Μελίνα, το πέπλο του σκότους by Εκδόσεις Οσελότος

sofia

μελίνα

το πέπλο του σκoτους μελίνα

το πέπλο του σκoτους

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Μελίνα, το πέπλο του σκότους

Σοφία Αποστολίδη Ελληνική λογοτεχνία [1358]0512/11 Σοφία Αποστολίδη Αθήνα, 2013 978-960-564-042-2

Η γενική επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι Σ

ο σ ε λ ότ ο ς

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e–mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

sofia

μελίνα

το πέπλο του σκoτους

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Est difficillimum se ipsum vincere. Είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις τον εαυτό σου Σενεκας

Το μυαλό χάνεται μέσα στους δρόμους που περπάτησαν οι δαίμονες, μάτια κενά, ανίκανα να δουν. Το σκοτάδι παίρνει μορφές, σχηματίζει το χέρι που ήρθε να σε ξεριζώσει από τη ματαιότητα του πόνου μέσα στην οποία κυλιέσαι και η ψυχή ουρλιάζει στο μεδούλι του θανάτου με κραυγές παγωμένες, που ηχούν δυνατά για να γκρεμίσουν τις πέτρινες πύλες μέσα στο κεφάλι σου…

μ ε λ ί να , το π έπ λ ο το υ σ κ ό το υ ς

Συνωμοσία

αθόταν στις σκουριασμένες σιδεριές του παλιού γηπέδου και κοιτούσε τα φύλλα να στροβιλίζουν λόγο του αέρα. Κάθε φορά που ένιωθε ένοχη, πήγαινε σε εκείνο το μέρος ελπίζοντας πως κάτι από την τέφρα της Ιζαμπέλας βρισκόταν ακόμα εκεί. Η Ιζαμπέλα ήταν υβρίδιο και το δηλητήριο που κυλούσε στις φλέβες της την είχε σκοτώσει. Δεν είχαν ξεκινήσει ως φίλες, είχε πάει με το μέρος των Θεατρίνων και έπειτα των Cruel, μια συμμορία αλλομόρφων που ανταγωνίζονταν σε δύναμη τη φάρα των βρικολάκων. Είχε σταθεί πολλές φορές στον δρόμο της Μελίνας και ήταν η αιτία που οι φίλοι της και η ίδια είχαν βρεθεί σε κίνδυνο παραπάνω από μια φορές. Όμως τα δύο κορίτσια τελικά κατάφεραν να βρουν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας. Η Ιζαμπέλα είχε μεταφερθεί στην Σ.Ε.Α.Μ. και μαζί με την Μελίνα μάθαιναν να χειρίζονται ένα είδος μαγείας που είχε ξεχαστεί. Είχε μάθει πως οι Θεατρίνοι είχαν σκοτώσει τον πατέρα της για τους σκοπούς των αρρωστημένων τους παιχνιδιών και είχε ορκιστεί πως θα έπαιρνε την εκδίκησή της, πως θα τους αφάνιζε. Όμως δεν μπορούσε να εκπληρώσει αυτόν της τον σκοπό. Γι’ αυτό η Μελίνα θα τον πραγματοποιούσε στη θέση της.

σο φ ία α π ο σ το λ ί δ η

Άλλωστε, της το είχε υποσχεθεί… Όμως ήταν πλέον μόνη της σε αυτό και δεν είχε προσαρμοστεί ακόμα με την ιδέα ότι η παρολίγον φίλη της είχε πεθάνει. Κάθε φορά που βελτιωνόταν στον τομέα της μαγείας ήξερε ότι η Ιζαμπέλα θα κατάφερνε το ίδιο επίτευγμα σε μικρότερο χρόνο και με πολύ λιγότερη προσπάθεια. Γι’ αυτό πίστευε για τον εαυτό της πως ήταν μια απάτη, κάτι ψεύτικο και πως αν εκείνο το κορίτσι ήταν ακόμα ανάμεσά τους, θα το αποδείκνυε περίτρανα. Δεν της άρεσε αυτό το συναίσθημα, αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Έτσι πίεζε τον εαυτό της να προσπαθεί περισσότερο. Πίεζε τον εαυτό της να ανταγωνιστεί την Ιζαμπέλα, ακόμα και αν δεν ήταν ανάμεσά τους. Και ύστερα ένιωθε ένοχη που είχε σκεφτεί πως έπρεπε να ανταγωνιστεί μια νεκρή. Εκείνο το απόγευμα είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια σπίθα φωτιάς και ο Άρης, ο διευθυντής της Σ.Ε.Α.Μ. και δάσκαλός της, την είχε επιβραβεύσει. Είχε ξεπεράσει το στάδιο της τηλεκίνησης και τώρα προσπαθούσε να ελέγξει τα στοιχεία της φύσης. Όμως δεν ήταν σε θέση να ελέγξει το Χάος, όπως αποκαλούσαν εκείνες τις ανθρωπόμορφες σιλουέτες που αναδύονταν όταν η Μελίνα χρειαζόταν περισσότερο βοήθεια και συνδέονταν με το τατουάζ στον καρπό της και κατά συνέπεια το γεγονός ότι είχε πεθάνει. Τέλος, η μεταμόρφωση εξακολουθούσε να τη δυσκολεύει επειδή η μορφή της σαν αλλόμορφη δεν ήταν προκαθορισμένη εφόσον ήταν Panwere, κάτι που σήμαινε πως μπορούσε να πάρει τη μορφή παραπάνω από ένα ζώων. «Πρέπει να σταματήσεις να συγκρίνεσαι με εκείνη», άκουσε την ανήσυχη φωνή του Δημήτρη να της λέει. Την είχαν απορροφήσει οι σκέψεις της και δεν τον είχε δει να έρχεται. Εκείνος κάθισε δίπλα της και της έδωσε τη χάρτινη σακούλα που κρατούσε στα χέρια του. Η Μελίνα του χαμογέλασε και τον φίλησε στο μάγουλο παίρνοντας το καμουφλαρισμένο μπουκάλι με αίμα. Οι ανάγκες της φύσης της ως υβρίδιο είχαν πλέον ενσωματώ-

μ ε λ ί να , το π έπ λ ο το υ σ κ ό το υ ς

σει το αίμα στο διατροφολόγιό της, την κρατούσε υγιή και δυνατή. Όμως τον τελευταίο καιρό βρισκόταν κάτω από μεγάλη πίεση και παραμελούσε συχνά τον εαυτό της, ξεχνώντας να τραφεί. «Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσένα». «Θα επιβίωνες», την καθησύχασε. «Ξέρεις ότι το μόνο που η Ιζαμπέλα έκανε παραπάνω από εσένα ήταν να προσπαθεί, και αυτό γιατί δεν είχε φίλους ή τίποτα άλλο να κάνει τον ελεύθερο χρόνο της. Είσαι καλύτερή της, αρκεί να μην αφήσεις τις τύψεις να σε λυγίσουν. Σου τα λέω αυτά γιατί ο Άρης μου είπε ότι ήσουν… ταραγμένη». «Είμαι εντάξει», αποπειράθηκε να πει ψέματα. Ο Δημήτρης ανασήκωσε το ένα του φρύδι δείχνοντάς της ότι δεν την πίστευε, τότε εκείνη σηκώθηκε τραβώντας τον από το χέρι και βιάζοντας ένα χαμόγελο στα χείλη της. «Πρέπει να φύγουμε, ο Μιχάλης θα μας περιμένει». Σήμερα ήταν τα γενέθλια του Μιχάλη ο οποίος ήταν εκστασιασμένος από το γεγονός ότι γινόταν επιτέλους δεκαεννιά. Είχαν διοργανώσει ένα μικρό πάρτι μασκέ στο σπίτι με θέμα τον δέκατο όγδοο αιώνα. Όχι, δεν είχαν έρθει ακόμα οι αποκριές αλλά αυτό δεν άλλαξε τα μυαλά του εορταζόμενου που βρήκε την όλη ιδέα “πολύ καινούρια”. Κανείς δεν ήταν σίγουρος για το τι ακριβώς εννοούσε με αυτό, όμως ήταν πολύ ενθουσιασμένος για να του φέρουν αντίρρηση. «Πρέπει να το πιεις», της είπε δείχνοντας τη χαρτοσακούλα που κρατούσε στο ελεύθερο χέρι της. Η Μελίνα υπάκουσε ελπίζοντας αυτό να ήταν αρκετό για να αλλάξουν θέμα. «Ακόμα δεν μου είπες τι θα ντυθείς», συνέχισε με παράπονο. «Και ούτε πρόκειται, είναι έκπληξη». «Εσύ ξέρεις τι θα ντυθώ εγώ», προσπάθησε να τη μεταπείσει. «Ναι, γιατί σε μαρτύρησε ο Μιχάλης, αλλιώς δεν θα μου έλεγες ούτε εσύ», τον πιλάτευσε.

σο φ ία α π ο σ το λ ί δ η

Όταν έφτασαν στο σπίτι η γιορτή είχε ήδη ξεκινήσει και ο Ξαβγιέρ τους κρατούσε ακόμα μούτρα επειδή είχαν μετατρέψει το σπίτι σε καταγώγιο του δέκατου όγδοου αιώνα. Όλα τα έπιπλα είχαν απομακρυνθεί ενώ χρησιμοποίησαν το τραπέζι της τραπεζαρίας για να στεγάσουν τον μπουφέ εφόσον το έπιπλο θύμιζε ακράδαντα το κλίμα της εποχής που προσπαθούσαν να προβάλουν. Παλιά πορτρέτα με τις αστείες φιγούρες του Πέτρου, του Μιχάλη και της Άρτεμις ενοχλημένης και σε ρόλους αντάξιους της εποχής, βρισκόντουσαν στους τοίχους ενώ το πιάνο της μητέρας του Δημήτρη είχε στηθεί σε μια γωνία για ντεκόρ. Η μουσική ήταν πολύ δυνατά και ο Μιχάλης, που ήταν ντυμένος δούκας, μαζί με την Θάλεια, που φορούσε μια στολή catwoman με μάσκα εποχής, χόρευαν στον ρυθμό της. Ο Πέτρος καθόταν στον μπουφέ στον ρόλο κάποιου που θύμιζε barman. Δεν έβλεπε πουθενά την Άννα ή την Ρόζα αλλά υπέθεσε ότι ήταν χαμένες στη θάλασσα των προσώπων κάπου μέσα στο σπίτι. Φίλησε τον Δημήτρη στο μάγουλο και ύστερα έφυγε για το δωμάτιό της προκειμένου να φορέσει και εκείνη τη στολή της. Η μητέρα της την είχε φτιάξει ειδικά για εκείνη… κάνοντας το ντεκολτέ εσκεμμένα πιο βαθύ απ’ ότι χρειαζόταν. Όταν ανέβηκε στον όροφο βρήκε τον Μάρκο να στέκεται μπροστά από την πόρτα της, εμποδίζοντάς την από το να μπει στο δωμάτιο. Ήταν ντυμένος τσιγγάνος, μια ενδυμασία που του έδινε την αφορμή να γυμνώσει το στήθος του. Αν και η Μελίνα έπρεπε να παραδεχτεί πως η επιλογή του τον έκανε ιδιαίτερα ελκυστικό. «Το πάρτι είναι κάτω», είπε μέσα από τα δόντια της ενώ προσπαθούσε να τον παρακάμψει. «Και εγώ γιατί είδα από εδώ τα πυροτεχνήματα;» της είπε ελαφρώς ειρωνικά. Κάτι στον τρόπο που το είπε την έκανε να ανατριχιάσει αλλά δεν ήθελε να του δώσει σημασία. Πέρασε μέσα από εκείνον και την πόρτα μέσω των σκιών και βάλθηκε να αλλάξει, το μόνο που ήθελε ήταν να κατέβει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα κάτω

μ ε λ ί να , το π έπ λ ο το υ σ κ ό το υ ς

και να περάσει καλά. Τότε όμως άκουσε κάποιον να μπαίνει. Κάλυψε τα εκτεθειμένα σημεία του σώματός της βιαστικά και γρύλισε στον Μάρκο που είχε μόλις εισβάλει, ενώ έγινε κόκκινη από θυμό και ντροπή όταν είδε τον Δημήτρη να στέκεται από πίσω του. Είχε θυμώσει με το θράσος του Μάρκο και ντρεπόταν που το αγόρι της έπρεπε να δει αυτήν τη σκηνή. «Στρίβε πριν σου σπάσω τα δόντια», ο νεοφερμένος είπε με φωνή απειλητική και σιγανή. Ο Μάρκο βλεφάρισε βαριεστημένα όμως έφυγε από το δωμάτιο, χωρίς να παραβλέψει να της κλείσει το μάτι. Η Μελίνα είχε προλάβει να βγάλει μόνο την μπλούζα της και παρόλο που ο Δημήτρης είχε δει πολλά περισσότερα, ένιωθε ακόμα εκτεθειμένη. «Μαρία Αντουανέτα, ε;» τη ρώτησε παίρνοντας την απόφαση να μην δώσει περαιτέρω σημασία στο περιστατικό. «Χωρίς την περούκα, μου προκαλεί φαγούρα... και υποτίθεται ότι ήταν έκπληξη», μουρμούρισε. Το αγόρι χαμογέλασε και έκανε ένα ακόμα βήμα προς το εσωτερικό προτού η Μελίνα τον σταματήσει. «Όχι… έχουμε πάρτι και θέλω να ντυθώ», τον μάλωσε όταν κατάλαβε τι είχε στο μυαλό του. Εκείνος συμβιβάστηκε και της χαμογέλασε με μια κρυφή υπόσχεση πως αυτή τους η κουβέντα θα είχε συνέχεια, ύστερα έφυγε, κλείνοντας την πόρτα πίσω του. Σύντομα η κοπέλα κατέβηκε στο ισόγειο και πήγε στο πλευρό του πειρατή της που είχε τη μορφή του Δημήτρη. Η στολή του τον αγρίευε και αυτό εξίταρε την Μελίνα, μέχρι που δάγκωσε το κάτω χείλος της για να κρύψει το χαμόγελο που σκαρφάλωνε στα χείλη της. Ήξερε τι σκόπευε να ντυθεί αλλά αυτό που δεν ήξερε ήταν πόσο πολύ του πήγαινε. Εκείνο το χαμόγελο όμως έσβησε όταν είδε πως το θηλυκό του ταίρι αντικατοπτριζόταν στο πρόσωπο της Άννας. «Είσαι κούκλα Μέλα!» άκουσε τον Μιχάλη να της λέει καθώς ερχόταν προς το μέρος της παραμερίζοντας το πλήθος.

σο φ ία α π ο σ το λ ί δ η

«Χρόνια πολλά!» του ευχήθηκε εκείνη ενώ τον αγκάλιαζε σφιχτά. «Άφησα το δώρο μου στο δωμάτιό σου, είναι στο πρώτο συρτάρι». «Το πάρτι ήταν άνευ δώρων», της είπε αυστηρά. «Ναι, αλλά το είδα και σε θυμήθηκα». «Έι, πειρατή. Θα σε πείραζε να δανειστώ τη βασίλισσά σου;» είπε ύστερα το αγόρι αναζητώντας τον Δημήτρη με το βλέμμα του. «Αν σου πω ναι, θα την αφήσεις ήσυχη;» του είπε δείχνοντας όμως να γνωρίζει ήδη την απάντηση. «Όχι», αντέτεινε με ένα σκανδαλιάρικο χαμόγελο, πιάνοντας την Μελίνα από το χέρι και οδηγώντας τη στην πίστα. Η αλήθεια ήταν ότι δεν της άρεσε να χορεύει, όμως ήταν με τον Μιχάλη. Πώς μπορούσε να πει όχι; «Άκουσα πως άναψες φωτιές σήμερα», την πείραξε. Το σχόλιό του όμως έριξε τη διάθεσή της, κάτι που προσπάθησε ωστόσο να κρύψει. Ο Μιχάλης πήρε το χέρι της και την ώθησε σε μια στροφή. Τότε ήταν που πρόσεξε πως τα μάτια του Μάρκο ήταν καρφωμένα επάνω της, και αυτό την έκανε ιδιαίτερα νευρική. Μετά από μερικές ακόμα κλεφτές ματιές, συμπέρανε πως δεν τον ενδιέφερε να στρέψει την προσοχή του αλλού. Για ακόμα μια φορά, η Μελίνα τσάκωνε τον εαυτό της να προσπαθεί να θυμηθεί… υπήρχε κάτι στο βλέμμα του που της ήταν παράδοξα οικείο. Όμως αποφάσισε πως αυτό ήταν σαχλό και τα παράτησε. Φυσικά και το βλέμμα του της φαίνονταν οικείο, είπε στον εαυτό της. Δεν ήταν και κανένας άγνωστος. Το τραγούδι όμως είχε τελειώσει και ο Μιχάλης ήταν πολύ αποσυντονισμένος για να αφιερώσει την προσοχή του για πολύ ώρα πάνω σε κάτι. Έτσι το αγόρι επέστρεψε στους υπόλοιπους καλεσμένους του αποχαιρετώντας την προσωρινά με ένα φιλί στο μάγουλο.

μ ε λ ί να , το π έπ λ ο το υ σ κ ό το υ ς

Η Μελίνα έψαξε για την Μαρία και την Βαλένα, όμως τις βρήκε απομονωμένες στην αγκαλιά του Ιούλιου και του Νικ αντίστοιχα. Οπότε κάθισε μαζί με την Λίζα και την αγέλη της. Δεν ήθελε να επιστρέψει στην παρέα του Δημήτρη και της Άννας, οι δυο τους είχαν τον τρόπο τους να σε κάνουν να αισθανθείς ανύπαρκτος όταν ξεκινούσαν με τα πειράγματα και τις ιστορίες τους. Και μπορεί αυτός να ήταν ο στόχος της Άννας όταν η Μελίνα βρισκόταν τριγύρω, όμως ο Δημήτρης δεν έδειχνε να έχει συναίσθηση της ενοχλητικής του αυτής συνήθειας. Αλλά αν η Άννα τον έκανε να ξεφεύγει και να περνάει καλά… ποια ήταν εκείνη για να ξεκινήσει να του γκρινιάζει; Άλλωστε του είχε εμπιστοσύνη και ήθελε να τον αφήσει με τους φίλους του. «Μαρία Αντουανέτα, σωστά;» τη ρώτησε ο Άλεξ. «Έχετε… ντυθεί ζώα;» τους ρώτησε διστακτικά κοιτάζοντας τη στέκα με τα άσπρα αφτιά της Αλίκης και το κέρατο μονόκερου που η Λίζα είχε στερεώσει στο μέτωπό της. «Ναι, υποτίθεται ότι είναι κάποιου είδους ειρωνεία», γκρίνιαξε η πρώτη. «Και είναι διαχρονικό, οπότε…». «Μα είσαι αξιολάτρευτη!» προσπάθησε να την καλοπιάσει η Λίζα. «Είμαι λαγός, είναι υποτιμητικό. Άλλωστε εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να μιλάς, σου έτυχε ο κλήρος του μονόκερου!» «Τι να πει και ο Κρις; Ντύθηκε γάτος», επέμεινε η Λίζα. Η Μελίνα κοίταξε το αγόρι εξεταστικά αλλά δεν βρήκε ίχνος αμφίεσης. Εκείνος για να τη διευκολύνει, έκανε μεταβολή επιτρέποντάς της να δει τη μαύρη ουρά που είχε φορέσει. «Δεν είναι γλύκας;» τον πείραξε η Λίζα. «Μελίνα; Μπορώ να σου μιλήσω για λίγο;» τους διέκοψε ο Φράνκο. Η κοπέλα τον κοιτούσε παραξενεμένη από την πρόσκληση, συνήθως την απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι. Άφησε ωστόσο την προηγούμενη συντροφιά της, απολογούμενη με το βλέμμα της για την ξαφνική της αναχώρηση και τον ακολούθησε

σο φ ία α π ο σ το λ ί δ η

γεμάτη περιέργεια όσο εκείνος με τη σειρά του την οδήγησε στην κουζίνα. «Τι συμβαίνει; Προβλήματα;» τον ρώτησε ανέμελα. «Για την ακρίβεια… με τον Μάρκο», της είπε χωρίς να σπαταλήσει χρόνο. Έδειχνε πολύ ανήσυχος και αυτό ήταν περίεργο για τον χαρακτήρα του. «…Ξέρω ότι δεν θες άλλα μπλεξίματα, αλλά αυτό έχει να κάνει με τον πατέρα του. Και εκείνος ήταν που μας έμπλεξε εξ αρχής στην ιστορία με τους Θεατρίνους… ξέρεις, πριν μπλέξουμε εσένα. Ό, τι και αν είναι, έχω την εντύπωση ότι σε αφορά». Η Μελίνα ένιωσε να απογοητεύετε, ήθελε τόσο πολύ να περάσει καλά εκείνη τη νύχτα, να σταματήσει να ανησυχεί. Αλλά τώρα έπρεπε να κρύψει αυτό της το συναίσθημα. «Τι εννοείς; Τι υποψιάζεσαι δηλαδή;» συνέχισε βαριεστημένα. «Εκείνος και ο Δημήτρης σκαρώνουν κάτι. Το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Μάρκο χρειαζόταν βοήθεια και τη ζήτησε από το αγόρι σου γιατί φοβόταν ότι θα καταλήγαμε υποταγμένοι ξανά. Ο Δημήτρης πρέπει να δέχτηκε γιατί ξέρει ότι όλο αυτό έχει να κάνει με εσένα». «Τι;» αναφώνησε ανάστατη. «Κρυφάκουσα μια από τις συζητήσεις τους, δεν πρέπει να έχουν βρει άκρη με ό, τι και αν κάνουν. Αλλά είναι πολύ προσεκτικοί, δεν κατάφερα να μάθω πολλά». «Αποκλείεται, θα το ήξερα… θα το καταλάβαινα αν κάτι δεν πήγαινε καλά», του είπε αρνούμενη πεισματικά να πιστέψει τα όσα της έλεγε. «Φοράνε τα φυλαχτά που μας έφτιαξες, δεν μπορείς να διαβάσεις το μυαλό τους. Και τις περισσότερες ώρες σου τις περνάς με τον Άρη, δεν ξέρεις πότε φεύγει και που πάει». Κατά τη διάρκεια του πρώτου της χρόνου στην Σ.Ε.Α.Μ. είχαν κληθεί να έρθουν αντιμέτωποι με τους Θεατρίνους. Για να το

μ ε λ ί να , το π έπ λ ο το υ σ κ ό το υ ς

κάνουν αυτό έπρεπε πρώτα να βρουν έναν τρόπο για να προφυλαχτούν από τη μαγεία τους και να διασφαλίσουν μια δίκαιη μάχη. Γι’ αυτό ο Άρης της είχε ζητήσει να φτιάξει για εκείνους φυλαχτά. Αυτά ωστόσο την απέτρεπαν από το να τρυπώνει στα μυαλά των όσων τα φορούσαν. «Ναι αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τίποτα από την αγέλη τους, έτσι δεν είναι; Υποτίθεται ότι θα το διάβαζα στο μυαλό τους». «Το πόσο καιρό μπορεί να κρατήσει το μυστικό εξαρτάται από το πόσο δυνατός είναι ένας αρχηγός. Και ο Μάρκο είναι πολύ δυνατός. Όσο για εσένα, δεν νομίζω να το καταλάβαινες και ποτέ. Ούτε μορφή δεν μπορείς να αλλάξεις». «Έι, είναι πιο εύκολο όταν ξέρεις σε τι θα αλλάξεις! Περίμενε, μου λες ότι ο Μιχάλης και το Πέτρος ξέρουν γι’ αυτό;» συνέχισε θιγμένη. «Σε είδα και όταν νόμιζες ότι ήξερες…». «Μα καλά τι κάνετε εσείς εδώ τόση ώρα; Ελάτε, θα κόψουμε την τούρτα!» η Ρόζα τους είχε μόλις διακόψει, δεν άργησε να καταλάβει πως η μεταξύ τους ατμόσφαιρα δεν ήταν καθόλου γιορτινή. Κοίταξε την Μελίνα ανήσυχη, ύστερα όμως φόρεσε και πάλι το χαμόγελό της και τους ένευσε να την ακολουθήσουν. Όταν βγήκαν στο σαλόνι βρήκαν τον Μιχάλη λουσμένο με αναψυκτικά και πάνω από την τούρτα τα κεράκια της οποίας και ετοιμαζόταν να σβήσει. «Έι Μέλα! Έλα να μοιραστείς την ευχή μου μαζί μου», της φώναξε το αγόρι, κερδίζοντας ένα άγριο βλέμμα από την κοπέλα του. «Είναι όλη δική σου Μιχάλη», βιάστηκε να αρνηθεί νιώθοντας λίγο άβολα με την πρότασή του. Τότε όμως ο Πέτρος και ο Δημήτρης την περικύκλωσαν και την ώθησαν στο πλευρό του χρησιμοποιώντας το σώμα τους σαν τείχος που την παρέσερνε κοντά στον εορταζόμενο ενώ έμειναν κοντά της για να βεβαιωθούν

σο φ ία α π ο σ το λ ί δ η

ότι δεν θα το σκάσει. Ο Μιχάλης την πήρε στην αγκαλιά του, βρέχοντάς την με τον τρόπο του με τα αναψυκτικά που έσταζαν από επάνω του. Μετά της έκλεισε τα μάτια και έσβησαν τα κεράκια μαζί. Εκείνη ευχήθηκε ο Μιχάλης να είναι πάντα ευτυχισμένος και να μείνει ο εαυτός του ενώ το αγόρι ευχήθηκε η Θάλεια να γκρίΜελίνα προσπαθεί να κρατήσει τηντουπόσχενιαζε λιγότερο. Όχι,Ηδεν είχε διαβάσει το μυαλό του, απλά αγόρι ση που έδωσε στην Ιζαμπέλα και για να γίνει αυτό σιγομουρμούρισε την ευχή του. πρέπει να συνεχίσει εκπαίδευσή της. Η Θάλεια και η Ρόζα πήραν τηντην τούρτα και μερίμνησαν για το μοίρασμά της ενώ η Μελίνα φίλησε και πάλι τον φίλο της και Τι ανάμεσα γίνεται όμως αυτό τη σκοτώνει; προσπάθησε να χαθεί στουςόταν καλεσμένους τους. Τι γίνεται ότανταη όσα προσοχή της αποσπάται από Όσο και αν την απασχολούσαν ο Φράνκο της είχε μόλις μυστικά σχέδιαέκταση του Δημήτρη και του Μάρκο; πει, δεν ήθελε νατα δώσει περαιτέρω στο γεγονός. Ήξερε πως ήταν εγωίστρια, Όταν όμως το μόνοτης πουαλλάζει ήθελε εκείνο βράδυ, να η ζωή μέρα μετοτη μέρα ήταν και πρόπεράσουν καλά. σωπα από το παρελθόν έρχονται για να φέρουν τα Αυτό όμως δεν θα γινόταν και της έπρεπε περιμένει για την καπάνω κάτω. Όταν είναινααδύνατο πλέον να ελέγτάλληλη ευκαιρίαξεινατον απομονώσει τον συνεργό της ξανά. Προς εαυτό της. Όταν η πραγματική της φάρα το έρπαρόν, προσπάθησε να και να από παρακολουθήσει τις κινήχεται νακρυφτεί την ξεριζώσει τη ζωή που ξέρει και τα σεις του αρχηγούπρόσωπα της από που μακριά. Εντάξει, είχε εμπιστοσύνη, αγαπάει. Όταντου καλείται να πληρώσει αλλά αυτό δεν ίσχυε για την Άννα και η μικρή του συνωμοσία που εισέβαλε σε έναν κόσμο στον οποίο κανείςδεν ζωήταν ικανή να την κάνει να ξεχάσει το πόσο πολύ ζήλευε. ντανός δεν θα έπρεπε ποτέ να περάσει… Ο Μάρκο όμως την ξετρύπωσε. Της έδωσε το ποτήρι από χυμό που κρατούσε και κάθισε δίπλα της. Εκείνος ωστόσο έπινε ουίσκι. Η Μελίνα υπέθεσε πως το αγόρι ήξερε ότι δεν έπινε και δεν μπορούσε παρά να αναρωτηθεί για το πως. «Δεν έχω βάλει τίποτα στον χυμό σου», πρόσθεσε όταν πρόISBN 978-960-564-042-2 σεξε ότι η κοπέλα κοιτούσε το ποτήρι διστακτικά. «Εσύ πίνεις ουίσκι αλλά εγώ θα βολευτώ με τον χυμό;» τον ΕΚΔΟΣΕΙΣ ο σ λ όττον ο ς ψαρέψει. Εκείνος μονάχα χαμογέρώτησε προσπαθώντας ενα λασε και μετά έμεινε να την κοιτάζει με απροσδιόριστο βλέμμα. «Απλά πιες το», της είπε αρνούμενος να πέσει στην παγίδα 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 της.Βατάτζη e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

μ ε λ ί να , το π έπ λ ο το υ σ κ ό το υ ς

«Σε ευχαριστώ», μουρμούρισε προτού πιει την πρώτη της γουλιά. «Τι ευχήθηκες;» προσπάθησε να ακουστεί αδιάφορος, αλλά η Μελίνα είχε την αμυδρή υποψία πως ζήλευε για κάποιον λόγο. «Αν σου πω η ευχή μου δεν θα βγει». «Μην μου πεις ότι πιστεύεις σε αυτές τις βλακείες», της είπε γεμάτος αποδοκιμασία. «Αν δεν πιστεύεις, τότε γιατί με ρωτάς;» «Γιατί θέλω να ξέρω τι σκέφτεσαι». Η απάντησή του την έφερε προ απροόπτου, δεν ήξερε πως έπρεπε να αντιδράσει. «Τι θα ευχόσουν εσύ;» αποφάσισε να τον αποφύγει. «Να γίνεις δική μου», και εκείνη τη στιγμή γύρισε να την κοιτάξει με μάτια γεμάτα ένταση... ύστερα όμως άφησε το βλέμμα του να πέσει στο υπόλοιπο σώμα της και έμεινε εκεί πολύ περισσότερο απ’ ότι αυτή του η κίνηση την έκανε να αισθάνεται άνετα. «Μην σπαταλάς τις ευχές σου σε εμένα. Δεν το αξίζω», του είπε μουδιασμένα μετά από λίγο. Ήθελε να τραβήξει την προσοχή του και πάλι σε οποιαδήποτε περιοχή πάνω από τον λαιμό της. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι δεν εννοούσε κάθε της λέξη. «Σου πάει να είσαι Μαρία Αντουανέτα. Είσαι το ίδιο πεισματάρα με εκείνη», άλλαξε θέμα. «Και εσύ δεν κάνεις και τόσο κακό τσιγγάνο». Κοιτώντας τον, τα λεγόμενα του Φράνκο ήρθαν και πάλι στο μυαλό της. Ήθελε να τον ρωτήσει για τα όσα της είχε πει. Και θα το έκανε αν η Κέλη δεν τους διέκοπτε. «Χόρεψε μαζί μου», η νεοφερμένη είπε στο αγόρι τραβώντας τον από το μπράτσο. «Δεν το νομίζω», αντέτεινε εκείνος διεκδικώντας το χέρι του και πάλι πίσω. Ο Ιούλιος έσπευσε για να χαλιναγωγήσει την ξαδέρφη του και ένιωθε ιδιαίτερα αμήχανα που έπρεπε να επέμβει, αλλά πιο πολύ έδειχνε να θέλει να βγάλει τον Μάρκο από τη δύσκολη θέση.