Að leggja Bifröst (Icelandic version) by odsmal.org

Að leggja Bifröst lag fyrir lag -Getum við það nokkuð? -Já, vel -Eigum við eitthvað að vera að því? -Já, endilega -Til hvers? -Komast í Valhöll sprelllifandi.

Freyjukettir, Norræn menning, 2015 ISBN 978 9935 467 49 2 -- Óðsmál www.odsmal.org 1.

Við þurfum að læra ýmislegt uppá nýtt, leiðrétta rangindin, viðurkenna og horfast í augu við þann möguleika að við höfum fengið allt á haus bls 4

-Hvers vegna erum við að fæðast? -Til þess að þróast andlega 3

bls 6

-Hvernig förum við að því að ákveða að fæðast? -Urður Verðandi og Skuld reikna út fyrir okkur stað, tíma og foreldra Hel er aðeins pása milli æviskeiða.

bls 16

-Hvað sjáum við þegar við höfum fæðst og lifum hér á jörðinni okkar? -Aðeins Gungni, óhöndlanlegan og duttlungafullan, en úr honum búum við svo til veraldirnar okkar bls 21

Athugum að við sjáum ekki okkar tröll, ósvinnu okkar. -Hvers vegna ekki? -Tröll eru þeirrar náttúru að við sjáum ekki að við sjáum ekki. bls 23

Okkur ætti að langa til að skilja hugtök í heiðni. Loddfáfnir, í miðkafla Hávamála (af þrem), sezt niður til að hlusta, og hann reynir að skilja. Við skulum forðast fokdýra platkennara. Þá er alls staðar að finna. -Erum við hér að móðga einhverja predikara? -Nei, nei, enginn móðgast þar eð allir (plat-)predikarar telja sig vera að kenna hinn eina sanna sannleika, hljóma sannfærandi og koma vel fyrir. Óhjákvæmileg örlög eru, að við lendum alltaf á þeim kennara sem við eigum skilinn. Við sjáum ekki nógu vel - ekki ennþá. En engu að síður reynum að láta ekki ginnast af yfirborðinu, skrumi, flottheitum og fagurgala. bls 28 4

Einhver verður að segja okkur allt um tilganginn og markmiðið með því að lifa, gera okkur læs á táknmálið og launsögnina. -Óðsmál er fyrsta skrefið. Opna augu okkar. Svo tökum við sjálf við. Frævast og fróð vera.

bls 30

-Hvernig nær maður takmarkinu, að komast í Valhöll sprelllifandi? Hvernig leggjum við Bifröst, lag eftir lag? -Það er mjög einfalt og yndislegt. Við lærum tæknina til að komast daglega í Ásgarð, Hnitbjörg, Glaðheima, Ægi. Hér nemum við upp fimbulrúnir og lærum góða galdra til að geta stillt úfið haf, lært að gera Gleipni, og aðrar hentugar græjur. Hér fáum við mjöðinn dýra að drekka, og vín Valföðurs. Við lærum að meðhöndla Mjöllni og Gungni að gagni. Svo kunnum við að bæta brátt ef hatur vex með hildings sonum, og friður mun fylgja okkur hvar sem við förum yfir lönd. bls 37

Nú förum við að sjá að við erum að byrja að sjá. Við viljum endilega segja öllum mönnum frá þessu skínandi undri sem þeir ekki ennþá sjá Efnið í Bifröst er tærleiki okkar. bls 38

Loki sem ferli í tíma og rúmi

bls 41

Nýjar kenningar og innsýn í Óðsmálum

bls 45

Enginn frýr Óðsmálum græsku en meir eru þau grunuð um vit 5

Við þurfum að læra ýmislegt uppá nýtt, leiðrétta rangindin, viðurkenna og horfast í augu við þann möguleika að við höfum fengið allt á haus

Á myrkum öldum, kaliyuga-hluta okkar síendurteknu ferla af Fróðafrið og eyðileggingarmætti græðginnar, fer allt á verri veg. Það getur tekið okkur nokkurn tíma að komast á réttan kjöl eftir myrkra alda skemmdir. Nú ætlum við að endurheimta djúpan skilning. Við losum okkur við blindandi ósvinnuna. Þekkingin er oft fíngerð og vandmeðfarin, og þarf því að liggja í dvala meðan frosthörkur ósvinnunnar geisa. Hún þarf að lifa af sem tímalaust fræ. Sannleikurinn deyr aldrei. Það er bara svo á stundum að við sjáum hann ekki. En rétt einsog ræturnar vita að vorið er á næsta leiti, þannig blómstrar einnig sannleikurinn þegar satyuga er að koma. Stundum er allt svolítið skítugt þegar hvíti vetrarsnjórinn er að bráðna, og dökk og rök ísköld moldin horfir syfjulega á sólargeislana sem hún var nærri búin að gleyma. Stuttir dagar og langar vetranætur norðursins valda svona dásvefni. Já, heimurinn lítur kannski út fyrir að vera smá svona ótær núna. En það er nú bara ef við lítum þannig á málið. 6

Við skulum þá hugsa um það sem er í uppsiglingu: Hin sanna fegurð forna siðar er að fara að blómstra á ný. Óhjákvæmilega munu ræturnar -- sem nærast á þeim stað sem manngi veit -- færa inn í lífið þá guðlegu næringu sem við svo njótum í laufi og ávöxtum. Allt það er réttilega okkar, og við skulum nýsa niður til að færa meiðmar.

Óðinn í hangi

á vingameiði

Kannski verður nú hið fyrsta skiptið sem þið finnið út að hægt er að nýsa niður, skreppa í ragnasjöt, þar sem lögmál náttúrunnar búa, tívar tefla teitir, og þar sem þursamegir iii ráða ekki ríkjum, fyrirfinnast ekki? Höfum við heyrt hugtakið tær vitund, og það að upplifa tæra vitund? Tæknin TM er til að gefa huganum tækifærið sem hann grípur feginshendi. Tæknin er fíngerð. Hún er ekki einbeiting, ekki umhugsun, ekki núvitundariðkun, ekki trúarbrögð, ekki neinn sérstakur lífstíll, aðeins vísindalega sönnuð og sannreynd huglæg tækni. 7

-Hvers vegna erum við að fæðast? -Til þess að þróast andlega

Hversu margir vita til hvers við erum að fæðast? Sögðu kennarar, predikarar, foreldrar, afi og amma okkur það? Hugsaði skólakerfið nokkuð um andlegan þroska okkar? Var skólinn ekki aðeins skemmtilegur, fullur af fróðleik, æsingi og streitu, áreitisumhverfi, og stundum alls ekki skemmtilegur. Jafnvel leið sumum illa og voru hræddir? Sum okkar gerðu það gott, sumir náðu í gráður, og margir geta fyllt bílskúrinn af dóti. Veitt sér allt sem hugann girnist af því sem við köllum efnisheim. Og þeir sem ekki ná þessu bera sig illilega saman við þessa ,,heppnu og hamingjusömu´´. Á hvorn veginn sem þessu er farið, hleðst inn streita í taugakerfinu okkar. Enginn veitti því athygli. Ekki þar til við getum kvartað um einkenni, fer neinn að taka eftir þessu. Síst af öllu við sjálf. Fræðsla í okkar andlegu málefnum er nefnilega ansi rýr. Alvöru kennslu á þessu sviði vantar gersamlega. Jafnvel er fræðsla í þessum efnum algjörlega afvegaleiðandi. Mannskemmandi. Hún heldur huganum á sviði átrúnaðar, hugsana og tilfinninga. Það er ekki nein alvöru andleg þróun fólgin í því. 8

Hér er litli blindnihringurinn okkar: vaka og svefn til skiptis.

Í vöku eru hugsanir, í svefni draumar annað kastið. Draumsvefn er aðeins vegna þess að þreyta er að losna úr kroppnum okkar, og þreytulosið ertir heilann. Að vísu köllum við draumsvefn 3ja vitundarstigið. Vaka og djúpsvefn þá fyrri tvö af þessum þrem lægstu

Við höldum að þetta tal sem okkur er boðið uppá um eitthvað þarna uppi séu einhver andlegheit. Svo er ekki. Það er aðeins tal, orð um eitthvað óhöndlanlegt. Og tilfinningahiti á stundum. Við erum lítt að þróast andlega meðan við dinglum okkur í svona. 9

Erum við nokkuð einhverjir apar sem hafa allt í einu fengið mannlegan heila og mannlegt taugakerfi?

. Við höldum jafnvel að þróunin hafi náð hámarki með því að við erum menn sem ganga uppréttir, geta beitt rökhugsun, sjá mun góðs og ills. Bara alfullkomnir, ha? Við skiljum ekki hugtakið andleg þróun. Enginn virðist hugsa útí að við erum á þróunarbrautu okkar - til fullkomnunar. Og ekki aðeins svona ördeyða, heldur bókstaflega afvegaleidd:

Við hlustum á mann, sem lítur út fyrir að vera vo vo heilagur, teljum hann kannski lifa einhverju æðra lífi.

En við getum alls ekki séð á manni hvaða vitundarstig hann lifir. 10

Við höfum heldur ekki hugmynd um að til er eitthvað sem heitir vitundarstig. Og mismunandi vitundarstig manna. -Svo hvað er það? -Sagt er að allir menn séu jafnir fyrir þessum guði sem heitir Guð til þess að allir vilji vera með. (Sniðugt hjá þeim.) Rígur segir að ekki séu allir menn jafnspakir. Misvel þróaðir. Við erum að þróast, hver og einn á sinni forsendu. (Raunsæi.) -Eigum við að viðurkenna, í einlægni, að við séum ekki fullkomin? -Það er ekki svo auðvelt, vegna þess að við sjáum ekki ósvinnu okkar og ófullkomleika. Ósvinnan er nefnilega blindandi, rétt einsog heilaþvottur. Við höldum að við séum svo mjög fullkomin og háþróuð. En svo getur maður efast um fullkomnun. Er til eitthvað sem heitir fullkomnun? Er hægt að ,,háþróast´´? Er til eitthvað sem heitir andleg þróunarbraut? Er til eitthvað sem heitir uppljómun? Ef svo skyldi vera, er það þá handa fáum útvöldum, eða skyldi það nokkuð vera handa öllum mönnum?

gaman gaman

gaman í glingri 11

-Er ekki þróun bara eitthvað sem gerist af sjálfu sér? Bara sí sona? Er nokkuð í þessu máli að gera? Svör: -Við erum alábyrg fyrir andlegri þróun okkar. Hver og einn okkar. Sjálfur leið þú sjálfan þig. Óðsmál eru fræðsluefni um allt það sem fræðslustofnanirnar kenna okkur ekki um tilgang lífsins. Og þessar fokdýru, svokölluðu andlegu stofnanir, hafa ekki hugmynd um að heldur. Í hástemmdum hátíðaræðum er sagt að innfluttu kyrkjukenningarnar og kreddur frá Róm séu samtvinnaðar menningu okkar. Óðsmál eru þá að útskýra þetta óskilgreinda hugtak: okkar menning. Okkur er sagt, að skrifað sé, að Jesú hafi sagt, að við ættum að finna himnaríki innan okkar. En skilja menn þetta? Það, sem skrifað var í Róm (-þegar árið núll var búið þar til-) að Jesú hafi sagt, er augljóslega fengið úr einhverri mikilli þekkingu, t.d. gnostik og fornri þeosófíu. Það svo brúkað í guðveldið. Þeir sem segja frá þessu núna hafa djúpa skilninginn ekki. Aðeins umhugsun og utanaðlært tal um þetta sem lagt er Jesú í munn. Við vitum ekkert hver skrifaði hvað eða af hvaða hvötum.

Writing in name of God, misquoting Jesus, unknown sayings Gospel of Thomas,

The Jesus Mysteries - Was Jesus a Pagan God (var Jesú heiðinn guð) 12

Guðveldi er nú einu sinni hugsað sem guðveldi sem á að virka. Til þess er þessi guð nefndur Guð búinn til - í fyrsta lagi. (Skrifaður kannski fyrir ca 1800 árum, löngu eftir árið núll, og alls ekki hafa fundist samtímaheimildir um Jesú, árið núll og það).

Ekki treystum við endilega 874, né Landnámu og Íslendingabók (skrifaðar eftir landnám). Sumt gæti verið skrifað til að möndla og hagræða sögunni. Vissu einhverjir eitthvað sem sannara getur reynzt?

Svo var það þessi andakt. Ég var sípælandi krakki. Þorði að vísu ekki að tala um þetta með andaktina við neinn. Gæti virkað kjánalegt: 13

Mér þótti hugtakið andakt mjög djúpt þegar ég var smákrakki að pæla í tilverunni og þessu með hann Guð á himnum. Hvort maður gæti verið að tala við hann - eða ekki? Ég sá það sem and-akt, að akta andann, enda kunni ég ekki þýsku. Ég var úti í garði í góðu veðri að reyna að akta andann. Bara gaman. Fann til mikillar andaktar. Veðrið var mjög notalegt. Reyndi að skilgreina í hverju notalegheit andaktarinnar fælust. Svo varð ég fyrir skúffelsi þegar ég fann út að þetta var ekki svo djúpt sem ég vildi vera láta. Aðeins an-dakt, umhugsun. Og ég viðurkenndi að and-aktin mín var bara an-dakt, léleg tilraun til að hugsa mér að finna þetta guðlega innan mín, himnaríkið sem sagt er að Jesú tali um að við þurfum að finna innan okkar. Þetta var af öllum huga mínum og af öllu hjarta mínu (einsog ég lærði að tilbiðja), og fann út að það er hugsun og tilfinningar, ekki þetta eitthvað sem ég hélt að andaktin mín fyndi. Hugsanir og tilfinningar eru al-veraldleg fyrirbæri, and-aktin mín líka. Aðeins an-dakt. Ég var svo heppin að í fjölskyldunum mínum voru alls konar skoðana menn. Það voru sanntrúaðir, og þá fallega sanntrúaðir sem vildu ekki grimman guð heldur mildan guð. Mamma breyti í guðsóttanum gef þú mér, í: Guð algóður gef þú mér að ganga í dag svo líki þér. Mamma vildi ekki að ég væri að óttast Guð. Mamma sagði að ekkert væri að óttast. Og svo voru ágætis trúleysingjar í fjölskyldunum. 14

Svo var einn sem gerði grín að trúuðum kerlingum þegar hann var fullur. Guðný frænka var í Guðspekifélaginu, hvers formaður skrifaði í Lesbók Moggans (ca 1945-´47) um tæra guðspeki í Hávamálum. Svona súpa skoðana kærra familíumeðlima (--skoðana sem menn voru ekkert að rífast um--) var holl og fjölbreytt næring þessum andaktar-pælingum mínum -- sem ég svo óx uppúr, og endanlega, við ferminguna 13 ára, fór að líta á trú og trúleysi sem hobbí sumra. -Ég hugsaði: Fyrir hvað fær þessi pokaprestur eiginlega kaup? Ég svindlaði á trúarjátningunni. Fannst hún asnaleg á köflum. En svona ,,gefa skít í´´ eru nú gelgjuunglingar oft þenkjandi. Vaxa uppúr andaktarbarnaskap sínum og eilífðarmálapælingum. En sumir prestar settu á svið fína skemmtun handa krökkum. Allt svo gaman gaman gaman gaman fyrir unglingana. Sumir buðu uppá pizzur og kók þegar búið var að finna upp pizzuna og kókið á Íslandi. Leið þú mig í freistni svo ég láti fermast og fái dýrar gjafir. Enginn vissi að menn eru að staðfesta innritunina sem fór fram á manni ómálga, því meðlimir tákna bunch of money (einsog Megas segir þegar hann fær íslenzkuverðlaun). Ég frétti að tengdapabbi minn hefði látið skíra og ferma sína krakka inní þessa þartilgerðu stofnun bara til þess að þau styngju ekki í stúf við venju og aðra krakka í þjóðfélaginu. Getið rétt um hvaða uppeldi þau fengu svo í eilífðarmálunum heima fyrir. 15

Og hann var hrifinn af fyrsta kafla Hávamála um mátulegt diplómatískt undirferli þegar við á, og orðstírr deyr aldregi. Svo lenti ég í Ólafi Skúlasyni. Svo fann ég út að ég var skráð í Þjóðkirkjuna, en það hafði gerst við það eitt að maður flutti milli húsa, og maður hafði ekki hugmynd um að búið var að stela nafninu manns. Afi minn, Eldeyjar-Hjalti, og amma Guðrún voru meðal stofnenda

Fríkirkjunnar, og við töldum okkur vera skráð í hana. En hið slungna kerfi leyfði svona nafnastuld, enda gefur það pening. 1963 hitti ég maharishi Mahesh yoga í fyrsta sinn. Hann er indverskur eðlisfræðingur, uppljómaður maður.

Þekkingin sem Óðsmál grundvallast á, kemur frá maharishi. En til að byrja með skildi ég ekki baun í neinu af því sem maðurinn var að segja. Ég stóð á gati. Ég sem var svona 16

einkunnafrík í skóla, með 9+ í öllu, gapti einsog galtómur kjáni. Þessa vegna álykta ég - útfrá eigin reynzlu - að þið skiljið ekki það sem Óðsmál eru að kenna. Ekki fyrr en þið lærið að nýsa niður. Ástæðan er sú, að við höfum enga grundvallarþekkingu, engar menntunarlegar forsendur, ja bara verri en enga kennslu, um grundvallarraunveruleikann, raunveruna. (Þetta eru hugtök alvöru heimspekinnar, fornra uppljómaðra heimspekinga, sem sáu meira en yfirborðshugtakaumræðu.) Við þurfum að byrja á að endurskoða innprentunina okkar. Aflæra, en það er mjög mjög erfitt fyrir gamla hunda.

Hvað er Loki (mannkyn) að gera hér á móður Jörðu? Stríðala Fenri? - Það var þá aldeilis iðja vitiborinna manna.

-Hvernig förum við að því að ákveða að fæðast? -Urður Verðandi og Skuld reikna út fyrir okkur stað, tíma og foreldra Hel er aðeins pása milli æviskeiða.

Við þurfum að vita að við fæðumst til að þróast til fullkomnunar. Við náum ekki heildarmyndinni á þessu uppátæki öllu saman. Vegir gjörða eru órannsakanlegir, segir Krisnha í Bhagavad-gítu:

गहना कर्मनो गत िः

gahanaa karmano gatih

En Verðandi er með þetta á hreinu. Ekki við sjálf. Við þurfum líka að passa okkur á pikkfastri afvegaleiðandi hugmynd, sem --á kyrkjuþingi í Konstantínópel, sem hét Mikligarður meðal okkar manna, heitir nú Istanbúl-- var ákveðið að taka upp þá kreddu að við fæddumst aðeins einu sinni. Þetta yrði hentugra en hin viðtekna venja, til að láta menn iðrast synda sinna fyrir dauðann, og kaupa sér aflátsbréf fyrir peningafúlgur Vitið þið að Lúther var upphaflega að mótmæla fjármögnun Vatíkansins á kyrkjubyggingu í Róm með sölu syndakvittana í Þýskalandi, sem þýskur biskup stóð fyrir meðal annarra? 18

Svona rómverskir draugar einsog aðeins ein ævi, eða aðeins eitt líf, eru enn á ferli í vestrænni nútímamenningu. Ekki einu sinni reynt að kveða þá niður. Þeir eru um allar trissur. Þessir draugar eru nefnilega taldir lifandi sannleikur en ekki draugar gamallar lygi. Svona pottþéttur er nú einu sinni hinn fullkomni heilaþvottur: Við sjáum ekki eigin ósvinnu. Hið sanna er að við fæðumst aftur og aftur. -Og hvers vegna skyldi það nú vera? -Vegna vítahringsins, og það að við vitum ekki hvert við stefnum. -Hvaða vítahrings? -Gjörða, afleiðinga þeirra, fræja minnis, nýrra hugmynda sem við vitum ekki hvaðan koma.

Í 4. skræðu Krakka-Óðsmála fer Þjóðvitnir á kostum. Meðal vaðalsins eru upplýsingar um bissnis-leyndarmál. Við hefðum sko gott af því að vita þau. Gætum betur áttað okkur á vítahring gjörða. Gott að skilja samhengið með kollinum sínum. Óðsmál bækur á Amazon (amazon.co.uk t.d.) Óðsmál fræðslumyndbönd á youtube.com/Goiagodi margur Óðsmálafróðleikurinn einnig á www.odsmal.org

Ullur pullur skíta rullur, segir Þjóðvitnir, þegar Ullur er að skemmileggja vítahringinn. Enginn vandi að vekja Ull innan okkar. Nýsum bara niður.

Alveg kominn tími á skilning.

Ullur búinn að brenna Gymisgarðana okkar fyrir okkur.

Byrjum á að viðurenna að við sjáum ekki heildarsamhengið. Við höfum ekki fattað til hvers við erum að fæðast, né heldur hvernig stendur á því að okkur datt í hug að fæðast. Gætum verið að segja að það sé pabba og mömmu að kenna eða þakka. En það er ekki sanngjarnt, því við berum alfarið ábyrgðina. Urður Verðandi Skuld eru náttúrulögmál. Gjörð, Urður, á sé mótgjörð að jöfnu, Skuld. M.ö.o.: bylgjur sem settar eru af stað koma til baka í uppruna sinn, fyrr eða síðar. Útreikningur Verðandi, alltaf réttur, alltaf ákkúrat í tíma og rúmi. Sá og uppskera, karma-lögmálið. Karman þýðir raunar gjörð, eitthvað gert, hugsað, sagt. Við munum yfirleitt ekki neitt úr fyrri æviskeiðum. Alla vega ekki meðvitað. Eða: flestir muna ekki, fáeinir muna - þótt ótrúlegt sé. Hel er okkar undurblíða hvíld milli æviskeiða - í friði. 20

Við deyjum ekki. Ekkert deyr. Önd lifir og deyr aldregi. Þegar kroppurinn okkar dýrmæti er lagður niður, fer hann í hundana, Gera og Freka, í endurvinnsluna. Við gerum alltaf nýjan og nýjan einsog slíkt sé bara enginn vandi, enda ekkert sjálfsagðara. Samkrull við innflutt kerfi sunnan úr eyðimörk hefur hent okkur. Hel og helvíti eru alls ekki sambærileg. Svona draugar misskilnings eru á sveimi. Við eigum ekkert helvíti. Að vísu niflhel, einhvers konar naraka, sem er eflaust eitthvað helvíti slæmt,

en að öðru leyti eru engir djöflar eða satanar til í okkar huga. Við þurfum ekki neinar svona hótanir og hlýðnikröfur. Þurfum ekki að ala á ótta. Við eigum skilninginn og sannleikann. Annað vesen --sem draugar frá myrkum öldum-- er samkrullið Valhöll og himnaríki dauðra manna. Þessir dauðramannabústaðir eru eitthvert rómverskt fyrirbæri sem þeir hafa annað hvort búið til eða lapið upp einhvers staðar. 21

Svo eitthvert stofnanamál og bókstafstrú um dómsdag, heinsunareld (purgatoir), og upp eða niður, sem við höfum ekkert við að gera. .

Við höfum okkar Valhöll handa sprelllifandi mönnum

Menn þurfa að fara að læra að nýsa niður, skreppa í Glaðheima og þannig að víkka úr þekkingu sína í óendanleikann. Þá kemur skilningurinn

-Hvað sjáum við þegar við höfum fæðst og lifum hér á jörðinni okkar? -Aðeins Gungni, óhöndlanlegan og duttlungafullan, en úr honum búum við svo til veraldirnar okkar .

Þær eru auðvitað jafn óhöndlanlegar og duttlungafullar og efnið sem þær eru úr. Og engar tvær eins svona milli manna. Jafnmargar mönnunum. Við getnað erum við einstaklingar. Kannski er ekki neitt þægilegt, eftir frelsið hjá Helju okkar, að vera allt í einu að kúldrast í móðurlífi, sem ég tel að Hildisvíni, skjöldur Freyju sé. Gyðja sköpunar verndar okkur vel á fósturskeiðinu.

Hildisvíni, leg, móðurlíf

Ath: fóstureyðing er morð. Hver lífvera er á sinni þróunarbrautu. Við ættum ekki að eyðileggja það. Við erum ekki svo upptekin, á þessum fóstur-tímapunkti, af því að vera einstaklingar. Jafnvel er barn á brjósti ekki mikið að pæla í því. En við byrjum fljótt í móðurkviði að mynda okkar mannlega taugakerfi. Taugakerfið veldur einstaklingstilfinningunni okkar. 23

Svo förum við að sjá með augunum okkar. Ég sé þig og þú sérð mig, svo við erum greinilega ekki einn og hinn sami.

Við gleymum því að við erum vitund. Við öll erum ein vitund. Gungnir er ekki neitt bitastætt. Kvarkar, super-strings, fyrirbæri sem okkur virðist vera þetta sem við köllum sköpun. Jafnvel okkar stórkostlegi kroppur er ekki annað svona dansandi bylgjur sem við teljum vera efni. Alveg gljúpur og gegndræpur. Skilningarvitin færa heilanum þennan Gungni, og heilinn býr til, úr þessu fusi, veröld. Hún er auðvitað sömu gæða og sá sem býr sér hana til. Engir tveir gera sér eins veraldir. Ef við viljum okkar veröld fagra og gefandi, lærum við aðeins að nýsa niður og gera taugakerfið okkar altært.

Loki þarf að læra að finna gyðjuna Sól 24

Athugum að við sjáum ekki okkar tröll, ósvinnu okkar. -Hvers vegna ekki? -Tröll eru þeirrar náttúru að við sjáum ekki að við sjáum ekki. Vandamálið varðandi tröll er, að við sjáum ekki ósvinnu okkar.

Við sjáum ekki að við sjáum ekki. Við erum alltaf í sturtu með sturtusápu, göngum í smart fötum, förum í skóla að fá próf, og gerum ýmislegt fleira til að koma vel fyrir, líta sæmilega út í augum annarra, líða vel á okkar forsendum. En athugið að engin þessara fokdýru stofnana sem taldar eru uppeldis- og fræðslustofnanir kennir neitt um okkar andlegu þróun. -Hvers vegna segja þær okkur það ekki? -Nú, vegna þess að enginn sagði þeim, og þar með vita uppalendur ekki. Þekkingin okkar hefur legið í dvala. Spyrjum bara kennara, foreldra, presta, nú eða hvern sem er í kringum okkur, hvers vegna við erum hér, hvað við erum að gera hér, hvort einhver tilgangur og markmið sé, og, ef svo, hvernig við keppum að því og náum því. Fylla bílskúrinn af dóti? Vera hamingjusamur? Vera góður? 25

Vera trúaður, trúa á þetta eitthvað sem þeir segja okkur frá? Setja á sig merkimiða og segjast þar með vera frelsaður?

Og hvað skyldi það nú vera sem við köllum hamingju? Þessar stofnanir, sem skattgreiðendur nota sem uppalendur og fræðara barnanna sinna, eru nefnilega aðeins með athyglina á yfirborði lífsins. Fræða okkur um fyrirbæri, og kalla svo þetta sem þær ekki skilja: hið handanlæga. Eitthvað, sem jafnvel má tala við og tilbiðja. En þetta hugtak stenst nú ekki skoðun glöggra. Ekkert handan er. Aðeins ein vitund er. Þegar við verðum altær, munum við sjá. Það, sem nú er kallað andlegar fræðslustofnanir, komst á með peningum, völdum og drápum. Ógott mál. Einkum þar sem tilgangurinn var peningar og völd. Tilgangur sumra þessara svokölluðu andlegu stofnana er eingöngu sá að viðhalda sjálfum sér. Passa að missa ekki tökin sem þær hafa á peningunum okkar. Við getum alveg lagt þær niður. Það breytti engu. Þeir sem vilja svona hobbí greiða það bara úr eigin vasa. (Embættismaður nokkur kallaði heiðni hobbí.)

Vitið þið að skírn er það að skrá ómálga mann í stofnun? Meðlimafjöldi táknar pening. 26

Kannski ætti ekki að leyfa svona skráningu sem gæti flokkast undir mannréttindabrot framið á þeim sem ekki hefur þroska til að skilja. Vitið þið að nafn Jesú í nýja testamentinu er notað í hégóma? Það var valdabarátta á þessum tímum guðvelda. Skrifum á kennisetningum var hagað í sérhagsmunatilgangi. Nú skulum við frekar skilja til hvers við erum að fæðast. Vegir gjörða eru órannsakanlegir, segir í Bhagavad-gítu.

गहना कर्मनो गत िः, gahanaa karmano gatih. Vegir guða eru hinsvegar aðeins náttúrulögmál og vel rannsakanlegir. Lögmál náttúrunnar eru alltaf sjálfum sér samkvæm. Við skulum ekki reyna --á sviði hugsana-- að skilja þau öll. Frekar nýsa niður í Ásgarð. Á þessu sviði er allur kraftur samþjappaður. Hér er einnig skilningurinn. Héðan getum við ráðið við hvaða kringumstæður sem upp kunna að koma. Allt afl er innan okkar, í tærri vitund. Guðlegur máttur okkar og megin. Við trúum ekki á guði. Við trúum ekki á stofnanir (einsog fermingarbörnin eru látin játa að þau geri). Innflutti guðinn sem nefndur er Guð er ekki alltaf sjálfum sér samkvæmur vegna þess að hann var fyrst fleiri en einn eini sanni guð. Síðar var þeim (í pólitískum tilgangi) steypt saman í einn eina sanna guð, og menn eru alltaf að ráðskast með hann og möndla sér í hag. 27

Sjálfur leið þú sjálfan þig. Við þurfum engar stofnanir í okkar andlegu málefnum. Aðeins þekkinguna, og kunnáttu um hvernig við öflum æðstu þekkingar -- sem er mjög auðvelt því þekkingin mikla er okkar, er hér í okkur, og við erum hún. Jafnvel þótt menn tali um eitthvað handanlægt (þarna uppi) eða um himnaríki hér inni, er það aðeins tal á yfirborðinu um þetta eitthvað. Menn eru í tugatali á embættismannakaupi og á prófessorakaupi við þetta á Íslandi. Fáir vita hvernig maður skreppur í himnaríki innan okkar. En ekkert er auðveldara mönnum. Það er ekkert handanlægt. Aðeins vitund er. Tær vitund. Við erum hún. Það að við sjáum ekki (með augunum okkar) nema Gungni og fus, getur ekki gert vitund að öðru en því sem hún er: ein vitund sem ekki tekur þátt í dansinum. Vitund virðist birtast sem skipt upp sem 8-falt í heimi -- sem er: einstaklingsvitund, hugur, vitsmunir og höfuðskepnurnar 5 -- (þær 5 sem skilningarvitin nema) en vitund er ein, ekkert neitt handan neitt, ekki nein undirmeðvitund, ekki neitt yfirnáttúrulegt, ekkert órannsakanlegt. Við notum svona orð (handanlægt, yfirnáttúrulegt, órannsakanlegt, dulvitund, meðvitund) vegna þess að við sjáum ekki að allt er vitund. Sjáum ekki. 28

-Já, hvað er hamingja? -Freyr vill að við lifum við allsnægtir. En hann bendir okkur á að við erum (--ættum að vera--) að gera svolítið annað hér en að sanka að okkur dóti og éta á okkur gat - okkur til aldurtila. Hrímþursar eru stöðnun á þróunarbrautunni. Skírnir, guðlegur geisli Freys, varar okkur við, bendir á villur okkar vega. Gerður, mannkyn, fær þörf skilaboð um innihaldslaust og tilgangslaust yfirborðslíf. Skírnismál helgileikar bókin, handritið, fæst á Amazon á youtube.com/Goiagodi eru Skírnismál og Þrymskviða, um hvernig við setjum upp helgileika með skilningi.

Okkur ætti að langa til að skilja hugtök í heiðni. Loddfáfnir, í miðkafla Hávamála (af þrem), sezt niður til að hlusta, og hann reynir að skilja. Við skulum forðast fokdýra platkennara. Þá er alls staðar að finna. -Erum við hér að móðga einhverja predikara? -Nei, nei, enginn móðgast þar eð allir plat-predikarar telja sig vera að kenna hinn eina sanna sannleika. Þeir hljóma sannfærandi og koma vel fyrir. Óhjákvæmileg örlög eru að við lendum alltaf á þeim kennara sem við eigum skilinn. Við sjáum ekki nógu vel -- ekki ennþá. En engu að síður reynum að láta ekki ginnast af skrumi, flottheitum og fagurgala.

Óðsmál kenna okkur ýmislegt sem mjög svo fáir í þjóðfélaginu okkar virðist vita. Að minnsta kosti virðumst við ekki læra neitt um vitund. Við sem Loddfáfnir, reynum að finna dýpt sem felst í töluðum orðum. En við dinglum enn á sviði orða og hugsana. Köllum það skilning. Vitum að við eru gáfuð og greind. Og mjög montin af því. Við höfum enga hugmynd um dýpt vitundar innan okkar. Tal, sem við erum mötuð á um vitund, er tal, ekki hún. Við höfum öll heyrt eitthvað um þessi eilífðarmál, en það er ekki mikils virði meðan við erum ekki nógu tær til að skilja. 30

Stundum er slíkt eingöngu yfirborðshjal, stundum einhver kjarni, en við sjáum ekki muninn hér á. Við erum ekki nógu tær. Þess vegna byrjum við á því að gerast altær. Þá mun skilningurinn koma. Við skiljum þá jafnvel meira en sá sem talar. Vitund er, er alltaf, hvorki kemur né fer, við verðum vör við tæra vitund okkar, kunnum að meta hana, þegar við erum nógu tær til að lifa hana Alls konar stofnanir lifa á að tala. Þær vilja meina að þær séu nauðsynlegar. Sumar hafa það að megin markmiði að viðhalda sjálfum sér. En við vitum að stofnanir koma og fara, heimsveldi koma og fara. Allt sem er í tíma og rúmi er fyrirbæri sem hafa upphaf og endi. Enn er rómverska heimsveldið í gangi, nú undir ýmsum nöfnum. Það er sniðugt að skipta um nafn af og til. Svo sum heimsveldi gufa ekki svo auðveldlega upp -- að minnsta kosti ekki meðan kaliyuga (myrkar aldir) lafir. Tilgangurinn með guðveldinu var aldrei andleg þróun mannanna. Hvorki í upphafi né núna. Stofnanirnar nefna sig réttilega guðveldi. Voru aldrei gnostik, þótt orð í þá veru væru notuð sem sauðagæra. Nú skulum við finna gnostikkina og sleppa pólitíkinni. Já, við ættum að skilja til fullnustu vorn eigin sið sem þróaðist meðal okkar samkvæmt náttúrulögmálunum á okkar stað. 31

-Einhver verður að segja okkur allt um tilganginn og markmiðið með því að lifa, gera okkur læs á táknmálið og launsögnina. -Óðsmál er fyrsta skrefið. Opna augu okkar. Svo tökum við sjálf við. Sjálfur leið þú sjálfan þig. Frævast og fróð vera.

Alltaf hafa verið menn sem skildu hvað forni siður er að segja okkur. Sáu, að hér var nokkuð miklu dýpra en menn vildu vera láta. Í fyrstu áttum við í erfiðleikum með að skilja það sem maharishi mahesh yogi kenndi. Skildum ekki dýptina. En hann kenndi mönnum alvöru yoga, að nýsa niður, innfyrir hugsun, finna uppruna hugsunar innan okkar. Það svið er samsvið allra náttúrulögmálanna, Ásgarður okkar. Hér tefla tívar og eru teitir. Hér er allur kraftur, og hann er allur okkar. Við ausum honum sem hvítaauri upp í lífið. Kosturinn við að hækka sitt vitundarstig er, að við förum sjálfkrafa að sækja í hið holla og góða. Við byrjum á alvöru yoga, í alvöru að nýsa niður, ekki þykjustu yoga, yfirborðs-yoga. Og svo koma svona yama og nyama og hvað það nú heitir allt, alveg af sjálfu sér sem afleiðing þess að nýsa niður. Afleiðing yoga. Við þurfum ekki að byrja á að rembast við að vera góð, ættum semsagt ekki að byrja á öfuga endanum, heldur 32

byrjum við á að læra að nýsa niður, gerum okkur þarmeð, smátt og smátt, altær. Og svo bara halda áfram að nýsa niður reglulega til þess að allt hitt hrökkvi í liðinn. Við þurfum ekki einu sinni að hugsa um það, þaðan af síður að rembast við það, eða búa til fas sem sýnir hvað við erum andlega þróuð. Alls ekki. Okkur stendur til boða að læra auðvelda og náttúrulega tækni til að nýsa niður. Hugurinn finnur Glaðheima sjálfur, af eigin náttúru sinni, ef við lærum tæknina rétt. Þar eð fræðarar og uppalendur virðast ekki vita til hvers við erum að fæðast, vita ekki að það er markmið til að sækjast eftir, vita þeir auðvitað ekki hvernig við náum takmarkinu í lífinu. (-Hvaða takmarki? Himnaríki eða helvíti þegar við hrökkvum uppaf?) Við ættum að skilja vorn eigin sið, sem þróaðist meðal okkar og náttúrulögmálanna á okkar stað, en ekki flytja inn og lepja upp sögur úr öðrum menningarheimum, né líta á slíkt sem einhvern algildan sannleika æðri okkar eigin. Síðhöttur, markmiðið er fullkomnun.

(siddhartha)

Engin vandi að byrja. Byrjum á að læra að nýsa niður. Það verður að vera alvöru. Mælist á heilalínuriti, EEG. Tæknin er hið auðveldasta. En hún verður að lærast rétt og notast rétt. Ef við förum að reyna, rembast, eða vænta, höldum við huganum á sviði hugsana. Þetta þarf að lærast. 33

Farartækið okkar í Ásgarð er Sleipnir, mannlegt taugakerfi, og valkyrjan okkar þjónar okkur hér sem best hún má við að nýsa niður, komast í Ásgarð.

Tæknin fær hugann til að hanga á vingameiði og svo gerist restin af sjálfu sér. Hugurinn af eigin náttúru sinni sækir í Glaðheima vitundar. Hugur er alltaf að leita hamingjunnar, og hér er hin varanlega. Við erum að hvíla okkur á þursamögum þrem, triguna त्रिगण ु

Þrem eiginleikum náttúrunnar sem ráðskast með allt í heimi hér. Í Bhagavad-gítu ráðleggur Krishna: निस्त्िैगुण्यो भव ्.

Það er að hvíla sig á þeim. Þetta er hið auðveldasta mál í framkvæmd. Þursamegirnir III heita í Óðsmálum Óðsmálum Sanni-Gunni, sem er satogun, Rassakasta-rassíu-Gunni, rajogun, Tami-þám-Gunni, sem er tamogun. 34

Svo, þegar við komum í Ægi, í Glaðheima, í Ásgarð, í Hnitbjörg, er kyrrðin svo mikil, að uppsöfnuð streita í taugakerfinu --sem við kannski vitum ekki af-- leysist upp. Gufar upp. Við þetta streitulos ertist Sleipnir, taugakerfið okkar, og við það fer hugurinn að fá hugsanir -- sem við skiptum okkur ekkert af, því þetta er aðeins afleiðing streitulossins. Við hlustum áfram á hljóðið sem laðar hugann í hang á vingameiði. Hljóðið okkar hefur sinn gang, breytist og hverfur að vild. Svoleiðis á þetta að vera. Ekki krukka neitt í þessu eðlilega ferli hugans innávið. Notum tæknina rétt. Skiptum okkur ekki af neinu. Í þessari veizlu at Ægis, í Glaðheimum, í Ásgarði, í Hnitbjörgum, tívatúni, ragnasjötum, er boðið uppá vín Valföðurs, mjöð þekkingar, og við fáum fimbulrúnir í nesti til að nota í lífinu. Við kunnum nú að nota Mjöllni, og við gerum Gleipni til að halda öllum ógnum í skefjum. Ekkert smá neitt, maður.

-Hvernig nær maður takmarkinu, að komast í Valhöll sprelllifandi? Hvernig leggjum við Bifröst, lag eftir lag? -Það er mjög einfalt og yndislegt. Við lærum tæknina til að komast daglega í Ásgarð, Hnitbjörg, Glaðheima, Ægi, tívatún. Hér nemum við upp fimbulrúnir og lærum góða galdra til að geta stillt úfið haf, lært að gera Gleipni, og aðrar hentugar græjur. Hér fáum við mjöðinn dýra að drekka, og vín Valföðurs. Við lærum að meðhöndla Mjöllni og Gungni að gagni. Svo kunnum við að bæta brátt ef hatur vex með hildings sonum, og friður mun fylgja okkur hvar sem við förum yfir lönd.

Sögurnar okkar um hallir, Mjallhvít, Öskubuska, Þyrnirós og fleiri, enda á mikilli hamingju í höll. Svo lifa allir hamingjusamir til æviloka. Við vitum vel að hamingjan er ekki fólgin í að flytja í höll, svona einhverja höll. Hér er greinilega launsögn í fólgin: Endalausu hamingjuna er að finna í Valhöllu, sem er uppljómun. Við náum í Valhöll sprelllifandi, hamingjusöm til æviloka. Hér er brynjum stráð á bekki og vopn brúkuð í rafta í þakið. Einherjar berjast ekki með vopnum. Einherjar heyja frið með því að hækka þjóðarvitundina, hver meðal sinnar þjóðar. Það gerist í tærri vitund. Eini staðurinn sem alvörufriðinn er að finna. 36

Rifjum þetta upp aðeins: Við þurfum að gera okkur grein fyrir að við lifum í litlum lokuðum hring vöku og svefns. Við þekkjum ekki annað. Okkur þykir þetta því nóg. En svo er nú ekki.

Draumar eru aðeins það að þreyta losnar úr kroppnum okkar í djúpsvefni, og við það ertist hugsunin og byrjar að hugsa. Við köllum draumsvefn 3ja vitundarstig, að vísu; 37

þessi þrjú eru þá eins konar vítahringur.

vaka

djúpsvefn

draumsvefn

sjáið hversu pinkupons greindarmontið okkar er (t.v.)

og hið 4., nýsandi niður glaðvakandi

Kroppurinn okkar eru engar hömlur á það að einstaklingsvitundin víkkar útí óendanleika Glaðheima. Við reynum ekki að eyða egóinu. Það er fórnin, alveg sjálfkrafa, við að við víkkum út í óendanleikann. Við erum fórnin sprelllifandi. Einstaklingsvitund er færð (fórnast) í alheimsvitund. Ég er eina fórnin. Við ausum hér næringu inní lífið. Stillum allt uppá nýtt í hið fullkomna samræmi. Verðum við þetta ennþá meira sprelllifandi. Altær og flekklaus. Svið guðanna, svið náttúrulögmálanna, er hin fullkomna regla úr ginnungagapi endurspegluð. Endurspeglast í alheimi. Það er svona einfalt að nema upp fimbulrúnir gera Gleipni sem heldur ógn allri til ragnaraka læra að nota Mjöllni og losna þannig við tröll ósvinnunnar nota Gungni, sem er bylgjur, bif (sanskrit vip, titringur, bylgjur) sem tæki til að finna efnið í Bifröstina okkar. Bil (sanskrit bhil, bil) er gap, op, ormagöng Rata. Hér finnst efnið í Bilröstina okkar. Hér er þekkingin tær, svið allra möguleika. Ginnungagap er. Aðeins er. Er hið eina sem er. Svo við, nú altær, erum hér að ganga brúna sem er búin til úr altærri eilífðinni. Menn sem nýsa niður heyja frið. Frið meðal sona konunga. Ekki með tali á friðarþingum, heldur vinnandi í tærri vitund. Við brúkum ekki vopn og verjur þegar við lifum Valhöll. 39

Nú förum við að sjá að við erum að byrja að sjá. Við viljum endilega segja öllum mönnum frá þessu skínandi undri sem þeir ekki ennþá sjá. Efnið í Bifröst er tærleiki okkar

Glasir Syn er syndasían okkar. Nú fer gyðjan Sól að skína í okkur. -Hvað veldur sólarupprás? -Það að yfirborð jarðar er á fleygiferð í austurátt. Við með, þar sem við stöndum. Við sólarupprás hverfur myrkur. Uppljómun kemur við að við, standandi kyrr, nálgumst tærleikann. Ósvinnan gufar upp. Við förum ekki neitt. Tröllin hverfa. Sjálfur leið þú sjálfan þig. Við lærum að nýsa niður. Við þurfum aðeins þekkingu. Þurfum að skilja allt smátt í heimi hér. Heildarþekkingin er okkar. Enginn vandi að tileinka sér hana. 40

Menn hafa háþróað taugakerfi. Manntré á ströndu eru lítt megandi og örlöglaus,

svo guðin Óður Hænir Lóður bæta úr bágri stöðu okkar og gefa okkur mannlega eiginleika. Nú erum við guðlegar verur. Sem er nokkuð gott, veitir frelsi, en einnig mikla ábyrgð. Nú berum við ábyrgð á okkur sjálfum og allri náttúrunni okkar. Sem guðleg vera, hefur maðurinn háþróað taugakerfi og þar með hæfileikan til að nýsa niður. Nú kemur mjög alvarlegur hlutur: Þennan hæfileika þurfum við að nota. Ekki er aðeins hætta á að við lifum til einskis hverja ævi, heldur og hætta á að við glötum þessum hæfileika ef við forsómum að nýta hann, nota hann, efla hann, þjálfa hann. Þá færi allt fjandans til. Ótroðin vegur vex hrísi og hávu grasi. Sóun og forsómun á slíkum guðlegum hæfileika má einfaldlega ekki henda mannkyn. 41

Við skulum skreppa í Ásgarð daglega. Hér er regla og kraftur náttúrulögmálanna réttilega okkar. Héðan getum við stjórnað heiminum okkar. Innan okkar mannanna eru allir möguleikar. Loddfáfnir þarf sinn tærleika. Þá fer hann að skilja allt sem hann langar svo til að skilja.

Við leggjum nú Bifröst - lag fyrir lag - og komumst í Valhöll.

-- oo 0 oo --

Loki - Saturnus - Kronos eiga allir sama vikudag. Sá heitir á sanskrít shanivaasarah. Kannski eiga þeir líka eitthvað sameiginlegt í sambandi við jólin. Hér á norðurhveli eru þau vetrarsólstöður. Nýr hringur byrjar. Þetta er gamla Satúrnalía. Snýst allt um tímann.

Rétt einsog tíminn gleypir allt skapað, þannig er gamla árið gleypt í tíma. Gamla stundum teiknað sem öldungur, þetta nýja sem hvítvoðungur. Við lítum á þetta sem ferli. Móðir jörð býr svona ferli til. Stór og smá. Ferli flytja okkur áfram í tíma og rúmi.

Við getum alveg sagt: þetta bítur allt í halann á sér. Við höfum heyrt að Krónos og Satúrnus gleypi börn, en athugum vel að þetta þarf að skoðast sem táknmál goðsagnanna. 43

Líka er sagt að byltingar borði börnin sín (ekki brandari, heldur útskýring á ástandi eftir byltingar). Að bylta er að hreyfa, og revolution er það að velta, snúa. Auðvitað í tíma og rúmi. Við erum ekki að tala um mannætur, heldur tíma og ferli. Eitt fer, nýtt kemur í staðinn. Endurnýjun. Jólabarnið. Uppreisn og upprisa. Ferli. Þegar tíminn gleypir gamalt, verður til pláss fyrir nýtt. Það, að eitthvað eldist, veldur tímaskyni hjá okkur. Við búum til tíma með því að sjá síbreytileg fyrirbæri.

Jólageitin skandinavíska er sögð vera okkar jólaköttur. Kannski rétt. Steingeit, 10.merki í dýrahring, er er okkar Glitnir, bústaður Forseta, einsog Einar Pálsson sér Grímnismál, og Björn Jónsson útfærir það í bókinni Stjarnvísi í Eddum.

HP Valka náði í skæri.og klippti á gat 44

Jólakötturinn er kollóttur, þ.e. ekki hyrndur. Horn eru frjósemitákn. Þeir sem ekki fá nýja flík fyrir jólin fara í þennan kött. Skyldi þessi nýja flík og þessi blessaði fátæklingur sem engum þykir vænt um, vera tímatákn? Hornin á geitinni sem ekki er, gætu hafa endað á Grýlu, sem er að éta óþekka krakka í desember? Dæmigert satúrnalíu-át í tíma, rúmi og ferli. Heimskar kristnar mæður nota svona keyri og helvíti á börnin sem þær kunna ekki að ala upp. Asnalegt svona gulrót og keyri, himnaríki og helvíti, sem hlýðnikrafa. Nú er þetta hrá kartafla, sem enginn étur, því sárreiða barnið sem hlakkar til jólanna, fleygir kartöflunni útum gluggann, eins langt og það dregur. Aumingja Santa Klás að vera notaður í svona lúalegt og ástlaust fólskubragð. Betra er að kenna börnum að hafa langanir, og vera ábyrg. Ást og umhyggja er betri uppalandi en hótanir og hegningar. Svo getur verið að Grýla sé Gerður í Skírnismálum, og þá Leppalúði Freyr. Þetta gat vel verið tilraun til að kaffæra helgileika heiðingja um jólin. Loki er ýmist að klúðra eða redda. Dæmigert fyrir mannkyn, og greinilega í tíma og rúmi. 45

Á sanskrít er loka veröld. Lok er endir einhvers, endalok, einhverju lýkur, og annað lýkst upp, að ljúka upp. Þegar myrkar aldir ríða yfir, --leiðindahluti þessa ferlis Fróðafriðar og græðgi-- eru falleg hugtök ekki skilin, og öllu snúið á haus. Nú gengur sat-yuga í garð. Við kennum börnunum okkar að nýsa niður, hækka sitt vitundarstig, og verða altær.

www.odsmal.org bækur á Amazon fræðsluvídó á youtube.com/Goiagodi -- oo 0 oo -46

Enginn frýr Óðsmálum græsku en meir eru þau grunuð um vit.

. -Hvers vegna ættum við að vera að skilja Óðsmál? -Nýjar kenningar í Óðsmálum, ferskar skýringar ný innsýn launsögn og táknmál útskýrt tær guðspeki heiðni nú skilin Óðsmál færa okkur djúpan skilning við öðlumst þekkinguna skilning - sem þið hafið líklega ekki hugsað útí fyrr Við skulum 1) skilja hugtök með kollinum okkar -- ekki neitt ólæsi lengur -skilja til hvers við erum að lifa -- vitum við til hvers við erum að fæðast og lifa? -og 2) læra að nýsa niður nú getur hver maður hafið sína þróun

Ný innsýn í Óðsmálum: 47

Loki mannkyn, alltaf að klúðra hlutunum, svo allur í pati við að bjarga því sem bjargað verður, redda fyrir horn. Sigyn er alltaf okkar eina trygga vinkona.

Gunnlöð laðar, býður okkur heim, Kvasir hljómar. Hugurinn sækir í þetta hljóð. Við þurfum aðeins að læra tækni til að gefa huganum tækifæri til að laðast í Hnitbjörg finna ormagöngin.

Nýsa niður í vísu 138 o.áfr. í Hávamálum, er auðlært. Nú getum við lært tæknina, TM, sem maharishi Mahesh yogi hefur kennt um allan heim. Alltaf hefur einn og einn maður skilið þessar síðustu vísur Hávamála, en illa tekist að útskýra dýptina fyrir öðrum þar sem tæknina vantaði.

falla aftur þaðan fékk fræðingana til að hlæja, man ég eftir. Gert var grín að þessu. En nú vitum við að hugurinn sækir í kyrrð Glaðheima. Í kyrrðinni losnar um streitu í taugakerfinu, við það streitulos ertist Sleipnir, svo við komum út, 48

þ.e. föllum út úr dhyaana, og heilinn fer að hugsa. Þessar hugsanir eru rusl því þær urðu til við streitulosið. Við skeytum ekki um þær.

Álfar eru rásir innávið, inn í fjársjóðinn mikla. Við þurfum að halda þeim tærum, því þær eru handa lífsflæðinu. Þar eð einhvers konar bylgjur mælast við álfhóla, skýrir hvers vegna sumra augu nema ljós í þeim.

©GlobalCountry kort Æsir og jötnar geta skoðazt sem bosons og fermions, sem hverfa til baka í hið fullkomna samræmi, supersymmetry. Eðlisfræði forfeðra okkar. Þeir þekktu samsvið allra náttúrulögmálanna. Jötnar eru öskukarlarnir okkar. Þeir eru ryð, mygla, tæring, það að losa okkur við umframframleiðsluna okkar. Bráðnauðsynlegir. En gætum okkar á að fá þá ekki sem sindurefni (free radicals) í kroppinn okkar meðan við erum enn að nota hann til að lifa í.

Tröll eru ósvinna okkar. Við sjáum hana ekki ósvinnu okkar vegna. Þetta er hin ógurlega blindni okkar, það að við sjáum ekki hve lítt þróuð við erum. Við þurfum að læra að höndla Mjöllni, losna við ósvinnuna, hleypa inn sólarupprás í líf okkar. -Hvernig lærum við á Mjöllni? -Með því að læra að nýsa niður, nema upp rúnar, fimbulrúnar, og það er nefnilega hæfileikinn í lífinu til að gera endalaus kraftaverk öllum til góðs. Þursar eru gömul, nú ónauðsynleg þróunarstig okkar. Við erum á þróunarbrautu okkar. Hraðferð á áfangastað, uppljómun, er að nýsa niður alla ævi. Þursameyjar taka við að feðrum sínum, og tákna okkar núverandi vitundarstig á leiðinni til andlegs þroska og fullkomnunar. Hér höfum við Skaða Þjazadóttur, Gerði Gymisdóttur, Gunnlöðu Suttungsdóttur. Flottar!

Gerður í Gymisgörðum mannkyn í ósvinnu.

Askur og Embla eru manntré. Tré hafa rætur. Í okkar tilfelli þar sem manngi veit. Guðin Óður Hænir Lóður gefa okkur mannlega eiginleika, það að vera guðlegar verur. Ekkert smá neitt, maður! 50

Sleipnir er taugakerfið okkar mannlega. Átta fætur hans eru úr og tákna 192 taugaendana. Við skulum ætíð halda Sleipni okkar, fararskjótanum okkar, altærum. Það gerum við með því að nýsa niður iðula, reglulega alla ævi. Við nýsum niður fyrir svið hugsana og heimsækjum uppruna hugsunar. Það heitir Glaðheimar, Ásgarður, Ægir, Hnitbjörg, ragnasjöt, tívatún, ginnungagap, lognfara lundur Barri, vitund. ©JohnHagelin Mímir er minni um allt. Mímir man fram og aftur. Hér notar Heimdallur tækifærið og Gjallarhorn hans hljómar. Fyrsta höfuðskepnan er að fæðast. Þær eru mismunandi bylgjutíðni. Minni og það sem heyrist er því nátengt. Shruti smriti.

Valhöll er uppljómun sprelllifandi manna. Hraðferð í Valhöll er að nýsa niður alla ævi. Þannig leggjum við Bifröst, eða Bilröst, lag eftir lag. Freyr sendir Skírni Skírnir er guðlegur geisli sendur af Frey til Gerðar, þ.e. til mannanna. Gætum okkar á persónugerðum kröftum; ekki karlar og kerlingar. Lognfara lundurinn Barri í Skírnismálum er nirvaana. 51

Hrímþursar í Skírnismálum eru stöðnun okkar á þróunarbrautunni okkar. Við vitum kannski ekki einu sinni að við erum á þróunarbrautu, né heldur hvert hún liggur, ha? Það má ekki henda okkur.

Ymir er hinn ymjandi alheimur. Guðin gera höfuðskepnurnar úr hljóði. Allt er hér fullkomið. Fullkomið samræmi, fullkominn samhljómur. Tívar tefla teitir í túni. Aldrei aldrei skyli nokkur maður slá falskan tón í þessa fullkomnu hljómkviðu. Það myndi kallast að gremja að sér náttúruna, hennar fullkomnu lögmál.

Þund ein af ótal ám. Ár renna til sjávar, yfirborð sjávar gufar upp, verður að skýjum sem fjúka uppá fjallatoppa. Þar rignir og snjóar, verður þá til jarðvatn og lækir. Lækir og ár renna til sjávar. Þessi eilífu ferli halda öllu uppi. Þetta eru ekki tilgangslausir hringir heldur þróunarferli. Án vatns grær ekki gróðurinn. Þund er sú sem uppiheldur skapandi ferlum. Hafið getur táknað hér ginnungagap, án hvers ekkert fær staðist. Við, einnig í nærandi ferli, nýsum niður, án hvers við visnum. 52

Vín Valföðurs er flæði svinns, allrar þekkingar. Við skulum skilja vín í goðsögnum, svo sem vín Díonisusar, Baccusar, Jesú. Óðinn æ við vín eitt unir en kjöt gefur hann greyjum sínum.

Sjá Gera og Freka: kroppurinn okkar fer í hundana eftir notkun, eða m.ö.o. í endurvinnsluna. Loddfáfnir, einsog hann er útskýrður í Óðsmálum.... --þar sem Hávamál eru í 3 hlutum karmakanda upaasankanda jhnanakanda, einsog Óðinn er Hárr Hærri Þriði -.....er sá sem farinn er að leita sannleikans. Loddfáfnir sezt við fætur kennarans sem kennir hina æðstu þekkingu, og hlustar. Reynir að skilja með kollinum sínum - sem er góð byrjun. Þegar hann öðlast skilning á þekkingunni mun hann verulega græða á því og hljóta gott eitt af. Ginnungagap er eilífðin. Ekki er neitt upphaf hér, enginn endir að heldur. Allt er ginnungagap, ekkert er annað en ginnungagap. Ginnungagap er vitund. Tær þekking

Freyja, tímarúmsfroðan, alheimurinn okkar, gyðjan

mikla sem gætir Brísingamens - mannkyns. Brísingamen er skærasti gimsteinn á jörðu: mannkyn. Við erum guðlegar verur. Heimurinn gætir okkar. Athugið að aðeins með því að fæðast og ganga um í kroppnum okkar getum við þróast andlega séð, sem er tilgangurinn með þessu öllu. Ég vildi óska þess að við værum nógu ábyrg til að verðskulda stöðu okkar og þar með ábyrgðina. Vandi fylgir vegsemd hverri

Meiðmar eru það að gjalda gjöf. Æ skal gjöf til gjalda. Fyrir gjafir náttúrunnar gefum við henni á móti. Og hvað skyldi hún nú vilja? Við nýsum einfaldlega niður, inn fyrir náttúruna sjálfa, gefum sjálfum okkur sjálf okkur. Ég gefinn sjálfum mér er að fórna einstaklingsvitund í alheimsvitund. Þetta eru meiðmar. Ef við ekki gefum móður náttúru svona gjöf, þá erum við einfaldlega þjófar.

Þjóðvitnir er, einsog við vitum, góði karlinn, sem gelur vit og velferð ásum og álfum. En á hinum myrku öldum, kaliyuga, hætti hann að gegna þessu göfuga hlutverki sínu, og fór 54

útí eiginhagsmunagræðgi. Það er bara svona sem gerist á myrkum öldum. Í Óðsmálum leikur hann þá rullu, að misnota ósvinnu okkar. Ósvinnan er þess eðlis að við sjáum hana ekki. Hún er okkar ósýnilegu tröll. Eir er að reyna að fá Þjóðvitni til að sinna á ný sinni göfugu rullu mannkyni til heilla. Við græðum helling á að lesa skræðu 4. Og hún er bráðskemmtileg að auki. Þjóðvitnir fer á kostum við að sýna okkur hvernig hann býr til gerviþarfirnar, og um leið ljóstrar hann upp bisnissleyndarmálunum sínum.

Guðveldi og guðspeki, þeokrasí og þeosófía. Við ættum að skilja hugmyndina á bak við guðveldastofnun. Við þurfum einnig að skilja dýptina í guðspekinni. Annað gæti verið tæki til að ná völdum og valdi yfir okkur, meðan hitt veitir lífsþekkingu, útskýrir tilganginn með því að fæðast og lifa, kennir okkur hvernig við lifum til að þróast andlega. Ég mæli eindregið með því að við skiljum muninn á þessu tvennu sem hefur, eðli málsins vegna, verið vandlega tvinnað saman í hættulegan pakka.

Skaði sækir í hið æðsta. Það er Baldur sólguð. Þetta hjónabandsvesen sem hún lendir í, er virkilega nokkuð sem skiptir okkur máli. Við erum nefnilega leiksoppur aðstæðnanna. Við verðum að fæðast í kroppi til að geta haldið áfram á þróunarbrautunni, og við verðum í lífinu að finna Baldur innan okkar. 55

Til þess að vera í aðstöðu til að fyrirgefa og afsaka, þurfum við fyrst að ásaka og búa til ástæðu fyrir fyrirgefningu. Eðli málsins samkvæmt. Er einhver í raun í þeirri aðstöðu að hann geti fyrirgefið? Hvað finnst þér? Í alvöru hugsaðu um þetta í rökréttu samhengi.

Mér finnst alltaf irminsúl vera það að nýsa niður Sjáðu í gamni hvernig þetta lítur út í mínum huga: hang á vingameiði.

Dvergar eru svo sannlega hagir. Hverjir eru þeir, Ívalda synir. Og hver er Ívaldi? Við skulum hugsa til allra þessara háþróuðu tækja sem dvergar eru færir um að hanna og smíða. Eru þeir að bjarga lífi mannkyns aftur og aftur? Sumir telja þá jafnvel geimverur sem eru að redda hér á jörðu. Svo er gaman að skoða hvað Indverjar eru að segja um hátæknivopn sem koma við sögu í mörgþúsundára gömlum kviðum og kvæðum þeirra.

Vandamáli við ósvinnu okkar er að við sjáum hana ekki. Hún er af sama toga og heilaþvottur. Við gerum okkur 56

ekki gein fyrir blindandi áhrifum ósvinnunnar okkar. Við teljum okkur alveg eðlileg, bara alveg normal, en sannleikurinn er sá að við erum það ekki - ekki fyrr en við náum því að uppljómast. Fyrst þá getum við talist menn. Óðsmál eru gefin okkur til að benda okkur á þetta og fá okkur til að skilja það. Meðan við ekki erum al-tær og flekklaus, streitulaus, getum við ekki kallast menn. Aðeins með því að gera okkur altær - og það gerir maður með því að nýsa niður iðula - getum við komið auga á það sem við hefðum átt á stefna að alla ævi, og öll okkar æviskeið, ævi eftir ævi.

Ránardætur eru líf okkar á yfirborðinu. Hér er ófyrirsjáanlegur veltingur. Við skoppum til og frá á öldum lífsins, sem jafnvel bestu víkingaskip eiga fullt í fangi með þrátt fyrir þeirra sveigjanleika og hæfnismöguleika í stórsjóum. Auðvitað er þetta gaman. En við ættum að taka smápásur frá okkar skemmtilegu dætrum Ránar með því að stinga okkur í Ægi, uppruna allra hugsana, teiga í okkur guðlega reglu Ránar, færa hana inní lífið, og þá er gaman að dansa við dætur hennar. Ægir er djúpið óræða. Annað nafn á ginnungagapi.

At Ægis, í veizlunni í höllu Ægis, er okkur boðin guðleg næring. Við stingum okkur aftur og aftur í Ægi, lærum að kafa dýpra og dýpra. Með öðrum orðum: við nýsum niður tvisvar á dag innfyrir hugsanir, og að því kemur að við verðum altær. 57

Rán þýðir hin fullkomna regla, alheimsregla, en hún er endurspeglun af reglu ginnungagaps. Gungnir, vopn Óðsins, er mismunandi sveiflutíðni. Veröldin er ekki annað en hljóð, mismunandi hljóðbylgjur. Illhöndlanlegt og síbreytilegt svið bylgna. Við ættum að athuga eðlisfræðanna kvarka og superstrings. Raunar búum við til úr þessu fusi það sem við svo köllum veröld, eða réttara: veraldir okkar. Vilbjörg mun vaka þýðir að við sjáum þegar við verðum tærari, að við erum ekki þetta veraldlega dótarí sem við þykjumst sjá sem eitthvert bitastætt efni og fyrirbæri. Að því mun koma að við sjáum, í þessari merkingu að vera sjáandi á ginnungagap innan alls. Bölverkur, eitt af 108 nöfnum Óðins, þýðir: sá sem gerir göt, gatar, finnur að allt er gljúpt. Svona skreppum við í Hnitbjörg óháð kroppinum okkar. Við brúkum ormagöng þau sem Rati rotta nagar. Síðhöttur, eitt af 108 nöfnum Óðins, þýðir: sá sem hefur fullkomnun að markmiði. Hvert einasta nafn hans hefur merkingu í því samhengi sem það kemur fyrir í kvæðum og goðsögnum.

The Maharishi Effect (heyja frið í tærri vitund) finnst í norrænum goðafræðum: Hvar er hatur vex með hildings sonum þat má ek bæta brátt, og Hvar er Æsir fóru um lönd fylgði þeim friður og þóttu þeir goðumlíkir ennfremur: Í Valhöllu nota menn vopn til að refta þak, og strá verjum á bekki.

Freyja er tímarúmsfroðan. Og Afródíta einnig.

tímarúmsforðan (e.spacetime foam) handa okkur - Óðni - til að nýsa niður.

Hildisvíni, skjöldur sköpunargyðjunnar, gæti verið móðurlífið, leg móðurinnar. Svín eru jú frjósemitákn. Við skulum skilja Urði Verðandi Skuld. Þær eru náttúrulögmál. Hver gjörð, Urður, á sér mótgjörð að jöfnu. Karma-lögmálið. 59

Við erum ábyrg fyrir hverri okkar gjörð, hugsun, töluðu orði. Ekki er hægt að skýla sér á bak við neitt: þær ákváðu. Við skulum skilja hvernig gjörðir nú gleymdra æviskeiða spila inní. Við getum ekki kennt öðrum um neitt. Vegir gjörða eru órannsakanlegir, segir í Bhagavad gítu. Við getum ekki skilið þessa gjörðaflækju, en Verðandi er alltaf með allt á tæru í sínum útreikningum í tíma og rúmi fyrir nákvæma og sanngjarna Skuld. Enginn má sköpun renna. Örlög eru okkar eigin sköpun.

Andhrímnir Eldhrímnir Sæhrímnir þar eð 3 verða úr höfuðskepnunum 5. Vata pitta kapha eru líkamsgerðir. Prana tejas ojas eru góðu efnin í kroppnum okkar. Valhöll er lifandi manna staðurinn. Staður tærra manna í lífinu. Múspell og nifl, eldur og þoka, eru krafturinn og kyrrðin í ginnungagapi. Mundilfari er möndull jarðar. Ef við hugsum okkur enda hans framlengda, teikna þeir hring stóran, sem er 26000 ár að nást.

Svalinn getur verið ózon-lagið okkar. Hann forðar okkur frá því að höf og lönd brenni upp.

dá, og dvínun, er dhyaana, það að hugsun dvínar, það að hætta að hugsa, en það gerist þegar hugurinn víkkar í út óendanleikann. Hér fær hann guðlega næringu og stillir sig í hina fullkomnu reglu. Hermóður er ekki endilega Her+móður. Getur rétt eins verið herm+óður, frá sér af harmi. Hermdarverk veldur harmi.

Valkyrjan okkar er ekki að pilla dauða menn upp af vígvelli. Hún þjónar okkur, sprelllifandi mönnunum, við að skreppa í Ásgarð daglega. Hér stendur okkur til boða hin guðlega næring, vín Valföðurs. Við hlöðum hér rafhlöðurnar. Ásgarður er svið allra náttúrulögmálanna. Hér er hið fullkomna og guðlega. Hér er allt í fullkominni reglu.

Kroppurinn okkar er úr Gungni, bylgjum, og hreint ekki eins „fast efni“ einsog við gætum talið okkur trú um. Hann er gljúpur, og þar með enginn vandi fyrir hugann að skreppa út. Hugur víkkar í Glaðheima vitundar. Óðinn sem Bölverkur er búinn að segja okkur hve auðveldlega við náum í mjöðinn dýra í Hnitbjörgum.

Hel er kaffipása milli æviskeiða. Okkur líður vel í hvíldinni hjá henni. Hún er köld og hálf blá. Önd skal lifa og aldregi týnast, en Hel aðeins hylur, er hula. Við sjáumst ekki meðan við njótum hennar annálaðu gestrisni. Best að taka fram hér, til að vera ekki að auglýsa Hótel Hel á villandi hátt, að við höfum engar líkamlegar þarfir hér sakir búkleysis okkar. Ekki hungur né þorsta né að við séum kuldakreistur. Geri og Freki, sá sem hefur matarlyst góða og sá sem rífur (sanskrít gara (matargat) og vríka (úlfur)), fá kjöt, en Alföður æ við vín eitt unir, nærist á flæði lífs og sannleika. Þetta að fleygja kjöti í hundana er um kroppa sem ekki eru lengur í notkun. Þeir fara í endurvinnsluna. Allt í góðu, því við búum til aðra, splunkunýja, eftir þörfum. Við stöndum alltaf í þessu.

Rindur er mamma Vála Óðinssonar, vals morguns, hauks sem táknar það að vakna úr djúpinu. Nafn Rindar er skylt nöfnum Varuna, og Úranusar. Hún er sjávargoð.

Frá því að Freyja gerði alheiminn okkar -- skemmtilega gjörninginn, smellnu hugmyndina, sem kallast oft Stóri smellur -og til ragnaraka, köllum við stórt ferli. Líklega um 13,8 milljarðar ára þegar liðnir, og annað eins eftir. Ragnarök verða víst annað hvort að alheimur okkar þenst úr um of, eða hann hlunkast saman. Það er bara svona sem alheimar gera. Önd skal lifa og aldregi týnast, svo við erum ekki að hafa áhyggjur af þessu neitt.

Ullur öndurás er eldur á skíðum. (Nafn hans úr Sanskrít úl.) Svona snævi þakin fjöll tákna æðri vitundarstig manna. Við sem hér í norðrinu búum vitum að það er hægt að ferðast hratt á skíðum.

Ullur brennir upp vitahringinn okkar, sem er: gjörðir og afleiðing þeirra sem veldur nýrri hugmynd til að framkvæma, og hinum óséðu fræjum minnis.

् अध्वन Öndur er úr sanskrít adhavan. 63

Skaði öndurdís, einnig á skíðum, sækir í hið æðsta. Sumir telja Ull í Ýdölum (auðvitað skíðin og boginn úr fínasta ýviði) vera sama guð og Heimdall í Himinbjörgum (þann heimsins bjarta í Himalaya), enda eru eldur (3ja höfuðskepna) og rúmið (1.höfuðskepnan) hvort tveggja höfuðskepnur.

Einherjar eru lifandi menn. Uppljómaðir menn. Endilega leiðréttið misskilning sem gæti verið sem draugar í hausnum á okkur, leifar myrkra alda Evrópu. Valhöll er vitundarstig, æðra vitundarstig, og hér getum við fyrst borið heitið maður.

Þursamegir III mæta á svæðið þegar guðin eru teit að koma náttúrulögmálunum fyrir á fullkominn hátt, einsog þeim einum er lagið. Þursamegirnir eru triguna, eiginleikar náttúrunnar. Við þurum að læra að hvíla okkur á þeim. Það gerum við með því að nýsa niður. Þeir eru svo ráðríkir að þeir stjórna öllu í heimi hér, og það er óskaplega þreytandi til lengdar. En við getum ekki þróast nema fæðast í kroppi, og þarmeð sitjum við uppi með þá. Við skulum vita að þeir vasast í öllu, en við getum samt ekki kennt þeim um okkar röngu gjörðir. Við skulum hlusta á nöfnin í goðsögnunum okkar. Hlusta á þau, hægt, hægt: Bbb - rrrr - iiii - mmmmmm - iiii - rrrrr. 64

Heyrirðu sköpunina, og hvernig ferlin hverfa inn í sjálf sig aftur og aftur? Brigit er móðirin mikla hjá Keltum. Hlustið hægt hægt á nafnið hennar.

gamalt jólakort

Ég tel jólasveinana okkar vera forfeður okkar í dulargervi. Ef til vill hafa matargjafir sem forfeðradýrðkun verið bannaðar á myrkum öldum guðveldis, en við haldið því áfram (--alltaf er reynt að svindla á asnalegum reglum--), logið okkur útúr því með því að segja þá hafa farið í skemmuna og í búrið og eldhúsið og bara stolið mat frá okkur. Ó ó. Ekkert við þessu að gera. Enn má setja ljós, jólagrein og rauðan túlípan á leiði látinna ættingja um jólin. Það er ekki bannað. Við gáfum kannski álfum og öðrum vættum einnig fórn um jólaleytið. Snjótittlingarnir voru kátir með það.

Óðinn Vili Véi eru rishi devataa cchandas Vedu, og HilbertSpace Observables States eðlisfræðinnar. Óðinn er sá sem veit. Hann grípur löngun, fær vilja, Vila, til að leita þekkingar. Það sem hann finnur er Véi, þekkingin fundin. Auðvitað, þar sem hér er aðeins þekkingin tær. 65

Því miður felur Véi fyrir okkur Óðin og Vila, og þeir þrír hylja okkur sjónum það sem við erum í raun: raunveran, grundvallarraunveruleikinn. Soldið vesen allt saman, þareð við erum Óðinn. Ég held endilega að Élivágar séu það að við sjáum ekki vel. Einhvers konar maayaa. Gruggugur hugur. Ótærleiki okkar sjálfra. Glaðheimar eru hið glaðasta og gleiðasta, óendanleikinn sjálfur. Mannlegur hugur getur vel víkkað út í þessa víðáttu hvenær sem er. Hér öðlumst við fimbulrúnir og góða galdra. Komumst í kynni við fullkomleika ginnungagaps. Nálægð við hið fullkomna er mikil gleði. Við erum hér tær vitund. Án þessarar næringar visna manntrén.

Hnitbjörg er okkar innri hellir. Við þurfum endilega að fara í kynningarleiðangur hingað. Það gerum við með því að nýsa niður. Í fyrstu sjáum við eigi gerla nein smáatriði, en smám saman skerpist sýn okkar og hverfur frá blindni sinni. Hér býður Gunnlöð okkur uppá mjöð þekkingar. Löð þýðir einmitt gestrisni. Hún átti raunar ekki að veita okkur svona vel, frekar fela mjöðinn dýra fyrir okkur. Pabbi hennar, Suttungur, varð reyndar hoppandi foxillur þegar upp komst um þambið. En við hverju er að búast af kvenpersónu í norrænni mýtu? Er nokkuð óeðlilegt við að þær geri ekki það sem aðrir mæla fyrir um, heldur það þeim sjálfum sýnist? Með því að nýsa niður innfyrir svið hugsana, innfyrir sjálfa náttúruna, nemum við upp fimbulrúnir og góða galdra, sem er 66

hæfileikarnir til að geta allt í lífinu. Það eru svona hentugir hæfileikar einsog að stilla úfinn sjó og ganga á vatninu. Ekki ónýtt það.

Að hanga á vingameiði er að vera í lausu lofti, eða engu lofti, engu sköpuðu. Hér fær hugurinn tækifæri til að láta sig sökkva í djúpið. Það er tær vitund. Við þurfum að læra þessa auðveldu tækni til að nýsa niður. Sú tækni rétt notuð, gefur huganum tækifæri til að hanga á vingameiði. Þá finnur hugur það sem hann er alltaf að leita: hina varanlegu gleði. Fórn er það að færa. Og hvað skyldum við færa, og hverjum? Það sem við fórnum er einstaklingsvitund okkar - gefin í alheimsvitund. Ég gefinn sjálfum mér. Við gefum ekkert annað en okkur sjálf, sprelllifandi. Ég er fórnin. Svo er ég meira ég sjálfur þegar ég fell aftur þaðan til minna veraldlegu hugsana.

Ég lít alltaf á Loka sem mannkyn. Hann er aftur og aftur að koma öllu í hnút, og svo í pati við að redda öllu sem hann er búinn að klúðra í heimsku sinni og skammsýni. Hvað sýnist ykkur? Sjá Þrymskviðu og Skírnismál helgileika á youtube.com/Goiagodi

-- o 0 o --

www.odsmal.org Óðsmál bækur á Amazon Óðsmál fræðslumyndbönd á www.youtube.com/Goiagodi Rannsóknir styrktar af Þróunarsjóði námsganga, Mmrn, og af Hagþenki.

Og nú takið þið við við að þróast til fullkomnunar.

Hafa Íslendingar þá kímnigáfu eftir allt saman?

-- o 0 o -69