. Ακου την καρδιά σου... και όλα αυτά τα γραφικά. Από Δευτέρα να περιμένεις οι κεραίες σου να μη σε αφήνουν να περνάς από πόρτες, Τοξότη, και να τις χρησιμοποιείς για να πιάνεις πουλιά στον αέρα. Τίποτα δεν θα σου ξεφεύγει. Ακόμα και στη Λαμία να σε κουτσομπολεύουν, εσύ θα το πιάνεις. Υπάρχει, βέβαια, περίπτωση να καταλάβεις ότι δεν είναι οι κεραίες σου που δεν σε αφήνουν να περάσεις από τις πόρτες. Εχεις μια απάθεια αυτή την εβδομάδα, Αιγόκερε, και δεν λέει να φύγει. Νομίζω, ξέρεις τι φταίει, αλλά αν δεν ξέρεις θα σου πω. Είναι που δεν υπάρχει και τίποτα αξιόλογο να σε απασχολήσει. Μέχρι και τα οικονομικά σου έχουν πάρει μια φθίνουσα, αλλά κανονικοποιημένη πορεία. Οταν σκάσουν τα μεγάλα ζόρια, θα το καταλάβεις. Μέχρι τότε, γράψε τα όλα στα παλιά σου τα παπούτσια. Και ξέρεις πολύ καλά ότι δεν εννοούσα αυτή την έκφραση. Οπως πάντα, Υδροχόε, ο μόνος τρόπος να λύσεις ένα πρόβλημα που λιμνάζει είναι να το αφήσεις για λίγο, για να το δεις από άλλη οπτική. Και ως συνήθως δεν θα με ακούσεις και θα προτιμήσεις να παίξεις με το παιχνίδι σου μέχρι να σπάσει. Ας είναι, μην έρθεις όμως πίσω κλαίγοντας για καινούργιο πρόβλημα. Για αυτή την εβδομάδα δεν λέγεσαι Ιχθύς, λέγεσαι Κύριος Αισιόδοξος. Θα περάσεις επτά ημέρες μέσα στην ενέργεια και τη χαρά, σαν το ζαγάρι θα τρέχεις από Κουκάκι σε Παγκράτι και Χαλάνδρι. Και όταν ξοδέψεις όλη την ενέργειά σου στα ωραία τρεχάματα της πόλης, τότε είναι που θα χρειαστεί να τρέξεις σε εφορίες. Νόμος του Μέρφι και τα λοιπά, ξέρεις εσύ. m ¸ ± À° r ¸

»iÀ0/).43À»l°Àj¶¼tni¼i°

lÀi´l²j¹iÀj¹si¹ÀlÀ°¹¿·l

Drunk Sinatra Barazz νείται στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών μέχρι τις 11 Νοεμβρίου, μια δουλειά πήρε τοντης τίτλος της από τηνπολύ αντανάκλαση του Μακριά ράμφουςαπό των πουτις συνηθισμένες βόλτες Στονπου πεζόδρομο Θησέως, είναι λιώνπιθανό στον ήλιο καισε ενέπνευσε Πονιφάσιο, ένα έργο στο Κέντρο καιστο συγκεκριμένα στο Νέο μέσα jazz και τον retro μουσι- να δημιουργήσει οποίοκές αντανακλάται ο θαυμασμός αλλάθακαι ο φόΚόσμο βρείτε το Barazz. Παρεΐστικη να ακούσειςόχι καιμόνο να δεις τον Frank για την ομορφιά βος, η υπαρξιακή αγωνία για το αύριο του κόσμου. Η προετοιμασία της παράατμόσφαιρα, καθαρά ποτά, ευφάνταστα Sinatra. Μην ξαφνιαστείς! Το Drunk στασής του συνέπεσε με ένα τσουνάμι που κατέστρεψε πολλά χωριά στο νησί κοκτέιλ σε προσιτές τιμές, εξαιρετική Sinatra, με μια μεγάλη τοιχογραφία του του, έτσι η παράσταση έχει τον ακτιβιστικό χαρακτήρα, αναμιγνύοντας την τέμουσική, αποτελούν τα συστατικά της Αμερικανού τραγουδιστή να δίνει τον χνη, τόνο, τη φύση την κοινωνία, τις πνευματι συνταγής του Barazz. Αξίζει να σημειωέχεικαι καταφέρει μέσα στους λίγους θεί ότι στη σκηνή της Βρεσθένης φιλομήνες λειτουργίας του να γίνει το καιξενούνται συχνά live από ανερχόμενα νούργιο hot spot του Κέντρου της Αθήαξιόλογα συγκροτήματα, ενώ τις Τετάρνας, προσφέροντας εξαιρετικά κοκτέιλ τες τα ποτά προσφέρονται στη μισή τιμή. και αυθεντική ατμόσφαιρα.

Drunk Sinatra Θησέως 16, Αθήνα

Λόλα

Barazz Θεοδωρήτου Βρεσθένης 61, Ν.Κόσμος

Σπίτι

Στη Λόλα μπορείς να απολαύσεις σε προσιτές τιμές τον καφέ ή το ποτό σου μέσα σε έναν πολύ όμορφα διακοσμημένο χώρο με jazz μουσική. Και αν όλα αυτά σου φαίνονται συνηθισμένα και προφανή, τίποτα δεν σε προετοιμάζει για την έκπληξη στον κάτω όροφο του καταστήματος. Εκεί σε περιμένει ένα τραπέζι του πινγκ-πονγκ για να δείξεις στους φίλους σου ποιος είναι ο καλύτερος. Λόλα Κειριαδών 11, Κάτω Πετράλωνα

» Ài Àn

Το Φανάκι είναι ένα μικρό και διακριτικό καφενείο-τσιπουράδικο με οικείο εσωτερικό χώρο και απαλή μουσική υπόκρουση που προσφέρει στους κατοίκους των Βορείων Προαστίων την ευκαιρία να απολαύσουν εξαιρετικούς μεζέδες. Το μυστικό που το διαφοροποιεί; Οι ποιοτικές πρώτες ύλες από όλες τις γωνιές της Ελλάδας και το μεράκι, που συνδυάζονται για τα πιο γευστικά αποτελέσματα. Φανάκι Παναγή Τσαλδάρη 26, Μελίσσια

Δέντρο

Ενα παλιό σπίτι με αυλή, δύο βήματα από την πλατεία του Χαλανδρίου, μετατράπηκε πριν από λίγους μήνες σε μπαρ. Στο Σπίτι θα βρεις διακριτούς εσωτερικούς χώρους-δωματιάκια και έπιπλα που μοιάζουν να δραπέτευσαν από τα ’60s. Ο mixologist Γιάννης Κοροβέσης πίσω από την μπάρα ετοιμάζει τα πιο πρωτότυπα κοκτέιλ, σε ένα μπαρ που, αν μη τι άλλο, δεν θυμίζει σε τίποτα τα συνηθισμένα. Σπίτι Ανδρέα Παπανδρέου 9, Χαλάνδρι

Η Αθήνα, οι άνθρωποί της, οι αξίες και η ποιότητά της χαρτογραφούνται και παρουσιάζονται δυναμικά, με έναν καινούργιο οπτικοποιημένο τρόπο στην εφαρμογή M.app. Πρόκειται για έναν «ζωντανό» χάρτη με 200 πινέζεςσημεία, που διαρκώς ανανεώνονται και αυξάνονται, σκιαγραφώντας όλες τις πτυχές της ζωής στην πόλη.

Φανάκι

Το Δέντρο στο Μοσχάτο απέκτησε το όνομά του τόσο από το τμήμα του δέντρου που βρίσκεται συναρμολογημένο στο εσωτερικό του, όσο και από το γεγονός ότι αποτελεί ένα χώρο που δεν σταματάει να εξελίσσεται και να εκπλήσσει. Ιδανικό σημείο για καφέ, ποτό και κουβέντα, προσφέρει συχνά και κάποια ιδιαίτερα live και είναι σίγουρο ότι θα γίνει αγαπημένη συνήθεια για όσους επιλέξουν να το επισκεφτούν. Δέντρο Στρατηγού Μακρυγιάννη 145, Μοσχάτο

Φαγητό, ποτό, καφές, θέατρο, μουσική, βιβλίο, κινηματογράφος, εκθέσεις, επιλεγμένα καταστήματα, όπως επίσης και οι πιο φρέσκες ιδέες στο χώρο της τεχνολογίας και της ζωής στην πόλη έρχονται στην οθόνη του κινητού σου και παρουσιάζονται μέσα από video υψηλής αισθητικής, μικρής διάρκειας και πλούσιας περιεκτικότητας.

j ½³ ¸ Ài ­ ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀAGIANNOPOULOS

METROPOLISNEWS GR

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

ͬ |Á | ::: 0(75232/,635(66 *5

%!39À2)$%2 Υπάρχουν σκύλοι που τρέχουν χαρούμενοι δίπλα από το αφεντικό τους όταν αυτός κάνει ποδήλατο και σκύλοι που απλά βαριούνται να κουνηθούν. Σε περίπτωση που ο δικός σου ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, ήρθε η ώρα να βρεις την υγειά σου με το ποδήλατο Donky. Ειδικά σχεδιασμένο για όσους κάνουν όλες τις δουλειές στην πόλη πάνω σε δύο τροχούς, μπορεί να κουβαλήσει σχετικά μεγάλα φορτία μπροστά και πίσω, μοιράζοντας κατάλληλα το βάρος. Και αυτό γιατί το καλάθι με τον τεμπέλη σκύλο ή τα πράγματά σου στηρίζεται πάνω στο σκελετό αντί για το τιμόνι, χωρίς να αλλοιώνει την οδηγική σου εμπειρία. Διατίθεται σε πράσινο και μαύρο χρώμα και η τιμή του φτάνει τα 625 ευρώ. donkybike.com

i°·ªtÀ·i»t Αγαπητέ φαντάρε που φυλάς τα σύνορα στον Εβρο για να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια και αγαπητέ τρελαμένε οπαδέ που ακολουθείς την ομάδα σου ακόμα και στη Φινλανδία μέσα στο καταχείμωνο, σου έχουμε δωράκι. Το Shot Flask, που ενσωματώνει πτυσσόμενο ποτήρι για να απολαμβάνεις το κονιάκ σου με στιλ και άνεση. Αντί να πίνεις απευθείας από το φλασκί σαν να ήσουν μέθυσος, το ξεβιδώνεις και με αρχοντική χάρη αδειάζεις το περιεχόμενο στο ποτήρι όταν είσαι στη σκοπιά ή στο γήπεδο για να ζεσταθείς. Συνολικά χωράει 235 ml, είναι κατασκευασμένο από ανοξείδωτο ατσάλι, επενδυμένο με μαύρο δέρμα και κοστίζει κάτι λιγότερο από 20 ευρώ. www.shotflask.com

tu¼j¹°Àisi¯¹t·t¹l»t° ÀÀmj¾m i

Ωραία τα μωρά, γλυκά, θέλεις να τους τραβήξεις τα μάγουλα, αλλά από χρησιμότητα μηδέν. Περιμένουν από εσένα που τρέχεις όλη μέρα να κάνεις τα πάντα, από το να τα ταΐσεις μέχρι να τα βάλεις για ύπνο. Επειδή όμως η ζωή είναι σκληρή, καιρός να κάνουν και κάτι χρήσιμο αξιοποιώντας το Baby Mop. Πρόκειται για μια παιδική φόρμα πάνω στην οποία βρίσκεται ραμμένο κάτι που μοιάζει με παρκετέζα. Ετσι, καθώς το μωρό σου θα σέρνεται στο πάτωμα, θα το καθαρίζει ταυτόχρονα, απαλλάσσοντάς σε από μια βαρετή δουλειά. Διατίθεται σε τέσσερα μεγέθη, η τιμή του φτάνει τα 32 ευρώ και φυσικά έχουν μείνει ελάχιστα σε απόθεμα. www.betterthanpants.com

Εάν προσπαθείς να πείσεις το hi-tech αγόρι σου να δοκιμάσει τα γλυκά σου αλλά αυτός αντιστέκεται, μην προσπαθήσεις να του τα πετάξεις στο κεφάλι. Κρίμα να τρέχετε στα νοσοκομεία, αγόρασε απλά το iPhone Cake Pan, την πρώτη φόρμα για κέικ με σχήμα α ppl ple. e. το τηλέφωνο της Ap Apple. Με μόλις 12 ευρώ, αποτυπώνει ποτ οτυπ τυπ υπών ώνει ε τις βασικές γραμμές του ου κινητού κινη κι κινη ητο τ ύ κα καιι σου δίνει τη δυνατότητα να χρωματίσεις όποια κουτάκια θέλεις για μεγαλύτερο εφέ. Πρέπει να ξέρεις, βέβαια, ότι υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η αγάπη σου να ξενερώσει μόλις δει ότι έχει μόλις τέσσερις γραμμές εικονιδίων και πως δεν πρόκειται για το τελευταίο μοντέλο της λατρεμένης του εταιρείας. Γιατί, δεν τον έχεις ικανό; www.colette.fr

vimjªÀnlvist¶¹t° Είσαι και μηχανόβιος και χακεράς; Σου αρέσει να κάνεις μεγάλα ταξίδια με τη μηχανή σου και σε κάθε στάση να βγάζεις το laptop σου και να «ρίχνεις» ένα με δύο site; Τότε πρέπει να ρίξεις μία ματιά στην τσάντα No Drag Mach 1 Backpack της Ogio. Ο αεροδυναμικός σχεδιασμός της σου επιτρέπει να την έχεις μονίμως στους ώμους σου χωρίς να σε ενοχλεί, ενώ το σκληρό αδιάβροχο περίβλημά της εξασφαλίζει ότι ο υπολογιστής σου δεν θα πάθει τίποτα από τυχόν μπόρες που θα συναντήσεις στο δρόμο. Εχει αρκετό χώρο για ένα laptop 15 ιντσών, αλλά και για αξεσουάρ, τα οποία τοποθετούνται σε ξεχωριστές θήκες, ώστε να μην μπερδεύονται μεταξύ τους όταν φρενάρεις απότομα. Για να την κάνεις δική σου αρκούν 63 ευρώ και μια επίσκεψη στο Amazon. www.amazon.com

42!).).'À'2/5.$

::: 0(75232/,635(66 *5

).À#!22/,,À7%À42534 Τρία μόλις πράγματα έχουν παραμείνει φθηνά στην εποχή του μνημονίου: οι τσίχλες, το ψωμί και τα γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός στο Champions League. Το συγκεκριμένο δε που έβαλε ο άμπαλος ο Φουχς (τον κράζω γιατί... μπορώ), μόλις 13 λεπτά πριν λήξει το ματς, ήταν τόσο φτηνό που δεν το συναγωνίζονται ούτε οι προσφορές της Groupon. ΟΚ, οι Γερμανοί άξιζαν τη νίκη. Οχι επειδή η κλάση τους ήταν μεγαλύτερη, αλλά διότι μόνοι μας, με το εκνευριστικά φοβισμένο παιχνίδι που κάναμε, βγάλαμε τα μάτια μας και τους κάναμε να φανούν καμπόσοι. Ο Ρόι ο Κάρολ, ο οποίος μέχρι πρότινος δεν γνώριζε τι πάει να πει «ήττα» με τη φανέλα της ομάδας, έμελλε το βράδυ της Τετάρτης να είναι και ο μοιραίος της παίκτης. Αλλά πώς να κατηγορήσεις τον τρελιάρη τον Ιρλανδό; Με τι ψυχή να γράψεις κάτι εναντίον αυτής της φάτσας, που όσο σχιζοφρενική και αν μοιάζει, άλλη τόση αθωότητα κρύβει από πίσω; Εβλεπα τις αντιδράσεις του στα κοντινά που του έκανε ο σκηνοθέτης ο Γερμαναράς και γέμιζε η ψυχή μου. Παρένθεση για τον κυρ σκηνοθέτα... Ο φουκαράς πρέπει να είχε αγοράσει στο παρελθόν ελληνικά ομόλογα και να έχει καταστραφεί οικονομικά. Δεν εξηγείται αλλιώς. Δεν γίνεται να μην κάνει μία (1) διαολεμένη λήψη σε όλο τον αγώνα στον κόσμο του Ολυμπιακού.

5.000 νοματαίοι ήταν στο γήπεδο. Αποκλείεται να μην τους πήρε χαμπάρι.

Επιστρέφοντας στα του Κάρολ. Τον αγαπάω γιατί είναι γνήσιος. Δεν είναι μονόχνοτος σαν όλους τους άλλους τους στραβομουτσουνιασμένους, οι οποίοι -λες και το κάνουν επίτηδεςκάθε φορά που τους τραβάει η κάμερα ποτίζουν το χορτάρι είτε με τις ροχάλες, είτε με τις μύξες τους. Λες και τα μπεκ τα έχουμε για διακόσμηση. Ο Ρόι, λοιπόν, διαφέρει γιατί είναι αυθεντικός και παθιασμένος. Φωνές και καπάκι χαμόγελο στους συμπαίκτες του, έντονες γκριμάτσες, ηγετική καθοδήγηση, χάι φάιβ και φιλικό χτύπημα στον προστατευόμενό του, τον Σιόβα, που τον χτύπησε κατά λάθος σε μια έξοδο. Η επιτομή του παίκτη που απολαμβάνει το παιχνίδι. Εσωσε πολλά πριν δεχτεί το ένα και μοναδικό, οπότε θα είναι ιεροσυλία να μεμφθεί για αυτό. Από εκεί και πέρα, δεν παραμυθιαζόμαστε. Ξέρουμε μέχρι πού φτάνουν οι δυνάμεις μας και θα τις εξαντλήσουμε στο θεσμό που μας πάει γάντι, στο Europa League. Ες Φεβρουάριον, λοιπόν, τα όμορφα και τα σπουδαία, με τσίτα ελληνοποιημένη εντεκάδα και ορισμένους κατεργάρηδες στον πάγκο όπου ανήκουν. ª ½¸± Àµ ±

ȃȅǼȂǺȇǿȅȊ

»¹Àn¹´is À»¹À¶jªt¹iÀ Την περασμένη αγωνιστική ρίξαμε το... άπαρτο κάστρο της Βέροιας. Τέσσερα τεμάχια μοίρασαν οι πιτσιρικάδες του Λίνεν και αμέσως γίναμε κάτι ανάμεσα σε Μπάγερν και Μίλαν. Μια και αναφέρθηκα στη Μίλαν, πέρασαν έξι χρόνια (τέτοιες μέρες πάνω κάτω) από τότε που κερδίσαμε τους Ιταλούς στο ΟΑΚΑ. Σκεπτόμενος κανείς το τότε και το τώρα, απλά βάζει τα κλάματα. Ο κόσμος βέβαια εκεί. Και τότε και τώρα και παντού και πάντα, για να θυμίζει το μεγαλείο αυτής της ομάδας. Είτε παίζουμε με Δέλλα, Λύμπε, Ζήκο, είτε με τον Φούντα, τον Κατίδη και τον Φουρτάδο. Και τώρα που είπα Φουρτάδο, είναι να απορεί κανείς με τα συνεχόμενα χτυπήματα της μοίρας εναντίον του. Στο πρώτο γκολ (ευτυχώς) δεν ακουμπάει στο τσακ την μπάλα και αυτή καταλήγει στα δίχτυα! Στο τρίτο βάζει το γκολ πέφτοντας και ακυρώνεται! Ε, όχι! Αυτά δεν γίνονται! Σκόραρε η παιχτούρα από το Ακρωτήρι που είναι Πράσινο και πάνω που είπαμε «να το το κανόνι, βούλωσε στόματα» και ήμαστε έτοιμοι να τον αποθεώσουμε, ακούγεται αυτό το ανατριχιαστικό «φρρρ» και παγώνουμε... Βλέπετε, ο ρέφερι είχε δείξει προηγουμένως το σημείο του πέναλτι, το οποίο ανέλαβε να το εκτελέσει ο Γκερέιρο. Οταν ο τελευταίος σκόραρε, έβγαλε τη φανέλα και «σύστησε» στα μάτια μας το πιο τραγικό φανελάκι που θυμάμαι από τότε που παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Μέχρι και ο Λίνεν του έκανε παρατήρηση για την τσαπατσουλάδα του... Πάντως, φίλε μου Εμίλιο, συνέχισε να πιστεύεις στον εαυτό σου και το γκολ θα έρθει. Είναι απλώς θέμα χρόνου. Και να θυμάσαι πως όλα γίνονται σε αυτή την κιτρινόμαυρη ζωή. Εδώ έχουμε για αρχηγό τον Παναγιώτη τον Λαγό... Οπως και να έχει, ακολουθούν αγωνιστικές στις οποίες απαιτείται να αναρριχηθούμε στη βαθμολογία με αντίθετο ρυθμό από αυτόν με τον οποίο κινείται ο Βιντιάδης και οι συνεργάτες του: δηλαδή, ταχύτατα! ´ ³ À· ±­

ȃȅǼȂǺȇ,2<

::: 0(75232/,61(:6 *5

m%%0À#(!44).'

jsi°Àlª¿i°À°»tÀµmik¹

Ενα νέο τρόπο επικοινωνίας για τους χρήστες του διαδικτύου επιχειρεί να καθιερώσει η Samsung με το ChatOn. Πρόκειται για μια παγκόσμια υπηρεσία messaging app που επιτρέπει στο χρήστη να επικοινωνεί με τους φίλους ανά τον κόσμο και μάλιστα με παραπάνω από έναν ταυτόχρονα, καθώς και να στέλνει το ίδιο μήνυμα σε πολλούς παραλήπτες την ίδια στιγμή. Και όταν λέμε μήνυμα, εννοούμε από ένα απλό κείμενο μέχρι φωτογραφίες, βίντεο, animated messages, audio clips, επαφές, ημερομηνίες και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Για όποιον έχει αμφιβολίες, η εφαρμογή υπάρχει ήδη στη σελίδα της εταιρείας στο Facebook και μπορούν όλοι να τη δοκιμάσουν μέχρι τις 26 Νοεμβρίου, όταν θα λήξει και ο σχετικός διαγωνισμός με δώρο δύο GALAXY Tab 2.

Με ένα πρωτότυπο τρόπο γιόρτασε την κυκλοφορία του Halo 4 η Μicrosoft στο 1ο Gaming Festival που παρουσιάστηκε στην « Τε χ ν ό π ο λ ι ς » . Πρωταγωνιστής του event ήταν ο μυθικός ήρωας Master Chief, ο οποίος καταφτάνοντας στη σκηνή προκάλεσε τον ενθουσιασμό του κοινού, ενώ στη συνέχεια περιπλανήθηκε στο χώρο, δίνοντας τη δυνατότητα σε δεκάδες fans να φωτογραφηθούν μαζί του. Την ίδια ώρα, στην κεντρική σκηνή ειδική ομάδα graffiti ζωγράφισε πάνω σε προσαρμοσμένα τελάρα εικόνες εμπνευσμένες από το παιχνίδι υπό τη δυνατή μουσική από το soundtrack του Halo 4. Και όσοι δεν παρακολουθούσαν την καλλιτεχνική δημιουργία υπήρχε η δυνατότητα να παίξουν το Ηalo 4, όπως και να γνωρίσουν το Nike+Kinect Training και τα νέα features του Xbox LIVE, μέσω του Internet Explorer και της εφαρμογής SmartGlass μέσω tablet.

ªis»j¶tuÀnjÀ»lsÀ»jvsl

µ¹iÀt´j°À»¹°Àisiµmj° Μια μοναδική συνάντηση 66 δημιουργών έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν οι επισκέπτες της ξεχωριστής έκθεσης μοντέρνας τέχνης “BEER & ART”, που διοργανώνει η Αντζελα Δικαιούλια - Gallery Art Gargo, σε συνεργασία με τη FIX Hellas, στις εγκαταστάσεις της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας στη Ριτσώνα. Από την Κυριακή 25 Νοεμβρίου έως την Κυριακή 2 Δεκεμβρίου, οι επισκέπτες μπορούν να ξεναγηθούν στην πολυσυλλεκτική έκθεση με ελεύθερη είσοδο και να θαυμάσουν περισσότερα από 190 έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, video art και φωτογραφίας. Στην έκθεση συμμετέχουν μεταξύ άλλων οι: Oliver Jordan, Rolf Zimmermann, Thitz, Thomas Βaumgaertel, Ιωάννα Ευθυμίου, Theodoros Pantos και Panayiotis Tanimanidis.

Δύο νέα προγράμματα, που εξασφαλίζουν μεγαλύτερη οικονομία στις επιχειρήσεις, προσφέρει ο ΟΤΕ, ανταποκρινόμενος στις αυξημένες ανάγκες τους. Η καθημερινότητα των επιχειρήσεων γίνεται έμπνευση για την περαιτέρω εξέλιξη των προϊόντων και των υπηρεσιών του ΟΤΕ, στο πλαίσιο της νέας εποχής της σχέσης με τους πελάτες του «Μαζί, είμαστε ένα». Το νέο πρόγραμμα της οικογένειας ΟΤΕ Business Double Play με τιμή που ξεκινά από 37,90 ευρώ το μήνα προσφέρει στις επιχειρήσεις απεριόριστες αστικές και υπεραστικές κλήσεις προς όλα τα δίκτυα, έως 90 λεπτά δωρεάν χρόνο ομιλίας το μήνα προς εθνικά κινητά και απεριόριστη πρόσβαση στο internet έως 24 Mbps με δυναμική ή έως 16 στατικές ΙP διευθύνσεις με την πιο αξιόπιστη ολοκληρωμένη λύση ΟΤΕ Βusiness Conn-x. Και για αυτούς που βασίζονται στην σταθερή τηλεφωνία, με 25,90 ευρώ το μήνα υπάρχει η δυνατότητα για απεριόριστες αστικές και υπεραστικές κλήσεις προς όλους και 90 λεπτά ομιλίας προς εθνικά δίκτυα κινητής τηλεφωνίας.

s

::: 0(75232/,635(66 *5

i·iªi¹»l»lÀ°jÀmi²jÀ»°is»i Τόσο καιρό ανυπομονούσατε να έρθει ο χειμώνας και τώρα έχετε αρχίσει να εκνευρίζεστε με τα σκασμένα από το κρύο χέρια σας; Η λύση βρίσκεται στην παραδοσιακή κίνηση των μαμάδων και των γιαγιάδων μας. Η Nivea εγκαινιάζει τη νέα σειρά περιποίησης χεριών με 6 διαφορετικές επιλογές για όλα τα γούστα. Ολες έχουν ως βάση των ενυδάτωση, αλλά η καθεμία εστιάζει στις διαφορετικές ανάγκες του κάθε δέρματος και της κάθε ηλικίας. Για έξτρα ενυδάτωση υπάρχει η Express Hydration, για μείωση των κηλίδων και των ρυτίδων η Q10 Plus και για άμεση επανόρθωση η Hand Rescue & Care. Διάλεξε αυτή που είναι ιδανική για τα δικά σου χέρια.

t.,).%À·is»tuÀ mi¹À·is»i Τώρα όλοι μπορούν να σερφάρουν στο internet από το κινητό τους και στο εξωτερικό, χωρίς να τους απασχολεί το κόστος, με τη νέα υπηρεσία περιαγωγής Vodafone Internet Ολη-Μέρα στο εξωτερικό. Οι χρήστες της υπηρεσίας, ιδιώτες και επαγγελματίες, μπορούν πλέον με τη νέα υπηρεσία να απολαμβάνουν την πλοήγηση στο δίκτυο μόνο με 2 ευρώ επιπλέον χρέωση την ημέρα, να τσεκάρουν τα email τους και να κάνουν χρήση της υπηρεσίας χαρτών όπου και αν βρίσκονται. H χρέωση πραγματοποιείται με την πρώτη είσοδο στο internet από το κινητό και στη διάθεση του χρήση υπάρχουν 10ΜΒ την ημέρα.

sjiÀµju°l À ·i´¹iÀ°us»iµl Οι μπάρες δημητριακών της Fitness καλωσορίζουν στη συντροφιά τους τη νέα γεύση Cookies & Cream με κομματάκια μπισκότου και λευκής σοκολάτας. Το υγιεινό σνακ, που έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα χάρη στις -μόνο- 93 θερμίδες του, είναι η κατάλληλη επιλογή για όλες τις ώρες της ημέρας. Και αν ανησυχείτε για την υγεία σας, εκτός από τις λίγες θερμίδες, οι μπάρες έχουν πέντε βιταμίνες, σίδηρο και ασβέστιο. Απολαύστε, λοιπόν, ελεύθερα.

ÑÐåªÐåͪÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου επιστημονικής είδησης. «Η περίπτωση του νησιού που δεν ήταν εκεί» έλεγε ο τίτλος και, όπως ξέρετε πολύ καλά, ήταν αδύνατο να αντισταθώ. Νομίζω τελικά με τόσες επιστημονικές/τεχνολογικές ειδήσεις που προλαβαίνω ή δεν προλαβαίνω να διαβάσω θα γίνω στο τέλος επιστήμονας! Ας επανέλθουμε όμως. Θυμάστε που πριν από λίγο καιρό κατηγορούσαν όλοι την Apple ότι έκανε λάθη στους χάρτες της και οδηγούσε σε παράνοια τους κατόχους του καινούργιου iΡhone; Ε, τώρα τα λάθη επαναλαμβάνει και το Google Earth. Για την ακρίβεια, ένα νησί του Ειρηνικού εμφανίζεται στους συγκεκριμένους χάρτες, αλλά τελικά δεν υπάρχει. Τη διαπίστωση έκαναν οι ωκεανογράφοι που ταξίδεψαν μέχρι εκεί για να βρουν κάτι που δεν υπήρχε. Το νησί φάντασμα στη Θάλασσα των Κοραλλίων, ανάμεσα στην Αυστραλία και τη Νέα Καληδονία, εμφανίζεται ως νήσος Σάντι στους χάρτες της Google, ενώ ο Παγκόσμιος Ατλαντας των βρετανικών “Times” το εμφανίζει ως νήσο Σέιμπλ. Και μετά εγώ παραπονιέμαι που δεν βρίσκω τη διεύθυνση του σπιτιού μου στο χάρτη για να ειδοποιήσω το Τaxibeat!

Την ανάγνωση όλων των σχολίων που γράφτηκαν μετά την περίφημη ατάκα του Πέτρου Τατσόπουλου για τις σεξουαλικές του επιδόσεις. Το Τwitter και το Facebook πήραν φωτιά. Αλλά μάλλον παραπήραν. Δεν προλαβαίναμε να διαβάζουμε στο γραφείο και να γελάμε. Να σκαρώνουμε δικά μας ανέκδοτα, να μην τα γράφουμε στο Facebook από διακριτικότητα και να συνεχίζουμε. Για κάθε ένα σχόλιο που διαβάζαμε βρίσκαμε άλλα πέντε παρόμοια και τις περισσότερες φορές πιο αστεία. Μήπως να αφήσουμε τα social media και να επιστρέψουμε στις κανονικές παρέες; Οπως τότε που σκαρώναμε αστεία και δεν μας ένοιαζε να τα δημοσιοποιήσουμε. Το πολύ πολύ να παίρναμε τηλέφωνο μερικούς φίλους για να μοιραστούμε τη χαρά μας και να το διαδώσουμε.

ȢΤην ακρόαση της εκπομπής που φιλοξενούσε τον Γιώργο Νταλάρα στo σταθμό Μελωδία την Τετάρτη το απόγευμα. Για την ακρίβεια, με δυσκολία κατάφερα να την αρχίσω. Εχω υπάρξει μέλος μιας αντίστοιχης εκπομπής, με ακροατές στο στούντιο να προσπαθούν να ρωτήσουν τον κ. Νταλάρα και να λάβουν στον αέρα πειστικές απαντήσεις για την πορεία του και την καινούργια δουλειά του. Ο ίδιος έξαλλος απάνταγε ό,τι να ’ναι και στο διάλειμμα έκανε κήρυγμα στους πάντες. Τότε άντεξα μία ώρα και αυτό για λόγους επαγγελματικής συνέπειας. Τώρα άντεξα 10 λεπτά. Δεν έχω γνώμη για το δίσκο. Δυο τρία τραγούδια άκουσα, όπου μου φάνηκε ότι η μουσική δεν ταίριαζε στον ερμηνευτή. Εχω όμως άποψη για τον άνθρωπο. Και δεν τον αντέχω να μιλάει. Τέλος.

s¸ r ¸Àn¸ r n.mastorakou@metropolisnews.gr