Inleiding met Siebe Annema

Probeer een beeld te vormen van iets wat nog niet bestaat.

Niets is moeilijker dan een gedachte te formuleren of een beeld te vormen over iets wat nog niet bestaat. Een voetbal of bioscoop, een tropisch strand of de Nachtwacht. Groentesoep. Noem het en je visualiseert het. Je voelt het, beleeft het. Je proeft het bijna.

Maar wat is een Media Innovatie Campus. Hoe ziet die eigentijdse vorm van samenwerking tussen creatieve bedrijven, studenten en docenten er uit. Hoe tover je die steriele locatie van een traditioneel uitgeefconcern gebouwd in de negentiger jaren om in een bruisend complex met labs, studio’s, ontmoetingsruimtes, flexibele werkplekken, waar de deuren zeker figuurlijk (en een beetje letterlijk) open staan. Hoe ontstaat een positief gevoel bij vallen en opstaan, maar iedere keer een stapje voorwaarts maken? Hoe ziet innovatie er uit?

De coronatijd met lange lockdowns was ondanks alle kommer en kwel misschien wel de perfecte tijd om daar nog eens goed over na te denken. Om de vragen over ‘wat’, ‘hoe’ en ‘waarom’ nog eens grondig te beantwoorden. Om vanuit diverse huiskamers via Teams en Zoom gezamenlijk de hoofden te legen en de essentie van de Media Innovatie Campus in de voorlopig best denkbare bewoordingen om te zetten.

Om onze gezamenlijke ambitie nog eens helder te definiëren: ‘De Media Innovatie Campus is meer dan een plek, het is een netwerk met internationale ambities. Het begint weliswaar in Leeuwarden en Friesland, maar dat is bij lange na niet waar het eindigt. Het is een plek waar leren en experimenteren hand in hand gaan. Het maakt niet uit of je student, kennisinstelling of bedrijf bent - hier kun je terecht. Dat doen we niet op de traditionele manier, maar op een nieuwe manier die vooral gevoed wordt door samenwerking en nauw contact met de werkvloer, zowel lokaal als (inter)nationaal.’

So far, so good. Maar achter die woorden moet vooral een intentie schuilgaan. Ik las in Adformatie een interview met Frido Smulders, Professor Entrepreneurship aan de TU Delft en gespecialiseerd in ‘Entrepreneurial Innovation’. Ik las zijn antwoorden en voelde de essentie waar wij het met een brede groep stakeholders binnen de Media Innovatie Campus de afgelopen maanden over hebben gehad. ‘Je hebt ondernemend gedrag nodig, het sociale spel dat een startup goed speelt, waarbij iedereen open naar elkaar luistert. Grote bedrijven zijn heel goed in innoveren geworden, maar niet voor écht vernieuwende ideeën, die nog erg kwetsbaar zijn en de ruimte nodig hebben. Je moet de tijd krijgen om er een goed verhaal omheen te bouwen. En daarvoor moeten bedrijven hun rationele kennis loslaten. Startups kunnen dat, die beginnen juíst met het idee dat niemand wil hebben.’

‘De silver bullet in onze maatschappij is dat we ons minder gaan richten op ‘ja en ‘nee’, goede en foute antwoorden. Onze hele middelbare school en universiteit gaat daarover. Wat we meer moeten doceren is het ontwikkelen van nieuwe kennis; het proces van vallen en opstaan.’ ‘Het gaat erom wat wij met elkaar doen in die fases waarin we eigenlijk nog helemaal niet kunnen zeggen of het überhaupt wat wordt.’ Met die intentie gaan we de komende periode met vrolijk stemmend enthousiasme aan de slag.