Solderie Stunt, voor fashionista’s

1986

Solderie Stunt, voor fashionista's

Voor Jeanine Baert in 1986 dit winkelpand begon te huren, zat er een winkel waar je alles van Elvis Presley kon kopen: Elvis-foto’s, -elpees, -souvenirs, -kledij, -kitsch en -geschenken… De baan liep toen nog op chique benen. Als kind kwam Jeanine hier met haar moeder en zussen shoppen. En toen ze in het huwelijksbootje stapte, kwam ze hier op de baan haar huisraad uitkiezen.

Aanvankelijk was haar plan om stocks uit faillissementen op te kopen en elke maand een ander artikel aan te bieden: lingerie, kleding, geschenkartikelen, breigaren tot zelfs Art Deco badkamers… Een bordeaux bad, een felgroene wc tot oud roze en gouden tinten… Zware producten en onhandig om elke dag buiten te zetten. Gelukkig maakte haar vader een klein wagentje om haar hierbij te helpen.

Tot er op een dag tussen haar ingekochte producten een kartonnen doos zat vol met naaigerief. Alles was in een week tijd verkocht. Een onverwacht succes! En dus ging Jeanine verder op zoek naar dergelijke restpartijen in Nederland, Frankrijk en tot in Italië toe. Zo werd Solderie Stunt de winkel zoals hij vandaag nog steeds is: een kleurrijke jungle voor modeliefhebbers. Hier kan je rustig zoeken tussen zeldzame en vintage fournituren, kant, knopen, breigaren en stoffen. Bekend tot ver over de grenzen. Creatievelingen van allerlei pluimage, modestudenten en lokale klanten komen hier zoeken naar het juiste lint, de passende knoop of geschikte kant. Solderie Stunt is een plek vol verleiding: je komt altijd buiten met minstens een verrassing.

“Het dagelijkse contact met de klanten geeft mij veel energie,” zegt Jeanine. “Zowel jonge modestudenten als de bekendste Belgische designers zijn hier vast cliënteel. Wist je dat ik zelfs paardenhaar verkoop? Onlangs kwam ook Pol Vogels langs. Hij ontwierp de jurk die prinses Delphine dit jaar droeg op het Nationaal Defilé.

Zelf naaien doet Jeanine niet. “Ik heb twee linkerhanden,” zegt ze. Het meest creatieve dat ze zelf ooit maakte, waren kleurrijke parelkettingen met oude knopen die haar bomma bewaarde in een emmertje van Kwatta choco. Breien kan ze wel, al heeft ze daar geen tijd voor. Een hele kast vol breigaren ligt op haar te wachten, misschien als ze op pensioen is. Ondertussen is ze 76, maar de juiste overnemer voor haar zaak heeft ze nog niet gevonden. De gouden dagen zijn toch voorbij, meer dan break even draaien zit er vandaag niet meer in. De Turnhoutsebaan van vandaag kan Jeanine niet meer zo bekoren. Zelf woont ze niet in Borgerhout.

“Ik ben tussen de kaders opgevoed”

Frank De Leeuw