πάρω τους 12 διαφορετικούς χαρακτήρες που έπρεπε να ζωντανέψουν για να έχουμε παράσταση. Το θέατρο είναι για εμένα δράση. Δράση πραγματικών ανθρώπων στα πλαίσια μιας «προσομοίωσης» των καταστάσεων που βιώνουν οι ήρωες του έργου, μέσα από την πλοκή του. Οι ηθοποιοί δανείζονται τη σκέψη, τις πεποιθήσεις, την καθημερινότητα και τα λόγια του ήρωα που καλούνται να ερμηνεύσουν. Δεν δανείζονται όμως την ανάσα, το βλέμμα, το βήμα ή τον ήχο της φωνής. Έχουν αυτό που είναι αληθινά δικό τους. Δουλειά μου ήταν να δω με ποιον τρόπο, με ποιες δράσεις μπορούσα να επηρεάσω την ανάσα, το βλέμμα, το βήμα και τον ήχο της φωνής των αληθινών ανθρώπων που είχα μπροστά μου. Αν μια ανάλυση θέλει τον ήρωα μπλε κι ο ηθοποιός μου δίνει κόκκινο, οφείλω να τον κάνω μωβ. Αν επιχειρήσω να τον κάνω μπλε, τότε σημαίνει πως δεν γνώρισα, δεν κατάλαβα πραγματικά τον αληθινό άνθρωπο που είχα μπροστά μου και πως έμεινα στη θεωρία...
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
«ΚΘΒΕ»
Κλείνοντας επιθυμώ να αναφέρω το πόσο μεγάλη τιμή είναι για εμένα, να προσθέτω το λιθαράκι μου στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό ενός τόσο μεγάλου, σπουδαίου και ιστορικού θεατρικού οργανισμού, όπως το ΚΘΒΕ. Συγχαίρω επίσης την ΑΕ των ηθοποιών για τη σύλληψη και προώθηση της πρότασής τους «πρωτοβουλία των ηθοποιών», για την καλοκαιρινή περίοδο 2014. Δεν μπορώ φυσικά, παρά να κλείσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που έχει την ευθύνη για όλα τα καλά που συμβαίνουν στο θέατρο τον τελευταίο χρόνο. Τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΚΘΒΕ κύριο Γιάννη Βούρο. Τον άνθρωπο που δεν φόρεσε το προσωπείο του διευθυντή, αλλά κράτησε αυτό που είχε σημασία. Το δικό του. Αυτό είδα κι αυτό καταθέτω.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΌ ΣΗΜΕΊΩΜΑ
Kείμενο-Σκηνοθεσία Βασίλης Ισσόπουλος
(Το παρόν σημείωμα χωρίζεται σε τρία κεφάλαια)
Κοστούμια Έλενα Σπενταμίδου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Μουσική Δημήτρης Κανίογλου
«ΓΡΆΦΟΝΤΑΣ»
Όταν ένας άνθρωπος γράφει κάτι, από ένα σημείωμα στο ψυγείο ή στα τσιγάρα, μέχρι ένα θεατρικό έργο, επιτρέπει μια έμμεση -μικρή- γνωριμία του εσωτερικού κόσμου του με τους παραλήπτες. Μονόπλευρη η γνωριμία φυσικά, γιατί δεν συνηθίζουμε να μιλάμε ούτε με τα χαρτάκια, ούτε με τα τσιγάρα. Κυρίως δεν μας απαντούν. Δεν συστήνεσαι, δεν απαντάς και δεν αλλάζεις γνώμη σε κάτι γραμμένο. Σε μια σελίδα ή ένα χαρτάκι. Δεν μπορείς να το αλλάξεις. Ακόμα και να το ανατρέψεις, παραμένει γραμμένο. Δεν πιάνει ο διάλογος, ούτε τα σωστά επιχειρήματα. Δεν μπορείς να εκμαιεύσεις κάτι παραπάνω από αυτό που είναι γραμμένο, ούτε αλλάζουν δια μαγείας οι λέξεις. Ακόμα κι αν ο ίδιος ο άνθρωπος που τις έγραψε, αλλάξει. Θα γράψει ένα καινούργιο. Πιο εξελιγμένο από το προηγούμενο και το ίδιο τελεσίδικο. Αυτό δεν συμβαίνει όταν εμείς, οι άνθρωποι, συναντιόμαστε. Είμαστε φτιαγμένοι για να μπορούμε ν’ αλλάξουμε τρόπο σκέψης από τη μια στιγμή στην άλλη. Από το κατάλληλο ερέθισμα. Με ποικίλους τρόπους, διαφορετικούς για τον καθένα, αλλά πάντα εν δυνάμει μπορούμε ν’ αλλάξουμε. Οι φωνές μας, οι λέξεις, υπάρχουν τη στιγμή που παράγονται, αλλά χάνονται αμέσως μετά, για να γεμίσει η σιωπή από τις καινούργιες σκέψεις που θα προκύψουν. Πρέπει κανείς να είναι ανοιχτός στα ερεθίσματα που προκύπτουν μέσα από την ουσιαστική επικοινωνία του με άλλους ανθρώπους. Μέσα από τον διάλογο. Μέσα από την τριβή που προκύπτει όταν οι γνώμες συγκρούονται. Ν’ αρχίσει δικαιολογημένα να αμφιβάλλει, όταν υπάρχει χώρος για δικαιολογημένη αμφιβολία. Ακόμη κι αν ήταν απόλυτα βέβαιος πριν. Να επιθυμεί να κρυφτεί και τελικά να εκτίθεται. Από τα επιχειρήματα και τον αντίλογο, όταν και τα δύο έχουν έναν και μόνο στόχο. Την αλήθεια. Την απαλλαγμένη από κάθε προκατάληψη... αλήθεια.
Βοηθός Σκηνοθέτη Τάσος Μπαρνιαδάκης Οργάνωση Παραγωγής Ροδή Στεφανίδου Διανομή Ένορκοι Νο. 1 Θανάσης Δισλής Νο. 2 Λευτέρης Λιθάρης Νο. 3 Γιάννης Τσάτσαρης Νο. 4 Μαρία Χατζηιωαννίδου Νο. 5 Γιώργος Σφυρίδης Νο. 6 Δημήτρης Σιακάρας Νο. 7 Μαίρη Ανδρέου Νο. 8 Έφη Δρόσου Νο. 9 Κώστας Ίτσιος Νο. 10 Ιορδάνης Αϊβάζογλου Νο. 11 Μιχάλης Γούναρης Νο. 12 Αναστασία Δαλιάκα Κλητήρας: Βασίλης Ισσόπουλος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
«Η ΑΛΉΘΕΙΑ»
Η αναζήτηση της αλήθειας άρχισε τη στιγμή που οι ηθοποιοί μπήκαν στην αίθουσα δοκιμών την πρώτη μέρα στην πρόβα. Δεν αναφέρομαι στη θεωρητική αλήθεια του κειμένου, των ηρώων του και του μηνύματός του. Αναφέρομαι στην αλήθεια του να έχω 12 ανθρώπους, 12 ηθοποιούς μπροστά μου. Να ανασαίνουν, να κοιτάζουν, να συζητούν και να εκφράζονται, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Μ’ αυτή την αλήθεια είχα να κάνω. Με 12 ανθρώπους οι οποίοι μου εμπιστεύτηκαν τον χρόνο, τη σκέψη και την έκθεσή τους. Τους ευχαριστώ βαθιά γι’ αυτό κι εύχομαι το αποτέλεσμα του κόπου μας να τους δικαιώσει. Από αυτούς τους 12 λοιπόν έπρεπε να «κλέψω» για να
Βασίλης Ισσόπουλος
Θεσσαλονίκη 19/06/2014
Θεατρική περίοδος 2013-2014
Χορηγοί Επικοινωνίας
Με την υποστήριξη
της Ευρώπης και του Νότιου Καυκάσου (Αρμενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κύπρος, Μαυροβούνιο και Τουρκία).
Θανατική ποινή είναι η ποινή που επιβάλλεται σε έναν εγκληματία από τις αρχές ενός κράτους, και έχει να κάνει με την αφαίρεση της ζωής αυτού. Είναι η αυστηρότερη ποινή που μπορεί να επιβληθεί και συχνά ονομάζεται «η εσχάτη των ποινών».
ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΊ ΓΙΑ ΤΗ ΘΑΝΑΤΙΚΉ ΠΟΙΝΉ
Με τον όρο «ποινή» ορίζεται η τιµωρία που επιβάλλεται από ένα πρόσωπο που κατέχει θέση αρχής σε ένα άλλο που έχει παραβιάσει έναν κανόνα δικαίου. Η ποινή µπορεί να περιλαµβάνει τη σωµατική τιµωρία, τη χρηµατική αποζηµίωση, την απώλεια δικαιωµάτων ή της ελευθερίας ή τέλος την απώλεια της ζωής. Η τελευταία περίπτωση ονοµάζεται θανατική ποινή.
1. Κράτη που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή και κράτη που τη διατηρούν Σήμερα, τα δύο τρίτα των κρατών στον κόσμο έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή στη νομοθεσία τους ή στην πράξη. Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας: ©© 88 κράτη και περιοχές έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή για όλα τα εγκλήματα ©© 11 κράτη έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή για όλα τα εγκλήματα εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως τα εγκλήματα σε περίοδο πολέμου ©© 29 κράτη μπορεί να θεωρηθεί ότι την έχουν καταργήσει στην πράξη: διατηρούν τη θανατική ποινή στη νομοθεσία τους αλλά δεν έχουν πραγματοποιήσει καμία εκτέλεση τα τελευταία 10 χρόνια ή και περισσότερο ©© συνολικά 128 κράτη έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή στη νομοθεσία τους ή στην πράξη* ©© 69 άλλα κράτη διατηρούν και χρησιμοποιούν τη θανατική ποινή, αλλά ο αριθμός των κρατών, που εκτελούν κρατουμένους κάθε χρόνο, είναι πολύ μικρότερος. 2. Πρόοδος προς την Παγκόσμια Κατάργηση ©© Περισσότερα από 45 κράτη έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή για όλα τα εγκλήματα από το 1990. Περιλαμβάνονται κράτη της Αφρικής (στα πρόσφατα παραδείγματα περιλαμβάνονται η Ακτή Ελεφαντοστού και η Λιβερία), της Αμερικής (Καναδάς, Μεξικό, Παραγουάη), της Ασίας και του Ειρηνικού (Μπουτάν, Σαμόα, Φιλιππίνες) και
3. Μέθοδοι Εκτέλεσης ©© Οι εκτελέσεις έχουν πραγματοποιηθεί με τις παρακάτω μεθόδους από το 2000: ©© Αποκεφαλισμός – (στη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ) ©© Εκτέλεση με ηλεκτροπληξία – (στις Η.Π.Α.) ©© Απαγχονισμός – (στην Αίγυπτο, το Ιράν, την Ιαπωνία, την Ιορδανία, το Πακιστάν, τη Σιγκαπούρη και σε άλλα κράτη) ©© Θανατηφόρα ένεση – (στην Κίνα, τη Γουατεμάλα, τις Φιλιππίνες, την Ταϊλάνδη, τις Η.Π.Α.) ©© Εκτελεστικό απόσπασμα – (στη Λευκορωσία, την Κίνα, τη Σομαλία, την Ταϊβάν, το Ουζμπεκιστάν, το Βιετνάμ και σε άλλα κράτη) ©© Λιθοβολισμός – (στο Αφγανιστάν, το Ιράν) ©© Μαχαίρωμα – (στη Σομαλία) 4. Θανατικές Καταδίκες και Εκτελέσεις ©© Στη διάρκεια του 2006, τουλάχιστον 1.591 φυλακισμένοι εκτελέστηκαν σε 25 κράτη και 3.861 άνθρωποι καταδικάστηκαν σε θάνατο σε 55 κράτη. Οι αριθμοί αυτοί περιλαμβάνουν μόνο τις περιπτώσεις γνωστές στη Διεθνή Αμνηστία. Οι πραγματικοί αριθμοί είναι ασφαλώς μεγαλύτεροι. ©© Το 2006, το 91% όλων των γνωστών εκτελέσεων πραγματοποιήθηκε στην Κίνα, το Ιράν, το Ιράκ, το Σουδάν, το Πακιστάν και τις Η.Π.Α. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες δημόσιες αναφορές, η Διεθνής Αμνηστία υπολόγισε ότι τουλάχιστον 1.010 άνθρωποι εκτελέστηκαν στην Κίνα μέσα στο 2006, παρόλο που οι αριθμοί αυτοί αποτελούν απλώς την κορυφή του παγόβουνου. Αξιόπιστες πηγές αναφέρουν ότι περίπου 7.500 με 8.000 άνθρωποι εκτελέστηκαν το 2006. Οι επίσημες στατιστικές παραμένουν κρατικό μυστικό, καθιστώντας προβληματικό οποιοδήποτε έλεγχο ή ανάλυση. ©© Το Ιράν εκτέλεσε τουλάχιστον 177 ανθρώπους, το Πακιστάν τουλάχιστον 82, και το Ιράκ και το Σουδάν 65 το καθένα αλλά οι αριθμοί μπορεί να είναι πολύ υψηλότεροι. 53 άνθρωποι εκτελέστηκαν σε 12 πολιτείες των Η.Π.Α. ©© Οι παγκόσμιοι αριθμοί εκείνων που έχουν καταδικαστεί σε θάνατο αυτή την περίοδο και περιμένουν την εκτέλεσή τους είναι δύσκολο να υπολογιστούν. Ο υπολογισμένος αριθμός στο τέλος του 2006 κυμαινόταν μεταξύ 19.185 και 24.646 σύμφωνα με πληροφορίες από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δημοσιεύματα των Μ.Μ.Ε. και περιορισμένα διαθέσιμα επίσημα στοιχεία. Τα στοιχεία προέρχονται από το δελτίο τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας (1η Ιανουαρίου 2007).
*Η θανατική ποινή στην Ελλάδα καταργήθηκε τον Δεκέμβριο του 1993 με τον Νόμο 2172/1993. Η εκτέλεση του Β. Λυμπέρη ήταν η τελευταία που έλαβε χώρα σε ελληνικό έδαφος. Ο πρώτος που γλίτωσε το εκτελεστικό απόσπασμα και η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια ήταν ο Νίκος Κοεμτζής.
Η ανωτάτη των ποινών είναι ο πιο προμελετημένος φόνος και δεν συγκρίνεται με καμία εγκληματική πράξη, όσο προμελετημένη και αν είναι αυτή. Γιατί, αν θέλαμε να τηρήσουμε τις αναλογίες, η θανατική ποινή θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για να τιμωρήσουμε τους εγκληματίες που είχαν προειδοποιήσει το θύμα τους για την ημερομηνία του θανάτου του ώστε να γνωρίζει ότι από εκείνη τη στιγμή και μετά βρίσκεται στο έλεος του δολοφόνου του. Τέτοιο τέρας όμως δεν συναντάται στον κόσμο.
Αλμπέρ Καμύ
O ΘΆΛΑΜΟΣ ΑΕΡΊΩΝ O θάλαμος αερίων αποτελεί μια μέθοδο εκτέλεσης που χρησιμοποιήθηκε [...] στις Η.Π.Α. Μεταξύ 1930 και 1980, 945 άνδρες και 7 γυναίκες πέθαναν στον θάλαμο αερίων σε διάφορες πολιτείες της Αμερικής. Υπήρξε εποχή που 11 πολιτείες [...] χρησιμοποιούσαν τον θάλαμο αερίων ως τη μοναδική μέθοδο επιβολής της θανατικής ποινής. [...] Το γκάζι, ως τρόπος εκτέλεσης, προτάθηκε αρχικά από τον Dr. Allen McLean Hamilton, έναν τοξικολόγο, ο οποίος πίστευε πως, ως μέθοδος εκτέλεσης, ήταν πιο ανθρωπιστική από τον απαγχονισμό ή τον τυφεκισμό. [...] Με ιατρικούς όρους, τα θύματα του υδροκυανίου πεθαίνουν από υποξία, που είναι η διακοπή της οξυγόνωσης του εγκεφάλου. [...] Για λόγους ανθρωπισμού, ασφάλειας και κόστους, πολλές πολιτείες έχουν πλέον εγκαταλείψει τον θάλαμο αερίων ως μέθοδο εκτέλεσης. Οι μόνοι άλλοι χρήστες θανατηφόρου αερίου ήταν, φυσικά, οι Ναζί κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου σκότωσαν εκατομμύρια ανθρώπους χρησιμοποιώντας μονοξείδιο του άνθρακα ή υδροκυάνιο σε αέρια μορφή.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΌ ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΠΡΌΕΔΡΟΣ Μένη Λυσαρίδου
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΌΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ Γιάννης Βούρος
ΑΝΤΙΠΡΌΕΔΡΟΣ Φίλιππος Γράψας ΜΈΛΗ Δημήτρης Χαλκιάς Γιώργος Κιουρτσίδης Άννα Χατζησοφιά Γρηγόρης Βαλτινός Γιάννης Χρυσούλης
ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΗΜΈΡΑ ΚΑΤΆ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΉΣ ΠΟΙΝΉΣ Η θανατική ποινή είναι μια σκληρή, απάνθρωπη και μη αναστρέψιμη κύρωση που παραβιάζει το βασικό δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή και την αξιοπρέπεια. Σε περίπτωση δικαστικού σφάλματος, πράγμα το οποίο δεν μπορεί να αποφύγει κανένα νομικό σύστημα, η ποινή αυτή οδηγεί σε τραγική και αμετάκλητη απώλεια ανθρώπινης ζωής. Η θανατική ποινή δεν μπορεί να αναστρέψει το έγκλημα για το οποίο επιβάλλεται ούτε να μετριάσει την απώλεια του θύματος. Η ποινή αυτή θα έπρεπε να είναι κατάλοιπο του παρελθόντος.
Το ΚΘΒΕ εποπτεύεται και επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού. Το ΚΘΒΕ είναι μέλος της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης.
Βρυξέλλες, 10 Οκτωβρίου 2012 Δήλωση της Catherine Ashton, Ύπατης Εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας, για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Θανατικής Ποινής αποτελεί μία πρωτοβουλία του Παγκόσμιου Συνασπισμού για την Κατάργηση της Θανατικής Ποινής, που συνενώνει 38 μη κυβερνητικές οργανώσεις του κόσμου, ανάμεσά τους και τη Διεθνή Αμνηστία. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου. Πηγές: 1. Ιάσων Ευαγγέλου, Το Πρόβλημα της Θανατικής Ποινής, Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1999, σελ 9-12 2. http://el.wikipedia.org 3. http://www.amnesty.org 4. http://eglima.wordpress.com/2008/01/19/gas/ 5. http://europa.eu/rapid/press-release_IP-12-1084_el.htm
Θεατρική περίοδος 2013-2014, Αρ. δελτίου 656 (251) ΤΜΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΩΝ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΘΒΕ Συντονισμός έκδοσης: Ελπίδα Βιάννη, Επιμέλεια ύλης: Αιμιλία Καρακόκκινου, Γραφιστική επιμέλεια: Σταύρος Καρανταγλής | Φωτογραφίες δοκιμών: Γιώργος Χρυσοχοΐδης, Παραγωγή εντύπου: Σχήμα & Χρώμα
ΥΠΕΎΘΥΝΟΙ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗΣ ΟΔΗΓΌΣ ΣΚΗΝΉΣ Δημοσθένης Πάνος ΧΕΙΡΙΣΤΉΣ ΚΟΝΣΌΛΑΣ ΦΩΤΙΣΜΟΎ Γιάννης Τούμπας ΧΕΙΡΙΣΤΉΣ ΚΟΝΣΌΛΑΣ ΉΧΟΥ Νίκος Δρακόπουλος ΦΡΟΝΤΙΣΤΉΣ Ευάγγελος Κουρούπης ΕΝΔΎΤΡΙΑ Έλενα Μαυρίδου ΚΑΤΑΣΚΕΥΈΣ ΣΚΗΝΙΚΏΝ & ΚΟΣΤΟΥΜΙΏΝ Εργαστήρια ΚΘΒΕ