Στις εκβολές αυτού του ποταμού με το ανθρώπινο αίμα περιμένει αν το βλέπεις γυρτό αυτό το σώμα «χωρίς σημάδια» χωρίς γδαρσίματα ή μελανιές «μονάχα με τις μαχαιριές του δολοφόνου» κι ενώ ο ποταμός άγρια ουρλιάζοντας κατεβαίνει αφρίζοντας και αρδεύει τα πόδια μας τ’αναφίλητά μας τα όνειρά μας το βλέμμα ακόμη ακίνητο θολό όλων το βλέμμα όλων οι ανάσες ακόμη ακίνητες ακόμη ανύπαρκτες τι περιμένουν; τι περιμένουμε;
(με αφορμή μονάχα το πέρασμα στην αθανασία του Π.Φ.) Σεπ2013