www.123budowa.pl
ważne adresy
Ważne adresy Główny Urząd Nadzoru Budowlanego ul. Krucza 38/42 00-926 Warszawa tel.: 22/661-80-10, 22/661-83-68 fax: 22/661-81-42 Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu Wielkopolski Wojewódzki Konserwator Zabytków mgr Aleksander Starzyński ul. Gołębia 2, 61-834 Poznań tel.: 61/852-80-03, 61/852-80-04 wuoz@poznan.wuoz.gov.pl Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Poznaniu Delegatura w Lesznie Pl. Komeńskiego 6, 64-100 Leszno tel.: 65/529-93-83 leszno.sekretariat@poznan.wuoz.gov.pl Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego Inspektor Powiatowy: Małgorzata Klimaszewska al. Jana Pawła II 21, 64-100 Leszno tel.: 65/529-68-51 pinb.leszno@wp.pl Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego dla Miasta Leszna Inspektor Powiatowy: Włodzimierz Klimkiewicz ul. Dekana 3b, 64-100 Leszno tel./fax: 65/619-35-56 Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego w Rawiczu Inspektor Powiatowy: Paweł Moryson Wały Jarosłąwa Dąbrowskiego 2 63-900 Rawicz tel. / fax. 065 546 47 83 pinb@powiatrawicki.pl
Wydawca: TURUS PHUP Andrzej Cieślik 64-100 Leszno, Grunwaldzka 85/2 tel./fax 65 529 41 15 NIP 697-110-76-66 www.turus.pl e-mail: turus@turus.pl Wydawca nie ponosi odpowiedzialności za treści informacyjne i reklamowe.
Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego ul. Wrocławska 255 63-800 Gostyń tel./fax. 65/575-25-40 tel.: 65/575-25-55 gostyn@pinb.info.pl Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego ul. Kościelna 5 a 64-000 Kościan tel.: 65/512-74-23 fax 65/512-74-23 Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego we Wschowie Plac Kosynierów 1c, 67-400 Wschowa tel./fax: 65/540-21-10 pinb@wschowa.com.pl Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego ul. Mickiewicza 1 56-200 Góra tel.: 65/544-39-07, fax 65/544-39-08 Powiatowa Stacja Sanitarno-Epidiomologiczna w Lesznie, ul. Niepodległości 66 64-100 Leszno tel.: 65/526-15-15, 65/526-21-97, 65/529-37-13, 65/529-70-17 fax: 65 526 21 41 psse.leszno@pis.gov.pl Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Poznaniu ul. Czarna Rola 4 61-625 Poznań tel.: 61/827-05-00 fax: (61) 827-05-22 sekretariat@poznan.wios.gov.pl WIOS Delegatura Leszno ul. 17 Stycznia 4 64-100 Leszno tel.: 65/529-58-56, fax 529-48-41 leszno@poznan.wios.gov.pl
www.123budowa.pl
Wydział Architektury, Planowania Przestrzennego i Budownictwa Urzędu Miejskiego w Lesznie ul. Al. Jana Pawła II 21 64-100 Leszno tel.:65/529-81-94, 65/529-81-99 architektura@leszno.pl budownictwo@leszno.pl Wydział Geodezji, Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami Starostwo Powiatowe w Lesznie - bud. B, Al. Jana Pawła II 23, Sekretariat tel./fax: 65/529-68-43 Biuro Obsługi Klienta tel./fax: - 65/529-68-49 sp.geo@powiat-leszczynski.pl Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. Biuro Obsługi Klienta ul. Przemysłowa 12, 64-100 Leszno tel. 65/525-68-00
Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. ul. Lipowa 76, 64-100 Leszno Sekretariat tel.: 65/529-83-11 Biuro Obsługa Klienta tel.: 65/529-83-44 sekretariat@mpwik-leszno.pl Zarząd Dróg Powiatowych Pl. Kościuszki 4, 64-100 Leszno tel./fax: 65/525-69-80, 525-69-79
ENEA Operator. Sp. z o.o. Energetyka ul. Grunwaldzka 128 64-100 Leszno tel.: 65/525-81-00 leszno.bok@enea.pl
Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej w Lesznie Okrężna 19, 64-100 Leszno tel.: 65/529-93-33, 529 96 31 fax: 65/529-91-44 km-leszno@psp.wlkp.pl
Policja 997 Straż pożarna 998 Pogotowie ratunkowe 112
OD WYDAWCY Do czytelników trafił dwun a s t y n u m e r Regionalnego Informatora Budowlanego. Wydawnictwo jest bezpłatnie dystrybuowane w Lesznie i regionie leszczyńskim. W bieżącym numerze RIB znajdziecie Państwo wiele ciekawych informacji o tematyce, która zainteresuje zarówno tych którzy już wybudowali swój dom, jak i tych którzy dopiero planują budowę lub remont. Tradycyjnie też dostępna jest spora dawka reklam różnych podmiotów świadczących usługi budowlane. Internetowa wersja Informatora dostępna jest na stronie www.123budowa.pl. Kolejny numer RIB ukaże się w marcu 2017. Zapraszam do lektury.
Miejski Zarząd Dróg i Inwestycji ul. Kazimierza Karasia 15 64-100 Leszno tel.: 65/529-81-29-30, 33, 34 mzd@leszno.pl
Redakcja Regionalnego Informatora Budowlanego 64-100 Leszno, Lipowa 4 www.123budowa.pl e-mail: info@123budowa.pl Redaktor naczelny: Andrzej Cieślik Skład i łamanie: Paweł Fryz Reklama: Lidia Hanuszek, Paweł Fryz
Andrzej Cieślik
Druk: Drukarnia Polska Press Sp. z o.o. 41-203 Sosnowiec Milowice ul. Baczyńskiego 25 A www.polskapress.pl Na okładce atrakcyjny budynek mieszkalny przy ul. Poplińskiego w Lesznie
Czujniki czadu
www.123budowa.pl
Jak się uchronić przed zatruciem tlenkiem węgla?
W
r a z z r o z p o c z ę c i e m k o l e j n e g o s e z o n u g r z e w c z e go wzrasta zagrożenie zatrucia czadem. Najskuteczniejszym sposobem ochrony przed niebezpiecznym działaniem tlenku węgla jest montaż odpowiednich czujników. Najczęstszym źródłem zatrucia tlenkiem węgla bywa niesprawna domowa instalacja kominowa albo nieszczelne urządzenie, które może go wydzielać.
dynym rozsądnym sposobem wykrycia ulatniającego się niebezpiecznego gazu. W sprzedaży są dostępne czujniki czadu przystosowane do współpracy z systemami sygnalizacji włamania i napadu oraz autonomiczne działające niezależnie od nich.
sie od 30 do 999 ppm. W chwili przekroczenia dolnej wartości granicznej automatycznie włącza się powiadamianie. Dzięki funkcji sygnalizacji słabego stanu baterii mamy pewność, że urządzenie nie przestanie działać niepostrzeżenie. Wysoki wskaźnik wykrywalności za-
Kto jest narażony na atrucie tlenkiem węgla Na zatrucie tlenkiem węgla są narażeni przede wszystkim mieszkańcy domów i mieszkań, w których korzysta się z kotłów, gazowych podgrzewaczy wody czy kominków, oraz mieszkań w blokach i kamienicach, w których są wspólne piony wentylacyjne. Kiedy powstaje czad Podczas spalania paliwa w urządzeniu grzewczym (kotle, kominku, podgrzewaczu wody) powstaje dwutlenek węgla. Tak się dzieje wtedy, gdy do paleniska dopływa dostateczna, zależna od mocy urządzenia, ilość bogatego w tlen powietrza. Jednak gdy jest go za mało, zamiast dwutlenku węgla powstaje tlenek węgla – bezbarwny i bezwonny, a więc niewyczuwalny przez człowieka gaz, zwany potocznie czadem. Objawy i skutki zatrucia czadem Oddychanie, nawet przez krótką chwilę, powietrzem zawierającym czad skutkuje uszkodzeniem organów najbardziej wrażliwych na niedotlenienie, czyli ośrodkowego układu nerwowego i układu naczyniowo-sercowego. Zatrucie tlenkiem węgla objawia się bólem głowy, mdłościami, wymiotami i w ciągu kilkunastu minut prowadzi do bezdechu, zatrzymania akcji serca, a w konsekwencji – śmierci. Jak wykryć ulatniający się gaz Aby mieć absolutną pewność, że w pomieszczeniu nie pojawi się groźna dla zdrowia lub życia ilość tlenku węgla, warto zamontować elektroniczne detektory. Poprawnie zamontowane i zasilane są je-
Czujnik tlenku węgla, jako element systemu alarmowego Jeżeli masz w domu system alarmowy, czujnik tlenku węgla może być jednym z elementów rozszerzających jego funkcje. Takie czujniki są skuteczne w szerokim zakresie temperatury i niezawodne w działaniu dzięki stosowanej w ich technologii mikroprocesorowej kompensacji temperatury oraz inteligentnemu systemowi powiadamiania o zagrożeniu. Jest ono realizowane przez wbudowaną diodę oraz za pomocą sygnalizacji akustycznej. Urządzenia mają wysoką czułość – reagują na obecność tlenku węgla o stężeniu od 50 ppm. Nie mogą jednak pracować niezależnie od systemu alarmowego – muszą być połączone z jego centralą, na przykład z modułem powiadamiania GSM realizującym funkcję automatycznego powiadamiania. Autonomiczne czujniki tlenku węgla Autonomiczne (niezależne od innych instalacji) detektory tlenku węgla są wyposażone w czujnik i sygnalizator, co umożliwia im samodzielną pracę. Czujniki zapewniają ciągły monitoring stężenia tlenku węgla w pomieszczeniach w zakre-
grożenia tlenkiem węgla mają bateryjne detektory tlenku węgla wyposażone w dwa czujniki (elektrochemiczny i temperatury) oraz w elektroniczny układ sterujący. Urządzenia informują drogą dźwiękową i optyczną o wykryciu tlenku węgla o stężeniu 50 ppm. Oprócz sygnalizacji słabych baterii mają także przycisk umożliwiający szybkie sprawdzenie poprawności działania czujnika. Skuteczność i niezawodność działania detektorów czadu powinna być udokumentowana deklaracjami zgodności świadczącymi o spełnieniu rygorystycznych wymogów bezpieczeństwa stawianych produktom dopuszczonym do sprzedaży w krajach Unii Europejskiej. Nie warto ryzykować zakupu czujników tlenku węgla na bazarach czy za pośrednictwem stron internetowych, gdzie często są oferowane ich tanie podróbki sprowadzane z Dalekiego Wschodu. Sam czujnik czadu nie zagwarantuje bezpieczeństwa Przede wszystkim nie wolno dopuścić do powstawania tlenku węgla, a więc podłączyć każde urządzenie grzewcze do osobnego przewodu komino-
wego zbudowanego zgodnie z zasadami. Jego wymiary muszą być dostosowane do mocy i rodzaju paleniska a wysokość taka, aby możliwe było wytworzenie odpowiedniego ciągu kominowego. Trzeba też koniecznie zapewnić dopływ do paleniska lub w jego pobliże dostatecznej ilości świeżego powietrza oraz zadbać o skuteczną wentylację. Przewody kominowe muszą być (tak nakazuje zresztą Prawo b u d o w l a n e ) r e g u l a r nie kontrolowane przez mistrza kominiarskiego i czyszczone: wentylacyjne – raz w roku, spalinowe – przynajmniej dwa, dymowe – najbardziej narażone na zanieczyszczenie – cztery razy w roku. Stosowanie się do tego przepisu zmniejsza ryzyko zaczadzenia. Bezpieczniejsze niż tradycyjne urządzenia są gazowe kotły i podgrzewacze z zamkniętą komorą spalania oraz przewodem powietrzno-spalinowym, dzięki którym odprowadzanie spalin nie jest uzależnione od siły ciągu kominowego i spaliny nie mogą się przedostać do wnętrza domu. Opr. AC
bramy, drzwi, Ogrodzenia, okna, Rolety
www.123budowa.pl
www.123budowa.pl
farby, Okna, podłogi, pokrycia dachowe
farby, instalacje grzewcze, wod-kan
www.123budowa.pl
www.123budowa.pl
instalacje grzewcze, wod-kan, wyposaĹźenie Ĺ‚azienek
Dachówka czy blachodachówka?
www.123budowa.pl
Dachówka czy blachodachówka?
B
lachodachówki nie nasiąkają wodą i nie zmieniają swojego ciężaru pod wpływem wilgoci. W ich wypadku istotne są natomiast: odporność na korozję, zarysowania oraz trwałość powłoki i koloru. W tym celu wierzchnią stronę rdzenia, wykonanego najczęściej z blachy stalowej ocynkowanej, zabezpiecza się powłoką z tworzywa sztucznego, na przykład poliestrem lub plastizolem. Czasem, aby zabezpieczyć blachę przed negatywnym działaniem skraplającej się pary, pomalowana jest także jej spodnia strona. Producenci oferują także blachodachówki z posypką, wyglądem przypominające dachówkę bitumiczną lub ceramiczną, łupek kamienny lub gont. Są one jednak droższe. Posypka pokryta jest żywicą akrylową z dodatkiem preparatów grzybobójczych. Żywica nadaje blasze połysk i chroni pokrycie przed porastaniem mchem i grzybami. Ponieważ blacha jest materiałem, który pod wpływem temperatury zwiększa swoje wymiary, bardzo ważny jest montaż pokrycia. Od tego, a także od sposobu transportu, sposobu cięcia itp., zależy jakość i trwałość pokrycia oraz to, czy producent materiału uzna ewentualną reklamację. Dla blachodachówek producenci udzielają gwarancji na 10-12 lat. Trwałość blachodachówek szacuje się na około 25-70 lat. Dachówki są twarde i wytrzymałe. Nie gną się i nie łamią pod ciężarem leżącego śniegu lub chodzącego po dachu pokrytym nimi człowieka. Najsłabsze wśród nich są karpiówki - są najcieńsze. Dachówki są kruche, ale jest to istotne właściwie tylko podczas transportu lub w trakcie montażu - na dachu tworzą trwałe i mocne pokrycie. Wchłaniają wodę, ale bez szkody dla szczelności pokrycia. Bardziej nasiąkają dachówki z naturalną powierzchnią, nie pokryte żadną warstwą wykończeniową. Każda dodatkowa warstwa chroni bowiem dachówki przed czynnikami atmosferycznymi (deszczem, śniegiem i mrozem), zmniejsza ich nasiąkliwość (dachówki powinny mieć nasiąkliwość od 2 do 12%), a zatem zwiększa mrozoodporność (co najmniej
50 cykli), zabezpiecza przed porastaniem mchem, a w konsekwencji wydłuża ich trwałość. Trwałość dachówek zarówno cementowych, jak i ceramicznych, szacuje się na ponad 100 lat. Potwierdzają to przede wszystkim dachy zabytkowych domów pokryte dachówkami, które często po wymianie pojedynczych elementów pełnią swoją funkcję do dzisiaj. Potwierdza to także długi okres gwarancyjny udzielany przez producentów - wynosi on od 20 do 50 lat. Warto przy tym wspomnieć, że gwarancja nie jest obwarowana trudnymi do spełnienia warunkami, takimi jak: sposób transportu, technologia montażu, sposób cięcia itp. Blachodachówki z wytłoczonym wzorem imitują dachówki.
Najbardziej popularne są te przypominające wyglądem dachówki zakładkowe, karpiówki i esówki. Można je kupić w kilkunastu podstawowych kolorach, natomiast na indywidualne zamówienie możliwy jest dobór koloru z palety RAL. Najpopularniejsze są jednak barwy tradycyjnie kojarzące się z dachem – a więc odcienie rudości i brązy, ale także czerwień, antracyt, szarość, ciemna zieleń, granat i czerń. Warstwa dekoracyjna może być matowa lub z połyskiem. Naturalne „blaszane” barwy, czyli srebrzysta szarość cynku, matowiejący brąz lekko spatynowanej miedzi czy jasna zieleń dojrzałej patyny, to kolory niekontrowersyjne, wprawdzie mało wyraziste, ale bezpieczne, i jako naturalne – dobrze akceptowane przez każde otoczenie. Dachówki mają bardzo wiele kształtów. Najpopularniejsze
rodzaje to: zakładkowe, karpiówki, mnich-mniszka, esówka oraz ich odmiany. Wybór jest naprawdę duży. W zależności od rodzaju powłoki dachówki ceramiczne można kupić nawet w kilkudziesięciu kolorach. Ceglasty kolor dachów krytych naturalną dachówką ceramiczną przyciąga wzrok. Niektórym może się jednak wydawać zbyt monotonny lub za mało oryginalny; z myślą o takich klientach produkowane są kolorowe dachówki angobowane lub szkliwione. Dachówki cementowe są barwione w masie, ale większość jest także dodatkowo malowana (dwu- lub trzykrotnie) powierzchniowo farbą akrylową. Pigmenty stosowane do barwienia w masie są odpor-
ne na zmiany temperatury oraz działanie promieni słonecznych. Gwarantują trwały kolor. Ciężar materiału Blachodachówki są lekkie: 1 m2 waży 2-6 kg. Ich ciężar nie jest korzystny z uwagi na hałas: słychać bębnienie kropli deszczu o pokrycie. Można temu zaradzić, stosując na przykład blachodachówki z posypką lub bardzo dokładnie układając izolację cieplną na poddaszu, która stanie się wówczas także izolacją akustyczną. Mały ciężar jest natomiast korzystny z uwagi na więźbę, bo jej konstrukcja może być lżejsza i prostsza. Przy remoncie dachu blachodachówki można ułożyć na istniejące pokrycie z papy. Blachodachówka jest cienka i lekka, więc materiał z akcesoriami na jeden dach mieści się na jednej palecie. Dachówki cementowe i ce-
ramiczne są ciężkie. 1 m2 pokrycia może ważyć nawet 65 kg. Wbrew obiegowym opiniom ciężar może być zaletą. Dzięki dużej masie dachówki dobrze tłumią hałas. Jest to istotne szczególnie dla dachu nad poddaszem użytkowym: nie słychać bębnienia kropli deszczu o pokrycie. Ciężar ma wpływ na przekroje elementów więźby. W więźbie pod dachówkę krokwie mają zwykle większy przekrój lub są gęściej rozstawione niż w więźbie pod blachę. Różnica ta wynosi 5-25%. Wybierając zatem dachówkę, powinniśmy się spodziewać na przykład większego zużycia drewna na więźbę, czyli wyższego kosztu konstrukcji dachu. Pielęgnacja dachu Gdy arkusze blachodachówek są już ułożone, trzeba sprawdzić, czy w trakcie montażu nie powstały na ich powierzchni rysy. Jeśli tak, trzeba te miejsca oczyścić i pomalować farbą renowacyjną. W przeciwnym razie powstaną tam skupiska rdzy, które będą się rozprzestrzeniać. Raz na 5-7 lat dach pokryty blachodachówką warto umyć. Wodę trzeba wówczas lać od kalenic w dół i na boki. Nie powinno się czyścić blachodachówek, stojąc przed domem i polewając je silnym strumieniem wody z węża. Woda może bowiem dostać się pod arkusze i zamoczyć ocieplenia. W trakcie mycia dachu należy wystrzegać się szorowania powierzchni, bo powstaną na niej drobne zarysowania. Gdy okres gwarancyjny minie, a powierzchnia blachodachówki będzie podniszczona, można ją pomalować najpierw farbą podkładową, a później odpowiednią farbą nawierzchniową. Zimą trzeba dbać o to, by na dachu długo nie zalegał śnieg. Może on bowiem spowodować ugięcie się blachy. Czapę śnieżną trzeba delikatnie zmieść z dachu za pomocą miękkiej szczotki. Dachówki ceramiczne ułożone na dachach domów, które stoją w miejscach osłoniętych od wiatru, cienistych, sąsiadujących z lasem, mogą porastać mchem. Da się go usunąć szczotką ryżową i specjalnym preparatem (Dimousse, Sarsil H 16 S). Kurz z dachu zmyje
www.123budowa.pl zazwyczaj gwałtowny deszcz. Są jednak zanieczyszczenia, które trzeba zlikwidować inaczej. Pojawiają się one zwłaszcza tam, gdzie w okolicy domu jest wiele zakładów przemysłowych zanieczyszczających powietrze. Do ich usunięcia można użyć detergentów. Specjalistyczne firmy czyszczą nawet najgorsze zanieczyszczenia sprężonym powietrzem lub piaskiem nadmuchiwanym pod wysokim ciśnieniem (dachówki muszą być przedtem zdjęte z dachu). Nie jest to jednak polecane w przypadku dachówek angobowanych lub szkliwionych. Dachówki naturalne lub barwione w masie można impregnować preparatami, które zabezpieczą je przed porastaniem glonami i mchem. Na jaki dach Podłoże pod blachodachówki przygotowuje się podobnie jak pod dachówki i podobnie przybija się kontrłaty. Łaty przybija się w rozstawie dostosowanym do długości pojedynczego modułu wytłoczonego na arkuszu blachy. Rozstaw ten określa producent blachy. Niektóre firmy
Dachówka czy blachodachówka? oferują blachodachówki samonośne z wbudowaną łatą nośną. Pod takie pokrycie nie trzeba już montować łat na dachu. B l a c h o d a c h ó w k ę u k ł a d a się na dachach o kącie nachy-
lukarnami i załamaniami arkusze blachy trzeba dopasować do kształtu dachu, przycinając je. Niewłaściwe cięcie arkuszy może doprowadzić do uszkodzenia warstw ochronnych blachy.
lenia połaci powyżej 9-12°, choć można na dachach o kącie mniejszym, ale trzeba wtedy wykonać sztywne poszycie. Blachodachówka jest wprost stworzona do stosowania na dachach prostych o dużych powierzchniach. Wtedy montaż trwa krótko i jest prosty, niewiele jest też odpadów. Przy dachach skomplikowanych z wieloma
Powstaje również dużo odpadów. Dachówki układa się na ruszcie z łat i kontrłat. Kontrłaty przybija się na krokwiach, a łaty prostopadle do nich, w rozstawie dostosowanym do rodzaju dachówek. Można je układać na dachu ze starym pokryciem z papy. Należy jednak sprawdzić, czy więźba przeniesie ciężar nowego dodatkowego pokrycia. Warto poradzić
się specjalisty. Jeżeli wymieniamy stare dachówki na nowe, to praktycznie nie ma problemu. Przyjęto, że najlepiej układać dachówki na dachach o spadku powyżej 22°. Ale można zastosować je na dachach o mniejszym kącie nachylenia. Należy wtedy wykonać sztywne poszycie z desek lub płyt drewnopodobnych i pokryć je papą lub folią dachową. Dachówki można też układać na powierzchniach niemal pionowych – do 90°. Jednak wtedy każda z osobna musi być na sztywno przymocowana do drewnianych łat. Ze względu na niewielkie wymiary dachówki są szczególnie polecane do układania na dachach o skomplikowanych kształtach. Podczas ich montażu powstaje mniej odpadów. Źródło: muratordom.pl
10
biura projektowe, instalacje elektryczne, grzewcze, gazowe , kominiarze
www.123budowa.pl
www.123budowa.pl
brukarstwo, posadzki, transport, usługi podnośnikiem, wywóz odpadów
11
Okiennice - stary sprawdzony sposób na osłaniania okien
O
kiennice to stary i trochę zapomniany sposób zacieniania okien, droższy niż rolety i żaluzje. Dzięki okiennicom zyskuje się piękną ozdobę domu. Może zatem warto? Zobacz, jak zbudowane są okiennice i jak są montowane. Okiennice zamyka się na zwykłe skoble czy zasuwki... To mniej popularny sposób osłaniania okien. Są znacznie droższe od rolet i standardowych żaluzji. Dobrze skomponowane z elewacją i architekturą domu będą jego efektowną ozdobą. Konstrukcja Okiennice mogą być pełne, tak że po zamknięciu uzyskuje się efekt całkowitego zaciemnienia wnętrza. Można też wybrać takie z lamelkami zamontowanymi na stałe pod pewnym kątem, wtedy światło będzie wpadać w określony sposób w ciągu dnia. Do wyboru są też okiennice z ruchomymi lamelkami, które można ustawiać w dowolnej pozycji i w ten sposób regulować ilość światła i powietrza wpadającego do wnętrza domu, gdy skrzydła będą zamknięte. Okiennice mogą być pojedyncze, najczęściej jednak składają się z dwóch
skrzydeł mocowanych po obu stronach ościeża. Niektórzy producenci oferują również modele składane, montowane tylko z jednej strony okna. Wymiary okiennicy są tak dopasowane, żeby po zamknięciu zakrywała całe okno. Oprócz okiennic o klasycznym prostokątnym kształcie dostępne są również takie, które będą pasować do okien o nietypowych kształtach, na przykład łukowych lub trapezowych.
Materiał z ktorego mogą być wykonane okiennice Najczęściej są produkowane z drewna, ale mogą być też wykonane z PCW lub aluminium. Okiennice drewniane mogą być zbudowane w całości z litego drewna albo mieć zrobione z tarcicy same ramy, a wypełnienie stanowi płycina, na przykład ze sklejki. Okiennice można zamówić w dowolnym kolorze, maluje się je wte-
dy farbami kryjącymi lub wykańcza transparentną lazurą, która podkreśla rysunek usłojenia drewna. Odpowiednia lazura pozwala okiennicom sosnowym imitować bardziej szlachetne gatunki drewna, na przykład tek, orzech, mahoń czy palisander. Tańsze i lżejsze od drewnianych są okiennice z PCW oraz aluminium. Mają postać ram z profili aluminiowych lub z tworzywa wzmocnionego stalą, wypełnionych pionowymi lub poziomymi profilami. Okiennice z PCW są okleinowane na dowolny kolor. Są też dostępne w okleinie drewnopodobnej. Okiennice aluminiowe są albo anodowane, albo malowane proszkowo. Dzięki metodzie sublimacji aluminium może wyglądem przypominać drewno. Metoda ta polega na nałożeniu w próżni filmu z rysunkiem drewna na uprzednio pomalowany proszkowo profil. Następnie całość jest wygrzewana w temperaturze 200°C, dzięki czemu wzór wnika głęboko w warstwy lakieru, pozostawiając trwały rysunek. Źródło: muratordom.pl
budujemy dom z piwnicą czy bez piwnicy?
12
www.123budowa.pl
Budujemy dom z piwnicą czy bez piwnicy
P
rojekty domów z piwnicą to już rzadkość. Dzieje się tak głównie ze względów finansowych, ponieważ koszt budowy domu z piwnicą jest nawet o 20-30 % wyższy, niż w przypadku domu niepodpiwniczonego (oczywiście poziomy cenowe są różne w różnych firmach - najlepiej zebrać z rynku kilka ofert, na przykład wykorzystując usługę i zorientować się w ten sposób, jaka byłaby różnica w cenie). Niegdyś, ze względu na brak wysokiej jakości materiałów izolacyjnych, na potęgę budowano piwnice. Odgradzały one od bezpośredniego styku podłogi pomieszczeń użytkowych z gruntem będąc swoistym ociepleniem. Dziś takie rozwiązania są już niekonieczne. Do zainstalowania kotła grzewczego nie potrzeba wielkich przestrzeni, a wystarczy zaledwie 8 m3. Z powodzeniem można go więc zainstalować na parterze w osobnym pomieszczeniu służącym po prostu za kotłownię. Istnieje jednak także kilka zalet domu podpiwniczonego. Staje się on niezwykle potrzeby głównie na małej działce, gdzie nie ma już możliwości dobudowania dodatkowych pomieszczeń gospodarczych. Wówczas może być jedynym miejscem, gdzie mieści się składzik narzędziowy, spiżarnia czy mały przydomowy warsztat oraz pomieszczenie gdzie przechowuje się narzędzia ogrodowe. Dodatkowym plusem piwnicy jest bezpośrednie połączenie jej z domem mieszkalnym. Do piwnicy najczęściej wychodzi się od razu z wnętrza domu, stąd nie trzeba go opuszczać, aby np. znaleźć młotek. Dodatkowy poziom pod częścią mieszkalną może posłużyć także jako garaż nawet na dwa samochody, pod warunkiem, że projekty domów z piwnicą które rozważamy taką opcję przewidują.
prowadzić do niebezpieczeństwa osunięcia się całej konstrukcji budynku.
nią one częściowe doświetlenie pomieszczeń piwnicy. Nie warto także zbytnio na nich oszczę-
Warto pamiętać, że im płyciej osadzimy piwnicę, tym dalej nam będzie do ewentualnych wód gruntowych. Dlatego strop w tym pomieszczeniu warto umieszczać jak najniżej. 2,4 metra wysokości wydaje się wystarczającą wysokością. Warto też rozważyć możliwość wychodzenia piwnicy ponad poziom gruntu. Będziemy wtedy mieć do czynienia z tzw. wysokim parterem (położonym na przykład 1-1,5 metra nad powierzchnią gruntu), ale dzięki temu poziom podłogi w piwnicy będzie znajdował się płycej – dalej od wód gruntowych.
dzać, najlepiej jeśli będą się znajdować w każdym piwnicznym pomieszczeniu. Koszty budowy i utrzymania domów podpiwniczonych Domy z piwnicą wiążą się z wyższymi kosztami, nie tylko ze względu na większe nakłady pracy czy nakłady materiałowe, ale także ich eksploatację. Decydując się na piwnicę, trzeba ją przynajmniej częściowo ogrzewać, w przeciwnym wypadku doprowadzimy do wychłodzenia pomieszczenia znajdującego się tuż nad nią. Może się więc zdarzyć, że sam koszt eksploa-
Dom z piwnicą nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem Istnieje jeden poważny warunek powodzenia oraz skutecznej realizacji projektu budowy domu z piwnicą, a mianowicie niski poziom wód gruntowych na działce. Jeśli poziom wód gruntowych jest wysoki, piwnica może się stać istnym utrapieniem, w której nieustannie gromadzi się woda i wilgoć. Co więcej fundamenty będą wciąż niebezpiecznie podmywane. Taka sytuacja może nawet do-
Oświetlenie piwnicy Co z oświetleniem? Tutaj czasem jawi się problem, jeśli zapomnimy o zainstalowaniu okien. Jeżeli tylko poziom stropu znajduje się powyżej poziomu gruntu, warto wstawić nawet niewielkie okna. Zapew-
więc będzie ciągłe korzystanie ze światła sztucznego. Koszty energii elektrycznej automatycznie rosną. Nie warto interesować się projektami domów z częściowym podpiwniczeniem. Koszt takiej inwestycji będzie bardzo zbliżony do domu z pełnym podpiwniczeniem. Podobnie nakład pracy i czas wykonania projektu. Nie warto także decydować się na podpiwniczenie wyłącznie pod garażem, ponieważ to tak samo nieopłacalne rozwiązanie. Niektóre z dodatkowych kosztów niezbędnych dla wykonania domu z podpiwniczeniem: - strop nad piwnicą - izolacja przeciwwilgociowa ścian zewnętrznych - dodatkowe ocieplenie - schody prowadzące do piwnicy - koszty wykończenia piwnicy (tynki, instalacje elektryczne, wodno-kanalizacyjne itd.) Działki idealne dla domów podpiwniczonych Najlepszym rozwiązaniem jest budowa piwnicy na działkach o wysokim spadku, ok. 1,5 metra. Takie ukształtowanie terenu w sposób naturalny wymusza budowę podpiwniczenia. Nie grożą wówczas wody gruntowe czy zbyt duże zaciemnienie, ponieważ okna co najmniej z jednej strony będą usytuowane wysoko ponad poziomem gruntu dając dużo naturalnego światła. Tak więc nie we wszystkich przypadkach piwnica okazuje się kosztownym i nieopłacalnym pomysłem. Dzięki budowie domu nie tylko w górę, ale i w dół zyskuje się także cenną przestrzeń działki, co można wykorzystać na powiększenie ogrodu. Zwykle więc jedno odbywa się kosztem drugiego i jeśli dokładnie przeanalizować wszystkie aspekty, to może wybudowanie piwnicy, o ile to możliwe, będzie miało jednak sens. Żródło: www.muratordom.pl
tacji domu z piwnicą zwiększy się nawet o 15-20 %. Warto także przeanalizować poziom nasłonecznienia w piwnicy. Zwykle ze względu na małe okna ilość światła słonecznego docierająca do piwnicy jest bardzo mała. Konieczne
www.123budowa.pl
Czyszczenie szyby kominka, usługi budowlane
13
Czyszczenie szyby kominka
B
rudna szyba w kominku nie wygląda estetycznie i zasłania to, co najważniejsze, czyli ogień. Jak zatem dbać o szybę kominkową? Czym ją czyścić i jak? Poznaj domowe sposoby na czyszczenie szyby kominka. W żadnym katalogu żadnego producenta kominków nie znajdziemy zdjęcia z szybą w takim stanie, w jakim ona jest, gdy w kominku się pali. Nawet kominki z kurtyną powietrzną lub pirolizą nie chronią szyb przed brudzeniem, jeśli będziemy w kominku palić po swojemu, a nie według zaleceń producenta. W pierwszym przypadku (kurtyna powietrzna) zwiększa się ilość drewna potrzebna do ogrzania domu lub pomieszczenia, w drugim trzeba utrzymywać wysoką temperaturę (około 300° C), w obu – używania bardzo wysokiej jakości suchego drewna, co wpływa na koszt ogrzewania. Sadza - główny powód zabrudzeń szyby kominkowej To, co osadza się na szybkie kominkowej nazwa się sadza (albo kopeć) i powstaje w wyniku niepełnego spalania produktów
zawierających w swoim składzie znaczne ilości węgla. Sadza jest czarna, brzydka, tłusta i dość odporna na działanie wielu czynników chemicznych. Dlatego między innymi ważny jest dobór odpowiedniego preparatu, który pomoże ją usunąć z kominkowej szyby. Delikatne zabrudzenia Jeśli sadza tylko delikatnie powleka szybę kominkową do jej usunięcia wystarczyć może nawet zwykły, ale dobrze rozpuszczający tłuszcze płyn do mycia naczyń. Niewielką ilość płynu (kilka kropel) wyciskamy na wilgotną i miękką ściereczkę i przecieramy szybę. Na koniec polerujemy ją starymi gazetami (gazeta to nie to samo, co kolorowy magazyn, tych ostatnich do tego celu nie używamy, tak samo, jak nie spalamy ich w kominku). Powinno wystarczyć. Jeśli nie – czynność należy powtórzyć.
do czyszczenia piekarników oraz grilli (trzeba jednak uważać, by czyścić nimi tylko szkło, a nie także metalową ramę drzwiczek – mogą powstać nieusuwalne plamy), a także płyny do czyszczenia płyt ceramicznych. Niewielkie ilości preparatu nanosimy na szybę, a później delikatnie zbieramy – miękką i ledwie wilgotną ściereczką lub gazetami. Do skutku. Jeżeli na szybie są uporczywe zabrudzenia – można je próbować usunąć skrobakiem (takim samym, jak do płyt ceramicznych). Czy woda to dobry pomysł? Do czyszczenia szyb kominkowych nie powinno się używać wody, dlatego preparaty z ich powierzchni zbieramy gazetami lub ledwie wilgotnymi ściereczkami, a także wszelkie środki chemiczne zawierające elementy ścierne. To samo dotyczy ściereczek – muszą być miękkie i chłonne.
Większe smugi
Czyszczenie popiołem – czy to mam sens?
Gdy szyba jest bardziej zabrudzona – kupujemy specjalistyczny płyn do czyszczenia szyb kominkowych. Nadają się także płyny
Ma, pod warunkiem, że my mamy pewność, że w popiele nie ma nawet drobinki, która może porysować, a tym samym uszko-
dzić szybę. Jak się czyści szybę popiołem? Prosto, ale uciążliwie – niewielką ilość popiołu rozrabia się z odrobiną wody na gęstą papkę, nakłada na ściereczkę lub gazetą i dotąd przeciera szybę, aż będzie czysta. Warto to robić w rękawiczkach, bo sadza świetnie się osadza na tym, na czym tylko może. Czyszczenie szyby w kominku nie może powodować zabrudzenia innych przedmiotów w domu, a zwłaszcza podłóg. Dlatego jeśli będzie to czynność wymagająca (bardzo zabrudzona szyba) warto zdjąć drzwiczki i szybę czyścić na zewnątrz, w garażu albo piwnicy. W innym przypadku wystarczyć może rozłożenie pod kominkiem folii, a na niej gazet, w które będzie wsiąkał mokry brud i osadzał się pył. Warto też – przed czyszczeniem szyby – dokładnie usunąć z kominka popiół, by się nie roznosił po całym domu. Wystarczy bowiem delikatny nawet ruch powietrza (na przykład wydychanego przez nos), by otoczenie kominka pokryło się szarym kurzem. źródło: muratordom.pl
Oznaczenia na pojemnikach z farbami
14
www.123budowa.pl
Jak czytać oznaczenia na opakowaniach farb?
P
lanując remont ścian, zazwyczaj wiemy, na jaki kolor chcemy je pomalować. Kiedy jednak przychodzimy do sklepu i bierzemy opakowanie farby do ręki, nierzadko wpadamy w popłoch, widząc mnóstwo skomplikowanych oznaczeń. Marka Malfarb podpowiada, jak czytać etykiety na opakowaniach farb. Wizyta w markecie budowlanym i wybór farby mogą okazać się nie lada wyzwaniem. Przed nami mnóstwo produktów, a na każdym z nich bez liku oznaczeń i informacji. W takiej sytuacji nie trudno o ból głowy. Zobaczmy zatem, jak mądrze czytać etykiety na opakowaniach farb.
tablicą wymalowań (jej płytki pokrywa się farbą identyczną jak w opakowaniu na półce; tablica powinna znajdować się przy regale z farbami) lub też zakupić tester produktu i sprawdzić wybrany kolor na niewielkiej powierzchni. Odporność na szorowanie Jednym z istotnych parametrów, na który warto zwrócić uwagę podczas czytania etykiety jest tzw. odporność na ścieranie lub szorowane. Informuje nas ona o tym, czy wybrana farba bez problemu zniesie np. zmywanie zabrudzeń na mokro, czy też skończy się to odbarwieniami.
miejsca takie jak np. sufit, które rzadko się brudzą i nie wymagają zmywania. Dlatego bez obaw można pomalować je tańszą farbą o niższej odporności na szorowanie. Wydajność farby Informacja ta określa, ile m² możemy maksymalnie pomalować za pomocą 1 litra farby (większość dostępnych produktów na rynku posiada deklarowaną wydajność od 10 do 14 m²/ l). Trzeba jednak tutaj pamiętać, że współczynnik ten odnosi się do sytuacji, w której nanosi się 1 warstwę emulsji. Mimo to w praktyce – dla uzyskania pełnego efektu kolorystycznego – za-
Rodzaj farby czyli podstawa Akrylowe, akrylowo-lateksowe, a może lateksowe..? To obecnie trzy najpopularniejsze typy emulsji do malowania ścian: - Dawniej na rynku znaleźć można było m.in. farby wapienne lub klejowe. Dziś zdecydowana większość sprzedawanych produktów do malowania ścian to emulsje lateksowe, akrylowe lub akrylowo-lateksowe. W rzeczywistości wszystkie bazują na żywicach akrylowych, a różnią się jedynie zawartością spoiwa. W farbach deklarowanych jako lateksowe powinno być go najwięcej, stąd też ich własnościowi są zazwyczaj lepsze – są najbardziej trwałe i odporne na ścieranie. Jednak nie zapominajmy, że wszystkie wspomniane rodzaje emulsji można traktować jako uniwersalne – sprawdzą się zarówno podczas malowania tynków gipsowych, cementowych, cementowo-wapiennych, jak i płyt kartonow-gipsowych czy betonu lub wypraw mineralnych – wyjaśnia Mariusz Szubert, manager marki Malfarb, oferującej szeroki wybór farb do zastosowań wewnętrznych i zewnętrznych. Kolor kolorowi nierówny Kolejnym elementem, na który warto zwrócić uwagę jest... kolor, a dokładniej jego wizualizacja umieszczona na etykiecie. Należy bowiem pamiętać, że ma ona charakter poglądowy – barwa wydrukowana na opakowaniu może czasem znacząco różnić się od tej rzeczywistej (nie jest to umyślne działanie producenta, lecz po prostu kwestia technologii druku na papierze samoprzylepnym). W tym wypadku lepiej wspomóc się
Na polskim rynku możemy spotkać się z dwoma normami opisującymi stopień odporności na ścieranie: PN-EN 13300 lub PN-C-81914:2002. W przypadku pierwszej wyróżnia się 5 klas: od V oznaczającej bardzo słabą odporność na ścieranie aż po I umożliwiającą zmywanie i szorowanie ma mokro. W praktyce oznacza to, że wybór produktu oznaczonego jako posiadający I lub II klasę daje nam pewność bezproblemowego użytkowania. Z kolei w przypadku normy PNC-81914:2002 wyodrębniono trzy rodzaje klas odporności: I – farby odporne na szorowanie na mokro, II – farby odporne na mycie, III – farby odporne na tarcie na sucho. Analogicznie, jak w poprzednim przypadku, zakup emulsji posiadającej I klasę odporności wg normy PN-C-81914:2002 to gwarancja dużej wygody – pomalowaną ścianę można w razie potrzeby zmywać lub szorować na mokro bez obawy o zniszczenie powłoki. Oczywiście w praktyce oznacza to, że im wyższa odporność, tym dłuższe jest użytkowanie. Dobrze jednak wiedzieć, że są
leca się najczęściej aplikację 2 warstw, co oznacza, że deklarowaną wydajność należy podzielić przez 2. Jeśli więc producent deklaruje, że wydajność farby wynosi 10 m²/l, a zalecana liczba warstw to dwie, to wówczas litr emulsji wystarczy na pomalowanie mniej więcej 5 m² ściany. Dodatkowo na wydajność ma wpływ chłonność podłoża. Np. świeża, niezagruntowana ściana jest bardzo chłonna, wręcz „pije” farbę, co powoduje większe zużycie produktu. Podobna zależność istnieje w także w przypadku struktury podłoża: im jest ono gładsze, tym wydajność jest większa (i analogicznie im powierzania ściany jest bardziej dekoracyjna, strukturalna, tym mniejsza jest wydajność 1 l emulsji). Dlatego podczas malowania strukturalnych podłoży najlepiej założyć nieco większe zużycie farby, a z kolei przy chłonnych powierzchni zaopatrzyć się w preparat gruntujący. Metoda aplikacji Oznaczenie to informuje nas czy do malowania daną farbą możemy wykorzystać wałek, czy też pędzel. W przypadku większości farb obydwa rozwiązania
są możliwe (generalnie wałek sprawdza się przy dużych, płaskich powierzchniach, a pędzel jest lepszy w trudno dostępnych miejscach). Pamiętajmy tylko o jednej kwestii: - Do aplikacji emulsji wodorozcieńczalnych, czyli np. akrylowych lub lateksowych, zawsze używajmy narzędzi ze sztucznego włosia, które nie wchłania wody i nie pęcznieje. Zastosowanie naturalnego włosia bardzo utrudniłoby nam pracę, a dodatkowo zdecydowanie obniżyłoby estetykę pomalowanej powierzchni – dodaje ekspert marki Malfarb. Efekt wykończenia Większość farb dostępnych na rynku charakteryzuje się matowym efektem wykończenia. Coraz częściej jednak można spotkać produkty oznaczone jako „półmatowy” lub „satynowy”. Pomalowana nimi ściana cechować się będzie delikatnym połyskiem. Rozwiązanie to z pewnością przypadnie do gustu wielu osobom – pamiętajmy jednak, że farby satynowe mają jedną wadę: skutecznie uwidaczniają wszelkie nierówności i niedoskonałości podłoża. Jeśli więc się na nie zdecydujemy, nie zapominajmy o tym by w razie potrzeby dokładnie przygotować powierzchnię ścian. Czas schnięcia Parametr ten określa, ile czasu potrzeba do osiągnięcia tzw. stanu pyłosuchości. Nie można tu jednak zapominać, że czas ten dotyczy tzw. warunków optymalnych tj. temperatury około 20 stopni Celsjusza oraz wilgotności powietrza około 60%. Im wilgotność jest niższa, a temperatura wyższa, tym szybciej farba schnie. Prawidłowość ta ma ogromne znaczenie z punktu widzenia nakładania farby i estetyki wykończenia. Podczas malowania należy się trzymać zasady „łączenia mokrego z mokrym” czyli nakładania kolejnych warstw, łączenia pasów lub dokonywania poprawek zanim farba całkowicie wyschnie. Dzięki temu unika się bowiem nieestetycznych sznar czyli śladów pędzla. Źródło: media.malfarb.pl
www.123budowa.pl
akcesoria meblowe, meble, parkiety, podłogi
15
16
www.123budowa.pl