Η
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΕΛΛΑΣ βαδίζει πρὸς πολιτικὴν μεταβολήν. Οἱ ἀπελπισμένοι, οἱ μακροχρονίως ἄνεργοι ἀλλὰ καὶ ἡ μεσαία τάξις φαίνεται πὼς πορεύεται πρὸς τὸ πολιτικὸν στρατόπεδον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Τοῦτο δείχνουν ὅλαι αἱ δημοσκοπήσεις ἀλλὰ καὶ ἐνέργειαι στρεφόμεναι ὑπὸ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπὸ τὰ εὐρωπαϊκὰ κατεστημένα καὶ τὴν ἐγχώριον διαπλοκήν, ἡ ὁποία ἐλέγχει τὰ ΜΜΕ. Αἱ δημοσκοπήσεις δὲν καταδεικνύουν, ἐὰν ὁ ΣΥΡΙΖΑ θὰ λάβη τὴν ἐντολήν, διὰ τὸν σχηματισμὸν αὐτοδυνάμου κυβερνήσεως ἢ θὰ ἔλθη πρῶτον κόμμα καὶ θὰ λάβη τὴν ἐντολήν, ἀπὸ τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας, διὰ τὸν σχη-
17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου, Γεωργίου Ἱερομάρτυρος τοῦ ἐν Ἰωαννίνοις, Ἀντωνίου Βερροίας
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ
ματισμὸν Κυβερνήσεως Συνεργασίας. Εἰς πᾶσαν περίπτωσιν αἱ ἐξελίξεις δείχνουν ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ, μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλον τρόπον, θὰ ἔχη τὴν τύχην τοῦ ΠΑΣΟΚ κατὰ τὸ 1981. ΕΚΛΟΓΙΚΗ θεαματικὴ ἄνοδος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ προβληματίζει ἕν ἐκλογικὸν τμῆμα τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τὸ ὁποῖον φοβεῖται ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὡς κυβέρνησις θὰ θέση ἐν διωγμῷ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ πιστὸς λαὸς ἀνησυχεῖ πολλαπλασίως περισ-
Η
σότερον, διότι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀποφεύγει συστηματικῶς νὰ ὀργανώση τὴν «ἄμυνάν» της. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος εἰς τὴν τελευταίαν συνεδρίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας διεῖδε τὰς ἐπερχομένας πολιτικὰς ἀλλαγὰς καὶ ἀνεκοίνωσε τὴν «ἄλλην ὀργάνωσιν» τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Ἔκτοτε δὲν ἠκούσαμεν τίποτε διὰ τὰς ἐπερχομένας ἀλλαγὰς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, αἱ ὁποῖαι θὰ τὴν κα-
ταστήσουν αὐτοδύναμον, οἰκονομικῶς ἀνεξάρτητον ἀπὸ τὸ Κράτος κ.λπ, οὕτως ὥστε νὰ ἀντιμετωπίση τὴν οἱανδήποτε ἐπιθετικὴν ἐνέργειαν τοῦ Κράτους ἢ τῆς νέας Κυβερνήσεως ἐναντίον της. Δὲν ἐπικρίνομεν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον. Διότι, ἂν οὗτος ἔχη τὴν φήμην τοῦ «πρασίνου» (ΠΑΣΟΚ) Ἀρχιεπισκόπου, ὑπάρχουν Σεβ. Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἔχουν δεξιὰς καὶ κεντρώας καταβολὰς καὶ ἐμφανίζονται ὡς «πατερίτσαι»
«ΕΚΡΗΞΙΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΔΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος μὲ ἐπιστολήν του πρὸς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζητεῖ, ὅπως ἡ ΔΙΣ ἀποκόψη ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τὸν Βουλευτὴν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Εὐάγγελον Διαμαντόπουλον, ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν Ὀρθόδοξον Κλῆρον καὶ τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί, ἐὰν δὲν ὑποβάλη μετάνοιαν, νὰ τὸν ἀφορίση. Εἰς τὴν ἐπιστολὴν τονίζει:
«Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Συνοδικοὶ Σύνεδροι, Εὐλαβῶς ἀναφερόμεθα πρὸς Ὑμᾶς δημοσίως, διότι τὰ δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως πρέπει καὶ νὰ ἐλέγχωνται, διὰ νὰ Σᾶς καταγγείλουμε τὴν ἀσεβέστατη συμπεριφορὰ τοῦ Βαγγέλη Διαμαντόπουλου, Βουλευτοῦ τῆς Καστορίας στὸ πολιτικὸ σχηματισμὸ "ΣΥΡΙΖΑ". Σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς πρέπει ἀμέσως νὰ ἀποκοπῆ ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκτὸς ἐὰν δηλώσει δημοσίως τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιά του. Ἐπικαλούμεθα τὶς διατάξεις τοῦ 65ου Κανόνος (Κανὼν ΞΕ΄) τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ παρακαλοῦμεν Ὑμᾶς θερμῶς, ὅπως ἐφαρμόσετε ταύτας ἀναλογικῶς στὴν προκειμένη περίπτωση. Ὁ ἱερὸς Κανὼν ὁρίζει τὰ ἑξῆς: "Τὰς ἐν ταῖς νουμηνίαις ὑπό τινων πρὸ τῶν οἰκείων ἐργαστηρίων ἢ οἴκων ἀναπτομένας πυρκαϊάς, ἃς καὶ ὑπεράλλεσθαί τινες κατά τι ἔθος ἀρχαῖον ἐπιχειροῦσιν, ἀπὸ τοῦ παρόντος καταργηθῆναι προστάσσομεν. Ὅστις οὖν τοιοῦτόν τι πράξοι, εἰ μὲν κληρικὸς εἴη, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκός, ἀφοριζέσθω." (βλ. Πηδάλιον., σελ. 278). Δηλ: Ἐπειδή, κατὰ μίμησιν τῶν Ἑλλήνων καὶ ἐθνικῶν, μερικοὶ ΧριστιαΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
ΚΑΘΑΡΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ὑπογραμμίζει εἰς ἀνακοίνωσίν της ἡ Ἱ. Μ. Πειραιῶς
• Προσχηματικὴ ἡ δήλωσίς του ὅτι «δὲν προδίδομεν τὴν Ὀρθοδοξίαν»
Ὑπὸ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐξεδόθη τὴν 9ην Ἰανουαρίου ἀνακοίνωσις, διὰ τῆς ὁποίας ἐπικρίνεται ἡ προσφώνησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὴν ἀντιπροσωπείαν τῶν Παπικῶν εἰς τὴν θρονικὴν ἑορτὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (30ὴν Νοεμβρίου 2013) ὡς οἰκουμενιστική. Εἰς τὴν ἀνακοίνωσιν τονίζεται ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης χρησιμοποιεῖ πλέον «οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία» καὶ «οἰκουμενιστικὴ γλώσσα», ἐνῶ ἡ πρὸ μηνῶν ἀναφορά του ὅτι «δὲν προδίδει τὴν Ὀρθοδοξίαν» εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους εἶναι προσχηματική. Ποία «ἐκκλησία;» Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Ἡ προσφώνηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὴν ἀντιπροσωπεία τῶν Παπικῶν ἐπὶ τῇ Θρονικῇ Ἑορτῇ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (30 Νοεμβρίου 2013). Μὲ αἰσθήματα πικρίας ἀναγνώσαμε καὶ τὴν φετινὴ προσφώνηση τῆς Σεπτῆς κορυφῆς τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας, τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὸν ἐπικεφαλῆς τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπείας καρδινάλιο Kurt Koch, κατὰ τὴ “θρονικὴ ἑορτὴ” τοῦ Φαναρίου (30 Νοεμβρίου ἐ.ἔ.). Γιὰ πολλοστὴ ἤδη φορά καὶ στὴ προσφώνησή του αὐτὴ ὁ Παναγιώτατος χρησιμοποιεῖ οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία καὶ γλώσσα, ὅπως ἄλλως τε συνηθίζει νὰ τὸ πράττει κάθε φορά, ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς ἑτεροδόξους αἱρετικοὺς Παπικούς, Προτεστάντες, ἢ Μονοφυσίτες, προφανῶς γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει γιὰ μία ἀκόμη φορά στὸν κλῆρο καὶ στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὴν ἀμετακίνητη προσήλωσή του καὶ τὴν ἀταλάντευτη πεποίθησή του στὶς θέσεις καὶ θεωρίες του. Κατόπιν αὐτῶν ἡ παλαιότερη διακήρυξή του πρὸς τὸν Πατριάρχη Βουλγαρίας κ. Νεόφυτο κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ τελευταίου στὸ Φανάρι τὸν περασμένο Σεπτέμβριο ἐ.ἔ. ὅτι δῆθεν “…δὲν προδίδομεν τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὡς κατηγορούμεθα, οὔτε ὑποστηρίζομεν οἰκουμενιστικὰς ἀντιλήψεις, ἀλλὰ κηρύσσομεν πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ πρὸς πάντας τὴν Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν”, ἦταν λόγος προσχηματικός. Στὴν παροῦσα προσφώνησή του ὁ Παναγιώτατος φανερώνει τὶς πραγματικές του διαθέσεις γιὰ τὸν αἱρετικὸ παπισμὸ καὶ τὰ πραγματικά του σχέδια γιὰ τὸ μέλλον τῶν σχέσεων Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ. Προβληματιζόμαστε δέ, ἂν θὰ ἄξιζε τὸν κόπο νὰ καταπιαστοῦμε καὶ πάλι μὲ ἕνα κείμενο, τὶς αἱρετικὲς θέσεις, τοῦ ὁποίου ἤδη, ἔχουμε ἀνατρέψει σὲ παλαιότερα ἄρθρα μας. Εἶναι ὑπερβέβαιο πλέον ὅτι ὅσα ἄρθρα καὶ ἂν γράψουμε καὶ ὅσες παρακλήσεις καὶ ἂν διατυπώσουμε πρὸς τὸν Παναγιώτατο γιὰ ἀλλαγὴ πορείας πλεύσεως δὲν πρόκειται νὰ ἔχουν τὴν παραμικρὴ ἀπήχηση οὔτε πρόκειται νὰ ἀγγίξουν τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδιά του οὔτε βέβαια πρόκειται νὰ λάβουμε κάποια ἀπάντηση. Δὲν ὑπάρχει δυστυχῶς καμία διάθεση γιὰ διάλογο, ὅσο καὶ ἂν προσπαθεῖ ὁ Παναγιώτατος νὰ πείσει περὶ τοῦ ἀντιθέτου καὶ στὴν παροῦσα προσφώνησή του ὅτι δῆθεν “τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐπιθυμεῖ καὶ ἐπιδιώκει τὸν διάλογον μετὰ πάντων, ὁμοδόξων καὶ ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ὁμοπίστων καὶ ἀλλοπίστων συνανθρώπων…”. Κατόπιν αὐτῶν ὁ παρὰ κάτω σύντομος σχολιασμός μας δὲν ἀπευθύνεται πρὸς Οἰκουμενιστάς, ἀμετανοήτως ἐμμένοντας στὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη των, ἀλλὰ πρὸς τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ σκοπὸ τὴν ἐνημέρωσή του, τὸν ἐπιστηριγμό του στὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν προφύλαξή του ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τὴν ἐκφράζουν καὶ τὴν προωθοῦν. Ἀποκαλεῖ ὁ Παναγιώτατος τοὺς Παπικοὺς “τίμια Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης” καὶ “τιμιώτατους ἐκπροσώπους τῆς Αὐτοῦ ἉγιόΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΕΤΟΣ ΝΔ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2006
τῆς Ἀριστερᾶς. Οὗτοι φαίνεται νὰ μὴ ἀνησυχοῦν καὶ νὰ μὴ ἀντιλαμβάνωνται ὅσα διαβλέπει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Πολλοὶ Μητροπολῖται, θεολόγοι καὶ λαϊκοὶ πιστεύουν ὅτι, ἐὰν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔλθη εἰς τὴν ἐξουσίαν καὶ καταδιώξη τὴν Ἐκκλησίαν, ὁ πιστὸς λαὸς θὰ συσπειρωθῆ πέριξ τῆς Ἐκκλησίας. Διὰ νὰ συμβῆ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀναζωογονηθῆ ἡ ἐνορία καὶ οἱ κληρικοὶ (ἀφοῦ ἐπιμορφωθοῦν) νὰ κάνουν ποιμαντικὴν
Ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας καὶ εἰς τὴν ἀπάντησίν του εἰς τὴν Ρωσικὴν Ἱεραρχίαν διὰ τὴν Ραβένναν
ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ κ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΖΗΤΗΣΕΝ Ο ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
διὰ πολλὰ καὶ διαφορετικὰ ζητήματα. Παραλλήλως ἡ Ἐκκλησία νὰ ὀργανωθῆ μὲ τρόπον, πού: 1ον) Νὰ δύναται νὰ ἀντιμετωπίση τὴν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου. Οὐδεμία ἀριστερὰ κυβέρνησις θὰ ἀποδεχθῆ τὴν θέσιν τῆς Ἐκκλησίας ὅτι προσέφερε τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῆς περιουσίας της διὰ εὐαγῆ κρατικὰ ἱδρύματα μὲ ἀντάλλαγμα τὴν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου. 2ον) Νὰ διασφαλίση οἰκονομικοὺς πόρους μὲ τὴν ἀξιοποίησιν τῆς ὑπαρχούσης περιουσίας της. Πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτὴν ὀφείλει νὰ ἀνεγείρη λαϊκὰς κατοικίας, Νοσοκομεῖα κ.λπ., ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ
Ἔντρομος, ὡς προκύπτει ἀπὸ κείμενόν του διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, δηλώνει ὅτι μὲ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς θεoλογικοὺς διαλόγους μετά τῶν Παπικῶν, δὲν προδίδεται τὸ σύμβολον τῆς πίστεώς μας καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καθὼς καὶ ὅτι μὲ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας δὲν θὰ φθάσωμεν εἰς «Εὐχαριστιακὴν Κοινωνίαν». Ἀπευθυνόμενος πρὸς ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὰς ἀποφάσεις τῆς Ραβέννας, ὑποστηρίζει ὅτι δὲν κινδυνεύει τὸ ἐκκλησιολογικὸν πιστεύω καὶ τὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Θεωρεῖ ἀπαραδέκτους ἐκκλησιαστικὰς ἐνεργείας τὰς τάσεις καὶ τὴν θεωρίαν ὅτι εἶναι «ἐπιβεβλημένος ὁ ἁγιοπνευματικὸς δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ποὺ προβλέπει ἀκοινωνησία ἢ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων». Τί λέγει διὰ τοὺς ἐνθέρμους ὑποστηρικτάς τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» καὶ τί λησμονεῖ.
Εἰς τὴν ἀπόφασιν - διακήρυξιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρωσίας (ἐδημοσιεύσαμεν εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον τοῦ «ΟΤ» ὁλόκληρον τὸ κείμενον) μὲ τὴν ὁποίαν ἀμφισβητεῖται: 1ον) Τὸ Πρωτεῖον τοῦ Πάπα καὶ ἡ «θεϊκὴ» καταγωγὴ του 2ον) τὸ πρωτεῖον ἐξουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου (πρωτεῖον τιμῆς καὶ τίποτε περισσότερον) καὶ 3ον) τὸ θεολογικὸν κείμενον τῆς Ραβέννας (2007) κατὰ τὸ τμῆμα ἐκεῖνον, τὸ ὁποῖον γίνεται λόγος περὶ συνοδικότητος καὶ Πρωτείου ἐπὶ τοῦ Παγκοσμίου ἐπιπέδου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἀνέλαβε νὰ ἀπαντήση ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος, ὡς λέγεται, εἶναι ἐπίλεκτον στέλεχος, ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους μετὰ τῶν Παπικῶν. Μόνον ποὺ ἀντὶ νὰ «κατακεραυνώση» τὴν Ρωσικὴν Ἱεραρχίαν, δίδων
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
G Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐβοήθησε πολλαπλῶς τὸν πρόεδρον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ βελτιώση τὴν εἰκόνα του ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας. Σελ. 8 G Εἰς τὰ Δικαστήρια καταρρίπτονται αἱ συκοφαντικαὶ ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου. Σελ. 8 G Ἀβέβαιον τὸ μέλλον τῶν φοιτητῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν, οἱ ὁποῖοι προορίζονται διὰ κληρικοὶ. Σελ. 8 G Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι καὶ ἡ σύγχρονη παιδεία καὶ Θεολογία. Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση. Σελ. 8 G Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη. Σελ. 5 G Θὰ εἶναι ἱστορικὴ ἡ ἀπόφασις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας διὰ τὸ τέμενος εἰς τὸν Βοτανικόν. Τοῦ κ. Θ. Χαΐνη. Σελ. 5 G Θέλει τρέλλα Ρωμαίϊκη, τρέλλα Κολοκοτρωναίϊκη… Τοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ. Σελ. 5 G Διαρκὴς ἡ ἀντίστασις τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς καὶ τῆς Πίστεώς μας.Τοῦ π. Σαράντη Σαράντου. Σελ. 6
ἀπαντήσεις, πρωτίστως, εἰς τὴν «ἀρχομανίαν» της, ἔδωσεν ἀπαντήσεις εἰς ὅλους ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι πιστεύομεν ὅτι εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις. Ὁ Σεβασμιώτατος εἰς ἄρθρον του εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον ἡ «Ρομφαία», ἀναλύει τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας (Μάρτιος 2007) καὶ προσπαθεῖ νὰ διαβεβαιώσει ὅσους ἀντιδρῶμεν εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους ὅτι: Μὲ τὰ κείμενα τῆς Ραβέννας ἐγκαταλείπεται «κάθε
Η
παλαιὰ μέθοδος στείρας καὶ συγκριτικῆς ἀντιπαράθεσης θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη πολεμικὴ ἀπολογητικοῦ τύπου», ἀλλὰ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν ὑπονομεύεται εἰς τοὺς Διαλόγους ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὡς αὐτὴ καθωρίσθη μὲ τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως ὑπὸ τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἰς τὴν Νίκαιαν. Ὑποστηρίζει ὅτι τὰ κείμενα αὐτὰ δὲν εἶναι «Ὁμολογίαι Πίστεως» ἀλλὰ μία προσπάθεια ἀποτυπώσεως τῆς
ΑΙ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση
ΡΑΓΔΑΙΑ ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας στὰ μέσα ἐπικοινωνίας καὶ πληροφόρησης εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμὸς τῶν σύγχρονων χριστιανῶν. Σχεδὸν ὅλοι ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὴ καὶ ἐπιδιώκουν τὴν προβολή. Θέλουν νὰ δείξουν εὐρύτερα αὐτὰ ποὺ οἱ ἴδιοι κάνουν. Ὅλες πιὰ οἱ Μητροπόλεις ἔχουν ἱστοσελίδες καὶ προβάλλουν τὸ ἔργο τους ἢ καλύτερα προβάλλουν ἀσήμαντες δραστηριότητες τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἐπιτελοῦν σπουδαῖο ἔργο καὶ πρέπει νὰ προβληθεῖ, γιὰ νὰ παραδειγματίσει τὸ λαό, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα προβάλλεται «τὸ τίποτα». Ἀλήθεια, πόση πνευματικὴ ἀξία ἔχει μία ἀρχιερατικὴ λειτουργία ἢ ἕνα ἀρχιερατικὸ συλλείτουργο μὲ λαμπροφορεμένους Ἀρχιερεῖς, σὲ μιὰ ἐποχὴ μάλιστα ποὺ ὁ λαὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἐξοικονομήσει οὔτε τὰ στοιχειώδη τῆς ζωῆς; Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι Ἀρχιερεῖς ζοῦν στὸ δικό τους κόσμο, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζονται ἰδιαίτερα καὶ ἂς ἑτοιμάζουν οἱ συνεργάτες τους ἱερεῖς μερικὲς μερίδες φαγητοῦ γιὰ τοὺς πεινασμένους καὶ δυστυχεῖς. Στὶς ἱστοσελίδες τους οἱ Μητροπολίτες προβάλλουν κάθε κίνησή τους. Ποῦ πῆγαν, τί εἶπαν, τί φόρεσαν ὡς λειτουργοὶ τοῦ ταπεινοῦ Ἰησοῦ, τί ἔφαγαν, τί δῶρα ἀντάλλαξαν μὲ τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τους, τί σχεδιάζουν γιὰ τὸ μέλλον, τὴν ὥρα ποὺ τὸ παρὸν ἦταν κενό… Τόση ματαιοδοξία οὔτε στοὺς κοσμικοὺς δὲν συναντοῦμε. Ξεχνοῦν οἱ πνευματικοί μας πατέρες ὅτι ἡ προβολὴ καὶ ἡ διαφήμιση δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ εἰδικότερα τὴν ἀρετὴ τῆς ταπείνωσης. Οἱ ματαιόδοξοι Ἀρχιερεῖς ἔχουν ἐπιστρατεύσει καὶ εἰδικοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς συνοδεύουν σὲ κάθε δημόσια ἐμφάνισή τους καὶ ἀποθανατίζουν τὸ βηματισμό τους, τὶς κινήσεις τους, τὰ λόγια τῆς καθημερινότητας, τοὺς κατὰ συνθήκην χαιρετισμούς, τὶς εὐλογίες τους, ἀλλὰ καὶ τὶς λειτουργίες τους, ποὺ τελοῦνται «πρὸς τὸ θεαθῆναι» συνήθως. Θέλουν νὰ μὴ χαθεῖ τίποτα ἀπὸ τὰ ἀρχεῖο τους. Κάθε τί ποὺ τροφοδοτεῖ τὸν ἐγωϊσμό τους καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημα, ποὺ τοὺς ἔχει αἰχμαλωτίσει, τὸ διαφυλάσσουν. Ὅλα αὐτὰ δείχνουν ὅτι οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολίτες βρίσκονται σὲ λάθος δρόμο, γι᾽ αὐτὸ κάτι πρέπει νὰ γίνει. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ σέρνονται ἀπὸ τὴν ἐπικαιρότητα καὶ νὰ ἐπιδιώκουν τὴν προβολὴ χωρὶς λόγο καὶ αἰτία. Καὶ ἂν ἐπρόκειτο γιὰ θέματα ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ὁμολογίας, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ τοὺς ἐπαινέσει. Ὅταν ὅμως σιωποῦν μπροστὰ στοὺς προκλητικοὺς καὶ ἀπαράδεκτους οἰκουμενιστές, ὅταν εἶναι συμβιβασμένοι μὲ τὸν κόσμο καὶ ποτὲ δὲν ὑψώνουν τὴ φωνή τους γιὰ τὰ κακῶς κείμενα τῆς Ἐκκλησίας, πῶς νὰ δεχτεῖ κανεὶς ὅτι βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ μποροῦν νὰ διακονήσουν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ; Δὲν πιστεύουμε ὅτι κάποια μέρα ὅλοι οἱ πνευματικοί μας πατέρες θὰ συναισθανθοῦν τὴν ἐσφαλμένη τους πορεία καὶ θὰ μετανοήσουν, ἀκολουθώντας τὸ δρόμο ποὺ μᾶς ἔχουν δείξει οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, ἂν ζοῦσαν στὶς μέρες μας, δὲν θὰ αἰχμαλωτίζονταν ἀπὸ τὴ σύγχρονη τεχνολογία οὔτε καὶ θὰ ἐπέτρεπαν νὰ προβάλλονται στὸν κόσμο, σὰν νέα προϊόντα, ποὺ ἀναζητοῦν καταναλωτές.
Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ
Τοῦ πρωτοπρεσβ. π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς γράφουμε ὅλ᾽ αὐτά, καί νά ἀκο(3ον - Τελευταῖον) λουθοῦμε ταπεινῶς, υἱϊκῶς καί Σκοπός συγγραφῆς εὐσεβάστως τήν Ἁγία Γραφή, τήν Ζητοῦμε συγγνώμη, διότι δέν Ὀρθόδοξη Παράδοση, τούς Ἁγίπρωτοτυποῦμε στό θεολογικό ους Προφῆτες, Ἀποστόλους, αὐτό δοκίμιο, δέν γράφουμε κάτι Μάρτυρες, Δικαίους, Μοναχούς, τό ἐντυπωσιακό, φαινομενικό, γιά Ὁμολογητές, ὅλους δηλ. τούς Ἁγίνά κολακεύσουμε ἐγωιστικά τούς ους Πατέρες καί τίς Τοπικές καί ἀναγνῶστες μας. Σκοπός μας τίς ἐννέα Ἅγιες καί Οἰκουμενικές εἶναι, πρῶτον, νά ξυπνήσουμε Συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκληπνευματικῶς πρῶτα ἐμεῖς, πού σίας μας.
Δεύτερον, γράφουμε ὅλ᾽ αὐτά, γιά νά εὐαγγελισθοῦμε τήν εἰρήνη, τήν ἀλήθεια, τήν ἀγάπη καί τήν ἐλευθερία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ σέ ὅσους καλοπροαιρέτως ποθοῦν καί ἀναζητοῦν τήν πραγματική ἀλήθεια καί ἑνότητα ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἀπαραίτητος προϋπόθεσις ἐπιτυχίας τῶν οἰκουμενικῶν διαλόγων ἡ ὀρθόδοξος ἄσκησις Τρίτον, θέλουμε νά βοηθήσουμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως καί προαιρέσεως νά καταλάβουν ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση, γιά νά ἐπιτύχουν κατά Θεόν οἱ οἰκουμενικοί διάλογοι, πού διεξή χθησαν καί διεξάγονται τά τελευταῖα ἑκατόν πενήντα (150) χρόνια παγκοσμίως, εἶναι οἱ συμμετέχοντες σ᾽ αὐτούς νά ἔχουν τήν ὀρθόδοξη ἄσκηση, τήν προσωπική καί
κοινῆς θεολογικῆς παραδόσεως τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας (πρὶν ἀπὸ τὸ σχίσμα Ἀνατολῆς - Δύσεως 1054) καὶ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν δύνανται νὰ ἀποτελέσουν τὴν βάσιν διὰ οἱανδήποτε μορφὴν Ἐκκλησιαστικῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Εὐχαριστιακῆς Κοινωνίας. Ὅπως τονίζει, ἡ «ποιμαντικὴ διαχείρισης» τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας ἐναπόκειται εἰς τὴν εὐσυνειδησίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων καὶ τῶν Τοπικῶν Συνόδων. Αἱ ἀπόψεις ὅμως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσσηνίας δὲν ἀπαντοῦν εἰς τὸ κρίσιμον θέμα τὸ ὁποῖον ἔθεσεν ἡ Ρωσική Ἱεραρχία: Ἐὰν δηλαδὴ ὁ Οἰκουμενικὸς ΠατριάρΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
«Ἡμέραι Ἀνοίξεως» ἀντὶ διὰ ἀργίας διὰ τὸ ΠΑΣΧΑ καὶ τὰ Χριστούγεννα;
Δημοσιογραφικαὶ πληροφορίαι ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ κυβέρνησις ἑτοιμάζεται νὰ υἱοθετήση πρότασιν τῶν ξενοδόχων τῆς χώρας διὰ τετραημέρους διακοπὰς μετὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Ἀπόκρεω, διὰ νὰ μάθουν ἢ νὰ κάνουν σκί. Πάντα ταῦτα διὰ τὴν οἰκονομικὴν ἀνάπτυξιν τῆς Χώρας. Ἡ πρότασις αὕτη, ἐὰν υἱοθετηθῆ, θὰ στραφῆ ἐναντίον τῶν διακοπῶν τῶν μαθητῶν κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τῶν Χριστουγέννων καὶ τοῦ Πάσχα. Ἤδη οἱ ξενοδόχοι προτείνουν τὴν περικοπὴν τῶν διακοπῶν κατὰ τὰς ἑορτὰς αὐτὰς καὶ νὰ καθιερωθοῦν νέαι διακοπαὶ εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς ἀνοίξεως διὰ τὴν προώθησιν δῆθεν τοῦ χειμερινοῦ τουρισμοῦ. Εἰς τὴν Εὐρώπην, τὴν ὁποίαν ἐπικαλοῦνται οἱ ἐμπνευσταὶ τῆς προτάσεως, ὑπάρχουν πράγματι αἱ ἑορταὶ τῆς Ἀνοίξεως. Δέν ὑπάρχουν ὅμως ἀργίαι διὰ τὸ Πάσχα. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῆς διακυβερνήσεως τοῦ κ. Κων. Σημίτη προωθεῖτο ἡ ἰδέα διὰ τὴν καθιέρωσιν τῶν «Ἡμερῶν τῆς Ἄνοιξης» ἀντὶ τῶν ἀργιῶν διὰ τὴν συμμετοχὴν εἰς ἀκολουθίας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τοῦ Πάσχα. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ ἐπαγρυπνῆ καὶ νὰ ἀντιδράση δυναμικῶς, ἐὰν καθιερωθοῦν αἱ «Ἡμέραι τῆς Ἀνοίξεως» ἀντὶ τῶν ἀργιῶν καὶ καταργηθοῦν αἱ ἀργίαι διὰ τὸ Πάσχα ἢ τὰ Χριστούγεννα.
συλλογική μετάνοια, ἀγρυπνία καί προσευχή, δηλ. τά οὐράνια θεϊκά χαρίσματα. Χωρίς αὐτά δέν μποροῦμε νά θεολογήσουμε θεοπρεπῶς, ἁγιοπνευματικῶς, πατερικῶς, ἀποστολικῶς καί προφητικῶς. Ἡ παπική, βατικάνιος, νεοβαρλααμική λειτουργική ἀνανέωσις καί ἀναγέννησις Δυστυχῶς, οἱ σημερινοί οἰκουμενιστές θέλουν νά ἐλαττώσουν τήν διάρκεια τῶν ἡμερῶν τῶν νηστειῶν ἤ καί νά καταργήσουν παντελῶς τή νηστεία, πού ἐπικρατεῖ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, νά μειώσουν τίς ὧρες τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καί τῶν μυστηρίων, νά κάνουν κάθαρση τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων, ἀφαιρώντας κάθε προσβλητική ἀναφορά στούς αἱρετικούς καί
Τὴν 19ην Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Β. Λέπουρα. Δοξαστικόν. Ἦχος α´. (ἐκ τοῦ Ἑσπερινοῦ) Χρεωστικῶς ἐκτελοῦμεν τὴν μνήμην σου, Μᾶρκε πανᾳοίδιμε, τῆς ἀκραιφνοῦς τῶν πατέρων δόξης ὑπέρμαχε ἀπροσμάχητε, καὶ πάντων Ὀρθοδόξων τερπνὸν ἀγαλλίαμα· τῆς γὰρ θείας πίστεως, τοῖς παραχαράκταις Λατίνοις λυμαινομένης, τῇ κιβδηλεύσει τοῦ θειοτάτου Συμβόλου καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν ἡμετέρων, τὴν κακοδοξίαν τῆς Δύσεως παραδεξαμένων, σὺ μόνος ὤφθης ἀνένδοτος, ὦ πρᾶγμα ξενήκουστον, ταῖς παρὰ τῶν ἐναντίων ἐπιφοραῖς· καὶ μόνος τὴν Παπικὴν τιάραν κατεπάτησας· διό σε προστάτην ἄμαχον τῆς Ὀρθοδοξίας μονώτατον γινώσκοντες, εὐεργέτην ἐπιγραφόμενοι, εἰς τοὺς αἰῶνας μελωδικῶς σε γεραίρομεν. (Ποιηθὲν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
ΕΣΧΑΤΟΝ ΚΑΚΟΝ
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
Ἔμφυτη καί ζυμωμένη μέ τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη εἶναι γιά πάντα ἡ ἁμαρτία. Τή φέρει μέσα του, κι ἄς μή φαίνεται, οὔτε ἐκδηλώνεται τόσο ἔντονα, στή νηπιακή καί βρεφική του ἡλικία. Τή θεολογική ἄποψη τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἐκφράζοντας κάποιος συγγραφέας, αὐτό ἐννοοῦσε ὅταν ἔλεγε ὅτι: "τά μικρά τά παιδάκια, ἀγγελάκια τ᾽ ἀποκαλοῦμε, ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι μικρά "διαβολάκια"! Ἴσως καί αὐτή τήν κακή κληρονομικότητα ἐννοοῦσε ὁ θεόπνευστος Δαβίδ ὅταν ἔγραφε στόν 50ό του ψαλμό: "ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου" (στίχ. 7). Ὁ Ἰώβ τό συγκεκριμενοποιεῖ μέ σαφήνεια καί μάλιστα μέ τρόπο ἐρωτηματικό: "Τίς γάρ καθαρός ἔσται ἀπό ρύπου, ἀλλ᾽ οὐδείς, ἐάν καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς"; (ΙΔ΄ 4-5). Ὁ ἴδιος ἐρωτᾶ κι ὁ ἴδιος δίνει τήν ἀπάντηση. Ἡ κληρονομικότητα τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἀναμφισβήτητη. Τό ἠθικό κακό, συνηθέστερα τό
λέμε ἁμαρτία, καί ἁμαρτία σημαίνει κάθε πράξη πού ἔρχεται σ᾽ ἀντίθεση μέ τό γραπτό καί τόν ἄγραφο Νόμο τοῦ Θεοῦ. Στό γραπτό Νόμο —τήν Ἁγία Γραφή– οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ γίνονται σαφέστερες,ὁ δέ Ἰησοῦς Χριστός, τελειοποιεῖ τήν Παλαιά Διαθήκη, κι ἔτσι ἔχουμε τόν τέλειο πιά Νόμο τῆς Καινῆς Διαθήκης. Γιαυτό, ἀληθινά ἁγίους ἀνθρώπους, μόνο ὁ Χριστιανισμός ἀναμορφώνει καί μεταμορφώνει. "Καλοί" ἄνθρωποι ὑπάρχουν καί σ' ἄλλα θρησκεύματα, ἀκόμα καί σέ ἄθεους! Ἀλλά στό Χριστιανισμό δέν ἔχουμε μόνο "καλούς", ἀλλά ΑΓΙΟΥΣ ἀνθρώπους. Στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια, οἱ εἰδωλολάτρες θαύμαζαν τούς χριστιανούς, προπάντων γιά τήν πρωτοφανέρωτη ἐντολή τῆς ἀγάπης πού εἶχαν, καί κατάπληκτοι ἔλεγαν: "Ἴδετε πῶς ἀγαπῶσιν ἀλλήλους!" Ἐάν ἡ ἀγάπη, ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἁγνότητα, ἡ ἀνεξικακία καί ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
τούς ἑτεροθρήσκους, ἐφαρμόζοντας τήν παπικοῦ τύπου, βατικάνια, νεοβαρλααμικὴ «λειτουργική ἀνανέωση καί ἀναγέννηση», ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πραγματική τορπίλη στά θεμέλια τῆς ἀσκητικότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι ἀνανέωση, ἀναγέννηση καί κάθαρση δέν χρειάζονται ἐπ’ οὐδενί λόγῳ οἱ ἱερές ἀκολουθίες καί τά ἱερά κείμενα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἀνανέωση, ἀναγέννηση καί κάθαρση χρειαζόμαστε πρῶτ᾽ ἀπ’ ὅλα ἐμεῖς, οἱ κληρικοί καί οἱ λαϊκοί, ἐφαρμόζοντας πρακτικῶς στούς ἑαυτούς μας τήν ἁγιοπατερική μέθοδο τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη, τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς κατά χάριν θεώσεώς μας, μέ τήν ὁποία ἔπειτα θά καταστοῦμε ἱκανοί νά κατανοήσουμε καί νά βιώσουμε τίς ἱερές ἀκολουθίες
καί τά λειτουργικά μας κείμενα15.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
Ἔλλειψις ἀσκητικότητος εἰς τούς διαλόγους Οἱ συμμετέχοντες ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου πλευρᾶς κληρικοί καί λαϊκοί στούς οἰκουμενικούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς παπικούς, προτεστάντες καί μονοφυσίτες καί μέ τούς ἀλλοθρήσκους μουσουλμάνους καί ἑβραίους δυστυχῶς δέν τηροῦν τήν βασική προϋπόθεση τῆς προσωπικῆς ἀσκήσεως, ἐφ᾽ ὅσον, ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ διάλογος δέν γίνεται γιά τήν μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλά γιά τήν καλοπέραση μέ τά συχνά ταξίδια, τή διαμονή σέ πολυτελῆ ξενοδοχεῖα, τή μετακίνηση μέ πολυτελῆ αὐτοκίνητα, τήν κατάργηση τῆς νηστείας καί τήν ἀντικατάστασή της μέ τήν πολυφαγία καί τήν καλοφαΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.