NIMH: Koloniale oorlogen in kaart gebracht

Gewapende burgers, militaire politieagenten van het Korps Militaire Politietroepen en rechts twee agenten van het Korps Burgerpolitie poserend bij de met zandzakken versterkte politiepost in Rooi Kanarie op Curaçao, 1929.

Koloniale oorlogen in kaart gebracht

Het is het alweer het vierde deel in de zesdelige serie van het NIMH over de militaire geschiedenis van Nederland. Dit deel behandelt de koloniale oorlogen die Nederland in de afgelopen twee eeuwen uitvocht. In Indonesië, in Suriname en op de Antillen. Van 1816 tot 2010. Het koloniale verleden van Nederland staat volop in de belangstelling en is onderwerp van een maatschappelijk debat dat soms op felle, emotionele toon wordt gevoerd. Krijgsgeweld en kolonie. De opkomst van Nederland als koloniale mogendheid, 1816-2010 wil aan dit debat een inhoudelijke bijdrage leveren. Het presenteert een uitvoerige en samenhangende analyse van het optreden van het koloniale leger en de vloot binnen hun historische context. Het beschrijft, ontleedt en verklaart waarom de krijgsmacht in Indonesië, Suriname en de Antillen optrad zoals zij optrad. De rode draad van het boek is de stelling dat koloniale geschiedenis militaire geschiedenis is. Anders dan in Nederland had de krijgsmacht overzee een dubbele taak. Het moest het uitgestrekte koloniale rijk verdedigen tegen zowel interne als externe tegenstanders. Hoe de krijgsmacht dit imperium in de negentiende eeuw veroverde en consolideerde en hoe het dit in de twintigste eeuw ten slotte weer grotendeels verloor, is het onderwerp van deze studie. Tekst en beeld: NIMH.

Prins Diponegoro (1785–1855) als gevangene van de Nederlanders. Tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog (1945–1949) dook deze beeltenis van de Javaanse vrijheidsheld overal op in Republikeins gebied. In 1973 riep Indonesië hem uit tot Nationale Held van Indonesië. Tekening, A.J. Bik, 1830.

NIMH

In 1832 verwoestte een grote brand zo’n 60 huizen in Paramaribo. Drie weggelopen ‘huisslaven’, Codjo, Mentor en Present, werden verantwoordelijk gehouden voor de brand. Als afschrikwekkende straf werden de drie levend verbrand. Tegenwoordig worden zij jaarlijks in Paramaribo herdacht als vrijheidsstrijders.