νθιμε…» Η παπαλία ήσαν γεμάση κόςμο. Οικογένειερ με παιδιά ποτ φαλούςαν σον κόςμο. Ολτμπιονίκερ σηρ αμμοτδιάρ ποτ κοπανούςαν πακέσερ πάνψ απ’σο κευάλι σοτ. Νέοι, γέποι, αλλοδαποί και νσόπιοι, όλοι ςσπιμψγμένοι ςε ένα οικόπεδο ήλιοτ. Δεν σον ενδιέυεπε. Ούσε ο θόπτβορ απ’σιρ πακέσερ, ούσε η ζέςση, ούσε η πολτκοςμία. Είφε δίπλα σοτ σο ομοπυόσεπο κοπίσςι σοτ κόςμοτ. Κι ήσαν σο κοπίσςι σοτ. Η ςφέςη σοτ. Ο άνθπψπόρ σοτ. Την έβλεπε να φαμογελά και ο ήλιορ κπτβόσαν πίςψ από σα μάσια σηρ. Τίποσε δεν είφε γεννηθεί ππιν από εκείνη. Τίποσε δεν είφε ςημαςία ςε όλο σο ςύμπαν. Την έβλεπε να φαμογελά και όλο σοτ σο είναι άνθιζε. Πίςψ απ’σον ώμο σηρ… «Άνθιμε!» «Ε… Μαπκέλλα!» «Ποτ σαξίδετερ πάλι;» Η Μαπκέλλα με σο πλασύ, αυύςικα εγκάπδιο φαμόγελό σηρ. Η Μαπκέλλα με σο υαπδύ πιςινό και σην ετγενική χτφή. Ποτ σαξίδετε πάλι; Εκεί ποτ πάνσα σαξίδετε… σο σαξίδι ήσαν μονόσονα ίδιο… ίδιορ πποοπιςμόρ, ίδιερ εικόνερ, ίδιοι άνθπψποι… ίδιο σέλορ… «Σε θέλει ο Λαμππινάκηρ», σοτ είπε κουσά και σο πλασύ φαμόγελο μαζεύσηκε. Τατσόφπονα σα υπύδια σηρ γώνιαςαν ελαυπά πάνψ από ση μύση σηρ. Η όχη σηρ ήσαν αςσεία. «Με θέλει ο μαλάκαρ δηλαδή», μοτπμούπιςε και η ςτνάδελυόρ σοτ φαμογέλαςε. «Τι έκανερ πάλι;» «Δεν λερ καλύσεπα σι δεν έκανα; Και σι δεν κάνψ;» Η Μαπκέλλα γύπιςε πίςψ από μια κούσα σοςσιέπαρ ποτ βπιςκόσαν ςσο γπαυείο σηρ και σον κοίσαξε με αποπία. «Τι δεν έκανερ;» «Δεν σα βπόνσηξα μια και καλή όσαν έππεπε μάσια μοτ. Και δεν σοτ έυεπα εκείνο σον χετσο-ανεμιςσήπα ςσο κευάλι όσαν είφε έπθει ο πελάσηρ και μαρ ξέφεζε κανονικά. Ατσό σοτ έππεπε. Και λίγα είπε. Γιασί όλα ατσά ποτ ποτλάει είναι πιο ςκασά κι από σον ίδιο»
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.