Përdoruesi:Koka11/Hasan Alia luftëtar i Shqipërisës etnike 1
Data e 6 qershor 1951, mësuesi i Mustafë kunderpërgjigjet kërcnimeve për likudimin – Xhaferit dhe Voja Taliqit - nga Ramadan ASLLANI
pret, T’na biesh nusën, t’na ban hyzmet!... Mësuesi patriot me moral të panëpërkëmbur duke ndjekur hijet e territ shkoi në shtëpinë e Arif Sylës dhe sipas të dhënave të UDB-ës ia dërgoi arkivin e organizatës së NDSh-së: Merre dhe dërgoja Hasanit - le të gjendet te ai derisa të bashkohemi. Tërë natën nuk bëri gjumë duke menduar se si do t’ia dilte me aksionin e parë të armatosur!? Për t’i vrarë dy operativistët e UDB-ës, kishte vendosur qëkur ishin takuar në shitore para mbrëmjes, edhe për këtë qëllim i tërhoqi në banesën e tij – sepse ka shtrojë më të pastër..! Dëshironte që t’i vriste e të mos u linte telashe fshatarëve. Para agimit të datës 6 qershor 1951, e mori armën dhe e hapi ngadalë derën e dhomës ku po flinin udbashët – Xhaferi e Voja. “Bukur fort m’keni ngushtue – S’pata kafe me u marue! S’pata nuse me u ba hyzmet – Gjum’ të mirë bafshi n’jastek!...” Populli nuk ishte fajtor për vrasjen e tyre – ishte vetëm Mustafë Koka Mustafa, duke mos dashur t’i vriste në gjumë i kishte zgjuar, duke u thënë se në emër të lirisë së Kosovës dhe të popullit shqiptar, organizata jonë u ka dënuar me vdekje. Kam nderin që jam zbatues i këtij vendimi. -Rroftë Shqipëria e bashkuar! “Çonju burra prej dyshekav’ Plani i likuidimit të Hasanit me shokëSylë Mehemti u bind se Hasan Remniku e ka brenda spiunin, ndaj dhëmbit të të cilit më nuk do ta shpëtonte njeri mbi fytyrë të tokës. Prandaj, asnjë sakrificë e Sylë Mehmetit -“Musa”, as vetëvrasja e tij. J. Bullajiqi, në vazhdim të fejtonit shkruan se tani “Musa” foli sinqerisht: “Qysh gjatë kohës së Jugosllavisë së Vjetër jam njohur me Hamzë Sylejmanin prej një katundi afër Gjilanit. Mbas çlirimit Hamza e fshehu në shtëpinë time djalin e vet, që gjatë luftës bashkëpunoi me okupatorin…!”. Përmbajtja e deponimeve të tjera, të Sylë Mehemti, para “Ismetit”, më 26 shtator 1951, mund të përmblidhet në këtë shkurtim: “Nga fillimi i vitit 1945, kur filloi mobilizimi masiv i meshkujve shqiptarë nga 16-60 vjeç, Syla me djalin e Daut Kepës u futën në UNÇJ-në. Pas demobilizimit, UDB-ja nuk e kërkoi më djalin e Daut Kepës. Kjo u bë shkak për ta trashur miqësinë dhe besimin e ndërsjellë midis Dautit dhe Sylës. Filluan vizitat e ndërsjella. Në fund të muajit korrik, të 1951, Sylë Mehemti ishte mysafir i Daut Kepës dhe aty mësoi për vrasjen e dy oficerëve të UDB-ës në Remnik, nga mësuesi Mustafë Koka.Mundësitë e arratisjes në ShqipëriKur Syla erdhi për herë të dytë te Dauti, aty rreth 22 shtatorit 1951, Daut Kepa gjithsesi duke zbatuar kërkesën e Hasan Remnikut me shokët, kërkoi nga Sylë Mehemti që të
Meqë UDB-ja kishte informata se Hasan Remniku gjendet ne malet e Zhegocit, shefi i UDB-ës së Vitisë i dërgoi në Remnik operativistët e sipërpërmendur me detyrë që të merrnin në pyetje disa jatakë të Hasan Remnikut dhe mësuesin Mustafë Koka, me të cilin do të bisedohet me shumë kujdes, që të mos e kuptonte se UDB-a është duke e përcjellë - shkruante J. Bullajiq: “Duhej bërë përpjekje për të bindur Mustafën, që të bashkëpunojë me shërbimin e organeve të sigurimit jugosllav, por të mos hetohet aktiviteti “armiqësor” i tij. Oficerët e UDB-ës shkuan në Remnik në mbrëmjen e 5 qershorit 1951 dhe i morën në pyetje “disa jatakë” të Hasan Remnikut dhe tërthorazi edhe mësuesin Mustafë H. Koka. Sipas dëshmive të shumë remnikasve, Xhaferi dhe Voja arritën në Remnik pas drekës dhe fillimisht shkuan në shitoren e fshatit, e cila ishte afër shkollës. Aty e ftuan mësuesin Mustafë, i cili sapo i kishte lëshuar nxënësit në pushimin e gjatë. Ai sikur e parandjeu se me UDB-ën do ta ketë takimin e fundit. Thuhet se fshatarët që rastisën të ishin afër shitores kanë dëgjuar një zënkë të rëndë midis mësuesit Mustafë dhe dy oficerëve të UDBës. -Ti si mësues duhet të jesh më përparimtar!… Sipas J. Bullajiqit Xhaferi dhe Voja atë natë, u vendosën në shtëpinë ku banonte mësuesi dhe aty i morën në pyetje pos disa fshatarëve edhe Mustafë Kokën. Ishte kjo shtëpia e Ahmet Nezirit, në odën e të cilit banonte Mustafë Koka me nusen e posamarrë, Rabien, bijë e Remnikut. Pas darke mësuesi u ofroi udbashëve të shkonin për të fjetur në banesën e tij, pasi gruan e kishte dërguar në gjini, kurse Mustafa do të flinte te ndonjë fshatar. Në banesën e Mustafës dy udbashët i vazhduan hetimet me një vrazhdësi. Më në fund, sipas Bullajiqit i thanë se ata i dinë të gjitha lidhjet e tij me Hasan Remnikun dhe me organizatën ilegale antijugosllave. Mustafë Koka, më vonë ka treguar se udbashët e kishin urdhëruar: “Nesër ta sjellësh nusen që ajo të na shërbejë…! Ti si mësues duhet të jesh më përparimtar…!” Po çfarë mësuesi, ti i thue veti – E mshefë nusën prej hyqmeti? Me punue si arsimtar – Duhet t’jeshë përparimtar! Edhe ‘i fjalë, Xhaferi e flet: “Pa ngo mirë, o mësues i shkretë – Nji detyrë nesër të 1