140 × 210 SPINE: 9.7 FLAPS: 80
«Ο έρωτας, νέε μου και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν δύει το ένα, ανατέλλει το άλλο.»
Πως μπορεί μια ιστορία αγάπης να αλλάξει την ζωή ενός ανθρώπου;
ISBN 978-960-564-437-6 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
0_cover_dedes.indd 1
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Άρχισα να αντιλαμβάνομαι πλέον ότι όλα όσα με πάθος έγραφα στη φυλλάδα που εργαζόμουν και όλα αυτά για τα οποία με περίσσια εμμονή μάς καθοδηγούσε ο αρχισυντάκτης δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κείμενα μιας φάρσας – ενός ελαφριού κωμικού θεατρικού έργου, όπου το αστείο στηριζόταν στη γελοιοποίηση των ατόμων προς διασκέδαση των υπολοίπων. Τη γελοιοποίηση ενός ολόκληρου λαού για τη διασκέδαση ποιων;»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΔΕΣ
Ένας αφανής ήρωας του Β’ παγκοσμίου πολέμου εξομολογείται σε έναν νεαρό δημοσιογράφο την ιστορία της ζωής του. Μέσα από μια ιστορία αγάπης ξετυλίγονται οι σημαντικότερες πτυχές του πολέμου, το άγχος της επιβίωσης, και οι στιγμές όπου οι αποφάσεις αλλάζουν την ζωή των ανθρώπων.
Ξ
εκινώντας να χαράσσω την πορεία της ζωής μου, χρειάστηκα τα κατάλληλα εργαλεία. Τα κουμπάσα και τους χάρτες για να βγάλω τη ρότα, και τον εξάντα για να ελέγχω ότι είμαι πάνω σε αυτή. Τα πρώτα μου εφόδια στη σχολή πλοιάρχων. Για να φτάσω στο λιμάνι τ’ ουρανού έπλεα πότε με ευνοϊκό και πότε με κόντρα τον άνεμο. Αυτός με έριχνε πότε στις καταφώτιστες μεγαλουπόλεις της Αμερικής και της Αγγλίας και πότε στο πλοίο της γραμμής που με πήγαινε στη Χίο για πιο πολλά πτυχία. Πάντα όμως δίπλα στη θάλασσα. Χρειάστηκε και μια πράξη καταστροφής για να φτάσω σε μια πράξη δημιουργίας. Δημιουργώ χωρίς να σκέφτομαι, εμπιστευόμενος πρώτα απ’ όλα το ένστικτό μου. Δεν γράφω για να προσελκύσω το κοινό κι ούτε επιλέγω να στριμώξω την συγγραφή μέσα στα μίζερα καλούπια της αγοράς, έτσι είναι σαν να λες ψέματα. Σαν να βάζεις ψεύτικο χρώμα πάνω στα πέταλα των φυτών για να προσεκλύσεις τα έντομα. Ανήκω σε αυτούς που συνθέτουν χωρίς να γράφουν, που υπακούν στις προσταγές ενός εσωτερικού εγώ. Σαν τα παιδιά που κρυφοκοιτάνε και ακολουθούν μια άγνωστη σκιά, που κατοικεί μέσα τους κι ας μην τη γνωρίζουν.
10/17/2016 1:55:45 PM
Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Επιmελεια - Διορθωση Layout - Design Copyright© 2016 Πρώτη Εκδοση
Με τα μάτια της αγάπης Κωνσταντίνος Δέδες Ελληνική λογοτεχνία [1358]1016/16 Δέσποινα Παρασκευά Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Κωνσταντίνος Δέδες Αθήνα, Οκτώβριος 2016
ISBN 978-960-564-437-6
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
soma_dedes_14 X 21.indd 2
10/17/2016 12:00:15 PM
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΔΕΣ
ΜΕ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΆΠΗΣ
soma_dedes_14 X 21.indd 3
10/17/2016 12:00:15 PM
soma_dedes_14 X 21.indd 4
10/17/2016 12:00:15 PM
αντί αφιέρωσης κρίμα που δεν είμαι ζωγράφος για να ντύνω κάθε μέρα με τα χρώματα της ευτυχίας που έχεις φέρει στη ζωή μου. Εσύ, Υπαπαντή.
soma_dedes_14 X 21.indd 5
10/17/2016 12:00:15 PM
soma_dedes_14 X 21.indd 6
10/17/2016 12:00:15 PM
Άλλη μια ίδια μέρα
Μ
έσα στο πολύβουο γραφείο, που βρισκόμουν από νωρίς το πρωί, ανάμεσα στα τηλέφωνα που κουδούνιζαν και στα πληκτρολόγια των συναδέλφων μου που χτυπούσαν ασταμάτητα για να προλάβουν τις ειδήσεις που έτρεχαν με καταιγιστικό ρυθμό, η φωνή του αρχισυντάκτη μας ακούστηκε σαν μακρόσυρτο σιωπητήριο: «Θέλω έναν εθελοντή να πάει στον Πειραιά να καλύψει τις εκδηλώσεις για την 28η Οκτωβρίου». Ο Μιχάλης, που καθόταν δίπλα μου, έσπρωξε τον αγκώνα μου με δύναμη και τα κλάσματα δευτερολέπτου που το χέρι μου αιωρήθηκε στον αέρα ήταν αρκετά για να μου ανατεθεί η εθελοντική αυτή κάλυψη. Πάλι έχασα μια σημαντική ευκαιρία να βγάλω την είδηση της χρονιάς. Αυτό που ονειρευόμουν τόσα χρόνια. Είχα καταντήσει να είμαι ένας δημοσιογράφος με χρέη φωτορεπόρτερ μαζί, μιας και το δυναμικό μας είχε μειωθεί σημαντικά τον τελευταίο καιρό. Οι φιλοδοξίες που είχα –δημοσιογραφικές επιτυχίες, βραβεία, αναγνώριση– είχαν μπει στο χρονοντούλαπο. Προς τα κει όδευε και η σχέση μου με την Ιουλία, που βρισκόταν στην κρισιμότερη και πιο αβέβαιη καμπή της. Ακόμα ένας καυγάς απ’ αυτούς που είχαμε το τελευταίο διάστημα, τα μάζεψε κι έφυγε από το σπίτι, με την επικοινωνία μας να έχει περιοριστεί σε τυπικά καλησπερίσματα και «τι κάνεις;». Κανένα ενδιαφέρον και απ’ τους δυο ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
soma_dedes_14 X 21.indd 7
7
10/17/2016 12:00:15 PM
μας. Δεν ήξερα τι ήθελα πλέον. Η δουλειά είχε γίνει μια θηλιά στον λαιμό, και η σχέση μου τα χέρια που έσφιγγαν τόσο αργά κι ηδονικά το σχοινί. Πνιγόμουν και δεν έβρισκα τρόπο να γλιτώσω. Και να πρέπει να κάνεις ένα φωτορεπορτάζ αστείο μ’ όλους εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους εξέχοντες και κατέχοντες. Αυτά σκεφτόμουν όσο ο αρχισυντάκτης έκανε τη σύντομη ενημέρωσή του λίγο πριν φύγουμε για την αυριανή «μεγάλη» μέρα. «Κυνηγήστε την είδηση και βγάλτε λαβράκι» ήταν η γνωστή μαλακία που έλεγε συνέχεια κλείνοντας κάθε τέτοιου είδους ενημέρωση. Ποια είδηση περίμενε να του φέρουμε, ανάμεσα στην κατάθεση στεφάνων, τις παρελάσεις με τα πιτσιρίκια και τα χειροκροτήματα των παππούδων και των γιαγιάδων; Η τηλεόραση στο σπίτι μια απ’ τα ίδια: ξεθάψανε πάλι όλες τις ταινίες της εποχής για να μας τονώσουν το εθνικό φρόνημα. Ούτε που τις έβλεπα. Ήμουν μεταξύ συντήρησης της φωτογραφικής μου μηχανής και αδειάσματος του ψηφιακού κασετόφωνου ώστε να μπορώ την επομένη να γράψω τις βαρύγδουπες δηλώσεις των δημόσιων λειτουργών που θα στήνονταν στη σειρά για να τις αραδιάσουν. Ακόμα και η φωνή της Ιουλίας, που με πήρε και μιλήσαμε για μερικά λεπτά, μου φάνηκε παγερή και με έντονα τα στοιχεία της απογοήτευσης μέσα της. Τι να πει κι αυτή; Έμενε όσο μπορούσε στο μικρό διαμέρισμά μου στο Θησείο και κάθε φορά που τσακωνόμασταν επέστρεφε στους δικούς της στην Κηφισιά. Κόρη γιατρού μ’ έναν δημοσιογράφο χωρίς μέλλον που ζούσε σε μια ονειροπαρμένη φούσκα έχοντας εναποθέσει όλες τις ελπίδες του στη μεγάλη είδηση και την οικονομική και κοινωνική 8
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΔΕΣ
soma_dedes_14 X 21.indd 8
10/17/2016 12:00:15 PM
καταξίωση. Και τα συναισθήματα, γόρδιος δεσμός. Μου έλειπε το σπαθί να τον κόψω, αλλά και να το κράδαινα στα χέρια μου δεν είμαι σίγουρος ότι είχα τα ψυχικά αποθέματα να το κάνω. Και τι να κρατήσω; Δουλειά ή σχέση; Ούτως ή άλλως και τα δυο βρίσκονταν σε τέλμα. Ανάμεσα στο ζάπινγκ και στο ψάξιμο στο διαδίκτυο, η κούραση επέστρεφε κάθε φορά πιο ενδυναμωμένη· το ρολόι είχε ήδη δείξει τρεις κι εγώ έπρεπε να σηκωθώ αύριο νωρίς, για να καλύψω το σημαντικό γεγονός ακόμα μίας παρέλασης...
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
soma_dedes_14 X 21.indd 9
9
10/17/2016 12:00:15 PM
Ήταν εκεί
Ό
λοι τους στην Αγία Τριάδα. Πέρασα μέσα από τους φουσκωτούς τους και τους ασφαλίτες δείχνοντας τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, κι άρχισα να βγάζω φωτογραφίες. Μια κυρία καλοντυμένη, γραμματέας του Δήμου, μου έδωσε το πρόγραμμα. «Να έρθετε και στη δεξίωση μετά την παρέλαση» είπε σχεδόν συνωμοτικά και απομακρύνθηκε, ενώ εγώ συνέχιζα να φωτογραφίζω. Οι πιτσιρικάδες με τις σημαίες έπαιζαν με τα κινητά τους χωρίς ν’ ακούνε λέξη από τη λειτουργία. Μπροστά μπροστά παππούδες με καροτσάκια, ήρωες του ’40, και πίσω τους οι εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού με τις χαρακτηριστικές στολές τους. Καθώς έβγαζα φωτογραφίες τον κόσμο, εστίασα χωρίς να το θέλω σ’ έναν ηλικιωμένο που στεκόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της λειτουργίας όρθιος και σε στάση προσοχής, όπως τα στρατιωτικά αγήματα των καταδρομών. Από τη γκρι καμπαρντίνα του ξεχώριζε το αριστερό του χέρι, που ήταν σφιγμένο γροθιά, ενώ στο δεξί κρατούσε κάτι που δεν μπορούσα να διακρίνω. Παρακολουθούσε αφοσιωμένος, λες κι απορροφούσε τις λέξεις μιας κρυφής μυσταγωγίας, ενώ το βλέμμα του ήταν ακίνητο σαν να εξερευνούσε ένα σπάνιο έργο τέχνης. Τέλος με τη λειτουργία· οι τοπικοί άρχοντες στήθηκαν για συνεντεύξεις και όσοι καλύπταμε το κοσμοϊστορικό γεγονός βγάλαμε τα γκατζετάκια μας κι αρχίσαμε 10
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΔΕΣ
soma_dedes_14 X 21.indd 10
10/17/2016 12:00:15 PM
να ηχογραφούμε τις δηλώσεις περί εθνικής υπερηφάνειας και αντίστασης του λαού, όσων δηλαδή δεν κάνουμε στις μέρες μας. Προς έκπληξή μου, ο γέροντας που κοιτούσα με τόση περιέργεια πέρασε δίπλα μας, έριξε μια λοξή ματιά και κούνησε το κεφάλι του με απογοήτευση, σαν να είχαν διαψευστεί οι προσδοκίες της ζωής του. Μόνο εγώ τον παρατηρούσα που απομακρυνόταν, και στο δεξί του χέρι είδα επιτέλους ότι κρατούσε ένα μπουκέτο λουλούδια, που μου κίνησε περισσότερο την περιέργεια. Η συνέχεια δόθηκε στον πεζόδρομο της Δραγατσανίου, στην κατάθεση στεφάνων. Όλοι πάλι εκεί στη σειρά να καταθέτουν τα στεφάνια προκειμένου να τιμήσουν τους πεσόντες. Η συγκίνηση ήταν μεγαλύτερη για τους εν ζωή αγωνιστές, και οι συνάδελφοι από τα κανάλια έτρεχαν με τις κάμερες να τους αποσπάσουν μια κουβέντα. Τα παιδιά από τα σχολεία ετοιμάζονταν να παρελάσουν, οι τοπικοί άρχοντες έπαιρναν τις θέσεις τους στις εξέδρες, κι εγώ με τη μηχανή στα χέρια κοιτούσα τι είχα βγάλει. Τότε εμφανίστηκε ξανά, σχεδόν από το πουθενά, εκείνος ο γέροντας, και τα μάτια μου καρφώθηκαν πάλι πάνω του, δίχως να ξέρω το γιατί. Καθώς άνοιγε δρόμο με το χέρι του για να περάσει ανάμεσα από τα παιδιά, δυο κοπέλες αναφώνησαν: «Αχ, τι ωραία λουλούδια!» Εκείνος κοντοστάθηκε, τους χαμογέλασε, έβγαλε ένα από το μπουκέτο που κρατούσε, και τους έδωσε τα υπόλοιπα. «Είμαι σίγουρος ότι η γυναίκα μου δεν θα παρεξηγηθεί που θα της πάω μόνο ένα σήμερα» τους είπε χαμογελαστός, ενώ τα αγόρια της παρέας ξέσπασαν σε αυθόρμητο χειροκρότημα. ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
soma_dedes_14 X 21.indd 11
11
10/17/2016 12:00:15 PM
140 × 210 SPINE: 9.7 FLAPS: 80
«Ο έρωτας, νέε μου και η λογική μοιάζουν με τον ήλιο και το φεγγάρι. Όταν δύει το ένα, ανατέλλει το άλλο.»
Πως μπορεί μια ιστορία αγάπης να αλλάξει την ζωή ενός ανθρώπου;
ISBN 978-960-564-437-6 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
0_cover_dedes.indd 1
ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
«Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Άρχισα να αντιλαμβάνομαι πλέον ότι όλα όσα με πάθος έγραφα στη φυλλάδα που εργαζόμουν και όλα αυτά για τα οποία με περίσσια εμμονή μάς καθοδηγούσε ο αρχισυντάκτης δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κείμενα μιας φάρσας – ενός ελαφριού κωμικού θεατρικού έργου, όπου το αστείο στηριζόταν στη γελοιοποίηση των ατόμων προς διασκέδαση των υπολοίπων. Τη γελοιοποίηση ενός ολόκληρου λαού για τη διασκέδαση ποιων;»
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΕΔΕΣ
Ένας αφανής ήρωας του Β’ παγκοσμίου πολέμου εξομολογείται σε έναν νεαρό δημοσιογράφο την ιστορία της ζωής του. Μέσα από μια ιστορία αγάπης ξετυλίγονται οι σημαντικότερες πτυχές του πολέμου, το άγχος της επιβίωσης, και οι στιγμές όπου οι αποφάσεις αλλάζουν την ζωή των ανθρώπων.
Ξ
εκινώντας να χαράσσω την πορεία της ζωής μου, χρειάστηκα τα κατάλληλα εργαλεία. Τα κουμπάσα και τους χάρτες για να βγάλω τη ρότα, και τον εξάντα για να ελέγχω ότι είμαι πάνω σε αυτή. Τα πρώτα μου εφόδια στη σχολή πλοιάρχων. Για να φτάσω στο λιμάνι τ’ ουρανού έπλεα πότε με ευνοϊκό και πότε με κόντρα τον άνεμο. Αυτός με έριχνε πότε στις καταφώτιστες μεγαλουπόλεις της Αμερικής και της Αγγλίας και πότε στο πλοίο της γραμμής που με πήγαινε στη Χίο για πιο πολλά πτυχία. Πάντα όμως δίπλα στη θάλασσα. Χρειάστηκε και μια πράξη καταστροφής για να φτάσω σε μια πράξη δημιουργίας. Δημιουργώ χωρίς να σκέφτομαι, εμπιστευόμενος πρώτα απ’ όλα το ένστικτό μου. Δεν γράφω για να προσελκύσω το κοινό κι ούτε επιλέγω να στριμώξω την συγγραφή μέσα στα μίζερα καλούπια της αγοράς, έτσι είναι σαν να λες ψέματα. Σαν να βάζεις ψεύτικο χρώμα πάνω στα πέταλα των φυτών για να προσεκλύσεις τα έντομα. Ανήκω σε αυτούς που συνθέτουν χωρίς να γράφουν, που υπακούν στις προσταγές ενός εσωτερικού εγώ. Σαν τα παιδιά που κρυφοκοιτάνε και ακολουθούν μια άγνωστη σκιά, που κατοικεί μέσα τους κι ας μην τη γνωρίζουν.
10/17/2016 1:55:45 PM