n ÀM APPÀ À Ài ® ¸
µ r µ r r ÀÀÀÀÀÀÀÀ v ® ® À i i ± À ÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀ ° ³³ ¸À m mr r©© ©©¸ ÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀÀ l ±¸ À m m ¬ À À ÀÀÀÀ ¼®½ ½ ¸À ¸À n r r r ¸ ¸ À ÀÀÀÀÀÀÀÀ j ® ° ¸ ¸ ¸r r À À À ¼ ½® ½® ® À ° r r r
j ¸ ÀÀ & SOCIALÀMEDIA II
COMING SOON Í x Í Í Í
i À À´ ± À ½ À¸ r xx Í
¸À Àmi´tmi¹ª¹
Í+#20-.-*'1Íz Ív z ~Ñ Í Í~ z v v Í v ~ ÍÍÍ
metropolis@metropolisnews.gr
Ιδιοκτησία - Εκδοση: ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΣ EΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Εδρα: Κύπρου 12Α Τ.Κ. 183 46 - Μοσχάτο, τηλ. 210 4823977 v Διεύθυνση Eκδoτικής & Επιχειρηματικής Ανάπτυξης: Κώστας Τσαούσης Project Manager: Βίκτωρας Δήμας
Quiz:
Διεύθυνση Εκδοσης: Νατάσα Μαστοράκου, Νικήτας Καραγιάννης v Ειδικός Σύμβουλος: Θάνος Τριανταφύλλου v Σύνταξη: Ανδρέας Γιαννόπουλος, Ντίνος Ρητινιώτης, Χρήστος Τσαπακίδης v Στην έκδοση συνεργάζονται οι: Λένα Βλασταρά, Αθηνά Δεληγιάννη, Αθως Δημουλάς, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Μαρίνα Κατσάνου, Ηλίας Κολοκούρης, Κίκα Κυριακάκου, Βασίλης Νέδος, Χρήστος Ξανθάκης, Σταύρος Πετρόπουλος, Μαργαρίτα Πουρνάρα, Γιώργος Ρομπόλας, Κωνσταντίνος Σινάτρα, Ειρήνη Σουργιαδάκη, Βούλα Σουρίλα, Αλέξανδρος Χαντζής v Δημιουργικό: Θάνος Κατσαΐτης v Διαφήμιση: Χρήστος Τσαούσης, Εμμανουέλα Χειρακάκη v Φωτογραφίες: AFP v Εκτύπωση: «Καθημερινές Εκδόσεις» Α.Ε. www.metropolispress.gr
+CRPMNMJGQÍ.PCQQ
u
4 ǿȅȊȁǿȅȊ
::: 0(75232/,635(66 *5
n¹iÀi´´lÀni»¹iÀ µ¹iÀ»lsÀi²lsi
Πώς αλλάζει η τεχνολογία τον τρόπο με τον οποίο ανακαλύπτουμε, εξερευνούμε και τελικά βιώνουμε την πόλη μας; Η δυνατότητα να βλέπουμε εικόνα και βίντεο στην οθόνη του smartphone μας διαμορφώνει πρακτικά ένα εντελώς καινούργιο περιβάλλον, με ανεξάντλητες ακόμη δυνατότητες για την ενημέρωση, την ψυχαγωγία και τη διευκόλυνση της ζωής του χρήστη του τηλεφώνου, ο οποίος αποκτά πια μια σχέση συμβιωτική με τη συσκευή του. Με βάση αυτή τη λογική και τη σύγχρονη αντίληψη πλοήγησης στη γνώση που φέρνουν τα mobile media, σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε ο πρώτος video οδηγός για την πόλη της Αθήνας, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες της πόλης -και όχι μόνο- να δουν, να κατανοήσουν και να προσεγγίσουν μια σειρά από προτάσεις που σχετίζονται με υπηρεσίες, προϊόντα, χώρους, διασκέδαση, ψυχαγωγία και ενημέρωση. Ο οδηγός αυτός λέγεται m.app, διατίθεται ήδη από το App Store δωρεάν (διεύθυνση iTunes: http://bit.ly/ MW1lCr) και αλλάζει τον παραδοσιακό τρόπο με τον οποίο ένας καταναλωτής κάνει τις εμπορικές και ψυχαγωγικές του επιλογές. Η Αθήνα, οι άνθρωποί της, οι αξίες και η ποιότητά της, όπως καταγράφονται από τη “Metropolis”, χαρτογραφούνται δυναμικά και παρουσιάζονται με έναν καινούργιο οπτικοποιημένο τρόπο. Η πληροφορία πλέον «σερβίρεται» στον κάτοχο του smartphone ή του tablet σύμφωνα με το σημείο στο οποίο βρίσκεται και τα ενδιαφέροντα που ο ίδιος δηλώνει. Οχημα για την παρουσίαση της πληροφορίας αυτής αποτελεί το video, με την αισθητική των MStories να αποτελεί οδηγό, πάντοτε όμως με κυρίαρχο το δημοσιογραφικό αισθητήριο.
Ανθρωποι με όραμα, αξία και δημιουργικότητα προσκαλούν κυριολεκτικά όλους εμάς να επισκεφτούμε το χώρο τους, να αξιοποιήσουμε την υπηρεσία τους, να δοκιμάσουμε τα προϊόντα τους, να γευτούμε, να αισθανθούμε και να βιώσουμε την εμπειρία. Οι χώροι, τα προϊόντα και οι δραστηριότητες στην πόλη απεικονίζονται ως σημεία στο χάρτη και προσδιορίζονται ανάλογα με την κατηγορία στην οποία ανήκουν. Ο χρήστης κινείται μέσα στην εφαρμογή και προσαρμόζει την τελική επιλογή ανάλογα με τις ανάγκες του, έχοντας τη δυνατότητα συνολικής πρόσβασης και επιλογής στις κατηγορίες και, βέβαια, αναζήτησης μέσα σε αυτές. Oι κατηγορίες, επιλεγμένες και αυτές: Mpoints, Ζωή και Πόλη, Μουσική, Θέατρο, Βιβλίο, Σινεμά, Εκθέσεις και Τεχνολογία. Επιστρέφοντας στην αρχική τοποθέτηση ότι τα mobile media έχουν αναπροσαρμόσει τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιείται η παροχή και η πρόσληψη της πληροφορίας, το m.app έρχεται να προσφέρει ποιότητα στο περιεχόμενο, σεβασμό στην αισθητική και έμφαση στη δημιουργικότητα. Επιπροσθέτως, η εφαρμογή έχει αναπτυχθεί στη βάση μιας αρχιτεκτονικής που επιτρέπει στο χρήστη να απολαμβάνει την ψηφιακή εμπειρία πλοήγησής του στην πόλη, είτε πρόκειται για μια βόλτα που εξαντλείται στον ψηφιακό κόσμο, είτε για έναν πρακτικό οδηγό που οδηγεί σε άμεση επιλογή. Το m.app είναι αποτέλεσμα της σύμπραξης τριών, διαφορετικής προέλευσης φορέων, του www.kathimerini. gr, της Μετρόπολις Εκδοτική (www.metropolispress.gr) και της TopCreations (http://t-c.gr). Σύντομα η εφαρμογή θα κυκλοφορήσει και στο Google Play, καλύπτοντας έτσι και τους κατόχους smartphones με λειτουργικό σύστημα Android.
6
! À À´ ± À½ À¸ r «Τριαντάρης Ελληνας δάσκαλος δημοτικού σε δημόσιο αγγλικό σχολείο του Λονδίνου από το 2010», συστήνεται ο Σίμος* και μας αραδιάζει την εμπειρία του ως εθελοντής των επερχόμενων Αγώνων. «Οφείλω να ομολογήσω πως το μικρόβιο του εθελοντισμού το κόλλησα για τα καλά όταν είδα φίλους και γνωστούς εδώ να παίρνουν μέρος σε -ένα Θεός ξέρει πόσες- εθελοντικές δράσεις. Δεν θα σταματήσω εδώ, για μένα το ταξίδι του εθελοντισμού μόλις ξεκίνησε. Ακούγεται κάπως παράταιρο, αλλά είμαι κι εγώ περήφανος που ζω σε αυτή την πόλη και θα είμαι στο στάδιο να βοηθήσω να κάνουμε αυτούς τους Αγώνες τους καλύτερους. Λένε πως οι εθελοντές είναι το ‘πρόσωπο’ των Αγώνων. Ε, λοιπόν, τότε θα δείξουμε σε όλο τον πλανήτη το καλύτερο χαμόγελό μας. Χωρίς αμφιβολία είναι η καλύτερη ευκαιρία για να αποδείξει κανείς ότι, ακόμα κι αν δεν είναι πρωτ-αθλητής, είναι η κινητήρια δύναμη και ψυχή των Αγώνων και μάλιστα χωρίς υλικά ανταλλάγματα. Ολοι κουβαλάμε τα προβλήματα και τις αγωνίες μας, όμως οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν, είναι και θα είναι η μεγαλύτερη γιορτή του πλανήτη. Ας τα ‘ξεχάσουμε’ για δυο τρεις εβδομάδες και μέσα από την κοινή προσπάθεια αθλητών, διοργανωτών και εθελοντών ας αναδείξουμε το ήθος και τις αξίες του Ολυμπισμού σε καιρούς ιδιαίτερα χαλεπούς. Το χαμόγελο στο πρόσωπο όσων μαθαίνουν ότι είσαι στους Αγώνες και τα θετικά τους σχόλια είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορεί κάποιος να πάρει». Ô© áp ©Ê á © á © ¡ Ò © ©b,DSQNONKHRh© © © â © cÍ©ÏÉ ÍÐËÕÎÓÍ©ËÎ ÎÏË ©ËÏ Ô ËÎ © ©3'$©$".-.,(23i
u
8 ǿȅȊȁǿȅȊ
::: 0(75232/,635(66 *5
α ι δ ύ ο ! ι γ ρ α ί ρ τ 7 κ α λ οκ α ο τ α γι
Το καλοκαίρι απαιτεί ξεκούραση, ήλιο, θάλασσα και πολλή μουσική. Για αυτό και τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για τη συγκεκριμένη εποχή είναι αμέτρητα. Από λαϊκά μέχρι heavy metal και από δημοτικά μέχρι ποπάκια, το καλοκαίρι έχει την τιμητική του, όπως και οι μουσικές συλλογές. Τη δική μας επιλογή, αυτή του Mstories που κυκλοφορεί σήμερα (διαθέσιμο στο κανάλι μας στο youtube), έκανε ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και αποτελείται από επτά αγαπημένα τραγούδια που ερμηνεύουν εκπρόσωποι της νέας σκηνής. Η Αφροδίτη Μάνου στο τραγούδι «Με το καλοκαίρι μάλωσα» βρίσκει την Ηρώ Σαΐα στην ερμηνεία και τον Δημήτρη Σιάμπο στην κιθάρα, ενώ ο Φοίβος Δεληβοριάς στο «Καλοκαίρι θα ’ρθει» συναντά στα πλήκτρα τον Χρίστο Θεοδώρου και στην ερμηνεία τη Βικτωρία Ταγκούλη. Το παλαιότερο «Ενα καλοκαίρι» τραγουδάει η Marina Satti και το «Καλοκαίρι» του Σαββόπουλου ο Gautier παρέα με την κιθάρα του. Και, επειδή το καλοκαίρι ευνοεί τις παρέες, το κλασικό «Καλοκαιράκι» του Νίκου Πορτοκάλογλου ερμηνεύουν οι Ενα Βήμα Μπροστά, την εκδοχή του Μανώλη Φάμελλου για ένα «Φωτεινό Καλοκαίρι» οι 3w.gr και το «Τόσα καλοκαίρια» του Δάκη οι Minor Project.
Í © ¥ © pà © Òp{
,HMNQ©/QNIDBS
Ê á ©Ö ä
Ë ©Êàp ©Ð{ Ò
,@QHM@©2@SSH
3w.gr
Gautier
u
10 ǿȅȊȁǿȅȊ
::: 0(75232/,635(66 *5
g© ©1DSQNONKHR©ÎΩ ¡pp ß ¡ © pß
© pà ©p ä© Ò © ©Ó Ò © Ð{ á ¡ ©,HMNQ© /QNIDBS ©Ð ß
© ä ©Ð á¢ © Õᢠ¡ © à©Ê
¡ ©Í © ¥ © &@TSHDQ ©É ©Ï Ò
© © pÒ
©,DKHNR©!@KJ@M@© ,@L@ ©$LOSX©%Q@LD ¹ ¨½ È Æ ¨¶Æ Å ¨ ¨zÉ Ñƨ wʨ ¨ ÑÑ Æ È¨ Æ ¨ ƨ2ETROPOLIS¨´ ¨/¨½ È Æ ¨ ¶Æ Å ¨ ¨Æ¨y Å ¨@,OUD ¨~ Å ¨ Ñ ÆË ¨Ñ ¨ ƨ ÆË ¨d²Ñ ¨w ¨ É ¨ÑÅ j¨wÆ ¨Ç ¨ w É ¨Æ¨½ Å
II
COMING SOON Οταν κάναμε το Retropolis I, γνωρίζαμε ότι ρεμβάζουμε μόνο τη μία πλευρά του φεγγαριού. Την ίδια εποχή που άνθιζε το δυτικότροπο «ελαφρό» τραγούδι στα σαλόνια της Αθήνας, ένα σκοτεινό λουλούδι φερμένο από τα βάθη της Ανατολής και του χρόνου ρίζωνε βαθιά στην Αττική Γη. Το ρεμπέτικο, σκοτεινό και βρόμικο, ειλικρινές και αθώο σαν προσευχή, τραγουδούσε σε καπνισμένους τεκέδες και λαϊκές γειτονιές τον έρωτα, την ξενιτιά, την προδοσία. Δεν είχε τις φιοριτούρες και την κομψότητα του σαλονάτου τραγουδιού των αστών· δεν ήταν της μόδας, αλλά της σειράς· δεν χάιδευε τα αφτιά μεταξένιων κορασίδων, αλλά συνόδευε τα μεθύσια και τις σκοτούρες του απλού λαού. Οι στίχοι του χτυπούσαν στιλέτο τις μεγάλες αλήθειες της ζωής με μια γλώσσα άμεση και συχνά προκλητική. Βαθιά πολιτικό κι ευθύβολο, αφτιασίδωτο και ενίοτε άκρως ποιητικό με έναν αφοπλιστικά θυμοσοφικό τρόπο, το ρεμπέτικο ήταν φυσικό να περιθωριοποιηθεί από τα χριστά ήθη της εποχής. Ο χρόνος όμως ήρθε να επισημάνει πόσο κυτταρική ήταν η σχέση του με την ψυχοσύνθεση του Ελληνα. Το ρεμπέτικο όχι μόνο επιβίωσε, αλλά έφτασε να καθορίσει την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής - λαϊκής και λόγιας. Η λιτότητα και ο λυρισμός του έγιναν αφετηρία και σημείο αναφοράς. Σε μια εποχή σαν τη σημερινή, όπου τα προσωπεία έχουν πέσει και η ανάγκη για ουσία είναι επιτακτική, το ρεμπέτικο μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ. Γιατί, αν ξέρει να κάνει κάτι καλά ο λαός μας από την πρώτη στιγμή που πάτησε πάνω στη γη, είναι να ξορκίζει τις δυσκολίες της ζωής του τραγουδώντας τες. µ r ½ Àj ¸ r
u
12 ǿȅȊȁǿȅȊ
::: 0(75232/,635(66 *5
jª¿»i°À À3/#)!,À-%$)! Àm± ¸ Àm ¸ r
Πώς μετασχηματίζεται η ερωτική διάθεση στην εποχή των social media; Γνωριζόμαστε/ερωτευόμαστε/παντρευόμαστε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα ή οι επαφές που γίνονται εκεί είναι πρόσκαιρες; Σε αυτά και άλλα ερωτήματα κλήθηκαν να απαντήσουν οι νεοσσοί της τέχνης. Η “Metropolis” σε συνεργασία με την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ/ Γραφείο Διασύνδεσης) πραγματοποίησε ένα διαγωνισμό για τους φοιτητές της σχολής με θέμα «Ο Ερωτας στην Εποχή των Social Media». Οι νεαροί καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα αυτό και κατέθεσαν μια σειρά από πρωτότυπα έργα, επιχειρώντας να απο-
τυπώσουν τον τρόπο με τον οποίο τα σύγχρονα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα ψηφιακά περιβάλλοντα έχουν επαναπροσδιορίσει τις ανθρώπινες διαπροσωπικές και ερωτικές σχέσεις. Ζωγραφική, φωτογραφία, γλυπτική, εγκατάσταση είναι μερικά από τα μέσα που επιστρατεύθηκαν στις δουλειές τους, ενώ τα αποτελέσματα του διαγωνισμού θα παρουσιαστούν στο ΧΩΡΟ 12Α στην έκθεση που θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο. Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων θα ανακοινωθούν οι νικητές του διαγωνισμού υπό την παρουσία του πρύτανη της ΑΣΚΤ και των μελών της κριτικής επιτροπής.
Rebranding Athens Στο ίδιο πλαίσιο αλλά με διαφορετικό θέμα συνεχίζεται και ο διαγωνισμός με τίτλο «Rebranding Athens - Ενα νέο λογότυπο για την Αθήνα» από τους ίδιους φορείς. Φοιτητές της ΑΣΚΤ, αλλά και σπουδαστές σχεδίου, ζωγραφικής, graphic design, γλυπτικής, φωτογραφίας, βίντεο, new media δημόσιων και ιδιωτικών σχολών από όλη την Ελλάδα μπορούν να αποστέλλουν τις προτάσεις τους ηλεκτρονικά στην εφημερίδα μέχρι και το τέλος Οκτωβρίου.
¥¹´ÊÂÉÓ Ó
Ευχόμαστε από καρδιάς ένα όμορφο και φωτεινό καλοκαίρι. Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Οι 20+ συμμετέχοντες αυτού του τεύχους για ακόμα μία φορά έπαιξαν το παιχνίδι μας. Αφησαν, έστω και προσωρινά, τη ζοφερή πραγματικότητα του τελευταίου χρόνου και ανανέωσαν τους δεσμούς τους με το αιώνιο αττικό καλοκαίρι. Συμφώνησαν να γίνουν καλοκαιρινές φωτογραφίες που υπό άλλες συνθήκες θα έβρισκαν καταφύγιο σε φιλμ, συρτάρια, άλμπουμ ή ψηφιακές μνήμες. Εδωσαν λοιπόν το «παρών» σε ένα ειδικό καλοκαιρινό άλμπουμ, γεμάτο ήλιο, θάλασσα και φως, το οποίο δηλώνει αποφασισμένο να αντισταθεί στη μαυρίλα που μας την έχει στημένη στη γωνία. Το αθηναϊκό καλοκαίρι, εξάλλου, δεν συγχωρεί το σκοτάδι, ούτε την γκρίνια. Και οι έρωτες του καλοκαιριού παραείναι σύντομοι για να σκορπάνε σε μαύρες σκέψεις τον ελάχιστο χρόνο που τους αναλογεί.
Αυτή τη θάλασσα διαλέξαμε και εμείς ως φόντο για αυτό το ειδικό καλοκαιρινό τεύχος των δικών μας ερώτων και, με τη βοήθεια της φωτογραφικής μηχανής, επιχειρήσαμε (ουτοπικά;) να συμβάλουμε κατά κάποιον τρόπο και στο βαθμό που περνά από το χέρι μας σε μια αποτύπωση καλοκαιρινών στιγμών, προορισμένων να χαθούν. Το όπλο των ερώτων του καλοκαιριού, άλλωστε, είναι αυτό που την ίδια στιγμή είναι και η αδυναμία τους: η μνήμη. Είναι στο χέρι του καθενός τι και πόσο κρατάει, τι μεγαλοποιεί, τι συντηρεί ως ανάμνηση και τι ξεφορτώνεται με το πρώτο δροσερό αεράκι του φθινοπώρου. Είπαμε: οι έρωτες του καλοκαιριού δεν έχουν ευθύνες - μόνο επιθυμίες και παρορμήσεις.
Στη συλλογική συνείδηση, οι έρωτες του καλοκαιριού είναι εκ προοιμίου καταδικασμένοι. Κανείς δεν επενδύει σε αυτούς, ούτε επιδιώκει όλα όσα αναζητάει σοβαρά σε μια σχέση. Κανείς δεν κουβαλάει τις αγωνίες και τις ανασφάλειές του. Οι έρωτες του καλοκαιριού είναι από τη γέννησή τους βραχύβιοι, επομένως συμπυκνωμένοι. Νιώθουν και διεκδικούν πολλά και άμεσα, για αυτό και ξεγελούν με την ένταση και το πάθος τους. Εδώ που τα λέμε, μάλλον αυτός είναι ο λόγος που είναι και τόσο γοητευτικοί ή και λυτρωτικοί ακόμα. Δεν έχουν υποχρεώσεις, προοπτικές, ούτε πάρε δώσε με τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Αντιθέτως, φοράνε μαγιό από το πρωί ως το βράδυ και αρχίζουν και τελειώνουν με θέα τη θάλασσα.
#BGRMPG?J
ÅÍ ôÄ y ß
Ü ô
Ë Ü ôÊ Í
Î Í ôË Í
Ä ô~ n Í
} Í n ôÆ Í ô
ô y n ß ô
Ñ ôÚ ô ô
.PMHCARô+?L?ECP ô ÅÜ ô~Ûn
~ ß ô# Û ô ôÆy n Û ôÄ Íy ô Ê ôÑ ß ô
Î á © ©Ë ô Ð$31./.+(2©$Ï ÔÖÎÏÍ©É Ë © Ïä{ ¡© É© Ö Ï © © Ð Ò
Ñ ß ô ô ÛôÚ ô ô ôSP@?LôASJRSPCô Ûô ôÄ Û UUU KCRPMNMJGQNPCQQ EP KCRPMNMJGQ KCRPMNMJGQLCUQ EP Ñ ôÆy Ü ô ô ô ô $?V ô ô ô ô
Αρχιτέκτονας
Zάχος Βάρφης
3
To καλοκαίρι στην Αθήνα θέλει μπρίκι.
Ηθοποιός-Σκηνοθέτης
Eκτορας Λυγίζος
Oπως μου είπε ένας φίλος Αμερικανός, όχι vacation αλλά staycation.
Ηθοποιός
Λένα Μόσχα
5
Robert Wyatt, “Sea Song”
You’ll be different in the summer, I know you’re a seasonal beast.
Δημήτρης Σιάμπος Μουσικός
Καλοκαίρι σημαίνει να κάνεις τη διαδρομή Νέο Ηράκλειο-Πειραιάς σε 23 λεπτά. Ευτυχία...
Ηθοποιός
Κατερίνα Μισιχρόνη
7
To καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά, δωσ’ μου ένα φιλάκι και πάρε με αγκαλιά... Εγώ κι εσύ...
Χορεύτρια
Αριάδνη Φιλιππάκη
Το ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ άρχισε, ο ήλιος κυριάρχησε, η θάλασσα μας μάγεψε και τις ΚΑΡΔΙΕΣ μας άνοιξε!
Τραγουδιστής
Bασίλης Τσαβδαρίδης
9
Η παραλία είναι μουσική. Πατήστε play και ακούστε την...
Τραγουδιστής
Αδάμ Τσαρούχης
Οδυσσέας Ελύτης
Ολα τα πήρε το καλοκαίρι κι εμάς τους δύο χέρι με χέρι.
Τραγουδίστρια
Μαρίζα Ρίζου
11
Καλοκαίρι... Το πρωί θάλασσα, ήλιος, ζαλάδα, λίγος πονοκέφαλος απ’ τη ζέστη... Μετά ξάπλα στον καναπέ, κλιματιστικό στο φουλ... Οσο ετοιμάζεται το φαγητό, στην τηλεόραση παίζει «Φιλαράκια» για 5.000.000ή φορά. Βραδάκι, ζουμερό καρπούζι στο μπαλκόνι, ένα πιάτο χαλούμι (κυπριακό τυρί) να το συνοδεύει... Φαντάζει λίγο αισχρός ο συνδυασμός, αλλά πρόκειται για μεγάλη γευστική έκπληξη! Ε, και κάπου ανάμεσα, λίγη δημιουργική έξαψη άμα λάχει... Αμα λάχει.
Ηθοποιός
Γιώργος Παράσχος
13
Αθήνα, μια πόλη, μια έντονη ζωή. Σε εμπνέει για πολλά, έτσι, όταν βγάλεις από τις σκέψεις σου τα παράλογα, είσαι πιο καθάριος να ερμηνεύσεις αρχαίους τραγικούς.
Από αριστερά: Ευστάθιος Χρ. Δράκος, Αλέξανδρος Μπαλτάς, Μαρία Καρέτσου, Γιώργος Κολοκυθάς
Συγκρότημα
Minor Project
Ευστάθιος Χρ. Δράκος
Το καλοκαίρι είναι μπλε. Μάθαμε να το αγαπάμε, να το περιμένουμε. Εκεί που τελειώνουμε εμείς, η κούρασή μας και τα άγχη μας, ξεκινάει το νερό. Το μπλε. Το γαλάζιο. Το πράσινο. Δεν έχω σκοπό να φύγω, να πάω πουθενά. Λίγο πιο πέρα από την πόλη ίσως, σε κάνα χαμένο κομμάτι ξηράς και αυτό για να βρω την έμπνευση που ’ναι κρυμμένη μέσα βαθιά και η καθημερινότητα δεν την αφήνει να ξεπηδήσει. Και κάθε φορά που μιλώ για το καλοκαίρι, μου ’ρχεται στο μυαλό αυτό το τμήμα από το ποίημα του Παλαμά. Απλό και περιεκτικό. Με όση χαρά και ενθουσιασμό του αρμόζει. «O κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι. Βουνά και κάμποι, δένδρα, νερά, γιορτάζουν πάλι, καθώς προβάλει, το καλοκαίρι».
Κατερίνα Πολέμη Τραγουδίστρια
15
Η Ελλάδα είναι από τα καλύτερα μέρη στον κόσμο για να κάνει κανείς διακοπές!
Designer
Ελευθέριος Ματθαίος
Καλοκαίρι είναι για εμένα λίγες ημέρες που επιστρέφω στη NeverNeverland. Δεν αναπολώ τα παιδικά μου χρόνια, τα ζω.
Δημήτρης Στεργίου Drummer
17
Κορμάρες, μαγιό, άμμος, ήλιος, θάλασσα... Μπλιάξ!!!
Ηθοποιός
Βίκυ Παπαδοπούλου
Παύση - Ξεκούραση - Βόλτα με φίλους στην παραλία - Ηλιος - Καρπούζι Χαμόγελα - Ερωτας - Θαλασσινό αγέρι - Πάτμος - Καλό φαγητό - Camping - Θερινός κινηματογράφος - Αποτοξίνωση - Γυαλιά ηλίου - Ταξίδι - Βουκαμβίλια Νυχτολούλουδο - Δελφίνια - Βουτιά από το βράχο - Ελευθερία.
Μουσικός
Κάρολος Μαυρογένης
Η πλέον αποκαλυπτική εποχή. Παντού φως. Σώματα ξεγυμνώνονται, κάθε είδους make-up καταστρέφεται, χαρακτήρες ανακαλύπτονται. Η κοινωνικότητα και η μοναξιά σε όλο τους το μεγαλείο. Κι όμως είναι υπέροχα όλα αυτά... 19
Ζήνα Γλου Σχεδιάστρια Μόδας
Το καλοκαίρι είναι γεμάτο απρόσμενα όμορφες στιγμές, στιγμές που χάρη στην υπέροχη χώρα μας αποκτούν ένα ξεχωριστό και δυσεύρετο χρώμα.
Ηθοποιός
Μιλτιάδης Φιορέντζης
21
Σάμιουελ Μπέκετ
Προσπάθησες. Απέτυχες. Δεν πειράζει. Να αποτύχεις ξανά. Να αποτύχεις καλύτερα.
Βασίλης Σκαρμούτσος Χορογράφος
Δεν με νοιάζει που θα έχει τόση ζέστη, δεν με νοιάζει που όλοι θα έχετε φύγει... Εγώ θα μείνω εδώ αυτό το καλοκαίρι...
Χορεύτρια
Χαρά Κότσαλη
23
Τον Αύγουστο επιβιώνουν οι παχιές μύγες, οι κολιοί, τα σαμάρια και τα στουρνάρια. Θα έρθει, όμως, και η ώρα που θα σκάσουν τα τζιτζίκια και οι παραπάνω κρυμμένοι στις τρύπες τους θα αναπολούν την καλοκαιρινή ραστώνη.
7
6
5
4
3
Η Κατερίνα Μισιχρόνη είναι ηθοποιός, μόλις ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της αγγλικής ταινίας “Lost Existence” στο Μπέρμιγχαμ, ενώ αναμένεται η προβολή της ταινίας “China Town”, όπου ερμηνεύει το βασικό ρόλο.
Ο Δημήτρης Σιάμπος είναι κιθαρίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής, ενώ παράλληλα διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα. www.facebook.com/dimitrissiampos
Η Λένα Μόσχα συνεργάστηκε με τον Κώστα Τσιούκα στο “Dead or Alive”, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της 3ης Βiennale. Αυτή την εποχή ετοιμάζεται να ξεκινήσει πρόβες για το ρόλο της Στάρλετ στην παράσταση «H ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή».
Ο Εκτορας Λυγίζος είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού» έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι. Τον Ιανουάριο θα ανεβάσει τις «Βάκχες» του Ευριπίδη.
Ο Ζάχος Βάρφης είναι αρχιτέκτονας. Οπως λέει ο ίδιος: «Σχεδιάζω και κατασκευάζω ένα σωρό μαλακίες που δεν έχουν καμία χρήση». www.zachosvarfis.com
14
12
11
10
9
8
το CV
Oι Minor Project δημιουργήθηκαν στα μέσα του 2010, ενώ στις αρχές
O Γιώργος Παράσχος είναι ηθοποιός. Τον Οκτώβριο θα παίξει στην παράσταση «Ελισάβετ, γυναίκα από σύμπτωση» του Ντάριο Φο σε σκηνοθεσία Γιώργου Καραμίχου. www.facebook.com/parasxos1
Η Μαρίζα Ρίζου είναι τραγουδίστρια και τραγουδοποιός. Επειτα από μια επιτυχημένη χρονιά live εμφανίσεων, βρίσκεται στο στούντιο ηχογραφώντας τον πρώτο της δίσκο.
Ο Αδάμ Τσαρούχης είναι τραγουδιστής. Εχει συμμετάσχει σε παραστάσεις μιούζικαλ, ενώ μετράει συνεργασίες με σημαντικούς τραγουδιστές και δημιουργούς. Φέτος εμφανίστηκε στο Half Note με την παράσταση “Throwback Stories”.
Ο Βασίλης Τσαβδαρίδης είναι ο τραγουδιστής του μουσικού σχήματος Dropeners, που έχει ως έδρα τη Φεράρα της Ιταλίας.
Η Αριάδνη Φιλιππάκη φέτος αποφοίτησε από την Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ως δασκάλα χορού και παράλληλα σπουδάζει νηπιαγωγός στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
19
18
17
16
15
Ο Κάρολος Μαυρογένης, ύστερα από χρόνια σημαντικών συνεργασιών, αποφάσισε να ασχοληθεί και λίγο με
Η Βίκυ Παπαδοπούλου είναι ηθοποιός. Το χειμώνα θα συμμετάσχει στην παράσταση «Οδύσσεια» του Εθνικού Θεάτρου, την οποία σκηνοθετεί ο Bob Wilson.
O Δημήτρης Στεργίου είναι μέλος των Bangies και έχει παίξει με τους His Μajesty the Κing of Spain και Ρόδες United.
Ο Ελευθέριος Ματθαίος δουλεύει εδώ και επτά χρόνια σε ένα Design Office στην Αθήνα, ενώ παράλληλα έχει κάνει μία ταινία, μία έκθεση ζωγραφικής, ένα συγκρότημα, πολύ ποδήλατο, skate, καλούς φίλους, βόλτες με μηχανή και προσπάθεια να ξεπεράσει τη δυσλεξία του...
Η Κατερίνα Πολέμη γράφει τη μουσική της θεατρικής παράστασης «Ευρυδίκη» που θα ανέβει τον ερχόμενο Νοέμβριο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου και ετοιμάζει το δεύτερο προσωπικό της δίσκο. www.katerinapolemi.com
του 2011 ξεκίνησαν τις live εμφανίσεις τους. Ο πρώτος τους δίσκος με τίτλο “In colors” διατίθεται από το site της Antelma Music. www.minor-project.com
23
22
21
20
Η Χαρά Κότσαλη είναι χορεύτρια. Πρόσφατα συμμετείχε στην παράσταση “Era Povera” της Πατρίτσιας Απέργη, ενώ ετοιμάζεται να χορέψει στο έργο “Mothers” στο Τheatro di Vita στην Μπολόνια.
Ο Βασίλης Σκαρμούτσος σπούδασε χορό στην επαγγελματική σχολή ορχηστικής τέχνης «Ραλλού Μάνου». Το χειμώνα που πέρασε συμμετείχε στη παράσταση “FOS”, δημιούργησε τη χοροθεατρική ομάδα aleajactaest και παρουσίασε την πρώτη του χορογραφική δουλειά με τίτλο «Tα γενέθλιά μου». facebook.com/basilio.scarmuzzo
Ο Μιλτιάδης Φιορέντζης είναι ηθοποιός. Συμμετείχε στην παράσταση «Λάμπρος, Ζακύνθου αρ.12» του Διονυσίου Σολωμού στο Φεστιβάλ Αθηνών και από τον Οκτώβριο θα βρίσκεται στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με τη «Μεταμόρφωση» του Φραντς Κάφκα. simeiomiden.wordpress.com
Η Ζήνα Γλου μπορεί και επίσημα πια να δηλώνει σχεδιάστρια μόδας. Νιώθει έτοιμη να δημιουργήσει, αλλά και να προσφέρει καινοτόμες ιδέες στη βιομηχανία της μόδας.
τον εαυτό του. Γράφει και τραγουδάει cool jazz & pop και συνεργάζεται με μουσικούς της ελληνικής jazz σκηνής.
| s x Áx v |
14 ,2<ȁ,2<
::: 0(75232/,635(66 *5
LAPTOPS NOT ALLOWED Àv ® À¯¸ r
Το πιο συγκλονιστικό καλοκαίρι μου στην Αθήνα ήταν το καλοκαίρι του 1987, όταν κατέπεσε ο καύσων στο Λεκανοπέδιο ως άλλη κατάρα Θεού. Και έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη γιαγιά του. Διότι είπαν «αντίο» στα εγκόσμια ένα σωρό ηλικιωμένοι και, επειδή στην Ελλάδα κανείς δεν προβλέπει ποτέ του τίποτε, δεν είχε προβλεφθεί βεβαίως ότι λόγω καύσωνα θα πέθαινε ένα σωρό κόσμος και τη συνέχεια δεν θέλω να τη γράψω, να μην την κάνω σπλάτερ τη “Metropolis” μέρες που ’ναι. Το μόνο καλό εκείνης της παλιοϊστορίας ήταν το άλμπουμ “Heatwave” των Last Drive, τίποτε άλλο. Μας έμεινε επίσης η μανία με τα κλιματιστικά. Ετσι είναι ο Ελληνας άλλωστε. Επειτα από μια τραγωδία συγκλονιστική, πάντοτε του προκύπτει μια μανία αδιόρθωτη. Καύσωνας μας έκατσε; Ολοι στον κλιματισμό! Κατοχή μας έκατσε; Ολοι στην παχυσαρκία. Χούντα μας έκατσε; Ολοι στο ΠΑΣΟΚ! Και πάει λέγοντας. Κάπως έτσι, η αθάνατη αθηναϊκή συνήθεια της κουβεντούλας υπό σκιάν αντικαταστάθηκε από το μοναχικό μπλίνκι μπλίνκι στους τέσσερις τοίχους. Κλιματιζόμενους τοίχους, δεν λέω, συνοδεία μουσικής, ενίοτε και ντεκόρ καλαίσθητου. Αλλά και πάλι, αυτό το πράγμα με το λάπτοπ (ή το ultrabook, ακόμη πιο χάι) να αφοσιώνεσαι στη φωτεινή οθόνη αγνοώντας τους γύρω σου; Με ένα ποτήρι φρέντο ή, πιο μοδάτα, ένα τσάι παγωμένο για παρέα; Ομολογώ ότι η συγκεκριμένη εικόνα με χαλάει. Προτιμώ να της γυρίζω την πλάτη όταν την αντικρίζω στα καφέ της πρωτευούσης. Είμαστε που είμαστε κλεισμένοι ο καθένας στον εαυτό του, θα αποφεύγουμε τους συμπολίτες ακόμη και όταν βγαίνουμε από το σπίτι μας; Δεν το έκανα και δεν θα το κάνω ποτέ. Το cafe society έχει άλλη λογική και άλλους νόμους. Ποιες και ποιους ακριβώς; Θα σας παραπέμψω στον Κωνσταντίνο Τζούμα, τόσο ραδιοφωνικώς όσο και γραπτώς. Εκείνο που εγώ θα ήθελα να καταγράψω εδώ είναι ένα σημειωματάκι που είδα προσφάτως στη Νέα Υόρκη. Στο εξαίρετο Caffe Dante του νεοϋορκέζικου Σόχο. Στο τζάμι της αριστερής του πόρτας (δεξιά είναι τα παγωτά) έχουν κολλήσει ένα χαρτάκι που γράφει το εξής σαφέστατο: “Laptops not allowed”. Ξεχάστε τα λάπτοπ δηλαδή. Περιμένω πώς και πώς την ώρα που θα αντιγραφεί η απαγόρευση από κάποιο αθηναϊκό ξαδερφάκι.
Σταθερός στόχος της ΟΠΑΠ ΑΕ παραμένει το «Υπεύθυνο Παιχνίδι». Αυτό αποδεικνύει ο τρόπος και οι κανόνες με τους οποίους διεξάγονται τα παιχνίδια στα πρακτορεία της. Στο πλαίσιο αυτό, η εταιρεία προχωρά ακόμη ένα βήμα μπροστά. Επιδιώκει να στηρίξει όχι μόνο την καταπολέμηση του «εθισμού στα τυχερά παιχνίδια», αλλά και την πρόληψή του. Ως μεγάλη και υπεύθυνη εταιρεία διοργάνωσης τυχερών παιχνιδιών, αποφάσισε να δαπανήσει και χρόνο και χρήμα για να διασφαλίσει την ελληνική κοινωνία από τη δημιουργία και την εξάπλωση ενός τέτοιου φαινομένου, όχι μόνο από τη δική της επιχειρηματική δράση, αλλά από όλες τις εκφράσεις των τυχερών παιχνιδιών που βρίσκονται πλέον στη διάθεση των Ελλήνων. Πρόσφατα, λοιπόν, ανακοίνωσε τη συνεργασία της με την Α΄ Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο, προκειμένου να διεξαχθεί συστηματική επιστημονική έρευνα, μέσω της οποίας: • θα αποτυπωθεί το φαινόμενο του παθολογικού τζόγου στη χώρα μας, • θα παρακολουθηθεί σε διάρκεια η εξέλιξή του στο χρόνο, • θα διατυπωθούν προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και θα αναπτυχθούν επιλεγμένες-στοχευμένες παρεμβάσεις σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες. Τα μέχρι σήμερα στοιχεία δείχνουν ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν ξεπερνά το μέσο
ευρωπαϊκό όρο. Ωστόσο, με δεδομένο ότι μικρότερες ηλικίες -κυρίως έφηβοι- έρχονται ολοένα και περισσότερο σε επαφή με κάθε είδους τυχερά παιχνίδια, η ΟΠΑΠ ΑΕ θεωρεί ιδιαίτερα κρίσιμο να καταγραφεί συστηματικά αυτή η τάση, προκειμένου να περιοριστεί ο κίνδυνος ανάπτυξης φαινομένων εθισμού στον τζόγο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως το ποσοστό των νοσηλευόμενων για παθολογικό τζόγο στη Γερμανία τριπλασιάστηκε κατά τη δεκαετία 2000-2010. Μάλιστα, αφορούσε κυρίως ανδρικό πληθυσμό που είχε εθιστεί από την ηλικία της εφηβείας. «Εως σήμερα δεν έχει ερευνηθεί κατά τρόπο συστηματικό και επιστημονικά άρτιο το φαινόμενο του εθισμού στα τυχερά παιχνίδια. Συνέπεια αυτής της απουσίας είναι να μην μπορεί να εκτιμηθεί αν ενεδρεύει ο κίνδυνος του παθολογικού τζόγου και στην ελληνική κοινωνία, γεγονός που έχει διαπιστωθεί σε άλλες κοινωνίες και ιδίως μεταξύ των νέων», τόνισε κατά την παρουσίαση της πρωτοβουλίας ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΟΠΑΠ ΑΕ Γιάννης Σπανουδάκης. Την κρισιμότητα της πρόληψης του φαινομένου μέσω της επιστημονικής καταγραφής και παρακολούθησής του επεσήμανε και ο Διευθυντής της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών καθηγητής Γιώργος Παπαδημητρίου: «Πολλά άτομα που έπαιζαν συστηματικά τυχερά παίγνια στην παιδική και την εφηβική ηλικία εκδήλωσαν αργότερα παθολογικό τζόγο κατά την ενήλικη ζωή. Ο κίνδυνος
αυξάνει με τις νέες μορφές τζόγου που έχουν πρόσφατα εμφανιστεί, κυρίως με τη μορφή του τζόγου μέσω του διαδικτύου». Η έρευνα θα ξεκινήσει με πανελλαδικό δείγμα 5.000 ατόμων ηλικίας 15 ετών και άνω και θα συνεχιστεί με τη συστηματική παρακολούθηση όσων ατόμων εντοπιστούν να παρουσιάζουν στοιχεία εθισμού. Θα καταλήξει με τη δημιουργία Παρατηρητηρίου διαρκούς καταγραφής και παρακολούθησης του φαινομένου, μέσα από το οποίο θα μπορεί να γίνει η διατύπωση προτάσεων για την εφαρμογή αποτελεσματικής πολιτικής αποτροπής εξάπλωσης του φαινομένου. Παράλληλα με την έρευνα, θα συνεχιστεί και η λειτουργία της Τηλεφωνικής Γραμμής (1114) Ψυχολογικής Υποστήριξης για τον Τζόγο του Θεραπευτικού Προγράμματος ΚΕΘΕΑ ΑΛΦΑ. Η υπηρεσία, η οποία επιχορηγείται επίσης από την ΟΠΑΠ ΑΕ, είναι στελεχωμένη από τρεις ειδικούς ψυχικής υγείας και απευθύνεται σε παίκτες, συγγενείς και φίλους που καλούνται να διαχειριστούν καταστάσεις σχετικές με τον τζόγο. Η ΟΠΑΠ ΑΕ διατηρεί ως στόχο της τη διεξαγωγή «Υπεύθυνου Παιχνιδιού». Η προστασία των παικτών της, αλλά και γενικότερα του κοινωνικού συνόλου από φαινόμενα εθισμού στον τζόγο αποτελεί βασική της προτεραιότητα. Και η πρωτοβουλία της να στηρίξει τη συγκεκριμένη επιστημονική έρευνα αποδεικνύει για ακόμη μία φορά ότι η ΟΠΑΠ ΑΕ πρεσβεύει το «Υπεύθυνο Παιχνίδι» στην πράξη.
PUBLI
Ï Ä ôÄÆ ôÒ ÆÒ ÒÎÏô ÄÉÓÎÉ~Éô ÑÈÎô ÐÄ È
u
16
::: 0(75232/,635(66 *5
I
ǿȅȊȁǿȅȊ
C
E T RE
¸
¸
³ À°
©© Àmr
Αποτυχημένες ρακέτες στο ιεραπετρίτικο «λιμανάκι του κάκου», αφρικανική ζέστη κολλημένη στα ενοικιαζόμενα σεντόνια του Μακρύ Γιαλού, παιδική γκρίνια για ασημένια σκουλαρίκια, πλαστικά γυαλιά, σφουγγάρια που πάλι δεν μου αγόρασαν. Χερσόνησο με τις δίδυμες φιλενάδες να ακούμε Poll και να συζητάμε σαν ενήλικες δίδες την αγάπη μας για τον Λογαρίδη, να τραγουδάμε σε μολύβια-μικρόφωνα και, κατάμαυρες απ’ τα πρωινά ξενοδοχεία, να κάνουμε τις μεγάλες πάνω κάτω στο δρόμο με τα τουριστικά. Και τις ξένες... Αφού οι τουρίστες ήταν οι περισσότεροι και εμείς τότε καθόλου δεν αγαπούσαμε τις μειοψηφίες. Σε απόσταση ασφαλείας απ’ τους γονείς ονειρευόμασταν πρώτα φιλιά από τα ηλιοκαμένα συνομήλικά μας αγοράκια στις τραμπάλες της παιδικής. Ονειρευόμασταν και τα μπαρ. Να φτάσουμε στην ηλικία τη σωστή για το κοκτέιλ και το χορό με τα μίνι. Eνας Oλλανδός πεσμένος στο πάτωμα. Κανείς δεν ασχολείται. Περνάμε από πάνω του. Κάτι χέρια βγαίνουν μέσα απ’ τον κάδο. Η καρδιά μου ανησυχεί. Φωνάζουμε τους γονείς. «Αυτό δεν είναι τίποτα», απαντούν. «Χτες πήραν κάποιον με το σκουπιδιάρικο». Βαριέμαι τη θάλασσα και θέλω να πάω στο χωριό. Ζωνιανά Μυλοποτάμου. Πλένουμε το αμάξι του παππού εγώ κι η ξαδέρφη μου και μας τάζει γαλακτομπούρεκο στα γειτονικά Ανώγεια. Κρατάει το λόγο του. Η γιαγιά του Λουδοβίκου κάνει το καλύτερο. Παίρνουμε και λίγο για το σπίτι. Το μαγαζάκι είναι παλιό, μικρό και μυρίζει δίκταμο. Δεν έχω δικό μου δωμάτιο και αυτό με τρομάζει. Αναζητάω το κρεβατάκι μου και κλαίω. Κλαίω ακόμα περισσότερο στο θέατρο του Νίκου Ξυλούρη με τα μοιρολόγια του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Κλαίμε όλοι χωρίς να ξέρουμε γιατί. Γυρνάμε πίσω τα σκοτεινά χιλιόμετρα για το χωριό και μαθαίνουμε τα θλιβερά μαντάτα. Σκοτώθηκε ο ξάδερφός μου απ’ την Αμερική. Τον πυροβόλησαν στον αυτοκινητόδρομο. Πήγαμε στης γιαγιάς του να συλλυπηθούμε, ήταν μόνο 17. Δεν είχε προλάβει να αντρέψει. Κρύφτηκα στο σπήλαιο για τη δροσιά και την ησυχία. Λυπήθηκα για τους κομμένους σταλαχτίτες
που έγιναν αναμνηστικά στα δωμάτια των παιδιών. Σκέφτομαι πως εδώ τα παιδιά δεν είναι κανονικά, αφού στα 16 τους έχουν κιόλας μωρά. Μετράω την ηλικία μου με τα χέρια, γεμίζει όλα μου τα δάχτυλα. Ακούω το αγροτικό να περνάει και πάλι απ’ τον Σταυρό με δυνατές μαντινάδες. Οι κοπέλες λένε ότι περνάει για μένα. Ξαναμετράω την ηλικία μου. Πάλι δέκα τη βγάζω. Δεν είμαι για παντρειές. Νοσταλγώ την επόμενη σχολική χρονιά. Πάω για σύκα και σταφύλια και μου περνάει. Τρώω ζεστό ψωμί με ανθόγαλα και μέλι. Πάντα το ίδιο πρωινό. Το μεσημέρι ψήνουμε αληθινές τηγανητές πατάτες. Περνάνε φορτηγάκια με ρούχα και ζητάω μια ποδηλατική βερμούδα. Η μαμά μού την αγοράζει στα κρυφά. Ακούω τα κουδούνια απ’ τα πρόβατα, έχει νυχτώσει και κάνει κρύο. Σταυρώνω το μαξιλάρι μου και, πριν κλειστώ στην κουβέρτα, εντοπίζω κάτι αράχνες στο ταβάνι. Καταπίνω τον πανικό μου, αποφασίζω ότι είμαι δέκα και πρέπει επιτέλους να φανώ γενναία. Μια νύχτα είναι, θα αντέξω και χωρίς να ξυπνήσω τη μαμά μου. Αλλωστε θα σηκωθούμε όλοι νωρίς για να προλάβουμε το καράβι. Λιγουρεύομαι την τυρόπιτα και το Μίλκο φράουλα που θα φάμε στο Ηράκλειο. Βγάζω από τη χάντρινη τσάντα μου τη φωτογραφία που βγάλαμε στην πισίνα με τις δίδυμες. Παρατηρώ ότι μου έχει φύγει το πάνω μέρος του μαγιό. Ντρέπομαι και γελάω μαζί. Το παίρνω σημάδι εφηβείας. Οτι το στήθος μου θέλει μεγαλύτερο χώρο. Στριμώχνομαι στο «εκειά που ζουν οι αητοί» ζωνιανό μπλουζί μου που φοράω για νυχτικό, ξεχνάω την ιπτάμενη αράχνη, προσεύχομαι να με ξεχάσει κι αυτή, πέφτω μπρούμυτα και υπολογίζω την αγάπη μου για την Κρήτη. Εχει μεγαλώσει κατά ένα μήνα. Του χρόνου πάλι.
::: 0(75232/,635(66 *5
ǿȅȊȁǿȅȊ
i°»ini»l»t¹ Às ± Àª
Τέσσερις νέοι και δύο νέες ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους. Καθόλου πρωτότυπο, καθώς το ίδιο κάνουν αυτή την περίοδο και οι περισσότεροι συνομήλικοί τους που πρόκειται να απολαύσουν -εάν δεν απολαμβάνουν ήδη- τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Μόνο που ο δικός τους προορισμός δεν είναι η Σαντορίνη, η Αστυπάλαια, η Κρήτη ή κάποιο άλλο ελληνικό νησί...
Και αν το ρητό αναφέρει πως «σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός», στην περίπτωση του Βύρωνα, του Παναγιώτη, του Στάθη, του Γιάννη, της Δέσποινας και της Ευαγγελίας σημασία φαίνεται πως έχουν και τα δύο. Γιατί το πολύχρονο και επίπονο ταξίδι τους στο χώρο του αθλητισμού, με την ολοένα αυξανόμενη ένταση, τις διαρκώς μεγαλύτερες απαιτήσεις και τις δυσκολίες, τόσο σε αγωνιστικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, τους οδήγησε τελικά στον ομορφότερο για κάθε αθλητή προορισμό: στη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση παγκοσμίως! Ο Βύρωνας Κοκκαλάνης, λοιπόν, στην κατηγορία RS:X (Ιστιοσανίδα), οι Παναγιώτης Καμπουρίδης και Στάθης Παπαδόπουλος στα 470 (Ιστιοπλοΐα), ο Γιάννης Μιτάκης στα Finn (Ιστιοπλοΐα) και η Δέσποινα Σολωμού με την Ευαγγελία Πλατανιώτη στο ντουέτο της Συγχρονισμένης Κολύμβησης, καλούνται να εκπροσωπήσουν επάξια τη χώρα μας. Σε αυτήν τους την προσπάθεια έχουν την υποστήριξη του ΟΤΕ και της COSMOTE, δύο εταιρειών με παράδοση στη στήριξη του αθλητισμού, αλλά και των ενεργειών εκείνων που αναδεικνύουν τη δυναμική των νέων ανθρώπων στη χώρα μας. Χαρακτηριστικός είναι μάλιστα και ο τίτλος της χορηγίας: «Μη Σταματάς» (#ΜΗSTAMATAS). Εκτός από παρότρυνση στους έξι αθλητές και αθλήτριες, συνιστά και ένα έμμεσο μήνυμα προς ολόκληρη την ελληνική νεολαία. Την κινητήρια δύναμη της χώρας, δηλαδή, που παρά το δυσμενές περιβάλλον καλείται όχι μόνο να μην το βάλει κάτω, αλλά να υπερπηδήσει και τα όποια εμπόδια παρουσιάζονται. «Είναι τιμή μας και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενες που θα εκπροσωπήσουμε την Ελλάδα σε αυτό το κορυφαίο αθλητικό γεγονός!» αναφέρουν χαρακτηριστικά οι κυρίες της παρέας, η Δέσποινα Σολωμού και η Ευαγγελία Πλατανιώτη. «Με σκληρή δουλειά και προσήλωση στο στόχο μας ‘δεν σταματήσαμε’ να αγωνιζόμαστε και ελπίζουμε να φανούμε αντάξιες των προσδοκιών όλων των Ελλήνων», καταλήγουν λίγο προτού απολαύσουν τη μεγαλύτερη -μέχρι η επόμενη να την ξεπεράσει- εμπειρία της ζωής τους. Καλή επιτυχία σε ολόκληρη την ομάδα μέσα από την καρδιά μας!
u
18 ǿȅȊȁǿȅȊ
::: 0(75232/,635(66 *5
²jª¹sj° ¹jªt»j´j°»¹j°À À¼®½ ¸ Àn r ¸
Δεν με πείραζε που αυτό το καλοκαίρι δεν θα κάνω διακοπές. Μέχρι που ο αγαπημένος μου μου ανακοίνωσε ότι θα κάνει περιοδεία στις Κυκλάδες. Εκτοτε σιγοτραγουδάω μόνη μου: «Α-α-α. Κρουαζιέρα θα σε πάω. Α-α-α. Γιατί σε νοιάζομαι και σ’ αγαπάω...» Ετσι, για να παρηγοριέμαι που φέτος θα μου λείψουν οι ιεροτελεστίες του καλοκαιριού.
1
Πακετάροντας το σάκο
Υστερα από χρόνια έρευνας πάνω στην εργονομία του σάκου πλάτης (back-pack), συμπέρανα ότι η ελπίδα να χωρέσουν όλα τα πολύτιμα είναι φρούδα. Η νύχτα πριν από την απόδραση στο νησί είναι αφιερωμένη στο πακετάρισμα και ξεπακετάρισμα... Και το γιοφύρι της Αρτας χτίζεται μόνο και μόνο για να γκρεμιστεί.
2
Εγκατάσταση στο πλοίο
Καταρχάς, εξετάζουμε επισταμένα όλα τα καταστρώματα, ξεκινώντας από το μεσαίο και καλύτερο, ψάχνοντας για μέρος που να καλύπτει τα κριτήρια άνεσης χώρου, προστασίας από τον αέρα και -εάν είμαστε τυχερές- καθαριότητας. Η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα παίζουν ουσιαστικό ρόλο, καθώς υπάρχουν ανταγωνιστές. Αφού βρούμε την τοποθεσία, φροντίζουμε να την οικειοποιηθούμε, στρώνοντας υποστρώματα και υπνόσακους. Ακολουθεί γιορτή Apelia ή συναφούς ποτού, ίσως διασκέδαση με κιθάρα, ίσως γνωριμία με τη διπλανή παρέα και, τέλος, ίσως λίγος ύπνος.
3
Οργανώνοντας το σπιτικό
Φτάνοντας στην παραλία της κατασκήνωσης, πρέπει και πάλι να βρούμε κατάλληλο μέρος για να στήσουμε το θερινό μας σπίτι. Βασικές προϋποθέσεις η ύπαρξη σκιάς και η απουσία σκορπιών. Φροντίζουμε να αποθηκεύσουμε με ασφάλεια τα φαγώσιμα, για να κρατήσουμε μακριά τα μυρμήγκια, και προσέχουμε να μην τρέξουν νερά και έρθουν οι σκορπιοί.
4
Ο πρωινός καφές
Βρίσκουμε απάνεμο μέρος για να ανάψουμε το γκαζάκι. Ο πιο δεξιοτέχνης της παρέας αναλαμβάνει καφετζής. Ελληνικός σκέτος με γάλα ΝΟΥΝΟΥ. Βρίσκουμε ένα μέρος που μας αρέσει πολύ -για μένα είναι συνήθως κάποιος βράχος κοντά στη θάλασσα- και απολαμβάνουμε την κάθε γουλιά όπως καμία άλλη φορά. Σημειώνεται ότι την επανάσταση στην όλη διαδικασία έφερε η εφεύρεση του Ελ Γκρέκο.
5
Τα ψηλά βουνά
Γνωστή η παροιμία που τελειώνει σε «ψηλά κι αγνάντευε». Υπάρχει λόγος. Η αλλαγή περιβάλλοντος και κλίματος μπορεί να προκαλέσει πεπτικές δυσλειτουργίες, η λύση των οποίων προσφέρει ευφορία και αγαλλίαση. Η πλέον δέουσα τοποθεσία για την εκτέλεση αυτής (της λύσης) είναι το μεγαλύτερο δυνατόν ύψωμα σε σχέση με την παραλία. Για οικολογικούς λόγους, συνιστάται η εφαρμογή αυτοσχέδιου «μπιντέ» ή η προσεκτική καύση του χαρτιού που καταναλώθηκε και φυσικά η ταφή ακαλαίσθητων προϊόντων.
6
Το βραδινό γεύμα
Το κυρίως γεύμα στην ελεύθερη κατασκήνωση είναι το βραδινό, καθώς συνήθως η ζέστη είναι τόσο έντονη κατά τη διάρκεια της ημέρας, που η όρεξη κόβεται. Η διαδικασία ξεκινά ιδανικά πριν πέσει ο ήλιος, με την κατασκευή της εστίας, το καθάρισμα και κόψιμο των λαχανικών κλπ. Οταν η μεγάλη κατσαρόλα είναι έτοιμη και το φαγητό αχνίζει, ο/η σεφ αναλαμβάνει το σερβίρισμα, φροντίζοντας να φτάσει για όλους το φαγητό. Συχνά τα πιάτα δεν είναι ισόποσα των συνδαιτυμόνων, οπότε εκείνοι μοιράζονται τα σερβίτσια. Ακολουθούν άναρθροι ήχοι ευχαρίστησης. Γιατί όλα τα βρώσιμα είναι πιο νόστιμα στην παραλία; Δεν παραλείπουμε να ευχαριστήσουμε όσους εργάστηκαν για το γεύμα.
7
Η βραδινή διασκέδαση
8
Η μπλε ώρα
Τα βράδια στις παραλίες είναι αφιερωμένα στην αναψυχή. Αυτή μπορεί να επιτευχθεί μέσω ζωντανής μουσικής, τραγουδιού, χορού, χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών, ερωτικής συνεύρεσης, βραδινού μπάνιου παίζοντας με το πλαγκτόν ή απλώς «φαρδιού πλατιού» ξαπλώματος μέσα στο ζεστό υπνόσακο μετρώντας τα άστρα.
Υπάρχει μία ώρα κλεμμένη. Κλεμμένη από το αναπόδραστο. Μια ώρα που ισορροπεί ανάμεσα στη ζωή και την ανυπαρξία. Οπου κάνει πολύ κρύο, ενώ όλα γύρω βάφονται μπλε. Τότε οι ευχές μοιάζουν πραγματοποιήσιμες. Είναι η ώρα πριν από την ανατολή.
9
Ανατολή
(σκέτο!)
10
Η τελευταία βουτιά
Την τελευταία μέρα -το τελευταίο λεπτό- των διακοπών, όλοι οι φίλοι και γνωστοί πιάνονται από τα χέρια μπροστά στη θάλασσα σχηματίζοντας μία ευθεία γραμμή. Ακούγονται πολεμικές ιαχές. Ταυτόχρονα τρέχουν προς το νερό χέρι χέρι φωνάζοντας: «Τελευταία Βουτιάαααααα». Η ευχή που κάνουν τώρα είναι σίγουρο ότι θα πραγματοποιηθεί. Κάπως έτσι δίνουν υπόσχεση στη θάλασσα ότι θα την ξαναδούν. Με δυο λόγια, θα μου λείψει να κάνω σκέψεις για τον κόσμο οι οποίες στη διαστρεβλωμένη εικόνα που η καθημερινότητα μου δίνει για τη ζωή δεν έχουν καμία θέση. Δεν πειράζει. «... Μύκονο και Σαντορίνη... Α-α-α. Σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι!»
19 ::: 0(75232/,635(66 *5
ǿȅȊȁǿȅȊ
isi¼¹i·ªiµni»ju°l Àv ® Ài ±
Σε πείσμα των απανταχού οικονομολόγων, πολιτικών και άλλων παραγόντων που ανέλαβαν από καιρό να σκηνοθετήσουν (με σατανικά μαεστρικό τρόπο, ας το παραδεχτούμε) ένα θρίλερ για γερά νεύρα και να υποχρεώσουν λίγο πολύ όλους μας να μοιραστούμε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους αποστηθίζοντας ένα σενάριο που μιλάει μόνο για spread, PSI και επιτόκια δανεισμού, το ελληνικό καλοκαίρι είναι και πάλι εδώ, ρωμαλέο, πυρακτωμένο και πάνοπλο. Το γεγονός της έλευσής του και μόνο δεν αρκεί, βέβαια, για να ξεχάσει κανείς μια παρατεταμένη ανεργία, ένα δύσκολο χειμώνα ή μια σχέση που έληξε άδοξα, ούτε φυσικά για να γεμίσει τις άδειες τσέπες και ν’ απομακρύνει το βαρομετρικό χαμηλό της διάθεσής του σαν συννεφάκι της μετεωρολογίας από την οθόνη. Ομως, ας μην το υποτιμήσουμε το καλοκαίρι. Ακόμα και στα μεγάλα ζόρια είναι η κατεξοχήν εποχή των ανακατατάξεων: ζυγίζει κανείς αλλιώς πράγματα και καταστάσεις, αφήνει πίσω του φορτία και βάρη παλιά, υποδέχεται νέους ανθρώπους, αλλά κυρίως και πριν απ’ όλα έχει την ευκαιρία να επανεφεύρει τον ίδιο του τον εαυτό. Κάτω από το ελληνικό λιοπύρι και λίγο πριν ενσκήψει φουριό-
ζος ο Σεπτέμβρης, παραδοχές και βεβαιότητες που μέσα στη βία του χειμώνα έμοιαζαν συμπαγείς σαν μπετόν αρμέ και άθραυστες σαν τζάμι ασφαλείας γίνονται μεμιάς κομμάτια και θρύψαλα. Οι αντιστάσεις μειώνονται το καλοκαίρι, το σώμα απενοχοποιείται με φανερή απόλαυση, η ματιά ξελύνεται και πάει χωρίς αναστολές και δεύτερες σκέψεις. Από τη στιγμή που, όπως φαίνεται, θα κυριαρχήσει για πολύ ακόμα η συζήτηση περί αναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου και των όρων της δανειακής σύμβασης, εμείς ας επιδοθούμε σε γενναία αναδιαπραγμάτευση κάθε μας πίστης και ας μην αφήσουμε το μυαλό να πτωχεύσει μέσα στο ζόφο μιας περιρρέουσας ατμόσφαιρας που θέλει σώνει και καλά να μας βάλει στο καλούπι του φόβου. Να φέρουμε μέσα μας τα πάνω κάτω, λοιπόν, ν’ αλλάξουμε δέρμα όπως κάνουν τα φίδια. Και, αν σε πρώτη ανάγνωση η αμφισβήτηση κι αυτό το ξανακοίταγμα των πάντων φανερώνει ένα ρίσκο και μια ελαφράδα, ας μην πέσουμε στην παγίδα και χάσουμε το πανηγύρι της γλυκιάς αιώρησης πάνω απ’ το σώμα μας. Στο τέλος της διαδρομής είναι σχεδόν βέβαιο πως πάντα αποζημιώνει.
u
20 ,2<ȁǿȅȊ
::: 0(75232/,635(66 *5
t´iÀ»iÀ·lªjÀ »tÀmi´tmi¹ª¹
Στο τρόλεϊ για Αγιο Αρτέμιο - τι το ’θελα να πάω στην Εφορία εν μέσω θέρους; Αφού το ’ξερα ότι αφενός το ερκοντίσιον θα με θέριζε, αφετέρου φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη εκεί μέσα. Αλλά μέχρι να φτάσω στον Εφορα να πω το τι και πώς, φχαριστήθηκα ένα γέρο στο τρόλεϊ: «Ητο ο έρως μας λυσιμελής, παιδί μου. Μέλι το κοράσι. Μικρή εκείνη. Νόστιμη. Μα εγώ το καλοκαίρι εκείνο δεν άκουγα. Μου έλεγε: ‘Πίνε νερό, πίνε για να μου ’σαι ορεξάτος το πρωί’. Μα δεν την άκουγα τη μικρούλα. Της αρέσαν, βλέπεις, οι κατουρόκαυλες. Κι όπως απότομα ήρθε μέσα απ’ τις σελίδες του Ρομάντζου με μίαν επιστολήν ερωτικήν, έτσι απότομα έφυγε. Και εγώ τρελάθηκα. Αύγουστος μόνος στην Αθήνα. Δεκαετία του ’70, στα τριάντα πέντε μου εγώ. Πάρκαρα το όχημα στην άδεια Πατησίων και έλεγα θα πάω για κόρτε στη Φωκίωνος Νέγρη. Αλλά πού να βρω καρδιά; Περπατούσα ως το Πεδίον του Αρεως. Μιλούσα με τα δέντρα. Μια μέρα, πήγα στον περιπτερά να αγοράσω σιγαρέτα. Του λέω: ‘Ενα πακέτο Εθνος’. Το πήρα, το χάιδεψα και θυμήθηκα που είχα γράψει το τηλέφωνό της σε ένα ίδιο πακέτο κάτι μήνες πριν. Ξέρεις, το καλοκαίρι το σηκώνει πολύ το κάπνισμα. Είναι η ζέστα που σε χαρμανιάζει. Να ’χεις πιει την μπυρίτσα σου, να απλώνεις την αρίδα σου και να ανάβεις τσιγάρο. Αυτή ήταν ζωή! Μα ύστερα διψάς πάλι. Ετσι, τι να κάνω; Παίρνω το πακέτο και πάω, το άφησα στο άγαλμα με το άλογο και έφυγα. Να ’χει κάποιος να καπνίζει, όποιος περάσει. Οχι ότι θα πέρναγε κανείς, αλλά το άφησα μήπως το θέλανε. Στρίβω στη γωνία Μαυροματαίων και Αλεξάνδρας και να σου την! ‘Τι κάνεις;’ της λέω. ‘Καλά είμαι’, μου λέει. ‘Καλά καλά;’ επιμένω. ‘Καλά’ αυτή, εκεί, περηφάνια. ‘Πού χάθηκες;’ τη ρώτησα. ‘Είχα φροντιστήριο’, μου λέει. ‘Και μετά έπρεπε να ετοιμαστώ για την παράσταση χορού και εσύ δεν καταλαβαίνεις τίποτε. Νιώθω σαν να μιλάω σε ξένο. Σαν να μιλάω σε γέρο’. Μα δεν ήμουν γέρος. Και όσους μήνες την είχα χάσει έπινα, έπινα νερό και είχα κάνει, που λες, ένα δέρμα, γκόμηνος είχα γίνει. ‘Ομόρφυνες’, μου λέει. ‘Κι εσύ’, της λέω. Είχε γεμίσει σπυράκια απ’ την αγαμησιά. Τη βούτηξα όπως ήταν πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. Και από τότε όλο πίνω, πίνω νερό. Ετσι και συ, γιόκα μου, να πίνεις νερό. Κάνει καλό». Ετσι περίπου μίλησε ο γέρων και ύστερα χτύπησα το κουδούνι και μπήκα στην Εφορία. Εξω από το γραφείο του Εφορα υπήρχε ένας ψύκτης. Πάτησα το μεταλλικό κουμπί. Μα δεν έβγαλε στάλα.
Àl ±¸Àm ¬
21 ::: 0(75232/,635(66 *5
«Η θερμική διαστολή είναι το φαινόμενο κατά το οποίο αυξάνονται οι διαστάσεις ενός σώματος καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία του. Λόγω της θερμοκρασίας τα άτομα επιταχύνονται και απομακρύνονται».
ǿȅȊȁǿȅȊ
intªµt° À Àj ® À° ¸r
Το καλοκαίρι αγαπά τα ψέματα. Οταν έρχεται ο Αύγουστος όλα αλλάζουν θέση. Αλλάζουν το χώρο που καταλαμβάνουν στο σύμπαν, διεκδικούν λίγο περισσότερο. Ολα διαστέλλονται, ακολουθούν τους νόμους της φυσικής. Οι μέρες, οι επιθυμίες, τα ξύλα του παρκέ, οι βόλτες, οι αναβολές, τα όνειρα, οι κρίσεις νοσταλγίας. Οι αποστάσεις ανάμεσά μας. Τα πλοία γίνονται θεόρατα, τα νησιά χώρες ολόκληρες, οι κόλποι γίνονται ωκεανοί, τα κόλπα ιδιοφυή. Ολα τα σχέδια βέβαια γίνονται στην άμμο. Φροντίζεις όμως να είναι τόσο μεγάλα, ώστε να σε εντοπίσει ένα ελικόπτερο που θα πετάξει από πάνω σου αν ναυαγήσεις μόνος, μόνος επιζών ολομόναχος σε μια πλαζ γεμάτη σεζλόνγκ και ψάθες και φωνές και καφέδες σε πλαστικό που έχουν βράσει απ’ τον ήλιο. Αποκλείεται να ήσουν εσύ. Αποκλείεται να ήσουν εκεί. Εκεί δεν φυτρώνουν μεγάλες επιθυμίες, εκεί φυτρώνουν μόνο λίγες ώρες ολοστρόγγυλες που μέσα τους δεν έχουν τίποτα. Το ξέρω, γιατί τις έχω δει να σκάνε όταν φουσκώνουν. Τίποτα, είναι κενές. Τρέφονται παρασιτικά από τα αρμυρίκια, ζουν μόνο από το «ακριβώς» στο «ακριβώς», ούτε λεπτό παραπάνω. Οταν έρχεται ο Αύγουστος, μόνο τα σπίτια και οι ζωές μικραίνουν. Αλλά το καλοκαίρι τα αγαπά τα ψέματα. Να φυλάγεσαι. Ο μόνος έρημος τόπος αυτή την εποχή του χρόνου είναι το σπίτι σου. Αυτή είναι η άγονη γραμμή. Γιατί σου λείπει ένας ουρανός χωρίς τέλος κι ένα καφενείο με ανοιχτοπράσινες καρέκλες, σου λείπει μια καλημέρα αγουροξυπνημένη που φτάνει μέχρι το παγωμένο νερό, μια θέα που κάθε μέρα αλλάζει, μετακινείται, ένας ορίζοντας που κάθε μέρα μεγαλώνει. Διαστέλλεται από τη ζέστη του Αυγούστου, από τη ζέστη του μυαλού σου. Μια βόλτα για παγωτό στις τρεις τα ξημερώματα, ένα φιλί που θα ’θελες να έχει άλλο φόντο, μια συζήτηση που ξεκινάει με δροσερό αλκοόλ και τελειώνει με την πιο υπέροχη σιωπή. Τα τραγούδια που σε κάνουν να νομίζεις πως ζεις πάντα το ίδιο καλοκαίρι και αυτά τα
ίδια που σου θυμίζουν όλα όσα έφυγαν ανεπιστρεπτί. Τα φαντάσματά τους επιστρέφουν για πάντα μεταλλαγμένα, καταδικασμένα πνεύματα που δεν ελευθερώνονται ποτέ απ’ τα επίγεια κι όλο ξαναγυρίζουν. Για να βρουν τι; Αστέρια που έλαμψαν κάποτε, αλλά δεν θέλουν εξηγήσεις, λέιζερ φεγγάρια πάνω σε ελάχιστους κυματισμούς και η αίσθηση ότι επιπλέεις αιώνια σ’ ένα τεράστιο γαλάζιο φρουί ζελέ. Δεν θα βουλιάξεις ποτέ, εγώ είμαι εδώ. Τελευταία στιγμή λες «δεν πειράζει, θα το χάσω το πλοίο, θα πάρω το επόμενο». Το εισιτήριο το ξεχνάς στο πάτωμα ενός μικρού δωματίου ή πάνω σ’ ένα μπλε τραπεζάκι, τι σημασία έχει; Το πλοίο έφυγε. Αφήνεις έτσι να φύγει και το επόμενο. Και το επόμενο. Ξαφνικά όλα τα πλοία έγιναν τόσο ασήμαντα, τόσο μικρά, οι νόμοι της φυσικής αντιστράφηκαν, τους νίκησες κάτω από έναν αλλιώτικο πυρωμένο Αύγουστο. Κι οι μέρες μικραίνουν. Οι νύχτες το ίδιο. Μόνο η καρδιά σου συνεχίζει να διαστέλλεται, θέλει να μεγαλώσει κι άλλο, να πιάσει όλο σου το σώμα, όλο σου τον κόσμο. Δεν έχεις άλλον τρόπο, δεν έχεις άλλο εισιτήριο. Επινοείς ακυρωμένα δρομολόγια, σηκώνεις με το μυαλό σου πολλά μποφόρ, πώς να φύγεις; Γιατί να φύγεις; Να μείνεις για πάντα εδώ και να ’ναι πάντα καλοκαίρι. Να πεθάνουμε στα γέλια με την πρώτη βροχή, να πεθάνουμε στο κλάμα με τον τελευταίο αποχαιρετισμό του τελευταίου φίλου. Να φυσάει. Να ’μαστε αγκαλιά κι ας φυσάει. Τα χωριά να ’ναι άδεια, το κρύο αλλιώτικο, καθαρό, πάλι να το χάσεις το πλοίο. Ο χειμώνας να είναι πραγματικός, να είναι αυτή η διαφορά του με το καλοκαίρι. Γιατί το χειμώνα τα χέρια μπλέκονται στ’ αλήθεια.
Το πρωί ξυπνάς απ’ το όνειρο, τα σεντόνια τσαλακωμένα, η ζέστη ακόμα παρούσα, το εισιτήριο ανέκδοτο. Να μην πας πουθενά. Να μην πιστέψεις πάλι όλα αυτά τα ψέματα του Αυγούστου. Υπομονή, θα έρθει ο Σεπτέμβρης και όλα θα ξαναγίνουν φυσιολογικά. Κοιμήσου ξανά, ησύχασε. Κοιμήσου ξανά, ξέχνα. Θα σου πάρω μια κρίση πανικού να σου κρατάει συντροφιά κάθε μέρα στις πεντέμισι και μουσικές και κάτι άλλα λόγια και κάτι άλλα ποτά και κάτι σκέψεις τρομαχτικές, ανεξέλεγκτες. Διεσταλμένες, σαν τις επιθυμίες του Αυγούστου, απ’ το ίδιο υλικό φτιαγμένες. Θα σου πάρω και πεταλούδες να τις κλείσεις όπου θες, θα σου πάρω ένα κουτί, ένα κλουβί ή θα σου επιστρέψω το σώμα που δανείστηκα, το στομάχι σου ή την καρδιά σου που τόσο είχε μεγαλώσει, και θα είναι σπάνιες πολύ οι πεταλούδες αυτές, πολύχρωμες, εξωτικές, δηλητηριώδεις. Ισως κάπου στις Κυκλάδες ένα πλάσμα φανταστικό με μορφή απροσδιόριστη να περιμένει σ’ ένα λιμάνι σκοτεινό να σε μαγέψει με χίλιες μουσικές και χίλια ξόρκια. Μόνο το φανάρι θα αναβοσβήνει. Να μη φοβηθείς να κατέβεις. Να κατέβεις ένα καλοκαίρι γεμάτο ψέματα, έναν Αύγουστο που όλα τα παραμύθια θα έχουν διασταλεί απ’ τη ζέστη, να κατέβεις μια νύχτα που οι σκέψεις θα έχουν μεγαλώσει τρομαχτικά, δεν θα τις παίρνει πια η θάλασσα ή θα έχουν γίνει ξέρες. Θα βρεθούμε εκεί.
u
22 ǿȅȊȁǿȅȊ
::: 0(75232/,635(66 *5
À¼ ½® À° r
Τώρα, που το γυμνό πάτωμα διέλυσε και τις τελευταίες μου ζωντανές αισθήσεις, σακατεμένος από τον κλαυσίγελο αυτής της αφόρητης ζέστης, είναι η ώρα για όνειρο. Τότε, με επισκέπτεται ο χειμώνας. Είμαι χωμένος σε μια βαριά, καφετιά κουβέρτα και τρέμω από την ανείπωτη αυτή χαρά. Ολα γύρω μου είναι παγωμένα και επιτέλους είμαι εκείνος που πάντα ήθελα να είμαι. Ενας άνθρωπος κλεισμένος σε ένα τεράστιο καβούκι, γεμάτος επιθυμίες και ανεπίδοτες επιστολές προς τους ανθρώπους. Δεν ξέρω τι θα γίνει μετά, όμως ίσως αυτό είναι το νόημα της ζωής, η προσμονή. Και εκεί που νόμιζα ότι γλίτωσα από το αιώνιο κοσμικό μαρτύριο, τυλιγμένος στον παράδεισό μου, με πλησιάζει ένας κύριος. Μου φαίνεται πολύ ενοχλητικός, προσποιούμαι ότι δεν τον βλέπω, έτσι όπως έρχεται με πονηρό τρόπο και ατάραχος κάθεται δίπλα μου. «Τι θέλετε, κύριε, αυτή είναι η κουβέρτα μου», ρώτησα θορυβημένος, αλλά εκείνος χαμογέλασε με αυτοπεποίθηση. «Επρεπε να με περιμένεις... Είμαι ο εξομολογητής σου...» μου είπε και, αφού έψαξε για λίγο αμήχανα μέσα στην αριστερή τσέπη του παντελονιού του, επέστρεψε στην κουβέντα μας, κρατώντας στα χέρια του μια λευκή σελίδα κι ένα τεράστιο μολύβι. «Για να δούμε...» μονολόγησε και εκείνη την ώρα το
ύφος του ήταν το ύφος ενός ειδικού, ο οποίος ξέρει καλά τι κάνει. Θύμωσα, δεν ήθελα να έχω καμιά δουλειά μαζί του. Γύρισα από την άλλη, κουκουλώθηκα καλά για να μη με ενοχλεί. Ο εξομολογητής όμως, σαν να μην τον ένοιαζε καν αυτή μου η αντίδραση, ξεκίνησε τις ερωτήσεις. «Λοιπόν, ξεκινάμε... Γιατί τους εγκατέλειψες όλους και έμεινες εδώ με αυτή την κουβέρτα;» Δεν είχα καμία πρόθεση να του απαντήσω, ωστόσο, χωρίς να το πολυσκεφτώ, απάντησα: «Δεν θέλω κανέναν. Δικαίωμά μου δεν είναι; Μου αρέσει ο χειμώνας, αν ήταν στο χέρι μου, θα καταργούσα το καλοκαίρι. Δεν θέλω άλλο να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους, έχω μπουχτίσει». «Και τι νομίζεις ότι θα καταφέρεις μόνος σου, πνιγμένος στην απελπισία και στον αυνανισμό;» συνέχισε ο εξομολογητής και την ίδια ώρα σημείωνε κάτι στη λευκή του σελίδα. «Τι σόι εξομολόγηση είναι αυτή; Αν θέλω να εξομολογηθώ, δεν μπορείς να μου κάνεις συνέχεια ερωτήσεις, πρέπει να τα λέω μόνος μου», διαμαρτυρήθηκα και τον κοίταξα αποδοκιμαστικά. «Δεν γίνεται αυτό, σας ξέρω εγώ τι είστε, κάτι τύποι σαν και σένα, αν δεν τους ρωτήσεις, σου γυρίζουν την πλάτη και κοιμούνται, έτσι δεν είναι;» «Ετσι», του είπα και έκανα μια ανεπαίσθητη κίνηση προς τα πίσω, σαν να ξυπνούσα σιγά σιγά. «Ωραία, συνεχίζουμε...»
είπε. Εδειχνε να κάνει ό,τι κάνει τελείως διαδικαστικά. «Γιατί δεν θες να παντρευτείς; Ετσι θα μείνεις; Σαν τον κούκο;» «Τι βλακεία εξομολόγηση είναι αυτή!» φώναξα αυτή τη φορά και απελευθερώθηκα οριστικά από την κουβέρτα μου. Τίναξα το κορμί μου για να ξεμουδιάσω και άναψα ένα τσιγάρο. «Πραγματικά δεν καταλαβαίνω αυτή την ερώτηση. Αν θα παντρευτώ... Είναι σοβαρά πράγματα αυτά;» «Θα με αφήσεις να κάνω τη δουλειά μου;» είπε. «Τέλος πάντων, δεν μπορώ μάλλον να παντρευτώ, αφού θέλω συνεχώς να βρίσκομαι μέσα σε ένα τρένο, δεν είμαι εγώ για τέτοια». «Μάλιστα...» έκανε ο εξομολογητής και με κοίταξε για πρώτη φορά με συμπάθεια. «Εντάξει τώρα; Μπορώ να κοιμηθώ; Απάντησα σε ό,τι ήθελες», είπα πάλι και χαμογέλασα με τρόπο που υπονοούσε ότι η συζήτησή μας είχε λάβει τέλος. «Θα αστειεύεσαι βέβαια!» απάντησε εκείνος αμέσως. «Δεν θα φύγω από δω. Θα μείνω μαζί σου. Χρειάζεσαι έναν εξομολογητή μέχρι το θάνατό σου...» Τότε, μέσα σ’ αυτό το τρυφερό όνειρο απελπισίας και θαλπωρής, πήρα μια μεγάλη πέτρα και άνοιξα στα δύο το ανόητο κεφάλι εκείνου του κυρίου, που τόσο πολύ επέμενε να χαλάσει την ηδονική μοναξιά μου. Κοιμήθηκα ήσυχος εκείνη τη νύχτα, μια που δεν βρισκόταν κανείς εκεί κοντά να του εξομολογηθώ την αναπάντεχη αυτή ιστορία.