Guðrún Kristín Magnúsdóttir
27. kálfaskræða
ginnungagap - nýsta ek niður
hækka sitt vitundarstig þróast til fullkomnunar
27. skræða ginnungagap, nýsta ek niður (í þátíð) ISBN 978-9935-409-68-3 2011 Freyjukettir, Norræn menning Óðinn gefinn Óðni þekkingarsetur ég gefinn sjálfum mér. gnoþi seauton (gríska θ) þekktu sjálfan þig þetta er það sem sú hin sannasta heimspekin gengur útá. www.odsmal.org
einnig: www.mmedia.is/odsmal/fornu27apr09/efnisyfirlit.htm mmedia.is/odsmal/fornu27apr09/27ginnungagap-nistha.pdf
Vísindi, skilningur og djúp þekking forfeðra okkar enduruppgötvuð Verk þetta er styrkt af Þróunarsjóði námsgagna. Haldið þið, að menningararfurinn okkar, sem hefur varðveitzt í ótal aldir og árþúsund -- þar með sannað að hann er kominn til að vera -komi okkur ekkert við? O, jú. Það gerir hann svo sannarlega. Hann er okkar menning, og kjarni hans er það sem við þurfum að lifa. Ekki aðeins skilja, heldur lifa kjarna málsins. Það er kjarninn sem gerir menningararfinn okkar lífsnauðsyn. Og hagnýtan í lífinu. Hagnýtustu lífsvísindi. Við nýsum niður og fáum meðbyr frá lögmálum náttúrunnar, og hraðferð í Valhöll.
2 Feluleikur lífsins er að við erum að leita að einhverju sem við vitum/höldum að sé þarna. Hugurinn er einsog api sem hoppar grein af grein í leit að banana.
Eðli apans er ekki að hoppa grein af grein. Það sést þegar hann finnur klasa af banönum.
Eðli hugans er ekki að hoppa úr einu í annað. Að vísu er eðli hans að leita -- leita hamingju, sem hann er, í þeli niðri, viss um að er þarna einhvers staðar. Þegar hann finnur hamingju Glaðheima, heilan klasa af Valföður-víns-banönum (eða þannig) kyrrist hann í alsæluvímu hamingjunnar ævarandi. Leitaði og fann.
3 Eðli hugans er ekki að æða um í skilningarvitagúmmilaðinu. Eðli hans er kyrrð og orka. -- Hann er í mynd ginnungagaps. __ Orkumikil kyrrð. OH!! bara að maður vissi það, og gerði huganum þetta kleift í tíma og ótíma.
yogaschittavrittinirodhah í sameiningu (yog -- við ginnungagap) er huga-Gungnir kyrrastur. samatva
समत्व eðlilegt ástand hugans
samatvam yóga utsjate
् उचते समत्वम योग
þetta hið eina fullkomlega eðlilega ástand hugans og meðvitundarinnar kallast sameining, samokun (yóg) vitundar í vitund. Heilinn okkar er óheyrilega afkastamikill, og hugurinn hið fljótasta (og stundum óstýrilátasta) á jörðu! Framheilinn er bara alltaf að. Hann er aðsetur vitsmuna manna og rökhyggju. Þvingunaraðferðir þær að banna heilanum að hugsa virka ekki. --- Jú --- virka öfugt: gera hann óskaplega þreyttan -- og þvingaðan, þannig að feginsvíma leggst yfir hann þegar hann sleppur undan því. Eigum við enn að telja upp lýsingar á ginnungagapi - og okkur um leið í sömu mynd: Svona lýsa vedur ginnungagapi, og svona lýsa nútímavísindi því: *allir möguleikar, *frelsi, *óendanleiki, *sjálfu ség nógt, *sæla, *heildstætt, *vísar til sjálfs sín, *ósigrandi, *fullkomið jafnvægi, *alvökult innan sjálfs sín, *allir möguleikar náttúrulögmálanna, *einfaldleiki, *óskapað, *sameinandi, *óendanlegt samræmi, *óþrjótandi orka, *endalaus kyrrð, *tær þekking, *óendanleg skipulagningarorka, *fullkomið skipulag, *gerir allt tært, *ódauðleiki, *nærandi, *vill framþróun, *óþrjótandi sköpunarmöguleikar.
.
4 Allir eiginleikar ginnungagaps eru í okkur. og við höfum aðgang að þeim fjársjóði. Hvar er lykillinn?? Hér.
Við þurfum ekki að brjótast inn í okkar eigið hús við erum með lykil og hann virkar svona.
Heyrnin, eitt skilningarvitanna, laðast inn til Gunnlaðar við iðkun samsviðstækninnar, TM. Hugurinn af eigin náttúru sinni sækir í hamingjuna (--ath: að reyna skemmir fyrir--) og hann nýsir sjálfkrafa niður þegar hann fær tækifæri í kyrrð og ró og næði -- með réttri tækni --
Hvers vegna sagði okkur enginn? Nú, það vissi það enginn. Menn höfðu gleymt.
5 Hugurinn er skemmtilegt fyrirbæri. Ekki skrítið að við skulum skapa okkur huga. Enda erum við mjög montin af vitsmunum, hugsunum, greind, gáfum. Útskýring á vitsmunum: Það er munur á vitsmunum og sköpuðu efni. Ljós, til samanburðar við vitsmuni, ljós sem er í heimi, veit ekki af sér. Er ekki meðvitað um tilveru sína né annars, þótt það ferðist á ljóshraða, -- sem er ósköp hægt miðað við ormagangnasamgang Bölverks í tímarúmsfroðu Freyju. Við prófum að láta tvo ljósgeisla mætast og krossast, en þeir gefa engin viðbrögð hvor við öðrum. Ljós hefur ekki meðvitund og bregzt ekki við.
En um okkar innra ljós gildir annað. Það er allt annað ljós. Við þurfum nú ekki lengur að sjá guðin sem í myrkri og guðin verða hress með að sjá að við ætlum ekki lengur að vera í myrkri svona frá þeim séð. Því nú:!!!.............. (afsakið, smáinnskot hér) nístha (sanskrít)
निष्ठ
(ní +stofn stha) líma, hafa fast í, hafa grunn sinn í; staðsettur í, hvíla á, vera háður, með tilliti til, með tilvísan til; ákveðinn í, virða og dýrðka; styrkjandi, eflandi, leiðandi til; gefa frá sér, gefa af sér; ný-asthaat (sami stofn stha) er tegund þátíðar með ý í stað í; aorist, khronos aoristos (í klassískri grísku), sem er sérstök þátíð sagna, a(ekki (neitandi forskeyti)) + oristos(afmarkað í tíma), nísthan (stofn stan) öskra þrymja hljóða hljóma æpa, smá meira málfræði- og orðsifjastagl -- því það er svo yndislega gaman: nýsast njósna nirúúp nírííks ofl nakra
निरूप ् निरीक्ष ् njósna nusa nykur
िक्र er krókudíll (sama orð og ísl.nykur) sem læðupokast í vatninu og uppúr því.
.
6
..........Því nú (framhald einsog lofað var) --- ætlum við að moka brott þokunni okkar. Hún er ekki raunveruleg. Hún er klaufaskapur, kjánaskapur, vanþekking -- bara allsherjar subbuskapur.
nísta nýsta hnýsast nýsa, en nýsta er víst forn íslenzk þátíð 1.pers.eintala af nýsa nýsta ek niður og fékk mér nesti -- hlóð batteríin. Kom svo út aftur -- í hugsanir.
निवततध्वम ् nívartadhvam þú skalt hnýsast niður;
þá kominn á ný í kyrrð, sem er hverjum manni hið eðlilega ástand/ásigkomulag, dá dvínun
ध्याि dhyaana
-- í smástund á 4. vitundarstiginu
en hugsun og einstaklingsvitund dvínar oní kyrrð, hugur þenst út, gleikkar í óendanleika. Hávamál segja frá þessu í þátíð, nýsta ek niður, vegna þess að hugur er í fríi þennan tíma, í fríi frá hugsun og tíma, í eind. Frásögnin virkar, eðli málsins vegna, ekki í nútíð. Verður að segjast frá fyrirfram eða eftirá. Hugur er altær í eindinni þarna (ekki að pæla í þessum venjulegu mannlegu hugsunum).
7 Til þess að guðin (forsetar náttúrulögmálanna) séu ekki í þoku og myrkri --- frá okkur séð, það er því þetta á við sjónleysi okkar, ekki ljósið þeirra --þurfum við að verða tærari og tærari, ekki hlaða upp streitugruggi sem veldur veikindum sem veldur röngum ákvörðunum og veseni og til þessa er samsviðstæknin. Hún hefur verið til í þúsundir ára, en svo fór, því miður, að aðeins fáir notuðu hana. Talið var að þetta væri ekki fyrir hinn vinnandi mann, aðeins fyrir fáeina sem stunduðu djúpa innri kyrrð sína, hugsuðu um þetta eingöngu, sumir að auki með fáránlegan meinlætalifnað, sumt sem eyðileggur kroppinn (gerði mikið ógagn). Þeir gerðu ekki annað en þetta. Og þetta skipitst í ótal greinar og kerfi og dúllur. Kannski höfðu ekki allir neina góða tækni heldur. Sátu bara og hugsuðu um þetta. Hinn vinnandi maður varð útundan.
.
8 Maharishi færir vinnandi mönnum tækni sem virkar, tækni og skipulega aðferð sem passar inní lífstíl fjölskyldunnar. Það er ekki lífsstíll (yfirborð) sem skiptir máli, heldur hvar við erum (þróunarlega séð) því það er einmitt hér, héðan, sem við ætlum að taka okkar næsta skref. Eina leiðin til að þróast er að bergja á miði Gunnlaðar. Það hafa allir tíma til þessa -- enda gengur allt betur þannig; mikill tíma- og orkusparnaður --. Maður þarf aðeins að skilja með kollinum sínum til hvers. Og til hvers? Þróast hvað? Er ekki þróun í gangi (s.l. áramilljónir) svo ég get eins haldið áfram eingöngu að vinna? En það er ekkert gaman að vera þreyttur, ekki gaman að þurfa að vinna allt of mikið, og mótlæti og barátta skelfilega lýjandi. Og athugið vel: vinnan og námið gengur betur ef maður er tengdur við orku vitundar!! Til þess að allt gangi snurðulaust, þurfum við næringu, og ná þarmeð í takmarkalausa stjórnunarhæfileika tívatúna. Lögmál náttúrunnar -- stjórnarskrá alheims -- snurðulaus og kraftmikil stjórnun! Allir nemendur og allir vinnandi menn geta stundað samsviðstæknina í 20 mínútur alla morgna og síðdegis. Vel er hægt að koma því uppí vana. (Einsog að bursta tennur, borða, sofa og þannig.) Á móti kemur að allt fer að ganga betur, gleði Glaðheima blómstrar í starfinu manns, og í náminu manns. Maðurinn verður fljótari að taka réttar ákvarðanir: sparar tíma, ákveður rétt, gerir ekki mistök. -- Og það er sko tímasparnaður, og orkusparnaður, ekki satt? Svo þarf maður líka að skilja -- einsog einsetumennirnir í hellunum sínum -skilja hvað maður er að gera með þessu. Þetta er svo einfalt -- og kraftmikið. Velgengni í starfi og námi er góð, gott að vera laus við mistök, en tilgangur lífsins er Valhöll!!! Við eigum það til að láta glepjast af efnisheiminum, missa sjónar á tilganginum.
9 Dótið þarna úti (Gungnir) ertir skilningarvitin. Skilningarvitin eru aðeins að vinna vinnuna sína við að færa huganum allt. Hugurinn sækir í hamingjurnar - og engir tveir kannski í það sama. Við reynum að fremja réttar gjörðir, en við verðum að vita að gjörðir leiða ekki til uppljómunar einar sér. gjörðir gefa okkur Skuld góðar gjörðir góða Skuld. Allar gjörðir án grunns í vitund eru hjakk; gott hjakk eða vont hjakk, sem auðvitað breytir heilmiklu í sambandi við UrðiVerðandiSkuld (lögmálið), en eina hraðferðin í Valhöll er vitundarþroski. Menn geta lifað milljón æviskeið í hjakki. Sumir meira að segja hjakka í aðferðum sem ekki leiða til samadhi (/að nýsa niður).
Væntingar og tilhlökkun og bænir hins óuppljómaða eru á sviði hugsana og tilfinninga og gera því ekki gagn -- stundum ógagn: geta flækzt fyrir ferlinu innávið. Tæknin er til að losna við svoleiðis Gunna-dót: hugsanir tilfinningar tilhlökkun væntingar. Svo venjumst við birtunni í Hnitbjörgum smátt og smátt með árunum. Óvart förum við að sjá meira og meira. Hnitbjörg stækka innan og birtan eykst. Kemur af sjálfu sér.
.
10 Þótt ég lesi allar þessar kálfaskræður og skilji hvert einasta orð þótt ég læsi allar bækur veraldar, tileinkaði mér efni þeirra allra, yrði ég ekki vitur. Vizkan kemur aðeins með því að mæta iðla í veizlu hjá Ægi. Það er hin göfugusta fórnin að færa eigin vitund til gleðinnar, og úr veizlunni kemur maður pakksaddur af fimbulrúnasúpu. Ég geri nú ekki ráð fyrir mjög þurrum veitingum á þessum stað. Þótt ég læsi vedur (án þess að nýsast niður) og skildi hvert einasta orð með kollinum yrði ég að heyra setninguna: Öll þekking vedanna (--sem eru um allt sem þarf að skilja, orð/hljóð úr gapinu--) er sem lítil tjörn á eyju sem umflotin er hafinu mikla. Nú er ekki nóg að eiga orð yfir hugtök -- og allar okkar snjöllu táknmálsútskýringar -ef enginn skilur hugtakið af eigin reynzlu. Ekki er það læsi í víðara skilningi að vera bókstafstrúar, og ekki verður hér læsi við að útskýra táknmál með öðrum orðum, þótt reyna megi að gægjast aðeins undir yfirborðið okkar skemmtilega í huganum. Hafið þið rekist á orðið náttúrulögmál hér í þessum skræðum? Og orðin lögmál náttúrunnar? (já, mig grunar að svo sé.) Koma þau okkur við? Er þetta eitthvert fræðinga-áhugamál? Græðum við eitthvað á þeim? Eru þau ekki bara þarna og það nægir? Skiljum við þau, þurfum við að skilja? Eru ekki öll svona lögmál eitthvað leiðinlegt?
11 Í eindinni er flæði, flæði úr einu í annað, tívar taka við hver af öðrum í flæði þessu. Kemur þetta okkur við? O, já. Við erum þetta flæði, og höfum aðgang að fimbulkrafti þess hvenær sem er. Persónugervingar eru villandi, ég veit það, en hvernig útskýrum við krafta, fimbulkrafta, --- sem ekki sjást með okkar augum --en eru alvöru fyrirbæri * í okkur, og * í okkar veröld, og * í vitund? Persónugervingar eru ekki alvitlausir því * allt í alheimi er * í sömu mynd og maðurinn, og * í sömu mynd og ginnungagap. Hugurninn okkar skapar alheim í okkar mynd, því ekkert annað er en gapið, í hverju býr svið lögmála tívatúna. Vitund. Samsviðið (e.UnifiedField (UF) of Total NL). Allir möguleikar eru hér, ekkert annað er.
Hvað er það sem breytir leðjunni sem rætur lótuss/vatnaliljunnar eru í í blómið sem við sjáum gægjast uppúr vatninu uppí sólina? Það eru þau, náttúrulögmálin okkar. Uppruni þeirra og alls, ginnungagap, er heild á hreyfingu innan sjálfrar sín. Iðandi. Eðli okkar er einnig sama þenslan, lífskrafturinn, fullkomnunin. Við erum vitund, gapið.
.
12
Hvað veldur þessari þróunarþörf, og t.d. því, að ekkert loðir við blöð vatnaliljunnar? Það er þau. --- Tívar eru í öllu í heimi, enda er heimur ekkert annað en þeirra regla, rögn regin Rán.
Sá maður sem ekki dettur útí pradnja aparadha, mistök vitsmuna sinna, tengist alltaf eindinni hann lifir ritam bhara pradnja (ritam rétt, bhara borið uppihaldið, pradnja vitund) svið ófallvaltleika og rétts insæis. Hann hefur þessa reglu tíva í sínum kolli. Svið allrar þekkingar tívatúna, hýsir aðeins sannleikann. Fullkomið og rétt. Hér er aðalstjórnstöðin. Aðsetur náttúrulögmálanna. Öll regla, öll orka, öll kyrrð. Hér getur vitund manns unnið útfrá fíngerðasta punkti milli vitundar þegar maðurinn hnýsist niður og hugsana. Uppruna hugsunar. Hugsanir hans eru nú eingöngu þessi regla sköpuð í mannshuganum.
13
Við iðkun samsviðstækninnar nemast upp fimbulrúnir tívatúna. Samgangur frá mér til mín --- sem er engin vegalengd --- víkkar. Þegar við með samsviðtækninni lífgum tívatún (náttúrulögmálin innan vitundar) fáum við frá þeim meiri og meiri meðbyr í náttúrunni sem við lifum í. Auð, gjafir Gnáar og Fullu, veraldlegan sem og andlegan auð,
Rannsóknir sýna að nýting heilans verður meiri og meiri og samræmdari -- heild -og greindarvísitalan hækkar (!!) -- sem menn töldu nú vera meðfædda og fasta (Héldu að menn misstu nú frekar heilann sinn en að hann yrði betri og betri!!)
Og nú rennur upp fyrir okkur hvert við erum að róa og sigla og stefna.
.
14. Menn hætta að lifa í tvískinnunginum, en hann er einmitt það sem veldur ótta.
Hætta að moka út myrkri í myrkri. Við gægjumst uppfyrir ósvinnuna.
Með náttúrulögmál úr tívatúnum vökul og virk og kröftug í okkar kolli, erum við konungar heimsins. Stjórnum týrétt. Ætíð aðeins rétt. Náttúrulögmálin næra allt og alla. Þau eru óendanleg orka og óendanleg kyrrð í senn, sem vinnur saman. Hvort ég sé að lofa gulli og grænum skógum? Já, veraldlegum og andlegum ómetanlegum verðmætum, Glasi gulllaufgaða og ellefu algullnum eplum. Hoddi goða.
15 Ekkert haldreipi er í merkimiðum. Raunar skipta þeir engu máli. Að lifa kjarna síns siðar er hið eina sem þarf.
Þegar ég var lítil hélt ég að andakt (þ.Andacht) væri að akta andann, and-akt. Svo kom í ljós að þetta er an-dakt, að hugsa um eitthvað guðlegt og gott. En það er ekki nóg. Það getur orðið dofi, doði og Drómi. Við lifum um of á sviði hugsana og tilfinninga, og það er einmitt það sem þarf að hvílast á. All sköpum við í ginnungagaps mynd, og hugur er að skreppa heim. Hugur hefur ótrúlega hæfileika: getur talað við heilann annars vegar og vitund hins vegar -- hvernig sem hann fer nú að því !! -- Hið stærsta af stóru og smæsta af smáu. Þjáll Sleipnir rennur léttilega heim, heimfús í Ásgarð. Hér nærumst við.
Ægir er inntak allra siða; allar þjóðir eru ein stór fjölskylda.
.
16 Það er pláss fyrir allra manna langanir, góðar langanir fá meðbyr.
Gæði langana og allra verka eru hin sömu og gæði mannsins. Sæluríkt er líf þeirra sem reglu tívatúna lifa, hamingjan er hér, varanlega hamingjan. Heilbrigði (/líf í heild) er hið eina eðlilega öllum mönnum, öllum lífverum. Heilbrigði er fullkominn tíðniréttur Gungnir, er það, að allt fyrirfinnst í samræmi, heild -- og í tívatúna reglu.
Ullur brennir ósvinnu. Adam og Eva eru heppin að sleppa úr paradís dýranna, því nú tekur við þróun til fullkomnunar. Byrjun á þróun til fullkomnunar. Skilningur á réttu og röngu kemur svo fyrir alvöru í okkur þegar við verðum æ fingerðari og fullkomnari.
17 Menn skreppa í Glaðheima, koma endurnærðir til baka. Það er að nýsa niður. Það er að nema upp fimbulrúnir og stinna stafi, sem eru hið mesta þarfaþing í lífinu. Þetta er svo hagnýtt á svo mikið erindi við alla menn á öllum tímum. Líklegt er að táknmálið --- sem ekki skildist á myrkum öldum --hafi bjargað menningararfinum, hulið táknmáli, svipað og Hrói Höttur í skóginum (Robin, Hróðbjartur hulinn, en -höttur er oft af artha markmið). Iðunn er sú iðni og iðkun sem til þarf, og þá eru eplin hennar þarna handa okkur: ódáinsfæðan! geiri undaður geir (orðsifjar hesha fljótur) und (orðsifjar: und táknar flæði, af sanskrít úd) æpandi nam æpandi er ekki endilega lh.nt.af sögn, (getur verið nafnorð í kk, hann æpandinn?) ekki endilega að standa á hljóðunum, en hljómandi samt, Hvað þýðir að maður nemur æpandi? Lærir nísthan? nísthan (stofn stan) öskra þrymja hljóða hljóma æpa, og svo verður alltaf að gera ráð fyrir misritun, mistúlkun, og freklegu skáldaleyfi fræðinga. Ópi er galdrastafur sem guðlegur geisli (Skírnir frá Frey) rístir til að óuppljómaður maður (Gerður) „sjái“ og skilji hvað verður líf þeirra manna sem ekki vilja þróast. (Stöðnun á þróunarbrautu.) Bragarháttur Skírnismála breytist við galdurinn úr ljóðahætti í galdralag. Ljóðið breytir um leiksvið, leikmynd. Annað plan, önnur sýn. Annað svið. Hvaða svið tilverunnar er þegar Gerður „sér“ sína stöðnun? Við öðlumst hér sýn á nauðsyn framþróunar.
.
18 Við þurfum ormslíki Bölverks aðeins til að smjúga inn. Þegar inn er komið, víkka hugur og vitund út í óendanleika. Glaðheima. Þó nokkuð virðulegra að fljúga út í hami glæsts arnar. Freyja, tímarúmsfroðan. Ormagöng í tíma- og rúmleysið Hnitbjörg innan okkar.
Úr þessu sviði, tærri vitund, getum við skapað hvað sem er. Hér er „alls staðar“, ein vitund. Í ginnungagapi eru allir möguleikar fyrir hendi. Okkar möguleikar. Sköpun okkar eru engin takmörk sett. Hvorki tími né rúm. Við sjálf erum hið eina sem tefur. Við nýtum ekki alla þá möguleika sem við eigum innan okkar (--í ginnungagapi--). Og hér er allt í Þundarflæði með lögmálum náttúrunnar svo allt sem við sköpum útfrá þessu sviði tilverunnar er hið rétta; hjálpar til við framþróun.
19 Þjóðvitnir leikur hjá okkur pardnja aparadha, sem veldur innilegu ólæsi á táknmálið -- ásigkomulagi svo bókstafstrúar -- svo veraldarþenkjandi -að þannig maður fer létt með að teikna allt sem karla og kerlingar og skapaða hluti:
Auðvitað hefur Suttungur í litlum haukshami ekki roð við okkur sem þýðir, að þróun er sterkari vanþróun og stöðnun á ferlinu mikla. Þróun er innbyggð í fimbulkraft útþenslunnar. Í okkur blunda óendanlegir möguleikar (--í ginnungagapi--) eigum við ekki að vekja þá? Eru þeir ekki búnir að blunda nógu lengi? Kannski orðnir hundleiðir, fyrir mörgum öldum, á skilningsleysi okkar? Hvað með lítinn æfintýrakoss? Hann virkar alltaf í æfintýrunum. Prófum, því lífið er æfintýri og æfintýrin lífið. Eðli alls sem lifir er að taka framförum, þróun er náttúrulegt fyrirbæri, við sjáum það gerast náttúrulega allt í kringum okkur. Sköpun og útvíkkun alls er eðli veraldarfyrirbæra. Stöðnun er ófyrirgefanleg mistök. Það fær Gerður að „sjá“.
.
20 Okkar bíða yndislegir tímar alvöruvísinda.
Okkar er öll ábyrgðin, við berum ábyrgð á jörðinni okkar á náttúrunni okkar, og hún gefur gnótt ef við virðum hana vel og færum fórn til veizlunnar. Í fyrsta hluta Hávamála, ætluðum þræl og karli lítt þróuðum, er varað við græðginni. sem er hins ósvinna manns hegðan. Við skulum frekar við vín eitt una. Það gefur áreynzlulausa alvörugnótt í jarðlífi.
Tilgangur lífsins er uppljómun. Eitt er nauðsynlegt. Það er uppljómun mannanna. Ekkert annað er í raun nauðsynlegt, aðeins skemmtilegt veraldarbrölt, miðað við þetta náttúrlega og ofureðlilega ástand: uppljómun, að vera einherji. Þetta er hið æðsta lífsins markmið, svo við skulum ná því. Tæknin er fyrir hendi, og hæg eru heimatökin. Við skulum ekki þvælast inn í lákúru og litla hluti. Við erum fædd til hins æðsta. Finnum allt innan eigin vitundar okkar.
21
.
22
Viรฐ hรถfum val.
23
Goþrún dimmblá: -Kennarinn minn maharishi, indverskur eðlisfræðingur, uppljómaður maður, nú kominn í mahasamadhi segir okkur frá þekkingunni og bendir okkur á djúpan skilninginn á einfaldan hátt. Gefur okkur tæknina til að nýsa niður. Án hennar er ekki skilningur nema með kollinum. Þökk, maharishi, kennarinn minn.
Norræn menning 5528080 6941264 freyjukettir@mmedia.is odsmal@mmedia.is upplýsingar og ítarefni Óðsmál, http://www.odsmal.org
Óðsmál, bók 1996 ISBN 9979 60 165 5 Óðsmál in fáðu, streymi DVD VHS 2000 Óðsmál in fornu 40 vefskræður, 2009 http://www.mmedia.is/odsmal/fornu27apr09/efnisyfirlit.htm Óðsmál in fornu efnisyfirlit, bók 2010 ISBN 978-9935-409-40-9 Valhallar Óðsmál in gullnu, bók 2010 ISBN 978-9935-409-41-6 Krakka-Óðsmál in fornu 40 krakkaskræður 2011 ISBN 978-9935-409-42-3 /43-0 /44-7 /45-4 /46-1 /47-8 /48-5 /49-2 /50-8 /51-5 /52-2 /53-9 /54-6 /55-3 /56-0 /57-7 /58-4 /59-1 /60-7 /61-4 /62-1 /63-8 /64-5 /65-2 /66-9 /67-6 /68-3 /69-0 /70-6 /71-3 /72-0 /73-7 /74-4 /75-1 /76-8 /77-5 /78-2 /79-9 /80-5 /81-2 1. kálfaskræða: Þór ISBN 978-9935-409-42-3 2. kálfaskræða: Ægir og Rán ISBN 978-9935-409-43-0 3. kálfaskræða: þríeindir ISBN 978-9935-409-44-7 4. kálfaskræða: Þjóðvitnir Ullur Heimdallur vítahringurinn markhópur ISBN 978-9935-409-45-4 5. kálfaskræða: á Iðavöllum tefla teitir í túni unz koma þursamegir III ISBN 978-9935-409-46-1 6. kálfaskræða: Syn, Glasir, Valhöll, einherjar ISBN 978-9935-409-47-8 7. kálfaskræða: Sif, Ester, tyllidagar, merkisdagar, vetrarkomugleði ISBN 978-9935-409-48-5 8. kálfaskræða: Freyr Skírnir Gerður Skírnismál Gerðargleði ISBN 978-9935-409-49-2 9. kálfaskræða: segðu mér seiðskrati ISBN 978-9935-409-50-8 10. kálfaskræða: heiðið uppeldi ISBN 978-9935-409-51-5 11. kálfaskræða: Rígur ISBN 978-9935-409-52-2 12. kálfaskræða: jól þorri gói ISBN 978-9935-409-53-9 13. kálfaskræða: Helia, Mímir, valkyrja ISBN 978-9935-409-54-6 14. kálfaskræða: svinnur, vín Valföðurs, Gungnir, Glaðheimar ISBN 978-9935-409-55-3
.
15. kálfaskræða: Óðinn synir hrafnar eljur Sleipnir Valhöll einherjar ISBN 978-9935-409-56-0 16. kálfaskræða: Týr og Fenrir ISBN 978-9935-409-57-7 17. kálfaskræða: Sól og Nanna, dauði Baldurs ISBN 978-9935-409-58-4 18. kálfaskræða: Frigg Sága ISBN 978-9935-409-59-1 19. kálfaskræða: Fjörgyn jörð móðir ISBN 978-9935-409-60-7 20. kálfaskræða: gyðjan mikla ISBN 978-9935-409-61-4 21. kálfaskræða: Skaði Njörður Baldur ISBN 978-9935-409-62-1 22. kálfaskræða: jötnar Geri Freki ISBN 978-9935-409-63-8 23. kálfaskræða: jólasveinar álfar gandreið sthapatya-ved ISBN 978-9935-409-64-5 24. kálfaskræða: guðin dagarnir reikistjörnurnar mannsheilinn ISBN 978-9935-409-65-2 25. kálfaskræða: Haftsænir Gapþrosnir Geirölnir valkyrjan ISBN 978-9935-409-66-9 26. kálfaskræða: ginnungagap höfuðskepnurnar ISBN 978-9935-409-67-6 27. kálfaskræða: ginnungagap, nýsta ek niður ISBN 978-9935-409-68-3 28. kálfaskræða: Þund ISBN 978-9935-409-69-0 29. kálfaskræða: íslenska sanskrít Síðhöttur Gangleri ISBN 978-9935-409-70-6 30. kálfaskræða: Huginn Muninn Valhöll einherjar ISBN 978-9935-409-71-3 31. kálfaskræða: tært taugakerfi, tær hugur, vígja, meiðmar ISBN 978-9935-409-72-0 32. kálfaskræða: tröll jötnar þursar þursameyjar framþróun Þrymskviða ISBN 978-9935-409-73-7 33. kálfaskræða: Urður Verðandi Skuld ISBN 978-9935-409-74-4 34. kálfaskræða: yfir heiðina með vitkanum ISBN 978-9935-409-75-1 35. kálfaskræða: hljóð og efni, Gungnir ISBN 978-9935-409-76-8 36. kálfaskræða: náttúra móðir ámáttk mjök Grótti þanþol meiðmar ISBN 978-9935-409-77-5 37. kálfaskræða: vitundarþroskamenntun ISBN 978-9935-409-78-2 38. kálfaskræða: friður, stjónarskrá alheims ISBN 978-9935-409-79-9 39. kálfaskræða: matur melting hegðun ISBN 978-9935-409-80-5 40. kálfaskræða: ósvinnan horfin, Mímir endurheimtur ISBN 978-9935-409-81-2
Krakka-Óðsmál in fornu 40 kálfaskræður
Vitundarvísindi forfeðra okkar
Til hvers fæðumst við? til hvers lifum við?
ISBN 9789935409683