Π Α Ν Τ Ε Λ Η Σ Χ ΟΥΛ Η Σ
Παντελής Χούλης
ΠΟΙΗΣΗ Λογοζωγραφιές
Ε ΚΕΔΚΟ∆ΣΟΕΣΙΕΣΙ Σ
οοσσεελλότ ότοος ς
Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Copyright© 2012 Πρώτη Εκδοση
Λογοζωγραφιές Παντελής Χούλης Ποίηση [2358]081215 Παντελής Χούλης Αθήνα, Αύγουστος 2012
ISBN 978-960-9607-86-5
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
Στους γονείς μου Ευάγγελο και Ζωή
ΑΓΝΙΣΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ Σκιάζομαι στης πολυφωνίας τη βουή, τρέχω να κρυφτώ από τα πρόσωπα όλων εκείνων που με δείχνουν με τα βρώμικά τους δάκτυλα. Γοργά βήματα ξεφεύγοντας από τη στράτα αυτών που τρέμουν στη θέα της σκιάς τους. • Σώματα γυμνά με τα κουρελιασμένα τους ρούχα προσάναμμα στο βωμό. Ολοκαύτωμα σε ζωές, σπονδές σε φτωχές θεότητες του νου βγαλμένες από τα παραμύθια με δράκους. Ξαστέρωσε ο ουρανός, σκόρπισε παντού τους λίθους που μου πετούσαν και το φως του ήλιου τους χρύσωσε. • Έγειρα να δω το πρόσωπό μου στα νερά του γιαλού, ήμουν αγέννητος ως τα τώρα. Μάζεψα τα αστέρια για να πατήσω πάνω τους. Χαμογέλασα σαν είδα το ροδαλό μου πρόσωπο δακρυσμένο, το άγνισα με το αλμυρό νερό. Καθαρός στο πρόσωπο γύρισα πίσω, τους πέταξα αστερόπετρες τσακίζοντας τα ξόανά τους που τα παρασέρνει η δύσοσμη εκπνοή τους.
Λογοζωγραφιές
™5
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΙ ΚΑΡΠΟΙ Με το χέρι της καρδιάς ψηλαφώ το ιδρωμένο εκείνο πρόσωπο. Χαμογελά, δε μου μιλά, το νιώθω μόνο φλογισμένο. Ναματερό γεμάτο κόκκινο κρασί γλυκό, ολοκάθαρο βλέμμα σαν το γυαλί του. Ρόδισαν οι καρποί της, πάνε χρόνια που δεν τους έχω αγγίξει. Σεβαστά, πολύτιμα κοσμήματα ενός απαγορευμένου δένδρου που φύτεψα ο ίδιος. • Σαγίζω το θυμικό μου που παίζει ξέγνοιαστα με τα κύματα και ο ουρανός ανοιγοκλείνει τα βλέφαρά του. Μύρωσα το πρόσωπό μου με το υγρό απ’ τον ιδρώτα χέρι μου, δρόσισα τα χείλη κι έφυγα.
6™ παντελησ χουλησ
ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΧΕΙΛΙΩΝ Ένα άδειο δωμάτιο και στη μέση δύο καρέκλες κι ένα τραπέζι αφημένα στο χρόνο. Κάθονταν κάποτε και μιλούσαν για το δικό τους αύριο βυζαγμένο από το χθες και το τώρα. Αποτυπώματα χειλιών πάνω στα πορσελάνινα φλιτζάνια. Ποτήρια θολά και μέσα τους λίγο νερό. Όπως τα κοιτούσα μου θύμιζαν ανθοδοχεία που κρατούσαν στη ζωή χαρισμένα μιας αγάπης άνθη. • Πάει καιρός πολύς που απομακρύνθηκαν οι δυο τους. Καθώς βλέπω το σκηνικό αυτό αναλογίζομαι, ρωτώ τους εραστές, τους φίλους, τους γονείς. Έκλεισα για λίγο τα μάτια και τα ξανακοίταξα, τίποτε δεν υπάρχει, όλα χάθηκαν μόνο απέμειναν των χειλιών τα σημάδια.
Λογοζωγραφιές
™7
ΕΙΚΟΝΕΣ Φορώ τη λευκή καλοκαιρινή μου φανέλα γερμένος στη διάθεση του απογευματινού ήλιου. Ζεσταμένος μοναχικός ορισμός παλιών αινιγμάτων που τώρα ηγέρθησαν αφού ανέπνευσαν τον καθάριο αέρα της υπαίθρου. • Ζύγωσε η σκιά με τον ήλιο σφιχταγκαλιασμένη κυνηγώντας με όντας ξυπόλυτο. Παιχνίδι ανούσιο δίχως να τερματίζει στην άκρη της σιωπής που κοιτά αδιάκριτα πίσω από το δέντρο. Στάθηκα περνώντας πάλι και πάλι από τα ίχνη στο μουσκεμένο χόρτο. • Φωνές μπλεγμένες στο τοπίο της λήθης ενός παλιού καιρού βγαλμένου από των παραμυθιών τα βιβλία. Γλίστρησε η νοσταλγία στο ιδρωμένο μου μέτωπο ποτίζοντας τη λευκή φανέλα.
8™ παντελησ χουλησ
ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΥΝΝΕΦΟ Ξωμερίτης στα στενά που βουίζουν τα κύματα. Η αστραπή σχίζει τον ουρανό που αναπαύεται στα σύννεφα τ’ άγια, την ίδια ώρα σιγοκαεί η λαμπάδα από καθαρό κερί μπρος στο εικονοστάσι. Βροντή από την ηχώ του κουδουνιού στριμωγμένο σε πέτρες που στεριώνουν τα θεμέλια του σπιτιού μου. • Ρήση του σοφού γέροντα που σημαδεύει με το σουγιά του το κάσωμα της πόρτας. Σταυρός και μονόγραμμα φυλάσσουν τα υποστατικά μας. Ένα κομμάτι σύννεφο πιασμένο με τη παραμάνα πίσω στο δεξί ώμο, πάνω στη φανέλα, πλεγμένη φανέλα με το μαλλί του προβάτου.
Λογοζωγραφιές
™9
ΕΝΑ ΠΡΩΙΝΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ Πάνω σε πέτρες μετρώ τα βήματα που παρακαλώ να με βγάλουν στην άκρη της σκέψης. Δεν έμεινε πίσω τίποτε μόνο η άρνηση να αντιμιλά στου πόθου την οργή, ξεχάστηκαν όσα μόλις χθες ειπώθηκαν και πίστεψα. Ο δρόμος απροσπέλαστος, το φως δε φάνηκε ακόμα και όλοι αυτοί πίσω μου αναζητούν τον τρόπο να με προσπεράσουν. • Αλήθεια μεγάλωσα μα δεν ξέρω, μου μίλησαν και αυτοί και άλλοι για πολλά, μα τώρα σα δω το χάραμα νομίζω πως κι αυτοί δεν ήξεραν. Μετρώ τις πεζούλες, αναχώματα με δέντρα πελώρια, κόποι και μόχθος στιβαρών χεριών που πάσχισαν να στήσουν τις ζωές τους. • Σε λίγες ώρες ξημερώνει και ακόμα προχωρώ, πώς να φανώ αδιάφορος σ’ αυτό που βλέπω; Κάνω την προσευχή μου που είχα ξεχάσει για καιρό, ψαλμούς και επικλήσεις λέω και συνεχίζω. Δωρώ σε μένα τις στιγμές αυτές που είμαι μόνος ISBN 978-960-9607-86-5 ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
10™ παντελησ χουλησ
στο μονοπάτι εξερευνώντας τη μνήμη μου. Δευτερώνω τους στίχους που πριν αφουγκραζόμενος μουρμούριζα. Μετάνιωσα, πόσες φορές δεν πήρα αυτό το μονοπάτι, πόσες φορές δεν το μετάνιωσα! Μα μόλις το πω ξημερώνει, μα μόλις το πω σουρούπωσε και πάλι.
Λογοζωγραφιές
™11