Το αγόρι με τη βαλίτσα | Boy with a Suitcase

ΚΡΑΤΙΚΌ ΘΈΑΤΡΟ ΒΟΡΕΊΟΥ ΕΛΛΆΔΟΣ ΚΛΙΜΆΚΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ-ΘΡΆΚΗΣ Θεατρική περίοδος 2015-2016

Μάικ Κένι

ΒΟΥ WITH THE SUITCASE c Mike Kenny 2004

ΠΑΡΆΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΌ ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΠΡΌΕΔΡΟΣ Άρης Στυλιανού

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΌΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ Γιάννης Αναστασάκης

ΑΝΤΙΠΡΌΕΔΡΟΣ Δημοσθένης Δώδος

ΑΝΑΠΛΗΡΏΤΡΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΉ ΔΙΕΥΘΎΝΤΡΙΑ Μαρία Τσιμά

ΜΈΛΗ Τιτίκα Δημητρούλια Γιώργος Κορδομενίδης Φιλαρέτη Κομνηνού Σπύρος Μπιμπίλας Χρύσα Σπηλιώτη

Το ΚΘΒΕ εποπτεύεται και επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού. Το ΚΘΒΕ είναι μέλος της Ένωσης των Θεάτρων της Ευρώπης.

Μάικ Κένι

ΒΟΥ WITH THE SUITCASE c Mike Kenny 2004 Copyright agent: Alan Brodie Representations ltd www.alanbrodie.com

ΚΛΙΜΆΚΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ-ΘΡΆΚΗΣ Ημερομηνία πρώτης παράστασης Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΌ ΚΈΝΤΡΟ ΦΛΏΡΙΝΑΣ

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΊΔΑ

Μάικ Κένι

To αγόρι με τη βαλίτσα Μετάφραση Ξένια Καλογεροπούλου Σκηνοθεσία-Φωτισμοί Μιχάλης Σιώνας Σκηνικά-Κοστούμια Κατερίνα Παπαγεωργίου Μουσική Δημήτρης Τασούδης Χορογραφία Έντγκεν Λάμε Βοηθός σκηνοθέτη Στεφανία Ζώρα Οργάνωση παραγωγής Δημοσθένης Πάνος Διανομή με αλφαβητική σειρά Κρίσια Λίλα Βλαχοπούλου Μαρία Καραμήτρη Μητέρα, Οδηγός, Βοσκός, Γριά, Ναυτικός Δημήτρης Καρτόκης Πατέρας, Άνθρωπος, Ναυτικός, Γέρος Άγγελος Νεράντζης Ναζ Τίμος Παπαδόπουλος Λαθρέμπορος, Στρατιώτης, Έμπορος, Αδελφός, Ναυτικός Μίξη & Mastering: Studio Cue Sound engineer: Γιάννης Μαυρίδης Έπαιξαν οι μουσικοί: Δημήτρης Τασούδης, Γιώργος Πολυχρονιάδης (Yayli tanbur).

ό σ μ ο υ .. . κ υ ο τ ά ι δ ι α π Γ ι α ό λ α νταςα Μιχάλης Σιώ

Βιογραφία Μάικ Κένι Ο Μάικ Κένι έχει γράψει πάνω από 40 θεατρικά έργα και είναι ο δημο­φιλέστερος συγγραφέας για παιδιά και εφήβους στη Μεγάλη Βρετανία. Ξεκίνησε ως δάσκαλος και στη συνέχεια έγινε ηθοποιός. Συνεργάστηκε για εννέα χρόνια με το θέατρο του Leeds, στον τομέα που οι Βρετανοί ονομάζουν "θέατρο στην εκπαίδευση". Ορισμένα από τα έργα που έγραψε εκείνη την περίοδο θεωρούνται σήμερα κλασικά στο είδος τους. Στα χρόνια που ακολούθησαν, εργάστηκε ως ηθοποιός με διάφορους θιάσους, αλλά τελικά στράφηκε όλο και περισσότερο στη συγγραφή θεατρικών έργων για παιδιά. Έχει επανειλημμένα βραβευτεί και η έγκυρη αγγλική εφημερίδα Independent τον περιέλαβε, το 2003, στον κατάλογο των σημαντικότερων Βρετανών θεατρικών συγγραφέων, πλάι στον Πίντερ και τον Στόπαρντ. Αν και οφείλει κυρίως τη φήμη του στα έργα του για παιδιά κάτω των πέντε χρονών, ο Μάικ Κένι έχει ασχοληθεί και με τα προβλήματα που παρουσιάζουν ορισμένες κατηγορίες ατόμων με μαθησιακές και κινητικές δυσκολίες. Έχει γράψει, επίσης, έργα στα οποία η μουσική και η κίνηση παίζουν βασικό ρόλο. Εξάλλου, καθώς δεν εγκατέλειψε ποτέ την εκπαιδευτική του ιδιότητα, αναγνωρίζει την οφειλή του στη διδασκαλία μεγάλων παιδαγωγών, όπως ο Ρούντολφ Στάινερ και Ιβάν Ίλιτς. Ο Μάικ Κένι ζει στο York και στο Leeds με τη γυναίκα του -που είναι ηθοποιός- και τους τρεις γιους του. Βιογραφία Μάικ Κένι στο: Μάικ Κένι, Το αγόρι με τη βαλίτσα, Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Αθήνα 2006.

Στην Ευρώπη διανύουμε σήμερα μια περίοδο μεγάλων αλλαγών και αδιάκοπης μετακίνησης ανθρώπων. Στη Μεγάλη Βρετανία γίνεται πολύς λόγος για όσους ζητούν άσυλο, για αυτούς και εμάς. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι ξεχνάμε πολύ εύκολα. Η παγκόσμια ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί ως ιστορία μετακινούμενων ανθρώπων - και καχυποψίας για τον ξένο. Αυτοί και εμείς. Εγώ γράφω έργα που θέμα τους είμαστε εμείς, έργα για εμάς. Και αισθάνομαι ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που κατατάσσονται χωριστά, που τους λέμε: αυτοί. Δεν θα εμποδίσει ποτέ κανείς τους ανθρώπους ν' αλλάζουν τόπο, για να ξεφύγουν από πολέμους και λιμούς και να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή. Το κακό είναι ότι δεν μπορείς να εμποδίσεις άλλους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν με καχυποψία τους ξένους. Δεν υπάρχουν αυτοί. Υπάρχουμε μόνο εμείς, όλοι οι άνθρωποι, κι όλες οι ιστορίες μας. Μάικ Κένι Οκτώβρης 2005

Αποσπάσματα από το εισαγωγικό σημείωμα του Μάικ Κένι στο: Μάικ Κένι, Το αγόρι με τη βαλίτσα, ό.π.

Τα κείμενα και οι ζωγραφιές των επόμενων σελίδων αποτελούν εργασίες των μαθητών της Γ΄ τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς, οι οποίες ζητήθηκαν ειδικά για να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα της παράστασης του ΚΘΒΕ. Συγκεκριμένα, με αφορμή το κείμενο Το αγόρι με τη βαλίτσα, και έπειτα από την αφήγηση της ιστορίας του Ναζ από την εκπαιδευτικό της τάξης, κα Μάρθα Χουτουρίδου, ζητήθηκε από τους μαθητές να γράψουν μία ιστορία και να ζωγραφίσουν μία σκηνή της, βάζοντας τον εαυτό τους στη θέση του Ναζ.

Εγώ είμαι το μικρό αγόρι και φοβάμαι πολύ γιατί έχουμε πόλεμο και πρέπει να φύγω μακριά από την πόλη. Πρέπει να πάω σε μια πόλη που δεν έχει πόλεμο. Εκεί θα φύγω, μαζί με το βαλιτσάκι μου και θα περάσω πολλές περιπέτειες. Εγώ, το μικρό αγόρι, είμαι χαρούμενος που έφυγα από τον πόλεμο.

Μια φορά ήρθαν κάποιοι άνθρωποι που είχαν πολλά καραβάκια για να μας πάνε σε άλλο κράτος, που δεν θα είχε πόλεμο. Όμως ήταν πολύ ακριβό για να μπούμε όλοι, γι’ αυτό η οικογένειά μου με άφησε να φύγω μόνος. Όταν έφυγα με το καραβάκι ένιωθα μόνος και τρομαγμένος. Ξαφνικά, στο ταξίδι μου έπιασε μεγάλη καταιγίδα, άρχισε να γίνεται πανικός. Από το νερό άρχισαν να έρχονται πιράνχας. Όταν ήρθε ο ήλιος έφυγαν...

Κάποτε στην (Κωνσταντινούπολη) γινόταν πόλεμος. Οι γονείς ενός παιδιού άφησαν το παιδί σε ένα λεωφορείο μόνο του να σωθεί... Όταν πήγε σε ένα δάσος βρήκε έναν μεγάλο σκύλο και τον πήρε μαζί του. Όμως, όταν μεγάλωσε λίγο, του επιτέθηκαν φίδια, αλλά δεν μπορούσε να τα σκοτώσει. Όμως, ο σκύλος, που ονομάστηκε Ρεξ, τα έπνιξε με το στόμα του...

Στη χώρα μου τη Συρία έχουμε πόλεμο. Οι γονείς μου με πήγανε σε ένα λεωφορείο και έκανα ένα μακρινό και

δύσκολο ταξίδι.

Πέρασα από την Αγγλία, την Ολλανδία, την Ισπανία. Η τελευταία ήταν μια μικρή χώρα, η Ελλάδα. Η Ελλάδα δεν ήταν ούτε πλούσια χώρα, αλλά ούτε και φτωχή. Μας έδωσαν ένα μέρος να στήσουμε τις σκηνές μας για να μείνουμε, όμως, ψάχναμε να βρούμε μια χώρα, που να είχαν αρκετά λεφτά για να αγοράζουμε φαγητό και νερό. Την άλλη μέρα, πήραμε τα blue star για να πάμε στη Γερμανία. Οι άλλες χώρες δεν μας άφηναν να περάσουμε τα σύνορα και όλο ξαναγυρνούσαμε στην Ελλάδα.

Εγώ είμαι ένα μικρό αγόρι και τριγυρνάω στην πόλη για να βρω ένα σπίτι να μείνω. Οι γονείς μου με άφησαν μόνο μου στην πόλη για να σωθώ. Τριγυρνάω ώρες, αλλά δεν βρίσκω σπίτι να μείνω. Βασικά, έχω βρει πολλά, αλλά δεν θέλουν οι άνθρωποι να με φιλοξενήσουν και μου λένε να πάω στην Ευρώπη για να μείνω. Νιώθω πως δεν με αγαπάνε, δεν χαίρονται με εμένα και με μισούν.

Επιτέλους είδα μια ωραία πόλη, αλλά έπρεπε να βρω ένα σπίτι. Ευτυχώς, όμως, βρήκα έναν κύριο και του είπα «μπορώ να μείνω στο σπίτι σας; Θέλω, λίγο, και ένα κρεβάτι για να κοιμηθώ, σε παρακαλώ». Μου λέει «βέβαια και θέλω να μείνεις». Και μετά ήρθε ο μπαμπάς μου και η μαμά μου.

Περπατούσαμε μία ολόκληρη μέρα και έφτασα σε μια πόλη πολύ φτωχή, αλλά δυστυχώς δεν με ήθελαν. Μετά πήγαμε πιο μέσα και είδα μια πολύ πλούσια πόλη, που είχαν τεράστια σπίτια και πετούσαν πολύ φαγητό στον κάδο... Την άλλη μέρα βρήκαμε έναν κύριο που με ήθελε, γιατί με τη γυναίκα του ήθελαν ένα παιδί και γι’ αυτό μου έδωσε να φάω και ένα κρεβάτι να κοιμηθώ.

Στενοχωρημένος, την επόμενη μέρα, και φοβισμένος, συνέχισα το ταξίδι μου. Κάποια στιγμή ήρθε ένας ληστής και με απείλησε ότι θα με σκοτώσει. Του μίλησα για την Ειρήνη! Και τότε με προστάτεψε.

Μια μέρα έγινε πόλεμος και αναγκάστηκα να φύγω από τη Συρία, την πατρίδα μου. Στεναχωρήθηκα γιατί δεν θα ταξίδευαν μαζί μου οι γονείς μου. Στον δρόμο είδα από το παράθυρο του λεωφορείου πολλά άγρια ζώα, όπως λιοντάρι, λεοπάρδαλη και τσίτα. Για τη ακρίβεια, ένα τσίτα ακολουθούσε το λεωφορείο. Αγχώθηκα μην μπει μέσα στο λεωφορείο και με κατασπαράξει. 3 ώρες μετά, τρύπησε το μπροστινό λάστιχο. Ευτυχώς είχε ανταλλακτικό ο οδηγός.

Μ’ άρεσε που κουβεντιάσαμε. Ελπίζω να πεις στην τηλεόραση αυτά που σού ‘πα, για να

μας βοηθήσει όλος ο κόσμος, η αστυνομία, οι

άνθρωποι, οι μανάδες, οι φίλοι... Μακάρι αυτοί να κάνουν κάτι για μας, για να σταματήσουμε να τρώμε ξύλο και νά ‘ναι όλοι οι άνθρωποι αγαπημένοι.

Θέλω να γυρίσω πίσω στη Συρία, με την οικογένειά μου, αφού γίνεται πόλεμος. Ας το πω στους γονείς μου... Αλλά μου είπαν να πάω μόνος μου, οπότε ας ξεκινήσω για την Ευρώπη. Πάμε! Ξεκινάω! Ουφ, έχω πολύ δρόμο ακόμη... Τι είναι εκείνο στους θάμνους; Ααα! Βοήθεια μία αρκούδα, τρεχάτε να σωθείτε. Ωραία, τρέχοντας από την αρκούδα, έφτασα πιο κοντά. Για να δούμε τι άλλο θα συναντήσω στο ταξίδι μου... Είμαι στα μισά... μπορώ να τα καταφέρω. Ας πιω λίγο νερό να ξεδιψάσω. Ωχ! Σχεδόν τελείωσα το νερό! Φοβάμαι... Μου λείπουν οι γονείς μου, αλλά ελπίζω να τα καταφέρω. Άλλη μισή ώρα κι έφτασα. Α! Πέφτει το δέντρο. Ουφ! Του ξέφυγα! Παρά λίγο να με πατήσει. Ναι! Έφτασα! Τα κατάφερα! Είμαι στην Ευρώπη! Είμαι πολύ χαρούμενος. Πάω να γεμίσω το μπουκάλι μου. Μακάρι να μπορέσουν να έρθουν και οι γονείς μου. Γκρρ!

Έτσι μπήκα σε ένα λεωφορείο και ξεκίνησα το ταξίδι. Όταν κατέβηκα στην πρώτη στάση, για να πάω τουαλέτα, τα φώτα έσβησαν και δύο βρύσες άνοιξαν. Τότε φοβήθηκα. Πριν όμως βγω από την τουαλέτα, η πόρτα έκλεισε και τότε ένας με έσπρωξε. Αλλά εγώ, χωρίς να βλέπω, τον κλότσησα και άνοιξα την πόρτα... Τότε ένας περίεργος μου ζήτησε να με ξεναγήσει σε αυτό το μέρος. Με έσπρωξε στον γκρεμό. Τότε του τράβηξα το πόδι και, αντί να πέσω εγώ, έπεσε αυτός. Εγώ, πολύ φοβισμένος, ανέβηκα από τον γκρεμό και ξανακάθισα στη στάση... Πάλι ξεκίνησε το ταξίδι για τη νέα χώρα. Κατέβηκα στην Ιταλία, σε περίοδο πολέμου. Ένας στρατιώτης μου έδωσε το όπλο του να πολεμήσω.

Ε, και τι να κάνω πια, άρχισα να πυροβολώ όπου νά ‘ναι. Έτσι, σκότωσα καμιά δεκαριά Ρώσους. Μετά τον πόλεμο, ξεκίνησα να περπατάω μόνος και λυπημένος που βρήκα μια χώρα που είχε πόλεμο. Τότε ένας Ιταλός με ρώτησε πού πάω. Του είπα πως ψάχνω μια ειρηνική χώρα για να ζήσω. Εκείνος με πήρε στην αγκαλιά του και με οδήγησε στην Ισπανία. Εκεί πέρα, μπήκα σε ένα ξενοδοχείο και ρώτησα αν υπήρχε διαθέσιμο δωμάτιο για να μείνω. Εκείνος μου είπε πως δεν υπάρχει δωμάτιο να μείνω και εγώ, πολύ λυπημένος, άρχισα ξανά να περιπλανιέμαι και να περνάω από θάλασσες· Και πριν έρθω στην Ιταλία, πέρασα, νομίζω, από έναν ωκεανό. Μετά, νομίζω κολυμπούσα στον Ατλαντικό ωκεανό, ώσπου έφτασα στην Πορτογαλία χαρούμενος. Οι Πορτογάλοι μου είπαν να πάω στην Ελλάδα. Μου έδωσαν ένα καράβι, αλλά το καράβι σταμάτησε, μάλλον επειδή δεν είχε βενζίνη. Έτσι, πάλι άρχισα να κολυμπάω, στον Θερμαϊκό Κόλπο, νομίζω. Ώσπου έφτασα στην Ελλάδα και έζησα εκεί με μια οικογένεια με ένα παιδί στην ηλικία μου. Και έτσι ζήσαμε εμείς καλά και εσείς καλύτερα. ΤΕΛΟΣ.

Έτσι θα ζήσω στην Ευρώπη. Το ταξίδι μπορεί να είναι μεγάλο, αλλά πρέπει να το κάνω. Ουφ, ουφ... Το ταξίδι είναι όντως τεράστιο, όμως πάλι ανησυχώ για τους γονείς μου και λυπάμαι που άφησα τους φίλους μου. Τελικά έφτασα μετά από τόση ζέστη, τόση κούραση και τόση αγωνία. Περιμένω, όμως, τους γονείς μου, αλλά υπάρχει ελπίδα να έρθουν και αυτοί στην Ευρώπη. Μπορεί να μην έρθουν πίσω, αλλά θα ζουν για πάντα στην καρδιά μου. Τώρα πια ζω σε ένα σπιτάκι με αυλή και έχω κάνει πάρα πολλούς φίλους. Έχω δυο αδελφές και δυο αδελφούς. Τώρα με υιοθέτησαν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω ξεχάσει τους παλιούς μου γονείς. Τώρα πια νιώθω χαρά και κάποιες φορές λύπη. Τελικά οι παλιοί γονείς μου είχαν δίκιο. Εδώ πέρα νιώθω ωραία. Δεν ξέρω καν αν δεν με έστελναν οι γονείς μου. Μπορεί να μην είμαι το πλουσιότερο παιδί του κόσμου, όμως έχω αγάπη και ελπίδα στην καρδιά μου, που με βοηθάει να συνεχίσω τη ζωή μου. Τι θα γινόταν, όμως, αν δεν είχα ακούσει όλες τις συμβουλές τον γονιών μου; Άραγε θα ζούσα τώρα ευτυχισμένος ναι ή όχι; Αλλά, μάλλον, δεν ξέρω μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Εσείς τι νομίζετε, θα ζούσα ή δεν θα ζούσα σήμερα;

ΥΠΕΎΘΥΝΟΙ ΠΑΡΆΣΤΑΣΗΣ ΥΠΕΎΘΥΝΟΣ ΠΕΡΙΟΔΕΊΑΣ Ηλίας Κοτόπουλος ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΣΚΗΝΗΣ Κώστας Γεράσης ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΚΟΝΣΟΛΑΣ ΦΩΤΙΣΜΩΝ Γιάννης Τούμπας ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΚΟΝΣΟΛΑΣ ΗΧΟΥ Νίκος Δρακόπουλος ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ Γιάννης Κλειδέρης ΚΑΤΑΣΚΕΥΈΣ ΣΚΗΝΙΚΏΝ & ΚΟΣΤΟΥΜΙΏΝ Εργαστήρια ΚΘΒΕ

ΤΜΗΜΑ ΣΚΗΝΩΝ & ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΩΝ Προϊστάμενος Στέλιος Τζολόπουλος ΤΜΉΜΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΎ Προϊσταμένη Ιωάννα Καρτάση ΤΜΉΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΎ Προϊστάμενος Μιχάλης Χώρης ΤΜΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΩΝ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ Προϊσταμένη Ελπίδα Βιάννη ΤΜΉΜΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟΎ ΈΡΓΟΥΔΡΑΜΑΤΟΛΟΓΊΟΥ Προϊσταμένη Άννα Σινιώρη

Ανακaλύψτε

την πλούσια συλλογή µας!

Στα καταστήματα ΕΛΤΑ

Θεατρική περίοδος 2015-2016 Αρ. δελτίου 684 (279) Επιμέλεια έκδοσης Τμήμα Εκδόσεων και Δημοσίων Σχέσεων Γραφείο Εκδόσεων ΚΘΒΕ Αιμιλία Καρακόκκινου, Σταύρος Καρανταγλής Φωτογραφίες: Rejected.gr

Ευχαριστούμε θερμά: την κα Μάρθα Χουτουρίδου και την Γ ‘ τάξη του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς.

ΜΟΝΙΜΟΙ ΧΟΡΗΓΟΊ

ΧΟΡΗΓΟΊ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚ ΤΗΣ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΚ ΤΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΉΡΙΞΗ