Ο χορός του Ωρίωνα

Π Ε Ρ Ι Κ Λ Η Σ Γ . Μ ΠΑ Λ Ο Δ Η Μ ΟΣ

Ο χοροσ του ωριωνα

Ο χοροσ του ωριωνα

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ότοοςς οοσσεελλότ

Τιτλος Συγγραφέας Σειρα

Copyright© 2013

Πρώτη Εκδοση

ISBN

Ο Χορός του Ωρίωνα Περικλής Γ. Μπαλοδήμος Ελληνική Ποίηση [2358]0213/2 Περικλής Γ. Μπαλοδήμος Αθήνα, Μάρτιος 2013 978-960-564-039-2

Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν.

2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

«Όσοι τιμούν το αναπόφευκτο, είναι σοφοί.» Προμηθέας Δεσμώτης (936) Αισχύλος. « Το να είσαι Έλληνας, είναι Έρωτας» Χρήστος Γιανναράς. «συνέντευξη στην ΝΕΤ, Αύγουστος 2012» «Μίλησέ μου σαν τη βροχή, κι εγώ θα σε ακούω» Tennessee Williams. Ο Xορός του Ωρίωνα, είναι ο Oυράνιος χορός της Ζωής, που στη γη, από τις Iερές Mούσες, τελείται. Π.Μ

Ο Χο ρ ό ς το υ Ω ρ ί ων α

7

Προοιμιακά: 1. Επί αψύχων, κλαγγή και ρυθμός, επί εμψύχων, φωνή, ονομάζεται ο ήχος, που απέναντι από τη μουσική εκκινεί, για να συνευρεθεί μαζί της.

2. Ο μουσικός ήχος, είναι από τη φύση του βαθιά ασκητικός. Δεν ταυτίζεται με την ομορφιά, όπως την αντιλαμβανόμαστε στον κοινό αισθητικό μας βίο. Έχει να κάνει με ανώτερα σημεία αναφοράς της. Αποκαλύπτει μια σπουδαιότερη και ουσιαστικότερη όψη της, που ξεκινά από το αρχέτυπο κέντρο του Νου και εξευγενίζει την πραγματικότητα.

3. Οι Μύθοι κρύβουν μέσα τους με συμβολισμούς και αλληγορίες, τις πιο βαθιές αλήθειες. Γι αυτό και οι έχοντες την ικανότητα να τους ερμηνεύσουν, είναι προνομιούχοι.

4. Από την Ευμένεια σημαδεμένοι είναι, όσοι μέσα στη σκληρή του πλήθους μοναξιά σταθήκαν και το βαρύ φορτίο της αντέξαν.

5. Οι ρίζες μας είναι Αρχαίες, γι αυτό το δέντρο μας διαρκώς βλασταίνει, δίνοντας σπάνιους ανθούς και υπέροχους βλαστούς σοφίας.

6. Φιλία είναι να πηγαίνεις με αυτοθυσία εκεί που οι φίλοι σε χρειάζονται, χωρίς να υπολογίζεις τίποτα άλλο.

7. Είναι ανώφελο να κατοικείς στα όνειρα και να παραμελείς τα της ζωής. Εάν χρειαστεί επινόησε κάποιο νόημά της και όπως το συλλογίζεσαι προσπάθησε.

8. Εκείνοι που υπηρετούν την Τέχνη και εκείνοι που νομίζουν πως την υπηρετούν, με περισσά στολίδια, μορφές

8

Π Ε ΡΙ ΚΛ Η Σ Γ . Μ ΠΑ ΛΟ Δ Η Μ ΟΣ

και σχήματα την γέμισαν. Όσοι αποζητούν τα σπουδαία και επιθυμούν ειλικρινά να αντικρύσουν το πρόσωπό της, σαν μέτοικοι νοιώθουν και στη πραγματική πατρίδα τους επιθυμούν να επιστρέψουν.

9. Όσοι σπατάλησαν ανούσια της νίκης την περίφημη δόξα, ανάξιοι τέτοιας σπουδαίας τύχης είναι.

10. Όσο υπάρχουν Έλληνες, ο Ωρίωνας και τα άστρα του Κύκνου, το Φως τους θα τους δίνουν. Όταν χρειαστεί η σπορά της φυλής σε ύπνωση να πέσει, θα την φυλάξουν ζωντανή, μέχρις ότου έλθει και πάλι ο καιρός βλαστάρια να πετάξει μέσα από τις βαθιές και σκοτεινές χαράδρες που την έριξαν, θέλοντας θάνατο να της δώσουν.

11. Η Τέχνη είναι από τη φύση της ματαιόδοξη.

12. Να φοβάσαι την οργή του νικητή που έχει βάρβαρη ψυχή.

13. Εκείνοι που υποσχέθηκαν νεότητα, μέσα από κιτρινισμένα φύλλα βιβλίων βγαλμένη, πρέπει τα λόγια τους να τηρήσουν.

14. Ο Χαρακτήρας γεννά το πεπρωμένο.

Ο Χο ρ ό ς το υ Ω ρ ί ων α

Το ενύπνιο της Μετάνειρας Από βαθειά σκοτάδια ορμώντας τον ύπνο της ταράξανε σημαδιακές εικόνες. Λόγια φρικτά ακούστηκαν ανόσιας τιμωρίας, για προσφιλή της πρόσωπα πως έφυγαν μακριά. Πικρό το νερό των ποταμών, είδε πως κυλούσε κι η τύχη της, της μνήμης τη δωρεά είχε απολέσει. Την ώρα εκείνη η Μετάνειρα αποφάσισε, και το έργο της φωτιάς που η Δήμητρα τελούσε, διέκοψε με βία. Έτσι, ο Τριπτόλεμος δεν μπήκε στην αθανασία. Με αυτήν της την απόφαση τον άφησε θνητό, μέσα στους θνητούς να παλεύει, εκείνον που για αιώνια έργα προόριζαν. Μικρόψυχη η Μετάνειρα το έργο των θεών είχε ματαιώσει. Του ενυπνίου το μήνυμα, λαθεμένα ερμήνευσε. Δεν γνώριζε από τέτοια. Είναι πολύ δύσκολο οι των εφημέρων ρέκτες τα σκαλοπάτια της Ηρώς να ανεβούνε.

9

1 0 Π Ε ΡΙ ΚΛ Η Σ Γ . Μ ΠΑ ΛΟ Δ Η Μ ΟΣ

Η Επιθυμία του Οδυσσέα Τί πάθατε και ξεχάσατε τη Θούρια αλκή σας; Κάποιοι θυμούνται ακόμα, στους καιρούς μας τα έργα του τί σημαίνουν. Εσείς που το Φως και τη θάλασσα λατρεύετε, στους τόπους ξανά συνταχτείτε, όπου τα κορμιά κι ο νους μουσκεύονται, από αλμύρα και ζέφυρους, αιγαιοπελαγίτικων παραγγελμάτων. Πάνω από τις γαλανόφθαλμες του πόντου εσχατιές, τα ψηλοκάταρτα καράβια σας να διαπορεύσετε, ψάχνοντας οι μυστικές πηγές του που πηγάζουν. Όσοι μπορέσουν και τις βρουν απ’ τα νερά τους τα ιερά να πιούν, για να επιστρέψουν στη χρυσή γενιά. Τότε του Οδυσσέα η επιθυμία, δικαίωση επιτέλους θα εύρη. Αυτά είχε στο νου του ο Πολυμήχανος, όταν τις Αμαζόνες νίκησε, και λάφυρα τα όπλα τους πήρε. Ήθελε οι ασπίδες τους να μη αστράφτουν, στο αντίκρισμα του Ήλιου και της επιστροφής του τα ανάτροπα εμπόδια αψήφησε. Το σκοπό του χωρίς τελειωμό ύφαναν οι Μοίρες στον αργαλειό της όμορφης Πηνελόπης, μέχρι του κύκλου η γραμμή να κλείσει. Τότε που μπόρεσε να δει όσα οι πόλεμοι τα μάτια εμποδίζαν

Ο Χο ρ ό ς το υ Ω ρ ί ων α

Από ένα χρονικό Τιμών και δόξας έκπτωτος, του θρόνου του φυγάδας κατέληξε. Από τη φύση του νωχελικός και αλαζόνας, το βασιλικό του όνομα ολότελα κατέστρεψε. Είχαν οι εχθροί του, που τόσα χρόνια την εξουσία διεκδικούσαν, νικήσει επιτέλους. Τον κίνδυνο με υπεροψία αγνόησε γιατί των αυλικών τα λόγια είχε πιστέψει, του ιερατείου την πανουργία υποτιμώντας. Εκείνοι ήσαν δεινοί για το κακό να πείθουν. Μπορούσε να είχε προλάβει, όπως τον είχαν συμβουλεύσει. «Τέτοιους εχθρούς να τους υπολογίζεις και από αυτούς όσο έχεις καιρό φυλάξου». Σε άλλων ηγεμόνων τις αυλές εκλιπαρώντας πήγε, καταφυγή σαν άρχοντας να τύχει. Εγκατελήφθη πλήρως και περιφρονημένος σε ξένα χώματα τέλειωσε τη ζωή του. Της ιστορίας ο νους ο παντεπόπτης, δεν έλαθε καθόλου. Κατά τα έργα του τον έκρινε τον Πέρση Βασιλιά. Τη χώρα αυτή να κυβερνάει δεν άξιζε, γι αυτό τέλος καλό δεν είχε, ούτε υστεροφημία δίκαιου άνδρα και ηγεμόνα έτυχε.

11

1 2 Π Ε ΡΙ ΚΛ Η Σ Γ . Μ ΠΑ ΛΟ Δ Η Μ ΟΣ

Προς Ιάσωνα (Τον Αλικαρνασσέα, τον επί εποχής Υδροχόου επιστρέφοντα). Που πας με τόση βιασύνη, εσύ που περήφανα αρνήθηκες χρυσό στεφάνι όταν οι των ιχθύων άρχοντες σου δώσαν. Δεν είμαι για τίτλους και αξιώματα, αποκρίθηκες. Πριν των κιτρινισμένων φύλλων οι σκιές σε αγγίξουν, απόφαση σημαντική πάρε. Αλλού, Ιάσωνα, δεν θα βρεις, τέτοιες σπουδαίες γνωριμίες και φίλων συναναστροφές. Τόποι που δεν σε θέλουν μην τους επιθυμείς. Τα λάθη που δε γερνάνε γρήγορα, απολιθώματα γίνονται και μέσα τους φυλακισμένο με εφιάλτες σε κρατάνε. Στην Αλικαρνασσό, που νέα από τα νερά του Αιγαίου βγαίνει, την πορεία σου οριστικά σταμάτησε. Αυτή ταιριάζει στο όνομά σου. Εκεί, την απάντηση που αποζητάς θα πάρεις και το ταξίδι σου σ’ αυτό το τόπο θα τελειώσεις, όπως σε τιμημένο Αργοναύτη αρμόζει.

ο σ ε λ ότ ο ς

Ο Χο ρ ό ς το υ Ω ρ ί ων α

Ένας γέρος σοφός Εσύ που κάποτε, νιάτα και δύναμη και δόξα είχες, όταν απ’ του χειμώνα τον καιρό καθηλωθείς, σε τί να ελπίζεις; Γέροντας και σοφός σαν γίνεις, Αναπολήσεις από χαρές παλιές και μισοσβησμένες ιστορίες Δωρικές, ευχήσου να σε συντροφεύουν. Αυτά τα ονόματα, πιστά να υπακούουν και να έρχονται, στο κάλεσμά σου. Από τυχαίες αφορμές των καθημερινών την βεβαιότητα να αναστατώνουν κι απρόσμενες επιθυμίες να σου δίνουν. Σοφία σαν τα γηρατειά σου φέρουν, με αυτή να είναι η σχόλη σου, στις πόλης συχνάζοντας τους δρόμους. Έπρεπε τόσα χρόνια να περάσουν, για να αποκτήσεις γνώση που τα νιάτα σε εμπόδισαν να δεις. Ήρθε αργά κοντά σου εκείνη να δροσίσει, σαν τις πνοές που ο Ωκεανός υψώνει, με τη βοήθεια άνεμου καλού, το σώμα που έχει πια αποκάμει. Έστω και τώρα όμως, δεν είναι λίγο, έστω και τώρα, δεν είναι αργά, αρκεί που μαζί σου στέκει, με το λαμπρό, λιτό της φόρεμα ντυμένη.

13