Jannie en Margriet

‘ORANJEBORG VOELT ALS EEN TWEEDE HUIS’

Jannie Bruin en Margriet Oosting vullen elkaar perfect aan

Ze maken sinds 2016 deel uit van de Oranjeborg-familie: administratief medewerkster Jannie Bruin en controller Margriet Oosting. In de kantine van het hoofdkantoor in Meppel vertellen ze hoe ze met de zorginstelling in contact zijn gekomen en vooral hoe blij ze zijn met hun carrièreswitch. Jannie: ‘Het is lastig uit te leggen, het is een gevoel. Ik dacht dat ik het nooit meer leuker zou krijgen dan in mijn vorige baan en toch is dat nu het geval. Ik ga elke dag als een blij ei naar huis…’ Margriet knikt instemmend. ‘Het komt onder meer door de waardering die je hier krijgt. Oranjeborg is een laagdrempelige organisatie, je wordt overal bij betrokken.’

Beide dames hebben hun kantoor – dat ze delen met Anja Stokvis – voor het gesprek even verlaten. De sfeer is ontspannen. Ze voelen en vullen elkaar naadloos aan. Twee zielen, één gedachte. Gelukkig met wat ze doen, nauw betrokken bij alle ontwikkelingen binnen Oranjeborg. Margriet: ‘Laatst hadden we een barbecue met vrienden en dan hoor je dat mensen helemaal geen zin hebben om na de vakantie weer aan het werk te gaan. Dat heb ik nooit, ik vind het altijd fijn om weer te beginnen.’ Ze is in 2016 min of meer per toeval in beeld gekomen bij Oranjeborg. Margriet was als consultant aanwezig voor de installatie van een nieuw softwarepakket en werd gegrepen door de sfeer. ‘Ik voelde me direct thuis.’ Deze inwoonster van Wolvega, die bedrijfseconomie heeft gestudeerd, had die dag niet kunnen denken dat ze zélf deel zou uitmaken van de zorginstelling. Noem het een speling van het lot. Nu zegt ze: ‘Het voelt als mijn tweede huis. We werken heel hard, maar hebben ook ontzettend veel lol. Als er problemen zijn, kun je bij elkaar terecht.’ Jannie werkte vele jaren bij een drukkerij in Meppel. Ze zag dat haar baan op de tocht kwam te staan na een fusie, waarbij twee afdelingen werden teruggebracht tot één, met Amersfoort als standplaats. In diezelfde periode werd bekendgemaakt dat Oranjeborg de administratie in eigen beheer wilde gaan doen. Achteraf gezien is het een gelukkige samenloop van omstandigheden geweest. Jannie is sinds februari 2016 actief binnen de zorginstelling. ‘Toen ik hier begon, was er helemaal niks. We hadden een tafeltje met een koffiezetapparaat.’ Ze wijst naar de hoek van de kantine, waar een plant herinnert aan de jaren dat ook Boom uitgevers een deel van het pand huurde. Het lijkt al weer zo lang geleden. De tijd schrijdt voort,

maar het goede gevoel is altijd gebleven. Margriet: ‘Ik heb hier een warm welkom gekregen en het voelt nog steeds heel vertrouwd.’ Het werk van de dames is veelomvattend. De salarisadministratie, het bijhouden van bewonersdossiers, het opstellen van de begroting in overleg met de locatiemanagers: het is zomaar een greep uit hun pakket. Jannie: ‘We doen het echt als team, de lijntjes zijn heel kort.’ Margriet: ‘We worden overal bij betrokken, je mening wordt gewaardeerd.’ Zowel Jannie als Margriet vindt het heel bijzonder dat er ook met de bewoners een vertrouwensband is opgebouwd. Het vervult ze met trots. Margriet: ‘Soms komen de jongens hier en dat is telkens weer een hele belevenis. Op bezoek bij de directeur in het hoofdkantoor. Dat vinden ze prachtig. Dan is het altijd mooi dat er een blik van herkenning is. Ik heb van oudsher geen affiniteit met de zorg, maar je bent één in een groter geheel. Er hangen sinds kort nieuwe foto’s in de gang en het voelt echt dat het ónze jongens zijn. Ze zijn ook heel open naar ons.’ Jannie: ‘Dat heeft te maken met de sfeer die binnen Oranjeborg heerst. De bewoners durven naar ons toe te komen, ook als we op locatie zijn. Dat wordt door de groepsleiding overgebracht. Heel mooi om te ervaren dat je altijd welkom bent.’ Ze woont zelf in de Wijk – waar een locatie van Oranjeborg is gevestigd – en ook daar is regelmatig sprake van een uitbundige begroeting, wanneer ze bijvoorbeeld de hond uitlaat. ‘Loop je over straat en hoor je ineens: hé, Jannie! Ja, daar word ik erg blij van.’ Beide dames roemen de rol van directeur Henk Stokvis in het gehele proces. Jannie: ‘Henk is er altijd, hij voelt precies aan wat de jongens nodig hebben. Een mooi voorbeeld is Rick, een bewoner van de locatie uit de Wijk. Hij komt hier elke donderdagmorgen stage lopen en Henk drinkt dan altijd een Cup-a-soup met hem. Rick was in het begin erg stil, maar wordt nu steeds vrijer.’ Ze schiet in de lach. ‘Hij ziet mij als zijn baas, wat natuurlijk niet zo is, maar hij kan mooi stoer doen naar de andere jongens.’ Margriet kan het alleen maar beamen: het geluk zit soms in kleine dingen. Bij Oranjeborg is nog ruimte voor een menselijke benadering, die zo gewoon lijkt, maar tegenwoordig heel bijzonder is. Ook in het kantoor, het kloppend hart van de organisatie, waar de dames elke dag op elkaars lip zitten, is er volstrekte harmonie. ‘We hebben een klik’, zegt Jannie. ‘En er is feeling met het bedrijf’, vult Margriet aan. ‘Dat maakt het werken hier zo fijn.’