EDWARD DWURNIK malarstwo
www.napiorkowska.pl
Jakże piękne z rana jest nasze miasto przemysłowe... Neonowy nowy cud i stragany owocowe. Słodki bazar wabi oczy, głośnik sączy czuły blues, miło w jasną przyszłość kroczyć, gdy landryna płynie z ust. W czterech rogach czterech ścian, myśl ukrywa myśli cztery. Pierwsza – coś od rana zjeść, druga – przetrwać do niedzieli, trzecia – strzelić w bramie kwach, czwarta – dostać stół po babce. I bezpiecznie, miło jest, dobrze nam się żyje w klatce... (piosenka z filmu dokumentalnego pt. Portret z natury, 1984 r.)
www.napiorkowska.pl
Warszawa – Morskie Oko, rysunek, 37x50 cm,1968 r.
Warszawa – ul. Belwederska, rysunek, 37x50 cm, 1968 r.
www.napiorkowska.pl
Warszawa – ul. Chełmska, rysunek 37x50 cm, 1986 r.
www.napiorkowska.pl
Plac Zamkowy, olej, akryl, płótno, 65x81 cm, 2014 r.
www.napiorkowska.pl
Zamek, olej, akryl, płótno, 114x146 cm, 2014 r.
Plac Piłsudskiego, olej, 146x114 cm, 2008 r.
www.napiorkowska.pl
Stadion Dziesięciolecia, olej, 110x150 cm, 2008 r.
www.napiorkowska.pl
Katowice, grafika, 34x44 cm, 2002 r.
W latach 1963-70 Edward Dwurnik studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 także obrazów olejnych pt. Podróże autostopem, przedstawiający charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka. Artysta cykl ten z powodzeniem kontynuuje do dzisiaj.
www.napiorkowska.pl
Opole, grafika, 34x44 cm, 2002 r.
Szczecin, grafika, 43x44 cm, 2002 r.
www.napiorkowska.pl
Kielce, olej, akryl, płótno, 65x81 cm, 2014 r.
Kielce, grafika, 34x44 cm, 2002 r. Edward Dwurnik zaczął od pejzaży miejskich (Podróże autostopem, inaczej Autostopy), w których próbował dopasować zawiłą naturę miasta (za każdym razem rozpoznawalnego) do płaskości rysunku czy obrazu. Starał się ująć miasto w taki sposób, aby z jednej strony uchwycić jego istotę, z drugiej – i to wydaje się ważniejsze – osiągnąć obraz pozwalający na „przeżycie” miasta, na wrażenie obecności w mieście. Próbował różnych metod: szerokiego kąta, dekomponowania wyglądów realnych, przeinaczenia proporcji, zmiennych punktów widzenia i zawieszenia. W końcu pojawiło się spojrzenie zadowalające, namalowane miasto pozwalało po sobie chodzić, pozwalało doświadczać swoich komplikacji, ujawniało swoją strukturę i nastroje. Było to spojrzenie wielkoluda, zawieszonego nad miastem i patrzącego pod kątem 45° do przebiegu ulic... (fragm. artykułu Marii Anny Potockiej pt. Niespodziewane uwolnienie malarstwa)
www.napiorkowska.pl
Poznań, grafika, 34x44 cm, 2002 r.
Puste na początku miasto zaczęli stopniowo zaludniać ludzie. Jedni byli olbrzymami z zewnątrz, obserwatorami i intruzami o niejasnych intencjach, inni byli maleńkimi mieszkańcami miasta, logicznie wkomponowanymi w jego układ, sprawiającymi wrażenie silnika napędzającego architekturę. Geometryczne, puste miasto z wczesnych rysunków porzuciło swoją psychiczną stabilność i poddało się niepokojom, jakie wprowadza człowiek... (fragm. artykułu Marii Anny Potockiej pt. Niespodziewane uwolnienie malarstwa)
www.napiorkowska.pl
Poznań, olej, 146x114 cm, 2011 r.
www.napiorkowska.pl
Kraków, olej, akryl, płótno, 55x46 cm, 2014 r.
Kraków, olej, akryl, płótno, 114x146 cm, 2014 r.
www.napiorkowska.pl
Wawel – Kraków, olej, 114x146 cm
www.napiorkowska.pl
Gdańsk, olej, akryl, płótno, 65x81 cm, 2014 r.
Łódź, olej, akryl, płótno, 65x81, 2014 r.
www.napiorkowska.pl
EĹ‚k, tempera, gwasz, 46x56 cm, 2014 r.
Chojna, tempera, gwasz, 56x42 cm, 2014 r.
www.napiorkowska.pl
Dębno, tempera, gwasz, 29x21 cm, 2014 r.
Pyrzyce, tempera, gwasz, 29x21 cm, 2014 r.
www.napiorkowska.pl
Manewry w Grójcu, tempera, gwasz, 55x46 cm, 2013 r.
Puławy, olej, 65x81 cm, 2013 r.
www.napiorkowska.pl
Ostrowiec Świętokrzyski, olej, akryl, płótno, 2008 r.
www.napiorkowska.pl
Międzylesie I, rysunek, 37x50 cm, 1968 r.
Międzylesie II, rysunek, 37x50 cm, 1968 r.
www.napiorkowska.pl
Robotnicy 1980
(…) Z setek obrazów i rysunków wyłania się przeogromny Polaków portret własny, znanych i nieznanych, ale zawsze obdarzonych twarzą – niepiękną, lecz wyrazistą. Twarzy nie mają tylko Okrutni - Obcy - Ludzie. Dwurnik maluje także portrety, ale jest przede wszystkim malarzem ludzkiej twarzy, będącej, jak wiadomo, najbardziej interesującą powierzchnią świata. On bada tę powierzchnię ze szczególną wnikliwością. Te twarze to nie tylko kombinacja nosów, ust, oczu, podbródków, łuków brwiowych, bruzd i zmarszczek – tego wszystkiego, co niegdyś służyło fizjonomistom, przekonanym o otwartości twarzy ludzkiej, nie tylko do odgadywania charakteru, ale i losów człowieka na podstawie jego wyglądu. Dwurnik tak daleko nie sięga. (...) Bliższy jest jednak socjologicznej niż antropologicznej obserwacji. Robotnicy, chłopo-robotnicy, pasażerowie, kolejkowicze, działkowicze, funkcjonariusze, przechodnie, sklepowe, kadrowe, mundurowi, obywatele, bufetowe, konsumenci, interesanci, fizyczni i umysłowi – cała populacja Peerelu staje przed nami w swej pospolitości, ale i w prawdzie. (fragm. artykułu Marii Poprzęckiej pt. Edwarda Dwurnika Świat przedstawiony)
www.napiorkowska.pl
Zbiórka, rysunek, 63x45 cm, 1980 r.
Czterdziestu pięciu, rysunek, 63x45 cm, 1980 r.
www.napiorkowska.pl
Święta rodzina, rysunek, 63x45 cm, 1980 r.
Zachować czujność i spokój, rysunek, 63x45 cm, 1980 r.
www.napiorkowska.pl
(…) Pierwszą jednak przyczyną, dla której maluję właśnie ludzi, jest żal nad swoją i ich niedoskonałością. Żal, że całe dorosłe życie człowieka polega na pokonywaniu oporu własnego ciała, na walczeniu z fizycznym lenistwem, z niedyspozycjami. Dzieje się to w tym samym czasie, gdy nasza świadomość biegnie daleko naprzód, wytwarza fantastyczne idee, których niestety nie jesteśmy w stanie zrealizować i które zamieniają się w marzenia. E. Dwurnik
www.napiorkowska.pl
Powstanie 1944, tempera, gwasz, 46x55 cm, 2006 r.
Powstańcy 1944, tempera, gwasz, 46x55 cm, 2006 r.
www.napiorkowska.pl
Bogurodzica, tempera, gwasz, 47x52 cm, 2008 r.
www.napiorkowska.pl
Galicja, olej, akryl, płótno, 46x55 cm, 2013 r.
Piekarnia, tempera, gwasz, 41x26 cm, 2013 r.
www.napiorkowska.pl
Twórcy nowej figuracji, mimo iż często żywo przejęci społeczną tematyką, zachowali modernisztyczną zasadę „wysokiego stylu“ – pracowali intensywnie nad wypracowaniem własnego, całkowicie nowego języka malarskiego, choćby miał on polegać na formalnej antyakademickiej dezynwolturze (…) W efekcie malarze ci pozostali ze swoją sztuką na wysokim poziomie formalnej, salonowej spekulacji… E. Dwurnik
www.napiorkowska.pl
Obraz nr 320, olej, akryl, płótno, 146x97 cm, 2013 r.
www.napiorkowska.pl
www.napiorkowska.pl
Maszyna malarska Dwurnika niczym mechaniczne krosno tkackie tworzy obrazy systematycznie metr po metrze, jakby to był jedynie dekoracyjny wzór. Byle jak najszybciej uszyć obraz. Ta ostentacyjnie pospieszna technika determinuje byle jaką powierzchowność dzieł Dwurnika. Ta bylejakość nie jest jednak byle jaka, tkwi w niej bowiem konkretna treść, która w połączeniu z ikonografią obrazów tworzy sugestywną całość – opowieść o niedoskonałym, przeciętnym życiu. (fragm. artykułu Łukasza Gorczycy, Michała Kaczyńskiego pt. Kto ci rękę rozmacha? Edward Dwurnik i polskie sporty ekstremalne, [w:] Edward Dwurnik. Malarstwo. Próba retrospektywy, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 2001, s.13).
www.napiorkowska.pl
Żółte tulipany, olej, akryl, płótno, 55x46 cm, 2014 r.
www.napiorkowska.pl
Czerwone tulipany, olej, akryl, płótno, 61x50 cm, 2014 r.
Czerwone tulipany, olej, 81x65 cm, 2012 r.
www.napiorkowska.pl
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej Warszawa ul. Świętokrzyska 32, ul. Puławska 17, Rynek Starego Miasta 19/21/21 A; Poznań, Stary Rynek 95/96 ; Bruksela, Mont des Arts 8; tel. (48) 22 652 11 77; www.napiorkowska.pl
www.napiorkowska.pl