πάρω τους 12 διαφορετικούς χαρακτήρες που έπρεπε να ζωντανέψουν για να έχουμε παράσταση. Το θέατρο είναι για εμένα δράση. Δράση πραγματικών ανθρώπων στα πλαίσια μιας «προσομοίωσης» των καταστάσεων που βιώνουν οι ήρωες του έργου, μέσα από την πλοκή του. Οι ηθοποιοί δανείζονται τη σκέψη, τις πεποιθήσεις, την καθημερινότητα και τα λόγια του ήρωα που καλούνται να ερμηνεύσουν. Δεν δανείζονται όμως την ανάσα, το βλέμμα, το βήμα ή τον ήχο της φωνής. Έχουν αυτό που είναι αληθινά δικό τους. Δουλειά μου ήταν να δω με ποιον τρόπο, με ποιες δράσεις μπορούσα να επηρεάσω την ανάσα, το βλέμμα, το βήμα και τον ήχο της φωνής των αληθινών ανθρώπων που είχα μπροστά μου. Αν μια ανάλυση θέλει τον ήρωα μπλε κι ο ηθοποιός μου δίνει κόκκινο, οφείλω να τον κάνω μωβ. Αν επιχειρήσω να τον κάνω μπλε, τότε σημαίνει πως δεν γνώρισα, δεν κατάλαβα πραγματικά τον αληθινό άνθρωπο που είχα μπροστά μου και πως έμεινα στη θεωρία...
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ
«ΚΘΒΕ»
Κλείνοντας επιθυμώ να αναφέρω το πόσο μεγάλη τιμή είναι για εμένα, να προσθέτω το λιθαράκι μου στον καλλιτεχνικό προγραμματισμό ενός τόσο μεγάλου, σπουδαίου και ιστορικού θεατρικού οργανισμού, όπως το ΚΘΒΕ. Συγχαίρω επίσης την ΑΕ των ηθοποιών για τη σύλληψη και προώθηση της πρότασής τους «πρωτοβουλία των ηθοποιών», για την καλοκαιρινή περίοδο 2014. Δεν μπορώ φυσικά, παρά να κλείσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που έχει την ευθύνη για όλα τα καλά που συμβαίνουν στο θέατρο τον τελευταίο χρόνο. Τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΚΘΒΕ κύριο Γιάννη Βούρο. Τον άνθρωπο που δεν φόρεσε το προσωπείο του διευθυντή, αλλά κράτησε αυτό που είχε σημασία. Το δικό του. Αυτό είδα κι αυτό καταθέτω.
ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΌ ΣΗΜΕΊΩΜΑ
Kείμενο-Σκηνοθεσία Βασίλης Ισσόπουλος
(Το παρόν σημείωμα χωρίζεται σε τρία κεφάλαια)
Κοστούμια Έλενα Σπενταμίδου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ
Μουσική Δημήτρης Κανίογλου
«ΓΡΆΦΟΝΤΑΣ»
Όταν ένας άνθρωπος γράφει κάτι, από ένα σημείωμα στο ψυγείο ή στα τσιγάρα, μέχρι ένα θεατρικό έργο, επιτρέπει μια έμμεση -μικρή- γνωριμία του εσωτερικού κόσμου του με τους παραλήπτες. Μονόπλευρη η γνωριμία φυσικά, γιατί δεν συνηθίζουμε να μιλάμε ούτε με τα χαρτάκια, ούτε με τα τσιγάρα. Κυρίως δεν μας απαντούν. Δεν συστήνεσαι, δεν απαντάς και δεν αλλάζεις γνώμη σε κάτι γραμμένο. Σε μια σελίδα ή ένα χαρτάκι. Δεν μπορείς να το αλλάξεις. Ακόμα και να το ανατρέψεις, παραμένει γραμμένο. Δεν πιάνει ο διάλογος, ούτε τα σωστά επιχειρήματα. Δεν μπορείς να εκμαιεύσεις κάτι παραπάνω από αυτό που είναι γραμμένο, ούτε αλλάζουν δια μαγείας οι λέξεις. Ακόμα κι αν ο ίδιος ο άνθρωπος που τις έγραψε, αλλάξει. Θα γράψει ένα καινούργιο. Πιο εξελιγμένο από το προηγούμενο και το ίδιο τελεσίδικο. Αυτό δεν συμβαίνει όταν εμείς, οι άνθρωποι, συναντιόμαστε. Είμαστε φτιαγμένοι για να μπορούμε ν’ αλλάξουμε τρόπο σκέψης από τη μια στιγμή στην άλλη. Από το κατάλληλο ερέθισμα. Με ποικίλους τρόπους, διαφορετικούς για τον καθένα, αλλά πάντα εν δυνάμει μπορούμε ν’ αλλάξουμε. Οι φωνές μας, οι λέξεις, υπάρχουν τη στιγμή που παράγονται, αλλά χάνονται αμέσως μετά, για να γεμίσει η σιωπή από τις καινούργιες σκέψεις που θα προκύψουν. Πρέπει κανείς να είναι ανοιχτός στα ερεθίσματα που προκύπτουν μέσα από την ουσιαστική επικοινωνία του με άλλους ανθρώπους. Μέσα από τον διάλογο. Μέσα από την τριβή που προκύπτει όταν οι γνώμες συγκρούονται. Ν’ αρχίσει δικαιολογημένα να αμφιβάλλει, όταν υπάρχει χώρος για δικαιολογημένη αμφιβολία. Ακόμη κι αν ήταν απόλυτα βέβαιος πριν. Να επιθυμεί να κρυφτεί και τελικά να εκτίθεται. Από τα επιχειρήματα και τον αντίλογο, όταν και τα δύο έχουν έναν και μόνο στόχο. Την αλήθεια. Την απαλλαγμένη από κάθε προκατάληψη... αλήθεια.
Βοηθός Σκηνοθέτη Τάσος Μπαρνιαδάκης Οργάνωση Παραγωγής Ροδή Στεφανίδου Διανομή Ένορκοι Νο. 1 Θανάσης Δισλής Νο. 2 Λευτέρης Λιθάρης Νο. 3 Γιάννης Τσάτσαρης Νο. 4 Μαρία Χατζηιωαννίδου Νο. 5 Γιώργος Σφυρίδης Νο. 6 Δημήτρης Σιακάρας Νο. 7 Μαίρη Ανδρέου Νο. 8 Έφη Δρόσου Νο. 9 Κώστας Ίτσιος Νο. 10 Ιορδάνης Αϊβάζογλου Νο. 11 Μιχάλης Γούναρης Νο. 12 Αναστασία Δαλιάκα Κλητήρας: Βασίλης Ισσόπουλος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
«Η ΑΛΉΘΕΙΑ»
Η αναζήτηση της αλήθειας άρχισε τη στιγμή που οι ηθοποιοί μπήκαν στην αίθουσα δοκιμών την πρώτη μέρα στην πρόβα. Δεν αναφέρομαι στη θεωρητική αλήθεια του κειμένου, των ηρώων του και του μηνύματός του. Αναφέρομαι στην αλήθεια του να έχω 12 ανθρώπους, 12 ηθοποιούς μπροστά μου. Να ανασαίνουν, να κοιτάζουν, να συζητούν και να εκφράζονται, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Μ’ αυτή την αλήθεια είχα να κάνω. Με 12 ανθρώπους οι οποίοι μου εμπιστεύτηκαν τον χρόνο, τη σκέψη και την έκθεσή τους. Τους ευχαριστώ βαθιά γι’ αυτό κι εύχομαι το αποτέλεσμα του κόπου μας να τους δικαιώσει. Από αυτούς τους 12 λοιπόν έπρεπε να «κλέψω» για να
Βασίλης Ισσόπουλος
Θεσσαλονίκη 19/06/2014
Θεατρική περίοδος 2013-2014
Χορηγοί Επικοινωνίας
Με την υποστήριξη