Inzicht

icht, nieuwsbrief vrienden maasz rs ille T/M sJe singelzicht & Maa

Inzicht

Kansen voor dak- en thuisloze jongeren

Maaszicht twintig jaar Ex-bewoners kijken nu vooral vooruit ComitĂŠ van Aanbeveling aan het woord

nr. 5

2014

20

Van de redactie

Sla de tamtam Maaszicht en Singelzicht bieden uitzicht op een toekomst aan zwerf­jongeren. Het zijn 24-uursopvanghuizen met intensieve zorg en begeleiding aan 85 dak- en thuisloze jongeren van 17 tot 23 jaar in Rotterdam en Utrecht.

De organisatie biedt nazorg aan 20 jongeren. Stichting MaasJeugd en Toekomst (MaasJeT) biedt 30 leer- en vormingstrajecten aan jongeren.

Dit traject vindt plaats in het eigen Restaurant Millers.

Motto: kansen bieden aan daken thuisloze jongeren.

Stichting Vrienden Maaszicht (ANBI) werft gelden, bond­ genoten en maatschappelijk betrokken partners voor de stichtingen. Motto: kansen bieden aan dak- en thuisloze jongeren samen met u.

Inzicht is de nieuwsbrief van deze stichtingen. Inzicht maakt een onzichtbare doelgroep zichtbaar en laat de lezer kennismaken met het werk en de resultaten. Tevens doet Inzicht een beroep op de lezer met als doel fondsen te werven en samen te werken.

We bestaan twintig jaar en wij vieren geen feest. Hoewel we allerlei ideeën hadden om ‘twintig jaar zorg, hulp en begeleiding aan zwerfjongeren’ voor het voetlicht te brengen noopt de realiteit ons de focus te richten op de dag van vandaag en een groot beroep te doen op onze lezers om ons werk, dat alom geprezen wordt, te ondersteunen. Samen met u maken wij heel veel kinderen gelukkig en bouwen wij ook nog aan een prettige samenleving.

Onze ambassadeurs In deze nieuwsbrief laten wij een aantal oud-bewoners aan het woord.

Maaszicht was voor Michael, Lois, André, Roy en Jeroen hét positieve keerpunt in en van hun leven. Wilson, Thandi, Magdy en Duncan zitten nog midden in het proces: maar wat zijn zij goed bezig! De leden van ons comité van aanbeveling vertellen waarom ons werk en uw steun zo belangrijk is. Mijn collega’s Annette en Raoul vertellen over ervaringen en wat hen boeit. En dan zijn daar op de achtergrond zoveel trouwe vrijwilligers en sponsors die altijd voor ons klaar staan. Zo heeft onze organisatie vele ambassadeurs waar wij heel trots op zijn.

Tamtam Maaszicht viert zijn verjaardag in stilte. Maar u mag op de tam-tam slaan hoor.

U mag ons een cadeautje geven door de bijgevoegde felicitatiekaart in te vullen. Feliciteer ons met een donatie. En als u wilt dat de belastingdienst royaal meebetaalt (tot 52% teruggave), kruis dan het laatste vakje aan op de ansichtkaart en lees de achterpagina hierover. Op die manier kunt u ons gedurende vijf jaar voor 200% ondersteunen.

Joke Kurvers, manager PR & Fondsenwerving j.kurvers@maaszicht.nl 06-295 14 765

inhoud 20 jaar en nog steeds in bloei Michael: “Niks komt aanwaaien” Raoul Menke, hoofd hulpverlening: “Het gaat om kleine dingen” Comité van Aanbeveling aan het woord Lois: Focus en structuur Annette van Gink: Alle kansen benutten Project ‘Zichtbaar Jezelf’ maakt latent talent zichtbaar André: Je moet dromen hebben Jeroen blikt terug Hardlopers kijken vooruit Roy de IJsman Ontbijt met Fruits de Mer Word bondgenoot

3 4 5 6 8 9 10 11 12 13 14 15 16

20 jaar en nog steeds in bloei

jubileum voor maaszicht 20

Door: Joke Kurvers

Op 9 mei 1994 opende Maaszicht zijn deuren voor zwerfjongeren.

Toenmalig minister Hedy d’Ancona gooide daarbij een woondoos uit het raam. De woondoos maakte letterlijk en figuurlijk plaats voor een woonhuis. Nu, twintig jaar later, realiseren wij ons dat op dat moment de jongens en meisjes werden geboren die wij nu onderdak bieden.

Van woondoos tot woonhuis Met de introductie van de woondoos zocht Woonbron in 1993 aandacht voor dak- en thuislozen; zij konden gratis een opvouwbare woondoos halen zodat ze een beschut plekje hadden om in te slapen. De actie was ludiek bedoeld, maar kreeg wereld­ wijd aandacht. Op lokaal niveau kwam Woonbron in contact met de initiatiefnemers van Maaszicht.

De corporatie stelde vervolgens het leegstaande klooster aan de Walenburgerweg beschikbaar. De woondoos is verdwenen, behalve één: die is opgenomen in de collectie van Museum Rotterdam.

Vrienden Het belangrijkst waren uiteraard de initiatiefnemers met een speciale taak voor Stichting Vrienden Maaszicht voor financiering en samenwer­ kingsverbanden. Subsidies werden gezocht en gevonden en verloren, ­immers ook de organisatie bevindt zich tussen wal en schip en is afhan­ kelijk van politieke besluiten. De Stichting Vrienden Maaszicht, waar u - geachte lezer - ook vandaag nog een zeer belangrijke rol in kunt vervullen, of waarin u al een heel belangrijke rol vervult, blijft van cruciaal belang voor de toekomst van de organisatie en de kwaliteit van hulp aan de jongeren.

Zwerfjongeren Op papier bestonden er in 1994 in Nederland helemaal geen zwerfjongeren. Vanaf het moment dat in 1988 de meerderjarige leeftijd werd verlaagd van 21 naar 18, belandden jongeren die eigenlijk nog jeugdzorg nodig hadden tussen wal en schip.

De zegswijze Zwerfjongeren zijn te oud voor jeugdzorg en te jong voor de maatschappelijke opvang geldt nog steeds. Met maatschappelijke opvang wordt bedoeld: het bedbad-broodaanbod dat niet voorziet in begeleiding en vooruitgang en dus geen oplossing biedt aan de jongeren. Maaszicht is een 24-uursvoorziening geworden. De jongeren leven en wonen er en krijgen zorg en begeleiding met aandacht voor wonen, leren en werken. Pappen en nathouden is er niet bij.

Bloei In twintig jaar is de organisatie geprofessionaliseerd van een vrijwil-

ligersorganisatie waar 15 jongeren werden geholpen tot een instelling waar dagelijks bijna 100 jongens en meisjes zorg en nazorg krijgen in Rotterdam en Utrecht. In 1999 startte het leerwerktraject in Restaurant Millers en in 2001 werd gestart met de eerste ‘BOL-woningen’. In 2005 opende Singelzicht zijn deuren in Utrecht. En vandaag zijn wij bezig de zorg aan de jongeren nog verder te verbeteren met de transformatie naar een GGZinstelling met behandeling.

Wij zullen blijven anticiperen op veranderingen. Wij zullen blijven samenwerken met u. Iedereen kan namelijk meehelpen een toekomst te bieden aan de zwakste jongeren en de blijvende bloei van Maaszicht.

3

“Het heeft geen zin om na te denken over Wat als?”

niks komt aanwaaien Door: Mandy Bouman, foto: Ruud Koppenol

Het leven lacht de 26-jarige Michael toe. Met een beetje geluk, hard werken, een positieve instelling en de nodige hulp van Maaszicht heeft hij sinds kort z’n eigen thuis opgebouwd: een 2-kamer appartement op de begane grond in Rotterdam Zuid. Hoewel Michael geen dag op straat heeft hoeven leven, beseft hij maar al te goed dat hij dakloos zou zijn als Maaszicht er niet was geweest: “Ik heb niet lang hoeven nadenken over de keuze tussen een leven op straat of bij Maaszicht. Waar een wil is, is een weg.”

Van zijn 11e tot 18e jaar groeit de geboren en getogen ­Rotterdammer op in een internaat, omdat hij ‘onhandelbaar’ is. “Dat was ik ook wel een beetje”, geeft hij toe.

Sinds de scheiding van zijn ouders, Michael is dan 8 jaar, heeft hij zijn vader - op een aantal weekendbezoeken na - nooit meer gezien of gesproken. Zijn moeder en stiefvader zitten ’s ­ochtends vroeg al aan de sterke drank. Michael weet niet beter: “Achteraf ben ik wel blij met het internaat, ik heb een betere opvoeding gehad dan thuis.” Zijn stiefvader ­blijkt geregeld losse handjes te hebben.

‘Kansen op je pad die je wilt pakken, pak je. Wat je niet wilt, laat je aan je voorbij gaan’ Na het internaat woont Michael bij zijn alleenstaande zus en twee jonge nichtjes. Als deze woonsituatie niet langer gaat, klopt hij bij Maaszicht aan: “Ik had geluk, omdat ik al snel werd geplaatst. Zonder een dag op straat te hebben geleefd. Wat

4

wil je nog meer?” Bij Maaszicht en Bouman GGZ krijgt Michael de tijd en het geduld dat hij nodig heeft om zijn problemen op te lossen.

Afspraken nakomen, is voor Michael het begin van discipline en wederzijds vertrouwen. Inmiddels weet hij wat het beste voor zichzelf is: “Kansen op je pad die je wilt pakken, pak je.

Wat je niet wilt, laat je aan je voorbij gaan.”

Michael staat met beide benen op de grond: “Niks komt aanwaaien in het leven, je moet het zelf doen.”

Hij refereert naar het uitzonderlijke verhaal over een Amerikaanse lottomiljonair in de media. Als vermogend man raakte deze man na 5 of 6 jaar bankroet. Hij koopt opnieuw een lot en is voor de tweede keer miljonair. “Dan kom het wel echt aanwaaien” zegt Michael, “Geld maakt wel degelijk gelukkig, maar je moet er wel goed mee omgaan. Denk ook aan je kinderen.”

Met veel plezier kijkt Michael terug naar de vakantie in Spanje die Maaszicht tot voor kort jaarlijks organiseerde: “Ik heb veel kampen op het internaat meegemaakt, maar nooit verder dan de Belgische Ardennen. Er zijn zoveel jongeren die nog nooit op vakantie zijn geweest.

Michael aan het werk

Ik heb sommigen nog nooit zo blij gezien.” Van Michael mag deze week altijd blijven: “Ik zeg het niet voor mezelf, ik zeg het voor hen. Ze verdienen het.”

‘Geld maakt wel degelijk gelukkig, maar je moet er wel goed mee omgaan’ Van zijn ouders heeft Michael niks meer vernomen: “Hoe het met je kinderen gaat, is voor een ouder toch het allerbelangrijkste? No matter what?” Met zijn zus en nichtjes heeft Michael weer goed contact. Hij prijst zichzelf gelukkig met zijn eigen huis en full-time baan als glazenwasser: “Het heeft geen zin om na te denken over ‘Wat als?’ Uiteindelijk kom je er wel, als je maar wilt.”

Raoul Menke, hoofd hulpverlening

'Het gaat om kleine dingen' Door: Heleen Schoone, foto: Ruud Koppenol

Na vijftien jaar wordt Raoul Menke nog altijd geraakt door de verhalen die jongeren vertellen als ze bij Maaszicht en Singelzicht aankloppen. “Bijvoorbeeld, een paar jaar terug, toen een jongen van achttien vertelde dat hij op 37 opvangplekken had gewoond.

Onbegrijpelijk! Zulke verhalen geven mij de drive die nodig is dit werk te doen.”

Raoul Menke is een grote man met een vriendelijke blik, serieus en vaderlijk. In 1999 kwam Menke als hulpverlener in dienst. “Toen was onze doelgroep nog niet bekend in Nederland. Ik kan me herinneren dat we naar de Tweede Kamer gingen om daar te vertellen dat er in Nederland echt zwerfjongeren zijn. Ze vallen minder op dan in het buitenland, omdat ze zich normaal kleden en geen dekens bij zich hebben. Nu is het probleem officieel erkend. In die zin is er veel verbeterd.” Ook voor Menke is er het nodige veranderd. Sinds 2013 is hij hoofd hulpverlening van zowel Maaszicht als Singelzicht in Utrecht.

De jongen met 37 opvangplekken ging na zijn geboorte direct naar een pleeggezin. Menke: “Daarna is hij van de ene tijdelijke plek naar de andere gegaan. Op zijn achttiende had hij geen enkele blijmoedigheid meer. Bij zo’n jongen ga je aan basisvaardigheden werken. De verantwoordelijk­heid voor je leven nemen, achter een uitkering en werk aan gaan. Gelukkig kreeg hij

een vriendinnetje. Hij heeft zelfs gespaard voor een scooter. Nu heeft hij een eigen huisje en nog steeds dezelfde vriendin. Een ander voorbeeld is een meisje dat er pas na de elfde basisschool achter kwam dat ze dyslectisch is. Een lieve meid uit een gewelddadig gezin. Ze was heel technisch aangelegd en is in haar tijd bij Singelzicht opgeleid tot automonteur. In dat vak heeft ze ook werk gevonden.”

Helaas zijn er ook dieptepunten.

Menke: “Dat is iedere jongere die we niet kunnen helpen. En dan zijn er in de vijftien jaar dat ik hier werk vijf jongeren geweest die na hun verblijf bij ons alsnog een eind aan hun leven hebben gemaakt. Dat is heel triest. Vooral dat ze zich zo ongelukkig hebben gevoeld. We doen wat we kunnen, maar we hebben geen toverstokje waarmee we alle problemen weg kunnen toveren.”

De hoogtepunten in het dagelijks leven draaien voor Menke om kleine dingen. “We kregen een meisje binnen dat in de metro sliep en in

de stad bekend stond als verbaal agressief. Met het hele team hebben we geprobeerd om dat eruit te krijgen en dat is gelukt. Als ik haar nu zie, is ze vrolijk en geeft me een high five. Daar kan ik van genieten.

Er was ook een jongen die bij restaurant Millers voor het eerst in zijn leven een diploma haalde, sociale hygiëne. Hij had van tevoren gezegd: dat gaat niet lukken. Later zag ik het diploma bij zijn moeder aan de muur hangen. Hij bleek de eerste in de familie te zijn die een diploma had gehaald. De trots van die familie zal ik nooit vergeten.”

Maaszicht is bezig met een kwaliteits­slag, vertelt Menke. “We zijn gaan samenwerken met GGZinstelling Yulius. Dat betekent dat we een vaste psychiater krijgen en dat er inmiddels een psycholoog en een psychiatrisch verpleegkundige in huis zijn. De jongeren krijgen daardoor sneller de juiste hulp en ook het team wordt ondersteund.

Dat is een stevige verbetering. Ik verwacht dat het eind 2014 echt op poten staat.”

5

20

comitE van aanbevel

Het comité van aanbeve­ling van onze organisatie is in het voorjaar van 2012 aanzienlijk uitgebreid.

Wij zijn er trots op en enorm blij mee dat H.K.H. Prinses Margriet der Nederlanden is toegetreden tot ons comité van aanbeveling.

Ook traden toe mevrouw Opstelten-Dutilh en de heer Paauw, Politiechef Eenheid Rotterdam. Met zo’n sterk comité van aanbeveling voelt onze organisatie zich enorm gesteund. Wij geven hen allen graag het woord.

6

Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Margriet der Nederlanden

“Maaszicht heeft al vele stormen getrotseerd.

Eigenlijk zou een organisatie voor de opvang en begeleiding van dak- en thuisloze jongeren overbodig moeten zijn. Helaas is de werkelijkheid anders. Veel kinderen missen ‘ergens’ de boot en komen in ruw weer terecht, waar zij op die leeftijd niet zonder hulp uit komen. Gelukkig zijn er dan Maaszicht in Rotterdam en Singelzicht in Utrecht. De jongens en meisjes krijgen met de hulp van deze organisaties weer een plaats ‘midden in de maatschappij’. Niet daarbuiten, niet aan de rand. Maaszicht vervult daarmee een belangrijke rol in onze samenleving.”

Rita Lensink, Oud-kinderrechter en Vice-president van de rechtbank

“Als kinderrechter had ik regelmatig te maken met weggelopen en dakloze jongeren. Maaszicht was in Rotterdam een van de weinige instellingen waar ze terecht konden. Maaszicht biedt wel opvang, maar stelt ook de eis dat de jongeren aan het werk gaan. In dat concept heb ik veel vertrouwen. Het is ook goed dat de jongeren bij restaurant Millers een vak kunnen leren.

Ik heb er vele malen gegeten en ik vind dat de jongeren het goed doen. Het is belangrijk dat ze een kans krijgen om iets van hun leven te maken.”

Ben Vree, CEO Europe, APM Terminals

“Vanuit mijn betrokkenheid bij havenprojecten voor jongeren is mij tien jaar geleden gevraagd om mijn steun te geven aan Maaszicht. Dat heb ik toen met liefde gedaan! Iedere jongere verdient de kans om zich te ontwikkelen en passie te krijgen voor een onderwerp, een beroep of een hobby. Vaak denken we dat vooral mensen in ver weg gelegen landen hulp nodig hebben van anderen. Helaas vallen ook in ons eigen Rotterdam jongeren tussen de wal en het schip.

Daarom is het zo belangrijk dat Maaszicht doet wat ze al zo vele jaren zo fantastisch doet!”

ing aan het woord Frank Verhulst, Hoofd Kinder- en Jeugdpsychiatrie EMC Sophia

“Maaszicht biedt onderdak, structuur en zicht op een toekomst voor jongeren die vastgelopen zijn en dreigen maatschappelijk uit te vallen. Dat is belangrijk werk want jongeren die de meest elementaire behoeften ontberen, zijn zichzelf maar ook de maatschappij tot last, terwijl een steuntje in de rug net genoeg kan zijn om weer een zinvol bestaan te leiden.”

Piet Boekhoud, Meewerkend bestuurslid stichting De Nieuwe Kans

“Maaszicht is een baken van hoop voor aardig wat jongeren in Rotterdam, die geen rust, vastheid en zekerheid hebben. Maaszicht is een plek waar ze naartoe kunnen gaan, waar ze kunnen zijn. Dat geeft vastheid aan jongeren in een instabiele situatie. Ik ben met Maaszicht in contact gekomen toen ik bij het Albeda College werkte. De jongeren van restaurant Millers werden bij ons opgeleid. Bij de Nieuwe Kans komen we dezelfde jongeren tegen. Het is belangrijk dat Maaszicht er voor hen is.”

Paul Rosenmöller, Voorzitter VO-raad

“Vanaf het allereerste moment ben ik onder de indruk van de gedrevenheid en passie van de mensen van Maaszicht. Zij zetten zich in voor vele jongeren die helaas - en vaak in de grote steden - tussen wal en schip geraken. Ik wens Maaszicht en Singelzicht van harte toe dat het lukt het hoofd boven water te houden. Dat het lukt te anticiperen op de transities, zodat het belangrijke werk voor deze jongens en meisjes gecontinueerd kan worden.”

Mariëtte Opstelten-Dutilh, Kinderrechter

“20-jarig bestaan, een jubileum! Is dat een feest?

Maaszicht heeft aandacht gevraagd voor de zorg(en) voor en over zwerfjongeren. Het was het begin, het eind is nog lang niet in zicht. Laten we er met elkaar voor zorgen dat Maaszicht verder kan. Ook zwerfjongeren moeten een thuis vinden, dan is het feest!”

Frank Paauw, Politiechef Eenheid Rotterdam

“Ik onderstreep het belang van een organisatie als Maaszicht. De politieman op straat komt in zijn werk wel eens thuisloze jongeren tegen die later terecht komen in Maaszicht. Het schept perspectief voor de jongeren dat zij door een organisatie als Maaszicht onderdak en begeleiding krijgen. Dit kan het keerpunt zijn in het leven van de jongere. En zo draagt Maaszicht bij aan een stukje geluk en leefbaarheid.”

7

“Vanuit Maaszicht steeds weer een stapje omhoog”

focus en structuur Door: Félicité Adams, foto: Ruud Koppenol

Haar begeleider geeft aan dat het zoeken naar focus een van de belangrijkste leerdoelen was van Lois (22). Ze heeft er lang moeite mee gehad om geconfronteerd te worden met de realiteit en kon heel erg balen als iets tegenzat.

Inmiddels heeft Lois na een periode in een BOL-woning te hebben gewoond via Maaszicht haar eigen huis. Ze heeft nu duidelijk meer rust en structuur gevonden in haar leven.

Bij Lois is goed zichtbaar hoe belang­ rijk een eigen plek is.

Toen Lois heel jong was, gingen haar ouders uit elkaar. Lois en haar broer werden verdeeld over een tante en oom en gingen vervolgens naar een kindertehuis. Daarna heeft Lois nog een tijdje bij haar oma gewoond.

Uiteindelijk ging ze bij haar vader wonen. Op school had ze het niet naar haar zin. Ze had vooral vrienden buiten school. Haar vader trouwde opnieuw en kreeg nog een kind. De relatie met haar stiefmoeder is altijd ingewikkeld geweest.

Als ze iets in haar leven zou mogen herkansen, is het dat zij een volgende keer niet met de verkeerde mensen in zee zou gaan. “Verkeerde mensen trekken je mee in dingen die je niet wil doen…”. Het heeft haar niet gebracht wat ze verwachtte.

Als Lois wordt gevraagd naar een belangrijk moment in haar leven, ­noemt ze dat ze op haar 16e uit huis is gegaan. “Best jong, achteraf gezien.”

Ze zat een half jaar in de crisisopvang en heeft nog even geprobeerd om weer thuis te wonen. Omdat dit niet ging, heeft zij nog een jaar bij een instelling buiten Rotterdam gewoond, waarvan ze vertelt dat ze geen goede begeleiding kreeg: in die periode liep ze flinke schulden op.

Daarna is Lois in Maaszicht terecht gekomen. “In het begin was het drama.

8

Lois: “In het begin was het drama”

Lois, trots op haar tattoo: dream love focus believe Ik kreeg weinig geld, daar moest ik aan wennen. En ik was koppig naar de begeleiders toe.” In de loop van de tijd merkte ze echter dat haar begeleiders begrip voor haar hadden en haar op een goede manier uitdaagden om een nieuwe stap te zetten. Bij Maaszicht zitten veel jongeren bij elkaar, er ontstaan vriendschappen. Er zijn regels om het wel leuk te houden. Hieraan moest Lois zich wel overgeven en ze merkte dat ze daardoor leerde wat het inhoudt om verantwoordelijkheid te hebben.

Lois sport graag en fotografeert al van jongs af aan. Ze houdt van eten en lust eigenlijk alles, maar als ze echt moet kiezen, gaat ze voor “Zo’n lekkere sappige biefstuk met aardappeltjes.” Ze vindt alle muziek leuk en heeft “diep respect” voor klassieke muziek. Met school was Lois een keer naar Het Concert­ gebouw geweest, en noemt dat “Echt vet!” Als ze iets aan de wereld zou mogen verbeteren zegt ze na enig nadenken: “Het weer, dat het elke dag lekker zonnig is!”

“Vanuit Maaszicht ben ik steeds weer een stapje omhoog gegaan. Eerst kreeg ik een BOL-woning. Daarna heb ik mijn diploma detailhandel gehaald.

Mijn leven heeft weer structuur. Ik sta op tijd op en ben weer actief. Ik denk beter na over wat ik doe.” Onlangs heeft Lois een eigen huis gekregen via Maaszicht. Lois is er trots op dat ze op zichzelf kan wonen, ze is realistischer geworden. “Ik heb nu het besef dat niet alles zomaar kan.”

Een echte levensgenieter dus.

Als ze naar de toekomst kijkt, ziet Lois op termijn een ‘huisje boompje beestje’ leven voor zich en kinderen. Gevraagd naar wat ze haar kinderen wil meegeven, antwoordt ze: “Leren met geld om te gaan en verantwoordelijkheid te nemen.” Na een korte stilte voegt ze eraan toe: “En liefde geven is ook belangrijk.”

Persoonlijk Begeleider BOL/BZ Annette van Gink

'alle kansen benutten' Door: Félicité Adams, foto: Ruud Koppenol

Zo’n zes jaar geleden kwam ­Annette van Gink (28) in dienst bij Maaszicht als groepsbegeleider.

Voor die tijd was ze bedrijfsleider in de horeca en had een opleiding tot onderwijsassistent op zak. Ze was toe aan iets nieuws en kon aan de slag bij Maaszicht.

Sinds een paar jaar is Annette ­Persoonlijk Begeleider BOL/BZ. Intussen doet ze naast haar werk de opleiding Maatschappelijk werk en dienstverlening. Een pittige combinatie, maar samen met de ontwikkelingen op het werk vooral een mooie uitdaging die ze gedreven en enthousiast aangaat. Haar ogen stralen als ze over haar werk vertelt.

Annette vindt het werken met deze jongeren interessant en houdt zich graag bezig met de vraag naar de oorzaak van problemen. “Het gedrag van deze jongeren komt ergens vandaan. Als je daarmee aan de slag gaat, zijn ze meer structureel geholpen dan als je alleen de voor de hand liggende praktische problemen oplost.” Annette ervaart daarin een ontwikkeling binnen de organisatie.

De aanpak is nu meer gericht op de oorzaak van deze problemen. Daarbij neemt bij Maaszicht de kennis over psychiatrische ziektebeelden neemt toe. Gezien de doelgroep, is dat relevante kennis om jongeren duurzaam vooruit te helpen.

Jongeren kregen al een individueel zorgplan waarin voor de verschillende leefdomeinen een probleem­ analyse is opgenomen en doelen overeengekomen waar ze mee aan

de slag kunnen. De jongeren kunnen tegenwoordig door een GZ-psycholoog en/of SPV’er gezien worden waarna hij de jongeren en de begeleiders adviseert over de aanpak en het verloop van de trajecten. Dit is voor Annette een verrijking van het werk. “In ben van nature nieuwsgierig. Als een jongere een diagnose heeft, wil ik uitzoeken welke mogelijkheden er zijn voor de cliënt en welke andere organisaties daar eventueel bij betrokken dienen te worden om voor de jongere een zo reëel mogelijk traject te kunnen uitzetten.”

De kracht van Maaszicht is de lange adem Er zijn ook jongeren voor wie uit­stroom niet slaagt. Ze zijn te afhankelijk van middelen, krijgen veel tegenslagen te verwerken, kunnen niet los komen van hun oude leven of leunen te veel op de hulpverlening. Jongeren moeten er dan ook in de eerste plaats zelf voor open staan

om met zichzelf aan de slag te gaan en beschikken over enig probleeminzicht om een traject tot een succes te maken. Annette kan er binnen de begeleiding nog wel eens moeite mee hebben, wanneer het ondanks alle inspanningen niet lukt met een jongere. “Je kunt niet iedereen redden.

Dat is soms wel moeilijk maar helaas wel de realiteit van onze maatschappij.”

Ingrediënten voor een goede aanpak zijn volgens Annette geduld, tijd, betrokkenheid, maar ook professionele afstand en het stellen van grenzen.

Verder is het belangrijk jongeren te helpen zich bewust te worden van de regierol in hun eigen leven.

De kracht van Maaszicht is volgens Annette dan ook de lange adem, het vermogen jongeren te confronteren met de gevolgen van hun gedrag en hun eigen verantwoordelijkheid hierin, maar vooral ook het tonen van betrokkenheid. “En om de organisatie verder te ontwikkelen, is het noodzakelijk alle kansen die we hiervoor krijgen te benutten.”

9

Project ‘Zichtbaar Jezelf’ maakt latent talent zichtbaar

wOw, het is gewoon gelukt Door: Kim Arntzen en Saskia Bok, foto: Mariska (bewoonster Singelzicht)

Met een eindpresentatie van het werk van Thandi en Magdy werd ons project ‘Zichtbaar Jezelf’ met jongeren van Singelzicht, afgesloten. Het project bevatte tien bijeenkomsten van drie uur in Jeugdtheaterhuis de Berenkuil. Wij richtten ons daarbij op de interesse van de jongeren en hun talentontwikkeling. Resultaat: een spetterende eindpresentatie met een optreden van Magdy en een theatrale presentatie van de poster van Thandi. Het publiek kreeg na afloop een exemplaar van Magdy’s cd en een poster van Thandi.

Talent Thandi Thandi heeft talent voor grafisch vormgeven. Geheel naar eigen ontwerp maakte zij een poster die staat voor het verleden, het heden én de toekomst. Zij illustreert het hoogtepunt waar je terecht komt, zodra je je eigen pad bewandelt en niet meeloopt met de groep. De tekst ‘What seperates me from you’ benadrukt haar persoonlijke keuze en de weg die zij is ingeslagen. We hebben hierbij ondersteuning gevraagd van grafisch vormgever Jorik Barteling.

Wij vinden het werkelijk bewonderenswaardig om te zien met welk ijzeren doorzettingsvermogen zij aan de poster heeft gewerkt. Ze wist vanaf het begin heel precies wat ze wilde vertellen, ze heeft gebikkeld om de deadline te halen, zodat haar ontwerp op tijd naar de drukker kon.

Zelf zegt zij hierover: “Ik had niet verwacht, dit te kunnen.

Wow… het is gewoon gelukt, precies zoals ik het wilde hebben.”

Talent Magdy Magdy is zeer getalenteerd en gepassioneerd van muziek en zang. Hij scheef een aangrijpend lied met de titel ‘My Own Thing’ dat gaat over beïnvloeding en zijn eigen keuzes maken.

Deze song opnemen in de studio van Kytopia (Kyteman) was boven zijn verwach­ ting, het ging zelfs in één keer goed! Hij kreeg er complimenten voor zijn mooie zangstem: ‘Zijn stem vertelt iets. Zijn stem is boeiender om naar te luisteren dan de stem van iemand die een trucje doet.’

Deze rijke ervaring werd nog groter met het live-optreden onder begeleiding van pianist Mathijn den Duijf. De tekst, de stem, de piano: alles zo intens. Het publiek was geraakt tot op het bot. Op de website van Singelzicht is het nummer te beluisteren. Wij hopen dat deze ervaring hem in de toekomst inspireert en dat hij (een stukje van) zijn eigen ellende kan omzetten in een kracht en de voeding van zijn eigen talent.

Het was zoeken, aanpassen, gaan, proberen, doen en doorzetten. Met ondersteuning van David, Jan en anderen van Singelzicht. Wij zijn dit project met deze jongeren enthousiast gestart en zijn ontzettend trots op Thandi en Magdy. Zij hebben het lef gehad, zij zijn een nieuw pad in geslagen en brachten het tot een verpletterend eindresultaat. Werkelijk fantastisch!

Singelzicht bedankt Saskia, Kim en Stichting In Beeld, Canon, Gemeente Utrecht, K.F. Heinfonds en Jeugdtheaterhuis de Berenkuil voor dit waardevolle project.

10

Van slapeloze nachten naar toekomstdromen

'je moet dromen hebben' leven hebben hem een hoop wijsheden bijgebracht. Door het overlijden van zijn moeder en de gevangenisstraf van zijn vader kwam hij in verschillende tehuizen terecht.

Op zijn 18e stond André er alleen voor en werd hij uit zijn huis gezet door schulden. Maaszicht gaf hem het juiste duwtje in de rug: “Alles wat je leert tussen je 12e en 16e, heb ik pas geleerd tussen mijn 20e en 24e jaar.”

Het leven bestaat uit keuzes maken, maar wat is de goede?

André groeit op in een Christelijk gezin met zes broers en zussen aan de Zeeuwse kust. Het leven van de familie krijgt echter een onvergete­ lijke wending als moeder komt te overlijden, André is dan twaalf jaar.

Het zou lang Op zijn achttiende staat André duren voordat er alleen voor. Hij moet alles ­André het lukt zelf uitzoeken: “Er wordt van om het verlies je verwacht dat je volwassen Je kunt je van zijn moeder bent, maar je hebt een deel problemen te verwerken: van je opvoeding gemist, je niet “Jarenlang heb mist ouderlijke liefde die een wegblowen ik mijn emoties kind hoort te ontvangen.” Voor weg­gestopt. Ik zijn vriendin verhuist André wilde er niet naar Rotterdam. Doordat mee geconfron­alleen André werk heeft, kunteerd worden. Nu weet ik dat je je nen ze niet rondkomen en worden ­problemen niet kunt wegblowen.” ze uit huis gezet. Zij trekt in bij haar nieuwe vriend, André logeert bij Drie jaar na het verlies van hun vrienden. Als zijn vriend na enige tijd moeder wordt het gezin opnieuw aangeeft dat hij zijn privacy terugwil, opgeschud wanneer vader wordt realiseert André dat het zo niet langer beschuldigd van seksueel meer kan. Hij misbruik. Hij krijgt zeven zoekt hulp bij maanden gevangenisstraf.

Maaszicht.

Mede door deze gebeurtenis Je moet ontstaat er een familie­strijd Bij Maaszicht dromen en valt het gezin uiteen. heeft André om iets in Aangezien de Russische alle hulp vriendin van zijn vader geen gekregen en je leven te Nederlands spreekt, besluit aangepakt: verwezenlijken Jeugdzorg André in een ­tehuis “Ik denk niet onder te brengen. Terug­ dat ik het kijkend op zijn jeugd was hij zonder Maasliever thuis blijven wonen: zicht had “Het leven bestaat uit keuzes maken, gered. Ik word eng bij de gedachten maar wat is de goede?” als ik daarover nadenk.” Maaszicht

vult de lege plek in zijn jeugd: “Bij Maaszicht kan ik mijn verhaal kwijt. Ze geven om je. Het zijn niet je ­ouders, maar je staat er niet meer alleen voor.” André vindt zichzelf terug, nadat hij de kracht heeft gevonden om te stoppen met blowen: “Je voelt jezelf helemaal terug­komen en begint weer te dromen van een toekomst.

Het lucht op om te praten. Ik hoef me niet meer te schamen voor mijn problemen.”

Sinds een half jaar heeft André -na BOL-woning - zijn eigen huisje in Delfs­haven. Hij is trots op zijn stabiele leven en werkt hard aan de toekomst. In 2015 is hij schuldenvrij: “Ik heb altijd naar de toekomst gekeken. Vecht ik er niet voor dan kom ik er ook nooit. Je moet dromen

Het is en blijft mijn leven, maar ik sta er niet meer alleen voor

om iets in je leven te verwezen­ lijken.”

André werkt al vijf jaar bij dezelfde werkgever in de bouw. Hij heeft ook meegewerkt aan de bouw van De R ­ otterdam. Op een dag wil hij zijn eigen bedrijf runnen, zodat hij zijn kinderen alles kan geven wat hij niet heeft gekregen: “Ik heb het gevoel dat mijn moeder trots op mij neerkijkt.”

11

Door: Mandy Bouman

Je zou een muur vol kunnen hangen met spreuktegeltjes van André (24). Narigheden in zijn

“Er is altijd wel iemand die het nog rottiger heeft”

jeroen blikt terug Door: Félicité Adams, foto: Marie Cécile Thijs © 1998

Het is alweer een tijd geleden dat Jeroen (34) in 1997 na wat omzwer­ vingen aanmonsterde bij Maaszicht, toen net een paar jaar open. Die periode ligt ver achter hem. Hij is al jaren gelukkig met zijn vriendin en stiefzoon. Hij heeft een eigen transport­bedrijf dat goed loopt en is tevreden met zijn leven. Hij blikt terug op het jaar dat hij doorbracht bij Maaszicht.

In 1998 konden Maaszichtjongeren zich laten portretteren op een ­eigen gekozen locatie in Rotterdam. Hiervoor mochten zij kleding uitzoeken bij C&A. Jeroen zag zichzelf graag in een net pak met het WTC op de achtergrond. © 1998, Marie Cécile Thijs Jeroen ging bijna naar de middelbare school toen zijn ouders uit elkaar gingen. Zijn jongere broer en zus gingen bij zijn moeder wonen. Zelf woonde hij afwisselend bij zijn moeder en zijn vader, maar had moeite daarin zijn draai te vinden. School kon hem weinig boeien. Een leerplichtambte­naar vroeg hem op zijn 15e wat zijn plannen waren.

“Toen ik zei dat ik aan het werk ging, kreeg ik een handtekening. Er klopt natuurlijk niets van wat die man toen deed. Maar vanaf dat moment heb ik altijd gewerkt.” Omdat hij nog steeds niet helemaal goed overweg kon met de veranderde thuissituatie is hij toen ook gaan zwerven en logeerde drie jaar op verschillende adressen.

In die jaren had hij de meest uiteen­ lopende banen. Toen hij in de tuin­ bouw werkte, woonde een collega

12

bij M ­ aaszicht die Jeroen een keer adviseerde daar ook eens te gaan kijken. Hij ging langs voor een intakegesprek. “Ik was op een punt aangekomen dat ik besefte: het moet wel een keer de andere kant op. Op een gegeven moment heb je niet meer zoveel te kiezen. Dan maar iets met regels.” Jeroen kon meteen terecht.

Omdat hij een eigen inkomen had en geen problemen had op het gebied van drugsgebruik of met justitie, heeft Jeroen bij Maaszicht een beperkt beroep hoeven doen op de begeleiding. Wel moest hij leren beter met geld om te gaan. Hij kon goede afspraken maken met de groeps­leiding en was overdag gewoon aan het werk. Hij ging niet altijd met de groep mee op stap, maar had wel veel contact met andere bewoners.

Het meest waardevolle dat Jeroen is bijgebleven van Maaszicht is dat de jongeren onderling hun verhalen met elkaar delen en zo ook leren met andere ogen naar hun eigen situatie te kijken. “Er is altijd wel iemand die het nog rottiger heeft.”

Sindsdien heeft Jeroen ook moeite met mensen die klagen, zeuren en overal gevoelig voor zijn.

Al heeft Jeroen geen contact meer met de jongeren die in die tijd in Maaszicht woonden, hij zou nu graag nog een keer met ze

bijpraten. “Als je ons nu met z’n tienen bij elkaar zet, kunnen we uren met elkaar zitten. Dan wil ik alles van iedereen weten, van het begin tot het eind.”

Toen hij een baan kreeg bij een internationaal bouwbedrijf en veel in het buitenland was voor zijn werk, heeft hij een eigen woning gehuurd en is vetrokken bij Maaszicht. De jaren erna heeft hij geleerd beter voor zichzelf te zorgen. Het huis schoon houden en voor zichzelf koken zijn nooit favoriete bezigheden geworden, maar heeft hij altijd goed weten op te lossen.

De volgende belangrijke stap in zijn leven was toen Jeroen 11 jaar geleden samen ging wonen met zijn vriendin en haar zoon van inmiddels 15, die ze samen opvoeden.

“We willen hem meegeven dat overal over te praten valt en dat hij niet weg hoeft te gaan als het moeilijk wordt.” Dat heeft Jeroen zelf anders meegemaakt en wil hij vanuit zijn vaderrol beter doen.

Jeroen geeft aan dat hij altijd de juiste keuzes wil maken. “Achteraf was het beter geweest als ik school had afgemaakt en een diploma had gehaald. Maar het is toch allemaal goed afgelopen. Daar ben ik trots op. Ik heb een eigen bedrijf en alles gaat gewoon zijn gangetje. Het leven is goed zoals het is.”

Hardlopers kijken vooruit

'in 2015 doen we weer mee' twintig jongens en meisjes het gefikst: ze deden mee aan een van de hardloopafstanden. Op zaterdag was er de minimarathon (4,2 km), op zondag de prestatie­loop van 10 kilometer en natuurlijk de volwaardige marathon. Wilson was de enige die zich zondag waagde aan de volle 42 kilometer, en met succes!

Al in oktober voorafgaand startten de voorbereidingen.

Mentor David de Boer trainde met de jongeren van Singelzicht. “Het lukt ons altijd om jongeren te motiveren maar ook zij kunnen te maken krijgen met blessures. Soms blijkt hardlopen niet ‘hun ding’ en dan kijken we of een andere sport beter past. Maar we zijn trots op Abdel, Geert, Gio, Sven en Ruben die alle vijf de tien kilometer liepen. De snelste deed dit in 43 minuten. Dankzij de sportschoenensponsors Huub Wieleman, Rotary Club Utrecht Noord, Dirk & Jolanda de Waard en Steenbrink Vertalingen konden de jongeren deze prestatie leveren. Dat is mooi!”

Dax Leihitu, mentor in Maaszicht, begeleidde de jongeren van Maaszicht. Een groep van 10 jongeren deed mee aan de ‘minimarathon’ van 4,2 kilometer op zaterdag. Toch ook

een hele Vincent bij de finish ­­prestatie.

Maar Youssef wilde meer: “Dit is een makkie, ik wil de tien kilometer ook doen.” Toen in de ochtend bleek dat er bij Singelzicht één startbewijs over was, werd Youssef gewekt en hij stond binnen vijf minuten (wereldprestatie!) gedoucht en wel klaar om ook ‘de tien’ te slechten. Het is hem en de andere jongeren gelukt.

“Volgend jaar willen wij serieus meer energie steken in de marathon,” vertelt Dax. Aanjager daarvoor is bewoner Wilson die een onverwacht sportieve aanleg blijkt te hebben en de volledige marathon uitliep. Al tijdens de eerste trainingen kon Dax hem niet meer bijhouden, vanaf toen ging hij Wilson coachen vanaf de fiets.

Zowel David als Dax zijn enorm onder de indruk van de sfeer tijdens die dag. “Jammer is wel dat we de startbewij­zen zo vroeg moeten aanvragen. Op dat moment hebben wij vaak nog niet de juiste namen van de deelnemers en dan prijkt de verkeerde voornaam op je borst, waardoor het publiek jou met een verkeerde naam aanmoedigt. Wij kijken graag vooruit en willen in 2015 met drie begeleiders en minstens vijf jongeren aan de volle marathon meedoen. Trouwens, Joke… dit komt toch in de Inzicht? Wil jij niet even een goede hardloopsponsor voor ons regelen?”

13

Door: Joke Kurvers, foto’s: Annet van Gink

In het weekend van de Rotterdam Marathon (12 en 13 april) hebben

Met die chagrijnige kop van ’m viel het kennelijk toch wel mee

Roy de ijsman Door: Rob van Es, foto: Ruud Koppenol

Eigenlijk geloofde hij er zelf niet meer in. Steeds weer die wiet en die drank. Ging het weer een tijdje goed, bezweek hij toch weer voor de verleiding van drank en drugs (‘mijn oude vriend’) en lag hij weer in de goot.

Maar dat was ‘toen’. Inmiddels is Roy Fiegel hét gezicht van De IJssalon op de Aelbrechtskade in Historisch Delfshaven. Met dank aan Restaurant Millers die Roy een flinke dosis zelfvertrouwen gaf.

Aan het denken gezet Roy was een jaar of 10 terug zoals hijzelf zegt ‘een lastige puber’. Dan weer was hij een paar weken bij z’n moeder, dan weer een paar dagen bij z’n gescheiden vader. Altijd liep het uit op ruzie en verdween Roy de straat op. “Ik sliep in kelders en op bouwterreinen.”

Maar Roy had toch altijd ergens wel in de gaten dat hij zijn eigen toekomst aan het ondergraven was. “Het is zo waardeloos. Je bent niet meer zeker van jezelf. Je voelt je een zwerver en je weet dat anderen jou ook zo zien: het staat met grote letters op je voorhoofd geschreven.”

Op één van zijn heldere momenten, ging hij praten hij De Bouman Kliniek. En die bracht Roy in contact met Maaszicht. “Ik zeg het eerlijk, ik vond de regels te streng.

Dat werkte verkeerd bij mij. Maar ze gaven me wel hoop en ze hebben me wel aan het denken gezet over hoe het nu verder moet.”

En toen kwam Restaurant Millers. “Ik kon er gaan werken in de bediening. Fijne sfeer. Goed contact met de leidinggevende. Ik kwam er tot rust. Het werken daar gaf me zelfvertrouwen.”

Ik voelde me waardeloos, maar ging wel werken Na een tussenstop bij de pakketdienst van TPG Post kwam Roy in de ijshandel terecht. In De IJssalon aan de Meent om precies te zijn. “Mijn baas is recht door zee.

Hij zei ‘Je hebt een chagrijnige kop, jij moet geen ijs aan

klanten gaan verkopen, jij moet achter de zaak ijs gaan maken.” En dus werd Roy de man die alle soorten ijs kon maken. “Altijd met pure ingrediënten en zonder smaak- en kleurstoffen.”

Was Roy hiermee uit de negatieve spiraal van drank en drugs geraakt? “Niet helemaal. In het begin gebeurde het nog wel eens dat ik ’s avonds veel te veel zoop en rookte.

Dan kotste ik me ’s ochtends helemaal leeg en voelde me waardeloos, maar ik ging wel om 8 uur aan het werk.” Die doorzettingskracht was nieuw.

Ik bouw nu iets op Geleidelijk aan ging Roy ook ijs verkopen. Met die chagrijnige kop van ’m viel het kennelijk toch wel mee. Ook werd Roy steeds vaker gevraagd om bij te springen in de zaak in Historisch Delfshaven. En nu runt hij de zaak in z’n eentje en wil hij eigenlijk het liefst de zaak als zelfstandig ondernemer voortzetten. Hij mijmert: “Dan ga ik niet alleen ijs verkopen, maar ook koffie met gebak. Want gebak maken, heb ik ondertussen ook geleerd.”

Millers, vol culinaire verrassingen Van 3 t/m 8 juni 2014 is het ‘Kreeftenweek’.

Millers serveert Canner kreeften uit Canada als voor- en hoofdgerecht.

Daarvan hebben we nog geen foto’s. Maar deze smakelijke plaatjes staan garant voor de culinaire wijze waarop de jongeren van Maaszicht, werkzaam in Millers, u verwennen! Tot Millers!

14

Nachtje doorhalen in Parijs

ontbijt met fruits de mer Door: Sjors Hoppenbrouwers, foto’s: Enrico Patist

Op uitnodiging van leverancier Sligro mochten wij een bezoek brengen aan Rungis, de grootste food market ter wereld. Twee honderd vierendertig hectare food! ’s Nachts? Ja natuurlijk, want dan worden de verse ingrediënten ingekocht door restaurateurs, hotels en de groothandel. Duncan, onze chefkok in spé, was onze eregast.

Samen met Sjors, Enrico en Peter van restaurant Millers keek hij zijn ogen uit in deze hallen volgepakt met verse vis, gevogelte, vlees, kaas en groenten. “Die Fransen eten ook alles hè!?” Van middernacht tot vroeg in de ochtend vielen we van de ene verbazing in de andere.

Het was voor Duncan een indrukwekkend en mooi leermoment tijdens zijn werkstage om te ervaren waar een deel van de producten die in de keuken van Millers door zijn handen gaan, vandaan k ­ omen.

Na een ontbijt, met fruits de mer, hebben we een toertje door Parijs gedaan, met een frisse-lucht-moment voor de Eiffeltoren. En toen weer terug naar Rotterdam.

Het was even doorhalen, maar zeer de moeite waard. Niet alleen voor Duncan, ook voor ons.

Colofon Nr. 5, Mei 2014 / Oplage 9.000 www.maaszicht.nl Stichting Pension Maaszicht Walenburgerweg 31, 3039 AC Rotterdam Tel. zorg: 010 - 243 41 41 - KvK 24252278 Stichting Vrienden Maaszicht (ANBI) Tel. fondsenwerving: 010 – 243 41 43 KvK 41133492 - RSIN : 803910356 Bank: NL 58 RABO 0154 755 915 www.singelzicht.nl Stichting Pension Singelzicht (ANBI) Wittevrouwenkade 1 , 3512 CR Utrecht Tel. zorg: 030 - 230 37 60 KVK 30202459 - RSIN: 815365627 Bank: NL 87 RABO 0365 608 076 www.restaurantmillers.nl Stichting MaasJeugd en Toekomst Restaurant Millers Voorhaven 3, 3025 HC Rotterdam Tel. 010 – 4 77 51 81 - KvK 24297551 Projectmanager MaasJeT: Sjors Hoppenbrouwers, s.hoppenbrouwers@maasjet.nl Tel. 010 – 243 41 41 / Mob. 06 – 55 303 467 * Directeur a.i.

Piet Broekhuizen Manager Zorg Roesja Verhoeven, r.verhoeven@maaszicht.nl Publiciteit & Fondsenwerving (en eindredactie) Joke Kurvers, j.kurvers@maaszicht.nl Tel. 010 – 243 41 43 / Mob. 06 – 295 14 765 Aan deze nieuwsbrief werkten vrijwilligers mee: Teksten: Félicité Adams, Mandy Bouman, Kim Arntzen, Saskia Bok, Heleen Schoone (www.schoonewoorden.nl), Rob van Es (www.made-in-delft.com) Foto’s: Ruud Koppenol, www.ruudkoppenolfotografie.nl en anderen (zie bij artikelen) Vormgeving Monologo, Wendy Pereboom, www.monologo.nu Drukwerk Twigt Grafisch Facilitair, Waddinxveen, www.twigt.nl Boeken www.rotterdamkooktover.nl www.keienenbouwstenen.nl Golftoernooi (in Rotterdam) www.rotterdam-open.nl Overname van tekst en foto’s is alleen toegestaan na schriftelijke toestemming van de directie en met bronvermelding.

15

word bondgenoot Wij hebben u in deze moeilijke tijden erg hard nodig Al vanaf € 3,50 per maand maakt u een groot verschil U kunt met een maandelijkse donatie van slechts € 3,50 al het verschil maken tussen goot en toekomst. Geeft u voor uw gift een automatische incasso af, dan ontvangt u gratis een boek waarin de jongeren de hoofdrol spelen.

belastingdienst. U kunt tot 52% van uw gift terugkrijgen of u kunt ervoor kiezen uw gift te verhogen zonder méér te betalen. In de tabel hieronder ziet u een voorbeeld voor iemand die netto € 120 per jaar zou willen doneren.

Wij willen echter benadrukken dat iedere gift enorm hartelijk welkom is! Ze zijn hard nodig om ons werk met en voor de kwetsbaarste jongeren van Rotterdam en Utrecht te kunnen doen.

De belastingdienst betaalt mee!

Voor mensen die vanaf € 50,00 per jaar willen geven én die voor ‘hetzelfde geld een hogere donatie willen doen’ is het aantrekkelijk om een periodieke schenking met Samen met U willen wij werken aan hun toekomst en een de stichting overeen te komen. Wij stellen het contract bijdrage leveren aan een fijne leefomgeving. samen met u op, zonder tussenkomst van een notaris.

U kunt een formulier daarvoor downloaden vanaf onze Helpt u onze jongeren? website www.maaszicht.nl of www.singelzicht.nl of Voor hetzelfde geld (€ 120) geeft u meer aan het goede doel met een periodieke schenking telefonisch opvragen via Uw belastingschijf 18,35% 24,10% 36,25% 42% 52% 010-243 41 43 of 06-295 14 765 bij Joke Kurvers.

Door heel eenvoudig dit formulier in te vullen krijgt u altijd geld terug van de

U geeft aan Maaszicht of Singelzicht De belasting geeft u terug Het kost u netto

€ 147

€ 158

€ 188

€ 207

€ 250

€ 27

€ 38

€ 68

€ 87

€ 130

€ 120

€ 120

€ 120

€ 120

€ 120

De ontvangers van INZICHT ontvangen deze ansichtkaart. Ook daarmee kunt u kenbaar maken de jongeren te willen helpen met een gift.

Gezocht

mijn cadeautje voor maaszicht

zoz

In verband met activering van onze fondsenwerving zoeken wij mensen die tijdelijk deel willen uitmaken van een telefoonteam of mensen die via Facebook en Twitter ons werk willen meehelpen onder de aandacht te brengen. Lijkt u dit leuk en zinvol? Heeft u ideeën? Mail dan snel naar j.kurvers@ maaszicht.nl.