Σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι Σκηνικά-κοστούμια Αλεξία Θεοδωράκη Φωτισμοί-μουσική επιμέλεια Ένκε Φεζολλάρι Βίντεο Αθηνά Λιάσκου Βοηθός σκηνοθέτη Μαρία Γρίβα Οργάνωση παραγωγής Χριστίνα Ζαχαροπούλου Διανομή με σειρά εμφάνισης Γιάννης Σαμψαλάκης.................Άρης Γιολάντα Μπαλαούρα.................Ελένη Εύη Σαρμή....................................Μίνα
ΚΑΡΙΝΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
Μία Μίασταρ σταρπου πουαπό απόΤζοκόντα Τζοκόνταθέλει θέλεινα να γίνει γίνειΝτα ΝταΒίντσι! Βίντσι! Και Καιένας έναςΝτα ΝταΒίντσι Βίντσιπου πουτο τοπαίζει παίζει Τζοκόντα… Τζοκόντα…
στη Θεσσαλονίκη. Η ζωή της είναι συνυφασμένη με το θέατρο. Εργάζεται στο Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων του ΚΘΒΕ, γράφει θέατρο και έργα της
Η ζωή ωστόσο είναι πολύ πιο συναρπαστική κι απρόβλεπτη απ’ ό,τι το θέατρο.
έχουν παρουσιαστεί σε Ελλάδα και Κύπρο. Με σπουδές συγγραφής θεατρικών έργων στην Αγγλία, έχει δώσει από το 1985 έως σήμερα έργα για ενήλικες και παιδιά, διασκευές κ.ά. και έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία. Από το 1996 έχει «ταυτιστεί» με το «Θέατρο Φλέμιγκ», που ίδρυσε ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Γρηγό-
Το θέατρο χρειάζεται εργάτες και όχι σταρ!
ρης Μήττας.
Ευχαριστούμε την Μπέτυ Δραμισιώτη για την πολύτιμη βοήθειά της.
Κρατικό Ραδιόφωνο, στο πλαίσιο της εκπομπής «θεατρικές βραδιές», από το Θέατρο της Λεμεσού στην Κύπρο, από το Θέατρο της 25ης Μαρτίου, από το Θέατρο Φλέμιγκ, από το Δημοτικό Θέατρο Σταυρούπολης, από το Δημοτικό Θέατρο
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΣ Θωμάς Τρικούκης
Η Καρίνα Ιωαννίδου γεννήθηκε, ζει και εργάζεται
Έργα της έχουν παρουσιαστεί από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, από το
Στο βίντεο της παράστασης εμφανίζονται η Πόπη Τσαπανίδου και η Τζένη Θεωνά.
Το ψέμα μοιάζει να είναι το νέο παγκόσμιο νόμισμα...
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Σωτήρης Χατζάκης
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Άννα Σταυρακοπούλου ΜΕΛΗ Τζένη Αρσένη Καίτη Ιμπροχώρη Άννα Η. Ιωακειμίδου Γιώργος Σώχος Γιάννης Χρυσούλης
Καλαμαριάς. Συμμετείχε με έργα της στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν Το ΚΘΒΕ εποπτεύεται και επιχορηγείται από το Υπουργείο Παιδείας & Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού
στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας, στη Θεσσαλονίκη, στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Βαφοπουλείου Πνευματικού Κέντρου κ.α.
Το ΚΘΒΕ είναι μέλος της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης
Ημερομηνία πρώτης παράστασης: Παρασκευή 10 Μαΐου 2013 νέο Υπερώο ΕΜΣ
Τζοκόντα vs Ντα Β ίντ σ ι της ΚαρίναΣ
Ιωαννίδου
Εργογραφία Η περιπέτεια μιας σφραγίδας Πανελλήνιο Βραβείο στον 11Ο θεατρικό διαγωνισμό Ιθάκης (1985) Βραβείο Κρατικής Ραδιοφωνίας «Ιάκωβος Καμπανέλλης» (1985) Παρουσίαση από την Κρατική Ραδιοφωνία (1986) Σκίστε τη γάτα Κρατικό Βραβείο Θεάτρου (1987) Η υπόθεση σηκώνει τσιγάρο Η καλύτερη μαμά είναι… ο μπαμπάς μου Στάνη Στόρυ Koukouland Τζοκόντα vs Ντα Βίντσι Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεάτρου (2010-2011) Top / Less Hamlet κ.ά.
Υπεύθυνοι παράστασης
Τι είναι έρωτας; Η άνευ όρων καταφυγή στο άγνωστο…
ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΠΕΡΙΟΔΕΙΩΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΡΙΑ: Βούλα Γεωργιάδου
Ο καθένας από μας ζει τη ζωή που του αξίζει. Ποιος μπορεί στην καθημερινότητά του να κουβαλάει τον αληθινό του εαυτό; Κυκλοφορούμε όλοι με μια πλαστή ταυτότητα στην τσέπη… τη μοστράρουμε για να κρυφτούμε πίσω από την ουδετερότητά μας.
Έχει γράψει επίσης έργα για παιδιά: (Μικτό κουκλοθέατρο για ηθοποιούς και κούκλες) Σκύλος με γάτα… αυγά μελάτα Το λυπημένο λιοντάρι Ο μικρός καλικάντζαρος Πετάει, πετάει… ο γλάρος Δυο λαλούν και τρεις χορεύουν Η γάτα που κλωσσάει αυγά Επίσης, έχει κάνει πολλές διασκευές κλασικών έργων για το θέατρο: Γιατρός με το στανιό, Η όπερα της πεντάρας, Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι, Ρωμαίος και Ιουλιέτα κ.ά.
Οδηγός σκηνής: Κωνσταντίνα Ματζίρη | Μηχανικός σκηνής: Στέφανος Σαμαρτζίδης | Χειριστής κονσόλας φωτισμού: Κώστας Θωμάς | Χειριστής κονσόλας ήχου: Δημοσθένης Παπαδήμος | Φροντιστής: Γιάννης Κλειδέρης | Κατασκευές σκηνικών & κοστουμιών: Εργαστήρια ΚΘΒΕ
Το θέατρο είναι μια ζαριά. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα φέρει….
ΤΜΗΜΑ ΣΚΗΝΩΝ & ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ Προϊστάμενος: Στέλιος Τζολόπουλος ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΓΡΑΦΕΙΩΝ: Ηλεκτρολόγων: Τάσος Δαηλίδης | Ηχητικών: Γιάννης Αμπατζόγλου | Φροντιστών-κατασκευών φροντιστηριακού υλικού: Νίκος Συμεωνίδης | Σκηνογραφικών εργαστηρίων: Ζαχαρίας Παπαδόπουλος | Ραπτριών: Ζωή Βλάχου | Εργατών σκηνής-οδηγών: Χάρης Πασχαλίδης
Θεατρική περίοδος 2012-2013 | Αρ. δελτίου 632 (228) ΤΜΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΩΝ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Προϊσταμένη: Ελπίδα Βιάννη Επιμέλεια προγράμματος: Αιμιλία Καρακόκκινου Γραφιστική επιμέλεια: Σταύρος Καρανταγλής Φωτογραφίες δοκιμών: Γιώργος Χρυσοχοΐδης Παραγωγή εντύπου: Λιθογραφία Αντωνιάδης-Ψαρράς
Ευχαριστούμε την Πόπη Τσαπανίδου και την Τζένη Θεωνά για τη συμμετοχή τους στο βίντεο της παράστασης, καθώς και την Αθηνά Λιάσκου για το βίντεο και το backstage trailer της παράστασης. Η φωτογράφιση πραγματοποιήθηκε στον χώρο της εταιρείας allMCosmetics, η οποία επιμελήθηκε και το μακιγιάζ των ηθοποιών, καθώς και στο μπαρ Φρειδερίκο αγάπη μου, τους οποίους ευχαριστούμε για την ευγενική παραχώρηση. Ευχαριστούμε επίσης, τον Τέλλο Φίλη, τον Λεωνίδα Κυρίδη και τον Γιάννη Ηλιόπουλο για την πολύτιμη βοήθειά τους και τη Χαρούλα Μακρή-Βιλδιρίδη για την ευγενική παραχώρηση κοσμημάτων για τις ανάγκες της φωτογράφισης.
Γιατί επέλεξες αυτόν τον τίτλο; Τον επέλεξα γιατί και ο δημιουργός και ο πίνακας είναι σύμβολα της παγκόσμιας τέχνης, αναγνωρίσιμα από όλους αλλά κυρίως γιατί ο μύθος τους δεν έχει ξεφτίσει, αντίθετα με τα χρόνια μεγενθύνεται. Είναι άλυτο μυστήριο, δεν ερμηνεύεται όπως ανερμήνευτα και άλυτα είναι και τα ζητήματα της Ζωής και της Τέχνης… Τι είναι για σένα η Τζοκόντα; Η Τζοκόντα, η γυναίκα-μυστήριο, ο περίφημος πίνακας του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, εκτός του ότι είναι ένα εικαστικό αριστούργημα, η αναλλοίωτη αξία του είναι οι συμβολισμοί του και οι άπειρες ερμηνείες που της προσδίδονται. Για μένα, όπως ο Άμλετ, έτσι και η Τζοκόντα είναι τα πάντα. Το παράξενο, αινιγματικό και μελαγχολικό χαμόγελο της κυρίας που πόζαρε για το πορτρέτο είναι για μένα κάθε φορά
σα στο χαρτί… την έκανα θέατρο… γιατί αυτό μπορώ να κάνω καλύτερα στη ζωή μου… να μοιράζομαι με τους άλλους αληθινά παραμύθια ή παραμυθένιες αλήθειες… Μέσα από το Θέατρο αναζητώ την εξέλιξη… το θέμα, όμως, είναι να σε αναζητάει κι αυτή… Ο κ. Σωτήρης Χατζάκης, αμέσως μετά την ανακοίνωση των βραβείων πρότεινε να συμπεριληφθεί το συγκεκριμένο έργο στο ρεπερτόριο του ΚΘΒΕ. Κάποια στιγμή μάλιστα, με αφορμή το βραβείο, αναρωτήθηκε μεγαλόφωνα: «Μα, πότε γράφει;». Πάντα, ακόμη κι όταν δουλεύω, όταν περπατάω στον δρόμο, όταν κοιμάμαι… όλα όσα μου συμβαίνουν έρχεται η στιγμή που τα μετουσιώνω σε θέατρο! Πραγματικότητα ή φαντασία; Και τα δύο. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο και τα δύο μαζί είναι το όχημα που σε προχωράει προς την αυτογνωσία. Ρόλος, μάσκα, αλήθεια, ψέμα, φόβος. Έννοιες που εμπεριέχονται στο κείμενο και «στοιχειώνουν» τους ήρωες. Μίλησέ μας γι’ αυτές. Το κοινό που έχουν όλα τα παραπάνω είναι ότι ισχύουν και στη Ζωή και στο Θέατρο. Βιώματα και τεχνικές υποκριτικής είναι αντίστοιχα υποκριτική στη ζωή και βιωματική τεχνική για την απόδοση ενός ρόλου στο Θέατρο. Κάθε ηθοποιός που πρόκειται να ερμηνεύσει έναν ρόλο, για να προσεγγίσει τον ρόλο του θα πρέπει να καταδυθεί στο υποσυνείδητό του δια μέσου της συνείδησης και να προβάλει με αυτόν τον τρόπο τη δική του προσωπικότητα πάνω στον χαρακτήρα που θα ενσαρκώσει.
Τι σκέφτηκες όταν πρωτοδιάβασες το κείμενο; Είπα: «Κολοσσός! Και τώρα τι κάνουμε;». Σκέφτηκα ότι το κείμενο τα εμπεριέχει όλα, γιατί πραγματικά σου δίνει τη δυνατότητα να το δεις και να το διαβάσεις από οποιαδήποτε οπτική γωνία. Επίσης, αντιλήφθηκα αμέσως το χιούμορ που κρύβει αυτή η συγγραφέας από τη μια αλλά και τα ερωτήματα που θέτει για βαθιά υπαρξιακά ζητήματα. Τι σημαίνει για σένα ο τίτλος του έργου; Τζοκόντα εναντίον Ντα Βίντσι. Ο ηθοποιός εναντίον του σκηνοθέτη. Η γυναίκα εναντίον του άντρα. Η ζωή ενάντια στον θάνατο. Μίλησέ μας για το έργο. Θέατρο, Ζωή, Τέχνη. Παρασκήνιο και Απιστία. Έρωτας και προδοσία. Ανομολόγητα πάθη και ρόλοι που εναλλάσσονται. Φώτα. Νύχτες πρεμιέρας βουτηγμένες σε αλκοόλ και τσιγάρα. Ράμπα και δράμα. Στρας και Φλας. Διασημότητες, τριαντάφυλλα και μουσκεμένα απο δάκρυα αυτόγραφα. Καλώς ήρθατε στην κόλαση της ShowBiz… Τρεις ηθοποιοί, μια σκηνή. Ένας άντρας εγκλωβισμένος ανάμεσα σε δυο γυναίκες, ένας δημιουργός άρρηκτα συνδεδεμένος με τις μούσες του, τις εμμονές και τις ψυχώσεις του. Μια πρωταγωνίστρια και μια ανερχόμενη στάρλετ διεκδικούν χώρο στη σκηνή και στην καρδιά του, αναστατώνουν την ήρεμη γαλήνη της ψυχής του και κατασπαρράσουν τις σάρκες του.
ηρώων, τα όνειρά τους, τους εφιάλτες τους, τις κρίσεις πανικού που παθαίνουν, την εγκατάλειψη, την επιτυχία της λάμψης, αλλά και τη μοναξιά όταν σβήνουν τα φώτα. «Θέατρο versus Ζωή». Υπάρχει τίμημα; Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στον νου είναι μια φράση του Πήτερ Μπρουκ: «Το θέατρο δεν έχει κατηγορίες, το θέατρο συνδέεται με τη ζωή. Αυτό είναι το μοναδικό σημείο αφετηρίας και δεν υπάρχει τίποτε άλλο αληθινά θεμελιώδες. Το θέατρο είναι ζωή». Το τίμημα για μένα είναι το να πεθάνεις φτωχός και πιθανόν άδοξος. Πραγματικότητα ή φαντασία; Επιλέγω τον μαγικό ρεαλισμό. Αυτό που βουτά από το ένα στο άλλο.
Χορηγοί Επικοινωνίας
Τι στάθηκε αφορμή για να γράψεις αυτό το έργο; Δεν είναι κάτι που μπορώ να το προσδιορίσω. Αρχικά ήταν μια σκέψη που μου τριβέλιζε το μυαλό και κάποια στιγμή πήρε τη μορφή θεατρικού κειμένου. Ήθελα να γράψω ένα έργο που να διαβάζεται σαν θεατρικό κείμενο και ταυτόχρονα το ίδιο ακριβώς κείμενο να περιγράφει τις διαπροσωπικές σχέσεις και τις συγκρούσεις των αληθινών χαρακτήρων του έργου. Ήθελα η αλήθεια των ηρώων να λέγεται θεατρικά… Φανταζόμουν σκηνή και παρασκήνιο να φωτίζονται την ίδια στιγμή. Θέατρο και Ζωή ταυτόχρονα αλλά και σε αντιδιαστολή. Ήταν μια ιδέα που επεξεργαζόμουν καιρό, που έπαιζα και φλέρταρα μαζί της. Όταν ξεκίνησα να την αποτυπώσω στο χαρτί οι λέξεις ξεπήδησαν σαν χείμαρρος, σαν ένα αόρατο χέρι να με καθοδηγούσε και όλα να ήρθαν υπό υπαγόρευση…
Μια συζήτηση με τον σκηνοθέτη Ένκε Φεζολλάρι Με την υποστήριξη
Μια συζήτηση με τη συγγραφέα Καρίνα Ιωαννίδου
Ρόλος, μάσκα, αλήθεια, ψέμα, φόβος. Έννοιες που εμπεριέχονται στο κείμενο και «στοιχειώνουν» τους ήρωες. Μίλησέ μας γι’ αυτές. Δεν υπάρχουν ρόλοι. Μόνο ερμηνευτές… μάσκες κατεστραμένες… αλήθειες και ψέμματα βουτηγμένα στη βότκα. Το έργο διαπραγματεύεται και το ζήτημα της «Τέχνης». Τι είναι Τέχνη για σένα; Τέχνη είναι μια γυναίκα που πουλάει καλαμπόκι, ο τρόπος που το αλατίζει, η προσμονή στη θράκα, το τύλιγμα… δηλαδή η αγάπη γι’ αυτό που κάνει.
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
θεατρική περίοδος 2012-2013
που το βλέπω ένα οικείο πρόσωπο που κάτι μου θυμίζει, κάτι θέλει να μου πει, αντιπροσωπεύει το πέρασμά μας από τη ζωή και το μυστήριο που το συνοδεύει. Η εσωτερικότητα, τα σύμβολα, ακόμη και το ερωτικό μήνυμα του πίνακα ένιωθα ότι ταίριαζε στο έργο μου. Με εντυπωσίασε, επίσης, όταν διάβασα ότι ο Ντα Βίντσι τα τελευταία χρόνια της ζωής του έπαιρνε παντού μαζί του τον πίνακα. Πώς αισθάνεσαι που το έργο τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεάτρου; Με χαροποίησε ιδιαίτερα αφού ήταν για μένα ένα προσωπικό στοίχημα, ωστόσο, κάθε βραβείο είναι και ένα πρόσθετο άγχος γιατί θα πρέπει διαρκώς να δικαιώνεις την εκλογή του. Η βράβευση με βοήθησε να δημοσιοποιήσω παραπέρα το έργο μου και για μένα, ως Καρίνα, ήταν ένας αξιοπρεπής τρόπος να το προκαλέσω. Βαθιά μέσα μου ονειρεύομαι ένα βραβείο κοινού… γιατί μία διάκριση δεν είναι παρά μόνον η αρχή, τα «βραβεία» τελικά είναι να κερδίζεις τις «μάχες» στη σκηνή και να μοιράζεσαι με τους θεατές τη μαγεία του Θεάτρου. Υπάρχουν προσωπικά σου βιώματα στο κείμενο; Υπό μία έννοια όλα τα έργα έχουν μέσα αυτοβιογραφικά στοιχεία, στην προκειμένη περίπτωση, όχι μόνο δικά μου, αλλά και των ανθρώπων που γνώρισα ή που θα ήθελα να γνωρίσω. Η πραγματικότητά μου αυτή συγχέεται με τη μυθοπλασία του θεάτρου. Από τα πρόσωπα γύρω μου δανείζομαι τα στοιχεία που με ενδιαφέρουν και με συναρπάζουν. Ειδικότερα στο θέατρο, χρειάζεται να καταδυθείς στο υποσυνείδητό σου και διά μέσου της συνείδησης να προβάλεις με τον δικό σου τρόπο τους χαρακτήρες που θα πλέξεις στην υπόθεση του έργου. Αλλιώς αυτό που γράφεις είναι ανούσιο και κενό συναισθημάτων. «Θέατρο versus Ζωή». Υπάρχει τίμημα; Για κάθε επιλογή μας υπάρχει τίμημα. Έχω αναρωτηθεί άπειρες φορές «Τι είναι τελικά το θέατρο; Τι ψάχνουμε σ’ αυτό; Τι μας σπρώχνει να θυσιάζουμε την ευκαιρία μιας φυσιολογικής ζωής για μια θεατρική πραγματικότητα;». Ακόμη δεν έχω την απάντηση… όλη, όμως, αυτή την προσωπική μου αναζήτηση την αποτύπω-
Μίλησέ μας για τις εμπειρίες σου από γεγονότα και ανθρώπους της σκηνής που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για σένα. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε στη ζωή μου η σχέση μου με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Γρηγόρη Μήττα. Η συγγραφή που ξεκίνησε για μένα σαν ένα παιχνίδι του μυαλού, μπορεί να έμενε προσωπική μου υπόθεση αν εκείνος δεν με ενθάρρυνε να την εξωτερικεύσω και να τη μοιραστώ με τους άλλους. Έτσι, άρχισα να γράφω θεατρικά έργα συστηματικά και ο Γρηγόρης Μήττας έχει σκηνοθετήσει σχεδόν το σύνολο από αυτά. Το 1996 ιδρύσαμε μαζί το Θέατρο Φλέμιγκ από καλλιτεχνική ανησυχία και ανάγκη για μια διαφορετική έκφραση… Εκεί στεγάσαμε τα θεατρικά μας όνειρα και υπηρετήσαμε τη δική μας φιλοσοφία για το θέατρο και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Το έργο διαπραγματεύεται και το ζήτημα της «Τέχνης». Ποιους θεωρείς αληθινούς καλλιτέχνες και γιατί; Τέχνη για μένα είναι η τέχνη να ζεις τη ζωή σου ουσιαστικά και όμορφα. Να φωτίζεις τα μικρά, καθημερινά, για πολλούς ασήμαντα πράγματα που όμως αυτά τελικά αποτελούν την πεμπτουσία της ζωής. Θεωρώ αληθινό καλλιτέχνη αυτόν που υπηρετεί με συνέπεια και ανιδιοτέλεια την τέχνη του και θαυμάζω όσους αφιερώνουν τη ζωή τους για να ανακαλύψουν και να μεταδώσουν καινούργια πράγματα στην τέχνη. Πώς νιώθεις που σκηνοθετεί το έργο σου ο Ένκε Φεζολλάρι; Είχες δει δουλειές του στο παρελθόν; Όχι, αλλά έχω διαβάσει οτιδήποτε τον αφορά και είναι δημοσιευμένο. Ο Ένκε Φεζολλάρι είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός και έχει ήδη ξεχωρίσει για τις επιλογές και τις δουλειές του στο Θέατρο. Έχει αποφοιτήσει από τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και είναι μία ανερχόμενη δύναμη στον χώρο του θεάτρου. Δεν τον γνώριζα, όμως, από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε για να συζητήσουμε για το έργο με κέρδισε με τη γνώση, το πάθος, την αγάπη του για το νεοελληνικό έργο.
Όλοι τους ακροβατούν ανάμεσα στο παράλογο και στη λογική. Έρχονται αντιμέτωποι με τα όνειρα που μετατρέπονται σε εφιάλτες. Τρία πλάσματα «κεκλεισμένων των θυρών» στο σανίδι… Ύβρις, αλαζονεία και ταυτόχρονα ο αέναος αγώνας της πάλης των δύο φύλων, ο αγώνας της επιβίωσης στη σκηνή, στη ζωή, στην τέχνη… Πώς θα χαρακτήριζες το έργο; Ψυχολογικό δράμα; Μαύρη κωμωδία; Όχι. Κινείται μεταξύ πραγματικότητας και ποίησης. Ψυχολογικό δράμα; Μαύρη κωμωδία; Ναι. Από το δάκρυ στο γέλιο και τανάπαλιν… Μια ρεαλιστική απεικόνιση του κόσμου της ShowBiz, που ωστόσο δεν αρκείται στην επιφάνεια. Η συγγραφέας διεισδύει σε μια βαθύτερη ερμηνεία του κόσμου της Τέχνης και των ανθρώπων που την υπηρετούν, ρίχνοντας άπλετο φως όχι μόνο στο παρασκήνιο, αλλά και στις πολλαπλές όψεις της αλήθειας που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Τι είναι για σένα η Τζοκόντα; Δεν αποτελεί μυστήριο για μένα όπως είναι για πολλούς. Δεν με ιντριγκάρει. Ούτε το αινιγματικό της χαμόγελο. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι όταν κάποτε διάβασα ότι στο μουσείο του Λούβρου, όπου εκτίθεται ο πίνακας, σταματάει όλος ο κόσμος και σχηματίζονται ουρές για να τον δουν. Είσαι ηθοποιός και σκηνοθέτης, όπως και οι ήρωες του έργου. Βρίσκεις κάποια προσωπικά σου στοιχεία σε κάποιον από τους ήρωες; Φυσικά και βρίσκω και ταυτίζομαι με τον ανδρικό χαρακτήρα. Το θέμα πάντα που προκύπτει στα έργα που σκηνοθετώ είναι ότι πρέπει να διεισδύεις στους χαρακτήρες, να τους αποδέχεσαι. Η αποδοχή εμπεριέχει την αγάπη και τη συγχώρεση, γιατί μόνο έτσι μπορείς να «στήσεις» ένα έργο, γιατί πρέπει να κατανοήσεις βαθιά τους ρόλους – ανθρώπους. Μόνο έτσι μπορείς να κατανοήσεις και την πλευρά του συγγραφέα. Τη φιλοδοξία των
Όχι μόνο η ανάγκη της επιβίωσης, αλλά αυτό που προσφέρει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ευχαρίστηση για τον Άλλον αλλά και η δική μας χαρά. Ποιους θεωρείς αληθινούς καλλιτέχνες και γιατί; Αληθινοί καλλιτέχνες είναι αυτοί που προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο με οποιοδήποτε τρόπο. Αυτοί που ελπίζουν και ονειρεύονται έξω από στεγανά. Αληθινούς καλλιτέχνες θεωρώ τον Αλμοδόβαρ, τον Φελλίνι, τον Κασσαβέτη, την Αναγνωστάκη, τον Ρίτσο… τους συνεργάτες μου και τη μαμά μου. Τι σημαίνει για σένα να σκηνοθετείς ένα βραβευμένο έργο; Τιμή μου, αλλά ένα βραβευμένο έργο ακόμα και να κακοπέσει σε χέρια ακατάλληλα, πάντα θα αντιστέκεται και θα βγαίνει στην επιφάνεια. Η βράβευση του κόσμου είναι η μεγαλύτερη, η αποδοχή και το feedback του κοινού που το αξιολογεί.
Με την Καρίνα Ιωαννίδου και τον Ένκε Φεζολλάρι συζήτησε η Ελπίδα Βιάννη.
Τζοκόντα vs Ντα Β ί ντσι της ΚαρίναΣ
Ιωαννίδου