Oκτώ by Εκδόσεις Οσελότος

140 × 210 SPINE: 23.1 FLAPS: 70

Ο μυστηριώδης άντρας, σήκωσε το χέρι του και έβγαλε με μια αργή κίνηση τα γυαλιά του. Αυτό που αντίκρισε ο Κέβιν ήταν ένα θέαμα τρομαχτικό. Ο άντρας, που στεκόταν μπροστά του, ήταν τυφλός. Τα μάτια του ήταν κάτασπρα, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο ο Κέβιν ένιωθε ότι ο άντρας τον έβλεπε. «Το μόνο που θέλω από σένα είναι να μάθεις», είπε με δυνατή φωνή ο άγνωστος.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

την προσπάθειά του να ανακαλύψει τον θησαυρό που θα τον έκανε διάσημο ο Κέβιν, ένας νεαρός εξευρευνητής, θα βρεθεί παγιδευμένος σε ένα μεγάλο και τρομακτικό ναό. Θα καταφέρει, άραγε, να φτάσει στα πολύτιμα πετράδια ή μήπως τελικά θα ανακαλύψει κάτι πολύ πιο σημαντικό και βαθύ;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Ο Απόστολος Αποστόλου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο του 1983 και σπούδασε πληροφορική. Η μεγάλη του αγάπη για τα παραμύθια και ιστορίες φαντασίας τον οδήγησαν στην συγγραφή. Το ‘‘ΟΚΤΩ’’ είναι το δεύτερο βιβλίο του. Από τις εκδόσεις Οσελότος κυκλοφορεί επίσης το ‘‘CELESTIA’’ που εκδόθηκε τον Ιούλιο του 2011.

ISBN 978-960-564-211-2 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover_okto.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

13/1/2015 1:58:28 μμ

Τιτλος Οκτώ Συγγραφέας Απόστολος Αποστόλου Σειρα Εφηβική λογοτεχνία [3358]1114/13 Επιmελεια - Διορθωση Κυριακή Χ. Χριστοδούλου Φωtο Εξωφυλλοy Άγγελος Λυρτζής http://www.indivisuals.gr/ Layout - Design Myrtilo, Λένα Παντοπούλου Copyright© 2014 Απόστολος Αποστόλου Πρώτη Εκδοση Αθήνα, Ιανουάριος 2015 ISBN 978-960-564-211-2

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. Ο συγγραφέας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τις γνώμες και περιγραφές που διατυπώνονται σε αυτό το βιβλίο. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν αρμοδιότητα για την επιβεβαίωση ή την άρνηση του περιεχομένου ούτε παρέχουν εγγύηση για την αλήθεια των δηλώσεων του συγγραφέα. Εναπόκειται στον αναγνώστη να κρίνει ανεξάρτητα για το αν γίνεται δέκτης ψευδών δηλώσεων ή όχι. Οι εκδόσεις “Οσελότος” δεν φέρουν καμία ευθύνη προς οποιοδήποτε πρόσωπο ή οντότητα θίγεται ή υφίσταται απώλεια ή ζημία προερχόμενη από τις πληροφορίες που περιέχονται στο παρόν βιβλίο ή τη χρήση αυτών ή την πίστη σε αυτές.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ:

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

Απόστολος Αποστόλου

Αφιερωμένο στη βαφτισιμιά μου Μαριάννα και στον ανιψιό μου Νίκο

Λίγα λ όγια απ ό το ν συ γ γρ α φ έα

άντα πίστευα ότι ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσει κανείς τα πιστεύω του, τις ιδέες αλλά και τα συναισθήματά του είναι μέσα από την τέχνη. Ένα φύλλο χαρτί, μια ζωγραφιά, ένα τραγούδι αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, το ιδανικό μέσο επικοινωνίας. Το να δημιουργώ φανταστικές ιστορίες είναι κάτι που με συνεπαίρνει, με κάνει να ξεφεύγω για λίγο από αυτόν τον κόσμο και να ταξιδεύω σε έναν άλλον που τον πλάθω όπως επιθυμώ και στον οποίο μπορούν όλα όσα ονειρεύομαι να γίνουν πραγματικότητα. Μοιράζομαι, λοιπόν, αυτές τις ιστορίες μαζί σας και εύχομαι στις σελίδες αυτού του βιβλίου να βρει ο καθένας σας κάτι από τον εαυτό του και να ζήσει για λίγο μέσα στους φανταστικούς κόσμους που δημιούργησα Καλή ανάγνωση.

Κ Ε ΦΑ Λ Α Ι Ο 1

Ο ΜΥ ΣΤΗΡΙΩΔΗ Σ ΝΑΟΣ

ε μια μακρινή ζούγκλα, σε ένα σημείο που είχε παραμείνει ανεξερεύνητο, ένας άντρας γύρω στα τριανταπέντε βάδιζε μόνος και ταλαιπωρημένος. Ήταν μεσαίου ύψους και με κοντά καστανά μαλλιά και όμορφα πράσινα μάτια. «Τι ήθελα και τον πίστεψα εκείνον τον χαζό γέρο; Εδώ δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε ναός ούτε θησαυρός», είπε νευριασμένος. Στάθηκε για λίγο να πάρει ανάσα και συνέχισε τον δρόμο του μέσα στην ζούγκλα. Η ώρα ήταν περασμένη και ο ήλιος είχε αρχίσει να δύει, πράγμα που τον έκανε να αγχώνεται ακόμα περισσότερο. «Τι να κάνω;», αναρωτήθηκε. «Άμα νυχτώσει, ποιος ξέρει με τι μπορεί να έρθω αντιμέτωπος εδώ μέσα». Σκεφτικός επιτάχυνε λίγο το βήμα του, για να καταφέρει γρήγορα να βρει μια έξοδο, που θα του εξασφάλιζε την ηρεμία. Παντού γύρω του υπήρχαν τρομαχτικές σκιές, οι οποίες δημιουργούνταν από το φως του ήλιου, που είχε πέσει πολύ χαμηλά. Αυτό τον έκανε να φοβηθεί ακόμη πιο πολύ. Άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Μετά από λίγη ώρα είδε μπροστά του, σε απόσταση εκατό μέτρων, τα δέντρα να τελειώνουν κι έτρεξε χαρούμενος προς τα κει. Βγήκε επιτέλους από την πυκνή ζού-

γκλα και σωριάστηκε κάτω εξουθενωμένος από το τρέξιμο. Κοίταξε προς τον ουρανό ευχαριστώντας τον Θεό, πήρε μερικές βαθιές ανάσες και σηκώθηκε όρθιος. Μπροστά του υπήρχε ένας τεράστιος βράχος και στη βάση του ήταν χτισμένος ένας μεγάλος ναός. Προχώρησε διστακτικά και στάθηκε μπροστά στην κεντρική πύλη του ναού. Ήταν μια απλή πύλη με δύο πέτρινες κολόνες, που κάποτε θα τις φυλούσαν φύλακες. Αυτήν τη φορά όμως, στην πύλη δεν υπήρχε κανείς και έτσι πέρασε ανενόχλητος και βρέθηκε σε μία αρκετά ευρύχωρη αυλή. Στο κέντρο της υπήρχε μια μεγάλη επίπεδη πέτρα. Ο νεαρός άντρας, την πλησίασε και παρατήρησε ότι επάνω της ήταν χαραγμένα γράμματα, κάτι σαν μήνυμα. Πήγε πιο κοντά και διάβασε: «Ο πραγματικός θησαυρός βρίσκεται εδώ. Όποιος τον αναζητά πραγματικά, θα τον βρει». Ένιωσε ικανοποιημένος, γιατί τελικά δεν είχε κάνει τόσο κόπο άδικα για να φτάσει μέχρι εδώ, απ’ ό,τι φαινόταν υπήρχε πράγματι ένας θησαυρός, τον οποίο ήταν αποφασισμένος να τον αποκτήσει. Ο ήλιος είχε δύσει και το φεγγάρι έκανε την εμφάνισή του στον ουρανό. Ήταν μια όμορφη πανσέληνος, που δημιουργούσε όμως αυτή τη φορά διαφορετικά συναισθήματα στον νεαρό. Δημιουργούσε φόβο και άγχος για το τι θα συναντήσει εδώ μέσα και για το αν θα καταφέρει να βρει αυτό που αναζητά. Τότε, ξαφνικά, συνέβη κάτι περίεργο. Καθώς το βλέμμα του περιπλανήθηκε γύρω του, παρατήρησε ότι στην κυρίως είσοδο του ναού στεκόταν ένα κοριτσάκι, το οποίο

τον κοιτούσε από μακριά και του έκανε νόημα με το χέρι να την ακολουθήσει. Ο νεαρός ξαφνιασμένος προχώρησε στην άκρη της αυλής, όπου υπήρχε μια σειρά από σκάλες, που οδηγούσαν στην κυρίως είσοδο, όπου στεκόταν το κοριτσάκι. Στα δεξιά και στα αριστερά των σκαλοπατιών υπήρχαν όμορφα λουλούδια, τα οποία μύριζαν υπέροχα. Όταν άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια, το κοριτσάκι γύρισε την πλάτη και ανοίγοντας την πόρτα του ναού μπήκε μέσα. «Στάσου. Που πας; Ποια είσαι;», φώναξε ο άντρας κι ανέβηκε βιαστικά τις σκάλες για να την προλάβει. Βρέθηκε μπροστά στη μεγάλη σιδερένια πόρτα του ναού, η οποία είχε χαραγμένο πάνω της το σχήμα μιας καρδιάς. Χωρίς να το σκεφτεί καθόλου, ο νεαρός άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Το περίεργο κοριτσάκι, ήταν εκεί και τον περίμενε. Βρισκόταν σε ένα τεράστιο δωμάτιο. Στην οροφή του υπήρχαν κρεμασμένα μικρά φανάρια, μέσα στα οποία έκαιγαν μικρές φλόγες, οι οποίες δημιουργούσαν έναν απαλό και χαλαρωτικό φωτισμό. Ο νεαρός χάζεψε για λίγο αλλά όταν αναζήτησε ξανά το κοριτσάκι, δεν το είδε πουθενά. Το μέρος φαινόταν εγκαταλελειμμένο. «Τι περίεργο πράγμα είναι αυτό; Είμαι σίγουρος ότι είδα το κοριτσάκι εδώ μέσα όταν μπήκα. Άρχισα να τα χάνω μου φαίνεται», μονολόγησε και τον έπιασε ένα νευρικό γέλιο. Προχώρησε λίγο μέσα στο δωμάτιο και άρχισε να το εξερευνά. Παντού στους τοίχους υπήρχαν σκαλισμένες ζωγραφιές προσώπων με διαφορές εκφράσεις. Υπήρχαν χαρούμενα πρόσωπα, λυπημένα πρόσωπα, οργισμένα

και άλλα διάφορα. Επίσης, παρατήρησε ότι στους τοίχους εκτός από αυτές τις ζωγραφιές υπήρχαν γραμμένες και λέξεις όπως χαρά, λύπη, αγάπη, μίσος... τα οποία έκαναν τον νεαρό να αρχίσει να αμφιβάλει για το αν πραγματικά υπήρχε κάποιος μεγάλος θησαυρός εκεί μέσα. «Τι περίεργο μέρος είναι αυτό; Έχω βρεθεί σε τόσα μέρη, αλλά αυτό πρέπει να ομολογήσω ότι είναι το πιο περίεργο απ’ όλα. Καλύτερα να το εξερευνήσω στα γρήγορα και να φύγω από εδώ, γιατί αρχίζει να με φρικάρει εντελώς αυτός ο ναός», σκέφτηκε ο νεαρός και κατευθύνθηκε προς το τέλος του δωματίου, όπου υπήρχε μια μεγάλη πόρτα, που μάλλον οδηγούσε στο ιερό του ναού, όπου όπως ήλπιζε θα βρισκόταν και ο θησαυρός που έψαχνε. Η πόρτα ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Παντού πάνω της υπήρχαν καρφωμένα διαμάντια και ρουμπίνια διαφόρων χρωμάτων. Ο νεαρός ένιωσε μια τεράστια χαρά και ικανοποίηση μέσα του. «Επιτέλους, το βρήκα. Αυτή είναι η πόρτα που θα με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο. Μόλις περάσω από αυτήν την πόρτα, όλα μου τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα και όλοι θα με αναγνωρίσουν σαν τον καλύτερο εξερευνητή που υπήρξε ποτέ». Λέγοντας αυτά τα λόγια και με τα μάτια να λάμπουν από ανυπομονησία, ο νεαρός προσπάθησε να ανοίξει την πόρτα. Προς μεγάλη του έκπληξη όμως η πόρτα δεν άνοιγε. Προσπάθησε πιο δυνατά, αλλά όση δύναμη και να έβαζε η πόρτα δεν κουνιόταν καθόλου. Εκνευρισμένος, άρχισε να την κλοτσάει βρίζοντας.

«Άνοιξε, αναθεματισμένη! Άνοιξε σου λέω! Δεν ήρθα μέχρι εδώ για να με σταματήσει μια απλή πόρτα!» Τότε, άκουσε πίσω του ένα δυνατό θόρυβο σαν πόρτα που έκλεισε. Γύρισε ξαφνιασμένος για να διαπιστώσει ότι ο δυνατός θόρυβος που είχε ακουστεί ήταν από την κεντρική είσοδο, η οποία είχε κλείσει με πάταγο. Πανικόβλητος επέστρεψε στην κεντρική πόρτα και προσπάθησε να την ανοίξει, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να ανακαλύψει έντρομος ότι είχε κλείσει ερμητικά και δεν άνοιγε ούτε αυτή. «Τι διάβολο συμβαίνει;», είπε φανερά εκνευρισμένος και άρχισε να χτυπάει και να κλοτσάει την πόρτα με όλη του τη δύναμη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μετά από λίγη ώρα κάθισε κάτω εξαντλημένος από την προσπάθεια. «Γιατί να μου συμβαίνει τώρα αυτό; Έφτασα τόσο κοντά και τώρα έχω παγιδευτεί μέσα σ’ αυτόν τον αναθεματισμένο ναό ανάμεσα σε δυο πόρτες και δεν μπορώ ούτε να δω τον θησαυρό αλλά ούτε και να φύγω. Γιατίιιιι;», φώναξε απελπισμένος και τότε, ξαφνικά, τα φώτα έσβησαν. «Αυτό μου έλειπε. Τώρα είναι που δεν πρόκειται να βγω ποτέ από δω μέσα», συλλογίστηκε εντελώς απογοητευμένος. Βυθίστηκε στις σκέψεις του, ώσπου μετά από λίγη ώρα η κούραση τον νίκησε και τον πήρε ο ύπνος μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο. Είδε ένα όνειρο. Καθόταν σε ένα παγκάκι στην πλατεία της πόλης, όπου έμενε. Παντού γύρω του υπήρχε πολύς κόσμος. Άλλοι καθόταν στο γκαζόν κι άλλοι περπατούσαν τρώγοντας σάντουιτς και παγωτά αγορασμένα

140 × 210 SPINE: 23.1 FLAPS: 70

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

ISBN 978-960-564-211-2 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

0_cover_okto.indd 1

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

13/1/2015 1:58:28 μμ