Ωχ τα νεφρά μου (Περιοδεία) | Oh! My Kidneys (tour)

ΚΡΑΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΒΟΡΕΊΟΥ ΕΛΛΆΔΟΣ ΚΛΙΜΆΚΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ-ΘΡΆΚΗΣ

του Μπάμπη Τσικληρόπουλου

τα

μου

Θεατρική περίοδος 2015-2016

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΌ ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΠΡΌΕΔΡΟΣ Άρης Στυλιανού

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΌΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ Γιάννης Αναστασάκης

ΑΝΤΙΠΡΌΕΔΡΟΣ Δημοσθένης Δώδος

ΑΝΑΠΛΗΡΏΤΡΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΉ ΔΙΕΥΘΎΝΤΡΙΑ Μαρία Τσιμά

ΜΈΛΗ Τιτίκα Δημητρούλια Γιώργος Κορδομενίδης Φιλαρέτη Κομνηνού Σπύρος Μπιμπίλας Χρύσα Σπηλιώτη

Το ΚΘΒΕ εποπτεύεται και επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού. Το ΚΘΒΕ είναι μέλος της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης.

ΚΛΙΜΆΚΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ-ΘΡΆΚΗΣ Ημερομηνία πρώτης παράστασης Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΊΔΑ

Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια Γιώργος Κιουρτσίδης Σκηνικά-κοστούμια Χαρά Τσουβαλά Φωτισμοί Στέλιος Τζολόπουλος Συντονισμός παραγωγής Φιλοθέη Ελευθεριάδου

Παίζουν με αλφαβητική σειρά Θανάσης Κεραμίδας κύριος Νεφράς Κλειώ-Δανάη Οθωναίου Μαγδαληνή Τάσος Πεζιρκιανίδης Μπούλης Σπύρος Σαραφιανός Μητσάρας

Μεταξύ α΄ & β΄ μέρους διάλειμμα 10΄ Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών κατά τη θεατρική περίοδο 2014-2015 (Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2015).

ΣΗΜΕΊΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΈΤΗ Ο Μπούλης και ο Μητσάρας, ο Άμποτ και ο Κοστέλο, ο Χονδρός και ο Λιγνός, Εκείνος και Εκείνος και, λίγο παραπέρα, ο Βλαδίμηρος και ο Εστραγκόν. Κατά την άποψή μου, ίσως το καλύτερο έργο του Τσικληρόπουλου. Στην κατηγορία των μεγάλων έργων της Ελληνικής δραματουργίας. Ένας χείμαρρος κλαυσίγελου από την αρχή έως το τέλος… Μια ποιητική διακειμενικότητα με εναλλαγές τραγικού και κωμικού… Ένα έργο που αγγίζει σε βάθος τα ανθρώπινα συναισθήματα και παίζει με τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς και του μυαλού. Ένας ύμνος στη φιλία… στη φιλία και τις διαπροσωπικές σχέσεις που είναι και το άπαν της ύπαρξης. Ένα εξωτικό όνειρο… ένας σκοτεινός τύπος… μια πόρνη… τα ορφανά και… ΩΧ, ΤΑ ΝΕΦΡΑ!!! Κλάψαμε… γελάσαμε σε μια ατέρμονη εναλλαγή. Το βιώσαμε μαζί στις παραστάσεις στη Μονή Λαζαριστών. Ελπίζω να βιώσουμε και φέτος τα ίδια συναισθήματα, όλοι μαζί, στη μεγάλη περιοδεία του ΚΘΒΕ με το Κλιμάκιο Μακεδονίας-Θράκης. Καλή θέαση!!! Γιώργος Κιουρτσίδης

ΜΠΆΜΠΗΣ ΤΣΙΚΛΗΡΌΠΟΥΛΟΣ (1939-2011)

Βιογραφία Ο θεατρικός συγγραφέας Μπάμπης Τσικληρόπουλος, γεννήθηκε το 1939 στον Πύργο της Ηλείας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο στη γενέτειρά του και κατόπιν εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Ανήκει στη γενιά των συγγραφέων που ακολούθησαν τη διαδρομή από το θέατρο του παραλόγου, στην καταγραφή περιθωριακών φαινομένων του νεοελληνικού βίου. Στα γράμματα εμφανίσθηκε για πρώτη φορά το 1966, με την ποιητική συλλογή «Επίσκεψη». Άφησε τα χνάρια του στο νεοελληνικό θέατρο, δίνοντας σημαντικά έργα που παρουσιάστηκαν στο κρατικό και στο ελεύθερο θέατρο. Έγραψε, επίσης, νουβέλες, μυθιστορήματα, παιδικά βιβλία, σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση αλλά και στίχους. Από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια των οποίων έχει υπογράψει τους στίχους είναι η «Ελένη» του Θάνου Μικρούτσικου. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Έφυγε από τη ζωή στις 30 Μαρτίου 2011, σε ηλικία 72 χρόνων.

7

Εργογραφία ΘΕΑΤΡΙΚΆ ΈΡΓΑ Η έκπληξη (Πειραματικό Θέατρο Μαριέττας Ριάλδη, σκην. Κωστής Ζώης) Το υπόγειο (ΚΘΒΕ, σκην. Μαίρη Βοσταντζή) Η πρόσκληση (ΚΘΒΕ, σκην. Μίνως Βολανάκης) Οι κερατάδες (Θέατρο Όρβο, σκην. Φώτης Λαζαρίδης) Λέγε Μήτσο (σε συνεργασία με τους Μήτσο Ευθυμιάδη και Γιώργο Σκούρτη, Θέατρο Ακρόαμα, σκην. Γιώργος Σκούρτης) Ο κύριος (Θέατρο Στοά, σκην. Θανάσης Παπαγεωργίου) Οι γίγαντες (Θέατρο Μάσκες, σκην. Έρση Βασιλικιώτη) Σάλτο Μορτάλε (ΚΘΒΕ, σκην. Πέπη Οικονομοπούλου) Ωχ τα νεφρά μου (Θέατρο Μάσκες, σκην. Γιώργος Χριστοφιλάκης και ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, σκην. Νίκος Αρμάος) Είμαστε όλοι θεατές (σε συνεργασία με τον Βασίλη Καλή, Θέατρο Ακροπόλ, σκην. Φώτης Μεταξόπουλος) Ούρσουλα (Νέα Ελληνική Σκηνή, σκην. Θύμιος Καρακατσάνης) Κραυγές κυριών (Πειραματικό Θέατρο Μαριέττας Ριάλδη, σκην. Γ. Διαμαντόπουλος) Ο κήπος με τα χελιδόνια (Θεατρικός Οργανισμός Διόνυσος, σκην. Γιώργος Χριστοφιλάκης) Ο Παρασκευάς (ΚΘΒΕ, σκην. Γιάννης Μόρτζος) ΘΕΑΤΡΙΚΆ ΈΡΓΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΆΣΤΗΚΑΝ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΌ Ο κύριος (Παγκόσμιο Φεστιβάλ Θεάτρου, Μπόχουμ της Γερμανία) Ο κήπος με τα χελιδόνια (Εθνικό Θέατρο Τιράνων και Βρυξέλλες) Ο Παρασκευάς (Εθνικό Θέατρο Τιράνων) ΣΕΝΑΡΙΑ Τα βαποράκια (σκην. Παύλος Τάσιος) Ο Βαρώνος (σκην. Σάκης Μανιάτης, Νίκος Ζερβός) Το πέταγμα του κύκνου (σκην. Νίκος Τζήμας)

8

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΈΣ ΣΕΙΡΈΣ Η κρουαζιέρα της ελπίδας (ΕΡΤ, σκην. Αντώνης Τέμπος) Η Κρουσταλλένια (ΕΡΤ, σκην. Γιώργος Μιχαηλίδης) Το πάθος (ΕΡΤ, σκην. Πωλ Σκλάβος) Η επιστροφή (ΕΡΤ, σκην. Αντώνης Τέμπος) Παραμύθια πίσω από τα κάγκελα (ΕΡΤ, σκην. Μιχάλης Παπανικολάου) Ζητείται γνωριμία (σκην. Πωλ Σκλάβος) Η μικρή μας πόλη (ΕΡΤ, σκην. Χ. Ράλλης) Ερασιτέχνης άνθρωπος (σκην. Άλφα, σκην. Αντρέας Θωμόπουλος) ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ Τα απομνημονεύματα ενός εμβρύου (Εκδόσεις Κάκτος) Η Οδύσσεια του Μήτσου (Εκδόσεις Λιβάνη) Ο Βαρώνος (Εκδόσεις Λιβάνη) Μην ξεχάσω και δε γυρίσω (Εκδόσεις Πατάκη) Επίσκεψη (Εκδόσεις Κείμενα) Αποδέσμευση (Εκδόσεις Κείμενα) Ερασιτέχνης άνθρωπος (Εκδόσεις Πατάκη, διασκευάστηκε για την τηλεόραση) Η δευτέρα παρουσία σε απευθείας μετάδοση (Εκδόσεις Πατάκη) Ωχ τα νεφρά μου (Εκδόσεις Κέδρος) Περιμένοντας τη βροχή (Εκδόσεις Κέδρος) Στην άκρη της πόλης (Εκδόσεις Πατάκη) Τα εφτά θαύματα του υπόκοσμου (Εκδόσεις Κάκτος) ΠΑΙΔΙΚΑ Τα Χριστούγεννα ενός χαμένου σκύλου (Εκδόσεις Άνοιξη) Στο νησί της χελώνας καρέτα­-καρέτα (Εκδόσεις Άνοιξη) Στο νησί της φώκιας μονάχους-μονάχους (Εκδόσεις Άνοιξη) Στο νησί των γλάρων (Εκδόσεις Άνοιξη) Ο αετός που δάκρυζε (Εκδόσεις Πατάκη) Πηγές: 1. Ζωή Θ. Σπυροπούλου, «Αφιέρωμα εις μνήμην Μπάμπη Τσικληρόπουλου», εφ. Πατρίς Ηλείας (8.5.2011).

2. Πρόγραμμα της παράστασης του ΚΘΒΕ Ο Παρασκευάς (θεατρική περίοδος 2000-01).

3. http://vivliothiki-pirgou.gr, Γ. Γώτης, Δ. Κράγκαρης, Α. Φουσκαρίνης: Ανθολογία Ηλείων λογοτεχνών, Μορφωτική Ένωση Λεχαινών, 1981.

4. www.biblionet.gr

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΚΡΙΤΙΚΕΣ

«Ο Τσικληρόπουλος μάς αιφνιδίασε με τις ιλαροτραγωδίες Ωχ τα νεφρά μου και την Ούρσουλα. Είναι ένας συγγραφέας που δεν επαναπαύεται. Δοκιμάζει νέες γραφές και ρισκάρει νέες προσεγγίσεις. Από την Έκπληξη στην Πρόσκληση που ανέβασε ο Βολανάκης και από τους Κερατάδες στον Κύριο διερεύνησε τους μηχανισμούς της εξουσίας. Στα Νεφρά και την Ούρσουλα πάλι με την εξουσία καταπιάστηκε, αλλά από άλλη γωνία λήψεων. Στον Κήπο με τα χελιδόνια καταγράφει τον κόσμο της τρέλας και το σωφρονιστικό σύστημα ως καιρίως καταπιεστικό. Ο Τσικληρόπουλος αντιμετωπίζει τον κόσμο της τρέλας ως μια κοινωνία κάτοπτρο της κοινωνίας των «ισορροπημένων». Η παθογένεια βρίσκεται στην κοινωνία των υγιών, εκεί βρίσκεται ο σπόρος της ανισορροπίας και οι εξουσιαστικές δομές παράγουν τη διαταραχή. Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος της ‘‘αρρώστιας’’ είναι τρυφερότερος και ανθρωπινότερος από τον απάνθρωπο ανταγωνιστικό κόσμο της ‘‘υγείας’’». Κώστας Γεωργουσόπουλος, εφημ. Τα Νέα (8.4.1996).

11

«Ανεβάζουμε λοιπόν την Πρόσκληση του Χάρη Τσικληρόπουλου, γιατί είναι από τα πιο ενδιαφέροντα έργα που έχουμε διαβάσει τώρα τελευταία. Ένα άλλο έργο του, Το υπόγειο, ανέβασε το ΚΘΒΕ πριν δύο χρόνια, με σκηνοθεσία της Μαίρης Βοσταντζή κι ένα ωραίο σκηνικό του Ζιάκα. Έκτοτε ανέβηκε και στην Αθήνα. Έτσι ο Τσικληρόπουλος είναι ο πρώτος συγγραφέας, Έλληνας ή ξένος, που ανεβάσαμε δύο έργα του σε δύο χρόνια. Ναι, τα προηγούμενα (Αρουραίοι, Υπόγειο, Σιαμαίοι) είναι έργα πικρά, αλλά η Πρόσκληση φτάνει σε μια καινούρια διάσταση. Είναι κωμωδία. Έργο απόλυτα κατανοητό, για το πλατύ κοινό, και πολύ διασκεδαστικό. Η γραφή παραμένει μοντέρνα και πρωτοποριακή, αλλά εντάσσεται και σε μια παράδοση νεοελληνικής κωμωδίας πολύ γερής και πολύ αγαπητής στο κοινό». Μίνως Βολανάκης, Απόσπασμα από σημείωμά του στο πρόγραμμα της παράστασης Η πρόσκληση, ΚΘΒΕ, 1976-1977.

«Έχω την εντύπωση ότι όλα αυτά τα τραγικά πρόσωπα–πρωταγωνιστές στα βιβλία του, οι περιθωριακοί ήρωές του, αλλά και οι μικροαστοί, που ψάχνουν να βρουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, προέρχονται από τις τραυματικές εμπειρίες του συγγραφέα που ανάγονται στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου και της τραγικότητας που γέννησε. Η θέση του Τσικληρόπουλου απέναντι στα πολιτικά-κοινωνικά φαινόμενα είναι ξεκάθαρη, μια κραυγή για την εξυγίανση της μεταπολεμικής κοινωνίας, που σήμερα, με την πολιτική και κοινωνική κρίση που μαστίζει τη χώρα, βρίσκεται στο κορύφωμά της». Ζωή Θ. Σπυροπούλου, εφημ. Πατρίς Ηλείας (8.5.2011).

12

«Το Ωχ τα νεφρά μου, έχει όλες τις αρετές της αστικής μας κωμωδίας, αυτού του ιδιότυπου ελληνικού θεατρικού είδους «ανάμεσα» στο εμπορικό και το θέατρο ποιότητας, που δεν είναι καθόλου λίγες: γρήγορο, λαμπερό και κοφτό διάλογο, πρόσωπα ζωντανά του καθημερινού μας περιβάλλοντος, χιούμορ σαρκαστικό που κυριολεκτικά δαγκώνει και απέραντη τρυφερότητα». Λέανδρος Πολενάκης, εφημ. Η Αυγή (6.1.1994).

«Ας το δηλώσουμε λοιπόν ρητά. Ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος με τον Κύριό του κάνει ένα θεαματικό άλμα στη σύγχρονη ελληνική θεματογραφία. Ο Τσικληρόπουλος δεν επιθυμεί να αναδειχθεί σε συγγραφέα κάποιων μηνυμάτων. Δεν ευνοεί θεατρικούς μύθους κοινωνικών αντιπαλοτήτων. Ο Κύριος είναι το εύηχο μάθημα του ΚΟΝΤΡΑΠΟΥΝΤΟΥ, είναι η λυγμική μουσική ενός κόσμου που αυτοβυθίζεται από βιολογική φθορά ή από τη νέμεση της ιστορίας. Οι λέξεις φορτισμένες, αλλά και κυριολεκτικές, ο διάλογος κατανεμημένος με ακρίβεια, συντηρούν ένα πολυδύναμο παιχνίδι ημιτονίων που δρα σε πολλά και σημαίνοντα επίπεδα, αποκαλύπτοντας περισσότερο το υπόστρωμα των δρωμένων και των διαλογισμών. Ο Τσικληρόπουλος εκκινώντας από μιαν αναφορά ενός απλού μύθου, προτείνει τη βυθοσκόπηση για την ατομική και τη συνολική συνείδηση». Νάσος Νικόπουλος, εφημ. Αυγή (30.12.1986).

14

«Η φθορά και ο θάνατος, το αδιέξοδο του σύγχρονου κόσμου, εμπνέει τον κ. Τσικληρόπουλο στην Έκπληξη. Ζητάει να τα συγκεκριμενοποιήσει με την αναφορά στη ζωή μιας οικογένειας. Η αφαίρεση, το σύμβολο και η προσπάθεια δημιουργίας ατμόσφαιρας είναι τα μέσα στα οποία καταφεύγει ο συγγραφέας. Και δεν αστοχεί στις κατά μέρος επιτεύξεις. Είναι φανερό ότι και ο προβληματισμός είναι γνήσιος και η προσφυγή στη θεατρική γλώσσα δεν είναι τυχαία». Βάσος Βαρίκας, Κριτική Θεάτρου, Επιλογή 1961­-1971, Παπαζήσης 1972.

16

«Ο Τσικληρόπουλος ήταν ένας άνθρωπος που έζησε από κοντά το περιθώριο, το μελέτησε και βέβαια αγάπησε τα αδιέξοδά του, τα πάθη του, τους καημούς του και τη μιζέρια του. Κυρίως όμως αγάπησε την ανθρωπιά, τη ζεστασιά και τους βαθείς δεσμούς φιλίας που συνδέουν τους κοινωνικούς παρίες, τους απορριμμένους από τον κοινωνικό ιστό. Δύο τέτοιοι τύποι, κλόουν τσαπλινικοί και μπεκετικοί παρίες, είναι οι αντιήρωες του έργου του Τσικληρόπουλου. Στο Ωχ τα νεφρά μου, εξαντλεί με τρόπο καθοριστικό και συνάμα με κοινωνική κριτική την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση των ανθρωπίνων οργάνων από τάχα φιλάνθρωπους απατεώνες που πωλούν ανθρωπισμό και αγοράζουν φτηνά, σώζοντας τους έχοντες από τον θάνατο, όργανα φτωχών και ανέργων. Ο Τσικληρόπουλος με μαεστρία καταγράφει τη συγκινητική σχέση δύο περιθωριακών, ενός ξεσκολισμένου και ενός αφελούς και «αθώου», ενός ευέλικτου και ενός αμήχανου, με στρατηγικές μυητικής τελετής. Έτσι δεν λείπει από τη σχέση και η συμπονετική Μαγδαληνή, η πόρνη που σέβεται, όπως δεν λείπει βέβαια ούτε ο έμπορος, ο ανελέητος, κυνικός και αδίστακτος». Κώστας Γεωργουσόπουλος, εφημ. Τα Νέα (17.10.2011).

18

«Για τον Τσικληρόπουλο και τα Νεφρά του η επιτυχία ήλθε από τον βασικό κανόνα της νεοελληνικής δραματουργίας: τη διάχυση ετερόκλητων μορφών στο καλούπι του έργου, από την εύφορη μείξη του ύφους και την αναρχίζουσα απόκλιση από τις συνταγές κάθε είδους. Το έργο ξεκινάει σαν Μπέκετ, εξελίσσεται σαν Ψαθάς, ολοκληρώνεται σαν Πίντερ. Σάτιρα, ειρωνεία, χιούμορ και μελόδραμα, κοινωνική κριτική και επιθεώρηση, μπουρλέσκ και σοβαρή κωμωδία εναλλάσσονται ελεύθερα στο κοινό τοπίο της δραματουργίας. Είναι αυτό που φέρνει σε αμηχανία τους κριτικούς αλλά διασκεδάζει τους ηθοποιούς γιατί τους δίνει τη δυνατότητα να ανεβοκατέβουν τις κλίμακες του κλαβιέ, να δώσουν τόνο, νόημα και ρυθμό στο ασυνάρτητο όλον της επιφανείας. Δύο παρίες στο σύμπαν της μεταπολίτευσης, φτιαγμένοι από τη σάρκα, τα οστά, τα όργανα και τις αξίες μιας άλλης, περισσότερο πραγματικής Ελλάδας, ζουν και αλληλοσυμπληρώνονται στην κωμικοτραγική τους αυτάρκεια. Ζουν ως ρακοσυλλέκτες, ονειρεύονται όμως τη φυγή σε εξωτικές παραλίες με χουρμάδες και -το σημαντικότερο- κατορθώνουν να ζουν με αξιοπρέπεια, με συνείδηση και εντελές ήθος. Ώσπου ο τυπικός εξωτερικός εισβολέας του ρεαλιστικού δράματος, ο κύριος με τα μαύρα, το σύστημα της εκμετάλλευσης, θα θελήσει για λογαριασμό του αυτήν την αυτάρκεια και εντέλεια. Κάτω από το πρόσχημα του αλτρουισμού και με το επιχείρημα του χρήματος θα απαιτήσει τα νεφρά τους. Πράγμα που γι’ αυτούς σημαίνει κάτι παραπάνω από τον κίνδυνο του εγχειρήματος. Σημαίνει τη διάλυση της ατομικότητας (της εις διπλούν ατομικότητας!), την άρση της αυτοδιάθεσης. Είναι μια κυνική ιστορία. Και είναι περίεργο το ότι ο Τσικληρόπουλος κατορθώνει να την εμβολιάσει με τόση ανθρωπιά και αξιοπρέπεια. Ένα αγγελικό φως απλώνεται στην τρώγλη των δυο ανθρωπάκων και φωτίζει το όνειρο και την αδυναμία τους». Γρηγόρης Ιωαννίδης, εφημ. Ελευθεροτυπία (29.3.2010).

21

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΤΣΙΚΛΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ 1. ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ

Θεατρική περίοδος 1974-1975 Πρώτη παράσταση: 27 Μαρτίου 1975 Θέατρο Αυλαία ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Μαίρη Βοσταντζή ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ Γιώργος Ζιάκας ΔΙΑΝΟΜΗ Πόπη Άλβα (Καθαρίστρια) Ρίκα Γαλάνη (Καθαρίστρια) Κώστας Κωνσταντινίδης (Νικόλας) Κώστας Ματσακάς (Θωμάς) Ντίνος Ταυρίδης (Επόπτης) Δημήτρης Τερζόπουλος (Ματέο) Ολυμπία Τολίκα (Άννα) Χάρης Τσιτσάκης (Μπίλλυ)

24

2. Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Θεατρική περίοδος 1976-1977 Πρώτη παράσταση: 11 Φεβρουαρίου 1977 Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Κεντρική σκηνή ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Μίνως Βολανάκης ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ Βασίλης Φωτόπουλος ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ Πάνος Παπαϊωάννου ΔΙΑΝΟΜΗ Δημήτρης Αδαμόπουλος (Τζων-Ομοίωμα) Δημήτρης Βάγιας (Πόντιος) Κώστας Ίτσιος (Φέτια-Άγγελος) Νίκος Καββαδάς (Λάγγερ) Γιάννης Κυριακίδης (Ντάλιας) Ιάκωβος Λεβισιάνος (Αδάμης) Γιώργος Λέφας (Φέτια-Άγγελος) Κώστας Ματσακάς (Γιόζεφ) Τάσος Παλαντζίδης (Ένας άντρας) Άννα Συμεωνίδου (Μια γυναίκα) Ντίνος Ταυρίδης (Τζων-Διάβολος) Θάνος Τζενεράλης (Λάγγερ) Αγγελική Τριανταφυλλίδου (Ήρα) Κατερίνα Χέλμη (Μαριώ) Καίτη Χρονοπούλου (Άννα)

25

3. ΣΑΛΤΟ ΜΟΡΤΑΛΕ

Θεατρική περίοδος 1991-1992 Πρώτη παράσταση: 14 Μαρτίου 1992 Υπερώο, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Πέπη Οικονομοπούλου ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ Κλαιρ Μπρέισγουελ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Πέπη Οικονομοπούλου ΔΙΑΝΟΜΗ Γεωργία Εμμανουήλ (Μαρίνα) Γιάννα Κούρου (Νικολέτα) Ελένη Μακίσογλου (Βιολέτα) Τζένη Μιχαηλίδου (Μαγδαληνή)

26

4. Ο ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ

Θεατρική περίοδος 2000-2001 Πρώτη παράσταση: 17 Νοεμβρίου 2000 Μικρό θέατρο Μονής Λαζαριστών ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Γιάννης Μόρτζος ΣΚΗΝΙΚΑ Σίμος Καραφύλλης ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ Χρήστος Μπρούφας ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Ιάκωβος Δρόσος ΦΩΤΙΣΜΟΙ Γιώργος Ταρκάσης ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ Γιούλη Ζήκου ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ Ηλίας Κοτόπουλος ΔΙΑΝΟΜΗ Λάζαρος Ανδρέου (Αλέκτωρ) Στέλλα Καζάζη (Μαρία) Ελένη Καλλιγά (Μάνα) Δήμος Κουτρούλης (Μωρό) Χάρης Τσιτσάκης (Παρασκευάς)

27

ΥΠΕΎΘΥΝΟΙ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗΣ ΥΠΕΎΘΥΝΟΣ ΠΕΡΙΟΔΕΊΑΣ Ηλίας Κοτόπουλος ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΣΚΗΝΗΣ Κώστας Γεράσης ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΚΟΝΣΟΛΑΣ ΦΩΤΙΣΜΩΝ Γιάννης Τούμπας ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΚΟΝΣΟΛΑΣ ΗΧΟΥ Νίκος Δρακόπουλος ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ Γιάννης Κλειδέρης ΚΑΤΑΣΚΕΥΈΣ ΣΚΗΝΙΚΏΝ & ΚΟΣΤΟΥΜΙΏΝ Εργαστήρια ΚΘΒΕ

ΥΠΕΎΘΥΝΟΙ ΧΩΡΟΥ Δημήτρης Καβέλης Ανέστης Καραηλίας Γιώργος Κασσάρας Δημήτρης Μητσιάνης Βασίλης Μυτηλινός Περικλής Τράιος

ΤΜΗΜΑ ΣΚΗΝΩΝ & ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ Προϊστάμενος Στέλιος Τζολόπουλος ΤΜΉΜΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΎ Προϊσταμένη Ιωάννα Καρτάση ΤΜΉΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΎ Προϊστάμενος Μιχάλης Χώρης ΤΜΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΩΝ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Προϊσταμένη Ελπίδα Βιάννη ΤΜΉΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΎ ΈΡΓΟΥΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΊΟΥ Προϊσταμένη Άννα Σινιώρη

Ανακaλύψτε

την πλούσια συλλογή µας!

Στα καταστήματα ΕΛΤΑ

Θεατρική περίοδος 2015-2016 Αρ. δελτίου 682 (277) Επιμέλεια έκδοσης Τμήμα Εκδόσεων και Δημοσίων Σχέσεων Γραφείο Εκδόσεων ΚΘΒΕ Φωτογραφίες δοκιμών: Rejected.gr

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΊΔΑ

ΧΟΡΗΓΟΣ ΜΟΝΙΜΟΙ ΧΟΡΗΓΟΊ

ΧΟΡΗΓΟΊ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚ ΤΗΣ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚ ΤΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΉΡΙΞΗ