Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!

ΜΑΙΡΗ ΠΙΣΙΑ ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Διονύσης Καραβίας

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ1ότ ο ς

Τιτλος Τρεις δράκοι, μα τι δράκοι!

Συγγραφέας Μαίρη Πίσια

Σειρα Παιδική λογοτεχνία [3358]0413/04 Εικονογραφηση Διονύσης Καραβίας Επιmελεια - Διορθωση Δημήτρης Καραναστάσης

Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Εκτυπωση Δεκάλογος ΕΠΕ

Βιβλιοδεσια Μπετσώρη Βασ. & Ζαχ. Ο.Ε.

Copyright© 2013 Μαίρη Πίσια

Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Απρίλιος 2013

ISBN 978-960-564-052-1

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι Σ

οσ ελότος

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

2

Ο δράκος που φοβόταν το σκοτάδι Μαίρη Πίσια

3

4

Μ

ια φορά κι έναν καιρό, στο δάσος με τους γιγάντιους κέδρους, ήρθε στον κόσμο ένας μικρός κόκκινος δράκος. Ήταν όμορφος και δυνατός. Γεννήθηκε όμως νύχτα κι από τότε φοβόταν το σκοτάδι. Κάθε που βράδιαζε, κούρνιαζε πλάι στη μαμά του, και μέχρι να αποκοιμηθεί, τα δόντια του έτριζαν τόσο δυνατά, που οι υπόλοιποι δράκοι έκλειναν τα αυτιά τους. Κάποιο παγωμένο σούρουπο, μια πυγολαμπίδα ήρθε και στάθηκε στο φτερό του. Ο δράκος ένιωσε το φτερούγισμά της και γύρισε το κεφάλι του κατά ’κει. «Έι, ψιτ» της φώναξε. «Σε μένα μιλάς;» έγειρε η πυγολαμπίδα. «Ναι, σε σένα ντε». «Ω, μην ανησυχείς. Δεν θα καθίσω πολύ. Να ξαποστάσω ήθελα μια στάλα» του είπε. «Όχι, μην φύγεις, δεν με ενοχλείς», την πρόλαβε ο δράκος, «εγώ, ίσα ίσα, έλεγα να γίνουμε φίλοι». «Α, χα, χα, χα! Μπράβο βρε, πλάκα έχεις» γέλασε εκείνη. «Σοβαρά σου μιλάω» της παραπονέθηκε ντροπαλά. «Και… γιατί, παρακαλώ, να γίνουμε φίλοι εμείς οι δύο;» «Θα σε πηγαίνω παντού, θα έχεις ένα μέρος να ξεκουράζεσαι και, βέβαια, κανείς δεν θα τολμήσει να σε πειράξει όσο θα είσαι μαζί μου» της πρότεινε ενθουσιασμένος. «Κι εσύ τι έχεις να κερδίσεις;» «Μαζί σου δεν θα φοβάμαι το σκοτάδι» είπε εκείνος κι έσκυψε το κεφάλι.

5

M

ια φορά κι έναν καιρό, στη χώρα των παραμυθιών, έζησαν τρεις δράκοι διαφορετικοί μεταξύ τους. Αξιαγάπητοι, μοναδικοί, δράκοι κυριολεκτικά για υιοθέτηση. κι αυτό, γιατί πέρα από την τρομερή τους κορμοστασιά και την ασυναγώνιστη δύναμή τους, είχαν και άλλες χάρες που άργησαν να τις ανακαλύψουν. Άλλωστε, ο καθένας μας δικαιούται να έχει και έναν κρυμμένο εαυτό. Μια πλευρά που μόνο η αγάπη, η φιλία και η ανάγκη για μοιρασιά σε κάνει να φέρεις στην επιφάνεια. Τότε βλέπεις πως ο κόσμος είναι ένα βιβλίο γεμάτο σπουδαία μυστικά που αξίζει να το ξεφυλλίσεις, για να νιώσεις μέσα από τη μαγεία του πως δεν είσαι μόνος, αλλά είσαι μοναδικός.

ISBN 978-960-564-052-1 ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

6

Τ Ο Β Ι Β Λ Ι Ο Ε Ι Ν Α Ι Ο Κ Α ΛΥ Τ Ε Ρ Ο Σ Σ ΟΥ Φ Ι Λ Ο Σ

«Θα αστειεύεσαι, μου φαίνεται. Εμείς οι πυγολαμπίδες τρελαινόμαστε για το σκοτάδι. Την ημέρα είναι όλα τόσο φανερά!» «Ίσως, μα σε μένα…» ψέλλισε ο δράκος, «όλα φαίνονται τρομερά στο σκοτάδι». «Μα, δεν το βλέπεις, λοιπόν; Είμαστε τόσο διαφορετικοί. Άπαπα, δεν ταιριάζουμε σου λέω» αποκρίθηκε με σιγουριά η πυγολαμπίδα. Μα αμέσως σκέφτηκε φωναχτά: «Τώρα βέβαια, εδώ που τα λέμε, κι εγώ τελευταία νιώθω αφόρητη μοναξιά. Οι άλλες πυγολαμπίδες με αποφεύγουν, γιατί λένε πως είμαι πολύ άτακτη και όλο τις βάζω σε μπελάδες». «Γι’ αυτό σου λέω», αναθάρρησε ο δράκος, «κι εγώ δεν τους μπορώ πια. Φοβητσιάρη με ανεβάζουνε, φοβητσιάρη με κατεβάζουνε. Και είμαι τόσο μόνος!» «Εντάξει, τα λέμε αύριο το σούρουπο, στην αντικρινή πλαγιά» είπε η πυγολαμπίδα και χάθηκε φωτίζοντας ζωηρά το σκοτάδι, που είχε αρχίσει να καλύπτει το δάσος. «Θα σε περιμένω» είπε ενθουσιασμένος ο δράκος, που μόλις συνειδητοποίησε πως είχε βραδιάσει, κίνησε για τη σπηλιά του τρέμοντας από τον φόβο του. Έτσι λοιπόν, ο δράκος και η πυγολαμπίδα έγιναν πολύ καλοί φίλοι. Όταν σουρούπωνε, γύριζαν παρέα όλο το δάσος, φλυαρούσαν κεντρική διάθεσή ασταμάτητα ή σώπαιναν για ώρα ευχαριστημένοι. Κι όσο περνούσε ο καιρός, ο δράκος ξεχνιόταν και δεν φοβόταν πια. Κατάλαβε πως μέσα στο σκοτάδι δεν είναι όλα τόσο τρομερά, απλώς διαφορετικά. Άλλωστε, αφού η φίλη του αγαπούσε το σκοτάδι, θα είχε τους λόγους της. Και η πυγολαμπίδα όμως, χαιρόταν τη συντροφιά του δράκου και έπαψε πια να είναι τόσο άτακτη, αφού μαζί του μπορούσε να είναι ο εαυτός της.

Η συνέχεια στην έντυπη έκδοση

εκδόσεις Οσελότος τηλ. 2106431108, 2016431137 www.ocelotos.gr

7