Χρόνια πολλά ΚύριεΤσέχωφ
Σκηνοθεσία
Γιάννης Καλατζόπουλος
Σκηνικά-κοστούμια Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική επιμέλεια-φωτισμοί Γιάννης Καλατζόπουλος
Η κυρία χωρίς σκυλάκι
Θεατρική διασκευή του Γκαμπριέλ Αρού βασισμένη στο διήγημα του Αντόν Τσέχωφ «Η κυρία με το σκυλάκι». Απόδοση: Γιάννης Καλατζόπουλος
Παίζουν με σειρά εμφάνισης
Τάσος Πανταζής ...................Δημήτρης Λουκία Βασιλείου .................Άννα
Οργάνωση παραγωγής Ηλίας Κοτόπουλος
Το κύκνειο άσμα
Δραματική σπουδή σε μία πράξη του Αντόν Τσέχωφ Μετάφραση: Γιώργος Θέμελης
Παίζουν με σειρά εμφάνισης
Το βασικό μουσικό μοτίβο της παράστασης είναι σύνθεση του σκηνοθέτη. Η ηχογράφησή του έγινε στο στούντιο του ΚΘΒΕ, με ηχολήπτη τον Γιάννη Αλεξίου. Συμμετείχαν οι μουσικοί: Νατάσα Αλεξίου (βιολί), Βασιλική Αλεξίου (πλήκτρα), Γιάννης Αλεξίου (μπαλαλάικα, πλήκτρα). Γραφιστική επιμέλεια: Σταύρος Καρανταγλής Μεταξύ α΄ & β΄ μέρους διάλειμμα 10΄.
Τάσος Πανταζής ...................Βασίλι Βασίλιεβιτς Σφετλοβίντωφ Λευτέρης Λιθαρής ...............Νικήτα Ιβάνοβιτς
Ημερομηνία πρώτης παράστασης 6|4|2013
νέο Υπερώο ΕΜΣ
Χρόνια πολλά
ΚύριεΤσέχωφ
Σημείωμα σκηνοθέτη Ο έρωτας και ο θάνατος. Κανένας δεν μπορεί να τους ξεφύγει. Τίποτα δεν μένει ανεπηρέαστο από την καταλυτική τους δύναμη. Καμιά σημαντική μας απόφαση, σκέψη, πράξη, δεν είναι ανεξάρτητη από τη σιωπηλή αλλά άγρια μάχη που διεξάγεται μέσα μας, ανάμεσα στον πόθο για αιωνιότητα που μας εμπνέει ο έρωτας και τον τρόμο της προσωρινότητας που μας υποβάλλει η επίγνωση ότι κάποια μέρα αυτός ο κόσμος θα υπάρχει χωρίς εμάς. Να ο άξονας που διαπερνάει τα δύο, εκ πρώτης όψεως διαφορετικά, μονόπρακτα που θα δείτε. Με τον Τάσο, τον Λευτέρη και τη Λουκία δουλέψαμε «αλά παλαιά» που λένε. Αφήσαμε τη φωνή του Τσέχωφ να σταλάξει στην ψυχή μας, να την ξεσηκώσει και μετά να τη γαληνέψει. Να την οργώσει, να τη γονιμοποιήσει και να την ξεχορταριάσει. Να την καταστήσει ικανή να λειτουργήσει σαν καλός αγωγός του ανθρωπισμού, σαν όργανο μετάγγισης λίγου από το ζωντανό αίμα του απόντος Τσέχωφ στις φλέβες σας, Κυρίες και Κύριοι. Αποφύγαμε, όσο μας ήταν δυνατόν, τις μοχθηρές Συμπληγάδες που μας την έχουν στημένη στη γωνία και, μεταμφιεσμένες σε Σειρήνες, μας προτρέπουν: - Απλοποιήστε το για να καταλαβαίνουν οι αμαθείς… - Όχι, αποδομήστε το και περιπλέξτε το για να εκστασιάζονται οι ημιμαθείς… Αλλά το Θέατρο επιβιώνει χάρη στους φιλομαθείς. Ευχαριστώ θερμότατα τον Γιάννη Μετζικώφ που έδωσε σχήμα στις οπτασίες μας. Και ευγνωμονώ το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος που έδωσε για δυο ολόκληρα χρόνια στέγη στις εμμονές μου. Γεια χαρά. Γιάννης Καλατζόπουλος
Αντόν Παύλοβιτς Τσέχωφ (1860–1904) Χρονολόγιο
1860
Στις 17 Ιανουαρίου γεννιέται ο Αντόν Παύλοβιτς Τσέχωφ στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στις ακτές της Αζοφικής Θάλασσας. Τρίτος από τα έξι παιδιά του μικροεμπόρου Πάβελ Εγκόροβιτς Τσέχωφ και της Ευγενίας Γιακόβλεβνα.
1867–1868
Φοιτά στο ελληνικό σχολείο για έναν χρόνο, με δάσκαλο τον Νικόλαο Βουτσινά και συνεχίζει τις σπουδές του στο Ρωσικό Γυμνάσιο του Ταγκανρόγκ, δουλεύοντας παράλληλα στο μαγαζί του πατέρα του.
1876
Ο πατέρας του, μετά από οικονομική καταστροφή, καταφεύγει στη Μόσχα μαζί με την οικογένειά του. Ο Τσέχωφ παραμένει στο Ταγκανρόγκ για να τελειώσει το σχολείο.
1887 Κυκλοφορούν οι συλλογές διηγημάτων Το σούρουπο και Αθώα λόγια. Δημοσιεύεται το μονόπρακτο Το κύκνειο άσμα. Ολοκληρώνει το τετράπρακτο θεατρικό έργο Ιβάνωφ, το οποίο παίζεται για πρώτη φορά στις 19 Νοεμβρίου στο θέατρο Κορχ, στη Μόσχα, χωρίς επιτυχία. 1888 Πρεμιέρα της μονόπρακτης κωμωδίας Η αρκούδα στο θέατρο Κορχ. Θερμή υποδοχή της νουβέλας του Η στέπα. Του απονέμεται το βραβείο Πούσκιν για τη συλλογή διηγημάτων Το σούρουπο. 1889 Μεγάλη επιτυχία του Ιβάνωφ, ύστερα από ριζικές αλλαγές, στο θέατρο Αλεξάντρισκι της Πετρούπολης. Δημοσιεύεται η μονόπρακτη κωμωδία Πρόταση γάμου. Στο θέατρο της Μ. Αμπράνοβα της Μόσχας ανεβαίνει το έργο Το στοιχειό του δάσους [προσχέδιο του Θείου Βάνια] που επικρίθηκε βίαια. Την ίδια χρονιά πεθαίνει ο αδελφός του Νικολάι από φυματίωση.
Γράφει τη μονόπρακτη κωμωδία Η επέτειος. Ολοκληρώνει τη νουβέλα Η μονομαχία.
1892
1902 Παραιτείται από τον τίτλο του επίτιμου
1894 Εκλέγεται μέλος του επαρχιακού συμβουλίου του Σέρπουχοφ. Διη-
μέλους της Ακαδημίας σε ένδειξη διαμαρτυρίας, μετά την ακύρωση της εκλογής του Μ. Γκόρκι ως επίτιμου ακαδημαϊκού, ύστερα από επέμβαση του τσάρου Νικολάου Β΄. Νέο ανέβασμα και μεγάλη επιτυχία του Γλάρου στο θέατρο Αλεξάντρινσκι της Πετρούπολης. Δημοσιεύεται το διήγημα Ο αρχιερέας.
στο νησί Σαχαλίνη του Β. Ειρηνικού δια μέσου της Σιβηρίας, προκειμένου να μελετήσει τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων. Τα αποτελέσματα της έρευνάς του δημοσιεύονται το 1893 στο περιοδικό Ρούσκαγια Μισλ [Ρωσική σκέψη].
1880
1891
Τα πρώτα του έργα αρχίζουν να δημοσιεύονται σε χιουμοριστικά περιοδικά, με το ψευδώνυμο Αντόσια Τσεχοντέ, Ο άνθρωπος χωρίς σπλήνα, Γιατρός χωρίς ασθενείς, Δον Αντόνιο κλπ. Πιθανότατα τη χρονιά αυτή γράφει ένα τετράπρακτο δράμα, που βρέθηκε άτιτλο, και θα δημοσιευτεί με τον τίτλο Πλατόνωφ.
1884 Τελειώνει την Ιατρική και αρχίζει να εργάζεται ως γιατρός στο αγροτικό νοσοκομείο του Τσίκινο στο Βοσκρεσένσκ. Παράλληλα κυκλοφορεί η πρώτη συλλογή διηγημάτων του με τίτλο Τα παραμύθια της Μελπομένης. Εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα της φυματίωσης.
1885 Γράφει τη «δραματική σπουδή» Στη δημοσιά που απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία και τυπώθηκε μετά τον θάνατό του.
1886
Αρχίζει τη συνεργασία του με την εφημερίδα Νόβογιε Βρέμια [Νέοι Καιροί ] της Πετρούπολης του Αλεξέι Σουβόριν, ο οποίος θα γίνει εκδότης του και ένας από τους στενότερους φίλους του. Στην εφημερίδα αυτή δημοσιεύεται το διήγημα Παννυχίδα, με την υπογραφή Αντόν Τσέχωφ. Κυκλοφορεί η δεύτερη συλλογή διηγημάτων του, Τα ποικιλόχρωμα διηγήματα.
1900 Εκλέγεται επίτιμο μέλος του Φιλολογικού Τμήματος της Ακαδημίας Επιστημών. Την ίδια χρονιά γράφει τις Τρεις αδελφές. 1901 Στις 11 [31] Ιανουαρίου γίνεται η πρεμιέρα του έργου Τρεις αδελφές από το Θέατρο Τέχνης. Την ίδια χρονιά παντρεύεται κρυφά στη Μόσχα την Όλγα Κνίπερ και πηγαίνουν μαζί στην περιοχή της Ουφά για να νοσηλευτεί ο συγγραφέας σε σανατόριο, έπειτα από την επιδείνωση της υγείας του. Τον Οκτώβριο επιστρέφει στη Γιάλτα.
1890 Παίζεται η μονόπρακτη κωμωδία Ο γάμος. Ξεκινά ένα μεγάλο ταξίδι
Τελειώνοντας το γυμνάσιο μετακομίζει κι αυτός στη Μόσχα και εγγράφεται στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας.
1879
1899 Μετακομίζει με την οικογένειά του στη Γιάλτα και ξεκινά η φιλία του με τον Μαξίμ Γκόρκι. Πηγαίνει συχνά στη Μόσχα για να συναντά την Όλγα Κνίπερ. Δημοσιεύεται Η κυρία με το σκυλάκι. Στις 26 Οκτωβρίου παρουσιάζεται ο Θείος Βάνιας στο Θεάτρο Τέχνης. Η παράσταση αναγνωρίζεται ως ένας ακόμη θρίαμβος του Τσέχωφ. Ο εκδοτικός οίκος Α.Φ. Μαρξ εκδίδει τον πρώτο τόμο των Απάντων.
Μετακομίζει με την οικογένειά του σε ένα κτήμα στο Μελίχοβο, νότια της Μόσχας. Ως γιατρός, αγωνίζεται για την καταπολέμηση της επιδημίας χολέρας που ξεσπά στην Κεντρική Ρωσία. Σταματά τη συνεργασία του με τη Νόβογιε Βρέμια. γήματά του δημοσιεύονται στο περιοδικό Ρούσκιε Βεντομάστι.
1895 Εκδίδεται σε βιβλίο Η νήσος Σαχαλίνη. Ολοκληρώνει την τετράπρακτη «κωμωδία» –κατά τον ίδιο– Ο γλάρος. 1896 Καταστροφική πρεμιέρα του Γλάρου στο θέατρο Αλεξάντρινσκι της Πετρούπολης στις 17 Οκτωβρίου. Την ίδια χρονιά ολοκληρώνει τον Θείο Βάνια που αποτελεί ριζική αναθεώρηση του έργου Το στοιχειό του δάσους, που είχε παιχτεί το 1889.
1897 Κυκλοφορούν σε τόμο τα θεατρικά του έργα Η αρκούδα, Πρόταση γάμου, Ιβάνοφ, Ο γλάρος και Θείος Βάνιας. Σημειώνεται απότομη επιδείνωση της υγείας του και ο συγγραφέας νοσηλεύεται σε κλινική της Μόσχας. Δημοσιεύεται στη Ρούσκαγια Μισλ το διήγημα Οι μουζίκοι. Επανεκλέγεται στο επαρχιακό συμβούλιο του Σέρπουχοφ. Έρχεται σε ρήξη με τον εκδότη και φίλο του, Σουβόριν.
1898
Ιδρύεται το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας, όπου ανεβαίνει Ο γλάρος σε σκηνοθεσία Στανισλάφσκι και Νεμιρόβιτς-Νταντσένκο με τεράστια επιτυχία. Στις δοκιμές του έργου γνωρίζεται με την ηθοποιό Όλγα Λεονάρντοβνα Κνίπερ. Την ίδια χρονιά δημοσιεύονται στη Ρούσκαγια Μισλ τα διηγήματα Ένας άνθρωπος σε θήκη και Η φραγκοσταφυλιά.
Χρόνια πολλά ΚύριεΤσέχωφ
1903 Περνά τον χειμώνα στη Μόσχα, έπειτα από συμβουλή των γιατρών. Ολοκληρώνει τον Βυσσινόκηπο και στέλνει το έργο στο Θέατρο Τέχνης. Ολοκληρώνει το τελευταίο του διήγημα Η αρραβωνιαστικιά.
1904 Στις 17 Ιανουαρίου γίνεται η πρεμιέρα του Βυσσινόκηπου και αποθεώνεται από το κοινό. Στις 2 Ιουλίου αφήνει την τελευταία του πνοή, στη γερμανική λουτρόπολη του Μπαντενβάιλερ σε ηλικία 44 ετών, έπειτα από καρδιακή προσβολή. Η σωρός του μεταφέρεται και θάβεται στη Μόσχα στις 9 Ιουλίου, στο νεκροταφείο της μονής Νοβοντέβιτσι.
Πηγές: 1. Γιάννης Κριτικός «Χρονολόγιο», περιοδικό Διαβάζω, τεύχος 169, 3.6.1987. 2. Σοφία Λαφφίτ, «Χρονολογίες», στο: Ο Τσέχωφ – Από τη ζωή και το έργο του, Δίφρος, Αθήνα 1960. 3. Πρόγραμμα της παράστασης Ιβάνοφ, ΚΘΒΕ, 2005. 4. Παγκόσμιο βιογραφικό λεξικό, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1993.
Χορηγοί Επικοινωνίας
Με την υποστήριξη