— Reflectie & nawoord
Hoe heb ik het beleefd Het doel van mijn afstuderen was om een
maatschappelijk relevant thema aan te grijpen en een heldere stelling in te nemen met betrekking tot het thema en hoe het zich verhoudt in de maatschappij. Ik wilde met het ontwerp agenderen dat een crematorium een belangrijk onderdeel uitmaakt van de samenleving en dat het daarom ook niet mag ontbreken in de stad. Op mijn eigen manier wilde ik het thema een vorm van aandacht en een podium geven. Opgave De keuze voor een verticaal stedelijk crematorium heeft wat dat betreft goed uitgepakt. Het is een thema wat zich hier goed voor leent en wat nog niet bestaat. Het crematoria an sich vertaalt zich fysiek redelijk conventioneel. De schrijvers van het boek Goodbye Architecture verwoorden dit ook heel mooi ‘’de verschijningsvormen tonen hoe er geen optimale oplossing is voor het ruimtelijk probleem van afscheid. In het ontwerp, de aankleding en het gebruik van het crematorium is juist ruimte voor de nietalledaagsheid’’. De keuzes die ik gaandeweg gemaakt heb waren allen met in het achterhoofd dat het niet alledaags hoefde te zijn. Ik denk dat de keuzes die ik gemaakt heb grotendeels aan de doelstellingen voldoen. Het is een uitgesproken object geworden op een prominente plek in Rotterdam. Het gebouw ligt duidelijk in het zicht en ik denk dat wanneer mensen het gebouw in de stad zien, ze zichzelf afvragen wat het is en wat het doet. Zo kan men langzaamaan wennen aan het idee dat een crematorium midden in de stad is gepositioneerd en onderdeel uitmaakt van het stedelijk weefsel. Daarnaast zijn de gebruiker als basis en de ruimtelijke ambiance ook een belangrijk onderdeel geworden in het project. Dit waren twee doelstellingen die van te voren waren opgeschreven in het startdocument. In het crematorium is een ruimtelijke constellatie
121
