Metropolis Free Press 26.10.12 by Metropolis

lÀ ¸ ®À Ài

¶URGERÀ0ROJECT

n¸½rÀ ¸À r À½ r ¸

Διεθνές λ Φεστιβά Κόμικς

Blitz

Late Night or Last Night? Í Í Í

xx Í

Αχ, αυτός ο Χαραλαμπόπουλος!

ȂǹȎȅȊ

}§ Ä § ¨Ä¬¢Ä « Ä « i Ä

¨Ä ©£ °Ä¨Ä¡ ¦ Ä¬¨²

Äy i ¦¢°Ä¥ £Ä¨Ä\ ¬«¨bÄ¨²

{± Ä ² °Ä¨Ä « ¦ i© ©¨²¦¨°

"'Ͱ 1

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5 ::: 0(75232/,635(66 *5

για να βλεπεισ ολα οσα συμβαινουν μερα και νυχτα στην αθηνα...

ÄÄ £Ä×MJ?=JÄ(JGB=;LÄ¥ §¨²§Äi© §

[$9L=ÄFA?@LaÄi Ä¨²°Ä×DALR

ÄÄ Ä\| ¦bÄ¯§Ä¥ i£¥°

Ä£¬± °Ä¨² Ä;JGO<Ä

} }y Ä}© ¬¥ ¢Ä¬¢Ä¬²§ ¡¯¡

s« ¨²§Ä i Ä ©¨ ¢Ä ¨£ Ä « ¬¨°Ä w §® ¥¢° Ä {®¢§ Ä t

¦¢¡£ §§¢ Ä {®¢§ ¨° Ä {®¯°Ä t¢i¨²¦ ° Ä {«¡²«ªÄ ©¨³ª§¢ Ä s£ §§¢°Ä ²«¨¡£ª«¡¨° Ä| ¬ ¦¢°Ä ¨° Äv Äx£i©¦

v v Í v ~ ÍÍÍ

KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP

Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 • Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Χρήστος Ξανθάκης, Νικήτας Καραγιάννης • Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου • Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης • Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Κατερίνα Ανέστη, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Μαρίνα Κατσάνου, Κίκα Κυριακάκου, Κώστας Κωνσταντίνου, Βασίλης Νέδος, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής • Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης • Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη • Φωτογραφίες: AFP • Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. +CRPMNMJGQÍ.PCQQ UUU KCRPMNMJGQNPCQQ EP

Με φόντο την Ερμού

...κατεβασε το

| s x Áx v |

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

##(.«/1(-"(/$22

Àv ® À¯¸ r Πριν από κάτι χρόνια διάβαζα ένα βιβλίο για τον Νο1 Αμερικανό δισκοκριτικό Lester Banks. Και σημείωνε εκεί ο συγγραφέας ότι ο Lester ήταν “one of rock ’n’ roll’s private moments”. Mία δηλαδή από τις ιδιωτικές στιγμές του rock ’n’ roll. Κάτι ανάλογο, νομίζω, θα μπορούσε να ειπωθεί και για τη Μαρία Χαραμή. Πως ήταν ένα private moment της Αθήνας όλης. Οχι μόνο των γκουρμέ, του lifestyle, της καλής κοινωνίας, αλλά και των ξενύχτηδων, των μαύρων προβάτων, των πληγωμένων καρδιών. Των αιωνίων εφήβων, όπως ο σύζυγός της Θάνος Τζαβέλας με τον οποίο σκάρωσαν ένα από τα ομορφότερα love stories του κλεινού άστεως. Τη Μαρία Χαραμή τη γνώρισα στα μέσα της δεκαετίας του ’90 τέτοια εποχή, στην αλήστου μνήμης «Νέα Μεσημβρινή». Καθόμασταν όλα τα κοτοπουλάκια στα γραφεία μας, στο ένθετο περιοδικό “Μ2” του Φώτη Γεωργελέ και ξαφνικά γλίστρησε στην αίθουσα ένα ξωτικό. Μια φιγούρα μυστήρια και εξώκοσμη, κρυμμένη πίσω από μετάξια και μαύρα γυαλιά. Αμέσως ξύπνησε ο Σέρλοκ μέσα μου και αποφάσισα να ερευνήσω το φαινόμενο. Γνωριστήκαμε, συστηθήκαμε, είπαμε δυο κουβέντες. Πριν προλάβουμε να πούμε περισσότερες, κατέβασε η εφημερίδα ρολά. Τα μαζέψαμε να φύγουμε. Η Μαρία εξαφανίστηκε, είχε ξεχάσει όμως ένα επιτραπέζιο φωτιστικό. Το πήρα μαζί

μου, την αναζήτησα να της το επιστρέψω, τη βρήκα. Με υποδέχθηκε σε εκείνο το ισόγειο της Ρηγίλλης, που έμοιαζε να έχει βγει κατευθείαν από τραγούδι της Kate Bush. Μου έφτιαξε καφέ, μου προσέφερε γλυκά, μου μίλησε για τον παράδοξο βίο της, τις χαρές και τις λύπες της, τα δεινά και τους θριάμβους της. Γίναμε φιλαράκια. Μια φιλία που κράτησε σχεδόν 20 χρόνια και είχε τα πάνω της και τα κάτω της. Η Μαρία Χαραμή δεν ήταν ούτε πολύ εύκολο ούτε πολύ λογικό πλάσμα. Δεν ξέρω, όμως, καμιά συναρπαστική προσωπικότητα που να είναι πολύ λογική ή πολύ εύκολη. Και η Μαρία, αν μη τι άλλο, ήταν απολύτως συναρπαστική. Στις περιπέτειές της, στα δράματά της, στις συναναστροφές της, στα αποφθέγματά της, στον τρόπο γραφής της τον αφρώδη πλην ατσάλινο που καθιέρωσε πρώτη για να τον μιμηθούν πλείστοι όσοι συνάδελφοι. Πάντα με φόντο την Αθήνα, την πρωτεύουσα, τα μπετά της και τους κήπους της, τη φασαρία της και τη γαλήνη της, το καυσαέριό της και τις ευωδίες της, το αλλόκοτο αυτό τέρας που κοντεύει να καλύψει ένα ολόκληρο λεκανοπέδιο. Παρότι βέρο Πειραιωτάκι, η Χαραμή είχε αγαπήσει την Αθήνα και την είχε πάντοτε στην καρδιά της. Εδώ ωρίμασε, εδώ έδρασε, εδώ αγάπησε, εδώ αγαπήθηκε, εδώ έδωσε τις παραστάσεις της εντός και εκτός σελίδων. Εδώ μας ράντισε με

σκόνη μαγική ως άλλη Τίνκερμπελ, για να απογειωθούμε πέρα από τη ρουτίνα. Το είχα γράψει και παλαιότερα για τον Λέοναρντ Κοέν και εκείνη τη συναυλία του στη Μαλακάσα. Κάποια στιγμή τραγούδησε ο μετρ το “Famous Blue Raincoat” και άκουγα από πίσω μου να τον συνοδεύει μια αγγελική φωνή. Μια φωνή που, όπως απεδείχθη, ανήκε σε ένα κοντό και στρουμπουλό κορίτσι άνευ ιδιαίτερης φυσικής καλλονής. Αυτό το κορίτσι, ωστόσο, μεταμορφώθηκε για ένα τραγούδι έστω, για μερικά ρεφρέν, σε πουλί του Παραδείσου. Κάπως έτσι μεταμόρφωνε και εμάς η Χαραμή από μέτριους και συνηθισμένους αναγνώστες σε κατοίκους μαγικών νησιών και ρέκτες σπανίων απολαύσεων. Το κατόρθωνε με τα λόγια της, το κατόρθωνε με την προσωπικότητά της, το κατόρθωνε με μια θεατρικότητα ανυπέρβλητη που ξεπέρναγε συμβάσεις και συμβιβασμούς. Θα μου λείψει το Μαράκι. Θα μου λείψουν οι έξοδοι παρέα με τον Θάνο και εκείνη που κοιμάται πλάι μου, θα μου λείψουν οι εκμυστηρεύσεις της, θα μου λείψουν οι εκκεντρισμοί της, θα μου λείψει το grandeur της, θα μου λείψει όπως την άκουγα να σηκώνει το τηλέφωνο και να μου λέει «Ελα παπί!». Θα λείψει σε όλους μας η πριγκιπέσα των Αθηνών, που χάριζε λάμψεις και φλόγες στα μουντά και καταθλιπτικά τοπία της καθημερινότητας.

('Á-! Á+( Ͱ

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

n¹iÀ·t´lÀ°»lsÀisintsl Τα περίμενα τα πρωτοβρόχια πάντα για να «αλλάξω» εποχή, μέσα μου και στην καθημερινότητά μου. Εκείνα τα πρωτοβρόχια που θυμάμαι παιδί, με τα ξαφνικά αστραπόβροντα και εμείς να τρέχουμε με τα πέδιλα τσαλαβουτώντας στα ρυάκια των δρόμων, γιατί όσο με πάει η μνήμη μου πίσω ποτέ η Αθήνα δεν είχε αποχετεύσεις που να αντέχουν τις βροχές της. Σήμαιναν ότι είχα μπροστά μου μια ολόκληρη σχολική χρονιά, αλλά και διάφορα διαστήματα απολαυστικών διακοπών. Σήμαιναν ότι όπου να ’ναι θα έρχονταν τα Χριστούγεννα, γιορτή-υπερπαραγωγή για την ηλικία μου, και σκληρό διάβασμα όμως για να απολαύσω όσα οι γονείς υπόσχονταν με τους καλούς βαθμούς. Η παλιά αγωγή είχε ανταμοιβή για την καλή προσπάθεια. Ούτε που μου περνούσε από το μυαλό να αρχίσω να σκέφτομαι το επόμενο καλοκαίρι. Αυτού του είδους η «αναμονή» για την καλύτερη ημέρα ήταν άγνωστη τότε, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά για όλους, που ζούσαν ακόμη το χρόνο. Αυτά τα πρωτοβρόχια, προαναγγελθέντα από τους μετεωρολόγους, δεν μου φάνηκαν σαν αλλαγή εποχής, αλλά σαν φυσικό ντεκόρ μιας σκυθρωπής καθημερινότητας που έχει βουλιάξει στη διαρκή αναμονή· μιας δόσης, μιας «μαγικής»

πολιτικής, κυβερνητικής και δημοτικής, που θα κάνει την πόλη τον παράδεισο που ποτέ δεν ήταν. Θυμήθηκα τα λόγια του Λευτέρη Βογιατζή στη συνέντευξή του τις προάλλες στη ΝΕΤ, ότι αισιοδοξία είναι στάση ζωής, δεν είναι η αναμονή ενός «καλού γεγονότος». Η αναμονή, για παράδειγμα, μιας δόσης από τους δανειστές. Τι θα την κάνουμε μόνη της, όταν ξεχάσαμε να ζούμε το χρόνο, τις εποχές, τις ζωές μας τις ίδιες;

Να γυρίσουμε εκεί που βρισκόμαστε; Σε μια πόλη που ψώνιζε σαν να ήταν κάθε μέρα Χριστούγεννα; Γλεντούσε σαν να ήταν κάθε μέρα Πάσχα; Μια πόλη που έχανε τις ρίζες της στις εποχές και στο χρόνο; Και να τη πάλι. Συνεχίζει την ίδια τακτική. Περιμένει... Σαν να μη θυμάται πια πόσα περισσότερα είναι η ζωή από μια «ευχάριστη είδηση», από μια «μαγική» πολιτική. i rÀ¼ r

4(%À3-!24À!4(%.)!. Πώς θα βγάλετε το χειμώνα: • Ζευγαρώνετε. Η αντισύλληψη στοιχίζει λιγότερο από το πετρέλαιο. • Εναλλακτικά -ή για το κάτι παραπάνω- αποκτάτε κατοικίδιο. Κατά προτίμηση υπναράδικο. • Ερευνάτε προσεκτικά το πατρικό σας για κουβέρτες, βελέντζες και λοιπά λαογραφικά. Αερίζετε και τινάζετε για το σκόρο. • Αποφεύγετε τις ακρότητες. Η φουφού της προγιαγιάς καλό είναι να παραμείνει διακοσμητική. • Δεν ανοίγετε ποτέ την πόρτα του διαμερίσματος αν δεν γνωρίζετε ποιος σας χτυπάει. Υπάρχει περίπτωση να είναι ο διαχειριστής μαινόμενος. • Μαθαίνετε τις ώρες που μπαίνουν και βγαίνουν οι συγκάτοικοί σας στην πολυκατοικία. Αποφεύγετε έτσι τις δυσάρεστες συναντήσεις και τις παράλογες απαιτήσεις.

• Ανακαλύπτετε τη χαρά της άσκησης κατ’ οίκον. Το επόμενο καλοκαίρι θα σας βρει καλλίγραμμους και γραμμωμένους. • Υιοθετείτε την προτροπή «στην μπανιέρα δυο δυο». Κατά προτίμηση, στην μπανιέρα του άλλου. • Μυείστε στο ταντρικό σεξ. Μπορεί να ακούγεται κάπως παρωχημένο και κουραστικό, αλλά σάμπως έχετε και τίποτα καλύτερο να κάνετε; • Εμπεδώνετε τη βρετανική αντίληψη περί κεντρικής θέρμανσης: Ενα κερί που καίει στη μέση του δωματίου. Με τον καιρό θα αποκτήσετε και το ανάλογο βρετανικό φλέγμα. • Κουκουλώνεστε με το πάπλωμα και προσπαθείτε να μιμηθείτε το παράδειγμα της κόκκινης αρκούδας. Χειμώνας είναι, θα περάσει. ´®¸À· ½ ®

°»lÀv¿ªiÀ»tuÀ°tu´j¾nis Θα το πω από την αρχή: σοκάρομαι! Και δεν μπορώ να μην κάνω σκέψεις για το πολιτισμικό μας επίπεδο. Για το ποιοι είμαστε τέλος πάντων οι σύγχρονοι Ελληνες και σε ποιον κόσμο ανήκουμε. Ενας δείκτης για να προβληματιστούμε σχετικά είναι και το είδος των τηλεοπτικών προγραμμάτων που παρακολουθούμε. Δεν αναφέρομαι εδώ στους τηλεκαβγάδες ή στις δακρύβρεχτες «κοινωνικές» εκπομπές, ούτε καν στα κουτσομπολιά του μεσημεριού. Τα ξέρουμε όλα αυτά - και είναι αλήθεια ότι τέτοια προγράμματα υπάρχουν σε όλες τις τηλεοράσεις του κόσμου. Εχουν το κοινό τους, τι να κάνουμε; Παντού υπάρχουν συνταξιούχοι που δεν έχουν άλλη συντροφιά και νοικοκυρές που ξεχνιούνται με τα άπλυτα της show biz την ώρα που σιδερώνουν. Δεν είναι και έγκλημα να χαζολογάς. Το βράδυ όμως, όταν ο «ενεργός πληθυσμός» είναι στο σπίτι του και κάθεται μπροστά στο κουτί για να ψυχαγωγηθεί, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες παρατηρούμε μια κοινή τάση. Σκίζουν οι καινούργιες τηλεοπτικές σειρές (αμερικανικές ή ευρωπαϊκές) που έχουν ανεβασμένα στάνταρ παραγωγής και έξυπνα σενάρια που αγγίζουν θέματα της σύγχρονης αστικής ζωής. Σχέσεις ερωτικές, οικογενειακές συγκρούσεις, πολιτικά παιγνίδια, οικονομικό έγκλημα. Και σε μια άλλη κατηγορία, ιστορικές σειρές που φωτίζουν με άλλο τρόπο σημαντικές περιόδους του παρελθόντος. Ε, λοιπόν, μόνο στην Ελλάδα αυτές οι σειρές δεν έχουν τύχη! Εκτός από τους «ψαγμένους» που τις κατεβάζουν από το ίντερνετ και τις βλέπουν σπίτι τους, αγνοώντας το κανονικό τηλεοπτικό πρόγραμμα, η μεγάλη πλειονότητα δεν φαίνεται να έχει διάθεση να περάσει την ώρα της βλέποντας τη Μάγκι Σμιθ ή την Γκλεν Κλόουζ σε συναρπαστικά τηλεοπτικά προγράμματα. Επιλέγει σταθερά τον... Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή και τη Σιλά. Εσάς δεν σας τρομάζει ότι οι Ελληνίδες νιώθουν πιο κοντά σε κυνηγημένες από τη μοίρα Τουρκάλες από ό,τι σε σύγχρονες γυναίκες που ζουν στις μεγαλουπόλεις της Δύσης; Και ότι έχουμε από τη μία πλευρά μια «ελίτ» νέων που παρακολουθεί τι συμβαίνει στο σύγχρονο δυτικό κόσμο και από την άλλη μια μεγάλη μάζα που ταυτίζεται με τις επιλογές των αραβικών κοινωνιών (εκεί μόνο κάνουν επιτυχία οι τουρκικές σειρές). Εγώ αρχίζω και φοβάμαι... i

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5 µ r À Às ± Àª Àv ® À» ¸ ¸ ± Àµ r Àn¸

ÏÉôËÆÐÆ ôÑÈ ôÄ ÏÎÉÄ ôËÏÒ ~ º µ¶ ³¹¸» ¨ ¸ |´ » ¨ Συμβαίνει δίπλα μας, πίσω από το πολιτικό αδιέξοδο και τις μαραθώνιες συνεδριάσεις των Ευρωπαίων. Δεν το διάβασα σε κάποιο ελληνικό μέσο, το βρήκα πρώτο θέμα στη σελίδα των “New York Times”: «Στην Ελλάδα, χωρίς δουλειά και ιατρική περίθαλψη». Αυτός ήταν ο τίτλος. «Το σύστημα υγείας γίνεται όλο και λιγότερο λειτουργικό και θα γίνει ακόμα χειρότερο όταν η κυβέρνηση κόψει τα 2 δισ. δολάρια από τον προϋπολογισμό της υγείας, κάτι που πρότεινε ως μέρος ενός νέου πλάνου μέτρων λιτότητας με στόχο να επιτύχει μια νέα χρηματοδότηση», γράφει η δημοσιογράφος Λιζ Αλντερμαν. «Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, το να είσαι άνεργος σημαίνει θάνατος», σχολιάζει για το ρεπορτάζ της Αμερικανίδας δημοσιογράφου ο κ. Κωνσταντίνος Συρίγος, διευθυντής της ογκολογικής μονάδας του νοσοκομείου «Σωτηρία». Ο κ. Συρίγος είναι από τους γιατρούς που έφτιαξαν εθελοντικά, εδώ και λίγο καιρό, ένα δίκτυο για τη φροντίδα ανασφάλιστων καρκινοπαθών. Αλήθεια όμως, γιατί να πρέπει να φτάσουμε σε αυτό το σημείο; Θυμίζουμε ότι με τις αποφάσεις που πάρθηκαν τον Ιούλιο του 2011, ουσιαστικά ο εργαζόμενος που θα χάσει τη δουλειά του μένει ακάλυπτος στον ιατροφαρμακευτικό τομέα. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι χωρίς ιατρική ασφάλιση και, με την ανεργία να αυξάνεται αντί να μειώνεται, ο αριθμός αυτός θα μεγαλώνει κάθε μήνα. Και αυτό είναι κάτι που ξεπερνάει σε σημασία όλες τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, όλες τις απώλειες των εργασιακών δικαιωμάτων, όλες τις φορολογικές επιβαρύνσεις. Γιατί αυτή είναι μια τακτική που προάγει έναν κακό ή ανίκανο πολιτικό σε έναν κοινό εγκληματία. Ποια ηθική διαστρέβλωση μας έχει οδηγήσει στο να μη θεωρείται αυτονόητο, τόσο στην Ελλάδα όσο και παντού στον κόσμο, η περίθαλψη ενός ατόμου να είναι δωρεάν, άμεση και υψηλού επιπέδου; Σε ποιες βάσεις μπορούμε να συζητήσουμε για μια βελτιωμένη κοινωνία όταν δικαιολογούμε ο φτωχότερος να ζει λιγότερο; i À¼ ½ r A DIMOULAS METROPOLISNEWS GR

É ÔÕÎË © Ô× © ÏÔÖ ÓÔ×Ó Πολλοί από εσάς ενδεχομένως γνωρίζετε το site Quora.com, όπου μπορεί ο καθένας να γράψει την απορία του, περιμένοντας άλλους χρήστες να τη λύσουν. Συνήθως οι ερωτήσεις είναι ανάλαφρες (ήθελα να γράψω ηλίθιες, αλλά δεν θα ήταν πρέπον), για παράδειγμα: «Πώς είναι να τρως ένα βιβλίο;» - με την πληρωμένη απάντηση: «Αρκετά ξηρό. Καλύτερα να το δοκιμάσεις με νερό». Υπάρχουν όμως και άλλες που μπορεί να σε... σκαλώσουν. Οπως αυτή ενός χρήστη που αναρωτιέται «πώς είναι άραγε να σκοτώνεις κάποιον». Η απάντηση παραδόξως δεν ήρθε από κάποιο διαδικτυακό troll, αλλά από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. Μερικούς τρόφιμους, δηλαδή, των φυλακών του San Quentin στην Καλιφόρνια. Ξεχωρίζει η μακροσκελής απάντηση του 34χρονου Tommy Winfrey, ο οποίος έχει καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκισης για δολοφονία. Οπως μας ενημερώνει η διαδικτυακή έκδοση του “Time”, ο Winfrey απάντησε μεταξύ άλλων: «Ενιωθα ανάξιος αγάπης και ανάξιος να αγαπήσω. Ετσι υποβάθμισα την αξία της ζωής. Τόσο της δικής μου, όσο και των άλλων. Το τράβηγμα της σκανδάλης είναι μία πράξη πλήρως ανορθολογική. Νιώθω πως έχω κλέψει από την οικογένεια του θύματός μου το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή». Για όσους αναρωτιούνται πώς ένας κατάδικος μπορεί και γράφει στο ίντερνετ, η απάντηση ακούει στο όνομα “The Last Mile”, ένα πρόγραμμα στις ΗΠΑ που προετοιμάζει τους τρόφιμους για να δουλέψουν στον τεχνολογικό τομέα μετά την αποφυλάκισή τους. s ª À

ÖÔ©ÓÔÐ Ë © Ô×© ËÓ© Ô ÍÏË© Είναι γιατρός, υπέρμαχη των ανθρώπινων δικαιωμάτων και έχει ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στους τρομοκράτες που δρουν στη Σομαλία. Ο λόγος για τη δρ. Deqo Mohamed (δεξιά στη φωτό), η οποία επισκέφτηκε τις ΗΠΑ προκειμένου να λάβει εκ μέρους της μητέρας της Hawa Abdi (στη μέση της φωτογραφίας) τα Βραβεία 2012 John Jay Medal for Justice και Social Humanitarian Award. Κάπου εκεί, ανάμεσα στις τελετές, μίλησε στην Abigail Pesta του “Daily Beast” για το πώς κατάφερε να βοηθήσει στη διάσωση περίπου 90.000 εκτοπισμένων ανθρώπων που ζούσαν στον καταυλισμό τον οποίο έχει ιδρύσει η μητέρα της, όταν ξαφνικά βρέθηκαν σε διασταυρούμενα πυρά μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των ισλαμιστών παραστρατιωτικών της Al-Shabab, που συνεργάζεται με την al Qaeda (ωραίο υλικό για ταινία, Χόλιγουντ!). Και, επειδή το μήλο θα πέσει κάτω από τη μηλιά, να αναφέρουμε ότι η μητέρα της δρ. Mohamed προτάθηκε φέτος για το Νόμπελ Ειρήνης για το τεράστιο ανθρωπιστικό έργο που παράγει στη χώρα, το οποίο η Νορβηγική Επιτροπή αποφάσισε να το χαρίσει στους χαρτογιακάδες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, βρίσκοντας, μάλιστα, το καλύτερο timing. v »

::: 0(75232/,635(66 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

ÆÎÑÏ ôô~ÄÊÑÒ ÉÏÒ }Ð| ¶²¸Ð¨z ¸»²|

Είναι μόνο 23 χρόνων, αλλά έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο επιχειρώντας παράτολμες σχοινοβασίες. Από μια τεράστια αποθήκη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο Βερολίνο μέχρι και σε μια θεόρατη εκκλησία τεσσάρων αιώνων στην Πολωνία, έχει καταγράψει στο ενεργητικό της περισσότερες από 300 πετυχημένες προσπάθειες, ενώ έχει καταρρίψει πάμπολλα ρεκόρ, ακροβατώντας ακόμη και σε ύψη που ξεπερνούν τα 250 μέτρα. Η Faith Dickey εξομολογείται στην “Telegraph”: «Εάν έπαιρνα ένα δολάριο κάθε φορά που κάποιος μου έλεγε ότι είμαι τρελή, δεν θα χρειαζόμουν πλέον χορηγούς». Μπορεί οι σχοινοβασίες που πραγματοποιεί να είναι άκρως επικίνδυνες (κυρίως εξαιτίας των απότομων μεταβολών του καιρού), ωστόσο ο μοναδικός τραυματισμός της είναι ένα στραμπούληγμα στον αστράγαλο κατά τη διάρκεια προπόνησης που πραγματοποιούσε 30 εκ. πάνω από το έδαφος. «Δεν είμαι πρεζάκι της αδρεναλίνης. Απλά μου αρέσει η διαδικασία της διεύρυνσης των εμπειριών μου ως ανθρώπου, όπως επίσης και ο έλεγχος των φοβιών και των συναισθημάτων μου». Ισορροπημένη η πιτσιρίκα - λες και θα μπορούσε να κάνει αλλιώς με το επάγγελμα που διάλεξε... s ª À

*Αθήνα είναι μόνο ο δακτύλιος

Ë É Ë ÐÉ© ØÔÎÓÔÊÉÖÍ

Οταν επιχειρεί ο αφελής να επανασυγκολλήσει μια σχέση, το μόνο που τον περιμένει είναι η αμηχανία, η βαρεμάρα, οι παλιές συνήθειες που δεν κρύβονται. Η πτώση. Τι δουλειά είχα εγώ εκεί πέρα; Εχει χαθεί η ισορροπία, το αλφάδι έχει σπάσει, το τακούνι έχει στραβώσει. Το έχω πάθει και εγώ και τα πεζοδρόμια της πόλης. Το τρύπιο βρακί του αστικού ιστού έχει γεμίσει μπαλώματα. Βλέπετε, τα πεζοδρόμια, οι πεζόδρομοι πληρώθηκαν χρυσάφι - αλλά, φευ, τα πράγματα δεν είναι για πάντα. Τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Ειδικά όταν πατιέται, τρώει τσίχλες, καρότσια, ρόδες για να σκληραγωγηθεί τάχα. Το Κέντρο είναι ένα μπάλωμα. Ακόμα χειρότερα μάλλον. Είναι μια μεγάλη τρύπα. Σε κάθε τετράγωνο, σε κάθε πλατεία, ακόμα και στο μεγάλο περίπατο, πέτρες ξεκολλάνε, πλακάκια φεύγουν, μικρά τέρατα που σου ρουφάνε ξαφνικά και εκδικητικά τον αστράγαλο, σου υπενθυμίζουν ότι τώρα πρέπει να μάθεις να κάνεις ισορροπία, να κοιτάζεις και λίγο κάτω - γιατί, άλλωστε, να έχεις το βλέμμα ψηλά; Φθινοπώριασε και ο ουρανός είναι μολύβι. Δεν υπάρχουν, όμως, χρήματα μάλλον. Αυτό δεν είναι το θέμα; Ετσι, ό,τι έγινε, έγινε. Δεν διορθώνεται. Το παρελθόν δεν αλλάζει. Εχει γραφτεί με διάφορες εργολαβίες, υπερτιμολογήσεις, πληρωμένο τσιμέντο με λίρες όταν τα μπαούλα ήταν γεμάτα και ο Σκρουτζ έκανε το μπανάκι του στην πισίνα με το χρυσάφι και ως συνήθως δεν προβλεπόταν καμία συντήρηση. Εχω μια τρύπα στο στομάχι και έναν πρησμένο αστράγαλο και δυστυχώς το δεύτερο με πονάει πιο πολύ από το πρώτο. Τώρα, δεν ξέρω πια ποιος είναι ο υπεύθυνος, ας παραπονεθώ γενικώς στο σύμπαν από το οποίο δεν περιμένω ούτε μια καλή συνωμοσία. Κλείστε καμιά τρύπα, βρε παιδιά, αλλάξτε μια πλάκα, μια πέτρα, ένα πλακάκι, ένα ορθογραφικό λάθος. Γενικώς, ισιώστε, διότι πάλι μας βλέπω πίσω από το παραβάν με το πακέτο και την αμηχανία στο ίδιο χέρι. i Àn A BOZONI METROPOLISNEWS GR

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

ÆË ÐÏ Æ ËÄ ¼~¹{Ðµ²¼¹¸» »Ð¸¨²~ ¸ µ ¶ Ð Τις επόμενες ημέρες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η ελληνική Δημοκρατία θα καταλήξει σε μια συμφωνία με την Τρόικα των δανειστών της. Για μήνες ασχοληθήκαμε με την πορεία των διαπραγματεύσεων, τις «κόκκινες γραμμές», την πολιτική διαχείριση, τις ανισορροπίες των πολιτικών αρχηγών, την πολλές φορές ανόητη τακτική της Τρόικας. Το αποτέλεσμα θα είναι για ακόμη μία φορά σκληρά μέτρα, η χειροτέρευση των συνθηκών σε μια ήδη πλήρως απορρυθμισμένη αγορά εργασίας και η αποθέωση της φοροεπιδρομής επί δικαίων (και ουχί αδίκων). Ολα αυτά θα φέρουν πιο βαθιά ύφεση και αβέβαια αποτελέσματα. Δυστυχώς, ο πραγματικός μεγάλος ασθενής, το παρασιτικό κράτος, παραμένει και πάλι ανέγγιχτος. Οι υπάλληλοι μπορεί να βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται, τις συνθήκες εργασίας τους να δυσχεραίνονται. Κρατούν όμως τη θέση εργασίας τους. Ο φόρτος εργασίας που αυξήθηκε λόγω των υποχρεώσεων που ανέλαβε το μνημονιακό κράτος, εξακολουθεί να επιμερίζεται κατά τρόπο άνισο. Σε νοσοκομεία, υπηρεσίες, σχολεία (για να μείνουμε στο σκληρό πυρήνα του κράτους) όσοι ήταν ευσυνείδητοι προ της κρίσης εξακολουθούν να προσφέρουν υπηρεσίες για τις οποίες σίγουρα αμείβονται πολύ λιγότερο από όσο αξίζουν. Στους ίδιους αυτούς χώρους εξακολουθούν να μην κάνουν σωστά τη δουλειά τους πολύ περισσότεροι, οι οποίοι βεβαίως δεν θα έπρεπε να «υπηρετούν» από κανένα πόστο το Δημόσιο. Το πολιτικό σύστημα έχει κατορθώσει με αξιοσημείωτη εμμονή μέσα από μεγαλόπνοα φληναφήματα (όπως η δήθεν συγχώνευση και κατάργηση οργανισμών), να διατηρήσει εν ζωή τον κρατικό παρασιτισμό. Φτάσαμε στο σημείο να μη θεωρείται αυτονόητη η απόλυση επίορκων υπαλλήλων, αλλά να αποτελεί παραχώρηση. Σάμπως δεν έπρεπε να είναι αυτονόητο. Το πρόβλημα της αποτελεσματικής λειτουργίας του Δημοσίου σε ένα αυξανόμενα εχθρικό περιβάλλον παραμένει. Ουδείς τις προηγούμενες ημέρες φάνηκε να ενδιαφέρεται για αυτό. Αναποτελεσματικό, σπάταλο για τη συντήρηση των υπαλλήλων του και φειδωλό στις κοινωνικές παροχές, το ελληνικό κράτος που διαμορφώνεται, με τη συνευθύνη βεβαίως της Τρόικας, το μόνο που θα καταφέρει είναι να υποθηκεύσει τις όποιες δυνατότητες επανάκαμψης. ¶¸ ± Às³ V NEDOS METROPOLISNEWS GR

' ÎË ©ÖÔ© É É© Ô× Ποιος είναι ο παράγονταςς εκείνος που διαφοροποιεί τον ον πληθυσμό της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής και ενδεχομένως μένως οδήγησε στη δημιουργία του υ Δυτικού πολιτισμού, όπως τον ξέρουμε με σήμερα; Σύμφωνα με ένα άρθρο του Slate, η απάντηση -απροσδόκητη ίσωςως- είναι το γάλα, και συγκεκριμένα ένα η ικανότητα των πληθυσμών αυτών να χωνεύουν το γάλα και μετά τη λήξη της παιδικής ηλικίας. λικίας. Μεγαλώνοντας στην Ευρώπη, υρώπη, οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμεε δεδομένο ότι τρώμε γαλακτοκομικά προϊόντα,, προσθέτουμε γάλα στον καφέ μας ή το πίνουμε σκέτο, κρύο ή ζεστό, ως ρόφημα. Η πραγματικότητα είναι ότι ί ό περίί που δύο στους τρεις κατοίκους του πλανήτη δεν μπορούν να χωνέψουν το γάλα μετά το τέταρτο ή το πέμπτο έτος της ηλικίας τους, εκτός αν έχει υποστεί ειδική επεξεργασία. Το μεταλλαγμένο γονίδιο που δίνει τη δυνατότητα αυτή στους ενήλικους, όμως, απαντάται στο 80% περίπου των κατοίκων της Ευρώπης και της περιοχής από τη Μέση Ανατολή έως την Ινδία. Σύμφωνα με τον Mark Thomas, εξελικτικό βιολόγο στο University College του Λονδίνου, το γάλα έχει τρεις θαυματουργές ιδιότητες, με ιδιαίτερη σημασία στην επιβίωση και εξέλιξη του είδους. Αρχικά, αυξάνοντας το ποσοστό λίπους στο σώμα, οδηγεί στην άμεση αύξηση της γονιμότητας των γυναικών, άρα και των παιδιών που γεννιούνται, με συνακόλουθο αποτέλεσμα την αύξηση του πληθυσμού. Κατά δεύτερον, μια δίαιτα που στηρίζεται στα γαλακτοκομικά προϊόντα ή, για την ακρίβεια,

και στα γαλακτοκομικά προϊόντα, παρέχει ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι όσων σιτίζονται μόνο με τροφές που προέρχονται από τη γεωργική εκμετάλλευση της γης. Οι πληθυσμοί που στην περίπτωση μιας κακής σοδειάς, λόγω ενός πολέμου ή μιας καιρικής καταστροφής δεν μπορούσαν να στραφούν σε άλλες πηγές τροφής αντιμετώπιζαν πρόβλημα, ένα πρόβλημα που δεν απασχολούσε στον ίδιο βαθμό τους Ευρωπαίους. Η τρίτη ιδιότητα του γάλακτος σχετίζεται με το νερό. Αντίθετα με ό,τι λαμβάνουμε ως δεδομένο σήμερα, η πρόσβαση σε ασφαλές, καθαρό νερό δεν ήταν πάντοτε εύκολη. Η δυνατότητα να πίνεις γάλα σου έδινε το πλεονέκτημα να μην πεθάνεις από αφυδάτωση όταν δεν υπήρχαν πηγές πόσιμου νερού στην περιοχή. Ενα μόνο ερώτημα μένει αναπάντητο, ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του frozen yoghurt... µ n

ÖÔ©"1.6#%4-#(-&© ÉËÎ©ØÔ Î Ô×ÓÖ©

«Στη βιομηχανία του κινηματογράφου είσαι τόσο καλός όσο ήταν η τελευταία σου ταινία», μας υπενθυμίζει ο Jamie Merrill του “Independent”. Δεν είναι απορίας άξιο, λοιπόν, ένας σκηνοθέτης που έχει γυρίσει θρυλικές ταινίες, όπως το “Seven” ή το “Fight Club”, να τα έχει βρει σκούρα στην προσπάθειά του να χρηματοδοτήσει το επόμενο project του. Αναφερόμαστε στον David Fincher, του οποίου η τελευταία ταινία, το «Κορίτσι με το Τατουάζ», συγκέντρωσε μόλις 175 εκατ. ευρώ, γεγονός που φαίνεται πως τον στοιχειώνει ακόμα. Επειδή, όμως, «το καλό το παλικάρι, όσο θέλεις βρόντα» (ή κάτι σχετικό), ο Fincher στράφηκε στην Kickstarter προς άγραν δολαρίων. Τι είναι η Kickstarter; Μια ιστοσελίδα crowdfunding. Και τι ακριβώς κάνει; Συγκεντρώνει επενδυτές και άτομα που αναζητούν χρηματοδότηση, προκειμένου οι πρώτοι (αν βρουν κάτι ενδιαφέρον) να επενδύσουν στην ιδέα των τελευταίων. Είναι ένα νέο trend που συνδυάζει business και social media. Ας ευχηθούμε, λοιπόν, #καλή_τύχη στο μεγάλο σκηνοθέτη. v »

11 ::: 0(75232/,635(66 *5

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

»tÀ̂i°»ªt̃À »tuÀ°int´lÀ m ±½ À¼ ½® Àv¸ o ¸ ±¸ À° ¸¬ À·

Ο Δημήτρης Σαμόλης, πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Γυναίκα Διάβολος» (στο Θέατρο «104» στο Γκάζι) μαζί με την Ηρώ Μπέζου και τον Μπάμπη Γιαλατσάτο, φίλους του από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία του έργου. «Βρήκαμε το συγκεκριμένο έργο, μας άρεσε πάρα πολύ και ψάχναμε να δούμε πώς θα το κάνουμε, ποιος θα το σκηνοθετήσει... Πέσανε διάφορα ονόματα στο τραπέζι και πήρα την πρωτοβουλία να το κάνω εγώ. Τελείως αυθόρμητα», μου εξηγεί πώς πήρε την απόφαση αυτή. Πες μου λίγα λόγια για το έργο. Είναι ένα έργο του Καρλ Σένχερ, γραμμένο το 1914, που πραγματεύεται ουσιαστικά τις σχέσεις τριών ανθρώπων, ενός ανδρόγυνου και του κυνηγού, οι οποίοι σε όλη τη διάρκεια του έργου αναζητούν το άστρο τους... Δεν κατάλαβα τίποτα... (γέλια) Ωραία. Λοιπόν, είναι ένας κλεπταποδόχος, που μένει με τη γυναίκα του, και το μεγάλο του όνειρο είναι να αγοράσει το σπίτι με τα ζωγραφιστά παράθυρα στην πλατεία. Αυτό είναι η «Μόσχα» του έργου. Ερχεται όμως στην περιοχή τους ένας καινούργιος «κυνηγός» λαθρεμπόρων, ο οποίος, σε αντίθεση με τους προηγούμενους, που λαδώνονταν, είναι σκληρό καρύδι. Ο διοικητής του τον έχει βάλει να την πέσει στη γυναίκα του κλεπταποδόχου για να αποσπάσει πληροφορίες για την παράνομη δράση του. Ο τελευταίος το μαθαίνει και χρησιμοποιεί τη γυναίκα του ως «δόλωμα»... Μέχρι εδώ μπορώ να σου πω. Τώρα κατάλαβα. Πώς βίωσες την πρώτη σκηνο-

θετική σου εμπειρία; Μου άρεσε πολύ όλη η διαδικασία. Είναι πολύ ενδιαφέρον να είσαι ηθοποιός και μετά να μπαίνεις και στο ρόλο του σκηνοθέτη. Νομίζω ότι καταλαβαίνεις καλύτερα την ουσία της θεατρικής πράξης. Γιατί επέλεξες ένα έργο του 1914; Πόσο επίκαιρο μπορεί να είναι σήμερα; Καταρχάς, δεν έχει δικαιώματα! (γέλια) Ο αγαπημένος μου καθηγητής στη σχολή του Εθνικού, ο Δημήτρης Λιγνάδης, μας είχε πει κάποτε ότι δεν παίζει ρόλο το «τι», όσο το «πώς». Μπορείς να κάνεις παράσταση τον τηλεφωνικό κατάλογο και να είναι σούπερ! Νομίζω ότι το κείμενο λειτουργεί πάντα ως αφορμή. Βέβαια, το συγκεκριμένο έργο του Σένχερ είναι ταυτόχρονα και πολύ ωραίο κείμενο. Από εκεί και πέρα, ένα έργο που διαπραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις είναι πάντα επίκαιρο.

Δείτε τον Δημήτρη Σαμόλη στο Mstories 41. Ποια είναι η δική σου ματιά μέσα στο έργο; Η δική μου σκηνοθετική ματιά θέλει τους ήρωες να είναι τρία παιδιά, τα οποία ένα απόγευμα που βαριούνται πάρα πολύ αποφασίζουν να παίξουν τον Αντρα, τη Γυναίκα και τον Κυνηγό. Πώς παίζαμε τη Μαμά, τον Μπαμπά και τα Παιδιά όταν ήμασταν μικροί... Ουσιαστικά, λοιπόν, με όλο αυτό το πάθος που έχεις ως μικρό παιδί λέμε αυτή την ιστορία. Κι επειδή κάθε παιχνίδι έχει κανόνες, οι ανατροπές ξεκινάνε όταν τα παιδιά αρχίζουν να παρεκκλίνουν από αυτούς τους κανόνες.

Είσαι νέος ηθοποιός, τώρα πια πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης. Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις θέατρο σήμερα με την κρίση; Θέλω να πιστεύω ότι ακόμα και η οικονομική κρίση μπορεί να λειτουργήσει θετικά κάποιες φορές. Εμείς, ας πούμε, επειδή είμαστε μία low budget παράσταση, ψάξαμε για δημιουργικές λύσεις, που αν είχαμε τα χρήματα μπορεί και να μην τις σκεφτόμασταν. Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα ζήτημα βιοπορισμού, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, αλλά δεν θέλω να στέκομαι σε αυτό. Προσπαθώ να είμαι χαρούμενος με αυτό που κάνω στο θέατρο. Οι τρεις ήρωες του έργου αναζητούν το άστρο τους. Εσύ πού αναζητάς σήμερα το άστρο σου; Στο να απολαμβάνω την κάθε στιγμή. Οταν είμαι στην πρόβα στο θέατρο, όταν πλένω τα πιάτα στο σπίτι μου, όταν είμαι με τον άνθρωπό μου και τρώμε... Γιατί νομίζω ότι είμαστε όλοι σε μια φάση που τρέχουμε από το ένα στο άλλο χωρίς να απολαμβάνουμε τίποτα. Αυτό είναι το «άστρο» μου σήμερα. Υπάρχει, βέβαια, και το πιο πάνω «άστρο» που αναζητώ, που, όσο και να ακούγεται ποταπό, είναι η δόξα. Με αφορά από πολύ μικρό. Ενδεχομένως να είναι ένα σκοτεινό σημείο του εαυτού μου, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Την επί της ουσίας αναγνώριση αυτού που κάνω τη διεκδικώ πάρα πολύ. Μετά το «Γυναίκα Διάβολος» ετοιμάζεις κάτι άλλο; Εχουμε ένα μουσικό συγκρότημα με άλλους δύο ηθοποιούς, τους Smelly Cats, και θα τραγουδάμε από το Δεκέμβριο κάθε Δευτέρα στο Cabaret Voltaire. Λέμε τα πάντα, από Ελβις Πρίσλεϊ και Φρανκ Σινάτρα μέχρι Ζαμπέτα! Διασκευές φυσικά...

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

j ® À° ¸r ÀD RNTQFH@C@JH LDSQNONKHRMDVR FQ

Ë ¡ ©{ Ò ©{ á{ ¡© ¡âp © â © {â© â ©{ ¡© { ß © ¡ á © Ò© ©{â ©p © © © p ä ©¢ Ò ©Éä © Ò © ©Ô á ¡ © © ¡ Ò©p á © © © { pß © â © ©2@C©+NUDQR© MC©&H@MSR© ©{ pp¡ á ¡ © © © ¡©2HW©C N F R© p ¡© ©Ð

Ò © â © ©ß © ¡ â p ©{ ¡© {â© © á © ¡© ©pß © àp © ©ß © p à © © { á© p á © Ò © â © { ä© á ¡ ©{ ¡©{ pß ©{ â© © á ©à © ¡© MDV©V@UD© © ¡©ONRS©OTMJ ©Ô ©2@C©+NUDQR© ©&H@MSR © © pÒ¢ © © © ß © á © ¡ ©{

ß ¡ © ß © â © ¡ ß © © Ò ¡ © © ß © ¡ © © © ß ©p © pâ © {â© © Ò© ©Ð Ò ©Ê á © ©É à ©Í© ¡ ¡ á © á¢ © © © © á © á¢ © © ¡ © © p Ò© © ß © © © ¡ à © Ò© pß © ©p ¡ ß © ¡ © ©#QTFRSNQD© É © © ©Î{{ Ò ¡ © ©Ë Ò ©â{ ¡© àp © ¡à © ©{ p { á©ß © {Ò ©.ȱBH@K©2@C© +NUDQR© ©&H@MSR©#)©2DS© © â © pà © © R ©©

::: 0(75232/,635(66 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

Ο 24χρονος Kid Flicks μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα

στη μουσική, τη ζωγραφική και τη γραφιστική. Ενα χρόνο μετά την κυκλοφορία του proper ντεμπούτου άλμπουμ του (και αρκετών χειροποίητων πριν από αυτό), επανέρχεται δυναμικά με το “By Typing ‘I Talk’, You Don’t Talk”. Μια σειρά ανήσυχων ηλεκτρονικών κομματιών, με επιρροές από Beach Boys μέχρι Aphex Twin, κάτω από έναν τίτλο-σχόλιο στην καθημερινότητά μας, όπως βιώνεται πλέον μέσα από τη σχέση μας με τα social media. Αντί για στίχους και πληροφορίες, τα δέκα κομμάτια του δίσκου συνοδεύονται από ένα σκίτσο του ίδιου για το καθένα στο booklet του CD. To “By Typing ‘I Talk’, You Don’t Talk” κυκλοφορεί από την Inner Ear σε CD και digital album και συνοδεύεται από την προτροπή «να ακούγεται όσο πιο δυνατά αντέχει το ανθρώπινο αυτί».

Αν εκπληρωθεί η προφητεία των Μάγιας, οι Wedding Singers θα έχουν τηρήσει το λόγο τους. Επιστέφουν στο ΤΩΡΑ Κ44 (Κωνσταντινουπόλεως 44, Γκάζι) για μια σειρά από εμφανίσεις κάθε Τετάρτη στις 11 μμ., από τώρα και «μέχρι το τέλος του κόσμου», όπως υπόσχονται. Ο Θοδωρής Μαυρογιώργης και ο Λάμπης Κουντουρόγιαννης στην κιθάρα και τη φωνή, ο Χρήστος Αλεξάκης στα πλήκτρα και ο Σεραφείμ Γιαννακόπουλος στα τύμπανα, αποφάσισαν να ντυθούν Wedding Singers το καλοκαίρι του 2009 και πλέον κοντεύουν να συμπληρώσουν τριψήφιο αριθμό ξεσηκωτικών εμφανίσεων. Διασκευάζουν και εντάσσουν σε μια μουσική παράσταση τα πιο δημοφιλή τραγούδια από disco, synth, pop, rock και rock ’n’ roll των δεκαετιών ’80-’90 μέχρι και το σήμερα, ενώ βρίσκονται στο στούντιο και ετοιμάζουν την πρώτη τους κυκλοφορία, που αναμένεται τον Ιανουάριο του 2013. Η είσοδος στο Κ44 είναι ελεύθερη και η εμπειρία άκρως ανεβαστική.

Την Πέμπτη 1 Νοεμβρίου, τρεις ανερχόμενες μπά-

ντες θα ρυθμίσουν τους ενισχυτές τους στο φουλ και θα παρουσιάσουν υλικό από τις επερχόμενες κυκλοφορίες τους μαζί με επιλεγμένες διασκευές. Τα ονόματα αυτών; Solarmonkeys, Fool In The Box και Half Gramme of Soma, όλα αγγλόφωνα και πρόσφατα σχηματισμένα συγκροτήματα. Οι Solarmonkeys είναι φαν της σκηνής του Seattle, το τρίο των Fool In The Box προσανατολίζεται στην alternative rock και οι Half Gramme of Soma έχουν μια ποικιλία επιρροών, πάντα μέσα σε ένα heavy rock πλαίσιο. Αν, λοιπόν, έχετε όρεξη να χαθείτε μέσα σε ηλεκτρικές κιθάρες και καταιγιστικά τύμπανα κατά τη διάρκεια μιας ροκ νύχτας στο Κέντρο, περάστε από το Six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι). Η συναυλία ξεκινά στις 9 με ελεύθερη είσοδο, ενώ οι μπάντες προετοιμάζονται να σας ξεσηκώνουν.

Από σήμερα, 26 Οκτωβρίου, και για ένα σχεδόν

μήνα, οι Χαΐνηδες θα περνούν τις Παρασκευές τους στο Σταυρό του Νότου Plus (Φραντζή 14, Νέος Κόσμος). Με τις μουσικές παραστάσεις τους, όπως λένε, δεν φιλοδοξούν να δώσουν απαντήσεις, αλλά να θέσουν τα οικουμενικά και αιώνια ερωτήματα με σκοπό την εύρεση της αλήθειας, της προσωπικής διαδρομής του καθενός από εμάς καθώς βουτάμε στον ωκεανό της συλλογικής ύπαρξης. Οι Δημήτρης Αποστολάκης (λύρα, φωνή), ή) Δημήτρης Δ ή Ζαχαριουδάκης Ζ δά (ακου( στική κιθάρα, φωνή), Μαρία Κώτη (φωνή), Αλέξης Νόνης (νταούλι, νταρμπούκα, καχόν), Δημήτρης Μπρέντας (πλήκτρα, καβάλι, κλαρίνο, γκάιντα), Αντώνης Σκαμνάκης (μπάσο), Μιχάλης Νικόπουλος (μπουζούκι, μαντολίνο, λαούτο, φωνή), Τάκης Κανέλλος (ντραμς), Κλέων Αντωνίου (ηλεκτρική κιθάρα) και Θοδωρής Ρέλλος (σαξόφωνο), αποτελούν το πολυάριθμο σχήμα. Δέκα μουσικοί, πλήθος οργάνων και φωνών και διάθεση για εξερεύνηση μέσα από τη μαγεία της μουσικής και του κόσμου. Οι συναυλίες ξεκινούν στις 10:30 μμ. και η είσοδος κοστίζει 10 ευρώ.

²¨| {¹ ¨~¹º» ¨~ |´¨¨ «Σήμερα και αύριο, Παρασκευή 26 και Σάββατο 27 Οκτωβρίου, ο Παύλος Παυλίδης και οι συνοδοιπόροι του, οι B-Movies, ανεβαίνουν στη σκηνή του PassPort (Καραΐσκου 119, Πειραιάς). Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που οι συναυλίες τους θυμίζουν γιορτή ή συνάντηση παλιών συμμαθητών. Αυτό, όση χαρά και αν σου φέρνει, δεν μπορεί παρά να σε βάλει κάποια στιγμή σε σκέψεις - καλύτερα όμως όχι την ώρα την συναυλίας. Ενας από αυτούς τους καλλιτέχνες είναι μάλλον και ο Παύλος Παυλίδης. Δεν θα σκεφτείς «δεν πάω, τον έχω ξαναδεί». Θα πας, διότι ξέρεις πως κάθε φορά είναι μια γιορτή όπου θα δεις παλιούς φίλους και θα ακούσεις όλα εκείνα τα κομμάτια που συνέδεσες κάποτε με τα μυστήρια χρόνια της εφηβείας, κομμάτια που για κάποιο λόγο δεν έχεις σταματήσει να σιγοτραγουδάς σε κάθε ευκαιρία. Ετσι θα είναι και οι δύο νύχτες στο PassPort. Πάντως, είναι μεγάλη ανακούφιση να βλέπεις ότι όλα εκείνα που κάποτε αγάπησες και εν μέρει σε καθόρισαν συνεχίζουν με αξιοπρέπεια να πατάνε σε χνάρια που υποψιάζεσαι, αφού διατηρούν ακόμα την ειλικρίνεια να παραδεχτούν αδυναμίες και εαυτούς γεμάτους ελαττώματα. Εαυτούς αληθινούς, που υπό άλλες συνθήκες θα καταδικάζαμε σε δημόσια κρεμάλα. Εαυτούς σαν εκείνους τους τύπους που ξεπηδούν από τα τραγούδια: με λάθος δρόμους, λάθος αγάπες, λάθος νότες, λάθος στίχους, λάθος ποτά, σε λάθος πόρτα πάλι, σε λάθος αριθμό. Αυτοί μας σώζουν πάντα, και για αυτό θα είμαστε εκεί. % °

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

¼ ½® Àv¸ ÌC G@KHNSHR LDSQNONKHRMDVR FQ

È ¨ à ¨ Ñ ¨ ¨ o à ¨ ¨ ¨ oÑ ¡ ¨oÑ ¨ ¨z Þz ¨ ¨ ¡ ß ¨ ¨ à ¨ ¨ à ¨ ¨zÞ ¨ zá¨ ¨ à oo ¨ ß ¨ ¨ oÑ ¨Î ¨ ¨ ã ¨ o Ñ¨LTRS¨ Ñ¡ ¨ ào ¨ à ¨ ¨ Ñ Ô©/ ¨ ÊÆ © ¡{Ò© p ©d Ê j © ä © á © { ¡©p Ò¢ © ©á © {ß © { á¢ ¡ © ©

ä ©ß © ß ©

©{ ¡© © {Ò © © { á © Ò © à © p Ò¢ © {ß © ©ß © ©{ ¡© ¡{ Ò¢ © ¡ © ä ¡ © â ¡ © ß p © Ö â ©Ó ©Öâ ©ØÒ

©Í© { à© ¡© â ¡ © á¢ ©{ © ©Ô

i¹niÀÀÀ ή

¶¹i

Ô©Ð{ © © © â © { pß ¡© â ¡© ¡ Ò© Ò© © ß

á © ¡©Ö¢ß ©Ö¢ß p © {â© © â©Õâp{ © i © ¡ à© © Ò© ©d Ê Ç¨ Æ ¨ Åj ©Ð ¢á© ¡© © ©cp â i©Ö¢ß p © á © “2NOQ@MNR” Î ¨ ¨ ã ¨z z ¨ ¨ à¨ ào ¨ á ¨áo ¨ ¨ à ¨z ¨ ¨z Þz ¨ ¨ Ñ ¨ ¨ ¨ z Þ ¨o Ñ ¨ zá¨oá ¨

::: 0(75232/,635(66 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

Η ταινία «Παράνομοι» φέρει την υπογραφή του ικανότατου Τζον Χιλκόουτ (“The Road”) και περιλαμβάνει στο καστ του μερικούς από τους πλέον ταλαντούχους και ανερχόμενους πρωταγωνιστές του Χόλιγουντ (Τομ Χάρντι, Σάια ΛαΜπεφ, Τζέσικα Τσάστεϊν, Μία Βασικόφσκα) μαζί με τους έμπειρους Γκάρι Ολντμαν και Γκάι Πιρς. Στην Αμερική της Μεγάλης Υφεσης και της Ποτοαπαγόρευσης, δύο αδέλφια καταπιάνονται με την παραγωγή και το λαθρεμπόριο παράνομου ουίσκι και έρχονται σε σύγκρουση με το νόμο, αποτελώντας ουσιαστικά τους προγόνους των μετέπειτα γκάνγκστερ των μεγάλων πόλεων. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο ιστορικό μυθιστόρημα “The Wettest County In The World”, που με τη σειρά του έχει στηριχθεί στην αληθινή ιστορία των αδελφών Μπόντουραντ. Αναμφισβήτητα από τις ταινίες της εβδομάδας που αξίζουν την προσοχή σας.

Εχει προταθεί δύο φορές για Οσκαρ και είναι από τα φαβορί για το Οσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου στην ερχόμενη Τελετή Απονομής για την ταινία “The Master”. Ή, μάλλον, ήταν... Καθώς, μετά τις δηλώσεις σε συνέντευξή του στο “Interview”, ο Γιοακίν Φίνιξ δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το θεσμό. «Νομίζω πως όλα αυτά είναι μαλακίες. Τελείως μαλακίες. Δεν θέλω να είμαι μέρος όλου αυτού. Δεν το πιστεύω. (...) Το να βάζεις τους ανθρώπους να διαγωνίζονται μεταξύ τους είναι το πιο ηλίθιο πράγμα στον κόσμο. Η εποχή του ‘Walk the Line’ ήταν η πιο άβολη που έζησα ποτέ. Δεν θέλω ποτέ να το ξαναζήσω αυτό», δήλωσε με μάλλον... αυτοκτονική διάθεση, αφού δύσκολα η Ακαδημία θα βραβεύσει κάποιον που κατακρίνει τα βραβεία της. Προς το παρόν, βέβαια, δεν έχει σχολιάσει τις δηλώσεις του Φίνιξ και -ποιος ξέρει;- ίσως τελικά του χαρίσει το Οσκαρ για την ομολογουμένως συγκλονιστική ερμηνεία του στο “The Master” του Πολ Τόμας Αντερσον. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι ο Φίνιξ δεν θα είναι εκεί για να το παραλάβει.

Η νέα κινηματογραφική συνάντηση της Κίντμαν και του Τρίερ στο “Nymphomaniac” μετά το πολυσυζητημένο “Dogville” έμεινε τελικά στα χαρτιά, αφού η Κίντμαν γυρίζει αυτό το διάστημα το “Grace of Monaco”. Αυτό, ωστόσο, δεν πτόησε τον αιρετικό Δανό δημιουργό, που ετοιμάζεται πυρετωδώς ίσως για την πιο προκλητική ταινία της καριέρας του. Το “Nymphomaniac”, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, θα κυκλοφορήσει σε δύο εκδοχές, τη softcore και τη hardcore, ενώ αφηγείται οκτώ κεφάλαια από τη ζωή της Τζο, την οποία υποδύεται η Σαρλότ Γκενσμπούργκ, όπως αυτή τα εξομολογείται στον εργένη Σέλιγκμαν (Στέλαν Σκάρσγκαρντ). Οπως μπορείτε να καταλάβετε από τον τίτλο της ταινίας, η ζωή της Τζο θα είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα. «Ενα μνημειώδες φιλμ για το γυναικείο ερωτικό πόθο» χαρακτηρίζει την ταινία του ο Τρίερ. Στο καστ συμμετέχουν επίσης οι: Τζέιμι Μπελ, Σάια ΛαΜπεφ, Κρίστιαν Σλέιτερ, Κόνι Νίλσεν, Γουίλεμ Νταφόε και η τελευταία άφιξη που ακούει στο όνομα Ούμα Θέρμαν, που θα υποδυθεί πιθανότατα το ρόλο της Κίντμαν.

·º ·²´¹¨ »¹¸¨¹¸»´ º Η αυλαία για το 56ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λονδίνου έπεσε στις 20 Οκτωβρίου με μεγάλο νικητή τον Ζακ Οντιάρ και την ταινία του «Σώμα με Σώμα». Το μελόδραμα της χρονιάς με τη Μαριόν Κοτιγιάρ και τον Ματιέ Σένερτς, που προβλήθηκε τον περασμένο μήνα και στις δικές μας «Νύχτες Πρεμιέρας», κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής. Ο Αλί είναι ένας άστεγος πατέρας, που μαζί με τον πεντάχρονο γιο του βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι της αδελφής του. Εκεί γνωρίζει τη Στεφανί, μια ανεξάρτητη και γεμάτη ζωή κοπέλα, που δουλεύει ως εκπαιδεύτρια φαλαινών. Ενα τραγικό ατύχημα, όμως, θα την αφήσει ανάπηρη από τη μέση και κάτω... Είναι η δεύτερη φορά που ο Ζακ Οντιάρ βραβεύεται στο Φεστιβάλ του Λονδίνου. Το 2009 είχε πάλι αποσπάσει την ανώτατη διάκριση με τον εξαιρετικό «Προφήτη» του. Το «Σώμα με Σώμα» θα κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες στις 22 Νοεμβρίου. Στα υπόλοιπα βραβεία τώρα, το αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ για την Καθολική Εκκλησία “Mea Maxima Culpa: Silence In The House Of God” του Αλεξ Γκίμπνεϊ κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ, ενώ ο Μπεν Ζάιτλιν αναδείχτηκε Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος Σκηνοθέτης για το ήδη βραβευμένο -κάποιοι το θέλουν και στα Οσκαρ- “Beast of the Southern Wild”. Ο Ζάιτλιν, μάλιστα, αφιέρωσε το βραβείο του στον Τιμ Μπάρτον, που παρέλαβε τιμητική διάκριση για το σύνολο της καριέρας του. «Η ταινία που έχω δει περισσότερες φορές στη ζωή μου από τότε που ήμουν έξι ετών είναι ο ‘Σκαθαροζούμης’. Θεωρώ τον Τιμ Μπάρτον δεύτερο πατέρα μου», είπε χαρακτηριστικά. ¼ v

ȅȀȉȍǺȇ,2<

Μαζί με τον Κεν Λόουτς, είναι από τους κορυφαίους σκηνοθέτες του βρετανικού ρεαλισμού. Εχει μεγαλουργήσει σε χαμηλών τόνων ανθρωποκεντρικά δράματα («Μυστικά και Ψέματα», «Μια Χρονιά Ακόμα»), αυτή τη φορά, όμως, ο Μάικ Λι ετοιμάζει μια ταινία εποχής, μεταφέροντας στη μεγάλη οθόνη τη ζωή του «εθνικού ζωγράφου της Μεγάλης Βρετανίας», του Ουίλιαμ Τέρνερ. Πρόκειται για τον καλλιτέχνη που ηγήθηκε του βρετανικού ρομαντικού κινήματος το 19ο αιώνα και άνοιξε το δρόμο στους ιμπρεσιονιστές με την ιδιαίτερη χρήση του χρώματος και του φωτός στους πίνακές του. Ο Λι φιλοδοξεί να εστιάσει περισσότερο στο τελευταίο κομμάτι της ζωής του, όταν έπεσε σε κατάθλιψη μετά το θάνατο του πατέρα του, ενώ έχει ήδη «κλείσει» για πρωταγωνιστή του τον Τίμοθι Σπολ.

Η πρώτη ταινία που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Ανταρκτική, την πλέον αφιλόξενη ήπειρο του πλανήτη, είναι γεγονός! Και δεν γυρίστηκε από κάποιο έμπειρο κινηματογραφικό συνεργείο του Χόλιγουντ, αλλά από τα μέλη της βρετανικής ομάδας του Επιστημονικού Σταθμού στην περιοχή. Η ιδέα και η σκηνοθεσία ανήκει στον ορειβάτη και ντοκιμαντερίστα Κερκ Γουάτσον και θέλει 14 άτομα από την ερευνητική αποστολή να πέφτουν θύματα ενός κατά συρροή δολοφόνου, ενώ το σκοτάδι απλώνεται στην παγωμένη έρημο. Για τα γυρίσματα της ταινίας, που έχει τον τίτλο “South of Sanity”, οι ερασιτέχνες ηθοποιοί κόντεψαν να παγώσουν από το κρύο, αφού έπρεπε να μένουν ακίνητοι με τις ώρες μέσα στη νύχτα στους πάγους παίζοντας τα... πτώματα. Η ταινία, που είναι ακατάλληλη για ανηλίκους, θα κάνει πρεμιέρα στη Σκοτία στις 31 Οκτωβρίου.

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις λίγες ημέρες πριν από τις αμερικανικές εκλογές να μοιάζουν με θρίλερ, αν όμως ψήφιζε το Χόλιγουντ, ο Ομπάμα θα είχε κυριολεκτικά θριαμβεύσει! Η μεγάλη πλειονότητα των σταρ του Χόλιγουντ είναι ανέκαθεν δημοκρατικών πεποιθήσεων και συντάσσεται ανοιχτά στο πλευρό του Ομπάμα και σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση. Ο Στίβεν Σπίλμπεργκ έσπευσε να δωρίσει ένα εκατ. δολάρια για την εκστρατεία των Δημοκρατικών. Η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ στράφηκε εναντίον της οικονομικής πολιτικής του Ρόμνεϊ σε μήνυμά της στη “Huffington Post” και έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Ομπάμα. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ τάχθηκε υπέρ του Ομπάμα, παρά την αποστασιοποίησή του στην προηγούμενη αναμέτρηση. Οι Τομ Χανκς, Μόργκαν Φρίμαν, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζένιφερ Λόπεζ, Νάταλι Πόρτμαν, Εντουαρντ Νόρτον, Σκάρλετ Γιόχανσον, Μπίλι Κρίσταλ, Τζούλιαν Μουρ, Τόμπι Μαγκουάιρ, Ολίβια Μουν, Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Αν Χάθαγουεϊ και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ανήκουν και αυτοί στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών. Ποιοι στηρίζουν Ρόμνεϊ στην αντίπερα όχθη; Κλιντ Ιστγουντ, Γιον Βόιτ, Τσακ Νόρις, Βινς Βον, Τζέρι Μπρουκχάιμερ και Μπρίτνεϊ Σπίαρς. Εσείς πιο καστ θα διαλέγατε;

::: 0(75232/,635(66 *5

²z ¨{² |¹¸´µÐ Αντίστροφη μέτρηση για το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, που ξεκινάει στις 2 Νοεμβρίου με την προβολή του “Holy Motors” του Λεό Καράξ. Στα must του φετινού προγράμματος οι νέες ταινίες των Κώστα Γαβρά (“Le Capital”), Αμπάς Κιαροστάμι (“Like Someone in Love”), Ούλριχ Ζάιντλ (“Paradise: Faith”, το δεύτερο μέρος της «Τριλογίας του Παραδείσου») και Σεργκέι Λοζνίτσα (“In the Fog”), που προβάλλονται στο πλέον ενδιαφέρον τμήμα του Φεστιβάλ, τους «Ανοιχτούς Ορίζοντες». Σινεφιλικό δώρο μοναδικής αξίας μοιάζει η ρετροσπεκτίβα στο έργο του Ακι Καουρισμάκι από το “Crime and Punishment” του 1983 μέχρι την πιο πρόσφατη ταινία του, το “Le Havre” του 2011. Οι «Ματιές στα Βαλκάνια» φιλοξενούν φέτος ένα αφιέρωμα στον βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες Ρουμάνο Κριστιάν Μουντζίου. Πέντε χρόνια μετά το αριστούργημά του «4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες», έρχεται στη Θεσσαλονίκη για την πανελλήνια πρεμιέρα της νέας του ταινίας “Beyond the Hills”, που απέσπασε Βραβείο Σεναρίου και Γυναικείας ας Ερμηνείας στις Κάννες. Παράλληλα, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε και λιγότερο γνωστές ταινίες της φιλμογραφίας του. Οι πιο «υποψιασμένοι» θεατές θα επιλέξουν σίγουρα... «Νυχτερινές Εικόνες», το νέο underground τμήμα του Φεστιβάλ, με ταινίες που καταρρίπτουν ταμπού και εξερευνούν τη σκοτεινή φύση του ανθρώπου και αφιερώματα σε δύο αιρετικούς δημιουργούς, τον δικό μας Κώστα Ζάππα και τον νεαρό Ισραηλινό Λιόρ Σαμρίζ. Οσον αφορά τις ελληνικές συμμετοχές, η βραβευμένη στο Κάρλοβι Βάρι ταινία του Εκτορα Λυγίζου «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» θα κάνει την ελληνική της πρεμιέρα (συμμετέχει και στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα), ενώ επίσης θα προβληθούν, μεταξύ άλλων, οι νέες ταινίες των Ηλία Γιαννακάκη («Χαρά»), Κωνσταντίνας Βούλγαρη («Συγχαρητήρια στους Αισιόδοξους»), Μάρκου Μάρκου (“Papadopoulos & Sons”, μία ελληνοβρετανική συμπαραγωγή), Νίκου Κορνήλιου («11 Συναντήσεις με τον Πατέρα μου») και σε ειδικές προβολές οι ταινίες του βετεράνου Νίκου Κούνδουρου («Το πλοίο για την Παλαιστίνη»), της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (“The Capsule”) και του Αλέξανδρου Βούλγαρη («Χιγκίτα»). Τέλος, το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης τιμά τη μνήμη του Θόδωρου Αγγελόπουλου προβάλλοντας τρεις ταινίες-σταθμούς στη φιλμογραφία του: το «Θίασο», το «Ταξίδι στα Κύθηρα» και το «Τοπίο στην Ομίχλη». Η αυλαία του Φεστιβάλ θα πέσει στις 11 Νοεμβρίου με το «Στη χώρα των άλλων» του Χονγκ Σανγκ-σου με την Ιζαμπέλ Ιπέρ. ¼ v

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

m ¸ Àm ¸ ± ÀJ JNMRS@MSHMNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Ï © © à© ¡ p à© á ©p ¡ á © ©cÊ © ¡©Ð â i© ©Ð á p © ß © ©p ©¡{ ¡pá © á© ©p â© ¡Ò © © ¡ Ò©{Ò ©p © © äp ©c { ài© ©{ á © ©Ô©Ð â © © á ©Ò © {â© © Ò p © ¡ ß ©Ð ¡ß ©ÊÒ ©Ð

p{Ò © © © © â © âp ©{ p Ò © á © {â© © ¡ á ©p¡ àp Ò© ¡ ©p ©{ à© ©{ © pp ¡ à ©{ ©{ Ò © ©"( © å © © ¡ © â ¡ p © ß © ß{ ©Ï Ò Ô{ © ©p © ¡ ©{ â ¡ © { ¡ á ¡ © ¡ á © © ¡ p à © á © ©ß © ¡© Ð p{Ò © ©{ Ò © { © © ä ©p¡ à ©¡{ ß © Ò© á © © ¢ à© © ©{ á ©p © â © á © © ¡ pß ©{ á{ © ¡ à© á © © ß © ¡© ¡ ß © ©Ê © {â© ©{ © © á © ©pß © © á © ¡© ©pß © ¡ © Ô ¡p{ ä ©É © ¡© ©Ô©Ð p{Ò © Ò¢ © { Ò© ©{ â© á © ©{â © © ¡ ß © © à© © { á ©ß © â ©p £ â© {â© p â ¡ © ä © © { pß ¡ ©É ä ©cÉ¡ à© á © © p â © ¡p à© ¡©Ð p{Ò i © á¢ © © ß ©ÐÒ ©cÏ â © ©p ß © © ¡ p â© ©{ â©p¡ â p i © Ë © á ©¡{Ò ¡ © á© â © © © ß © á © ©Ê ©{ â ©¢

à ©{ pá © à ©ØÒ © ©ß © ¡©Ð p{Ò ©ß ¡p ©ß © â © { { ß © © ¡ p à© á

::: 0(75232/,635(66 *5

Το βιβλίο «Οι μπαλάντες του σκόρδου» (εκδ. Καστανιώτη) του Κινέζου συγγραφέα Μο Γιαν κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2006. Κ Α Από την προηγούμενη εβδομάδα, ωστόσο, η επιγραφή «Βραβείο Ν Νόμπελ 2012» κοσμεί περήφανα το εξώφυλλό του, επομένως μια εετεροχρονισμένη παρουσίαση είναι μάλλον χρήσιμη και τελικά εεπίκαιρη. Στο μυθιστόρημα διαδραματίζεται ο αγώνας δύο άσημων χωρικών απέναντι στη διαφθορά και τη βία που διέπει τις οικογενειαχ κ κές και τις πολιτικές σχέσεις των ανθρώπων στη σύγχρονη Κίνα. Ενα πολιτικό έργο ουσιαστικά, το οποίο ισορροπεί αριστοτεχνικά ανάμεπ σ σα στο σκληρό και το μαγικό ρεαλισμό, καθώς οι κυρίαρχες σκηνές ψυχοσωματικής ταπείνωσης και κοινωνικής αδικίας αμβλύνονται από ψ λλυτρωτικές σταγόνες ανθρωπιάς, λυρισμού και ποιητικής φαντασίας.

Επειτα από 25 χρόνια, είναι επιτέλους και πάλι διαθέσιμο το εξαντλημένο βιβλίο του διδάκτορα Φιλοσοφίας και ψυχαναλυτή Πολ Βατζλάβικ «Φτιάξε τη δυστυχία σου μόνος σου» (εκδ. Αλήστου Μνήμης), που εκδόθηκε για πρώτη φορά στα ελληνικά το 1985. Γελάστε όσο θέλετε με αυτό το εγχειρίδιο δυστυχίας σε μια πρώτη ανάγνωση, φροντίστε όμως να το διαβάσετε εκ νέου προσεκτικά, διότι είναι εξαιρετικά παιγνιώδες, εμβριθές και ύπουλο. Μη σας αποθαρρύνει ο τίτλος και το απορρίψετε. Είναι σαφές ότι χρειαζόμαστε απελπισμένα τη δυστυχία. Γιατί, άλλωστε, θεωρούμε την «Κόλαση» του Δάντη πολύ πιο μεγαλοφυή από τον «Παράδεισο», ενώ ο πρώτος Φάουστ μάς φέρνει δάκρυα και ο δεύτερος χασμουρητά;

Στο μυθιστόρημα «Ο Ανθρωπος-μηχανή» ο ήρωας Τσαρλς Νιούμαν χάνει έπειτα από ένα εργαστηριακό ατύχημα το πόδι του. Ν Ωστόσο, αυτό όχι μόνο δεν τον πτοεί, αλλά αντιθέτως ο ίδιος το Ω εεκλαμβάνει ως ευκαιρία για να μετεξελιχθεί σε ένα ανώτερο είδος, α αξιοποιώντας τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της προσθετικής! Το τέταρτο βιβλίο του Μαξ Μπάρι -ο οποίος τιμήθηκε φέτος με το Τ ““Western Australian Premier’s Book Award- αποτελεί μια φρικιαστική κωμωδία (ίσως όχι και τόσο) επιστημονικής φαντασίας, η οποία κ αναμένεται να μεταφερθεί σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες α α από τον σκηνοθέτη Ντάρεν Αρονόφσκι. Αν και πιστεύουμε ότι το βιβλίο είναι πάντοτε καλύτερο από την ταινία - τετριμμένο, αλλά ισχύει. β

Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης επιστρέφει και αναλαμβάνει να περιγράψει «τα βάσανα ενός λαού που κοιμήθηκε ένα βράδυ ανάμεσα στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου και το άλλο πρωί ξύπνησε σε παγκάκι, ανάμεσα στους παρίες της Οικουμένης». Καταλάβατε ποιο λαό εννοεί, ε; Το βιβλίο «Ανώνυμοι χρεοκοπημένοι» (εκδ. Καστανιώτη) είναι ένας απολαυστικός «χείμαρρος» για την παθογένεια της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και για το πώς φτάσαμε εδώ, με λόγο θρασύ, αφοπλιστικά ειλικρινή και αυτοσαρκαστικό. Αν ανήκετε σε όσους βαρέθηκαν να ακούνε πολύπλοκους οικονομικούς όρους, καθωσπρέπει αναλύσεις και λαϊκιστικά σλόγκαν για την κρίση, τότε μόλις βρήκατε ένα νοερό σύντροφο!

ȅȀȉȍǺȇ,2<

²¨ ¸ ³Ð»Ð Ð¨²¸¹ ¨¸²¹¼¨¶¼{¹¼ Οι φράσεις που θα μονοπωλούν την επικαιρότητα και αυτό το φθινόπωρο είναι προβλέψιμες: «νέα μέτρα», «νέο μπαράζ κινητοποιήσεων», «νέες γενικές απεργίες»... Κοινωνικά φαινόμενα συλλογικής άρνησης εργασίας έχουν σημειωθεί από την αρχαιότητα. Ωστόσο, όπως σημείωσε ο Νίκος Σαραντάκος, τα συγκεκριμένα περιστατικά οργανώθηκαν από δούλους και δουλοπάροικους, ενώ η απεργία προϋποθέτει εργάτες. Συνεπώς, για να ακριβολογούμε, απεργία μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα. Το ζήτημα της γενικής απεργίας απασχόλησε τους περισσότερους μείζονες θεωρητικούς της Αριστεράς τον περασμένο αιώνα. Από τη σχετική βιβλιογραφία, ξεχωρίζει η ριζοσπαστική θεώρηση του αμφιλεγόμενου στοχαστή Ζωρζ Σορέλ (βλ. «Στοχασμοί για τη βία», εκδ. Αναγνωστίδη), ο οποίος υποστήριξε στις αρχές του 20ού αιώνα πως η γενική απεργία ήταν ένας «μύθος» με οιονεί κοσμογονικές ιδιότητες: μια ανορθολογική αλλά λειτουργική ιδέα που ενέπνεε και παρακινούσε τους εργάτες να δράσουν επαναστατικά, με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας. Με την άνοδο του κοινωνικού κράτους στη μεταπολεμική Ευρώπη, οι συνθήκες άλλαξαν ριζικά από την εποχή που έγραφε ο Σορέλ και ο μύθος της γενικής απεργίας σταδιακά αποδυναμώθηκε. Στην Ελλάδα η συχνότητα των γενικών απεργιών δεν μειώθηκε, αλλά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη οξύνοια για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτό οφείλεται στην ευρύτερη κατάχρηση δικαιωμάτων που χαρακτήρισε τη Μεταπολίτευση παρά στην «επαναστατική συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων» (sic). Πλέον η γενική απεργία είναι περισσότερο ένα συμβολικό και μάλλον ατελέσφορο μέσο διαμαρτυρίας. Πολύ πιο ελπιδοφόρα και δυναμικά φάνηκαν να είναι τα πρόσφατα κινήματα πλατειών, τα οποία εστίασαν διεθνώς στην αυτο-οργάνωση και την αμεσο-δημοκρατική λήψη αποφάσεων. Κατεστάλησαν προσωρινά, αλλά ίσως επανέλθουν. Ενας νέος μύθος γεννιέται; Οψόμεθα, είναι νωρίς για να κρίνουμε. m m

ȅȀȉȍǺȇ,2<

::: 0(75232/,635(66 *5

¼®½ ¸Àn r ¸ ÀC A@QK@ LDSQNONKHRMDVR FQ

Í© á © ¡© ©cÉ { © ©Ê à i© b1@HM©,@Mh ©p © ¡ ©Ö p©Ï ¡¢© ©Ó Ò © Øâ p ©p ß © © à© ¡© Ò ¡© â © Î{{ Ò

¡ © ©É à © © á © pà © Ò ©p © ¡ © Ò © Ò ¡© ©Ø à ©Ø ¢

{ © ¡ © á ¡ © â ¡ © © ©Ð{Òp{ © Í© á © á © à© {â© © á ©ß © â © â © ßp{ © ¡ à ©

ä{ ©â ©ß ©ß ©p ä © ¡ â© â © © { á © © { â © { ©{ ß © ¡ © Ò ©â © ©{ ¡ á © ¡ © É{ á¢ © {â © © © {

Ò © ä ©p ¢á© ¡© © â © ©Ép à© ©pá © pà© { ¡© Ò¢ © ©¢ à© © © ä © Ö ¡ © ä ©à ©{ Ò

¡ © ©Ï ß ©Õß © à © Õ p á © {ä ©Ï¡ ¢â

{ ¡ ©Ð á ©Ð{ Ò © © Ò ©Ï ¢ Ò

::: 0(75232/,635(66 *5

Δύο εκπρόσωποι διαφορετικών θεατρικών γενεών συναντιούνται στο Θέατρο Ανεσις (Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι), για να μιλήσουν με χιούμορ για τη μοναξιά της ανθρώπινης ύπαρξης και την επικοινωνία ανάμεσα σε άντρες διαφορετικής ηλικίας. Πρόκειται για τους Γιώργο Μιχαλακόπουλο και Τάσο Ιορδανίδη, οι οποίοι ερμηνεύουν αντίστοιχα τον ιδιόρρυθμο κύριο Γκρην και τον νεαρό Ρος Γκάρντινερ, στο έργο του Τζεφ Μπάρον «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκρην». Ενας απρόσεκτος νεαρός οδηγός χτυπά ελαφρά με το αυτοκίνητό του τον ηλικιωμένο κύριο Γκρην, ο οποίος έκτοτε αναγκάζεται να δέχεται τις τακτικές επισκέψεις του πρώτου κάθε Πέμπτη, με αποτέλεσμα να αναπτύσσεται μεταξύ τους μια παράξενη σχέση σύγκρουσης και κατανόησης. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Μιαχαλακόπουλος, στην αναβίωση ενός έργου όπου ο ίδιος πρωτόπαιξε πριν από 13 χρόνια.

Η μεγάλη οθόνη ενέπνευσε δύο ακόμη Ελληνες σκηνοθέτες, την Ιωάννα Μακρή και τον Νίκο Διαμαντή, οι οποίοι θα παρουσιάζουν στο Θέατρο Σημείο (Χαριλάου Τρικούπη 19, Συγγρού) από σήμερα, Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, την παράσταση «Μέσα από τον σπασμένο καθρέπτη», βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Ινγκμαρ Μπέργκμαν. Το πρώτο μέρος της «Τριλογίας της Πίστης» του Σουηδού καλλιτέχνη επικεντρώνεται στον άνθρωπο ως ηθικό ον, θέτοντας ερωτήματα για τη σχέση Θείου και αγάπης, με αφορμή μία σύγχρονη οικογένεια που μπλέκεται σε ένα στρόβιλο ενοχής και απελπισίας. Τους ήρωες του Μπέργκμαν θα ενσαρκώσουν επί σκηνής οι Σταύρος Γιαννακόπουλος, Νίκος Διαμαντής, Ελένη Ζαραφίδου και Αυγουστίνος Ρεμούνδος.

Η ομάδα Σημείο Μηδέν και ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος επιστρέφουν για δεύτερη χρονιά στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206, Ταύρος) με τη δραματοποιημένη εκδοχή τους πάνω στο διήγημα του Φραντς Κάφκα «Η Μεταμόρφωση», από σήμερα, 26 Οκτωβρίου, και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Η ομάδα έχει τιμηθεί με τον Επαινο Νέων Δημιουργών της Ενωσης Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών για τον τρόπο δουλειάς της, καθώς, παραλαμβάνοντας θεατρικά εργαλεία δασκάλων όπως ο Θεόδωρος Τερζόπουλος, δίνει έμφαση στη διεύρυνση της εκφραστικότητας σώματος και φωνής, σε συνδυασμό με την εμπεριστατωμένη θεωρητική υποστήριξη του εκάστοτε έργου και της θεματικής του. Τον τραπεζικό υπάλληλο Γκέοργκ Σάμσα και τα τέρατα του κόσμου του ενσαρκώνουν οι Μαρία Αθηναίου, Ελεάνα Γεωργούλη, Θοδωρής Σκυφτούλης, Σάββας Στρούμπος και Μιλτιάδης Φιορέντζης.

Ο Στάθης Λιβαθινός και ένας θίασος αναγνωρισμένων Ελλήνων ηθοποιών αναβιώνουν για δεύτερη χρονιά στη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας (Κεφαλληνίας 16, Κυψέλη) την ιστορία της «Φόνισσας» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Ο σκηνοθέτης, μέσα από το λόγο του Σκιαθίτη συγγραφέα, προσπαθεί να αναδείξει τα σύμβολα και τις αλληγορίες της Φραγκογιαννούς (Μπέττυ Αρβανίτη), τόσο σε επίπεδο προσωπικό όσο και κοινωνικοπολιτικό, εξετάζοντας στα παράλληλα επίπεδα τις έννοιες της γυναικείας χειραφέτησης, του εγκλήματος και της ελευθερίας. Τις οριακές εικόνες του συγγραφέα σκιαγραφούν οι Μπέττυ Αρβανίτη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Λουκία Μιχαλοπούλου, Λίλη Μελεμέ, Παναγιώτης Παναγόπουλος και Χάρης Χαραλάμπους.

ȅȀȉȍǺȇ,2<

µ¹¶ ¹»²½¸Ð¶ Η αλήθεια είναι ότι, πηγαίνοντας να παρακολουθήσω την πρώτη ανοιχτή γενική δοκιμή της «Οδύσσειας» του Robert Wilson στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου την Κυριακή το βράδυ, είχα στο μυαλό μου κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που είδα. Η υπογραφή του κορυφαίου Αμερικανού σκηνοθέτη, σε συνδυασμό με την αποστροφή στο δελτίο Τύπου της παράστασης ότι ο Wilson «εμπνέεται από το ομηρικό έπος και δημιουργεί με Ελληνες ηθοποιούς μια πρωτότυπη παράσταση», μου είχε δημιουργήσει την πεποίθηση ότι η «Οδύσσεια» θα λειτουργήσει απλά ως η αφορμή για ένα διαφορετικό project. Η ανάγνωση του Wilson στο ομηρικό έπος, όσον αφορά τη δραματουργική επεξεργασία, είναι καθαρά πρώτου επιπέδου. Δεν «σκάβει» πιο βαθιά. Δεν έρχεται αντιμέτωπη με τα μεγάλα, διαχρονικά θέματα της «Οδύσσειας». Αποφεύγει τους στοχασμούς και διηγείται το μύθο όπως τον μάθαμε παιδιά, μέσα από ένα στιλιζαρισμένο θέατρο φόρμας, έντονα αποσυναισθηματοποιημένο, που διεγείρει τον αμφιβληστροειδή σου με την απαράμιλλη αισθητική του. Ουσιαστικά, η «Οδύσσεια» του Wilson είναι ένα εικαστικό κομψοτέχνημα. Μέσα από το μινιμαλιστικό σκηνικό, που υπογράφει ο ίδιος εκμεταλλευόμενος στο ακέραιο τους μηχανισμούς σκηνής του Εθνικού, αποκαλύπτει μπροστά σου εικόνες που η αισθητική τους σαγηνεύει όπως το τραγούδι των Σειρήνων. Τα κοστούμια της Yashi Tabassomi είναι με μία λέξη «αριστουργήματα», ενώ το μεγαλύτερο ατού της παράστασης είναι αναμφισβήτητα οι φωτισμοί διά χειρός του ιδίου του σκηνοθέτη. Μαγεία. Ακρως εντυπωσιακή και η δουλειά που έχει κάνει με τους ηθοποιούς του. Δεν θα αναφερθώ ξεχωριστά στον καθένα τους. Είναι κυριολεκτικά αγνώριστοι, απαλλαγμένοι από τις μανιέρες τους. Υπηρετούν όλοι με θαυμαστή συνέπεια το όραμα του σκηνοθέτη. Στο θέατρο φόρμας του Wilson ο ηθοποιός είναι μια «μαριονέτα», αλλά το να ανταποκριθείς με επιτυχία στις απαιτήσεις αυτού του θεάτρου συνιστά υποκριτικό άθλο. ¼ ½® Àv¸

ȅȀȉȍǺȇ,2<

u | | t v | | ::: 0(75232/,635(66 *5

É ß © ¡ Ò

m± ¸Àm ¸ r ÀJ JXQH@J@JNT LDSQNONKHRMDVR FQ

Ë © p â ©Ë © ß ©p ©{ ¡Ò p ©ß © © ß © p ¡ á p ä © ©É à © © © ¡ ä ©Ë Ò © â © © á © ¡© © á © ©Ð ¡ á ©Ð{ Ò © © © ©É á ¡ © É à ©pß © © © p á ¡ ©Ô©Ëpp ¡à ©Ê ¡ ß © á © © á © SGDMR©'HKSNM©p ¢á©p © ¡ © â{ © Ê Ò © {ä © Ò © ©É © Ò © ß © ß © ¡ ß © Ò ©â{ © ¡ ß © ©É ß © © ¡ Ò © © ©Ï ä © ©ß © {â© ©p ä ©ß ©{ ¡© ß © © ß © © ß © ¡©à © ©p ß © © © Ðß ©Ð ¡ à © ©É à © ©â © ¡© { á ¡© á¢ © ©ß ¡ © ¡ à ©Í© pâ p © à © ¡©ËÐ ©ÐÒ © Ï pá É Òp ©ß © { p á© ©ß © © © © © ©Ó p á ¡© © © © {â ¡p ©ß ©{ pp á© Ò

::: 0(75232/,635(66 *5

ȅȀȉȍǺȇ,2<

!¸»´̬µ¹¼|»¹¼º ¨¨ Για λίγες ημέρες ακόμη συνεχίζονται οι εκθέσεις του metamatic:taf (Noρμανού 5, Μοναστηράκι). Η έκθεση “Supernova”, με συμμετέχοντες τους καλλιτέχνες Μαριλένα Συνοδινού, Νίκο Σταυρακαντωνάκη, Ματίνα Γεωργά, Παρασκευή Παπαδημητρίου, Ορέστη Συμβουλίδη, Μιλτιάδη Πεταλά και Κλέβες Κρίσικο, γίνεται στο πλαίσιο του 2ου Print Festival και επιδιώκει έναν παραλληλισμό μεταξύ της χαρακτικής τέχνης και του υπερκαινοφανούς φαινομένου. Η δεύτερη έκθεση που φιλοξενείται στο χώρο έχει τον τίτλο “Momentography” και στο πλαίσιό της οι Κωνσταντίνος Μπελιάς, Θάλεια Γελαδάκη, Ζώης Χαλκιόπουλος, Κατερίνα Πασπαλιάρη και Μαρία Σωτηροπούλου, ως σύγχρονοι στιγμογράφοι, μεταφέρουν εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα σε δέκα δωμάτια με φόντο το αθηναϊκό αστικό τοπίο.

Η έκθεση «Πολυμορφίες» αποτελεί μια πρωτοβουλία της εικαστικής εφημερίδας «Τα Νέα της Τέχνης» και φιλοξενείται στην γκαλερί Εκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου (Βαλαωρίτου 9Α, Αθήνα) μέχρι τις 3 Νοεμβρίου. Περισσότεροι από 65 καλλιτέχνες, αλλά και συλλέκτες και συγγενείς εικαστικών δώρισαν παλαιότερα έργα ή δημιούργησαν πρωτότυπα ειδικά για την έκθεση, προκειμένου να ενισχύσουν τη λειτουργία και την κυκλοφορία του πολιτιστικού εντύπου. Η έκθεση λειτουργεί υπό μορφή silent auction και διατίθενται έργα και πίνακες των Μιχάλη Αρφαρά, Βασίλη Βλασταρά, Ανδρέα Βούσουρα, Δημήτρη Γέρου, Απόστολου Γιαγιάννου, Γιώργου Γουναρόπουλου, Οπυς Ζούνη, Βασίλη Θεοχαράκη, Θόδωρου (Παπαδημητρίου), Βλάσση Κανιάρη, Νίκου Κεσσανλή, Γιώργου Λαζόγκα, Βάλλυς Νομίδου, Κωστή Τριανταφύλλου, Μανώλη Χάρου και άλλων.

Το Φωτογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας ξεκίνησε πανηγυρικά έχοντας ως βάση την «Τεχνόπολις», με μια σειρά από εκθέσεις, εργαστήρια και δράσεις να έχουν προγραμματιστεί σε όλη την Αθήνα καθ’ όλη τη διάρκειά του. Ανάμεσα σε αυτά διακρίνουμε την έκθεση υπό μορφή προσωπικού ντοκουμέντου του Αντρέα Τσονίδη στην Γκαλερί Μanifactura (Zωοδόχου Πηγής 29, Εξάρχεια) με τίτλο «Επιστρέφοντας σπίτι». Παράλληλα, έχει προγραμματιστεί για το Νοέμβριο ένα workshop Φωτορεπορτάζ με καθηγητή τον Γιάννη Μπεχράκη, διευθυντή του φωτογραφικού τμήματος του Reuters στην Ελλάδα. Οι αιτήσεις συμμετοχής έχουν ήδη ξεκινήσει, επομένως οι ενδιαφερόμενοι σπεύσατε.

Είκοσι σύγχρονοι Ελληνες καλλιτέχνες συμμετέχουν στην εικαστική δράση με τίτλο “Sanatorio Project” που λαμβάνει χώρα στο Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών (Θόλου 5, Πλάκα). Η ιδέα ξεκίνησε από τους εικαστικούς Μαρία Ανδρομάχη Χατζηνικολάου και Νίκο Ποδιά και παρουσιάστηκε στο πρώτο σανατόριο στα Χάνια του Πηλίου. Το project μεταφέρεται και ολοκληρώνεται πλέον στην Αθήνα με συμμετέχοντες τους καλλιτέχνες Βασίλη Γεροδήμο, Θοδωρή Ζαφειρόπουλο, Ισιδώρα Πάσχου, Νίκο Παπαδημητρίου, Γιούλα Παπαδοπούλου, Καλυψώ Παπαδοπούλου, Νίκο Ποδιά, Μαργαρίτα Σταυράκη, Ολυμπία Τοπτσίδου και Μαρία Ανδρομάχη Χατζηνικολάου μεταξύ άλλων, οι οποίοι δημιούργησαν πρωτότυπα έργα, χρησιμοποιώντας ως μέσα έκφρασης και πηγή έμπνευσης τις συλλογές και τους χώρους του σανατόριου. Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 23 Νοεμβρίου και επιδιώκει να αποτελέσει για τους επισκέπτες της μια πολύπλευρη «θεραπευτική και ψυχαγωγική» εμπειρία.

Η δεύτερη φάση του αφιερώματος στην ελληνική underground καλλιτεχνική σκηνή φιλοξενείται στο CAMP! (Απελλού 4 & Ευπόλιδος 2, Πλατεία Κοτζιά) με τίτλο «Αντι-κουλτούρα - Η ανάδυση ενός νέου κοινωνικού υποκειμένου 1983-2012». To αφιέρωμα ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2012 με την έκθεση «Αθηναϊκό Underground 1964-1983» και μας σύστησε καλλιτέχνες που επηρέασαν τη συγκεκριμένη σκηνή, καθώς και τους πρωταγωνιστές της: Λεωνίδα Χρηστάκη, Λάζαρο Ζήκο, Κωστή Τρανταφύλλου, Πάνο Κουτρουμπούση, Νάνο Βαλαωρίτη, Ηλία Πολίτη, Θανάση Ρεντζή, Αλέξη Ταμπουρά μεταξύ άλλων. Στο δεύτερο αφιέρωμα, που εγκαινιάστηκε τη Δευτέρα 22 Οκτωβρίου, την επιμέλεια υπογράφουν ο Νίκος Ξυδάκης και ο Παντελής Αραπίνης. Πλέον όμως, από το ’83 και έπειτα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για underground, όπως επισημαίνει και ο Παντελής Αραπίνης, αλλά για το «φαινόμενο της Αντι-κουλτούρας». Μέσα από τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, το κολάζ και τη γλυπτική, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες αποτυπώνουν ποικιλοτρόπως τον όρο «Αντι-κουλτούρα» και τις εκφάνσεις του σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Παράλληλα, στο πλαίσιο της έκθεσης στο CAMP! φιλοξενείται ένας σημαντικός αριθμός από σπάνια fanzines, κόμικς και έντυπα, αφίσες από live, μαθητικές καταλήψεις και το Κτίριο των Καλλιτεχνών, πόστερ συναυλιών, φωτογραφίες του Γιώργου Τουρκοβασίλη από ελληνικές πανκ μπάντες και, γενικά, υλικό που καταγράφει αναλυτικά το φαινόμενο της Αντι-κουλτούρας όπως έχει προσδιοριστεί μέχρι σήμερα. Οπως η πρώτη φάση, έτσι και αυτή συνοδεύεται από μια συλλεκτική έκδοση, ένα πλούσια εικονογραφημένο βιβλίο με αναλυτικές προσεγγίσεις γύρω από το φαινόμενο της Αντι-κουλτούρας. Την επιμέλεια και την έκδοση του βιβλίου έχει αναλάβει ο Γιώργος Κώτσος, εκδότης του περιοδικού “Convoy”. Η έκθεση θα πλαισιωθεί από παράλληλες εκδηλώσεις, οι οποίες θα ανακοινωθούν στην ιστοσελίδα του CAMP (www.campoint.gr) και διαρκεί μέχρι τις 20 Νοεμβρίου. m m

Ë ©p © á © ¡©'DKLTS©-DVSNM© © ß © ppÒ © ©Ö © ¡©Î äp © Ò ©Ó p á ¡© © ©Ð á ¡

'DKLTS©-DVSNM ©!DQFRSQNL ©@T CDRRTR©CD©/@QHR © ©/@QHR©v©'DKLTS©-DVSNM©$RS@SD

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

iv Àiu»t°À tÀviªi´in·t·tu´t° Ο καλύτερος κωμικός της γενιάς του, ηθοποιός λαμπερός στη σκηνή, χαμηλών τόνων στη ζωή, μιλάει για τους ρόλους και τις επιλογές του. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Αχ, αυτά τα φαντάσματα».

m ±½ Ài Àn o ¸ ± À° ¸¬ À·

Δείτε τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στο Mstories 42.

::: 0(75232/,635(66 *5

µ ¸À À ¸ r ¸ Στα 20 χρόνια που είμαι ηθοποιός, το έργο «Αχ, αυτά τα φαντάσματα» κλείνει μέσα του όλο αυτό που αποζητούσα ως ηθοποιός, δηλαδή ως κωμικός ηθοποιός. Είναι το έργο που μπορεί να με εκφράσει βγάζοντας μια αλήθεια από μέσα μου, όλη αυτή που αποζητούσα τόσα χρόνια μέσα από τους ρόλους μου, μια αλήθεια που δεν είχε ανάγκη μόνο από την κωμωδία, αλλά και από το δράμα. Οπότε, νιώθω ότι κλείνω και ανοίγω έναν κύκλο παράλληλα με αυτό που για μένα ήταν έμβλημα σε όλη μου τη ζωή και στόχος μου, δηλαδή να κάνω κάτι ανθρώπινο να έχει χιούμορ και στιγμές δραματικές, κάτι σαν αυτό που είναι η ίδια η ζωή μας. Αυτό το έργο περιέχει ανθρωπιά, την αριστοτεχνική γραφή του Εντουάρντο ντε Φιλίπο, μια γραφή μοναδική. Εκεί που γελάς, εκεί θα κλάψεις. Είναι τόσο μοναδικοί και ζωντανοί οι χαρακτήρες σε αυτό το έργο, που δεν μπορεί παρά να έχουν πραγματικά πάθη και δράματα και αυτοί και τα φαντάσματα που τους τυραννάνε.

µ ¸À À ¬ À ½ ¬ ¸ Àr Ποτέ δεν με ενόχλησε η ταμπέλα «κωμικός ηθοποιός». Δεν το είχα αυτό το μικρόβιο. Μιλούσαν πολλές φορές για μένα χωρίς να έχουν δει την πορεία μου οι περισσότεροι. Δεν ήξεραν ότι είχα κάνει και τραγωδία, ότι είχα κάνει στον κινηματογράφο ρόλους που ήταν και κωμικοί και δραματικοί μαζί. Πολλοί με αναγνωρίζουν μέσα από τα τηλεοπτικά πράγματα... Δεν ενοχλήθηκα ποτέ.

µ ¸À À ¸ Το θέμα τηλεόραση σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Εγώ δεν είμαι καθόλου αχάριστος, γιατί μου προσέφερε ό,τι προσέφερε στους παλιούς ηθοποιούς ο κινηματογράφος. Ποτέ δεν με έβλαψε, ίσα ίσα, συνέβη το αντίθετο και είμαι ευγνώμων. Γιατί έτσι και αλλιώς η

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

τηλεόραση είναι ένα μέσο στο οποίο εσύ κουβαλάς την ποιότητά σου και την αξιοπρέπειά σου τόσο στις επιλογές, όσο και στο πώς δουλεύεις. Αυτό που παίζει μεγάλο ρόλο στο αποτέλεσμα είναι, για παράδειγμα, ότι δεν μπορείς να προβλέψεις πάντα τους συνεργάτες σου. Νομίζω ότι ήμουν τυχερός όλα αυτά τα χρόνια και στην τηλεόραση, γιατί με έκανε αναγνωρίσιμο στον κόσμο. Από εκεί και πέρα οι επιλογές ήταν στο χέρι μου. Να δείξω ότι μπορώ να κάνω παραπάνω πράγματα, ιδιαίτερα στο θέατρο, που είναι η μεγάλη αγάπη των ηθοποιών.

µ ¸À À¸ ®À¸ À À ½ Το καλύτερο πράγμα που ζω είναι η αποδοχή του κόσμου. Εχω περάσει από διάφορα στάδια αναγνωρισιμότητας. Στην αρχή σού λένε «ρε μεγάλε», αλλά δεν θυμούνται το όνομά σου· μετά μπορεί να πούνε «ρε Χαραλαμπίδη» και τότε έχουν πέσει κοντά· μετά, στο «Xαραλαμπόπουλε», είσαι μεγάλος, σε ακολουθούνε σε ό,τι κάνεις! Οταν φτάνεις σε αυτό το σημείο, νιώθεις ότι έχεις κάνει κάτι καλό.

µ ¸À r À ¸ ¬ ¸À¸ ® Για μένα καθετί καινούργιο είναι προκλητικό, μέσα από κάθε ρόλο, μέσα από κάθε συνεργασία. Είναι μια καινούργια ευκαιρία για ένα ταξίδι δύσκολο -όπως πάντα- αλλά πολύ όμορφο στην πορεία του και χωρίς εκπτώσεις. Το στοίχημα είναι να μη σε πάρει η μπάλα αυτή την περίεργη εποχή που ζούμε και σε οδηγήσει σε εκπτώσεις προσωπικές. Να μια παγίδα: Το να σκαλίσεις το παρελθόν, να δεις τι επιτυχημένο είχες κάνει και να πας στα σίγουρα για να κερδίσεις τον κόσμο είναι λάθος δρόμος. Για μένα, ακόμα, πρόκληση είναι κάθε συνεργασία με τον Γιάννη Κακλέα, ο οποίος είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες στην Ελλάδα και τον θαυμάζω απεριόριστα.

µ ¸À ¸À ¸ Αυτό που με βασανίζει περισσότερο είναι ότι, όταν κάνεις όνειρα, συνειδητοποιείς κάποια στιγμή -ειδικά σε τέτοιες καταστάσεις και εποχές σαν τη σημερινή- πόσο ουτοπικά ήταν αυτά που σκεφτόσουν και προσπαθείς να αντισταθείς στο σήμερα. Να αντισταθείς στις απόψεις, στη ζωή γύρω σου, στην κοινωνία, στο πώς συμπεριφέρονται στους ανθρώπους γύρω σου, στο πώς συμπεριφέρονται στον ίδιο τον πολιτισμό. Και ξαφνικά, εκεί που ήταν μεγάλα τα όνειρά σου, να κάνεις θέατρο, ας πούμε, επειδή είναι είδος πρώτης ανάγκης και όχι είδος πολυτελείας, το βλέπεις να πουλιέται αλλιώς. Για μένα, όμως, η τέχνη είναι αυτή που μπορεί να συγκεντρώσει την ανάγκη του κόσμου, να τον λυτρώσει και να μπορεί να εκτονωθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κόσμος γεμίζει το θέατρο.

µ ¸À À¸¬ Είναι κάπως περίεργο να συνειδητοποιείς ότι για τους ανθρώπους τους οποίους ψηφίζεις είσαι ένας αριθμός, να ξέρεις ότι οι συνταξιούχοι γονείς σου είναι ένας αριθμός, ότι οι φίλοι σου είναι αριθμοί, ενώ για σένα είναι αυτό που αγαπάς. Νομίζω ότι ο λαός μας δεν απαίτησε να είναι πλούσιος, μόνο να έχει μια αξιοπρεπή ζωή· ούτε καν αυτό δεν μπορούν να μας προσφέρουν. Ωστόσο, ζούμε σε μια εποχή που όλα κοχλάζουν και οι νεότεροι από εμάς θα τα καταφέρουν. Σκέφτομαι ότι η πρόταση που λέγαμε κατά καιρούς «μαθαίνουμε από τα λάθη μας» δεν ίσχυε και δεν ισχύει ποτέ και αυτό είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Ζούμε σε ένα φαύλο κύκλο, θα καταστραφούμε και θα ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες μας και αυτή η ιστορία θα επαναλαμβάνεται συνεχώς. Ξεχάσαμε έναν παγκόσμιο πόλεμο που συνέβη πριν από 70 χρόνια, ζούμε έναν καινούργιο, αλλά φαντάζομαι οι επόμενοι που έχουν τη γνώση πιο εύκολα στα χέρια τους είναι η ελπίδα αυτού του κόσμου.

+ ±½ Às¸ r ¸Àn¸ r o ¸ ±¸ À° ¸¬ À·

Συνάντησα τους Burger Project στο αίθριο του Ελληνικού Κόσμου περίπου δέκα ημέρες πριν αρχίσουν τις εμφανίσεις τους. Χαμογελαστοί και ευδιάθετοι, όπως πάντα, απάντησαν στις ερωτήσεις μου και ντύθηκαν αναλόγως για τις ανάγκες της φωτογράφισης, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι είναι το πιο κεφάτο γκρουπ της ελληνική σκηνής.

Δείτε τους Burger Project στο Mstories 41.

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

Από τις 4 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή του μήνα οι Βurger Project θα υποδέχονται στον Ελληνικό Κόσμο παιδιά κάθε ηλικίας, αλλά και ενήλικες που νιώθουν παιδιά στην παράσταση «Μαμά θα κάνω μπάντα». Ευφάνταστος τίτλος, σκέφτομαι, και ζητώ λεπτομέρειες. «Είναι μια παιδική παράσταση που βασίζεται στη διάδραση. Εχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα όσον αφορά τα μουσικά όργανα, τον τρόπο που αλληλοεπηρεάζονται στο γκρουπ και γενικά τις δυνατότητες της φωνής σαν μουσικό όργανο». Το πρόγραμμα της παράστασης, όπως μου λένε, θα έχει μια βασική δομή και ένα αυτοσχεδιαστικό κομμάτι. Θα υπάρχει, δηλαδή, μια ροή, θα προσαρμόζονται όμως ανάλογα με το κοινό. Η επιλογή των τραγουδιών, για παράδειγμα, θα εξαρτάται από το κοινό. Ακούγεται πολύ ανοιχτό το πρόγραμμα σε σχέση με ό,τι έχουμε συνηθίσει, παρατηρώ με δισταγμό. «Είναι πολύ ανοιχτό και θέλει ευελιξία όταν έχεις να κάνεις με παιδιά. Μην ξεχνάς ότι δεν υπάρχει περιορισμός στην ηλικία, οπότε μπορεί μια μέρα να είναι πεντάχρονα, μπορεί και δωδεκάχρονα. Αντί να προσαρμόζονται τα παιδιά, θα προσαρμοζόμαστε εμείς, αυτό είναι το νόημα», εξηγούν. Εκτός από τον παράγοντα της ηλικίας, απρόβλεπτη θα είναι και η σχέση των παιδιών με τη μουσική. «Η παράσταση είναι κυρίως για παιδιά που δεν έχουν καμία σχέση με τη μουσική», διευκρινίζουν. «Μπορεί σε αυτά που παίζουν ήδη κάποιο μουσικό όργανο να είναι πιο οικείο, αλλά δεν είναι αυτό το νόημα. Δεν χρειάζεται να παρακολουθούν μουσική για να το απολαύσουν. Θα το ευχαριστηθούν μάλλον καλύτερα αν δεν είναι καθόλου μυημένα σε όλο αυτό». Και οι ενήλικες θα διασκεδάσουν το ίδιο; «Εμείς το ευχαριστιόμαστε πάρα πολύ, οπότε ελπίζουμε και αυτοί!». Πώς προέκυψε, λοιπόν, αυτή η ιδέα; «Εχουμε ξαναπαίξει με παιδιά και έγινε το σώσε, επικοινωνήσαμε τέλεια! Η αφορμή για αυτό που κάνουμε τώρα ήταν το καλοκαίρι που παίξαμε στην κατασκήνωση ‘Καλοκαίρι στην πόλη’ του Ελληνικού Κόσμου. Εκτός του ότι λειτούργησε πολύ καλά και μας άρεσε πολύ, από εκεί καταλάβαμε ότι αυτό έχει δυνατότητες για περαιτέρω εξέλιξη». Ακούγεται τόσο ενδιαφέρον που είναι δεδομένο ότι τα παιδιά θα το απολαύσουν. Ρυθμικά τραγούδια, διαδραστικές μελωδίες, χαρούμενοι ήχοι... «Από τραγούδια, θα πούμε κάποια δικά μας που είναι κυρίως ρυθμικά. Θα υπάρχουν όμως και άλλα, οικεία στα παιδιά, όπως η ‘Λιλιπούπολη’. Τα παιδιά δεν θα παίζουν όργανα, θα συμμετέχουν όμως με ρυθμικά παιχνίδια και θα υπάρχει διάδραση. Σκοπός είναι να μπουν σε διαδικασία ρυθμού χωρίς αυτό να γίνεται ακαδημαϊκά όπως σε ένα ωδείο. Η σκέψη είναι ότι ο ρυθμός υπάρχει μέσα μας, κάποιοι τον έχουν πιο έντονα, κάποιοι λιγότερο, στο σύνολο πάντως ο ρυθμός παρασύρει». Εχοντας στο μυαλό μου τα δεκάδες σχήματα που ξεκινούν εμφανίσεις αυτή την περίοδο, προσπαθώ όση ώρα τους ακούω να καταλάβω γιατί προχώρησαν σε μια παράσταση αυτού του είδους, την εποχή που όλη η μουσική κοινότητα ανακοινώνει συνεργασίες και πρεμιέρες σε κλασικές σκηνές της πόλης. «Είπαμε να σοβαρευτούμε», είναι η

::: 0(75232/,635(66 *5

πρώτη απάντηση που παίρνω μαζί με γέλια, η ανάλυση ωστόσο έχει πολύ ενδιαφέρον. «Δεν έχουμε καμία σχέση με όλο αυτό το πράγμα που αναφέρεις. Απλώς παίζουμε μουσική. Οσοι παίζουν μουσική για κάποιο λόγο νομίζουν ότι πρέπει να κάνουμε όλοι το ίδιο. Δεν είναι αυτός ο σκοπός. Δεν σημαίνει ότι επειδή παίζεις μουσική πρέπει να παίζεις σε μαγαζί στην Ιερά Οδό. Μπορείς να το κάνεις και αλλιώς. Να παίζεις, ας πούμε, Κυριακή μεσημέρι στον Ελληνικό Κόσμο». Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Κλείνοντας, ρωτάω για τα επόμενα σχέδιά τους και με χαρά μαθαίνω για την κυκλοφορία

νέου υλικού. «Ετοιμάζουμε μια καινούργια δουλειά, με ελληνικές διασκευές και τραγούδια που δεν μας έχετε ακούσει να λέμε ποτέ. Θα βγει σε ΕΡ με δική μας παραγωγή, δεν θα πωλείται και θα τη δίνουμε στις συναυλίες σαν δώρο σε όποια θέλει να λικνιστεί μαζί μας!» Μαθαίνω όμως και για συνέχιση των εμφανίσεών τους δίπλα στον καραγκιοζοπαίχτη Ηλία Καρελλά που ξεκίνησε στον Τριανόν τον περασμένο μήνα και για τη ζωντανή εμφάνισή τους παράλληλα με την προβολή της βωβής ταινίας ‘Αστέρω’, όπου παίζουν ένα soundtrack που έγραψαν ειδικά για την περίσταση. Πάντα δημιουργικοί!

·uªt¼t»¿s»i°À»lÀnslnl Ài Àn

Αυτή τη φορά η παράσταση των Βlitz “Late Night” πυροδοτεί ένα μηχανισμό μνήμης μέσα σε ένα γκαλά όπου οι άνθρωποι χορεύουν και μιλάνε για μια καταστροφή που έχει συμβεί. Βυθίζονται στις αναμνήσεις, θυμούνται και αντιδρούν σε σχέση με ένα παρελθόν καταστροφής.

o ¸ ±¸ À° ¸¬ À·

Βρίσκομαι σε έναν εγκαταλελειμμένο σιδηροδρομικό σταθμό. Πίσω μου φαίνεται μια ατμομηχανή του 20ού αιώνα. Φοράω ένα μπλε παλτό που δεν μου πάει καθόλου. Στο βάθος παρελαύνει ο ευρωπαϊκός στρατός, έχει κερδίσει τη μάχη στη Ζυρίχη. Ολοι είναι χαρούμενοι. Δεν θυμάμαι ποια χρονιά, αλλά μπορεί κανείς να διακρίνει τη βροχή που πέφτει από την οροφή του σταθμού. Εμένα να χαμογελάω και εκείνη να μου αγγίζει το δεξί μου ώμο θέλοντας κάτι να μου πει. Αν ψάξει κάποιος μέσα στα λόγια τους πουθενά δεν φαίνεται η συντριβή, συνεχίζουν να χορεύουν απλώς, αντιδρούν στο παρελθόν, που έχει σημαδέψει τη ζωή τους. - Είμαι σκαρφαλωμένη στον τοίχο. Προσπαθώ να δω τα πυροτεχνήματα που ρίχνουν απ’ την άλλη πλευρά. Γιορτάζουν την πτώση της Βέρνης. Σου δίνω το χέρι για να ανέβεις. Εκείνες τις μέρες, είχε κάθε βράδυ πυροτεχνήματα εκεί. - Είμαι στην πλατεία Κάτε Κόλβιτς. Χιονίζει. Εκείνες τις μέρες χάθηκε κάθε έννοια ντροπής. - Δεν μιλάει. - Ο Φ. στέκεται. Χαμογελάει. Σκέφτεται κάτι που δεν μπορεί να ξεχάσει. Ενα πρωινό σε καιρό ειρήνης. - Στο Λονδίνο όλα ήταν δύσκολα. Δεν μπορούσαμε

να βρούμε ούτε μέρος για να κοιμηθούμε. Τριγυρνούσαμε για ώρες και... - Οι πρώτες ελλείψεις ήταν τα φωτογραφικά φιλμ, το ουίσκι και οι επίδεσμοι. - Βγάλαμε από τις βάσεις τους τα αγάλματα και τα πετάξαμε στο ποτάμι. Αυτό συνέβαινε εκείνες τις μέρες. - Ο Φ. σκέφτεται ένα πρωινό σε καιρό ειρήνης. Ενα υπνοδωμάτιο, το ξύλινο πάτωμα, τα μεγάλα παράθυρα και τον ήλιο πάνω από το Βερολίνο. - Είναι η δέκατη μέρα. Ο ευρωπαϊκός στρατός συνεχίζει να προελαύνει. Αναρωτιέμαι αν όλες αυτές οι μέρες έχουν καμία σημασία. Σε βλέπω στο όνειρό μου. - Εκείνες τις μέρες η πόλη ήταν άδεια τη μέρα και γέμιζε μόνο τη νύχτα. Παράξενο. Σε ένα χορό που δεν σταματά ποτέ και διαρκεί μέχρι το τέλος της αντοχής των χορευτών, ό,τι λέγεται είναι σαν να αφορά κάτι που έχει τελειώσει οριστικά, αυτή η αίσθηση της απώλειας του έρωτα, της ιδεολογίας, η αίσθηση ότι όλα βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο, έναν πόλεμο που και αυτός χωρίς να τελειώνει ποτέ αφήνει κάτι αόριστο, μια γεύση ανικανοποίητου που δεν απαντά σε καμία ερώτηση και καμία επιθυμία. - Είναι η 15η μέρα. Σε περιμένω. Τα σχέδιά μου έχουν πάψει πια να με ενδιαφέρουν. Εξαφανίζεσαι και εμφανίζεσαι χωρίς λόγο. Συχνά έχω την αίσθηση ότι δεν θα ξανάρθεις ποτέ, αλλά την τελευταία στιγμή συναντιόμαστε τυχαία δίπλα στη λίμνη. Κάνουμε μπάνιο. Από πάνω μας τα αεροπλάνα. Μου λες κάτι. Τα αεροπλάνα συνεχίζουν. Εμείς ξαπλώνουμε. - Εκείνες τις μέρες τα όπλα κυκλοφορούσαν ελεύθερα

στην πόλη, ακόμα και τα παιδιά είχαν. Ανέβαιναν στις ταράτσες και πυροβολούσαν όποιον περνούσε. - Εκείνες τις μέρες ο Πάπας έβγαλε διάγγελμα να συνεχίσουμε τον αγώνα και να κάνουμε κουράγιο. Στο διάγγελμα αυτό καταδίκαζε τις τράπεζες, τους δικηγόρους και τις μυστικές υπηρεσίες - Πίσω μας είναι το πατρικό σου. Moυ κρατάς το χέρι. Είμαι 22 χρονών. Αυτή είναι η φωτογραφία μας που θα επιβίωνε και μετά τον πόλεμο. Ακούγεται το χαλασμένο Depressing party. - Εκείνες τις μέρες όλοι πιστέψαμε πως ένας νέος ηγέτης θα εμφανιζόταν και θα έσωζε τον κόσμο. Ημασταν σίγουροι ότι θα το έκανε. - Εκείνες τις μέρες οι τοίχοι του Λονδίνου γέμισαν με μια καινούργια αφίσα. Δεν έγραφε τίποτα και έδειχνε ένα τροπικό νησί. - Εκείνες τις μέρες ήταν φρικτό να είσαι 16. - Ο Φ. στέκεται πίσω μου. Σκέφτεται τις βόλτες στο λόφο. Ενα λόφο στα δυτικά του Σέφιλντ από ερείπια πολυκατοικιών, πλυντήρια, ψυγεία, κουζίνες, αυτοκίνητα, ανεμιστήρες οροφής. Εκείνες τις μέρες... - Εκείνες τις μέρες είχαμε απίστευτη δύναμη. Κοιμόμασταν τρεις ώρες και την υπόλοιπη μέρα συνεχίζαμε. Φτάσαμε στις Βρυξέλλες σε δυόμισι μέρες. - Εκείνες τις μέρες κανείς δεν ήξερε πού θα καταρρεύσει το μέτωπο. Στο Μαρόκο, στη Συρία, στην Πολωνία. Ηταν οι μέρες της μεγάλης πυρκαγιάς του Λονδίνου. - Εκείνες τις μέρες όλοι είχαμε τη βεβαιότητα ότι όλα αυτά δεν θα τελειώσουν ποτέ. Ημασταν ανίκητοι. Είχαμε δίκιο. © © ppÒ © ¡ â© p { à p © © áp © á © ©!KHSY© © ¡ © ¡ äp © © ©{

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

Σ Α Ν Η Θ Α Σ Κ Ι Μ Ο Κ Λ Α Β Ι Τ Σ Ε Φ Σ Ε Ν Θ ΔΙΕ ANTΟΧΗ ΥΛΙΚΩΝ O Àv ® À¯¸ r

Το είχαμε ανάγκη το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς. Δεν παραγνωρίζω τη σημασία του Comicdom (κάθε χρόνο στην Ελληνοαμερικάνικη Ενωση), αλλά η αλήθεια είναι ότι οι διοργανώσεις της «Βαβέλ» προσέφεραν μια πιο ολοκληρωμένη ματιά στην εγχώρια και διεθνή σκηνή της ένατης τέχνης. Μας έφερναν σε επαφή με ποικίλα και πολύχρωμα ρεύματα των κόμικς, διεγείροντας τις αισθήσεις, διευρύνοντας τους ορίζοντες, χαρίζοντας πολυάριθμα ερεθίσματα. Μάλιστα, τα φεστιβάλ της «Βαβέλ» έβαζαν την Αθήνα στον παγκόσμιο χάρτη της ένατης τέχνης και τα είχαμε πραγματικά ανάγκη. Για αυτό και η απουσία τους τρία χρόνια τώρα αποκάλυπτε ένα σημαντικό κενό. Ενα χάσμα που έρχεται τώρα να καλυφθεί με τον καλύτερο τρόπο. Με το νέο, φρέσκο, ανανεωμένο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς. Από τις 2 έως τις 11 Νοεμβρίου, στο χώρο της Διπλαρείου Σχολής, στην Πλατεία Θεάτρου. Ωρες επισκέψεων από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 11 το βράδυ τις καθημερινές και από τις 12 το μεσημέρι ως τις 12 το βράδυ το Σαββατοκύριακο. Η τιμή του εισιτηρίου είναι 3 ευρώ για κάθε ημέρα ή

6 ευρώ για όλο το δεκαήμερο. Η είσοδος είναι δωρεάν για τους ανέργους. «Και σε εμάς έλειψε το φεστιβάλ, τι νομίζεις;» μου λέει η ψυχή της «Βαβέλ» Νίκη Τζούδα. «Πέσαμε δυστυχώς πάνω στην κρίση και χάσαμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας. Δεν χάσαμε την πίστη μας πάντως και φέτος κάναμε την υπέρβαση παρά τις δυσκολίες. Θέλω να πιστεύω ότι θα πάμε καλά και δεν θα λείψει ξανά ούτε μια χρονιά το φεστιβάλ από την Αθήνα». Το κεντρικό θέμα του φεστιβάλ; Αναρωτιέμαι αν η Νίκη Τζούδα θυμήθηκε την εποχή που σπούδαζε Αρχιτεκτονική στη Φλωρεντία και της το λέω. Γελάει και απαντά: «Η αντοχή, νομίζω, είναι ένα πολύ επίκαιρο θέμα για την εποχή. Για να μη σου πω ότι είναι το πρωτεύον, έτσι όπως έχουν πάει τα πράγματα. Οπου και να κοιτάξεις βλέπεις πίεση, παραμόρφωση και σύνθλιψη. Πρέπει να αντιδράσεις κάπως και εμείς αντιδρούμε με την τέχνη». Με την τέχνη των κόμικς συ-

γκεκριμένα. Οπως σε κάθε άλλο φεστιβάλ της «Βαβέλ», έτσι και φέτος ραχοκοκαλιά της διοργάνωσης θα είναι η ομαδική έκθεση Ελλήνων δημιουργών κόμικς. Νεότεροι και παλαιότεροι, 27 εν συνόλω, δημιουργούν πρωτότυπες ιστορίες πάνω στο θέμα του φεστιβάλ. Ορίστε ποιοι και ποιες σε αλφαβητική σειρά: Εκτωρ Αποστολόπουλος, Δημήτρης Βιτάλης, Κώστας Βιτάλης, Γιώργος Γούσης, Χρήστος Δημητρίου, Ανδρέας Ζαφειράτος, Πέτρος Ζερβός, Λίλα και Μάρω Καλογερή, Βάλια Καπάδαη, Κώστας Κυριακάκης, Κων, Γιώργος Μαραζιώτης, Χρήστος Μαρτίνης, Βαγγέλης Ματζίρης, Γιώργος Μπότσος, Παναγιώτης Πανταζής, Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος, Δημήτρης Παπαστάμος, Παύλος Παυλίδης, Θανάσης Πέτρου, Φώτης Πεχλιβανίδης, Smart, Soloup, Νεκτάριος Σταματόπουλος, Αννα Χόλακ, Πέτρος Χριστούλιας, Θανάσης Ψαρρός.

::: 0(75232/,635(66 *5

Από τις υπόλοιπες εκθέσεις του φεστιβάλ ξεχωρίζουν οι εξής: — Αναδρομική έκθεση του David Lloyd, του σχεδιαστή που υπέγραψε μαζί με τον σπουδαίο σεναρίστα Alan Moore το κορυφαίο κόμικς “V for Vendetta”. O Lloyd έχει σχεδιάσει επίσης επεισόδια για τις σειρές “Espers”, “Hellblazer”, “War Story”, “Global Frequency”, “Hulk”, “Doctor Who”, “The Territory”, “Aliens και James Bond”. — Αφιέρωμα στον Diabolik. Ο διασημότερος και μακροβιότερος αντιήρωας των ευρωπαϊκών κόμικς, ο Diabolik, κλείνει φέτος 50 χρόνια ζωής. Θα τον γνωρίσουμε μέσα από το έργο του κομίστα Giuseppe Palumbo, ενός από τους βασικότερους ανανεωτές του την τελευταία δεκαετία. — Ατομική έκθεση Yvan Alagbé. Πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους των εναλλακτικών κόμικς στη Γαλλία, με δυναμική παρουσία στο χώρο του small press. Στο έργο του συναντάμε συχνά οξυδερκείς αναφορές σε μεταναστευτικά φυλετικά ζητήματα. — Ατομική έκθεση Daniele Brolli. Συγγραφέας, ζωγράφος, δημιουργός κόμικς και σεναριογράφος, μία από τις κινητήριες δυνάμεις

Δείτε το Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Αθήνας στο Mstories 41.

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

στην ιταλική σκηνή των κόμικς. Απατεώνας επίσης των λογοτεχνικών κύκλων, πασίγνωστος για τις φάρσες του με μεταφράσεις «ανέκδοτων» (και ανύπαρκτων!) διηγημάτων ξένων συγγραφέων. — Ατομική έκθεση Λάζαρου Ζήκου. Στο φεστιβάλ παρουσιάζεται η έκθεση «Ζωγραφιές του φθινοπώρου», που εστιάζει σε άγνωστα σχέδια του πρόωρα χαμένου εικαστικού και κομίστα από την περίοδο 1983-1995. — 18 εγκαταστάσεις σε δωμάτια και διαδρόμους της Διπλαρείου Σχολής παρουσιάζουν οι καλλιτέχνες: Sotos Αnagnos, Σπύρος Δερβενιώτης-Αλέξια Οθωναίου, Μαρία Καραθάνου, Ανδρέας Καραουλάνης, Ανδρέας Κασάπης, Λευτέρης Κιουρτσόγλου, Bίκτωρ Κοέν, Τίμος Λειβαδίτης, Στέλιος Λιβανός, Βασίλης Λώλος, Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Κατερίνα Μπαραμπούτη, Ελενα Ναβροζίδου, Μαριλένα Συνοδινού, Ταξής, Αγγελος Φραντζής, η ομάδα street artists GPO και η ομάδα Κατερίνας Αντωνοπούλου, Δάφνης Πολύζου και Derek Fenix. Υπολογίστε, επίσης, κάθε βράδυ μετά τις 9 live acts και dj sets, καθώς και κινηματογραφικές προβολές και θεατρικά δρώμενα.

Η περίπτωση Κώστα Μανιατόπουλου Ξέρω ένα σωρό κόσμο που αντικρίζει τις εικόνες του Κώστα Μανιατόπουλου και δυσκολεύεται να καταπιεί. Δικαίωμά τους. Δεν είναι και τόσο εύκολο να στέκεσαι απέναντι σε οράματα καταστροφής, συντριβής, συντέλειας, πασπαλισμένα με χιούμορ μαύρο, κατάμαυρο. Δεν μοιάζουν με θέαμα τηλεοπτικό, που μπορεί εύκολα κανείς να διαχειριστεί από τον καναπέ του. Οι εικόνες του Μανιατόπουλου διχάζουν, δεν ενώνουν. Αυτή είναι, άλλωστε, και η πρόθεση του δημιουργού. Κάπως έτσι βλέπει τον κόσμο γύρω του και κάπως έτσι θέλει να τον αναδείξει στις χάρτινες και πάνινες επιφάνειες. Εναν κόσμο ζοφερό, κυκλωμένο από βρικόλακες, φαντάσματα και ζόμπι, μια κλειστή κόλαση δίχως έξοδο διαφυγής. Μπορείς να δοκιμάσεις την απόδραση, να ξέρεις ωστόσο ότι δεν θα καταφέρεις ποτέ να αφήσεις πίσω σου τα κτήνη. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Κι όμως. Μέσα από αυτό το σκοτεινό τοπίο ξεπηδούν ακτίνες φωτός. Μορφές που δείχνουν καταραμένες, αλλά έχουν κατακτήσει την εσωτερική τους ελευθερία. Πρόσωπα χαρακωμένα από τον άτιμο βίο, που βρίσκουν το κουράγιο να χαμογελούν. Χειρονομίες χαράς, χαράς άγριας εν μέσω ατελείωτων κλαυθμών και οδυρμών. Μια ομορφιά παράλογη και παράδοξη, πλην όμως απόλυτα ελκυστική. Σαν θάλασσα αφρισμένη που σε προκαλεί να βουτήξεις στα νερά της, να δοκιμάσεις την τύχη σου. Ο Κώστας Μανιατόπουλος παρουσιάζει στο φεστιβάλ τη σειρά “Ηommeless”.

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

Η ΙΣΧΥΣ ΤΟΥ... CROWD Ο Ειρηναίος Φιλιππίδης και o Δημήτρης Αναγνώστου αξιοποιούν τη δύναμη των χρηστών του ίντερνετ για να βοηθήσουν δημιουργικές ιδέες. m ±½ Ài ³¸ Àµ ¸ o ¸ ±¸ Às ® ¸ Àm¸ ¸ r

tÀ¼ ½® Ài ¸ À ¸ ± ¸ À À»¿ªiÀm

Μία από τις καλύτερες ιδέες που «τρέχει» στο διαδίκτυο τα τελευταία χρόνια είναι σίγουρα το Crowdfunding ή, στα ελληνικά, η «χρηματοδότηση από το πλήθος». Χρήστες του ίντερνετ βοηθούν δημιουργικές ιδέες να γίνουν πραγματικότητα, προσφέροντας χρήματα για την υλοποίησή τους εκ των προτέρων. Ο Ειρηναίος Φιλιππίδης και ο Δημήτρης Αναγνώστου, δυο δραστήριοι συνεργάτες και συνιδρυτές του bar ΤΩΡΑ Κ44, ήταν από τους πρώτους που πίστεψαν στην πρωτοποριακή μέθοδο ιδρύοντας πριν από τρία χρόνια το Groopio.com. Ο τρόπος λειτουργίας του site είναι απλός: Κάθε δημιουργός ορίζει ένα χρηματικό στόχο για την εκάστοτε καμπάνια που δημιουργεί και ζητάει χρήματα από τους “groopies” του μέσω μιας ανταλλακτικής πυραμίδας που προσφέρει. Το ποσό που βάζει o κάθε groopie αρχικώς δεσμεύεται και, όταν λήξει η καμπάνια στην ημερομηνία που έχει ορίσει ο δημιουργός της, εξετάζεται αν συγκεντρώθηκε ο συνολικός στόχος. Εάν επιτεύχθηκε, τα χρήματα πηγαίνουν στο δημιουργό, ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση επιστρέφουν στους groopies. Με αυτή τη μέθοδο το ρίσκο παραμένει χαμηλό για όλους, τόσο για τους υποψήφιους αγοραστές όσο και για τους δυνητικούς δημιουργούς, αφού, αν δεν συγκεντρωθεί το απαραίτητο μπάτζετ, δεν θα ξεκινήσει καν η προσπάθεια. «Είναι δηλαδή all or nothing!» τονίζει ο Ειρηναίος, εξηγώντας το εγχείρημά τους και συνεχίζει δίνοντας έμφαση στο γεγονός πως ο χρηστής που θέλει να ξεκινήσει μια καμπάνια δεν χρεώνεται. Επιπλέον, όλες οι συναλλαγές είναι απολύτως ασφαλείς, καθώς γίνονται μέσα από την Paypal, με το Groopio να κρατάει ένα 10% του ποσού που κατάφερε να συλλέξει ο δημιουργός - φυσικά μόνο εφόσον η καμπάνια του στεφθεί με επιτυχία. Η υπηρεσία, σε αντίθεση με πολλές αντίστοιχες του εξωτερικού, είναι ανοιχτή σε όλους, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου και για όλων των ειδών τις καμπάνιες - δημιουργικές, επιχειρηματικές ή εκστρατείες για συγκεκριμένο σκοπό. Οσο για τους λόγους που θα παρακινήσουν κάποιον να υποστηρίξει μία καμπάνια, ο βασικότερος εντοπίζεται σίγουρα στις έξυπνες, διασκεδαστικές και απτές ανταποδόσεις που προσφέρουν οι δημιουργοί. Η δεύτερη αιτία, σύμφωνα με τον Δημήτρη, είναι οι ιστορίες. «Οι καμπάνιες του Groopio αποτελούν προσπάθειες πραγματικών ανθρώπων να καταφέρουν κάτι που αγαπούν, κάτι διασκεδαστικό ή, τουλάχιστον, κάτι αξιοσημείωτο. Οι ιστορίες αυτές ξετυλίγονται μέσα από τα posts στα blogs, μέσα από τις εικόνες και τα videos, όσο οι άνθρωποι αυτοί κάνουν τις ιδέες τους πραγματικότητα. Ρίξτε μια ματιά στο site για να καταλάβετε». Η ιδέα της σύστασής του ξεκίνησε το 2009, στην αρχή της οικονομικής κρίσης, σε μία περίοδο δηλαδή που άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια έλλειψης ρευστότητας στην αγορά. Παρατηρώντας την εκρηκτική άνοδο των ιστοσελίδων κοινω-

::: 0(75232/,635(66 *5

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

FUNDING

lÀ ¸ ¸À À

νικής δικτύωσης εκείνη την εποχή, όπως το MySpace αρχικά και το Facebook λίγο αργότερα, οι δύο συνεργάτες αποφάσισαν πως όλες αυτές οι ομάδες που ξεκίνησαν να δημιουργούνται πολύ εύκολα online σύντομα θα χρειάζονταν ένα νέο μέσο συγκέντρωσης χορηγιών ώστε να μπορέσουν να δράσουν. «Εκείνη την περίοδο σε όποιον μιλούσαμε για το Crowdfunding πίστευε πως είτε αναφερόμαστε σε εξωγήινους είτε δημιουργούμε μια νέα μορφή πυραμίδας για να μαζέψουμε τα χρήματα του κόσμου», λέει ο Δημήτρης γελώντας. Σταδιακά όμως η ιδέα άρχισε να διαδίδεται και έτσι, ενώ τo 2009 που ξεκίνησαν υπήρχαν παγκοσμίως μόλις τέσσερις πλατφόρμες Crowdfunding, σήμερα ξεπερνούν τις 300. «H αλήθεια είναι, πάντως, πως τα site του εξωτερικού μάς βοήθησαν πολύ στο να επαναπροσδιορίσουμε τη λειτουργία του Groopio και να το κάνουμε καλύτερο», συμπληρώνει. Οσον αφορά το όνομα της σελίδας, μαθαίνουμε πως προέρχεται από το συνδυασμό των λέξεων «ποιώ» και “group”. «Δύο από τα πιο σημαντικά συστατικά του Crowdfunding είναι η ομαδικότητα και η αλληλεγγύη», καταλήγει ο Ειρηναίος. «Το όνομα, λοιπόν, περνάει το μήνυμα του σκοπού μας, πως ήρθε η ώρα να γίνουμε μία ομάδα για να καταφέρουμε όλους τους στόχους μας!»

Με industrial αισθητική και διακόσμηση, το ΤΩΡΑ Κ44 χαρακτηρίζεται με άνεση ως ένας από τους «ψαγμένους» προορισμούς που μπορεί να βρει κανείς στο γενικότερο χαμό του Γκαζιού. Συγκεκριμένα, βρίσκεται δίπλα στις γραμμές του τρένου, στον αριθμό 44 της Κωνσταντινουπόλεως -εξού και το όνομά του- και εξωτερικά τη μέρα δύσκολα καταλαβαίνεις πως πρόκειται για μαγαζί. Στο εσωτερικό του επικρατεί η «χύμα» νοοτροπία και ξεχωρίζουν οι πολλές παλιές χαλασμένες τηλεοράσεις που λειτουργούν και ως stand για τα ποτά, τα φθαρμένα έπιπλα, η ταπετσαρία με τους παπαγάλους αλλά και οι... τουαλέτες του. Κεντρικό μότο των ανθρώπων του είναι “every day something different” και φροντίζουν να το επιβεβαιώνουν φιλοξενώντας ανά περιόδους εικαστικές εκθέσεις, bazaars και σε σχεδόν καθημερινή βάση ανερχόμενους καλλιτέχνες από το χώρο της μουσικής. Ανάμεσά τους βρίσκονται οι Cyanna, οι Bangies, η Idra Kayne, ο Blue Lagoon, ο Bad Spencer (Yes It Does!! Sure It Does!!), ο Θάνος Ανεστόπουλος (Διάφανα Κρίνα), οι The BitterSweet, ο Anapiros (κατά κόσμον Δημήτρης Αναγνώστου και δημιουργός του Groopio.com), καθώς και το IRiE ACTiON sound system, ενώ κάθε Τετάρτη μπορεί κανείς να απολαύσει τους resident Wedding Singers. Στα πολύ θετικά του χώρου επιβάλλεται να συμπεριλάβει κανείς τη free είσοδο που υπάρχει στα περισσότερα events, επιτρέποντας στον περαστικό να μπει, να δει και, αν θέλει, να καθίσει για ποτό. Με λίγα λόγια must προορισμός ακόμα και αν δεν είσαι της... urban κουλτούρας, για να πάρεις «μυρωδιά» τι παίζει.

jsiÀ·sjuni»¹mtÀ̂»i¯¹¼¹̃ Η εβραϊκή συναγωγή «Μπεθ Σαλώμ» της οδού Μελιδώνη 5 στο Θησείο είναι η νεότερη από τις δύο που λειτουργούν στην Αθήνα και χτίστηκε το 1935 με στοιχεία νεοκλασικού στιλ. Ο ραβίνος Ισαάκ Μιζάν με υποδέχτηκε ένα πρωινό και με ξενάγησε στο εσωτερικό του επιβλητικού και εντυπωσιακά μοντέρνας σχεδίασης χώρου, δείχνοντάς μου κειμήλια μεγάλης ιστορικής αξίας για την Ισραηλιτικη Κοινότητα. Ακόμα και τους ιερούς παπύρους που φυλάσσονται εκεί, ένας από τους οποίους ξετυλίγεται στις επόμενες σελίδες. Με αυτό το αφιέρωμα, η “Metropolis” μοιράζεται με τους αναγνώστες της τις εικόνες που είδα. m ±½ À r Às ® ¸ Àm¸ ¸ r À

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

Δείτε τους νέους αστικούς λαχανόκηπους στο Mstories 41.

i°»¹mt¹ ml·t¹

Às ± Àª

NRITINIOTIS METROPOLISNEWS GR

Εύη, 37 χρόνων, άνεργη (και στο εξής αστική αγρότισσα): «Δύσκολα μπορεί να αποτιμηθεί η ευχαρίστηση του να ‘δουλεύεις’ τη γη προτού καταναλώσεις αυτό που έχει να σου προσφέρει». Φτάνοντας την περασμένη Κυριακή το πρωί στη συμβολή των οδών Κουντουριώτη και Εθνομαρτύρων στον Αγιο Δημήτριο, λίγο πιο πάνω από το αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ, είδα να δεσπόζουν δύο χώροι πρασίνου. Ο πρώτος, συνηθισμένος. Τον συναντάς και σε άλλους δήμους. Ενα γηπεδάκι ποδοσφαίρου 5x5, όπου τα πιτσιρίκια απολάμβαναν αμέριμνα το «ρεπό» τους πριν από το βάρβαρο δευτεριάτικο ξύπνημα. Δίπλα του ακριβώς ένας άλλος, πρωτότυπος για τα αθηναϊκά δεδομένα, χώρος· ο πρώτος δημοτικός λαχανόκηπος Αγίου Δημητρίου, του οποίου τα εγκαίνια συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον δεκάδων κατοίκων της περιοχής. Μπορεί σε διάφορες μεγαλουπόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής οι δημοτικοί λαχανόκηποι να διαθέτουν ήδη ιστορία δεκαετιών, πανελλαδικά όμως είναι μετρημένοι στα δάκτυλα. Στα όρια δε της πρωτεύουσας συναντώνται μονάχα στο δήμο Αθηνών και σε αυτόν του Αμαρουσίου. Από τις πλέον ελπιδοφόρες πρωτοβουλίες της συγκεκριμένης Δημοτικής Αρχής, η παραχώρηση 45 μικρών κήπων (30 τμ. ο καθένας) σε ισάριθμους ανέργους, πολύτεκνους, χαμηλοσυνταξιούχους και μέλη μονογονεϊκών οικογενειών, τους δίνει στο εξής τη δυνατότητα να φυτεύουν τα δικά τους οικολογικά κηπευτικά προϊόντα. Εκτός από τα ψυχολογικά οφέλη που θα αποκομίσουν από την καθημερινή απασχόληση σε αυτά, στόχος είναι και η αποσυμπίεση των ισχνών εισοδημάτων τους. Ταυτόχρονα, θα συνδράμουν συμμετοχικά και σε μια άλλη αξιέπαινη πρωτοβουλία της Δημοτικής Αρχής, καθώς το 10% της παραγωγής τους θα αποδίδεται στο νεοσύστατο κοινωνικό παντοπωλείο. Πέρα από την εξοικείωση των κατοίκων σε θέματα που σχετίζονται με την αστική γεωργία, η πρωτοβουλία αναμένεται να βελτιώσει το μικροκλίμα της περιοχής, αλλά και να ενθαρρύνει την ανταλλακτική νοοτροπία ανάμεσα στους συμμετέχοντες. Η άρδευση για τα δύο περίπου στρέμματα θα γίνεται από γεώτρηση, ενώ ο δήμος θα προσφέρει στους δικαιούχους τόσο τα εργαλεία όσο και την τεχνογνωσία εξειδικευμένων γεωπόνων. Οι τελευταίοι, μάλιστα, έδωσαν το «παρών» στα εγκαίνια, φυτεύοντας τα πρώτα λαχανικά και δίνοντας τις απαραίτητες συμβουλές στους παριστάμενους δικαιούχους. «Πρωτοβουλίες σαν κι αυτήν έχουν άμεσο στόχο να αξιοποιήσουν τον ανεκμετάλλευτο δημόσιο χώρο», ανέφερε μεταξύ άλλων η δήμαρχος Αγίου Δημητρίου Μαρία Ανδρούτσου. Δεδομένου πως πριν από λίγο καιρό υπήρχε στην ίδια έκταση ένας εγκαταλελειμμένος σκουπιδότοπος, ο στόχος της επετεύχθη και με το παραπάνω. Και από ό,τι φαίνεται, η «πράσινη ιστορία» δεν θα σταματήσει στους λαχανόκηπους. Ο δήμος ήδη σχεδιάζει τη διάθεση 192 κάδων οικιακής κομποστοποίησης, όπως επίσης και τη δημιουργία βοτανικού κήπου με φυτά και βότανα της Μεσογείου.

mku { {qªuj{ u Οι κρίσεις τελειότητας που θα σε πιάνουν αυτή την εβδομάδα, Κριέ, δεν σου πάνε καθόλου, κοίτα να τις περιορίσεις. Και μην κάνεις τον Μακιαβέλι προκειμένου να πείσεις τα παιδιά σου να φάνε φακές, μερικά πράγματα έρχονται με πιο εύκολο και φυσικό τρόπο από αυτόν που νομίζεις. Η σχέση σου φαίνεται να είναι δουλειά ολόκληρη, Ταύρε, οπότε, αν είσαι άνεργος, από μια άποψη καλά κάνεις. Μην το παίρνεις τοις μετρητοίς βέβαια αυτό. Και μην ξεχνάς να έχεις συνέχεια στο μυαλό σου τα όριά σου και πώς καμιά φορά ο σύντροφός σου τα ξεπερνάει. Θυμάσαι που είχες αντοχές υπερήρωα, Δίδυμε, και έτρεχες να προλάβεις δουλειές πιο γρήγορα και από σφαίρα; Ε, πάνε αυτές, εξαντλήθηκαν - πόσο να κρατήσουν άλλωστε; Κοίταξε τώρα να κάνεις οικονομίες δυνάμεων, γιατί αφενός πρέπει να χαλαρώσεις, αφετέρου η δουλειά ενός ήρωα δεν τελειώνει ποτέ, μην το ξεχνάς. Πιάσε πινέλο και μπογιά και θα δεις ότι μόνο φωτιές θα ζωγραφίζεις, Καρκίνε, καθώς η δημιουργικότητά σου έχει πάρει τρελή φωτιά και είναι τόσο δυνατή που μόνο η κυριολεξία θα την εκφράζει. Εναλλακτικά, πιάσε την κιθάρα, πάλι όμως μόνο το “Fire water burn” θα παίζεις. Η εβδομάδα ευνοεί τα εν οίκω σου, Λέοντα, και δείχνει πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος σου σε αυτό. Σου δίνει και μια φρέσκια οπτική πάνω στο θέμα, φρέσκια σαν τα νερά όπου κολυμπάνε τα γατόψαρα, πριν βγουν στον ωκεανό και τα φάνε οι φάλαινες. Γίνεται μια αναδιοργάνωση, Παρθένε, στα χαρτιά, στο μυαλό και στο desktop σου, και ξέρεις πολύ καλά ότι η αναδιοργάνωση είναι το συνώνυμο του χάους. Κράτα γερά, οργανώσου σωστά και θα ωφεληθείς. Αν μη τι άλλο, από την κατασκοπεία στο παρελθόν σου. Ο κόσμος χάνεται και ο Ζυγός χτενίζεται, όπως μαθαίνω. Ασχολείται με πράγματα όπως

το πώς να αγοράσει καινούργιο τρίφτη από το Amazon, ενώ δεν έχει λεφτά να πάρει τυρί. Καλό είναι, Ζυγέ, να σκεφτείς ξανά τις οικονομικές σου προτεραιότητες, διότι το βλέπεις και μόνος σου ότι οι θεοί του χρήματος δεν συγχωρούν. Ο Ηλιος φέγγει προς τη μεριά σου, Σκορπιέ, ζεσταίνει δηλαδή τη συγκέντρωση, την οργανωτικότητα, τη δραστηριότητά σου. Θα δεις προτζεκτάκια που έχεις αφήσει καιρό να ξαναπαίρνουν μπρος, λες και έβγαλαν πόδια μόνα τους και άρχισαν να τρέχουν. Τρέχα και εσύ, τι περιμένεις; Ετοιμάσου για μεγάλο πάρτι το Σάββατο, Τοξότη. Μη φοβάσαι για τα διαδικαστικά, συγκεντρώσου στο να είσαι η λαμπερή βερσιόν σου. Η αναγνώριση και η επιτυχία είναι δεδομένες. Θα είσαι σταρ, πρότυπο, πρώτο θέμα επικαιρότητας! Φρόντισε να μας βγάλεις ασπροπρόσωπους, κρυφό πάρτι άνιμαλ. Πρόσεχε τις κακές παρέες, Αιγόκερε. Θυμάσαι που σου το έλεγε η μητέρα σου και δεν την άκουγες; Να τώρα που θα παίξουν βασικό ρόλο σε αυτό το θέατρο που έχεις για καθημερινότητα. Θυμήσου όμως ότι λειτουργεί και ανάποδα: Οι καλοί φίλοι είναι που θα σε ανεβάσουν. Οι κόποι σου έχουν βγάλει καρπούς, Υδροχόε, και μάλιστα αρκετά ζουμερούς, mutatis mutandis. Αλλά ήταν και μεγάλοι οι κόποι, μήπως λοιπόν θα έπρεπε να περάσεις μια βδομαδούλα, ας πούμε, μόνο να το απολαμβάνεις; Πριν ξεκινήσεις καμιά καινούργια τρελή περιπέτεια, εννοώ. Σε πιάνει μια μανία να γυρνάς σαν σβούρα μέσα στο σπίτι σου, Ιχθύ, και δεν μπορείς να το εξηγήσεις. Θα σου το εξηγήσω εγώ, είναι που θέλεις να ταξιδέψεις και η έλλειψη χρημάτων σε κάνει να μην το σκέφτεσαι καν ευθέως. Βάλε, λοιπόν, τα πράγματα στη θέση τους και κανόνισε με υπομονή κάποιο ταξίδι που να μπορείς να κάνεις. m ¸ ± À° r ¸

j ½³ ¸ Ài ³¸ Àµ ¸ ÀÀÀAGIANNOPOULOS

METROPOLISNEWS GR

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

::: 0(75232/,635(66 *5

vinjst°Àvªtst°

n·tuoisÀ»°j˹»°j

Οταν θα ξαναβρεθείς σε στάση λεωφορείου και δεν θα ξέρεις πώς να σκοτώσεις το χρόνο σου, απλά κοίτα το ρολόι σου: σε περίπτωση που έχεις αγοράσει το Kisai Maze, θα χρειαστείς αρκετά λεπτά μέχρι να καταλάβεις τι ώρα έχει πάει. Οι πάντα ευρηματικοί Ιάπωνες σκέφτηκαν πόσο χρήσιμο είναι να δυσκολεύεσαι να καταλάβεις τι γράφει το ρολόι που φοράς και δημιούργησαν γρίφους για να το εφαρμόσουν και στην πράξη. Ετσι, στον καρπό σου εμφανίζονται μπερδεμένες κουκκίδες, εκτός και αν πατήσεις το «κουμπί της Αποκάλυψης» που φανερώνει φυσιολογικά και ευανάγνωστα νούμερα. Ενσωματώνει ακόμα ξυπνητήρι, φωτάκι, διατίθεται σε οκτώ χρώματα και κοστίζει 107 ευρώ. www.tokyoflash.com

vj¹ª¹°»lª¹tÀ°»tÀio»¹ Η συμβουλή «πότε μην παίρνεις δώρο ρούχα σε κοπέλα» αποτελεί απόσταγμα σοφίας αιώνων και πρέπει πάντα να την εφαρμόζεις. Δεν ισχύει, ωστόσο, το ίδιο και για τα κοσμήματα και ειδικά τα χειροποίητα. Σε περίπτωση, για παράδειγμα, που η φίλη σου είναι λάτρης των ρετρό videogames, πρώτον, παντρέψου την και, δεύτερον, αγόρασέ της τα σκουλαρίκια-μικρογραφία χειριστηρίου Atari 2600. Εχουν μήκος ενός εκατοστού, ο λεβιές τους με λίγη προσοχή κουνιέται, ενώ, αν ζηλεύεις, κυκλοφορούν και σε μανικετόκουμπα για να είστε ασορτί. Αμφότερα κοστίζουν κάτι λιγότερο από 20 ευρώ και ενδέχεται να έχουν μικροδιαφορές σε σχέση με τη φωτογραφία, αφού κατασκευάζονται στο χέρι. www.etsy.com

µ¹sjÀs¹s»ki

ͬ |Á |

Θέλεις την επόμενη φορά που θα πας στο βουνό για σκι να μην κρυώνεις καθόλου και παράλληλα να κερδίσεις το βραβείο του πιο κακόγουστα ντυμένου τύπου; Είχες πρότυπό σου τον Baxter τον μύγα από τα Χελωνονιντζάκια, αλλά ποτέ δεν σου αγόρασαν το κοστούμι του; Μη στεναχωριέσαι και μην απελπίζεσαι: το μπουφάν της φίρμας “AI - Riders on The Storm” είναι εδώ, κουμπωμένο και ζεστό. Οπως μπορείς να δεις και στη φωτογραφία, καλύπτει όλο το σώμα σου από τη μέση και πάνω, καθώς και το κεφάλι, αφήνοντας έξω τον παγωμένο αέρα αλλά και το κονφετί τις απόκριες. Διαθέτει επίσης ενσωματωμένα γυαλιά, φούντα στο κεφάλι και τιμή που φτάνει μόλις τα 350 ευρώ. www.ai-storm.com

¶tu»¹iÀ°»tÀ»°i¾ Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να γυρνάς σπίτι σου ύστερα από μια κουραστική μέρα και να απολαμβάνεις ένα ζεστό χαλαρωτικό μπάνιο. Εχοντας αυτή την εικόνα στο μυαλό τους, οι άνθρωποι της Fred and Friends δημιούργησαν το Mister Tea Infuser, τον πιο ντιζαϊνάτο τρόπο για να απολαύσεις το τσάι σου. Με σχήμα ανθρώπου που χαλαρώνει στην μπανιέρα του, βάζεις στο παντελόνι του τσάι, χαμομήλι ή ό,τι άλλο αφέψημα θέλεις, τον βυθίζεις στην κούπα σου και απλά απολαμβάνεις συνδυασμό γεύσης και θεάματος. Ιδανική αγορά ενόψει του χειμώνα που έρχεται, τόσο για προσωπική χρήση όσο και για μίνι δώρο, αφού η τιμή του δεν ξεπερνάει τα 8 ευρώ. www.amazon.com

Τις ημέρες της τιμής και της δόξας, οι νίντζα φρόντιζαν να διατηρούν την τάξη στην ιαπωνική γη και να προστατεύουν τον αυτοκράτορα και τους ευγενείς. Κάτι που είναι αρκετά δύσκολο να κάνεις σήμερα, μια και αν κυκλοφορείς με σπαθιά και «αστεράκια» στο δρόμο το πιθανότερο είναι να καταλήξεις στη φυλακή ή στο τρελοκομείο. Ευτυχώς όμως για την υπόληψή σου, πάντα υπάρχει η διέξοδος του ψυγείου χάρη στα «αστεράκια»μαγνήτες της Megawing. Γράφεις ό,τι θέλεις σε ένα χαρτί, το συγκρατείς πάνω στο ψυγείο σου και όλα τα σημαντικά μηνύματα παραδίδονται στους παραλήπτες τους με ασφάλεια. Ή απλά τα κοιτάς και γελάς με τους φίλους για το πώς έδωσες 13 ευρώ για να αγοράσεις τα πιο τέλεια και ταυτόχρονα άχρηστα μαγνητάκια στον κόσμο. Και μην ξεχνάς: μόνο ένας νίντζα μπορεί να σκοτώσει έναν άλλο νίντζα! www.amazon.com

42!).).'À'2/5.$

::: 0(75232/,635(66 *5

»tÀnjµi´tÀjª¿»lni»¹mt Πριν από 25 χρόνια, όταν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι ανέλαβαν την προεδρία του μπασκετικού Παναθηναϊκού (και των άλλων ερασιτεχνικών τμημάτων), η ομάδα είχε περάσει ήδη στα μετόπισθεν του ελληνικού πρωταθλήματος, επισκιασμένη από τους γίγαντες εκ Θεσσαλονίκης. Χρειάστηκαν έξι χρόνια και η απόκτηση μεγάλων παικτών, όπως του Νίκου Γκάλη και του Στόγιαν Βράνκοβιτς, για να καταφέρει ο Παναθηναϊκός να χτίσει μια μεγάλη ομάδα που θα πρωταγωνιστούσε έκτοτε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εν έτει 2012, ένας άλλος Γιαννακόπουλος ανέλαβε την ομάδα σε μια επίσης δύσκολη συγκυρία. Αυτή τη φορά, όμως, τα στοιχήματα είναι διαφορετικά: ο Παναθηναϊκός του 1987 έπρεπε να βγει από την αφάνεια. Ο Παναθηναϊκός του 2012 καλείται να μην ξανακυλήσει σε αυτήν, έπειτα από ένα καλοκαίρι μαζικής φυγής - παικτών και προπονητή. Η παρτίδα όντως σώθηκε κάπως μέσα στο καλοκαίρι, καθώς το Τριφύλλι απέκτησε παίκτες με αθλητικά προσόντα και ταλέντο (εντάξει, πήρε και τον Αρμστρονγκ). Και αυτό αποδείχτηκε με αξιοπρεπείς εμφανίσεις. Η ομάδα πούλησε ακριβά το τομάρι της στην έδρα της Ρεάλ και δυσκολεύτηκε, κέρδισε όμως την Καντού στο ΟΑΚΑ (το παιχνίδι με την Ολίμπια δεν το προλάβαμε). Αν νομίζετε ότι ο Ομπράντοβιτς θα τα πήγαινε καλύτερα με ένα ρόστερ που έχει 13 νέους παίκτες, είναι δικαίωμά σας. Ενα καλύτερο επιχείρημα θα υποστήριζε ότι, αν παρέμενε ο Ομπράντοβιτς, δεν θα είχαμε το ξεπουπούλιασμα του ρόστερ, ωστόσο πάλι με το “what if...” δεν κερδίζουμε και πολλά πράγματα. Κάπως έτσι, ανέτοιμη, οδηγήθηκε η ομάδα στο ντέρμπι των αιωνίων. Και κάπως

έτσι, έχασε. Ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος και πιο «δεμένος», μια και διατήρησε το βασικό του κορμό το καλοκαίρι. Οπως και να έχει, το Τριφύλλι θέλει ακόμα πολλή δουλειά. Μπορείς να μειώσεις τα λάθη και να βγάλεις ελεύθερα σουτ αναπτύσσοντας αυτοματισμούς. Μπορείς να βελτιωθείς στην άμυνα, ώστε να μην επιτρέψεις στον αντίπαλο να σου βουτήξει ξανά πέντε συνεχόμενα επιθετικά ριμπάουντ. Μπορείς να μάθεις ακόμη και στον Λάσμε να βάζει βολές - εδώ έμαθε ο Σοφοκλής. Αυτό που χρειάζεται ακόμη περισσότερο, όμως, είναι αυτοπεποίθηση. Οι rookies του ΠΑΟ αγωνίζονται στη σκιά μιας μυθικής ομάδας και προς το παρόν φαίνεται πως δεν έχουν πίστη στις δυνάμεις τους. Θα καταφέρουν ο προπονητής ή/και οι δύο «παλιοί» (Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής) να τους εμπνεύσουν; ΥΓ: Ας ελπίσουμε ότι ήταν το τελευταίο ντέρμπι των αιωνίων δευτεριάτικα, ώρα 18:45. Το μπάσκετ είναι ήδη απαξιωμένο στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται η διοργανώτρια αρχή να του σκάψει πιο βαθύ λάκκο... v ® À» ¸ ¸ ±

ȅȀȉȍǺȇǿȅȊ

jªu²ªt´jumtÀtsj¹ªt À Τι όμορφη εβδομάδα ήταν και αυτή, ρε Σύγγαυροι; Πάρτι στο μπάσκετ τη Δευτέρα, μέσα στο σπίτι του δευτεραθλητή Ελλάδας. Διπλό πειραιώτικο και αλανιάρικο στο ποδόσφαιρο την Τετάρτη, μέσα στη φωλιά των πρωταθλητών Γαλλίας... Μπορεί η νίκη στο κλειστό του ΟΑΚΑ να ήταν αναμενόμενη, λόγω της δεδομένης πλέον διαφοράς δυναμικότητας των δύο ομάδων, η επικράτηση όμως στο Μονπελιέ και ο χιτσκοκικός τρόπος με τον οποίο ήρθε μας αποτέλειωσε! Εν μέσω πανηγυρισμών, θα εστιάσω σε δύο τινά. Πρώτον, στην εύλογη ανησυχία για την προβληματική εικόνα της ομάδας. Μίας ομάδας που για 70 σχεδόν λεπτά περίμενε στο ένα τέταρτο του γηπέδου τούς -όχι και τόσο τρομερούς- αντιπάλους και δεν μπορούσε να ανταλλάξει πάνω από δύο συνεχόμενες πάσες. Μηδέν πρέσινγκ, καμία ανάπτυξη από τα πλάγια, δυσλειτουργία στα αμυντικά χαφ. Για τον Μασάντο τον Αστειόπουλο τα έχω ξαναπεί. Οσο και να ελπίζω στη διάψευση, η παρουσία του ενισχύει την πεποίθησή μου ότι το παλικάρι με τα τατουάζ απλά δεν κάνει. Ο Ζαρντίμ έσωσε την παρτίδα στο τελευταίο λεπτό (του την έσωσε ο Μήτρογλου για την ακρίβεια), αλλά πέρα από τις όποιες αστοχίες της διοίκησης, θα πρέπει και αυτός να αρχίσει να καταθέτει τα πρώτα δείγματα από την αγωνιστική νοοτροπία που θέλει να περάσει στην ομάδα. Η νοοτροπία που απλώθηκε πάντως στο χορτάρι του «Λα Μοσόν» δεν ενδείκνυται για Ολυμπιακό. Το δεύτερο στοιχείο που μου αποτυπώθηκε είναι η αντίδραση του υπέρτατου Μήτρογλου όταν πανηγύριζε το γκολ του θριάμβου μπροστά από τους 1.200 αλαφιασμένους οπαδούς μας στο πέταλο. Για τους υπόλοιπους, μια απλή στιγμή πανηγυρισμού. Για εμάς, γνήσιες Ολυμπιακές και ανεπανάληπτες «στιγμές της δόξας του, χαρές δικές μας...». ª ½¸± Àµ ±

ȅȀȉȍǺȇ,2<

vªts¹iÀ·t´´i Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας του δεύτερου καταστήματός του, που άνοιξε τις πύλες του στο Εμπορικό Κέντρο River West στη Λεωφόρο Κηφισού, γιορτάζει το Apple Premium Reseller κατάστημα iStorm. Με εύκολη πρόσβαση από τον Πειραιά έως τα Βόρεια Προάστια μέσω του άξονα Κηφισού, άμεση σύνδεση με το σταθμό μετρό Αιγάλεω -με το mini bus του εμπορικού κέντρου- και δωρεάν parking για όλους, το κατάστημα iStorm στο Εμπορικό Κέντρο River West έγινε πολύ σύντομα προορισμός για όλους τους φίλους της Apple, που θέλουν να εξυπηρετηθούν σύμφωνα με τα υψηλά πρότυπα του iStorm, χωρίς να επισκεφτούν το κέντρο της Αθήνας. Με την ευκαιρία των γενεθλίων του καταστήματος iStorm στο River West, έως και το Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012, οι πελάτες του μπορούν να επωφεληθούν από τη δυνατότητα αγορών σε έως 18 άτοκες δόσεις με χρήση πιστωτικής κάρτας, όποιο κατάστημα και εάν επιλέξουν για τις αγορές στους.

nik¹ Àj¹ni°»jÀjsi Με σημείο αναφοράς τον πελάτη και τη σχέση μαζί του, o OTE παρουσιάζει την καινούργια εταιρική του επικοινωνία και μπαίνει σε μια νέα εποχή, αναλαμβάνοντας μία δέσμευση προς όλους: «Μαζί, είμαστε ένα». Η καθημερινότητα των πελατών γίνεται έμπνευση για την περαιτέρω εξέλιξη των προϊόντων και των υπηρεσιών του ΟΤΕ και την παροχή ολοκληρωμένης εξυπηρέτησης. Το κεντρικό μήνυμα της νέας εταιρικής τοποθέτησης, «Μαζί, είμαστε ένα», αποτυπώνει την πελατοκεντρική φιλοσοφία της εταιρείας. Με οικονομικές προτάσεις, όπως τα προγράμματα OTE Double Play, προσιτή ψυχαγωγία, όπως ο ΟΤΕ ΤV, και σύγχρονη εξυπηρέτηση, ο ΟΤΕ έρχεται ακόμη πιο κοντά στον πελάτη και επιδιώκει με αξιοπιστία, αμεσότητα και ειλικρίνεια να αποτελεί την πρώτη του επιλογή για ποιοτική επικοινωνία.

°usjvl°Àjslnjª¿°l Roadshows για την παρουσίαση των Windows 8 σε επαγγελματίες που ασχολούνται με την εμπορία και πώληση προϊόντων λογισμικού και hardware oργανώνει η Microsoft Ελλάς. Στόχος των παρουσιάσεων αυτών είναι η γνωριμία και η εξοικείωση των συγκεκριμένων επαγγελματιών με τη νέα έκδοση του λειτουργικού συστήματος της Microsoft. Εκτός από τα Windows 8, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν για το Office 2013, την επόμενη έκδοση της σουίτας γραφείου της Microsoft, καθώς και για τον Windows Server 2012, ο οποίος ήδη διατίθεται στην αγορά.

::: 0(75232/,61(:6 *5

·jª¹°°t»jªt ¯jmi²iªt° Στη δημιουργία ενός νέου, μονόφυλλου λογαριασμού, πιο κατανοητού, εύχρηστου και φιλικού προς το Περιβάλλον προχώρησε η ΔΕΗ. Ο νέος λογαριασμός δημιουργήθηκε με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση των αναγκών των Πελατών και ο σχεδιασμός του βασίστηκε σε αποτελέσματα Ερευνας Καταναλωτών που διενήργησε η Επιχείρηση, σχετικά με την ενημέρωση που επιθυμούν να λαμβάνουν οι Πελάτες μέσω του λογαριασμού τους και την ιεράρχηση των σημαντικότερων για αυτούς πληροφοριών. Συγκεκριμένα, στην μπροστινή όψη του εντύπου διακρίνονται με μια γρήγορη ματιά τα πιο σημαντικά στοιχεία του λογαριασμού (όπως το συνολικό ποσό πληρωμής, οι χρεώσεις συνοπτικά, η συνολική κατανάλωση ρεύματος, η ημερομηνία λήξης του λογαριασμού) και στην πίσω όψη του εντύπου εμφανίζονται αναλυτικά όλες οι χρεώσεις του λογαριασμού που αναφέρονται στην μπροστινή όψη, έτσι ώστε οι πελάτες να μπορούν εύκολα και με ακρίβεια να γνωρίζουν πώς υπολογίστηκαν οι χρεώσεις για το ηλεκτρικό ρεύμα που κατανάλωσαν και οι χρεώσεις υπέρ τρίτων.

::: 0(75232/,635(66 *5

µ¹iÀjsiÀmi´u»jªtÀiuª¹t Με το σύνθημα «Πιστεύουμε σε ένα καλύτερο αύριο» το Σύστημα της Coca-Cola στην Ελλάδα (Coca-Cola Hellas & Coca-Cola Τρία Εψιλον) ένωσε τις δυνάμεις του για την ανακαίνιση και αναβάθμιση επταώροφου ξενώνα αστέγων που λειτουργεί ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός σε συνεργασία με το Υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Πρόνοιας, στο κέντρο της Αθήνας. 160 εργαζόμενοι μαζί με τις οικογένειες και φίλους τους, άφησαν στην άκρη τα ρούχα «του γραφείου», και με την καθοδήγηση έμπειρων τεχνιτών έβαψαν τους χώρους του ξενοδοχείου που έχει παραχωρηθεί από το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και λειτουργεί ως ξενώνας αστέγων από το 2007, φιλοξενώντας σήμερα περίπου 90 άτομα, εκ των οποίων 15 οικογένειες με παιδιά.

t¹Àµ¹µis»j°Àlª²isÀnjÀ¼¿ªi Το νέο video game Skylanders Giants κυκλοφόρησε και το WIND F2G προσφέρει συναρπαστικά δώρα για όλους. Στο πλαίσιο της κυκλοφορίας του παιχνιδιού, το WIND F2G διεξάγει διαγωνισμό μέσω του www.f2g.gr με δώρα 2 consoles Sony PlayStαtion 3 και 30 φιγούρες skylanders που ζωντανεύουν στην κονσόλα. Οι θαυμαστές των Skylanders Giants έχουν την ευκαιρία να λάβουν μέρος σε ακόμα ένα διαγωνισμό μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού LOVE RADIO με δώρα ένα videogame Skylanders Giants και επιπλέον 20 φιγούρες skylanders που ζωντανεύουν στην κονσόλα.

iu°»lªt¹Àj´jµvt¹ Η ΑΒ Βασιλόπουλος διαβεβαιώνει τους καταναλωτές της ότι δεν διαθέτει προς πώληση προϊόντα που έχουν ξεπεράσει την αναγραφόμενη ημερομηνία λήξης. Κατά την πάγια πολιτική της εταιρείας, τα τρόφιμα που πωλούνται στα καταστήματά της ανταποκρίνονται τόσο στους αυστηρούς ελέγχους που εφαρμόζει, όσο και στις αυστηρές προδιαγραφές που έχουν τεθεί από την ελληνική νομοθεσία. Ειδικά για τα τρόφιμα τα οποία βρίσκονται κοντά στην ημερομηνία λήξης τους, η ΑΒ Βασιλόπουλος διαθέτει και εφαρμόζει ήδη ένα πλήρες πρόγραμμα διαχείρισής τους. Τα προϊόντα αυτά πωλούνται με μειωμένη τιμή και ειδική σήμανση και στην περίπτωση που δεν διατεθούν, αποσύρονται πριν παρέλθει η ημερομηνία λήξης.

ÑÐåªÐåÍªÇÌ|ÎË | ª |ÇÍªÊ Ð ÇÏ ªÍ ªÐÇ~ÇÉ

Την ανάγνωση της αγαπημένης μου επιστημονικής είδησης. Κάτι για εξωσωματική και τρεις γονείς έλεγε ο τίτλος και έπρεπε οπωσδήποτε να μάθω τη συνέχεια. Ερευνητές, λέει, κατόρθωσαν να ανταλλάξουν το μιτοχονδριακό DNA ανάμεσα σε μη γονιμοποιημένα ωάρια από διαφορετικές δότριες οδηγώντας στη γέννηση υγιών εμβρύων. Η τεχνική, η οποία ουσιαστικά εμπλέκει τρεις «γονείς» στη διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης, εγείρει ζητήματα δεοντολογίας και προς το παρόν δεν μπορεί να δοκιμαστεί κλινικά. Υπόσχεται, όμως, να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο για τη μετάδοση σοβαρών ασθενειών που ένα παιδί μπορεί να κληρονομήσει από τη μητέρα του. Τζάμπα φασαρία, λέω εγώ. Αφού δεν μπορεί να εφαρμοστεί κλινικά, τι συζητάμε τώρα.

Την παρακολούθηση του αγώνα του Ολυμπιακού την περασμένη Τετάρτη. Ε, είδα σχεδόν μέχρι το 85’. Στα κλεφτά δηλαδή, μια και το ζάπινγκ είναι από τα αγαπημένα μου σπορ. Διάβασα και τα σχόλια κάποιων φίλων Γαύρων στο Facebook που δεν ενθουσιάστηκαν με την απόδοση της ομάδας τους και είπα να το κλείσω. Επειτα από λίγο αγνόησα κάτι φωνές που ακούστηκαν στην πολυκατοικία. Θεώρησα απίθανο να αφορούν τον αγώνα και υπολόγισα ότι θα είχε λήξει μέχρι εκείνη την ώρα. «Μα στο 91;» αναρωτήθηκα το πρωί που διάβαζα τις ειδήσεις της ημέρας. Να μπει γκολ στο 91; «Αυτή είναι η αξία του ποδοσφαίρου», σαν να ακούω τον πατέρα μου στα αυτιά μου. Να βλέπεις μέχρι το τελευταίο λεπτό». Ε, τελικά δίκιο έχει.

ȢΤο ποτήρι κρασί που έπινα το περασμένο Σάββατο στο Λουκούμι. Η πλατεία Αβησσυνίας έχει πια άλλη μορφή μετά τη φανταστική ταράτσα του μαγαζιού και τις μουσικές του δικού μας Νικήτα Καραγιάννη. Η θέα τέλεια, το κρασί πολύ ωραίο, η παρέα ιδανική. Η ψύχρα, ωστόσο, που σιγά σιγά άρχισε να πέφτει στους ώμους μας δεν μας άφησε να χαρούμε όσο θα θέλαμε το φεγγαρόφωτο. Τουλάχιστον προλάβαμε. Την τελευταία νύχτα του Οκτωβρίου που μπορούσες να καθίσεις στην ταράτσα χωρίς πουλόβερ, ήμασταν εκεί και δώσαμε το σύνθημα για το χειμώνα με τον καλύτερο τρόπο.

s¸ r ¸Àn¸ r N MASTORAKOU METROPOLISNEWS GR