Letterenhuis | Zuurvrij 42 | De schoonste van Lisa Willemaerts

D E S C H O O N S T E VA N 100

zuurvrij42_binnenwerk_druk.indd 100

7/06/2022 08:38

De schoonste e... van Lisa Willemaerts. bent, zit je hier goed voorAls jedeeenmaal binnen rest van je carrière… dat vertrouwde mijn collega Johan VanHet brekende hecke me op een van mijn eerste dagen in het Letterenhuis toe. Toch trek ik hier na twee jaar hart van Paul enspijtvierinmaanden de deur achter me dicht. Met het hart. Want het Letterenhuis is een plek om te werken. Maar pendelen van Ostaijen vanfantastische Wijgmaal naar Antwerpen bleek toch niet Lisa Willemaerts \

zo vanzelfsprekend als ik dacht toen ik hier solliciteerde. En dus keer ik terug naar mijn roots, maar niet zonder even terug te blikken op ‘mijn schoonsten’.

Als educatief medewerker kon ik mijn schouders onder veel leuke projecten zetten: lespakketten maken bij de expo’s Velodroom en Oogen die kijken; ‘Collectie in de klas’ lanceren; nascholingen voor leerkrachten opzetten; erfgoeddagen organiseren (en afzeggen en opnieuw organiseren… Corona maakte mijn job zeker uitdagender).

Mijn schoonste project was zonder twijfel de reizende expo Boem Paukeslag: Bezette Stad x5. Met vijf jonge kunstenaars dook ik in de dichtbundel Bezette Stad van Paul van Ostaijen. Zo’n traject in goede banen laten lopen in coronatijden lijkt soms bloed, zweet en tranen te kosten. Je verdrinkt bijna in de online meetings, de telefoongesprekken, het in de gaten houden van bestellingen en de productie van materiaal. Maar dan komt die opening. Je ziet de expo en hoe de makers ervan genieten om hun nieuwe creaties tentoongesteld te zien. Wanneer alle praktische zaken achter de rug zijn, is er ook ineens weer tijd voor een ongedwongen babbel.

En dan vergeet je al die hobbels en bobbels van de reis. Of toch bijna allemaal, als perfectionist sleep ik de mijne nog een paar maanden mee. Maar nu, nu ik bijna weg ben, kan ik toch zeggen: dat was een heerlijk project!

Het schoonste collectiestuk is voor mij dan ook verbonden met dat project. Niet zozeer het handschrift van Bezette Stad, maar de correspondentie van Van Ostaijen raakte me. De brieven die hij schreef naar zijn vrienden zoals de gebroeders Jespers, naar zijn broer Stan en naar Emma Clément. Een brief naar die laatste 101

zuurvrij42_binnenwerk_druk.indd 101

7/06/2022 08:38

Brief van Paul van Ostaijen aan Emma Clément, 1925.

102

zuurvrij42_binnenwerk_druk.indd 102

7/06/2022 08:38

is dan ook echt mijn favoriete stuk. Omdat het de mens achter de dichter toont. In 1925 schrijft Van Ostaijen een brief aan zijn ‘Beesteke lief’ vol met koosnaampjes, gedichtjes (waaronder ‘Marc groet ’s morgens de dingen’), liefdesverklaringen en smeekbeden (‘En/ ik/ wou dat ik eens een lange/ brief/ van/ jou/ kreeg’). Dat ze op dat moment al twee jaar met iemand anders getrouwd was, hield de jonge dichter duidelijk niet tegen. Iedereen die al eens een onbeantwoorde (of niet meer beantwoorde) liefde gekend heeft, leeft mee met het brekende hart van Van Ostaijen.

Als ik toch een voordeel van het lange pendelen moet opnoemen, dan is het wel de tijd die vrijkwam om te lezen. Voor mijn werk dook ik in de literatuur van een eeuw geleden, maar in mijn vrije tijd ga ik het liefst nog een duizend jaar verder in de tijd terug. Ik lees het liefst historische fictie over middeleeuws Engeland. Een niche, maar gelukkig eentje waar veel Engelse schrijvers zich toch aan wagen. Kingsbridge kent (bijna) geen geheimen meer voor mij en ook de dames uit de Plantagenet- en Tudordynastieën hielden me steevast gezelschap op de trein. Maar werken in het Letterenhuis heeft ook de Vlaamse literatuur blijvend een plaats in mijn hart gegeven.

Lisa Willemaerts was educatief medewerker in het Letterenhuis. Jongeren en docenten ondersteunen in hun leerproces is het liefste wat ze doet. En dat doet ze vanaf april bij de KU Leuven als adviseur onderwijs.

103

zuurvrij42_binnenwerk_druk.indd 103

7/06/2022 08:38