ΒΑΣΙΛΗΣ ∆ΑΡ∆ΙΩΤΗΣ
Πάρ’ το αλλιώς, φίλε... ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Τιτλος Συγγραφέας Σειρα Διορθωση Copyright© 2013 Πρώτη Εκδοση
Πάρ’ το αλλιώς, φίλε Βασίλης Δαρδιώτης Λογοτεχνία [1358]0313/06 Δημήτρης Καραναστάσης Βασίλης Δαρδιώτης Αθήνα, Απρίλιος 2013
ISBN 978-960-564-043-9
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΡΔΙΩΤΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ο σ ε λ ότ ο ς
Σ’ αυτούς που πίστεψαν σ’ εμένα…
Πάρ’ το αλλιώς, φίλε...
Τ
α τηλέφωνα δεν σταματούσαν ποτέ να χτυπούν. Οι ρυθμοί ταχύτατοι, ένας εργασιακός και αναπτυξιακός οργασμός όπου κι αν γυρνούσες το βλέμμα. Ήταν η προ Ολυμπιάδος εποχή, όταν υπήρχε ανάταση, οικονομική, αναπτυξιακή, ψυχολογική, σε βαθμό… αλαζονείας. Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερος κόπος για να πλουτίσεις. Λίγο στα πράγματα να ήσουν, στο σύστημα διανομής κονδυλίων και αναθέσεων, μερικές καλές γνωριμίες κι έμπαινες στο παιχνίδι. Το χρήμα σε κυνηγούσε! Ειδικά αν είχες δραστηριότητες στον κατασκευαστικό κλάδο –όχι ότι οι άλλοι κλάδοι πήγαιναν πίσω– τότε πραγματικά ζούσες τον μύθο στην Ελλάδα, που ήταν και επίκαιρος τίτλος προώθησης της χώρας μας στην αγγλική. Μέσα σ’ αυτό το άσπρο σύννεφο όπου ζούσαν όλοι, υπήρχαν διάφορα σημάδια,
Πάρ’ το αλλιώς, φίλε...
11
που αν κάποιος είχε τον χρόνο και τη διάθεση να τα παρατηρήσει με προσοχή, θα έβλεπε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Το επιβλητικό οικοδόμημα είχε ξύλινες βάσεις! Αλλά πού να βρεθεί χρόνος για περισυλλογή, όταν η μόνη έγνοια που είχαν όλοι, ήταν να προλάβουν μια καλή ξαπλώστρα στην Ψαρού της Μυκόνου ή μια θέση στην ουρά για το λιφτ στο Zeel am See της Αυστρίας. Δεν είχε σημασία αν ήξερε κανείς σκι – το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να δει τη φωτογραφία του σε κάποιο ρεπορτάζ ενός lifestyle περιοδικού που ήταν το Ευαγγέλιο στο χέρι κάθε νεόπλουτου. Ιδίωμά μας… Η υπερβολή και η αλαζονεία. Σε όλες τις εκφάνσεις τους.
12
ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΡΔΙΩΤΗΣ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ο
«Κύριε Κώστα! Σας ψάχνει επειγόντως ο κύριος Σπύρου για να υπογράψετε τη σύμβαση». «Συμφώνησε με το ποσό της προμήθειάς μου;» «Είπε ότι θα πρέπει να το ξαναδείτε το θέμα». «Να το δει μόνος του. Δεν ασχολούμαι άλλο μαζί του. Το λαμόγιο!» «Εγώ τώρα τι να του πω;» «Πες του να συμφωνήσει ή να πάει να βρει αλλού. Αν μπορεί...» Το τηλέφωνο έκλεισε, και η μουσική από το πανάκριβο BOSE ηχοσύστημα, που είχε η επίσης πανάκριβη SL 500, δυνάμωσε και πάλι. Ο Κώστας Βασιλείου συνέχισε να καπνίζει το πούρο του, να απολαμβάνει την ταχύτητα και την ποιότητα κύλισης του υπέροχου αυτοκινήτου του και αφήνοντας
Πάρ’ το αλλιώς, φίλε...
13
πίσω για λίγο όσα τον απασχολούσαν, ταξίδεψε με τη σκέψη του χρόνια μπροστά και χρόνια πίσω. Ένα κουβάρι φαντασίας και βιωμάτων ξετυλιγόταν στο μυαλό του, κληρά, ρεαλιστικά, δύο πρόσωπα βικι όταν η συνείδηση έμπαινε ανάμεσα στις ώνουν την ανατροπή μέσα από δύο σκέψεις του, τιναζόταν σαν να ξυπνούσε ιστορίες. από λήθαργο.της δύναμης, της ισχύος, του Η ψευδαίσθηση «Δεν είναι ώρα για τέτοια» μονολογούσε. αλώβητου, ανατρέπονται εν ριπή οφθαλΚαι εκεί, το τηλέφωνο ξαναχτύπησε. μού. Πόσο έτοιμοι είμαστε να αντέξουμε την «Μωρό μου!» ανατροπή αυτή; Απίστευτες οι δυνατότητες «Έλα, κούκλα μου». του ανθρώπου για προσαρμογή σε νέα δεδομένα και είσαι μακάρι χρειαστεί ποτέ «Πού και να δενμην μπορώ να σε βρω;» να τις«Πού ανακαλύψει θες νακανείς είμαι;όλες. Τρέχω ο κερατάς Καιμπας η ερώτηση παραμένει πάντα επίκαιρη: και τα φέρω βόλτα». μαθαίνουμε λάθη μας ήΘα μαθαίνουμε «Καλά,από μηνταφωνάζεις! βγούμε το τα λάθη μας; βράδυ;»
Σ
«Γι’ αυτό πήρες;» «Και για κάτι άλλο… Να, ήθελα να σου πω, αν μπορείς βέβαια, να περνούσες από τo κοσμηματοπωλείο να μου έπαιρνες εκείνα τα σκουλαρίκια που σου ’χα δείξει τις προάλλες, για να τα φορέσω το βράδυ. Τι λες;» ISBN 978-960-564-043-9 «Να σου απαντήσω όπως θέλω ή θα γίνω Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Τέλος πάντων, τι να λέμε τώρα, πρόστυχος; ο σ ε λ ότ ο ς Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΑΡΔΙΩΤΗΣ 14
πήγαινε πάρ’ τα εσύ με την κάρτα μου. Μήπως σου είναι κόπος;» ρώτησε με ειρωνικό τόνο. «Όχι, αγάπη μου, θα πάω εγώ! Σ’ ευχαριστώ! Θα τα πούμε το βράδυ». «Δε μας παρατάς, ρε Τζούλια» είπε, αφού έκλεισε το τηλέφωνο. Αυτή ήταν η σχέση του. Μια σχέση επιφανειακή, όπως και οι υπόλοιπες που είχε μέχρι τώρα στη ζωή του. Οι απαιτήσεις του αντικατοπτρίζονταν στη φράση «πολλή εμφάνιση, λίγο μυαλό». Δεν ήθελε υποχρεώσεις ούτε επιθυμούσε κάτι περισσότερο. Πλήρωνε τον «αέρα» τους, κι όταν δεν πήγαινε άλλο το πράγμα, χρησιμοποιούσε το γνωστό λογύδριο με ύφος όλο αυταπάρνηση: «Γλυκιά μου, θεωρώ ότι πρέπει να προχωρήσεις παρακάτω στην ζωή σου. Εγώ δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις ανάγκες που έχεις. Δεν έχω τον χρόνο που αξίζει να σου δώσει κάποιος. Σ’ αγαπώ, αλλά αν μείνουμε λίγο ακόμα μαζί, από δυο αγαπημένοι φίλοι, θα καταλήξουμε δυο ορκισμένοι εχθροί».
Πάρ’ το αλλιώς, φίλε...
15