143 × 210 SPINE: 10 FLAPS: 80
Ε λένη Κουράτου
Κάθαρσις
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Ε λ έ ν η Κου ράτου
Έ
νας ηλικιωμένος αγωνιστής ταλανίζεται από τύψεις για τα λάθη του παρελθόντος. Ένας Άγγελος αμαρτωλός που πληγώνεται και πληγώνει. Και ανάμεσά τους, η Μάγια, που ξέρει ποια είναι και τι θέλει από τη ζωή. Σύντομα όμως, ο κόσμος της θα καταρρεύσει, και η βεβαιότητα θα δώσει τη θέση της στην αμφιβολία. Ένα ημερολόγιο, στο βάθος κάποιου σκονισμένου παταριού, θα αποκαλύψει μυστικά, καλά κρυμμένα από τα μάτια των ανθρώπων. Μυστηριώδεις γυναίκες, δολοπλοκίες και μια κατάρα που στοιχειώνει τρεις γενιές. Κι όλα αυτά, με φόντο την πιο ταραγμένη περίοδο στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, από τον Εμφύλιο μέχρι το απριλιανό πραξικόπημα. Η Μάγια, ως μία σύγχρονη τραγική ηρωίδα, θα διαβεί –έστω κι αργά– τον δύσκολο δρόμο της αλήθειας και της αυτογνωσίας. Θα καταφέρει άραγε να δομήσει έναν νέο εαυτό, σε στέρεες βάσεις αυτή τη φορά; Θα καταφέρει να φτάσει στην κάθαρση;
ISBN 978-960-564-067-5
Κάθαρσις
Η Ελένη Κουράτου κατοικεί και μεγάλωσε στην Άνω Νέα Σμύρνη. Σπούδασε Θεολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Αγγλική Φιλολογία στο αμερικανικό κολέγιο Deree. Εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών. Είναι παντρεμένη και έχει μία κόρη. Η «Κάθαρσις» είναι το πρώτο της βιβλίο.
μ υθισ τορημ α
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
kouratou_cover.indd 1
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : +30 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
6/18/2013 1:32:55 PM
Κάθαρσις
00_soma_katharsis.indd 1
6/17/2013 9:37:55 PM
Τιτλος Κάθαρσις Συγγραφέας Ελένη Κουράτου Σειρα Ελληνική λογοτεχνία [1358]0613/14 Eργα Εξωφύλλου Μαρία και Κωνσταντίνα Μαρίνου Σκιτσα Λάζαρος Μαρίνος Διορθωσεισ Δημήτρης Καραναστάσης Copyright© 2013 Ελένη Κουράτου Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Ιούνιος 2013
ISBN 978-960-564-067-5
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι Σ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
00_soma_katharsis.indd 2
6/17/2013 9:37:56 PM
αφιέρωση
00_soma_katharsis.indd 3
6/17/2013 9:37:57 PM
00_soma_katharsis.indd 4
6/17/2013 9:37:57 PM
Ελένη Κουράτου
Κάθαρσις
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
00_soma_katharsis.indd 5
6/17/2013 9:37:57 PM
00_soma_katharsis.indd 6
6/17/2013 9:37:57 PM
Το τραγούδι της Μάγιας Κορίτσι μου τα μάτια σου Μου έχουν κάνει μάγια Και μέρα νύχτα τριγυρνώ Στους ντόκους στα καρνάγια Δεν πρέπει λες να σ’ αγαπώ Και όλο με φοβίζεις Πως πιάστηκα στα δίχτυα σου Εσύ δεν το γνωρίζεις Καρδούλα μου τα μάγια σου Δε θέλω να ξεκάνω Στην αγκαλιά σου να χωθώ Κι ύστερα ας πεθάνω.
00_soma_katharsis.indd 7
6/17/2013 9:37:58 PM
00_soma_katharsis.indd 8
6/17/2013 9:38:02 PM
Αυτό το βιβλίο άρχισε να γράφεται έναν χρόνο αφότου «έφυγε» ο πατέρας μου από τη ζωή. Στη μνήμη εκείνου είναι αφιερωμένο. Τον ευχαριστώ για όσα μου έμαθε τα χρόνια που περάσαμε μαζί. Ας είναι οι σελίδες αυτές ένας φόρος τιμής για τον δικό μου Παναγή. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που χωρίς αυτούς θα ήταν όλα πιο δύσκολα. Ευχαριστώ την Καίτη, που της έδινα ό,τι έγραφα κομμάτι κομμάτι για να το διαβάζει και να με εμψυχώνει. Τον Ιορδάνη, που το διάβασε –χειρόγραφο ακόμα– και με ενθάρρυνε. Τον Παύλο, που με απείλησε ότι αν σταματούσα να γράφω θα μου έκοβε τα χέρια! Τη Μαρουσσώ, που με στήριξε με τη δακτυλογράφηση των κειμένων. Την Κρυσταλλία, που με την αυστηρότητά της προσπάθησε να με βάλει στον σωστό δρόμο. Και το παιδί μου, την κόρη μου, που ομορφαίνει τη ζωή μου… Ευχαριστώ επίσης τις, Μαρία και Κωνσταντίνα Μαρίνου, καθώς και τον Λάζαρο Μαρίνο, τον άντρα μου, που φιλοτέχνησαν το εξώφυλλο, οπισθόφυλλο και το εσωτερικό του βιβλίου.
00_soma_katharsis.indd 9
6/17/2013 9:38:03 PM
00_soma_katharsis.indd 10
6/17/2013 9:38:03 PM
Aίγινα 1966 Παράξενα παιγνίδια που παίζει το μυαλό μας μέσα στα όνειρα! Έντεκα χρόνια που ήταν στον Άη Στράτη και τρία στην Αίγινα, κάθε νύχτα έβλεπε στον ύπνο του πως ήταν «λεύτερος». Λίγο να ’γερνε να ξαποστάσει λαχανιασμένος –ύστερα από μια κρίση της αρρώστιας του– και να ’κλεινε τα μάτια του που έτσουζαν από τον ανελέητο ήλιο, που τιμωρούσε τα νησιά και τις ψυχές που τα κατοικούσαν, η σκέψη του έβγαζε φτερά, αφού δεν μπορούσαν να τη φυλακίσουν τα συρματοπλέγματα και τα όπλα. Πότε έβλεπε πως ήταν πίσω στη Σύρα και γλυκομάλωνε με την Ερατώ, ποιος θα χωθεί πρώτος στην αγκαλιά της μάνας. Άλλοτε πάλι, ότι ήταν στο σχολείο, κι ο δάσκαλος του έκανε μια ερώτηση δύσκολη στην Ιστορία. Εκείνος όρθιος, αμίλητος, έσπαγε το κεφάλι του να βρει την απάντηση, μα δεν τα κατάφερνε, κι οι συμμαθητές του γελούσαν και φώναζαν κοροϊδεύοντάς τον. Ώσπου οι φωνές του ονείρου μπερδεύονταν μ’ αυτές των συντρόφων του που τον ξυπνούσαν με περιπαικτικά σχόλια. Ο Παναγής, ναρκωμένος, ανήμπορος να καταλάβει πού βρισκόταν για κάποια δευτερόλεπτα, ξερόβηχε και σκούπιζε το στόμα του. «Ποιαν ονειρεύτηκες πάλι, Παναγή, κι είσαι έτσι γλαρωμένος; Τη Ζωζώ Νταλμάς, πουλάκι μου; Πρόσεξε γιατί
καθαρσισ
00_soma_katharsis.indd 11
™11
6/17/2013 9:38:04 PM
αυτή ήταν αγαπητικιά του Κεμάλη (Κεμάλ Αττατούρκ). Εσένα ούτε στον ύπνο σου δε σε καταδέχεται!» Και δώσ’ του χάχανα, που όμως δεν είχαν κακία μέσα τους. Τόσα χρόνια, που πέρασαν ο ένας πλάι στον άλλον, σαν οικογένεια γενήκανε. Έτσι και χτες που ήταν η μέρα της αποφυλάκισής του, μαζεύτηκαν όλοι κι έκαμαν ένα κύκλο γύρω του. Άλλος του ’δινε το χέρι και το έσφιγγε ώρα πολλή σαν τανάλια, άλλος τον αποχαιρετούσε με μια αδέξια αντρίκια αγκαλιά, κι άλλος απλά τον κοιτούσε με κόκκινα μάτια και του ευχόταν, «να ζήσεις Παναγή, να χαρείς τη λευτεριά». Κι όλοι, μα όλοι του ’διναν γράμματα, σημειώματα ή ορμήνιες προφορικές για να πάει στους δικούς τους, αν μπορούσε, αλλά και οδηγίες για την οργάνωση και τον τομέα τους. Μονάχα ο Μάρκος, ένας από τους πιο παλιούς κρατούμενους της Αίγινας που κόντευε να ξεχάσει κι ο ίδιος πόσα χρόνια είχε μέσα –και οι άλλοι τον φώναζαν «Νικηταρά»– τον είχε κοιτάξει με ένα βλέμμα σκοτεινό κι ανεξιχνίαστο σαν να τον κατηγορούσε για κάτι, ή σαν να αμφισβητούσε τους λόγους της αποφυλάκισής του. Αυτό τον γέμισε τύψεις. Δε θέλει να θυμάται το βλέμμα του ο Παναγής, αλλά το κουβαλάει μαζί του, κι είναι βαρύτερο απ’ τον μπόγο του. Πέρασε την πύλη σα τον κλέφτη. Ο φρουρός ήταν ένα παλικάρι που έκανε τη θητεία του εκεί, που ποτέ δεν είχε φερθεί άσχημα σε κανέναν από τους κρατούμενους – ποιος ξέρει ποιον παππού ή προπάππου κομμουνιστή θα ’χε ο έρμος. Τον κοίταξε για τελευταία φορά, σαν να περίμενε πως ο άλλος θα του ’λεγε πως του κάμανε χωρατό και ότι έπρεπε να γυρίσει πάλι πίσω, και μάλλον θα ’νιωθε ανα12™ Ελενη κουρατου
00_soma_katharsis.indd 12
6/17/2013 9:38:04 PM
κούφιση αν άκουγε κάτι τέτοιο. Όταν ο φρουρός –Στέλιο τον έλεγαν, αλλά τα παιδιά τον φώναζαν «Σαρδέλα»– δεν έκανε καμιά κίνηση να τον σταματήσει, άρχισε να τρέχει, λες και προσπαθούσε να ξεφύγει. Από ποιον άραγε; Με μια ανάσα σχεδόν, έφθασε μέχρι το λιμάνι. Τον έπνιξε όμως ο βήχας και παρατώντας το μπόγο στην προκυμαία, έκατσε πάνω σ’ έναν σωρό από δίχτυα. Μόλις σταμάτησαν κάπως οι σπασμοί, έφερε το χέρι στο στόμα κι εκείνο έγινε κατακόκκινο. Έτσι όπως ήταν με τα ρούχα, ένα τριμμένο πουκάμισο με δυο κουμπιά μονάχα που άφηνε ακάλυπτο το κάτισχνο στήθος του, και ένα στρατιωτικό παντελόνι που είχε ξεθωριάσει στα γόνατα, μπήκε στη θάλασσα που έκαιγε για να καθαριστεί. Αφού ξέπλυνε το αίμα από τα χέρια και τον λαιμό, βγήκε και άρχισε να ψάχνει μέσα στον μπόγο. Έβγαλε το έγγραφο με τις σφραγίδες που πιστοποιούσε «τη νόμιμη απομάκρυνση του Παναγή Ασλανίδη εκ των εν Αιγίνη… δι’ ανήκεστον βλάβην». Με το ζόρι συγκράτησε την παρόρμηση να το κάνει κομμάτια κι ύστερα να γυρίσει πίσω στη φυλακή, εκεί που ήταν η θέση του. «Είσαι προδότης!» άκουσε την ίδια του τη φωνή να λέει. «Ο Μπελογιάννης δε θα έβγαινε ποτέ “δι’ ανήκεστον βλάβην”». Η θύμηση του τιμημένου ονόματος τον γέμισε με ένα αίσθημα αποστροφής για τον εαυτό του. Μνήμες του παρελθόντος τον γύρισαν πίσω. Ήταν γύρω στο ’50. Ζούσε στον απόηχο του εμφύλιου, σ’ ένα χαμόσπιτο στη Νέα Σμύρνη με μια μακρινή ξαδέλκαθαρσισ
00_soma_katharsis.indd 13
™13
6/17/2013 9:38:04 PM
φη του από τη Σύρα. Εκείνος γυρόφερνε με τον μπαγλαμά του τις ταβέρνες στις Τζιτζιφιές για να ψευτοζεί, κι εκείνη έλιωνε μέσα στα πλυσταριά των κυράδων και στους καπνούς του κάρβουνου από το σιδέρωμα. Ήταν λεβέντικη ψυχή η Αθηνά. Τη μέρα το κορμί της δίπλωνε στα δύο από τις λεκάνες με τα ασπρόρουχα που κουβαλούσε, όμως το βράδυ έμπαινε στη σκάφη για να νιφτεί και μοσχοβολούσε νιάτα μαζί με πράσινο σαπούνι. Έβαζε στον κόρφο ένα κλωνί βασιλικό από τη γλάστρα της αυλής και έτρεχε να μιλήσει για τα δικαιώματα των εργατών. Από το δικό της στόμα άκουσε για πρώτη φορά ο Παναγής εκείνες τις ιδέες που του έδωσαν λόγο ύπαρξης. Η Αθηνά είχε μυηθεί στο κόμμα από την Έλλη Παππά, τη συντρόφισσα του Νίκου Μπελογιάννη. Γνωρίστηκαν σ’ ένα σπίτι όπου δούλευε η Αθηνά, στην Καλλιθέα, και από τότε άλλαξε εντελώς. Έγινε περήφανη, αισιόδοξη, όμορφη. Το κάθε τι απέκτησε καινούργιο νόημα, που πάσχιζε να το μεταλαμπαδεύσει στον εξάδελφό της. Ο Παναγής γοητευόταν, αλλά ντροπαλός και μαζεμένος καθώς ήταν, δίσταζε να οργανωθεί στο κόμμα. Όποτε ήταν μόνος με την Αθηνά, κι εκείνη του άνοιγε συζήτηση, έπαιρνε φωτιά κι είχε ένα σωρό ερωτήσεις να της κάνει. Έφτανε να έχει και αντίλογο μερικές φορές όταν η εξαδέλφη του ήταν απόλυτη στις θέσεις της. Μπροστά σε τρίτους όμως αποτραβιόταν σε μια γωνιά και σιωπούσε, δίνοντας έτσι την εντύπωση πως ήταν ένας απλοϊκός άνθρωπος που ούτε καταλάβαινε όσα λέγονταν. Αυτός βέβαια κατέγραφε τα πάντα, και αργότερα, όταν γύριζαν στο σπίτι, ξάφνιαζε την Αθηνά με τις απορίες του. Μετά τη σύλληψη του Μπελογιάννη και της Έλλης και 14™ Ελενη κουρατου
00_soma_katharsis.indd 14
6/17/2013 9:38:04 PM
την καταδίκη τους σε θάνατο, η Αθηνά δεν έμεινε λεπτό αδρανής. Οργάνωνε διαδηλώσεις έξω από το Παλάτι και κουβαλούσε πλακάτ που ζητούσαν να τους δοθεί χάρη. Ο Παναγής που είχε αναπτύξει υπέρμετρο σεβασμό προς τα πρόσωπα της Έλλης, του Νίκου και των υπολοίπων, έχασε τον ύπνο του. Η αδικία τον έπνιγε. Ακολουθούσε πιστά τους άλλους και φώναζε «χάρη» μέχρι που έκλεινε η φωνή του.
Κυριακή, 30 Μάρτη 1952. Στις έξι το πρωί έμαθαν την είδηση για την εκτέλεση και συγκεντρώθηκαν έξω από τις φυλακές της Καλλιθέας. «Ζει» φώναξαν και άφησαν δεκάδες κόκκινα γαρίφαλα έξω από τα κάγκελα. Τον συνέλαβαν μαζί με την Αθηνά στη γωνία Σκρα και Σωκράτους ενώ έτρεχαν για να ξεφύγουν. Ώσπου να κατανοήσει πλήρως τι του συνέβαινε, βρέθηκε στριμωγμένος στην Ναυκρατούσα να ταξιδεύει για τον Άη Στράτη. Το πρώτο διάστημα πάνω στο νησί το πέρασε μέσα σε μια σύγχυση, καθώς τον ταλαιπωρούσαν αντιφατικά συναισθήματα. Πότε βυθιζόταν στην αβεβαιότητα εξαιτίας των κακουχιών και πότε ένιωθε τόσο δυνατός ώστε τολμούσε να ελπίζει ότι κάποτε θα τέλειωναν όλα αυτά και θα γύριζε πίσω. Σύντομα οργανώθηκε σε μια από τις Ομάδες Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων και αυτό τον βοήθησε σημαντικά να αναπτύξει το φρόνημά του. Μέσα από τις ομάδες, χωρίς πια να κρύβεται όπως πρώτα λόγω της αμάθειάς του, άρχισε να ρουφάει τη γνώση σαν πρόθυμος μαθητής,
καθαρσισ
00_soma_katharsis.indd 15
™15
6/17/2013 9:38:04 PM
και σιγά σιγά να εργάζεται και ο ίδιος για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Στην αρχή έμενε σε σκηνές μαζί με άλλους Κυκλαδίτες στην κοιλάδα του ποταμού Παραδείση. Όταν όμως άρχισαν οι αιμοπτύσεις, τον μετέφεραν στον οικισμό με τους υπόλοιπους αρρώστους. Στα διαλείμματα των κρίσεων έπιανε δουλειά στην ομάδα πολιτισμού σαν μουσικός και λάμβανε μέρος σε εκδηλώσεις, καταφέρνοντας να εμψυχώνει τους συντρόφους με τη μουσική του, χωρίς ωστόσο ο ίδιος να έχει επίγνωση του ταλέντου του. «Έναν Μάρκο έβγαλε η Σύρα» έλεγε σ’ όσους τον επαινούσαν. Δεν ήταν όμως λίγες οι φορές που ξανακυλούσε στην παλιά του αμφιβολία και τότε ζητούσε από τον Μάνο Κατράκη να του τραγουδήσει το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» για να ξεθολώσει από τις μαύρες σκέψεις. Το ’63 έκλεισε το στρατόπεδο και τον μετέφεραν στις φυλακές της Αίγινας μαζί με είκοσι πέντε άλλους. Η φήμη του κολαστήριου της Αίγινας –πρώην ορφανοτροφείου επί Καποδίστρια– τους είχε προλάβει πριν φθάσουν στο νησί και τους «καλωσορίσει» η Ακτίνα Γ΄, η «κόκκινη ακτίνα», όπου κρατούνταν οι κομμουνιστές. Προσπάθησε πάλι να πιαστεί από κάπου, αλλά η κατάστασή του, ψυχική και σωματική, δεν ήταν καλή. Ειδικά όταν έμαθε πως η Αθηνά πέθανε στη Γυάρο, πίστεψε ότι σύντομα «θα πήγαινε να την εύρει». Μοναδικό του διάλειμμα στη θλίψη που τον είχε σκεπάσει, ήταν οι φορές που μαζεύονταν όλοι κι άκουγαν τις αφηγήσεις του «παραμυθά». Πού κατέβαζε το μυαλό του τέτοιες ιστορίες και με τι φωνή τις διηγιόταν! Οι υπόλοιποι έκαναν απόλυτη ησυχία και δεν τολμούσαν ούτε θέση 16™ Ελενη κουρατου
00_soma_katharsis.indd 16
6/17/2013 9:38:04 PM
ν’ αλλάξουν ως τη στιγμή που θα έλεγε την τελευταία του φράση δίνοντας το σήμα ότι η αφήγηση είχε τελειώσει. Ένα τέτοιο βράδυ και πάνω στην πιο κρίσιμη στιγμή, τον έπιασε ρίγος και ανεξέλεγκτος βήχας. Άρον άρον μεταφέρθηκε στο αναρρωτήριο. «Ήρθε το τέλος» σκέφθηκε. «Δε ματαβγαίνω από δω». Όμως πέρασε ένας μήνας και ήταν ακόμα ζωντανός. Την πρώτη μέρα που σηκώθηκε, τον ειδοποίησαν πως ετοιμαζόταν η αποφυλάκισή του. Τώρα κοιτούσε το χαρτί και ένιωθε πως ήταν ένα είδος συνθηκολόγησης. Ξάπλωσε πάνω στα δίχτυα. Έγειρε το κεφάλι στο πλάι και καθώς ο ήλιος του θάμπωνε τα μάτια, τα ’κλεισε και σκεφτόταν τις ζωγραφιές και τις γραμμές στον τοίχο του κελιού του. Δυο περιστέρια, ένα ρολόι, ένα σφυροδρέπανο κι αμέτρητες χαρακιές για να μετρούν τις μέρες που περνούσαν. Μια, δυο, πενήντα, εκατό, τριακόσιες πενήντα πέντε… Έτσι μετρώντας, βούτηξε στον ύπνο, και την πρώτη εκείνη μέρα της λευτεριάς του, ονειρεύτηκε πως ήταν πίσω στη φυλακή. Έπαιζε λέει ζάρια με τον Δημητρό, τον χτίστη από τη Λάρισα που πέθανε πρόπερσι από συμφόρηση. Όποιος έφερνε τάχα μου τις πιο πολλές εξάρες, θα κέρδιζε ένα στεφάνι ελιάς όπως οι αρχαίοι στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έφερε τρία ντόρτια απανωτά ο Δημητρός και φασκέλωνε τα ζάρια, φτύνοντας τα, αλλά η τύχη γέλασε του Παναγή κι έφερε τις εξάρες τη μια πάνω από την άλλη. «Δικό σου το στεφάνι, αδερφέ» του είπε ο Δημητρός και του το φόρεσε, μόνο που δεν ήταν στεφάνι ελιάς, αλλά φτιαγμένο από αγκάθια που του πλήγιασαν το μέτωπο. «Ρεγάλο να σου πετύχει» βογκούσε ο Παναγής και πάκαθαρσισ
00_soma_katharsis.indd 17
™17
6/17/2013 9:38:04 PM
σχιζε να το ξεφορτωθεί, αλλά εκείνο χωνόταν όλο και βαθύτερα στους κροτάφους του. Μ’ ένα μουγκρητό λευτερώθηκε απ’ τις δαγκάνες του εφιάλτη και ψηλάφισε τα μηνίγγια του για να βεβαιωθεί ότι δεν υπήρχαν αίματα κι αγκάθια. «Άι στο καλό με τα ονείρατα!» μουρμούρισε καθώς προσπαθούσε να ηρεμήσει την ανάσα του. Φαίνεται πως κάποιο από κείνα τα αγκάθια του ονείρου, είχε καρφωθεί στο στήθος του… Σηκώθηκε, άρπαξε τον μπόγο και κατευθύνθηκε προς δυο ψαράδες που ξέπλεκαν τα δίχτυα τους μέσα σ’ ένα καΐκι αραγμένο. «Έ, πατριώτες, περισσεύει ένα τσιγάρο;»
18™ Ελενη κουρατου
00_soma_katharsis.indd 18
6/17/2013 9:38:04 PM
143 × 210 SPINE: 10 FLAPS: 80
Ε λένη Κουράτου
Κάθαρσις
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Ε λ έ ν η Κου ράτου
Έ
νας ηλικιωμένος αγωνιστής ταλανίζεται από τύψεις για τα λάθη του παρελθόντος. Ένας Άγγελος αμαρτωλός που πληγώνεται και πληγώνει. Και ανάμεσά τους, η Μάγια, που ξέρει ποια είναι και τι θέλει από τη ζωή. Σύντομα όμως, ο κόσμος της θα καταρρεύσει, και η βεβαιότητα θα δώσει τη θέση της στην αμφιβολία. Ένα ημερολόγιο, στο βάθος κάποιου σκονισμένου παταριού, θα αποκαλύψει μυστικά, καλά κρυμμένα από τα μάτια των ανθρώπων. Μυστηριώδεις γυναίκες, δολοπλοκίες και μια κατάρα που στοιχειώνει τρεις γενιές. Κι όλα αυτά, με φόντο την πιο ταραγμένη περίοδο στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, από τον Εμφύλιο μέχρι το απριλιανό πραξικόπημα. Η Μάγια, ως μία σύγχρονη τραγική ηρωίδα, θα διαβεί –έστω κι αργά– τον δύσκολο δρόμο της αλήθειας και της αυτογνωσίας. Θα καταφέρει άραγε να δομήσει έναν νέο εαυτό, σε στέρεες βάσεις αυτή τη φορά; Θα καταφέρει να φτάσει στην κάθαρση;
ISBN 978-960-564-067-5
Κάθαρσις
Η Ελένη Κουράτου κατοικεί και μεγάλωσε στην Άνω Νέα Σμύρνη. Σπούδασε Θεολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Αγγλική Φιλολογία στο αμερικανικό κολέγιο Deree. Εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών. Είναι παντρεμένη και έχει μία κόρη. Η «Κάθαρσις» είναι το πρώτο της βιβλίο.
μ υθισ τορημ α
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
kouratou_cover.indd 1
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : +30 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
6/18/2013 1:32:55 PM