Το ηρωικό περιεχόμενο του βίου και η επιλογή της υπεροχής του αίματος έναντι του πνεύματος Μερικές σκέψεις για την αναρρίχηση του φιδιού…
Ο άνθρωπος ήρωας απέναντι στον άνθρωπο σκώληκα. Ο άνθρωπος αετός απέναντι στον άνθρωπο σαύρα. Ο άνθρωπος της δόξας απέναντι στον άνθρωπο της ανάγκης. Το απόλυτο απέναντι στο εφικτό. Το μαγικό απέναντι στο πραγματικό. Ο κόσμος των συμβόλων απέναντι στον κόσμο του λόγου. Το είναι απέναντι στο βλέμμα. Το αδύνατο απέναντι στο ψηλαφητό… Αυτή είναι η διαλεκτική του φασισμού, της μυθικής ιδέας, της πρωτεϊκής σύλληψης και κοσμοθέασης. Αυτή είναι και η μεγάλη παγίδα που μπορεί να πέσει κυρίως ο νέος άνθρωπος και να προσανατολίσει την ενέργειά του στην επίτευξη των ιδεωδών ‘της φυλής και του αίματος’ απέναντι στον μόχθο και την εργασία του πνεύματος. Δεν είναι τυχαίο, καθόλου τυχαίο που την Χρυσή Αυγή ψηφίζουν οι νεότεροι. Γιατί τα σύμβολα γοητεύουν κυρίως τους νέους. Τα σύμβολα, ο παγανισμός και η δύναμη. Εδώ είναι ο τόπος της καθαρής δράσης και όχι της νωχελικής, ‘υπαλληλικής’, ραγιάδικης ζωής. Εδώ είναι ο τόπος της ηρωικής ανέλιξης και όχι της μιζέριας, της φάπας και της απομόνωσης. Ο Ήρωας είναι ο φυλετικά ανώτερος εκπρόσωπος του ανθρώπινου είδους, ο καθαρός, αυτός που θα ηγηθεί κάποτε μοιραία όλων των άλλων. Ο ανθρωπάκος, αυτός ή θα αφανιστεί, ή θα ακολουθήσει προσκυνημένος. Όταν ο νέος άνθρωπος που θέλγεται από την καθαρή ενέργεια, είναι ξεκούραστος, είναι ακόμη ‘αγνός’, βρεθεί σε έναν τέτοιο συμβολο-ιδεόκοσμο, δεν μπορεί εύκολα να αντισταθεί. Είναι ανοχύρωτος, είναι αδύναμος. Τι ζει ολόγυρά του; Το ψεύδος, την κακομοιριά, την χρεωκοπία των πάντων. Τι τον γεμίζει; Το αδιέξοδο. Τι τον εμπνέει;
1