143 × 210 SPINE: 21 FLAPS: 80
ΜΠΑΠΚΟΣ Ύμνος στη ζωή Μέρος πρώτο ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕΙΣ (εκδ. Οσελότος 2012)
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ISBN 978-960-9499-50-7
Μπάπκος Ζωής Απανθίσματα ΜΈΡΟΣ ΔΕΎΤΕΡΟ
Ζωής Απανθίσματα
ΣΟΖΗΣ Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ (εκδ. Οσελότος 2014)
Μπάπκος
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Π
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
Έργα του ιδίου:
ήραμε ευθύς τ’ ανθόσπαρτο στρατί του ήχου κι αυτός μας οδήγησε μπροστά σε κάτι μαρμαρένιες πίστες που αντιφέγγιζαν λευκό θάμπος. Εξαίσια, θαυματουργά τα μέρη. Θαυμαστός ο κόσμος με τον οποίο ανταμώνουμε και σμίγουμε. Φανταστικές οι τελετουργικές μας φαντασιώσεις. Καθώς η ομίχλη άρχισε να αραιώνει, δε χορταίναμε ν’ αγναντεύουμε τα όσα, ένα γύρω, περιεργαζόμαστε. Πουλιά εξωτικά που κελαηδούν μέσα σε ανθισμένα περιβόλια… Σε λουλουδιασμένους κάμπους, σε καταπράσινα λιβάδια, ζώα χαριτωμένα βόσκουν, κυλιούνται, πετούν, φιλιούνται κι αγκαλιάζονται. Τι υπέροχα να γινόταν στ’ αλήθεια ο κόσμος, έτσι χρωματιστά χαρούμενος, κι ωραίος! Ελάτε να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε. Ελάτε να αποξεχαστούμε σε τούτη τη μεθυστική απόλαυση. Ελάτε, να ραντίσουμε με ροδόσταμο τα μαραζωμένα μας όνειρα. ΕΛΑΤΕ!
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Ο
Ζήσης Κόκκινος γεννήθηκε στο Μεγάλο Σειρήνι Γρεβενών και ζει μόνιμα στο Βέλγιο. Έχει έναν γιο και σήμερα είναι συνταξιούχος. Με άλλους αγωνιστές πρωτοστάτησε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στο Βέλγιο. Λόγω έλλειψης διδασκάλων, την πρώτη περίοδο για κάποιο διάστημα δίδαξε στα Ελληνόπουλα της περιοχής του Βερβιέ ως δάσκαλος. Έχει στο ενεργητικό του πλούσια κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική και αντιδικτατορική δράση. Έγραφε στον παράνομο τύπο στην Ευρώπη κατά τη δικτατορία. Στις αρχές της χούντας έγραψε μερικά σημειώματα στην εφημερίδα του ΑΚΈΛ και με το ψευδώνυμο Υψηλάντης στην Χαραυγή Κύπρου. Μετά τη δικτατορία έγραφε στο Ριζοσπάστη και στον τύπο της ομογένειας Βελγίου. Γράφει ποιήματα από νεαρή ηλικία και είναι αυτοδίδακτος. Αφοσιωμένος, δοσμένος με πάθος στη μάθηση και στον αγώνα για το δίκαιο και την ανθρωπιά.
ο σ ε λ ότ ο ς 0_cover_mpapkos.indd 1
4/8/2014 1:25:23 PM
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
Μπάπκος Ζωής Απανθίσματα ΜΈΡΟΣ ΔΕΎΤΕΡΟ
Τιτλος Μπάπκος, Ζωής απανθίσματα Μέρος δεύτερο Συγγραφέας Ζήσης Κόκκινος Επιmελεια - Διορθωση Δημήτρης Καραναστάσης Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Copyright© 2014 Ζήσης Κόκκινος Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Μάρτιος 2014
ISBN 978-960-9499-50-7
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
Από μένα… για σας! Αποζητάω από καρδιάς, αγαπητοί μου αναγνώστες, να μοιραστώ μαζί σας ό,τι ωραίο κι ευγενικό πηγάζει από την πένα μου. Ακούστε με, σας παρακαλώ: Πώς να τα βγάλω πέρα, πείτε μου, καλοί μου φίλοι, όταν δυο τσαχπίνες αγαπητικές με πιάνουν και με κρατούν τόσο τρυφερά από το χέρι; Πάμε! Έλα! Με καλούν αδιάκοπα. Πώς, αλήθεια, να μην υποκύψω σ’ έναν τέτοιο πειρασμό; Όταν τούτα τα δυο, αποκλειστικά δικά μου «πλάσματα», με μια ερωτική ελκυστική σαγήνη με φιλούν, μ’ αγκαλιάζουν, με θερμοπαρακαλούν. Όταν επιπλέον, έχω έναν δοσμένο φίλο, συνεργάτη και υπασπιστή μου. Νιώθω ωραία από τα κανακέματά τους. Από την προσοχή, την αγάπη που μου χαρίζουν κάθε στιγμή, κάθε ώρα, με τόση απλοχεριά. Πάμε! Έλα! Καθώς σιγοψιθυρίζουν επαναλαμβανόμενα κι ελκυστικά, σαν μαγευτική προσευχή ακούγεται η έκκλησή τους. Αδύνατον να μην υποκύψω. Κλείνω τα μάτια κι ακολουθώ. Με σιγουριά κι ασφάλεια, τα θεϊκά μου δημιουργήματα με οδηγούν μπροστά στο κομπιούτερ. Νιώθω θαυμάσια! Πόσο απερίγραπτα, μαγικά ελκυστική είναι η απέριττη αγάπη, ο τέλειος έρωτας που αισθάνομαι!
Με κορμί πανέμορφα αλαβάστρινο, αν και αόρατο, η θεότρελη ατίθαση φαντασία μου με τη γλυκύτατη, τη μελιστάλαχτη σκέψη μου με «ξεμυαλίζουν». Υποκλίνομαι συρόμενος εθελουσίως. Στρώνομαι κεφάτος με ένα πλατύ χαμόγελο στη θέση μου, έχοντας στο πλάι μου τον ωραίο υπασπιστή μου, τον Μπάπκο. Παραδίνομαι αφοπλισμένος στα τσαλίμια της σκέψης μου και της ασυγκράτητης χρυσόφτερης φαντασίας μου που ανυπομονεί να προσπεράσει τα σύνορα της φρόνιμης νόησης. Να τρέξει, να πετάξει. Να οργώσει καλπάζοντας τα μήκη και τα ύψη του άπειρου. Ευθύς με μαγεύουν, μετατρέποντάς με ανάλαφρο, σαν πούπουλο, οδηγώντας με εξαρχής σε χαριτωμένες, «επικίνδυνες» περιπέτειες. Συνεχίζω να σας φανερώνω τα συναισθήματά μου: Είναι ζαλιστικά υπέροχο αυτό που ζω, όταν ξεδιπλώνω, ζωντανεύω στο χαρτί, το απλό μεγαλείο που πηγάζει από τις ωραίες, εσωτερικές μου μαλαματένιες δροσοπηγές. Χαίρομαι. Ευχαριστιέμαι. Χαμογελώ, δακρύζω. Χορεύω, σφυρίζω, τραγουδώ! Αυτά συμβαίνουν κι αφορούν ασφαλώς εμένα. Βαθιά μου έγνοια είναι βέβαια, να τα μοιραστώ με τους φίλους μου τους αναγνώστες. Μακάρι να αισθανθείτε, να ζήσετε κι εσείς, στιγμές όμορφα ανεπανάληπτες, μέσα από τα γραφόμενά μου. Δεν κυνηγώ σελίδες ατέλειωτες για βάθος ψάχνω για ορίζοντες χωρίς σύνορα σημαδεύω το άπειρο. Αφιέρωμα στον αγαπημένο μου τόπο! Είδες αϊτό να πέτεται, λεβέντη να χορεύει Είδες τον ουρανό στη γη, έρωτα να γυρεύει; 4
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
Το είχαμε υποσχεθεί με τον Άργο πως θα το κάναμε: Avanti Maestro! Τι όμορφα! Πόσο μαγικά! Τι θαυμαστά ξεδιπλώνονται τ’ αγνάντια απ’ τις αψηλές κορφούλες! Απερίγραπτα συναρπαστικό ξεπροβάλλει το θέαμα καθώς φέρνουμε το θώρι γύρω τριγύρω απ’ το δικό μας, το ζηλευτό, το αψηλό «μπαλκόνι» των Γρεβενών! Από την αψηλότερη κορφούλα του αγέρωχου Όρλιακα. Μέρα Μαγιού, κι ολάνθιστα τα φυσικά λημέρια. Παρατηρούμε, θαυμάζουμε, καμαρώνουμε. Πεταλούδες πολύχρωμες, βουνίσια ζουζούνια. Πουλιά που ’πιασαν κουμπαριές με τα φυσικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα να βαφτιστούν και ν’ αντανακλούν κάθε είδος χρωματισμού που διάλεξε για κείνα η νουνά τους, η φύση. Μέγα χάρμα απόλαυσης και υπέρτατου θαυμασμού. Αρκούδες με το δικό τους καφετί γνώρισμα σε καλούν να σε φιλέψουν μέλι. Αγριοκάτσικα τρελοπαιχνιδιάρικα. Περήφανοι σταυραϊτοί που αιωρούνται κυκλικά, αμέριμνοι πάνω από τα κεφάλια μας. Έλα, φίλε, έλα να δεις, κάθισε ν’ αποθαυμάσεις, ν’ αρμέξεις, να γευτείς ευωδιαστά αρώματα. Η εξαίσια κατάσταση μέθεξης που μας διαπερνά, μας εμπνέει, ψηλά από κείνα τα λημέρια, να λαλούμε και να ψέλνουμε τραγούδια, ευχές και προσευχές. Καλούμε τους φίλους μας με το όνομά τους. Η φυσική μας πρόσμιξη με το φυσικό τοπίο μας προικίζει με το προτέρημα να επικοινωνούμε νοερά με κάθε άνθρωπο που θαυμάζει που αγαπά που νοιάζεται και φροντίζει για τη ζωή, τη φύση, τον άνθρωπο. Μας έλαχε και τούτο, ωραίε μου Άργε. Μας έμελλε, μαζί με τη μαγεία του φυσικού τοπίου ν’ απολαύσουμε τα υπέροχα, τα εκπληκτικά τ’ ουρανού τα κάλλη. Ναι, Άργε, καθώς η νύχτα πλησιάζει, το ’χαμε προγραμματίσει εξάλλου, πως θα την περνούσαμε σε τούτα τα ψηλά, τα θαυμαστά λημέρια. Η θέλησή μας, η πεισματική μας επιμονή στο να αποκαλύπτουμε καινούριους χώρους, μέρη μαγικά κι ονειρεμένα, μας προμηθεύει και με τις ανάλογες αρματωσιές που βοηθούν στο ν’ αυγαταίνει και ν’ απλώνεται η θωριά μας. ΜΠΑΠΚΟΣ ΙΙ, ΖΩΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ
5
Να ’μαστε. Φέρνουμε βόλτες με το κιάλι στο έναστρο ουράνιο στερέωμα. Χοροπηδούμε από το ένα άστρο στ’ άλλο. Πόσο φαντασμαγορικός παρουσιάζεται ο ουράνιος θόλος! Για δες… Πέσαμε στην κατάλληλη περίπτωση. Χαρές ετοιμάζουν στα παιδιά τους η πούλια κι ο αυγερινός! Γεια σας φίλοι, γεια σας φίλες! Γιώργο, Χρήστο, Θύμιο, θεία Αγόρω από τη Λόχμη. Βασίλη, Μπάμπη, Νίκο, Ελευθερία, Κώστα, Κατερίνα, Ρούλα, Θοδώρα, Ιουλία, Θανάση από το Μεγάλο Σειρήνι. Σεις, όλοι οι φίλοι, από τα Γρεβενά, από τα γύρω χωριά… από ολόκληρη την Ελλάδα. Σας παρακαλούμε και σας καλούμε, αν έχετε την καλοσύνη, να μας συντροφέψετε με τη θαυμάσια, τη μαγική νοερή φανταστική σας ενατένιση. Υψώστε τα μάτια στον ουρανό. Φέρτε το θώρι σας γύρω. Αφήστε τις αισθήσεις λεύτερες να χαλαρώσουμε. Να δώσουμε τα χέρια. Ν’ αγκαλιαστούμε. Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, νιώθουμε πιο στέρεα Είναι περισσότερο σίγουρα τα βήματά μας. Ελάτε, φίλοι μου! Ελάτε ωραίοι μου συνάνθρωποι να σμίξουμε στη χαρά, στη λύπη, σε κάθε τι το ωραίο, το δίκιο κι ανθρώπινο. Δείτε μαζί μας τ’ αργυρό φεγγάρι με τα λαμπερά αστέρια, έτσι καθώς μας τα φέρνουν κοντά τα επιστημονικά εργαλεία, στημένα στην κορφή του Όρλιακα. Συμφωνούν κι εκείνα μαζί μας, εγκρίνουν τούτα τα δικά μας. Δείτε τι χαριτωμένα μας φέγγουν και μας χαμογελούν. Κάθε βήμα, κάθε μας κίνηση, όταν κατευθύνονται στη σωστή κατεύθυνση, αποτελούν φωτεινά σημεία. Καλημέρα σας, αγαπητοί ωραίοι μας φίλοι. Γεια σου μπάρμπα Βαγγέλη, γείτονα! Μπάρμπα Βάιε, μπάρμπα Αχιλλέα, μπάρμπα Γιάννη. Όλους όσους κοντεύουν ν’ αγγίξουν τον αιώνα τους χαιρετάμε, γέροντες και γερόντισσες, με ιδιαίτερη τιμή και σεβασμό. Με τον μπάρμπα Βαγγέλη κάθε καλοκαίρι τραγουδούμε μαζί στο εικονοστάσι του Αϊ-Νικόλα. Όμορφα τα καταφέρνει στα κλέφτικα τραγούδια ο μπάρμπας. Τον… ακούτε πώς το ανεβοκατεβάζει περιστροφικά; «Του Κίτσου η μάνα κάθονταν», ή, «του Διάκου η μάνα χαίρεται». Γεια σου, ωραίε μπάρμπα Βαγγέλη. Σε θυμόμαστε πάντα. Σας θυμόμαστε όλους και σας μνημονεύουμε από τα ψηλά λημέρια του Όρλιακα. Ελά 6
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
τε. Πάμε φίλοι μας! Πάμε να σεργιανίσουμε στα περβόλια που μας καλούν να γευτούμε απ’ τους ολόγλυκους καρπούς τους. Να ρουφήξουμε άρωμα, να συλλέξουμε γύρη από τα λουλούδια της δικαιοσύνης. Πιστεύουμε και το διαλαλούμε: ο άνθρωπος, μπορεί! Αρκεί να πατάει και να περπατάει στη σωστή μεριά. Πάμε. Ελάτε να πεταχτούμε μέχρι… τους ουρανούς. Πάμε να μοιραστούμε μαζί τους τα τρελά και τα ωραία μας. Πάμε να ευχηθούμε στην πούλια και στον αυγερινό, να τους ζήσουν. Το κιάλι θα μας οδηγήσει μπροστά στην ευρύχωρη φεγγαρόλουστη αυλή τους. Ελάτε, πάρτε θέση στο φανταστικό λεωφορείο της ζωής. Αγκαλιάστε το βιβλίο μας, ταξιδέψτε μαζί μας. Μπορείτε και με «κλειστά» μάτια να το απολαύσετε. Σαν αρχίσετε να το ξεφυλλίζετε, όπως θα προχωρείτε, καθώς θα κλείνετε τα μάτια, θα αναπολείτε, θα ταξιδεύετε νοερά. Με τούτον τον τρόπο θα πλάθει και θα ξαναπλάθει ο καθένας. Θα ζωγραφίζει, θα διαβάζει με απαλό, ονειροπόλο πνεύμα και με… κλειστά τα μάτια. Κινάμε, πάμε για το πλάνο, το ωραίο μας ταξίδι, αφού γεμίσουμε πρώτα το δισάκι μας από του Όρλιακα τις πλανεύτρες εμορφιές κι όταν η μνήμη αποτυπώσει της έναστρης νύχτας τ’ ουρανού τα ξεφαντώματα, θα συνεχίσουμε την πορεία μας σε άλλα, διαφορετικά μέρη. Όμορφα, φανταστικά αιωρούμαστε. Ανάλαφρη διαγράφεται η πορεία μας. Πότε πετάμε, άλλοτε περπατάμε. Θαυμάζουμε τις μαγικές ομορφιές της Βάλια Κάλντα. Το βλέμμα μας κολλάει, πλανιέται με τις ώρες, επιμένει να περιφέρεται σαν τον περήφανο σταυραετό μέχρι να πετύχει τον στόχο του. Εκείνος κάποτε φεύγει, εμείς, αδιόρθωτοι λάτρεις του ωραίου, δυσκολευόμαστε να πείσουμε εύκολα τις αισθήσεις μας για να ξεκολλήσουμε. Τελικά, όμως, τι να κάνουμε; Το παίρνουμε απόφαση. Αφού, εννοείται, πρώτα τα έχουμε καταγράψει όλα στο μνημονικό, στα κιτάπια του ιππόκαμπου. Ναι, Άργε, και στις εξιστορήσεις μας, τα καταφέρνουμε. «Λες, Ζήση;» «Πάντως, Άργε, τα καταφέρνουμε, έστω και με κάποιο κατανοητό δισταγμό. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα ΜΠΑΠΚΟΣ ΙΙ, ΖΩΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ
7
της ιδιοσυγκρασίας μας, με συνέπεια να έχει τόση επίδραση για μας η φυσική ελκτική μαγεία. Τα καταφέρνουμε, βλέπεις, όχι φυσικά τόσο εύκολα και ξεμαγκώνουμε απ’ την απίθανη μαγνητική έλξη του τοπίου με τις μύριες φυσικές ομορφιές και τα κάλλη...» Καθώς ψέλνουμε και τραγουδούμε, νιώθουμε πως πλέκουμε στεφάνια, πλάθουμε εγκώμια για όλα τα φυσικά στοιχεία. Έχουμε έντονα δυνατή την αίσθηση πως από την μιαν άκρη μέχρι την άλλη, αγκαλιάζουμε και φιλούμε ολόκληρο τον πλανήτη. Τα χιονισμένα βουνά. Τα καταπράσινα λαγκάδια. Τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Τα πουλιά, τα ζώα, τους ανθρώπους! Καμαρώνουμε, τραγουδούμε και φιλούμε εν είδει ιεροτελεστίας τούτες τις εμορφιές. Μετά τη Βάλια Κάλντα, να τη… Δες πώς ξεπροβάλλει καταπράσινη –άνοιξη γάρ– πραγματική κουκλίτσα. Τι θαυμαστή! Τι υπέροχη! Καμάρι ακριβοθώρητο χειμώνα, καλοκαίρι! Είδες ποτέ πεύκο κατάλευκο με το χιόνι παγωμένο να λαμπυρίζει σαν τεράστιο μαγικό μπριλάντι; Σου έτυχε να δεις μια περιοχή, μια απέραντη έκταση, ένα τοπίο, να μοιάζει με ξωτικό παραμυθένιο όνειρο; Α, φύση μου τρελή! Μαγεύτρα, πλάνα! Όσο και όπου να στρέψεις το βλέμμα σου πώς να στέρξεις να πεις «χόρτασα»; Μήπως πρόκειται να το πεις αν το στρέψεις κατά το μοναστήρι του Μέγα Σπήλαιου, με την ιστορία του την ξακουστή, την κλεφτουριά του την περήφανη; Τον τρανό οπλαρχηγό το Θόδωρο τον Ζιάκα; Φέραμε γύρω και τούτα στη μνήμη μας. Την πλούσια δράση τους για τη λευτεριά της πατρίδας από τον τουρκικό ζυγό. Τα ατέλειωτα κατορθώματά τους. Καθότι η αποστολή μας γέρνει ανατολικότερα, μια άλλη φορά θα πούμε, και θα υμνήσουμε, περισσότερα. Καθώς πετώντας κατά της Ζάβορδας τα μέρη θεωρήσαμε χρέος μας να αποδώσουμε ελάχιστο φόρο τιμής για την πελώρια, την ένδοξη ιστορία της περιοχής. Τι να πούμε και τι να μολογήσουμε για το μοναστήρι της Ζάβορδας, το συναρπαστικό μαγικό, τοπίο που δεσπόζει ένα γύρω από το ασκηταριό του Όσιου Νικάνορα; Τούτο θαρρείς ότι ξεπή 8
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
δησε από τους ίδιους τους βράχους. Καθώς θωρείς από ψηλά, από τους απόκρημνους, απότομους βράχους, σου κόβεται η ανάσα έτσι που παρατηρείς την άγρια ομορφιά του τοπίου. Τα βαθιά καταπράσινα νερά του Αλιάκμονα. Τη σκληρή πέτρα που δεσπόζει και κυριαρχεί με τη δική της ιδιόμορφη αδιαμφισβήτητη απολυτότητα. Το βαθυπράσινο, το θαυμαστό αυτό στοιχείο, μοιάζει να ξεπηδάει, όπως και το μοναστήρι, απ’ την ίδια την πέτρα. Προσθέτει με απλοχεριά, τη δική του ξέχωρη εξαίσια πινελιά στον καταπληκτικό πίνακα, ζωγραφισμένο με ασύλληπτη τελειότητα από το επιδέξιο χέρι της φύσης! Α, μωρέ, τι κάθομαι κι αραδιάζω! Μήπως, μίλησε κανείς; Πετάμε με δάκρυα συγκίνησης σε μέρη γεμάτα κάλλος. Στην ταμπέλα που την κρατάει της ιστορίας το χέρι, αναγράφεται η κατεύθυνση που θ’ ακολουθήσουμε. Μυθική, παραμυθένια η ιστορία της περιοχής. Υπόκωφος βόγγος… ακούγεται, πριν ακόμα καλά πλησιάσουμε τη Μηλιά. Έχει απομείνει από… τότε, από κείνα τα χρόνια. Πάει κι έρχεται ο αντίλαλος μέσα στα φαράγγια, από τη φοβερή τιτανομαχία των γιγάντων! Έπρεπε, όμως, τι άλλο να κάναμε; Έπρεπε να πάμε παραπέρα, νύχτωνε, κι η Μηλιά μας καρτερούσε. Πλησιάζουμε, αγγίζουμε, με τις φτερούγες που μας δάνεισαν οι πτερόσαυροι, τούτον τον περίφημο προϊστορικό χώρο. Ανοίγουμε διάπλατα τα πορτοπαραθυρόφυλλα του ιππόκαμπου. Η πρωτεϊκή αναπαράσταση εναλλάσσεται αδιάλειπτα μπροστά στα… μάτια μας. Κάτι, σαν την πρωτόγονη ρωμαϊκή αρένα. Παρακολουθούμε, απορροφώντας λαίμαργα νοερές εικόνες από τις τοτινές τιτανομαχίες. Τέρατα τεραστίων διαστάσεων συγκρούονται, μουγκανίζουν εκκωφαντικά. Ποιος άκουσε τον θεό Ιεχωβά και δεν κατακρημνίστηκε να προλάβει να φύγει, να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Ευτυχώς μετά το ξεθόλωμα των ματιών μας από τη φοβερή οπτασία, απέμεινε μόνο το άρωμά της. Μάρτυρας φυσικά αδιάψευστος για τη μακρινή εκείνη χρονική περίοδο αποτελούν τα ευρήματα. ΜΠΑΠΚΟΣ ΙΙ, ΖΩΗΣ ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ
9
143 × 210 SPINE: 21 FLAPS: 80
ΜΠΑΠΚΟΣ Ύμνος στη ζωή Μέρος πρώτο ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΕΙΣ (εκδ. Οσελότος 2012)
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ISBN 978-960-9499-50-7
Μπάπκος Ζωής Απανθίσματα ΜΈΡΟΣ ΔΕΎΤΕΡΟ
Ζωής Απανθίσματα
ΣΟΖΗΣ Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ (εκδ. Οσελότος 2014)
Μπάπκος
ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Π
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
Έργα του ιδίου:
ήραμε ευθύς τ’ ανθόσπαρτο στρατί του ήχου κι αυτός μας οδήγησε μπροστά σε κάτι μαρμαρένιες πίστες που αντιφέγγιζαν λευκό θάμπος. Εξαίσια, θαυματουργά τα μέρη. Θαυμαστός ο κόσμος με τον οποίο ανταμώνουμε και σμίγουμε. Φανταστικές οι τελετουργικές μας φαντασιώσεις. Καθώς η ομίχλη άρχισε να αραιώνει, δε χορταίναμε ν’ αγναντεύουμε τα όσα, ένα γύρω, περιεργαζόμαστε. Πουλιά εξωτικά που κελαηδούν μέσα σε ανθισμένα περιβόλια… Σε λουλουδιασμένους κάμπους, σε καταπράσινα λιβάδια, ζώα χαριτωμένα βόσκουν, κυλιούνται, πετούν, φιλιούνται κι αγκαλιάζονται. Τι υπέροχα να γινόταν στ’ αλήθεια ο κόσμος, έτσι χρωματιστά χαρούμενος, κι ωραίος! Ελάτε να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε, να ξεφαντώσουμε. Ελάτε να αποξεχαστούμε σε τούτη τη μεθυστική απόλαυση. Ελάτε, να ραντίσουμε με ροδόσταμο τα μαραζωμένα μας όνειρα. ΕΛΑΤΕ!
ΖΗΣΗΣ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Ο
Ζήσης Κόκκινος γεννήθηκε στο Μεγάλο Σειρήνι Γρεβενών και ζει μόνιμα στο Βέλγιο. Έχει έναν γιο και σήμερα είναι συνταξιούχος. Με άλλους αγωνιστές πρωτοστάτησε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στο Βέλγιο. Λόγω έλλειψης διδασκάλων, την πρώτη περίοδο για κάποιο διάστημα δίδαξε στα Ελληνόπουλα της περιοχής του Βερβιέ ως δάσκαλος. Έχει στο ενεργητικό του πλούσια κοινωνική, συνδικαλιστική, πολιτική και αντιδικτατορική δράση. Έγραφε στον παράνομο τύπο στην Ευρώπη κατά τη δικτατορία. Στις αρχές της χούντας έγραψε μερικά σημειώματα στην εφημερίδα του ΑΚΈΛ και με το ψευδώνυμο Υψηλάντης στην Χαραυγή Κύπρου. Μετά τη δικτατορία έγραφε στο Ριζοσπάστη και στον τύπο της ομογένειας Βελγίου. Γράφει ποιήματα από νεαρή ηλικία και είναι αυτοδίδακτος. Αφοσιωμένος, δοσμένος με πάθος στη μάθηση και στον αγώνα για το δίκαιο και την ανθρωπιά.
ο σ ε λ ότ ο ς 0_cover_mpapkos.indd 1
4/8/2014 1:25:23 PM