Εμείς Οι εγκλωβισμένοι του Χθες Στο φρικαλέο τριγμό του Σήμερα Επικαλούμαστε ένα διωγμό Ένα ανάθεμα Ή μια ανάσα εφιάλτη Για να επιστρέψουμε εκεί Όπου βιώνουμε το Υπέροχο Το Απόλυτο Το Αληθινό Και κατοικία μας είναι Όχι ο χρόνος Ούτε ο πόνος Αλλά οι στίχοι απ’τα τραγούδια Των βάρδων…
Περισσότερο από τους άλλους Απ’ οποιονδήποτε ‘άλλο’ Εμείς ξέρουμε καλύτερα Τι σημαίνει ν’ανήκεις στο Χθες Και να προσδοκάς το Αύριο Να επιστρέφεις Για να ησυχάσεις Και να γαληνέψεις Κι όχι για να βιώσεις ξανά Ό,τι για πάντα χάθηκε…