Ορθόδοξος Τύπος 17 Ιανουαρίου 2014 by nba7

ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΕΛΛΑΣ βαδίζει πρὸς πολιτικὴν μεταβολήν. Οἱ ἀπελπισμένοι, οἱ μακροχρονίως ἄνεργοι ἀλλὰ καὶ ἡ μεσαία τάξις φαίνεται πὼς πορεύεται πρὸς τὸ πολιτικὸν στρατόπεδον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Τοῦτο δείχνουν ὅλαι αἱ δημοσκοπήσεις ἀλλὰ καὶ ἐνέργειαι στρεφόμεναι ὑπὸ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀπὸ τὰ εὐρωπαϊκὰ κατεστημένα καὶ τὴν ἐγχώριον διαπλοκήν, ἡ ὁποία ἐλέγχει τὰ ΜΜΕ. Αἱ δημοσκοπήσεις δὲν καταδεικνύουν, ἐὰν ὁ ΣΥΡΙΖΑ θὰ λάβη τὴν ἐντολήν, διὰ τὸν σχηματισμὸν αὐτοδυνάμου κυβερνήσεως ἢ θὰ ἔλθη πρῶτον κόμμα καὶ θὰ λάβη τὴν ἐντολήν, ἀπὸ τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας, διὰ τὸν σχη-

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου, Γεωργίου Ἱερομάρτυρος τοῦ ἐν Ἰωαννίνοις, Ἀντωνίου Βερροίας

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

ματισμὸν Κυβερνήσεως Συνεργασίας. Εἰς πᾶσαν περίπτωσιν αἱ ἐξελίξεις δείχνουν ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ, μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλον τρόπον, θὰ ἔχη τὴν τύχην τοῦ ΠΑΣΟΚ κατὰ τὸ 1981. ΕΚΛΟΓΙΚΗ θεαματικὴ ἄνοδος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ προβληματίζει ἕν ἐκλογικὸν τμῆμα τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τὸ ὁποῖον φοβεῖται ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ ὡς κυβέρνησις θὰ θέση ἐν διωγμῷ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ πιστὸς λαὸς ἀνησυχεῖ πολλαπλασίως περισ-

σότερον, διότι ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἀποφεύγει συστηματικῶς νὰ ὀργανώση τὴν «ἄμυνάν» της. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος εἰς τὴν τελευταίαν συνεδρίαν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας διεῖδε τὰς ἐπερχομένας πολιτικὰς ἀλλαγὰς καὶ ἀνεκοίνωσε τὴν «ἄλλην ὀργάνωσιν» τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Ἔκτοτε δὲν ἠκούσαμεν τίποτε διὰ τὰς ἐπερχομένας ἀλλαγὰς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, αἱ ὁποῖαι θὰ τὴν κα-

ταστήσουν αὐτοδύναμον, οἰκονομικῶς ἀνεξάρτητον ἀπὸ τὸ Κράτος κ.λπ, οὕτως ὥστε νὰ ἀντιμετωπίση τὴν οἱανδήποτε ἐπιθετικὴν ἐνέργειαν τοῦ Κράτους ἢ τῆς νέας Κυβερνήσεως ἐναντίον της. Δὲν ἐπικρίνομεν τὸν Ἀρχιεπίσκοπον. Διότι, ἂν οὗτος ἔχη τὴν φήμην τοῦ «πρασίνου» (ΠΑΣΟΚ) Ἀρχιεπισκόπου, ὑπάρχουν Σεβ. Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἔχουν δεξιὰς καὶ κεντρώας καταβολὰς καὶ ἐμφανίζονται ὡς «πατερίτσαι»

«ΕΚΡΗΞΙΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΔΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗΝ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος μὲ ἐπιστολήν του πρὸς τὴν Διαρκῆ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζητεῖ, ὅπως ἡ ΔΙΣ ἀποκόψη ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας τὸν Βουλευτὴν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Εὐάγγελον Διαμαντόπουλον, ὁ ὁποῖος διεκωμώδησε τὸν Ὀρθόδοξον Κλῆρον καὶ τὸ μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί, ἐὰν δὲν ὑποβάλη μετάνοιαν, νὰ τὸν ἀφορίση. Εἰς τὴν ἐπιστολὴν τονίζει:

«Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι Συνοδικοὶ Σύνεδροι, Εὐλαβῶς ἀναφερόμεθα πρὸς Ὑμᾶς δημοσίως, διότι τὰ δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως πρέπει καὶ νὰ ἐλέγχωνται, διὰ νὰ Σᾶς καταγγείλουμε τὴν ἀσεβέστατη συμπεριφορὰ τοῦ Βαγγέλη Διαμαντόπουλου, Βουλευτοῦ τῆς Καστορίας στὸ πολιτικὸ σχηματισμὸ "ΣΥΡΙΖΑ". Σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς πρέπει ἀμέσως νὰ ἀποκοπῆ ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐκτὸς ἐὰν δηλώσει δημοσίως τὴν εἰλικρινῆ μετάνοιά του. Ἐπικαλούμεθα τὶς διατάξεις τοῦ 65ου Κανόνος (Κανὼν ΞΕ΄) τῆς Στ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ παρακαλοῦμεν Ὑμᾶς θερμῶς, ὅπως ἐφαρμόσετε ταύτας ἀναλογικῶς στὴν προκειμένη περίπτωση. Ὁ ἱερὸς Κανὼν ὁρίζει τὰ ἑξῆς: "Τὰς ἐν ταῖς νουμηνίαις ὑπό τινων πρὸ τῶν οἰκείων ἐργαστηρίων ἢ οἴκων ἀναπτομένας πυρκαϊάς, ἃς καὶ ὑπεράλλεσθαί τινες κατά τι ἔθος ἀρχαῖον ἐπιχειροῦσιν, ἀπὸ τοῦ παρόντος καταργηθῆναι προστάσσομεν. Ὅστις οὖν τοιοῦτόν τι πράξοι, εἰ μὲν κληρικὸς εἴη, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκός, ἀφοριζέσθω." (βλ. Πηδάλιον., σελ. 278). Δηλ: Ἐπειδή, κατὰ μίμησιν τῶν Ἑλλήνων καὶ ἐθνικῶν, μερικοὶ ΧριστιαΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

ΚΑΘΑΡΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΝ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ὑπογραμμίζει εἰς ἀνακοίνωσίν της ἡ Ἱ. Μ. Πειραιῶς

• Προσχηματικὴ ἡ δήλωσίς του ὅτι «δὲν προδίδομεν τὴν Ὀρθοδοξίαν»

Ὑπὸ τοῦ Γραφείου ἐπὶ τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν παραθρησκειῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς ἐξεδόθη τὴν 9ην Ἰανουαρίου ἀνακοίνωσις, διὰ τῆς ὁποίας ἐπικρίνεται ἡ προσφώνησις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὴν ἀντιπροσωπείαν τῶν Παπικῶν εἰς τὴν θρονικὴν ἑορτὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (30ὴν Νοεμβρίου 2013) ὡς οἰκουμενιστική. Εἰς τὴν ἀνακοίνωσιν τονίζεται ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης χρησιμοποιεῖ πλέον «οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία» καὶ «οἰκουμενιστικὴ γλώσσα», ἐνῶ ἡ πρὸ μηνῶν ἀναφορά του ὅτι «δὲν προδίδει τὴν Ὀρθοδοξίαν» εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους εἶναι προσχηματική. Ποία «ἐκκλησία;» Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἀνακοινώσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἡ προσφώνηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὴν ἀντιπροσωπεία τῶν Παπικῶν ἐπὶ τῇ Θρονικῇ Ἑορτῇ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου (30 Νοεμβρίου 2013). Μὲ αἰσθήματα πικρίας ἀναγνώσαμε καὶ τὴν φετινὴ προσφώνηση τῆς Σεπτῆς κορυφῆς τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας, τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρὸς τὸν ἐπικεφαλῆς τῆς παπικῆς ἀντιπροσωπείας καρδινάλιο Kurt Koch, κατὰ τὴ “θρονικὴ ἑορτὴ” τοῦ Φαναρίου (30 Νοεμβρίου ἐ.ἔ.). Γιὰ πολλοστὴ ἤδη φορά καὶ στὴ προσφώνησή του αὐτὴ ὁ Παναγιώτατος χρησιμοποιεῖ οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία καὶ γλώσσα, ὅπως ἄλλως τε συνηθίζει νὰ τὸ πράττει κάθε φορά, ποὺ ἀπευθύνεται πρὸς ἑτεροδόξους αἱρετικοὺς Παπικούς, Προτεστάντες, ἢ Μονοφυσίτες, προφανῶς γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει γιὰ μία ἀκόμη φορά στὸν κλῆρο καὶ στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ τὴν ἀμετακίνητη προσήλωσή του καὶ τὴν ἀταλάντευτη πεποίθησή του στὶς θέσεις καὶ θεωρίες του. Κατόπιν αὐτῶν ἡ παλαιότερη διακήρυξή του πρὸς τὸν Πατριάρχη Βουλγαρίας κ. Νεόφυτο κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ τελευταίου στὸ Φανάρι τὸν περασμένο Σεπτέμβριο ἐ.ἔ. ὅτι δῆθεν “…δὲν προδίδομεν τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὡς κατηγορούμεθα, οὔτε ὑποστηρίζομεν οἰκουμενιστικὰς ἀντιλήψεις, ἀλλὰ κηρύσσομεν πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ πρὸς πάντας τὴν Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν”, ἦταν λόγος προσχηματικός. Στὴν παροῦσα προσφώνησή του ὁ Παναγιώτατος φανερώνει τὶς πραγματικές του διαθέσεις γιὰ τὸν αἱρετικὸ παπισμὸ καὶ τὰ πραγματικά του σχέδια γιὰ τὸ μέλλον τῶν σχέσεων Ὀρθοδοξίας καὶ Παπισμοῦ. Προβληματιζόμαστε δέ, ἂν θὰ ἄξιζε τὸν κόπο νὰ καταπιαστοῦμε καὶ πάλι μὲ ἕνα κείμενο, τὶς αἱρετικὲς θέσεις, τοῦ ὁποίου ἤδη, ἔχουμε ἀνατρέψει σὲ παλαιότερα ἄρθρα μας. Εἶναι ὑπερβέβαιο πλέον ὅτι ὅσα ἄρθρα καὶ ἂν γράψουμε καὶ ὅσες παρακλήσεις καὶ ἂν διατυπώσουμε πρὸς τὸν Παναγιώτατο γιὰ ἀλλαγὴ πορείας πλεύσεως δὲν πρόκειται νὰ ἔχουν τὴν παραμικρὴ ἀπήχηση οὔτε πρόκειται νὰ ἀγγίξουν τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδιά του οὔτε βέβαια πρόκειται νὰ λάβουμε κάποια ἀπάντηση. Δὲν ὑπάρχει δυστυχῶς καμία διάθεση γιὰ διάλογο, ὅσο καὶ ἂν προσπαθεῖ ὁ Παναγιώτατος νὰ πείσει περὶ τοῦ ἀντιθέτου καὶ στὴν παροῦσα προσφώνησή του ὅτι δῆθεν “τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἐπιθυμεῖ καὶ ἐπιδιώκει τὸν διάλογον μετὰ πάντων, ὁμοδόξων καὶ ἑτεροδόξων χριστιανῶν, ὁμοπίστων καὶ ἀλλοπίστων συνανθρώπων…”. Κατόπιν αὐτῶν ὁ παρὰ κάτω σύντομος σχολιασμός μας δὲν ἀπευθύνεται πρὸς Οἰκουμενιστάς, ἀμετανοήτως ἐμμένοντας στὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη των, ἀλλὰ πρὸς τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ σκοπὸ τὴν ἐνημέρωσή του, τὸν ἐπιστηριγμό του στὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν προφύλαξή του ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ ἀπὸ αὐτούς, ποὺ τὴν ἐκφράζουν καὶ τὴν προωθοῦν. Ἀποκαλεῖ ὁ Παναγιώτατος τοὺς Παπικοὺς “τίμια Ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρώμης” καὶ “τιμιώτατους ἐκπροσώπους τῆς Αὐτοῦ ἉγιόΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

ΕΤΟΣ ΝΔ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 2006

τῆς Ἀριστερᾶς. Οὗτοι φαίνεται νὰ μὴ ἀνησυχοῦν καὶ νὰ μὴ ἀντιλαμβάνωνται ὅσα διαβλέπει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Πολλοὶ Μητροπολῖται, θεολόγοι καὶ λαϊκοὶ πιστεύουν ὅτι, ἐὰν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔλθη εἰς τὴν ἐξουσίαν καὶ καταδιώξη τὴν Ἐκκλησίαν, ὁ πιστὸς λαὸς θὰ συσπειρωθῆ πέριξ τῆς Ἐκκλησίας. Διὰ νὰ συμβῆ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀναζωογονηθῆ ἡ ἐνορία καὶ οἱ κληρικοὶ (ἀφοῦ ἐπιμορφωθοῦν) νὰ κάνουν ποιμαντικὴν

Ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας καὶ εἰς τὴν ἀπάντησίν του εἰς τὴν Ρωσικὴν Ἱεραρχίαν διὰ τὴν Ραβένναν

ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ κ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΖΗΤΗΣΕΝ Ο ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20

διὰ πολλὰ καὶ διαφορετικὰ ζητήματα. Παραλλήλως ἡ Ἐκκλησία νὰ ὀργανωθῆ μὲ τρόπον, πού: 1ον) Νὰ δύναται νὰ ἀντιμετωπίση τὴν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου. Οὐδεμία ἀριστερὰ κυβέρνησις θὰ ἀποδεχθῆ τὴν θέσιν τῆς Ἐκκλησίας ὅτι προσέφερε τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῆς περιουσίας της διὰ εὐαγῆ κρατικὰ ἱδρύματα μὲ ἀντάλλαγμα τὴν μισθοδοσίαν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου. 2ον) Νὰ διασφαλίση οἰκονομικοὺς πόρους μὲ τὴν ἀξιοποίησιν τῆς ὑπαρχούσης περιουσίας της. Πρὸς τὴν κατεύθυνσιν αὐτὴν ὀφείλει νὰ ἀνεγείρη λαϊκὰς κατοικίας, Νοσοκομεῖα κ.λπ., ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ

Ἔντρομος, ὡς προκύπτει ἀπὸ κείμενόν του διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, δηλώνει ὅτι μὲ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς θεoλογικοὺς διαλόγους μετά τῶν Παπικῶν, δὲν προδίδεται τὸ σύμβολον τῆς πίστεώς μας καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, καθὼς καὶ ὅτι μὲ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας δὲν θὰ φθάσωμεν εἰς «Εὐχαριστιακὴν Κοινωνίαν». Ἀπευθυνόμενος πρὸς ὅσους διαφωνοῦν μὲ τὰς ἀποφάσεις τῆς Ραβέννας, ὑποστηρίζει ὅτι δὲν κινδυνεύει τὸ ἐκκλησιολογικὸν πιστεύω καὶ τὸ φρόνημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Θεωρεῖ ἀπαραδέκτους ἐκκλησιαστικὰς ἐνεργείας τὰς τάσεις καὶ τὴν θεωρίαν ὅτι εἶναι «ἐπιβεβλημένος ὁ ἁγιοπνευματικὸς δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, ποὺ προβλέπει ἀκοινωνησία ἢ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων». Τί λέγει διὰ τοὺς ἐνθέρμους ὑποστηρικτάς τῆς «Ὁμολογίας Πίστεως» καὶ τί λησμονεῖ.

Εἰς τὴν ἀπόφασιν - διακήρυξιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ρωσίας (ἐδημοσιεύσαμεν εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον τοῦ «ΟΤ» ὁλόκληρον τὸ κείμενον) μὲ τὴν ὁποίαν ἀμφισβητεῖται: 1ον) Τὸ Πρωτεῖον τοῦ Πάπα καὶ ἡ «θεϊκὴ» καταγωγὴ του 2ον) τὸ πρωτεῖον ἐξουσίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου (πρωτεῖον τιμῆς καὶ τίποτε περισσότερον) καὶ 3ον) τὸ θεολογικὸν κείμενον τῆς Ραβέννας (2007) κατὰ τὸ τμῆμα ἐκεῖνον, τὸ ὁποῖον γίνεται λόγος περὶ συνοδικότητος καὶ Πρωτείου ἐπὶ τοῦ Παγκοσμίου ἐπιπέδου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ἀνέλαβε νὰ ἀπαντήση ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος, ὡς λέγεται, εἶναι ἐπίλεκτον στέλεχος, ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους μετὰ τῶν Παπικῶν. Μόνον ποὺ ἀντὶ νὰ «κατακεραυνώση» τὴν Ρωσικὴν Ἱεραρχίαν, δίδων

ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»

G Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἐβοήθησε πολλαπλῶς τὸν πρόεδρον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ βελτιώση τὴν εἰκόνα του ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας. Σελ. 8 G Εἰς τὰ Δικαστήρια καταρρίπτονται αἱ συκοφαντικαὶ ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου. Σελ. 8 G Ἀβέβαιον τὸ μέλλον τῶν φοιτητῶν Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν, οἱ ὁποῖοι προορίζονται διὰ κληρικοὶ. Σελ. 8 G Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι καὶ ἡ σύγχρονη παιδεία καὶ Θεολογία. Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση. Σελ. 8 G Ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος. Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη. Σελ. 5 G Θὰ εἶναι ἱστορικὴ ἡ ἀπόφασις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας διὰ τὸ τέμενος εἰς τὸν Βοτανικόν. Τοῦ κ. Θ. Χαΐνη. Σελ. 5 G Θέλει τρέλλα Ρωμαίϊκη, τρέλλα Κολοκοτρωναίϊκη… Τοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ. Σελ. 5 G Διαρκὴς ἡ ἀντίστασις τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» διὰ τὴν ἐπικράτησιν τῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς καὶ τῆς Πίστεώς μας.Τοῦ π. Σαράντη Σαράντου. Σελ. 6

ἀπαντήσεις, πρωτίστως, εἰς τὴν «ἀρχομανίαν» της, ἔδωσεν ἀπαντήσεις εἰς ὅλους ἡμᾶς, οἱ ὁποῖοι πιστεύομεν ὅτι εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις. Ὁ Σεβασμιώτατος εἰς ἄρθρον του εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Πρακτορεῖον ἡ «Ρομφαία», ἀναλύει τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας (Μάρτιος 2007) καὶ προσπαθεῖ νὰ διαβεβαιώσει ὅσους ἀντιδρῶμεν εἰς τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους ὅτι: Μὲ τὰ κείμενα τῆς Ραβέννας ἐγκαταλείπεται «κάθε

παλαιὰ μέθοδος στείρας καὶ συγκριτικῆς ἀντιπαράθεσης θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη πολεμικὴ ἀπολογητικοῦ τύπου», ἀλλὰ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν ὑπονομεύεται εἰς τοὺς Διαλόγους ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὡς αὐτὴ καθωρίσθη μὲ τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως ὑπὸ τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου εἰς τὴν Νίκαιαν. Ὑποστηρίζει ὅτι τὰ κείμενα αὐτὰ δὲν εἶναι «Ὁμολογίαι Πίστεως» ἀλλὰ μία προσπάθεια ἀποτυπώσεως τῆς

ΑΙ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ ΤΩΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΝ

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

ΡΑΓΔΑΙΑ ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας στὰ μέσα ἐπικοινωνίας καὶ πληροφόρησης εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμὸς τῶν σύγχρονων χριστιανῶν. Σχεδὸν ὅλοι ἀσχολοῦνται μὲ αὐτὴ καὶ ἐπιδιώκουν τὴν προβολή. Θέλουν νὰ δείξουν εὐρύτερα αὐτὰ ποὺ οἱ ἴδιοι κάνουν. Ὅλες πιὰ οἱ Μητροπόλεις ἔχουν ἱστοσελίδες καὶ προβάλλουν τὸ ἔργο τους ἢ καλύτερα προβάλλουν ἀσήμαντες δραστηριότητες τῶν Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι νομίζουν ὅτι ἐπιτελοῦν σπουδαῖο ἔργο καὶ πρέπει νὰ προβληθεῖ, γιὰ νὰ παραδειγματίσει τὸ λαό, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα προβάλλεται «τὸ τίποτα». Ἀλήθεια, πόση πνευματικὴ ἀξία ἔχει μία ἀρχιερατικὴ λειτουργία ἢ ἕνα ἀρχιερατικὸ συλλείτουργο μὲ λαμπροφορεμένους Ἀρχιερεῖς, σὲ μιὰ ἐποχὴ μάλιστα ποὺ ὁ λαὸς δὲν μπορεῖ νὰ ἐξοικονομήσει οὔτε τὰ στοιχειώδη τῆς ζωῆς; Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι Ἀρχιερεῖς ζοῦν στὸ δικό τους κόσμο, χωρὶς νὰ ἐπηρεάζονται ἰδιαίτερα καὶ ἂς ἑτοιμάζουν οἱ συνεργάτες τους ἱερεῖς μερικὲς μερίδες φαγητοῦ γιὰ τοὺς πεινασμένους καὶ δυστυχεῖς. Στὶς ἱστοσελίδες τους οἱ Μητροπολίτες προβάλλουν κάθε κίνησή τους. Ποῦ πῆγαν, τί εἶπαν, τί φόρεσαν ὡς λειτουργοὶ τοῦ ταπεινοῦ Ἰησοῦ, τί ἔφαγαν, τί δῶρα ἀντάλλαξαν μὲ τοὺς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τους, τί σχεδιάζουν γιὰ τὸ μέλλον, τὴν ὥρα ποὺ τὸ παρὸν ἦταν κενό… Τόση ματαιοδοξία οὔτε στοὺς κοσμικοὺς δὲν συναντοῦμε. Ξεχνοῦν οἱ πνευματικοί μας πατέρες ὅτι ἡ προβολὴ καὶ ἡ διαφήμιση δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ εἰδικότερα τὴν ἀρετὴ τῆς ταπείνωσης. Οἱ ματαιόδοξοι Ἀρχιερεῖς ἔχουν ἐπιστρατεύσει καὶ εἰδικοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς συνοδεύουν σὲ κάθε δημόσια ἐμφάνισή τους καὶ ἀποθανατίζουν τὸ βηματισμό τους, τὶς κινήσεις τους, τὰ λόγια τῆς καθημερινότητας, τοὺς κατὰ συνθήκην χαιρετισμούς, τὶς εὐλογίες τους, ἀλλὰ καὶ τὶς λειτουργίες τους, ποὺ τελοῦνται «πρὸς τὸ θεαθῆναι» συνήθως. Θέλουν νὰ μὴ χαθεῖ τίποτα ἀπὸ τὰ ἀρχεῖο τους. Κάθε τί ποὺ τροφοδοτεῖ τὸν ἐγωϊσμό τους καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημα, ποὺ τοὺς ἔχει αἰχμαλωτίσει, τὸ διαφυλάσσουν. Ὅλα αὐτὰ δείχνουν ὅτι οἱ συγκεκριμένοι Μητροπολίτες βρίσκονται σὲ λάθος δρόμο, γι᾽ αὐτὸ κάτι πρέπει νὰ γίνει. Δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ σέρνονται ἀπὸ τὴν ἐπικαιρότητα καὶ νὰ ἐπιδιώκουν τὴν προβολὴ χωρὶς λόγο καὶ αἰτία. Καὶ ἂν ἐπρόκειτο γιὰ θέματα ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ὁμολογίας, θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ τοὺς ἐπαινέσει. Ὅταν ὅμως σιωποῦν μπροστὰ στοὺς προκλητικοὺς καὶ ἀπαράδεκτους οἰκουμενιστές, ὅταν εἶναι συμβιβασμένοι μὲ τὸν κόσμο καὶ ποτὲ δὲν ὑψώνουν τὴ φωνή τους γιὰ τὰ κακῶς κείμενα τῆς Ἐκκλησίας, πῶς νὰ δεχτεῖ κανεὶς ὅτι βαδίζουν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ μποροῦν νὰ διακονήσουν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ; Δὲν πιστεύουμε ὅτι κάποια μέρα ὅλοι οἱ πνευματικοί μας πατέρες θὰ συναισθανθοῦν τὴν ἐσφαλμένη τους πορεία καὶ θὰ μετανοήσουν, ἀκολουθώντας τὸ δρόμο ποὺ μᾶς ἔχουν δείξει οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι, ἂν ζοῦσαν στὶς μέρες μας, δὲν θὰ αἰχμαλωτίζονταν ἀπὸ τὴ σύγχρονη τεχνολογία οὔτε καὶ θὰ ἐπέτρεπαν νὰ προβάλλονται στὸν κόσμο, σὰν νέα προϊόντα, ποὺ ἀναζητοῦν καταναλωτές.

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Τοῦ πρωτοπρεσβ. π. Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου, ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς γράφουμε ὅλ᾽ αὐτά, καί νά ἀκο(3ον - Τελευταῖον) λουθοῦμε ταπεινῶς, υἱϊκῶς καί Σκοπός συγγραφῆς εὐσεβάστως τήν Ἁγία Γραφή, τήν Ζητοῦμε συγγνώμη, διότι δέν Ὀρθόδοξη Παράδοση, τούς Ἁγίπρωτοτυποῦμε στό θεολογικό ους Προφῆτες, Ἀποστόλους, αὐτό δοκίμιο, δέν γράφουμε κάτι Μάρτυρες, Δικαίους, Μοναχούς, τό ἐντυπωσιακό, φαινομενικό, γιά Ὁμολογητές, ὅλους δηλ. τούς Ἁγίνά κολακεύσουμε ἐγωιστικά τούς ους Πατέρες καί τίς Τοπικές καί ἀναγνῶστες μας. Σκοπός μας τίς ἐννέα Ἅγιες καί Οἰκουμενικές εἶναι, πρῶτον, νά ξυπνήσουμε Συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκληπνευματικῶς πρῶτα ἐμεῖς, πού σίας μας.

Δεύτερον, γράφουμε ὅλ᾽ αὐτά, γιά νά εὐαγγελισθοῦμε τήν εἰρήνη, τήν ἀλήθεια, τήν ἀγάπη καί τήν ἐλευθερία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ σέ ὅσους καλοπροαιρέτως ποθοῦν καί ἀναζητοῦν τήν πραγματική ἀλήθεια καί ἑνότητα ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἀπαραίτητος προϋπόθεσις ἐπιτυχίας τῶν οἰκουμενικῶν διαλόγων ἡ ὀρθόδοξος ἄσκησις Τρίτον, θέλουμε νά βοηθήσουμε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως καί προαιρέσεως νά καταλάβουν ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση, γιά νά ἐπιτύχουν κατά Θεόν οἱ οἰκουμενικοί διάλογοι, πού διεξή χθησαν καί διεξάγονται τά τελευταῖα ἑκατόν πενήντα (150) χρόνια παγκοσμίως, εἶναι οἱ συμμετέχοντες σ᾽ αὐτούς νά ἔχουν τήν ὀρθόδοξη ἄσκηση, τήν προσωπική καί

κοινῆς θεολογικῆς παραδόσεως τῆς Ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας (πρὶν ἀπὸ τὸ σχίσμα Ἀνατολῆς - Δύσεως 1054) καὶ εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν δύνανται νὰ ἀποτελέσουν τὴν βάσιν διὰ οἱανδήποτε μορφὴν Ἐκκλησιαστικῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Εὐχαριστιακῆς Κοινωνίας. Ὅπως τονίζει, ἡ «ποιμαντικὴ διαχείρισης» τοῦ κειμένου τῆς Ραβέννας ἐναπόκειται εἰς τὴν εὐσυνειδησίαν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων καὶ τῶν Τοπικῶν Συνόδων. Αἱ ἀπόψεις ὅμως τοῦ Σεβασμιωτάτου Μεσσηνίας δὲν ἀπαντοῦν εἰς τὸ κρίσιμον θέμα τὸ ὁποῖον ἔθεσεν ἡ Ρωσική Ἱεραρχία: Ἐὰν δηλαδὴ ὁ Οἰκουμενικὸς ΠατριάρΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.

«Ἡμέραι Ἀνοίξεως» ἀντὶ διὰ ἀργίας διὰ τὸ ΠΑΣΧΑ καὶ τὰ Χριστούγεννα;

Δημοσιογραφικαὶ πληροφορίαι ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ κυβέρνησις ἑτοιμάζεται νὰ υἱοθετήση πρότασιν τῶν ξενοδόχων τῆς χώρας διὰ τετραημέρους διακοπὰς μετὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Ἀπόκρεω, διὰ νὰ μάθουν ἢ νὰ κάνουν σκί. Πάντα ταῦτα διὰ τὴν οἰκονομικὴν ἀνάπτυξιν τῆς Χώρας. Ἡ πρότασις αὕτη, ἐὰν υἱοθετηθῆ, θὰ στραφῆ ἐναντίον τῶν διακοπῶν τῶν μαθητῶν κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτὰς τῶν Χριστουγέννων καὶ τοῦ Πάσχα. Ἤδη οἱ ξενοδόχοι προτείνουν τὴν περικοπὴν τῶν διακοπῶν κατὰ τὰς ἑορτὰς αὐτὰς καὶ νὰ καθιερωθοῦν νέαι διακοπαὶ εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς ἀνοίξεως διὰ τὴν προώθησιν δῆθεν τοῦ χειμερινοῦ τουρισμοῦ. Εἰς τὴν Εὐρώπην, τὴν ὁποίαν ἐπικαλοῦνται οἱ ἐμπνευσταὶ τῆς προτάσεως, ὑπάρχουν πράγματι αἱ ἑορταὶ τῆς Ἀνοίξεως. Δέν ὑπάρχουν ὅμως ἀργίαι διὰ τὸ Πάσχα. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῆς διακυβερνήσεως τοῦ κ. Κων. Σημίτη προωθεῖτο ἡ ἰδέα διὰ τὴν καθιέρωσιν τῶν «Ἡμερῶν τῆς Ἄνοιξης» ἀντὶ τῶν ἀργιῶν διὰ τὴν συμμετοχὴν εἰς ἀκολουθίας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καὶ τοῦ Πάσχα. Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ ἐπαγρυπνῆ καὶ νὰ ἀντιδράση δυναμικῶς, ἐὰν καθιερωθοῦν αἱ «Ἡμέραι τῆς Ἀνοίξεως» ἀντὶ τῶν ἀργιῶν καὶ καταργηθοῦν αἱ ἀργίαι διὰ τὸ Πάσχα ἢ τὰ Χριστούγεννα.

συλλογική μετάνοια, ἀγρυπνία καί προσευχή, δηλ. τά οὐράνια θεϊκά χαρίσματα. Χωρίς αὐτά δέν μποροῦμε νά θεολογήσουμε θεοπρεπῶς, ἁγιοπνευματικῶς, πατερικῶς, ἀποστολικῶς καί προφητικῶς. Ἡ παπική, βατικάνιος, νεοβαρλααμική λειτουργική ἀνανέωσις καί ἀναγέννησις Δυστυχῶς, οἱ σημερινοί οἰκουμενιστές θέλουν νά ἐλαττώσουν τήν διάρκεια τῶν ἡμερῶν τῶν νηστειῶν ἤ καί νά καταργήσουν παντελῶς τή νηστεία, πού ἐπικρατεῖ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, νά μειώσουν τίς ὧρες τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν καί τῶν μυστηρίων, νά κάνουν κάθαρση τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων, ἀφαιρώντας κάθε προσβλητική ἀναφορά στούς αἱρετικούς καί

Τὴν 19ην Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Ἀνωτέρω εἰκών διά χειρός Β. Λέπουρα. Δοξαστικόν. Ἦχος α´. (ἐκ τοῦ Ἑσπερινοῦ) Χρεωστικῶς ἐκτελοῦμεν τὴν μνήμην σου, Μᾶρκε πανᾳοίδιμε, τῆς ἀκραιφνοῦς τῶν πατέρων δόξης ὑπέρμαχε ἀπροσμάχητε, καὶ πάντων Ὀρθοδόξων τερπνὸν ἀγαλλίαμα· τῆς γὰρ θείας πίστεως, τοῖς παραχαράκταις Λατίνοις λυμαινομένης, τῇ κιβδηλεύσει τοῦ θειοτάτου Συμβόλου καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν ἡμετέρων, τὴν κακοδοξίαν τῆς Δύσεως παραδεξαμένων, σὺ μόνος ὤφθης ἀνένδοτος, ὦ πρᾶγμα ξενήκουστον, ταῖς παρὰ τῶν ἐναντίων ἐπιφοραῖς· καὶ μόνος τὴν Παπικὴν τιάραν κατεπάτησας· διό σε προστάτην ἄμαχον τῆς Ὀρθοδοξίας μονώτατον γινώσκοντες, εὐεργέτην ἐπιγραφόμενοι, εἰς τοὺς αἰῶνας μελωδικῶς σε γεραίρομεν. (Ποιηθὲν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου)

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΠΙΣΤΕΩ Σ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

ΕΣΧΑΤΟΝ ΚΑΚΟΝ

Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου

Ἔμφυτη καί ζυμωμένη μέ τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη εἶναι γιά πάντα ἡ ἁμαρτία. Τή φέρει μέσα του, κι ἄς μή φαίνεται, οὔτε ἐκδηλώνεται τόσο ἔντονα, στή νηπιακή καί βρεφική του ἡλικία. Τή θεολογική ἄποψη τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἐκφράζοντας κάποιος συγγραφέας, αὐτό ἐννοοῦσε ὅταν ἔλεγε ὅτι: "τά μικρά τά παιδάκια, ἀγγελάκια τ᾽ ἀποκαλοῦμε, ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι μικρά "διαβολάκια"! Ἴσως καί αὐτή τήν κακή κληρονομικότητα ἐννοοῦσε ὁ θεόπνευστος Δαβίδ ὅταν ἔγραφε στόν 50ό του ψαλμό: "ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου" (στίχ. 7). Ὁ Ἰώβ τό συγκεκριμενοποιεῖ μέ σαφήνεια καί μάλιστα μέ τρόπο ἐρωτηματικό: "Τίς γάρ καθαρός ἔσται ἀπό ρύπου, ἀλλ᾽ οὐδείς, ἐάν καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς"; (ΙΔ΄ 4-5). Ὁ ἴδιος ἐρωτᾶ κι ὁ ἴδιος δίνει τήν ἀπάντηση. Ἡ κληρονομικότητα τοῦ κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἀναμφισβήτητη. Τό ἠθικό κακό, συνηθέστερα τό

λέμε ἁμαρτία, καί ἁμαρτία σημαίνει κάθε πράξη πού ἔρχεται σ᾽ ἀντίθεση μέ τό γραπτό καί τόν ἄγραφο Νόμο τοῦ Θεοῦ. Στό γραπτό Νόμο —τήν Ἁγία Γραφή– οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ γίνονται σαφέστερες,ὁ δέ Ἰησοῦς Χριστός, τελειοποιεῖ τήν Παλαιά Διαθήκη, κι ἔτσι ἔχουμε τόν τέλειο πιά Νόμο τῆς Καινῆς Διαθήκης. Γιαυτό, ἀληθινά ἁγίους ἀνθρώπους, μόνο ὁ Χριστιανισμός ἀναμορφώνει καί μεταμορφώνει. "Καλοί" ἄνθρωποι ὑπάρχουν καί σ' ἄλλα θρησκεύματα, ἀκόμα καί σέ ἄθεους! Ἀλλά στό Χριστιανισμό δέν ἔχουμε μόνο "καλούς", ἀλλά ΑΓΙΟΥΣ ἀνθρώπους. Στά πρῶτα χριστιανικά χρόνια, οἱ εἰδωλολάτρες θαύμαζαν τούς χριστιανούς, προπάντων γιά τήν πρωτοφανέρωτη ἐντολή τῆς ἀγάπης πού εἶχαν, καί κατάπληκτοι ἔλεγαν: "Ἴδετε πῶς ἀγαπῶσιν ἀλλήλους!" Ἐάν ἡ ἀγάπη, ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἁγνότητα, ἡ ἀνεξικακία καί ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

τούς ἑτεροθρήσκους, ἐφαρμόζοντας τήν παπικοῦ τύπου, βατικάνια, νεοβαρλααμικὴ «λειτουργική ἀνανέωση καί ἀναγέννηση», ἡ ὁποία ἀποτελεῖ πραγματική τορπίλη στά θεμέλια τῆς ἀσκητικότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι ἀνανέωση, ἀναγέννηση καί κάθαρση δέν χρειάζονται ἐπ’ οὐδενί λόγῳ οἱ ἱερές ἀκολουθίες καί τά ἱερά κείμενα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἀνανέωση, ἀναγέννηση καί κάθαρση χρειαζόμαστε πρῶτ᾽ ἀπ’ ὅλα ἐμεῖς, οἱ κληρικοί καί οἱ λαϊκοί, ἐφαρμόζοντας πρακτικῶς στούς ἑαυτούς μας τήν ἁγιοπατερική μέθοδο τῆς καθάρσεως ἀπό τά πάθη, τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς κατά χάριν θεώσεώς μας, μέ τήν ὁποία ἔπειτα θά καταστοῦμε ἱκανοί νά κατανοήσουμε καί νά βιώσουμε τίς ἱερές ἀκολουθίες

καί τά λειτουργικά μας κείμενα15.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Ἔλλειψις ἀσκητικότητος εἰς τούς διαλόγους Οἱ συμμετέχοντες ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου πλευρᾶς κληρικοί καί λαϊκοί στούς οἰκουμενικούς διαλόγους μέ τούς αἱρετικούς παπικούς, προτεστάντες καί μονοφυσίτες καί μέ τούς ἀλλοθρήσκους μουσουλμάνους καί ἑβραίους δυστυχῶς δέν τηροῦν τήν βασική προϋπόθεση τῆς προσωπικῆς ἀσκήσεως, ἐφ᾽ ὅσον, ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ διάλογος δέν γίνεται γιά τήν μαρτυρία τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλά γιά τήν καλοπέραση μέ τά συχνά ταξίδια, τή διαμονή σέ πολυτελῆ ξενοδοχεῖα, τή μετακίνηση μέ πολυτελῆ αὐτοκίνητα, τήν κατάργηση τῆς νηστείας καί τήν ἀντικατάστασή της μέ τήν πολυφαγία καί τήν καλοφαΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.

Σελὶς 2α

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΙΣ 17 Ἰανουαρίου ἡ ἘκκληΣ σία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Ἀντωνίου

Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ

ΕΥΡΕΘΗ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΠΟΥ ΕΒΑΣΑΝΙΖΑΝ ΟΙ ΜΑΡΞΙΣΤΑΙ!

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ κάναμε λόγο γιὰ τὶς θηριωδίες τοῦ συγχρόνου μαρξιστικοῦ τέρατος, ἕνα θαυμαστὸ γεγονὸς τῶν τελευταίων ἡμερῶν μᾶς θυμίζει ἀνάλογες θηριωδίες τοῦ παλιοῦ μαρξισμοῦ. Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ χειρότεροι καὶ πιὸ ἀπάνθρωποι διωγμοὶ ἐφαρμόστηκαν σὲ θρησκευόμενους, οἱ ὁποῖοι ἀντέταξαν ἰσχυρὴ ἀντίσταση στοὺς παρανοϊκοὺς ἀθεϊστές, ἀρνούμενοι νὰ ἀνεχτοῦν τὴν ἀθεϊστικὴ προπαγάνδα. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε ὁ Ρουμάνος ὀρθόδοξος κληρικὸς Γκεόργκε Κάλτσιου-Ντουμιτρεάσα, ὁ ὁποῖος εἶχε γίνει συνώνυμος τῆς ἀντίστασης τοῦ Ρουμανικοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ἀλήστου μνήμης κόκκινου δικτάτορα Τσαουσέσκου. Πρόσφατα ἔγινε ἐκταφὴ τοῦ ἡρωικοῦ κληρικοῦ, ὅπου βρέθηκε τὸ σῶμα του ἄφθορο! Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Συζητήσεις γιὰ τὴν ἀποκάλυψη ἑνὸς νέου Ἁγίου ἔχει πυροδοτήσει στὴ Ρουμανία, μεταξὺ πιστῶν ἀλλὰ καὶ Μ.Μ.Ε. ἡ ἐκταφὴ ἑνὸς γνωστοῦ κληρικοῦ στὴ χώρα, ὁ ὁποῖος σύμφωνα μὲ τοὺς

Μᾶς σερβίρουν τόν ἀργόν θάνατον διά νά κερδίζουν!

ΕΙΝΑΙ πιὰ γνωστὸ ὅτι τὰ πολυεθνικὰ τράστ fast food ταΐζουν σκουπίδια καὶ δηλητήρια τὰ παιδιά μας, τὰ ὁποῖα ἐθισμένα ἔχουν γίνει μόνιμοι θαμῶνες τους. Ἀλλὰ τὸ πόσο ἐπικίνδυνα εἶναι τὰ προϊόντα τους ἀποδεικνύεται ἀπὸ μία πρόσφατησύσταση μίας «ἁλυσίδας» τέτοιων ἑστιατορίων στοὺς ὑπαλλήλους της, νὰ μὴ τρῶνε τὰ προϊόντα της! Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Ἡ γραμμὴ βοήθειας McResource, τῆς τεράστιας ἁλυσίδας fast food, McDonalds, ἐκφράζοντας τὴν ἀνησυχία της γιὰ τὴν ὑγεία τῶν ἐργαζομένων σὲ αὐτήν, τοὺς προτρέπει νὰ μὴ καταναλώνουν τὰ προϊόντα τὰ ὁποῖα παρασκευάζουν. «Τὸ πρόχειρο φαγητὸ εἶναι γρήγορο, σὲ λογικὲς τιμὲς καὶ ἄμεσα διαθέσιμο. Καθώς, λοιπόν, εἶναι προσιτὸ καὶ οἰκονομικὸ γιὰ ἕνα φορτωμένο ἐπαγγελματικὸ πρόγραμμα, περιέχει σὲ ὑψηλὲς τιμὲς ἁλάτι, ζάχαρη, κορεσμένα λιπαρά, συστατικὰ ποὺ μποροῦν νὰ ἐπιβαρύνουν τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὴν παχυσαρκία», ἐπισημαίνει ἡ γραμμὴ βοήθειας, ἐνῶ συνεχίζει ἀναφέροντας πὼς «ἀλλὰ ἂν πάλι, δὲν μπορεῖτε νὰ ἀποφύγετε τὸ fast food προτιμῆστε νὰ καταναλώσετε σαλάτες, νερὸ καὶ κάποιο σάντουιτς. Σὲ καμία περίπτωση τηγανητά». Μεταξὺ ἄλλων μάλιστα ἐπισημαίνει πὼς αὐτὸ τὸ εἶδος διατροφῆς θὰ πρέπει νὰ ἀποφεύγεται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν προβλήματα ὑγείας, ὅπως διαβήτη, πίεση καὶ προβλήματα μὲ τὴν καρδιὰ» (Ἱστολ. 4 news.gr)! Φοβερὸ καὶ τρομερό, σκοτώνουν ἀργὰ καὶ σταθερὰ τὰ παιδιά μας γιὰ τὸ κέρδος, χωρὶς νὰ τολμᾶ κανεὶς «ἁρμόδιος» νὰ τοὺς «βάλει χέρι»! Σὲ τί ἐφιαλτικὸ κόσμο ζοῦμε!

Ἡ «Ἁγία Ἕδρα» ἀρνεῖται νὰ δώση εἰς τὸν Ο.Η.Ε. στοιχεῖα διὰ τὴν παιδεραστίαν!

ΤΟ ΠΑΛΑΙ ποτὲ διαλάμψαν «Κράτος τοῦ Θεοῦ», τὸ ὁποῖο (εὐτυχῶς) στὶς μέρες μας κατάντησε κρατικὸ δεῖγμα καὶ θλιβερὸ ἀπολίθωμα τοῦ μεσαιωνικοῦ φεουδαρχισμοῦ, δὲ μπορεῖ νὰ συνειδητοποιήσει τὴν κατάπτωσή του καὶ προβάλλει γελοίους «λεονταρισμούς». Ἡ ἀπίστευτη ἠθικὴ μπόχα τῆς παιδεραστίας τῶν «θερμόαιμων» φραγκοπαπάδων ἔφτασε καὶ ὡς αὐτὸν τὸν Ο.Η.Ε., ὁ ὁποῖος ζήτησε στοιχεῖα ἀπὸ τὸ ἁμαρτωλὸ «ἱερὸ ἄντρο», ἀλλὰ «γύρισε μὲ ἄδεια χέρια». Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Τὸ Βατικανὸ ἀρνήθηκε νὰ παράσχει σὲ μία ἐπιτροπὴ τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, ἁρμόδια γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, πληροφορίες σχετικὰ μὲ τὶς ἐσωτερικὲς ἔρευνες τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀφοροῦν στὴ σεξουαλικὴ κακοποίηση παιδιῶν, ὑποστηρίζοντας ὅτι πολιτικὴ της εἶναι νὰ κρατήσει ἐμπιστευτικὲς αὐτὲς τὶς ὑποθέσεις. Ἀνταποκρινόμενη σὲ μία σειρὰ ἐρωτήσεων ποὺ τέθηκαν ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ τοῦ ΟΗΕ γιὰ τὰ Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ (CRC), ἡ Ἁγία Ἕδρα δήλωσε ὅτι δὲν σκοπεύει νὰ δημοσιεύσει πληροφορίες γιὰ τὶς ἐσωτερικὲς ἔρευνες ποὺ διεξάγει σχετικὰ μὲ τὶς ὑποθέσεις σεξουαλικῆς κακοποίησης, ἐκτὸς ἐὰν ἀπαιτεῖται μετὰ ἀπὸ αἴτημα ἑνὸς κράτους ἢ μίας κυβέρνησης νὰ συνεργαστεῖ στὶς νομικὲς διαδικασίες» (Ἱστολ. sigmalive.com)! Μία ἀκόμα ἠχηρὴ ἀπάντηση σὲ ὅσους «βλέπουν» τὸν ἰησουίτη Φραγκίσκο ὡς «ἀνανεωτὴ» καὶ «διαφορετικὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους». Μία ἀκόμα ἀπόδειξη ὅτι ὁ Πάπας, θεωρώντας τὸν ἑαυτὸ του «ἀντιπρόσωπο τοῦ Θεοῦ στὴ γῆ», ἤτοι «τσιφλίκι» του τὴν οἰκουμένη, γράφει στὰ παλιά του ὑποδήματα τὶς ἀρχὲς καὶ ἐξουσίες τοῦ κόσμου!

Ἰσλαμισταί βιάζουν καὶ θάβουν τὰ θύματά τους!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ, δεκατριάχρονο κορίτσι βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο του! «Ἡ τραγικὴ ἱστορία τοῦ 13χρονου κοριτσιοῦ ξεκίνησε ἐνῶ ἦταν στὸ δρόμο γιὰ τὸ σχολεῖο σὲ ἕνα χωριὸ στὰ περίχωρα τοῦ Πακιστάν. Δύο ἄντρες τὴν ἅρπαξαν, τὴν βίασαν καὶ στὸ τέλος ἀποφάσισαν νὰ τὴν θάψουν, ἀφοῦ θεώρησαν ὅτι

μάρτυρες ἀλλὰ καὶ τὰ βίντεο ποὺ κυκλοφοροῦν, βρέθηκε ἄφθαρτος. Πρόκειται γιὰ τὸν ἱερέα Γκεόργκε Κάλτσιου - Ντουμιτρεάσα, ὁ ὁποῖος ἔζησε φρικτὰ βασανιστήρια ἐπὶ ἡμερῶν τοῦ καθεστῶτος Τσαουσέσκου καὶ ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ἥρωας τῆς ἀντίστασης στὴν χώρα του. Ἤδη τὸ βίντεο μὲ τὸ λείψανο τοῦ ἱερέα ἔχει προβληθεῖ σὲ τοπικὰ Μ.Μ.Ε, ἐνῶ πολλοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ σπεύδουν νὰ τὸ προσκυνήσουν» (Ἱστολ. Ἑλλήνων Νέα)! Πλῆθος Νεομαρτύρων – θύματα τοῦ ἀθέου καὶ ἀπάνθρωπου μαρξισμοῦ ἔρχονται συνεχῶς στὴ δημοσιότητα ἀπὸ τὶς πρώην κομμουνιστικὲς χῶρες. Ρωτᾶμε γιὰ πολλοστὴ φορά στὴ χώρα μας πότε θὰ γίνουν γνωστοὶ οἱ Νεομάρτυρες, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι βασανίστηκαν καὶ θανατώθηκαν ἀπὸ τοὺς ἄθεους μαρξιστὲς κατὰ τὴν ἐφιαλτικὴ περίοδο τοῦ ἐμφυλίου καὶ νὰ τοὺς ἀποδοθεῖ ἡ τιμὴ ποὺ τοὺς πρέπει; Γιατί ἡ Ἐκκλησία μας διστάζει νὰ ἀνακινήσει αὐτὸ τὸ ζήτημα;

εἶναι νεκρή. Στὴν πραγματικότητα ὅμως, τὸ κορίτσι εἶχε χάσει τὶς αἰσθήσεις του ἀπὸ τὴ βάναυση ἐπίθεση καί λίγο ἀργότερα συνῆλθε καὶ συνειδητοποίησε πὼς τὴν εἶχαν θάψει ζωντανή. Ἔτσι ἔβαλε ὅ,τι δύναμη τῆς εἶχε ἀπομείνει καὶ

Ἀφήρεσαν τὸν σταυρὸν ἀπὸ μνημεῖον!

ΔΕ ΘΑ πάψουμε νὰ παρουσιάζουμε γεγονότα τὰ ὁποῖα δείχνουν τὸν συνεχῶς ἐξελισσόμενο διωγμὸ κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Αὐτὴ τὴ φορά τὰ «μαντάτα» ἔρχονται ἀπὸ τὴν «χριστιανικὴ» Ἀμερική. Μέλη «εὐαίσθητης» Ἕνωσης γιὰ πολιτικὲς ἐλευθερίες ἀπαίτησαν καὶ πέτυχαν νὰ ἀφαιρεθεῖ ὁ σταυρὸς ἀπὸ ἐθνικὸ μνημεῖο! «Ὁ μεγάλος σταυρὸς στὴν κορυφὴ τοῦ Ὄρους Soledad στὴν Καλιφόρνια εἶναι “ἀντισυνταγματικός” καὶ πρέπει νὰ κατέβει, ἀποφάσισε ὁ ὁμοσπονδιακὸς δικαστής τοῦ Σὰν Ντιέγκο τὴν Πέμπτη. Ὁ δικαστὴς Larry Burns διέταξε ἐντὸς 90 ἡμερῶν νὰ ἀφαιρεθεῖ ὁ σταυρός, ὁ ὁποῖος στήθηκε τὸ 1956 ὡς φόρος τιμῆς γιὰ τοὺς βετεράνους τοῦ πολέμου - μία ἀπόφαση ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ὁδηγηθεῖ στὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ. Ἡ ἀρχικὴ ἀγωγὴ κατατέθηκε τὸ 2006 ἀπὸ τὴν Ἀμερικανικὴ Ἕνωση Πολιτικῶν Ἐλευθεριῶν (ACLU) γιὰ χάρη τῶν Ἑβραίων Βετεράνων τῶν ΗΠΑ (Jewish War Veterans) καὶ πολλῶν ἄλλων κατοίκων τῆς Νότιας Καλιφόρνιας» (Πηγή: SkyWatcher). Ὅπως «τσιγαρίζει» τὸ διάβολο ἡ θέα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, «τσιγαρίζει» καὶ τὰ ἐπὶ γῆς δύστυχα ὄργανά του καὶ γι’ αὐτὸ ζητοῦν νὰ ἐξαφανιστεῖ ἀπὸ προσώπου γῆς! Θυμίζουμε τὴν αἰτία ποὺ πρόβαλαν ἡ «Ἕνωση Ἀθέων Ἀμερικῆς», πρὶν καιρό, ἀπαιτώντας νὰ ἀπομακρυνθεῖ ὁ σταυρὸς ἀπὸ τὸ σημεῖο τῶν «διδύμων πύργων», διότι τοὺς «ἀρρώσταινε ἡ θέα του»! Ὁ διωγμὸς κατὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ καλὰ κρατεῖ καὶ αὐξάνει!

ἄρχισε νὰ σκάβει τὸ χῶμα, μὲ τὸ ὁποῖο ἦταν καλυμμένη. Εὐτυχῶς, ὁ λάκκος ἦταν ρηχὸς καὶ ἔτσι κατάφερε νὰ σωθεῖ. Λίγο ἀργότερα τὴν βρῆκαν κάποιοι περαστικοὶ οἱ ὁποῖοι καὶ τὴν μετέφεραν στὸ πιὸ κοντινὸ κέντρο ὑγείας, γιὰ νὰ τῆς παραχθοῦν οἱ πρῶτες βοήθειας» (Πηγή: mothersblog.gr)! Μπορεῖ βεβαίως αὐτὰ νὰ συμβαίνουν γιὰ τὴν ὥρα στὸ μακρινὸ Πακιστάν, ἀλλὰ δὲν θὰ ἀργήσει νὰ «γίνει σπὸρ» καὶ στὴν Εὐρώπη, ἡ ὁποία ἄνοιξε διάπλατα τὶς ἀγκάλες της καὶ δέχτηκε τὸ Ἰσλάμ, ὡς σωτήρα της ἀπὸ τὸν «κακὸ» Χριστιανισμό! Ἀλλά, ὅπως λέει ὁ σοφὸς λαός μας «πίσω ἔχει ἡ ἀχλάδα τὴν οὐρά», τὰ ἑπόμενα θύματα τῶν «μερακλήδων» ἰσλαμιστῶν θὰ εἶναι τὰ εὐρωπαϊκὰ κοράσια!

Φεμινίστριαι ἐπετέθησαν μὲ ἀγριότητα εἰς χριστιανικόν ναόν!

ΕΙΝΑΙ φανερό πὼς οἱ ὁμοφυλόφιλοι «ξεσάλωσαν» σὲ ὅλο τὸν κόσμο, διότι οἱ κυβερνήσεις τοὺς «χαϊδεύουν» ὑπερβαλλόντως τελευταῖα καὶ ἐκδηλώνουν ἕνα ἀνεξήγητο ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ «δικαιώματά» τους! Τὸν περασμένο μήνα τὰ ἔκαναν «λίμπα» σὲ χριστιανικὸ ναὸ στὴν πόλη Σὰν Χουάν στὴν Ἀργεντινή. «7000 φεμινίστριες καί ὁμοφυλόφιλοι πραγματοποίησαν ἐπίθεση στὸν καθεδρικὸ ναό, τὸν ὁποῖο ὑπερασπίζονταν περίπου 1.500 ἄνδρες. Ὡς προστασία πρὸς τὸν καθεδρικὸ ναό, οἱ ὑπερασπιστὲς ἄνδρες σὲ καμία περίπτωση δὲν χρησιμοποίησαν σωματικὴ βία, οὔτε χτύπησαν ἢ πρόσβαλαν τὶς γυναῖκες- φεμινίστριες ποὺ ἐπιτέθηκαν… Ἐνοχλημένοι ἀπὸ αὐτό, ἄρχισαν νὰ φτύνουν τοὺς ἄνδρες στὸ “ζωντανὸ τεῖχος” ψεκάζοντάς τους μὲ σπρέϊ στὸ πρόσωπο, χτυπώντας τους, κάνοντας ἄσεμνες χειρονομίες, τυλίγοντας τὰ κεφάλια τους μὲ ἐσώρουχα, ζωγραφίζοντας σταυροὺς στὸ μέτωπο καὶ τὸ πρόσωπό τους, καὶ γενικὰ συμπεριφέρονταν σὰν πρωτόγονοι ποὺ τοὺς

κυρίευσε ἄγριο πνεῦμα. Ὑπομένοντας τὶς ἐπιθέσεις οἱ ἀμυνόμενοι ἄντρες, μερικοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἄρχισαν νὰ κλαῖνε καὶ ἄλλοι ἄρχισαν νὰ ἀπαγγέλουν τὸ “Πάτερ ἡμῶν”» (Ἱστολ. Κατάνυξις)! Αὐτὸ εἶναι κατὰ τὸ καλὸ ἱστολόγιο «τὸ πραγματικὸ πρόσωπο τοῦ φεμινισμοῦ - σοδομισμοῦ - ὁμοφυλοφιλίας: δὲν ἔχουν κανένα σεβασμὸ γιὰ τοὺς ἄλλους (σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση οἱ Χριστιανοὶ) καὶ μὲ πολὺ μῖσος ἐπιτίθενται σὲ ὅλους καὶ γιὰ ὅλα, σὲ ἀντίθεση μὲ τὶς ἀπόψεις ποὺ ἐκπροσωποῦν»! Συμφωνοῦμε καὶ συμπληρώνουμε: Μέσα ἀπὸ τὸ πάθος τῶν ἄτυχων αὐτῶν θυμάτων τοῦ διαβόλου ἐκδηλώνεται τὸ πιὸ ἀκραῖο καὶ βίαιο μῖσος τοῦ ἀνθρωποκτόνου!

Εἰς τὴν Βόρειον Κορέαν «χωρὶς Θεὸν ὅλα ἐπιτρέπονται»!

ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ἀπὸ τὸ τελευταῖο «προπύργιο» τοῦ «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ», τὴ Βόρεια Κορέα, εἶναι φρικιαστικές. Ὁ παρανοϊκὸς μαρξιστὴς δικτάτορας, ὁ «μπούλης» Κὶμ Γιόνγκ Οὔν, ἔχει ξεπεράσει σὲ ἀγριότητα κάθε προκάτοχό του. Πρόσφατη ἔκθεση τοῦ Ὁ.Η.Ε. προκαλεῖ σὸκ γιὰ τὴν κατάσταση στὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης στὴ Βόρεια Κορέα. «Σὲ ἀσιτία, βασανιστήρια καὶ ἄλλες ἀνείπωτες θηριωδίες ὑποβάλλονταν οἱ τρόφιμοι τῶν στρατοπέδων συγκέντρωσης στὴ Βόρεια Κορέα, ἀνακοίνωσαν χθὲς ἐπιθεωρητὲς τοῦ ΟΗΕ παρουσιάζοντας τὴν πρώτη τους ἔκθεση γιὰ τὴν παραβίαση τῶν κανόνων τοῦ διεθνοῦς δικαίου ἀπὸ τὴν Πιονγκγιάνγκ. Σύμφωνα μὲ τὸν ἐπικεφαλῆς τῆς ἀνεξάρτητης ἔρευνας Μάϊκλ Κίρμπι, τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας βασίζονται σὲ μαρτυρίες ἐξόριστων Βορειοκορεατῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ πρώην πολιτικῶν κρατουμένων, οἱ ὁποῖοι μίλησαν δημοσίως τὸν Αὔγουστο στὴ Σεοὺλ καὶ τὸ Τόκιο… Κάποιοι ἐξόριστοι κατέθεσαν ὅτι βασανίστηκαν καὶ φυλακίστηκαν, ἐπειδὴ παρακολουθοῦσαν ἁπλῶς ξένες σαπουνόπερες σὲ DVD, ἐνῶ συγκλονιστικὴ εἶναι ἡ μαρτυρία Βορειοκορεάτισσας ποὺ ἀποκάλυψε ὅτι εἶδε μὲ τὰ μάτια της μία κρατούμενη νὰ ἐξαναγκάζεται νὰ πνίξει τὸ μωρό της σὲ κουβὰ» (Ἱστολ. Τὰ Νέα)! Αὐτὴ εἶναι δυστυχῶς ἡ «ἠθική» τοῦ ἀθέου μαρξισμοῦ καὶ παντὸς ἄλλου ἀθεϊσμοῦ! Ἐπιβεβαιώνεται συνεχῶς ὁ μεγάλος Ντοστογιέφσκι, πὼς «χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται»!

Περιοδικὸν τῶν γκέϊ ἀνεκήρυξε «πρόσωπον τῆς χρονιᾶς» τὸν Πάπαν!

ΤΟ ΕΝΑ μετὰ τὸ ἄλλο τὰ μεγάλα διεθνῆ περιοδικὰ ἀνακηρύσσουν τὸν πάπα «πρόσωπο τῆς χρονιᾶς»! Μετὰ τὸ ΤΙΜΕ ἔρχεται καὶ τὸ διεθνὲς περιοδικὸ τῶν ὁμοφυλοφίλων ADVOCATE νὰ τὸν ἀνακηρύξει καὶ αὐτὸ «πρόσωπο τῆς χρονιᾶς»! Ἐπιβραβεύοντάς τον φυσικὰ γιὰ τὰ «καλὰ λόγια» ποὺ εἶπε ὁ «ἅγιος πατέρας» γιὰ τὸ σινάφι τῆς σεξουαλικῆς διαστροφῆς σὲ πρόσφατη συνέντευξή του. Δεῖτε τὴν εἴδηση: «Ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον γνωστὰ περιοδικὰ προάσπισης τῶν δικαιωμάτων τῶν ὁμοφυλοφίλων, τὸ Advocate, ἀνακήρυξε τὸν πάπα Φραγκίσκο ὡς "τὸ πρόσωπο μὲ τὴ μεγαλύτερη ἐπιρροὴ στὴν LGBT κοινότητα τὸ 2013". Ἐνδιαφέρον παρουσιάζει καὶ ὁ τρόπος ποὺ τὸ περιοδικὸ τοποθετεῖ τὸν ποντίφικα στὸ ἐξώφυλλό του, ἀφοῦ στὸ μάγουλο τοῦ ἀργεντινοῦ πάπα ὑπάρχει ἡ φράση (ΝΟΗ8=no hate=ὄχι μῖσος). "Ἂν κάποιος εἶναι gay καὶ ἀναζητᾶ τὸν Θεὸ μὲ καλὴ πίστη, ποιὸς εἶμαι ἐγὼ νὰ τὸν κρίνω" εἶναι ἡ φράση τοῦ ποντίφικα. Τὸ περιοδικὸ ἐξηγεῖ χαρακτηριστικά: "ὁ Πάπας Φραγκίσκος εἶναι ἡγέτης 1,2 δισ. Ρωμαιοκαθολικῶν σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὑπάρχουν τρεῖς φορὲς περισσότεροι καθολικοὶ στὸν πλανήτη ἀπὸ κάτοικοι τῶν ΗΠΑ. Εἴτε μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι, αὐτὸ ποὺ λέει κάνει τὴ διαφορὰ» (Ἱστολ. news247)! Καὶ βέβαια ἡ δήλωση τοῦ θλιβεροῦ Φραγκίσκου ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας «κάνει τὴ διαφορά», ἀφοῦ ὁ σοδομισμὸς ἄγγιξε ὡς καὶ τὸν παπικὸ θρόνο, μὲ τὸν «τζόβενο» τοῦ προκατόχου του καὶ τὸ «γκέϊ κλὰμπ» τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ ἀποκάλυψαν ἀρκοῦντος τὰ διεθνῆ Μ.Μ.Ε.!

τοῦ νέου. Ὁ ὅσιος Ἀντώνιος καταγόταν ἀπό τήν Βέρροια τῆς Μακεδονίας, ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, οἱ ὁποῖοι τόν μεγάλωσαν μέ φόβο Θεοῦ. Ὁ ὅσιος, ἐνῶ ἦταν ἀκόμη νέος παρακινούμενος ἀπό θεῖο ἔρωτα, ἄφησε τήν μάταιη ζωή καί ἐνδύθηκε τό μοναχικό σχῆμα. Ἐπῆγε σέ ἕνα μοναστήρι, σέ ἕνα τόπο καλούμενο Περαία, τό ὁποῖο διέτρεχε ποταμός. Προόδευσε δέ στήν ἀρετή τόσο, ὥστε ἔγινε σέ ὅλους τούς ἀδελφούς κανόνας καί παράδειγμα. Ἐπειδή ὅμως ἐπόθησε τόπο ἡσυχότερο ἦλθε καί ἐγκαταστάθηκε σέ ἕνα ἄβατο σπήλαιο στό χεῖλος τοῦ ποταμοῦ. Μάλιστα, τόν τόπο ἐκεῖνο κανείς ἄνθρωπος δέν τόν ἐγνώριζε ἐκτός ἀπό ἕνα ἱερέα, ὁ ὁποῖος καί τόν κοινωνοῦσε τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ἔτσι, ὁ ὅσιος ἀφοῦ πάλεψε μέ τούς δαίμονες ἐπί πενῆντα χρόνια, ἔχοντας γιά μοναδική τροφή

του ἄγρια χόρτα ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ σέ ἡλικία ἐνενῆντα καί πλέον ἐτῶν. Λέγεται ὅτι, ὅταν κάποτε βρέθηκαν κυνηγοί ἀπέναντι ἀπό τόν τόπο ἐκεῖνο, παρατήρησαν ὅτι τά μέν σκυλιά ἐγάβγιζαν κάνοντας ταραχή, ἐνῶ ἕνα ἀνθρώπινο χέρι ἀπό τήν σπηλιά τούς καλοῦσε πρός τό μέρος του, πλησιάζοντας εὑρῆκαν τό λείψανο τοῦ ὁσίου, τό ὁποῖο καί προσκύνησαν. Ὅταν ἐπέστρεψαν στή πόλη τους καί τό ἀνέφεραν στόν ἀρχιερέα αὐτός μέ συνοδεία ἱερέων καί λαοῦ ἐπῆγαν νά τό παραλάβουν. Ἐπειδή ὅμως ἀκολούθησε φιλονικία μεταξύ τῶν χριστιανῶν τῆς Περαίας καί τῆς Βερροίας γιά τό ποιός θά τό πάρη, ἔβαλαν τό λείψανο πάνω σέ μία ἅμαξα, τήν ὁποία ὁδηγοῦσαν δύο ἄζευκτα βόδια. Τά βόδια ὁδήγησαν τήν ἅμαξα στό πατρικό σπίτι τοῦ ἁγίου, τό ὁποῖο εἶχε γίνει ἱερός Ναός τῆς Παναγίας. Μέ αὐτό τόν τρόπο ὁ ἅγιος ἐφανέρωσε τό θέλημά του.

Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

γία καί τήν διοργάνωση τῶν συνεδρίων σέ ἐξωτικά τουριστικά θέρετρα ἀνά τόν κόσμο. Τό λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.) Τό ἴδιο σκηνικό εἴχαμε καί στήν πρόσφατη 10η Γενική Συνέλευση στό Μπουσάν τῆς Κορέας (30 Ὀκτωβρίου – 8 Νοεμβρίου 2013) τοῦ προωθημένου ὀργάνου τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τοῦ παμπροτεσταντικοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» (Π.Σ.Ε.), τό ὁποῖο στήν οὐσία εἶναι Παγκόσμιο Συνονθύλευμα τῶν Αἱρέσεων καί τοῦ ΠΣΕύδους, ὅπου οἱ Ὀρθόδοξοι ἐκπρόσωποι κατεπάτησαν γιά μία ἀκόμη φορά τούς Ἱερούς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, συμπροσευχόμενοι ἀντικανονικῶς μέ τήν πανσπερμία τῶν αἱρέσεων16, καί καταπροδίδοντας τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, ἀπαγγέλλοντας καί ἀποδεχόμενοι ὄχι τό καθιερωμένο ὑπό τίς Α΄ καί Β΄ Ἅγιες καί Οἰκουμενικές Συνόδους Σύμβολο τῆς Πίστεως, ἀλλά τό νεόφερτο οἰκουμενιστικό κατασκεύασμα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν»17.

ταλισμό καί μικροπρέπεια, τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ ὀρθοδόξου ρουμάνου θεολόγου π. Δημητρίου Στανιλοάε «Γιά ἕνα Ὀρθόδοξο Οἰκουμενισμό»20, ὅπου περίπου λέει καί τά ἀκόλουθα: Ἄν πράγματι οἱ Χριστιανοί ὅλων τῶν αἱρέσεων καί τῶν σχισμάτων, οἱ οἰκουμενιστές ὅλων τῶν θρησκειῶν ὅλου τοῦ πλανήτη γῆ, καί οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί, οἰκουμενιστές καί ἀντιοικουμενιστές, παγκοσμιοποιητές καί ἀντιπαγκοσμιοποιητές, θέλουν νά ἑνωθοῦν σέ μία ἐν Χριστῷ ποίμνη, πρέπει νά συμφωνήσουν στά ἑξῆς:

νος, λοιπόν, νά θεωρῶ ὅλες τίς ὑπόλοιπες χριστιανικές «ἐκκλησίες» ὡς ἐλαττωματικές καί σέ πολλές περιπτώσεις μπορῶ νά προσδιορίσω αὐτές τίς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων «ἐκκλησιῶν» μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια. Γι᾽ αὐτό, λοιπόν, ἡ ἕνωσις τῶν Χριστιανῶν, γιά ᾽μένα, σημαίνει ἀκριβῶς τήν παγκόσμια ἐπιστροφή στήν Ὀρθοδοξία. Δέν ἔχω καμμία ἀπολύτως ὁμολογιακή πεποίθηση ἡ πεποίθησίς μου ἀνήκει ἀποκλειστικά στήν Una Sancta, στήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία», τήν Ὀρθοδοξία22. Ὁ καθένας μας, λοιπόν, ἀναγινώσκοντας τό θεολογικό αὐτό δοκίμιο, ἂς κάνει τήν ἐπιλογή του. Δέν κάνουμε προπαγάνδα οὔτε πλύση ἐγκεφάλου οὔτε εἴμαστε γραφικοί οὔτε μισαλλόδοξοι οὔτε φονταμενταλιστές οὔτε οἰκουμενιστές οὔτε ζηλωτές παλαιοημερολογίτες. Ὁμολογοῦμε ἁπλῶς τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή, «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ καί ἀγαπῶντες ἐν ἀληθείᾳ»23. Ὑποσημειώσεις:

Αἱ τρεῖς προϋποθέσεις διά Ὀρθόδοξον ἕνωσιν Πρῶτον: Νά ἔχουν ἑνότητα καί συμφωνία στά ἅγια δόγματα καί τούς ἱερούς Κανόνες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὄχι μόνο διανοητικῶς, ἀλλά καί βιωματικῶς, ἐμπειρικῶς καί ἁγιοκαθολικῶς. Δεύτερον: Νά ἔχουν ἑνότητα καί συμφωνία στά θέματα τῆς Θείας Λατρείας καί τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. 15. Τό μεγαλεῖο τῆς Θείας ΛαΚαί τρίτον: Νά ἔχουν ἑνότητα τρείας˙ Παράδοση ἤ ἀνανέωση; καί συμφωνία στό συνοδικό σύστη- Πρακτικά Α´ Λειτουργικοῦ Συνεμα διοικήσεως τῆς Ὀρθοδόξου δρίου, 27 Φεβρουαρίου – 1 ΜαρτίἘκκλησίας, ἀφοῦ ἀπορρίψουν ου 2002, Αἴθουσα τελετῶν Α.Π.Θ., Σπουδῶν, πρωτεῖα ἐξουσίας, ἀλάθητα, ἱστο- Ἑταιρεία Ὀρθοδόξων 1-3 Θεοδρομία Δ (Ἰανουάριος-Σερικά ψεύδη, αἱρέσεις προσωπικές πτέμβριος 2002). 16. http://www. Ἡ Ὀρθόδοξος πρακτική καί συλλογικές. amen.gr/article15762. 17. https://www. Ὅλα τά παραπάνω ἔρχονται σέ Νομίζω, συνεχίζει ὁ π. Δημήσφοδρή σύγκρουση μέ τό πνεῦμα τριος Στανιλοάε ὅτι πρέπει οἱ oikoumene.org/en/resources/docuτοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν Ἁγίων Πα- Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί ἰδίως οἱ ments/assembly/2013-busan/adopteddocuments-statements/unity-statement, τέρων. Τό δοξαστικό τῶν αἴνων τοῦ Ὀρθόδοξοι θεολόγοι νά μιλήσουμε http://www.youtube.com/watch?v=M9 ὄρθρου τῆς Ε΄ Κυριακῆς τῶν Νη- καί νά ὁμολογήσουμε τήν ἀλήθεια, 4BeY_ZmtQ&feature=player_detailστειῶν λέει: «Οὐκ ἔστιν ἡ Βασιλεία «ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ καί page 18. Β´ Τιμ. 2, 3. 19. ΑΓΙΟΣ τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δι- ἀγαπῶντες ἐν ἀληθείᾳ»21, καί, ἄν ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ, Κείκαιοσύνη καί ἄσκησις σύν χρειαστεῖ, νά μαρτυρήσουμε γι᾽ μενα αἰχμαλωσίας, Ἐπιστολή πρός ἁγιασμῷ». Ὁ Ἀπ. Παῦλος νουθετεῖ αὐτήν, ἄν ὁ Χριστός μᾶς καλέσει τήν ἑαυτοῦ Ἐκκλησίαν καί Διάλετόν Ἀπ. Τιμόθεο: «Σύ οὖν κακοπά- καί ἄν εἴμαστε ἄξιοι νά λάβουμε ξις πρός Χιόνας, ἐκδ. Γρηγόριος ὁ θησον ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ μαρτυρική θεϊκή Χάρι ἀπό τήν Παλαμᾶς, ΕΠΕ, τ. 7, Θεσ/κη 1987, Χριστοῦ»18. Δέν τοῦ λέει «καλοπέ- Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. σσ. 160-225. 20. π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΝΙΛΟΑΕ, Γιά ἕνα Ὀρθόδορασον» μέ γλέντια καί διασκεδάξο Οἰκουμενισμό, ἐκδ. Ἄθωςσεις, ἀλλά «κακοπάθησον». ΤέὉ π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ Σταμούλης, Πειραιεύς λος, ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες Πιστεύω καί συμφωνῶ, ἐπιση- Ἀθανάσιος ἐνθυμούμαστε τόν Ἅγιο Γρηγόριο μαίνει ὁ π. Δημήτριος Στανιλοάε, 1976. 21. Β´ Ἰω. 1, 3 καί Γ´ Ἰω. 3. τόν Παλαμᾶ, Ἀρχιεπίσκοπο μέ τόν σύγχρονό μας Ὀρθόδοξο θε- 22. π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, Θεσ/κης, τόν κήρυκα τῆς Χάριτος ολόγο τοῦ 20οῦ αἰώ., τόν Ρῶσο τῆς Θέματα Ὀρθοδόξου Θεολογίας, καί θεατοῦ τοῦ ἀκτίστου Φωτός, ὁ Διασπορᾶς, π. Γεώργιο Φλωρόφ- ἐκδ. Ἄρτος Ζωῆς, Ἀθήνα 1989, σ. ὁποῖος διαλέχθηκε μέ τούς Μου- σκυ, κορυφαῖο ὁμολογητή τῆς 219. 23. Β´ Ἰω. 1, 3 καί Γ´ Ιω. 3. Σχετική βιβλιογραφία γιά τό θέμα σουλμάνους Τούρκους, ὄχι καθή- Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος λέει: βλ. ΑΡΧΙΜ. ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑμενος σέ γραφεῖα, στρογγυλές «Σάν μέλος καί ἱερεύς τῆς ΧΑΡΩΦ, Ἄσκησις καί θεωρία καί τράπεζες καί πολυθρόνες, ἀλλά Τό μυστήριο τῆς χριστιανικῆς εὑρισκόμενος ἐν αἰχμαλωσίᾳ, Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πιστεύω ὅτι ζωῆς, ἐκδ. Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόπρᾶγμα τό ὁποῖο δέν τόν ἐμπόδισε ἡ Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποία βα- μου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1996 καί νά ὁμολογήσει τήν Ὀρθόδοξη πί- πτίσθηκα καί ἀνατράφηκα, εἶναι ἡ 2010. Ἐπίσης, βλ. ΘΕΟΔΩΡΑ Ἐκκλησία, ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, ἡ στη μέ θάρρος καί παρρησία19. μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία. Καί τό πι- ΧΑΜΠΑΚΗ, ἡγουμένη Ἱ. Μ. Τό ἀποτέλεσμα στεύω γιά πολλούς λόγους: Ἕνεκα Ὁσίου Θεοδοσίου, Γεροντικόν˙ ἀπό τήν πατερική τῆς προσωπικῆς πεποιθήσεως καί Σταλαγματιές τῆς περιθωριοποιήσεως σοφία, ἐκδ. Ζ΄ (7η), Ὀρθόδοξη ἕνεκα τῆς ἐσωτάτης βεβαιώσεως τοῦ Χριστιανική Ἀδελφότης ‘Λυδία’, τῆς ἀσκητικότητος Ἁγίου Πνεύματος, πού πνέει στά Θεσ/κη 1989 καί τέλος Οἰκουμενιτῆς Ἐκκλησίας μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνεκα σμός: Γένεση - Προσδοκίες - ΔιαΤό ἀποτέλεσμα τῆς περιθωριο- τῶν ὅσων εἶναι δυνατόν νά γνωρίζω ψεύσεις, Πρακτικά διορθοδόξου ποιήσεως τῆς ἀσκητικότητας τῆς ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί ἀπό τήν ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου, ΑἴθουἘκκλησίας ἐκ μέρους τῶν οἰκουμε- καθολική (ὀρθόδοξη) παράδοση σα τελετῶν Α.Π.Θ., 20/24-9-2004, νιστῶν φαίνεται ἀπό τό γεγονός τῆς Ἐκκλησίας. Εἶμαι ὑποχρεωμέ- τ. Α΄, Β΄. ὅτι, ἐνῶ ἐπί ἑκατό καί πλέον χρόνια διεξάγονται διάλογοι μέ τούς Κουρὰ νέου Μοναχοῦ αἱρετικούς καί τούς ἑτεροδόξους, ἐν τούτοις οἱ οἰκουμενιστές δέν εἰς τὸ Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ἔχουν καταφέρει νά μεταστρέψουν στήν Ὀρθοδοξία οὔτε ἕνα αἱρετικό Συμφώνως πρὸς ἀνακοίνωσιν Πολύκαρπον. ἤ ἀλλόθρησκο, ἐφόσον αὐτοί (οἱ τῆς Ἀρχιγραμματείας τοῦ ΠαΜετά τήν κουράν ὁ Μακαριώαἱρετικοί καί ἑτερόδοξοι) δέν πα- τριαρχείου Ἱεροσολύμων: τατος ἀπηύθυνε εἰς τόν καρέντα ραδειγματίζονται ἀπό τήν βιωματι«Τήν πρωΐαν τοῦ Σαββάτου, εἰς μοναχόν π. Πολύκαρπον Πακή ἐμπειρία, τήν ἄσκηση καί τόν 8ης | 21ης Δεκεμβρίου 2013, ὁ τρικάς νουθεσίας, ἵνα συνεχίζῃ ἁγιασμό τῶν Ὀρθοδόξων. Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί μέ ὑπακοήν, ταπείνωσιν καί π. Δημήτριος Στανιλοάε: «Γιά ἕνα Ὀρθόδοξο Οἰκουμενισμό» Ὅσοι, λοιπόν, ποθοῦν ἕνα ὀρθόδοξο οἰκουμενισμό, δηλ. τήν ἁγία οἰκουμενικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού ἑδράζεται στήν Ἁγία Τριάδα καί στόν Θεάνθρωπο Χριστό, ἂς μελετήσουν μέ προσευχή, χωρίς μισαλλοδοξία, φονταμεν-

ΘΕΡΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΣ

Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου μας καὶ τὰς εὐλογίας τοῦ μακαριστοῦ πατρός Μάρκου συνεχίζομεν τὸ ἔργον ἐνισχύσεως τῶν ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας, διότι καὶ αἱ ἡμέραι πλέον εἶναι δυσκολώτεραι. Ὅσοι ἀναγνῶσται δύνανται νὰ συμπαρασταθοῦν παρακαλοῦνται ὅπως ἀπευθύνωνται πρὸς τὸν κ. Ἠλίαν Κυριαζῆν εἰς τὸ τηλ. 6947469427. Εὐχαριστοῦμεν θερμῶς διὰ τὴν μέχρι τοῦδε συμπαράστασίν σας.

Πατριάρχης κ. Θεόφιλος, στοιχῶν ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἔκειρεν εἰς τό ἐν τῷ Πατριαρχείῳ παρεκκλήσιον τῆς Πεντηκοστῆς τόν δόκιμον Παναγιώτην Κυριακόπουλον, διακονητήν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, εἰς μοναχόν μετονομάζων αὐτόν εἰς

πρᾳότητα τήν ἀπό καιροῦ ἀρξαμένην διακονίαν αὐτοῦ εἰς τόν Πανάγιον Τάφον καί δίδῃ ἐπαξίως Ὀρθόδοξον Ἁγιοταφιτικήν μαρτυρίαν καί ἀξιωθῇ προσεχῶς καί τῆς τιμῆς τῆς ἀπονεμηθείσης αὐτῷ ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τῆς χειροτονίας δηλονότι εἰς Ἱεροδιάκονον».

ΕΣΧΑΤΟΝ ΚΑΚΟΝ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

στολίζουν τίς καρδιές τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν, ἡ ἁμαρτία εἶναι ὅ,τι κακό καί φοβερό καί βέβηλο καί ἀνόσιο καί ἀπάνθρωπο καί καταστροφικό καί φαῦλο καί ἀπρεπές καί ἀσεβές καί μοχθηρό καί σατανικό καί ἐγκληματικό...καί οἱ χαρακτηρισμοί του ὅλοι… μιά ἀπαίσια προσβολή τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ἤ μᾶλλον, τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ! Κατά τό λόγο τοῦ Κυρίου, ὁ ἁμαρτωλός εἶναι ἄνθρωπος τοῦ σκότους: "Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῆ τά

ἔργα αὐτοῦ" (Ἰω. Γ΄ 20). Ἡ ἁμαρτία καί οἱ συνέπειές της δέν περιγράφονται. Ὁ βασιλιάς τοῦ ἄμβωνα καί οἰκουμενικός διδάσκαλος καί Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶχε διακηρύξει ὅτι: "Ὄντως ἐσχάτη μέθη καί κακόν ἔσχατον ἡ ἁμαρτία". Ἡ ἁμαρτία εἶναι ἕνα τρελλό καί ἀλόγιστο μεθύσι, καί τό πιό φοβερό καί τραγικό κακό στόν κόσμο. Μετά ἀπ᾽ αὐτά.... "Στῶμεν καλῶς. Στῶμεν μετά φόβου". Μή ἐρωτοτροποῦμε μέ τήν ἁμαρτία.

ΜΗΤΡΟΠΟΛIΤΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓIΟΥ ΒΛΑΣIΟΥ IΕΡΟΘEΟΥ, «Θεολογία γεγονότων», Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας). Λεβαδεία, 2013, σελίδες 553.

Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος ἐξέδωσε μέ τήν βοήθεια τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας) τό νέο του βιβλίο μέ τίτλο «Θεολογία γεγονότων» καί μέ ὑπότιτλο «Ἤγουν ἡ σχέση μεταξύ θεολογίας και ἱστορίας, ἀποκαλύψεως καί ἐμπειρίας». Ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρει ὅτι ὁ τίτλος «Θεολογία γεγονότων» χρησιμοποιήθηκε ἀπό τόν ἀείμνηστο π. Γεώργιο Φλωρόφσκι καί οὐσιαστικά συνδέεται μέ τήν ἱερά ἱστορία, δηλαδή μέ τό τί ἔκανε ὁ Θεός γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ Θεός ἀποκαλύπτει τόν ἑαυτό Του στούς Προφῆτες, Ἀποστόλους καί Ἁγίους διά μέσου τῶν αἰώνων, πού ζοῦν στήν ἱστορία. Διότι ἡ θεολογία δέν εἶναι ἁπλῶς μία φαντασία καί ἕνα θεωρητικό κατασκεύασμα, ἀλλά εἶναι συγκεκριμένες ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά διασφαλίσει τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, δηλαδή εἶναι ἡ ἱερά ἱστορία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἡ σωτηριώδης ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Στό παρόν βιβλίο διατυπώνονται κείμενα, στά ὁποῖα συνδέεται ἡ θε-

ολογία μέ τήν ἱστορία, ἡ ἀποκάλυψη μέ τήν ἔμπνευση, τό δόγμα μέ τό ἦθος, δηλαδή τῆς «θεολογίας τῶν γεγονότων», ἀφοῦ ἡ ὀρθόδοξη πίστη, ἡ βίωση τῆς ὀρθοδόξου διδασκαλίας, ἡ μέθεξη τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ συνιστοῦν τήν «θεολογία τῶν γεγονότων». Ἔτσι εἶναι φανερό ὅτι, ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ Σεβασμιώτατος, «ἡ πατερική θεολογία εἶναι πάντα θεολογία γεγονότων, μᾶς φέρνει ἀντιμέτωπους μέ γεγονότα, τά γεγονότα τῆς ἱερᾶς ἱστορίας». Γ.Κ.Τ.

Ἔτος ΛΒ´, Ἀριθμ. 2/17 Ἰανουαρίου 2014

ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2014 ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ. Ἀφιερωμένο «στὸ Χιώτη Ναυτικό». Σχ. 12x8,50 σσ 96. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2014 Ι. ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ. Περιλαμβάνει τὶς «Εὐχὲς κατ᾽ ἀλφάβητον» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Σχ. 12x8. ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2014 ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ. Ἀφιερωμένο στὶς «ἡρωΐδες τῆς ἀγάπης». Σχ. 12x8,50. ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ «Μνήμη Γέροντος Φωτίου». Ἔκδοσις Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος, Λαμία 2013. Ἐκτύπωση - βιβλιοδεσία «ΜΕΛΙΣΣΑ». Σχ. 24x17 σσ 40. ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ «Χρονικὸ Ἐγκαινίων τοῦ πνευματικοῦ Διοικητικοῦ κέντρου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Κυριακὴ 19 Μαΐου 2013», Λαμία. Ἐκδοτικὴ Παραγωγή: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ Α.Β.Ε.Ε. Σχ. 24x16.

ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΤΟ ΑΠΟΚΟΥΡΟ, Τριμηνιαία ἐφημερίδα τοῦ Συνδέσμου Ἀποκουρητῶν Αἰτωλίας «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός». Ἰούλ. – Αὔγ. – Σεπτ. 2013. ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ, Διμηνιαῖον Ἐθνικοθρησκευτικὸν φύλλον, ὄργα-

ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.

Συνεχίζονται σὺν Θεῷ αἱ ὁμι λίαι τῆς «Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου ῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος 10, Α´ ὄροφος). Τὴν προσεχῆ Δευτέραν 20 Ἰανουαρίου καὶ ὥραν 6:00 μ.μ. θὰ ὁμιλήση ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Μελέτιος Βαδραχάνης μὲ θέμα: «Τὸ πένθος στὴν Παλαιὰ Διαθήκη». Παρακαλοῦνται τὰ μέλη τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως παρακολουθήσουν αὐτήν.

νον τοῦ ὁμωνύμου Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου. Ἰούλ. – Αὔγ. – Σεπτ., Ὀκτ. – Νοέμ. – Δεκ. 2013. Ἀθῆναι. Ο ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΒΑΣΙΟΥ, Διμηνιαία ἔκδοση. Νοέμ. 2013. Χίος. ΦΘΙΩΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΦΩΝΗ, Ἔκδοση Ἱ. Μητροπόλεως Φθιώτιδος. Σεπτ. – Ὀκτ. 2013. Λαμία. ΦΙΛΟΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ, Σύλλογος συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Ὁ Ὀνήσιμος». Φθινόπωρον – Χειμώνας 2013. ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ, Τριμηνιαῖον περιοδικόν, ἔκδοσις Συλλόγου Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς ὁ «Πρωτόκλητος». 2η τριμηνία – 3η τριμηνία 2013. Πάτρα. ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, Τριμηνιαῖον περιοδικὸν ἱστορικοῦ, πολιτιστικοῦ, οἰκολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ περιεχομένου. Ἀπρίλ. – Μάϊος – Ἰούν., Ἰούλ. – Αὔγ. – Σεπτ. 2013.

῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ ᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Πανελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενωσις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106 77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206, ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης· Ἰωάννης Καρατζένης, Παναγίας Ἐλευθερωτρίας 51 Κηφισιά. Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώργιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15, Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα ᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951, ΦΑΞ 210 81 36 981). ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»: www.orthodoxostypos.gr ᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον: orthotyp@otenet.gr Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκφράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ νην τῶν γραφομένων.

Ὥπως μᾶς λέγει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς «Οἱ βίοι τῶν Ἁγίων εἶναι τὸ Εὐαγγέλιον ἐφηρμοσμένον. Εἶναι ἡ ζωὴ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἡ ἐπαναλαμβανομένη εἰς κάθε ἅγιον, ὀλίγον ἢ πολύ, κατὰ τοῦτον ἢ ἐκεῖνον τὸν τρόπον. Οἱ βίοι τῶν Ἁγίων φανερώνουν σαφῶς καὶ ἀποδεικνύουν ὅτι κάθε ἅγιος εἶναι ὁ Χριστὸς ἐπαναλαμβανόμενος». Ὁ π. Πορφύριος ἔλεγε ὅτι ἀκολούθησα τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ, ὅταν διάβασα τὸν βίο τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου. Ἀλλὰ τὸ ἴδιο καὶ ὁ Γέροντάς μας π. Χαράλαμπος ἄλλαξε τὴν ζωή του, ὅταν διάβασε τὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ νέου. Διαβάστε τοὺς βίους τῶν Ἁγίων, εἶναι οἱ ἀσφαλεῖς πυξίδες πρὸς τὸν Παράδεισο. Δῶστε στὰ παιδιά σας νὰ διαβάζουν Βίους Ἁγίων. Γι᾽ αὐτὸ ἡ Π.Ο.Ε. προσφέρει τοὺς κάτωθι βίους τῶν ἁγίων γραμμένους ἀπὸ τὸν μακαριστὸ π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο στὴν τιμὴ τῶν 15€ ἀντὶ τῆς τιμῆς τῶν 30€, ποὺ κοστίζουν. 1. Οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Πλάτων καὶ Ρωμανός 2. ῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Ἀρμενίας 3. Οἱ ἐν Ρεθύμνῳ 4 ῞Αγιοι 4. ῾Ο ῞Αγιος Σώζων 5. ῾Ο ῞Αγιος Χαρίτων 6. ῾Ο ῞Αγιος Νικήτας ὁ Νισύριος 7. ῾Ο ῞Αγιος Οὔαρος καὶ ἡ ῾Αγ. Κλεοπάτρα 8. Οἱ ῞Αγιοι Γαλακτίων καὶ ᾽Επιστήμη 9. ῾Ο ῞Αγιος Τιμόθεος 10. ῾Η ῾Αγία Θεοδώρα Ἀλεξανδρείας 11. ῾Ο Ταξιάρχης τῶν Νενήτων 12. ῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Σιναΐτης 13. Οἱ ῞Αγιοι Ζηνόβιος καὶ Ζηνοβία 14. ῾Ο ῞Αγιος Παῦλος ὁ Ξηροποταμηνός 15. ῾Ο ῞Αγιος Σίμων ὁ Μυροβλύτης 16. ῾Ο ῞Αγιος ᾽Ονήσιμος 17. ῾Ο Προφήτης Μωϋσῆς 18. ῾Η ῾Αγία Κυράννα 19. ῾Ο ῞Αγιος Βενδιμιανός 20. Οἱ ῞Αγιοι Ἑπτὰ Παῖδες 21. ῾Ο ῞Αγιος Βασιλίσκος 22. ῾Ο ῞Αγιος Παῦλος ὁ ῾Απλοῦς 23. ῾Ο ῞Αγιος Παῦλος ὁ Θηβαῖος 24. ῾Ο ῞Αγιος Γοβδελαᾶς 25. ῾Η ῾Αγία Ἐλέσα 26. ῾Ο ῞Αγιος ᾽Ιωσήφ ὁ ῾Υμνογράφος 27. ῾Η ῾Αγία Θεοδώρα Θεσσαλονίκης 28. ῾Ο ῞Αγιος Μαρτῖνος ᾽Επίσκοπος Φραγκίας 29. ῾Ο ῞Αγιος Μῆλος 30. ῾Ο Νεομάρτυς Ἀγγελῆς

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Σελὶς 3η

ΕΝΤΟΝΟΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ Η στηλη της «πανελληνιου ενωσεως θεολογων»

(2ον)

Πάντα ταῦτα τὰ προγράμματα ἀπὸ τὸ 1985 ἕως καὶ τὸ 2002, κατὰ τὸν ἐπικεφαλῆς τῆς ὁμάδος τῶν ἐμπειρογνωμόνων, κ. Γιαγκάτζογλου, καὶ κατὰ τὴν ὁμήγυρίν του θεωροῦνται ἀκατάλληλα. Οἱ ἐμπειρογνώμονες οὗτοι καὶ ὁ κ. Γιαγκάτζογλου ἐπολέμησαν λυσσωδῶς τὰς ἀπόψεις Τρίτση, ὡς καὶ τὰς μετὰ ταῦτα τροποποιήσεις, διὰ νὰ φθάσουν εἰς τὴν σύνταξιν ἐπὶ τῆς διαβοήτου κ. Διαμαντοπούλου νέων προγραμμάτων θρησκειολογικοῦ περιεχομένου. Τὰ προγράμματα ταῦτα, οὐχὶ μόνον ἡ ἐλαχιστότης μου, ἀλλὰ πρὸ ἐμοῦ πλῆθος θεολόγων ὑγιῶς σκεπτομένων, Συλλόγων γονέων, Ἁγιορειτῶν Καθηγουμένων καὶ σεπτῶν ἱεραρχῶν ἐχαρακτήρισαν προδοσίαν τῆς ὀρθοδοξίας καὶ προδότας τοὺς συντάκτας αὐτῶν.

Ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας δὲν κρίνεται ἀπὸ τὸ τί ἔχει δηλώσει προφορικῶς εἰς τὴν Ὑμετέραν Μακαριότητα, ὡς καὶ ἀπὸ τὸ τί ἔχει ἀπαντήσει ἐπ᾽ αὐτοῦ εἰς τὴν Βουλήν, ἀλλὰ κρίνεται ἀπὸ τὰς ἀποφάσεις του ἐπὶ τοῦ θέματος. Μία ἁπλῆ ἀνάγνωσις τοῦ ἐγγράφου τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας διὰ τὸν χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν τῆς 6.9.2013, ὡς ἀνηρτήθη εἰς τὸ διαδίκτυον, δι΄ οὗ δηλοῦνται αἱ κατευθυντήριοι γραμμαὶ τοῦ μαθήματος, ἀποδεικνύει ὅτι ταυτίζεται ἀπολύτως μὲ τὴν πρότασιν τῶν ἐμπειρογνωμόνων τῆς ὁμάδος Γιαγκάτζογλου (ὅρα εἰσηγητικὴν ἔκθεσιν τοῦ Πιλοτικοῦ προγράμματος τῆς θρησκειολογίας εἰς τὸ διαδίκτυον, σελ 19) εἰς τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ὑπουργείου. Μάλιστα δὲ τονίζεται ὅτι «τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν ἀφορᾷ τὴ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ καὶ ὄχι τὴν Ἐκκλησιαστικὴ κατήχηση» (ἐπιστολὴ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας εἰς τὴν Βουλήν, τέλη Ἰουλίου). Ἔτσι καταδεικνύεται ὅτι τὸ Ὑπουργεῖον Παιδείας ἐξηπάτησε τὴν Ἐπιτροπὴν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου, μεθ΄ ἧς διεβουλεύθη, καὶ κατ΄ ἐπέκτασιν ἐξηπάτησε τὴν Ἱερὰν

Σύνοδον καὶ Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, καὶ τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν ἅπασαν. Χωρὶς ἔρευναν προσεκτικὴν τῆς συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς, τοῦ τί ἐννοεῖ τὸ Ὑπουργεῖον μὲ τὰς δηλώσεις του, ἠπατήθη ἅπασα ἡ σεπτὴ Ἱεραρχία καὶ παρεπλανήθη. Ἆρα αἱ δηλώσεις τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος εἰς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν εἶναι ἀνακριβεῖς «ὅτι ηὕρατε κατανόησιν», διότι βασίζονται εἰς ἐσφαλμένας καὶ μὴ ἀπηκριβωμένας διὰ προσεκτικῆς ἐρεύνης

Ἐπιμέλεια κ.Ἠλία Δ. Μπάκου, Δρος Θεολόγου–Φιλολόγου

πληροφορίας, δι᾽ ἃς εὐθύνονται οἱ διαλεχθέντες ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ἱεράρχαι μετὰ τοῦ Ὑπουργείου, διότι ἐστεροῦντο πείρας τῆς πολιτικῆς πονηρίας τοῦ Ὑπουργείου, λόγῳ μὴ ἐπαρκοῦς μελέτης τῶν κειμένων τῶν θρησκειολόγων τῆς ὁμάδος Γιαγκάτζογλου, οἱ ὁποῖοι φαίνονται νὰ εἶναι καὶ οἱ συντάκται τῶν ἀνακοινώσεων τοῦ Ὑπουργείου. Προσέτι τὸ Ὑπουργεῖον ἐξηπάτησε καὶ τὴν Βουλὴν διὰ τῆς ἀπαντήσεως τοῦ Ἰουλίου εἰς τὸν ἐπερωτῶντα Βουλευτὴν τῆς Ν.Δ. Ἠλίαν Βλαχογιάννην. Ἑπομένως ἡ Ἐκκλησία δὲν εἰσηκούσθη ἀπὸ τὸν κ. Ὑπουργόν. Ὁ ὄπισθεν πάντων κρυπτόμενος κ. Γιαγκάτζογλου ἐμπαίζει τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν, ἀποδεικνυόμενος, ὡς ὄργανον τοῦ διαβόλου καὶ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Σήμερον ἐπαληθεύει καὶ πάλιν ὁ λόγος τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς Ἰουδαίους διὰ τοὺς θρησκειολόγους: «ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρὸς τοῦ διαβόλου ἐστὲ καὶ τὰς ἐπιθυμίας τοῦ πατρὸς Ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. ἐκεῖνος ἀνθρωποκτόνος ἦν ἀπ᾽ ἀρχῆς καὶ ἐν τῇ ἀληθείᾳ οὐκ ἕστηκεν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν αὐτῷ - ὅταν λαλῇ τὸ ψεῦδος, ἐκ τῶν ἰδίων λαλεῖ, ὅτι ψεύστης ἐστιν καὶ ὁ πατὴρ αὐτοῦ. (Ἰωάννου 8,44). Ἡ ἱστοσελὶς ἔνθα εὑρίσκεται ἡ ἐπιστολὴ τῆς 6.9.13 τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας ἔχει ὡς ἑξῆς:

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ «Ἰδού ἐγώ ἐξαποστέλλω τόν ἄγγελόν μου, καί ἐπιβλέψεται ὁδόν πρό προσώπου μου, καί ἐξαίφνης ἥξει εἰς τόν ναόν ἑαυτοῦ Κύριος, ὅν ὑμεῖς ζητεῖται, καί ὁ ἄγγελος τῆς διαθήκης, ὅν ὑμεῖς θέλετε» (Μαλαχίας 3-1) Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν λόγο του “Εἰς τόν Μέγαν Βασίλειον”, λέγει: «Ποῖος εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ Ἰησοῦ; Εἶναι ὁ Ἰωάννης ὡς φωνή τοῦ Λόγου, καί ὡς λύχνος τοῦ Φωτός ὁ ὁποῖος καί προεσκίρτησε μέσα στήν κοιλία τῆς Ἐλισάβετ καί ἐβάδισε πρωτύτερα στόν Ἅδη, σταλμένος ἐκεῖ ἀπό τήν μανία τοῦ Ἡρώδου, διά νά κηρύξει καί ἐκεῖ τόν ἐρχόμενον. Καί ἐάν εἰς κάποιον φαίνεται τολμηρός ὁ λόγος, ἄς λάβει ὑπ’ ὄψιν του καί ἐκεῖνο, ὅτι δέν κάμνω τόν παραλληλισμό αὐτό, ἐπειδή ἐπιθυμῶ νά θέσω τόν ἄνδρα ἐμπρός οὔτε εἰς ἴσην μοῖρα μέ τόν ἀνώτερον ἀπό ὅλους ὅσους ἔχουν γεννηθεῖ ἀπό γυναίκα. Τόν παρουσιάζω ὡς μιμητήν του καί ὅτι ἔχει ἐπάνω του κάτι ἀπό τόν χαρακτήρα ἐκείνου»1. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας ὅτι ὁ Πρόδρομος ἐβάπτιζε “εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν”, γράφει: «Οἱ Ἰουδαῖοι ἦσαν ἀχάριστοι καί δέν εἶχαν ποτέ συναίσθηση τῶν ἁμαρτιῶν των ἀλλ᾽ ἐνῶ ἦσαν ἔνοχοι διά τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα, ἐδικαίωναν εἰς ὅλα τόν ἑαυτόν των πρᾶγμα πού τούς ὁδήγησε εἰς τήν καταστροφή καί τούς ἀπεμάκρυνε ἀπό τήν πίστη…Ἀφοῦ λοιπόν τοῦτο ἦτο τό αἴτιο τῶν κακῶν, ἦλθε ὁ Ἰωάννης καί δέν ἔκαμνε τίποτε ἄλλο ἀπό τοῦ νά προσπαθεῖ νά τούς φέρει εἰς τήν ἐπίγνωση τῶν ἁμαρτιῶν των. Αὐτό ἐφανέρωνε καί ἡ ἐνδυμασία του, πού ἦτο ἐνδυμασία μετανοίας καί ἐξομολογήσεως. Αὐτό ἦτο καί τό νόημα τοῦ κηρύγματός του. Ἐπειδή ἡ μή καταδίκη τῶν ἁμαρτιῶν των, τούς ἔκαμε νά ἀποσκιρτοῦν ἀπό τόν Χριστό, ἐνῶ ἡ συναίσθησίς των τούς ὁδηγοῦσε εἰς τήν ἀναζήτηση τοῦ λυτρωτοῦ καί εἰς τήν ἐπιθυμία τῆς ἀφέσεως, ἦλθεν ὁ Ἰωάννης διά νά συντελέσει εἰς τό ἔργο τοῦτο καί νά τούς πείσει νά μετανοήσουν. Ὄχι βεβαίως γιά νά τιμωρηθοῦν, ἀλλά διά νά γίνουν μέ τήν μετάνοια ταπεινότεροι, διά νά καταδικάσουν τούς ἑαυτούς τους καί νά σπεύσουν νά πάρουν τήν ἄφεση»2. Ὁ ἅγιος Φώτιος ἑρμηνεύοντας τίς διαφορές τοῦ βαπτίσματος τοῦ Ἰωάννη καί τοῦ Κυρίου, τονίζει: «Τό βάπτισμα τοῦ Προδρόμου εἶναι δῶρο τῆς θείας ἀγαθότητος καί ὑψηλότερο ἀπό τούς Ἰουδαϊκούς περιρραντισμούς καί τίς θυσίες καί τίς τελετές, μέ τά ὁποῖα ἐκεῖνοι ἀξιώθηκαν, ὑπό μορφή τύπων, νά λάβουν τήν κάθαρση τῶν ἁμαρτημάτων. Κι ἄν τό βάπτισμα εἶναι ἀνώτερο ἀπό αὐτά, εἶναι φανερό ὅτι χάριζε καί τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Αὐτό δηλαδή πού ὑπῆρχε στό μικρότερο, πῶς δέν θά ὑπῆρχε πολύ περισσότερο στό μεγαλύτερο; Καί οὔτε βέβαια, ἐπειδή καί τά δύο βαπτίσματα, τοῦ Ἰωάννη καί τοῦ Κυρίου, χάριζαν τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, γι᾽ αὐτό πρέπει νά ἀγνοήσουμε τή διαφορά ἀνάμεσά τους. Οὔτε φυσικά, ἐπειδή οἱ νομικές θυσίες καί οἱ τελετές καί τά βαπτίσματα παρεῖχαν ἄφεση ἁμαρτιῶν, γι’ αὐτό θά ἀπαιτήσουν ὅτι δέν διαφέρει καθόλου ἀπό αὐτά καί τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννη, ἀλλά ὅπως ἀκριβῶς ὁ Πρόδρομος εἶναι “μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν”, ἔτσι καί τό βάπτισμά του εἶναι ἀνώτερο ἀπό τό βάπτισμα τοῦ νόμου… τόσο καί τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννη, ἄν καί παρεῖχε ἄφεση ἁμαρτιῶν, φαίνεται κατώτερο ἀπό τό τοῦ Σωτῆρος μας»3. Ὁ Μέγας Φώτιος συγκρίνοντας τό βάπτισμα τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου καί τοῦ Ἰωάννη, γράφει: «Τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννη καί τῶν μαθητῶν τοῦ Σωτῆρος δέν τά διέκρινε καμμιά διαφορά, παρά μόνο ἡ ἐναλλαγή τῶν προσώπων. Γιατί προετοίμαζαν καί τά δύο ὅσους βαπτίζονταν νά γίνουν κατάλληλοι νά δεχθοῦν τό βάπτισμα πού θά γινόταν μέ πῦρ καί Πνεῦμα, κανένα ὅμως ἀπό αὐτά δέν ἔδιδε τήν χάρι καί τήν ἐνέργεια τοῦ Πνεύματος οὔτε τήν πλήρη ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν. Γιατί αὐτή ἡ πάνω ἀπό κάθε λόγο δωρεά χαρίσθηκε μετά τήν διανομή τῶν πυρίνων γλωσσῶν καί τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσῳ αὐτῶν σέ ἐκείνους πού βαπτίζονταν»4. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ λόγο του λέγει γιά τόν Βαπτιστή: «Ἀρχή καί τέλος τοῦ κατά Χριστόν τρόπου ζωῆς εἶναι ἡ μετάνοια, γι᾽ αὐτό καί ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου ὡς ἀρχή τοῦ κατά Χριστόν τρόπου ζωῆς, «ἐκήρυττε λέγων μετανοεῖτε ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Γι᾽ αὐτό και ὁ Πρόδρομος προέβαλε την Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, λέγοντας ὅτι αὐτή ἔχει πλησιάσει, γιά νά θεωρήσουν τουλάχιστον τούς ἑαυτούς τους ἀναξίους ἐξ αἰτίας τοῦ μεγέθους τῆς θείας καί οὐρανίας βασιλείας καί νά κατακρίνουν τούς ἑαυτούς τους, πρᾶγμα πού γίνεται ἀρχή σωτηρίας καί ἀρχή ἐπιστροφῆς πρός τόν Θεό. Ἀλλά καί ἀξίνη ἐπισείει καί βεβαιώνει ὅτι αὐτή βρίσκεται ἀκριβῶς πάνω στή ρίζα τοῦ δένδρου, ἀπειλώντας ὅπου νἆναι τήν ἀποκοπή»5. 1. Γρ. Θεολόγου Ε.Π.Ε. τόμ. 6 σελ. 259. 2. Ἰ. Χρυσοστόμου Ε.Π.Ε. τόμ. 9 σελ. 319. 3. Μεγάλου Φωτίου Ε.Π.Ε. τόμ. 1 σελ. 245. 4. Ὅ. π. σελ. 487. 5. Γρ. Παλαμᾶ Ε.Π.Ε. τόμ. 11 σελ. 493.

http://www.dikaiologitika.gr/2013090 616108/paideia/eggrafo-tou-uppaideias-gia-ton-xaraktira-toumathimatos-twn-thrhskeutikon/menuid-232.html. Ἐκ τῆς ἐπικοινωνίας μου μὲ ἐπαΐοντας θεολόγους καὶ ἐκπαιδευτικοὺς ἐπληροφορήθην ὅτι τὸ Πιλοτικὸν Πρόγραμμα τῆς θρησκειολογίας τῆς ὁμάδος Γιαγκάτζογλου ἐξακολουθεῖ νὰ διδάσκεται εἰς πολλὰς δεκάδας δημοσίων σχολείων Στοιχειώδους καὶ Μέσης ἐκπαιδεύσεως καὶ ἐφέτος. Ἐκκρεμεῖ δὲ ἡ ἐπέκτασις ἢ ἡ ἀπόρριψις τοῦ Πιλοτικοῦ Προγράμματος εἰς ὅλην τὴν ἐπικράτειαν, ἐφ᾽ ὅσον δὲν ἔχει ληφθεῖ ὁριστικὴ ἀπόφασις τοῦ Ὑπουργοῦ. Ὡς δὲ μὲ ἐπληροφόρησαν μέλη τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, ἀντικειμένων εἰς τὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Πιλοτικοῦ προγράμματος, ἔχουν κλείσει συνάντησιν μὲ τὸν κ.Ὑπουργὸν διὰ τὰς ἡμέρας μετὰ τὴν Ἐθνικὴν ἑορτὴν τῆς 28ης Ὀκτωβρίου, προκειμένου νὰ ζητήσουν ἀπόσυρσιν τοῦ Πιλοτικοῦ θρησκειολογικοῦ προγράμματος ἀπ᾽ ὅλα τὰ κρατικὰ σχολεῖα. Οὐχὶ μόνον λοιπὸν τὰ ζητήματα ταῦτα εἶναι ἐκκρεμῆ, ἀλλὰ καὶ ὁ ἀρχιτέκτων καὶ καθοδηγητὴς τοῦ Προγράμματος τῆς μωρᾶς θεολογίας, κ. Γιαγκάτζογλου, ἐξακολουθεῖ νὰ διευθύνῃ τὸ περιοδικὸν «Θεολογία» τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ συμβουλεύῃ τὸν Ὑπουργὸν Παιδείας. Ἐπειδὴ ἐνδεχομένως ὡρισμένοι Ἱεράρχαι καὶ ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης ἴσως προβάλουν τὸ ἐπιχείρημα, ὅτι ἀδικοῦμεν τοὺς ἐν λόγῳ μωρολόγους-θεολόγους Σᾶς ὑπενθυμίζω τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, εἰς ἣν εἶναι δημοσιευμένα α) ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις καὶ β) τὸ Πιλοτικὸν πρόγραμμα τῆς θρησκειολογίας μὲ τὸν τίτλο «Νέο σχολεῖο, πρόγραμμα Σπουδῶν στὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου, πρὸς ἀνάγνωσιν: http://www.protagon.gr/resourses/toolip/doc/2012/15/ps-8rhskeytika-3182011.pdf Μὲ αὐτὰ τὰ θρησκειολογικὰ δηλητήρια, τὰ ὁποῖα ἐξισώνουν τὸν ἀληθινὸν Τριαδικὸν Θεὸν μὲ τὰς πλάνας τοῦ διαβόλου καὶ τῶν θρησκειῶν, θὰ τρέφωνται καὶ ἐφέτος δεκάδες χιλιάδες ὀρθόδοξα ἑλληνόπουλα, ὑπὲρ ὧν ἑλληνοπαίδων ἐξέχεε ὁ ἀληθὴς Θεὸς καὶ ἄνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐν τῷ Γολγοθᾷ τὸ Πανάγιον Αὐτοῦ αἷμα, ὑπὲρ ὧν ψυχῶν θὰ δώσῃ λόγον εἰς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν ἡ Ὑμετέρα σεπτὴ Μακαριότης καὶ ἡ σεπτὴ Ἱεραρχία. Δὲν εἴχατε τὴν τόλμην, Μακαριώτατε, εὐθέως καὶ ἀνταξίως τῶν Ἁγίων, νὰ καταδικάσητε τὰς ἀξιοδακρύτους ἐνεργείας καὶ τὰ φρονήματα τῶν θρησκειολόγων - θεολόγων, μέχρι σήμερον ἐνώπιον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ νὰ ἀποπέμψητε, ὡς ἀνάξιον τῆς ἰδιότητος τοῦ Θεολόγου καὶ Χριστιανοῦ, κ. Γιαγκάτζογλου, ἐκ τῆς Διευθύνσεως τοῦ περιοδικοῦ «Θεολογία». 3. Ἀνεφέρθητε εἰς τὴν ὁμιλίαν Σας, Μακαριώτατε, καὶ εἰς τὸ θέμα σχέσεων Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας καὶ προεβάλατε εἰς τοὺς Ἁγίους Ἱεράρχας τὰ ἐρωτήματα: «Ποία σχέση ἐπιθυμοῦμε; Τὸ μοντέλο τῶν διακριτῶν ρόλων μᾶς ἐξυπηρετεῖ ἀκόμη;». Ἔχετε ἀμφιβολίαν, Μακαριώτατε, ὅτι τὸ ἰδανικώτερον σχῆμα σχέσεων εἶναι αὐτὸ τῆς συναλληλίας, τὸ ὁποῖον ἴσχυσε ἐπὶ δέκα ἑπτὰ αἰῶνας μεταξὺ Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας, ἀφ᾽ ὅτου ὁ Μ. Κωνσταντῖνος ἠσπάσθη τὸν Χριστιανισμόν; (ἐννοεῖται ὅτι ἡ σχέσις αὕτη ἴσχυσεν ἐν ὅσῳ ὁ Ἑλληνισμὸς ἦτο ἐλευθέρα κρατικὴ ὀντότης) Μόνον αἱ ἀθεϊστικαὶ δυνάμεις καὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὡς καὶ οἱ κακοὶ προφῆται, μᾶλλον οἱ ψευδοπροφῆται, προβλέπουν ἀργὰ ἢ γρήγορα τὸν χωρισμὸν Κράτους - Ἐκκλησίας, διὰ νὰ παγιδεύσουν τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν. Ὡς ἐθέσατε τὸ ἐρώτημα ἐκτίθεσθε, διότι δίδετε τὴν ἐντύπωσιν, ὅτι εὐνοεῖτε τὸν χωρισμὸν ἢ καὶ τὸ χειρότερον, ὅτι συνεργάζεσθε μὲ τὰς ἐπιθυμούσας τὸν χωρισμὸν ἀντιεκκλησιαστικὰς πολιτικὰς δυνάμεις. Αὐτὸ ὅμως θὰ συμβῇ μόνον, ἐὰν δὲν ἀντισταθῇ σθεναρῶς ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία. Τοῦτο θὰ ἀποβῇ ὀλέθριον διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν καὶ τὸ μέλλον του. Μόνον οἱ Μασσῶνοι θὰ χαροῦν, οἱ ὁποῖοι τὸν προωθοῦν, ἐκμεταλλευόμενοι τὴν ἀμάθειαν, τὴν ἀθεΐαν καὶ τὴν ἀφροσύνην, ὅσων πολιτικῶν θέλουν τὸν χωρισμόν.

ΤΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ

Τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ´ ΛΟΥΚΑ (Ζακχαίου) 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014 Ἀπόστολος: Α´ Τιμ. δ´ 9-15 Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιθ´ 1-10 Ἦχος: πλ. β´ − Ἑωθινόν: Θ´ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ «ΚΑΙ ΕΖΗΤΕΙ ΙΔΕΙΝ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ»

Κεντρικὴ μορφὴ τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς εἶναι ὁ Ζακχαῖος. Ὅπως μᾶς λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, αὐτὸς ἦταν ἀρχιτελώνης στὴν Ἱεριχώ καὶ πλούσιος. Ὡς ἐκ τῆς ἐνασχολήσεώς του μὲ τὴν εἴσπραξη φόρων ὑπὲρ τῶν Ρωμαίων, ἐξεμεταλλεύθη τὴν θέση του, γιὰ νὰ πλουτίσει μὲ ἀδικίες καὶ ὑπερφορολόγηση τῶν συμπολιτῶν του. Ἐκ τῆς διπλῆς του ἰδιότητος, τοῦ ἀδίκου φοροεισπράκτορος καὶ συνεργάτου τοῦ Ρωμαίου κατακτητοῦ, ἦταν ἕνα πρόσωπο μισητό. Ἀλλὰ στὸ πρόσωπο τοῦ Ζακχαίου ἐπαληθεύθηκε ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ὅτι «αἱ πόρναι καὶ οἱ τελῶναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» (Ματθ. κα´ 3). Διότι, ὅταν ὁ Ἰησοῦς εἰσῆλθε στὴν Ἱεριχώ, καὶ πλῆθος πολὺ εἶχε συγκεντρωθεῖ, ὁ Ζακχαῖος θέλησε καὶ ὁ ἴδιος νὰ δεῖ τὸν Ἰησοῦ. Ἐπειδὴ ἦταν βραχύσωμος, ἀνέβη στὴν συκομορέα. Τόση ἦταν ἡ ἐπιθυμία του νὰ γνωρίσει τὸν Χριστό, ὥστε οὔτε γιὰ μία στιγμὴ δὲν σκέφθηκε ὅτι αὐτὴ ἦταν μία πράξη μὴ ἁρμόζουσα στὴν ἰδιότητά του καὶ τὴν θέση του. Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι, ὅταν κάποιος ἐπιθυμεῖ διακαῶς νὰ συναντήσει τὸν Χριστό, δὲν ὑπολογίζει οὔτε κοινωνικὴ θέση οὔτε ἀξιοπρέπεια. Ὅταν ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου διψᾶ νὰ γνωρίσει τὸν Κύριο, θὰ κάνει τὰ πάντα, θὰ φροντίσει νὰ βρεῖ τρόπο, ὅπως ἔπραξε ὁ Ζακχαῖος. Ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ δεῖ τὸν Χριστὸ εἰ μὴ μόνον ἐὰν ὑψωθεῖ ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἀνέβη ψηλά, ὅπως ἔπραξε ὁ Ζακχαῖος (ἅγ. Κύριλλος Ἀλεξανδρείας). Ὁ Χριστός, ποὺ γνώριζε τὴν ἀγαθὴ προαίρεση τοῦ Ζακχαίου, τὸν προσκαλεῖ: " Σπεύσας κατάβηθι, σήμερον ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ μὲ μεῖναι". Ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὸν ἁμαρτωλὸ Ζακχαῖο, καρποφορεῖ στὴν καρδιὰ τοῦ τελευταίου τὸν καρπὸ τῆς μετανοίας καὶ συντελεῖται τὸ θαῦμα τῆς σωτηρίας. Ὁ Ζακχαῖος φροντίζει ἀμέσως νὰ δώσει ἔμπρακτα δείγματα τῆς μετανοίας του. Ὁ πρώην φιλάργυρος καὶ πλεονέκτης γίνεται ἐλεήμων καὶ χρησιμοποιεῖ τὸν ἄδικο πλοῦτο, γιὰ νὰ ἐπανορθώσει τὴν ἀδικία. Διανέμει τὰ μισά του χρήματα στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποζημιώνει τοὺς ἀδικηθέντες εἰς τὸ τετραπλοῦν. Ὅπου εἰσέρχεται ὁ Κύριος, σὲ ὅποια οἰκία, σὲ ὅποια καρδιά, ἐκεῖ συντελεῖται καὶ ἡ σωτηρία. "Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο" (Λουκ. ιθ´ 9). Πέραν τῆς περικοπῆς αὐτῆς, δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀναφορὰ γιὰ τὸν Ζακχαῖο στὰ εὐαγγέλια. Γνωρίζουμε ὅμως ἀπὸ τὴν παράδοση καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία ὅτι ὁ Ζακχαῖος ἐχειροτονήθη ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Πέτρο ἐπίσκοπος Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης. Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 20 Ἀπριλίου. Ὁ Ζακχαῖος εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ συγκλονιστικὰ παραδείγματα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ τὴν μετάνοιά τους, ἀναίρεσαν τὸν πρότερο ἁμαρτωλὸ βίο καὶ ἔγιναν ἅγιοι, νέα κτίση ἐν Χριστῷ ( Β´ Κορ. ε´ 17).

Ἀρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΕΘ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ Ὄχι εἰς τὴν κατάργησιν τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ

Ἡ κυβέρνησις, παρὰ τὰς γραπτάς διαμαρτυρίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρὸς τὸ Ὑπουργεῖον Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, ἐπιμένει εἰς τὴν κατάργησιν τῆς Θρησκευτικῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ εἰς τὴν καθιέρωσίν της ὡς κοσμικῆς, ἄνευ Ἐκκλησιασμοῦ καὶ διαφωτιστικῶν ὁμιλιῶν διὰ τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας. Δία τὴν ἀνατροπὴν τῆς ἀποφάσεως τῆς κυβερνήσεως, ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) ἀπέστειλεν εἰς τὸν Ὑπουργὸν Παιδείας ἐπιστολὴν, μὲ τὴν ὁποίαν ζητεῖ τὸν θρησκευτικὸν - ἐκκλησιαστικὸν χαρακτῆρα τῆς ἑορτῆς. Πλέον συγκεκριμένως καὶ συμφώνως πρὸς δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος «Δημοκρατία» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 3ην Ἰανουαρίου:

«ΝΑ ΟΡΙΣΤΕΙ ἡ ἡμέρα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς γιορτὴ καὶ ὄχι ὡς ἀργία καὶ νὰ προβλεφθεῖ ἐκκλησιασμὸς γιὰ ἐκπαιδευτικοὺς καὶ μαθητὲς ἀλλὰ καὶ σχετικὲς ἐκδηλώσεις καὶ ὁμιλίες ζητεῖ ἡ Πανελλήνια Ἕνωση θεολόγων, μὲ ἐπιστολή της πρὸς τὸν ὑπουργὸ Παιδείας Κωνσταντῖνο Ἀρβανιτόπουλο. Τὸ αἴτημα αὐτὸ ἔχει διατυπω-

ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΑΝΘΗ (11ον)

29. Περὶ θλίψεων Ὅταν ὑποφέρει ὁ ἄνθρωπος, δὲν ἔχει καμιὰ διάθεση νὰ μιλήσει γιὰ τὶς θλίψεις του. Οἱ ἐπισκέψεις καὶ οἱ ἐρωτήσεις τῶν περίεργων ἀνθρώπων τὸν κουράζουν, γι᾽ αὐτὸ καὶ τὶς ἀποφεύγει. Ὅταν ὅμως περάσουν οἱ θλίψεις, ἡ ψυχική του διάθεση ἀλλάζει καὶ θέλει νὰ μιλήσει γιὰ ὅλα ὅσα πέρασε. Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος ἀναφέρει σχετικά: «Ἡ διήγηση γιὰ τὴ θλίψη μετὰ τὴ θλίψη εἶναι κατὰ κάποιο τρόπο καὶ εὐχάριστη. Καὶ στὴ θάλασσα, ὅταν συμβαίνει τρικυμία, ὅλοι ὅσοι εἶναι στὸ πλοῖο ὑποφέρουν, ὅταν ὅμως περάσει ἡ θαλασσοταραχή, μὲ χαρὰ διηγοῦνται

θεῖ καὶ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο, ἡ ὁποία τὸν περασμένο Ὀκτώβριο ἐπεσήμανε τὸν κίνδυνο νὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο τὰ παιδιά μας νὰ ἔχουν ἀργία χωρὶς νὰ γνωρίζουν τὸν λόγο, ὡστόσο δὲν δόθηκε καμία ἀπάντηση ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο. Ἐν ὄψει τῆς γιορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν στὶς 30 Ἰανουαρίου, ἡ ΠΕΘ διατυπώνει τοὺς προβληματισμούς της γιὰ τὶς ἀτυχῶς ἀσαφεῖς διατυπώσεις καὶ παρερμηνεῖες ἐγκυκλίων ποὺ ἔχουν ἐκδοθεῖ ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ καθορίζουν τὸν τρόπο ἑορτασμοῦ τῆς ἡμέρας ὁδηγώντας σὲ πλήρη ἀπαξίωση τῆς ἑορτῆς. Τὴν ἔντονη πικρία της εἶχε ἐκφράσει πρὸ μηνῶν καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καθώς, σύμφωνα μὲ ἐπίσημο ὑπουργικὸ ἔγγραφο ποὺ ἀπεστάλη στὰ σχολεῖα ὅλων τῶν βαθμίδων, ἡ γιορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν χαρακτηρίζεται ὡς ἀργία μὲ ἁπλὴ δυνατότητα συμμετοχῆς σὲ ἐκκλησιασμὸ καὶ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις. Μάλιστα, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἐπεσήμανε στὸν κ. Ἀρβανιτόπουλο ὅτι μέσῳ τοῦ ἐγγράφου αὐτοῦ καθίσταται σαφὲς ὅτι ἐπέρχεται ἡ πλήρης ἀλλοίωση τοῦ νοήματος τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ὡς προστατῶν τῆς παιδείας μας».

«εἶναι ἀδύνατο ἡ ψυχὴ νὰ μείνει στὴν ἴδια κατάσταση. Πάντα προὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὰ συμβάντα». χωρεῖ εἴτε πρὸς τὸ καλύτερο εἴτε πρὸς τὸ χειρότερο. Γι᾽ αὐτὸ ὅποιος *** θέλει νὰ σωθεῖ, χρειάζεται ὄχι μόνο 30. «Οὐδὲν ἐκτὸς Θεοῦ γίνεται» νὰ μὴ διαπράξει τὸ κακό, ἀλλὰ νὰ Πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι ἀντι- ἐπιτελέσει τὸ ἀγαθό, ὅπως λέγεται μετωπίζουν τὶς διάφορες δοκιμασίες καὶ στὸν ψαλμό: «ἔκκλινε ἀπὸ τὸ μὲ ὑπερβολικὸ τρόπο καὶ πολλοὺς κακὸ καὶ πρᾶξε τὸ ἀγαθό». προβληματισμούς. Προσπαθοῦν νὰ Ἡ κατὰ Θεὸν ζωὴ δὲν εἶναι μόνο ἐξηγήσουν τὰ ἀνεξήγητα, γεγονὸς ἀποφυγὴ τῶν ἁμαρτιῶν, ἀλλὰ εἶναι ποὺ ἐπιδεινώνει τὴν κατάστασή τους. καὶ ἐργασία γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῶν Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος, ἀναφερόμενος ἀρετῶν. Ἀποφεύγει τὴν ἱκανοποίστὸ θέμα, λέει ὅτι «οὐδὲν ἐκτὸς Θεοῦ ηση τῶν ἁμαρτωλῶν του παθῶν ὁ γίνεται» καὶ «τίποτα ἀπὸ ὅσα κάνει χριστιανὸς καὶ ἐργάζεται γιὰ τὴν ὁ Θεὸς δὲν εἶναι κακό, ἀλλὰ ὅλα εἶναι ἀπόκτηση τῶν ἀντίστοιχων ἀρετῶν. καλά, καὶ μάλιστα καλὰ λίαν. Δὲν Ἡ ἀδράνεια δὲν βοηθάει καὶ δὲν πρέπει λοιπὸν νὰ ἀθυμεῖ κανεὶς γιὰ μπορεῖ νὰ διαρκέσει πολύ. Χρειὅσα συμβαίνουν, ἀλλὰ νὰ ἀποδίδει άζεται ζῆλος καὶ δραστηριότητα. τὰ πάντα στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ καὶ «Παραδείγματος χάριν, ἦταν κάνὰ ἀναπαύεται». ποιος συνηθισμένος νὰ ἀδικεῖ; Πρέ*** πει ὄχι μόνο νὰ μὴ ἀδικεῖ κανένα, 31. Ἡ κατὰ Θεὸν ζωή ἀλλὰ καὶ νὰ δικαιοπραγεῖ. Ἐὰν ἦταν Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος λέει ὅτι ἄσωτος, πρέπει ὄχι μόνο νὰ μὴ ἀσω-

Τό σημερινό μας ἄρθρο θά εἶναι λίγο διαφορετικό. Θά ἀναφερθοῦμε ἐνδεικτικά σέ προτάσεις καί θέσεις ὀπαδῶν τοῦ θρησκευτικοῦ καί νεοεποχίτικου συγκρητισμοῦ. Θά χρησιμοποιήσουμε τή δική τους ὁρολογία καί τίς δικές τους προτάσεις ἀπό διάφορα ἔντυπα τοῦ χώρου. Δέν ἔχουν σημασία τά ὀνόματα. Σημασία ἔχουν οἱ θέσεις. Χρησιμοποιοῦμε τήν φρασεολογία τοῦ χώρου, γιά νά ὑπάρχει μία ἀμεσότητα καί ὡς πρός τό εἶδος, τό ὕφος, τούς τρόπους καί τούς στόχους ὅσων ἐκφράζουν, ἀποδέχονται καί προωθοῦν τὸν σύγχρονο θρησκευτικό συγκρητισμό. Ἐξάλλου, στό ἱερό Εὐαγγέλιο, ὁ Κύριος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι τό δέντρο γνωρίζεται ἀπό τόν καρπό του (Ματθ.12, 33). Στίς θέσεις λοιπόν, πού οἱ θιασῶτες τοῦ θρησκευτικοῦ καί νεοπεοχίτικου συγκρητισμοῦ ἐκφρά-

ζουν καί διατυπώνουν, ἀνήκουν: 1. Ὁ γραπτός καί ὁ προφορικός λόγος πρέπει νά βοηθᾶ τούς ἀνθρώπους νά ἀγνοήσουν τίς ἐπιμέρους θρησκευτικές διαφορές. 2.Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πρέπει νά συν ειδητοποιήσουν, ἀσχέτως μέ τό σέ ποιό χριστιανικό δόγμα καί θρησκεία ἀνήκουν, ὅτι λατρεύουν τόν ἴδιο παγκόσμιο Θεό στήν πολλαπλότητα τῶν ἐκδηλώσεών του. 3. Πρέπει νά γίνεται σεβαστό ὅτι ὅλες οἱ θρησκευτικές παραδόσεις ἤ ἀτραποί προέρχονται ἀπό κοινή πηγή καί ἰσοτίμως καί θεμιτῶς ὁδηγοῦν στόν ἴδιο στόχο. 4. Νά χαρακτηρίζονται ὡς ἐπουσιώδεις οἱ διαφορές μεταξύ τῶν διαφόρων θρησκειῶν. 5. Νά καλλιεργεῖται ἡ βεβαιότητα ὅτι ἡ πληρότητα τῆς ἀλήθειας θά ἐπιτευχθεῖ μόνο μέ τήν σύνθεση

τῶν ἐπιμέρους θρησκευτικῶν παραδόσεων. 6. Εἶναι ἀναγκαία μία μορφή ἐντατικῆς ἐργασίας γιά τή θρησκευτική σύγκλιση μέ ταυτόχρονη ἐνθάρρυνση τῶν πιστῶν τῶν διαφορετικῶν θρησκευτικῶν παραδόσεων γιά τήν συμμετοχή τους καί σέ ἀλλά θρησκευτικά μονοπάτια καί πνευματικές κινήσεις γιά τή διεύρυνση τῆς συνειδητότητάς τους. 7. Νά καλλιεργεῖται ἡ ἰσότιμη θεώρηση ὅλων τῶν πνευματικῶν διδασκάλων τῆς ἀνθρωπότητας ἕνας ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι, κατ᾽ αὐτούς, καί ὁ Χριστός. Ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου ἀξιολογούμενη ὅλη αὐτή ἡ ἐπιχειρηματολογία μπορεῖ ἄνετα νά χαρακτηριστεῖ ὡς μία ἀκόμη σύγχρονη ἔκφραση τοῦ «μυστηρίου τῆς ἀνομίας» (Β΄Θεσ. 2, 7).

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΓΕΛΗ ΤΟΥ ΑΡΓΕΙΟΥ, ΠΟΥ ΕΜΑΡΤΥΡΗΣΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΙΟΝ

Τοῦ Δρ Χαραλάμπη Μ. Μπούσια, Μεγάλου Ὑμνογράφου τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

Ο ΣΩΤΗΡΙΟΝ ἔτος 2013, στὶς 3 Δεκεμβρίου, συνεπληρώθησαν 200 ἔτη ἀπὸ τὸ θυσιαστικὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ τοῦ Ἀργείου, τοῦ «ἐν Χίῳ ἀθλήσαντος», τοῦ ἥρωος τῆς πίστεως καὶ καυχήματος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐσταυρωμένης Ἀγάπης, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διακόσια χρόνια εἶναι πολλά, γιὰ νὰ μᾶς θυμίζουν ἀνθρώπους τοῦ παρελθόντος. Γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς ὅμως ἥρωες εἶναι ἐλάχιστος χρόνος, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μας παραμένει διαχρονικὰ ἡ ἴδια καὶ ὁ Ἱδρυτής της «χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8). Ἄλλωστε ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας μὲ τὸ στόμα τοῦ πανσόφου Σολομῶντος μᾶς εἶπε ὅτι « Δίκαιοι εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν» (Σοφ. Σολομ. ε΄ 15). Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἀγγελῆς ἀποτελεῖ πρότυπο ἀγωνιστῆ, ἥρωα, πρωταθλητῆ τοῦ σκάμματος τῆς πίστεως καὶ τροπαιοφόρου στρατιώτη τῆς ἀληθείας. Καταγόταν ἀπὸ τὸ Ἄργος τῆς Πελοποννήσου καὶ ζοῦσε στὸ Κουσάντασι, τὴν ἀρχαία Ἔφεσο, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἐξασκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ γιατροῦ καὶ ἦταν ἥσυχος, εὐλαβής, φιλακόλουθος καὶ πολὺ ἐλεήμων. Κάποια μέρα, ποὺ ὁ Ἀγγελῆς βρισκόταν σὲ μιὰ συνάντηση, ἔτυχε νὰ βρίσκεται κοντά του ἕνας Γάλλος ἄθεος, ὁ ὁποῖος μὲ σκληρότητα καὶ ἰταμότητα χλεύαζε τὴ χριστιανικὴ πίστη. Ὁ Ἀγγελῆς μὲ παρρησία ἀντέκρουσε τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ ἀσεβέστατου ἀλλοδαποῦ. Τοῦ πρότεινε μάλιστα νὰ μονομαχήσουν, ἐκεῖνος πάνοπλος καὶ ὁ Ἅγιος μόνο μὲ ἕνα ξύλο, πιστεύοντας πὼς θὰ τὸν νικοῦσε μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεως. Ὁ Γάλλος δέχτηκε. Ἔκαναν μάλιστα καὶ ἔγγραφη συμφωνία μονομαχίας στὴν πρεσβεία. Ὁ Ἀγγελῆς ἔτρεξε στὸν πνευματικό του, ἐξομολογήθηκε καὶ ζήτησε τὴν εὐχή του. Ὁ πνευματικὸς προσπάθησε νὰ τὸν ἀποτρέψει, ἀλλὰ ὁ Ἀγγελῆς ἐπέμενε καὶ τὸν ἀνάγκασε νὰ τοῦ δώσει τὴν εὐχή του. Ἐκείνη τὴ νύκτα ὁ Ἀγγελῆς ἔμεινε ἄγρυπνος προσευχόμενος καὶ ζητώντας ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ τὸν ἐνισχύσει ἐναντίον τοῦ βλάσφημου ἀλλοδόξου, τοῦ μέλλοντος μονομάχου του. Ὁ καλὸς Θεός μας βλέποντας τὴν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τοῦ Ἀγγελῆ καὶ τὴν πίστη του δὲν ἐπέτρεψε νὰ γίνει ἡ μονομαχία, ποὺ θὰ κατέληγε ἀναγκαστικὰ σὲ ἀνθρωποκτονία. Μὲ τὸ ξημέρωμα τῆς ἡμέρας τῆς μονομαχίας ὁ Ἀγγελῆς, ἀφοῦ κοινώνησε τῶν ἀχράντων Μυστηρίων, ἐμφανίστηκε μπροστὰ στὸ Γάλλο, τὸν ὁποῖο κυρίευσε τρόμος καὶ δειλία καὶ ἐνώπιον ὅλων φυγομάχησε. Ὅπως ἦταν φυσικὸ νικητὴς χωρὶς μάχη ἀνακηρύχθηκε ὁ Ἅγιός μας. Μετὰ τὸ περιστατικὸ αὐτὸ ὁ Ἀγγελῆς κλείστηκε στὸν ἑαυτό του συλλογιζόμενος τὴν εὔνοια τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ πρόσωπό του, ἀλλὰ καὶ τὴ δική του ἀναξιότητα στὴν ἀγάπη τοῦ εὐεργέτη του. Ἔμενε διαρκῶς στὸ σπίτι του. Μόνο δύο φίλοι του τὸν ἐπισκέπτονταν, τοῦ ἔφερναν φαγητὸ καὶ προσπαθοῦσαν νὰ τοῦ διώξουν τὴ μελαγχολία, ποὺ προερχόταν ἀπὸ ὑπερευαισθησία, ὅπως διέδιδαν. Αὐτὸς ὅμως τοὺς ἔλεγε νὰ μὴ κοπιάζουν μάταια, γιατὶ εἶχε πάρει ἀπόφαση νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸ Χριστό μας. Ἔβλεπε τὸν ἑαυτό του νὰ ὁμολογεῖ μὲ παρρησία τὴν

πίστη του, νὰ πάσχει γι’ αὐτὴ καὶ βλέποντας τὶς πληγὲς τῶν βασανιστηρίων στὸ κορμί του νὰ ἐπαναλαμβάνει τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν: «Ἐγὼ τὰ στίγματα τοῦ Χριστοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω» (Γαλ. στ΄ 17). Μάλιστα, θεώρησε σκόπιμο, γιὰ νὰ μὴ δέχεται ἐπαίνους καὶ εὐφημίες γιὰ τὴν πραγμάτωση τῆς ἐπιθυμίας του, νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τῆς σαλότητος. Σὲ ὅλους ἔδειχνε ὅτι τὸν κατέτρωγε ἡ ἔπαρση τῆς τάχα νίκης τοῦ ἀντιπάλου του μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεώς του καὶ λόγῳ τῆς ὑπερηφανείας του, ποὺ τὸν ἔκανε νὰ αὐτονομηθεῖ νὰ προχωρήσει σὲ ἄρνηση τῆς πίστεώς του στὸν Κύριο καὶ Θεό μας. Ἔδειχνε, ὅτι ἡ ἔπαρσή του τὸν ὁδήγησε στὴν ἐξώμοση, ἐνῶ αὐτὴν ἐκεῖνος τὴν χρησιμοποίησε σὰν ἐφαλτήριο τῆς μαρτυρικῆς του ἐπιθυμίας, λέγοντας ὅτι ὁ Κύριός μας ποὺ μισεῖ τοὺς ὑψηλόφρονας καὶ «τοῖς ταπεινοῖς δίδωσι χάριν» (Ἰακ. δ΄ 6) τὸν ἐγκατέλειψε, γιὰ νὰ τὸν παραλάβει ὁ ἀνθρωποκτόνος. Ο ΣΑΒΒΑΤΟ τοῦ Λαζάρου τοῦ ἔτους 1813 ὁ Ἀγγελῆς ζήτησε νὰ τουρκέψει. Οἱ ἄπιστοι Ἀγαρηνοὶ στὴν ἀρχὴ δὲν τὸν πῆραν στὰ σοβαρὰ καὶ τὸν ἔδιωχναν μὲ ὕβρεις. Ἐμπρὸς ὅμως στὴν ἐπιμονή του τὸν δέχθηκαν ὡς προσήλυτο καὶ καμάρωναν γιὰ τὸν ἀρνησίχριστο αὐτὸ νέο. Μετὰ τὴν ἐξώμοσή του ὁ Ἀγγελῆς ἀμέσως ἀναζήτησε τρόπο νὰ ξεπλύνει μὲ τὸ αἷμα του τὴν ἁμαρτία του ἀποδεικνύοντας ὅτι συνειδητὰ ὁδηγήθηκε στὴν ἄρνηση τῆς πίστεώς του, ὄχι γιὰ νὰ τὴν ὑβρίσει, ἀλλὰ γιὰ νὰ προκαλέσει μὲ τὴν ἐπιστροφή του σὲ αὐτὴν τὴν ὀργὴ τῶν ἀπίστων καὶ νὰ ἐπιτύχει τοῦ ἐφετοῦ τῆς καρδιᾶς του, δηλαδὴ τοῦ «ὑπὲρ Χριστοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α΄ 29). Ἄρχισε, ἔτσι, νὰ κάνει διάφορες παράλογες πράξεις, νὰ συμπεριφέρεται σὰν σαλός, ἐπιδιώκοντας νὰ τὸν ὁδηγήσουν στὸ δικαστήριο, γιὰ νὰ ὁμολογήσει μὲ παρρησία τὸν Χριστὸ καὶ νὰ μαρτυρήσει γιὰ τὸ πανάγιο ὄνομά Του. Τὸ μόνο ὅμως, ποὺ πέτυχε ἦταν οἱ Ἀγαρηνοὶ νὰ τὸν διώξουν σὰν τρελλὸ καὶ νὰ τὸν στείλουν στὸ νησὶ τῆς Χίου. Στὸ μυροβόλο αὐτὸ νησὶ τοῦ Αἰγαίου ὁ Ἀγγελῆς συνέχισε τὴν παράξενη συμπεριφορά του. Σὲ κάθε Ἐκκλησία, ποὺ συναντοῦσε, ἔμπαινε μέσα καὶ μὲ λυγμοὺς ἔκανε μετάνοιες, χτυποῦσε ἀλύπητα τὸ κεφάλι του στὸ δάπεδο, τόσο ποὺ ὁ χτύπος ἀκουγόταν μακριά, καὶ ὕστερα ἀσπαζόταν μὲ πολλὴ εὐλάβεια τὶς εἰκόνες. Συμμετεῖχε στὶς ἀκολουθίες λέγοντας τόσο κατανυκτικὲς αὐτοσχέδιες προσευχὲς στὸν Χριστό μας, στὴν Παναγία μας καὶ στοὺς Ἁγίους μας, ὥστε ὅλοι θαύμαζαν τὸ ψυχικό του μεγαλεῖο καὶ τὴν ἱκανότητά του νὰ κατανύσσεται ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ νὰ κατανύσσει καὶ τοὺς ἄλλους μέχρι δακρύων. Ἄλλοτε πάλι, ἔκανε ἰδιωτικὲς λειτουργίες καὶ ἐλεοῦσε τοὺς φτωχούς, γιὰ νὰ δέονται στὸ Θεὸ γι’ αὐτόν. Παρακαλοῦσε τοὺς Χριστιανοὺς νὰ προσεύχονται, γιὰ νὰ περατώσει μὲ ἐπιτυχία τὸν ἀγώνα του. Ἂν τὸν ἐπαινοῦσαν γιὰ τὴν ἐπιθυμία του αὐτή, ἀγρίευε, ἔβριζε καὶ γινόταν ἀπειλητικός. Προκαλοῦσε καὶ μὲ ἄλλους τρόπους τοὺς Τούρκους, γιὰ νὰ τοὺς ἐρεθίσει, ὥστε νὰ ἐπιτύχει στὸ σκοπό του. Συχνὰ ὁ Ἀγγελῆς πήγαινε στὸν τάφο τοῦ Ἁγίου Μακαρίου Νοταρᾶ, τοῦ καθοδηγητῆ καὶ πνευματικοῦ ἀλείπτη πολλῶν Νεομαρτύρων καὶ

συμβαίνει ἐσωτερικὰ στὸν καθένα. Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ στὴ φαντασία, τὶς ὑπόνοιες καὶ τοὺς λογισμούς. Στὰ ἀσκητικὰ κείμενα διαβάζουμε δύο σχετικὰ παραδείγματα, τὰ ὁποῖα ἐνδιαφέρουν πολὺ καὶ τοὺς ἀγωνιζόμενους στὸν κόσμο χριστιανούς. Τὰ μεταφέρω ἐδῶ, ὅπως τὰ διηγήθηκε ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος σὲ κελιῶτες μοναχούς. Ἕνα βράδυ, στεκόταν σὲ κεντρικὸ σημεῖο μιᾶς πόλης, ἕνας μοναχικὸς ἄνθρωπος καὶ πέρασαν ἀπὸ μπρο*** στά του τρεῖς ἄνθρωποι. «Ὁ ἕνας 32. Πάντα μὲ καλὸ λογισμό Ἡ πνευματικὴ ὠφέλεια ἔχει σκέφτεται γι᾽ αὐτὸν ὅτι κάποια γυἄμεση σχέση μὲ τὴν κατάσταση, ναίκα περιμένει γιὰ ἁμαρτωλὸ σκοστὴν ὁποία βρίσκεται ὁ ἄνθρω- πό, ὁ ἄλλος σκέφτεται ὅτι εἶναι πος. Δὲν ὠφελοῦνται ὅλοι ἀπὸ τὸ κλέφτης, ἐνῶ ὁ τρίτος σκέφτεται ἴδιο πράγμα. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν ἕνα ὅτι κάλεσε τὸ φίλο του ἀπὸ τὸ κοντὸν ὠφελεῖ, τὸν ἄλλον τὸν σκαν- τινὸ σπίτι καὶ τὸν περιμένει, γιὰ νὰ δαλίζει καὶ τὸν ἀφήνει ἀδιάφορο. πᾶνε μαζὶ νὰ προσευχηθοῦν». Καὶ τὸ δεύτερο παράδειγμα. Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ἐξηγήσεις τί τεύει, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐγκρατεύεται. Ἐὰν ἦταν ὀργίλος, πρέπει ὄχι μόνο νὰ μὴ ὀργίζεται, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀποκτήσει πραότητα. Ἐὰν κάποιος ἦταν θρασύς, τώρα πρέπει νὰ γίνει ταπεινός. Κάθε πάθος ἔχει τὴν ἀντίστοιχη ἀρετή. Ἡ ὑπερηφάνεια ἔχει τὴν ταπεινοφροσύνη, ἡ φιλαργυρία ἔχει τὴν ἐλεημοσύνη, ἡ ἀσωτία τὴν ἐγκράτεια, ἡ ὀλιγωρία τὴν ὑπομονή, ἡ ὀργὴ τὴν πραότητα, τὸ μῖσος τὴν ἀγάπη», συμπληρώνει τὴ σκέψη του ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος.

προσευχόταν μὲ δάκρυα ἀγκαλιάζοντας τὸ μνημεῖο, ὥστε μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου, νὰ ἀξιωθεῖ νὰ μαρτυρήσει. Ἄλλοτε πήγαινε σὲ ἕνα ἐξωκκλήσι, ὅπου συναντοῦσε κάποιο πνευματικό. Προσευχόταν μὲ πολλὴ κατάνυξη καὶ συντριβή, μένοντας γιὰ ἀρκετὴ ὥρα ἐκστατικός, λὲς καὶ ἁρπαζόταν ὁ νοῦς του σὲ θεία θεωρία. Ὅμως, δὲν ἀποκάλυπτε τὶς πνευματικές του ἐμπειρίες, ἀλλὰ ἔκανε προσποιητὰ τὸ σαλό. Ἔτσι, ἔφθασε στὴν πολυπόθητη στιγμὴ τοῦ μαρτυρίου. Εἶχαν περάσει ἕξη μῆνες, ποὺ βρισκόταν στὴ Χίο, εἶχε προετοιμασθεῖ πνευματικὰ καὶ μὲ συντριβὴ καρδιᾶς εἰσῆλθε στὸ στάδιο τοῦ μαρτυρίου. Προηγήθηκε κλείσιμό του στὸ ἀσκητήριο τοῦ Ἁγίου Μακαρίου, ἀπὸ ὅπου τὴν παραμονὴ τῆς παρουσιάσεώς του στοὺς ἀπίστους ἔφυγε γιὰ τὸ Ἱ. Ναὸ τοῦ Προφήτη Ἠλία τοῦ Βροντάδου. Εἶχε ζητήσει τὸ κλειδὶ καὶ ὅλη τὴ νύχτα παρέμεινε μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ προσευχόμενος. Ὅταν τὴν ἑπομένη τὸ πρωῒ παρέδωσε τὸ κλειδί, οἱ ἐπίτροποι ἔκπληκτοι εἶδαν τὸ δάπεδο μπροστὰ στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μας βρεγμένο ἀπὸ τὰ δάκρυα τοῦ ὑποψήφιου Νεομάρτυρα. Ο ΠΡΩΪΝΟ ἐκεῖνο ὁ Νεομάρτυς Ἀγγελῆς ἐμφανίσθηκε μὲ ξυρισμένα γένια στὸ τελωνεῖο. Οἱ Τοῦρκοι ἀπόρησαν καὶ σὲ ἐρώτησή τους ἀπάντησε ὅτι ξανάγινε Χριστιανός. Ἐκεῖνοι προσπάθησαν νὰ τὸν συνετίσουν. Βλέποντας ὅμως ὅτι δὲν γίνεται τίποτα, τὸν ἔκλεισαν σιδηροδέσμιο στὸ κάστρο, ὅπου ὅλη τὴ νύχτα τὸν βασάνιζαν. Τὴν ἑπομένη τὸν ὁδήγησαν στὸ Διοικητὴ τοῦ νησιοῦ, ὅπου εἶχαν συγκεντρωθεῖ καὶ οἱ ἀγάδες. Ἐκεῖ ἐπεχείρησαν μὲ ὑποσχέσεις καὶ ἀπειλές νὰ τὸν μεταπείσουν. Θέλησαν νὰ τὸν ἀνεβάσουν βιαίως στὸ τζαμὶ σέρνοντάς τον καὶ χτυπώντας τον ἄσπλαγχνα. Ὅμως, ὁ Μάρτυρας φώναζε πὼς ἦταν καλύτερα γι’ αὐτόν, νὰ τὸν θανατώσουν ἐκείνη τὴ στιγμή, παρὰ νὰ ἀνέβει στὸ τζαμί, γιατὶ θεωροῦσε τὸν ἑαυτό του καὶ πάλι Χριστιανό. Ἔτσι, ὁ Ἀγγελῆς ὁδηγήθηκε σὲ σκοτεινὴ φυλακὴ καὶ τὴν ἑπομένη ἡμέρα τὸν ὁδήγησαν στὴ θέση Βουνάκι, ὅπου σὰν πρόβατο ἔσκυψε τὸ κεφάλι καὶ δέχθηκε τὰ κτυπήματα τῶν ἀπίστων μέχρι θανάτου. Τὸ μαρτυρικὸ Λείψανο τοῦ Νεομάρτυρα Ἀγγελῆ ἔμεινε τρία μερόνυχτα στὸν τόπο τῆς ἐκτελέσεώς του. Οἱ Χριστιανοὶ προσπαθοῦσαν νὰ πάρουν κάτι ἀπὸ τὰ ἐνδύματά του ἢ ἀπὸ τὸ αἷμα του, δίνοντας χρήματα στοὺς φρουρούς. Ἕνας Χριστιανὸς μάλιστα πρότεινε χιλιάδες γρόσια, γιὰ νὰ πάρει τὸ Ἅγιο Λείψανο γιὰ ταφή, ἀλλὰ οἱ Τοῦρκοι δὲν δέχθηκαν. Ἐπειδὴ κάποιος Ἱερέας ἅρπαξε τὴν τιμία κεφαλὴ τοῦ Ἁγίου καὶ τὴν καταφιλοῦσε μπροστὰ στοὺς Τούρκους, ἐκεῖνοι σκλήρυναν τὴ στάση τους καὶ σήκωσαν τὸ Ἅγιο Λείψανο μαζὶ μὲ τὴν κεφαλὴ καὶ τὸ χῶμα, ποὺ εἶχε βραχεῖ ἀπὸ τὸ αἷμα καὶ τὰ ἔρριψαν στὸ ἀνοικτὸ πέλαγος, σὲ βάθος εἰσοσιπέντε ὀργυιές. Τὴ νύχτα προσπάθησαν κάποιοι φιλομάρτυρες Χριστιανοὶ νὰ τὰ βγάλουν, ἀλλὰ δὲν τὸ κατόρθωσαν. Ἔτσι καὶ ἡ θάλασσα τῆς Χίου ἁγιάσθηκε καὶ παραμένει πάντοτε ἁγιασμένη ἀπὸ τὸ μαρτυρικὸ Λείψανο τοῦ Νεομάρτυρος Ἀγγελῆ, τοῦ Ἀργείου, τοῦ ὁποίου ἡ ψυχὴ ἀνέβηκε στὰ οὐράνια σκηνώματα, γιὰ νὰ δοξολογεῖ τὸ Πανάγιο ὄνομα τοῦ στεφοδότη του Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἕνας μοναχός, ὅταν ἐπισκεπτόταν κάποιον ἀδελφό του καὶ ἔβλεπε τὸ κελί του νὰ εἶναι ἀκατάστατο καὶ ἀπεριποίητο, ἔλεγε μέσα του: «Μακάριος εἶναι αὐτὸς ὁ ἀδελφός. Παραμέλησε ὅλα τὰ γήινα καὶ ἔστρεψε τὸ νοῦ του πρὸς τὰ ἄνω, γι᾽ αὐτὸ δὲν εὐκαιρεῖ οὔτε τὸ κελί του νὰ τακτοποιήσει». Ὅταν πάλι ἐπήγαινε σὲ ἄλλον ἀδελφό του καὶ ἔβλεπε τὸ κελί του νὰ εἶναι τακτοποιημένο, καθαρὸ καὶ περιποιημένο, ἔλεγε μέσα του: «Ὅπως εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καθαρή, ἔτσι εἶναι καὶ τὸ κελί του καθαρό. Ἡ κατάσταση τοῦ κελιοῦ εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴν κατάσταση τῆς ψυχῆς τους». Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ποτὲ δὲν ἔλεγε γιὰ κάποιον ὅτι αὐτὸς εἶναι ἄτακτος ἢ αὐτὸς εἶναι ἐπιπόλαιος, ἀλλὰ ἐξ αἰτίας τῆς καλῆς καταστάσεώς του ὠφελοῦνταν ἀπὸ ὅλους. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Σελὶς 4η

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ζητεῖ μὲ ἐρώτησίν του εἰς πέντε ὑπουργοὺς ὁ βουλευτὴς τῶν ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων κ. Τέρενς Κουΐκ

ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΘΟΥΝ ΑΙ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΕΘΝΙΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΝ ΘΡΑΚΗΝ

Ὁ κ. Κουΐκ διερωτᾶται, ἐὰν καταπατῆται ἢ ὄχι ὁ ὅρκος εἰς τὴν Βουλὴν τῶν μουσουλμάνων βουλευτῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ, τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καὶ τῆς ΔΗΜΑΡ, οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται νὰ συμμετέχουν εἰς δράσεις εἰς τὴν Θράκην καὶ τὴν Τουρκίαν, αἱ ὁποῖαι ἀναδεικνύουν τὴν Τουρκικὴν πολιτικὴν εἰς τὴν μουσουλμανικὴν μειονότητα. Τὴν διερεύνησιν ἐνδεχομένης ἀντισυνταγματικῆς καὶ ἀντεθνικῆς (ὡς τὴν χαρακτηρίζει) συμπεριφορᾶς Ἑλλήνων Μουσουλμάνων Βουλευτῶν τῆς Θράκης, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς τὸν ΣΥΡΙΖΑ, τὸ ΠΑΣΟΚ καὶ τὴν ΔΗΜΑΡ ζητεῖ ἀπὸ τοὺς ὑπουργοὺς Ἐπικρατείας κ. Δημήτριον Σταμάτην, Δικαιοσύνης κ. Χαράλαμπον Ἀθανασίου, Ἐσωτερικῶν κ. Ἰωάννην Μιχελάκην, Δημοσίας Τάξεως καὶ Προστασίας τοῦ Πολίτου κ. Νικόλαον Δένδιαν, Ἐξωτερικῶν κ. Εὐάγγελον Βενιζέλον, ὁ βουλευτὴς Ἐπικρατείας τῶν Ἀνεξαρτήτων Ἑλλήνων κ. Τέρενς – Νικόλαος Κουΐκ, μὲ ἐρώτησιν τὴν ὁποίαν κατέθεσεν εἰς τὴν Βουλήν, τὴν 7ην Ἰανουαρίου 2014. Ἡ ἐρώτησις Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐρωτήσεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Κύριοι Ὑπουργοί, Ἀπορῶ μὲ τὴ σιωπή σας. Ἀπορῶ μὲ τὴν ἀδράνειά σας σὲ πράξεις Βουλευτῶν, ἀλλὰ καὶ στελεχῶν τῶν κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ καὶ ΔΗΜΑΡ, ποὺ χρήζουν διερεύνησης, ἐὰν εἶναι ἐναντίον τοῦ Συντάγματος καὶ ἐὰν συνιστοῦν ἀντεθνικὲς συμπεριφορές. Ἀπορῶ, ἀκόμα περισσότερο, γιὰ τὴν ὕποπτη ἀνοχή σας, κυρίως γιὰ Βουλευτὲς τοῦ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ, ποὺ προκαλοῦν μὲ τὶς συμπεριφορές τους στὴν περιοχὴ τῆς Θράκης, ξεπερνώντας κάθε κόκκινη γραμμὴ ἐθνικοῦ συμφέροντος. Ὡς πότε οἱ συναρμόδιοι Ὑπουργοὶ ἀλλὰ καὶ ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων Εὐάγγελος Μεϊμαράκης, δὲν θὰ ἀντιδρᾶτε στὴν συμπεριφορὰ τῶν Βουλευτῶν ἐκείνων, ποὺ φωτογραφίζονται κάτω ἀπὸ τὴν “πράσινη σημαία” καὶ πατρονάρουν τὶς διάφορες “τουρκικὲς Ἑνώσεις ἢ Σωματεῖα ἢ Ἐπιτροπὲς τῆς Τουρκικῆς Μειονότητας Δυτικῆς Θράκης”, ποὺ ἐπιδοτεῖ μὲ δεκάδες ἑκατομμύρια ἡ Ἄγκυρα, μέσω τοῦ Προξενείου της στὴ Κομοτηνή. Αὐτοὶ οἱ Βουλευτὲς ἔδωσαν ὅρκο στὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα καὶ στὴν Ἑλληνικὴ Σημαία, ἂν δὲν κάνω λάθος. Καὶ σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι καθόλου δὲν μὲ ἐνδιαφέρει, ἂν τὸν ἔδωσαν στὸ Κοράνι, ὅπως ἐγὼ μὲ τὸ χέρι στὸ Εὐαγγέλιο, ἀφοῦ ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάνης ἀναφέρεται μὲ σαφήνεια καὶ ἀπολυτότητα σὲ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ. Μοῦ φαίνεται ἀδιανόητο τὰ Ὑπουργεῖα σας νὰ μὴ ἔχουν Ὑπηρεσίες ἔστω καὶ ἀποδελτίωσης τῶν ΜΜΕ τῆς Θράκης, ποὺ κάθε

τόσο δημοσιεύουν, μεταδίδουν ἢ ἀναρτοῦν (καὶ μάλιστα μὲ φωτογραφικὰ καὶ μαγνητοσκοπημένα τεκμήρια) αὐτὲς τὶς ἀπαράδεκτες δράσεις Ἑλλήνων μουσουλμάνων Βουλευτῶν. Ὀφείλω νὰ σᾶς ἐνημερώσω ὅτι στὶς 13.10.2013, ἐξέδωσα Δελτίο Τύπου, ἀπευθύνοντας (γι᾽ αὐτὸ τὸ ἐξαιρετικὰ σοβαρὸ θέμα), δημόσιες ἐρωτήσεις τόσο πρὸς τὸν ΣΥΡΙΖΑ, ὅσο καὶ πρὸς τὸ ΠΑΣΟΚ, ἀλλὰ ἀπάντηση δὲν ἔλαβα οὔτε ἀπὸ τὸν κ. Ἀλέξη Τσίπρα οὔτε ἀπὸ τὸν κ. Εὐάγγελο Βενιζέλο οὔτε ἀπὸ τοὺς ἁρμόδιους Τομεάρχες τους. (Γιὰ τὴν ἱστορία σᾶς ἐπισυνάπτω τὸ ἐν λόγῳ Δ.Τ). Διευκρινίζω ὅτι τὴν παροῦσα Ἐρώτησή μου τὴν καταθέτω καὶ στὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, διότι τὸ “ἀνακάτεμα” καὶ ἡ ἀποσταθεροποίηση, ποὺ ἐπιχειρεῖται στὴν Θράκη, μὲ διάφορες μεθοδεύσεις, ξεπερνᾶ ἕνα αὐστηρὸ ἐσωτερικὸ ζήτημα τῆς Χώρας μας καὶ ἀνάγεται πλέον καὶ σὲ ζήτημα αὐστηρῆς γλώσσας καὶ προειδοποίησης πρὸς τὸ τουρκικὸ ΥΠΕΞ, ἀφοῦ εἶναι φωτεινότερος τοῦ ἥλιου, ὁ διεισδυτικὸς καὶ ἀντεθνικὸς ρόλος τοῦ Προξενείου τῆς Κομοτηνῆς. Κατόπιν αὐτῶν, σᾶς ἐρωτῶ κ.κ. Ὑπουργοί: 1. Πῶς κρίνετε τὴν συμμετοχὴ τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων Βουλευτῶν σὲ δράσεις, ποὺ δὲν συνάδουν μὲ τὸν ὅρκο τους στὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα καὶ τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία; 2. Πῶς κρίνετε τὶς συμπεριφορὲς τῶν ἐν λόγῳ Βουλευτῶν, σὲ σχέση μὲ τὰ προβλεπόμενα τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης; 3. Σὲ ποιὲς ἐνέργειες σκοπεύετε νὰ προβεῖτε, ὥστε νὰ τελειώνει αὐτὴ ἡ ἱστορία μὲ ἐκείνους τοὺς Βουλευτὲς ἢ ἀκόμα καὶ τὰ στελέχη τῶν κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ποὺ ξεπερνοῦν κατὰ πολὺ τὶς ἐθνικὲς κόκκινες γραμμές;

Ὁ Ἐρωτῶν Βουλευτὴς Τέρενς – Νικόλαος Κουΐκ

Σᾶς ἐπισυνάπτω τὸ Δελτίο Τύπου, ποὺ ἐξέδωσα στὶς 13.10.2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΪΚ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΔΡΑΣΕΙΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ “ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΚΟΜΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΟΥΝ, ΑΝ ΑΛΗΘΕΥΕΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΕΑΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥΣ”

Ὁ Βουλευτὴς Ἐπικρατείας τῶν ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουΐκ, ὁ ὁποῖος ἔχει ὑπὸ τὴν κοινοβουλευτική του εὐθύνη τὴ Θράκη, κυρίως γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα, ποὺ τὴν ἀπασχολοῦν, ἔκανε τὴν ἑξῆς δήλωση: “Σήμερα μὲ μεγάλη μου ἔκπληξη, διάβασα τὸ ἑξῆς δημοσίευμα: “Μεγάλο πολιτικὸ θέμα ἔχει προκύψει μὲ τοὺς μουσουλμάνους βουλευτὲς τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, τὰ ὀνόματα τῶν ὁποίων φιγουράρουν πρῶταπρῶτα στὴ λίστα τῶν μελῶν τῆς αὐτοαποκαλούμενης “Συμβουλευτικῆς Ἐπιτροπῆς Τουρκικῆς Μειονότητας τῆς Δυτικῆς Θράκης-ΣΕΤΜΔΘ”, ποὺ ζητᾶ νὰ ξαναγραφεῖ ἡ Ἑλληνικὴ Ἱστορία καὶ νὰ μὴ γίνονται ἀναφορὲς στὶς τουρκικὲς φρικαλεότητες στὴ Σμύρνη τὸ ᾽22, γιὰ χάρη τῆς… ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας. Ἡ τουρκικὴ ἐκδοχὴ τῆς ἱστοσελίδας εἶναι πιὸ ἐνημερωμένη καθὼς στὴν κορυφὴ τῆς λίστας ἐμφανίζονται τὰ ὀνόματα τῶν βουλευτῶν Ἀχμὲτ Χατζηοσμὰν (Ροδόπης – ΠΑΣΟΚ), Ἀϊχὰν Καραγιουσοὺφ (Ροδόπης – ΣΥΡΙΖΑ) καὶ Χουσεΐν Ζεϊμπὲκ (Ξάνθης – ΣΥΡΙΖΑ). Ἀντίθετα, ἡ ἑλληνικὴ “βερσιὸν” τῆς ἱστοσελίδας δὲν ἀνανεώνεται (ὅπως φαίνεται) τόσο τακτικά, μὲ ἀποτέλεσμα στὴν κατηγορία τῶν μελῶν νὰ ἐμφανίζονται τὰ ὀνόματα τοῦ πρώην βουλευτῆ Ξάνθης Τσετὶν Μαντατζῆ καὶ τοῦ ἐπανεκλεγέντα Ἀχμὲτ Χατζηοσμάν. (τὸ κείμενο ἀπὸ Ε.Τ καὶ http://nyxtobaths.blogspot.com/201 2/08/blog-post_7512.html#more)”. Περιμένω ἀπὸ τὰ δύο Κόμματα, νὰ πάρουν θέση γιὰ τὸ δημοσίευμα καὶ ὡς πρὸς τὴν οὐσία του (ἀλλαγὴ τῆς... ἱστορίας μας!) καὶ ὡς πρὸς τὴν ἐμπλοκὴ τῶν Βουλευτῶν τους, ἂν ἀληθεύει. Μὲ τὴν εὐκαιρία ἐρωτῶ ποιὰ θέση παίρνουν τὰ δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ καὶ ΣΥΡΙΖΑ γιὰ τὶς διάφορες αὐτοαποκαλούμενες “Τουρκικὲς Ἑνώσεις ἢ Σωματεῖα Δυτικῆς Θράκης”. Ὅπως ἐπίσης ποιὰ θέση παίρνουν, ὅταν Βουλευτές, Πολιτευτὲς ἢ κομματικά τους στελέχη, μετέχουν τῶν δραστηριοτήτων τῶν προαναφερομένων Ἑνώσεων ἢ Σωματείων καὶ μάλιστα φωτογραφίζονται κάτω ἀπὸ τὴν “πράσινη σημαία”. Θεωρῶ περιττὸ νὰ ὑπενθυμίσω τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάννης καὶ τὸν ὅρκο τῶν 300 Βουλευτῶν στὸ Σύνταγμα τῆς Πατρίδας μας”».

Η ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΠΙΕΡΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΚΙΤΡΟΥΣ κ. ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΝ

Ὑπὸ τῆς Ἑνώσεως Θεολόγων τοῦ Νομοῦ Πιερίας ἐξεδόθη ἀνακοίνωσις, τὴν 9ην Ἰανουαρίου, διὰ τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Κίτρους κ. Ἀγαθόνικον, ὅτι ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις ἐκηρύχθη ἐν χηρείᾳ, ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτων ὑγείας, τὰ ὁποῖα ἀντιμετωπίζει ὁ Σεβασμιώτατος. Ἡ ἀνακοίνωσις ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Πῶς νὰ μιλήσουν τὰ παιδιὰ γιὰ τὸν πατέρα τους; Ὅπως καὶ ἂν ἐκφραστοῦν μπορεῖ νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ὑπερβάλλουν. Ἀσυναίσθητα θὰ ἐκφράσουν τόσα πολλὰ καὶ ὡραῖα συναισθήματα, ἐπειδὴ ἀγαποῦν πολύ. Αὐτὴ ὅμως ἡ ἀγάπη εἶναι ἀνταπόδοση στὴν ἀγάπη τοῦ πατέρα, ὁ ὁποῖος πρῶτος αὐτὸς ἀγάπησε πολὺ τὰ παιδιά του. Μᾶς ἀγάπησε πολὺ καὶ τὸν καθένα ξεχωριστὰ ὁ πνευματικός μας πατέρας καὶ ποιμενάρχης μας γιὰ εἴκοσι ἑφτὰ χρόνια, ὁ μητροπολίτης Κίτρους Ἀγαθόνικος. Ὅταν τὸ 1985 ἐνθρονίστηκε στὸ μητροπολιτικὸ θρόνο τῆς Μητροπόλεώς μας οἱ περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς ἤμασταν παιδιά. Μᾶς ἀνέθρεψε πνευματικά, μᾶς γνώρι-

ζε μὲ τὸ ὄνομά μας, παρακολουθοῦσε τὴν πορεία τῆς ζωῆς μας, ἦταν πάντα κοντά μας καὶ στὶς ἰδιαίτερες προσωπικὲς καὶ οἰκογενειακὲς στιγμές. Ἡ ἀγάπη καὶ τὸ ἐνδιαφέρον του δὲν περιοριζόταν μόνο στοὺς ἀνθρώπους ποὺ βρίσκονταν λιγότερο ἢ περισσότερο κοντά του, ἀλλὰ μᾶς ἀγαποῦσε ὅλους καὶ ἐνδιαφερόταν γιὰ ὅλους. Περπατοῦσε στὸ δρόμο καὶ συνδιαλεγόταν αὐθόρμητα ἁπλὰ καὶ ταπεινὰ μὲ ὅποιον συναντοῦσε. Ὡς ποιμενάρχης μὲ συναίσθηση τῆς ἀποστολῆς καὶ τοῦ χρέους του, ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια τῆς ἐγκατάστασής του στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Κίτρους καὶ Κατερίνης, φρόντισε γιὰ τὴν πνευματική μας κατάρτιση καὶ καθιέρωσε κάθε Κυριακὴ ἀπόγευμα νὰ γίνεται διάλεξη στὸν καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ Θείας Ἀναλήψεως Κατερίνης μὲ διακεκριμένους ὁμιλητὲς ἀπὸ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρθηκε γιὰ τοὺς νέους καὶ εὐτύχησε νὰ δεῖ πολλοὺς ἀπὸ αὐτοὺς πετυχημένους ἐπιστήμονες ἢ ἐπαγγελματίες μὲ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος καὶ ἀρκετοὺς ἱερεῖς καὶ θεολόγους. Ἡ εὐαίσθητη καρδιὰ του συγκινήθη-

Νέος καθηγούμενος εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἀποστόλου Βαρνάβα τῆς Κύπρου

Συμφώνως πρὸς τὸν διαδικτυακὸν ἱστότοπον «protothema.gr», ὑπὸ ἡμερομηνίαν 5ην Ἰανουαρίου:

«Νέος ἡγούμενος στὸ ἱστορικὸ κατεχόμενο μοναστήρι τοῦ Ἀποστόλου Βαρνάβα, ὅπου βρίσκεται καὶ ὁ τάφος τοῦ ἱδρυτῆ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, εἶναι ἀπὸ σήμερα ὁ πανοσιολογιώτατος Ἰωάννης. Ἡ ἐνθρόνισή του ἔγινε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στὴ Λευκωσία σὲ τελετὴ τῆς ὁποίας προέστησαν ὁ ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος καὶ οἱ ἐπίσκοποι Νεαπόλεως, Καρπασίας καὶ Μεσαορίας. Στὴν τελετὴ παρέστη ὁ ἀρχηγὸς τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς Στυλιανὸς Νάσης καὶ πλῆθος κόσμου. Ὁ νέος ἡγούμενος χειροτονήθηκε ἱερομόναχος στὴν Μητρόπο-

λη Πάφου, ὑπηρέτησε στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ καὶ διατέλεσε ἐπικεφαλῆς τοῦ θρησκευτικοῦ γραφείου τῆς Ἐθνικῆς Φρουρᾶς. Σὲ ὁμιλία του κατὰ τὴν ἐνθρόνιση, ὁ ἀρχιεπίσκοπος ἀνέφερε ὅτι ἡ μοναστικὴ ἀδελφότητα θὰ συγκροτηθεῖ μὲ προσωρινὴ ἕδρα τὸν Ἅγιο Ἀντώνιο μέχρι τὴν ἐπιστροφὴ στὴν κατεχόμενη Μονή. «Δὲν πρόκειται νὰ κάνουμε ἐκπτώσεις, οὔτε νὰ ἀδιαφορήσουμε γιὰ τὴν πατρίδα μας καὶ γιὰ τὴ Μονὴ μας» ἀνέφερε ὁ κ. Χρυσόστομος. Ὁ νέος ἡγούμενος, ὁ ὁποῖος διαδέχεται τὸ μακαριστὸ ἡγούμενο Γαβριήλ, ἀνέφερε στὴν ἐνθρονιστήρια ὁμιλία του ὅτι πίστη καὶ πατρίδα εἶναι ἔννοιες ἀλληλένδετες καὶ εὐχαρίστησε τοὺς γονεῖς του ποὺ τὸν ἔμαθαν νὰ ἀγαπᾶ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἑλλάδα».

κε ἀπὸ τὸ δράμα τῶν ναρκομανῶν καὶ γι' αὐτὸ βρῆκε τρόπους νὰ συμπαρασταθεῖ καὶ νὰ βοηθήσει. Γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἁπλοποίησε τὴν ὀνομαστική του ἑορτὴ ἐξηγώντας στοὺς πιστοὺς μὲ ἐγκύκλιο ὅτι τὰ ἔξοδα τὰ ὁποῖα θὰ ἀπαιτοῦνταν, νὰ διατίθενται γιὰ τοὺς ἐξαρτημένους αὐτοὺς νέους. Τὴν πόρτα τοῦ γραφείου του τὴν χτυποῦσαν πάρα πολλοὶ ἀναξιοπαθοῦντες καὶ αὐτὸς εἶχε ἕτοιμους φακέλους μὲ χρήματα. Ἦταν ὁ ἐμπνευστὴς τῶν συσσιτίων τῆς Μητροπόλεως, τῆς τράπεζας ρούχων καὶ τοῦ κοινωνικοῦ παντοπωλείου τῆς Μητροπόλεως. Οἱ φιλανθρωπικές του αὐτὲς εὐαισθησίες βρῆκαν ἀνταπόκριση ἀπὸ τὸν λαὸ καὶ μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὶς εὐχές Του συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Ἦταν παρὼν καὶ ἔδινε ἐπισημότητα σὲ πολλὲς διαλέξεις τῆς Σχολῆς Γονέων, τῆς ὁποίας ἦταν χορηγός. Καὶ στὶς κοινωνικὲς καὶ τοπικὲς διαλέξεις καὶ ἐκδηλώσεις ἡ παρουσία του ἦταν ἀνελλιπὴς καὶ καθοριστική. Οἱ δραστηριότητες τῆς Ἕνωσης Θεολόγων Πιερίας γίνονταν πάντοτε κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ προσωπικὰ τοῦ ἰδίου τοῦ Μητροπολίτου Ἀγαθονίκου. Ἦταν παρὼν στὶς λατρευτικὲς συνάξεις, διαλέξεις, ἡμερίδες, κοπή βασιλόπιτας καὶ γι᾽ αὐτὸ βιώσαμε μὲ πολὺ ὀδυνηρὸ τρόπο τὴν ἀπουσία του λόγῳ τῆς ἀσθενείας του τὸ τελευταῖο χρονικὸ διάστημα. Εἴμαστε σίγουροι ὅτι καὶ κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ διανύει ἔχει παρρησία στὸ Θεὸ καὶ προσεύχεται γιά μᾶς. Δὲν μπορεῖ βέβαια νὰ ἐκφραστεῖ καὶ νὰ ἐπικοινωνήσει μαζί μας, ἀλλὰ μᾶς τὰ εἶπε ὅλα τότε ποὺ μποροῦσε, μὲ τὸν λόγο του, τὴν βιωτή του, τὸ παράδειγμά του, τὴν ἀγάπη του. Τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα καὶ ταπεινὰ προσευχόμαστε νὰ τὸν ἐνισχύει ὁ Θεὸς σ' αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες!» γιά τό ΔΣ Ὁ Πρόεδρος Στέργιος Μπούγιας Ἡ Γραμματέας Ὀλυμπία Γκρεμούλα».

ΕΧΕΙΣ … ΣΚΟΠΟΥΣ;

Ὁ Μέγας

Ἀντώνιος Τὴν 17ην Ἰανουαρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην τοῦ Ἁγίου καὶ Μεγάλου Ἀντωνίου.

Τοιχογραφία τοῦ Ἁγίου ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ Ἀττικῆς.

Η ΕΞΑΠΑΤΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΡΟΝ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ

Τοῦ κ. Βασιλείου Θεοτοκάτου, Δικηγόρου, Προέδρου τῆς Ἀνωτάτης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ἑλλάδος

Ἀπολύτως συνεπὴς στὴν ἀντιπολυτεκνική, ἀντιοικογενειακὴ καὶ ἀντιδημογραφικὴ πολιτικὴ τῆς κυβερνήσεως, ὁ ὑπουργὸς τῶν Οἰκονομικῶν Γιάννης Στουρνάρας ἐπεφύλαξε γιὰ τὸν φόρο ἐπὶ τῶν ἀκινήτων, τὸν Δεκέμβριο τοῦ 2013, στοὺς πολυτέκνους, τὴ μεταχείριση ποὺ τοὺς εἶχε ἐπιφυλάξει τὸν προηγούμενο Δεκέμβριο τοῦ 2012, μὲ τὴν κατάργηση τῆς συντάξεως καὶ τοῦ ἐπιδόματος τῆς πολύτεκνης μητέρας. Ἔτσι καὶ στὸ νομοσχέδιο γιὰ τὸν ἑνιαῖο φόρο ἰδιοκτησίας ἀκινήτων, εὐνοεῖ σκανδαλωδῶς καὶ προκλητικῶς τοὺς ἀγάμους καὶ σφαγιάζει τοὺς πολυτέκνους. Φαίνεται ὅτι τὸ ἔχει τάμα κάθε Δεκέμβριο νὰ καρατομεῖ τὴν πολύτεκνη οἰκογένεια. Εἶναι γνωστό, ἀπὸ τὶς ἀνακοινώσεις τῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας, ὅτι τὸ ὅριο φτώχειας γιὰ τὸν ἄγαμο εἶναι 6.591 εὐρὼ καὶ γιὰ τὸν πολύτεκνο μὲ τέσσερα τέκνα ἀνέρχεται στὶς 21.000 εὐρώ. Δεῖτε, λοιπόν, τὰ ὅσα διέπραξε σὲ βάρος τῶν πολυτέκνων ὁ περίφημος ὑπουργὸς μὲ τὸ νομοσχέδιο αὐτό. Μὲ τὸ ἄρθρο 7 καθιερώνει ἔκπτωση 50% τῆς προβλεπομένης εἰσφορᾶς γιὰ τὰ ἀκίνητα σὲ ὅσους ἔχουν ἀθροιστικῶς τὶς ἑξῆς προϋποθέσεις: α) συνολικὸ φορολογητέο οἰκογενειακὸ εἰσόδημα τοῦ προηγουμένου ἔτους ἕως 9.000 εὐρώ, προσαυξημένο κατὰ 1.000 εὐρὼ γιὰ τὸν ἢ τὴ σύζυγο καὶ κάθε ἐξαρτώμενο μέλος, β) τὸ σύνολο τῶν κτισμάτων ὁλοκλήρου τῆς οἰκογένειας νὰ μὴ ὑπερβαίνει τὰ 150 τ.μ. καὶ γ) νὰ μὴ ἔχουν ληξιπρόθεσμες ὀφειλὲς ποὺ δὲν ἔχουν ρυθμισθεῖ πρὸς τὸ Δημόσιο καὶ τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα. Δηλαδὴ ὁ ἄγαμος θὰ πρέπει νὰ ἔχει ὡς εἰσόδημα τὸ ὅριο τῆς φτώχειας (6.591 εὐρὼ) προσαυξημένο κατὰ 40% (δηλαδὴ 9.000 εὐρώ), ἀντιθέτως ὁ πολύτεκνος μὲ δύο ἐξαρτώμενα τέκνα (καὶ τὰ ἄλλα δύο μὴ ἐξαρτώμενα) θὰ πρέπει νὰ ἔχει οἰκογενειακὸ εἰσόδημα κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας (21.000 εὐρὼ) μειωμένο κατὰ 45% (δηλαδὴ 12.000 εὐρώ)! Ἀκόμη ὁ ἄγαμος πρέπει νὰ ἔχει κτίσματα ἕως 150 τ.μ. καὶ τὸ ἴδιο καὶ ὁ πολύτεκνος! Θαυμάστε πολιτικὴ ἰσονομίας καὶ δικαιοσύνης τοῦ ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν καὶ τῆς κυβερνήσεως! Ἀκόμη, γιὰ νὰ ἔχει ὁ πολύτεκνος μὲ τέσσερα ἐξαρτώμενα τέκνα ἀπαλλαγή 100% τῆς εἰσφορᾶς θὰ

πρέπει νὰ ἔχει τὶς ἴδιες παραπάνω προϋποθέσεις μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι αὐξάνει τὶς 9.000 εὐρὼ σὲ 12.000 εὐρώ, δηλαδὴ ὁ πολύτεκνος θὰ πρέπει νὰ ἔχει οἰκογενειακὸ εἰσόδημα κάτω ἀπὸ τὸ ὅριο τῆς φτώχειας κατὰ 20% (δηλαδὴ κάτω ἀπὸ 17.000 εὐρὼ) καὶ κτίσματα ἕως 150 τ.μ. ὅσα προστατευόμενα τέκνα καὶ ἐὰν ἔχει, εἴτε 4 εἴτε 14! Ἐδῶ, ὄχι ἁπλῶς γράφει στὰ παλαιότερα τῶν ὑποδημάτων του ὁ ὑπουργὸς (καὶ ἡ κυβέρνηση) τὶς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 21, ποὺ ἐπιβάλλουν τὴν εἰδικὴ φροντίδα τοῦ κράτους γιὰ τὶς πολύτεκνες οἰκογένειες καὶ τὴν ὑποχρέωση τοῦ κράτους γιὰ τὴ λήψη τῶν ἀναγκαίων μέτρων γιὰ τὴν ἄσκηση δημογραφικῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ σφαγιάζουν καὶ τὸ ἄρθρο 4 τοῦ Συντάγματος, ἀφοῦ μεταχειρίζονται τὸν ἄγαμο πολὺ καλύτερα καὶ εὐνοϊκότερα ἀπὸ τὸν πολύτεκνο οἰκογενειάρχη! Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο νομίζουν ὅτι ἐξαπατοῦν τοὺς πολυτέκνους. Ἐνῶ πράττουν τὰ παραπάνω ἐπιδιώκοντας τὴν ἐξαφάνιση τῶν πολυτέκνων, ὁ ὑπουργὸς τῶν Οἰκονομικῶν, στὴ συνεδρίαση τῆς 1512-2013 τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν, καυχήθηκε λέγοντας ὅτι ὁ πολύτεκνος ἐφοπλιστὴς δὲν θὰ παίρνει τὸ ἐπίδομα τοῦ πολυτέκνου (!) (ὅταν δὲ προκλήθηκε νὰ κατονομάσει ἔστω καὶ ἕνα ἐφοπλιστὴ πολύτεκνο, οὐδεμία ἀπάντηση ἔδωσε!). Προφανῶς, μὲ τὴν ἴδια λογικὴ ποὺ δὲν μειώνει τὴν τιμὴ τοῦ πετρελαίου θέρμανσης, γιὰ νὰ μὴ πληρώνει μὲ μειωμένη τιμὴ τὸ πετρέλαιο αὐτὸς ποὺ ἔχει θερμαινόμενη πισίνα, κατὰ τὶς δηλώσεις του! Τέτοιος ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν μὲ τέτοιου εἴδους δηλώσεις δὲν νομίζω ὅτι ὑπῆρξε ἀπὸ τὸ 1821 καὶ ἐντεῦθεν στὴν Ἑλλάδα. Ὅλα αὐτὰ γίνονται σὲ μία χώρα ποὺ καταρρέει δημογραφικῶς καὶ βαδίζει στὸ τέλος τῆς ἱστορίας της, οἱ δὲ (συγ)κυβερνῶντες, εὑρισκόμενοι προφανῶς στὴν ἐποχὴ τοῦ «λεφτὰ ὑπάρχουν», γνωρίζουν νὰ διορίζουν τοὺς ἡμετέρους μὲ παχυλοὺς μισθοὺς καὶ ἀπὸ τὶς ἐκλογὲς τοῦ Ἰουνίου 2012 καὶ μετὰ ἔχουν ἀπαλείψει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό τους τὶς λέξεις πολύτεκνοι καὶ δημογραφικὸ πρόβλημα. Ἂς μὴ αὐταπατῶνται ὅτι μὲ αὐτὴ τὴν ἐξάλειψη θὰ ἔχουν καλύτερη τύχη. Ἡ δωδέκατη ὥρα πλησιάζει καὶ θὰ εἶναι μοιραία, ἀλλὰ τότε θὰ εἶναι ἀργὰ γιὰ δάκρυα.

ΕΞΕΛΕΓΗ ΝΕΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΣΕΧΙΑΣ ΚΑΙ ΣΛΟΒΑΚΙΑΣ

Συμφώνως πρὸς πληροφορίας τῆς «Ρομφαίας» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 11ην Ἰανουαρίου, ἐκ τῆς Τσεχίας:

«Ἡ ἔκτακτη ΙΓ΄ Τοπικὴ Κληρικολαϊκὴ Σύναξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τσεχίας καὶ Σλοβακίας, ἡ ὁποία συνῆλθε στὶς 11 Ἰανουαρίου 2014 στὴν πόλη Πρέσοβ Σλοβακίας, ὑποστήριξε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τσεχίας καὶ Σλοβακίας περὶ ἐκλογῆς τοῦ Ἐπισκόπου Γκοντόνιν Ἰωακεὶμ Ἀρχιεπισκόπου Πράγας καὶ Τσεχίας. Ἐν συνεχείᾳ σύμφωνα μὲ τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τσεχίας καὶ Σλοβακίας ἡ Σύναξη μὲ πλειοψηφία ἀνέδειξε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Πρέσοβ καὶ Σλοβακίας Ροστισλὰφ Μητροπολίτη Τσεχίας καὶ Σλοβακίας. Σημειωτέον εἶναι ὅτι ἡ Τοπικὴ Κληρικολαϊκὴ Σύναξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τσεχίας καὶ Σλοβακίας εἶναι ὁ ἀνώτατος θεσμὸς τῆς ἐν λόγῳ τοπικῆς Ἐκκλησίας μὲ ἁρμοδιότητα σὲ δογματικά, διοικητικά, ἐκκλησιαστικὰ καὶ κανονικὰ ζητήματα. *** Ὁ ἐκλεγείς Μητροπολίτης Τσε-

χίας καὶ Σλοβακίας Ροστισλὰβ (κατὰ κόσμον Ἀνδρέας Γκὸντ) γεννήθηκε στὶς 25 Ἰανουαρίου 1978 στὴν πόλη Σνὶν Σλοβακίας. Τυγχάνει ἀπόφοιτος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Πρέσοφ (2002) μὲ σπουδὲς ἐπίσης στὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ὑπηρετοῦσε σὲ Ὀρθόδοξη ἐνορία τῆς Σλοβακίας καὶ ἦταν πνευματικός τοῦ ὀρφανοτροφείου στὸ Μεντζιλαμπόρτς. Στὶς 8 Ὀκτωβρίου 2012 προή χθη σὲ Ἡγούμενο. Στὶς 18 Νοεμβρίου 2012 χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Πρέσοφ. Τὸν Ἰούλιο 2013 ὡς ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τσεχίας καὶ Σλοβακίας, συμμετεῖχε στοὺς ἑορτασμοὺς ἐξ ἀφορμῆς τῶν 1025 ἐτῶν Βαπτίσεως τῶν Ρῶς στὴ Μόσχα, τὸ Κίεβο καὶ τὸ Μίνσκ. Στὶς 9 Δεκεμβρίου 2013 ἐξελέγη Τοποτηρητὴς τοῦ Μητροπολιτικοῦ Θρόνου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Τσεχίας καὶ Σλοβακίας».

Σκοπός, καλοί μου φίλοι, εἶναι τὸ ἀπώτερο σημεῖο στὸ ὁποῖο ἀποβλέπουν οἱ ἐνέργειες, οἱ σκέψεις καὶ οἱ ἀποφάσεις μας. Εἶναι τὸ ἐπιδιωκόμενο, ἐκεῖ ποὺ ὀνειρευόμαστε νὰ φθάσουμε. Αὐτὸ ποὺ θέλουμε νὰ ἐπιτύχουμε. Ἡ κορυφὴ ποὺ ποθοῦμε νὰ κατακτήσουμε. Τὸ νὰ ἔχει κανεὶς σκοποὺς στὴ ζωή του εἶναι πάρα πολὺ σημαντικό. Πρωταρχικότατο! Ξέρει ποῦ βρίσκεται καὶ ποῦ θέλει νὰ φθάσει. Ὀργανώνει τὶς δυνάμεις του, ἐπιστρατεύει ὁ,τιδήποτε μπορεῖ νὰ τὸν βοηθήσει γιὰ νὰ κατορθώσει αὐτὸ ποὺ στόχευσε. Δὲν βολοδέρνει ἐδῶ κι ἐκεῖ. Δὲν χάνει τὸ χρόνο του ἄσκοπα. Καὶ τὴ νιότη του… Εἶναι ὁ καπετάνιος τοῦ καραβιοῦ, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ποῦ πηγαίνει… Εἶναι ὁ ὀρειβάτης, ὁ ὁποῖος γνωρίζει γιατί ἱδροκοπᾶ στίς ἀνηφοριές… Εἶναι ὁ τοξότης, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ποῦ στέλνει τὰ βέλη του… Εἶπαν πολὺ ὡραῖα: «Τὸ σπουδαῖο εἶναι ὄχι νὰ ξέρουμε ποῦ στεκόμαστε, ἀλλὰ πρὸς τὰ ποῦ πηγαίνουμε». Γιατί ἂν δὲν ξέρεις ποῦ πᾶς, τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ μὴ καταλήξεις πουθενὰ ἢ κάπου ἀλλοῦ… Ἐπιπλέον, ὅπως μᾶς τονίζει ὁ Μέγας Βασίλειος, «μεγάλη δύναμη παρέχει ἡ ἄσκηση γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ σκοποῦ». Ναί, ὁ ἀγώνας μας γιὰ τὴν ἐπιτυχία τοῦ σκοποῦ μας πάντοτε μᾶς δυναμώνει, πάντοτε μᾶς ἀνεβάζει, καὶ μᾶς γιγαντώνει ἀκόμη! Νὰ γιατί εἶπαν: «Ἕνας μεγάλος σκοπὸς τῆς ζωῆς μας πάντοτε μᾶς μεγαλώνει»… Λοιπόν, χρειάζεται πάντα κάποιος πόθος καὶ σκοπός, γιὰ νὰ κινεῖται ἡ ζωή καὶ γιὰ νὰ μεγαλουργεῖ κανείς. Ἀπ’ τοὺς σκοποὺς καὶ τοὺς στόχους μας κρίνεται σαφῶς τὸ ἴδιο μας τὸ μεγαλεῖο.

*** Σήμερα, τὰ ὀργανωμένα κράτη, οἱ ὀργανωμένες κυβερνήσεις καὶ οἱ ὀργανωμένες ἐπιχειρήσεις θέτουν σκοποὺς καὶ στόχους κι ὕστερα καταρτίζουν προγράμματα κι ἐπιστρατεύουν ὅλο τους τὸ δυναμικὸ, γιὰ νὰ τοὺς ὑλοποιήσουν. Τὸ ἴδιο γίνεται ἢ πρέπει νὰ γίνεται μ’ ἕνα σχολεῖο, μία οἰκογένεια, τὸν ὁποιοδήποτε ἀπό μᾶς, καὶ προπάντων ἕνα νέο. Προπάντων λέμε, γιατί ὁ νέος ξανοίγεται ὅλο σφρῖγος καὶ δύναμη γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ζωῆς. Καὶ ἡ ζωή τὰ ἔχει ὅλα, ξέρετε. Τὶς χαρὲς καὶ τὶς λύπες της. Τὶς εὐκολίες ἀλλὰ καὶ τὶς δυσκολίες της. Τὸν ἀγώνα, τοὺς μόχθους καὶ τοὺς κόπους της. Κάποτε καὶ τὶς φουρτοῦνες. Λοιπόν, πῶς νὰ ξεκινήσει κανεὶς χωρὶς σκοπό; Ποῦ νὰ πάει χωρὶς περίσκεψη καὶ πρόγραμμα, μέθοδο καὶ τακτική, τὰ ὁποῖα θὰ καθορίζονται αὐστηρὰ μέσα ἀπὸ τοῦτο τὸ σκοπό; Ὁ Μ. Βασίλειος ἀπευθυνόμενος στοὺς νέους τονίζει: «Δὲν μπορεῖ ἡ

μὲν ἐργασία τῶν χειρωνακτῶν νὰ ἔχει κάποιο σκοπό, ὁ δὲ ἀνθρώπινος βίος νὰ μὴ ἔχει σκοπό, πρὸς τὸν ὁποῖο ἀποβλέπει αὐτὸς ποὺ δὲν θέλει νὰ ἐξομοιωθεῖ καθ’ ὁλοκληρία πρὸς τὰ ἄλογα ζῶα, καὶ νὰ κάνει καὶ νὰ λέει τὸ κάθε τί». Ὁ Ἅγ. Μᾶρκος ὁ ἐρημίτης ἔλεγε πὼς «οὔτε νὰ σκέφτεσαι οὔτε νὰ κάνεις κάτι χωρὶς σκοπό. Αὐτὸς ποὺ ὁδοιπορεῖ χωρὶς σκοπό, κουράζεται ἄδικα». Γρήγορα ἀποκάμνει, ἐγκαταλείπει τὴν ὁποιαδήποτε προσπάθεια κι ἀφήνεται στὸ ἔλεος τῶν κυμάτων, ποὺ στέλνουν οἱ θύελλες τῆς ζωῆς. Εἶπαν ἀκόμη σοφὰ πὼς «ἡ ζωή εἶναι μία τραγωδία γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἄφθονα μέσα γιὰ νὰ ζήσει, ἀλλ’ ὄχι κι ἕνα σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ ζήσει». Τὸ πόσο σημαντικοὶ εἶναι οἱ σκοποὶ στὴ ζωή, φαίνεται καὶ ἀπὸ τοῦτο: «Γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐπιδιώκουν ἕνα σκοπὸ στὴ ζωή τους, ὁ καιρὸς εἶναι γεμάτος καὶ σύντομος, γιὰ τοὺς ὀκνηροὺς ὅμως εἶναι βασανιστικὰ ἀτελείωτος». Ναί! Νέοι χωρὶς σκοποὺς εἶναι σὰν κάτι σαπιοκάραβα σὲ ἀπόμακρο σημεῖο τοῦ λιμανιοῦ καὶ σὰν ἀνεμοστρόβιλοι ποὺ γυρίζουν ἐδῶ κι ἐκεῖ χωρὶς νὰ εἶναι συνδεδεμένοι μὲ κάτι ποὺ νὰ τὸ θέτουν σὲ κίνηση! Καὶ τί παράξενο! Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει ὡς σκοπὸ του τίποτα, συνέχεια σκοντάφτει πάνω του κι ὅλο πέφτει κι ὅλο τραυματίζεται ἀπ’ αὐτὸ τὸ τίποτα! Ὑπόψη μας κι αὐτό: «Γι’ αὐτοὺς ποὺ ἐπιδιώκουν ἕνα σκοπὸ στὴ ζωή τους, ὁ καιρὸς εἶναι γεμάτος καὶ σύντομος, γιὰ τοὺς ὀκνηροὺς ὅμως εἶναι βασανιστικὰ ἀτελείωτος»!

*** Σαφῶς, ὅπως εἶπαν, «ὅποιος ἔχει σκοποὺς ἔχει καὶ ἀποτέλεσμα». Ἀλλὰ τὸ σημαντικὸ εἶναι νὰ ἔχουμε μεγάλους σκοπούς, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἔχουμε τὰ μεγαλύτερα δυνατὰ ἀποτελέσματα. «Στοχεύουμε τ’ ἀστέρια, γιὰ νὰ πετύχουμε τὶς κορφές», ἔλεγε ὁ Ἴψεν. Κι ὅπως εἶπε πολὺ ὡραῖα κάποιος ἄλλος «ὅσο πιὸ ψηλὰ κοιτάζεις, τόσο πιὸ ψηλὰ φθάνεις». Μοῦ ἄρεσε πολὺ καὶ τοῦτος ὁ λόγος τοῦ ποιητῆ: «Γιὰ τὰ ψηλά, γιὰ τὰ ὡραῖα τραβᾶμε! Γιὰ τὶς κορφὲς τῆς Ἀληθείας διψᾶμε!». Πόσο σημαντικό, πράγματι, εἶναι νὰ ἔχουμε ὡς σκοπὸ τὴν κατάκτηση τῶν κορυφῶν τῆς Ἀληθείας! Ἄρα, δὲν πρέπει ἁπλῶς νὰ ἔχουμε στὴ ζωή μας κάποιους σκοπούς, ἀλλὰ τοὺς πραγματικὰ σωστούς, τοὺς ἀνώτερους, τοὺς οὐράνιους. Γιατί ὑπάρχουν σκοποὶ καὶ σκοποί. Στόχοι καὶ στόχοι. Ἄλλοι ἀπ’ αὐτοὺς ὁδηγοῦν στὴν ἐπιτυχία κι ἄλλοι στὴν ἀποτυχία! Ἄλλοι στὸ μεγαλεῖο κι ἄλλοι στὸν ὄλεθρο! Ἄλλοι στὴν κατάκτηση καὶ τῆς πιὸ ψηλῆς κορυφῆς

Κι ἄλλοι στοὺς βάλτους καὶ τὰ ἕλη! Κι ἄλλοι στὴ ζωή, ἐνῶ ἄλλοι στὸ θάνατο… Ἀπ’ τὸ εἶδος τῶν σκοπῶν καὶ τὸν ἀγώνα ποὺ κάνει κανεὶς, γιὰ νὰ τοὺς ἐπιτύχει, κρίνεται τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Νὰ γιατί εἶπαν πὼς «ἡ πραγματικὴ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου μετριέται μὲ τοὺς σκοποὺς ποὺ ἐπιδιώκει». Κι ἄλλοι παραφράζοντας τὴ γνωστὴ λαϊκὴ παροιμία, εἶπαν: «Πές μου ποῦ σκοπεύεις, νὰ σοῦ πῶ ποιὸς εἶσαι»! Ναί, οἱ σκοποὶ μας πρέπει νὰ εἶναι ἀνώτεροι. Πραγματικὰ μεγάλοι. «Στόχευε στὸν οὐρανὸ καὶ θὰ ἀπολαύσεις καὶ τὴ γῆ καὶ τὸν οὐρανό. Στόχευε στὴ γῆ καὶ δὲν θὰ ἀπολαύσεις οὔτε τὴ γῆ, οὔτε τὸν οὐρανό», εἶπαν πολὺ σωστά. Μέσα ἀπ’ αὐτὸ μποροῦμε νὰ καταλάβουμε καλύτερα τὸ λόγο τοῦτο τοῦ Μ. Βασιλείου: «Μερικοὶ ἰσχυρίστηκαν ὅτι σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἐπιστήμη. Ἄλλοι ὅτι εἶναι οἱ πράξεις. Ἄλλοι ὅτι πρέπει νὰ ἀφήσουν τὴν ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα νὰ ἀκολουθήσουν τὶς δικές τους τάσεις καὶ κατευθύνσεις. Ὅσοι ζοῦν ὅπως τὰ κτήνη, εἶπαν ὅτι σκοπὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ἡδονή. Γιὰ μᾶς σκοπός, ποὺ γι’ αὐτὸν ζοῦμε καὶ ποὺ σ’ αὐτὸν κατευθυνόμαστε, εἶναι ἡ αἰώνια μακαριότητα στὴ μέλλουσα ζωή». Τοὺς ἁγίους, τοὺς μεγάλους ἀνθρώπους τοῦ πνεύματος καὶ τῆς ἐπιστήμης, τοὺς σωστοὺς οἰκογενειάρχες, τοὺς ἄριστους φοιτητὲς καὶ μαθητές, τοὺς ἀνέδειξαν οἱ σκοποί τους. Πορεύτηκαν σ’ αὐτὸ ποὺ ὀνειρεύτηκαν. Καὶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἁμαρτίας, τοῦ ἐγκλήματος, τῆς διαφθορᾶς, τοῦ περιθωρίου, τῆς ἀπώλειας, τοὺς κατέστρεψαν οἱ σκοποί τους. Ἤ καὶ ὅτι δὲν εἶχαν σκοπούς, ὅποτε παγιδεύτηκαν καὶ γρήγορα βρέθηκαν σὲ λάθος λιμάνια ἢ ναυάγησαν! Συνηθίζουμε νὰ χαρακτηρίζουμε κάποιους ὡς «φτασμένους ἀνθρώπους». Ἆραγε ποῦ ἔφθασαν; Ἔχει τέρμα τὸ ἀληθινό, ἡ ἀρετή, ἡ ἁγιότητα; Ἀλλὰ μήπως ἔχει τέρμα καὶ ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ τέχνη καὶ ἡ μελέτη καὶ ἡ ἐξειδίκευση σὲ κάτι; Θεέ μου, σὲ τί ἀπεραντοσύνη μποροῦν νὰ μᾶς ὁδηγήσουν οἱ σκοποί μας!

*** Μὲ σκοπούς, λοιπόν, παιδιά... Ἀνώτερους, ἁγιότερους, οὐράνιους. Πραγματικὰ μεγάλους. «Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν εἴμαστε τίποτε, τὸ πᾶν εἶναι ἐκεῖνο ποὺ ζητᾶμε», εἶπαν ὑπέροχα. Ἀπ’ αὐτό, λοιπόν, ποὺ ζητᾶμε, σ’ ἐκεῖνο ποὺ στοχεύουμε, ἀπ’ αὐτὸ ποὺ ἔχουμε ὡς σκοπὸ νὰ ἐπιτύχουμε, ναὶ, μέσα ἀπ’ αὐτό γινόμαστε καλύτεροι, ἀνώτεροι, ἁγιότεροι. Καὶ ἡ χρονιὰ ποὺ μόλις ξεκίνησε εἶναι ἡ καλύτερη ἀφορμή, ἀλλὰ καὶ ἡ εὐκαιρία, γιὰ ὅλα αὐτά… Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

ΟΡΘΟ∆ΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ

Ὁ ἐκτροχιασμὸς τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας παίρνει ὁλοένα καὶ μεγαλύτερες διαστάσεις. Ἡ ἠθικὴ σήψη, παρὰ τὴν ὑπάρχουσα οἰκονομικὴ κρίση, ἡ ὁποία θεωρητικὰ θὰ τὴν ἀνέκοπτε, διεισδύει ὅλο καὶ βαθύτερα στὸν κοινωνικὸ ἱστὸ μὲ ἀποτέλεσμα παραδοσιακὲς ἀξίες νὰ θεωροῦνται ἀναχρονιστικὲς καὶ νὰ ὁδηγούμαστε σὲ μία κοινωνία ὅπου ὅλα ἐπιτρέπονται. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, κατὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων στὸν Πειραιὰ καὶ μάλιστα στὴν διάρκεια τοῦ καθαγιασμοῦ τῶν ὑδάτων, ὁμοφυλόφιλοι ἀντάλλαξαν ἀσπασμοὺς καὶ μοίρασαν φυλλάδια πρὸς ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιὰ τὴν πολεμική ποὺ τοὺς γίνεται ἀπὸ μέρους τῆς Ἐκκλησίας. Τὰ φυλλάδια ἔγραφαν «Ἡ ἀγάπη ΔΕΝ εἶναι ἁμαρτία. «Δὲν κρυβόμαστε - Δὲ σιωποῦμε - Δὲν ἀπολογούμαστε. Ἀπαιτοῦμε ἴσα δικαιώματα». Ὅπως ἀντιλαμβανόμαστε οἱ ὁμοφυλόφιλοι μὲ τὸν δῆθεν μανδύα τῆς ἀγάπης προσπαθοῦν νὰ δικαιολογήσουν, τὰ ἀδικαιολόγητα. Προσπαθοῦν νὰ ἀποδείξουν ὅτι τὸ “παρὰ φύση” εἶναι καὶ τὸ φυσιολογικὸ καὶ ὅτι ὁποιοσδήποτε σταθεῖ ἐμπόδιο σὲ αὐτὸ θεωρεῖται ἀναχρονιστικὸς καὶ κατ’ οὐσίαν «ἀφύσικος». Ο tempora o mores. *** Ἕνα ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρον ἄρθρο τοῦ δημοσιογράφου καὶ τουρκολόγου κ. Νικ. Χειλαδάκη διαβάσαμε μέσα ἀπὸ τό μαχητικὸ ἱστολόγιο «katanixis.blogspot.gr» καὶ τὸ ὁποῖο πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσει ἰδιαίτερα γιὰ τὸ τί μέλλει γενέσθαι στὰ ἑλληνοτουρκικὰ ζητήματα. Στὸ ἀποκαλυπτικό του ἄρθρο ὁ κ. Χειλαδάκης μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρει: «Φαίνεται πὼς γρήγορα ἄρχισαν νὰ ἐπιβεβαιώνονται οἱ φόβοι ποὺ ἐκφράστηκαν ἐδῶ καὶ λίγο καιρὸ ὅτι ἡ Τουρκία θὰ προσπαθήσει νὰ ἐκτονώσει τὴν μεγάλη ἐσωτερική της κρίση μὲ τὴν ἐξαγωγή της στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὴν περίπτωση αὐτὴ ὁ καλύτερος ἀποδέκτης τῆς ὀργῆς τοῦ Ἐρντογάν, ποὺ βλέπει παντοῦ προδότες καὶ συνωμότες, εἶναι ἡ Ἑλλάδα ποὺ στενάζει κάτω ἀπὸ τὴν μνημονιακὴ της προδοτικὴ κατοχή. Ἔτσι μὲ τὸ ἔμπα τοῦ 2014, ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ κρίσιμα ἔτη γιὰ τὴν

Τουρκία, πρὶν καλὰ καλὰ ἀναλάβει ἡ Ἑλλάδα τὴν προεδρία τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης ἡ Τουρκία ἄρχισε τὶς ἀπειλές της πρὸς τὴν ἑλληνικὴ πλευρὰ δείχνοντας τὰ «δόντια» της μὲ προκλητικὸ τρόπο. Μόλις μία μέρα μετὰ τὴν πρωτοχρονιὰ καὶ συγκεκριμένα στὶς 2 Ἰανουαρίου τοῦ 2014, ἡ φιλοκυβερνητικὴ τουρκικὴ ἐφημερίδα, Yeni Safak, κυκλοφορεῖ μὲ πρωτοσέλιδο τὸν χαρακτηριστικὸ τίτλο, «Sular isinacak», δηλαδή, «Θὰ ἀνάψουν τὰ νερὰ» δηλαδὴ ἔρχεται μεγάλη κρίση στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν θαλάσσια περιοχὴ τῆς Κύπρου. Ὅπως ὑποστηρίζει τὸ τουρκικὸ δημοσίευμα, μὲ τὴν ἀνάληψη τῆς ἑλληνικῆς προεδρίας ὑπάρχει σοβαρὴ πιθανότητα ἡ ἑλληνικὴ πλευρὰ νὰ ἀδράξει τὴν εὐκαιρία, γιὰ νὰ προχωρήσει στὴν ἐπίσημη ἀναγνώριση τῆς ΑΟΖ, δηλαδὴ τῆς ἑλληνικῆς «Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς Ζώνης» ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ὕπαρξη καὶ ἐκμετάλλευση τῶν τεραστίων ἐνεργειακῶν κοιτασμάτων στὸ Αἰγαῖο καὶ στὴν ἀνατολικὴ Μεσόγειο στὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Κύπρου. Ἡ Τουρκία, σύμφωνα μὲ τὴν φιλοκυβερνητικὴ Yeni Safak, δὲν θὰ ἐπιτρέψει μὲ κανένα τρόπο τὴν ὅποια σὲ αὐτὸ τὸ ἑξάμηνο ἀκόμα καὶ ἀναφορὰ τῆς ἑλληνικῆς κυβέρνησης στὸ μεγάλο αὐτὸ θέμα ποὺ ἔχει ἄμεση σχέση μὲ τὴν ἐνεργειακὴ πολιτικὴ τῆς Τουρκίας. Ἡ Yeni Safak συνεχίζοντας τὶς ἀπειλὲς της διατυπώνει τὴν θέση ὅτι ἡ Τουρκία θὰ συνεχίσει ἀπτόητη τὶς ἔρευνες γιὰ τὴν ἀνακάλυψη μὲ τὴν προοπτικὴ ἄμεσης

ἐκμετάλλευσης τῶν ἐνεργειακῶν κοιτασμάτων στὴν ἀνατολικὴ Μεσόγειο καὶ σὲ δεύτερη φάση καὶ στὸ Αἰγαῖο, ὅπου σύμφωνα μὲ τοὺς Τούρκους ὑπάρχουν τεράστια ἐνεργειακὰ κοιτάσματα ποὺ θὰ συμβάλουν ἀποφασιστικὰ στὴν λύση τοῦ μεγάλου ἐνεργειακοῦ προβλήματος τῆς Τουρκίας. Μάλιστα ἡ τουρκικὴ ἐφημερίδα φτάνει στὸ σημεῖο νὰ κατηγορήσει τὴν ἑλληνικὴ πλευρὰ ὅτι παρὰ τὶς ἔντονες τουρκικὲς ἀντιρρήσεις ἀκόμα δέν… ἔχει ἐγκαταλείψει τὰ σχέδια της, γιὰ νὰ προχωρήσει στὴν ἀποκλειστικὴ ἔρευνα καὶ ἐκμετάλλευση τῶν ἐνεργειακῶν κοιτασμάτων στὸ Αἰγαῖο. Δηλαδὴ μὲ λίγα λόγια ἡ Τουρκία δὲν θὰ ἐπιτρέψει στὴν Ἑλλάδα νὰ ἐκμεταλλευτεῖ αὐτὰ ποὺ τῆς ἀνήκουν δικαιωματικὰ καὶ μὲ διεθνεῖς συνθῆκες. Δηλαδὴ φωνάζει ὁ κλέφτης, γιά…νὰ φύγει ὁ νοικοκύρης. … Ἡ Τουρκία προχωρεῖ στὴν μόνιμη ἐγκατάσταση δέκα κατασκοπευτικῶν ἀεροσκαφῶν ποὺ θὰ παρακολουθοῦν καὶ θὰ κάνουν συνεχεῖς ἀναφορὲς στὸ τουρκικὸ Ἐπιτελεῖο Ναυτικοῦ ὅλων τῶν ἑλληνικῶν κινήσεων στὸ ἑλληνικὸ Αἰγαῖο. … Ἂς ἀντιληφθοῦν οἱ κυβερνῶντες, (ὅποιοι κι ἂν εἶναι αὐτοί), ὅτι κάποτε τὰ ψέματα τελειώνουν καὶ ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν πραγματικότητα χωρὶς ἐπικοινωνιακές ἠλιθιότητες, γιατί ἐδῶ κρίνονται τὰ πιὸ ζωτικὰ συμφέροντα τῆς Ἑλλάδας καὶ δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρξει καμία ἀνοχὴ σὲ ὅποια ἀπαράδεκτη τουρκικὴ πρόκληση».

ΠΕΡΙ ΑΣΥΛΙΑΣ ΚΑΙ ...ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ

Τοῦ Γεωργίου Ντονᾶ, Οἰκονομολόγου

Ποιὰ ἡ ἀντίδραση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων στὴν ἐξοργιστικὰ χυδαία καὶ ὑβριστικὴ στάση μέλους της, τοῦ βουλευτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Διαμαντόπουλου εἰς βάρος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ὅταν στὸ πρωτοχρονιάτικο καρναβάλι τῆς Καστοριᾶς, γελοιοποίησε τὸ μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας; Δὲν πρέπει ἄμεσα (!) νὰ ἀρθεῖ ἡ βουλευτική του ἀσυλία καὶ νὰ τιμωρηθεῖ παραδειγματικὰ ἀπὸ τὰ ἁρμόδια δικαστήρια; Ἐνήργησε αὐτεπάγγελτα ὁ Εἰσαγγελέας τοῦ Ἀρείου Πάγου καὶ σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση καὶ στὴν βεβήλωση, ἀπὸ ὁμάδα ὁμοφυλοφίλων, τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων, μὲ τὶς προκλητικὲς ἐνέργειές τους, εἰς βάρος τῶν χρηστῶν ἠθῶν καὶ τοῦ Μητροπολίτη Πειραιῶς, ἔξω ἀπὸ τὸν Καθεδρικὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος, στὸ πρῶτο λιμάνι τῆς χώρας; Καὶ κάτι ἀκόμη: Ὅταν ἀσεβοῦν μὲ τόσο θρασὺ καὶ ἀπροσχημάτιστο τρόπο, ἀπέναντι στὰ Ἱερὰ καὶ Ὅσια τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας οἱ ὁμοφυλόφιλοι … ἡ νομιμότητα τοὺς ἔλλειπε.!

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΘEΛΕΙ ΤΡEΛΛΑ ΡΩΜΑIΪΚΗ, ΤΡΕΛΛΑ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΪΚΗ…

Πολὺ μᾶς κούρασε ἡ «φρονιμά«Μὴν μὲ διαβάζετε ὅταν ἔχετε δίκιο» λιάδες Ἑλληνάκια «τὰ γράμματα, Νίκ. Καροῦζος ποὺ διαβάζουνε οἱ ἀγράμματοι καὶ δα», ἡ «ἄψογος στάσις» καὶ ἡ ἁγιάζουνε», (καὶ πάλι ὁ τροπαιοφό- «εὐγενὴς» ἀφωνία τῶν Ποιμε«Ἅης Βασίλης ἔρχεται ἀπὸ τὴν ρος νομπελίστας Ὀδυσσέας Ἐλύ- ναρχῶν στὶς διεφθαρμένες κομμαΚαισαρεία/ βαστάει κόλλα καὶ χαρ- της), ἡ Πατρίδα θὰ σωθεῖ. Θὰ ἀνα- τικὲς συμμορίες, ποὺ μᾶς ἐξαντί, χαρτὶ καὶ καλαμάρι/ - Βασίλη μ᾽ στηθεῖ μία γενιά, ποὺ θὰ ρέει στὸ δραποδίζουν. (Ἐξαιρῶ τοὺς χρυποῦθε ἔρχεσαι καὶ ποῦθε σοστομικοῦ ἤθους, Ἱεράρκατεβαίνεις;/ Ἀπὸ τὴ μάνα μ᾽ χες, – Πειραιῶς, ΜεσολογγίΤοῦ κ. Δημητρίου Νατσιοῦ, Δασκάλου ἔρχουμε καὶ στὸ σχολειὸ ου, Κυθήρων καὶ τινῶν ἐλαπηγαίνω/ πάω νὰ μάθω αἷμα της τὸ ὕδωρ τὸ ἁλλόμενον, τὰ χίστων ἀκόμη, ποὺ ξεχνῶ τὰ ὀνόγράμματα, νὰ πῶ τὴν ἀλφαβή- πνευματικὰ ἀντισώματα τοῦ Εὐαγ- ματά τους). τα…». γελίου, τῶν Πατέρων τῆς ἘκκληὉ σεβαστὸς καθηγητὴς τοῦ ΠανΚαὶ «ζωγραφίζει» ὁ θεσπέσιος σίας, τῶν ἡρώων, τῶν σοφῶν τῆς επιστημίου Ἀθηνῶν, Γ. ΚρουσταΠαπαδιαμάντης: «Τὸ ἆσμα τοῦτο ἀρχαιότητας. Ὁ ποιητής, ὁ λησμο- λάκης, σὲ μία ὁμιλία του, τὸ 2000, μᾶς φαίνεται θαυμάσιον ἐν τῇ ἀφε- νημένος Κάλβος, ὁ διδάχος ποὺ στὴν Ράχη Πιερίας, στὰ θαυμάσια λείᾳ αὐτοῦ. Ἡ ἔμφυτος φιλομάθεια καὶ σήμερα διδάσκει τὴν ὑπερηφά- «Πάτρια», ὁμιλώντας γιὰ τὴν «παιτοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ἐν μέσῳ νεια, μᾶς κανοναρχεῖ: «Ὅσοι τὸ δαγωγικὴ τῶν διδαχῶν τοῦ Ἁγίου τοσούτων διωγμῶν καὶ θλίψεων χάλκεον χέρι/βαρὺ τοῦ φόβου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ», ἀνέφερε τὰ ἐπιζήσασα, μετεχειρίσθη τὴν ἐπὶ αἰσθάνονται/Ζυγὸν δουλείαν ἂς ἑξῆς σπουδαῖα: «Θυμᾶμαι τὸν Ἅγιο παιδείαν φήμην τοῦ ἑλληνικωτά- ἔχωσι/Θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην/Ἡ Γέροντα Πορφύριο. Τοῦ λέγαμε: του Ἁγίου, ὡς προτροπὴν πρὸς ἐλευθερία» («Εἰς Σάμον»). «Παππούλη, πῶς θὰ διδάσκουμε τοὺς νέους πρὸς τὴν σπουδὴν καὶ στὸ Πανεπιστήμιο; Πρέπει νὰ θεοΚαὶ ἂς μοῦ συγχωρεθεῖ ἡ λεμάθησιν οὕτω δὲ καὶ μετὰ πολλοὺς λογοῦμε; Τί νὰ λέμε; Τί νὰ κάνουκτικὴ ἀκροβασία: Ἐδῶ ποὺ φτάσααἰῶνας, ὁ Μέγας τῆς Καισαρείας με; Καὶ ἔλεγε ἐκεῖνος: «Κοινωνᾶτε φωστήρ, παρίσταται οἰονεὶ συγ- με θέλει μπόλικη τρέλλα, τρέλλα τὴν Κυριακή; Ἔ, τότε δὲν χρειρωμαίϊκη, Κολοκοτρωναίϊκη. γράφων δευτέραν πρὸς νέους παάζονται λόγια. Μεταφέρετε τὸν «Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. ἴδιο τὸν Χριστὸ στὸ ἀμφιθέατρο, ραίνεσιν». (Ἅπαντα, τόμ. Ε´ ἔκδ. Ἐμεῖς ἂν δὲν εἴμεθα τρελλοί, δὲν στοὺς μαθητές σας». Εἶναι κάτι Γιοβάνης, σελ. 330). Ὁ στὸν ὑπερθετικὸ βαθμὸ ἐκάναμε τὴν Ἐπανάσταση», μᾶς πολὺ σημαντικό, πού μοῦ φέρνει Ἕλληνας, ἑλληνικότατος Μέγας ὁρμηνεύει ὁ γερο-καπετάνιος. στὸ νοῦ αὐτὴν τὴν μεγάλη φυσιο«Νοικοκυριοὶ καὶ φρόνιμοι Βασίλειος, δίδασκε, ἐν μέσῳ γνωμία τῆς Ὀρθοδοξίας μας, τὸν π. Δὲν ζοῦν στὸν Ψηλορείτη. διωγμῶν καὶ θλίψεων, τοὺς νέους Ἐφραὶμ τὸν Κατουνακιώτη, ποὺ Οἱ κουζουλοὶ τὴν κάνανε τοῦ αἰχμαλώτου Γένους. ὅταν τοῦ λέγαμε: «Γέροντα, πῶς Ἀθάνατη τὴν Κρήτη», θὰ μιλᾶμε στὰ παιδιά;» Καὶ ἔλεγε Ὅταν ὅμως «…λευτερωθήκαμεν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, καὶ σκλαδιαλαλεῖ καὶ ἡ κρητικὴ λεβεντο- ἐκεῖνος: «Θέλεις νὰ μιλήσεις; Πιάσε ἀπὸ τὸ χέρι τὸν Ἅγιο Νεκτάριο βωθήκαμε εἰς ἀνθρώπους κακορί- μαντινάδα. καὶ κουβάλα τον μέσα στὰ θρανία, ζικους ὅπου ἦταν (σ.σ. καὶ εἶναι) ἡ Μονολογοῦσε, περίλυπος καὶ κα- μέσα στὴν αἴθουσα μὲ τὸν Ἅγιο ἀκαθαρσία τῆς Εὐρώπης» (Μακρυγιάννης), διώξαμε τὸν ἅγιο ἀπὸ τὶς ταντροπιασμένος, ὁ Νικόλαος Ἰβα- Νεκτάριο νὰ διδάξεις. Διδάσκει σχολικὲς αἴθουσες καὶ παρουσιά- νώφ, ἀρχιστράτηγος τῶν Βουλγά- ἐκεῖνος καὶ ὁ Χριστὸς καὶ ὄχι ἐσὺ ζουμε ἐνώπιον τῶν παιδιῶν τὸ παρ- ρων στὴν μάχη τοῦ Κιλκίς, μετὰ τὰ παιδιά». (Πρακτικά, «ΙΓ´ Πάτρια», τὴν συντριβή του ἀπὸ τοὺς ἀθάνα- σελ. 35, Ράχη Πιερίας). δαλὸ ξωτικὸ τῆς κοκακόλας. τους Κιλκισιομάχους: «Ὅλα τὰ «Κρυφὰ Σχολειὰ» στὶς ἐνορίες Λοιπόν. Θέλουμε, ὁραματιζόμα- εἶχα προβλέψει, τὰ εἶχα σκεφτεῖ καὶ μὲ τὴν εὐχὴ τῆς Παναγίας, ὅσοι στε μίαν Πατρίδα χωρὶς τὰ λέπια ὅλα, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν τρέλλα τῶν πιστοί, ὅσοι φιλότιμοι δάσκαλοι καὶ τῆς ἀσημαντοκρατίας, τῆς τιποτο- Ἑλλήνων». Καὶ ὁ ἅγιος Γέροντάς καθηγητὲς νὰ πιάσουμε ἀπὸ τὸ χέλογίας καὶ τιποτοπραξίας, μὲ ταυ- μας, Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Γιὰ νὰ ρι τὸν Ἅγιο Βασίλειο, τὸν Μέγα, τότητα, καὶ ὄχι πολυπολιτισμικὸ κάνει κανεὶς προκοπή, πρέπει νὰ καὶ αὐτὸς θὰ διδάξει σὲ δασκάλους ἀπολειφάδι. Ἡ λύση, ἀφοῦ ὀρνιθο- ἔχει παλαβὴ φλέβα, μὲ τὴν καλὴ ποιὰ εἶναι ἡ βασιλικὴ ὁδὸς τῆς ειδῶς παρακολουθοῦμε τὴν δια- ἔννοια. Ἀνάλογα πῶς θὰ ἀξιοποι- ὀρθῆς Παιδείας: «Δεῖ τὸν προπόμπευσή της καὶ δὲν ἐγειρόμα- ήσει τὴν παλαβὴ φλέβα θὰ γίνει ἢ εστῶτα τοῦ λόγου τύπον προστε, εἶναι μία: ὅσοι Ἐπίσκοποι ἢ ἅγιος ἢ ἥρωας. Ἂν ὅμως δὲν βοη- κεῖσθαι τοῖς πᾶσιν παντὸς καλοῦ, ἱερεῖς ἀκολουθοῦν τὸν κανόνα τῆς θηθεῖ καὶ παρασυρθεῖ, μπορεῖ νὰ γί- κατορθοῦντα πρότερον ἅ διδάἁγίας ἡμῶν πίστεως καὶ τῶν χρι- νει ἐγκληματίας. Ἕνας ποὺ δὲν σκει». Δηλαδή, «ἐκεῖνος ποὺ διδάστοπρεπῶν ἠθῶν μας, νὰ ὀργανώ- ἔχει παλαβὴ φλέβα, δὲν μπορεῖ νὰ σκει, πρέπει νὰ εἶναι ὑπόδειγμα κάσουν στὶς ἐνορίες, στὶς Μητροπό- γίνει οὔτε ἅγιος οὔτε ἥρωας. Γι᾽ θε καλοῦ σὲ ὅλους καὶ νὰ ἐφαρμόλεις τους «Κρυφὰ Σχολειά». Τὰ αὐτὸ χρειάζεται νὰ πάρει μπρὸς μέ- ζει πρῶτος αὐτὸς ἐκεῖνα, ποὺ διδάὀνομάζω «Κρυφὰ» γιὰ τὴν εὐνόη- σα μας ἡ μηχανή, νὰ δουλέψει ἡ σκει» (Ἠθικά, Ὅρος Ο´, ΒΕΠ τη παραπομπὴ στὴν ἐποχή, ποὺ τὰ καρδιά, ἡ παλληκαριά. Ἡ καρδιὰ 53,106). κατόρθωσε. Ζοῦμε σὲ καθεστὼς πρέπει νὰ παλαβώσει». («Λόγοι Β´», Θὰ κλείσω μ’ αὐτό, ποὺ πρέπει νὰ δουλείας καὶ …ἐθελοδουλίας. ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγεἶναι πυξίδα μας, τὴν ἐποχὴ τούτη γελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Καὶ ἐφ᾽ ὅσον τώρα δὲν ὑπάρχουν τὴν ἄστατη, ποὺ πολλὲς φορὲς τὸ «Κολοκοτρωναῖοι», «ἱκανοὶ νὰ τὴν Σουρωτή, 1999, σελ. 214). ἔγραψα: «Ὅλα τὰ Ἔθνη, γιὰ νὰ ἀποβάλουν μὲ σκέτο σαπουνόνεΑὐτὴ ἡ τρέλλα δὲν εἶναι τὸ με- προοδεύσουν πρέπει νὰ βαδίσουν ρο» (Ἐλύτης), τὴν ὕπουλη αὐτὴ θύσι «μὲ τ’ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ ἐμπρός, πλὴν τοῦ Ἑλληνικοῦ, ποὺ σκλαβιὰ – λόγῳ δειλίας καὶ τηλεκ- Εἰκοσιένα» τῆς γενιᾶς τοῦ ᾽40; πρέπει νὰ στραφεῖ πίσω». χαυνώσεως, ἡ μόνη ἀπαντοχή μας Αὐτὴ τὴν τρέλλα δὲν ζοῦσαν καὶ οἱ Καὶ ὁ νοῶν νοείτω… εἶναι ἡ καθ’ ἡμᾶς Παιδεία. Δέκα ἀετοὶ τῆς ΕΟΚΑ, ποὺ κατεξεφτέλιΚαλὴ χρονιὰ καὶ εὐλογημένη… χρόνια ἂν διδαχθοῦν ἀρκετὲς χι- σαν τὴν ἀγγλοτουρκικὴ κτηνωδία;

Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΑΙ (4ον)

and the Ancient Gods, Simpkins, Marshall, Hamilton, Kent & Co, London 1921, σελ. 348· «In the new age which is passing through the long-drawn travail of its birth, Freemasonry will be there, as of old, to lay the broad foundations on which the new religion will be built. Errors and false dogmas will pass away, and among them perhaps some which appear to our poor blinded eyes the most essential, but the Real Truth will always remain – for truth is eternal – and the bases of truth are within our Order. Out of them shall rise a new and better covenant once more, and still will Freemasonry remain to be as the Ark of the Refuge when once more the waters of destruction threaten the earth long ages hence». Βλ. καί Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ, Μασωνισμός, ἐκδ. Ἀδελφότητος Θεολόγων «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 1986 [5], σελ. 114ἑ. [31] ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΜΟΥ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ, Ἔκθεσις περί τῆς ἐν Ἄμστερνταμ Γενικῆς Συνελεύσεως τοῦ Οἰκουμενικοῦ Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν, Ἀθῆναι 1950, σελ. 19· «Ἐγκατελείφθη δέ τό δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος ὡς βάσις τῆς συστάσεως τοῦ Συμβουλίου, διότι ὑπῆρχον παραφυάδες προτεσταντικαί πού δέν ἀναπαύονται εἰς αὐτό. Ἐν τούτοις εἶχε κριθῆ σκόπιμον νά λάβουν μέρος καί αὐταί εἰς τήν οἰκουμενικήν χριστιανικήν κίνησιν. Μόνον κατά τήν τελευταίαν συνεδρίαν τῆς Συνελεύσεως, κατ΄ εἰσήγησιν τοῦ ἁγίου Θυατείρων, περιελήφθη εἰς τήν θεολογικήν βάσιν τοῦ Συμβουλίου καί τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ Πατρός». [32] G.W. PLUMMER, «The Human Temple», Masonic Notes, τόμ. 10, ἀριθμ. 4 (Φεβρουάριος 1919), σελ. 52· «Esoterically and physiologically, the sexual glands in both men and women are modifications of a third individuality termed by some, the neuter or assexus. This is that aspect of Deity, the enshrined God which has been with each mortal unit sice its initial dip into Matter, the hermaphrodite Divinity by virtue of whose power the Human Temple, male or female, becomes a source of creative power, able, even as the Gods, to create, devise, originate and bring forth». Στίς παραπάνω ἀνοησίες γνωστικιστικοῦ χαρακτῆρος εὑρίσκεται ἡ ἐξήγηση τῆς ἐπιμονῆς, μέ τήν ὁποία ἡ γενετήσιος ἀνωμαλία τῆς ὁμοφυλοφιλίας προωθεῖται ἀπό τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων· θεωρεῖται λοιπόν, ἀπό τούς Μασόνους καί Θεοσοφιστές, παράγωγο τῆς αὐτο-γονιμοποιητικῆς, ἑρμαφροδίτως ἀναπαραγωγικῆς, ἀνθρωπο-θεϊκῆς δυνάμεως. [33] Σύνταγμα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος τοῦ Ἀρχαίου καί Ἀποδεδεγμένου Σκωτικοῦ Τύπου, Κεφάλαιον Α΄, Ἄρθρον 1, Θεμελιώδεις Ἀρχαί ΙΧ, ἐν Β. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, Ντοκουμέντα τῆς Ἑλληνικῆς Μασονίας, Ἀθήνα 1977, σελ. 110.

Ἡ μασονική προώθησις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Τελικῶς, μετά ἀπό ἐκτενῆ μελέτη, δέν μπορεῖ κανείς παρά νά διαπιστώσει, παραλλάσσοντας ἕνα παλαιό πολιτικό σύνθημα, ὅτι «ὅλοι μέν οἱ Οἰκουμενιστές δέν εἶναι Μασόνοι, ἀλλά ὅλοι οἱ Μασόνοι εἶναι Οἰκουμενιστές», πρᾶγμα πού ἀποδεικνύεται ἀπό τούς θεμελιακούς σκοπούς τῆς Μασονίας. Καθώς γράφει ὁ Μασόνος ἱστορικός J.S. Ward, ἱδρυτής καί γενικός γραμματεύς τῆς “Masonic Study Society”: «Στή νέα ἐποχή ἡ ὁποία διέρχεται διά μέσου τῶν μακρῶν ὠδίνων τῆς γεννήσεώς της, ἡ Μασονία θά ὑπάρχει, ὅπως καί ἀπό παλιά, γιά νά θέτει τά πλατειά θεμέλια ἐπί τῶν ὁποίων ἡ νέα θρησκεία θά κτισθεῖ. Πλάνες καί ψευδῆ δόγματα θά παρέλθουν, καί μεταξύ αὐτῶν ἴσως καί μερικά τά ὁποῖα φαίνονται στούς πτωχούς τυφλωμένους ὀφθαλμούς μας ὡς τά περισσότερο οὐσιώδη· ἀλλ’ ἡ Πραγματική Ἀλήθεια θά παραμένει πάντοτε, διότι ἡ ἀλήθεια εἶναι αἰώνια, καί οἱ βάσεις τῆς ἀληθείας ὑπάρχουν στό Τάγμα μας. Ἀπό αὐτές θά προέλθει μιά νέα καί καλύτερη διαθήκη γιά μιά ἀκόμη φορά, καί ἡ Μασονία θά παραμένει ἀκόμη γιά νά εἶναι ἡ κιβωτός τῆς καταφυγῆς, ὅταν γιά μιά ἀκόμη φορά τά ὕδατα τῆς καταστροφῆς θά ἀπειλοῦν τήν γῆν ἐπί μακρόν στό ἑξῆς» [30]. Ἡ μασονική αὐτή μεσσιανική προσδοκία πού συμπίπτει ἀπολύτως μέ αὐτήν τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, δηλαδή μιᾶς ἐπιγείου «νέας διαθήκης», ἡ ὁποία αὐτονοήτως προϋποθέτει κατάργηση οὐσιωδῶν δογμάτων, ποῦ ἀλλοῦ εὑρίσκει τήν εὐρεῖα ἐκπλήρωσή της παρά στόν σύγχρονο Οἰκουμενισμό, ὁ ὁποῖος βαθμιαίως λαμβάνει προσανατολισμό διαθρησκειακό; Προφανῶς, οἱ παραπάνω Κληρικοί καί θεολόγοι δέν ὑπῆρξαν οἱ μόνοι μασονικοί κοχλίες, ὥστε νά καμφθεῖ ἐσωτερικῶς ἡ ὀρθόδοξος αὐτοσυνειδησία περί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς. Εἶναι μόνον αὐτοί πού μᾶς ἐπιτρέπει κυρίως ἡ μασονική βιβλιογραφία νά ἐντοπίσουμε. Καί τό γεγονός ὅτι ἡ μασονική βιβλιογραφία δέν φοβεῖται πιά νά ἀποκαλύψει τούς Μασόνους ἐκείνους οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι συνετέλεσαν στήν ἀπαλοιφή δογμάτων καί θρησκευ-

Παρητήθη ὁ Σεβ. Γλυφάδας ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸν Ἐρυθρὸν Σταυρόν

Τὴν παραίτησίν του ἀπὸ τὴν θέσιν τοῦ Προέδρου τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ ὑπέβαλεν ὁ Μητροπολίτης Γλυφάδας κ. Παῦλος ἐκφράζων τὴν πικρίαν του διὰ τὴν κατάστασιν, ἡ ὁποία ἔχει δημιουργηθῆ. Εἰς τὴν ἐπιστολὴν παραιτήσεώς του ἀφήνει αἰχμὰς κατὰ τῆς Κυβερνήσεως καὶ τοῦ σημερινοῦ ὑπουργοῦ Ὑγείας.

τικῶν διαφορῶν, πρέπει νά μᾶς κάνει νά ἀνησυχοῦμε. Συνεπῶς εἶναι ἀξιοσημείωτες, καί διόλου ἀνερμήνευτες ὑπό αὐτή τήν προοπτική, οἱ κοινές θεολογικές καί λοιπές συντεταγμένες τῆς Μασονίας καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ «φαινότυπος» πολλῶν οἰκουμενιστικῶν διδαγμάτων, ἔχει τόν ἀντίστοιχο «γονότυπο» στίς διδασκαλίες τῆς Μασονίας στά ἑξῆς θέματα, χωρίς νά ἐπιμηκύνω πρός τό παρόν μέ τήν παράθεση μακρᾶς βιβλιογραφίας: (α) στήν ὑποτίμηση τῆς Τριαδολογίας, ἡ ὁποία στά κείμενα τοῦ Π.Σ.Ε. ξεκίνησε μέ τήν παντελῆ ἀπουσία μνείας στήν Ἁγία Τριάδα τό 1948[31], καί συνεχίζεται, παρά τή βελτίωση τοῦ 1961 στό Νέο Δελχί, (β) στήν ἐλαχιστοποίηση καί ἀποσιώπηση τῶν δογμάτων, συκοφαντουμένων καί ὑποτιμωμένων, χάριν τῆς δημιουργίας μιᾶς «εἰρηνικῆς ἑνωμένης ὑπερεκκλησίας», (γ) στήν κοντόφθαλμη προοπτική τῆς ἐπιγείου εὐφρόσυνης βασιλείας καί ὄχι τῆς οὐρανίου καί ἀκτίστου, παρά τήν ἀποστολική προειδοποίηση «μή ἀγαπᾶτε τόν κόσμον μηδέ τά ἐν τῷ κόσμῳ», (δ) στή μομφή συλλήβδην κατά τοῦ χριστιανικοῦ παρελθόντος ὡς προξένου κακῶν στήν ἀνθρωπότητα (παλαιά ἐποχή – παλαιό καθεστώς), (ε) στήν πλαστή διάκριση μεταξύ ὁρατῶν καί διεφθαρμένων ἐκκλησιῶν, ἀπό τόν «ἀδιάφθορο» καί «περιεκτικό» ἐσωτερικό Χριστιανισμό (ἤ τήν «ἀόρατη Ἐκκλησία» τοῦ Π.Σ.Ε.), δηλαδή τή παν-μασονική διάκριση (καλοῦ) Χριστιανισμοῦ καί (κακῆς) Ἐκκλησίας, (στ) στήν προβολή τοῦ φεμινισμοῦ καί τῆς ἱερωσύνης τῶν γυναικῶν, βασικοῦ στοιχείου τοῦ μασονικοῦ γνωστικισμοῦ τῆς Καββαλά ὑπό τή μορφή τῆς ἱέρειας καί τῆς «ἱερῆς θηλυκότητος», (ζ) στό ὑπερβολικό οἰκολογικό ἐνδιαφέρον, μέ ἱεροποίηση τῆς κτίσεως, (η) στή δικαίωση τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἰδιαιτέρως μετά τίς θέσεις τοῦ ΠΣΕ στό Πουσάν· δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι στή μασονική βιβλιογραφία, ἐκτός ἀπό τίς πάμπολλες ἀναφορές στόν δῆθεν ἀνθρώπινο ἀρχέγονο «ἑρμαφροδιτισμό», γίνεται λόγος καί γιά τό «οὐδέτερο φύλο», μάλιστα ἤδη στό ἔτος 1919[32]· (θ) στή θεολογική ἀθώωση τοῦ ραββινικοῦ-ταλμουδικοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, ὡς δῆθεν παράλληλου, δευτέρου δρόμου πρός Θεόν διά τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἐξ οὗ καί καταργήθηκε καί ἀπαγορεύθηκε ἤδη στόν Παπισμό καί τόν Προτεσταντισμό ἡ ἄποψη περί τῆς ἀντικαταστάσεως τοῦ «παλαιοῦ» ἀπό τόν «Νέο Ἰσραήλ» (βλ. καί τό φαινόμενο τοῦ “Christian Zionism”). Τέλος, (ι) στήν ἀπαγόρευση πρός τίς «ἐκκλησίες» τοῦ ΠΣΕ τοῦ μεταξύ τους προσηλυτισμοῦ· «συμπτωματικῶς» καί στίς θεμελιώδεις μασονικές ἀρχές δηλώνεται ὅτι ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμός «ἀποκρούει, ὡς ἀντιτεκτονικόν, πάντα προσηλυτισμόν» [33].

Σημειώσεις:

[30] J.S.M. WARD, Freemasonry

ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΒΟΤΑΝΙΚΟΝ

Ὑπό Θ. Χαΐνη, Ὁμ. Καθηγητοῦ Ἐ.Μ. Πολυτεχνείου

Σὲ μία δομουμένη συνταγματικῶς Πολιτεία, ὅπως ἡ Ἑλλάδα, τὸ τριδιάστατον τῶν Ἐξουσιῶν, Νομοθετικῆς, Ἐκτελεστικῆς καὶ Δικαστικῆς, - θὰ πρέπει νὰ ἐναρμονίζονται μὲ τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο ποὺ λέγεται Ἑλληνικὸ Σύνταγμα. Κάθε παρέκκλιση ἀπὸ αὐτό, εἶναι πολὺ πιθανό, να ὁδηγήσει σὲ χαοτικὲς καταστροφικὲς καταστάσεις μὴ ἀναστρέψιμες. Τὸν τελευταῖο καιρὸ πολὺς λόγος γίνεται γιὰ τὴν ἵδρυση ὑπὸ τοῦ Κράτους Μουσουλμανικοῦ Τεμένους στὴν περιοχὴ τοῦ Βοτανικοῦ. Αὐτοὶ ποὺ ἐπικαλοῦνται τὴν ἵδρυση τοῦ Τεμένους προβάλλουν τὰ ἄρθ. 5 παρ. 2 καὶ 13 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται στὴν ἀνεξιθρησκία. Εἰδικότερα τὸ ἄρθρ, 13 παρ. 2 λέγει: «Κάθε γνωστή θρησκεία εἶναι ἐλεύθερη καί τά σχετικά μέ τήν λατρεία της τελοῦνται ἀνεμπόδιστα ὑπό τήν προστασία τῶν νόμων». Ἂν ἀνατρέξουμε στὸ Λεξικὸ τῆς «Νέας Ἑλληνικῆς Γλώσσας» τοῦ Γ. Μπαμπινιώτη ἡ λέξη «προστασία» σημαίνει : «ἡ παρεχόμενη φροντίδα σὲ (κάποιον / κάτι), ὥστε νὰ προφυλάσσεται ἀπὸ κινδύνους». Συγκεκριμενοποιοῦντες τὸ θέμα ἡ πολιτεία προστατεύει τοὺς Μουσουλμάνους καὶ γενικά τοὺς ἀλλοδαπούς, ἀπὸ ἀνεπιθύμητες ἐνέργειες κατ᾽ αὐτῶν ὑπὸ τρίτων, καθὼς καὶ τοὺς χώρους λατρείας: Τζαμιὰ ἢ Τεμένη. Ὁ Νόμος μάλιστα τελευταῖα θὰ γίνει πιὸ αὐστηρός. Ἔτσι, ὅποιος ἐπιτίθεται ἐναντίον τῶν χώρων λατρείας καθ' οἱονδήποτε τρόπο, βεβηλώνοντας ἢ γκρεμίζοντας αὐτοὺς ἢ παρεμποδίζοντας τοὺς πιστοὺς νὰ ἐκτελοῦν τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα, θὰ τιμωρεῖται μὲ αὐστηρὲς ποινές. Αὐτὸ ἐπιβάλλεται σὲ μία εὐνομούμενη πολιτεία. Μὲ αὐτὴ τὴ Νομοθεσία τὸ θέμα ὁριοθετεῖται πλήρως καὶ νομικά, ὅπως καὶ συνταγματικά, καὶ ἐναρμονίζεται πλήρως μὲ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς Ε.Ε., περὶ ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, καὶ τῆς νομοθεσίας της. Σήμερα ἡ Πολιτεία πού ἐπιθυμεῖ νὰ ὑπερβεῖ τὸ ἀνώτερο συνταγματικὸ ὅριο ἐνομοθέτησε καὶ προχωρεῖ στὴν ἵδρυση Τεμένους στὸ Βοτανικό, σὲ οἰκόπεδο τοῦ Κράτους, μὲ δαπάνες γιὰ τὴ ἀνέγερσή του κρατικὰ χρήματα, τὴ λειτουργία καὶ τὴν συντήρησή του, μὲ πολυάριθμο προσωπικὸ καὶ ὑλικοτεχνικὰ μέσα, ἀπὸ τὸ Δημόσιο Ταμεῖο. Καὶ ὅλα αὐτά, ὅπως λέγει ἡ σχετικὴ νομοθεσία, σὲ ἕνα Ν.Π.Ι.Δ. Δὲν γνωρίζω ἕως σήμερα ἂν ἔχουμε ἀνάλογη περίπτωση γιὰ Ν.Π.Ι.Δ. Ἂν προσέξουμε τὸ Ν. 3512/2006, εἰδικότερα, τὰ ἄρ. 1 καὶ ἄρ. 4 παρ. 2 α,

ποὺ διέπει αὐτό, προσιδιάζει πλήρως μὲ Ν.Π.Δ.Δ. καὶ ὄχι μὲ Ν.Π.Ι.Δ. (βλ. Γενικὸ Διοικητικὸ Δίκαιο, ΔΑΓΤΟΓΛΟΥ). Ἂς δοῦμε τί λέγει σχετικὰ τὸ Ἑλληνικὸ Σύνταγμα: Τὸ Ἄρθρο 106, παρ. 6 τοῦ Συντάγματος λέγει: «Νόμος μπορεῖ νὰ ὁρίσει τὰ σχετικὰ μὲ τὴ συμμετοχὴ στὴ Δαπάνη τοῦ Δημοσίου αὐτῶν ποὺ ὠφελοῦνται ἀπὸ τὴν ἐκτέλεση ἔργων κοινῆς ὠφελείας ἢ γενικότερης σημασίας γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξη τῆς Χώρας». Ὁμοίως τὸ Ἄρθ. 17, παρ. 6 τοῦ Συντάγματος λέγει : «... Ὁ ἴδιος νόμος καθορίζει τὶς προϋποθέσεις καὶ τοὺς ὅρους μίας τέτοιας ἀπαλλοτρίωσης, καθὼς καὶ τὰ σχετικὰ μὲ τὴ διάθεση ἢ χρησιμοποίηση γιὰ δημόσιους ἢ κοινωφελεῖς γενικὰ σκοποὺς τῶν ἐκτάσεων ποὺ ἀπαλλοτριώνονται ἐπὶ πλέον ὅσων εἶναι ἀναγκαῖα γιὰ τὸ ἔργο ποὺ πρόκειται νὰ ἐκτελεσθεῖ». Ἀπὸ τίς δύο ἀνωτέρω συνταγματικὲς Δ/ξεις ὁ Ἑλληνικὸς Λαός, ΔΕΝ ὠφελεῖται ἠθικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, οἰκονομικὰ καὶ τοῦτο διότι, ἡ συντριπτική του πλειοψηφία εἶναι Ὀρθόδοξος καὶ κατὰ τὸ ἄρ. 3 τοῦ Συντάγματος ἐπικρατοῦσα θρησκεία εἶναι τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ἄξιον ἀπορίας εἶναι πῶς τὸ Κράτος προβαίνει σὲ νομοθετικὲς ρυθμίσεις μὲ τοὺς Νόμους 3512/2006 καὶ 4014/2011, καθὼς καὶ μὲ τὶς Ὑπουργικὲς ἀποφάσεις 740/12-92013 (πρώτ. Γραφείου Ὑπουργοῦ Ἀνάπτυξης) καὶ 871/14-10-2013 (Γρ. Ὑπ. Ἀνάπτυξης). Διερωτήθηκαν οἱ κυβερνῶντες ἂν αὐτὰ ποὺ νομοθετοῦν καὶ ἀποφασίζουν μὲ Ὑπ. Ἀποφάσεις ἐναρμονίζονται μὲ τὸ Σύνταγμα; Τὸ Κράτος θὰ ἔχει οἰκονομικὸ ὄφελος (κατὰ τὸ Σύνταγμα) ἢ ζημία; Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ σὲ τί ὠφελεῖται; Ἔγινε ἡ ἀνάθεση γιὰ τὴν ἵδρυση τοῦ Τεμένους ἀπὸ τὸ Κράτος σὲ τέσσερες μεγάλες κατασκευαστικὲς Ἑταιρεῖες καὶ ἀναμένονται διαδικαστικὲς ἐνέργειες, γιὰ νὰ ἀρχίσει ἡ ἀνοικοδόμηση. Ἔχει γίνει ὅμως προσφυγὴ στὸ Σ.τ.Ε. Ἂν στὸ Τμῆμα τοῦ Σ.τ.Ε., ποὺ θὰ ἐκδικασθεῖ ἡ ὑπόθεση, τὸ θέμα τὸ θεωρεῖ μείζονος σημασίας, ἂς τὸ παραπέμψει στὴν Ὁλομέλεια τοῦ Σ.τ.Ε. ἀποφασίζοντας συγχρόνως ἀναστολὴ τῆς ἀνέγερσης μέχρις ὅτου ἀποφασίσει ἡ Ὁλομέλεια αὐτοῦ. Τέλος ἡ ἀπόφαση τοῦ Σ.τ.Ε. θὰ παραμείνει Ἱστορικὴ γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Κοινωνία.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΕΙΝΩΝ ΜΑΣ

Ὁμοιότητες τῶν καιρῶν μας μὲ τὴν πρὸ τῆς πτώσεως τοῦ Βυζαντίου ἐποχήν, ὅπως τὴν περιγράφει ὁ λόγιος μοναχὸς Ἰωσὴφ Βρυέννιος (4ον)

Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ, Προέδρου Ἀδελφότητος “Μ. Ἀθανάσιος”, Τορόντο

Ἀνίεροι ἑορτασμοί

"Ὅτι τὰς ἱερὰς τῶν ἑορτῶν αὐλοῖς καὶ χοροῖς καὶ σατανικοῖς πᾶσιν ᾄσμασι, κώμοις τε καὶ μέθαις καὶ αἰσχροῖς ἄλλοις ἔθεσιν ἐπιτελεῖν οὐ καταισχυνόμεθα". Ἄλλη σοβαρὴ ἁμαρτία τῶν Βυζαντινῶν προγόνων μας ἦταν καὶ ὁ ἀνίερος τρόπος, μὲ τὸν ὁποῖον ἑώρταζαν τὶς ἱερὲς ἑορτές τους, δηλαδὴ τὰ πορνικὰ τραγούδια καὶ οἱ ἄσεμνοι χοροί, τὰ γλεντοκόπια καὶ τὰ μεθύσια καὶ ἄλλα αἰσχρὰ πράγματα, ποὺ ἔκαναν δίχως ντροπή. Ἀλλὰ καὶ σ' αὐτὴ τὴν ἁμαρτία δὲν ὑστεροῦμε ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοί τους, διότι "Ὀρθόδοξοι" χριστιανοὶ καὶ σήμερα βεβηλώνουν ἀντὶ νὰ ἑορτάζουν τὶς ἑορτές. Τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν Πρωτοχρονιὰ ὑποδέχονται μὲ ρεβεγιόν, καζῖνα καὶ χαρτοπαίγνια· τὸ ἱερὸ Τριῴδιο ξεφαντώνουν στὰ εἰδωλολατρικὰ καὶ σατανικὰ καρναβάλια· τὰ ξημερώματα τῆς Κυριακῆς διασκεδάζουν στὰ νυκτερινὰ κέντρα τῆς διαφθορᾶς· τὶς δὲ περιόδους νηστείας τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτοὶ καταβροχθίζουν κρέατα καὶ ὀργιάζουν. Τίποτε δὲν ὠφελοῦνται ἀπὸ τὶς ἑορτὲς αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἀντιθέτως ἁμαρτάνουν περισσότερο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀκούεται καὶ σήμερα ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ, ὅπως κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Π.Δ.: "τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου" (Ἡσ. 1, 14).

Δεισιδαιμονίες καὶ μαγεῖες

"Ὅτι κινοῦντες ἀτάκτως τὰς ἁγίας εἰκόνας, τὰ μέλλοντα δῆθεν διὰ τῶν κινημάτων αὐτῶν τεκμαιρόμεθα. Ὅτι τὰ πλείω τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων ἀνεξαγόρευτα μένει, ὅθεν καὶ ἀσυγχώρητα. Ὅτι πάντα ἡμῶν τὰ τοῦ σώματος μέλη, ταῖς παρατηρήσεσιν, ὄργανα παρέχομεν τῷ ἐχθρῷ· κνησμὸν χειρῶν, καὶ ῥινός, παλμὸν ὄμματος, καὶ ὠτὸς ἦχον· καὶ ἁπλῶς τοῖς φυσικοῖς τῶν μελῶν κινήμασι τὰ μέλλοντα

τεκμαιρόμενοι. Ὅτι ταῖς ἀπαντήσεσι καὶ τοῖς χαιρετισμοῖς τῶν ἀνθρώπων οἰωνιζόμεθα. Ὅτι ταῖς τῶν κατοικιδίων ὀρνίθων φωναῖς, καὶ ταῖς πτήσεσι καὶ κραυγαῖς τῶν κοράκων προσέχομεν, ὀρνεοσκοπούμενοι. Ὅτι ὥραις, καὶ τύχαις, καὶ μοίραις, καὶ ῥιζικοῖς, καὶ ζῳδίοις, καὶ πλανήταις, διευθύνεσθαι τὸν ἡμέτερον βίον, ὡς ἀστρολόγοι πιστεύοντες ἀπατώμεθα ... Ὅτι καλάνδας τελοῦμεν, καὶ Μαρτίου περιάμματα φέρομεν, καὶ τὸν Μάϊον στεφανούμεθα, καὶ κληδῶνας ποιοῦμεν, καὶ ὑπεραλλόμεθα τῶν πυρκαϊῶν. Ὅτι τοῖς ὀνείρασι προσέχομεν, καὶ μέλλον εἶναι πιστεύομεν, καὶ φυλακτήρια τραχήλοις ἐξαρτῶμεν τοῖς ἡμετέροις, καὶ μαντευόμεθα ταῖς κριθαῖς. Ὅτι μάγοις καὶ μάντεσιν, ἀθιγγάναις καὶ γόησι, προσκείμεθα ὁσημέραι. Καὶ ἐπὶ παντὶ ἀρρωστήματι τὸ βοηθοῦν ἡμῖν γοητεία". Λέγει καὶ πολλὰ ἄλλα ὁ Ἰωσὴφ Βρυέννιος γιὰ τὶς δεισιδαιμονίες, ποὺ ἐπικρατοῦσαν στὴν ἐποχή του, ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες σήμερα, ἂν καὶ καυχώμεθα γιὰ τὸν ἐκσυγχρονισμὸ καὶ ἐξευρωπαϊσμό μας, ἐν ἔτει 2013 διατηροῦμε τὶς περισσότερες ἀπὸ αὐτές! Ὅλοι γνωρίζουμε συνανθρώπους μας, κυρίως γυναῖκες, ποὺ παρατηροῦν ὅλα ὅσα ἀναφέρθηκαν πιὸ πάνω. Σὰν μανιτάρια ἔχουν φυτρώσει ἐπάνω στὴν κοπριὰ τῆς κοινωνίας μας ἀναρίθμητα μέντιουμ, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Διάβολος κοροϊδεύει καὶ πλανᾷ τοὺς ἀφελεῖς καὶ ἀνοήτους. Οἱ ἀστρολόγοι κάνουν χρυσὲς δουλειές. Γυναῖκες κάθε ἡλικίας ρυθμίζουν τὴν ζωή τους σύμφωνα μὲ τὰ ὡροσκόπια καὶ τὰ ζῴδια, ποὺ τοὺς ἐξηγοῦν ἐπαγγελματίες ἀπατεῶνες ἀπὸ τηλεοράσεως, ἐφημερίδων καὶ περιοδικῶν. Ἄλλες πιστεύουν στὰ ὄνειρα καὶ τοὺς ὀνειροκρῖτες. Ἀξιοθρήνητη κατάστασι, βαπτισμένοι χριστιανοὶ ν' ἀκολουθοῦν τὸν Διάβολο ἀντί τοῦ Χριστοῦ, τὸ σκότος ἀντὶ τοῦ φωτός, τὸ ψεῦδος καὶ τὴν πλάνην ἀντὶ τῆς ἀληθείας, ποὺ ἐλευθερώνει καὶ σῴζει τοὺς ἀνθρώπους.

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΤΟΥΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ

Πληροφοροῦμε τούς συνδρομητάς τοῦ ἐξωτερικοῦ, πού αὐτές τίς ἡμέρες θά λάβουν εἰδοποιητήρια, γιά νά ἀποστείλουν τίς συνδρομές τους, ἄν ἐπιθυμοῦν νά καταθέσουν τήν συνδρομήν τους στήν Ἐθνική Τράπεζα στό ὄνομα «Πανελλήνιος Ὀρθόδοξος Ἕνωσις». Τό ΙΒΑΝ εἶναι: GR 1201101290000012929614076. Τό δέ SWIFT τῆς τράπεζας εἶναι: (BIC) ETHNGRAA. Ἀρκεῖ κατόπιν νά μᾶς εἰδοποιοῦν ὅτι κατετέθησαν τά χρήματα, γιά νά τούς ἀποστέλουμε τήν ἀπόδειξη τῆς συνδρομῆς τους.

Ἐκ τοῦ Λογιστηρίου τοῦ «Ο.Τ.»

Σελὶς 5η

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

Ὁ ἡρωϊκώτερος τῶν Ἁγίων καὶ ὁ ἁγιώτερος τῶν ἡρώων* Ἡ Ἐκκλησίας μας ἑορτάζει τὴν μνήμη τῶν δύο μεγάλων Ἱεραρχῶν Ἀρχιεπισκόπων καὶ Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας Ἀθανασίου καὶ Κυρίλλου. Καὶ ἐπειδὴ ἀκούσαμε καὶ στὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο ὅτι ἀπὸ τοὺς δέκα θεραπευθέντες μόνον ὁ ἕνας ἐγύρισε καὶ ἐδόξασε καὶ εὐγνωμόνησε τὸν Κύριό μας διὰ τὴν θεραπεία, ποὺ ἔλαβε, διὰ νὰ μὴ χαρακτηριστοῦμε καὶ μεῖς ὡς ἀγνώμονα παιδιὰ μεγάλων Πατέρων καὶ ἀγωνιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ἂς ἐπιτραπῆ σήμερα, ποὺ εἶναι ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου, ὅπως καὶ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου σ᾽ αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ μάλιστα στὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο νὰ ἀφιερωθῆ καὶ τὸ σημερινὸ κήρυγμα. Ποιὸ στόμα νὰ διηγηθῆ τὰ ἔνδοξα κατορθώματα τοῦ Ἁγίου, μᾶς λέγει ἕνας σύγχρονος εὐσεβὴς κληρικὸς καὶ θεολόγος; Ποιὰ γλῶσσα νὰ ὑμνήση τὰ τρόπαια καὶ τοὺς ἀγῶνες του ὑπὲρ τῆς πίστεως; Σαράντα ὁλόκληρα χρόνια ὑπέστη διωγμοὺς καὶ ἐξορίες ἀπὸ βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες καὶ ἀπὸ τοὺς πρώτους οἱ ὁποῖοι εἶχαν παρασυρθῆ στὴν μεγάλη αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Δικαίως ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος ὀνομάσθηκε ὁ ἡρωϊκώτερος τῶν Ἁγίων καὶ ὁ ἁγιώτερος τῶν ἡρώων. Ἕνα δίστιχο στὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο ἐρωτᾶ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ «ποῦ πορεύει Ἀθανάσιε;», εἶναι κατὰ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων του, μήπως ὁδηγῆσαι σὲ μία νέα ἐξορία. Τίποτα ὅμως δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ κάμψη τὴν θέληση, τὴν πίστη τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου καὶ οἱ θλίψεις καὶ οἱ στενοχώριες καὶ οἱ ἀδικίες καὶ οἱ συκοφαντίες καὶ οἱ διωγμοί. Ἐκεῖνος ἦταν ὡς νεαρὸς διάκονος, ἐκπρόσωπος τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ἔδωσε τὴν ἱστορικὴ μάχη τῆς πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ συνέταξε τὰ πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως. Ἐκεῖνος ἦταν ποὺ ὡς Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας δὲν ἔκλινε γόνυ μπροστὰ στὴν πλάνη καὶ μόνος τὴν ἐποχή του σχεδὸν «ἐξέτεμνε τὰς ἀκάνθας» τῆς κακοδοξίας. Πόση εὐγνωμοσύνη τοῦ χρωστᾶμε, διότι μᾶς διέσωσε καὶ παρέδωσε ἄμωμη, καθαρή, ἁγνὴ καὶ ἀσφαλῆ τὴν πίστη μας καὶ πόση εἶναι ἡ δική μας ἡ εὐθύνη, ἀδελφοί μου, νὰ φυλάξωμε αὐτὴν τὴν ἁγία πίστη ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ ἀπὸ τὶς ἐπιβουλὲς καὶ τοὺς κινδύνους τῶν διαφόρων αἱρέσεων. Οὐδέποτε ἔπαυσε, οὔτε θὰ παύση ὁ σατανᾶς νὰ δημιουργῆ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς πλάνες γύρω ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ὀρθόδοξη πίστη, ἐκμεταλλευόμενος καὶ ἐνισχύοντας

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Μανώλη

τὸν ἑωσφορικὸ ἐγωϊσμὸ ὡρισμένων ἀνθρώπων τῶν λεγομένων αἱρετικῶν. Ὁ Ἄρειος τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἔλεγε ὅτι ὁ Χριστός μας, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι κτίσμα. Ἡ Ὀρθοδοξία καὶ ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, τὸ στόμα τῆς Ὀρθοδοξίας βροντοφωνοῦν καὶ λέγουν ὄχι. Ὁ Χριστός μας ὁ Υἱὸς καὶ ὁ Λόγος τοῦ Πατρὸς δὲν εἶναι κτίσμα, ὅπως βλασφημοῦν οἱ αἱρετικοί, ἀλλὰ εἶναι

Ἔργον ἀσκητικῆς τέχνης διὰ χειρὸς Φωτίου Κόντογλου.

ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα. Φῶς ἐκ Φωτός, Θεὸς ἀληθινὸς ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ. Ὑπάρχουν ὅμως καὶ πάρα πολλοὶ ἄλλοι αἱρετικοὶ στὶς ἡμέρες μας, γιὰ τοὺς ὁποίους κάποιος λόγος πρέπει νὰ γίνη καὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἰδιαιτέρως πρέπει νὰ φυλαχθοῦμε. Ὁ πάπας ἰσχυρίζεται τὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο, λέγει δηλαδὴ ὅτι εἶναι κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας. Πλάνη. Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ὄχι ἕνας ἄνθρωπος. Ἀλάθητο δὲν ἔχει ἕνας ἄνθρωπος, ἀλλὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ φωτίζει τοὺς Ἁγίους Θεοφόρους Πατέρες στὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Ὁ Λούθηρος καὶ ὁ Καλβίνος καὶ οἱ προτεστάντες ἢ εὐαγγελικοὶ καὶ οἱ πεντηκοστιανοὶ ἐτράβηξαν στὸ ἄλλο ἄκρο τὸ σχοινὶ τῆς πλάνης τοῦ πάπα. Δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτοὺς ἡ ἁγία καὶ ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ἀρτηρία ζωῆς πίστεως καὶ πνεύματος. Ἄνυδροι, ξεροί, ἀνευλαβεῖς, ἀκυβέρνητοι, ἀσύμβουλοι χριστιανοὶ διαβάζουν μόνο τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν ἑρμηνεύουν ὅπως τοὺς φαίνεται, ὅπως τοὺς βολεύει. Δὲν δέχονται οὔτε τὴν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν ζωοποιὸ

θεία Λειτουργία, οὔτε τὴν Παναγία μας καὶ τοὺς Ἁγίους μας οὔτε τὶς ἅγιες καὶ ἱερὲς εἰκόνες. Ποῦ αὐτὸς ὁ στολισμὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τὸν ζοῦμε στὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, εὐσεβεῖς χριστιανοί; Ἀκόμη ὅμως οἱ ἄλλοι, οἱ φοβεροὶ ἐπίσης, οἱ φοβερώτατοι ἐχθροί, οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ στὴν ἐποχή μας ἐλύσσαξαν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ὡς λύκοι βαρεῖς μὴ φειδόμενοι, μὴ λυπούμενοι τοῦ ποιμνίου. Οἱ προτεστὰντες ἔγιναν χίλια κομμάτια, χίλιες ἐκκλησίες, λεγόμενες ἐκκλησίες, δέκα – εἴκοσι ἄνθρωποι καὶ μιὰ κοινότητα. Τυφλός, ἐὰν τυφλὸν ὁδηγῆ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται. Ἐπὶ πλέον οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ ἀρνοῦνται τὴν Θεότητα τοῦ Κυρίου μας καὶ περιμένουν ἐπίγεια τάχα χιλιόχρονη βασιλεία μὲ ὑλιστικὲς δομές. Ἐν τῷ μεταξὺ ἐπλήθυναν στὴν ἐποχή μας οἱ προσηλυτισμοὶ στὶς ἄχροες, ἄγευστες, ἀνατολικὲς θρησκεῖες μὲ τοὺς γκουροὺ καὶ τὴν πολυθρήνητη γιόγκα. Ἄλλοι κίνδυνοι αὐτοί, ἀδελφοί μου, ἐξ ἀνατολῶν. Μᾶς κατηγοροῦν ἐμᾶς τοὺς ὀρθοδόξους, ποὺ κρατᾶμε σὰν ἀτίμητο μαργαριτάρι τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὅτι εἴμαστε προσκολλημένοι στοὺς τύπους καὶ μᾶς χαρακτηρίζει ἡ τυπολατρεία. Λάθος, καὶ οἱ τύποι καὶ οἱ συμβολισμοὶ χρειάζονται, διότι ὑποβοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἔχει καὶ σῶμα νὰ συλλάβη τὴν οὐσία. Εἶναι τὸ κέλυφος, ποὺ προστατεύει τὴν οὐσία. Μέσα στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία μας ὅλα εἶναι ἀναγωγικά· σὲ ἀνεβάζουν σιγὰ – σιγὰ πρὸς τὸ θεῖο. Σὲ ἑνώνουν μὲ ἕνα θαυμάσιο τρόπο μὲ τὸ ἄκρον ἐφετόν τὸν Ἰησοῦ, τὴν Ἁγία Τριάδα. Ἁγιάζεται ἡ ὅραση μὲ τὶς ἅγιες εἰκόνες, ἁγιάζεται ἡ ἀκοὴ μὲ τοὺς ἐξαισίους ὕμνους, ἁγιάζεται ἠ ὄσφρηση μὲ τὸ θυμίαμα, ἁγιάζεται ἡ γεύση, ἁγιάζεται ἡ ἁφή, ὅλες οἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος καὶ ὅλες οἱ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς, διότι καὶ ἡ ψυχὴ ἔχει αἰσθήσεις. «Γεύσασθε λοιπὸν καὶ ἴδετε ὅτι Χριστὸς ὁ Κύριος», ὁ Κύριος τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας, ὁ Κύριος ἡ ἀγάπη καὶ τὸ ἱερὸ βάθος καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου μὲ τὶς εὐχὲς καὶ πρεσβεῖες τοῦ ὁποίου, ἀδελφοί μου, καὶ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου νὰ τύχουμε καὶ ἐμεῖς τοῦ θείου ἐλέους καὶ τῆς οὐρανίου βασιλείας. Ἀμήν. * Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία εἰς τὸν Ἱ. Ν. Ἁγ. Γεωργίου Διονύσου, 18.1.1987.

ΣΕΒ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ: «ΕΝΙΣΧΥΣΑΤΕ ΤΑ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ»

Ἡ ἀποδυνάμωσίς των ὡς καὶ αὐτῶν τῶν Ἀστυνομικῶν Τμημάτων ἔχει δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα εἰς τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων καὶ τῆς ὑπαίθρου, ὑπογραμμίζει εἰς ἐπιστολήν του πρὸς τὸν Πρωθυπουργόν. Ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν κ. Ἀντώνιον Σαμαρᾶν ἀπέστειλεν ὁ Σεβ. Φλωρίνης κ. Θεόκλητος, ἀμέσως μετὰ τὴν δολοφονίαν τοῦ Ἀστυνομικοῦ Ἠλία Κωστένη (43 ἐτῶν) ὑπὸ Ἀλβανῶν κακοποιῶν. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπισημαίνει ὅτι μετὰ τὴν κατάργησιν στρατιωτικῶν μονάδων καὶ φυλακίων ὑπάρχει σοβαρὸν πρόβλημα εἰς τὴν ἀκριτικὴν περιοχήν. Ζητεῖ τὴν ἐνίσχυσιν τῶν ἐναπομεινάντων στρατιωτικῶν καὶ ἀστυνομικῶν τμημάτων. Ἡ ἐπιστολὴ Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Σεβ. Φλωρίνης πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Μὲ βαθύτατον πόνον ψυχῆς συντάσσομεν καὶ Σᾶς ἀπευθύνομεν τὴν παροῦσαν ἐπιστολὴν κατόπιν τοῦ λίαν προσφάτου τραγικοῦ συμβάντος εἰς τὴν Μητροπολιτικὴν ἡμῶν περιφέρειαν. Ἀπὸ τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν 8ην Δεκεμβρίου 2013 ὁλόκληρος ἡ περιοχή μας πενθεῖ καὶ θρηνεῖ ἕν ἄξιον τέκνον της, τὸν ἱκανὸν καὶ γενναιότατον ἀστυνομικὸν τοῦ Τμήματος Συνοριακῆς Φύλαξης Πρεσπῶν, 43χρονον ὑπαρχιφύλακα Ἠλίαν Κωστένην, ἐκ τοῦ χωρίου Ἰτέας Φλωρίνης, ὁ ὁποῖος ἔχασε τὴν ζωήν του ἐν ὥρᾳ καθήκοντος, πυροβοληθεὶς ἀδίκως καὶ ἀνάνδρως ὑπὸ παρανομούντων ἀλλοδαπῶν εἰς τὴν περιοχήν Βροντεροῦ Πρεσπῶν. Βαρὺ τὸ πένθος καὶ ἀνείπωτος ἡ θλίψις τῆς οἰκογενείας τοῦ ἐκλιπόντος ἀστυνομικοῦ, τῆς συζύγου καὶ τῆς δωδεκαχρόνου θυγατρός του. Θλῖψις καὶ πόνος, τὰ ὁποῖα γίνονται κραυγὴ ἀγωνίας δι᾽ ἕνα ὁλόκληρον νομόν. Κύριε Πρωθυπουργέ, ἐν μέσῳ τῆς βαθείας κρίσεως, ἡ ὁποία ἀπὸ ἐτῶν πλήττει τὴν Πατρίδα μας, δοκιμαζόμεθα κάθ᾽ ἡμέραν ὅλοι οἱ Ἕλληνες. Ἰδίως ἡ ἀκριτική μας περιοχὴ ὑφίσταται βαρυτέρας τὰς συνεπείας τῆς συνεχιζομένης κρίσεως, ἀγωνιζομένη νὰ ἀνθέξη καὶ νὰ ὑπομείνη. Διερωτώμεθα ὅμως πόσην ὑπομονὴν καὶ πόσην ἀντοχὴν νὰ ἐπιδείξωμεν ὅταν, πέραν ὅλων τῶν ἄλλων, βλέπωμεν νὰ θυσιάζωνται καὶ ἀνθρώπιναι ζωαί; Ὡς καλῶς γνωρίζετε, ἐγκαταβιοῦμεν εἰς τὴν βορειοδυτικὴν ἐσχατιὰν τῆς Ἑλλάδος, ταχθέντες νὰ φυλάττωμεν τμῆμα τῆς Ἑλληνικῆς μεθορίου καὶ νὰ ὑπερασπιζώμεθα τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια τῆς Πατρίδος μας. Ὡστόσο, μετὰ μεγάλης λύπης διαπιστοῦμεν ὅτι ἡ Πολιτεία καὶ τὰ ἁρμόδια πρὸς τοῦτο ὄργανά της δὲν λαμβάνουν πάντοτε, μάλιστα δὲ εἰς τοὺς παρόντας κρισίμους καιρούς, τὰ ἀπαραίτητα μέτρα διὰ τὴν ἀσφάλειαν καὶ ἀποτελεσματικωτέραν θωράκισιν τοῦ ἀκριτικοῦ νομοῦ μας καὶ τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς. Ἡ φύλαξις τῶν συνόρων ἐπαφίε-

ται ἐν πολλοῖς εἰς τὸν ὑπερβάλλοντα ζῆλον καὶ τὴν φιλοτιμίαν ὀλιγαρίθμων ἀστυνομικῶν, οἱ ὁποῖοι προασπίζονται τὴν ἀσφάλειαν τῶν ἀκριτῶν κατοίκων καὶ τοῦ τόπου μας, συχνάκις μὲ ἐλλιπέστατον ἐξοπλισμὸν καὶ ἀνεπαρκῆ μέσα, θυσιάζοντες καὶ τὴν ζωήν των ἀκόμη, ὡς ὁ ἀδικοχαμένος ὑπαρχιφύλαξ Ἠλίας Κωστένης. Ἐπὶ πλέον, κατὰ τὸ τελευταῖον διάστημα, γινόμεθα μάρτυρες τῆς ἀποδυναμώσεως τῶν στρατιωτικῶν τμημάτων τῆς περιφερείας μας, διὰ τῆς ἀπομακρύνσεως καὶ διαλύσεως ὁλοκλήρων μονάδων, εἰς περίοδον μάλιστα κατὰ τὴν ὁποίαν ὅμορα κράτη ἐκδηλώνουν ἐμφανῶς ἢ ἀδήλως ἐπεκτατικὰς καὶ ἀλυτρωτικὰς βλέψεις εἰς βάρος τῆς ἐδαφικῆς ἀκεραιότητος τῆς Πατρίδος μας. Κύριε Πρωθυπουργέ, φρονοῦμεν ὅτι παρὰ τὴν ὑφισταμένην κρίσιν, ἡ θωράκισις καὶ οὐχὶ ἡ ἀποδυνάμωσις τῶν συνόρων ὀφείλει νὰ εἶναι ἠ πρώτη μέριμνα καὶ προτεραιότης τῆς Κυβερνήσεως καὶ παντὸς ἁρμοδίου. Τί θὰ ἀπαντήσωμεν εἰς τοὺς κατοίκους τοῦ Νομοῦ μας, οἱ ὁποῖοι ἔταξαν τοὺς ἑαυτούς των νὰ φυλάττουν Θερμοπύλας καὶ βλέπουν τὴν περιοχήν τους νὰ ἐγκαταλείπηται εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ὅσων τὴν ἐπιβουλεύονται; Ἡ ἀπομάκρυνσις τῆς 9ης Μ/Π Ταξιαρχίας Πεζικοῦ ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Φλωρίνης καὶ στρατιωτικῶν μονάδων ἀπὸ τὴν πόλιν τοῦ Ἀμυνταίου, ὠς καὶ τὸ κλείσιμον παραμεθορίων φυλακίων ἀπετέλεσαν τὸ πρῶτον πλῆγμα, ὁ τραγικὸς θάνατος τοῦ ἀστυνομικοῦ τὸ δεύτερον καὶ βαρύτατον.

Ἡ ἤδη πολλαπλῶς πληγεῖσα περιοχή μας δὲν δύναται νὰ ἀνθέξη ἄλλας πληγάς. Ὅθεν, θεωροῦμεν ἐπιτακτικὴν τὴν ἀνάγκην περαιτέρω στελεχώσεως τῶν ἀστυνομικῶν τμημάτων καὶ τμημάτων συνοριακῆς φύλαξης μὲ ἐπαρκὲς προσωπικόν, τὸ ὁποῖον νὰ λαμβάνη τὴν καλυτέραν δυνατὴν ἐκπαίδευσιν καὶ νὰ ἔχη εἰς τὴν διάθεσίν του ὅλον τὸν ἀναγκαῖον ὑλικοτεχνικὸν καὶ τεχνολογικὸν ἐξοπλισμὸν πρὸς ἀσφαλῆ ἐπιτέλεσιν τῆς λεπτῆς καὶ ὑψηλῆς ἀποστολῆς του. Ἐξ ἴσου ἐπιτακτικὴ ὅμως κρίνεται καὶ ἡ ἀνάγκη ἐνισχύσεως εἰς προσωπικὸν καὶ ὑποδομὰς τῶν ἐναπομεινάντων στρατιωτικῶν τμημάτων, ὡς καὶ ἡ ἐπαναλειτουργία τῶν παραμεθορίων στρατιωτικῶν φυλακίων, τόσον πρὸς διασφάλισιν τῆς εἰρήνης καὶ ἀποτροπὴν ἐνεργειῶν στρεφομένων ἐναντίον τῆς ἀκεραιότητος τῆς Πατρίδος μας, ὅσον καὶ πρὸς ἐνίσχυσιν καὶ συνδρομὴν τῶν ἀστυνομικῶν δυνάμεων διὰ τὴν φύλαξιν τῶν συνόρων μας. Ὡς ἐκ τούτου, ἀποβλέποντες εἰς τὴν ἐγνωσμένην εὐαισθησίαν Σας καὶ τὸ ἀκοίμητον ἐνδιαφέρον Σας διὰ τὴν ἀνόρθωσιν καὶ τὴν προκοπὴν τῆς Ἑλλάδος, εὐελπιστοῦμεν ὅτι θὰ μεριμνήσητε προσωπικῶς καὶ θὰ καταβάλητε πᾶσαν δυνατὴν προσπάθειαν διὰ τὴν ἐπιτυχῆ ἀντιμετώπισιν καὶ ἐπίλυσιν τοῦ θέματος τούτου, πρὸς ὄφελος τῆς καταταλαιπωρουμένης Πατρίδος μας, διατελοῦντες, Μετ᾽ ἐγκαρδίων εὐχῶν Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ

Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον διὰ τὰ τεκταινόμενα εἰς τὴν Τσεχίαν

Συμφώνως πρὸς ρεπορτὰζ τῆς «Ρομφαίας» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 7ην Ἰανουαρίου:

«Νὰ προχωρήσουν ἄμεσα στὴν ἀνάδειξη νέου Προκαθημένου στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία Τσεχίας καὶ Σλοβακίας ζητᾶ μὲ ἐπιστολή του τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, τὴν ὁποία φέρνει ἀποκλειστικὰ στὴ δημοσιότητα ἡ Romfea.gr. Στὴν ἐπιστολὴ μὲ ἡμερομηνία 31 Δεκεμβρίου 2013, τὴν ὁποία ἀπευθύνει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο στὸν Μητροπολίτη Ὁλομοὺτς καὶ Μπρνὸ Συμεών, τὸ Πατριαρχεῖο ζητᾶ νὰ προχωρήσουν ἄμεσα τὰ μέλη τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Τσεχίας καὶ Σλοβακίας καθὼς ὑπάρχει πολὺ σοβαρὴ ἡ πιθανότητα νὰ προκληθεῖ σχίσμα στοὺς κόλπους τῆς συγκεκριμένης Ἐκκλησίας μετὰ τὶς τελευταῖες ἐξελίξεις. Στὴν ἐπιστολὴ ὑπενθυμίζεται ἡ εὐθύνη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου νὰ μεριμνᾶ γιὰ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐστάθεια στὶς κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ νὰ προλαμβά-

νει ἢ νὰ θεραπεύει, ὅπως ὑπογραμμίζει, τυχὸν παρεκκλίσεις ἀπὸ τὰ ὅρια, ποὺ ἔχουν θέσει οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἀφοῦ ὑπενθυμίζει πὼς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἀνύψωσε σὲ αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Τσεχίας καὶ Σλοβακίας τὸ 1998 κάνει μία σύντομη ἀναφορὰ στὶς τελευταῖες ἐξελίξεις (ἀποστολὴ ὡς παρατηρητὲς συμβούλους τοῦ Μητροπολίτη Γαλλίας καὶ τοῦ Μητροπολίτη Αὐστρίας) καὶ ἐκφράζει τὴ λύπη του γιὰ τὴν ἄνευ προσκλήσεως παρουσία ἐκπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ρωσίας στὶς ἐργασίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Καλεῖ, ἑπομένως, τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Τσεχίας καὶ Σλοβακίας νὰ ἐκλέξουν καὶ νὰ χειροτονήσουν ἄμεσα νέο Προκαθήμενο στὴν συγκεκριμένη Ἐκκλησία, ὥστε νὰ μὴ ὑποχρεωθεῖ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ λάβει — ὅπως προειδοποιεῖ– ἄλλα αὐστηρότερα μέτρα ἐναντίον τῶν ὑπαιτίων τῆς κρίσης».

Σελὶς 6η

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

Ἐτόνισεν ὁ πανοσ. Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος εἰς τὴν ὁμιλίαν του διὰ τὴν συμπλήρωσιν 2000 φύλλων ἀπὸ τὴν ἔκδοσιν τοῦ «Ο.Τ.»

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΔΙΑΡΚΗΣ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΣ ΤΟΥ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ» ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΙΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ «Ὁ «Ο.Τ.» χρησιμοποιεῖ τὰς ἐμπειρίας τῶν Ἁγίων Πατέρων, τῶν ἀρχαίων καὶ τῶν νέων, καὶ δίδει πάντοτε τὸ παρὸν μέσα σὲ αὐτὴ τὴ ζοφερὴ πραγματικότητα», ὑπεγράμμισεν ὁ πατὴρ Σαράντης Σαράντος

Συνεχίζομεν εἰς τὸ σημερινὸν φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» τὴν συνέχειαν τῶν ὁμιλιῶν διὰ τὴν συμπλήρωσιν τῶν 2000 φύλλων ἀνελλιποῦς ἐκδόσεως τοῦ «Ο.Τ.», αἱ ὁποῖαι ἔγιναν κατὰ τὴν διάρκειαν εἰδικῆς ἐκδηλώσεως, εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ μακαριστοῦ γέροντος π. Μάρκου Μανώλη (εἰς τὴν Π.Ο.Ε.), τὴν 8ην Δεκεμβρίου 2013. Ἡ ἐκδήλωσις, ὡς ἐτονίσαμεν καὶ εἰς τὰ προηγούμενα φύλλα, ἦτο πολὺ ἐπιτυχής. Εἰς τὸ σημερινὸν φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» θὰ παρουσιάσωμεν τὴν ὁμιλίαν τοῦ πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Σαράντη Σαράντου. Αὐτὴ ἔχει ὡς ἀκολούθως: Ὁ «Ο.Τ.» καί τό «Μολών λαβέ»

«Σήμερα μέ τή συμπλήρωση 2000 φύλλων κυκλοφορίας τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου (Ο.Τ.) θά ἔπρεπε νά πανηγυρίζουμε λαμπρῶς μέ ἀσυγκράτητο ἐνθουσιασμό. Πενήντα δύο χρόνια ἀντιστάθηκε καί ἐπιμένει νά ἀντιστέκεται ὁ Ο.Τ. ἀπό τό μετερίζι τῆς ἀγάπης πρός τό Σωτήρα μας Ἰησοῦ Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του, ὑπέρ ἧς ἔπαθεν, ἐσταυρώθη, ἐνέκρωσε τό θάνατο καταβάς εἰς τά ᾍδου βασίλεια καί ἀναστάς συνανέστησε παγγενῆ τόν Ἀδάμ, αἰωνίαν ζωήν ἡμῖν χαρισάμενος. Ἐπιτρέψατέ μου νά παρεμβάλω ἕνα στιγμιότυπο ἀπό τή ζωή τοῦ ἄρτι ἁγιοκαταταχθέντος π. Πορφυρίου, γιά νά συνδέσουμε τή σημερινή μας κατάσταση μέ τό ἀπώτατο παρελθόν, ἀλλά κυρίως μέ τήν παναγία προσφορά τοῦ Κυρίου μας πρός ὅλους μας. Ὁ Γεώργιος Παπαζάχος, ὁ γιατρός τοῦ γέροντος Πορφυρίου, μεταφέρει αὐτό τό γεγονός. Ὁ π. Πορφύριος τήν ὥρα τῆς ἀκολουθίας τῆς Μ. Πέμπτης διαβάζει ἕνα ἀπό τά δώδεκα Εὐαγγέλια. Ξαφνικά τόν ἐπισκέπτεται ἡ θεία Χάρις ἄμεσα (διότι ἡ ἀνάγνωση γίνεται ἀπό τόν π. Πορφύριο εἰς βάθος) καί ὁ θεοφώτιστος πατέρας βλέπει μπροστά του τό Χριστό μας στά αἵματα, σταυρωμένο. Καταλαμβάνεται ἀπό τέτοια συγκίνηση, ἱερά συγκίνηση, πού σταματάει τήν ἀνάγνωση, παίρνει τό Εὐαγγέλιο, τό τοποθετεῖ στήν Ἁγία Τράπεζα, γονατίζει κλαίγοντας. Βρίσκεται σέ πολύ ἔντονη πνευματική κατάσταση ἀπό τή ζωντανή παρουσία τοῦ σταυρωθέντος Κυρίου μας. Κάποια στιγμή συνέρχεται. Καταλαβαίνει ὅτι ἔχει ἀφήσει τούς πιστούς. Ντρέπεται πού τούς ἄφησε μετέωρους καί ξαναβγαίνει μαζί μέ τό ἱερό Εὐαγγέλιο, γιά νά τό συνεχίσει. Τότε βλέπει ὅλο τό ἐκκλησίασμα νά βρίσκεται κατανενυγμένο ἀπό αὐτήν τήν κατάσταση, πού ζοῦσε καί μετέφερε ὁ ἴδιος. Συνέχισε καί τήν ἀνάγνωση, τήν ὁλοκλήρωσε. Πολλές φορές στήν ὥρα τῆς διακονίας, συνέδεε τίς ἔντονες προσωπικές ἐπισκέψεις τῆς Θείας Χάριτος μέ τήν ἐλπίδα πού ἔπρεπε νά δώσει καί ἔδινε στόν ἄνθρωπο πού εἶχε κοντά του. Τόνιζε ὅτι ὁ Θεάνθρωπος ἔπαθε ὑπέρ ἡμῶν. Προτίμησε νά σταυρωθεῖ ὁ ἴδιος παρά νά σταυρώσει τά ἀγαπημένα παιδιά του. Μία ἀντίστοιχη φρικτή ἀνθρωπίνως σταυρώσιμη κατάσταση, ὑπομένει σήμερα ἡ πατρίδα μας, περισσότερο ἀπό ὁποτεδήποτε ἄλλοτε, ἀπό τούς δικούς μας ἄρχοντες. Σήμερα λόγῳ αὐτῆς τῆς ἰταμῆς κατοχῆς πού ὑφιστάμεθα ὡς ὀρθόδοξο ἔθνος, πονᾶμε καί ὀδυνώμεθα περισσότερο γιά τό γενικό ξεπούλημα τῆς πατρίδας μας, πού γίνεται ἀπό αὐτούς πού γενναῖα καί θαρραλέα θά ἔπρεπε νά ἀντιστέκονται καί νά προστατεύουν τό λαό τους. Θά ἀναμενόταν νά εἶχαν ἀναρτήσει σέ ὅλα τά σύνορα, σέ ὅλες τίς ἄκρες τῆς χώρας μας ἕνα τεράστιο ΟΧΙ ἤ τό ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ, ὅπως τό κάνει ἐπί χρόνια ὁ Ο. Τ. στήν ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή, ὁριοθετώντας τά θέματα τῆς πίστεως τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἀλλά ὅπως ἀκούσαμε ἀπό τόν π. Βασίλειο Βολουδάκη καί τά ἐθνικά θέματα.

Ἡ ἐμπειρία τοῦ Ψαλμωδοῦ

Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι δέν εἴμαστε μονοφυσῖτες. Δέν ἐνδιαφερόμαστε μόνο γιά τά πνευματικά. Πρωτίστως βέβαια ἐνδιαφερόμαστε γιά τήν ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή. Ἀλλά, ἐπειδή ὁ Κύριός μας ἦταν καί εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος Ἄνθρωπος, μᾶς «ὑποχρεώνει» νά φροντίζουμε καί γιά τά ἀνθρώπινα. Ἄλλωστε αὐτός ὁ χῶρος, ἡ στρατευομένη μας Ἐκκλησία, εἶναι αὐτή ἡ ὁποία μᾶς προετοιμάζει, μᾶς ἀσκεῖ, μᾶς ἀθλεῖ γιά νά ἔχουμε τή δυνατότητα τῆς πραγματικῆς ἐλπίδας καί τῆς πραγματώσεως τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ἡ μετοχή μας στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν ἐξαρτᾶται

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ἡ μητέρα τοῦ Σεβ. Κερκύρας κ. Νεκταρίου

Τὴν 3ην Ἰανουαρίου ἐκοιμήθη εἰς ἡλικίαν 93 ἐτῶν ἡ μητέρα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξῶν καὶ Διαποντίων Νήσων κ. Νεκταρίου, Μαρία Ντόβα. Ἡ ἐκλιποῦσα ἦτο μητέρα τεσσάρων παίδων, ὑπῆρξεν ἄνθρωπος ἁπλοῦς, ταπεινώσεως καὶ βαθείας πίστεως εἰς τὸν Θεόν. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐζήτησεν ἀντὶ στεφάνων, νὰ κατατεθοῦν ἐνισχύσεις ὑπὲρ τοῦ Κοινωνικοῦ Παντοπωλείου.

ἀπό τήν ἐν γένει διαγωγή μας στήν ἐπίγεια στρατευομένη μας Ἐκκλησία. «Ἐπί τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καί ἐκλαύσαμεν, ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών», λέγει θρηνητικά τό κείμενο τοῦ 136ου Ψαλμοῦ. Αὐτή τήν ἐμπειρία τοῦ Ψαλμωδοῦ, τή βιώνει καρτερικά ὁ λαός μας. Μέσα στούς ἱερούς ναούς τῶν ἐνοριῶν μας καί τῶν μοναστηριῶν μας ὁ ὀρθόδοξος λαός μας κρατᾷ τό μοναδικό θησαυρό του, τήν ὀρθόδοξη πίστη του καί ἀντιστέκεται, ὄχι παθητικά, ἀλλά ταπεινά, ἱκετευτικά, παρακλητικά, ψυχικά, δυναμικά μέ τή θεοσθενῆ ἀληθινή δογματική πίστη του στόν Τριαδικό Θεό, ἀλληλοπεριχωρούμενη μέ τά ἱερά Μυστήρια. Μέ τήν ψυχή του ἀντιστέκεται. Ὁ πιστός λαός μας θρηνεῖ, γιατί ἕνα μέρος τοῦ λαοῦ μας ἐπηρεάζεται καί ἀλλοτριώνεται ἀπό τόν ἀθεϊστικό, ἀπάνθρωπο καί σοδομιτικό τρόπο ζωῆς πού ἐκβιαστικά μεταφέρει ἡ Νέα Ἐποχή στούς ἀνθρώπους.

Ἡ Νέα Ἐποχή

Ὁ Ο.Τ., ὅπως ἀναφέρθηκε ἀπό τόν π. Γεώργιο Μεταλληνό καί ἀπό τόν π. Βασίλειο, ἐνεψύχωνε καί ἐξακολουθεῖ νά ἐμψυχώνει τό λαό μας, γιά νά κρατεῖται αὐτή ἡ ἄμυνα, ἀλλά καί νά ἐξαπλώνεται ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόσο μέσα στήν πατρίδα μας, ὅσο καί παγκοσμίως. Διότι ἡ Ὀρθοδοξία μας εἶναι παγκόσμια. Ἐγώ δέν γνώριζα ἤ δέν θυμόμουν ὅτι ἡ ἱεραποστολή τοῦ Ο.Τ. ἄρχισε ἀπό τήν Ἀφρική. Ἄς τό συν ειδητοποιήσουμε καί αὐτό, γιά νά καταγράψουμε στό ἐνεργητικό τοῦ Ο.Τ. τήν οἰκουμενικότητα καί τήν καθολικότητα τῶν ἐνδιαφερόντων του. Ἡ κατάσταση τῆς χώρας μας σήμερα, ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι μας, εἶναι τραγική. Καταργοῦν τά Ἀσφαλιστικά Ταμεῖα καί τίς ἀπό χρόνια καί χρόνια πληρωμένες ὀφειλόμενες παροχές. Ὅποιος μάλιστα φορέας τῆς χώρας μας κατ’ ἐξαίρεση εὐημερεῖ, φροντίζουν οἱ «κυβερνῆτες μας» νά τόν διαλύσουν μέ καταστρεπτικές τροπολογίες. Κλείνουν τά νοσοκομεῖα, στεροῦν τούς ἀνθρώπους ἀπό τά φάρμακα, περιπαίζουν γιατρούς καί νοσηλευτές. Πρόσφατα γιατρός ἀπεκάλεσε τόν ὑπουργό Ὑγείας οἰκονομικό δολοφόνο. Ἑτοιμάζονται νά ἀπολύσουν πάνω ἀπό 7000 γιατρούς ἀπό τά δημόσια ἰατρεῖα. Κινδυνεύουμε νά μή βρίσκουμε εἰδικευμένους γιατρούς, ἐπειδή ἔτσι θέλει ἡ Τρόϊκα τῶν δανειστῶν. Ὑποτακτικά δέχονται οἱ δικοί μας τίς τετελεσμένες ἀποφάσεις τους. Ὅλα αὐτά εἶναι ἄμεση, ταχύτατη, ἀποδοτική προπαγάνδα γιά τίς αὐτοκτονίες. Ἐν τῷ μεταξύ πεμπτοφαλαγγῖτες, ὀνόματι μόνο συνέλληνες, πιέζουν τούς ἄρχοντές μας νά διαχωρίσουν τό λαό μας, τό κράτος ἀπό τήν Ἐκκλησία, νά κατεβάσουν τόν Τίμιο Σταυρό, τίς εἰκόνες, σάν νά εὐθύνονται αὐτά ἄμεσα γιά τήν οἰκονομική κρίση τῶν ἡμερῶν μας, τήν ὁποία ἀναμφισβήτητα κατασκεύασαν οἱ οἰκονομικοί τραπεζικοί ἐγκέφαλοι τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ὁ «Ο.Τ.» καί ἡ ὁμοφυλοφιλία

Μισθωμένοι πεμπτοφαλαγγῖτες παρεμβαίνουν χωρίς ἐρείσματα νομικά, γιά νά ἀλλοτριώσουν ὅλη τήν ἑλληνοχριστιανική Παράδοση καί νά δημιουργήσουν ἀθεϊστικό Κράτος. Θέλουν νά ἐξοβελίσουν τόν Ἐθνικό Ὕμνο, τίς Ἐθνικές Ἑορτές. Ἐξαναγκάζονται οἱ κυβερνῆτες μας, δέν ξέρουμε ἀπό ποιούς, νά ἀποχριστιανίσουν ὅλη τήν παιδεία μας, ὥστε νά γίνει ἄχρωμη, ἄθρησκη ἤ μέ θρησκευτικά στοιχεῖα ἀπ’ ὅλες τίς πλάνες. Πριμοδοτοῦνται νομικά οἱ ἐλεύθερες συμβιώσεις καί χρηματοδοτεῖται σκανδαλωδῶς ἡ προβολή τῶν παρελάσεων τῶν σοδομιστῶν καί λεσβιῶν. Ὁ Ο.Τ. ἐδημοσίευσε κατά καιρούς ἄρθρα πού μιλοῦν γιαυτό τό μόλυσμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί καλεῖ σέ πάνδημη μετάνοια ὅλους τούς ἀδελφούς μας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ὀνομάζει τό σοδομισμό καί τήν ὁμοφυλοφιλία ἀσυγχώρητο πάθος. Πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας εἶχε ἀγάπη, συμπόνια καί μέ στοργή προσπαθοῦσε νά ἐπιχύσει λάδι καί κρασί στίς πληγές μεγάλων ἁμαρτωλῶν. Οἱ πνευματικοί δεχόμαστε στό πετραχήλι μας ἀνθρώπους πού ἔχουν πολύ μεγάλο πόνο καί αὐτούς πού ἀναφέραμε προηγουμένως. Ποτέ δέν τούς ἀπεχθανόμαστε. Προσπαθοῦμε νά τούς βοηθήσουμε ἐπιδεικνύοντας ἀπέραντη κατανόηση στά αἴτια, στίς καταστάσεις καί στά βάσανα τῶν βαρέως ἁμαρτανόντων. «Ἐπί τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθήσαμεν καί ἐκλαύσαμεν» ἀναφέραμε προηγουμένως ἐκφράζοντας τά αἰσθήματα καί τίς ἔνθεες ἐμπειρίες τῶν πιστῶν τῆς Π.Δ. καθώς καί τῶν πιστῶν τῶν ἡμερῶν μας γιά τήν ὁσημέραι ἐκτεινόμενη τραγική κατάσταση τῆς χώρας μας.

Μόνο ὁ παντοδύναμος καί πολυέλεος ἐν Τριάδι Θεός μπορεῖ νά ἐμποδίσει τά ἐξοντωτικά σχέδια τῶν ἐχθρῶν μας καί νά ἀνασυστήσει καί ἐκ τοῦ μηδενός ἀκόμα τό δεινῶς χειμαζόμενο ἔθνος μας.

Ὁ Γέρων Πορφύριος

Ἀσφαλῶς ὅμως χρειάζεται καί ἐκ μέρους μας, ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ μας, ἡ μετάνοια, γιά νά ἀνοίξουν οἱ κρουνοί τῆς θείας εὐσπλαγχνίας. Ἤδη ἡ ἄρρητη ἀγάπη τοῦ Σω-

τῆρος μας Χριστοῦ μᾶς παρέχει ἰσχυρότατο δεῖγμα τῆς πρός ἡμᾶς εὐσπλαγχνίας Του μέ τήν ἁγιοκατάταξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Ἅγιος ἤδη ἐν ζωῇ - μεθ’ ἡμῶν - ὁ π. Πορφύριος, ἀσυλλήπτων διαστάσεων ἅγιος, μέ τίς εὐχές του πρόσφερε θεραπεῖες γιά πνευματική ἐν Χριστῷ ζωή, γιά ὑγεία ψυχολογική καί σωματική, γιά τίς καλές σχέσεις τῶν ἀνθρώπων. Προσευχόταν γιά τά ζῷα, τά φυτά καί γιά κάθε πλάσμα μέσα στή δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ἀναρίθμητα περιστατικά θαυματουργικῶν ἐπεμβάσεων μᾶς παρηγοροῦν καί μᾶς προτρέπουν νά ζητήσουμε καί μεῖς τήν προσωπική μας σωτηρία καί τή σωτηρία τῆς Πατρίδας μας. Ἀπό τά πολλά ἀναφέρουμε τό ἑξῆς: Ἕνας Ἀμερικανός ἔρχεται στήν Ἑλλάδα. Μαθαίνει γιά τόν π. Πορφύριο. Αὐτός εἶναι ἄθεος ἀλλά εὐγενής ἄνθρωπος. Φαίνεται ὅτι μέσα του ἔχει κάποια πνευματικά ἐρείσματα. Ἤθελε νά τόν γνωρίσει, νά δεῖ τί διόραση καί τί μαγικές ἱκανότητες ἔχει. Ὅταν πῆγε λοιπόν νά τόν γνωρίσει, ὁ Γέροντας τόν ρώτησε ἀπό ποῦ ἔρχεται. Ἀρχίζει νά τοῦ περιγράφει τό σπίτι του στήν Ἀμερική. Μετά τοῦ εἶπε, ἐκεῖ στόν κῆπο σου ὑπάρχουν, χωρίς νά τό γνωρίζεις, κάποια ἀρχαῖα εὑρήματα ἀξίας. Αὐτός δέν ἔδωσε σημασία, ἀλλά ὅταν ἐπέστρεψε εἶχε τήν περιέργεια νά ψάξει καί πράγματι τά βρῆκε. Μετά ἀπό ἕνα χρόνο ξαναγύρισε στήν Ἑλλάδα καί ἐπισκέφτηκε τόν Γέροντα, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε: Ἐσύ δέν γνωρίζεις τί ἔχεις στόν κῆπο σου καί θέλεις νά ξέρεις τί ὑπάρχει στόν οὐρανό; Θέλεις νά γνωρίσεις τό Θεό μέσῳ τῆς μικρῆς λογικῆς σου; Ἔτσι φυσικά ὁ ἄνθρωπος αὐτός μαλάκωσε καί μπῆκε στό δρόμο τῆς εἰς Χριστόν πίστεως.

Ὁ «Ο.Τ.» καί ἡ ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή

Σύμφωνα μέ ὅσα ἀναφέρει ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά τή σκοπιμότητα τῶν δοκιμασιῶν καταλαβαίνουμε ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐπιτρέπει τόν παρόντα συνεχιζόμενο πόλεμο ἐναντίον τῶν ὀρθόδοξων Ἑλλήνων, γιά ἀνώτερη ἐν Χριστῷ παιδεία. Τό θέμα εἶναι πῶς θά ἀξιοποιηθεῖ αὐτός ἀπό μᾶς. Ἔτσι καλεῖται καί ὁ Ο. Τ. χρησιμοποιώντας τίς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων Πατέρων, τῶν ἀρχαίων καί τῶν νέων, νά δίνει πάντοτε τό παρόν μέσα σ’ αὐτή τή ζοφερή πραγματικότητα. Νά κρατηθοῦμε καί νά κρατήσουμε τό λαό μας στήν ἐν Χριστῷ πνευματική ζωή, ὥστε νά εἴμαστε καί ψυχολογικά ὑγιεῖς, νά μπορέσουμε νά ζήσουμε, μέ τό μικρό ἔστω μεροκάματό μας, ἀλλά νά ἔχουμε καί ἐλπίδες ζωῆς αἰωνίου. Τό ἱερό μαρτύριο δέν καταστρέφει, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀλλά κραταιώνει, καθαίρει, φωτίζει, χριστοποιεῖ, χαλυβδώνει τούς ἐν Χριστῷ ἀθλητές καί θεμελιώνει πραγματικές, ὑποστατικές καί ὄχι ἀόριστες ἐλπίδες αἰωνίου ζωῆς. Ἄς ὠφεληθοῦμε καί ἀπό τόν Ἅγιο Γρηγόριο τό Θεολόγο, ὁ ὁποῖος εἶχε εὐαίσθητη κράση, εὐαίσθητη ψυχολογία. Κατά τόν ἅγιο Πορφύριο, ὑπῆρξε εὐαίσθητος, ἀλλά ἐπειδή ἄφησε τήν ψυχή του νά ἐπηρεασθεῖ ἀπό τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ ὁ εὐαίσθητος δέν ἦταν κάλαμος εὔθραυστος, ἀλλά ἔγινε αὐτός ὁ ὁποῖος μπόρεσε νά μεταβάλει τή Βασιλεύουσα ἀπό χῶρο πεσμένο στήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου, σέ Ἐκκλησία ἐπιστρεφόντων στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία. Λέει λοιπόν ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος: Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά στέκεται, νά ζεῖ, νά προσφέρει, ἀλλά νά ἑτοιμάζεται καί γιά τήν αἰώνια ζωή. Σέ ὅλα ἄς συλλογιζόμαστε Ἐκεῖνον. Εἶναι ἀπό τά πιό παράδοξα νά φιλοσοφοῦμε, ὅταν δέν μᾶς πιέζει καμμία ἀνάγκη, ἐνῷ ὅταν ὑποφέρουμε νά παρουσιαζόμαστε ξένοι πρός τή φιλοσοφία. Πρέπει νά ἀποτελοῦμε γιά τούς πολλούς ὑπόδειγμα εὐχαριστίας σέ περίπτωση εὐχαρίστων γεγονότων καί καρτερίας σέ περίπτωση δεινῶν.

Τά δεινά μᾶς δίνουν τή δυνατότητα νά φιλοσοφήσουμε, νά ἐνεργοποιήσουμε τά ψυχοδυναμικά μας καί νά εἴμαστε ἀταλάντευτοι στίς διάφορες δοκιμασίες. Αὐτό εἶναι γνώρισμα τῆς δικῆς Σου σοφίας, Πατέρα, Λόγε, Παράκλητε ἀγαθέ, νά εἶναι ὅλα ἄστατα, γιά νά ἔχουμε τόν πόθο τῶν ἀκινήτων. Ἕνα μόνο εἶναι καλό καί σταθερό στούς ἀνθρώπους. Ἀπό αὐτό νά ξεκινοῦν, σηκώνοντας τό σταυρό τους. Τά δάκρυα καί οἱ στεναγμοί, νοῦς πού ἐνδιαφέρεται γιά τά θεῖα, ἡ ἐλπίδα, ἡ οὐράνια λάμψη τῆς Τριάδος πού κατοικεῖ στούς καθαρούς, ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τό ἀνόητο χῶμα καί ἡ διαφύλαξη τῆς ἄφθορης εἰκόνος, πού πήραμε ἀπό τό Θεό, αὐτά εἶναι τά κέρδη τά ἄφθαρτα τῶν δοκιμασιῶν. Ἡ ζωή μας νά εἶναι διαφορετική καί τόν κόσμο αὐτόν νά τόν ἀλλάξουμε μέ ἄλλον κόσμο, ἀφοῦ ὑπομείνουμε ἐδῶ τόν πόνο. Ὁ χρυσός δοκιμάζεται στό χωνευτήρι καί ὁ καλός στούς πόνους. Ὁ πόνος συχνά εἶναι ἐλαφρότερος ἀπό τό νά μή ὑποφέρεις. Αὐτοί πού ἔπεσαν σέ ἀπροσδόκητες συμφορές, δέν περιμένουν πιά τά καλλίτερα, γιατί γνωρίζουν τήν ὄντως ζωή. Καί ἕνα τελευταῖο ἀπό τόν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο. «Τώρα, Χριστέ μου, ὁδήγησέ με ὅπου ἀγαπᾶς». Αὐτά εἶναι τά λόγια πού βάζει στό στόμα τοῦ προφήτη Ἰωνᾶ, πού ξέρετε πόσο ταλαιπωρήθηκε. Ὁ Ἰωνᾶς βρίσκεται μέσα στήν κοιλία τοῦ κήτους καί ἀπό στιγμή σέ στιγμή αἰσθάνεται ὅτι θά ξεψυχήσει, δέν ἔχει ὀξυγόνο, δέν μπορεῖ νά ἀναπνεύσει καί ταλαντεύεται ἀνάμεσα στήν παροῦσα ζωή καί τήν αἰώνια. «Μέ λύγισαν οἱ πόνοι. Εἶμαι προφήτης καταπονεμένος στήν κοιλία τοῦ κήτους. Φέρνω σ’ Ἐσένα αὐτό τό ἀπομεινάρι τῆς ζωῆς. Γιατί μέ κυνηγᾶς μέ τόσους πόνους;» Ὁ Ἰωνᾶς τελικά ἐκπλήρωσε τήν ὕψιστη παραγγελία τοῦ Θεοῦ στούς Νινευίτες, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἄγγιξε τά κράσπεδα τοῦ θανάτου. Τό παρακάτω εἶναι ἡ μετάφραση ἑνός ἄλλου ποιήματος τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου. «Δέν πέθανες, Θεέ μου, μόνο γιά τούς δίκαιους, ὅταν στή γῆ ἦρθες. Μεγάλο θαῦμα ἀλήθεια, θνητός Θεός νά ραντίζει μέ αἷμα τίς δικές μας ψυχές ἤ καί τά σώματά μας! Οὔτε ἐγώ μοναχά εἶμαι ὁ κάκιστος. Σέ πολλούς χειρότερους ἔδωσες δόξα. Μέσα στά βιβλία σου εἶναι τρεῖς ἔνδοξοι τελῶνες. Ὁ μεγάλος Ματθαῖος, ἐκεῖνος πού ἔχυνε δάκρυα στό ναό καί κοντά τους καί ὁ Ζακχαῖος. Ὁ τέταρτος ἄς εἶμαι ἐγώ. Τρεῖς ἦταν οἱ παραλυτικοί. Στό κρεββάτι, στήν πηγή καί αὐτός πού εἶχε δεσμεύσει τό δαιμόνιο. Ἐγώ ἄς εἶμαι ὁ τέταρτος.»

Τά ἀγωνίσματα ἀνδρείας καί παιδείας

Ἔχει τήν εὐχέρεια ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Θεολόγος νά φέρνει τά λόγια τῶν Ἁγίων στήν τρέχουσα ταλαίπωρη ζωή μας. Εἶναι ὁ ἴδιος καταπονημένος καί προσπαθεῖ νά ἐνισχύσει τό λαό του μέ τήν ἄφθαρτη τροφή τῶν πρό αὐτοῦ ἁγίων. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς μᾶς ἐνισχύει καί αὐτός. Σᾶς διαβάζω μία μικρή παράγραφο ἀπό τά ἔργα του. «Ἄς ἔλθει λοιπόν ὁ πειραστής, ἄς ἔλθει ὁ δήμιος, ἄς ἀναφθεῖ ἡ φωτιά… ὅποια βάσανος καί ἄν κινηθεῖ ἐναντίον μου, θά τήν δεχθῶ πρόθυμα… τόσο περισσότερο θά χαρῶ, ὅσο περισσότερο θά ὑποφέρω. Διότι ἔτσι, θά αὐξήσω περισσότερο γιά μένα τό θειότατο δῶρο, τό ὁποῖο ἔχει σύζυγο τήν ἀναφαίρετη εὐφροσύνη καί θά γίνω σκεῦος μεγαλύτερο σέ χωρητικότητα τοῦ Πνεύματος καί θά λάβω μέσα μου τήν ἐπιβεβαίωση τῶν μακαρίων ἐλπίδων, πετυχαίνοντας ἐπιτυχέστερα τόν ἀρραβώνα [τοῦ Ἁγίου Πνεύματος]. Ἔχω νέφος μαρτύρων μέ τό ὁποῖο θά συνανυψωθῶ πρός τήν ὑποσχεμένη ἀπάντηση. Ἔχω στῖφος δικαίων, μέ τό ὁποῖο θά ἐπιτύχω τήν ἀνώτερη ἀνάσταση. Θά συναναστραφῶ μέ τούς ὁμολογητές. Θά γίνω συνάριθμος μέ τήν πανήγυρη τῶν πρωτοτόκων. Θά μετάσχω ἀθανάτων βραβείων καί τιμῶν. Τί εἶναι μπροστά σ’ αὐτά οἱ ἐναντίον μου λοιδορίες καί συκοφαντίες;». Κατά τό Μ. Βασίλειο σκοπός τῶν θλίψεων εἶναι: α) Τά ἀγωνίσματα παιδείας καί ἀνδρείας. Ὁ Ἰώβ μέ τίς θλίψεις ἔφθασε τήν ἀνώτατη ἀπάθεια καί τήν ἀνώτατη γνώση τοῦ Θεοῦ. β) Σωφρονεστέρους ποιῆσαι τούς πρός ἁμαρτίαν εὐολισθήτους. «Ὅ,τι εἶναι τό χρυσάφι μέσα στό καμίνι, αὐτό ἀκριβῶς εἶναι καί ἡ ἀρετή καί οἱ θλίψεις μέσα σέ περίοδο δοκιμασιῶν». «Μνήσθητε τῶν πάλαι ἁγίων ὅτι οὐδείς τρυφῶν οὐδέ κολακευόμενος τῶν στεφάνων τῆς ὑπομονῆς

ἠξιώθη, ἀλλά πάντες διά μεγάλων θλίψεων πυρωθέντες, τό δοκίμιον ἐπεδείξαντο». «Ὁ σώφρων λογισμός γνωρίζει καί κατά τάς ὥρας τῆς εὐημερίας καί κατά τήν ὥρα τῆς θλίψεως νά τοποθετεῖ ὅριον εἰς τάς ψυχάς μας. Πρός αὐτό μέγας βοηθός εἶναι ἡ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀλλά καί ὁ βίος τῶν ἁγίων ἀνθρώπων. » Ἀφήνοντας τό Μ. Βασίλειο, ἄς ξαναγυρίσουμε στόν ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο γιά νά φτάσουμε καί στά συμπεράσματά μας. Οἱ λόγοι τῆς ποικίλης καί παντοδαπῆς κακώσεως τῶν ἁγίων εἶναι: α) Εἰς τό μετριάζειν καί ταπεινοφρονεῖν. β) Εἰς τό δειχθῆναι τοῦ Θεοῦ τήν ἰσχύν. γ) Πρός ἐξάλειψιν κάθε ὑποψίας περί αὐτῶν. δ) Τό μή νομίζεσθαι τούς ἁγίους ἐπ’ ἐλπίδι τῆς παρούσης ζωῆς τόν Θεόν θεραπεύειν. ε) Ἡ κοινωνία τῶν παθημάτων φέρει παραμυθίαν τοῖς πεπτωκόσι. στ) Τούς περί ἀναστάσεως εἰσάγει λόγους. ζ) Προτρέπουν καί ἡμᾶς πρός τήν ἀρετήν. η) Δεῖ μακαρίζειν ἡμᾶς, οὕς χρή μακαρίζειν. θ) Δοκιμωτέρους ποιεῖ τούς θλιβομένους. ι) Εἴ τινας κηλίδας ἔχομεν, ἐνταῦθα ἀποτιθέμεθα. ια) Ὅσῳ αἱ θλίψεις ἐπιτείνονται, τοσούτῳ αἱ ἀμοιβαί αὐξάνονται. «Οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. η΄,18) τονίζει θριαμβευτικά ὁ θεῖος Παῦλος μετά ἀπό τίς πολυποίκιλες δοκιμασίες πού ἀδιαμαρτύρητα ὑπέμεινε γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί γιά τήν ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου Του εἰς πάντα τά ἔθνη συνοψίζοντας προκαταβολικά ὅλους τούς προαναφερθέντες ἁγίους Πατέρες.

Ἡ προσφορά τοῦ «Ο.Τ.» ἐπί 52 συνεχῆ ἔτη

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ὁ Ὀρθόδοξος Τύπος δέν εἶναι ἄμαθος, δέν εἶναι ἄψητος δοκιμασιῶν, θλίψεων, μεγάλων κινδύνων. Ἡ πεντηκονταετία πού διανύθηκε ἀπέδειξε ὅτι διακονεῖ τό ἔργο τῆς ἁγίας Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας μας. Ἄν μᾶς ἐπιτρέπεται ἐκ τῶν ἔνδον νά διατυπώσουμε προτάσεις πρός ὅλους μας, πού συνδιακονοῦμε σ’ αὐτό τό ἐν Χριστῷ ἔργο, ἴσως πρέπει νά προσέξουμε τά ἑξῆς: 1. Ὁ βίος μας, νά εἶναι βίος μετανοίας καί ὑπομονῆς στίς θλίψεις, γιά νά ἀποκτοῦμε βαθεῖα καρδία, εὐαισθητοποιούμενοι στίς ἐντολές τοῦ Κυρίου μας. 2. Ἡ νηπτική ἐν Χριστῷ ἐργασία, εἶναι συμβατή καί σύμφωνη μέ τήν ἄσκηση ἄκρως ταπεινοῦ φρονήματος. Παράδειγμα ἡ διαθήκη τοῦ ἁγίου Πορφυρίου. Ὁλόκληρη ἀποπνέει τό ταπεινό φρόνημά του καί τήν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη του στό Χριστό, ὅταν βρεθεῖ μπροστά Του, στή Βασιλεία Του. 3. Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. Ἕνας πατέρας πῆγε τό ἄρρωστο παιδί του στούς μαθητές τοῦ Κυρίου. Δέν κατώρθωσαν νά τό θεραπεύσουν. Στήν συνέχεια ἀπευθύνθηκε στόν ἴδιο τόν Κύριο. Ἄν μπορεῖς, κάνε κάτι γιά τό παιδί μου, Τοῦ εἶπε. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου ἦταν: Ἄν ἐσύ μπορεῖς νά πιστεύσεις, εἶναι τά πάντα κατορθωτά στόν πιστεύοντα. Τότε ὁ πατέρας ὁλόθερμα ἀπευθυνόμενος στό Χριστό εἶπε: «Πιστεύω Κύριε, βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ». Διαθέτω τή γενική πίστη σέ Σένα Κύριε, βοήθησέ με γιατί δέν ἔχω προσωπική, ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη σέ Σένα. Τελικά ὁ Κύριος ἔκανε τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παιδιοῦ του. Τέτοια πίστη, ὄχι γενική καί ἀόριστη, ἀλλά προσωπική πρέπει νά ἀποκτήσουμε γιά νά ἔχουμε ἀντοχές, ὑπομονές καί δυνάμεις στήν ἐποχή τῆς δεινῆς κρίσεως καί τῆς κατοχῆς. 4. Νά εὐχηθοῦμε οἱ πάντες πρός ἀλλήλους, νά ἀποκτήσουμε τήν εἰς ἀλλήλους ἀγάπη, παροξυσμόν εἰ δυνατόν ἀγάπης. 5. Μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις. Ὅλες οἱ ἐν Χριστῷ ἀρετές θά πρέπει νά ἀλληλοπεριχωροῦνται μέ τήν ἐν Χριστῷ διάκριση. Μόνο αὐτή καταξιώνει ὅλες τίς ἀρετές καί ἀναπαύει τόν ἄνθρωπο. 6. Στά γραπτά μας ἀλλά καί στίς συζητήσεις μας πάσῃ θυσίᾳ νά φροντίζουμε γιά τό ἀκατάκριτο. 7. Στά γραπτά μας νά γίνουμε θεολογικότεροι, τριαδολογικότεροι, χριστολογικότεροι, φίλοι τῶν Ἁγίων καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. 8. Νά διαλαλήσουμε τό θαῦμα ἅγιος Πορφύριος. Ἀξιώθηκε ἡ γενιά μας νά γνωρίσει ἕνα ἅγιο πού τοῦ ἀποκαλύφθηκε ἡ ἀληθινή καί πλήρης γνώση ὅλων τῶν οὐρανίων, ὅλων τῶν ἐπιγείων καί τῶν καταχθονίων πραγμάτων. Ἄς κλείσουμε τήν ὁμιλία μας αὐτή μέ τήν εὐχή ὁ Ο.Τ. νά κραταιώνεται καί νά ἐνισχύεται μέ τίς πολλές πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις καί τίς εὐχές τοῦ νεοκαταταγέντος ἁγίου Πορφυρίου, ὥστε νά μεταλαμπαδεύει στό πλήρωμα τῶν πιστῶν τήν ἀληθινή τριαδική φιλοθεΐα καί τήν ἔνθερμη φιλανθρωπία».

Ἕνα βιβλίο, ποὺ ἀποτελεῖ ἀπαραίτητο πνευματικὸ ἐφόδιο γιὰ κάθε ἀγωνιζόμενο ὀρθόδοξο χριστιανό, ἔχει τὸν τίτλο: • Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου «Βίος καὶ Λόγοι» - Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς - Χανιὰ 2003. Διαβάζουμε ἕνα σύγχρονο Ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας καὶ χαιρόμαστε τὴν Φιλοκαλία τοῦ 20οῦ αἰώνα. Ἀπὸ τὸ κεφάλαιο «Περὶ τῆς ἀγωγῆς τῶν παιδιῶν» σταχυολογοῦμε πολύτιμες διδαχές: 1. α. «Ἡ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς συλλήψεώς τους. Τὸ ἔμβρυο ἀκούει κι αἰσθάνεται μέσα στὴν κοιλιὰ τῆς μητέρας του». β. «Γι᾽ αὐτὸ πρέπει ἡ μητέρα νὰ προσεύχεται πολὺ κατὰ τὴν περίοδο τῆς κυήσεως καὶ ν᾽ ἀγαπάει τὸ ἔμβρυο, νὰ χαϊδεύει τὴν κοιλιά της, νὰ διαβάζει ψαλμούς, νὰ ψάλλει τροπάρια, νὰ ζεῖ ζωή ἁγία». 2. α. «Ἐκεῖνο ποὺ σώζει καὶ φτιάχνει καλὰ παιδιὰ εἶναι ἡ ζωή τῶν γονέων μέσα στὸ σπίτι. Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ δοθοῦν στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ γίνουν ἅγιοι κοντὰ στὰ παιδιὰ μὲ τὴν πραότητά τους, τὴν ὑπομονή τους, τὴν ἀγάπη τους». β. «Στὴν οἰκογένεια βρίσκεται μεγάλο μέρος ἀπ᾽ τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Γιὰ ν᾽ ἀπαλλαγοῦν τὰ παιδιὰ ἀπὸ διάφορα ἐσωτερικὰ προβλήματα, δὲν εἶναι ἀρκετὲς οἱ συμβουλές, οἱ ἐξαναγκασμοί, ἡ λογικὴ κι οἱ ἀπειλές. Μᾶλλον γίνονται χειρότερα. Ἡ διόρθωση γίνεται μὲ τὸν ἐξαγιασμὸ τῶν γονέων. Γίνετε ἅγιοι καὶ δὲν θὰ ἔχετε κανένα πρόβλημα μὲ τὰ παιδιά σας. Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων ἀπαλλάσσει τὰ παιδιὰ ἀπ᾽ τὰ προβλήματα». 3. α. «Ἕνα ἄλλο πάλι, ποὺ βλάπτει τὰ παιδιά, εἶναι ἡ ὑπερβολικὴ ἀγωνία καὶ τὸ ἄγχος τῶν γονέων». β. «Μητέρες, ποὺ κάθονται πάνω ἀπὸ τὰ παιδιά τους συνεχῶς καὶ τὰ καταπιέζουν, δηλ. τὰ ὑπερπροστατεύουν, ἀπέτυχαν στὸ ἔργο τους. Ἐνῶ πρέπει ν᾽ ἀφήνεις τὸ παιδὶ μόνο του νὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὴν πρόοδό του. Τότε θὰ πετύχεις. Ὅταν κάθεσαι συνεχῶς ἀπὸ πάνω τους, τὰ παιδιὰ ἀντιδροῦν. Ἀποκτοῦν νωθρότητα, μαλθακότητα καὶ συνήθως ἀποτυγχάνουν στὴν ζωή. Εἶναι ἕνα εἶδος ὑπερπροστασίας, ποὺ ἀφήνει ἀνώριμα τὰ παιδιά».

4. «Τὸ παιδὶ θέλει κοντά του ἀνθρώπους θερμῆς προσευχῆς. Ὄχι ν᾽ ἀρκεῖται ἡ μητέρα στὸ αἰσθητὸ χάδι γιὰ τὸ παιδί της, ἀλλὰ νὰ προσφέρει συγχρόνως καὶ τὸ χάδι τῆς προσευχῆς. Τὸ παιδὶ αἰσθάνεται στὸ βάθος τῆς ψυχῆς του τὸ πνευματικὸ χάδι, ποὺ μυστικὰ στέλνει ἡ μητέρα του, καὶ ἕλκεται πρὸς αὐτήν. Νιώ-

θει ἀσφάλεια, σιγουριά, ὅταν ἡ μητέρα μὲ τὴ συνεχῆ, τὴν ἐπίμονη καὶ θερμὴ προσευχή της ἀγκαλιάζει τὸ παιδί της μυστικὰ καὶ τὸ ἐλευθερώνει ἀπ᾽ ὅ,τι τὸ σφίγγει». 5. «Ὅταν τὰ παιδιὰ εἶναι τραυματισμένα καὶ πληγωμένα ἀπὸ κάποιο σοβαρὸ ζήτημα, νὰ μὴ ἐπηρεάζεσθε, ποὺ ἀντιδροῦν καὶ μιλοῦν ἄσχημα. Στὴν πραγματικότητα δὲν τὸ θέλουν, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν ἀλλιῶς στὶς δύσκολες στιγμές. Μετὰ μετανιώνουν. Ἄν ὅμως ἐσεῖς ἐκνευρισθεῖτε καὶ θυμώσετε, γίνεσθε ἕνα μὲ τὸν πονηρὸ καὶ σᾶς παίζει ὅλους». 6. «Ὅταν οἱ γονεῖς εἶναι ἅγιοι καὶ τὸ μεταδώσουν αὐτὸ στὸ παιδὶ καὶ τοῦ δώσουν ἀγωγὴ ἐν Κυρίῳ, τότε τὸ παιδί, ὅ,τι ἐπιδράσεις κακὲς κι ἂν ἔχει ἀπ᾽ τὸ περιβάλλον του, δὲν ἐπηρεάζεται, διότι ἔξω ἀπ᾽ τὴν πόρτα του θὰ βρίσκεται ἡ Σοφία, ὁ Χριστός. Δὲν θὰ κοπιάσει, γιὰ νὰ τὴν ἀποκτήσει. Φαίνεται πολὺ δύσκολο νὰ γίνεις καλός, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα εἶναι πολὺ εὔκολο, ὅταν ἀπὸ μικρὸς ξεκινήσεις μὲ καλὰ βιώματα. Μεγα-

λώνοντας δὲν χρειάζεται κόπος, τὸ ἔχεις μέσα σου τὸ καλό, τὸ ζεῖς. Δὲν κοπιάζεις, τὸ ἔχεις ζήσει, εἶναι περιουσία σου, ποὺ τὴ διατηρεῖς, ἂν προσέξεις, σὲ ὅλη σου τὴ ζωή». 7. «Αὐτὸ ποὺ γίνεται μὲ τοὺς γονεῖς, μπορεῖ νὰ γίνει καὶ μὲ τοὺς ἐκπαιδευτικούς. Μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἁγιοσύνη μπορεῖτε νὰ βοηθήσετε καὶ τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο. Μπορεῖ νὰ τὰ ἐπισκιάσει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ γίνουν καλά». 8. «Τὸ φάρμακο καὶ τὸ μεγάλο μυστικὸ γιὰ τὴν πρόοδο τῶν παιδιῶν εἶναι ἡ ταπείνωση. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ δίδει ἀπόλυτη ἀσφάλεια. Ὁ Θεὸς εἶναι τὸ πᾶν. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ πεῖ ὅτι ἐγὼ εἶμαι τὸ πᾶν. Αὐτὸ ἐνισχύει τὸν ἐγωϊσμό. Ὁ Θεὸς θέλει νὰ ὁδηγοῦμε τὰ παιδιὰ στὴν ταπείνωση. Τίποτα δὲν θὰ κάνομε κι ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιὰ χωρὶς τὴν ταπείνωση. Θέλει προσοχή, ὅταν ἐνθαρρύνετε τὰ παιδιά. Στὸ παιδὶ δὲν πρέπει νὰ λέτε: "Ἐσὺ θὰ τὰ καταφέρεις, ἐσὺ εἶσαι σπουδαῖος, εἶσαι νέος, εἶσαι ἀνδρεῖος εἶσαι τέλειος...". Δὲν ὠφελεῖται ἔτσι τὸ παιδί. Μπορεῖτε ὅμως νὰ τοῦ πεῖτε νὰ κάνει προσευχή. Νὰ τοῦ πεῖτε: "Παιδί μου, τὰ χαρίσματα ποὺ ἔχεις, ὁ Θεὸς σοῦ τὰ ἔδωσε. Προσευχήσου νὰ σοῦ δώσει ὁ Θεὸς δυνάμεις, γιὰ νὰ τὰ καλλιεργήσεις καὶ νὰ πετύχεις. Νὰ σοῦ δώσει ὁ Θεὸς τὴν χάρι του". Τοῦτο δῶ εἶναι τὸ τέλειο. Σ᾽ ὅλα τὰ θέματα νὰ μάθουν τὰ παιδιὰ νὰ ζητοῦν τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ». 9. α.«Τὰ παιδιὰ μὲ τοὺς συνεχεῖς ἐπαίνους δὲν οἰκοδομοῦνται. Γίνονται ἐγωϊστὲς καὶ κενόδοξοι. Θὰ θέλουν σ᾽ ὅλη τους τὴ ζωή νὰ τοὺς ἐπαινοῦν ὅλοι διαρκῶς, ἔστω κι ἂν τοὺς λένε καὶ ψέματα. Δυστυχῶς, σήμερα μάθανε ὅλοι νὰ λένε καὶ ψέματα καὶ τὰ δέχονται οἱ κενόδοξοι, εἶναι τροφή τους. "Πές το κι ἂς εἶναι ψέμα, κι ἂς εἶναι εἰρωνεία", λένε. Ὁ Θεὸς αὐτὸ δὲν τὸ θέλει. Ὁ Θεὸς θέλει τὴν ἀλήθεια. Δυστυχῶς, αὐτὸ δὲν τὸ καταλαβαίνουν ὅλοι καὶ κάνουν τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο». β. «Ἀπὸ τοὺς Πατέρες θὰ μάθουν τὰ παιδιά. Ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων θὰ μάθει στὰ παιδιά μας γιὰ τὴν ἐξομολόγηση, γιὰ τὰ πάθη, γιὰ τὶς κακίες, πῶς νικοῦσαν οἱ Ἅγιοι τὸν κακὸ ἑαυτό τους. Κι ἐμεῖς θὰ εὐχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ ἐγκύψει μέσα τους».

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

τὰ ὁποῖα νὰ ἐκμεταλλευθῆ οἰκονομικῶς. Αἱ πολιτικαὶ ἐξελίξεις δείχνουν ὅτι πρέπει νὰ δράση καὶ ὡς «ἐπιχειρηματίας», ἀκριβῶς, διὰ νὰ στηριχθῆ οἰκονομικῶς καὶ νὰ μὴ ἔχη ἀνάγκην τὸ Κράτος, τοὺς πολιτικοὺς καὶ τὰς ἑκάστοτε κυβερνήσεις. Ἤδη ἡ Ἐκκλησία κτυπᾶτε καὶ ἀπὸ τὴν σημερινὴν Κυβέρνησιν, ἡ ὁποία κατὰ τὰς μεγάλας ἑορτὰς οἱ πολιτικοί της ἐπικαλοῦνται τὸν Θεόν, τὴν Παναγίαν, τὴν Ἁγίαν Τριάδα κ.λπ. Πολλοὶ πιστοί, λαϊκοὶ καὶ ρασοφόροι ὑποστηρίζουν ὅτι διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἡ σημερινὴ κυβέρνησις εἶναι τὸ μικρότερον κακόν. Ἡ πραγματικότης ὅμως εἶναι ἄλλη: «ξηλώνει» ἡ σημερινὴ κυβέρνησις καὶ ἡ ἐπερχομένη σχεδιάζει τὴν γενικὴν ἀνατροπήν. Τὸ ὀρθὸν θὰ ἦτο νὰ φύγη ἡ μία καὶ νὰ μὴ ἔλθη ἡ ἄλλη. Τὰ πράγματα ὅμως ἔχουν μεθοδευθῆ κατὰ τρόπον, ὥστε οἱ πολῖται νὰ «στραφοῦν» κυρίως πρὸς τὸν ΣΥΡΙΖΑ ὡς «ἐναλλακτική» λύσις. Δὲν ἀποκλείεται μία ἀπὸ τά… ἴδια μὲ βάσιν τὴν θέσιν τῆς Χώρας. ΦΟΡΜΗΝ δι᾽ ὅλα τὰ προαναφερόμενα ἔδωσεν ἡ στάσις τοῦ Βουλευτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Εὐαγγέλου Διαμαντοπούλου ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς Καρναβαλικὴν ἐκδήλωσιν διεκωμώδησε τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὴν θείαν Εὐχαριστίαν. Ἡ ἐνέργειά του δὲν ἦτο «τυχαία». Ἦτο βαθύτατα ἰδεολογική. Τοῦτο διεφάνη καὶ ἀπὸ τὴν ἀνακοίνωσίν του. Ἡ στάσις τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας ἦτο χαλαρή. Ἀντέδρασαν ὡρισμένοι Ἀρχιερεῖς. Οἱ ὑπόλοιποι τὸ συνεζήτησαν μεταξύ των. Εἰς τοιαῦτα ζητήματα τὸν λόγον ἔχει ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας. Δὲν συνεκλήθη. Αἱ ἀντιδράσεις ἦσαν μεμονωμέναι. Ἡ πρᾶξις ὅμως εἶναι ἰδεολογική. Καὶ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ συγκεκριμένος βουλευτὴς δὲν ἔχει ἱερὸν καὶ ὅσιον. Διακωμωδεῖ τὴν Πίστιν καὶ τὰ μυστήρια τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἡ ἀντιμετώπισίς του ὑπὸ τοῦ κόμματός του ἦτο «ἀστεία». Τὸ κόμμα του ἀπέφυγε νὰ λάβη θέσιν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων της. Ἐχειρίσθη τὸ θέμα μὲ «μισόλογα» καὶ ἀντιφατικὰς θέσεις. ΑΡΧΗΓΟΣ τοῦ κόμματός του ἠμπορεῖ νὰ ἔχη τὰς καλυτέρας διαθέσεις ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμφανίζεται μὲ ἀνατρεπτικὸν καὶ ἀντιεκκλησιαστικὸν προσωπεῖον, ἀλλὰ διατηρεῖ καλὰς φιλικὰς σχέσεις μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθη νῶν κ. Ἱερώνυμον. Αἱ φιλικαὶ αὐταὶ σχέσεις ἔχουν ὑπνωτίσει τοὺς πάντας εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Λησμονοῦν ὅμως ὅτι ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ δὲν ἀκολουθεῖ τὴν μυστηριακὴν ζωὴν τῆς Ἐκκλησίας καὶ οὔτε λαμβάνει θέσιν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐνῶ εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα καθ᾽ ἅπασαν τὴν ἐπικράτειαν συμφώνως πρὸς τὸ Σύνταγμα τῆς Χώρας. Ἀναγνωρίζει ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τὴν προσ-

φορὰν τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν διευκρινίζει ποῦ; Εἰς τὸ γένος; Εἰς τοὺς ἐθνικοαπελευθερωτικοὺς ἀγῶνας; Εἰς τὴν κοινωνίαν; Εἰς τί; Τὸ «ἐπεισόδιον» μὲ τὸν βουλευτὴν κ. Διαμαντόπουλον πρέπει νὰ ἀφυπνίση τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν. Οἱ Ἀρχιερεῖς ὀφείλουν νὰ παύσουν νὰ ἀσχολοῦνται μὲ τὰ συσσίτια. Κι ἂς ἀσχοληθοῦν μὲ τὸ μέλλον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἡ ὁποία σταδιακῶς ἀποχριστιανοποιεῖται. Δὲν ζητοῦμεν τὴν τοποθέτησιν ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ ἄλλου κόμματος ἐξουσίας. Οὔτε ζητοῦμεν διάλογον τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας μὲ τὴν δεξιὰν ἢ τὴν ἀριστεράν. Ζητοῦμεν ἀπὸ τὴν Διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν θέσεις, αἱ ὁποῖαι θὰ καταστήσουν τὴν Ἐκκλησίαν σεβαστήν, αὐτόνομον, ἀνεξάρτητον ἀπὸ τὸ Κράτος καὶ μὲ τὴν δυνατότητα νὰ ἀναλάβη τὴν καταβολὴν τῆς μισθοδοσίας τοῦ ἱεροῦ κλήρου, τὴν αὐτοχρηματοδότησιν ὅλων τῶν λειτουργικῶν ἀναγκῶν της, εἴτε εἰς κεντρικὸν εἴτε εἰς ἐνοριακὸν ἐπίπεδον κ.λπ. Οἱ πολιτικοὶ θέλουν καλὰς σχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησίαν μόνον διὰ ψηφοθηρικοὺς λόγους. Ἐλάχιστοι εἶναι ἐκεῖνοι (οἱ πολιτικοί), οἱ ὁποῖοι πιστεύουν. Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι χρησιμοποιοῦν τὴν Ἐκκλησίαν ψηφοθηρικῶς. Ὅταν δὲ εὕρουν τὴν εὐκαιρίαν ψηφίζουν ἀντιχριστιανικοὺς νόμους, εἰς τὸ ὄνομα τῆς Εὐρώπης ἢ τοῦ ψευδοπροοδευτισμοῦ. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ δίδει τὴν ἀφορμὴν διὰ ἀλλαγὴν πορείας τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία νὰ ἐμφανίζεται παράκλητος τῶν πολιτικῶν καὶ τῶν κομμάτων. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει τὴν δύναμιν. Ἐὰν οἱ πολιτικοὶ ἐπιθυμοῦν τὴν ὁριστικὴν ρῆξιν, τὸ ὁριστικὸν διαχωρισμὸν Κράτους – Ἐκκλησίας, ἂς τὸ πράξουν. Εἰς τὰς λιτανείας καὶ εἰς τὰς πανηγύρεις τῶν Ἱερῶν Ναῶν δὲν θὰ ἔχουν οὐδεμίαν συμμετοχήν. Ἡ Ἐκκλη-

σία ἔχει τὴν δύναμιν. Ἀρκεῖ πολλοὶ Ἀρχιερεῖς νὰ ἀντιληφθοῦν τὸν ρόλον των καὶ νὰ δράσουν ὡς πραγματικοὶ Ἀρχιερεῖς. • Ὀλίγα 24ωρα μετὰ τὰς προκλήσεις τοῦ βουλευτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Εὐαγγέλου Διαμαντοπούλου, ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, εὑρισκόμενος εἰς τὴν Ἑλλάδα διὰ τὴν ἀνάληψιν ὑπὸ τῆς Χώρας τῆς Προεδρίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως συνηντήθη μετὰ τοῦ Προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Μετὰ τὴν συνάντησιν ἐπληροφορήθημεν τὴν ἀντζένταν τοῦ Προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλὰ οὐδὲν ἠκούσαμεν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου διὰ τὰ ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, τὴν ἀντιεκκλησιαστικὴν – ἀντιμυστηριακὴν πολιτικὴν κάποιων στελεχῶν καὶ βουλευτῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, διὰ τὴν ὑπερφορολόγησιν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὰς ἀπειλὰς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἐναντίον τῆς ἐναπομεινάσης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας κ.λπ. Οὐδὲν ὅμως ἠκούσαμεν καὶ διὰ τὴν ἐπερχομένην Συνταγματικὴν πλήρη ἰσοπέδωσιν (ἤδη ἔχει ἀρχίσει ἀπὸ τὰς τελευταίας κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδος, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς σημερινῆς) τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (ἐπὶ τῆς παντοδυναμίας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ) καὶ τὴν ἐξίσωσίν της μὲ ἄλλας θρησκείας, θρησκευτικὰ – φιλοσοφικὰ ἐργαστήρια, παραθρησκείας καὶ αἱρέσεις. Ἄλαλος δυστυχῶς ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Ἴσως, διότι οἱ στόχοι τοῦ προέδρου τοῦ ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτουν μὲ τοὺς στόχους τῆς Οἰκουμενιστικῆς κινήσεως, ἡ ὁποία ὑπηρετεῖ τὴν Πανθρησκείαν, εἰς τὴν ὁποίαν ὅλοι θὰ εἴμεθα τέκνα τοῦ ἰδίου Θεοῦ καὶ ὅλαι αἱ «Ἐκκλησίαι» θὰ εἶναι σώζουσαι καὶ ἰσότιμοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Γ.Ζ.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

ἀναλάβη τὶς εὐθύνες του ἔναντι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπὶ δὲ τούτοις διατελοῦμεν Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀδελφὸς † Ὁ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ»

ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΣΜΟΝ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ κ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΖΗΤΗΣΕΝ Ο ΣΕΒ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ…

νοὶ ἄναπταν ἔμπροσθεν εἰς τὰ ἐργαστήρια καὶ οἰκίας των πυρκαϊάς, τὰς ὁποίας ἐπήδων καὶ διεπέρνουν ἐπάνωθεν ἡ Σύνοδος αὕτη τοὺς μὲν Κληρικούς, ὅπου πράξουν τὸ τοιοῦτον εἰς τὸ ἑξῆς, καθαιρεῖ, τοὺς δὲ λαϊκοὺς ἀφορίζει (ἔνθ. ἀνωτ.). Ἑπομένως ἄνευ περιστροφῶν, παρεκβάσεων, δικαιολογιῶν κ.λπ., μάλιστα δὲ ἄνευ ἀναβολῆς, Σᾶς παρακαλοῦμεν, ὅπως –ἐφαρμόζοντες τὶς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 4 ἐδάφ. θ´ τοῦ Νόμου 590/1977– ἐπιβάλετε ἀμέσως τὴν ποινὴν τοῦ ἀφορισμοῦ στὸν ὑβριστὴ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως. Ὑποβάλλομεν δημοσίως τὸ αἴτημά μας, ὥστε ἕκαστος ἐξ ἡμῶν νὰ

Ὁ Σεβ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος μὲ ἐπιστολὴν πρὸς τὸν Πρόεδρον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Ἀλέξιον Τσίπραν τὸν καλεῖ: α) νὰ λάβη θέσιν διὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ βουλευτοῦ νὰ χλευάση τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ β) νὰ λάβη μέτρα ἐναντίον του. Διερωτᾶται δέ, ἐὰν ὁ χλευασμὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἐπίσημος «γραμμὴ» τοῦ ΣΥΡΙΖΑ.

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

«ΕΚΡΗΞΙΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

χης εἶναι πρῶτος μεταξὺ ἴσων. Ἐὰν δηλαδὴ ἡ ψῆφος του ἔχει εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν τὴν ἰδίαν ἰσχὺν μὲ τοῦ τελευταίου Ἐπισκόπου ἢ εἶναι κάτι τὸ ξεχωριστόν. Πιστεύομεν δὲ πὼς ὁλόκληρος ἡ ἀνάλυσίς του διὰ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας, ἡ ὁποία θίγει τὴν ἀναφορὰν περὶ τοῦ Πρωτείου τοῦ «Πρώτου» (Οἰκ. Πατριάρχης), καὶ δὲν ἀναγνωρίζει ἡ Ρωσικὴ Ἱεραρχία, εἶναι «ἀπολογητικὴ» διὰ τὰ τεκταινόμενα εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους. Διαβλέπει ὅτι ὑπάρχουν μεγάλαι ἐντάσεις ὡς πρὸς τὰς ἀποφάσεις τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων καὶ προσπαθεῖ νὰ καθησυχάση ὅσους διαφωνοῦμεν μέ τοὺς Ὀρθοδόξους Ἀντιπροσώπους εἰς τὸν Διάλογον μετὰ τῶν Παπικῶν. Οἱ συντάκται καὶ οἱ χιλιάδες ὑπογράψαντες τὴν «Ὁμολογίαν Πίστεως» ἀπέδειξαν ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους προδίδεται ἡ Πίστις. Ὀρθόδοξοι δὲ Χριστιανοί, ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς προδοσίας τῆς Πίστεως, ἔχουν ἀρχίσει καὶ αὐτονομοῦνται. Προηγουμένως ὅμως ζητοῦν τὴν ἀκοινωνησίαν ἢ τὴν διακοπὴν τῆς «Φήμης» τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων. Ὁ Σεβ. Μεσσηνίας ἔχει διαπιστώσει ὅλας αὐτάς τὰς «παρενεργείας» ὡς ἀπαραδέκτους ἀπὸ πλευρᾶς Ἐκκλησιαστικῆς. Τοῦτο σημαίνει ὅτι ἔχει ἀντιληφθῆ τὰς ἀντιδράσεις τὰς ὁποίας προκαλοῦν οἱ Θεολογικοὶ Διάλογοι. Ἐνδεικτικόν τῆς ἀντιλήψεώς του αὐτῆς εἶναι ὅτι «ἐπιτίθεται» ἐναντίον τῶν συντακτῶν τῆς Ὁμολογίας Πίστεως λέγων: «Οἱ ἔνθερμοι συντάκτες τῆς "Ὁμολογίας Πίστεως" δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ δροῦν ὡς αὐτονομημένα ἄτομα ἢ ἐκκλησιαστικὲς μονάδες, μάλιστα ἐν ὀνόματι "Λαοῦ τοῦ Θεοῦ" ἐρήμην τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ βάσει κριτηρίων τῆς λεγομένης λαϊκῆς τους ἔκφρασης "ἐνσυνειδήτως" ἢ ἀσυν ειδήτως ἢ τῆς ἀποκλειστικότητας μίας ἀόρατης αὐθεντίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους ὅτι ἐκφράζουν τὴν «Ἐκκλησιαστικὴ Συνείδηση». Ἀπὸ τὴν ἱστορία ἔχουμε διδαχθεῖ ὅτι ἐὰν μὲν προέχει ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα, τότε ἡ ὀργάνωση καὶ ἡ συνείδηση λειτουργοῦν μόνο πρὸς οἰκοδομή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας». Λησμονεῖ ὅμως ὅτι ἡ «Ὁμολογία Πίστεως» συνετάχθη ἀπὸ Πανεπιστημιακοὺς Ρασοφόρους, Καθηγητάς Πανεπιστημίου, Ἱερομονάχους καὶ Καθηγουμένους Ἱερῶν Μονῶν, (οἱ ὁποῖοι ἦσαν καὶ ἕτοιμοι νὰ διακόψουν τὸ μνημόσυνον τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων, ὡς καὶ ὑπεγράφη ἀπὸ Σεβ. Μητροπολίτας, Ἁγιορείτας μοναχούς, Θεολόγους καὶ χιλιάδας λαοῦ (ἰατρούς, στρατιωτικοὺς κλπ). Λησμονεῖ, ἐπίσης ὅτι ἡ ὁμολογία πίστεως προεκάλεσε πανικὸν εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἀποδεικνύει τὴν προδοσίαν τῆς Πίστεως εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους ὑπὸ τοῦ Φαναρίου. Λησμονεῖ ἀκόμη ὅτι τὸ Φανάριον ἤσκησεν ἀνοικτὴν τρομοκρατίαν εἰς βάρος Σεβ. Μητροπολιτῶν καὶ Καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν, ἐπειδὴ συνετάχθησαν μὲ τὴν ὁμολογίαν πίστεως διὰ τῆς ὑπογραφῆς των. Λησμονεῖ ὅτι οἱ Θεολόγοι καὶ Πανεπιστημιακοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὴν προδοτικὴν γραμμὴν τοῦ Φαναρίου εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας, τίθενται εἰς τὸ «Πῦρ τὸ ἐξώτερον». Ἐὰν ἀπειλεῖται ἡ ἑνότης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ, αὕτη ἀπειλεῖται ἀπὸ τὰς ἀποφάσεις τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων καὶ τὴν ὁρολογίαν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καὶ πολλῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων ὅτι τὸ Φῶς καὶ ἡ Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐξισώνεται μὲ τὸ σκότος τῶν αἱρέσεων τῶν προερχομένων ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος ἠμπορεῖ νὰ λέγη ὅτι εἰς τοὺς Θεολογικοὺς Διαλόγους δὲν προδίδεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀλλὰ οὐδεὶς ἠμπορεῖ νὰ τὸν πιστεύση, διότι ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ Οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς τόσον τοῦ Φαναρίου ὅσον καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, («μεταπατερικοὶ καὶ μὴ») δι᾽ ἄλλα προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν. Διά αὐτὰ «τὰ ἄλλα» ὑπάρχουν δυναμικαὶ ἀντιδράσεις εἰς ὁλόκληρον τὴν Ἑλλάδα ὑπὸ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, τοῦ ἐντίμου κλήρου, Σεβ. Μητροπολιτῶν, Καθηγουμένων Ἱερῶν Μονῶν καὶ συνάξεων λαϊκῶν, μοναχῶν, κληρικῶν, ἱερομονάχων κλπ.

Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι τὸ κείμενον τοῦ Σεβ. Μεσσηνίας θὰ προκαλέση ἀντιδράσεις ὑπὸ τῶν «ἀνθενωτικῶν». Ἐλπίζομεν καὶ προσευχόμεθα ὁ Σεβ. Μητροπολίτης νὰ ἀποδεχθῆ τὸν τυχὸν διάλογον διὰ τῶν στηλῶν τοῦ «Ο.Τ.» καὶ νὰ ἀποδεχθῆ τὴν καλόπιστον κριτικήν. Ἄλλωστε δὲν ἀγωνιζόμεθα διὰ ἴδιον συμφέρον, ἀλλὰ διὰ τὸ ἀναλλοίωτον τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τὸ ἀναλλοίωτον τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος. Τὸ ἄρθρον τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας Τὸ πλῆρες κείμενον τοῦ Σεβ. Μητροπολιτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου εἰς τὴν «Ρομφαίαν» ὀλίγα 24ωρα μετὰ τὴν διακήρυξιν τῆς Ρωσικῆς Ἱεραρχίας ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Ι.Τὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας (814 Ὀκτωβρίου 2007), ὅπως καὶ τὰ τρία προηγούμενα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν (Μόναχο 1982, Βari 1987, Νέο Βάλαμο 1988), ἀποτελοῦν: α) Κείμενα «σύγκλισης» (convergences), μὲ τὰ ὁποῖα ἐγκαταλείπεται κάθε παλαιὰ μέθοδος στείρας καὶ συγκριτικῆς ἀντιπαράθεσης θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων ἢ ὁποιαδήποτε ἄλλη πολεμικὴ ἀπολογητικοῦ τύπου. Εἶναι Κείμενα στὰ ὁποῖα ἀποτυπώνεται ἡ κοινὴ παράδοση τῆς πρώτης Ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τῆς περιόδου πρὶν τὸ σχίσμα μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης (1054), καὶ περιλαμβάνουν τὰ θεολογικὰ ἐκεῖνα σημεῖα (συμφωνίας καὶ ἀσυμφωνίας), ὡς συμπεράσματα τῶν γενομένων Θεολογικῶν συζητήσεων, ἀντιπαραθέσεων καὶ συμφωνιῶν, μεταξὺ τῶν κληρικῶν καὶ λαϊκῶν θεολόγων, ὡς ἀντιπροσώπων τῶν ἀντιστοίχων Ἐκκλησιῶν.

Δέν εἶναι ὁμολογίαι πίστεως

Τὰ συγκεκριμένα Κείμενα δὲν εἶναι ὁμολογίες πίστεως, ἀλλά μία προσπάθεια ἀποτύπωσης τῆς κοινῆς Θεολογικῆς παράδοσης τῆς Ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας, χωρὶς αὐτὸ νὰ συνεπάγεται ὅτι ἀποτελοῦν καὶ τὴν ἐπαρκῆ ἢ καὶ τὴν ἀποκλειστικὴ βάση γιὰ ὁποιαδήποτε μορφὴ ἐκκλησιαστικῆς ἀποκατάστασης τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἀπαιτεῖ καὶ ἄλλες προϋποθέσεις. Τὰ Κείμενα αὐτὰ δὲν ἐκφράζουν πάντοτε τὴν ὁμοφωνία (consensus), ἀφοῦ εἶναι δυνατὸν νὰ ἀποτυπώνουν ἀκόμη καὶ τὶς ὑφιστάμενες ἢ τὶς διακριβούμενες ἀποκλίσεις καὶ ἔτσι νὰ ὑποδηλώνουν καὶ τὴν ἔλλειψη μιᾶς πλήρους συμφωνίας μεταξὺ τῶν δύο διαλεγομένων Ἐκκλησιῶν. Τέλος δὲν πρέπει νὰ μᾶς διαφεύγει ὅτι ἀποτελοῦν ἐπιμέρους τμήματα ἢ μέρη μιᾶς εὐρύτερης διαδικασίας ἀποδοχῆς (reception), ἀφοῦ πρέπει νὰ ἐλεγχθοῦν, νὰ ἀξιολογηθοῦν καὶ νὰ ἐφαρμοστοῦν ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικό πλήρωμα, τὸ «consensus fideliurn», νὰ περάσουν δηλαδὴ μέσα ἀπὸ τὸ Θεολογικὸ προβληματισμὸ καὶ τὴν δοκιμασία ὁλοκλήρου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, ὡς εὐχαριστιακῆς κοινότητας, ὅπου τὰ Κείμενα θὰ ἀποδεσμευτοῦν ἀπὸ τὸν «μονόλογο» τῶν Θεολογικῶν Ἐπιτροπῶν.

Ἡ ἀνάλυσις τῆς Ραβέννας

Αὐτὸ ὅμως εἶναι τὸ ἑπόμενο καὶ τὸ σημαντικότερο στάδιο τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου. ΙΙ. Τὸ συγκεκριμένο λοιπὸν Κείμενο τῆς Ραβέννας φέρει τὸν τίτλο «Ἐκκλησιολογία καὶ κανονικαὶ συνέπειαι τῆς μυστηριακῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκκλησιαστικὴ Κοινωνία, Συνοδικότης καὶ Ἐξουσία». Ἡ σύνταξή του ἔγινε σὲ μία πρώτη μορφή, στὴ Μόσχα (1990) καὶ στὴ συνέχεια τὸ ἐπεξεργάστηκε ἡ Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ρώμης (2005), ἡ δὲ τελικὴ του μορφὴ διαμορφώθηκε σὲ δύο συνεδριάσεις τῆς Ὁλομελείας (Βελιγράδι -2006 καὶ Ραβέννα - 2007). Τὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας ἀποτελεῖ τὴν συνέχεια τῶν προηγούμενων τριῶν ἐκκλησιολογικῶν Κειμένων, καὶ ὄχι ἕνα Κείμενο θεολογικὰ ἀνεξάρτητο καὶ αὐτόνομο. Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ μία πρώτη Θεολογικὴ προσέγγιση τῶν τελευταίων παραγράφων τοῦ Κειμένου τοῦ Νέου Βαλάμου (1988), στὶς ὁποῖες ἐπισημαίνεται ἀφενός, ὅτι τὸ πρωτεῖο τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης ἀναγνωρίζεται ὡς μία σοβαρὴ διαφορὰ μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν καὶ ἀφετέρου, ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἀποτελέσει τὸ μελλοντικὸ θέμα πρὸς συζήτηση καὶ μάλιστα ὑπὸ τήν προϋπόθεση τῆς ἀρχῆς τῆς «ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας». Συγκεκριμένα στὸ Κείμενο τοῦ Νέου Βαλάμου ὑποδεικνύεται ὡς βασικὴ κανονικὴ ἀρχὴ ἐφαρμογῆς

Ἄρχων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ὁ κ. Δ. Μελισσανίδης

Συμφώνως πρὸς τὴν οἰκονομικὴν καὶ πολιτικὴν ἐφημερίδα «Κέρδος» τῆς 7ης Ἰανουαρίου:

«Σὲ “Ἄρχοντα Κουροπαλάτη τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας” χειροθετήθηκε ὁ ἐπιχειρηματίας κ. Δημήτριος Μελισσανίδης.

ΑΓΓΕΛΙΑ

Ἐνοικιάζεται διαμέρισμα 68 τ.μ. στήν Ἄνω Κηφισιά. Κοινόχρηστα δέν ὑπάρχουν. Πληροφορίες 210-8013956. Προτιμῶν ται χριστιανικές οἰκογένειες.

Ἡ χειροθεσία τοῦ νέου Ἄρχοντα ἔγινε ἀπὸ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ἀμέσως μετὰ τὴν θεία Λειτουργία τῶν Θεοφανίων καὶ τὸν Μεγάλο Ἁγιασμὸ στὸν Πατριαρχικὸ Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στὸ Φανάρι. Ὁ νέος Ἄρχων τιμήθηκε γιὰ τὴν "εἰλικρινῆ ἀφοσίωσή του στὴν Μητέρα Ἐκκλησία, καὶ γιὰ τὴν προθυμία του στὴ διακονία καὶ τὴν προσφορά του στὰ εὐσεβῆ καὶ εὐγενῆ τέκνα τοῦ μαρτυρικοῦ Πόντου", εἶπε ὁ Πατριάρχης στὴν ὁμιλία του καὶ ἀναφέρθηκε στὶς εὐρύτερες κοινωφελεῖς πρωτοβουλίες τοῦ κ. Μελισσανίδη».

καὶ λειτουργίας τοῦ «πρωτείου» στὴν Ἐκκλησία ἡ κανονικὴ παράδοση τοῦ 34ου Ἀποστολικοῦ Κανόνα, σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖον ὁ πρῶτος τῶν ἐπισκόπων κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἀποφασίζει, παρὰ μόνο μὲ τὴ συναίνεση τῶν ἄλλων ἐπισκόπων, ἀλλά καὶ αὐτοὶ δὲν μποροῦν νὰ λάβουν ἀποφάσεις χωρὶς τὴν συναίνεση τοῦ πρώτου τῆς συγκεκριμένης τοπικῆς Ἐκκλησίας (§§ 53 κ´ 55). Μὲ βάση λοιπὸν αὐτὲς τὶς ἐκκλησιολογικές προϋποθέσεις τὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας προβληματίζεται μὲ τὴν ἔννοια τῆς «ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας», τῆς «συνοδικότητος» καὶ τῆς «αὐθεντίας» (§ 2), ἀλλά καὶ τοῦ τρόπου μὲ τὸν ὁποῖον φανερώνεται, μέσα ἀπὸ τὶς θεσμικὲς ἐκκλησιαστικὲς δομές, τὸ μυστήριο τῆς « ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας», ὅπως αὐτὴ πραγματώνεται σὲ κάθε τοπικὴ Ἐκκλησία ἀλλά καὶ στὴν κοινωνία «πασῶν τῶν τοπικῶν Ἐκκλησιῶν» (§ 3).

Ἡ ἔννοια τῆς καθολικότητος

Στὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ προλογικὰ πρέπει νὰ ἀναφέρουμε, ὅτι ὁ ὅρος «ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία» εἶναι «σημαντικὸς» γιατί ἀποτελεῖ δομικὸ στοιχεῖο γιὰ τὴν ἔννοια καὶ τὸ περιεχόμενο τοῦ ὅρου «Ἐκκλησία» (πρβλ. § 33). Προσδιορίζεται μ᾽ αὐτὸν τὸν ὅρο ἡ ἔννοια τῆς «Καθολικότητας», ὡς ἡ ἔκφραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καὶ ἑνότητας στὴν πίστη, στὴν εὐχαριστία καὶ στὴ διακονία, καὶ περιγράφεται ὁ τρόπος «κοινωνίας» καὶ σχέσης κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας μὲ τὶς λοιπὲς τοπικὲς Ἐκκλησίες ἀλλά καὶ μὲ τὴ Μία καὶ Ἀδιαίρετη Ἐκκλησία (§ 11). Μὲ βάση λοιπὸν τὶς παροῦσες εἰσαγωγικὲς ἀναφορὲς μὲ τὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας: α) Δίδεται ὁ ὁρισμός τῆς «συνοδικότητας», ὡς σύναξης ἐπισκόπων ἀσκούντων ἰδιαίτερη εὐθύνη καὶ ἐπισημαίνεται ἡ ὑφιστάμενη «τάξις» μεταξὺ τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν, χωρὶς νὰ ὑπονοεῖται κάποια ἀνισότητα μεταξύ τους (§ 5), ἐνῶ συγχρόνως περιγράφεται τὸ καθῆκον τῶν ἐπισκόπων (§ 8) καὶ τὸ ἔργο τῶν συνόδων, ὡς τοῦ κυρίου μέσου πραγμάτωσης τῆς κοινωνίας μεταξὺ τῶν ἐπισκόπων (πρβλ. Νέο Βάλαμο 52, Μονάχου ΙΙΙ, 4) (§ 9). Τὸ ἔργο αὐτὸ τῶν συνόδων ἀσκεῖται σὲ τρία ἐπίπεδα ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας καὶ συγκεκριμένα «ἐπὶ τοῦ ἐπιπέδου τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, τῆς πεπιστευμένης εἰς ἕνα ἐπίσκοπον, τοῦ ἐπαρχιακοῦ ἐπιπέδου ἑνός συνόλου τοπικῶν Ἐκκλησιῶν μετὰ τῶν ἐπισκόπων τους, οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν τὸν «πρῶτον» μεταξύ τους (34ος Ἀποστολικὸς Κανών), καὶ ἐπὶ τοῦ ἐπιπέδου τῆς ἀνὰ τὴν οἰκουμένην (universal) Ἐκκλησίας, ὅπου ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἶναι πρῶτοι εἰς τὰς διαφόρους ἐπαρχίας ἀπὸ κοινοῦ μεθ᾽ ὅλων τῶν ἐπισκόπων, συνεργάζονται εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ εἰς τὸ σύνολον τῆς Ἐκκλησίας. Ἐπὶ τὸ τελευταῖον τοῦτον, ὀφείλουν νὰ γνωρίζουν οἱ «πρῶτοι» ποιὸς εἶναι ὁ «πρῶτος» μεταξὺ αὐτῶν» (§ 10).

Πῶς ἀσκεῖται ἡ «αὐθεντία»

β) Καθορίζεται τὸ περιεχόμενο τοῦ ὅρου «αὐθεντία» στὴν Ἐκκλησία, ὡς χάρισμα διακονίας, τὸ ὁποῖο λαμβάνεται μὲ τὴ χειροτονία. Τὸ συγκεκριμένο χάρισμα δὲν ἀποτελεῖ ἰδιωτικὸ ἢ ἀτομικὸ κτῆμα, ἀσκεῖται ἐντὸς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας καὶ γιὰ λογαριασμὸ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας, καὶ μάλιστα σὲ μία διαλεκτικὴ συμμετοχῆς καὶ ἀσκήσεως, ἡ ὁποία περιγράφεται ὡς σχέση μεταξὺ «τοῦ ἐπισκόπου ὄντος ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ τῆς Ἐκκλησίας οὔσης ἐν τῷ ἐπισκόπῳ (πρβλ. Ἁγ. Κυπριανοῦ, Ἐπιστολὴ 66, 8)» (§ 13). Ἡ ἔκφραση αὐτὴ τῆς «αὐθεντίας» ἐπιτελεῖται «ἄνευ σωματικοῦ ἢ ἠθικοῦ ἐξαναγκασμοῦ», διασφαλίζεται «μέσῳ τῆς ἐλευθέρας συναινέσεως καὶ αὐτοβούλου συνεργασίας» καὶ ἐκφράζεται «ὡς ὑπακοὴ πρὸς τὴν αὐθεντίαν τῆς Ἐκκλησίας» (§ 14). Ἡ ἄσκηση τέλος τῆς «αὐθεντίας» ἀσκεῖται μὲ βάση τοὺς κανόνες καὶ τὰ διατάγματα τῆς Ἐκκλησίας (§ 16). γ) Ἀπαντῶνται δύο βασικὰ ἐκκλησιολογικά ἐρωτήματα: Μὲ ποιὸ τρόπο οἱ Θεσμικὲς δομὲς τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζουν κατὰ τρόπο ὁρατό καὶ διακονοῦν τὸ μυστήριο τῆς κοινωνίας, καὶ πῶς οἱ κανονικὲς δομὲς τῶν Ἐκκλησιῶν ἐκφράζουν τὴν «ἐν τῇ πίστει καὶ ἐν τοῖς μυστηρίοις» κοινωνίαν. Κύριος σκοπὸς τῆς ἑνότητας αὐτῆς καὶ κοινωνίας εἶναι κυρίως νὰ περιγραφοῦν τὰ τρία ἐπίπεδα ἔκφρασης τῆς «συνοδικότητας» καὶ τῆς «αὐθεντίας», δηλ. «τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας περὶ τὸν ἐπίσκοπόν της, αὐτό τῆς ἐπαρχίας, ἡ ὁποία περιλαμβάνει περισσοτέρας γειτνιαζούσας τοπικάς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτὸ ὁλόκληρον τῆς οἰκουμένης, ἡ ὁποία περιλαμβάνει ὅλας τὰς τοπικάς Ἐκκλησίας» (§ 17). Ἡ τριμερὴς αὐτὴ ἔκφραση τῆς ἑνότητας, στὰ πλαίσια λειτουργίας τῆς συνοδικότητας, εἶναι ἡ πλέον οὐσιαστική, γιατί μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ περιγράφεται κυρίως ὁ ρόλος τοῦ «πρώτου» σὲ κάθε ἐπίπεδο συνοδικότητας.

Ἐν τῷ Βαπτίσματι

Ἔτσι, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει ὅπου ὑπάρχει κοινότης συνηγμένη ἐν τῇ Εὐχαριστίᾳ, προεξάρχοντος, εἴτε ἀμέσως εἴτε μέσῳ τῶν πρεσβύτερων, τοῦ ἐπισκόπου νομίμως χειροτονηθέντος ἐν τῇ ἀποστολικῇ διαδοχῇ, διδάσκοντος τὴν πίστιν τὴν παραληφθεῖσαν παρὰ τῶν Ἀποστόλων, ἐν κοινωνίᾳ μετὰ τῶν λοιπῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν Ἐκκλησιῶν των. Καρπὸς τῆς Εὐχαριστίας ταύτης

καὶ τῆς διακονίας εἶναι ἡ σύναξις πάντων ὅσοι ἔχουν λάβει Πνεῦμα Χριστοῦ ἐν τῷ Βαπτίσματι εἰς μίαν αὐθεντικὴν κοινωνίαν πίστεως, προσευχῆς, ἀποστολῆς, ἀδελφικῆς ἀγάπης καὶ ἀλληλο-βοηθείας. Ἡ κοινωνία αὐτὴ εἶναι τὸ πλαίσιο ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἀσκεῖται πᾶσα ἐκκλησιαστικὴ αὐθεντία. Ἡ κοινωνία ἀποτελεῖ τὸ κριτήριον διὰ τὴν ἄσκησιν ταύτης. (§ 18). Ἐπιπλέον κάθε τοπικὴ Ἐκκλησία «παρουσιάζεται ἤδη συνοδικὴ εἰς τὴν δομήν της», στὴν ὁποίαν «περιλαμβάνει ἐπίσης ὅλα τὰ μέλη τῆς κοινότητας ἐν τῇ ὑπακοῇ πρὸς τὸν ἐπίσκοπον, ὅστις εἶναι ὁ πρῶτος καὶ ἡ κεφαλὴ τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας» (§ 20), ἐνῶ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἐπισκόπου κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας συγκλίνουν ὅλα τὰ χαρίσματα καὶ οἱ διακονίες ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, χωρὶς αὐτὸ νὰ συνεπάγεται ἀδρανοποίηση, παραμέληση, ὑποκατάσταση ἢ κυριαρχία ὑφ' οἱουδήποτε εἰς βάρος οἱουδήποτε ἑτέρου, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἐπίσκοπος εἶναι ὑπηρέτης τῆς κοινωνίας τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἐνῶ προσδιορίζονται καὶ τὰ ὅρια «τῆς αὐθεντίας ἑνός ἑκάστου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» (*21). δ) Ἐπισημαίνονται ὅτι «αὐθεντία» τοῦ «πρώτου» μπορεῖ νὰ ὁριστεῖ ὡς κοινωνία ἀγάπης καὶ διακονίας καὶ ὄχι ὡς κάποια ἄλλη μορφὴ ἔκφρασης κάποιας κοσμικῆς ἰσχύος καὶ ἐξουσίας, ἐνῶ ἡ σημασία τοῦ λειτουργήματός του καὶ ἡ ἐφαρμογὴ του καθορίζονται μὲ βάση, ὅσα ἀναφέρει ὁ 34ος Ἀποστολικὸς Κανόνας.

Οἱ δύο «Πρῶτοι»

Ὁ «πρῶτος» δηλαδὴ εἶναι μέρος μιᾶς συγκεκριμένης ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας καὶ δὲν εἶναι αὐτο-οριζόμενος. Ἡ κοινωνία τῶν ἐπισκόπων μεταξύ τους ἐπιβεβαιώνει καὶ διασφαλίζει τὴν ἑνότητα καὶ καθολικότητα τῶν Ἐκκλησιῶν (§ 27). Ὁ κάθε Πατριάρχης ὀφείλει νὰ βρίσκεται σὲ πλήρη καὶ ἀδιάκοπη κοινωνία πίστης καὶ ἀγάπης μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους πατριάρχες. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ κοινωνία τῶν πατριαρχῶν, ὡς «πρώτων» μὲ τοὺς ἄλλους «πρώτους», ἔχει ὡς συνέπεια νὰ ἀποκλείει κάθε ἔννοια κυριαρχικοῦ, καταπιεστικοῦ καὶ ἐξουσιαστικοῦ περιεχομένου τοῦ λειτουργήματος ἑνός «πρώτου» σὲ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους «ὁμοταγεῖς» πρώτους τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας. Ὁ «πρῶτος» δρᾶ ἐν κοινωνίᾳ ἀγάπης μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους «πρώτους», τοὺς προκαθημένους τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ὡς primus inter paxes. Ἡ παροῦσα ἐκκλησιολογικὴ ἀρχὴ εἶναι πολὺ σημαντικὴ ὅσον ἀφορᾶ στὸν ἐπίσκοπο τῆς Ρώμης, ὁ ὁποῖος ἄν καὶ ἀναγνωρίζεται ὡς «πρῶτος» στὴν τάξη καὶ τὴν τιμή, ὡς primus inter pares μεταξὺ τῶν πέντε πατριαρχῶν, ἐν τούτοις τὸ πρωτεῖο αὐτὸ δὲν ἰσχύει καὶ γιὰ τὸ σύνολο τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας οὔτε σὲ σχέση πρὸς τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία («Παγκόσμια Ἐκκλησία») (πρβλ. §§ 40-44). Ἡ ἐκκλησιολογική αὐτὴ θέση, κοινὰ ἀποδεκτὴ καὶ ἀπὸ τὰ δυὸ διαλεγόμενα μέρη, ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὴν κοινὴ ἱστορικὸ-κανονικὴ καὶ λειτουργική παράδοση τῆς Ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας, τῆς πρώτης Χιλιετίας. ε) Ἐμπεριέχονται τὰ τῆς λειτουργίας τῆς «συνοδικότητας», ὡς μέσον ἔκφρασης τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος καὶ κοινωνίας. Καμία περιφερειακὴ σύνοδος δὲν ἔχει αὐθεντία σὲ ἄλλες ἐκκλησιαστικὲς περιφέρειες. (§ 27). Ὁ θεσμὸς τῶν ἐπαρχιακῶν καὶ τῶν πατριαρχικῶν συνόδων (§ 28) καὶ τὸ ἰδιαίτερο σχῆμα τῶν τοπικῶν «Ἐπισκοπικῶν Συνελεύσεων» (Conference Episcopale), οἱ ὁποῖες ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως δὲν θεωροῦνται ἁπλὲς διοικητικὲς ὑποδιαιρέσεις ἢ δομές, εἶναι μορφὴ ἔκφρασης τῆς «κοινωνίας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ» (§ 29). Τέλος στ) Προσδιορίζονται οἱ ὅροι καὶ οἱ προϋποθέσεις χαρακτηρισμοῦ (§ 38), σημασίας (§ 35, β) καὶ ἀναγνώρισης τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων (§ 37), οἱ ὁποῖες θεωροῦνται ὡς ἕνα ἔκτακτο γεγονὸς («καιρὸς») στὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας (§ 39).

Δέν ὑπονομεύεται ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία

ΙΙΙ. Στοιχεῖα τοῦ Κειμένου τῆς Ραβέννας, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἐπισημανθοῦν εἶναι: α) Ἡ περιγραφὴ τοῦ περιεχομένου τῆς «καθολικότητας τῆς Ἐκκλησίας» καὶ ἡ σχέση αὐτῆς πρὸς τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν τοπικότητα τῶν Ἐκκλησιῶν. (πρβλ. §§ 11, 22, 23, 26, 27, 31, 32, 33, 35). β) Ὁ καθορισμὸς καὶ ἡ διευκρίνιση, ὅτι μὲ τοὺς ὅρους «Ἐκκλησία», «ἡ ἀνὰ τόν κόσμο Ἐκκλησία», «ἡ ἀδιαίρετος Ἐκκλησία» καὶ «τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ» δὲν ὑπονομεύεται ἀπὸ τὴ Μικτὴ Θεολογικὴ Ἐπιτροπὴ ἡ πεποίθηση ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀνήκει, εἰς τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται στὸ Σύμβολο Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως. (ὑποσ. 1). γ) Ἡ ἀναγνώριση στοιχείων (elements) ἐκκλησιαστικότητας καὶ ἐκτός τῆς Καθολικῆς κοινωνίας (ὑποσ. 1). δ) Ὁ προσδιορισμὸς τοῦ περιεχομένου τοῦ ὅρου «ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση» (sensus fidelium) (§ 7). IV. Τέλος πρέπει νὰ ἀναφέρουμε καὶ τὰ σημεῖα ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα τονίζονται οἱ ὑφιστάμενες ἀποκλίσεις μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, καὶ οἱ ὁποῖες θὰ μελετηθοῦν στὸ μέλλον.

Τά μετά τό Σχίσμα

Ἀπὸ τὴ Μικτὴ Θεολογικὴ Ἐπιτροπὴ ἀναγνωρίστηκε ὅτι χρήζουν περαιτέρω μελέτης καὶ ἐξετάσεως:

α) Ἡ μετὰ τὸ σχίσμα διαδικασία σύγκλησης λειτουργίας καὶ ἀποδοχῆς τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων «ἐν τῇ αὐστηρᾷ ἐννοίᾳ τοῦ ὅρου» (§§ 39, 36, 37). β) Ἡ θέση καὶ ὁ ρόλος τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης, ὡς «πρώτου» μεταξὺ τῶν πατριαρχῶν καὶ «ἐν τῇ κοινωνίᾳ ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν» (§ 45) καὶ γ) Ἡ ἑρμηνεία βιβλικῶν καὶ λοιπῶν κειμένων σχετικὰ μὲ τὴν ἐφαρμογὴ καὶ τὴν ἄσκηση τοῦ «πρωτείου», στὰ πλαίσια τῆς «Παγκόσμιας Ἐκκλησίας» (§ 43, 2 καὶ 46). V. Ἀξιολογικὰ θὰ μπορούσαμε νὰ ἀναφέρουμε ὅτι τὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας, ὡς μία συνέχεια τῶν προηγουμένων ἐκκλησιολογικῶν κειμένων, παραγωγὴ τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς, ὡς Κείμενο ἀπόλυτα Θεολογικὸ - ἐκκλησιολογικό, καὶ ὄχι ἀπολογητικό, ἀποτελεῖ μία οὐσιαστικὴ συμβολὴ στὴν ὅλη πορεία τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, παρὰ τὶς ὅποιες ἐνστάσεις, ἐπιφυλάξεις, ἢ ὑπερβολικὲς παρερμηνεῖες, οἱ ὁποῖες τόσο βεβιασμένα ἔχουν ἐξαχθεῖ μέχρι σήμερα, ἀλλά καὶ στὴν ὅλη ἐκκλησιολογική προβληματική τοῦ συγκεκριμένου Διαλόγου. Ἡ συμβολὴ τοῦ συγκεκριμένου Κειμένου ἐπιβεβαιώνεται: α) Ἀπὸ τὰ σημεῖα σύγκλισης καὶ τὰ σημεῖα ἀπόκλισης, γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἀποτυπώνει, μὲ τὸν πλέον ἀνάγλυφο τρόπο, τὴν αὐτοσυνειδησία τῶν δύο Ἐκκλησιῶν. β) Ἀπὸ τὴν τόλμη μὲ τὴν ὁποία ἀποτυπώθησαν ὁρισμένες ἐκκλησιολογικές θέσεις, κυρίως ἀπὸ μέρους τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀναγκάστηκε πολλὲς φορὲς σὲ ὑπερβάσεις ἤ καὶ ἀναδιατυπώσεις παλαιοτέρων ἐκκλησιολογικῶν της ἀντιλήψεων (τὸ Κείμενο τῆς Ραβέννας εἶναι μία Θεολογικὴ ἀπάντηση στὴν παπικὴ Ἐγκύκλιο «Dominus Jesus»). γ) Ἀπὸ τὸν ἐπαγωγικὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖον τὸ Κείμενο καθορίζει τὸ ρόλο τοῦ «πρώτου» ἑκάστης Ἐκκλησίας στὰ πλαίσια τῆς συνοδικότητας (ἐπίπεδο τοπικό, ἐπαρχιακὸ καὶ παγκόσμιο), καὶ τῆς ἔκφρασης τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐθεντίας στὰ πλαίσια τῆς κοινωνίας τοῦ «πρώτου» μετὰ τῶν λοιπῶν πρεσβυτέρων, ἐπισκόπων, πατριαρχῶν καὶ ὄχι αὐτόνομα καὶ καθ᾽ ὑπεροχήν. δ) Ἀπὸ τὴν προοπτικὴ διαπραγμάτευσης τοῦ μελλοντικοῦ θέματος, ἀπὸ τὴ Μικτὴ Θεολογικὴ Ἐπιτροπή, σχετικὰ μὲ τὸ ρόλο τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης στὴν «κοινωνία» τῆς Ἐκκλησίας κατὰ τὴν πρώτη χιλιετία, περίοδος τῆς κοινῆς παράδοσης τῆς Ἀδιαίρετης Ἐκκλησίας.

Περί τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος

Ι. Ἡ ποιμαντικὴ «διαχείριση» τοῦ παρόντος Κειμένου, ὅπως καὶ τῶν προηγουμένων ἐναπόκειται στὴν εὐθύνη καὶ τὴν εὐσυνειδησία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων καὶ τῶν τοπικῶν Συνόδων, στὰ ὅρια τῆς ἐκκλησιαστικῆς τους δικαιοδοσίας, ἐνῶ μὲ τὴ συγκεκριμένη ἐκκλησιολογική προοπτική τοῦ Κειμένου καταρρίπτεται κάθε κινδυνολογία περὶ «ἀλλοιώσεως τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ πιστεύω καὶ τοῦ φρονήματος τῆς Ὀρθοδοξίας», ὅπως λέγουν κάποιες φωνές, οἱ ὁποῖες ἀσκοῦν ἄδικη κριτικὴ στοὺς Ὀρθοδόξους Ἀντιπροσώπους στὸ συγκεκριμένο Θεολογικὸ Διάλογο.

Κατά τῶν συντακτῶν τῆς Ὁμολογίας Πίστεως

Ἡ ὁποιαδήποτε σοβαρὴ ἔνσταση ἢ ἐπιφύλαξη εἶναι θεμιτὴ καὶ ὁπωσδήποτε πρέπει νὰ τύχει καὶ τῆς ἀνάλογης προσοχῆς καὶ ἐξέτασης, ὅμως ἀπὸ τὰ ἀντίστοιχα συνοδικὰ ὄργανα καὶ μόνο, γιατί τὸ «charisma veritatis certum» (βέβαιο χάρισμα τῆς ἀληθείας) δὲν μπορεῖ νὰ ἐκφράζεται ὑπὸ μεμονωμένων ἀτόμων ἢ ὁμάδων, ἀλλά μόνο ὑπὸ τοῦ συνόλου τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία συγκεντρώνεται περὶ τοὺς ἀληθεῖς ποιμένες της καὶ συγκεκριμένως περὶ τοὺς ἐπισκόπους της. Συνεπῶς ὁποιαδήποτε ἐνδοεκκλησιαστικὴ τάση ἀνάπτυξης τῆς θεωρίας, ὅτι «ὁ ἐπιβεβλημένος σωτήριος, κανονικὸς καὶ ἁγιοπνευματικός δρόμος τῶν πιστῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι ἡ ἀκοινωνησία, ἤ διακοπή τοῦ μνημοσύνου τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται, συνυπεύθυνοι καὶ συγκοινωνοί τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς πλάνης», εἶναι ὡς προτάσεις, ἐκκλησιολογικῶς ἀπαράδεκτες, οἱ ὁποῖες αὐτόματα συνεπάγονται καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ αὐτονόμηση, μὲ κανονικὲς συνέπειες. Οἱ ἔνθερμοι συντάκτες «Ὁμολογιῶν πίστεως» δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ δροῦν ὡς αὐτονομημένα ἄτομα ἤ ἐκκλησιαστικὲς μονάδες, μάλιστα ἐν ὀνόματι "Λαοῦ τοῦ Θεοῦ", ἐρήμην τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπὶ τῇ βάσει κριτηρίων τῆς λεγομένης λαϊκῆς τους ἔκφρασης, "ἐνσυνειδήτως" ἤ ἀσυνειδήτως, ἤ τῆς ἀποκλειστικότητας μίας ἀόρατης αὐθεντίας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ θεωροῦν τοὺς ἑαυτούς τους, ὅτι ἐκφράζουν τὴν ἀπόλυτη "ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση".

Περί τῆς ἑνότητος

Ἀπὸ τὴν ἱστορία ἔχουμε διδαχθεῖ ὅτι ἐὰν μὲν προέχει ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότητα, τότε ἡ ὀργάνωση καὶ ἡ συνείδηση λειτουργοῦν μόνο πρὸς οἰκοδομή τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καὶ τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας. Ἐὰν ὅμως προέχει τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς ἡ ὀργάνωση καὶ ἡ συνείδηση, τότε ἡ ὀργάνωση γίνεται αὐτοσκοπὸς καὶ ἔχομεν "τὰ εἰς μέρη πλείονα διηρημένα" (Μ. Βασίλειος).

Σελὶς 7η

ΚΑΘΑΡΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΝ…

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.

τητος τοῦ ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου”. Τὸν πάπα “πεφιλημένο ἀδελφὸ” καὶ τὸ Βατικανὸ “σεβασμία καὶ προσφιλῆ Ἐκκλησία τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης”. Τοὺς προσφωνεῖ, δηλαδὴ ὅπως θὰ προσφωνοῦσε τὴν ἀντιπροσωπεία κάποιου Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου, ὡσὰν ὁ Παπισμὸς νὰ μὴ ἀποτελεῖ αἵρεση, ὡσὰν νὰ ἦσαν μέλη τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οὐδόλως ἐπισημαίνεται τὸ γεγονός, ὅτι εὑρίσκονται ἐν αἱρέσει καὶ πλάνῃ. Οὐδεμία νύξις γίνεται πάνω στὶς χαώδεις δογματικὲς διαφορὲς πίστεως, οἱ ὁποῖες μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὴν Παπικὴ παρασυναγωγή, ἡ ὁποία ἐπιμένει νὰ ὀνομάζει ἑαυτὴν ὡς “Καθολικὴ Ἐκκλησία” καὶ μάλιστα ὡς “αὐθεντική”, ἐνῶ τὴν Ὀρθόδοξη θεωρεῖ ὡς “ἐλλειμματική”!

Οὐδεμία προσπάθεια

Καὶ οὐδεμία προσπάθεια νὰ τοὺς πείσει, νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν πλάνη τοῦ Παπισμοῦ καὶ νὰ προσέλθουν στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθοδοξίας. Τὸ γεγονὸς δὲ ὅτι παρὰ κάτω κάνει λόγο “διὰ τὴν ἀπὸ κοινοῦ πορείαν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν” καὶ ὅτι “ἡ χάρις τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ”, “κατέστησεν ἡμᾶς” “τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διαδόχους”, (ἀναγνωρίζει δηλαδὴ ἀποστολικὴ διαδοχὴ στοὺς Παπικούς), δὲν ἀφήνει πλέον καμία ἀμφιβολία ὅτι ὁ Παναγιώτατος δὲν θεωρεῖ τὸν Παπισμὸ ὡς αἵρεση, ἀλλὰ ὡς πλήρη Ὀρθοδοξοῦσα Ἐκκλησία. Μὲ δεδομένη τὴν πεπλανημένη αὐτὴ ἐκκλησιολογικὴ ἀφετηρία προχωρεῖ στὴ συνέχεια καὶ ἐκφράζει τὴν χαρὰ καὶ τὸν ἐνθουσιασμό του: “Ἐν τοιαύτῃ ἀτμοσφαίρᾳ χαρᾶς καὶ εὐγνωμοσύνης εὑρισκόμενοι, αἰσθανόμεθα ἐντόνως τὴν ἀδελφικὴν ἀγάπην τοῦ ἀποστολέως Ὑμῶν, Σεβασμιώτατε, Ἁγιωτάτου πεφιλημένου ἀδελφοῦ Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου, καὶ εὐχαριστοῦμεν ὑμῖν ὅλως ἰδιαιτέρως, διότι προσήλθετε ἵνα συνεορτάσητε καὶ συγχαρῆτε μετὰ πάντων ἡμῶν”. Τί ἄλλο ὅμως θὰ μποροῦσε νὰ χαροποιήσει ἕνα Ὀρθόδοξο Ἐπίσκοπο, παρὰ μόνον ἡ εἰλικρινὴς μετάνοια τῶν αἱρετικῶν, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου “χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι”; (Λουκ. 15, 8).

Ποῦ ἡ μετάνοια;

Μετάνοια ὅμως δὲν ὑπάρχει. Ἐφ’ ὅσον λοιπὸν δὲν ὑπάρχει μετάνοια ἐπ᾽ οὐδενὶ λόγῳ δικαιολογεῖται ἡ χαρά, παρὰ μόνον ἡ ὀδύνη καὶ ἡ λύπη. Καὶ γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκόμη πιὸ σαφεῖς καὶ συνεπεῖς μὲ τὴν ζοφερὴ πραγματικότητα, οἱ παπικοὶ ἦρθαν στὸ Φανάρι ὄχι μὲ διάθεση μετανοίας, ἀλλὰ μὲ “τὸν ἀέρα” τῆς “ἀληθινῆς Ἐκκλησίας”, τὴν ὁποία συγκροτεῖ ὁ “πρῶτος” καὶ “ἀλάθητος” Πάπας. Ἦρθαν στὴ “θρονικὴ ἑορτὴ” μίας “ἐλλειμματικῆς ἐκκλησίας”, ὅπως θεωροῦν τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐπειδὴ δὲν δέχεται νὰ ὑποταχτεῖ στὸν “διάδοχο τοῦ πρίγκιπα τοῦ κολλεγίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρο”. Δὲν ἦρθαν νὰ “λαμπρύνουν” μὲ τὴν παρουσία τους τὴν “θρονικὴ ἑορτὴ” τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀλλὰ νὰ ὑπενθυμίσουν ὅτι περιμένουν “τὴ μετάνοιά μας” καὶ τὴν ἔνταξή μας στὸν Παπισμό! Στὴ συνέχεια τοῦ λόγου του ὁ Παναγιώτατος ξεδιπλώνει καὶ ἀποκαλύπτει σαφέστερα τὶς οἰκουμενιστικές του προθέσεις. Ὁμιλεῖ “διὰ τὴν ἀπὸ κοινοῦ πορείαν τῶν δύο Ἐκκλησιῶν πρὸς τὸν κόσμον, ἵνα ἀναλάβωμεν κοινωνικὰς καὶ ἠθικὰς πρωτοβουλίας, εἰς τὴν ἀνακούφισιν τοῦ πάσχοντος ὑπὸ παντοειδῶν κρίσεων ἐπὶ τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἀνθρώπου”. “Ἀπὸ κοινοῦ πορεία” ὅμως μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ αἱρέσεως οὐδέποτε ὑπῆρξε στὴν ἱστορία καὶ στὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι ἄνευ τῆς κοινῆς πίστεως δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει κοινὴ συμπόρευση καὶ συνεργασία. “Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις.

Τὸ Φῶς καὶ τὸ σκότος

«Τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνη καὶ ἀνομία; Τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;” (Β΄Κορ. 6,14) φωνάζει ὁ Ἀπόστολος. Ποιὰ “κοινωνία” καὶ συνεπῶς ποιὰ μορφὴ συνεργασίας, εἴτε στὸν κοινωνικὸ εἴτε στὸν φιλανθρωπικὸ εἴτε σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο τομέα, μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μεταξὺ τοῦ “φωτὸς” τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ “σκότους” τοῦ Παπισμοῦ; Καμία! Ἕνα τέτοιο ἐνδεχόμενο τὸ ἀποκλείει ὄχι μόνον ὁ Ἀπόστολος, ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη ἡ πατερικὴ καὶ κανονική μας παράδοση. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἀφ᾽ ἧς στιγμῆς ἀναθεμάτιζαν καὶ ἀπέκοπταν συνοδικῶς τοὺς αἱρετικοὺς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, οὐδέποτε διενοήθησαν ὁποιαδήποτε μορφὴ συνεργασίας μὲ αὐτούς. Ἀντίθετα συνιστοῦσαν στὸ λαὸ τελεία ἀποχὴ καὶ ἀπομάκρυνση ἀπὸ αὐτούς, ὅπως φεύγει κανεὶς ἀπὸ ὄφεως. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τὸν λόγον τοῦ Ἀποστόλου: “Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε…” (Ἑβρ.13,17), ἀναφέρει:

Πρὸς τί ἡ θλῖψις του;

“Πῶς οὖν Παῦλος φησὶ ‘πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε;’ Ἀνωτέρω εἰπὼν ‘ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν’, τότε εἶπε ‘πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε’. Τί οὖν φησιν ὅταν πονηρὸς ᾖ καὶ μὴ πεισόμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; Εἰ μὲν περὶ πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἂν ἄνθρωπος ἦ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ’ οὐρανοῦ κατιών…”[1]. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος σὲ ἐπιστολή του πρὸς μοναχοὺς μεταξὺ τῶν ἄλλων λέγει: “…ὧν τὸ φρόνημα ἀποστρεφόμεθα, τούτους ἀπὸ τῆς κοινωνίας προσήκει φεύγειν”.[2] Στὴ συνέχεια ἐκφράζει τὴν θλί-

ψη του, διότι “δὲν ἔχομεν κατορθώσει ἀκόμη νὰ ἐσθίωμεν ἐκ τοῦ ἑνὸς Ἄρτου καὶ νὰ πίνωμεν ἐκ τοῦ ἑνὸς Ἁγίου Ποτηρίου” καὶ συνεχίζει: “Εἰλικρινῶς βιοῦμεν ὀντολογικῶς καὶ ὑπαρξιακῶς ἐντόνως τὴν λύπην τοῦ πνευματικοῦ τούτου χωρισμοῦ, ὡς τοῦ πλέον ἐπωδύνου παντὸς ἄλλου χωρισμοῦ”. Ἐφ’ ὅσον ὁ Παναγιώτατος πιστεύει ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν εἶναι αἵρεση ἀλλὰ ἀληθὴς Ἐκκλησία, μὲ ἔγκυρα μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή, ὅπως τουλάχιστον ἀπέδειξε μὲ ὅσα διετύπωσε παρὰ πάνω, δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ θλίβεται καὶ νὰ βιώνει “ὀντολογικῶς καὶ ὑπαρξιακῶς ἐντόνως τὴν λύπην τοῦ πνευματικοῦ τούτου χωρισμοῦ”, διότι τίποτε δὲν τὸν ἐμποδίζει νὰ προχωρήσει κατὰ τρόπον ἐπίσημον στὸ “κοινὸ Ποτήριο”, στὴν intercommunio. Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ εἶναι ἀνακόλουθο καὶ ἀντιφατικὸ ἡ κοινὴ πίστις νὰ μὴ συνοδεύεται ἀπὸ τὸ συλλείτουργο στὸ “κοινὸ Ποτήριο”. Ἂς προχωρήσει λοιπὸν “μία ὥρα γρηγορότερα” στὸ “κοινὸ Ποτήριο”, γιὰ νὰ καθορίσει καὶ ὁ Ὀρθόδοξος κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ τὴν στάση του ἀπέναντί του. Στὴ συνέχεια προχωρεῖ στὸ θέμα τῶν διαλόγων: Γιὰ τὴν ὑπέρβαση “τῶν ἐν προκειμένῳ δυσχερειῶν καὶ ἐπίτευξιν τῆς ποθητῆς ἑνότητος τῶν πάντων ἐν Χριστῷ, ἀφ’ ἑνὸς μὲν προσευχόμεθα ἐκ βαθέων πρὸς τὸν Θεόν, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διεξάγομεν ἐν ἀμοιβαίᾳ εἰλικρινείᾳ διάλογον ἀγάπης καὶ ἀληθείας”. Καὶ παρὰ κάτω προσπαθεῖ μὲ διάφορα ἐπιχειρήματα νὰ πείσει γιὰ τὴν ἀναγκαιότητα τῶν διαλόγων: “…ὁ διάλογος καὶ αἱ ἐπικοινωνίαι εἶναι ἀπαραίτητοι διὰ τὴν ἀνεύρεσιν καὶ καθιέρωσιν τῶν ἀποτελεσματικωτέρων κανόνων τῆς ὑγιοῦς καὶ ὠφελίμου δι᾽ ὅλους ζωῆς”. “…διὰ τὴν βελτίωσιν τῶν σχέσεων τῶν χριστιανῶν μεταξύ των, ἀνάγκη εἶναι νὰ διεξάγωνται διάλογοι”. “Ἔχομεν ἑπομένως καθῆκον νὰ συνεχίσωμεν τὸν διάλογον καὶ τὴν εἰς βάθος ἔρευναν, μέχρις ὅτου διαπιστώσωμεν καὶ συμπέσωμεν ἐπὶ τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Ἀποστόλων…”. Ὅσο καὶ ἂν ὁ Παναγιώτατος προσεύχεται γιὰ “τὴν ποθητὴ ἑνότητα” ὁ Θεὸς δὲν πρόκειται νὰ εἰσακούσει τὶς προσευχές του, διότι ὁ Θεὸς δὲν πρόκειται νὰ γίνει συνεργὸς σὲ μία οὐνιτικοῦ τύπου ἑνότητα, ποὺ δὲν θὰ εἶναι πραγματικὴ ἑνότητα ἐν τῇ ἀληθείᾳ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλὰ μία συγκρητιστικοῦ τύπου συγκόλληση καὶ ἐναρμόνιση ἀληθείας καὶ πλάνης, φωτὸς καὶ σκότους.Ἐφ’ ὅσον δὲ ἐδῶ θίγει τὸ θέμα τῶν διαλόγων, θὰ μποροῦσε ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς φετινῆς “θρονικῆς ἑορτῆς” νὰ κάνει μία γενικὴ ἀνασκόπηση καὶ ἀξιολόγηση τῶν ἀποτελεσμάτων τῶν μέχρι τώρα διεξαχθέντων διαλόγων.

33 ἔτη διαλόγου

Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θὰ ἔδιδε παράλληλα καὶ στὸν πιστὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ μία τουλάχιστον στοιχειώδη ἐνημέρωση σχετικὰ μὲ τὸ πῶς σχεδιάστηκε, πῶς ξεκίνησε, πῶς προχώρησε καὶ σὲ πιὸ ἀδιέξοδο ἔφθασε σήμερα ὁ διάλογος. Θὰ μποροῦσε λοιπὸν νὰ ἀναφέρει μὲ πᾶσαν εἰλικρίνειαν ὅλη τὴν ἀλήθεια. Νὰ ἀναφέρει ὅτι μετὰ 33 χρόνια διαλόγου οὐδόλως συνεζητήθησαν οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες δογματικές μας διαφορὲς μὲ τοὺς Παπικούς, ἀλλ’ ὅτι αὐτὲς ἁπλούστατα παρεκάμφθησαν μέσῳ τοῦ προδοτικοῦ κειμένου τοῦ Balamand, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ Παπισμὸς ἀναγνωρίζεται ὡς πλήρης Ὀρθοδοξοῦσα Ἐκκλησία, μὲ ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ ἔγκυρα μυστήρια. Νὰ ἀναφέρει ὅτι ὁ διάλογος ξεκίνησε ἀπὸ τὰ “ἑνοῦντα” καὶ κατέληξε στὸ θέμα τοῦ πρωτείου ὡσὰν αὐτὸ νὰ ἦταν ἡ μοναδικὴ δογματική μας διαφορὰ μὲ τοὺς Παπικούς. Νὰ ἀναφέρει ὅτι τὰ κοινὰ κείμενα, τὰ ὁποῖα ὑπέγραψαν οἱ ἡμέτεροι ἀντιπρόσωποι τῆς Μικτῆς Θεολογικῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τοῦ Διαλόγου, οὐδόλως συνεζητήθησαν συνοδικῶς ἀπὸ τὶς κατὰ τόπους Ἱεραρχίες τῶν Πατριαρχείων καὶ Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, οὔτε ἀξιολογήθηκαν, ἐὰν καὶ κατὰ πόσον τὰ κείμενα αὐτὰ ἐκφράζουν γνησίως τὴν Ὀρθόδοξο θεολογία καὶ Παράδοση ἢ πάσχουν καὶ χρήζουν διορθώσεων. Νὰ ἀναφέρει ὅτι ὁ διάλογος ἔφθασε σὲ ἀδιέξοδο τὸ 2000 ἐξ αἰτίας τῆς ἀδιαλλαξίας τῶν Παπικῶν στὴ συζήτηση τοῦ θέματος τῆς Οὐνίας. Νὰ ἀναφέρει ὅτι ὁ διάλογος, παρὰ τὸ ἀδιέξοδο στὸ θέμα τῆς Οὐνίας, συνεχίστηκε κατὰ παράβασιν τῆς ρητῆς διακήρυξης τῆς Γ΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως ὅτι “Οὐνία καὶ Διάλογος εἶναι ἀσυμβίβαστα ταυτοχρόνως”.[3] Νὰ ἀναφέρει ὅτι παρὰ τὴν θεόπνευστη παραγγελία τοῦ Ἀποστόλου “Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ” (Τίτ. 3, 10), ἐμεῖς ἐξακολουθοῦμε πάσῃ θυσίᾳ τὸν διάλογο. Στὴν προσπάθειά του νὰ δικαιώσει τοὺς διαλόγους ὁ Παναγιώτατος ἐπικαλεῖται ὡς συνήγορο γιὰ μία ἀκόμη φορά τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος: “Ἐν τοῖς μὲν κακοθελῶς ἡμῖν μαχομένοις ἀπίστοις, ἢ κακοπίστοις, μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παυσώμεθα. Ἐν δὲ τοῖς τὴν ἀλήθειαν μαθεῖν βουλομένοις, τὸ καλὸν ποιοῦντες, ἕως αἰῶνος μὴ ἐκκακῶμεν. Πλὴν καὶ πρὸς στηριγμὸν ἡμῶν τῆς καρδίας ἐν ἀμφοτέροις χρησώμεθα” (Κλίμαξ, Λόγος ΚΣΤ΄, Περὶ διακρίσεως, 2,11). Ἐδῶ ὁ Ἅγιος οὐδόλως δογματίζει ἀτέρμονες διαλόγους μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ἀπεναντίας, σαφέστατα διευκρινίζει τοὺς Ὅρους καὶ τὶς προϋποθέσεις τοῦ διαλόγου, ἐρχόμενος σὲ πλήρη συμφωνία μὲ τὴν παραγγελία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴν πρὸς Τίτον ἐπιστολή του (Τίτ. 3, 10). Ὅταν εὑρισκόμεθα πρὸ αἱρετικῶν καὶ ἀθέων (“ἀπίστοις ἢ κακοπίστοις”), οἱ ὁποῖοι δὲν ἔχουν

τὴν καλὴ διάθεση καὶ θέληση (“κακοθελῶς”), νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ἀντίθετα μάλιστα ἐναντιώνονται μὲ πεῖσμα (“μαχομένοις ἡμῖν”) καὶ ἐπιμένουν στὴν πλάνη τους, τότε ὀφείλομε μετὰ ἀπὸ μίαν πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν, νὰ σταματήσουμε τὸν διάλογο (“μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παυσώμεθα”).

Περὶ τῆς μαθητείας τῶν παπικῶν

Μόνον ὅταν διαπιστώνουμε διάθεση μαθητείας (“τοῖς τὴν ἀλήθειαν μαθεῖν βουλομένοις”), ἂς εἴμαστε ἀκούραστοι στὸ νὰ κάνουμε τὸ καλὸ ἀκατάπαυστα (“τὸ καλὸν ποιοῦντες, ἕως αἰῶνος μὴ ἐκκακῶμεν”). Μήπως λοιπὸν οἱ Παπικοὶ ἔδειξαν μέχρι τώρα κάποια διάθεση μαθητείας καὶ ἀποδοχῆς τῆς ἀλήθειας τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως στοὺς μέχρι τώρα γενομένους διαλόγους; Καμία ἀπολύτως! Ὄχι μόνο σημάδια ἐπιστροφῆς καὶ προσεγγίσεως πρὸς τὴν Ὀρθοδοξία δὲν διαπιστώθηκαν, ἀλλὰ τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο. Μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσον, θεμιτὸ ἢ ἀθέμιτο, μὲ τὴν διπλωματία, μὲ τὸν προσηλυτισμὸ καὶ τὴν Οὐνία, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀγάπης (διάλογος τῆς ἀγάπης), μὲ τὴν βία (σταυροφορίες, φραγκοκρατία, γενοκτονία τῶν Σέρβων τὸ 1941, βομβαρδισμοὶ στὴ Σερβία τὸ 1999 κ.λπ.), καὶ μὲ τοὺς ἐπὶ αἰῶνες μέχρι τώρα γενομένους θεολογικούς διαλόγους, προσπάθησαν νὰ προσελκύσουν στὶς πλάνες τους τοὺς Ὀρθοδόξους μὲ σκοπὸ νὰ ἐξαφανίσουν, εἰ δυνατόν, τὴν Ὀρθοδοξία. Τὸ συμπέρασμα λοιπὸν εἶναι ὅτι ὁ μέχρι τώρα διεξαχθείς διάλογος κάθε ἄλλο παρὰ διάλογος “ἀγάπης καὶ ἀληθείας” ὑπῆρξε. Ἄλλωστε ὁ νῦν κατέχων ἀντικανονικῶς τὸν θρόνον τοῦ πάλαι ποτὲ Ὀρθοδόξου Πατριαρχείου τῆς Δύσεως ἔχει κλείσει κάθε περιθώριο διαλόγου διακηρύσσων: “Ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἑνότητα στὴν διαφορετικότητά μας”! Ἀκολούθως ὁ Παναγιώτατος ἐπαναλαμβάνει τὴν θέση ὅτι καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι πέσαμε θύματα τοῦ διαβόλου καὶ διασπαστήκαμε μὲ τοὺς κακοδόξους παπικούς: “κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν προηγηθέντων αἰώνων, φθόνῳ τοῦ διαβόλου οἱ χριστιανοὶ διεσπάσθημεν, καὶ τινὲς ἐξ αὐτῶν συνέπηξαν ὁμάδας τὰς ὁποίας ἀπεκάλεσαν Ἐκκλησίας, ἀνατρέποντες οὕτω τὴν διακεκηρυγμένην διὰ τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως πίστιν ἡμῶν εἰς τὴν μίαν ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ”! Ἐπαναλαμβάνει δηλαδὴ ἐδῶ τὴν γνωστὴ αἱρετικὴ θεωρία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ περὶ διηρημένων Ἐκκλησιῶν. Ὅπως ἤδη ἔχουμε ἐπισημάνει σὲ προηγούμενα ἄρθρα μας, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἀδύνατον νὰ εἶναι μία καὶ ταυτόχρονα διηρημένη, διότι οἱ δύο αὐτοὶ ὅροι “μία” καὶ “διηρημένη”, ἔρχονται σὲ τελεία ἀντίθεση μεταξύ τους, ἐπειδὴ ὁ ἕνας ἀναιρεῖ τὸν ἄλλον. Ἐπὶ πλέον, ἐὰν τόσον ὁ Παπισμὸς ὅσον καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησίες μὲ πλήρη ἐκκλησιολογικὴ ἔννοια,τότε ἡ Ἐκκλησία περιέχει στοὺς κόλπους της ἀληθῆ καὶ ψευδῆ δόγματα, ἀφοῦ ὅπως γνωρίζουμε ὑπάρχουν οὐσιώδεις δογματικὲς διαφορὲς μεταξὺ αὐτῶν. Τοῦτο ὅμως εἶναι ἀδύνατον, διότι ὅπως λέγει ὁ Ἀπόστολος ἡ Ἐκκλησία εἶναι “στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας” (Α΄ Τιμ. 3,15).

Ἡ διηρημένη Ἐκκλησία καὶ ὁ Ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Τὶς παρὰ πάνω κακόδοξες θέσεις περὶ διηρημένων Ἐκκλησιῶν συντρίβει κυριολεκτικὰ καὶ κονιορτοποιεῖ ὁ μεγάλος σύγχρονος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας Ὅσιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς στὸ μνημειῶδες ἔργο του “Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ὁ Οἰκουμενισμός”: “Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας ἀπορρέει ἀναγκαίως ἐκ τῆς ἑνότητος τοῦ προσώπου τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ἡ Ἐκκλησία οὖσα καθολικῶς εἷς καὶ μοναδικὸς θεανθρώπινος ὀργανισμὸς εἰς ὅλους τοὺς κόσμους, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ διαιρεθῆ. Κάθε διαίρεσις θὰ ἐσήμαινε τὸν θάνατόν της… Κατὰ τὴν ἑνιαίαν στάσιν τῶν Πατέρων καὶ τῶν Συνόδων ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄχι μόνον μία, ἀλλὰ καὶ μοναδική, διότι ὁ εἷς καὶ μοναδικὸς Θεάνθρωπος, ἡ κεφαλή της δὲν δύναται νὰ ἔχει πολλὰ σώματα. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία καὶ μοναδική, διότι εἶναι τὸ σῶμα τοῦ ἑνὸς καὶ μοναδικοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὀντολογικῶς ἀδύνατος ὁ χωρισμὸς τῆς Ἐκκλησίας, διὰ τοῦτο ποτὲ δὲν ὑπῆρχε διαίρεσις τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ μόνον χωρισμὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία”. Ἑπομένως δὲν εἶναι ἀληθὲς ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι “διεσπάσθημεν” ἀπὸ τοὺς Παπικούς, ἀλλ’ ὅτι ἐκεῖνοι διεσπάσθησαν ἀπὸ τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία “ἀνατρέποντες οὕτω τὴν διακεκηρυγμένην διὰ τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως” διὰ τῆς προσθέσεως εἰς αὐτὸ τῆς κακοδόξου διδασκαλίας τοῦ φιλιόκβε. Περαίνοντες, τονίζουμε ὅτι θὰ πρέπει ὁ Ὀρθόδοξος κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ νὰ βρίσκεται σὲ διαρκῆ ἐγρήγορση! Ἐκ τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν Ὁ ὑπεύθυνος Ἀρχ. Παῦλος Δημητρακόπουλος Ὁ Γραμματέας κ. Λάμπρος Σκόντζος, Θεολόγος

Σημειώσεις: [1] ΕΠΕ 25, 370, PG. 63, 231 [2] ΒΕΠΕΣ 33, 182, ΕΠΕ 10, 312 [3]Βλ. Ἰω. Καρμίρη, Ὀρθοδοξία καὶ Ρωμαιοκαθολικισμός, τόμ. ΙΙ, Ἀθῆναι 1965, σ. 38».

Σελὶς 8η

17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

ΤΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ, ΟΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΒΟΗΘΗΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΑΡΧΑΙ ΜΑΣ

Τοῦ κ. Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου

ΡΩΤΗ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ ἐπιστολή της πρὸς τὸν Ὑπουργὸ Παιδείας τὸν περασμένο Ὀκτώβριο ζήτησε νὰ γίνουν οἱ δέουσες ἐνέργειες πρὸς ἀποκατάσταση τῆς σπουδαιότητας τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἀκολούθησε ἐπιστολὴ τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων μὲ τὸν ἴδιο ἀποδέκτη, στὴν ὁποία ζητεῖται σαφῶς νὰ καθοριστεῖ ἡ 30ὴ Ἰανουαρίου ὡς ἑορτὴ καὶ ὄχι ὡς ἀργία καὶ τὸ πλαίσιο τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν νὰ περιλαμβάνει ἐκκλησιασμὸ γιὰ ὅλους τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς καὶ μαθητές, ὁμιλίες καὶ ἄλλες ἐκδηλώσεις. Ἡ ἀνάδειξη ὡστόσο τῆς σπουδαιότητας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν γιὰ τὰ ἑλληνικὰ γράμματα καὶ τὴν παιδεία ἀπαιτεῖ πολλὲς ἀκόμη δράσεις καὶ ἀποφάσεις, ὥστε ἡ διδασκαλία τους, ποὺ τὰ τελευταῖα χρόνια ἔχει παραγκωνιστεῖ, νὰ διαποτίσει καὶ πάλι τὴν παιδεία τῶν νέων τῆς Πατρίδας μας. Πρῶτον, ἀπαιτεῖται ἡ ἐνίσχυση τοῦ ἁγιοπατερικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Πέραν τῶν διδασκομένων σήμερα περικοπῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, εἶναι ἀναγκαία καὶ ἡ ἀπὸ μετάφραση, μὲ παράλληλη παράθεση τοῦ ἀρχαίου κειμένου, διδασκαλία ἔργων τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ ἄλλων μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Προϋπόθεση βέβαια γιὰ τὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς τέτοιου πατερικοῦ θεολογικοῦ μαθήματος εἶναι ἡ ἀπόσυρση τοῦ πιλοτικὰ ἐφαρμοζόμενου νέου Προγράμματος Σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου, ποὺ ὄχι μόνο δὲν ἐνισχύει τὸν πατερικὸ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος, ἀλλά, πολὺ χειρότερα, μετατρέπει τὸ μάθημα σὲ θρησκειολογικὸ καὶ μάλιστα πολυθρησκευτικό. Δεύτερον, τὰ πατερικὰ ἔργα μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν μέρος τῶν κειμένων, ποὺ διδάσκονται στὸ μάθημα τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν ἀπὸ τὸ πρωτότυπο. Ἡ γλώσσα πολλῶν πατερικῶν κειμένων εἶναι ἁπλούστερη ἄλλων ἀρχαιοελληνικῶν καὶ ἑπομένως προσφέρεται γιὰ τὴν σταδιακὴ εἰσαγωγὴ τῶν μαθητῶν στὴν ἐκμάθηση τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς. Ὑπάρχουν ἄλλωστε πατερικὰ κείμενα καὶ μάλιστα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, ποὺ περιέχουν πολλὲς ἀναφορὲς σὲ διδασκόμενα σήμερα συγγράμματα ἀρχαίων Ἑλλήνων φιλοσόφων, ὅπως τοῦ Πλάτωνα, τοῦ Ἀριστοτέλη κ.ἄ. Συνδυασμὸς ἀρχαιοελληνικῶν καὶ πατερικῶν κειμένων μπορεῖ νὰ καταστήσει εὐκολότερη τὴ διδασκαλία τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν καὶ παράλληλα νὰ ἐμπλουτίσει τὸ περιεχόμενο τῆς παιδείας ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας καὶ ἱστορίας μὲ σημαντικὰ στοιχεῖα ὀρθόδοξης θεολογίας. Τέλος τρίτον, στὴν ἐποχὴ τῆς μεταπατερικῆς σύγχυσης καὶ τῶν διαχριστιανικῶν καὶ διαθρησκειακῶν ἐπαφῶν πολλῶν πανεπιστημιακῶν θεολόγων καὶ ὑψηλόβαθμων κληρικῶν ἡ εἰς βάθος μελέτη καὶ ζωντανὴ συνέχιση τῆς πατερικῆς παράδοσης θὰ διαφυλάξει τὴ θεολογία καὶ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ αἱρετικὲς καὶ ἀντιπατερικὲς παρεκκλίσεις. Οἱ ἐπιθυμοῦντες νὰ μεταβοῦν ἐκτὸς τῶν ὁρίων, ποὺ ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, δὲν πρέπει νὰ γίνονται ἀνεκτοί, διότι θέτουν σὲ κίνδυνο ὄχι μόνον ἑαυτοὺς ἀλλὰ καὶ ὅσους διδάσκουν ἢ διαποιμαίνουν. Ὅσοι ἀρνοῦνται νὰ πορευτοῦν ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι, ἀλλὰ χαράζουν δικές τους ὁδοὺς στηριζόμενοι στὸ δῆθεν βαθυστόχαστο θεολογικὸ νοῦ τους, ποὺ στερεῖται θείου φωτισμοῦ, ὀφείλουν μετανοοῦντες νὰ ἐπιστρέψουν στὴν εὐθεῖα ὁδὸ τῶν Ἁγίων Πατέρων, διαφορετικά, ἂν ἐμμείνουν στὸν κακόδοξο λογισμό τους, –φεῦ!- θὰ συρθοῦν αὐτοβούλως ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας, ὄντες αὐτοκατάκριτοι.

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΟΝΟΝ ΕΥΘΥΝΑΣ Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΣΕ «Ξέσπασμα» τοῦ Σεβ. Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μαρωνείας καὶ Κομοτηνῆς κ. Παντελεήμων ἐπετέθη ἐναντίον τοῦ βουλετοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Διαμαντοπούλου διὰ τὴν διακωμώδησιν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καὶ τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀλλὰ καὶ ἐξέφρασε τὴν ἐνόχλησίν του διὰ τὴν στάσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἔναντι τῶν ἐνεργειῶν τοῦ βουλευτοῦ. Πλέον συγκεκριμένως καὶ ὡς μετέδωσεν ὁ διαδικτυακὸς ἱστότοπος «paratiritis. gr».

«Τὴν κίνηση τοῦ βουλευτῆ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νὰ ντυθεῖ «παπα-σούρας» σχολίασε καὶ ὁ Μητροπολίτης Μαρωνείας κ. Παντελεήμων, κατὰ τὸ κήρυγμά του ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Σύναξης τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Ὁ κ. Παντελεήμων, ἀφοῦ χοροστάτησε στὴ Θεία Λειτουργία, ποὺ τελέστηκε στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Τιμίου Προδρόμου στὴν Πελαγία Ροδόπης, ἐξαπέλυσε πυρὰ κατὰ τοῦ βουλευτῆ Βαγγέλη Διαμαντόπουλου. Ὅπως ἀνέφερε χαρακτηριστικὰ αὐτό, ποὺ τὸν ἐνόχλησε, δὲν ἦταν τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ βουλευτὴς ντύθηκε ἱερέας, ἀλλὰ τὸ ὅτι διακωμώδησε τὸ μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Αὐτὸ δὲ ποὺ τὸν στεναχώρησε περισσότερο, ἦταν ὅτι ὁ κόσμος συμμετεῖχε στὴν πλάκα. “Ἐκεῖνο,

ποὺ μὲ πονάει, εἶναι ὅτι πῆρε ἕνα γουδὶ ἀπ’ αὐτά, ποὺ ἔχετε ἐσεῖς οἱ γυναῖκες καὶ σπᾶτε τὰ καρύδια, καὶ τὸ ἔκανε Ἅγιο Ποτήριο καὶ κοινωνοῦσε τὸν κόσμο. Ὁ κόσμος, ἀπὸ τὴν πλευρά του, συμμετεῖχε. Καλά, μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο θὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίση; Δὲν πρόκειται νὰ βγοῦμε, καὶ σᾶς τὸ λέω νὰ τὸ ξέρετε: θὰ πᾶμε καὶ πιὸ βαθιά, θὰ πᾶμε καὶ χειρότερα”. Ὁ Μητροπολίτης τόνισε πὼς κανεὶς δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ διακωμωδεῖ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη: “Δὲν ἔχει ὅμως κανεὶς τὸ δικαίωμα νὰ διακωμωδεῖ, αὐτὸ τὸ ὁποῖο πιστεύουμε, αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο νηστεύουμε σαράντα μέρες καὶ κάνουμε καθημερινὸ ἀγώνα, γιὰ νὰ εἴμαστε ἥσυχοι μὲ τὴ συνείδησή μας καὶ τοὺς συνανθρώπους μας”. Στὴ συνέχεια ὁ Ἱεράρχης συνέκρινε τὰ σημερινὰ ἤθη μὲ αὐτὰ τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη. “Οἱ ἄνθρωποι, καὶ τότε καὶ σήμερα, εὐφραινόμαστε μὲ θεάματα, ποὺ περιέχουν ἁμαρτία, ἐπιζητοῦμε σωματικὲς καὶ ψυχικὲς τέρψεις, ποὺ μᾶς φθείρουν, ἐνῶ βάζουμε στὸ περιθώριο τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ βρίσκουμε φτηνὲς δικαιολογίες –πρῶτα στὸν ἑαυτὸ μας–, γιὰ νὰ ἀποτινάξουμε ἀπὸ πάνω μας τὴν εὐθύνη καὶ νὰ δικαιολογήσουμε τὶς πράξεις μας».

Σεβ. Κηφισίας: Μητέρα ὅλων τῶν δεινῶν ἡ φιλαυτία

Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καὶ Ὠρωποῦ κ. Κύριλλος, κατὰ τὴν καθιερωμένην κοπὴν πίττας τῶν μελῶν τῶν Ταμείων Ἐνοριακῆς Δράσεως τῶν Ἀρχιερατικῶν περιφερειῶν Κηφισίας, Ἑκάλης, Ἀμαρουσίου, Πεύκης καὶ Μεταμορφώσεως, ὡμίλησε διὰ τὴν φιλανθρωπίαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία, ὡς ἐτόνισε, γίνεται κατὰ μίμησιν Χριστοῦ. Ἀκολούθως ἐπεσήμανεν ὅτι:

«Ὅλα τὰ δεινὰ προέρχονται ἀπὸ τὴ φιλαυτία, ποὺ εἶναι μητέρα

τῶν παθῶν καὶ ὁδηγεῖ στὴν μισανθρωπία. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι σήμερα ὁ μεγαλύτερος φιλανθρωπικὸς φορέας στὴ Χώρα μας. Παρουσίασε ἐκτενῶς τὸ ἐπιτελεσθὲν ἔργο τὴ χρονιά, ποὺ πέρασε καὶ ἔθεσε τοὺς στόχους γιὰ τὴ νέα χρονιά. Εὐχαρίστησε τοὺς κληρικοὺς καὶ τὰ μέλη τῶν Ταμείων Ἐνοριακῶν Δράσεων γιὰ τὴν ἀνιδιοτελῆ καὶ ἐπίπονη διακονία πρὸς ἀνακούφιση τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν τοῦ Χριστοῦ, ζήτησε τὴν προσοχὴ καὶ τὴν προσευχὴ ὅλων γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν στόχων, εὐχήθηκε τὰ δέοντα καὶ διένειμε τὴν πίτα».

Ἐμπρησμὸς εἰς ἐκκλησίαν

Ὑπὸ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τῆς Νέας Φιλαδελφείας, ἐξεδόθη ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:

«Ἀπόπειρα ἐμπρησμοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Ν. Φιλαδελφείας σημειώθηκε τὴν 30ὴν Δεκεμβρίου στὶς 3:30 τὰ ξημερώματα, ὅταν ἄγνωστοι πέταξαν εὔφλεκτο ὑλικὸ στὴν βόρεια εἴσοδο τοῦ Ἱ. Ναοῦ. Ἡ φωτιὰ ἐντοπίσθηκε ἀμέσως ἀπὸ τὸ σύστημα συναγερμοῦ τοῦ Ἱ. Ναοῦ καὶ ἡ κατάσβεσή της ἦταν ἄμεση χάρη στὴν ἔγκαιρη ἐπέμ-

βαση τῆς Πυροσβεστικῆς Ὑπηρεσίας. Ἀπὸ τὴν πυρκαγιὰ προκλήθηκαν μικρὲς ὑλικὲς ζημιές. Ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ ὅτι ὁ χῶρος πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ εἶναι ἔρημος καὶ ἀφύλακτος ἀποτελεῖ δὲ τόπο συγκεντρώσεως ὑπόπτων ἀτόμων κατὰ τὶς νυκτερινὲς ὧρες καὶ παρὰ τὶς συνεχεῖς παρακλητικὲς ἀναφορὲς τῶν ὑπευθύνων τοῦ Ἱ. Ναοῦ πρὸς τὴν Δημοτικὴ Ἀρχὴ τῆς Ν. Φιλαδέλφειας γιὰ τὴν περίφραξη καὶ τὸν ἐπαρκῆ φωτισμό του δὲν ὑπάρχει καμία ἀνταπόκριση».

Ὁ κ. Τσίπρας πιστεύει πλέον ὅτι εἶναι ἐν δυνάμει πρωθυπουργός, ὅτι ὁμαλοποιοῦνται αἱ σχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ὅτι αἱ θέσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἀριστερᾶς συμπίπτουν μὲ τὰς θέσεις (ἄκουσον, ἄκουσον) τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συμμετεῖχε, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Σαμαρᾶ, εἰς τὴν τελετὴν ἀναλήψεως ὑπὸ τῆς Χώρας μας τῆς Προεδρίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Κατὰ τὴν παραμονὴν του εἰς τὰς Ἀθήνας εἶχεν ἰδιαιτέραν συνάντησιν μὲ τὸν Ἀντιπρόεδρον τῆς κυβερνήσεως καὶ Ὑπουργὸν Ἐξωτερικῶν κ. Εὐάγγελον Βενιζέλον. Ξεχωρίζει ὅμως ἡ συνάντησίς του μὲ τὸν Πρόεδρον τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Ἀλέξην Τσίπραν, ὀλίγα μόνον 24ωρα μετὰ τὴν διακωμώδησιν τοῦ Ἱεροῦ Ὀρθοδόξου Κλήρου καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας ὑπὸ βουλευτοῦ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ εἰς καρναβαλικάς ἐκδηλώσεις. Ἡ συνάντησις αὐτὴ ἐσχολιάσθη ὑπὸ τῶν ἐφημερίδων, ἰδιαιτέρως τῆς Κεντροαριστερᾶς, ὡς θετικὸν «σημάδι» διὰ τὰς σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας (γενικώτερον) μὲ τὸ κόμμα τοῦ κ. Τσίπρα. Αἱ ἐφημερίδες θεωροῦν ὅτι οὐσιαστικῶς ἀπὸ τὴν συνάντησιν ηὐνοήθη ὁ ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικὸν εἶναι τὸ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδος τῶν «Συντακτῶν» τῆς 11ης Ἰανουαρίου. Γράφει ὁ δημοσιογράφος κ. Φώτιος Παπούλιας:

«Ἡ χθεσινὴ συνάντηση τοῦ Ἀλ. Τσίπρα μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, στὸ ξενοδοχεῖο «Μεγάλη Βρεταννία» (ὁ φορτισμένος ἱστορικὰ χῶρος ἀπὸ τὶς μνῆμες τοῦ Δεκεμβρίου τοῦ 1944), σηματοδοτεῖ τὴν ἀπαρχὴ μίας νέας σχέσης τοῦ κόμματος τῆς Ἀριστερᾶς μὲ τὴν Ἐκκλησία. Ἐκτὸς τῶν συγχαρητηρίων τοῦ

Πατριάρχη πρὸς τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης γιὰ τὴν ὑποψηφιότητά του γιὰ τὴν προεδρία τῆς Κομισιὸν καὶ τὴ συναντίληψη, ὅπως αὐτὴ ἐκφράστηκε στὶς δηλώσεις τους γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ μεταναστευτικοῦ προβλήματος στὴν Εὐρώπη, αὐτὸ ποὺ ἀποκτᾶ ἰδιαίτερη σημασία εἶναι ὅτι ἡ δεύτερη συνάντησή τους θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστεῖ ἀμιγῶς πολιτική. Στελέχη τοῦ κόμματος δὲν ἔκρυβαν τὴν ἱκανοποίησή τους κυρίως γιὰ δύο λόγους:

Ἐν δυνάμει πρωθυπουργὸς

Ὁ πρῶτος, ὅτι ὁ πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἀντιμετωπίζεται πλέον ὡς ἰσότιμος ἑταῖρος καὶ «ἐν δυνάμει νέος πρωθυπουργός». Τὸ καλὸ κλῖμα ποὺ ἐπικράτησε στὴ συνάντηση καὶ ἡ σύμπτωση ἀπόψεων ποὺ καταγράφηκε σὲ μείζονα πολιτικὰ ζητήματα, ὅπως ἐκεῖνα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, τῆς μεταναστευτικῆς πολιτικῆς, τοῦ χρέους καὶ τῆς κοινωνικῆς κρίσης, δημιούργησαν τὴν αἴσθηση ὅτι πλέον «ὑπάρχει μία κοινὴ συνιστῶσα στὴν ἀντιμετώπισή τους». Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι στὶς δηλώσεις του ὁ Ἀλ. Τσίπρας μὲ κομψὸ τρόπο ὑπερέβη τὸν οὑμανιστικὸ χαρακτήρα τῶν ἀπόψεων, ἀναδεικνύοντας τὸν πολιτικό τους χαρακτήρα, ἐπισημαίνοντας «πιστεύουμε ὅτι ἡ ἀλληλεγγύη στὸν συνάνθρωπο ἀλλὰ καὶ ἡ ἀλληλεγγύη τῆς μεταναστευτικῆς πολιτικῆς εἶναι δύο σημεῖα, στὰ ὁποῖα συμπλέουν

οἱ θέσεις τῆς εὐρωπαϊκῆς Ἀριστερᾶς μὲ τὶς ἀξίες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας». Ὅταν δὲ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἔκανε ἀναφορὰ στὰ σχέδιά του καὶ τὶς συναντήσεις μὲ τοὺς ὀρθόδοξους προκαθήμενους καὶ τὸν Πάπα, ὁ Α. Τσίπρας προχώρησε ἕνα βῆμα περισσότερο «θὰ ζητήσω τὴ συνδρομὴ καὶ τῶν ἄλλων ἐκκλησιῶν στὸ οὑμανιστικὸ πανανθρώπινο αἴτημα νὰ ὑπάρξει ἀλλαγὴ τῆς ἐφαρμοζόμενης μεταναστευτικῆς πολιτικῆς». Ὁ δεύτερος λόγος ἅπτεται τοῦ ἐσωτερικοῦ πολιτικοῦ σκηνικοῦ. Ὅπως ἐπισημαίνεται ἀπὸ στελέχη τοῦ κόμματος, «ἡ ἐποχὴ ποὺ ἡ συντηρητικὴ παράταξη θεωροῦσε φέουδό της τὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀνήκει πλέον στὸ παρελθόν», ἀφήνοντας νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι «ὁ ἔλεγχος ποὺ ἀσκεῖτο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία στὸ χριστεπώνυμο πλῆθος, τὸ ὁποῖο καὶ καθοδηγεῖτο στὶς κάλπες ἔχει περάσει ἀνεπιστρεπτί». Οὐσιαστικὰ εὐελπιστοῦν ὅτι μὲ τὶς συναντήσεις αὐτὲς πλαγιοκοποῦν τὴ Ν.Δ., ἡ ὁποία ἐπὶ χρόνια θεωροῦσε «φέουδό της» τὴν Ἐκκλησία καὶ διατηροῦσε προνομιακὲς σχέσεις μὲ ἀρκετοὺς μητροπολίτες. Ὅμως, σύμφωνα μὲ τὶς ἴδιες ἐκτιμήσεις, ἡ πολλαπλῆ κρίση ποὺ βιώνει ἡ κοινωνία καὶ κυρίως τὰ μεσοστρώματα ἔχει ἀνατρέψει τὴν παραδοχὴ αὐτή.

στικὰ τὸ πρῶτο βῆμα προσέγγισης εἶχε σημειωθεῖ, ὅταν τὸν Ἰανουάριο τοῦ 2013 εἶχε πραγματοποιηθεῖ τὸ συνέδριο «Ἐκκλησία καὶ Ἀριστερὰ» μὲ διοργανωτὴ τὴ Θεολογικὴ σχολὴ τοῦ Ἀριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Ἐκεῖ καταγράφηκε καὶ ἡ πρώτη προσέγγιση τῶν δύο πλευρῶν, ἀφοῦ εἶχαν συμφωνήσει ὅτι «ὑπάρχει περιθώριο διαλόγου καὶ συνεργασίας ἀνάμεσα στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Ἀριστερά, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ σχέσεις τους σκιάζονται ἀπὸ ἁμαρτίες τοῦ παρελθόντος». Τότε εἶχε προκαλέσει αἴσθηση ἡ τοποθέτηση τοῦ μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμου (ποὺ ἐκπροσωποῦσε τὸν Ἀρχιεπίσκοπο) ὁ ὁποῖος εἶχε ὑποστηρίξει: «Ἐμεῖς πιστεύομεν ὅτι στὴν εὐρύτερη ἑλληνικὴ Ἀριστερὰ τῆς χώρας μας ὑπάρχει ὑψηλὸ ποσοστὸ Ἑλλήνων πολιτῶν ποὺ πιστεύουν στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη καὶ στὴν ὀρθόδοξη ἑλληνικὴ παράδοση». Ὅπως καὶ ἡ παρέμβαση τοῦ μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμου ποὺ εἶχε ὑποστηρίξει «ἀνοίξαμε ἕνα δρόμο, ὄχι γιὰ νὰ περπατήσει ἡ Ἀριστερὰ τάχα ἀνεβαίνοντας στὴν ἐξουσία, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐπανέλθουν τὰ πράγματα στὴ σωστή τους θέση… φτάνουν οἱ παράλληλοι μονόλογοι, οἱ αὐθαίρετες ἑρμηνεῖες καὶ οἱ ἐξυπηρετοῦσες μεμονωμένες ἀτάκες». Ἦταν τότε ποὺ ὁ γραμματέας Δ. Βίτσας σὲ μία ἔκφραση αὐτοκριτικῆς εἶχε παραδεχθεῖ «ἔγινε ἕνα ἱστορικὸ βῆμα, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε γίνει χρόνια πρὶν» καὶ εἶχε ἀναγνωρίσει καὶ τὶς εὐθύνες τῆς Ἀριστερᾶς.».

Ἡ Χώρα συγκλονίζεται ἀπὸ σκάνδαλα, εἰς τὰ ὁποῖα πρωταγωνιστικὸν ρόλον «παίζουν» καὶ Ἐπιχειρηματίαι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν βοηθήσει τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὸ φιλανθρωπικόν της ἔργον. Ὁ ἕνας ἤδη εὑρίσκεται εἰς τὰς φυλακάς, ἀντιμετωπίζει βαρυτάτας κατηγορίας διὰ οἰκονομικὰ - τραπεζικὰ καὶ ἄλλα σκάνδαλα καὶ παραμένει φυλακισμένος, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀντιμετωπίζει σοβαρώτατα προβλήματα ὑγείας. Πολὺ συχνὰ ὁ τύπος ἀποκαλύπτει τὴν ἐμπλοκὴν του εἰς νέα σκάνδαλα. Δὲν γνωρίζομεν τὰς μελλοντικάς ἀποφάσεις τῆς Δικαιοσύνης. Γνωρίζομεν ὅμως τὰς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Εἶναι προκλητικὸν Σεβ. Μητροπολῖται ἀλλὰ καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν νὰ κάμνουν παρέλασιν συμπαραστάσεως εἰς τὸν Κορυδαλλὸν εἰς τὸν συγκεκριμένον ἐπιχειρηματίαν μὲ τὸ πρόσχημα ὅτι ἦτο πολὺ πιστὸς καὶ τὸ ἐπιχείρημα πώς, ὅταν ἦτο παντοδύναμος ἐβοήθει οἰκονομικῶς τὴν Ἐκκλησίαν. Τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ χρήματα τὰ ὁποῖα ἔδιδε εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ἦτο ἐνδεχομένως προϊὸν «ἁρπαγῆς», τὴν ὁποίαν καλεῖται νὰ πληρώση ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς, δὲν λαμβάνεται ὑπ᾽ ὄψιν ἀπὸ τοὺς σεβαστοὺς Σεβ. Μητροπολίτας καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπον; Ἐρωτῶμεν, διότι ἡ στάσις των σχολιάζεται ἀρνητικῶς εἰς τοὺς κοσμικοὺς κύκλους, εἰς τοὺς ὁποίους ἠμπορεῖ νὰ συμμετέχουν καὶ οἱ ἴδιοι περιστασιακῶς. Ὁ ἄλλος ἐπιχειρηματίας εἶναι ὑπόδικος εἰς τὴν ὑπόθεσιν τοῦ «Ταχυδρομικοῦ Ταμιευτηρίου». Ἔχει δύναμιν μεγάλην, ἀφοῦ

ἐλέγχει ἑταιρείας, Ραδιοτηλεοπτικὰ Μέσα Ἐνημερώσεως κλπ. Ὁ ἴδιος ὑποστηρίζει ὅτι εἶναι καθαρὸς καὶ δὲν τὸν ἀγγίζουν σκανδαλώδεις ὑποθέσεις, ἐπειδὴ ἡ προσωπική του περιουσία εἶναι πολλαπλασίως μεγαλυτέρα ἀπὸ αὐτὴν τῶν δανείων, τὰ ὁποῖα ἔχει λάβει διὰ τὰς ἑταιρείας του. Ὁ συγκεκριμένος ἐπιχειρηματίας ἔχει βοηθήσει οἰκονομικῶς τὸ φιλανθρωπικόν ἔργον Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Βορείου Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἀττικῆς. Ἐδοξάσθη ὑπὸ Σεβ. Μητροπολίτου τῆς Β. Ἑλλάδος, διὰ τὴν προσφορὰν του αὐτήν, ἐντός τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, μὲ τὴν παρουσίαν τηλεοπτικῆς κάμερας καὶ πλήθους πιστῶν. Ἐτιμήθη καὶ ἐβραβεύθη εἰς ἀνοικτὴν δημοσίαν συγκέντρωσιν ὑπὸ Σεβ. Μητροπολίτου τῆς Ἀττικῆς. Εἰς τὴν συγκέντρωσιν ὡμίλησε καὶ ὁ ὑπόδικος ἐπιχειρηματίας, καταχειροκροτούμενος ὑπὸ 2.500 προσώπων (περίπου). Μετὰ τὰς ἀποκαλύψεις διὰ σκάνδαλα καὶ τὴν ἐμπλοκὴν εἰς αὐτὰ ἐπιχειρηματιῶν μὲ φιλανθρωπικὸν καὶ ἐκκλησιαστικὸν προσωπεῖον, δὲν νομίζουν οἱ Σεβ. Μητροπολῖται ὅτι πρέπει νὰ εἶναι προσεκτικώτεροι, ὅταν κάποιοι ἐπώνυμοι ἀλλὰ καὶ ἀνώνυμοι τούς προσφέρουν μεγάλα ποσὰ διὰ φιλανθρωπικὸν ἔργον; Δὲν ζητοῦμεν τὴν χορήγησιν ποινικοῦ Μητρώου ἐκ μέρους τῶν χορηγῶν, ἀλλὰ τὴν διερεύνησιν τῆς «ποιότητος» αὐτῶν καὶ τὴν σκοπιμότητα τῶν ἐνεργειῶν των. Πάντα ταῦτα διὰ τὴν εἰκόνα ἢ τὸ «συμφέρον» τῆς Ἐκκλησίας μας.

«ΚΑΛΗ ΦΩΤΙΣΗ » ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΕΙΣ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ ΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ «Ὁμαλοποίηση» σχέσεων

Ἡ «ὁμαλοποίηση» τῶν σχέσεων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἔχει σχετικὰ σύντομο παρελθόν. Οὐσια-

ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ

Κατεδικάσθη δημοσιογράφος, ἐνῶ εἶναι ὑπόδικος διὰ τραπεζικὴν ὑπόθεσιν ὁ ἰδιοκτήτης τῶν ΜΜΕ ποὺ «ἀπεκάλυψαν» δῆθεν τὸ σκάνδαλον Συμφώνως πρός δημοσιογραφικάς πληροφορίας, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 10ην Ἰανουαρίου, τοῦ ἱστοτόπου «Ἁγιορείτικον Βῆμα»:

«Τὶς τελευταῖες ἡμέρες παρατηροῦμε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ ὅτι τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ ἔστησαν τὸ "σκάνδαλο" Βατοπαιδίου κρίνονται ἔνοχοι ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ δικαιοσύνη. Ἡ συκοφαντία καὶ ἡ ἐνορχηστρωμένη λασπολογία εἶναι οἱ μεγαλύτεροι ἐχθροί τῆς ἀλήθειας... Ἔτσι λοιπὸν σήμερα, μετὰ τὴν προχθεσινὴ σύλληψη τοῦ ἰδιοκτήτη τοῦ τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ Alpha, ἀκολούθησε ἡ καταδίκη τοῦ γνωστοῦ δημοσιογράφου, κ. Κώστα Βαξεβάνη, γιὰ τὰ συκοφαντικά του δημοσιεύματα γιὰ τὴ Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ τὸν ἡγούμενο, γέροντα Ἐφραίμ. Ἔνοχο ἔκρινε, τὸν δημοσιογράφο, Κ. Βαξεβάνη, τὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν γιὰ σειρὰ δημοσιευμάτων ποὺ προσέβαλαν καὶ συκοφαντοῦσαν τὴν Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου καὶ τὸν καθηγούμενό της ἀρχιμανδρίτη Ἐφραίμ. Ἡ ὑπ ἀρ. 6148/6.12.2013 ἀπόφαση τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν ἦταν κόλαφος γιὰ τὸν δημοσιογράφο. Πρῶτος ὁ Κ. Βαξεβάνης εἶχε ξεκινήσει πόλεμο κατὰ τῆς

Μονῆς καὶ τοῦ ἡγουμένου της ἀπὸ τὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ Alpha τοῦ ἐπιχειρηματία Δ. Κοντομηνᾶ, ποὺ προσφάτως συνελήφθη. Ἡ ἀπόφαση ἐκδόθηκε μετὰ ἀπὸ ἀγωγὴ τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου καὶ τοῦ Καθηγουμένου της. Τὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν δέχθηκε ὅτι ὁ δημοσιογράφος μὲ δημοσιεύματά του στὴν ἱστοσελίδα http://www.koutipandoras.gr καὶ στὸ ἑβδομαδιαῖο περιοδικὸ ΕΠΙΚΑΙΡΑ προσέβαλε παράνομα καὶ κατασυκοφάντησε τὴν Ἱερὰ Μονὴ καὶ τὴν προσωπικότητα τοῦ Καθηγουμένου της, ἀρχιμανδρίτη Ἐφραίμ. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὑποχρέωσε τὸν δημοσιογράφο ἀφενὸς νὰ προβεῖ σὲ δημοσίευση ἀποκατάστασης τῆς προσβολῆς καὶ ἀφετέρου νὰ καταβάλει στὴν Ἱερὰ Μονὴ 10.000 Εὐρὼ ὡς χρηματικὴ ἱκανοποίηση λόγῳ ἠθικῆς βλάβης. Ἡ Ἱερὰ Μονὴ μὲ δήλωσή της στὸ δικαστήριο, τὰ χρήματα αὐτὰ, τὰ ἔχει ἤδη ἐκχωρήσει στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Ἀθηνῶν, προκειμένου νὰ χρησιμοποιηθοῦν στὰ συσσίτια ἀστέγων. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ γέροντας Ἐφραὶμ δὲν εἶχε αἰτηθεῖ νὰ τοῦ καταβληθεῖ χρηματικὴ ἀποζημίωση. Ὅσον ἀφορᾶ στὴν ὑπόθεση ,τὸ δικαστήριο ἔκρινε ὅτι τὰ ἐπίμαχα δημοσιεύματα χρησιμοποιήθηκαν ἐσκεμμένα καὶ κατὰ παράβαση τῆς

δημοσιογραφικῆς δεοντολογίας ἀπὸ τὸν δημοσιογράφο. Τοῦ ἀναγνώρισε μάλιστα ὅτι εἶχε σκοπὸ τὴν ἐξύβριση καὶ τὴν συκοφάντηση τῆς Μονῆς καὶ τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ. Τὸ δικαστήριο δέχθηκε ἐπίσης ὅτι ὁ Κ. Βαξεβάνης μὲ ψευδῆ καὶ συκοφαντικὰ δημοσιεύματά του, προσέβαλε τὸ ὄνομα, τὴν ἠθικὴ ὑπόσταση καὶ τὸν μοναστικὸ χαρακτήρα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἀλλὰ καὶ συμβόλων τῆς χριστιανικῆς πίστης, ὅπως τὴν Τιμία Ζώνη τῆς Θεοτόκου. Ἀμφισβήτησε δὲ καὶ περιφρόνησε τὸ πρόσωπο τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ καί τὴν ἠθικὴ καὶ θρησκευτική του συνείδηση καὶ ὑπόληψη ὡς μοναχοῦ καὶ ἱερωμένου. Ἐπιπλέον τὸ Πολυμελὲς Πρωτοδικεῖο θεώρησε ἀποδεδειγμένο ὅτι τὰ δημοσιεύματα τοῦ Κώστα Βαξεβάνη, περιεῖχαν ἰσχυρισμοὺς ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πραγματικότητα καὶ δημοσιεύτηκαν ἀπὸ τὸν δημοσιογράφο ἐν γνώσει τῆς ἀναληθείας τους, μὲ στόχο νὰ βλάψουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ. Σύμφωνα πάντα μὲ τὴν ἀπόφαση, ἀποδείχθηκαν ἀναληθῆ, τὰ ὅσα ἰσχυριζόταν ὁ Κώστας Βαξεβάνης γιὰ «ἐπιλεκτικὴ» περιφορὰ τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς Θεοτόκου ἀπὸ τὸν Γέροντα Ἐφραὶμ «στὰ σαλόνια» καὶ γιὰ ἔκθεσή της σὲ λαϊκὸ προσκύνημα «μὲ τὸ ἀζημίωτο».

Ἀποδείχθηκε ἀντιθέτως ὅτι τὸ ἱερὸ κειμήλιο ἐκτίθεται πρὸς προσκύνηση κατὰ καιροὺς σὲ Ἱ. Ναοὺς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα πρὸς ἱκανοποίηση σχετικῶν αἰτημάτων τους. Οἱ προσφορὲς μάλιστα τῶν πιστῶν διατίθενται γιὰ τὴν οἰκονομικὴ ἐνίσχυση τῶν ναῶν ποὺ ὑποδέχονταν τὸ ἱερὸ κειμήλιο καθὼς καὶ γιὰ φιλανθρωπικοὺς σκοπούς. Εἶναι τέλος χαρακτηριστικὸ ὅτι τὸ δικαστήριο κατακεραυνώνει τὸν δημοσιογράφο πού, περιφρονώντας τὸ τεκμήριο τῆς ἀθωότητας, ἐπιχειροῦσε νὰ ἑδραιώσει στὸ ἀναγνωστικὸ κοινό, πεποίθηση ἐνοχῆς τοῦ Γέροντος Ἐφραὶμ γιὰ διάφορες πράξεις, παρά τοῦ ὅτι ἡ ὑπόθεση διερευνᾶται δικαστικὰ καί, στὴν πλειονότητα τῶν περιπτώσεων, τὰ δικαστήρια διαλύουν μὲ τὶς ἀποφάσεις τους τὴν κατασκευασμένη εἰκόνα περὶ σκανδάλου . Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ προστίθεται στὸ πλῆθος ἐκείνων τῶν ἀποφάσεων, ἀστικῶν καὶ ποινικῶν δικαστηρίων, ποὺ ἔχουν ἐκδοθεῖ τὰ τελευταῖα δύο χρόνια. Οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς μὲ εὐθυκρισία, νηφαλιότητα καὶ μετριοπάθεια ἀποκαλύπτουν τὴν πραγματικότητα, ἡ ὁποία εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετη ἀπὸ τὴν εἰκόνα ποὺ εἶχε σκοπίμως καλλιεργηθεῖ ἀπὸ διάφορα Μ.Μ.Ε., ἰδίως δὲ ἀπὸ τὸ κανάλι στὸ ὁποῖο ἐργαζόταν τότε ὁ Κ. Βαξεβάνης».

Ἐπισημαίνει εἰς πρόσφατον συνέντευξίν του ὁ ἐκπρόσωπός των κ. Θεόδωρος Μπουλιέρης

ΑΒΕΒΑΙΟΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΡΟΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΔΙΑ ΚΛΗΡΙΚΟΙ

Διότι ἡ μὲν πολιτεία θέτει περιορισμοὺς εἰς τὸν διορισμὸν κληρικῶν, ὁ δὲ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἀσχολεῖται μὲ τὰ συσσίτια καὶ δὲν ἔχει χρόνον νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὴν ἀναβάθμισιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαιδεύσεως.

Περὶ τὸ τέλος τοῦ δευτέρου δεκαπενθημέρου τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου τῶν φοιτητῶν τῆς Ἀνωτάτης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν κ. Θεόδωρος Μπουλιέρης παρεχώρησε συνέντευξιν εἰς τὴν ἐφημερίδα «Δημοκρατία» καὶ ἔθεσε τὸ πρόβλημα τῶν φοιτητῶν, οἱ ὁποῖοι προορίζονται διὰ κληρικοί. «Ποῖον μέλλον ἔχομεν οἱ ὑποψήφιοι κληρικοί, διερωτήθη, ὅταν ἡ μὲν Πολιτεία περιορίζει τοὺς διορισμοὺς κληρικῶν, ὁ δὲ Ἀρχιεπίσκοπος εἶναι ἀπησχολημένος μὲ τὰ συσσίτια (καὶ ὀρθῶς) καὶ δὲν ἔχει χρόνον νὰ ἀσχοληθῆ περισσότερον μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴν ἐκπαίδευσιν». Τὸ πλῆρες κείμενον τῆς συνεντεύξεως ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Τὴ δύσκολη κατάσταση, ποὺ βιώνουν οἱ φοιτητὲς τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀκαδημιῶν καὶ οἱ οἰκογένειές τους ἔρχεται νὰ φωτίσει μὲ τὴ συνέντευξη, ποὺ παραχώρησε στὴ “δημοκρατία”, ὁ πρόεδρος τοῦ συλλόγου τῶν φοιτητῶν τῆς Ἀνώτατης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν Θεόδωρος Μπουλιέρης. Ὁ κ. Μπουλιέρης τονίζει: “Οἱ φοιτητὲς ἐδῶ καὶ χρόνια, ὅπως καὶ στὰ ἄλλα Πανεπιστήμια, ἀντιμετωπίζουν ἀρχικὰ τὸ πρόβλημα τῆς φοίτησής τους καὶ ὕστερα τῆς ἐπαγγελματικῆς τους ἀποκατάστασης”. “Βέβαια, ὅλες οἱ ἐκκλησιαστικὲς ἀκαδημίες παράγουν κληρικοὺς ἔτσι ὥστε νὰ βγοῦν στελέχη τῆς Ἐκκλησίας θεολογικὰ καταρτισμένα καὶ νὰ προσφέρουν ὡς ἱερεῖς. Μετὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, ἡ ὁποία δὲν εἶναι μόνο οἰκονομικὴ ἀλλὰ καὶ ἠθική, δημιουργήθηκε ἕνα νομικὸ πλαίσιο, τὸ ὁποῖο ἀνταποκρίνεται σὲ μία ἄλλη πραγματικότητα”.

“Οἱ ἀπόφοιτοι αὐτῶν τῶν σχολῶν θὰ πρέπει νὰ ἀπορροφηθοῦν ὡς κληρικοί, ὅμως τὸ κράτος μὲ τὸν νόμο 3833 τοῦ 2010 ἔβαλε ἕνα βέτο στὸν διορισμὸ τῶν κληρικῶν καὶ εἶπε ὅτι κατ᾽ ἀναλογία ἕνας πρὸς πέντε θὰ μποροῦν νὰ διορίζονται”. “Ἦρθε ὕστερα ὁ νόμος 3986 τοῦ 2011 καὶ εἶπε ὅτι θὰ αὐξήσουμε τὴν ἀναλογία μὲ μία πρόσληψη γιὰ κάθε 10 ἀποχωρήσεις. Αὐτοὶ οἱ νόμοι θεωροῦνται ὅτι δὲν ἐξυπηρετοῦν καθόλου τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ ἔργο της, ἀντιθέτως κάνουν ζημιά. Αὐτοὶ οἱ νόμοι ἀντιβαίνουν σὲ παλαιότερους νόμους, ὅπου ἡ Πολιτεία εἶχε τὴ συμβατικὴ ὑποχρέωση νὰ διορίζει τοὺς κληρικοὺς ὡς δημόσιους λειτουργοὺς καὶ νὰ τοὺς μισθοδοτεῖ”. “Ἡ Πολιτεία πέρασε αὐτὸν τὸν νόμο παραγνωρίζοντας τὴν ὑποχρέωση, ποὺ ἔχει ἀπέναντι στὴν Ἐκκλησία. Ἄρα οἱ φοιτητὲς αὐτῶν τῶν σχολῶν ἔχουν ἕνα οὐσιαστικὸ πρόβλημα ἐπαγγελματικῆς ἀποκατάστασης”. Ὁ πρόεδρος τῶν φοιτητῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν ἀναφέρθηκε καὶ στὸν τρόπο ἀντίδρασής τους ἀπέναντι στὸ νομοθετικὸ πλαίσιο ἐπισημαίνοντας: “Ἐμεῖς οἱ φοιτητὲς ἔχουμε μία ἄριστη συνεργασία μὲ τὸν ὑπουργὸ Παιδείας κ. Κωνσταντῖνο Ἀρβανιτόπουλο καὶ ἀκόμη ἔχουμε ἐμπιστοσύνη στὰ διοικητικὰ στελέχη τῆς Ἀκαδημίας. Ὅσο γιὰ τὴν ἀντίδρασή μας αὐτή, θὰ κατευθυνθεῖ πρὸς τὴν Πολιτεία μὲ ἐπισκέψεις καὶ ὑπομνήματα, γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ αὐτὴ ἡ ἀδικία τοῦ 1 πρὸς 10, τὴ στιγμή, ποὺ ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία εἶναι πνευματικὰ καὶ ὑλικὰ ἄστεγη”. “Ἐκεῖνος, ποὺ θὰ σταθεῖ δίπλα

στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία αὐτὲς τὶς δύσκολες ὧρες, δὲν θὰ εἶναι κανεὶς ἄλλος παρὰ ὁ ἱερέας μέσα ἀπὸ τὴν ἐνορία. Πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι τὸ οὐσιαστικότερο κύτταρο, ποὺ διατηρεῖ ἀκόμα τὴν κοινωνία εἶναι ἡ ἐνορία”. Ὁ κ. Μπουλιέρης μίλησε ἀκόμα καὶ γιὰ τὴ γνωστοποίηση τῶν αἰτημάτων τῶν φοιτητῶν τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀκαδημιῶν στὴ διοικοῦσα Ἐκκλησία ἐπισημαίνοντας χαρακτηριστικά: “Ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται δυστυχῶς καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὴν πλευρά της λόγῳ οἰκονομικῆς ἀδυναμίας σὲ δύσκολη θέση. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος ἔχει δώσει, ὅπως εἶναι φυσικό, προτεραιότητα στὴν ἑλληνικὴ κοινωνία στηρίζοντας μὲ πολλοὺς τρόπους τὸν Ἕλληνα πολίτη, ὁ ὁποῖος σὲ πολλὲς περιπτώσεις αὐτὴν τὴν ὥρα δὲν ἔχει νὰ φάει ὁ ἴδιος μὲ τὰ παιδιά του”. “Ἐμεῖς θὰ ἤμασταν ἀχάριστοι καὶ θὰ εἴχαμε τελείως ἀντιχριστιανικὸ πνεῦμα, ἐὰν ἀπαιτούσαμε ἀπὸ τὴ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας νὰ ἀφήσει τοὺς χιλιάδες Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι βρίσκουν καταφύγιο στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας Ἐκκλησίας, καὶ νὰ κοιτάξει τοὺς φοιτητές. Δὲν ζητᾶμε κάτι τέτοιο, εἴμαστε εὐχαριστημένοι ἀπὸ τὴ διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας”. “Τὸ ζήτημα εἶναι πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ κάνουμε αὐτὲς τὶς σχολὲς λίγο πιὸ παραγωγικὲς μὲ τὰ πενιχρὰ μέσα, ποὺ διατίθενται. Πρέπει νὰ ὑπάρξουν κάποιες ρυθμίσεις πρὸς ὄφελος τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐκπαίδευσης, ὥστε καὶ ἡ Πολιτεία νὰ ὠφεληθεῖ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἐνορία καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία”. Ὁ κ. Μπουλιέρης περιέγραψε μὲ

μελανὰ χρώματα τὴν κατάσταση, ποὺ ἀντιμετωπίζουν σήμερα συμφοιτητές του, οἱ ὁποῖοι ἀναγκάζονται νὰ διακόψουν τὶς σπουδές τους: “Ὁ φοιτητής, ποὺ βλέπει νὰ ἀπολύεται ὁ πατέρας ἢ ἡ μάνα του ἢ καὶ οἱ δύο καὶ ἡ οἰκογένειά του στηρίζεται στὰ συσσίτια ἀδυνατεῖ πλέον νὰ φοιτήσει, ἀφοῦ ἀδυνατεῖ νὰ καλύψει τὰ ἔξοδα διαβίωσής του στὴν πρωτεύουσα. Γνωρίζω ἀνθρώπους, ποὺ σταμάτησαν νὰ φοιτοῦν μετὰ τὸ πρῶτο δεύτερο ἔτος λόγῳ οἰκονομικῆς ἀδυναμίας. Θέλω ἐδῶ νὰ ὑπογραμμίσω ἰδιαίτερα τὴν ἀνάγκη διατήρησης τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἑστιῶν. Εἶναι κομβικῆς σημασίας ἡ λειτουργία τους. Ἂν πάψουν νὰ λειτουργοῦν οἱ ἑστίες, θὰ πάψει καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευση. Ἀδυνατεῖ ὁ φοιτητὴς σήμερα νὰ μείνει ἐκτὸς καὶ νὰ κάνει νοικοκυριό”.

“Ἐκπέμπουμε SOS”

Ὁ κ. Μπουλιέρης καταλήγει: “Ἐμεῖς ζητᾶμε νὰ στηριχθοῦν τὰ παιδιά, ποὺ ἐπέλεξαν τὸν δύσκολο δρόμο τῆς ἱεροσύνης καὶ ἐκπέμπουμε SOS, γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ σπουδάζουν”. Ὡς πρόεδρος τῶν φοιτητῶν τῆς Ἀνώτατης Ἐκκλησιαστικῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν θέλω νὰ εὐχαριστήσω τὴν ἐφημερίδα “δημοκρατία”, ἡ ὁποία στέκεται οὐσιαστικὰ σὲ αὐτὸ τὸ πρόβλημα, ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐμεῖς τὰ παιδιά, οἱ φοιτητές”. Στέκεστε οὐσιαστικὰ στὸ πρόβλημά μας καὶ θέτετε τὸ θέμα μὲ μία εὐαισθησία καὶ μία διάκριση, ἡ ὁποία εἶναι ζηλευτή. Ἔτσι μᾶς βοηθᾶτε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο. Θέλω νὰ πῶ τελειώνοντας ὅτι ἡ λύση λουκέτο παντοῦ δὲν εἶναι λύση”».

Εἰς τὸν διαδικτυακὸν ἱστότοπον «Κατάνυξις» ἐδημοσιεύθη τὸ ἀκόλουθον κείμενον συμπαραστάσεως εἰς Ὀρθοδόξους φοιτητάς, οἱ ὁποῖοι διαφωνοῦν μὲ τὰς «καινοτομίας» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Τὸ κείμενον ἔχει ὡς ἀκολούθως:

«Ἡ καρδιὰ μας χτυπάει στὸ Βόλο, στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Μακαριστοῦ κ.κ. Χριστοδούλου τέθηκαν οἱ βάσεις καὶ λιθαράκι - λιθαράκι οἰκοδομεῖται ἐκεῖ ἡ Ὀρθοδοξία, ὅπως πρέπει νὰ εἶναι. Ἀνοιχτή, εὐέλικτη, χωρὶς ἀπολογητικὸ χαρακτήρα, μὲ τὰ θεολογικὰ ζητήματα νὰ ἐπαναδιατυπώνονται μὲ σχήματα καὶ ἐκφράσεις, ὥστε νὰ δίδεται ἡ ἐντύπωση στὸν ἁπλὸ πιστὸ πὼς ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ Ὀρθόδοξη Θεολογία ἔχει νὰ ἀντιμετωπίσει σύγχρονα προβλήματα, καινοφανῆ, ποὺ δὲν ἀπασχόλησαν τοὺς Ἁγίους πατέρες τῆς ἐκκλησίας μας, ἢ ἂν τοὺς ἀπασχόλησαν ἐκεῖνες οἱ θέσεις τους, εἶναι ξεπερασμένες. Μεθοδικά, συστηματικά, ἀπὸ τὶς μικρὲς τάξεις τῶν κατηχητικῶν μὲ δικά της ἀναγνωστικά καὶ διδακτικὰ ἐγχειρίδια, ἡ Ι.Μ.Δ. γεννᾶ μέσα στὴν κοινωνία τῆς Μαγνησίας, ἕνα κράτος ἐν κράτει, μὲ πολίτες πιὸ καλλιεργημένους στὴν ἀποδοχὴ τοῦ ἄλλου, τῆς διαφορετικότητας, τῆς σύγκλισης, τοῦ συγκερασμοῦ, μὲ τὰ θρησκευτικὰ νὰ γίνουν πιὸ πολὺ μάθημα κοινωνιολογίας-θρησκειολογίας. Ἀναδίνεται ἔτσι μία δυσάρεστη μυρουδιά, σὰν ἡ Ὀρθοδοξία νὰ ἔχει χαλάσει, σὰν ἔχει ἡμερομηνία λήξεως, σὰν νὰ πρέπει νὰ πεταχτεῖ καὶ στὴ θέση της νὰ ἀγοραστεῖ μία ἄλλη ὀρθοδοξία. Ἂν τὰ κατηχητόπουλα τοῦ μακαριστοῦ Χριστοδούλου εἶναι 40άρηδες καὶ ἱερεῖς μάλιστα στελέχη τῆς Ι.Μ.Δ. πρωτεργάτες καὶ φορεῖς τῆς ἄλλης ὀρθοδοξίας, ἡ Βολιώτικη κοινωνία ἔχει ἀντίστοιχα 40άρηδες καὶ 40άρες πιστούς, οἰκογενειάρχες, καθὼς καὶ νήπια, παιδιά, ἐφήβους μέχρι καὶ ἤδη πτυχιούχους ποὺ ἐκκολάφθηκαν κυριολεκτικῶς μέσα στὴν κλωσσομηχανή της. Αὐτὴ ἡ τραγικὴ ἀλήθεια ἔχει διπλὴ ἀνάγνωση: ὡς ἀλήθεια εἶναι μία καλὰ ὀργανωμένη λειτουργία, μία ἀξιοζήλευτη ἐργασία, ποὺ ἐνσωματώνει τὴ λύση γιὰ τὴν ἔξοδο ἀπὸ τὴν κρίση ὅλης τῆς χώρας, ὅπως τὴν διατύπωσε ὁ Δ. Νατσιὸς: νὰ ἀλλάξουμε τὰ σχολεῖα, νὰ ἀλλάξουμε τὴν παιδεία καὶ σὲ 10 – 20 χρόνια θὰ ἔχουμε τὰ Ὀρθόδοξα Ἑλληνόπουλα ποὺ θὰ μᾶς βγάλουν ἀπὸ τὴν κρίση, ὡς τραγικὴ ὅμως, ἀπώλεσε τὸν ὁδοδείκτη τῆς ἀμωμήτου πίστεως, βαδίζει στερρῶς τὴν ὁδὸν τῆς ἀπωλείας, καὶ ὁδηγεῖ στὴ αἵρεση. Ἡ Ι.Μ.Δ. ὁδηγεῖ τὸν πιστὸ λαὸ τοῦ

Θεοῦ στὴν αἵρεση τῆς ΜΕΤΑ – πατερικῆς Θεολογίας. Ἡ ἀλλοτρίωση αὐτὴ ἔγινε τόσο συστηματικῶς, ποὺ τὸ καράβι τῶν ψυχῶν τῆς Μητροπόλεως θὰ βυθιστεῖ αὔτανδρο, ὡς νέος Τιτανικὸς ποὺ εὐθυδρομεῖ πρὸς τὸ παγόβουνο τοῦ ὀλέθρου, μὴ γένοιτο. Ἡ εἰσήγηση τοῦ Μητροπολίτου Δημητριάδος καὶ οἱ ἀπαντήσεις ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς καταδεικνύουν μὲ σαφήνεια τὸ τεράστιο πρόβλημα: ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡ.ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΟΥ Κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ Β΄ ΒΑΤΙΚΑΝΕΙΟ ΣΥΝΟΔΟ «… Ἀπὸ τὴν τοποθέτηση αὐτὴ τοῦ Σεβ. κ.Ἰγνατίου γιὰ μία ἀκόμη φορά ἡ ἀμετανοησία καὶ ἡ ἑωσφορικὴ ἐπιμονή του στὴν αἵρεση τῆς πατρομαχίας, στὸ καινοφανὲς αἱρετικὸ δόγμα τῆς μεταπατερικῆς καὶ νεοπατερικῆς αἱρέσεως, ποὺ πρῶτος ὁ ἴδιος μέσω τῆς ΑΘΠ εἰσήγαγε στὸν ἑλληνικὸ χῶρο…» π.Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος. Ἐσχάτως διώκονται, κατασυκοφαντοῦνται καὶ ἀπειλοῦνται 19χρονοι φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. ποὺ τόλμησαν νὰ ἀντιτεθοῦν στὸ πνεῦμα τοῦ Μητροπολίτου, ὀρθώνοντας ὀρθόδοξη φωνή. Πατέρες τῆς Ι.Μ.Δ. ποὺ ὑποδέχονται καὶ φιλοξενοῦν ὑποδειγματικὰ ὅλους τούς ἐπισκέπτες καὶ συνέδρους τῆς μετὰ - πατερικῆς τους φάμπρικας, ἀσφυκτιοῦν, ἐξανίστανται καὶ ξεσποῦν κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, στὰ πρόσωπα 19χρονων φοιτητῶν. Ἡ πρακτική τῆς Ι.Μ.Δ. εἶναι γνωστή: «…Ὁ Σεβ. κ. Ἰγνάτιος ἀναφέρθηκε καὶ σὲ ὅσους, ἀκολουθώντας τὴν Ὀρθόδοξη δογματική, θεολογικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, χαρακτηρίζουν τὸν παπισμὸ ὡς αἵρεση καὶ ἀνήκουν στὴν ἀντιοικουμενιστικὴ γραμμή, χαρακτηρίζοντάς τους ὡς ψυχοπαθεῖς, ἀκραίους, φανατικοὺς καὶ φονταμενταλιστές. Εἶπε συγκεκριμένως ὅτι «πίσω ἀπὸ τέτοιες συμπεριφορὲς ὑπάρχουν ψυχικὰ τραύματα, ποὺ ἴσως τὰ ξέρει μόνο αὐτός, ποὺ φτάνει σὲ ἀκραῖες ἐκδηλώσεις, καὶ ὁ Θεός». Ὁ Σεβ. κ. Ἰγνάτιος, μὴ μπορώντας νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς ἀντιφρονοῦντας μὲ ἐπιστημονικὰ καὶ θεολογικὰ ἐπιχειρήματα, καταφεύγει στὴν γνωστὴ τακτικὴ τῶν οἰκουμενιστῶν τῆς σπιλώσεως διὰ τῆς συκοφαντίας προσώπων…» π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος. … Ἡ καρδιὰ μας χτυπάει στὸ Βόλο, στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ, τὰ βλέμματά μας καὶ ἡ προσοχή μας εἶναι στραμμένα ἐκεῖ. Καλὴ φώτιση».

Ο ΚΡΗΤΗΣ ΖΗΤΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΙΟΥΧΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Εἰρηναῖος ἀπέστειλεν ἐπιστολὴν πρὸς τὸν πρωθυπουργὸν κ. Ἀντ. Σαμαρᾶν μὲ τὴν ὁποίαν ζητεῖ τὴν ἀποκατάστασιν τῶν Ὁμολογιούχων τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου. Ἡ ἐπιστολὴ ἔχει ὡς ἑξῆς:

«Τὸ θέμα τοῦ Συλλόγου Φυσικῶν Προσώπων Ὁμολογιούχων Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, εἶναι γνωστὸν εἰς Ἐσᾶς, ἀπὸ τὰ ἴδια αὐτὰ τὰ πρόσωπα καὶ ἀπὸ ἄλλα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀπευθυνθεῖ εἰς τὴν Ἐξοχότητά Σας, μὲ σχετικὰ ἔγγραφά των καὶ ἔχουν παρακαλέσει νὰ μὴ ἀδικηθοῦν ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν Δημόσιον. Σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν, παρακαλοῦμε καὶ

ἐμεῖς, νὰ τὸ δῆτε μὲ σεβασμὸ καὶ εὐαισθησία, νὰ μὴ ἀδικηθοῦν οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ καὶ νὰ μὴ αἰσθάνωνται ὅτι τὸ Ἑλληνικὸν Δημόσιον φέρεται εἰς αὐτοὺς μὲ τρόπον ἄδικον καὶ παράνομον. Παρακαλοῦμε, κ. Πρωθυπουργὲ καὶ ὡς Ἐκκλησία καὶ προσωπικῶς, νὰ δείξετε ὅλη τὴν δυνατὴ κατανόηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου καὶ τοῦ Προσώπου Σας καὶ νὰ ἱκανοποιήσετε τὰ δίκαια αἰτήματά των, ὅσον αὐτὰ εἶναι νόμιμα καὶ δίκαια. Σᾶς παρακαλοῦμε καὶ πάλιν, Σᾶς εὐχαριστοῦμε προκαταβολικῶς καὶ διατελοῦμε Μὲ εὐχὲς καὶ ἐν Κυρίῳ Ἀγάπην Ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος».