Στην άκρη του φόβου by Εκδόσεις Οσελότος

143 × 210 SPINE: 17.3 FLAPS: 75

Η ΑΛΜΥΡΑ ΠΟΥ ΜΙΣΗΣΑ

ISBN 978-960-9499-66-8

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΛΗΣ

Η αλµύρα που µίσησα ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΛΗΣ

τελεσθείσης εδώ και καιρούς ώ», μια ομάδα ετερόκλητων ν και χαρακτήρων βρέθηκε, φάσεις ή αποφάσεις άλλων, ά της σε ένα μικρό νησί του νικότερο προβληματισμό για ανθρώπου είναι πράγματι διρακτήρας μπορεί να αλλάξει πάθους ή εάν απλά αυτό που τίποτε άλλο παρά μια εξέλινει, στήνεται το σκηνικό των αθών και συναισθημάτων, με ατάκτηση της ευτυχίας, μιας α και περιεχόμενο για τον καάλης, ένας μεσήλικας οπαδός ηθικής, που αναγκάζεται να α επιστρέψει μετά από είκοεννήθηκε και μεγάλωσε, στο αγάπησε και μίσησε έντονα που άλλοτε τόπος κι άλλοους ανθρώπους και το ριζικό

2η ΕΚ∆ΟΣΗ

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

otenet.gr Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι Σ

οσελότος

000_cover_fobos.indd 1

ι έρχονται μέρες που το κακό χωρίζει σε στρατόπεδα τους ανθρώπους, βάζοντας αδέλφια απέναντι σ` αδέλφια και γονιούς απέναντι σε παιδιά. Ωστόσο, αυτή η αδελφοκτόνος και παράλογη βία του εμφύλιου σπαραγμού δε φαίνεται να αγγίζει την καθημερινότητα των κατοίκων ενός μικρού νησιού, καθώς η θάλασσα που το χωρίζει από την απέναντι στεριά, φαντάζει σίγουρο και απροσπέλαστο σύνορο για το κακό. Στο νησί οι άνθρωποι συνεχίζουν να ερωτεύονται ακόμη, με μόνη τους έγνοια τις σκοτούρες της καθημερινότητας και της επιβίωσής τους. Άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, πάθη αλλιώτικα, έρωτες, πλεονεξία, αλαζονεία, απελπισία, μα και ελπίδα. Κάποιοι, ωστόσο, φοβούνται, ανησυχούν και καταστρώνουν σχέδια για να σωθούν από την ανάγκη του άλλου, από τις ιδέες τις καινούριες και τις επικίνδυνες, από τη φτώχια του διπλανού, που την ανάγουν σε κύριο εχθρό τους. Σε τούτο το σκηνικό απλώνεται ο φόβος, μέσα και πάνω από καλά κρυμμένα μυστικά, συνωμοσίες αλλά και ελπίδες. Όμως στην άκρη του φόβου, στο ύστατο όριό του, γεννιέται τελικά κάτι απροσδόκητο, κάτι που αναστατώνει την ηρεμία του νησιού και φέρνει κοντά εκείνο που ήθελε εν τέλει να αποδιώξει.

ISBN 978-960-564-136-8 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

Στην άκρη του φόβου

τα χρόνια της ήδη συντελεσθείσης εδώ και καιρούς Επανάστασης του «Εγώ», μια ομάδα ετερόκλητων μεταξύ τους ανθρώπων και χαρακτήρων βρέθηκε, οδηγημένη από δικές της αποφάσεις ή αποφάσεις άλλων, να διάγει την καθημερινότητά της σε ένα μικρό νησί του Βορείου Αιγαίου. Μέσα στο γενικότερο προβληματισμό για το εάν οι αποφάσεις του κάθε ανθρώπου είναι πράγματι δικές του κι αν ο ανθρώπινος χαρακτήρας μπορεί να αλλάξει εξαιτίας κάποιου γεγονότος ή πάθους ή εάν απλά αυτό που φαντάζει ως αλλαγή δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια εξέλιξη προς εκείνο που ήταν να γίνει, στήνεται το σκηνικό των συγκρούσεων χαρακτήρων, παθών και συναισθημάτων, με απώτερο πάντοτε στόχο την κατάκτηση της ευτυχίας, μιας ευτυχίας με διαφορετικό νόημα και περιεχόμενο για τον καθένα. Κεντρικός ήρωας ο Μιχάλης, ένας μεσήλικας οπαδός μιας νιτσεϊκής ερμηνείας της ηθικής, που αναγκάζεται να εγκαταλείψει την Αθήνα και να επιστρέψει μετά από είκοσι δύο χρόνια στο νησί που γεννήθηκε και μεγάλωσε, στο νησί και την αλμύρα του, που αγάπησε και μίσησε έντονα και παθιασμένα. Στην αλμύρα, που άλλοτε τόπος κι άλλοτε συναίσθημα υγρό, πότισε τους ανθρώπους και το ριζικό τους.

Ο Κωνσταντίνος Θεοφανέλης γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε Νομικά στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και εργάζεται ως δικηγόρος στη Θάσο, απ`όπου και κατάγεται.

«Πλάσμα κανένα από τον άνθρωπο πιο δύστυχο δεν είναι άλλο στη γης, απ` όσα πάνω της σαλεύουν κι ανασαίνουν». Όμηρος, Ιλιάδα Ρ 446-447.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΈΛΗΣ

Διαβάστε επίσης...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΈΛΗΣ

Στην άκρη του φόβου

Ο Κωνσταντίνος Θεοφανέλης γεννήθηκε στην Καβάλα το έτος 1975. Σπούδασε Νομικά στη Νομική Σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Ζει και εργάζεται ως δικηγόρος στη Θάσο. Το μυθιστόρημα με τον τίτλο «Στην άκρη του φόβου» είναι το δεύτερο του συγγραφέα. Το έτος 2011 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τον τίτλο «Η αλμύρα που μίσησα» (εκδόσεις Οσελότος). kostas_theofanelis@yahoo.gr

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς 2/28/2014 4:38:40 PM

Στην άκρη του φόβου

Στην άκρη του φόβου Κωνσταντίνος Θεοφανέλης Λογοτεχνία [1358]0214/01 Κωνσταντίνος Θεοφανέλης Αθήνα, Φεβρουάριος 2014 978-960-564-136-8

Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος

Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr www. ocelotos. gr

E-MAIL:

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΈΛΗΣ

Στην άκρη του φόβου ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

Αφιερωμένο στη γυναίκα μου, Ζέφη και στα τρία παιδιά μου, τη Χριστίνα, τη Μυρτώ και τον Μιχάλη.

Μήτε αγάπη, μήτε χάδι, μήτε λόγος γλυκός. Ολάκερο κορμί και ψυχή, ντυμένο την έγνοια σας· αυτό είμαι…

Ευχαριστώ θερμά τον καλό φίλο, Αντώνη Φάλαρη, για τη φιλολογική επιμέλεια.

Πρόλογος του συγγραφέα

τόπος, στον οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή της παρούσας μυθοπλασίας, είναι ένα νησί. Θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε ελληνικό νησί, μολονότι στη δική μου σκέψη το νησί αυτό είναι ο τόπος καταγωγής μου, η Θάσος. Ο χρόνος, στον οποίο αυτή εκτυλίσσεται, είναι το διάστημα μεταξύ του δεύτερου περίπου μισού και του τέλους του ελληνικού εμφυλίου πολέμου. Διευκρινίζεται ωστόσο ότι το παρόν δεν αποτελεί περιγραφή και προσπάθεια απόδοσης της ιστορικής πραγματικότητας της ελληνικής επαρχίας κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Η επιλογή του χρόνου έγινε πάνω στο εξής σκεπτικό: Επιθυμία μου ήταν να στήσω την πλοκή μέσα σε δύο ομόκεντρους κύκλους. Στον μεν πρώτο, τον μεγάλο, θέλησα να στήσω τον απροσδιόριστο και αόριστο «εξωτερικό» κόσμο, στον οποίο επικρατεί η ωμή και κτηνώδης αδελφοκτόνος βία, στον δεν δεύτερο, τον μικρό, τον διακρινόμενο από ένα ρευστό μα, θαρρείς, σίγουρο για τους ήρωες θαλάσσιο σύνορο, θέλησα να στήσω την καθημερινότητα των ηρώων μου. Η εποχή του εμφυλίου πολέμου μου παρείχε έναν πρώτης τάξεως χρονικό καμβά για να μπορέσω να ζωγραφίσω πάνω του ένα κατασκεύασμα παράλογης και κτηνώδους βίας, μιας

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΛΗΣ

βίας αδελφού προς αδελφό, γονιού προς παιδί, διπλανού προς διπλανό, ένα κατασκεύασμα έχθρητας και φόβου. Το φιλοσοφικό υπόβαθρο της παρούσας μυθοπλασίας συνίσταται σε ένα σκεπτικό απλό όσο ο χρόνος και η πείρα του, όσο του μωρού παιδιού οι πρώτες οι γνώσεις, μια σοφία λαϊκή και αληθινή όσο οι αφηγήσεις των γιαγιάδων στα εγγόνια τους, όσο τα ηθικά διδάγματα των παιδικών παραμυθιών. Ετούτος ο Κόσμος είναι στρωμένος με άδικο κι όλοι οι άνθρωποι δεν γίνονται ίσοι μέσα στον χρόνο. Του χρήματος η κατοχή και το διαφέντεμα γεννά φόβο, τον φόβο του εχθρού που την επιβουλεύεται. Το παρέκει βήμα του παρόντος είναι το σκεπτικό ότι ο ίδιος τούτος ο φόβος για τον εχθρό, εκείνος είναι που γεννά τελικά τον εχθρό, εκείνος είναι που μετατρέπει τελικά τον «δυνάμει» εχθρό σε «ενεργεία». Το παρόν αποτελεί ασφαλώς μυθοπλασία, μια μυθοπλασία που πέραν της άνω κεντρικής ιδέας που πραγματεύεται, δεν θα μπορούσε να μην καταπιαστεί, μέσα από την καθημερινότητα των ηρώων της, με τα ανθρώπινα πάθη που τους κατατρώγουν, τον έρωτα, τη φιλοχρηματία, την πλεονεξία, την αλαζονεία, την πατρική αγάπη και την απόγνωση που αυτή γεννοβολά, την απελπισία και τη δυστυχία την ίδια, μα και την ελπίδα, μια ελπίδα ζωογόνο, μια ελπίδα που δίνει αιτία και σκοπό στην ανθρώπινη ύπαρξη. Ποιο το δίκαιο και τι το άδικο; Ποιο το σωστό και τι το λάθος; Όσοι οι ήρωες του παρόντος τόσες κι οι γνώμες, όσοι οι άνθρωποι τόσες και οι γνώμες κι ακόμη περισσότερες. Εύχομαι το παρόν -το οποίο φιλοδοξώ να αποτελέσει για τον αναγνώστη ένα ταξίδι στον μικρόκοσμο της καθημερινότητας των ηρώων μου και στην κάθαρση που φέρνει στις ψυχές τους η πτώση του καθενός

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

από αυτούς- να οδηγήσει επιπρόσθετα τον αναγνώστη σε σκέψεις και προβληματισμούς πάνω στο ζήτημα των γραμμών που χωρίζουν τους ανθρώπους σε παρατάξεις και στρατόπεδα κάθε είδους και να τον ακροβατήσει πάνω στον προβληματισμό ότι ίσως ο φόβος για τον εχθρό μπορεί να γεννήσει εχθρούς εκεί που πρώτα δεν υπήρχαν, ότι καμιά φορά στην άκρη του φόβου γεννοβολιέται ο μέχρι πρότινος ανύπαρκτος εχθρός. Με τις θερμές μου ευχαριστίες, Κωνσταντίνος Θεοφανέλης

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Φλεβάρης του ’47 ήταν κρύος, παγωμένος όπως κι οι αναμνήσεις οι νωπές ακόμη της Βουργαριάς, που μέχρι χθες, θαρρείς, έπεφταν στα κεφάλια των κατοίκων του νησιού μολύβι, να τα λιώσουν. Η θάλασσα έδειχνε ήρεμη εκείνο το σούρουπο, ωστόσο τον είχε διαβάσει τον καιρό ο Λευτέρης και δεν γελιόταν. Κάπου αργότερα, μέσα στη νύχτα, θα σήκωνε θάλασσα. Μα δεν ήταν να χαθεί το ψάρεμα κι εκείνο το βράδυ, αφού και χθες και την άλλη, η θάλασσα βουνό είχε σηκωθεί και πού να σταθεί μικρό πλεούμενο πάνω της. Μα ανάγκη ήταν μεγάλη και δεν γινόταν να χαθεί κι άλλο ψάρεμα. «Καπετάν Λευτέρης» έγραφε στα πλάγια του το μικρό βαρκάκι του πατέρα του, του Θεμιστοκλή, που καμάρι μεγάλο τον είχε το μοναχογιό του. Και μαζί έβγαιναν πάντα για το ψάρεμα, γιατί αυτή τη δουλειά ήταν να κάνει κι ο Λευτέρης, του πατέρα του το βήμα ήταν ν’ ακολουθήσει, γιατί τα χρόνια μαύρα και πέτρινα ήταν και πείνα πολύ. Εκείνο το βράδυ όμως ο Θεμιστοκλής θα έμενε ξαπλωμένος στο κρεβάτι του να συνταράσσεται από τον πυρετό, που σιγόβραζε το κορμί του τρίτη μέρα τώρα. Μόνος όμως δεν θα πήγαινε ούτε κι εκείνο το βράδυ στο ψάρι ο Λευτέρης, τον Αριστείδη είχε μαζί του, που ψυχοπαίδι τον είχε πάρει ο Θεμιστοκλής, ενός χρονού μωρό, τότε που σβήνοντας ο πατέρας του Αριστείδη, αποκαμωμένος από τις ταλαιπώριες μετά τον ερχομό του ’22, είχε ορκίσει τον Θεμιστοκλή να του μεγαλώσει το ορφανό. «Πες πως είναι δικό σου και τούτο το δόλιο», του ’χε πει στο νεκροκρέβατο του προσφυγόσπιτού του, που δεν ήταν για πολύ να τον κρατήσει. «Μαζί με τον Λευτέρη σου να το μεγαλώσεις. Υποσχέσου μου. Υποσχέσου μου». Και την είχε δώσει εκείνο το δείλι την υπόσχεση ο Θεμι-

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΛΗΣ

στοκλής και τον κράτησε τον λόγο του και μαζί με το δικό του και σαν δικό του το είχε αναθρέψει το ορφανό, πότε με τα λίγα, πότε με τα λιγότερα, πάντως ίσα κι όμοια με τον Λευτέρη του. Τον Λευτέρη του, που τώρα περπατούσε στα είκοσι οκτώ του χρόνια και λεβέντης ψηλός ίσαμε κει πάνω ήτανε και περήφανος ο Θεμιστοκλής για το βλαστό του. Μαλλί μαύρο πίσσα και σγουρό και μάτι ίδιο λεπίδι κοφτερό, όμοιος πειρατής, λεβεντόκορμος και με φωνή στεντόρεια. Μα ψυχή καλή και φύση υπομονετική και γι’ αυτό ακόμη πιότερη περηφάνια είχε ο Θεμιστοκλής. Το φεγγάρι έριχνε γραμμές στη θάλασσα. Τα δίχτυα ριγμένα από ώρα στα νερά. Ο Λευτέρης ήταν ξαπλωμένος στην πλώρη, τυλιγμένος με μια βαριά κάπα, να κοιτάζει πέρα μακριά τα λιγοστά φώτα του χωριού. «Α ρε γιαλάν ντουνιά», άφησε την πνοή του να βγει αυθόρμητα, «εσύ γλεντάς με μένα κι εγώ γελώ με σένα. Α ρε γιαλάν ντουνιά…». Ο Αριστείδης τον κοίταγε αμίλητος. Τυλίχτηκε σφιχτότερα στη βαριά του κάπα και έστειλε κι εκείνος το βλέμμα του στα φώτα. «Γιομάτα θα τα σηκώσουμε τα δίχτυα, Λευτέρη, θα το δεις». Ο Λευτέρης έμεινε για λίγο σιωπηλός χωρίς να αποστρέψει το βλέμμα του από το χωριό. Δίχτυα και ψάρι, γοφάρια, σάρπες, δίχτυα και ψάρι. Νάτηνε η ζωή του ολάκερη, σε δυο λέξεις μοναχά ταιριασμένη. Ψάρι και δίχτυ. Δίχτυ σφιχτό και γερό πολύ σαν το ατσάλι, που δένει ριζικά. Μα εκείνος δυνατός ήταν κι ας του ’μοιαζε η δύναμή του όπως εκείνη την απελπισμένη, του ψαριού του πλεγμένου, κάτι να τιναχτεί, να παλέψει με το ανίκητο, να αγωνιστεί για το μάταιο. Ήταν κοντά χρόνος τώρα που καιγόταν τα σωθικά του για τη Μαρίνα, μα τι τα θες, άλλη φτιασά, άλλη τάξη κι ανθρώποι άλλοι. Κι όχι που το κορίτσι δεν του ’δειχνε συμπάθιο. Το αντίθετο μάλιστα. Χαμόγελο και κουβέντες γλυκές κι ευγενικές. Μα να, πώς να τα ’στελνε ο Θεμιστοκλής τα προξε-

ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

νιά στον Σταύρο, που μεγάλος και τρανός λογιζόταν στο χωριό, έμπορος καλοπιασμένος και αρχοντομετρούμενος. Κι όχι βέβαια που τραβούσε από κανένα μεγάλο τζάκι και του λόγου του, το αντίθετο μάλιστα, μα σε σπίτι μεγάλο και τρανό τα ’φερε η μοίρα να καταλήξει. Μα τι τα θες, έτσι ή αλλιώς, άλλος κόσμος, άλλη φτιασά. Κι έτσι να καίγεται και να μαραζώνει ο καημένος ο Λευτέρης έναν χρόνο τώρα. «Κοντεύουν μεσάνυχτα», είπε στον Αριστείδη. «Άιντε, να τα σηκώνουμε σιγά σιγά. Ο καιρός κρέμασε άσχημα». Χωρίς άλλη κουβέντα βάλθηκαν να τραβάνε τα δίχτυα. Ο καιρός χειροτέρευε. Σηκωνόταν αέρας. Βροχή δεν φαινόταν να φέρνει, μόνο σύννεφα αραιά, μα να τρέχουν γοργά στον ουρανό και να κρύβουν κάθε τόσο για λίγο το φως του φεγγαριού. Συνήθως ετούτη τη δουλειά την άρχιζαν σε πιο προχωρημένη ώρα, ωστόσο σήμερα όλα έπρεπε να γίνουν συντομότερα λόγω του καιρού. Ο Λευτέρης ήλπιζε εκείνο το βράδυ να είχε πάει καλά η ψαριά τους. Κεσάτια τον τελευταίο τον καιρό και πόσο ακόμη θα τραβούσε. Δόξα τω Θεώ όμως, εκείνο το βράδυ καλά φαίνονταν τα πράγματα κι ας είχαν τραβήξει δίχτυα νωρίτερα. Έσκασε λίγο και το χειλάκι του Λευτέρη, μα γρήγορα τη χαρά τους διαδέχτηκε η ανησυχία για τον καιρό που είχε πια φτάσει. Κύματα μεγάλα και ρέματα δυνατά και το μικρό το βαρκάκι να ταλαιπωρείται από τα πάνω κάτω και τα πέρα δώθε. Ανοιχτά πολύ δεν ήταν, μα ρεύματα δυνατά είχε φέρει ο καιρός κι αέρα. «Δεν είναι για να τραβήξουμε κατά το χωριό», φώναξε ο Λευτέρης, που μαθημένος ήταν από τις θάλασσες και δεν τις δείλιαζε, μα ούτε κι αστόχαστος ήταν και πάντα την κίνηση τη σωστή διάλεγε να κάνει. «Θα τραβήξουμε κατά το ακρωτήρι να απαγκιάσουμε, να ξεθυμάνει λίγο κι ύστερα τραβάμε κατά το χωριό». Ένα εικοσάλεπτο πάλευαν με τα ρεύματα και τον αέρα, που όσο πήγαινε και θέριευε και κάπου εκεί έπιασαν στο ακρωτήρι. Αποκαμωμένοι και παγωμένοι απ’ το αρμυρό το νερό,

143 × 210 SPINE: 17.3 FLAPS: 75

Η ΑΛΜΥΡΑ ΠΟΥ ΜΙΣΗΣΑ

ISBN 978-960-9499-66-8

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΛΗΣ

Η αλµύρα που µίσησα ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΕΛΗΣ

2η ΕΚ∆ΟΣΗ

ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς

otenet.gr Ε Κ ΔΟ Σ Ε Ι Σ

οσελότος

000_cover_fobos.indd 1

ISBN 978-960-564-136-8 ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr

Στην άκρη του φόβου

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΈΛΗΣ

Διαβάστε επίσης...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ ΘΕΟΦΑΝΈΛΗΣ

Στην άκρη του φόβου

ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ο σ ε λ ότ ο ς 2/28/2014 4:38:40 PM