Ηρώδης, ο πατέρας μου by Εκδόσεις Οσελότος

ΠολυξΕνη νταλιανη Ηρώδης, ο πατέρας μου ΕΚΔΟΣΕΙΣ οσελότος

Ηρώδης, ο πατέρας μου

is B n 978-618-205-596-0

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Τι Τλος Ηρώδης, ο πατέρας μου ς υγγρΑ φέ Α ς Πολυξένη Νταλιάνη έΠ ιm έ λ έ ι Α - Διορθω ςΗ Μαρίνα ςταμέλου

κέΝΤρικΗ ΔιΑθέςΗ Βατάτζη 55,

73 Αθήνα | ΤΗλ.:

| www.ocelotos.gr

Layout - Design

114

210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr

Πολυξένη νταλιανη —αθηνα 2024— Ηρώδης, ο πατέρας μου

5 Περιεχόμενα Πρόλογος ....................................................................... 7 Κεφάλαιο 1 – Άστρο ..................................................... 9 Κεφάλαιο 2 – Το μονοπάτι του πατριώτη................ 22 Κεφάλαιο 3 – Μαύρο και κραυγή ............................. 29 Κεφάλαιο 4 – Γράμμα στον νεκρό πατέρα μου ....... 33 Κεφάλαιο 5 – Κάτι έχουν να του πουν ..................... 39 Κεφάλαιο 6 – Ενάτη Ιουλίου ..................................... 60 Κεφάλαιο 7 – Καθρέπτης ........................................... 62

7 Πρόλογος έίχα ακούσει να αναφέρουν πως ο θάνατος είναι μία αναπόφευκτη και αναγκαία πραγματικότητα, από την οποία κανένας δεν ξεφεύγει. Η πρώτη φορά που βρέθηκα αντιμέτωπη με αυτόν, ήταν στα οχτώ μου έτη, όταν η ξαδέλφη μου, οκτώ ετών επίσης, πέθανε από τροχαίο τη μέρα που θα βαφτιζόταν. Ήμουν τόσο μικρή, μα έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη μου οι μέρες του πόνου και του πένθους σαν να ’ναι εχθές. Έτσι, επέλεξα από τότε να απομακρύνω στη στιγμή κάθε σκέψη γύρω από τον θάνατο, κάνοντας ό,τι με ευχαριστεί, για να μπορέσω να νιώσω πως συνεχίζω να ζω. Κάθε φορά που αναφερόταν το γεγονός αυτό από οικείους μου, κρύος ιδρώτας με έλουζε, τα χέρια μου έτρεμαν, τα μάτια μου δάκρυζαν, θαρρώ, πολλές φορές, η ανάσα μου κοβόταν και το μόνο που ήθελα να φωνάξω: «Όχι! Όχι σε εμένα και τους δικούς μου ανθρώπους». Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι σε αυτά τα δυσάρεστα νέα ενός θανάτου έκανα τον σταυρό μου, την προσευχή μου και ευχαριστούσα τη μάνα όλων μας που εγώ και όσοι αγαπώ είναι καλά, γεροί και κοντά μου (και πού να γνώριζα, Θεέ μου). Οι άνθρωποι, το ξέρω, γεννιόμαστε θνητοί· κανένας δεν γεννιέται αθάνατος. Παρά ταύτα, όταν έλθει και μας επισκεφθεί ο θάνατος, σε συγγενικό ή φιλικό μας περιβάλλον, και μας χωρίσει από αγαπημένα μας πρόσωπα, όλοι συγκλονιζόμαστε, λυπούμαστε, θρηνούμε, πολλοί αγανακτούμε και σχεδόν όλοι διερωτόμαστε: «Γιατί να υπάρχει αυτό το με-

8 γάλο κακό, το οποίο, πολλές φορές, αλλάζει άρδην τη ζωή μας;» Στις επόμενες σελίδες, λοιπόν, μοιράζομαι την ιστορία του «βασιλιά» μου (αυτό δεν λένε ότι είναι ο πατέρας, ο πρώτος άντρας στη ζωή μιας κόρης, ο πρώτος άντρας που της δείχνει τι είναι αγάπη;) μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να αφήσει τον «θρόνο» του για τον αιώνιο και παντοτινό. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής και ένα τεράστιο ευχαριστώ στον λατρεμένο πατέρα, που μας μεγάλωσε και μας ανέθρεψε με τόση αγάπη και αφοσίωση, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση για εμάς αλλά και για εκείνους που θεωρούν ότι ο δρόμος της τιμής, της αξιοπρέπειας και της ανθρωπιάς είναι ο μοναδικός δρόμος για να μείνεις στην αιωνιότητα. Θυμάμαι ότι κάποτε είχα διαβάσει, περίπου στα δεκαοκτώ μου, ένα βιβλίο ποιημάτων της Αν Σέξτον (Αμερικανίδα ποιήτρια) που έλεγε μέσα σε όλα: «Δεν έχει σημασία ποιος ήταν ο πατέρας μου. Σημασία έχει ποιος θυμάμαι ότι ήταν». Αυτό τα λέει όλα.

Άστρο τι και αν ήταν μεσημέρι (4/5/1962) πολλοί θα γυρίσουν να σου πουν πως κάτι φωτεινό σαν αστέρι είδαν να λάμπει στον ουρανό. Τη μέρα αυτή γεννήθηκε ο Ηρώδης Νταλιάνης! Υπερβολές, θα πουν μερικοί… Οι άνθρωποι, όταν γεννιούνται έχουν γραμμένη, λέει ο λαϊκός κόσμος και οι παλαιότερες γενιές, τη μοίρα στο μέτωπό τους, γι’ αυτό και εγώ ονομάζω αυτό το κεφάλαιο «Άστρο». Τη μέρα που γεννήθηκε ο μπαμπάς μου –μου είπε η ηλικιωμένη κυρία που θέλει να κρατήσει την ανωνυμία της–στο χωριό είχαν δύο ζώα άρρωστα που δεν τους δίνανε ελπίδες να ζήσουν. Με την υπάρχουσα πολιτική κατάσταση τότε, μόνο τα ζώα αυτά τους έτρεφαν… Ε, ναι, λοιπόν, χωρίς υπερβολές, μία ώρα αφού είχε γεννηθεί ο Ηρώδης, τα ζώα ανάκαμψαν έτσι απλά χωρίς καμία βοήθεια από φάρμακα ή κτηνιάτρους! «Αυτό, παιδί μου, και τώρα, στα 93 μου, το θυμάμαι και ακόμη μου κάνει εντύπωση», μου λέει η ηλικιωμένη κυρία. Θα περιμένετε, βέβαια, το βιβλίο αυτό, ως βιογραφία, να περιλαμβάνει ονόματα συγγενών και εξιστόρηση των παιδικών μου χρόνων, ωστόσο, αυτό δεν θα συμβεί με τον τρόπο με τον οποίο φαντάζεστε. Όλοι όσοι έχετε λάβει στα χέρια σας το βιβλίο γνωρίζετε το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας του Ηρώδη· εγώ

Κεφάλαιο 1

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗλ.: 210 64 31 108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com | www.ocelotos.gr Αν κάνεις το καθήκον σου στη ζωή, κάνεις τη δουλειά σου με ευχαρίστηση, αφήσεις απογόνους κι ένα καλό όνομα στην κοινωνία, τότε έχεις κερδίσει την αθανασία. Δεν υπάρχει θάνατος. Από το Έπος του Γκιλγκαμές ISBN 978-618-205-596-0 9 7 8 6 1 8 2 0 5 5 9 6 0