3 minute read
In bedrijf: BBS-Outdoor
BBS-Outdoor
Op het terrein van Museum De Bevrijdende Vleugels in Best bevindt zich BBS-Outdoor. Afghanistanveteraan Wassilios Athanasiadis is na zijn defensietijd met een paar oud-collega’s een bootcampclub begonnen. Dit is uitgegroeid tot een bedrijf dat inmiddels ook survivalbaantrainingen, teambuilding en outdooractiviteiten aanbiedt.
Advertisement
DOOR MIREILLE BREGMAN
Wassilios vertelt over het ontstaan van het bedrijf: ‘Op uitzending in Afghanistan zijn we met ons pantserrupsvoertuig op een bermbom gereden. Met twee benen in het gips ging ik terug naar Nederland. Na het revalideren was duidelijk dat militair zijn bij Defensie er niet meer in zat. Daar was fysiek en psychisch te veel voor gebeurd. Ook privé kreeg ik een enorme tegenslag. Sporten was daarom voor mij een enorme uitlaatklep. Ik kon mijn frustratie erin kwijt. Een goede vriend vroeg me eens of ik hem wilde helpen met zijn gewichtsverlies. Die vriend nam weer iemand mee en de rest is geschiedenis. Bootcamp Best & Son en Breugel was een feit. ‘Een keer na het sporten vroeg een passant wat we daar aan het doen waren. Een leuk gesprek volgde en ik vertelde hem wat me was overkomen. Hij kende een oud-militair die een stichting runde waar jongeren met een afstand tot de maatschappij een programma volgden om hun zelfredzaamheid te vergroten. Zo hebben ze meer kansen op de arbeidsmarkt. Dat was misschien wel iets voor mij. ‘Een tijd later werkte ik dus als gedragscoach bij die stichting. Dit was mijn eigen re-integratietraject van Defensie terug naar de burgermaatschappij. De persoon die me daarnaar had doorverwezen, had ook contacten met het Museum De Bevrijdende Vleugels. Op een gegeven moment vroeg hij me of ik kon helpen met soldatenfeestjes en overige activiteiten die nieuw leven ingeblazen moesten worden. Na een brainstormsessie en een strak geschreven programma namen deze feestjes een enorme vlucht.’ In samenwerking met het museum verzorgt Wassilios soldatenfeestjes. ‘Dan rijden we de kinderen onder andere rond in een legertruck, gaan ze marcheren, doen ze een stukje stormbaan en zoeken ze met een metaaldetector naar blikjes knakworst. We eindigen met schieten natuurlijk. Een ‘sniper’-luchtbuks. In de nabije toekomst organiseren we een soldatenbivak. Samen met je kind kaartlezen, rantsoen eten, patrouille lopen, slapen in een onderkomen en dergelijke.’ Het terrein waar het museum staat is een voormalig mobilisatiecomplex, waardoor je al snel in de kazernesfeer komt. ‘Ons HQ van de bootcampclub is een oude munitiebunker. De leden doen graag mee aan obstacleruns en survivalruns. Zo was het idee ontstaan om achter op het terrein een hindernisparcours te bouwen. De eigenaar zag er de meerwaarde van in en sinds twee jaar staat er een grote survivalbaan waar we lessen geven voor mensen vanaf zeven jaar.’ De baan en het museum lenen zich perfect voor teambuilding. De rode draad is Operatie Market Garden. Op 17 september 1944 landden er meer dan 4500 paratroopers van 101st airborne division op de weilanden vlak naast het terrein.’
Activiteiten
‘Teambuildings starten we meestal in het museum. Je zit in een Dakota-vliegtuig. Afweergeschut van de vijand heeft het vliegtuig geraakt en een crash is het gevolg. Je moet zo snel mogelijk daar weg zien te komen. Vervolgens loop je zo een mijnenveld in en raken er mensen gewond. Wie stapt er naar voren en wie staat erbij te kijken? Stress, analyseren, communiceren, samenwerken, doorzetten: het komt allemaal aan bod. Bij opdrachten voor grote bedrijven schakelen we ons uitgebreide netwerk van instructeurs en vrijwilligers in. Er zijn verschillende scenario’s mogelijk waarbij de moeilijkheidsgraad steeds een stapje zwaarder wordt. ‘Sinds ik in Afghanistan gewond ben geraakt, moet ik anders met mijn energie omgaan. Een volledige werkweek houd ik namelijk niet vol. Ik ben dus heel blij met de andere instructeurs die flexibel zijn als ik aangeef dat het even niet gaat. En dat gebeurt nog wel eens. De rol van mijn vrouw en de instructeurs zijn onmisbaar in dit proces. Zonder deze steun en hun inzet was dit allemaal niet mogelijk, dat moet gezegd worden. Doseren is het sleutelwoord. Soms is dat lastig, want ik was aangeleerd om altijd maar door te gaan. Doorgaan én kwaliteit leveren kan ook met kleinere stapjes.’