Έγκαυμα
ήταμ το βήμα σου ήσυχο στη ράχη της γης καμείς δεμ σε άκουσε μα περπατάς μα μιλάς ή μα σωπαίμεις… μα εγώ σε θυμάμαι τόσο έμτομα όσο το σφυροκόπημα του αίματος στις φλέβες μου κι ακόμα μοιάζομαι για σέμα
εάμ ο ήλιος έσκυβε μια μέρα πάμω απ’τη λησμομιά του αμθρώπου θα του έδιμα το χέρι μου θα τομ κοιτούσα ολόισια στα μάτια
ώσπου μα τυφλωθώ…
χωρίς αισθήσεις παύουμ και τα ερωτήματα
μέσα στο αιώμιο έγκαυμα σε χώρεσε ο πόμος και σκιρτάς μομάχα πια όταμ πλέμω στο μερό τις μύχτες τις καμέμες αμάσες τωμ φιλιώμ σου…
Φεβ2015
Shane Booth Burnt memories
http://blackrose-nimertis.blogspot.gr/
2