140 × 210 SPINE: 10 FLAPS: 80
ΠΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τα Πιέρια Όρη, η κοιτίδα των Μακεδόνων. Ο Αλέξανδρος στην εφηβική του ηλικία. Η ζωή στις Αιγές και στη σχολή του Αριστοτέλη. Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα του νεαρού Αλέξανδρου με την πανέμορφη και αινιγματική Βεργίνα, που εξελίχτηκε σε μια φλογερή αγάπη. «Καμιά φορά ονειροπολώ, Βεργίνα, να κατακτήσω όλα τα κράτη και στο εξής οι λαοί να ζουν ειρηνικά, χωρίς όπλα και πολέμους. Φαντάζεσαι, αγαπημένη μου, εμένα άρχοντα των εθνών κι εσένα πλάι μου βασίλισσα;» «Εγώ, αγάπη μου, σε προτιμώ έναν απλό χωριάτη σε ένα σπιτάκι γεμάτο παιδιά!» Ο καθένας τους έκανε τα δικά του όνειρα, όμως οι Μοίρες που γράφουν το πεπρωμένο των θνητών, είχαν διαφορετική γνώμη.
ISBN 978-960-564-075-0
Ο
Η Βεργίνα
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
μυθιστορημα
Πάνος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στο Δάσκιο Ημαθίας στις 9 Μαρτίου του 1942. Τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό του. Στα δεκάξι του μπήκε στη Νυχτερινή Σχολή Μαθητείας, στη Βέροια, στο τμήμα Ηλεκτρολόγων, όπου αποφοίτησε μετά από 4 χρόνια. Υπήρξε άριστος μαθητής τόσο στα Θετικά όσο και στα Θεωρητικά μαθήματα. “Ουδέν πρόβλημα άλυτο διά τον Π. Στεφανόπουλο”, έλεγε ο σπουδαίος μαθηματικός Γ. Τσαλέρας, οι δε εκθέσεις του διαβάζονταν σε όλα τα γυμνάσια και λύκεια της πόλης από τον μεγάλο φιλόλογο Χρ. Τσολάκη. Το 1965 προσελήφθη στην ESSO PAPPAS στη Θεσσαλονίκη. Το 1972 εργάστηκε για ένα χρόνο περίπου στο TRECATE της Β. Ιταλίας στο ξεκίνημα ενός διυλιστηρίου Από τα τέλη του 1972 προσελήφθη στη MOTOR OIL και εγκαταστάθηκε στο χωριό Κυρά Βρύση Κορινθίας όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1973 παντρεύτηκε στο Boho της Β. Ιρλανδίας την Patricia Watters και απέκτησαν 4 παιδιά. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες, λόγω της δουλειάς του, σε Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο, Αγγλία, Ιρλανδία, Καναδά, ΗΠΑ, Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν και αλλού. Άλλα έργα του Πάνου Στεφανόπουλου «Η λιάχα», εκδόσεις Οσελότος 2010 «Ηλιαχτίδες» , εκδόσεις Οσελότος 2012
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
00_cover_vergina_(1).indd 1
οσελότος 7/30/2013 1:56:16 PM
Τιτλος Η Βεργίνα
Συγγραφεας Πάνος Στεφανόπουλος
Eξωφυλλο Πέτρος Στεφανόπουλος, Έλσα Στουρμ
Copyright© 2013 Πάνος Στεφανόπουλος
Πρωτη Εκδοση Αθήνα, Ιούλιος 2013
ISBN 978-960-564-075-0
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.
Ε Κ ΔΟΣ Ε ΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr www. ocelotos. gr
e-mail:
00_soma_vergina.indd 2
7/30/2013 2:00:37 PM
στη μητέρα μου Βεργίνα
00_soma_vergina.indd 3
7/30/2013 2:00:37 PM
00_soma_vergina.indd 4
7/30/2013 2:00:37 PM
Λίγα λόγια από τον συγγραφέα
Α
πό την αρχαιολογική έρευνα Ελλήνων και ξένων επιστημόνων προέκυψε ότι οι πρώτοι Μακεδόνες κατέβηκαν από τα Πιέρια Όρη και έκτισαν τις Αιγές στους πρόποδες του βουνού. Με το σχέδιο «Καποδίστρια» τα πέντε χωριά των Πιερίων, Δάσκιο, Ριζώματα, Σφηκιά, Πολυδέντρι και Χαράδρα συγχωνεύτηκαν σε δήμο. Με υπόδειξη των αρχαιολόγων ο νέος Δήμος πήρε το όνομα «Μακεδονίδα», η Κοιτίδα των Μακεδόνων. Αυτό ήταν και το κίνητρο του όλου εγχειρήματος. Το βιβλίο «Η Βεργίνα» είναι ένα μυθιστόρημα που ακολουθεί κάποια ιστορική σειρά γεγονότων χωρίς να είναι απόλυτα ακριβής. Όπως και κάθε ιστορική αλήθεια είναι πάντοτε υποκειμενική. Προσπάθησα να παρουσιάσω τη ζωή, τα ήθη και τα έθιμα της εποχής. Αναφέρομαι στον Αλέξανδρο σε νεαρή ηλικία και τη φοίτησή του στη σχολή του Αριστοτέλη. Τόλμησα μια μικρή αναφορά στο έργο του μεγάλου φιλοσόφου, βάζοντας αποκόμματα από τα συγγράμματά του. Η αλλαγή του ονόματος από «Αιγές» σε «Βεργίνα» είναι εντελώς μυθοπλαστική καθώς και άλλα σημεία που αφορούν ιστορικά πρόσωπα. Απέφυγα να αναφερθώ λεπτομερώς και να περιγράψω την μεγάλη εκστρατεία στην Ασία διότι τότε θα ξέφευγα από το σκοπό αυτού του βιβλίου.
00_soma_vergina.indd 5
7/30/2013 2:00:37 PM
Κεφάλαιο 1
Σ
το μικρό και ασήμαντο χωριό της Βεργίνας με τα ασβεστωμένα μικρά σπιτάκια, τα κόκκινα κεραμίδια, όλων των ειδών λουλούδια στις αυλές, τον κηπάκο στο πίσω μέρος με τα απαραίτητα λαχανικά, «καθ’ όλον το έτος», τίποτε –θα έλεγε κανείς– δεν θα μπορούσε να διαταράξει τη γαλήνη των φιλήσυχων κατοίκων. Αγρότες οι περισσότεροι, με λίγα ζωντανά στο σπίτι – μια γελάδα ή μια κατσίκα για γάλα και τυρί, λίγες κότες, ένα γουρούνι για τα Χριστούγεννα κι ένα γαϊδουράκι για τις μετακινήσεις που ήταν απαραίτητα για το σπιτικό τους. Όσο για το όργωμα και γενικά την καλλιέργεια των χωραφιών, ο κάθε νοικοκύρης έκανε το κουμάντο του. Ένα ζευγάρι βόδια ή άλογα αρκούσε για τα λίγα, γόνιμα όμως, χωραφάκια που είχε στον κάμπο, κι ένα κάρο για τη μεταφορά της παραγωγής. Το χωριό, ριζωμένο στους πρόποδες των Πιερίων Ορέων με την πυκνή βλάστηση και τα πολλά τρεχούμενα νερά, προσφερόταν και για κτηνοτροφία. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του όμως, ήταν η μικρή απόσταση από τα αστικά κέντρα. Αυτά τα πλεονεκτήματα που είχε η Βεργίνα τα αντιλήφθηκαν οι κάτοικοι του ορεινού χωριού Δασκίου, και στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν άρχισε η αστυφιλία, πολλοί Δασκιώτες, αντί για τη Βέροια που ήταν η κοντινότερη πόλη, προτίμησαν να εγκατασταθούν στη Βεργίνα. Ο Πασχάλης πούλησε ό,τι είχε και δεν είχε στο χωριό του – σιγά την περιούσια, ένα σπιτάκι κι ένα αμπελάκι όλα κι όλα. Μ’ αυτά τα χρήματα αγόρασε λίγη γη στη Βεργίνα στο πάνω μέρος του χωριού, εκεί που άρχιζε το δάσος. Φόρτωσε τα υπάρχοντά του στο φορτηγό του Χατζή, έβαλε επάνω τη γυναίκα και τα τέσσερα παιδιά του και είπε στον οδηγό: «Μήτσο, τράβα για τη Βεργίνα, ξέρει η Σουλτάνα».
6
ΠΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
00_soma_vergina.indd 6
7/30/2013 2:00:37 PM
Αυτός με τον μεγάλο του γιο, τον Βαγγέλη, θα οδηγούσε το κοπάδι με τα γίδια, και σε δυο τρεις μέρες θα έφταναν. Εκεί, στις παρυφές του βουνού, έχτισε το σπιτάκι του και τη στάνη, έβαλε τη φαμίλια του στο σπίτι και τα γίδια στο μαντρί. Ο Πασχάλης, ένας αρρενωπός άνδρας, μέτριου αναστήματος, με μαύρα σπαστά μαλλιά, μουστάκι τσιγκελωτό και όμορφα χαρακτηριστικά, διέθετε μια φοβερή μυϊκή δύναμη. Αν και με ένα χέρι, έκανε και τις πιο βαριές δουλειές. Έχασε το δεξί του χέρι στον εμφύλιο, όταν ήρθε μια χειροβομβίδα στην ομάδα του. Αυτός την άρπαξε και πριν προλάβει να την πετάξει, έσκασε. Οι άλλοι σώθηκαν, και αυτός τη γλίτωσε, χάνοντας όμως το άκρο του, ενώ κι ένα μικρό βλήμα σφηνώθηκε στο κεφάλι του. Αλλά η μεγάλη του δύναμη ήταν στα σαγόνια του. Σήκωνε το αμόνι του σιδερά με τα δόντια. Αντικαθιστούσαν κατά κάποιον τρόπο το κομμένο του χέρι. Ήταν ένας πραγματικός απόγονος των αρχαίων Μακεδόνων. Έτσι κι εκείνοι –όπως ο Πασχάλης– κατέβηκαν από τα Πιέρια Όρη στους πρόποδες του βουνού και έχτισαν το ορμητήριό τους. Η Κάθοδος των Δασκιωτών δεν άλλαξε σε τίποτα τη ζωή των κατοίκων. Όργωμα, σπορά, θέρισμα, αλώνισμα, το κάρο μετέφερε τη σοδειά στο σπίτι, έμπαινε στο αμπάρι για να εξασφαλιστεί το ψωμί της χρονιάς. Ο αγελαδάρης μάζευε κάθε πρωί τα γελάδια του χωριού για βοσκή και τα επέστρεφε το βράδυ με το ηλιοβασίλεμα. Οι γυναίκες φρόντιζαν το σπίτι, γεννούσαν και μεγάλωναν παιδιά. Έτσι κυλούσε ο χρόνος στο μικρό χωριό της Βεργίνας, ώσπου μια μέρα εμφανίστηκε μια μεγάλη μορφή της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας: ο Μανώλης Ανδρόνικος. Ο Μανώλης Ανδρόνικος γεννήθηκε το 1919 στην Προύσα του Πόντου. Σπούδασε Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Από φοιτητής ακόμη, συμμετείχε στις ανασκαφές της Βεργίνας. Το 1964, καθηγητής πια στο ίδιο πανεπιστήμιο, έφερε στο φως το νεκροταφείο των Τύμβων και τα βασιλικά ανάκτορα. Εκείνο όμως που τον απασχολούσε ήταν η μεγάλη τούμπα που βρισκόταν στα τελευταία σπίτια του χωριού και τι κρυβόταν κάτω από τον τεράστιο όγκο χωμάτων. Έτσι, επανεμφανίστηκε ΒΕΡΓΙΝΑ
00_soma_vergina.indd 7
7
7/30/2013 2:00:38 PM
το 1976 στη Βεργίνα και ξεκίνησε την ανασκαφή. Μίσθωσε έναν εκσκαφέα για την απομάκρυνση της μεγάλης μάζας χώματος και μόλις έκανε την εμφάνισή της η πρώτη πέτρα, είπε στον χειριστή του μηχανήματος: «Νέστωρα, ως εδώ εσύ. Από δω και πέρα αναλαμβάνει η σκαπάνη». Με πολύ προσεκτική δουλειά αποκαλύφθηκαν δύο βασιλικοί τάφοι. Και το σπουδαιότερο: Οι τάφοι ήταν ασύλητοι. Ανοίχτηκε η είσοδος του πρώτου. Ο Ανδρόνικος μπήκε και δοκίμασε τη μεγαλύτερη συγκίνηση της ζωής του. Βρέθηκε μπροστά στα λείψανα του βασιλιά της Μακεδονίας, Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, με την πανοπλία του και τη χρυσή λάρνακα με το δεκαεξάκτινο αστέρι. Μέσα στη λάρνακα υπήρχε ο βασιλικός στέφανος από καθαρό χρυσάφι, φύλλα βελανιδιάς με τους καρπούς. Ο δεύτερος τάφος ήταν της βασίλισσας Ευρυδίκης, μιας από τις συζύγους του Φιλίππου, όπου βρέθηκαν τα λείψανά της, μία χρυσή λάρνακα, ένα επίσης χρυσό στεφάνι, διάφορα κοσμήματα καθώς και δύο αγαλματίδια με την προτομή του Φιλίππου και της συζύγου του. Οι προτομές αυτές ήταν η απόδειξη για την ταυτότητα των τάφων. Άλλη απόδειξη επίσης ήταν μία ζωγραφιά πάνω από την είσοδο του τάφου του Φιλίππου που παριστάνει τον Φίλιππο μαζί με τον Αλέξανδρο έφιππους σε κυνήγι. Η είδηση της ανακάλυψης του τάφου του βασιλιά της Μακεδονίας, Φιλίππου, διέτρεξε σαν αστραπή την υφήλιο μέχρι τα πέρατα της Οικουμένης. Η Ουνέσκο την χαρακτήρισε ως τη δεύτερη σημαντικότερη ανακάλυψη στον κόσμο, μετά τον τάφο του Τουταγχαμών, φαραώ της Αιγύπτου. Η μικρή Βεργίνα, από τη μια στιγμή στην άλλη, έγινε παγκοσμίως γνωστή. Μαζί και το αστέρι της. Το αστέρι της Βεργίνας. Ψηλά στο βουνό, ο Πασχάλης κάθισε στην αγαπημένη του θέση κάτω από τον παχύ ίσκιο μιας βελανιδιάς. Το κοπάδι του έβοσκε ήσυχα μέσα στην πλούσια βλάστηση. Από τη θέση εκείνη μπορούσε να δει όλον τον απέραντο κάμπο που απλωνόταν μπροστά του. «Ποιος ξέρει πόσοι άλλοι έχουν καθίσει εδώ πριν από μένα» σκέφτηκε. Η ματιά του ξεκίνησε από τους πρόποδες του Βερμίου, συνέχισε προς τα δεξιά, στο βάθος του ορίζοντα δι8
ΠΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
00_soma_vergina.indd 8
7/30/2013 2:00:38 PM
έκρινε το Πάικο, δεξιότερα τον Χορτιάτη και μπροστά του τη θάλασσα του Θερμαϊκού κόλπου. Η ματιά του ακολούθησε τον ποταμό Αλιάκμονα, που σαν τεράστιο φίδι διέσχιζε τον κάμπο για να καταλήξει στον Θερμαϊκό. Το μάτι του, έπειτα από την περιπλάνηση αυτή, κατέληξε στο χωριό του και σταμάτησε στους βασιλικούς τάφους. Άθελά του, το μυαλό του έτρεξε πίσω στο μακρινό ένδοξο παρελθόν. Με τη φαντασία του έβλεπε βασιλιάδες στα άλογά τους, βασίλισσες σε πολυτελείς άμαξες και πλήθος κόσμου να τους επευφημεί. Έτσι, ονειροπολώντας, τον πήρε ο ύπνος.
ΒΕΡΓΙΝΑ
00_soma_vergina.indd 9
9
7/30/2013 2:00:38 PM
Κεφάλαιο 2
Αιγές, 4ος αιώνας π.Χ. Πετάχτηκε από τη θέση του και κοίταξε γύρω του. Ευτυχώς, το κοπάδι του βρισκόταν εκεί. «Θα πρέπει να κοιμήθηκα πολύ» σκέφτηκε. «Μα το Δία, ο ύπνος είναι σαν τον θάνατο, χάνεσαι, εξαφανίζεσαι. Ευτυχώς υπάρχουν και τα όνειρα για να μας συντροφεύουν λιγάκι» μονολόγησε ο Αντίγονος. Ο ήλιος είχε αρχίσει να γέρνει προς την πλευρά του Βερμίου, για να τραβήξει προς τη δύση, στην αιώνια σταθερή του πορεία. Ήταν κατακαλόκαιρο. Τα γίδια, μετά τον μεσημεριανό στάλο, κάτω από τα θεόρατα πλατάνια, άρχισαν να απλώνονται στην πλαγιά. «Άντε, Έκτωρ, να κινήσουμε κι εμείς, ως το ηλιοβασίλεμα να έχουμε φτάσει στο γρέκι για το άρμεγμα» είπε στον σκύλο του που ήταν ξαπλωμένος δίπλα του. Το τεράστιο τσοπανόσκυλο χτύπησε μερικές φορές την ουρά του στο έδαφος για να δείξει ότι συμφωνούσε με τον κύριό του. Πήραν τον κατήφορο ακολουθώντας το κοπάδι. Ο Αντίγονος ήταν γύρω στα σαράντα, ψηλός, γεροδεμένος, με γαλανά μάτια και ξανθά ίσια μαλλιά. Οι κινήσεις, το περπάτημά του έδειχναν αυτοπεποίθηση, σιγουριά. Η ματιά του αετίσια. Από τα δεκαοκτώ του ήταν στην προσωπική φρουρά του Φιλίππου για πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Ο Φίλιππος τον εκτιμούσε πολύ και τον εμπιστευόταν. Ήταν πάντα θετικός και μετρημένος. Τραυματίστηκε όμως σοβαρά σε μια μάχη στα βόρεια σύνορα, όταν δέχτηκε μια τσεκουριά από έναν Ιλλύριο στον αριστερό του ώμο. Τη γλίτωσε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση του προσωπικού γιατρού του Φιλίππου. Το αριστερό του χέρι όμως σχεδόν αχρηστεύθηκε. Έπειτα από αυτό, αποστρατεύθηκε και εγκατα10
ΠΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
00_soma_vergina.indd 10
7/30/2013 2:00:38 PM
στάθηκε μόνιμα πλέον στη γενέτειρά του, τις Αιγές, όπου ήταν η οικογένειά του. Τώρα, σαν τσοπάνος, απολάμβανε τις φυσικές ομορφιές του αγαπημένου του βουνού με την οργιώδη βλάστηση και τα γάργαρα νερά. Όταν το κοπάδι πλησίαζε στη στάνη, ο μικρός του γιος, ο Φιλήμων, άκουσε τα κουδούνια και τα κυπριά και έτρεξε να προϋπαντήσει τον πατέρα του. Ο Φιλήμων ήταν ένα πανέξυπνο παιδί δεκατριών χρονών, ξανθό, με όμορφο πρόσωπο, που αγαπούσε πολύ τον πατέρα του. Ήταν το πρότυπό του. Προσπαθούσε να του μοιάσει σε όλα. Ήθελε, όταν μεγάλωνε, να γίνει πολεμιστής και να μπει κι αυτός στη βασιλική φρουρά. «Θα είμαι δίπλα στον Αλέξανδρο», έλεγε, «θα πολεμούμε πλάι πλάι, κι εγώ θα τον φυλάω γιατί είναι φίλος μου». Ο Αντίγονος του διηγιόταν πολλές ιστορίες από τον στρατό, κι ο γιος του τον άκουγε με ανοιχτό το στόμα. «Πες μου κι άλλα πατέρα. Πες μου για κείνη τη μάχη. Τι έκανε η μακεδονική φάλαγγα;» τον ρωτούσε συνεπαρμένος. Ο παλαίμαχος Αντίγονος έβλεπε στο στερνοπαίδι του τον εαυτό του όταν ήταν παιδί, και καμάρωνε. Ήταν φορές που νοσταλγούσε την πολυτάραχη ζωή στην Πέλλα, την πρωτεύουσα. Τις νικηφόρες μάχες, τη θριαμβευτική είσοδο στις πόλεις που κατακτούσαν, πάντα στο πλευρό του βασιλιά, καβάλα σε περήφανα άλογα. Έπειτα, την επιστροφή στην πρωτεύουσα, το παραλήρημα του πλήθους, τις γιορτές, τις διασκεδάσεις. Απ’ την άλλη πλευρά, με την αποστράτευση, απολάμβανε τις χαρές της οικογένειας, συμμετείχε στην ανατροφή των παιδιών, έστω των δύο τελευταίων, παρακολουθούσε την ανάπτυξή τους, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει με τα τέσσερα μεγαλύτερα παιδιά του. Βέβαια, το καλοκαίρι, η βασιλική οικογένεια περνούσε δύο μήνες στα θερινά ανάκτορα στις Αιγές. Έτσι, ο Αντίγονος, τους μήνες αυτούς, ήταν στο σπίτι του. Ακόμα και ο Φίλιππος, όταν επρόκειτο να αναχωρήσουν, του το ανακοίνωνε αυτοπροσώπως. Ήξερε τον πόθο του Αντίγονου για τις Αιγές. Αλλά και ο ίδιος δεν πήγαινε πίσω. «Αντίγονε», του ’λεγε, «ετοιμάσου, φεύγουμε για το σπίτι μας, τον τόπο μας. Να ανεβώ στο βουνό μας, ρε Αντίγονε, να αναπνεύσω τον αέρα του, να κουβεντιάσω με τους δικούς μας, να ΒΕΡΓΙΝΑ
00_soma_vergina.indd 11
11
7/30/2013 2:00:38 PM
140 × 210 SPINE: 10 FLAPS: 80
ΠΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τα Πιέρια Όρη, η κοιτίδα των Μακεδόνων. Ο Αλέξανδρος στην εφηβική του ηλικία. Η ζωή στις Αιγές και στη σχολή του Αριστοτέλη. Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα του νεαρού Αλέξανδρου με την πανέμορφη και αινιγματική Βεργίνα, που εξελίχτηκε σε μια φλογερή αγάπη. «Καμιά φορά ονειροπολώ, Βεργίνα, να κατακτήσω όλα τα κράτη και στο εξής οι λαοί να ζουν ειρηνικά, χωρίς όπλα και πολέμους. Φαντάζεσαι, αγαπημένη μου, εμένα άρχοντα των εθνών κι εσένα πλάι μου βασίλισσα;» «Εγώ, αγάπη μου, σε προτιμώ έναν απλό χωριάτη σε ένα σπιτάκι γεμάτο παιδιά!» Ο καθένας τους έκανε τα δικά του όνειρα, όμως οι Μοίρες που γράφουν το πεπρωμένο των θνητών, είχαν διαφορετική γνώμη.
ISBN 978-960-564-075-0
Ο
Η Βεργίνα
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
μυθιστορημα
Πάνος Στεφανόπουλος γεννήθηκε στο Δάσκιο Ημαθίας στις 9 Μαρτίου του 1942. Τελείωσε το Δημοτικό στο χωριό του. Στα δεκάξι του μπήκε στη Νυχτερινή Σχολή Μαθητείας, στη Βέροια, στο τμήμα Ηλεκτρολόγων, όπου αποφοίτησε μετά από 4 χρόνια. Υπήρξε άριστος μαθητής τόσο στα Θετικά όσο και στα Θεωρητικά μαθήματα. “Ουδέν πρόβλημα άλυτο διά τον Π. Στεφανόπουλο”, έλεγε ο σπουδαίος μαθηματικός Γ. Τσαλέρας, οι δε εκθέσεις του διαβάζονταν σε όλα τα γυμνάσια και λύκεια της πόλης από τον μεγάλο φιλόλογο Χρ. Τσολάκη. Το 1965 προσελήφθη στην ESSO PAPPAS στη Θεσσαλονίκη. Το 1972 εργάστηκε για ένα χρόνο περίπου στο TRECATE της Β. Ιταλίας στο ξεκίνημα ενός διυλιστηρίου Από τα τέλη του 1972 προσελήφθη στη MOTOR OIL και εγκαταστάθηκε στο χωριό Κυρά Βρύση Κορινθίας όπου και ζει μέχρι σήμερα. Το 1973 παντρεύτηκε στο Boho της Β. Ιρλανδίας την Patricia Watters και απέκτησαν 4 παιδιά. Ταξίδεψε σε πολλές χώρες, λόγω της δουλειάς του, σε Ιταλία, Γερμανία, Βέλγιο, Αγγλία, Ιρλανδία, Καναδά, ΗΠΑ, Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν και αλλού. Άλλα έργα του Πάνου Στεφανόπουλου «Η λιάχα», εκδόσεις Οσελότος 2010 «Ηλιαχτίδες» , εκδόσεις Οσελότος 2012
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
00_cover_vergina_(1).indd 1
οσελότος 7/30/2013 1:56:16 PM