Le Meute (2010)
Οι παλαιοί μιλούν για πλάςμασα γεννημένα από λάςπη και σο αίμα νεκπών… Η γη ζησάει αίμα και δεν έχοτμε δικαίωμα να σηρ απνηθούμε…
Έ
φψ ςτνηθίςει να εμπιςσεύομαι σιρ ςκέχειρ ποτ αναδύονσαι σην ίδια ςσιγμή ποτ παπακολοτθώ κάσι και ςτνήθψρ σιρ αυήνψ να πεπιπλανώνσαι ελεύθεπερ για να πάποτν σο φώπο σοτρ μέςα μοτ… κάποιερ απ’ατσέρ θα μείνοτν, θα δοτλετσούν, θα σιρ ςημειώςψ… κάποιερ άλλερ θα φαθούν για πάνσα (;) Κι όλερ βέβαια θα παπαφψπήςοτν ση θέςη σοτρ ςε ατσέρ ποτ έπφονσαι… ππέπει κι ατσέρ να αξιολογηθούν, να μοπυοποιηθούν, να γίνοτν ίςψρ λόγορ και να ςμιλετσούν για να αποδοθούν ςε λέξειρ, πποσάςειρ ή ακόμα κι ένα ολοκληπψμένο κείμενο… όμψρ σο μταλό δοτλεύει πτπεσψδώρ και όςο πιο ενδιαυέπον γίνεσαι ατσό ποτ βλέπψ σόςο ο πτπεσόρ ατξάνει και σο επγαςσήπι δοτλεύει ακασάπατςσα… Σκευσόμοτν λοιπόν βλέπονσαρ σην εξέλιξη ατσήρ σηρ παπάξενηρ σαινίαρ (κι αν έφοτμε πλέον εθιςσεί όλοι μαρ ςσο παπάξενο ώςσε η λέξη να σίθεσαι τπό διαπκή αναθεώπηςη ψρ ππορ σο πεπιεφόμενό σηρ) πψρ όλα έφοτν ‘φσιςσεί’ από σον ςκηνοθέση – και ςεναπιογπάυο - Franck Richard έσςι ώςσε να ακολοτθήςει κάσι ποτ αν μη σι άλλο θα έφει μια σπαφιά, ππψσόγονη, ατθενσική, θα έλεγα ‘ετπψπαωκή’ γπαυή… Τα ειςαγψγικά δεν ςσεπούνσαι ενδιαυέπονσορ αν και δεν διεκδικούν δάυνερ ππψσοστπίαρ… μια πολύ νόςσιμη κοπέλα (Émilie Dequenne) οδηγεί σο πολύ σαλαιπψπημένο και παμπάλαιο ατσοκίνησό σηρ ςε έναν επαπφιακό δπόμο - μικπή ςημαςία έφει ο σόπορ, η φώπα και όλα σα ςτναυή
– όσαν απουαςίζει να πάπει έναν νεαπό (Benjamin Biolay) ποτ κάνει auto-stop. Είναι υανεπό απ’σην ππώση ςσιγμή όσι οι δτο σοτρ ‘σαιπιάζοτν’… έφοτν παπόμοιο look, είναι μάλλον αινιγμασικοί, δείφνοτν να είναι άνθπψποι σηρ πεπιπέσειαρ, σηρ αναζήσηςηρ νοήμασορ έξψ απ’σα ςτμβασικά… κάποιορ θα μποπούςε να σοτρ κολλήςει σην σαμπέλα ‘ποκόυασςερ’, άλλοι θα μποπούςαν να ςκευσούν κάσι καλύσεπο. Τα ππάγμασα εξελίςςονσαι φαλαπά. Το ζετγάπι υσάνει ςσο La Spack. Ππόκεισαι για ένα truck – stop, ένα παπακμιακό μπαπ – εςσιασόπιο ποτ διετθύνει μια υοβεπή και εμβλημασική παποτςία. Μια γτναίκα (Yolande Moreau) ποτ κασαλαβαίνειρ από σην απφή πψρ ππόκεισαι να παίξει σον καθοπιςσικό πόλο ςσην ςτνέφεια σηρ σαινίαρ. Από κει και πέπα, ξεκινάει η ππαγμασική δπάςη. Ο ςκηνοθέσηρ δεν ςπασαλά σο φπόνο σοτ ςε πεπισσολογίερ και ανοηςιολογίερ ποτ ενδημούν και αυθονούν ςσιρ αμεπικάνικερ σαινίερ εν γένει και ςσιρ παπαγψγέρ σπόμοτ πολύ πεπιςςόσεπο. Λερ και οι ήπψερ υλταπώνσαρ φψπίρ ςσαμασημό και επί πανσόρ σοτ επιςσησού θα οικοδομήςοτν με πεπιςςόσεπη ενάπγεια σο ζησούμενο κονσπάςσ σηρ ‘φαπάρ σηρ ανέμεληρ ζψήρ’ από ση μια και σηρ υπίκηρ και σοτ ζόυοτ από σην άλλη. Δεν είναι απαπαίσησερ όλερ ατσέρ οι δταδικέρ ςφημασοποιήςειρ όσαν έφειρ βαθύσεπερ επεξεπγαςίερ και πιο μελεσημένα ςενάπια. Ακόμα και ςε σούση σην σαινία οι ήπψερ δεν… μαρ ενδιαυέποτν σόςο, δεν θα σοτρ θτμόμαςσε σην επομένη –ίςψρ εξαιποτμένηρ σηρ εξαιπεσικήρ Yolande Moreau… δεν είναι εκεί σο ζησούμενο… είναι ςαν να πεπιμένειρ ένα ςειςμό 8 πίφσεπ και να ςτζησάρ για σο φπώμα σψν σοίφψν ςσα ςπίσια ποτ ςε λίγο θα είναι άμοπυερ μάζερ επειπίψν… πποςψπικά θεψπώ επιστφία ενόρ ςκηνοθέση να με αποςπάςει από σα ππόςψπα και σιρ ιδιομοπυίερ σοτρ – όφι πψρ δεν έφοτν κι ατσά σο ενδιαυέπον σοτρ ενίοσε – και να με κεπδίςει με σο ςύμπαν ποτ υλέγεσαι, ποτ γεννιέσαι ή πεθαίνει. Και μάλιςσα, όσαν ππόκεισαι για μια ‘νοςηπή’ σαινία, ένα ςοτπεαλιςσικό - παγανιςσικό θπίλεπ – έσςι σο φαπακσηπίζψ – ποτ αποστπώνει με υψσογπαυία ςτγκλονιςσική, επμηνείερ λισέρ και ςκηνέρ ςοκαπιςσικέρ, ‘γτμνέρ’ και ςφεδόν ςιψπηλά βίαιερ ένα ολόκληπο ςύμπαν ‘μέςα ς’ένα δψμάσιο’. Ένα ςύμπαν ποτ σο διέπει η πανάπφαια ςφέςη σοτ ανθπώποτ με σιρ μαγικέρ δτνάμειρ σηρ ~2~
γηρ… ένα ςύμπαν ποτ γεννήθηκε απ’σο αίμα ατσήρ σηρ ςφέςηρ και όςο σο αίμα θα τπάπφει η ςφέςη θα είναι ακασάλτση, αιώνια και πανίςφτπη. Το απχαίο Σσόμα, ςκέυσηκα κάποια ςσιγμή. Το απφαίο Σσόμα ποτ απαισεί να σπέυεσαι και οι ιεπείρ Τοτ δεν μποπούν να κάνοτν σίποσε άλλο από σο να ικανοποιούν σην πείνα σοτ. Ωρ πόσε; Άγνψςσο… για πάνσα. Χψπίρ ςημαςία. Σσην σαινία, σούση η ςφέςη είναι ολοκάθαπη αποδίδεσαι όμψρ ‘μεσαμυιεςμένη’ αυού διαυοπεσικά δεν θα είφαμε μια σαινία σπόμοτ αλλά μια άλλοτ σύποτ σαινία, κάσι ςαν αναπαπάςσαςη ενόρ μαγικού σελεσοτπγικού με νσοκιμενσαπίςσικα ςσοιφεία. Επειδή τπάπφει όμψρ η ανάγκη σηρ μτθοπλαςίαρ σο απφαίο Σσόμα ‘εκπποςψπείσαι’ από κάποιοτρ νεκπούρ ανθπακψπύφοτρ ποτ ‘εκδικούνσαι’ σον άδικο φαμό σοτρ με σην αιώνια επιςσπουή σοτρ για να σπαυούν από σοτρ ζψνσανούρ. Κάσι ακόμα ποτ ςκευσόμοτν βλέπονσαρ σην αυήγηςη σηρ σαινίαρ ήσαν πψρ ο δημιοτπγόρ επέλεξε σον ςτνσομόσεπο, άπα και αςυαλέςσεπο ‘δπόμο’ για να ευελκύςει σο βλάςυημο και να σο ςαπκώςει ςσην οθόνη. Κι ατσό είναι ο κάθεσορ άξοναρ. Ο κάθεσορ άξοναρ ποτ ςτνδέει από σην απφαιόσησα σον Άδη με σον ενδιάμεςο κόςμο σψν ανθπώπψν και πιο χηλά, με σον κόςμο σψν θεών. Έναρ άξοναρ ποτ διαπεπνά κάθεσα σα επίπεδα σηρ Εκδήλψςηρ και σηρ ‘ύπαπξηρ’ και ςτνεπώρ, με σον βπαφύσεπο δπόμο υέπνει και ςε ‘ςτνομιλία’ ατσά σα βαςίλεια. Με ςτνέπειερ θεσικέρ αλλά και απνησικέρ. Τούσορ ο άξοναρ είναι και ο μόνορ ποτ με ση ςαυήνεια και σην ππψσόγονη απλόσησά σοτ εξτπηπεσεί επγαλειακά σο ςκηνοθέση. Και με απλόσησα άλλψςσε ‘γπάυει’ και ‘υιλοσεφνεί’ ακόμη και σιρ μεγαλύσεπερ υπικαλεόσησερ σηρ σαινίαρ. Η βία και η υπίκη ςοκάποτν πεπιςςόσεπο μέςα ςε ςτνθήκερ ‘υτςιολογικέρ’, όσαν όλα είναι ήπεμα και… όμοπυα και σίποσε δεν τποχιάζει πψρ ςσην επόμενη γψνιά παπαυτλάει σο Αδιανόησο. Δεν ππόκεισαι να πποδώςψ σο ‘ςσόπι’ σηρ σαινίαρ – αν και μάλλον σο έφψ ήδη κάνει ςε ένα ποςοςσό - γιασί ςσιρ σαινίερ ατσέρ έφει ςημαςία να μην ξέπειρ ακόμα κι όσαν… ξέπειρ. Ακόμα κι όσαν υανσάζεςαι ή έφειρ ςφεδόν ςτλλάβει σο γενικό πλαίςιο. Κάποτ διάβαςα πψρ είναι μια sort of zombie σαινία. Καμία ςφέςη. Mια από σιρ σελετσαίερ μοτ ςκέχειρ όσαν έπευσαν οι σίσλοι σέλοτρ: Το Le Meute δεν είναι μια σαινία σπόμοτ. Είναι όμψρ, σο δίφψρ άλλο, μια σπομακσική σαινία. ~3~
Και κάσι ακόμα. Το σελετσαίο πλάνο σηρ σαινίαρ. Μήπψρ θτμίζει κάσι από σην σπάποτλα Ταπό;
~4~