Gay σημαίνει... Χαρούμενος! by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 11 FLAPS: 80

Μπεν Προβής

Gay σημαίνει... Χαρούμενος!

ISBN 978-960-564-185-6

Μπεν Προβής

ένε πως το κλάμα είναι υγεία. Για μένα είναι αδυναμία. Είναι υγιές όταν έχεις έναν ώμο να ακουμπήσεις και κάποιον να σου σφουγγίσει τα μάτια, μα αν είσαι μοναχός, αυτή τη δουλειά, αυτό το φορτίο το επωμίζεσαι εσύ και είναι βαρύ, γαμώτο! Πλύστρα στην ίδια σου την ψυχή! Να στέκεσαι μετά κατάκοπος έχοντας μαζέψει τα δικά σου δάκρυα, μη και γλιστρήσει η ύπαρξή σου σ’ αυτά και σε αφήσει σακάτη. Πού καιρός να αναρρώσεις, όπως δεν έχεις και την πολυτέλεια να ξαποστάσεις! Γι’ αυτό είναι αδυναμία το κλάμα. Σου παίρνει όλη την ενέργεια με την οποία έχεις φορτίσει την ύπαρξή σου, χάρη σε όλα όσα απαρνιέσαι για να μην σου λείπουν, για να έχεις δύναμη μετά να αντιμετωπίσεις τη ζωή που σε περιμένει στη στροφή.

Gayσημαίνει... Χαρούμενος!

Όταν ήμουν μικρός, ήθελα να γίνω γιατρός ή μάλλον αυτό νόμιζα πως ήθελα γιατί έτσι με είχαν μάθει. Με τον ίδιο τρόπο έμαθα κι άλλα πράγματα, όπως για παράδειγμα πως το να είσαι ομοφυλόφιλος είναι κάτι κακό. Μετά μεγάλωσα, δεν έγινα γιατρός αλλά ούτε κι αυτό που θα μπορούσα να γίνω. Έπιασα όμως τη Ζωή από την αρχή κι έμαθα στον Εαυτό μου να κάνει αυτά που Είμαι. Τώρα απλά θέλω να είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος, έτσι πληρώνω καθημερινά τον Δοσά της Ζωής προκειμένου να είμαι ο Εαυτός μου και γι’ αυτό και δεν θα ζητήσω τη «συγχώρεση» κανενός. Για επικοινωνία και περισσότερα κείμενα επισκεφτείτε το blog του συγγραφέα: gaymeanhappy.blogspot.gr

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

0_cover_gay simainei.indd 1

ο σ ε λ ότ ο ς 7/24/2014 5:06:57 PM

Τιτλος Gay σημαίνει... Xαρούμενος! Συγγραφέας Μπεν Προβής Επιmελεια - Διορθωση Κωνσταντίνα Σαρή Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Εκτυπωση Δεκάλογος ΕΠΕ Βιβλιοδεσια Μπετσώρη Βασ. & Ζαχ. Ο.Ε. Copyright© 2014 Μπεν Προβής Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Ιούλιος 2014 ISBN 978-960-564-185-6

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

Πρόλογος

θόνος, ένα από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα τα οποία, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, όλοι μας έχουμε νιώσει. Και ομολογώ! Είναι το αμάρτημα στο οποίο έχω οργιαστικά υποπέσει, δίχως στάλα ηδονής όμως που συνήθως γλυκαίνει τις τύψεις όταν υποκύπτεις στην αμαρτία. Ζηλεύω παράφορα, ασυγκράτητα και βίαια τις ζωές των άλλων. Των άλλων. Εσάς, που γεννηθήκατε με το αυτόνομο δικαίωμα στην ευτυχία που χαρίζει η έκφραση του έρωτα δίχως φόβο, δίχως επίκριση. Που περπατάτε πιασμένοι χέρι χέρι κι αβίαστα παραδίνεστε στη γλυκύτητα των φιλιών σας ή ακόμα και στο εφήμερο των λέξεων που με ύβρη εκστομίζονται, έχοντας ως εφαλτήριο την αιτιολογημένη σας χαρά. Που μπορείτε χαζεύοντας τα πεφταστέρια να μιλάτε δίχως θάρρος και θράσος για το κοινό σας μέλλον και να διαφωνείτε στο χρώμα που θα βάψετε τους τοίχους της στέγης σας κι αργότερα, ίσως κι εφόσον το επιλέξετε, μπορείτε να διαφωνείτε για το χρώμα του παιδικού δωματίου. Σας βλέπω στους δρόμους, στις συναντήσεις μας, είτε μόνους σας είτε ζευγαρωμένους, και βλέπω τις επιλογές που έχετε. Επιλογές που μπορείτε να αξιοποιήσετε, ακόμα και να χλευάσετε, όμως είναι δικές σας να τις κάνετε ό,τι θέλετε. GAY ΣΗΜΑΙΝΕΙ... ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

Βολτάρω στην πόλη, σε αυτήν την πόλη που όλοι λατρεύουν να μισούν, όμως εγώ μισώ πραγματικά σκεφτόμενος γνωστούς κι αγνώστους που δεν στερούνται όσα στερούμαι εγώ γιατί ζουν σε μιαν άλλη πόλη, μακρινή ή κοντινή δεν έχει σημασία, μα τόσο εξωπραγματική για μένα. Και όσο παλεύω να απαγκιστρωθώ από την πόλη τούτη, η ειρωνεία της ζωής δεν μ’ αφήνει κι εξακολουθώ να κοντοστέκομαι μπροστά από βιτρίνες χαζεύοντας βέρες που σε τόσους θυμίζουν κάτι πεπερασμένο, σκεφτόμενος λέξεις που θα ήθελα, εάν ήταν εφικτό, να ειπωθούν. Μέσα σε αυτήν την παράνοια του «αν» αφήνομαι ώρες ώρες, έχοντας απογυμνωθεί από τον κυνισμό μου που με βαστά να προχωρώ και ντύνομαι την τρέλα της στέρησης όλων εκείνων που ποθώ. Με αυτήν την αμφίεση κάθομαι πότε πότε στα πάρκα με τη σκέψη πώς θα ήταν, αν στην άδεια κούνια γέλαγε ένα παιδί, δικό μου παιδί, εκείνο το παιδί που με έκανε μια μέρα να μπω σε ένα μαγαζί με βρεφικά είδη και η πωλήτρια με ρώτησε: «Πόσο μηνών είναι ο γιος σας;» Θεέ μου, πόσο γελοίος ένιωσα! Και θυμήθηκα, πριν από χρόνια, στην πρώτη μου νιότη, ένα απόβραδο στη σκοπιά να μιλώ με έναν φίλο, φτασμένο καλλιτέχνη τώρα, και να με ρωτάει εάν θέλω να κάνω παιδιά κι εγώ να του απαντώ δίχως να με νοιάζει: «Δεν μπορώ να κάνω παιδιά». Πόσο αλλάζει ο χρόνος τον άνθρωπο! Εκείνο το «δεν μπορώ» που πηγάζει από την έλλειψη εγωισμού να φέρεις ένα παιδί σε μια κοινωνία που θα το κανιβαλίσει, να σε πονά σήμερα τόσο που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια βλέποντας τα παιδιά των άλλων. Λένε πως το κλάμα είναι υγεία. Για μένα είναι αδυναμία. Είναι υγιές όταν έχεις έναν ώμο να ακουμπήσεις και κάποιον να σου σφουγγίσει τα μάτια, μα αν είσαι μοναχός, αυτή τη δουλειά, αυτό το φορτίο το επωμίζεσαι εσύ και είναι βαριά δουλειά, γαμώτο! Πλύστρα στην ίδια σου την ψυχή! Να στέκεσαι μετά κατάκοπος έχοντας μαζέψει τα δικά σου δάκρυα, μην και γλιστρήσει η ύπαρξή σου σ’ αυτά και σε αφήσει σα4

ΜΠΕΝ ΠΡΟΒΗΣ

κάτη. Πού καιρός να αναρρώσεις, όπως δεν έχεις και την πολυτέλεια να ξαποστάσεις! Γι’ αυτό είναι αδυναμία το κλάμα. Σου παίρνει όλη την ενέργεια με την οποία έχεις φορτίσει την ύπαρξή σου, χάρη σε όλα όσα απαρνιέσαι για να μη σου λείπουν, για να έχεις δύναμη μετά να αντιμετωπίσεις τη ζωή που σε περιμένει στην στροφή. Δεν υπάρχουν, βλέπεις, περιθώρια για λιγοψυχίες. Για λάθη όμως; Ω! Μα τα λάθη είναι λατρεμένα! Χάρη σε αυτά δικαιολογούμε τις πράξεις μας με τις οποίες ξεγελάμε τη μοναξιά και ξορκίζουμε τους φόβους μας. Έννοιες που ενσταλάξαμε στην ψυχή μας από τότε που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε τον κόσμο, από τότε δηλαδή που συνειδητοποιήσαμε πως το καθετί διαφορετικό είναι κι απορριπτέο. Όμως, η ίδια η ύπαρξή μας κραυγάζει κι αντιδρά! Σαν άλλος Ερυσίχθονας τρώμε τις σάρκες μας με πράξεις κι ενέργειες που πληγώνουν τους εαυτούς μας, διότι έτσι ο πόνος ο δοσμένος από τους άλλους γίνεται πιο υποφερτός. Όμως, συγχωρέστε με, παρασύρθηκα σε ένα μελό παραλήρημα και δεν συστήθηκα. Είμαι ομοφυλόφιλος κι εσείς ετεροφυλόφιλοι. Θέλετε κι όνομα; Ολόκληρη σύσταση; Εντάξει, λοιπόν. Με λένε Ben. Είμαι ο γιος, φίλος, γνωστός, συνάδελφος, συνεργάτης, υπάλληλός σας και πολλά άλλα. Τον χρόνο χρήσης του ρήματος «είμαι» τον καθορίζετε εσείς, είτε σε αόριστο είτε σε ενεστώτα, εσείς επιλέγετε. Σας δηλώνω απλά πως δεν χρειάζεται να με βρίζετε, ούτε να μου επιτίθεστε. Βλέπετε, οι επιλογές που εσείς έχετε στην ευτυχία κι εγώ όχι είναι αρκετά οδυνηρές για να μου προκαλέσετε περαιτέρω πόνο. Να είστε καλά.

GAY ΣΗΜΑΙΝΕΙ... ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

Η ροζ Βίβλος: Κεφάλαιο «Γέννεσις» «Εν Αρχή ην ο Λόγος».

λα λοιπόν με έναν λόγο ξεκινούν και για έναν λόγο γίνονται. Ο Μεγάλος λοιπόν εκεί που διηύθυνε την αγγελική χορωδία και τη συμφωνική του παραδείσου, να σου ακούει κάποιον να στονάρει και την τρομπέτα να παίζει απαγορευμένο αγγελικό χιπ χοπ. Έκανε μια έτσι να δει ποιος είχε το θράσος να διακόψει την πρόβα και είδε τον Λούσι (από το «Λούσιφερ») να κυλιέται σε ένα συννεφάκι χτυπώντας τα φτερά του και σκορπώντας τα πούπουλα δεξιά κι αριστερά, ενώ η κουστωδία του μαζευόταν σε κύκλο φωνάζοντας: «Γιο, Λου, γιο!» Τα πήρε στην κράνα λοιπόν ο Γέρος, άρπαξε την μπαγκέτα και τσιρίζοντας άρχισε να βαράει όποιο αγγελάκι έβρισκε μπροστά Του κι από εκεί βγήκε η φράση «Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε». Άρπαξε λοιπόν τον Λούσι από τη δεξιά φτερούγα ρίχνοντάς του παράλληλα και κάμποσες μπάτσες που στράβωσαν το φωτοστέφανό του και κάπου ανάμεσα στα πούπουλα των αγγέλων όπου πνιγόταν είπε: «Σιγά, ρε Πατέρα, τι βαράς;» «Τι βαράω, βρε αχαΐρευτε; Πότε θα σοβαρευτείς επιτέλους; Φτάσανε οι φτερούγες σου δέκα μέτρα κι ακόμα με αυτά ασχολείσαι; Τζάμπα σε έστειλα σε τόσα ιδιαίτερα σε φωνητικά και λύρα για να μου τσαμπουνάς χιπ χοπ την ώρα της πρόβας; Πότε θα βάλεις μυαλό, βρε άχρηστε;» και του έχωσε μια στο κεφάλι. GAY ΣΗΜΑΙΝΕΙ... ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

«Ε, ρε Πατέρα, μουσική είναι αυτή που κάνουμε; Όλο αλληλούια, αλληλούια, νισάφι πια, βαρέθηκα» και την έκανε με ελαφρά να γλυτώσει κι άλλη καρπαζιά, πετώντας ανάμεσα στα σύννεφα. «Τι κοιτάτε κι εσείς σαν χάνοι;» φώναξε στα άλλα αγγελάκια που παρακολουθούσαν έντρομα τον καβγά του Πατέρα τους με το αγαπημένο του παιδί. «Και μαζέψτε αυτό το χάλι», φώναξε κι έφυγε φουρκισμένος. Αυτό το παιδί θα με πεθάνει, σκεφτόταν ο Ένας ξαπλωμένος σε ένα σύννεφο, κοιτάζοντας το χάος για να του πέσει η πίεση. Κάπου εκεί, είδε τα πούπουλα των αγγέλων που είχε πλακώσει νωρίτερα να φωσφορίζουν στο σκοτάδι. Κόλπος κόντεψε να του έρθει στη θύμηση των προηγουμένων, όταν φτερνίστηκε κι ένα πούπουλο πέταξε μακριά λάμποντας. «Ακίνητα!» φώναξε κι ευθύς όλα τα πούπουλα παρέμειναν στη θέση τους φωτίζοντας το χάος σαν γκλίτερ. Έτσι δημιουργήθηκαν τα αστέρια. Του καλάρεσε του Γέρου το σκηνικό κι άρχισε να εμφανίζει από εδώ κι από εκεί τον κόσμο στολίζοντάς τον σαν κουκλόσπιτο. Πέρασαν έτσι πέντε μέρες, άφαντος από τα μάτια των αγγέλων. Κάπου την έκτη μέρα, ενώ έπαιζε με τα ελεφαντάκια στην Αφρική και τις φάλαινες μπελούγκα στον Πόλο, ένιωσε να τον κατακλύζει μοναξιά. Τα αγγελάκια καθόλου δεν τον καταλάβαιναν κι εκείνος ο αχαΐρευτος ο Λούσιφερ όλο κόντρα του πήγαινε. «Άι σιχτίρ!» φώναξε κι έφτυσε κατά τη γη. Ροχάλα ολόκληρη, θεϊκή κατέκλυσε το χώμα, μαλακό ακόμα από τη Δημιουργία κι έγινε λάσπη. Πήρε λοιπόν ο Μεγάλος ένα κομμάτι κι άρχισε να το πιλατεύει μέχρι που του έδωσε μορφή, τη μορφή του ανθρώπου, καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, όμοια με εκείνη των αγγέλων, αλλά χωρίς τα φτερά. «Μπελάς τα φτερά», μουρμούραγε, «άσε που μαδάνε συνέχεια». Άρχισε ο Μεγάλος να του λέει τον πόνο του μονολογώντας, δίχως να παίρνει απάντηση. Κάπου όμως φοβήθηκε μην 8

ΜΠΕΝ ΠΡΟΒΗΣ

του μείνει κουσούρι να μιλάει μόνος, σκιάχτηκε κιόλας μην είναι η αρχή της άνοιας. Έτσι, φύσηξε τον άνθρωπο και του έδωσε την πνοή της ζωής. Ζωντάνεψε λοιπόν κι εκείνο, προσπαθούσε να σταθεί όρθιο και όλο έπεφτε, μέχρι που τα κατάφερε κι άρχισε να τρέχει πέρα δώθε ξεβράκωτο, με την τσούτσα του να κουνιέται δεξιά κι αριστερά και το έκανε χάζι ο Θεός όπως τον φώναζαν άλλοι μέχρι που το αγάπησε κι έτσι αποφάσισε να το κρύψει στην Εδέμ, μην και το πάρουν χαμπάρι οι άγγελοι και ζηλέψουν. «Αδάμ» αποφάσισε να τον φωνάζει. Πήγαινε κάθε μέρα στον κήπο να βλέπει την πρόοδό του και να μαθαίνει τα νέα του. Είχε αποφασίσει πως ό,τι απέτυχε να κάνει με τον αγαπημένο του Λούσιφερ, τούτο εδώ το πλάσμα θα τα κατάφερνε, γιατί του έδωσε την ίδια Του την πνοή. Τσουτσούρεψε όμως ο Αδάμ, έβλεπε και τα άλλα ζωντανά σε ζευγάρια να πηδιούνται ασύστολα, είχε πιαστεί και το χέρι του από την πολλή μαλακία που, καθότι νωπός ακόμα από την υγρασία της λάσπης, το έφερε και το έκανε γούδα ολόκληρη. Παρακάλεσε τον Μεγάλο να του φτιάξει μία σύντροφο, όπως έκανε με όλα τα πλάσματα της πλάσης. Ο Μεγάλος τον λυπήθηκε έτσι που μυξόκλαιγε και ξανάφτυσε τη γη και, τσούκου τσούκου, να σου έφτιαξε τη γυναίκα και της έδωσε κι αυτηνής την πνοή της ζωής. «Λίλιθ» την ονόμασε και την παρουσίασε στον Αδάμ. Είδε εκείνος τη Λίλιθ κι όρμησε σαν ταύρος καταπάνω της να ξεχαρμανιάσει ο δόλιος. Έλα ντε που της Λίλιθ δεν της άρεσε ο Αδάμ και δεν τ’ άνοιγε τα πόδια της! Να σου πάλι στον Μεγάλο να κλαίγεται ότι δεν του κάθεται η Λίλιθ και έχει πάθει τενοντίτιδα από τη μαλακία κι έτσι αποφάσισε ο Θεός να του φτιάξει άλλη. «Πώς την θες, πασά μου;» ρώτησε ο Θεός. Και του είπε ο Αδάμ: «Την θέλω όπως είναι αυτή, έτσι ζουμερή και με καμπύλες, αλλά ξανθιά, με πιο φουσκωμένο βυζί, να μη μιλάει πολύ, όχι πιο ψηλή από μένα και να κάνει ό,τι της λέω». GAY ΣΗΜΑΙΝΕΙ... ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

Το σκέφτηκε λοιπόν ο Μεγάλος και είπε: «Τη Λίλιθ την έκανα με ροχάλα στο χώμα. Μπορεί το χώμα να ήταν σκάρτο και να βγήκε έτσι. Αν πάρω λίγο χώμα από τον Αδάμ που του περισσεύει κιόλας, θα του μειώσω λίγο την κοιλίτσα, θα είναι και η άλλη από το ίδιο υλικό, δεν μπορεί, θα τα βρούνε». Πιάνει λοιπόν τον Αδάμ, του παίρνει χώμα από τα πλευρά, τον σουλουπώνει λίγο και πλάθει την καινούρια του σύντροφο βάζοντας άχυρο για μαλλιά ώστε να πετύχει το χρώμα. Έλα που το υλικό ήταν λίγο και βγήκε πιο μινιόν από ό,τι υπολόγιζε, αλλά τον Αδάμ δεν τον ένοιαζε αφού η «Εύα», έτσι όπως την ονόμασε ο Μεγάλος, δεν του χάλαγε χατίρι πουθενά. Τι πίσω από τις βάτες, τι κρεμαστοί στο δέντρο της γνώσης, παντού το κάνανε, τόσο που για να μην ξεχάσει τις στάσεις ο Αδάμ άμα ήθελε να τις ξανακάνει, έκατσε και τις ζωγράφισε σε φύλλα βελανιδιάς και ονόμασε το έργο του «Κάμα Σούτρα». Ευτυχισμένος ο Μεγάλος με τη χαρά του Αδάμ, «πληθύνεστε» του ευχήθηκε για να γίνει η Εδέμ Jumbo εν καιρώ Χριστουγέννων. Η Λίλιθ τώρα, αφού είδε ότι ο Αδάμ έκανε παράπονα στον Μεγάλο κι εκείνος την είχε φτυσμένη, έφυγε από τον παράδεισο και την έκανε στη γύρα, μέχρι που συνάντησε τον Λούσιφερ. Εκείνος στο μεταξύ τα είχε τσουγκρίσει με τον Γέρο. Σ’ έναν καβγά, όπου τον έλουζε ο Πατέρας, γύρισε και τον είπε ξεκούτη που παίζει με παιχνίδια και κούκλες. Τα πήρε ο μπάρμπας λοιπόν, του πέταξε όλες τις λύρες και τις τρομπέτες και τον έστειλε κι αυτόν έξω από τον παράδεισο. «Χέστηκα», είπε ο Λούσιφερ και την έκανε με τους κολλητούς του να τον ακολουθούν. Έπιασε λοιπόν το υπόγειο, παρατημένο χρόνια στα Τάρταρα, το ανακαίνισε και αποφάσισε να φτιάξει το καλύτερο club. Το ονόμασε «Κόλαση» και για τα εγκαίνια διοργάνωσε το καλύτερο ρέιβ πάρτι για εκείνον και τους φίλους του. Ο dj βάραγε τόσο δυνατά που άγγελοι κατέβηκαν από περιέργεια να δουν τι παίζει και τόσο τους άρεσε το σκηνικό που έμειναν και 10

ΜΠΕΝ ΠΡΟΒΗΣ

δεν ξαναγύρισαν στον παράδεισο. Πού και πού ανέβαινε στον κόσμο, μπας και πάρει καμιά ιδέα για ντεκόρ. Και σε μία από τις εφόδους του να σου πετυχαίνει τη Λίλιθ να κλαίει κάτω από μια ιτιά. Στην αρχή, νόμιζε πως η ίδια η ιτιά έκλαιγε κι ήθελε να την ξηλώσει για ηχητικό εφέ στην κόλαση, αλλά όταν πλησίασε είδε τη Λίλιθ να κλαίει και να οδύρεται αντί για το δέντρο, γι’ αυτό και την ιτιά την ονόμασε «κλαίουσα». «Τι έχεις, κοπελιά;» είπε ο Λούσιφερ στη Λίλιθ και από μέσα του θαύμαζε τη δουλειά του Γέρου για όλα όσα έκανε. Τρομαγμένη αρχικά η Λίλιθ, αναθάρρεψε σαν είδε τους κοιλιακούς και τα μούσκουλα του Λούσι. Του εξιστόρησε τα πάντα και πολύ την συμπόνεσε την κοπέλα, καθότι διωγμένο παιδί κι εκείνος ήξερε τον πόνο της απόρριψης του Πατέρα. «Έλα, σήκω, κοπελιά», της είπε. «Θα σε βάλω μπαργουμάνα στο club, να κάνεις κι εσύ το κομμάτι σου, να έχεις ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι σου και να έχω κι εγώ παρέα». Κάτι που θα ήταν μόνη της στον κόσμο, κάτι που γλυκάθηκε με το τζακούζι της «Κόλασης» για να βγάλει όλη την μπίχλα της ερήμου που είχε μαζέψει στο κορμί της, τον ακολούθησε τον Λούσιφερ και κατέβηκε στην κόλαση, ορκιζόμενη αιώνια πίστη για την ευσπλαχνία του. Ο καιρός περνούσε στον παράδεισο και στην κόλαση κι όλοι ζούσαν όμορφα και ειρηνικά, ο καθένας στον χώρο του. Έλα όμως που της Λίλιθ της είχε κάτσει η ιδέα να εκδικηθεί τον Αδάμ που εξαιτίας του ατιμάστηκε! Μια μέρα μπήκε κρυφά στον παράδεισο ντυμένη στα δερμάτινα και με δωδεκάποντο τακούνι. Κρύφτηκε σ’ έναν βράχο και παρακολουθούσε το ζευγάρι από μακριά να συνουσιάζεται, ψάχνοντας τρόπο να πάρει το αίμα της πίσω την ώρα που η Εύα είχε πολλαπλούς οργασμούς και πολύ την ζήλεψε γιατί εκείνη, τόσο καιρό στην κόλαση, ακόμα να μπει μέσα της ο διάολος. Κάποια στιγμή, είδε την Εύα να πλησιάζει το δέντρο, καθώς μετά από τόση ώρα σεξ την έκοψε λόρδα και ήθελε ένα GAY ΣΗΜΑΙΝΕΙ... ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

μηλαράκι να ξεπλύνει το στόμα της από τη γεύση του Αδάμ. Άδραξε λοιπόν την ευκαιρία η Λίλιθ και να σου πετάχτηκε μπροστά στην Εύα με μια στάμνα υπό μάλης. «Γεια σου, κοπελιά», της είπε η Λίλιθ. «Ε… γεια», έκανε η Εύα σαστισμένη, καθώς τόσο καιρό στον παράδεισο άλλη γυναίκα δεν είχε ξαναδεί και πολύ θαμπώθηκε με τη φιδέ γόβα και το δερμάτινο άουτφιτ της άλλης. «Καλέ, πώς κυκλοφορείς έτσι, ξυπόλυτη και ατημέλητη στον παράδεισο, σαν βλάχα;» της είπε η Λίλιθ. «Τι εννοείς ‘‘σαν βλάχα’’;» ρώτησε η Εύα, καθώς δεν ήξερε τι διακρίσεις υπάρχουν στον παράδεισο. «Βλάχες είναι αυτές που μένουν από εκείνη την πλευρά του βράχου και όχι από αυτή που μένω εγώ», της απάντησε. «Και πώς είναι η πλευρά η δική σου δηλαδή;» την ρώτησε απορημένη. «Α, στη δική μου την πλευρά τα δέντρα είναι πιο μεγάλα, τα λουλούδια μυρίζουν πιο ωραία και τα πουλιά κελαηδούν πιο όμορφα. Αλλάζουμε κάθε εποχή ρούχα ανάλογα με τις κολεξιόν και οι άντρες μας μας λένε πόσο ωραίες είμαστε γιατί δεν βαριούνται ποτέ να μας θαυμάζουν». «Κι εμένα δεν βαριέται ο άντρας μου να με κοιτάζει, συνέχεια στα τέσσερα με έχει». «Χα χα χα», γέλασε η Λίλιθ, «μα γι’ αυτό σε έχει στα τέσσερα, για να μη σε βλέπει. Μετά, δεν αλλάζει και πλευρό και ροχαλίζει; Γιατί νομίζεις το κάνει, άμα δεν σε βαρέθηκε;» Το σκέφτηκε η δόλια η Εύα, «σαν δίκιο να έχει τούτη εδώ», έλεγε μέσα της και τόσο πολύ στεναχωρήθηκε που έβαλε τα κλάματα. «Έλα, έλα, μην κλαις», της είπε η Λίλιθ. «Κι επειδή πολύ σε συμπάθησα, θα σου πω πώς μπορείς να γίνεις σαν κι εμάς». Η Εύα τότε την κοίταξε στα μάτια με λαχτάρα περιμένοντας να ακούσει τη λύση στο πρόβλημά της, γιατί τον αγαπούσε πολύ τον Αδάμ, αλλά ήθελε να την αγαπά κι εκείνος. 12

ΜΠΕΝ ΠΡΟΒΗΣ

Ο Μπάρμπας, όταν έφτιαξε την πλάση και μετά την πτώση του Λούσιφερ, έπεσε σε κατάθλιψη. Ψάχνοντας λοιπόν κάτι να διώξει την πλήξη και να του φτιάξει τη διάθεση, αποφάσισε να δει τι μπορεί να κάνει χωρίς τις θεϊκές Του δυνάμεις, όπως το δημιούργημά του, ο Αδάμ. Φύτεψε μια μηλιά στη μέση της Εδέμ προφυλαγμένη από τα ζώα και έδωσε εντολή στον Αδάμ να μη φάνε ποτέ από τους καρπούς της που τόσο πολύ φρόντιζε. Η μηλιά μεγάλωσε και θέριεψε κάνοντας χρυσά μήλα που άστραφταν στο φως του ήλιου. Εκεί την οδήγησε η Λίλιθ λέγοντας: «Φάε από αυτή τη μηλιά και δώσε και στον άντρα σου να φάει. Έτσι, δεν πρόκειται ποτέ να σε βαρεθεί». «Μα αυτή τη μηλιά την έχει φυτέψει ο ίδιος ο Θεός», είπε εκείνη τρομοκρατημένη. «Μα γι’ αυτό και θα κάνει τον άντρα σου να μη σε βαρεθεί ποτέ, γιατί είναι τέτοια η δύναμή της, ακριβώς επειδή την έχει φυτέψει ο Θεός». Το σκέφτηκε από εδώ η Εύα, το σκέφτηκε από εκεί και πήρε το μήλο που της έδωσε η Λίλιθ. Διστακτικά δάγκωσε το χρυσό μήλο. «Ωραία, τρέχα τώρα και δώσ’ το στον άλλον», είπε επιτακτικά και την άφησε να τρέξει πίσω στον Αδάμ. Και τώρα, Αδάμ, πάρε να ’χεις, σκέφτηκε χαιρέκακα η Λίλιθ. Φτάνοντας στον Αδάμ, εκείνος τρομοκρατήθηκε που την είδε να κρατά το μήλο του Θεού. «Μα είσαι ηλίθια!» της φώναξε κι εκείνη έβαλε τα κλάματα. «Μα εγώ, Αδάμ μου, για σένα το έκανα! Που καμαρώνεις για το πράμα σου και τις επιδόσεις σου στο σεξ, όμως έναν οργασμό της προκοπής δεν μου έχεις δώσει!»

GAY ΣΗΜΑΙΝΕΙ... ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ!

Σάστισε ο Αδάμ. Τι λέει η γκόμενα, σκέφτηκε, που της πέταξα προηγουμένως τα μάτια έξω. «Είδες που ούτε εσύ ο ίδιος δεν είσαι σίγουρος, Αδάμ μου; Ενώ, άμα φας αυτό το μήλο του Μεγάλου, θα ξέρεις πόσο άντρας είσαι και πόσο με κάνεις να φτάνω σε οργασμό. Γι’ αυτό ο Θεός το είπε ‘‘το δέντρο της γνώσης’’»! Το σκέφτηκε ο Αδάμ από εδώ, το σκέφτηκε από εκεί, θυμήθηκε κι εκείνη τη φορά που την πήρε ο ύπνος την Εύα τότε που την αύτωνε στο ποτάμι δίπλα και την άλλη που την είχε πιάσει, και καλά, πονοκέφαλος και μπήκανε ψύλλοι στ’ αφτιά του. «Θα το φάω, ρε Ευάκι, το μήλο, όχι γιατί εγώ δεν είμαι άντρας, είμαι άντρας με Α, αλλά για να σου κάνω το χατίρι, βρε γυναικάκι, να νιώσεις εσύ καλά», και δάγκωσε μια μεγάλη μπουκιά. Δεν πρόλαβε όμως να την καταπιεί και του έκατσε στον λαιμό, όταν άκουσε τον Μεγάλο να φωνάζει: «Βρε ζώον! Βρε ηλίθιε! Τι πήγες κι έκανες; Αυτήν άκουσες; Τη μισοριξιά; Κρίμα την πνοή της ζωής που σου έδωσα και το σάλιο που χάλασα! Σήκω, φύγε από εδώ μέσα, πάρε κι αυτό το ξόανο και τσακιστείτε από εδώ. Και το μήλο που σου έχει κάτσει στον λαιμό να είναι ίδιο σε όλους τους γιους σου, για να σας θυμίζει τη δική σου μαλακία!» είπε ο Μεγάλος κι έδιωξε τους πρωτόπλαστους από τον παράδεισο και πολύ το χάρηκε η Λίλιθ που παρακολουθούσε παραπέρα. Τα χρόνια περνούσαν και ο Αδάμ με την Εύα πολύ δεινοπάθησαν στον κόσμο. Με πόνο γέννησε τα παιδιά της, τον Κάιν και τον Άβελ, ενώ του Αδάμ του είχε φύγει το κλαπέτο για να θρέψει τέσσερα στόματα. Στο μεταξύ, η Λίλιθ διέπρεπε στην «Κόλαση» κερνώντας υποβρύχια τους έκπτωτους αγγέλους, δίνοντας στα δουλικά εντολές να ρίχνουν ξύλα συνεχώς στη φωτιά για το αιώνιο τζακούζι της «Κόλασης». Όμως, ένα αγκάθι της τρύπαγε την καρδιά, που δεν είχε παιδί, γιατί ο Μεγάλος ως πρώτη γυναίκα την είχε κάνει στέρφα. Κάπου 14

ΜΠΕΝ ΠΡΟΒΗΣ

140 × 210 SPINE: 11 FLAPS: 80

Μπεν Προβής

Gay σημαίνει... Χαρούμενος!

ISBN 978-960-564-185-6

Μπεν Προβής

Gayσημαίνει... Χαρούμενος!

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

οσελότος

0_cover_gay simainei.indd 1

ο σ ε λ ότ ο ς 7/24/2014 5:06:57 PM