Guðrún Kristín Magnúsdóttir
29. krakkaskræða
íslenzka samskrít
Gerum einnig rannsóknir innan vitundar ! 29. kálfaskræða íslenska samskrít www.odsmal.org ISBN 978-9935-409-70-6 Freyjukettir, Norræn menning 2011
Síðhöttur सिद्धर् थ Gangleri गङ्गलहसि siddhartha gangalaharí artha er markmið -artha er borið fram art-ha (ekki arþa) siddhí fullkomnun -- fullkomnun að markmiði gangalahari er bylgja þekkingar úr ánni sem táknar þekkinguna skoðið einnig, snilld Christian Andreas Holmboe (Gegnir) og Keshava Deva Shastri (einkasafni) www.mmedia.is/odsmal/fornu27apr09/29sanskritGangleri.pdf www.mmedia.is/odsmal/fornu27apr09/efnisyfirlit.htm
ु भेलु भेलुक भेलूपिा Yoga yog
siður seiður svadha sidhya siddhi en svadha er einmitt gefinn sjálfum sér. bhelú bhelúka bhelúúpúraa Bölverkur
योग योग ् er sameining, samokun tvenns í eitt
í dýpsta skilningi sameining einstaklingvitundar og alheimsvitundar,
2
भगवद्गीता सकसिदधीता गञ्गजललवकणीकापीता
bhagavad gitaa kinchidadhitaa gangadjalalavakaníkaapíítaa Sañkara, Bhadja Govindam 20: að hafa bhagavadgítu örlítið heyrt --- og byrjað að skilja --er sem að bragða dropa af ódáinsfæðuflæði, nóg til að byrja að uppljómast. Að byrja að skilja pínulítið í Bhagavad gítu, er sama og að hafa bergt á dropa úr Ganga, sem er fljót, á, vizku og þekkingar. Ekki er það svo að maður drekki vatnið úr ánum því þær tákna hina miklu vizku. Þetta er táknmál. Og árnar þessar finnast í mannslíkamanum (dr.TonyNader) Áin Saraswati sést á gervitunglamyndum, og hún er einnig í okkar höfði. (Tony Nader, Human Physiology ISBN 81 7523 017 7) Skiljið þið? Dropi úr Ganga er agnarlítil byrjun á þekkingu? Vatn er hér vín, flæði þekkingar. Gangleri er gangalaharí, bylgja þekkingar -- úr fljóti þekkingarinnar. Nú er það ekki svo að hægt sé að tappa á flöskur vatni úr Ganga og selja útum allan heim til að menn uppljómist af ekki frekar en maður nái í vizku með því að hengja sig (á hvolfi??) í eitthvert tré, hanga í 9 sólarhringa, sæla sig hvorki á hleifi né drykk úr horni. Und og geir er þarna líka einsog í sögu um Jesúm á krossi í hangi sem allt er táknmál um allt annað en augu óuppljómaðra bókstafstrúarmanna sjá.
3 Fimbulrúnapillur eru ekki til í alvöru úti í búð, bara sem sölubrella -- ég verð uppljómaður í fyrramálið --
ekki frekar en megrunarpillur -- sem eiga að virka á einni nóttu -ég vakna mjó í fyrramálið. Að nýsast niður daglega, tvisvar á dag, en nefnilega lífstíðarhobbí, sem gerir mann betri og betri, og er gjöf ef við erum saman í hópiðkun: við gefum öllum mönnum betri heim. Sleipnir þjálfast, og öll rétt þjálfun leiðir til árangurs. Tæknin TM rétt iðkuð er sjálfvirk, auðveld, dýpkar huga og meðvitund. Það er eðli lífsins að allt sé auðvelt og gefi gleði. Gleði og gleidd er samstofna. Náttúra alls er að velja auðveldustu leiðina og bezta árangur; auðveldasta leiðin gefur mestan fyrirhafnarlausan árangur. Við þurfum að gefa lúrandi táknmáli ævintýrakossinn og við vöknum. Það erum við sem erum sofandi ekki sannleikurinn. Hann sefur ekki.
.
4 Bhagavat gita XIV 8; pramaadah drómi aalasya
प्रमाद rugl vanræksla Drómi
प्रमादः eða dhrúva ध्रवु
आलस्य Læðingur
nidraabhis
leti mannleysu, „eiturmynntur“(=krókudíll),
् सिद्रासभि niðurdrepandi drómi,
stunginn svefnþorni
einsog Brynhildur sem lenti í pardnjyaapradaha
प्रज्ञ अपिध
fór útaf ferlinu eind-þríeind, útaf síendurteknu ginnungagap-ÓðinnViliVéi.......... nidra
सिद्र svefndrungi, sofandaháttur, drungalega sofandi
B.gíta XIV 9 pramaade
प्रमादे (sem er staðarfall (loc)) í rugli, í vanrækslu
sañdjayaty uta
् िञ्जयत्य उत
sannarlega flæktur í
og það er þegar tami-dimmi-þoku-Gunni yfirskyggir þekkinguna, og maðurinn flækist í, og er bundinn í, ördeyðu vanrækslu. B.gíta XVIII 35 mada
मद stolt, hroki.
Þetta voru nú aðeins þýðingar með smá útskýringum. Nú smá málfræðistagl okkur til skemmtunar: Í sanskrít eru mörg föll nefnifall, þolfall, tækisfall (instrumentalis), þágufall, fallið: „aflað úr“ (ablatívus), eignarfall, staðarfall (loc) og ávarpsfall (voc). Við eigum enn ávarpsfall. Við eigum einnig tækisfall (instr) sem við notum heilmikið, t.d. flemtri (tækisfall) sleginn, ekki sleginn af flemtri (þágufall m.forsetn.).
5 Gleipnir heldur til ragnaraka. pralaya
प्रलय ragnarök pra líí प्रली leysast upp
hverfa hverfa til baka til.
Við ættum að líta á Christian Andreas Holmboe og skrif hans, Hann fræðir okkur um orð sem aðeins finnast í norrænu/íslenzku og sanskrít, ekki í neinu öðru Evrópumáli, t.d.:
् अध्वि adhvan vegur leið öndurr Ullur úl
Ullur öndurás, Skaði öndurdís.
् Skaði (kannski Skanda) skilja bæði tvö, उल og
að maður þarf að læra að skíða um snævi þakta fjallatoppana = hina æðstu vizku, að opna þarf upp og gera leiðina greiðfæra, til að öðlast tæra skarpskyggni.
s,
Ólympos, bústaður guðanna, panþeons, polyþeons, samgyðjis fjölgyðjis er einnig snævi þakinn fjallstoppur. („snævi” er hér tækisfall -- við notum það oft í íslenzku). Ullarhylli Opna hvað upp???
shikshaa
सिक्ष opna upp þekkinguna, einsog blómknúbbur verður að blómkrónu.
Við sjáum lag eftir lag, dýpra og dýpra, og þannig eykst skilningurinn okkar. Um þetta snýst vitundarþroskamenntun (CBE, e. Consciousness-Based Education) -- í öllum skólum öllum börnum í heimi til handa. Þekkingin opnast upp innanfrá -- því Þund er þessi þenslukraftur -opnast einsog blómkrónan sem þarf ekki annað en sól og regn frá náttúrunni því innan blómsins er þekkingin öll um hvernig fræið geymir, í eigin „tómi” sem lit- og lögunar-lausan safa, vín-flæði, alla þekkingu. Hér er innbyggt allt sem til þarf.
.
6 Við getum unnið og lært allt jafn áreynzlulaust og blómkrónan opnast, opnast innanfrá þar til þekkingin öll er augljós á yfirborðinu. Sjáið sólarorkurafhlöður. Ég hef séð stahpatya-ved sólarorkugosbrunn, sem spýr þegar sólin skín, ekki þegar hún fer á bakvið ský. Ekki á dimmum nóttum. Og blómkrónurnar í kringum gosbrunninn opnast þegar sólin skín, lokast þegar rignir og á næturna. Náttúran okkar, og náttúra mannanna sjálfra, er einsog náttúra blómanna. Allt er fyrir hendi áreynzlulaust. Þekking og vitsmunir eru fyrir hendi. Ef við viljum virkilega góðan rafgeymi í okkur sjálf er bezt að hnýsast niður reglulega. Tvisvar á dag alla ævi. Yndisleg hleðsla. Aðeins streita og gruggur og vanþekking gerir mennina blinda á sjálfa sig. ama
अम er eiturefni sem safnast upp í líkamanum
sóma er það sem við sækjumst eftir
िोम
- lím alheims.
Takið eftir að þessi orð eru til í sanskrít og íslenzku. Sanskrít er lifandi mál, hefur verið töluð óslitið í þúsundir ára: tvö eru til m, tvö r og rituð á margan hátt, fjögur n, tvö h, tvö t, tvö th, tvö d, tvö dh, þrjú s, samsettir samhljóðar, ksa ofl. svoleiðis fínerí, devanagri er letrið nú notað, ævafornt í raun að uppruna til alls um 750 tákn, eða þúsundir ef allir rithættir eru með taldir (stundum margs konar ritháttur notaður á einu og sama hljóði)
og svo vegna sandhí breytast hljóð í nágrenni við önnur; Sá sem mest veit um letur er dr. Gunnlaugur Briem (Kaliforníu), sú sem mest veit um rúnir er dr. Þórgunnur Snædal (Svíþjóð).
7 í sanskrít eru eintala, tvítala, fleirtala, einsog raunar finnst hjá okkur enn. Í vedum eru á sanskrít (sam-skríta) hljóð úr dýpstu sviðum innan sköpunarinnar, úr iðrum gapsins, sem gerir þetta ofsalega spennandi hljóðlist, ósköpuð hljóð úr iðrum gapsins -- sem við getum heyrt. Hljóð stóra smells Freyju (big bang), og þau verða til úr gapinu milli orðanna. Einsog lýst er í Hávamálum. Sköpunin er sífelld og ævaforn. Gungnir hljóðanna þessara er góður fyrir mannslíkamann. Hljóðin „endurstilla“ okkur. (Latínuleturs framburðarútgáfa (transliteration) nær framburðinum engan veginn.)
Það ætti ekki að þýða orð vedanna heldur læra að skilja þau á sanskrít. Læra að bera þau fram -- þau eru holl fyrir kroppinn okkar, samstilla hljóðin -læra sandhi-reglurnar, læra margar margar merkingar hvers orðs og mörg orð yfir hvert hugtak. Tökum sem dæmi íslenzka orðið örlög. Ekki hægt að orðabókarþýða án skilnings. Hve margar merkingar hefur „lög“, lag, og hve margar „ör“? -- Teljið allt upp! Við öðlumst dýpri sýn á okkar eigin menningararf með því að skilja sanskrít. Mörg kvenkynsnafnorð enda á -r í íslensku (dr. Guðrún Vilmundardóttir), og gaman er að bera þau saman við sanskrít. (Ekki gert enn. Gott ritgerðarefni.) Sanskrít er móðir evrópskra mála -- og margra margra fleiri tungumála í heimi -og hún þarf að fá að vera með í rannsóknum íslenzkra málfræðinga. Fáránlegt (um rannsóknamenn), en íslenzkumenntuð kona, sem ég vitna í hér orðrétt, talaði um í viðtali: „.....jafnólík mál og íslenzka og sanskrít...“. Háskólamenntun brotakennd!!
.
8 Forni siður hefur ekki skilizt á myrkum öldum. Bundið mál brenglast minna en prósi (óbundið mál). Það bjargar miklu. Ýmislegt djúpt hefur varðveitzt í Hávamálum ofl kvæðum í etv. þúsundir ára. Siðurinn (swa-dha, siddhi) hefur varðveitzt vegna þess að hann er um sannleikann. Líklega er hann tugþúsunda ára gamall að uppruna til. Þetta er gaman að skilja með samanburði við sanantana dharma, --- sannleikann eilífa --- . Sannleikurin er innan allra manna, og ekki þarf neina yfirborðsmerkimiða. Alls konar kerfi eru í gangi, sum kær mönnum og slíkt má kannski brúkast. Eflaust er hægt að finna dýpri merkingu --af tilfinningaástæðum sumra manna-með því að finna í kerfum sannleikskorn -- sem benda til eilífa sannleikans.
9 Trú er alveraldlegt fyrirbæri. Hún getur orðið svo yfiþyrmandi blindandi sterk á veraldlegu sviði að menn ganga í opinn dauðan fyrir kreddur. Ofsatrú getur blindað mann. Líf án tengingar við vitund er ekki það sem við fæðumst til að lifa. Auðvitað hafa menn hobbí og ástríður, og jafnvel launaða þægilega vinnu við einhver trúarkerfi -- en eitt er nauðsynlegt.
Á myrkum öldum gerast slæmir hlutir: Fredrich Max Müller, Þjóðverji sem vann á Englandi, fékk vinnu, mjög mjög mjög vel launaða (upphæðirnar eru vitaðar) fyrir herveldi og common wealth stefnu þess. Sameiginleg verðmæti er falskt nafn yfir að misnota annara manna verðmæti. Þeir voru að leggja undir sig auðlegð annarra manna í fjarlægu landi. Ræna það. Þeir voru að kúga misþyrma og féfletta, misnota vinnuafl, enda barnaþrælkun þá bönnuð heima fyrir. Vandamál við framkvæmdina var, að menning þessarar þjóðar var svo djúp og sterk að trúboð Englendinga fékk engan hljómgrunn, og vopnin þeirra bitu ekki á menninguna. Dýpt menningarinnar var innrásarþjóðinni Þrándur í Götu við hernámið og kúgunina.
Þar koma orð bhagavad-gitu um ginnungagap upp í hugann: vopn fá eigi grandað því, eldur fær eigi eytt því, vatn fær eigi bleytt það, vindur getur ekki feykt því brott. (II 23) Verkefni Max Müllers var --fyrir herveldið-- að reyna að brjóta niður menninguna. Hann var klár, gerðist skúrkur fyrir borgun, og var auglýstur upp sem mikill fræðimaður. Hann laug upp sögu um innrás aría í þeim eina tilgangi að eyðileggja. Hann gekk svo langt að halda því fram að vedur væru komnar af eddum. Það gekk nú ekki inn, en allt hitt er meira og minna enn í gangi. ---Vedur eru ósköpuð hljóð sem hinir uppljómuðu heyra. Það vita nú ekki allir menn.--Uppspuni Max Müllers er enn kenndur!!! Illa gengur að uppræta lygina. Margt af því sem hann kokkaði upp (bjó til) er, semsagt, ennþá kennt í skólum! Svona geta herveldi heilaþvegið okkur með lygum og rógi. Það reynist erfitt að leiðrétta uppspunann og falsið. Alröng tafla með svokölluðum indo-evrópskum málum er enn í gangi. Nú er leiðrétting að sjá dagsins ljós -- loksins. Rómarveldið þjóðnýtti kristni. Strategía; stal Jesú. Falsaði svo rit -- sem enn eru í gangi sem heilög. Síðar sá það mikla ógn í stryk og helgi forna siðar. Kannski lærði Max Müller af aðferðum þess(?), hvernig það sverti og tætti forna sið til að reyna að brjóta hann niður, og okkur. Rómarveldið kom því m.a. inn, að norrænir menn hafi ekki átt letur fyrr en latínuletrið „barst“ okkur --- en sannleikurinn er sá að það sem skrifað var með rúnum var brennt, sem djöfullegt, og latínuletrinu troðið uppá okkur með illu. Sumir eru enn að hjakka á lyginni. Uppspuni Rómarveldisins er enn við líði.
.
10
Ekki er nú alveg líklegt að kvæðin hafi verið í munnlegri geymd þar til þau voru skrifuð á latínuletri. Etv voru þau til á rúnaletri. Etv þurfti að breyta því í latínuletur.
Gotneska letrið var búið til sem málamiðlun.
Athugið vel Maddömuna með kýrhausinn eftir Helga Hálfdánarson. Einhver bjó til „árekstrar menningarheima” (e.clash of civilizations) villandi hugtak yfir yfirgang, heimsveldisplott og menningareyðileggingu Guðveldanna við að leggja undir sig lönd og þjóðir. en engir „árekstar” eru ef hver og einn heldur sig einfaldlega heima og unir við sitt, eða -- ferðast í friði til að sækja heim framandi menningarheima.
Skoðið í Gegni allt sem Holmboe, C.A. skrifar. Hann fæðist 1896. Ótrúlega fjölbreytt og merkilegt. Hann sér ótrúlega samsvörun í samskrít og íslenzku. „Komdu nú að kveðast á, kappinn, ef þú getur“, fann hann!! Ýmsar sameiginlegar málfræðireglur og -fyrirbæri, setningaskipan, orðanotkun, orðaendingar, merkingalega séð ótrúlegt samræmi og orðstofna. Og áfram með sanskrít og íslenzku: Shri Srinivasachari bendir á, í bók sinni, Lærið sanskrít á 30 dögum: ýr ya + rí framburður á rúninni ýri er okkur etv ekki eiginlegur í íslenzku lengur, en talið er að hún gæti samsvarað endingu vissra orða í sanskrít. Hljóðið ýr finnst semsagt í sanskrít þegar vel er að gáð. Vissum við það? Það er nú sossum ýmislegt sem okkur hefur aldrei verið kennt. Enginn mundi lengur. Streita og gruggur og vanþekking gerir mennina blinda á sjálfa sig. Innprentun er lífseig. ama
अम er um eiturefni sem safnast upp í líkamanum
sóma er það sem við sækjumst eftir í líkamanum
िोम
- lím alheims.
Hve mörg önnur mál en íslenzka og sanskrít eiga ama og sóma í upprunalegri merkingu? Svo er okkar viðfeðma djúpa táknmál sem talar til okkar á öllum sviðum hugans: Skírnir fer á hesti Freys sem sendill (geisli) guðlegs til veraldlegs. Og Sleipnir er hestur. Hestur gefur tilfinningu, vissa sérstaka tilfinningu.
11 Hestur er sterkur og fljótur. Hann vinnur einatt fyrir manninn. (Ath: ekki fíll (sem er sterkur), ekki úlfur (sem er fljótur))
Nú „finnum“ við hvernig táknmálið hefur áhrif á okkur. Styrkur og lipurð mannlegs taugakerfis felst í táknmálinu, hesturinn Sleipnir, farartæki. (Undan merinni Loka sem gengur og þursareininum Svaðilfara. Ekki beint guðlegt ætterni.) Hestur er þarfasti þjónninn -- sem við þurfum að temja vel og fallega. Hvað gerir Sleipnir fyrir okkur? Hvað gerir hann þegar við nýsum niður?
् तवि tavas sterkur hraustur kraftmikill
verður að orðum svo sem þjóð týr Týr Tevtonar/Teuton (þjóðflokkur)
तसवषी तवीष tavísjii tavíísja er hrein mær himna
og er hvort tveggja nöfn á dóttur Indra (---rétt einsog Þrúður er Þórs dóttir---). Þjálfi og Röskva eru svo eiginleikar rafmagns sem þjóna Þór sem slíkir. Rafmagn er mjög svo veraldlegt fyrirbæri. Þjált og röskt.
tavisjííjú
तसवषी „sá kraftmikli“ = hestur, táknmálsheiti.
Sleipnir Hófvarpnir Pegasus Jörmungandur Hrímfaxi Glófaxi glæsilegt stóð mikilla krafta, hraðskreið himinfarartæki, þörfustu þjónar, en ginfaxi er galdrastafur ámáttkur mjög, ginnhelgur og djúpverkandi. Líka fljótur og kraftmikill sem hestur. Mjög þarfur þjónn einnig.
Nú erum við farin að hugsa mikið, farin að skilja ýmislegt með kollinum okkar. Bezta mál. --- En ekki nóg:
.
12 Við þurfum nú að nýsast niður til að gera einnig rannsóknir innan vitundar. Við vitum nú að við erum ekki aðeins og eingöngu þessi kroppur sem við búum til, heldur ódauðlegt ginnungagap, sem eldur fær eigi brennt, vopn eigi bitið á. Innan vitundar gerum við nú rannsóknir. Núna og héðan í frá, alla ævi. Ekki er nóg að hugsa um þetta veraldlega. Við þurfum fíngerðari og kröftugri skilning. Tæran skilning, fundinn innan eigin vitundar okkar í hugakyrrð. Rannsókn innan vitundar. Það gerist þegar við nýsumst niður í Ægi. Þar finnum við heildina. Eind. naitaavataa viditam bhavati iti
ि ैतावता सवसदतं भवतीसत
--- bendir hinn yndislegi Ram Svarúp vinur minn á --The Word as Revelation, Names of Gods, sem hann skrifaði í gamni sínu, segir hann mér. Heildin verður ekki þekkt af neinu „svona milku” (afmörkuðu) segir í úpanishad Heildin er ekki neitt eitt af þeim guðlegu öflum sem við nefnum til, ginnungagap þekkist ekki af brotakenndu einu einhverju, ekki af neinu einhverju smáatriði, þótt öll nöfn þess eigi að vísa í það, tákna það. Við að dýrðka eitthvert eitt útúr samhengi er maður að missa sjónar á heildinni. Missa sjónar á sjálfum sér. húta
हुत samstofna guþ, segir Ram Swarup, sem er uppljómað ljúfmenni,
púróhítam, marglofaður, sá sem fórnin er færð, vagn vaha
वह sem flytur fórn (t.d. eldur, agní), líkami manns er og þessi vagn.
Sumt í táknmálinu er veraldleg fyrirbæri, ýmist hlutlæg eða huglæg, goðmögn svo sem Sól, Máni, Ægir, himinn, eldur, Hræsvelgur, sem eru (-- einsog táknin kýr (Auðumbla) og hestur --) finnanleg í veröld fé er pashú
पि ु húsdýr, tjóðruð dýr; fé rún Freys fjárföður pashúpati höfuðskepnanna.
13 Aðeins menn á æðri vitundarstigum skilja í raun guðanöfn; nöfnin vísa ekki til hugasviðs-skilnings. Guðin eru e.k. sannleikur innan okkar, segir Ram Swarup vinur minn. kim yat tat sat chit anaanda Táknmál notar oft óáþreifanleg hugtök. Við þekkjum samt eiginleika þeirra. Er áfram táknmál, ekki gleyma því. Varúð! Jafnvel þótt gervingar séu myndskreyting. Eiginleikar sem við þekkjum vísa í eiginleika þess sem við ekki sjáum. Við þekkjum fyrirbærin á sviði Gungnis, Ymis og Gunnanna þriggja, En oft vísar það í -- og útskýrir -- eitthvað sem við ekki sjáum. Persónugervingar geta verið hættulegir, það viðurkennist. Ennþá hættulegri eru orð og hugtök sem enginn skilur. -- Sem á bara að trúa á. Blokkerar skilninginn. Varúð! Stofnana íðorð er þannig varhugaverð afvegaleiðing. --- Ekki trúa „tómum” orðum. Allt verður að vera vel rannsakanalegt. Skiljast innan eigin vitundar manns. Fyllilega ljóst klárt skilið til hlítar. Hvert og eitt atriði táknmálsins vísar í heildina. Orð verða að hafa skiljanlega dýpt. Stokkar og steinar vísa í heildina, en ekki skyli taka eitthvert eitt atriði útúr samhengi og dýrðka það: Hægt er að fá heildarreynzlu af öllu innan eigin vitundar manns. Munið að ekki er nóg að kunna alla eðlisfræði utanað, og öll heimsins orð utanað, því skilningurinn kemur með því að lifa Glaðheima vitundar. Þar er þekkingin innbyggð -- í okkur. Finnst með rannsókn innan vitundar. Allt í táknmálsheiminum. bendir til einnar og sömu eindar, heildar. Hið guðlega er í öllu því sem við notum til að tákna eitthvað guðlegt. Allt er ginnungagap. Ekkert er til sem heitir utan ginnungagaps. Allt er það.
.
14
Guðsmóðir, vorgyðja, ægikröftug sköpunargyðja? alheimasköpunargyðja? sagan um Gerði og Miríam sem fá aldeilis óumbeðnar guðlegar sendingar? samspil purusha prakríti? yingyang? eða maðurinn og guðlegt eðli hans?
Jesús segir: eitt er nauðsynlegt. Nú vitum við að það er ekki að hugsa um eitthvað. Ekki an-dacht, heldur „and-akt“, akta andann -- einsog ég sem barn vildi hafa það.
Í stokkum og steinum er ginnungagap enda bendir slíkt í eindina. Hið veraldlega beinir hér huga manns í eindina. Í líkneskjum er ginnungagap, þau vísa í eindina sem allt er, ekki ætti að dýrðka líkneskin, skurðgoðin, heldur láta þau beina okkur í eindina sem finnst innan okkar, hvers einasta manns en þegar menn verða veraldarinnar þekkta þröngsýni-fyrirbæri að bráð er það hugmyndafræði sem þeir dýrðka --- finna ekki hið guðlega í sjálfum sér. Hugmyndafræði er alveraldlegt fyrirbæri, og getur hæglega orðið þrætulist. „Aðrir guðir” eru sérstaklega teknir fram í 1. boðorði Guðveldis sem staðreynd. Guðvelda-menn eru snjallir í hernaðarbrellum, einsog alkunna er í sögunni: Guðin sem ekki má hafa eru hgk flt., en það sem má(/skal) er kk et. og sinnir öllum hlutverkum. Á stóru kirkjuþingi var rökrætt: úr því að Guð er almáttugur, hvort hann geti skapað svo stóran stein að hann sjálfur geti ekki lyft honum. Hugmyndafræði og rökræður er eflaust skemmtilegt levebröð ef maður er á stólpakaupi hjá skattborgurum við þetta.
Við þurfum aðeins skilninginn. Gerum rannsóknir innan eigin vitundar okkar. Öll atriði í heimi, þar með talin guðin og náttúrulögmálin sem úr eindinni koma. vísa í heildina. Án eindarinnar miklu er ekkert. Skrauteldasýningin búið spil.
15 Innan vitundar gerum við nú rannsóknir. Ekki láta nægja að tilbiðja og ákalla. De profundis te clamavi, pater? Maður ákallar -- kallar á -- þann sem er fjarri. Hvað skyldi það nú vera? Ginnungagap er nálægt. Maður kallar aldrei á sjálfan sig, því maður er maður sjálfur. Hér. Hér og nú. Það dýpkar alla trúarlega iðkun --- hvaða merkimiða sem við límum á hana --að vera ginnungagap eingöngu. Fara að finna opt. Leiðin er frá mér til mín. Einfalt. Menn alls konar trúarbragða nota TM til að dýpka reynzlu sína. Rabbíar, prestar, biskupar, vinir mínir í Lebanon, trúleysingjar, og nú eru að koma 8-10.000 púndítar í brahmasthan Indlands (/landfræðilega miðju lands). Þessi vitundarvísindi eru hið eina sem skiptir okkur máli, ekki kennisetningar né pælingar.
Heiðnir menn redda sér á snjallan hátt útúr óhjákvæmilegu veseni sem hlýzt af reglusetningum stofnanatrúar: sjálfur leið þú sjálfan þig. Bara vera ekki að setja neinar reglur og boðorð, því engir tveir hugsa eins, og reglur eins henta ekki öðrum. Mismunandi þróaðir menn. Og samkvæmt Ríg, tala ekki allir menn sama málið (skilja ekki eins) sakir mismunandi vitundarþroska síns. Sumir skilja ekki dýpt, aðrir lifa dýptina. Enda er heiðnin gersamlega ónothæf sem stjórnunartæki. Menn þurfa að þekkja ginnungagap í lifanda lífi af eigin reynzlu sinni til að skilja hvað þeir uppljómuðu segja. Það gerum við með rannsóknum innan vitundar. Þegar við uppljómumst, lifum Valhöll á einhverri okkar ævi, helzt núna, verður allt sem Jesús segir okkur okkur sjálfsagt og eiginlegt. Þá rembumst við ekki við að lifa kennisetningar manna
.
16 því við erum þá Jesús allra tíma. Uppljómaðir menn. Vilbjörg mun vaka.
Við þurfum líka að skilja merkinguna í orðinu Jesús. Gera greinamun á því sem hann segir og hvernig Guðveldi misnota nafn hans. Hann grætur yfir því. Jesús grætur syndir þeirra. Óðinn yodhin af yuddh (berjast) og einnig af yaa (stofn i ) yaat (1)
या यात ् farandi, sem ferðast, (lat.vátés skáld)
andstæða aavasita
आवसित,
er kyrr (smáorð),
og þetta gefur tilfinningu um ferð og að gera eitthvað. Vekur tilfinningu um tilgang og merkingu heitisins. Óðinn flæðir eiginlega um allt. Við rannsóknir innan vitundar fáum við dýpri skilning á merkingu orðanna. Það sem við segjum og hugsum vekur tilfinningar. Í Bhagavad gítu
भगवद्गीत ávarpar Krishna Ardjúna á ýmsan hátt:
* son móður sinnar til að snerta hjarta hans og ást hans á frændum, * hraustan óvinabana til að snerta skyldurækni hans sem kshatriya, en það er einmitt þetta tvennt sem togast á í Ardjúna á vígvellinum: * hugurinn og * hjartað togast á * skyldan og * kærleikurinn togast á. Hvort tveggja er veraldlegt.
Togstreita er ömurleg streita, og streituvaldur -- einsog orðið gefur jú til kynna.
17 Lausin sem Krishna gefur er að koma inn með „þriðja þáttinn“. Ekki vera fastur í veraldlegri togstreitu. Það er nefnilega óþarfi. Kveikja ljós svo við sjáum. Við erum ekki þetta veraldlega erum hér í okkar góða búk til að þróast -- og taka okkar Skuldu. Undir, eða ofar, eða handan við, eiginlega innan við, alla þessa kvarka, leptónur, tilfinningabúnt, sameindir og frumeindir erum við sjálf. (Var ég búin að taka fram áður að við erum ginnungagp??? það er einsog mig minni að það hafi komið fram, hmmmm?)
nístraígúñyó bhav
् þriggja gúna (eiginleika náttúru) vertu, Ardjún ु भव án सिस्त्र ैगण्यो
bhagavadgíta II 45: vertu án Gunnanna þriggja, Ardjún, laus við tvískinnunginn, tvíveðrunginn (sem er í henni verslu, í náttúrunni), vertu ætíð með grunn þinn í sannleika, tærleika, (---nístha---) laus við áhugann á gróða, efnishyggju og efnisheimsþægindum, vitund eigi þig, þú vinnir útfrá vitund. bhagavatgítan II 48: yógastha kúrú karmaañí
योगस्थ कुरु कमाथसण
allar gjörðir þínar komi úr eindinni, vertu standandi í einingu með ginnungagapi, nístha, þegar þú framkvæmir, en þetta -- einmitt þetta -- er leiðin til að kunna 9 galdra góða og öll ljóðin, geta beitt þeim í lífinu, fyrirhafnarlaust. Það er hið náttúrulegasta ásigkomulag manna. Það er stundum kallað kraftaverk, og er á allra tærra manna færi. Ganga á vatni. tarati shókam aatmavit úr chhandogya upanishad
तिसत िोकमात्मसवत ्
svífur yfir allt leiðinlegt og allt veraldarvesen sá sem þekkir svinn. pratyavaayo na vidyate
प्रत्यवायो ि सवद्यते bhagavadgíta II 40
engin hamli finnst á leiðinni innávið, engin fyrirstaða, engin ljón á veginum, Sleipnir rennur vakur og viljugur.
.
18 svalpam apyasya dharmasya traayate mahato bhayaat smávegis af þessu Þundarflæði sem uppi heldur öllu, bægir miklum ótta frá dvityat eva bhayam bhavati tvíveðrugur, tvíeðli, býður alltaf uppá ótta. Óttaslegin hugsum við óskírt. Haldin ótta notum við ekki framheilann, heldur dýrsleg viðbrögð okkar. Ótti gerir menn þröngsýna og skammsýna, uppstökka og auðveldlega rökþrota, eða rammvillta í orðaþykkni, og þá er fjandinn laus. Þá sjá þeir ekki villur eigin vega. Nú eyðum við ótta. Hann er óþarfi. Við vinnum á miklu dýpri sviðum þar sem hann er ekki til. Áreynzlulausar gjörðir í Þundarflæði. Mestur árangur minnsta áreynzla. Sjálfkrafa týréttar. ávallt í flæði með Þundu, allt fær stuðning náttúrunnar ámáttku. Minnst fyrirhöfn mesti árangur. Náttúrulega. Eðlilega. Sjáflkrafa. Hið eina sannlega rétta. Er þetta ekki hagnýtt! Og þetta geta allir menn. Er ekki yndislega gott að menntun er að breytast í þá átt að við lærum að gera rannsóknir innan vitundar, í eigin vitund, alveg frá barnaskóla uppí PhD? Læra ekki aðeins með kollinum, heldur af eigin reynzlu okkar í vitund. Nú er farið að leggja alla áherzlu á nemandann, að hann sé altær og al-skír. tattvadñjan
तत्त्वझि ् ísl: „því-kunnugr“
þekkja ginnungagap
tattva það sem er þekkingin mikla, og að við erum hún, lífsþekkingin í ginnungagapi -- þekkingin er í vitund -í vitund manna tærri og í eind ekki heimspeki, en grunnurinn undir hana, ekki hugmyndafræði nema með grunn, nístha, í eindinni, ekki kenningar og kennisetningar í þoku, aðeins eigin reynzla.
Nútímavísindi og vedavísindi samanlögð.
19 Við hugsum skírt, allt er útskýrt, og við spyrjum: hvaðan kemur hugsunin?
Við erum að vakna upp úr vökustiginu. Alveg kominn tími á það. Þyrnirós getur ekki sofið endalaust. Mjallhvít verður að fá kossinn sinn. Við allra ævintýra verðum að fara að vakna. Edda vé ása (nafn sögupersónu í „Óðsmálum inum fáðu“) er búið til úr veda vyasa
वेदव्यि
Teitur, díídivi, bjartur, skínandi, skylt tær, týr, tír.
दीसदसव देव देवता
díídíví deva devataa
swa-dha sjálfum sér gefinn
स्वध siður,
að leita innan sjálfs sín, finna þar fyrir sjálfan sig í óravídd gleikkandi Glaðheima, sjálfur gefinn sjálfum sér maharishi er titill
महऋसष
vitringurinn mikli sem kennir,
er kennari, um leið og hann er sjáandi.
Gungnir fíngerðasta sköpun, bylgjur; shakti er kraftur shaakti
geir
हेष हेस्ष ु
hesja hesú hinoti kasta,
िासि
Geirlöðnir er Óðinsnafn, löðnir Lóður laðar Gunnlöð -- einhvers konar heimboð, löð, Lóður er af vrítra
वृत्र
sem er mjög fornt guð.
.
20 Gungnir, bylgjur, vopn vitundar. Hið fíngerðasta í sköpun. Sleipnir hestur fararskjóti, sterkur og fljótur, traustur, ratar. savana hú hava hodd hödd Vanir tívar guð rögn regin Rán æsir -- ótal hugtök í ýmsu samhengi höft og bönd sútra (að sauma; þráður) Súúrya gnaa
ग्ना
िूय थ (kk) sól (sem goðvera),
súra
िूि verður Þór, skír skínandi
guðleg kvenvera, eiginkona, Gná, ghana þrýstin þrungin sendimær Friggjar dís
सदि ् dísh
færa fram
daivi shakti daiva shakti
langa til að sýna
दैसव िसि दैव िसि
guðleg áhrif óendanlegs skipulagsafls náttúrulögmálanna tívakraftur ámáttkir guðlegir Iðavellir C.A.Holmbo segir að áherzluforskeytið tý (svo sem í tý-vaskur, tý-hraustur) sé beint úr sanskrít, atíati-
स्वस्थ्य
असत-
þýði einmitt ofur, yfir, og verði að forskeytinu tý- í íslenzku.
sva-sthya. heilza er heill, heild, ekki brotkennt (sva í sér sthya standandi)
manúsya lóka
ु मिष्यलोक er mannheimar.
Manus og Móses sama -- sem táknmál um leiðandi á þróunbrautu mannkyns. Skyldi Loki vera þarna kominn sem veröld? lóka? Hann er jú alls konar mannleg vitleysa og tilraunastarfsemi, og svo það að redda sér fyrir horn útúr vitleysunni eftirá, svona vitur eftirá einsog allir venjulega vitlausir menn. Geri, hinn gráðugi gleypir, nafnið af forn púrañ
ु पिण
गि gara
siður er úr swa-dha (gefinn sjálfum sér)
स्वध
eða úr siddhi fullkominn eða súddha
सिसद्ध िद्धु
21
sem er góður drykkur guðamjöður, eða hreinsandi; sinni Sólar, Máni, ódáinsgeislandi, geislar Mána eru guðaveigar, súdhaañshú naakra nykur
ु ु sóma िोम िधाण्ि
िक्र (krókudíll, gægist uppúr og fer oní, marar í kafi) og njósn hnýsast af sama stofni ótrúlegt myndmál um að lifa í dýpi og gægjast í veröld !!! bhur, bhuu bhuurbhuva hugarfóstur Brahman, veröld (burr ofl) hagall hagl jökull khadjala
खं
खजल खज्ञल khadñjala daggardropar þoka regn
kha/kham tóm/rúm/himinn
जल
djala vatn
Íslenzkukennararnir mínir eru. meðal annarra frábærra og ólastaðra, þeir Helgi Þorláksson og Grímur Helgason. Þeim þykir svo vænt um málið okkar, og mér þykir svo vænt um þá, að ég ber endalausa virðingu fyrir þeim og móðurmálinu okkar. Eitt sinn ætlar Grímur að lesa fyrir okkur úr Íslendingasögunum, sem honum þykir svo undurvænt um. Uppáhaldskaflann sinn. Smávegis skvaldur byrjar í bekknum þegar líður á lesturinn. Grímur hættir að lesa, og hann, þessi dagfarsprúði yfirvegaði góði maður stendur upp, lokar bókinni og segir: -Ég fleygi ekki perlum fyrir svín. Hann gengur út úr skólastofunni með bókina. Það verður dauðaþögn í bekknum. Þögn lengi eftir að hann var farinn. Ég heyri enn þessa þögn í mér, og skammast min.
.
22 En löngu löngu löngu áður en Íslendingasögurnar voru samdar áttu norrænir menn letur. Það var ekki latínuletrið sem síðar var troðið uppá okkur. Í handritum fornu eru meira að segja nótur til að spila eftir. Hvernig gátu norrænir menn orðið svona blindir á eigin verðmæti !!! Heilaþvegnir !!! Hvernig gat líka Max Müller blindað svona marga með upplognum „rannsóknum“. Östen Kjellmann, í Den forna seden, Valkyrie-förlag, Gautaborg, segir að víkingar hafi verið að „stela til baka“ verðmætunum sem stolið var frá þeim og söfnuðust upp í klaustrunum. Hafi ekki verið ekki sjóræningar, heldur mjög skipulagður her, en fyrrum frjálsir bændur höfðu verið hnepptir í þrælkun á sínum eigin jörðum, máttu ekki bera vopn, áttu að vera friðsamir einsog Jesús. Östen skrifar þykka bók fulla af tilvitnunum á ýmsum tungumálum: rannsóknir Östens á lyginni og óhróðrinum sem menningin okkar mátti þola. Öll kúgun sprengir af sér fjötrana þegar heimsvitundin hækkar (/núna), og menn verða ekki friðsamir með því að vera kúgaðir til þrælkunnar. Og það dugði ekki að brenna allar bækur sem hægt var að safna, rúnaletursbækur, sem plataðar voru útúr fólki á þeirri fölsku forsendu að rannsaka ætti þetta í heild í klaustrunum -- og svo var bókabrenna. En ein og ein rúmfjöl varðveittist, og illa gekk að brenna steina, einsog gefur auga leið. Við viðgerð á kirkju í Svíþjóð komu menn oná rúnastein undir henni. Helgir staðir norrænna og heiðinna manna voru teknir undir kirkjur. Mokað var sem snarast yfir rúnasteininn til þess að vera ekki að lenda í blaðamannaveseni sem tafið gæti viðgerðina á kirkjunni. Orðið trúarbrögð er nýyrði hjá okkur, þjónar tilgangi þeim að setja sið og Guðveldi í sambærilega flokkun, en virkar er ekki frekar en að setja blóm/þekkingu og hús/stofnun í sambærilega flokkun nema sem fyrirbæri í skapaðri veröld ásamt milljónum annarra fyrirbæra.
23 Orðið trúarbrögð finnst ekki í samskrít, ekki í norrænu. Þetta sem nú er kallað trúarbrögð kom að líkindum með Guðveldum. Trúr og tryggur, á traustum grunni, ní-stha, er betri merking í trú en crede/kredda.
Krakkaskræðurnar eru til þess að við öðlumst skilning á hvers vegna við erum að fæðast og lifa til hvers við erum að fæðast og lifa. Ægifegurð þekkingar forfeðra okkar. Kynda bál þekkingarinnar. Verk þetta er styrkt af Þróunarsjóði námsgagna.
Goþrún dimmblá: -Kennarinn minn maharishi, indverskur eðlisfræðingur, uppljómaður maður, sýnir okkur hvar þekkinguna og skilninginn er að finna, og gefur okkur tæknina til að nýsa niður. Þökk, maharishi, kennarinn minn.
goþrún/guðrún
ु hvíslað leyndarmál guðanna deva(/tíva) guhya gúhjýa देवगह्य
upplýsingar og ítarefni Óðsmál, Freyjukettir Norræn menning, þekkingarsetur 5528080 6941264 freyjukettir@mmedia.is odsmal@mmedia.is Óðsmál, bók 1996 ISBN 9979 60 165 5 Óðsmál in fáðu, streymi DVD VHS 2000
.
24
Óðsmál in fornu 40 vefskræður, 2009 http://www.mmedia.is/odsmal/fornu27apr09/efnisyfirlit.htm Óðsmál in fornu efnisyfirlit, bók 2010 ISBN 978-9935-409-40-9 Valhallar Óðsmál in gullnu, bók 2010 ISBN 978-9935-409-41-6 Krakka-Óðsmál in fornu 40 krakkaskræður 2011 ISBN 978-9935-409-42-3 /43-0 /44-7 /45-4 /46-1 /47-8 /48-5 /49-2 /50-8 /51-5 /52-2 /53-9 /54-6 /55-3 /56-0 /57-7 /58-4 /59-1 /60-7 /61-4 /62-1 /63-8 /64-5 /65-2 /66-9 /67-6 /68-3 /69-0 /70-6 /71-3 /72-0 /73-7 /74-4 /75-1 /76-8 /77-5 /78-2 /79-9 /80-5 /81-2 nýsið niður, nemið upp fimbulrúnir TM-tæknin auðveldust og skilvirkust (transcendental meditation) <700 vísindarannsóknir! Krakka-Óðsmál in fornu 1. kálfaskræða: Þór ISBN 978-9935-409-42-3 2. kálfaskræða: Ægir og Rán ISBN 978-9935-409-43-0 3. kálfaskræða: þríeindir ISBN 978-9935-409-44-7 4. kálfaskræða: Þjóðvitnir Ullur Heimdallur vítahringurinn markhópur ISBN 978-9935-409-45-4 5. kálfaskræða: á Iðavöllum tefla teitir í túni unz koma þursamegir III ISBN 978-9935-409-46-1 6. kálfaskræða: Syn, Glasir, Valhöll, einherjar ISBN 978-9935-409-47-8 7. kálfaskræða: Sif, Ester, tyllidagar, merkisdagar, vetrarkomugleði ISBN 978-9935-409-48-5 8. kálfaskræða: Freyr Skírnir Gerður Skírnismál Gerðargleði ISBN 978-9935-409-49-2 9. kálfaskræða: segðu mér seiðskrati ISBN 978-9935-409-50-8 10. kálfaskræða: heiðið uppeldi ISBN 978-9935-409-51-5 11. kálfaskræða: Rígur ISBN 978-9935-409-52-2 12. kálfaskræða: jól þorri gói ISBN 978-9935-409-53-9 13. kálfaskræða: Helia, Mímir, valkyrja ISBN 978-9935-409-54-6 14. kálfaskræða: svinnur, vín Valföðurs, Gungnir, Glaðheimar ISBN 978-9935-409-55-3 15. kálfaskræða: Óðinn synir hrafnar eljur Sleipnir Valhöll einherjar ISBN 978-9935-409-56-0 16. kálfaskræða: Týr og Fenrir ISBN 978-9935-409-57-7 17. kálfaskræða: Sól og Nanna, dauði Baldurs ISBN 978-9935-409-58-4 18. kálfaskræða: Frigg Sága ISBN 978-9935-409-59-1 19. kálfaskræða: Fjörgyn jörð móðir ISBN 978-9935-409-60-7 20. kálfaskræða: gyðjan mikla ISBN 978-9935-409-61-4 21. kálfaskræða: Skaði Njörður Baldur ISBN 978-9935-409-62-1 22. kálfaskræða: jötnar Geri Freki ISBN 978-9935-409-63-8
25 23. kálfaskræða: jólasveinar álfar gandreið sthapatya-ved ISBN 978-9935-409-64-5 24. kálfaskræða: guðin dagarnir reikistjörnurnar mannsheilinn ISBN 978-9935-409-65-2 25. kálfaskræða: Haftsænir Gapþrosnir Geirölnir valkyrjan ISBN 978-9935-409-66-9 26. kálfaskræða: ginnungagap höfuðskepnurnar ISBN 978-9935-409-67-6 27. kálfaskræða: ginnungagap, nýsta ek niður ISBN 978-9935-409-68-3 28. kálfaskræða: Þund ISBN 978-9935-409-69-0 29. kálfaskræða: íslenska sanskrít Síðhöttur Gangleri ISBN 978-9935-409-70-6 30. kálfaskræða: Huginn Muninn Valhöll einherjar ISBN 978-9935-409-71-3 31. kálfaskræða: tært taugakerfi, tær hugur, vígja, meiðmar ISBN 978-9935-409-72-0 32. kálfaskræða: tröll jötnar þursar þursameyjar framþróun Þrymskviða ISBN 978-9935-409-73-7 33. kálfaskræða: Urður Verðandi Skuld ISBN 978-9935-409-74-4 34. kálfaskræða: yfir heiðina með vitkanum ISBN 978-9935-409-75-1 35. kálfaskræða: hljóð og efni, Gungnir ISBN 978-9935-409-76-8 36. kálfaskræða: náttúra móðir ámáttk mjök Grótti þanþol meiðmar ISBN 978-9935-409-77-5 37. kálfaskræða: vitundarþroskamenntun ISBN 978-9935-409-78-2 38. kálfaskræða: friður, stjónarskrá alheims ISBN 978-9935-409-79-9 39. kálfaskræða: matur melting hegðun ISBN 978-9935-409-80-5 40. kálfaskræða: ósvinnan horfin, Mímir endurheimtur ISBN 978-9935-409-81-2
Svo, til að fá tilfinningu fyrir sanskrít og íslenzku, rennið í gegnum þetta sem hér fer á eftir. Þetta er frá Christian Andreas Holmboe. Flettið bara upp sanskrít orðunum til að skilja merkingu þeirra (--brosa--) og þið verðið alveg undrandi (!!!) á merkingunni hvernig hún samsvarar. Góð orðabók er eftir sir M. Monier Willams, á annað þúsund bls. með smáu letri. Paníní var mikill málfræðingur. Taldar eru 2000 rætur eða orðstofnar í sanskrít. Paníní gerði lista með 2343 rótum, sumar voru ekki með á þessum lista. Sanskrít er með endemum ríkt djúpt mál og fagurt,
.
26 500.000 orð er þarna að finna, til er skrá yfir 1750 mismunandi rætur með 2490 mismunandi merkingu. málið hefur verið lifandi í árþúsundir, en amk 500 rætur eru í notkun nú á dögum, og ótal orð af hverri einni þeirra. sañj sajj (frb sañdj sadjdj) sac (frb sahtcsh)
िञ्ज ् िज्ज ् िच
er íslenzka orðið hang
(hanga, hika) veit ek að ek hékk -- kynnast, þekkja, njóta, vera eign e-s, vera gefinn e-ju, halda sig við, stunda, setja sig í samband við, tilheyra, (hékk í þátíð í Hávamálum, sagt frá eftirá, engin hugsun í því „hangi”) samga
सिवाथण
िंग
(samgangur)
nírvana að blása á tíruna (sem er hér að hætta að hugsa; þýðir margt annað)
बद्धु
búddha wotan ódin Óðinn
आत्मवन्त
aatmavantam sjálfur eign síns sjálfs
þyrja af túúr
ु ् og ध्रवु ध्रक
dhruk og dhruva verður draugur
dhííra týrr
धीि
् सिि सििचि bhraash val
तूि
nisse, sá sem þvælist um á nóttunni nish nisha-tsjara
भ्राि ्
brísing, skína
वल ् verður fela, úlpa,
val
वल ् nálgast, koma aftur, vera hulið, snú aftur heim
hugsið ykkur Valföður hulinn úlpu á ferðalögum utan Valhallar sinnar Sumir segja að Robin Hood, Hróðbjartur höttur (artha
अर् थ ) í skóginum sé heiðnin;
en því miður voru nunnurnar í klaustrinu, sem hann særður leitaði athvarfs í,
27 beðnar um (---og fengu borgun fyrir---) að taka honum blóð til lækninga en svo mikið að Robin Hood lognaðist endanlega útaf hjá þeim systrunum -- sem hann treysti. húl
हुल hylja, úlpa
kúúp
कू प ्
valr velaa
kápa
वेला
snöggur dauðdagi
valaya armband vulva úlfliðr vaha vah
वह वह ्
वलय
verður ísl.: vagn vegur
þýðir: bera, flytja, koma með, færa (t.d.fórnina), ofl. vriddha veda vela
वेल
वृद्ध वेद
valr
vayuna vesh
वयिु वेि ्
úr úri úru úruxi bhúúrdnjdnja vara
वि
vé, vayana (temple)
उरु (sbr rúnina) वयिु ver
víf ; ve vi वे वी faðma umvefja,
raahú dreki
वयि
भूर्झ् थ björk
særr varuna
ु vapús वपि
edda öld alldr
िाहु
radñj raadñjan og ríkatha ratha reið röðull
िर्
सवव्ह giftast, taka sér fyrir maka
िाझ ् िाझि ् सिकर्
regin
.
28
महि ् समसत
mahas miti
máni mál mund
meiðmar
maas maasa maa
मा
मन्तृ
mennt mantri
yódha yaaddha yatha
goti guð
यधु ्
guð gunn yúdh
योध याद्ध यर्
maana maanas (hugur) muna, meina, maður, maanava
सवमिि ्
vi-manas víma vakra lúth
वक्र
लुठ ्
lúbh Lofn
verður: bagall, haukur, vík (bogið, bugða) blóta (ofl) þýðir: hljóma, óma, hreyfa við, örva, velta (o.m.fl.)
लुभ ्
Mardöll mríd vlíí fljóð
मृड ्
व्ली
shaatrú shaatrava hata shapta
िाप्त
िात्र ु िात्रव
(a-shatrú óvinalaus)
höft
shama hamingja mjöður madhu madhura
भा भाि ु
माि मािव
bhaa bhaanu Bragi
og bradjdj braga
shaala
िाल
hól, skálld og chandas chandííga
29
छन्दि ् छन्दीग skálld
sbr rishi devata cchjandas (frb tsjandas) óðinn vili véi tsjapa (chjapa)
छप skapa
shava savara shaagara seva saara sjár sær safi Sarama garmur sannur sat sraddha
श्रद्ध ्
híma (snjór)
herra Hlín hlýða hreifur
श्र ु
सहम
himinn (himalaya, þar sem snjór er) sbr Himinbjörg
hríd hjarta
hamsa
श्र्दृध góður guð sauður
shrú
vííhaara vedi vihaa
hris
(trú) kredda og shridh
श्र
shra
ित ्
ििम
हृष ्
heyra, hrópa (Hróptur)
सव वीहाि वेसद सवहा himinn/paradís ve वे vernda
हृद ् , हृ
hrí fría, rífa omfl.
frjósa, omfl, t.d. skratti
हंि svanur
(hamur, þ.Hemd) gás ; garga
spasha svaks
स्पि स्वक्ष ्
गगथ grágás
spá spakur
skállda úr skhala og cchandah svan saungur karl kaara
काि
स्वि ्
(kar=ger, gera) verkamaður, vinnuhjú
kamsha
कं ि
30
aryya
अर्य्थ
príí priya
jarl og yatr
प्र ् सप्रय
यतृ
príí lof og prís (blessa), aasíírgeya
आिीगेय
en aashís
प्रेम prema kærleikur
friðill kær signa
सचन्ह (framb. tsjinha)
geyja (þt.gó) söngur með blessun, benediktsjón
् löngun आसिि ् er ósk eða bæn, aashaa आसिि ósk
cetas (tsjetas) cetana (tsjetana) geð
vitundarstig
उिी िूक
shuka hugða, úshíí ósk löngun regin skína raadñjan radñj
चेति ्
िाझि ् िझ ्
kroppur af klríp krip (lat facere) gera, ahamkara (gera sig einstakling)
ृह ्
drottinn (auka við, efla, afl) drih þund (brynja) hylja pud túnda
तण्ु ड boginn,
यिि ् सकिण
पदु ,्
dhanúú
Þundur dhnú dhn dandaara
तण्ु ड bogi
kírnir glittir skín kírana (ljósgeisli) yashas geisli (ath Skírni)
yat yuvan ídull idia (iðja) Iðunn? dñjala gal (gala galdur?) ljóð þjóð dñjati khardñja
् ध्नू ध्न दन्दाि
खझा
झासत
् वु ि ् यत य
झआल
vinna efla varðveita
झा
dñjav
kná, kenna
झाव ् lifa
dýrðka hörgar (húsguð)
djúr dýr dñjíívana
khardñj dýrðka „höft”
31
sid
सषद ्
seiða
hagall khadñjala
खझल
khadñjala hagl
Hel hel kvölld kaara yaatu
यात ु
वद ् सवद
खझल
काि
jötunn
vad kveða vid sviðr
bhas fastr (eldr) vrit
वृत ् gervi
् सणि hnýsa
nish
(hulið, falið)
( í djúpa hugsun) nýsta ek niður
njósna hnýsa nísh dharma þarfi yóga
सिि ्
धमथ
योग
gægur af yúddh
भग
bhaga hagur
(meðal (af rót jñríí
झ))ॄ
यद्धु ्
dñjari Eir
guð, gunnur
झािी
bali (kraftur, styrkur (lat valere, e valor)
दल
बसल
blóta
dala dallr deila dálkur, Heimdallur verdens deler
tamas dhúúma
् म तमि धू
(tama-gúna= tami-dumbi-Gunni) dimma þám(þokuloft)
en Gunnarnir eru sat(-gúna)
ित ्,
radja(-gúna)
िजि, tama(-gúna) तम
.
gúna (kk)
32
ु er eiginleiki (líka einn þáttur reipis ofl.) गण
् तल bjöðr himinn, bhava veröld (abhava=ekki veröld), bhavas himinn rúmið भव भवि भू fjörgyn bhúridñja
खम ्
himinn kham aapa
आप haf
údaka dögg
ु भसिझा
hima
सहम
kha geymir
apas fljót á (lat. aqua fr.eau; höfuðskepna)
उदक
himinn kham fjörgyn bhúridñja
िल िसलल
hlér sala salíl vatn
drápa (geðjast, gera ánægðan ofl) tríp drasill drösull
ख
त्रि
तृप ्
trasa það sem hreyfist (ekki kyrrstætt), t.d.líkami
(ekki ólífrænt efni), fær e-ð/e-rn til að hreyfast/titra drómi dhruva
ध्रवु
Bhagavad gítu XIV 8 pramadaalasya
प्रमादालस्य
drómi og læðingur
pramadaalasyanidraa (-nídra sofna dotta niðurdreginn) aaryaya (sbr arya) jörmun irmin (sbr irminsul) gandha gandur gó gói
गो
kýr, nautsmerki gógrasa gras
आर्य्थ गन्ध
गोग्राि
dorri þorri hrútur, (Vædderens Tegn) hrútmánuður dhanú túr harpa gharmma
घर्म्थ (hlýnar; --
ghraa grey
घ्रा
तिु ्धि ु
með skerplu vísar Holmboe í pólsku og rússnesku)
.
33
िभु (temple) súbha (fagurt) yúvati ung kona,
यवु सत
frauð froða parandja
वसहि varhi
en yúvan er sama orð og ungur á íslenzku.
पिण्ज पिझा (afros paradnja freya fröja priya príí)
Sköll og Hati
svadjamdatta, óskapaður, sjálfur gefinn sjálfum sér goð gyðja shúddh shúdh shrota flóð flæði
श्रौत
suddhaa er seiður
िद्धु ्िदु ्
shrota suddhí,
ु िद्धा
Mundilfari mandala
ु ) श्रोत िसद्ध
मण्डल
Mímir smríti (fbr. ísmrítí)
स्मृसत
röskr vrísha (Röskva) sandur jörð (vasa sandr né sær) ksamaa ksam Ómi (aúm) A(Vishnu) U(Shiva) M(Brahma) prakkari prakara
क्षमा क्ष्मा
अउम् ॐ
प्रकि
prestur prastha (presbytes fjarsýnn af elli) pokur púki púúdñjaya rögn regin (fr. roi, lat. rex) raacnja
पूझय िाझ िध
röð raadñja rach réttur (e.row, röð)
.
34
ु leyndarmál िह िहि ् ; guhya गह्य
rún raha (einvera) rahas leynilega leynt seva sevin savi Gná gnaa
् िेव िेसवि िसव
ग्ना
spá drís (sjá) pasya
Sjöfn sjafni sefi (vinátta)
ृि ् पश्य gera klárt, sýna
tsjaksús (chaksus, auga) skyggn skýrr
स्वक्ष अक्ष spakr speki kotra tsjatur/4 tjón tyadñj
त्यझ
ु ् चक्षि
svaksa aksa skarpskyggni
चतिु ् --- sbr. tyaktva
sem tekið hefur verið burt,
sangam tyaktva, ekki samhangandi við hið veraldlega lengur, laus úr viðjum efnis og orku, frelsaður úr efnisheimsfjötrum eða ksina
सक्षण
स्ति ्स्तृ tírr
star stú strá stjarna sundra
ृ आृ
drí aadrí
tívaskr (tý-vaskur) ati-vaadñja
असतवाझा
tungl þungstóll sólar túngíípaata
उल ् उल्का úshíí
वास्त ु
उसि
ulli ylja velgja volgur úl úlkaa Ullur hugur
vaastu (rétt lóð í sthapatyaved byggingarlist) vist
35
वृ विण
væringjar vrí vraña
yggr ýgr (e.ugly) úgra vita
सवट
अल al álfur
vitnir úlfur
अश्र ु ashrú úgra
उग्र (ógurlegur)
tár
आसह
Ægir ægir öglir aahí
उग्र gýgur
आत्मि ्
aatman óður Óður
आय ु
aayus (sbr aayur-veda, ævi-vitska) ævi aayu ir
इि ् elja iraa इिा
úpavasta fasta
jörð
kamyya hamingja
ऋष्ट
कं र्य्
garpur karva kíírttí kúl skulld krít
कवथ
कीसतथ
og kam
kalatra klettur
ईसषि
eisa
उपवस्त
rídñj ridñjú réttr drengur rístí rísta
íísjra
ऋझ ु ऋझ ्
् कू प krís कं
krassa rista rita
kaama
काम gaman gimlir himinn kvæmur
कलत्र
kaarava hrafn kúrva kripna kúp korpa
कािव कुिव कृ पि
(frægð, orðstírr) skart
kúla höll
उल ् कुल
kuh gautr kukl
कृ त ् garður hiðr (ofl); hringr rein reita
कुह ्
.
36
(kaví er skáld sjáandi) kaava kvítaa kveða
क्षेत्र
ksetra heiði setur panstja
५ पण्च
(sem þýðir 5) fingur
पण
paña peningur falr
pashú (bundið húsdýr) fé paashava pashya
पश्य spá
ु द परूवे
fimbulfambi paamara Óðinn búddha
बद्धु ्
fagr fága bhaga
भ्रेझ ् bhredñj
पि ु पािव
púrúúyaata
पसिक्ष
púruveda fróður
bhavat bóndi
(sjáið að p verður f hjá okkur)
sjá
प्रख्यात prakhyaata frægur paríksa freista
् काव सिता
बद्धु ्
भवत ्
púra púraaña forn
ु द परूवे
bhadñja
ु पिाण ु पिा
भझ ्
bhúrdnjdnja
freki
Var ekki gaman? Gaman er komið af sanskrít kam (elska, vera ástfanginn)
Krakka-Óðsmál in fornu 40 kálfaskræður
Síðhöttur
सिद्धर्थ Gangleri गङ्गलहरि
siddhartha
gangalaharí
Vitundarvísindi forfeðra okkar
ISBN 9789935409706